Download - Renoveren jaargang 17, editie 2 - 3 mei 2013

jaargang 17 • nr. 2 - 3 • mei 2013

p. 14 natuursporten

p. 4laatste ka-RENO-tho quiz?

p. 8 Goede Goede Vrijdag

Facebook.com/renoverenreno

Kook je als kok goed op kot of wordt een kot beter met een kok die kookt na een sessie koken op kot? Die vraag kunnen alleen de kotstudenten beantwoorden die onder leiding van de studenten Voeding Verzorging en docent Annelies Vanderlinden de sessie gevolgd hebben. Het zag er al smakelijk uit! (BW) p. 3Over to dover of alles wat je wil weten over de studenten Engels op bezoek in Dover Federation for the Arts. p. 5

Kook jij op kot?

The white cliffs of Dover

Van streek in de Loire

Een reisverslag door studenten 3 AV van hun vakkenstage in de Loire. p. 10

RIP Renoveren p.2

RENOVEREN Winnaars p. 20

17 jaar renoveren • nr. 2 - 3 • mei 2013 2 RENOVEREN

RedactioneelBeste Renoviet Zat je met een ei en kon je het niet kwijt, dan zal dat voor een volgend team zijn dat een studentenblad doet herrijzen. Wij houden er hier mee op en danken je voor je leesgierigheid.

redactieraad RenoverenJoris DenooBram WerbrouckSarah DefoortLiesbeth VandecandelaereJolanda OsstynElke Deprez

opmaakBram Werbrouck

werkten mee aan dit nummerRik van den BerghGuillaume SamynAnnelies SoetaertEmily Van CoillieRik HostynSien HoudendyckeSofie De RijckLinda Decloedt

Jorge CottynBart DevliegerLudo TimmermanHugo VerkestHugo SchevingChris StandaertChrista PaccoJan Vanden HautteBono LucasSofie Vermeersch

Hilde CrevitsMike DelaereEmiel BuyseJonathan Rogé Sophie DeconinckMaïté ClausKenneth DevrieseSabine Goeminne

Interview met Frederic De Smet - winnaar SYTYCDdoor Elke Deprez en Sien Houdendycke

Renoveren roept bij mij gemengde gevoelens op. Blijkbaar is schrijven – zegge en schrijven: een tekst plegen – voor veel mensen een opgave, ja: obstakel. Ik wacht na meer dan vijftien jaar bijvoorbeeld nog altijd op bijdragen van sommige collega’s, hetzij van henzelf, hetzij van hun studenten (… die ze hadden beloofd).

Andere collega’s leverden trouw hun stukje in, al dan niet jaarlijks (dank Sabine, Linda, Henk, Chris, Hugo S.). Bedoeling is/was van Renoveren een studentenblad te maken. Ik hield er zelf ooit in de tijd dat de dieren nog spraken een dagboek in bij. Gaandeweg vonden we dat ons blad een spreekbuis voor studenten moest zijn. De ontwikkelingen in verband met papier en digitaliteit hebben daar ook een bepalende rol in gespeeld. Nog niet zo lang geleden bijvoorbeeld kende de redactie wel Feys’ boek, maar Facebook was toen scifi en totaal onbestaande. Vaak ook hingen we af van vervelende externe factoren. Het ergste dat ik me herinner: een drukker die met zijn fikken niet van de teksten af kon blijven, zelfs na de (laattijdige) proefdruk. Gevolg: een tsunami van fouten en feilen. Verdedig je dan maar tegen de collectieve woede van al die noeste medewerkers. Dat waren mijn zwartste dagen op RENO. Gelukkig konden Bram en ikzelf de laatste pakweg vijf jaar bogen op een vrij trouwe en gedegen studentenredactie. Met dank aan Liesbeth, Yolanda, Sarah, Elke, Sien… Lang geleden was Renoveren eerder een brochure met RENO-info. Later werd het blad meer en meer geconcipieerd door de opeenvolgende studentengeneraties. Sigrid Tanghe deed ook vaak haar beeldende duit in het zakje. Ikzelf heb met plezier samengewerkt met enkele hoofdredacteuren, zowel uit BALO als uit BASO. Eentje baseerde zich zelfs op (zijn ervaringen met) Renoveren voor zijn eigen bachelorproef over schoolkranten: een leuke combinatie, die toen nog kon. Er verschenen sporadisch ook extra edities, o.a. een lijvig nummer over Rwanda, helemaal gemaakt door twee studentes die er in het kader van internationalisering verbleven, en een speciaal nummer voor de lectoren waarin ik iedere collega met een zeispreuk bedacht. De frequentie van verschijnen van Renoveren was vrij hoog: driemaal per academisch jaar. Dat betekent: november, maart, mei. Daardoor werd splinternieuws uit december soms wel wat oud om in de lente nog te melden. De sprong was te groot. En de mei-editie barstte dan weer van de educatieve uitstapjes en de internationale reportages.Tja, en nu? Wat wordt er van Renoveren in de nieuwe VIVES-constellatie en in de digitale wereld? We hadden op onze pre-paas-redactievergadering met z’n drieën (Liesbeth, Bram, ikzelf – Yolanda was op stage; Elke en Sien waren verontschuldigd) het gevoel dat we het einde van de Renoverentijden aan het beleven waren. Er vielen termen als ‘rouwrand’ en ‘vivisectie’. Nou, voor mij is het alleszins makkelijk en duidelijk: ic segh adieu. Ik wens Renoveren en zijn medewerkers nog heuglijke tijden en dank bij dezen uitdrukkelijk Bram Werbrouck voor zijn inzet, zijn mails, zijn agendavastheid, zijn vooruitziendheid, de broodjes-pikant en de cola’s t.g.v. vele redactievergaderingen. En ik hoop dat er nog schrijvers uit Renoveren groeien. JORIS DENOO

Afscheidscolumn van redacteur Joris Denoo

Renoveren: een pluim of pek-en-veren?Heb je een dansopleiding gevolgd?Ik heb niet echt een dansopleiding gevolgd. Vroeger danste ik graag onder de douche, maar dat was niet zo veilig… In het zesde leerjaar volgde ik een opleiding musical de combinatie van dansen en zingen, maar ik kon totaal niet zingen. Ik merkte wel dat ik dans heel leuk vond.Vroeger voetbalde ik, maar een vriend van me wou beginnen dansen. Zo ben ik gestart samen met hem. Dat was in het tweede middelbaar. We volgden hiphoples en zaten in een jongensgroepje. Ook heb ik klassieke dans gevolgd.

Waarom heb je deel genomen aan SYTYCD?Ik ging normaal vorig jaar al deelnemen, maar ik vond het te commercieel. Dit jaar vroeg mijn duopartner Nele het opnieuw om deel te nemen en ben ik toch akkoord gegaan.

Kan je jouw persoonlijk parcours eens beschrijven van SYTYCD?Eén woord: wisselvallig! Eerst mocht ik niet door van Ish en daarna bootcamp waarna het ook nog een twijfelgeval was.In NY heb ik het dan zelf verpest en ben ik dit ook beginnen beseffen. In New York heb ik een risico genomen. New York was zeker niet te onderschatten, we waren van 9u00 tot 21u00 bezig met dans; daarna repeteerden we meestal nog eens een drietal uren.

In NY moesten we bijna afscheid nemen van je. Wat ging er toen door je heen?In NY kreeg ik dan inderdaad te horen dat ik toch mee mocht naar de liveshows en heb ik beloofd aan Cederic, die toen niet geslaagd was, dat ik mijn uiterste best ging doen en deze kans niet zou laten liggen.

We weten allemaal dat je SYTYCD gewonnen hebt. Hoe voelt dit?Super, uiteraard! Maar ik besef ook dat ik heel veel te danken heb aan mijn danspartners. Als we dan moesten veranderen van danspartner had ik daar wel wat schrik voor.

Heb je nog veel contact met de andere dansers?We hebben achteraf nog de theatertour gehad en dat was wel leuk om weer samen te werken met iedereen. Maar was ook wel zeer lastig. Ik moest 18 dansen doen in anderhalf uur. Ik heb zo wel geleerd hoe ik moest doseren, want fysiek was dit heel uitputtend voor mijn lichaam. Anders zit de sfeer met de groep wel goed, maar uiteraard is het moeilijk om met iedereen contact te houden. Sommige dansers zitten bijvoorbeeld in het buitenland om te dansen.

Al beslist wat je zal doen met je prijzengeld?Ja, 18 juni ga ik naar LA om eens te gaan kijken wat ik kan doen van opleiding. En dan ga ik volgend jaar voor drie maanden naar LA. (ED) (SH)

17 jaar renoveren • nr. • 2 - 3 mei 2013 3RENOVEREN

Voor de 12e keer op rij was er op 14 december de grote Bachelor Award 2012.Uit bijna alle Vlaamse hogescholen werden 58 genomineerde afstudeerwerken/bachelorproeven voorgedragen. Dit zijn de beste afstudeerwerken uitgaande van meer dan 19.000 afgestudeerde professionele bachelors van vorig academiejaar.Een professionele jury bekroonde 12 laureaten die tijdens de Bachelor Award in het ministerie van onderwijs te Brussel werden gehuldigd.Miss België 2001, het kabinet van minister Monica De Coninck, Franz Hegemann – voorzitter van Bachelor.be – en Wilson De Pril van Agoria Vlaanderen mochten de 12 prijzen van € 400 aankondigen en uitreiken. De Bachelor Award voorziet een prijs voor de grootste meerwaarde van de Bachelors in het werkveld. Inderdaad, 12 sterke praktijkgerichte afstudeerwerken tonen duidelijk aan hoe sterk de professionele Bachelors zijn naar het werkveld toe. Het zijn de groep hoger opgeleiden die het vlugst werk vinden en perfect op hun niveau. De gelauwerde afstudeerwerken gingen over: educatie bij kinderen, subcellulaire RNA’s, MKH-methode, Artofni, mediatie, woningbouwmarkt, robot-center, veiligheid MUG, next websites, de vergeten moord, VDL-spreaders en Brussel onbemind. HoGent, Thomas More, HUB, KHLeuven, KHLim, Howest en KATHO zijn de fiere hogescholen waar deze beste afstudeerwerken uitgevoerd en begeleid werden. De partners uit het werkveld bij deze grote Bachelor Award 2012 zijn Electrabel GDF SUEZ, AGinsurance, VlaJo, TVH, USGinnotiv, Agoria en Randstad. (RH)

