Download - Het Hollands Veer

30e jaargang: Een Hollands Veer, maart 2013

2


3


6 De Nacht van de Geschiedenis

INHOUD LEVE NEDERLAND!

Het Veer Een publicatie van de Vlaamse Geschiedkundige Kring

12 Werkwoorden met Hol-landers

16 Beatrix, een koningin

21 De eeuwige student. Hoe ervaart een Ne-derlandse studente studeren in Amster-dam?

28 De leukste plekjes bij onze noorder-buren! Veronique vertelt er ons alles over...

30 Nederlandse festivals met Belgische al-lures

Wat als we nooit geschei-den waren van Neder-land? Zouden we dan nog bestaan? Ontdek het op pagina 33!

En nog zoveel meer in dit Veer: sport, muziek, dagboeken, eten, mode, satire en schrijfsels. Nou doe maar man, draai die pagina om!

4


Jens Vanden Meersschaut

DE PRAESES

Beste vrienden van het Veer,

Het tweede semester is met een rot-vaart begonnen. Niet alleen in audi-torium E, maar ook een paar ver-diepingen lager in de kelder. Ik on-thoud onder andere de herope-ningscantus1, de workshop Endnote (die jullie ongetwijfeld zal helpen bij het halen van deadlines), de herope-ningsfuif, de avant-première van Great Expectations (waar jullie met meer dan 120 aanwezig waren) en tal van sportieve activiteiten om toch de conditie wat te onderhouden.

Natuurlijk doet de VGK er alweer alles aan om jullie een fantastisch tweede semester te bezorgen.

Ten eerste wil ik de Nacht van de Geschiedenis in de schijnwerpers zetten: op 19 maart verwelkomen wij onze leden in de Zebrastraat (op wandelafstand van de Blandijn) op een boeiende en bovendien erg leerrijke avond in het kader van ambachten. Achteraf kan er geproefd worden van ambachtelijke etens- en drinkenswaren. Niet te missen dus!

De volgende dag vertrekken we met zo’n 50 aspirant-historici naar Sint-Petersburg. Dat het een onvergetelijke reis zal worden staat vast. Wie graag mee wil: helaas, alle plaatsen zijn volzet, maar niet getreurd want ter gelegenheid van de 196e verjaardag van onze alma mater organiseert het FK-Gent op donderdag 21 maart een Dies Natalis-fuif in het ICC. Het ideale moment om te socializen met andere UGent-studenten.

Wanneer iedereen weer terug is van Sint-Petersburg is het aftellen naar het eerste debat dit semester. Dit debat zal gaan over de eventuele invoering van een tweejarige master en alle hervormingen die hiermee gepaard gaan. Dit onderwerp is niet alleen brandend actueel, het is ook belangrijk voor alle studenten. Diezelfde dag wordt overdag in het hele land betoogd door studenten tegen de geplande hervorming van de masters.

Meer info hierover binnenkort. 1 Of toch deels.

5


Markeer ondertussen ook 18 april in jullie agenda’s, want op die dag houden we samen met onze vrienden van Filologica en Tim van de Amber de enige echte 24-uur van de Amber! Wie de volledige 24-uren uitdoet krijgt een mooi cadeau en met talrijke acti-viteiten, goede muziek en een optreden zal niemand zich vervelen. Wil je niet de hele dag in een zalig café zitten? Your loss, maar iedereen is de hele dag uiteraard ook wel-kom om gewoon even een pint te komen drinken. Om al even vooruit te blikken naar de andere activiteiten na het paasreces: een opera, springbreak-party, 12-urenloop, familie- en vriendencantus en nog vele andere activiteiten om van te genieten!

————————————————————————————————————

Cartoon

6


De NACHT VAN DE GESCHIEDENIS

Ambachten zijn Sexy, met hoofdletter.

Als er iets is dat de voorbereiding voor de Nacht van de Geschiedenis mij geleerd heeft dan is het wel dat vakmanschap helemaal nog geen lost cause is. Stiekem weten we alle-maal dat iets dat met liefde en passie gemaakt is vaak veel beter is dan iets dat per duizend uit een grote grijze machine komt. Waarschijnlijk denkt u nu, ‘Allez, kom Vero-nique, ge gelooft toch zelf niet dat er vandaag de dag nog iets met de hand gemaakt wordt’, maar mijn beste lezer, ik kan het u bewijzen! Ik ben de afgelopen weken meermaals verrast geweest door het enthousiasme waarmee verschillende bedrijven elke dag weer aan de slag gaan in deze moeilijke economische tijden. Bedrijven die verscheurd zijn door de keuze tussen enorme investeringen doen om uit te breiden of kwaliteitsvol kleine hoeveelheden te blijven produceren. Met deze Nacht van de Geschiedenis willen wij niet enkel tegen deze mensen zeggen dat hun beroep ongelofelijk awesome is, wij wil-len jullie ook laten zien hoe de producten die jullie dagelijks consumeren eigenlijk gepro-duceerd worden.

Tijdens onze activiteit van Nacht van de Geschiedenis krijgt u, uiteraard, een geschiedenis van het vakmanschap door de eeuwen heen door prof. Jan Dumolyn (UGent), prof. Jeroen Deploige (UGent), dr. Johan Dambruyne (rijksarchief Beveren) en Jelle Versieren (Universiteit Antwerpen). Deze sprekers worden afgewisseld door beeldmateriaal van verschillende productieprocessen van allerhande producten, gaande van alcoholische dranken, Gentse Neuzekes, Tierenteyn mosterd, schoenen, klokken… u kan het zo gek niet bedenken! Tijdens deze filmpjes zullen er een aantal studenten hun muzikaal talent laten zien aan het publiek. Na de voorstelling kan u nog rustig napraten op onze receptie, waar verschillende akoestische bands voor entertainment zorgen.

Altijd al willen weten waarom Cuberdons een kegelvorm hebben? Hoe de bloemetjes in je glas Roomer terecht zijn gekomen? Hoe een paardengareel gemaakt wordt, of wat het überhaupt is? Antwoord op deze en vele andere vragen krijg je tijdens de Nacht van de Geschiedenis!

7


Waar: ZebraStraat, Zebrastraat 32 (Gent) Wanneer: 19 maart 2013, 19.30u Tickets: Leden: €5 Niet-Leden: €6 ADK: € 7 Inschrijven in de kelder of via [email protected]

8


Beste studenten,

Toen ik hoorde dat het Veer iets ging drukken over de twee-jarige master, was ik zeer enthousiast. Tenslotte is dit iets waar jullie zich allemaal vragen rond stellen en is het belan-grijk dat jullie ook op de hoogte worden gebracht van de re-cente ontwikkelingen rond de tweejarige master.

Het plan dat nu op tafel ligt spreekt over drie soorten masters: ten eerste zou er een onder-zoeksmaster moeten komen van 120 studiepunten. Deze master zou gericht zijn op stu-denten die willen doctoreren en kent een zeer selectieve toegang. Er is namelijk financie-ring voorzien voor slechts 40 onderzoeksmasters in heel Vlaanderen en per onderzoeks-masters zouden slechts 10 studenten worden toegelaten. Ten tweede zou er een domein-master komen van 60, 90 of 120 studiepunten. Deze domeinmaster zou gericht zijn op beroepscompetenties (anders dan die van leraar) en op vakinhoudelijke specialisatie. Voor de studieduurverlenging van deze domeinmaster wordt geen extra financiering voorzien, in tegenstelling tot de (beperkte) tweejarige onderzoeks-master. Ten derde zou er een edu-catieve master moeten komen, die de lerarenopleiding zou moeten opnemen, maar deze master is nog helemaal niet uitgewerkt. Voorlopig is er dus enkel sprake van een domein- en een onderzoeksmaster die gekenmerkt zullen zijn door een verschillende studieduur. Aanvragen tot het verkrijgen van een bepaalde master voor een opleiding, bijvoorbeeld geschiedenis, moeten door alle instellingen die geschiedenis aanbieden gezamenlijk wor-den ingediend. Deze aanvragen zouden volgens het huidige plan ten laatste 31 juli 2013 ingediend moeten worden en één van de belangrijkste criteria waar de overheid dan re-kening mee zal houden om masters toe te wijzen aan instellingen is de arbeidsmarktge-richtheid. Met StuArt vrezen we dat dit op lange termijn zal leiden tot een eliteonderwijs waarbij de tien beste studenten van een opleiding naar een onderzoeksmaster mogen. Interuniversi-taire en ook interfacultaire concurrentie lijken onvermijdelijk aangezien er maar 40 on-derzoeksmasters uitgereikt kunnen worden. Daarbij zouden studenten na hun bache-loropleiding al moeten kiezen of ze willen doctoreren of niet, terwijl men pas in de master leert wat onderzoek is.