Bachelor award 2012

van L naar R op de 2de plaats Lennerd Carrein en rechts van hem (plaats 3) Dries Van Robaeys

3 Nederlands op de planken

Wij, tweedejaarsstudenten Voeding-Verzorging, hebben vier avonden een sessie ‘Koken op kot’ georganiseerd. Telkens waren er twee studenten verantwoordelijk voor het organiseren van een sessie. Telkens konden 14 RENO-studenten deelnemen voor een budgetvriendelijke, gezonde, culinaire avond. Zo werd er die avond een hoofdgerecht en een dessert klaargemaakt. Ons doel was om studenten voeling te laten krijgen met wat koken precies is en om kennis te maken met andere studenten uit andere vakkencombinaties. Lekker eten hoeft niet altijd duur te zijn. We konden terug rekenen op financiële steun van STUVO, waarvoor dank. De Christelijke Mutualiteit van Brugge schonk iedere deelnemende student een pastamaatje en een draagtas van ‘Koken op kot’. Door de reacties van studenten die massaal kwamen opdagen voor de sessies, konden we besluiten dat ‘Koken op kot’ een geslaagd en vooral lekker evenement was. Voor herhaling vatbaar… (AS) (EvC)

Koken op kot

December 2012 bracht 3 Nederlands - ondersteund door 2 Nederlands - een bewerking van het stuk het gezin van Paemel op de planken in CC de Brouckère Torhout. Het betrof hun afstudeerproject drama - expressie. Een ruime opkomst en een staande ovatie vielen hen ten deel. Een receptie in atrium RENO sloot de avond af. Het werd een geslaagd evenement in een boeiende traditie (expressietheater Els Wybo, Elsschot - stuk Ingrid Declercq, eigen stuk ZZoeff!! en bewerking van Paemel, Joris Denoo). (JD)


De studentenparochie doet het weer8 maart 20131 Baso godsdienst die de ziekenzalving in het Sint-Rembertziekenhuis te Torhout verzorgd

13 maart 2013organisatie van een onthaalavond voor buitenlandse Erasmusstudenten.

Op 21 maart was het hot … in de volgepropte aula. Terwijl de winter buiten maar niet wou ophoepelen, werd er binnen een hete strijd geleverd tijdens de 11e Ka-RENO-tho-QUIZ, met 39 enthousiaste ploegen, een nieuw record. Het werd een mooie editie en meteen de laatste onder Ka-RENO-tho-vlag. Volgend jaar zal de breinoorlog immers herdoopt moeten worden in het VIVES-wijwater. Wordt het de Vi-RENO-ves-QUIZ? Als we dat uitgesproken krijgen tenminste. We zien wel wat het wordt…

De 11e editie werd gewonnen door Sparta Avelgem. Dankzij een krachtige eindjump ging deze ploeg – één student met twee oud-studenten – met de lauweren en de mooiste prijzen lopen. In hun zog deelden de ploegen “250 gram Gruyere kaas, geraspt als het even kan” en “Oud-FET” (10e deelname!) de tweede plaats. Er zat voor “Opvangtehuis voor eenzame, knappe vrouwen” niets anders op dan tevreden te zijn met de vierde plaats. Dankzij RENO en STUVO konden alle ploegen de arena verlaten met een prijs, een gevulde maag … en een fijn gevoel. “Stevige, maar leuke quiz !” klonk uit vele monden.

Ook dit jaar kon de jury tijdens het corrigeren van de ruim 13000 antwoorden (dank!) enkele grappige pareltjes noteren. Kwestie van hen ook een aangename avond te bezorgen. Ja hoor, als een RENO-quizzer een gokje kan wagen, dan is de creativiteit nooit ver weg. Lees maar:• In Oostende kan je de vissersboot Normandine bezoeken.• De concurrent van Obama tijdens de laatste presidentsverkiezingen was Mad

Romney.• Tijdens de tocht van Moses viel geen manna uit de lucht, maar mandarijnen.• Vul het Belgisch volkslied aan: “Wees immer uzelf en onberecht !”• Een 2PK’tje noemen ze in het Frans “un deux-cheveux”.• Een ploeg zag blijkbaar de film “The curious case of Benjamin Bottom”• Een ander ploegje zapte liever weg bij het feuilleton “Kapitein Zappos”• Ooit al het hondenras “Foxtrot Terrier” op de dansvloer gezien?• Michelangelo schilderde het plafond van de Septijnse kapel.• Sinds de pauswissel kreeg “multiplex” een nieuwe naam: pontifex.• Zwevezele is bekend voor zijn lekkere Fralines. • Goeie muziek in die djoebox! Allez, ambiance!

Proficiat en dank aan alle durvers ! Op naar de twaalfde editie ! (BD)

De laatste Ka-RENO-tho-QUIZ?

BALO - studenten werken de komende maanden aan het concretiseren van de vakoverschrijdende eindterm ‘beeldgeletterdheid’ . Samen met CANON cultuurcel van het onderwijsministerie, stafmedewerkers van het instituut van Beeldende, Audiovisuel en Mediakunst en de 7 Ieperse basisscholen wordt een Labo - project over kinderen en gezinnen in Wereldoorlog I opgezet. Op basis van archiefmateriaal wordt aan (digitale) storytelling gedaan voor leerlingen van de eerste graad. Op 2 mei startte het tweede Labo -project en werden BALO - studenten uitgenodigd in Brussel voor een rondleiding in de beursschouwburg rond (trans)gender. De kunstwerken van de Duitse kunstenares Antonia Baehr/ Werner Hirsch stonden er centraal. De kunstenaar ziet haar identiteit(en) als constructies. Haar lijfspreuk is ‘ behind the make up we don’t find truth but true make up’... Ook kregen de studenten een inleiding van de medewerkers van de vrouwenorganisatie ROSA. De projectdag werd verder gezet op het ministerie van onderwijs. Daar sprak de post -doc onderzoeker Dr. Frederik Dhaenens , verbonden aan universiteiten van Rotterdam en Gent over gender in populaire media. Ook wordt er samengewerkt met de holibibeweging ‘ wel jong en niet hetero’. In november moet een video - opstel voorgesteld aan de minister van onderwijs.

RENO -studenten werkzaam in LABO -trajecten van het ministerie van onderwijs.


Binnen de uitdieping training-coaching van 3 BR bracht Thomas Vlaminck, oud-student van de RENO, op vrijdag 7 december een gastcollege. Gedurende meer dan 3 uur werden onze studenten meegenomen in een techniekverhaal, startend bij U7 en eindigend bij U19. Enthousiasme, uitdaging en fun konden uiteraard niet ontbreken.Bedankt Thomas! (RvdB)

‘Trainer Thomas’ @ RENO• KidstennistornooiTCTerStraeten: categorieën oranje en groen• Organisatoren:GuillaumeSamyn& Stijn Tuytens • Externepartner:DieterDesmet• Evenementenbegeleider:Michaël Lantsoght• Datum:28-10-12• Doelgroep:kinderen9-13jaar• Locatie:VrijetijdscentrumJabbeke Vlamingveld 40

Het evenement was een success met 22 kinderen. Ze hebben heel de ochtend actief tennis gespeeld. Nadien kregen ze allemaal een medaille en een zakje snoep. (GS)

Succesvolle kidstennis

Op vrijdag 26 april 2013 trok lector Joost Swaenepoel met zijn tweedejaars Engels naar de overkant van het Kanaal. Na een intensieve voorbereiding en een ultieme try-out tijdens de vakkenstage, gingen ze er in de White Cliffs lagere school van de Dover Federation for the Arts een poëzie- en expressiesessie geven van een volle twee uur.

De doelgroep bestond uit de Year 5-leerlingen van de school, negen- tot tienjarigen. Die werden door onze tweedejaars getrakteerd op een schitterende namiddag in het teken van taal. Ze luisterden en keken naar teksten die door de studenten werden gedramatiseerd, luisterden geblinddoekt naar gefluisterde poëzie, werkten in kleine groepjes in een doorschuifsysteem rond creatieve teksten en namen met de studenten deel aan een spetterende declamatie‘battle’.

De Year 5-leerlingen waren razend enthousiast, net zoals hun leerkrachten. Het project was het vervolg op een gelijkaardig project dat Joost verleden jaar opgezet had in het Sint-Jozefscollege van Torhout, waar hij toen les gaf. De directie van de Doverse lagere school was daar toen zo tevreden over dat ze de studenten dit jaar een gratis middagmaal aanboden.

In de ochtend (het vertrek stond héél vroeg geprogrammeerd) bezochten de tweedejaars nog de white cliffs en de pebble beach in St Margaret’s Bay en werden ze verwelkomd in Astor College, de secundaire school van de Dover Federation for the Arts, door de directeur zelf. Ze werden er rondgeleid door sixth-formers.

Dat zo’n waardevol project mogelijk is, is het werk van jaren. Joost en zijn vroegere college-collega, Jan De Corte, zijn er als zeer weinigen in Vlaanderen in geslaagd om tot een vruchtbare en betrouwbare samenwerking te komen met een Engelse scholengemeenschap. In het voordeel van beide partijen.