9


Hierbij zijn jullie kort op de hoogte gesteld van wat er nieuw is in het dossier van de twee-jarige master. Als historici denk ik dat jullie in staat zijn hier zelf jullie conclusies uit te trekken. Een tweejarige master die slechts voor enkelen is gereserveerd, is niet iets waar ve-len achter staan en ik kan jullie verzekeren dat de UGent hier eenzelfde positie inneemt. Acties om dit aan te klagen moeten dan ook niet gericht zijn naar het rectoraat, maar ei-genlijk naar Brussel, naar het kabinet van Pascal Smet. Want wees gerust: hij hoort nog van ons. Vele groeten, Sarah De Decker Voorzitter StuArt

10


Gegroet, beste lezers! Op het moment dat ik dit stukje dagboek schrijf (nog steeds als klein fijn eerste bachelor-groentje), zijn we “er” al vanaf. “Het”, waar we allen angstig tegenop zagen, die twee woorden met onder de studenten dezelfde connotatie als “Voldemort” in de iets meer magische wereld: “blok” en “examens”.

We schrijven zaterdag 22 december 2012, de eerste officiële dag van de blokperiode. Te-genover me, een netjes (!) opgeruimde bureau met daarop 30 splinternieuwe blauwe bal-pennen en een zelfde aantal fluostiften en cursusblokken (dankzij de ruime interpretatie die mijn papa gaf aan “een beetje schrijfgerief kopen”). Naast me, 7 stapels historische ken-nis in de vorm van mappen en boeken. Voor me, exact 18 dagen en nachten tot het eerste examen. Met een redelijke voorbereiding (dankuzeer, strever-kant van mezelf die de rol-derkant wist te kalmeren) in het hoofd en zo’n splinternieuwe balpen in de hand, begin ik me een weg te banen door het oerwoud van leerstof dat voor me ligt. Over dat oerwoud doen er allerlei horrorverhalen de ronde, maar ik ben vastberaden in ware Indiana Jones-stijl de geheimen ervan te ontrafelen. Of om de metafoor te laten vallen: een puntenlijst te bemachtigen waar ik trots op kan zijn. De angst dat ik dat voornemen niet zal kunnen waarmaken, probeer ik te negeren, en één voor één val ik de stapels leerboeken aan.

Na 18 slopende dagen waarin ik me elk uur een stapje dichter bij een Le Goff-achtig intellectueel statuut voelde (stevig geval van wishful thinking), maar ook steeds meer twijfelde aan mijn eigen geestelijke gezondheid, was het opeens zo ver: de ochtend van het eerste examen was aangebroken. De enorme blok turf in mijn maag maakte een stevig ontbijt onmogelijk, dus waren het enkel deze ooit ongetwijfeld fantastische brandstof én een historische hoeveelheid adrenaline (of ja: stress) die me naar dat langverwachte eerste “examen an den unif” brachten. Drie uur later stond ik weer buiten, met een vreemd opgelucht gevoel dat zich meester van me maakte: het was oké. Héél oké. Say what?

D agboek van een eerste

bachelor

11


Dit scenario bleef zich nog een kleine maand lang 6 keer herhalen. Toegegeven, elke keer met een ander voorwerp in mijn maag (van het Niebelungenlied of een archieftoegang tot een Egyptische sarcofaag), alsook met momenten waarop ik pyromanische gevoelens tegen-over mijn boeken kreeg en alleen maar Vitaya-programma’s over cupcakes kon verdragen. Maar uiteindelijk toch zonder àl te veel kleerscheuren- het gekke bioritme dat me om 5.30 uur opstaan normaal had leren vinden, verving ik in de dagen nadien met plezier door een-tje dat voor 12 uur weigerde te functioneren.

Zo zie je maar weer, de Bijbel wist het al (ahum): met doorzettingsvermogen bereikt de slak de ark. Zelfs als dit bijna twee maanden raar gedrag en hard labeur betekent. Correctie: met doorzettingsvermogen, voorbereiding, en ook met goede vrienden/familie. Want zij zijn het die elke dag mijn “ikkanhetnieikgabuizenhooooikhaatallesboehoehoe” -episodes hebben verdragen én mij er weer doorheen hebben gesleept. Ook al bleek mijn zenuwachtige praat nog eens duizend keer irritanter toen ik uiteindelijk mijn resultaten kreeg

Olivia Vandeputte

12


WERKWOORDEN MET HOLLANDERS

Winkelen met Hollanders - Veronique Vennekens

Ik ging met mijn housemate uit Amsterdam een filmpje laten ontwikkelen bij de fotograaf in Canterbury. We betaalden voor één-uur-service en ging daarna nog wat andere winkeltjes bezoeken. Na anderhalf uur kwamen we terug en waren ze nog niet eens begonnen aan mijn filmpje. Mijn housemate kreeg het al op haar heupen en vroeg of we dan geen vergoeding kregen. De vriendelijke man zei dat hij dat spijtig genoeg niet kon doen en beloofde dat hij zo snel mogelijk mijn foto’s ging afwerken. Een half uur later geeft hij mijn foto’s en lopen we naar buiten, waar ik eerst nog eens controleer of hij ook wel de foto’s op Cd-rom had gezet, want daarvoor hadden we ook betaald. Dat was die arme man dus vergeten en de oogjes van mijn Amsterdamse vriendin begonnen al te glinsteren. Ze liep terug naar binnen om nu toch wel écht een vergoeding te eisen, want dit kon er toch echt niet meer mee door. Ik stond daar als brave Belg te kijken hoe de meneer van de fotowinkel bevend van angst zei dat hij alles wel zou terug be-talen en mijn Cd-rom zo snel mogelijk zou maken. Nog een half uur later zaten we eindelijk aan een welverdiende koffie, mét mijn gratis foto’s en Cd-rom.

Verkeren met een Hollandse: onze Vice biecht op - Jordy Sabels

Wie vandaag de dag modieus uit de hoek wil komen en oranje wil dragen, kiest het best voor het perfect matchende blauw, wat toevallig ook mijn lievelings-kleur is. In het illustere jaar 2007 was mijn liefdesmatch ook redelijk oranje en liep mijn blauwe hart over van een blonde Hollandse deerne die sporadisch haar keuken eens verliet om voor mijn plaatselijke voetbalploeg te komen supporte-ren.1 Op een dag raapte deze jonge dame al haar moed bij elkaar en vroeg ze of ik met haar naar de cinema wilde gaan.2 Dat was de ideale en meest voorkomen-de date, naar de cinema in de stad der steden. Ik kan mij nog goed herinneren naar welke film we toen keken, “A night at the museum”, want een gentleman

13


zoals ik liet haar natuurlijk de film kiezen. Laten we het er verder op houden dat we bijster weinig van de film gezien hebben en dat ik vanaf die dag mijn tweede lief aan de haak sloeg. Een trouwe supporter langs de lijn hadden we er ook weer bij tijdens de matchen van SK Putte. Het supportersaantal werd opgekrikt van tien naar elf en daar was ik best trots op. Al was het een verhaal van redelijk korte duur, zoals bij al onze supporters. Voor de iets minder begaafde VGK’ers onder onze lezers: dat de men-sen onze ploeg niet voortdurend bleven steunen lag maar deels aan de resultaten van onze ploeg. Er stonden namelijk enkel vriendinnetjes van basisspelers aan de lijn en dat kon nogal eens danig beginnen fluctueren.

En dat gebeurde na 3 maanden binnen mijn relatie. Het was altijd rozengeur en maneschijn geweest met mijn Hollandse deerne, een echte oranje-blauwe match. Tot op die ene avond, toen we samen gingen “wandelen” in het Putse bos. Iedere gemeente heeft wel zo’n bos waar de jeugd af en toe rondhangt. Op een bepaald moment stopten we op een plekje waar je kon gaan zitten of liggen. Laat je fanta-sie de vrije loop, want ook mijn geheugen is niet meer zo sterk als het toen ge-weest is. We zoenden elkaar passioneel en gingen steeds wilder te keer. Ik pro-beerde haar zachtjes aan te raken op plaatsen waar ik tot dan toe nog nooit eer-der geweest was, maar ze riep me de halt toe. Ze was er nog niet klaar voor.

Na dit hele bosgebeuren was de veer echter gebroken. Een week lang werd ik be-handeld met een “silent treatment”. Ik kreeg geen enkel sms’je, geen facebookbe-richten, helemaal niks. Op die ene dag kreeg ik uiteindelijk toch een sms met de hartverscheurende woorden: “Jordy, we moeten eens praten.” Ik vreesde het erg-ste en eigenlijk wist ik al genoeg, het was over en uit. En dat was het ook. Ze heeft me laten staan en heeft nooit gezegd waarom. Een week later krabbelde ze echter al terug en probeerde ze me terug te krijgen, maar zo volhardend als staal liet ik dit niet gebeuren. Geen happy ending dus in dit verhaal, maar niet getreurd, nog geen twee maanden na deze break-up ontmoette ik iemand anders.

1 Ja geloof het of niet: de Vice heeft nog voetbal gespeeld. Van 2004-2006 bij SK Noorse en van 2006-2008 bij SK Putte. 2 Waar is de tijd dat de dames sporadisch naar mij toe kwamen? Mooie, maar lang vervlogen tijden.

14


Wonen met een Hollander - Jens Vanden Meersschaut Voor ik aan dit artikel begon vroeg ik mij af of het mij zou lukken om clichés over Hollanders te vermijden. Guess what? Terwijl ik dit schrijf staat er bij mij thuis een paar feloranje klompen onder de tafel en heeft mijn Nederlandse huisgenoot net een hele hoop gesneden kaasjes naar binnen gewerkt. Laat ik eerst even toelichten hoe ik in deze situatie verzeild ben geraakt. Een jaar of 4 geleden vond mijn ma het blijkbaar een goed idee om samen te gaan wonen met een Hol-lander. Ik was, zoals jullie wel kunnen raden, op z’n minst bezorgd aangezien ik toen nog niet op kot zat en dus dag en nacht met een rasechte Amsterdammer zou moeten samenleven.

Nu, 4 jaar later, moet ik toch wel toegeven dat mijn ongerustheid onterecht was. Het is een hele tijd aanpassen aan het spraakgebrek, maar als het lukt om te com-municeren dan kunnen we best nog veel van elkaar leren. Hij heeft mij indertijd met goede tips & tricks leren autorijden1, ik heb hem leren gamen en goed bier leren kennen. Wanneer hij, zoals het een Hollander betaamt, van dat laatste eentje te veel op heeft, loopt het clichégehalte wel sterk op: zo begint hij op café of op restaurant steevast met trucjes te strooien en grappen van de Hollandse plank te vertellen.

Ik hoor sommigen onder jullie al denken in heuse Kabouter Wesley-stijl: “en wat is daar het praktisch nut van?”.2 Wel beste lezer, a picture says a thousand words:

Raar volkje, die Hollanders, maar ze kunnen het gras afrijden als de beste . 1En hoewel ik de eerste keer gebuisd was, rijd ik momenteel wel al 2 jaar rond met een rijbewijs. 2Cf. aflevering 4 van Kabouter Wesley: tovergieter.

15


Column. Honderd hram handaham! Schrijf eens iets over “Hollanders”. Een dergelijk scriptoriaal bevel kan ik uiteraard niet naast mij neer leggen. Het lijkt een easypeasy klusje. Er bestaat haast geen populairder bashing-onderwerp aan de Vlaamse keukentafel dan de doorsnee kluchtjes over dit onpopulair volkje. Of, misschien worden ze toch nipt voorbij gestoken door goedbedoelde grappen en grollen over gekleurde inwijkelingen in ons Belgenlandje. Ok ja, misschien is het aanbod aan volledig educatief verantwoorde rassenhaat dan toch iets breder dan verwacht. En ook al moet ik hoogstwaarschijnlijk onderduiken na het schrijven van dit stukje tekst, ik wil jullie mijn bedenkingen over een nieuwe tendens in onze dierbare samenleving niet on-thouden. Dus vooraleer er vanuit de meest noordelijke provincie een bevel ter taalkundige rassenscheiding wordt uitgeleverd waarbij iedere West-Vlaming in een logopedische instel-ling wordt opgenomen, druk ik hier toch nog, recht uit het hart, mijn diepgaande bezorgdheid uit. Alsof we het een beetje beu zijn om de meest exotische talen en culturen - zoals deze van het zuidelijke landsdeel - te gaan viseren, lijkt men nu begonnen te zijn aan een heuse kruistocht tegen dat andere “Vlaamsch”. De diagnose is gesteld: een ernstige vorm van taalpurisme. Daarbij voel ik mij als lid van een bepaalde geviseerde taalkundige minderheidsgroep toch een beetje aangesproken. Want persoonlijk vind ik niets zo mooi en aangenaam als de uiterst schattige taalkundige diversiteit die het Vlaams na een eeuwenlange ontwikkeling eigen ge-worden is. Zo is de vis in het Brabantse gewoon altijd vies, is een broodje Gandaham bestellen voor de modale West-Vlaming altijd een klein avontuur en kan er niemand creatiever en me-lodieuzer met klinkers omspringen dan een bewoner van ’t stàààd.. Alsof de provinciale taalbarrières nog niet genoeg zijn, is intra-gewestelijk taalpurisme in een even snelle opgang. Zo blijkt het Brugs toch iets chiquer dan het doorsnee Kortrijks te zijn en wil er liever niemand contacten aangaan met de Westhoek (om nog maar te zwijgen over ’t Zèètje), eeuwig bannelingen in de eigen provincie. Bij deze is mijn morele plicht vervuld. Aangezien het aftrappen tegenwoordig weer hip en awesome is, hou ik de eer aan mezelf en zeg ik u allen vaarwel. Tot binnenkort, vanuit veili-gere oorden, waar ik veilig en wel mijn West-Vlaamse driften naar volle goesting kan blijven uiten.

Lisa Demets

16


Beatrix, een koningin

Van onze Royalty-watchter Frea Vancraeynest

In Nederland zijn ze gebeten door sport en dit resulteert, zoals jullie al in eerdere artikels in dit Veer hebben kunnen lezen, regelmatig in taferelen van Oranjegekte. De Nederlanders zijn een trots volk, ze zijn er fier op dat ze Nederlander zijn en bovendien ook fervent aanhangers van de monarchie. Het contrast met ons bescheiden Belgen die de koning en zijn, volgens sommi-gen incompetente, aanhang liever kwijt dan rijk zijn, is dan ook groot. Daarom verdient Bea-trix, de wonderlijke vrouw die aan het hoofd staat van Nederland sinds 1980 een plekje in dit Veer dat als thema “200 jaar Nederland” heeft. De gelegenheid hiervoor is uiteraard haar aftre-den dat recent werd aangekondigd ten voordele van haar zoon Willem – Alexander.