PS Nog wat toelichting bij twee foto’s: de foto met op de achtergrond de twee leerkrachten van Year 5 en op de voorgrond Joost en contactpersoon Alan Payne, die de groep trouwens de hele dag mee begeleidde; en dan de foto met het RENO-busje. De studenten nemen symbolisch afscheid van de naam RENO. Met enige spijt in het hart. (LT)

Over to Dover


Zondag 3 maart 2013Vertrekken naar een “nieuwe” bestemming is altijd spannend maar ongekend is niet onbemind. Het vroeg opstaan, nemen we er graag bij. De heenvlucht Brussel – Adana met tussenstop in Istanbul verloopt vlot. Bij aankomst in Istanbul moet je vóór de paspoortcontrole een visum, 15 euro, aankopen. De aanduiding hiervoor is niet zo duidelijk, juist een klein bordje met “VISA”. Voor het nemen van de vlucht Istanbul – Adana loop je verder naar een andere gate “domestic flight”. Ook hier staat niet alles duidelijk weergegeven. Aangekomen in Adana, volg ik iedereen naar de domestic terminal maar als de bagageband stopt, ligt mijn bagage er niet op. Er komt me iemand vertellen dat ik voor mijn bagage naar de international terminal moet dus met het busje naar daar en daar ligt mijn bagage. Met mijn bagage stap ik terug naar de domestic terminal want daar staat de bus, richting Mersin. Er zijn ook treinen naar Mersin maar geen enkele taxichauffeur begrijpt me om me te voeren naar het station. De bus Adana – Mersin kost 15 Turkse lire (ongeveer 6 à 7 euro) en de trip duurt 1,5 uur. Al gauw ondervind ik een kleine cultuurshock (dit is lang geleden!): gedrag van mannen t.o.v. vrouwen, vervallen huizen, vuile industrie, de eerste moskee,…Rond 18u kom ik aan met de bus aan ’t Forum: later blijkt dit groot en modern shoppingcenter een populaire ontmoetingsplaats. Ik neem de taxi naar mijn hotel (20 Turkse Lire). Mersin lijkt me een moderne stad, netter en aangenamer dan wat ik onderweg zag.Na deze vermoeiende reisdag eten, mails checken en slapen.

Maandag 4 maart 2013Het ontbijt in het hotel is uitgebreid en lekker. Het Turkse ontbijt bestaat uit warme en koude gerechten, verschillende kazen, olijven, komkommers, tomaten, brood, confituur (volgens mij vooral voor de toeristen), honing, fruit, …

Om 9u30 komt Banu ES YILMAZ, de institutional coördinator van Mersin University, me halen. We rijden naar de universiteit. Het IO is momenteel nog in het rectoraat (administratie van de universiteit). Ze maken plannen om te verhuizen. De verschillende campussen liggen op een heuvel met een prachtig uitzicht over de stad en de zee. Het zijn allemaal vrij recente gebouwen, opgetrokken in een mooie witte steen.

Studenten nemen de dolmus (= plaatselijke bus) om zich te verplaatsen op de universiteit. Op de

universiteit is het gratis; buiten de campus is het 1,75 Turkse lire. Banu en haar 2 collega’s luisteren naar de inhoud van onze opleiding en we discussiëren over de overeenkomst en de toekomst. Maxinne en Lieselot doen een observatiestage in een plaatselijke school en tegen de middag ontmoet ik ze. We zitten ondertussen te lunchen in één van de restaurants, beneden aan de mooie tennisvelden. Een veganistische maaltijd zijn ze hier niet echt gewoon maar een salade, humus en verschillende groentebereidingen maken de lunch geslaagd. Maxinne en Lieselot eten mee. Na het afscheid met Banu en haar collega’s gidsen Maxinne en Lieselot me na naar de verschillende gebouwen van de sportafdeling. De sportaccommodatie ziet er verzorgd en nieuw uit. Het materiaal is wel niet zo uitgebreid als in KATHO/RENO. Het valt me op dat de Turkse studenten Lieselot en Maxinne al opnamen in de klasgroep.

Ze kennen een aantal studenten al vrij goed. We nemen de bus naar hun appartement en rijden ook voorbij hun stageschool. Ze huren een appartement met een andere ERASMUS-studente uit Litouwen. Mogelijks komen er nog 2 andere studenten bij; Het is een ruim appartement met alles wat ze nodig hebben. Het appartement ligt in een veilige wijk, dichtbij de zee, zo’n 20 min met de bus van de universiteit,… dit appartement werd aangeraden door een buddy. De zelfredzaamheid

van de studenten is nog niet zo hoog: het gasvuur werkt al een week niet maar ze spreken de huisbaas niet aan, ze hebben ’s nachts kou maar zoeken niet voor een oplossing, ze zijn ook nog vrij gebonden aan de Belgische producten. Ze vertellen me ook een aantal “ongelukkige” verhalen omwille van hun goedgelovigheid. Ik denk dat ze hierdoor wel wat voorzichtiger zijn geworden.

Na een babbel, gaan we naar ’t Forum voor een vieruurtje. Na een babbel en wat rondwandelen neem ik afscheid en stap ik terug langs de kustlijn naar mijn hotel. Een groot half uur stappen in de frisse zeelucht doet deugd.Nog wat werken en dan slapen.

Dinsdag 5 maart 2013Na een jogging langs de kust, ontbijten en me dan klaar maken. Om 9u komt A. Taner Erdogan me oppikken in het hotel. Hij is de departementale coördinator van ERASMUS, geeft een aantal theoretische vakken aan de sportstudenten en is het aanspreekpunt van vele studenten en docenten. Hij spreekt goed Engels. Hij geeft me een rondleiding, maken afspraken voor de lessen die ik de komende dagen ga geven, laat me heel wat mensen ontmoeten,… Ik kijk ook naar een aantal lessen vb. basket, badminton,… Zoals de studenten zeiden, ligt het niveau van de lessen niet zo hoog. De inhoud is dikwijls niet gevarieerd en aangezien ze de lessen met het eerste jaar volgen, zijn het basisoefeningen. De Turkse studenten hier volgen een sportopleiding en geen lerarenopleiding. Turkse studenten die leraar willen worden, moeten nu hun 4-jarige opleiding een ingangsexamen doen voor de lerarenopleidingen. Enkel na het behalen van dit diploma, mogen ze les geven. Na de lunch werk ik even in het bureel van Taner, die tussen 13u en 15u les heeft. Na 15u gaan we zijn dochter, Dora 10 jaar, oppikken van school

Bezoek erasmus studenten Lo in mersin & adana

“Ik ondervind al snel een kleine cultuurshock:

gedrag van mannen t.o.v. vrouwen”


en rijden we naar het talencentrum van zijn echtgenoot. Turken kunnen Engels en Russisch volgen in hun privé school. Samen met het gezin eten we pizza (enigste veganistisch alternatief) in de “marina”; een modern shoppingcenter aan de haven. Het “oude” stadsgedeelte van Mersin is niet echt de moeite om te bezoeken (volgens Taner) en omwille van een druk programma zal ik normaal gezien geen tijd meer hebben om dit te bezoeken. Ze zetten me af aan het hotel. Daar bereid ik mijn lezing en mijn praktijklessen voor en volg mijn mails op.

Woensdag 6 maart 2013Slecht geslapen omwille van lawaai ’s avonds en ’s morgens en wat spanning voor de lezing. Tijdens de lezing, met powerpoint, overloop ik onze opleiding BASO LO/BR en ga ik dieper in op de basiscompetenties van een leerkracht LO. Ik geef een aantal tools, laat hen wat filmpjes zien en haal het gymconcept aan. Ik probeer interactief te werken maar dit lukt niet zo goed. Na de lezing komen er wel een aantal vragen. Ik geef de lezing in het Engels en Taner vertaalt mijn uitleg. Ook docenten stellen vragen of verklaren nog een aantal dingen aan de studenten. Persoonlijk vond ik mijn lezing iets te weinig interactief maar de 100 Turkse studenten en de docenten waren wel tevreden. Ik heb de indruk dat er een aantal Turkse studenten naar België op ERASMUS willen komen maar ik vrees dat ze hiervoor toch nog onvoldoende Engels beheersen. De studenten, kandidaat voor Erasmus, hebben deze namiddag examen voor o.a. Engels.Na het lunchen, brengen we de papieren van Maxinne en Lieselot in orde. Ik bezoek ook nog even hun testlabo’s van inspanningsfysiologie en praat ik nog even met een aantal doctoraatsstudenten. Ik ga met de bus naar ’ t Forum. Om 18u sprak ik daar af met Maxinne en Lieselot. We eten een pasta, praten nog wat en nemen dan de bus naar hotel/appartement.

Ik bereid nog even praktijklessen voor en ga dan slapen.

Donderdag 7 maart 2013Vroeg uit de veren want ik moet nog inpakken en de les aquafitness start om 8u45. Om 8u15 pikt Taner me op. De studenten zijn al aanwezig in het zwembad. Een gedeelte van de studenten volgt de les actief mee, een ander gedeelte observeert. Het zwembad is goed voor zo’n 20 à 25 studenten en met een diepte van 1m50 ideaal voor aquafitness. (Er is nog een 25-meter bad van 2,50 meter diepte en een 6-tal baantjes). Het is een les zonder muziek (jammer genoeg) maar wel met de basisbewegingen. Voor en na geef ik ook een korte uitleg over de voordelen, het uiteindelijk doel, de inhoud,… Jammer dat Lieselot en Maxinne hun “mannetje” willen staan en niet altijd even aandachtig zijn. Daarna maak ik me klaar voor de les kidsaerobics. Dit keer wel met muziek; Ik kan de muziek niet zelf bedienen. De Turkse studenten zijn een gevarieerde les niet gewoon. Taner is niet constant aanwezig waardoor de studenten niet alles begrijpen. Maxinne en Lieselot helpen mee met de demo’s maar mogen ook hier iets actiever deelnemen (persoonlijke mening). Uiteindelijk beleefden de Turkse studenten wel het nodige beweegplezier en voor mij was het een aangename ervaring Beide lesonderwerpen zijn nieuw voor de Turkse studenten. Naast de actieve studenten, heb ik ook toeschouwers… mijn fanclub wordt steeds groter (woorden van Taner!) Na de lessen afscheid nemen van Maxinne en Lieselot, nog snel iets eten en dan naar het station.Om 12u30 neem ik de trein naar Adana. De treinrit duurt 1 uur en een ticket kost 6 Turkse Lire. Een studente van de Cukurova universiteit gidst me van station, naar hotel en na een douche verder naar de universiteit. Deze universiteit ligt buiten de stad en is een dorp op zich. Zelfde principe als in