Geboorte en studies

Beatrix Wilhelmina Armgard van Oranje-Nassau of sinds haar inhuldiging als koningin beter bekend als, Beatrix der Nederlanden, werd geboren in 1938 als oudste dochter van koningin Juliana van Oranje – Nassau. Tijdens WOII vluchtte ze met haar gezin naar Engeland om daar-na door te reizen naar Canada waar ze bleef wonen gedurende de rest van de oorlog. In 1945 kwamen ze terug naar Nederland. In 1956 behaalt ze haar middelbaar diploma en gaat ze ver-der studeren, het wordt een combinatie van verschillende disciplines en richtingen, allemaal met het oog op haar mogelijke toekomst als koningin. Haar studies rondt ze af in 1961 wan-neer ze slaagt voor haar doctoraatsexamen.

17


Huwelijk en Kroning

Op 10 maart 1966 treedt Beatrix in het huwelijk met de Duitse diplo-maat Claus von Amsberg. Aan het huwelijk gaat een grondig onderzoek door een speciale commissie vooraf. Claus von Amsberg is immers een omstreden figuur, onder meer door zijn lidmaatschap van de Hitlerju-gend. Het onderzoek brengt echter geen bezwarende elementen aan het licht en het huwelijk gaat door. Het paar krijgt drie zonen. In 1980 is het dan zover, ze volgt haar moeder op als staatshoofd van Nederland. Sindsdien is zij de kapitein op het schip dat Nederland heet en heeft ze

het land doorheen heel wat woelige wateren geleid. Haar houding wordt steevast omschreven als zakelijk en stijlvol met een sterke inzet op protocol. Ze wil bijvoorbeeld als “majesteit” worden aangesproken en niet als “mevrouw” zoals dat bij haar moeder het geval was. Ook heeft ze duidelijk een eigen mening en die laat ze van tijd tot tijd uitschijnen. Dat ze daarmee soms ingaat tegen advies van haar entourage kan haar weinig schelen. Zo heeft ze in 1988 tijdens haar kerstrede gesteld dat de wereld lijdt onder vervuiling en vergiftiging van lucht, bodem en water. In de troonrede eerder dat jaar had de toenmalige premier Ruud Lubbers haar net het tegenovergestelde laten zeggen. Tijdens haar kerstrede kreeg ze de kans om dit recht te zetten.

Haar periode als koningin is niet schandaalvrij te noemen, een buitenechtelijk kind zoals in bepaalde andere koninklijke families ontbreekt alsnog maar toch zijn er een aantal schanda-len gelinkt aan het Nederlandse Koningshuis. Onder andere de partnerkeuzes van prins Wil-lem – Alexander en prins Friso deden stof opwaaien en zijn beter bekend als de zogenaamde “schoondochterschandalen”. Willem – Alexander wilde immers trouwen met Máxima Zorre-guieta, dochter van een Argentijnse minister ten tijde van de militaire dictatuur in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw. Uiteindelijk mogen ze toch trouwen maar de ouders van Máxima zijn niet aanwezig op het huwelijk. Ook de aanstaande bruid van prins Friso doet stof op-waaien. Mabel Wisse Smit zou eind jaren 80 een relatie gehad hebben met topcrimineel Klaas Bruinsma. Zowel zij als de prins logen hierover en kregen van het parlement geen toestemming om te trouwen, ze doen dit toch en Friso geeft al zijn rechten op de troon op. Het is ook prins Friso die voor verdriet zorgt binnen de familie wanneer hij na een ernstig skiongeluk vorig jaar in een co-ma belandt. Om het rijtje woelige gebeurtenissen af te sluiten, is er nog de aanslag op Koninginnedag in Appeldoorn in 2009 waar een automobilist bewust inrijdt op de parade. De koningin over-leeft de aanslag maar acht toeschouwers en de dader zelf laten het leven.

18


De koningin kondigde recent aan dat ze er de brui aan geeft en graag de fakkel wil doorgeven aan haar zoon. Hopelijk slaagt hij erin om een waardige opvolger te zijn voor zijn moeder.

Wist je dat...

De kroning van Beatrix erg woelig verliep? Tijdens de inhuldiging stond Amsterdam in rep en roer omwille van de woningnood die er toen heerste. De krakersbeweging pro-testeerde tegen de kroning met de slagzin “Geen woning, geen kroning”.

Het pas in 1983 wettelijk geregeld werd dat de oudste dochter ook de troon mocht bestijgen? Tot dan was het immers zo dat de oudste zoon altijd voorrang zou krijgen op de oudste dochter, ook als zij eerst geboren werd. Beatrix werd dus de opvolgster van haar moeder omdat ze enkel zussen had en geen broers.

zij de vierde opeenvolgende vrouw is die op de Nederlandse troon zit? Na haar moeder Juliana, haar grootmoeder Wilhelmina en haar overgrootmoeder Emma, die na de dood van haar man, koning Willem III, acht jaar lang als regentes het land bestuurde.

19


DAGBOEK VAN EEN EERSTE BACHELOR

Ik kan het nu wel zeggen, het zat er zowat aan te ko-men. Na maanden van hard labeur en oneindig cur-susmateriaal – met bijhorende commentaar van me-nig vriend en familielid dat het allemaal zo erg nog niet was – en een welverdiende en zeer productieve vakantie, is het tweede semester aangebroken. Wie nog wentelt in zelfbeklag door zijn of haar ‘k-dacht-echt-dak-erdoor-ging-zijnpunten, zal daar gauw mee stoppen. Bezinning en zelfreflectie zijn niet meer aan de orde (ook de eerst nog vastberaden oor-logskreet “Dit semester pak ik het anders aan!” zal langzaamaan uit het gangbaar dialect verdwijnen).

De reden is simpel: een welgekomen heropleving van ons sociaal leven! En hoe kunnen we dit beter vieren dan onmiddellijk de daad bij het woord te voegen in één of ander obscuur café met koude pintjes voor onze neus, of in een cantuszaal waar op het einde van de avond het bier dat tot aan de enkels staat waarschijnlijk even goed smaakt als dat uit de kan (ik kan enkel ten stelligste afraden dit uit te proberen).

Mijn nachtelijk leven in het pittoreske Gent beschrijven is voor mij een zeer moeilijke op-dracht, zeker als je weet dat ik niet functioneer als ik mijn minimum van negen uur slaap per nacht niet heb gehaald. Maar omdat we van een pintje meer of minder niet zullen ster-ven, heb ik het me toch een paar avonden in de week van café naar café gesleurd.

De eerste donderdag van het nieuwe semester was het al prijs: de heropeningscantus van onze geliefde kring. Zeer rustige cantus, in het begin dan toch. Om onverklaarbare redenen – of ik was al zo geïntoxiceerd dat ik het gewoon niet doorhad – veranderde de kalme sfeer in totale chaos. Ikzelf had geen besef meer in welk deel we nu zaten, laat staan wat de woorden voor het pisrijmpje waren (maar naar mijn vermoeden wist niemand dat meer aangezien er om de haverklap toch studenten ontsnapten om hun blaas te ledigen). Uitein-delijk werd het vijf uur ’s ochtends en ik ben één van mijn vriendjes nog steeds zéér dank-baar dat hij de weg terug wél nog wist.

20


Lange nachten dienen dus vermeden te worden. Alleszins, dat is wat ik mezelf elke zondaga-vond wijsmaak maar nooit echt in slaag. Wat een rustig avondje beloofde te worden, draaide weer uit op een nog-een-uurke-en-dan-is-’t-lichtmoment”. Een avondje waar er serieus aan de luster werd gehangen, zoals men dat in het landelijke Wolvertem wel eens durft te zeggen. Wat een cultureel verantwoord uitstapje naar de Vooruit moest worden, werd een iets minder cultureel verantwoord - en al dan niet maatschappelijk aanvaard - uitstapje. Na The Bony King of Nowhere zakten we af naar ’t Galgenhuis om daar wodka, pintjes en witte wijn te con-sumeren. Na een relatief kort bezoek gingen we naar de alombekende Twitch; geen idee welk feest er gaande was maar ik ben gratis binnengeraakt dus het boeit mij ook niet. Zowel koude pintjes en dansen dansen dansen op commerciële muziek waren aan de orde, alsook mannen die met niets anders dan goede bedoelingen voorstellen om mij hun postzegelverzameling te laten zien.

Van de Vooruit naar de Twitch en terug naar de Vooruit. Na weer gratis binnen te zijn geraakt door mijn ongelooflijke skills (not really) zat ik blijkbaar op de VTK Lentefuif. Zeer amusant feestje waar jongens die Wouter heten je er vriendelijk op wezen dat je je jas nog aanhebt ter-wijl je juist bent gearriveerd, waar lang verloren vrienden werden teruggevonden, en waar een beker zich op onverklaarbare wijze steeds weer bijvulde. Rond vier uur was het wel genoeg geweest en zette ik me, met tollend hoofd, aan de lange tocht terug naar mijn kot en het beste bed ter wereld.

Met deze kleine greep uit mijn, met activiteiten gevulde, leven tijdens de eerste twee weken groeit bij mij het besef dat het semester nog maar juist begonnen is, en dat zo’n avonden dus niet eenmalig zullen zijn. En gelukkig maar! Ook nu weer sluit ik af met de bedenking dat ik alweder afsteven op een zondagavond waar ik, na een lange treinrit, terug op kot aankom en mezelf zeg: “Deze week kom ik niet buiten.” Maar ja, we weten allemaal dat liegen tegen de wil van God is en voornemens er zijn om uw voeten aan te vegen.

Ann-Gaël Bavré

21


De eeuwige student

Van onze correspondent Raphaëla Drost in Amsterdam

Amsterdam- Als derdejaars studente aan de Universiteit van Amsterdam zou er eigenlijk al bijna een einde aan mijn studieloopbaan moeten komen. Want van wie afstudeert, wordt verwacht huiverig op zoek te gaan naar een baan. Tragisch, vinden wij Nederlandse studen-ten die nog geen afstand willen doen van hun collegebanken, verenigingen, bijbaantjes en alcoholische versnaperingen die op elk tijdstip van de dag geoorloofd zijn. Lang leve het stu-deren, want de eeuwige student zijn, dat lijkt ons wel wat.

Zesjescultuur is niet voor niets de term die voor ons studenten wordt gebruikt. Zo min mo-gelijk als het kan uitvoeren en pieken op de juiste momenten. Met pieken hebben wij het dan niet over achten of hoger halen, maar over net aan de voldoendegrens van een 5,5 tot een 6,0 halen. In de boeken duik je dan ook geen seconde langer dan nodig om die 5,5 te halen, want voldoende is voldoende en ongeacht de hoogte van deze voldoende, gehaald is gehaald en naar cijfers zal je toekomstige baas toch nooit vragen.1

1 In Nederland worden de studenten beoordeeld op tien punten.

22


Onze tijd besteden wij dan ook heel impulsief. Natuurlijk zijn we elke dag netjes op weg naar college, maar wanneer we in de trein weer iemand tegenkomen die we al lang niet meer hebben gezien of gesproken worden de plannen zonder enige moeite gewijzigd. Zo ook als het weer ons een keertje meezit, want hoe vaak kunnen wij Nederlanders nou ge-nieten van het zonnetje? Wanneer de zon hoog aan de hemel staat, is er geen haar op het hoofd die ook maar een seconde twijfelt om de lessen over te slaan. Linea recta rich-ting de terrasjes en parken, want daar moet op gedronken worden. Eigenlijk is elke reden wel geoorloofd om je koers spontaan te ve-randeren, gewoon, omdat het kan.

Het liefst staat er elke avond iets op het programma, want in de boeken duiken of in je eentje voor de buis hangen is een no go wanneer er nog geen tentamens in de nabije toekomst zijn. Elke dag moet er iets worden gedaan, want een dag niet genieten is een dag niet geleefd. Dit hoeft niet per se iets groots of spectaculairs te zijn, een jointje samen op de bank delen of sa-men borrelen, voldoet prima aan de eisen van een geslaagde avond. Maar mocht dit niet de stemming zijn waar je naar zoekt, dan heeft de bruisende studentenstad je elke nacht wel weer iets te bieden en valt er altijd wel weer wat te beleven.

Het sociale leven op peil houden is niet alleen voor het plezier, maar dient tegelijkertijd ook nog eens een zeer nuttige functie wanneer men op zoek is naar een woonruimte. Twee vliegen in één klap! Studentenwoningen zijn in sommige steden zeer schaars en zonder de juiste con-tacten zal het moeilijk worden om ook nog ‘in die ene leuke straat’ terecht te komen. Via via hoor je dat er kamergenoten gezocht worden en alleen op deze manier krijg je dat paleisje op een toplocatie waar je zo van had gedroomd. Online zal je niet veel kans maken, want zeg nou zelf, iedereen heeft veel liever iemand die hij of zij kent bij hem in huis wonen dan een wild-vreemde die misschien zelfs een contactgestoorde student zou kunnen zijn. Socializen is dus een echte pré als je niet alleen een leuk huisje wilt veroveren, maar het ook nog eens wilt tref-fen met leuke huisgenoten. En wat bindt mensen op een studentenvereniging, studievereniging of in een café? Juist: gezelligheid, gekke verhalen over al die nachten dat er weer impulsieve beslissingen werden genomen en alcohol kan ook wel eens wonderen doen wanneer mensen je opeens wel aardig beginnen te vinden.

23


Dat gouden paleisje en al die activiteiten kosten echter niet niks en helaas hebben de meeste kamers in Amsterdam geen tuin om een geldboompje in te plaatsen. Het is daarom ook abso-luut niet gek om de kosten te delen wanneer er ergens eens een keer een borrel is genuttigd. Met het handige internetbankieren van tegenwoordig wordt er genadeloos verwacht dat er voor het eten nog een paar eurootjes worden overgemaakt. Daarom wordt er volop en gretig gebruik gemaakt van de studiefinanciering, een zakcentje dat onze geliefde overheid met veel pijn en moeite maandelijks weer naar ons overmaakt.

Krap bij kas zitten hoort natuurlijk wel een beetje bij elke student, daarom heeft bijna geen één student een auto. Met een ov-jaarkaart wordt het ons gemakkelijk gemaakt door ons de keuze te geven om of doordeweeks of in de weekenden gratis te reizen met het openbaarvervoer en zo verplaatsen wij ons met gemak door het hele land. Maar menig student in de stad stapt nog steeds trouw op de fiets. Kenmerkend is misschien wel dat deze fiets vaak nogal afgeragd is. Een nieuwe dure fiets koop je niet, want voordat je die mooie fiets ook maar op slot hebt kunnen zetten, is hij al gestolen. Er zullen weinig studenten zijn waarvan de fiets nog nooit is gestolen, maar gelukkig wordt er dan weer een andere gestolen fiets voor een tientje aangeboden door een niet al te betrouwbaar ogend persoon. Zo gaat dat nou eenmaal, je koopt iemand anders zijn gestolen fiets, met de gedachte dat iemand anders nu ook op jouw fiets rondrijdt en daar slechts een tientje voor betaalde: het is dus de normaalste zaak van de wereld. Wanneer je dan in het bezit bent van een nieuwe fiets, is het handig in een fietsland zoals Nederland om deze even goed te ‘personaliseren’. Het kan namelijk vrij lastig zijn om je fiets in een overvolle fietsenstalling terug te vinden waar vervolgens nog tig andere fietsen tegenaan zijn gegooid. Elke fiets heeft een herkenningsteken van en voor de eigenaar, bloemen op het stuur of de gehele fiets in een felle kleur overgespo-ten, het mag allemaal. Als kers op de taart mag een gigantisch kettingslot natuurlijk niet ont-breken, want hoewel die fiets ons vrijwel niets heeft gekost, hechten we er wel veel waarde aan. Zonder fiets kom je nergens en hoor je er in ons kikkerlandje gewoon niet bij.