Mersin: de verschillende campussen liggen op een groot domein. Vanop de heuvel heb je een prachtig zicht op een heel groot meer. Ik bezoek het international office. De persoon, die de verantwoordelijkheid voor de inkomende studenten draagt, is heel vriendelijk en legt me kort de opvang van de ERASMUS-studenten uit. Ze geeft me brochures en de onthaalpresentatie op USB mee. Rond 16u ontmoet ik Meryem Akcayoglu, docent Engels en betrokken bij international office. We praten over de programma’s en gaan eten naar het boathouse (aan het meer) en in het restaurant aan het hotel van de universiteit. Jammer dat ik geen docenten van sport ontmoette maar de communicatie vooraf liep niet zo als gehoopt. Ik kreeg ook de kans niet om naar de sportinfrastructuur te gaan kijken; Ook hier geldt dat de ERASMUS-studenten sport vooral sportlessen kunnen volgen; Eventueel ook taalcursussen die in het Engels gedoceerd worden. Er is een Erasmushuis op de universiteit zelf (zo’n 30 min met de bus van het centrum van Adana);Rond 20u ontmoet ik Kubra en Ebru, 2 Turkse studenten die vorig semester bij ons in KATHO/RENO studeerde. Het was een blij weerzien en de tijd vloog te snel. We gingen iets drinken in de hippe trendy buurt van Adana. Adana lijkt me een leuke stad met een moderner en een ouder stadsgedeelte.

Vrijdag 8 maart 2013Rond 8u30 pikken Kubra en haar vader me op en doen we nog een kleine sightseeing tour: eerst naar een groot meer en dan naar een heel grote moskee. Dit is heel leuk en met een kort bezoekje aan de moskee, waan je je tot het laatste moment in een moslim land. We stoppen nog even op een heel oude stenen brug met een prachtig zicht op de moskee… We rijden door naar de luchthaven. Voor de terugvlucht moeten we aan de domestic terminal zijn en niet aan de international terminal; aangezien ik eerst naar Istanbul vlieg. Een uur op voorhand is OK want er is weinig te beleven en de check –in gaat heel snel. De terugvlucht gaat vlot.

SamengevatIk kijk terug op een boeiende en interessante teacher mobiliteit met een druk programma; Ik ontmoette heel wat mensen en als ik Turkije mag samenvatten dan springt het woord “gastvrijheid“ eruit! Ook de ontmoetingen met de studenten waren goed. Voor hen was het leuk om even hun verhaal te kunnen doen! En voor mij was het even terugdenken aan mijn ERASMUS-tijd en hen wat goede raad geven.De tijd om de Cukurova universiteit te Adana te ontdekken, was tekort. Mijn SWOT-analyse over deze instelling is dan ook eerder beperkter. Volgens mij ook wel de moeite waard om de sportafdeling of teacher training foreign language aan de Cukurova universiteit te Adana aan te bevelen bij de studenten. (SdR)


Voor het tweede opeenvolgende jaar trokken we in de week voor de paasvakantie met een groep studenten van 3 BALO naar het Zuiden van Spanje. Daar beleefden we met collega’s en studenten van de lerarenopleiding van Roehampton University (Londen) een intensieve week en werkten rond godsdienst, geschiedenis, aardrijkskunde en cultuur. Pluspunt hierbij was het dubbele taalbad dat ons omringde: de voertaal was Engels en dankzij de voorbereidende lessen Spaans van mevrouw Buyck begrepen we hier en daar wat we lazen en durfden we ook al een woordje Spaans spreken. In Cordoba bezochten we de Casa de Sefarad, het huis van de Sefardische joden, een oude synagoge en natuurlijk het hoogtepunt: de Mezquita, of hoe je een moskee in een christelijke kerk kunt ‘verbergen’. Hier kun je niet naast de vermenging van de drie godsdiensten kijken. Granada bracht ons naar het begin van de nieuwe tijd: we zagen de koninklijke kapel van Ferdinand en Isabella, los reyes católicos, en de kathedraal. En dan naar het Alhambra: niet alleen de Moorse architectuur, ook de natuur van de prachtig aangelegde tuinen maakte een diepe indruk. Granada bracht ons ook de eerste processie van de bekende Semana Santa: huiveringwekkend, meeslepend, een beetje angstaanjagend maar vooral indrukwekkend, dat waren de eerste reacties. De combinatie van de bij momenten snerpende muziek, de gemaskerde nazarenos (met de hoge puntmutsen), de fiere vrouwen in het zwart, op enorme naaldhakken en met kanten mantillas en natuurlijk de stoere mannen die metershoge beelden op loodzware, met zilver en bladgoud versierde plateaus, de tronos, ronddragen in processies die acht uren en meer duren: het blijft fascinerend voor jong en oud. In Malaga werden we dan volledig in die sfeer ondergedompeld: dag en nacht vertrekken de processies in alle wijken van de stad, om dan samen te komen in de grote straten en aan de tribunes voorbij te trekken. Een zitje op zo’n tribune konden we ons niet permitteren, maar we zochten en vonden toch plaatsen waar we het gebeuren konden meebeleven. Ons laatste avondmaal (op Witte Donderdag dan nog) werd gezellig en de conclusie werd daar al getrokken: we hebben ontzettend veel bijgeleerd en ervaren, dit is een studiereis die ons ongetwijfeld zal bijblijven en waarover we het nog lang zullen hebben. ¡Hasta la próxima, Andalucía! (CP)

3 BALO in Andalusië

Een schitterend hoekje in de tuinen van het Alhambra…

We verlaten Córdoba, nog snel een foto van ‘the group’, Britten en Belgen…

Processie op hoge hakken – onze studenten staan op veel praktischer schoeisel!

Oriëntatie in Granada: niet altijd even simpel!Processie: tussen de mensenmassa stappen de dames in het zwart, de boetelingen met puntmutsen daarachter en helemaal in de verte komt er een ‘trono’ aan.

Op Goede Vrijdag 29 maart 2013 werden de lessen even stilgelegd. Om 10.30u. werd verzameld op het voorplein, met fakkels rond een kruis. Het werd een moment van bezinning en stilte, met teksten uit het Passieverhaal en een overweging over lijden en tragiek. We waren bijzonder onze twee overleden studenten (Laura Bossuyt en Virginie Vanacker) indachtig. (HL)

Goede Goede vrijdag


Processie op hoge hakken – onze studenten staan op veel praktischer schoeisel!

Oriëntatie in Granada: niet altijd even simpel!

De studiereis ‘Polen’ was volzet na 3 minuten. 25 studenten hadden ingetekend. Een collegiaal trio stond in voor de begeleiding. Mr. Standaert is al 18 studiereizen lang dé Poolreiziger bij uitstek. Alles begon eertijds met een Europees Tempusproject en een uitwisseling met collega’s wiskunde van een Poolse universiteit. Mr. Verkest trok al in 1986 doorheen Polen met een vrachtwagenkonvooi met levensmiddelen en onderwijsmateriaal om scholen te bevoorraden. De verhalen over de repressie en ontbering stonden in schril contract met gulle gastvrijheid. Polen liet hem nooit meer los. Voor mevr. Maertens was het eerste keer om te gidsen en daarbij de nodige economische adviezen mee te geven. Elke studiereis is een variatie op beproefd

thema: bezoeken aan Krakau, Auschwitz - Birkenau en Zakopane. Vorig jaar stond Lublin op het programma van de keuzevakkers van ‘herinneringseducatie’. Nu kregen de 8 studenten van het keuzevak het gezelschap van 17 medestudenten. Zo kwam iedereen in contact met de Poolse studenten aan de Johannes Paulus II Universiteit in Lublin. Uitgerust met iPads werd het oude stadsgedeelte verkend en bezochten zo enkele locaties die verbonden waren aan de lokale joodse gemeenschap.

Ongeveer 39000 joodse mannen, vrouwen en kinderen werden door het nazisme vermoord. Lublin telde toen 120.000 inwoners. Door de vriendschappelijke contacten met de universiteit was het de decaan van de faculteit Humanities, prof. Hubert Lasliewicz die de reno-studenten op een zeer diepzinnige wijze vertelde over het lijden in het concentratiekamp Majdanek, even buiten Lublin. Een pareltje van Renaissance architectuur. Na een lange busreis stonden bezoeken aan Krakau op het programma. Onderweg bekeken de studenten enkele fragmenten van Schindler’s list op de iPads, een goede voorbereiding op het bezoek aan Schindler’s factory museum. Twee dynamische crazy guides brachten de studenten met een oldtimerbus terug naar het communistisch leven onder Stalin en co. Jonathan Orstein verwelkomde de groep in zijn Jewish Cultural Center om te vertellen over de betekenis van de revival van de joodse cultuur in Krakau

Het bezoek aan Auschwitz – Birkenau waar iedereen naar uitkeek, zorgde ook voor verzuchtingen en reflecties bij de studenten. Het wordt meer en meer een toeristische trekpleister….’s Avonds werd een bezinning georganiseerd waarbij de studenten konden van zich afschrijven…

• Ik had het moeilijk aan de trappen bij de ingang van de gaskamers. Het besef dat de mensen op deze plek de laatste keer ooit zonlicht en buitenlucht konden zien, zonder dat ze dit beseften…

• De adressen die op de koffers geschreven waren, vond ik aangrijpend. De mensen dachten dat ze ooit naar hun oude huis terug konden keren. Hun koffer met hun persoonlijke spullen, een deel van hun identiteit.

• Voor mij staat het treinspoor symbool voor reizen, nieuwe dingen ontdekken. Hier in Auschwitz, geen reis, maar echte gruwel.