24


EEN SATIRISCHE ACTU-WA?! We zijn nog maar pas bekomen van het veel te vroege overlijden van Patrick (pdw) De Witte, God hebbe zijn ziel, en we doen al ons best om in zijn voetsporen te treden door wel-gemikte, maatschappelijk verantwoorde en bovenal volkomen onterecht als bagger bestem-pelde bagger op jullie los te laten. Onterechte bagger, daar kan de Katholieke Kerk een se-rieus woordje over meepraten. Terwijl zij op ethisch vlak eenzaam hoge toppen scheert, fo-cust iedereen op enkele, ik citeer, “kleine relatietjes”. Het is waar, zulke relatietjes zijn be-treurenswaardig en dienen veroordeeld te worden. Echter, de paus zelf heeft homoseksua-liteit als “een bedreiging voor de wereldvrede” bestempeld. Wanneer je een naaste mede-werker, in ongenade gevallen door een relatietje, waarbij gelukkig geen condoom gebruikt werd want dit “verergert het aidsprobleem”, aldus onze Heilige Vader, als je zo’n trouwe dienaar als gevaarlijk voor de wereldvrede bestempelt, getuigt dit toch van een bijzonder consequente houding die heel wat moed vergt. Ik zie dan ook niet in hoe men de kerk kan beschuldigen van een lakse houding tegenover misbruik van kleine jongetjes. Het is dus vol wroeging dat wij afscheid namen van Benedictus XVI, een dapper man. Wij kunnen slechts bidden voor hem en voor de heer Vangheluwe, in de hoop dat zij in het hiernamaals dan toch krijgen wat zij verdienen, namelijk vergiffenis van hun zonden en de eeuwige liefde van onze heer Jezus Christus.

Over ethisch hoge toppen gesproken, de notionele interestaftrek van het ACW beroerde op hevige wijze de gemoederen in het zieke wereldje vol ongenuanceerde gekken dat men “de publieke opinie” noemt. Zoals zo vaak gooide de N-VA de stok in het hoenderhok door het ACW van fraude, of toch op z’n minst hypocrisie te beschuldigen. Voilà, het hoge woord is eruit: hypocriet. Het is zowat het ergste verwijt waaraan je ten prooi kunt vallen tegen-woordig. Wie hypocriet is, verloochent zijn eigen standpunten en behoort tot het laagste van het laagste uitschot waarvan men zich afvraagt hoe het mogelijk is dat dit soort sujetten

25


nog durft rond te lopen op deze aardkloot, terwijl ze zuurstof en andere essentiële le-vensmiddelen verspillen die rechtmatig toekomen aan zij die het wél verdienen om te ade-men, en dit in tegenstelling tot vuile hypocrieten die beter de eer aan zichzelf zouden houden om zo alsnog op z’n minst één goede daad te verrichten. Nochtans is iedereen hypocriet, zij het in een bepaalde gradaties. Men zou een soort schaal van Richter kunnen ontwerpen om hypocrisie te meten. Als ijkpunt nemen we dan Bart De Wever, die nu eenmaal de waarheid in pacht heeft. Als we het bijvoorbeeld over de pausverkiezing in het weelderige Vaticaan hebben, een toonbeeld van Bijbelse gelijkheid onder alle mensen, dan kan men spreken van “een hypocrisie van 9.5 op de schaal van De Wever”. Bakfietsers die normale mensen voor rechtse zak uitschelden en ondertussen zelf op kapitalistische wijze hun boterham verdienen, is dan “een hypocrisie van 7 op de schaal van De Wever”. Gerecycleerd papier gebruiken “voor het milieu” en er met de auto omrijden is een 2.5 op de schaal van De Wever. Op-merking: waar de hypocriete daad zich ergens bevindt op de schaal hangt natuurlijk af van subjectieve beoordeling. De schaalverdeling die hier gebruikt werd ziet er ongeveer zo uit:

0 tot 2: vervelend, maar niemand neemt er aanstoot aan 2 tot 4: erg storend, leidt tot grappig bedoelde opmerkingen van vrienden en collega’s 4 tot 6: een beetje pijnlijk, als zeer irritant beschouwd door een groot deel van de bevolking 6 tot 8: stuitend, behalve publieke vernedering lijkt een lichte gevangenisstraf of een boete op z’n plaats 8 tot 10: zeer ernstig, minder dan 3 jaar cel is uitgesloten en familie en vrienden verbreken alle contact 10 tot 12: de persoon in kwestie is verderfelijk en mag blij zijn dat de doodstraf niet meer wordt toegepast 12 of hoger: ondanks onze humane principes dient dit soort walgelijke creaturen zo snel mo-gelijk een pijnlijke executie te ondergaan

26


Ten tweede zal de aandachtige lezer opgemerkt hebben dat wij (de pluralis majestatis is aangewezen wanneer het over dergelijke delicate materie gaat) ons bezondigd hebben aan een klein stukje “N-VA-bashing”. Ook wij zijn gevoelig aan trends en rages, en je kan er niet om heen: N-VA-bashing is hot. Al was het maar om de vele goedkeurende blikken die je krijgt bij opmerkingen als “de N-VA is een populistische partij die mensen verdeelt en tegen mekaar opzet in plaats van te verenigen. De crisis is dan ook een ideale voedingsbodem voor dit soort partijen, kijk maar naar de jaren ’30.” Als satiricus wens ik mij niet te mengen in dergelijke politieke discussies, doch wil ik er even op wijzen dat pseudo-intellectuelen zich beter zo ver mogelijk verwijderen van dergelijke complexe historische gebeurtenissen. Aangezien de term pseudo-intellectuelen inhoudt dat men toch een poging tot intellectuele verrijking onder-

neemt, heb ik het hier niet over de koning, nochtans een erg goedlachse man die uiteindelijk ook maar z’n best doet. Evenmin probeer ik hier een mening te verkondigen, meningen zijn er al genoeg. Hoogstens hebben wij getracht om, in het licht van ons betoog over de hypocri-sieschaal, te wijzen op het feit dat mannetjes van liberale strekking plots recht sprongen om de koning te verdedigen als hij zich op iets te glad ijs bevond. Nochtans beweren zij dat de blauwe wortels van hun intellectuele grondstroom uit de ideeën van de Verlichting groeiden, die prachtige siècle des Lumières. In sommige Vlaamse dorpen was de Karolingische renais-sance nog maar net doorgedrongen, maar dit terzijde. Zonder al te kort door de bocht te gaan durven wij te stellen dat deze Verlichting via via toch enige invloed op de Franse Revolutie heeft gehad (wie iets anders beweert rekenen wij tot de pseudo- pseudo- intellectuelen), en dus ook op het hoofd van de Franse koning dat terstond van de rest van z’n koninklijke li-chaam gekapt werd. Als ik koning Albert was zou ik toch maar opletten met die liberale steun,

27


want voor je ‘t weet rolt je hoofd over de kasseien van de Brusselse Grote Markt, en dan is het gedaan met naar de jaren ’30 te verwijzen nog vóór de N-VA haar fascistische dictatuur geïnstalleerd heeft. Al een geluk dat hij niet naar Aalst carnaval is geweest, daar worden ver-wijzingen naar de jaren ’30 veroordeeld door de UNESCO in plaats van door gefrustreerde columnistjes. Trouwens, werelderfgoed maken van Aalst carnaval is op zich al een krankzin-nig idee. Je kan evengoed de makers van “Oh Oh Cherso” de nobelprijs voor antropologie ge-ven. Of elk café in de Overpoort subsidiëren met geld van de universiteit (ideetje, mr. de Rec-tor?).