• Het enige moment waarop ik Auschwitz echt kon ervaren, was toen ik langer dan een uur in mijn eentje langs de prikkeldraad liep. Tijd om alles te laten bezinken, weg van de andere mensen, weg van het gewone pad. Door de steentjes en de meters lange prikkeldraad naast me voelde ik me gevangen, zelfs als was ik vrij om weg te gaan…

• Vandaag was een zware dag, zoveel gedachten die ronddwalen in je hoofd en zoveel gevoelens die naar boven komen. Gevoelens van verdriet, van boosheid, van machteloosheid en nog zoveel meer.

Zakopane werd letterlijk het hoogtepunt van de studiereis. Grenzen verleggen. Afzien en uitzien gingen hier hand in hand. Sinds jaar en dag zijn vader Roman en zoon Jacek onze trouwe berggidsen. De terminus van deze achtdaagse studiereis lag in Warschau. De voltallige groep werd uitgenodigd op de Vlaamse Vertegenwoordiging van de Belgische ambassade.

RENO-studenten te gast op de Vlaamse Vertegenwoordiging in Warschau.

Een andere docent prof. Bogumil Szady verkende met de Pools -Vlaamse groep Zamosc.

De heer Koen Haverbeke, Vertegenwoordiger van de Vlaamse regering voor Polen en de Baltische Staten, kwam regelmatig op RENO voor overleg en advies. Het pilootproject ‘respect’ werd zelfs opgenomen in het co-operatief programma tussen Vlaanderen en Polen. Ook nú zorgde de Vertegenwoordiger voor een interessante presentatie door mevrouw Ewa Wierzynska van het Pools Historisch Museum en kregen we uit eerste hand het verhaal van Jan Karski te horen. Karski was een Poolse diplomaat en verzetstrijder die tijdens de oorlog de Joodse vervolgingen en uitroeiingskampen ter sprake wilde brengen in Londen en Washington. De Engelsen en de Amerikanen hadden geen oren naar zijn oproep om iets te doen aan de jodenvervolging. Door dit verhaal werd de uitspraak ‘ Wir haben es nicht gewusst’ een bittere bijklank. Na het vragenmoment werden de studenten en docenten vergast op koffie en taart. Een smaakvolle afsluiter. (HV) (CS)


DAG 1Om 8u stipt vertrokken we met z’n 25 richting de Loirestreek, ‘the place to be’. De eerste stop lag op een afstand van ongeveer drie uren rijden: de cathédrale Notre- Dame te Rouen. De gotische kathedraal heeft een monumentaal karakter. De bouw startte midden 13de eeuw en eindigde in de 16de eeuw. Toch zijn de sporen van restauratie duidelijk te merken. Er zijn ook enkele schilderwerken van Manet te bewonderen.

Na het bezoek aten we buiten in een parkje. We hadden nog een uurtje vrij en iedereen ging op stap om de stad te verkennen.

Eenmaal terug op de bus reden we richting de jeugdherberg in Blois. De tocht naar de jeugdherberg duurde ongeveer vier uur. De

aankomst omstreeks 16u was de kans om onze benen te strekken. We kregen na de nodige uitleg de sleutel van de kamer.Nadat we ons gesetteld hadden, vertrokken we naar het centrum van de stad Blois. Het is een 2km- lange route. Eenmaal aan het kasteel van Louis XII, verkenden we te paard het stadje met roots uit het ancien regime. De Nederlandstalige kaart was een zeer handig hulpmiddel tijdens de uitleg.

Na het temmen van deze heldhaftige paarden, was het tijd voor ontspanning. De apéro stond te wachten op

ons, de opwarming bij uitstek.

De sportieve zondag (Luik-Bastenaken-Luik en de play- offs in eerste klasse) waren de sportfanaten bijna vergeten. Gezelligheid alom in het Italiaans restaurant. We konden kiezen tussen pasta carbonara of pasta coco. De vrijgevigheid in het restaurant was ook perfect: we kregen een gratis dessertje, van tarte aux pommes tot verschillende soorten ijscoupes. Heerlijk!

De dag sloten we af met het muziek- en lichtspektakel in het historische kasteel van Louis XII. (BL) (SV)

DAG 2De dag start je met een stevige maaltijd, zo werd het ons geleerd. Om 8u10 stonden we al klaar om dat te nuttigen. Na het lekkere ontbijt moesten we allemaal gepakt en gezakt de bus weer op. We zetten onze rit verder richting Cheverny voor ons bezoek aan het domein La Plante d’or.

Iedereen luisterde aandachtig naar de uiteenzetting van de uitbater, ook al keken we allemaal uit naar de eerste degustatie. De uitbater wist ons wat meer te vertellen over de grond, omgeving en vooral invloed van het weer op de druiven. Door het slechte weer was de productie tot nu toe nog wat

magertjes want net als de mensen snakken ook de druiven naar dat streepje zonlicht. Na de leerrijke uitleg werd de eerste degustatie een feit. Dat je bij het proeven de wijn terug moest uitspuwen was iedereen duidelijk vergeten. Al vlug gingen de zoete balsems van drie witte en een rode wijn door onze neusgaten. Natuurlijk kan je geen wijn serveren zonder hapje en daardoor kregen we een plaatselijk geitenkaasje met baguette geserveerd. Na een gezellige voormiddag was het tijd om opnieuw de bus op te stappen richting halte twee. Dat was het prachtige château van Chenonceaux waar er eerst een kleine zoektocht plaatsvond om te eten. Zo stonden we sterk om het hele kasteel te bezichtigen. Het bestond uit prachtige kamers

De Loirestreek ontdekt door de derde jaars AV


versierd met schilderijen en tapijten. Buiten kon je wandelen door de prachtige tuinen.

Na de wandeling waren onze kelen weer dorstig en besloten we om de tweede degustatie te doen. Deze keer was het het grotere bedrijf van La Mouserelle. De hormonenspiegel van de dames steeg opvallend toen onze gids een knappe jongeman bleek te zijn. De wijnen zelf bleken een schot in de roos en we laadden enkele flesjes in de bus.Er was nog een stop in Tours: de oude stad maar vooral de place Plumereau brachten ons zowaar op het idee om te aperitieven ….Om onze maagjes ‘s avonds te vullen brachten we een bezoekje aan de lokale Chinees waar we à volonté konden eten voor een spotprijsje. Na de heuse maaltijd konden we op ons gemak de avond afsluiten uitkijkend naar het avontuur van de volgende dag.

DAG 3Op dinsdag bezochten we als eerste het kasteel en de tuinen van Villandry. Na een lange trap naar boven bereik je het hoogste punt van het kasteel. Hier krijg je een prachtig uitzicht op de verschillende parkjes in de tuin. De tuin schept een rustgevend gevoel en met een stralende zon in de rug wordt het alleen maar mooier.

Een kleine kilometer verder bezochten we nadien de grotten van Savonnières. Niet echt geschikt voor de grote mens waardoor je vaak al neerbuigend een weg moet zoeken door de gangen van de grot. Gelukkig hadden we een gids die ons de weg wees. In de grot kregen we onder andere een korte geschiedenisles over de verschillende dieren die

hier heel lang geleden leefden. Tussendoor kregen we nog een korte degustatie om dan over te gaan

naar het tweede deel van onze rondleiding door de grot.Na een stevige wandeltocht kwamen we toe in Montsoreau voor een even stevig middagmaal. Specialiteit van de streek: champignons! Niet de meest geliefde groente van velen en na het maal hadden de meesten een zekere allergie opgebouwd voor paddestoelen. Daarna kregen we een rondleiding in de champignonkwekerij zelf. Opvallend waren de vele soorten champignons en de manieren waarop ze geproduceerd werden. Iedere champignonsoort kreeg zijn eigen ruimte binnen de grot.Door de lange wandeltocht hadden we veel tijd verloren. Hierdoor kregen we enkel de gevel van het kasteel uit Angers te zien (zonde voor zijn tapijten). Daarna volgde nog een degustatie in het maison du Vin aan de overzijde van het kasteel. ’s Avonds genoten we na het lekker avondmenuutje met z’n allen van wat ontspanning door te gaan pingpongen in het sportcomplex vlak bij het hotel. (MD) (EB)

DAG 4In het hotel “InterHôtel Les Jardins de l’Anjou” werden we om 8 uur stipt aan het ontbijt verwacht. Dit ontbijt omvatte een enorme keuze aan beleg, drank, brood, ontbijtgranen, …Rond 10 uur bezochten we het kasteel van Brézé Dit kasteel is gebouwd tijdens de middeleeuwen. Het kasteel is bijzonder, want het bevat veel ondergrondse gangen waarin mensen en dieren leefden. De temperatuur was er ideaal tijdens

warme zomers. Arthur de Maillé-Brézé herbouwde het kasteel in renaissancestijl. Dankzij de wijn en

de zijderups kende dit kasteel een grote bloei.

Rond het kasteel zijn er diepe droge slotgrachten waardoor het moeilijk was om dit kasteel te veroveren. De grachten hebben een diepte van 18 meter en zijn 13 meter breed. Naast de grachten treffen we kelders, wijnpersen, zijdeteeltgebouw en een bakkerij aan. Deze bakkerij wordt nog steeds gebruikt om er brood te bakken. In het kasteel is er een prachtige collectie aan schilderijen. Onder andere staat Lodewijk XVII weergegeven. We degusteerden op het domein van het kasteel vier verschillende wijnen. Één van deze wijnen was een

bruisende rode wijn. Op de middag hadden we een kwartier de tijd om bij de supermarkt iets te kopen om te eten en te drinken. Het moest even rap gaan …..De bus vertrok toen richting Saint-Hilaire-Saint-Florent, waar we rond 14 uur een rondleiding kregen in het wijnhuis Ackerman, gebouwd in 1811. De stichter van dit huis was een Belg, Jean-Baptiste Ackerman. Met de kennis van bodems (gronden) en de methode om champagne te maken vertrok Jean-Baptiste naar de Loire-streek. Hij kwam daar aan te paard in Saumur. Daar vestigde hij zich. Het proces van druif tot wijn werd ons uitgelegd. We degusteerden daarna vier verschillende wijnen. Rond 16 uur reden we naar de abdij van Fontevraud. Deze abdij dateert uit de 12de eeuw. De abdij was door Robert d’Abrissel opgericht. Bidden stond er


Verschillende filmgenres kwamen aan bod, maar er waren ook een aantal attracties in het teken van muziek of natuur. Tussen de vele activiteiten was er natuurlijk ook tijd om van een ijsje te genieten bij het schitterende weer. Het was bakken en braden. De waterpret mocht dus ook niet ontbreken. ’s Avonds gingen we met de volledige groep nog eens terug naar het park. Deze keer genoten we van een water- en lichtspektakel. Als klap op de vuurpijl werden we getrakteerd op vuurwerk. Het was een mooie afsluiter van een opnieuw geslaagde dag in de Loirestreek. Hierna doken we nog een laatste keer in het Franse nachtleven om de volgende dag huiswaarts te keren.

DAG 5: Groep 2 La Rochelle, on arrive!Op de voorlaatste dag van de excursie in de Loirestreek trokken we met een tiental studenten naar La Rochelle. De zon was van de partij dus onze dag kon al niet meer stuk. Vooraf had iedereen een keuze gemaakt over hoe de dag zou worden ingedeeld. De één trok naar het aquarium, de ander maakte er een gezellige dag van in het oude havenstadje. Uiteindelijk belandde zowat iedereen op de fiets richting Ile de Ré. De groep met mevrouw Schoors trok als eerste de fiets op. Niet lang daarna volgde de rest. De brug ( van zowat 3km lang!), zoals u die kan zien op de foto, werd door elk van ons met de fiets beklommen. De ene hield er al wat meer spierpijn aan over dan de andere. Gelukkig werd dat ruimschoots goedgemaakt met een heerlijke middagmaal. Dan moest de beklimming natuurlijk nog een tweede keer gebeuren. Gelukkig duurde de afdaling van de brug langer dan de afdaling bij de eerste beklimming waardoor er voldoende tijd was om uit te blazen. Moe, maar voldaan stapten we opnieuw de bus in. En in een mum van tijd dommelden we in.

DAG 6Après une semaine de châteaux et de dégustations, il était temps de retourner vers la Belgique.Le dernier jour, le vendredi 26 avril, on a passé la plupart de la journée dans le bus. Vers midi, nous avons fait notre dernière visite de cette excursion.

centraal. In de abdij bevindt zich een binnenhof omringd door kloostergangen. In één van de kamers is de kruisweg afgebeeld.Wat ook speciaal is in de abdij, is dat er een hedendaags kunstenaar een zaal ontworpen heeft met boten die je kan betreden en waar je tot rust komt.In de abdijkerk bevindt zich een beeld van Eleonora van Aquitanië (12de eeuw). Zij trouwde eerst met Lodewijk VII, koning van Frankrijk. Hierdoor kwam Aquitanië onder koninklijk Frans gezag. Maar ze scheidde van Lodewijk VII en hertrouwde met de Engelse koning Hendrik II van Engeland. Hierdoor kwam Aquitanië in Engels bezit.

Na een busroute van 1 uur en 15 minuten kwamen we aan in het hotel Campanile site du Futuroscope. Het was een aangename dag.(JR) (SD)

DAG 5: Groep 1 Uitstap naar de FuturoscopeTerwijl de rest van de groep La Rochelle ging verkennen, gingen Axelle, Sophie, Sofie, Laurent, Sander, Emiel, Mike, Bram en meneer Scheyving naar de Futuroscope. In het Franse themapark werden ze ondergedompeld in een digitale wereld van speciale effecten. De filmschermen hadden een ongeziene omvang. De 3D- en 4D-evaringen waren ongeëvenaard. Voor iedereen was er wel wat wils. De onderwerpen waren sterk uiteenlopend.


Wie is Fundi Omari?Fundi is afkomstig uit Wetteren en is momenteel al 15 jaar professioneel bezig met dans. Voor hij startte met dansen was hij ook al actief op het vlak van voetbal en basket. Vroeger werkte hij vooral als danser maar nu verkiest hij choreografieën maken. Hij is artistiek directeur van Kamata (www.kamata.be)

Je hebt al veel meegemaakt in je danscarrière. Als je nu een moment eruit zou mogen nemen wat je het meest is bij gebleven, wat zou dat zijn?Ik ben een jaar in China gaan wonen voor mijn werk. Dat was een zeer leerrijke ervaring maar ook wel heel erg zwaar. Het was een jaar zonder mijn familie, op emotioneel vlak is dat heel zwaar.

Wat is je favoriete dansstijl en waarom?Vooral hiphop; daarbij geef ik de voorkeur aan hiphop lyrics. Ook dans ik graag jazz en popping.

Interview met Fundi Omaridoor Elke Deprez en Sien Houdendycke

act van studenten 3 LO tijdens SUYCD

C’était à Chartres où on a visité la cathédrale. A l’extérieur de cette cathédrale gothique, on pouvait déjà remarquer quelque chose de spécial : toutes les sculptures sur la façade étaient intactes. Les vitraux, eux, étaient impressionnants et il y avait encore le labyrinthe dans le carrelage. Pour se faire pardonner les péchés, les pèlerins ont cherché pendant de longs siècles la sortie de ce dessin … à genoux.Une visite assez impressionante et intéressante, on pourrait même dire symbolique, comme on a commencé notre excursion avec la visite d’une cathédrale et on l’a terminé de la même façon.Avec un peu de retard, on a retrouvé Torhout comme on l’avait quitté. En fait non : il faisait un peu plus chaud. (MC) (KD)

Heb je al deelgenomen aan danswedstrijden?Ik heb in het verleden al deelgenomen aan verschillende wedstrijden en ook al meermaals gewonnen. Daaruit haal ik als danser heel veel motivatie. Maar ik wil meer de artistieke kant op om choreografieën te bedenken voor evenementen zoals verjaardag of de voorstelling van een nieuwe auto…

Wat zou je graag nog bereiken in je danscarrière?Ik zou heel graag de choreografie eens doen van een beroemd zanger zoals Chris Brown of Justin Timberlake.

Waar haal je je inspiratie?Ik haal mijn inspiratie bij onder andere Chris Brown en nog veel anderen. (SH) (ED)


Maandag 22/04/13 (11.12u) 29 LO-BR-studenten stappen met veel goede moed van de trein in het station van Barvaux. Het belooft voor hen een bijzonder avontuurlijke buitensportweek te worden: een basistrekking met volgeladen rugzak - verplaatsingen te voet, per kajak of met vlot – adembenemende kicks–overnachtenintentenofzelfgeconstrueerdeshelters–bike&run–rotsklimmen–mountainbike – en nog veel meer!

Na een korte situering van het programma van deze outdoor-week door onze 2 deskundige monitoren van The Outsider, Lorenzo en Gunnar, worden horloges, GSM’s en portefeuilles veilig opgeborgen en bewaard tot op vrijdag. Amper een uurtje later glijden de eerste 2-persoonskajaks – met rugzakken - het water van de Ourthe in! Voor sommigen pure waterpret, anderen zien bij momenten hun rugzak in de Ourthe drijven! Na deze spannende afvaart gaat de tocht vanaf Hamoir te voet verder tot aan de kampeerweide van Fairon. Meteen wordt een groepsindeling en taakverdeling opgemaakt met o.a. een tentverantwoordelijke, voedselverantwoordelijke, materiaalverantwoordelijke en drankverantwoordelijke. Drie groepen gaan vervolgens van start met volgende workshops:• patrouilletenten leren opzetten• hout sprokkelen en leren vuur maken voor een woudloperskeuken• shelter bouwen voor huifkar en keukenDe workshops worden met succes afgerond en nog voor zonsondergang kan iedereen genieten van een lekker zelfgemaakte maaltijd. Het prachtige kampvuur, het RENO-kampboek en Ruuth’s gitaar zorgen voor de nodige sfeer om de eerste avond af te sluiten.

Dinsdag 23/04/13De wekdienst haalt iedereen uit een diepe slaap en even later wordt ontbeten en een lunchpakket klaargemaakt bij een heerlijke kop warme chocolademelk.Deze voormiddag staan de “pamperpaal” en de “deathride” op het programma: 2 onvergetelijke kicks waarbij iedereen zijn eigen grenzen kan verleggen…In de namiddag worden met tonnen, houten palen en heel wat sjortouw een 7-tal vlotten gebouwd die tegen een stootje moeten kunnen. Een vlottentocht op de Ourthe - met 4 à 5 studenten per vlot én met rugzakken erop - is het volgend avontuur dat ons te wachten staat.Het wordt een hilarische afvaart met een - voor sommigen - bijzonder “nat” einde! Na het demonteren van de vlotten blijkt de waterellende nog niet ten einde: een “rivercrossing” met de hele groep en met overbrengen van de rugzakken is de volgende uitdaging. Maar 2LO-BR laat zich niet kennenen met een ware teamspirit steken ze de Ourthe glansrijk over… Meteen volgt een stevige voettocht naar de hoog gelegen kampeerweide van Oneux. Een lekker avondmaal en een prachtig uitzicht op de omgeving geven ons de nodige energie om een grootse shelter te bouwen om de nacht te overbruggen. Alle sjor- en sheltertechnieken worden bovengehaald en een knap sheltercomplex rijst op in de weide van Oneux! Bij een heerlijk kampvuur slaat de vermoeidheid langzaam maar zeker toe…