Maar genoeg politiek nu, we hebben er al duizend woorden aan gespendeerd, telt u maar na. Dit betekent echter ook dat er weinig plaats over is voor andere kolder. Nog minder kunnen wij onze tijd verdoen met analyses van prachtige culturele tradities zoals de jaarlijkse half-vastenfoor alhier te Gent, of het klassieke potje wenen over de veel te lange winter (“niks te-gen de winter hoor, maar te veel is gewoon te veel”). Tot slot begrijpen wij maar al te best dat het lukraak door elkaar gebruiken van “wij” en “ik” en mijn ouderwets taalgebruik niet pas-sen in een kwaliteitsblad als het Veer, dat qua hoogdravende literatuur zijn gelijke niet kent binnen deze universiteit. Zo ziet u maar, beste lezer, om een 1.5 op uw eigen totaal arbitraire schaal te vermijden zijn wij zelfs bereid om onszelf eens door het slijk te halen, op straffe van verbanning, want de opdracht luidde: “Hou het luchtig, maar ook niet te, wij zijn niet de Hu-mo ;)”. Volgende keer beter. Maar ach, zeg nu zelf, wat is het leven meer dan een hoop geze-ver en zo nu en dan een stevige djoef op uw muile? Ik dacht het ook.

Tim De Moerloose

____________________________________________________________________________

Advertentie

28


De leukste plekjes bij onze noorderburen! Hun taaltje mag dan wel elk haartje op ons lichaam overeind doen staan, Nederland heeft een heleboel prachtige plekjes die zeker een bezoekje waard zijn. Wie Nederland zegt, zegt ook Amsterdam. Ik ben pas vorig jaar in september voor de eerste keer in Amsterdam geweest, maar ik kan u zeggen dat het die lange treinrit écht wel waard is. Overal water, fiet-sers, prachtige herenhuizen langs de grachten, kerkjes die overal tussen gepropt staan, schat-tige vintage winkeltjes en kleine bakkertjes, Amsterdam heeft mijn hart gestolen. Bezoek eens het Paleis op de dam, rij in een paardenkoets langs de grachten of loop zelf verloren in de ge-zellige kleine straatjes die de stad te bieden heeft!

Een Nederlandse stad die ons vooral bekend is voor haar universiteit is Leiden. Leiden telt 35 ‘hofjes’, dit zijn mini-parkjes of tuintjes tussen huizen in het midden van de stad waar men kan ontsnappen aan de drukte van de stad of eventuele academische deadlines. Voor de rest heeft deze stad een heleboel musea en véél water. Je bent trouwens helemaal welkom om met je eigen boot naar Leiden te varen! Ik heb ook uit goede bron vernomen dat het Rijksmuseum een must-see is!

29


In Maastricht kan u trouwens de grotten van Sint Pieter bezoeken, dit labyrint van 20.000 tunnels is ontstaan ergens in de Romeinse tijd en diende als toevluchtsoord voor de inwoners tijdens belegeringen van de stad. Geef toe, dat is toch iets waar ons historisch hartje sneller van gaat slaan. Maastricht is ook een perfecte stad om te gaan shoppen, vooral omdat hun soldenperiode altijd ver voor die van ons start.

Dan is er natuurlijk ook nog Sluis, bekend van het restaurant Oud Sluis van Sergio Herman, maar het is op zich een prachtig dorpje vlak naast Knokke-Heist. Je zou het misschien niet verwachten maar je kan er gaan shoppen of iets lekkers gaan eten in de tavernes en restaurants nààst Oud Sluis. Rondom het centrum bevindt zich enorm mooie natuur die ideaal is om te gaan wandelen of fietsen.

De allerleukste plek in Nederland blijft voor mij toch de Efteling in Kaatsheuvel. Net over de Nederlandse grens bestaat er een park waar sprookjes écht bestaan. Mensen uit Oost- en West-Vlaanderen zijn in hun jeugd meestal niet tot dit park geraakt, maar ik ga nog steeds élk jaar. Naast het Sprookjesbos heb je tal van attracties voor jong en oud en ’s avonds een spectaculaire watershow. Neem uw nichtje of neefje eens mee en ga erop af! Want zoals de Sprookjesboom mij ooit verteld heeft: ‘Je bent nooit te oud voor sprookjes’.

Veronique Vennekens

30


Jordy Sabels

NEDERLANDSE FESTIVALS MET BELGISCHE ALLURES

Ben jij net zoals mij de festivals in België ondertussen al wat beu gezien? Dan is onderstaande reeks van evenementen enorm handig om deze zomer te genieten van festivals vergelijkbaar met types in België maar op plaatsen in Nederland. Festivals bezoeken in Nederland is uiter-aard ook het ideale moment om een Hollandse tentslet binnen te doen. Let the summer begin!

Emporium: Dansen, dansen, dansen!

In België is de slogan van Summerfestival: “The best way to start your summer”. In Nederland zou dit een mooie slagzin zijn voor Emporium. Emporium is een festival dat jaarlijks plaatsvindt in mei op het domein van De Berendonck in de gemeente Wijchen. Het domein Ber-endonck is het beste te vergelijken met de Lilse Bergen waar vroeger Summerfestival plaatsvond. Je kan er zwemmen, rondkuieren door het gras met een frisse pint in de hand en genieten van dansmuziek. Gedurende de gehele dag treden er top dj’s van allerhande plaatsen ter wereld op. Deze verschillende acts worden verdeeld over zes podia die volledig thematisch versierd zijn. Dit jaar staat het hele gebeuren in het teken van India. Historici onder ons hebben echter al een fantastische editie gemist, want vorig jaar stond het festival in het teken van de “Gouden Eeuw”. Het zag er toen bijzonder spectaculair uit. Dus voor de gekken onder ons die nog snel even stoom willen afblazen voor de examens is Emporium echt een aanrader.

Fortarock: Metal op zijn best

Voor de graspopfans onder ons is Fortarock in Nijmegem een echte must go. Met klinkende namen als Rammstein, Mötorhead, Volbeat, Hatebreed, Opeth, Mastodon, Amon Amarth en vele an-deren is het een line-up om duimen en vingers van af te likken. Juni is uiteraard wederom geen ideale datum om op een festival te vertoeven, maar bovenstaande line-up doet zelfs mij danig twijfe-len. Als mijn examenrooster er wat deftig uitziet zou het wel eens kunnen dat ik op 1 juni boven mijn boeken lig te headbangen in de Nederlands zon. Hopelijk tot dan!

31


Pinkpop: Het Werchter van onze noorderburen

De line-up spreekt boekdelen: Greenday, Ben Howard, C2C, Passenger, Netsky, Alt-J, Thirty Seconds To Mars, Lianne La Havas,... Dit zijn nog maar enkele namen die overeenkomen met Werchter 2013. Er is echter wel één reden om naar Pink-pop te gaan en niet naar Werchter, namelijk Queens Of The Stone Age. De band van de Tim Piens Look-a-Like is al even aangekondigd voor Pinkpop 2013. Schuermans heeft daaren-tegen toegegeven dat hij QOSTA dit jaar niet zal boeken. Daarnaast is het ook de ideale plaats om eens Nederlands ta-lent te ontdekken zoals, Douwe Bob. Deze jongeman won vo-

rig jaar de wedstrijd « Beste Singer-Songwriter van Nederland » en staat volledig terecht op de 3fm-stage van Pinkpop. Als we het dan toch over de 3fm-stage hebben is op zondag ook zeker Blaudzun het checken waard. Deze Nederlandse dertiger bracht vorig jaar de cd « Heavy Flowers » uit, een cd die terecht geroemd werd in België en Nederland. Het enige wat u allen wel eens zou kunnen tegenhouden is dat het festival plaatsvindt van 14 tot 16 juni. Het festival is dus enkel aan te raden voor Masters die dan al gedaan hebben en Tony De Pony.