Woensdag 24/04/13Na wekdienst, ontbijt en lunchpakket maken wordt de shelter terug afgebroken en de weide in haar oorspronkelijke staat hersteld! We dalen met z’n allen af naar een avontuurlijke site van The Outsider nl. de steengroeve van Comblain-La-Tour en dit onder een stralende zon.Terwijl groep 1 een aantal uitdagende klimroutes in de steengroeve aangeboden krijgt, wordtgroep2induo’singedeeld;eenbike&runoriëntatie–per2eninwedstrijdvorm- stelt hun conditie én oriëntatievermogen danig op de proef. Na de wissel in de namiddag volgt een ware “teambuilding” in 2 groepen: tal van samenwerkings- en groepsopdrachten volgen elkaar op en versterken meteen de groepscohesie en teamspirit.Ook hier in de steengroeve moeten 4 grote shelters gebouwd worden om de nacht door te komen. Na het avondmaal en een zalig kampvuur kruipen we voldaan in onze slaapzak…Donderdag 25/05/13Vandaag staan mountainbike en touwtechnieken op het programma! Gewapend met een

De natuur in met 2 LOstevige mountainbike, een uitgestippelde MB-route, een herstelkit en een volle drinkfles met water start groep 1 in de voormiddag met een avontuurlijke MB-tocht. De route slingert door berg en dal, bergop en bergaf en laat 2LO-BR de mooiste hoekjes en kantjes van de omgeving zien. Intussen mag groep 2 zich bekwamen in een resem uitdagende touwtechnieken op grote hoogte: via ferrata, touwenbruggen, rappel, death-ride, … Wie hier hoogtevrees heeft gaat ongetwijfeld ten onder!.In de late namiddag mag het hele team laten zien wat ze tijdens de voorbije dagen geleerd hebben: o.l.v. 4 verantwoordelijke studenten wordt er gelijktijdig• hout gesprokkeld voor een allerlaatste kampvuur,• eten en groenten klaar gemaakt voor een heuse BBQ,• 4 patrouilletenten opgesteld• een zweethut gesjord aan de oever van de rivierHet resultaat mag er zijn: teambuilding, samenwerking, leiding geven én volgen monden uit in een heerlijk avondmaal, een stemmig kampvuur en voor sommigen een onvergetelijk sauna-moment in de zweethut en de Ourthe…

Vrijdag 26/05/13Vroeg uit de veren voor een laatste activiteit! In een mum van tijd wordt het hele tentenkamp opnieuw afgebroken en trekken we met z’n allen richtingComblain-au-Pont. In een voormalig treinstationnetje kunnen we ons even omkleden en uitgerust met een helm, hoofdlamp en beveiligingstouw trekken we te voet naar een speleogrot. We maken kennis met een wondere wereld diep onder de grond, vol smalle doorgangen, spleten, donkere holtes en genieten van de vele stalactieten en stalagmieten. Terug boven de grond beseffen we dat het einde van deze onvergetelijke natuursportstage is aangebroken.

De foto’s blijven evenwel de stille getuigen van een bijzonder intense week waarin we 5 dagen leefden in volle natuur, even afstand deden van onze dagelijkse luxe, leerden samenwerken in tal van situaties, elkaar beter leerden kennen en vooral… genoten van een memorabel outdoor-avontuur…(JvdH)


Mijnheer de Gouverneur,Mijnheer de Eregouverneur,Mijnheer de burgemeester en schepenen,Mijnheer de algemeen directeur van de KATHO, Joris Hindryckx,Leden van de Raad van Bestuur van de fusiehogeschool VIVES,

Geachte genodigden,Dames en Heren,

Voor u staat de dochter van twee onderwijzers. En ik ben daar fier op.Mijn beide ouders hebben hier trouwens in de lagere school tientallen jaren les gegeven en mijn vader is zelfs directeur geworden van de lagere oefenschool. Mijn vader heeft hier ook zijn opleiding tot onderwijzer gekregen. Zo ook zijn broer en mijn nonkel Roger, die 18 jaar ouder is dan mijn vader en jarenlang directeur was in Koekelare. Mijn familie heeft dus, zonder overdrijven, een bijzondere band met de Torhoutse normaalschool.

Mijn vader studeerde af in het jaar 1961. Hij was een eerder “wilde” student,met wie het – mede dankzij de uitstekende opleiding, wel goed gekomen is. De absolute primus van zijn jaar was oud-algemeen directeur Gaby Feys (de voorganger van huidig algemeen directeur Ann Stael).Mijn vader, moeder, mijn nonkel, gaby feys, maar ook zovele anderen verpersoonlijken voor mij het motto van de lerarenopleiding: ‘starke tronck, altyd jonck’.

Met naast een passie voor het lesgeven, een zeer sterk sociaal engagement en een uniek vermogen om vertrouwen te wekken en te verstrekken.Onderwijzer ben jemethart&ziel,metbody&soul.En dus, als men in 2038 - wanneer de normaalschool 200 jaar bestaat - de tijdscapsule die we straks gaan inmetselen, weer open maakt, zal dat absoluut niet zijn zoals archeologen onlangs in Luxor een graf uit de tijd van farao Ramses II hebben opengemaakt. Er zal meer uit komen dan materiële relicten van het jaar 2013. Er zal ook een stukje springlevende Torhoutse spirit opborrelen.

Ik was bijzonder blij te lezen dat de studentenraad wil dat de naam Torhout straks op het diploma van Vives terug te vinden is. Ik onderschrijf dat volledig.Om minstens vier redenen zou het een groot verlies zijn niet te valoriseren waar hier in onze stad gedurende 175 jaar aan opgebouwd is. De eigen spirit van Torhout zit vooreerst in de sterke opleiding van jonge mensen tot onderwijzers die met kinderen kunnen werken, die hen kunnen enthousiasmeren en inspireren.. De jeugd van morgen is zoals de jeugd van nu en zoals de jeugd van alle tijden. Wel verandert de sociale context voortdurend. De kinderen van morgen zullen weer terechtkomen in een heel andere wereld. Het is een plicht om kinderen een basisopleiding te geven zodat ze zich kunnen orienteren op de wereld. De vorming is gericht op de ontwikkeling van de totale persoonlijkheid van het kind. Dat is veel meer dan kennen en kunnen.

Het is ook ZIJN, in tegenstelling tot HEBBEN. Een dichter (Ed Hoornick) formuleerde het als volgt:Op school stonden ze op het bord geschrevenHet werkwoord hebben en het werkwoord zijn.Hebben is van de wereld, is materieel.Zijn is de ziel, is luisteren, is wijkenIs kind worden en naar de sterren kijkenEn daarheen langzaam worden opgetild.

Tot de spirit van de Torhoutse opleiding behoort ten tweede een groot respect voor de eigenheid van elke student. De uitnodiging voor het feest vandaag bevatte een schitterende collectie zelfportretten.Ik kan de unieke missie van de school niet beter uitdrukken dan met de woorden van de (in Torhout geboren en getogen) docente Sigrid Tanghe,:“Duizenden zelfportretten, eenvormig door hun onderwerp, formaat en materiaal, maar ook verscheiden door specifieke gelaatstrekken en persoonlijke tekenstijl, zijn een treffende metafoor voor wat we met onze lerarenopleiding beogen. We bieden een uniforme lesinhoud, behandelen iedereen gelijkwaardig en we behouden een fundamenteel respect voor de individuele kwaliteiten van elk van onze studenten. Net die instelling willen we via onze studenten als maatschappelijk-vormende attitude doorgeven aan volgende generaties leerlingen in het lager onderwijs”. Prachtig!

Zovelen die in Torhout afstuderen nemen,ten derde later ook maatschappelijke verantwoordelijkheid op.Ik ken weinig tot geen onderwijzers die niet sociaal bewogen zijn. En meer dan ooit heeft onze samenleving, zo’n mensen nodig. De opleiding hier in Torhout richt het venster op die samenleving. Ik kon dat ook vorig jaar vaststellen bij de diploma-uitreiking.

En ten vierde,damesenheren,ligtdespiritvandeTorhoutseopleiding,ookindewarme&stevigebandmetdestadTorhout.

Enkel het gesproken woord geldtDOOR HILDE CREVITS vLaamS miniSTer van moBiLiTeiT en oPenBare WerKenToespraak in Torhout voor de viering van 175 jaar normaalschool


Mijnheer de burgemeester, één van de eerste zaken die je mij, als jonge Torhoutse politica leerde, was om de banden van de Torhoutse scholen met de stad te koesteren. Metvuur&desnoodsmetzwaardgajeoveralinVlaanderendeversterkingvandelerarenopleidinghierinTorhoutverdedigen.De lerarenopleiding ademt Torhout, maar omgekeerd ademt ook Torhout de lerarenopleiding. En dat moet in de de toekomst zo blijven!Dames&Heren,

Het woord ‘langzaam’ is een van de belangrijkste woorden als het gaat over onderwijs. Er is niets dat groeit door eraan te trekken! Dat weet elke pedagoog.

De fusiehogeschool, ‘Vives’, is genoemd naar een groot pedagoog! Juan Luis Vives heeft een ereplaats. Hij was de belangrijkste Spaanse geleerde uit de 16de eeuw. Maar, nomen est omen, zijn naam houdt ook een wens in. Vives is de tweede persoon enkelvoud van het Spaanse werkwoord ‘vivir’ in de tegenwoordige tijd. ‘Vives’ betekent ‘jij leeft!’ Het is de mooiste wens die voor een school, een leerkracht, een kind te bedenken is. Ik vertrouw in de toekomst van deze normaalschool.

Viva de Normaalschool van Torhout. Viva Vives!

RENO koor Swing aan het werk De winnaars van de fotowedstrijd: hoofdprijs (Gert Cruyt) en publieksprijs (Emmerson Debusschere)

Voorstelling van het boek 175 jaar normaalschool De tijdscapsule wordt gesloten door Burgemeester N. De Cupyere, minister H. Crevits en provinciegouverneur K. De Caluwe


Linda en Jorge bezochten op 20/03 HELMO in Loncin (Luik). Een groep van 11 HELMO-studenten was de week voordien in Torhout geweest voor een uitwisselingsweek. Jonathan Verduyn en Thomas Delerue verblijven 4 maanden in Loncin in het kader van Erabel.

AlgemeenIn Wallonië wordt in de lerarenopleiding LO zonder extra vak aangeboden. Het is ook een driejarige opleiding en de studenten verwerven onderwijsbevoegdheid voor basisonderwijs en 1e en 2e graad secundair onderwijs.

HELMO is gesitueerd in een oude vierkantshoeve in Loncin. De accommodatie is sterk verouderd en er kan enkel gymnastiek en ritmiek in de gebouwen zelf gegeven worden. Atletiek, zwemmen, sportspelen gebeuren telkens op een andere locatie. Deze gemeentelijke locaties worden bovendien aan verschillende verenigingen en scholen verhuurd waardoor het onmogelijk is om een vast uurrooster te hanteren. Jonathan en Thomas nemen wekelijks een foto van het uurrooster ad valvas en hopen dat er geen extra wijzigingen meer zijn.

Er zijn 3 regentaten LO in Luik, waardoor de concurrentie erg groot is. In HELMO profileren ze zich als een hogeschool waar de afstand tussen studenten en docenten klein is, waardoor ze een specifiek publiek aantrekken. Dit klinkt herkenbaar! Ze hebben een 70-tal eerstejaarstudenten en zijn het enige katholieke regentaat. Maar dit is in het roodgekleurde Luik vaker een nadeel dan een voordeel. Ze hebben een team van 7,5 VTE en werken autonoom van de rest van HELMO, waar 6000 studenten op verschillende locaties in Luik les volgen. Er zijn plannen om HELMO ook naar Luik te verhuizen, maar voorlopig is er nog geen geschikte accommodatie.

Volgende punten kwamen aan bod:

1. Overleg met Joffrey en Dany, Jonathan en ThomasSamen met Joffrey en Dany werd de learning agreement van Jonathan en Thomas besproken. Ze hebben een goed gevuld programma van theoretische en praktische vakken.Er was nog onduidelijkheid over de evaluatievorm voor het vak Frans. Er werd besloten dat er vooral zou geëvalueerd worden op mondelinge vaardigheden. De schriftelijke vaardigheden zouden aan de hand van taken tijdens de lessen beoordeeld worden. Jonathan en Thomas volgen ook een intensief programma Frans voor anderstaligen (5 ECTS) aan de universiteit van Luik.De collega van ritmiek kwam er ook nog even bij zitten om de taken te bespreken. Thomas en Jonathan zullen volgende week een Israëlische volksdans aanleren. Volgens Jonathan zal dit geen probleem zijn: “ On va donner demonstration et on va danser…”

We hebben de indruk dat de studenten een zinvol programma hebben en dat ze al goed geïntegreerd zijn. Ze zijn erg gemotiveerd om hun lessen en taken goed af te leggen. Ze zitten op kot in Luik zelf in een huis met andere

Erasmusstudenten. Na de lessen hebben ze bijna nooit contact met de LO-studenten, maar des te meer met de andere Erasmussers.

2.Bijwonen les basketbalVan 12u-13u30 hebben we een les basketbal bijgewoond van de 2e jaars. Onze studenten volgen ook deze les. In Loncin hebben ze zelf geen sportinfrastructuur en ze gebruiken accommodaties van verschillende gemeenten. De les basketbal vond plaats in Ans. Alle 2e jaars (40 studenten) krijgen samen les, maar er zijn 2 docenten. In HELMO worden de praktijkvakken ingedeeld in lessen op eigen niveau en specifieke methodieklessen (AFP, Ateliers de Formation Personelle). In de lessen op eigen niveau ligt de intensiteit vrij hoog en duren de lessen meestal 90 minuten. Hoewel de visie

op methodiek in de AFP gelijk is aan onze visie, wordt die visie niet toegepast in de eigen lessen. We zagen dus een opwarming

met toertjes lopen, passen en vangen per twee tegenover elkaar en dan wedstrijd 5-5. Het thema van de les was give and go na opzetten van screen. Zij kiezen doelbewust voor deze aanpak bij de eigen lessen omdat zo het prestatieniveau van de studenten hoog zal zijn. Dit is belangrijk i.f.v. inzicht in de beweging en foutenanalyse. In de lessen AFP wordt dan de spelmethode (cfr. SPOTS) gebruikt voor sportspelen. In de lessen worden de geblesseerde studenten ingeschakeld als ref, coach,…

3. Les didactiek met 2e jaarsAlle 2e jaars werden in groepjes verdeeld, waarbij in elk groepje één student van de uitwisselingsgroep was. De opdracht was om de gelijkenissen en verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië in kaart te brengen op basis van lessen LO in het secundair onderwijs. De studenten hadden immers een aantal LO-lessen geobserveerd in Sint-Rembert.

Gelijkenissen:• visie op vakdidactiek• DPB wordt door hen ook nagestreefd• Er wordt gestreefd om te werken in een authentieke context.

Verschillen• In Wallonië zijn de lessen niet gemengd. Dus meisjes krijgen

bijvoorbeeld nooit voetbal.

Chinezen, bumball en kinball bleek een goede combinatie… (foto SG)

Erasmustrip over de taalgrens

“Jonathan en Thomas nemen wekelijks een foto van het uurrooster ad valvas en hopen

dat er geen extra wijzigingen meer zijn.”


• In Vlaanderen hebben de leerlingen meer respect voor de leraars. Er is meer structuur (vb. bij begin van les op turnrij staan) en het opruimen gaat veel vlotter.

• In Vlaanderen wordt er gesport in een uniform. In Wallonië blijkbaar niet, dit wordt bediscussieerd in functie van gelijkheid en aanzien voor het vak LO.

• In Wallonië is er in de eerste graad 3 uren LO, en dan zoals in Vlaanderen 2 uren LO.

• In Vlaanderen krijgen ze inhaaltaken als ze een zwemles missen door ziekte, blessure,…

Bij de verschillende stellingen werd er gediscussieerd en ook hier kwam de discrepantie tussen de didactiek bij de eigen lessen en de didactiek in de lessen AFP ter sprake. Dany benadrukte nog

een keer dat de lessen in HELMO niet zomaar mogen gekopieerd worden in de stagelessen. Jorge benadrukte dat de lessen praktijk in KATHO van een hoger niveau zijn dan de lesinhouden in het secundair onderwijs, maar dat de methodiek dezelfde is. Teach as you preach!

BesluitHELMO is een goed contact dat we zeker moeten onderhouden. De studenten worden goed begeleid en de opleiding is van hoog niveau. Luik is een aantrekkelijke stad om op kot te zitten en het Franse taalbad is een aanrader.Ook is het zeker zinvol om contacten te blijven houden met het team van HELMO. Zij hebben meer contacten in francofone landen en hebben soms een andere invalshoek.Volgend jaar zouden er eventueel 2 HELMO-studenten naar Torhout komen. Er wordt ook gekeken of er een groepje VIVES-studenten naar Loncin kan gaan voor een uitwisselingsweek. (LD) (JC)

Op 14 en 15 maart was een Letse theatergroep te gast op RENO. 15 studenten hoger onderwijs uit hoofdstad Riga en 2 studenten van een gymnasium uit de badplaats Jurmala toverden de feestzaal om voor hun Letse interpretatie van Hamlet. Het publiek werd gevormd door de studenten en docenten van de afdeling Engels.Door het departementshoofd werd een receptie aangeboden waarbij de Letten ook contacten hadden met een delegatie van studenten Lichamelijke Opvoeding uit de buurt van Verviers.Naast een bezoek aan Brugge kregen ze ook een rondleiding in het Federaal parlement. Daarna speelden ze nogmaals hun performance op Letse ambassade.Nog even meegeven: KATHO heeft contracten met de lerarenopleidingen in Riga, Daugavpils en Rezekne. (HV)

Naar aanleiding van Wapenstilstand brachten studenten en docenten van het keuzevak Herinneringseducatie en één studente van de afdeling Frans (merci Marlies C.) een evocatie in woord en beeld over de Eerste Wereldoorlog. In het halfrond van de Senaat sprak de Voorzitster Mevr. Sabine De Béthune de veteranen van W.O. II, de kinderen en leerkrachten uit de tien provincies toe. Na de evocatie ondersteunden de studenten de verwerking van de impressies van de kinderen. De diverse salons van de Senaat werden even omgetoverd tot crea -ateliers. De volledige foto – en videoreportages zijn te vinden op de website van de Senaat. Volgend jaar zijn de RENO-studenten opnieuw van de partij… (HV)

Let- in RENOland Herinneringseducatie


KALENDER

mei - ...17/05 laatste lesdag19/05 Pinksteren07/06 indienen bachelorproef24/06 diplomering BALO25/06 diplomering BASO29/06 infodag11/07 Feest van de Vlaamse Gemeenschap21/07 Nationale feestdag15/08 O.L.V. Hemelvaart16/08 start tweede examenkans30/08 infodag18/09 officiële opening academiejaar 2013-2014

Wie de groep Protection Patrol Pinkerton (kortweg PPP) niet kent, heeft waarschijnlijk de afgelopen weken op een onbewoond eiland verbleven. Denk maar aan de single The future = Our Home, een instant klassieker en graag gebruikt als soundtrack voor een rist programma’s op de Vlaamse TV. Wat jullie misschien niet weten is dat de drummer van de band de zoon is van een BALO docente, mevr. Carbonez. Bij deze is de kennis wat opgekrikt. Wil je meer over de groep weten, volg ze op facebook.com/ppp.band of luister naar hun debuutalbum dat momenteel in de winkelrekken ligt.

Wist-je-dat-je

WinnaarsDe fotowedstrijd n.a.v. 175 jaar lerarenopleiding bracht 2 winnaars uit. Gert Cruyt won de hoofdprijs, gekozen door een samengeselde jury van docenten en fotograaf. De publieksprijs werd gekozen op facebook. Uit 10 foto’s won de foto met de meeste likes. Deze eer was weggelegd voor Emmerson Debusschere.Nog eens proficiat aan de winnaars en dank aan alle deelnemers.

winnaar publiekspijrs

winnaar hoofdprijs