North Sea Jazz Festival: Een festival voor echte Jazzfanaten

Genoeg gepalaver over festivals waar de meesten onder ons toch niet naartoe zullen gaan. Op het moment dat bij ons de festivals Rock Zottegem, Cactusfestival en Les Ardentes plaatsvinden

kan je in Nederland het best in Rotterdam zijn voor een fantas-tisch driedaags Jazzgebeuren. Het festival draait al sinds 1976 mee in Nederland en haalt steeds enkele klinkende namen bin-nen, waaronder dit jaar Sting en Santana. Ben jij de persoon die normalerwijs jaarlijks op GentJazz en Jazz Middelheim vertoeft dan is dit festival met een quasi even rijke geschiedenis als Jazz Bilzen een echte aanrader. De kans is trouwens ook groter dat jij dan bij onze Noorderburen beter je gading gaat vinden dan op pakweg Les Ardentes.

Lowlands: Pukkelpop²

Lowlands valt samen met het Belgische Pukkelpop en is daarom er ook het beste mee te verge-lijken. Het brengt een mix van verschillende genres en stijlen verdeeld over tal van stages. Lo-wlands is echter nog een stap groter dan Pukkelpop omdat het altijd uitverkocht is voor de eerste naam bekend is. Achteraf blijkt dan wel telkens dat dit compleet terecht is als de line-up meer en meer vorm begint te krijgen. In Nederland noemen ze het vaak het grootste feest van

32


het jaar en laat dat nu net het gevoel zijn dat ik ook elke keer krijg als ik die Pukkelpopweide betreed. De enige manier om ooit op Lowlands te geraken is door er snel bij te zijn, iets wat me dit jaar wederom niet is gelukt. Volgend jaar beter!

Mysteryland: Voor de weners zonder ticket

Voor de weners van Tomorrowland: niet getreurd! Ook daarvoor bestaat er een Hollands alternatief: Mysteryland. Mysteryland vindt plaats op 25 au-gustus en is tevens in het bezit van de befaamde groep achter Tomorrowland: ID&T. Het voordeel aan dit festival is dat Nederland enorm veel evenementen organiseert dat hierop gelijken waardoor er, in tegenstelling tot voor Tomorro-wland, wel nog tickets beschikbaar zijn. Dus wil je toch nog een feestje in de stijl van het dansevene-ment in De Schorre te Boom? Haast je dan snel

naar de website van Mysteryland, koop je ticket en laat een traantje van geluk. Geen dank, ik deel ten allen tijden mijn festivalwijsheden uit, ook met mensen die wenen om een niet verkre-gen kaartje.

33


HET HUIS VAN

OVERWINT DE TIJD

Wat als België zich nooit had ontpopt tot een eigen staat en het Verenigd Koninkrijk der Ne-derlanden effectief verenigd was gebleven? Een pittige portie counterfactual reasoning ge-kruid door onze nimmer aflatende satirische liefde voor het Noordervolkje waarmee we slechts zo kort verweven waren, leverde volgende interessante schets op van een net iets an-ders toekomstbeeld.

Om een verbondenheid te creëren met onze geliefde noorderburen ter inspiratie voor dit schrijfsel dat krampachtig de stuiptrekkingen van een onbestaande toekomst voor ogen heeft, had ik heel wat geestverruimende middelen kunnen uitproberen. Drugs allerhande uit de coffeeshops, maar aangezien ik zoiets nog nooit heb getest, weet ik niet of ik daarna visio-naire gaven zal krijgen dan wel in een eeuwige roes terechtkom – wat misschien voor som-migen op hetzelfde neerkomt – dus is deze optie voor mij al uitgesloten. Daarbij komt nog dat ik geen wietpas heb, al zijn er altijd wel mazen in het ingewikkelde netwerk der Nederlandse wet, alhoewel ze misschien niet de potvisachtige proporties aannemen als deze in de Bel-gische wet. Soit. Ook had ik één mijner oren kunnen afsnijden om in de extase van de pijn een meesterlijk oeuvre neer te pennen, maar ik vind zo’n eenzaam oor toch niet zo flatterend.

Ik had me ook kunnen verdrinken in Heineken, maar dat zouden mijn smaakpapillen me niet in dankbaarheid afnemen, dus moet ik ook dat weigeren.

Mijn hoofd volstampen met Nederlandse schlagers had allicht ook wel geholpen, maar ik vrees dat ik daarvoor een bak Heineken soldaat moet maken vooraleer dat verteerd te krijgen, helaas.

Iemand anders stelde prostitutie voor als zijnde dé introductie in de Nederlandse cultuur, maar aangezien het niet duidelijk was daar ik moest betalen dan wel betaald zou worden, heb ik ook deze mogelijkheid verworpen.

34


Restte mij als enige alternatief mijn nagels oranje te lakken. Vooraleer u mij veroordeelt voor zwak, lieve lezer, realiseer u dan wel dat ik dit doe met Hema-nagellak uit de echte Neder-landse Hema op de Korenmarkt, van het type Long Lasting – wat inhoudt dat bij mij de eerste barsten nu al verschijnen, dus beschuldig mij niet van laf- of zwakheid, want ik zet door en lak het straks gewoon opnieuw –, kleurtje 816, en ik verzeker u, lieve lezer, dat het een vurig tintje oranje is.

Was het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden nooit opgesplitst, had u al het bovenstaande misschien wel als inherent aan uw eigen cultuur beschouwd.

Daarbij zouden we nu allemaal geheel onstiekem onze spandoeken herschilderen om Beatrix met het nodige sentiment uit te wuiven en Prins Pils uitbundig op de troon te verwelkomen. Dan zouden we trots zijn op onze monarchen en er misschien wel een lekker Bakje Patat bij opsmikkelen, want dan zouden de Noordelijke Nederlanden ook lekker krokante frietjes heb-ben. We zouden misschien zelfs wel massaal FYRA-tickets naar Amsterdam boeken, want als die niet meer over een landsgrens zou moeten, heeft-ie immers geen enkel probleem meer.

Onze ruimtelijke ordening zou er ook verbijsterend anders uitzien. Het gemiddelde huis zou in omvang verminderen, wat je goed zou kunnen bestuderen aangezien er overal een ontzet-tend lage snelheidslimiet zou gelden die dan ook nog eens of nageleefd of streng beboet wordt. Twee opvattingen die de modale Belg compleet vreemd zijn. Aan de zee zouden we dan ook nog eens het zilte nat zien, met een omvangrijk strand en duinen, in plaats van over-bevolkt water, vijf meter industrieel opgespoten zand en een lelijke dijk gevuld met nog le-lijkere mensen. Op onze poldergronden zouden de tulpen floreren tussen de molens en op alle campings van hier tot het zuiden van Spanje zouden de sleurhutten nog weliger tieren.

Het straatbeeld zou eveneens een transformatie ondergaan. We zouden niet meer geschokt zijn door de multiculturaliteit, maar die met een luidruchtig en welgemeend “Zo hé, reuzen-gezellig, jongen!” toejuichen. Op Oudjaar zouden we allemaal samenkomen om illegaal gekocht vuurwerk af te steken bij een lekkere smoutebol met rozijntjes. Wanneer onze voet-balploeg wederom op het punt staat zijn belangrijkste match te verliezen, zouden we alles, inclusief onszelf, geheel in het oranje hullen en zou het enkele laagje kleur op mijn nagels als landverraad gezien worden. Wanneer het begint te vriezen zouden we ons allemaal om de lokale en markante figuur van de professionele ijsmeter scharen in de hoop eindelijk nog eens goedkeuring te krijgen voor een Elfstedentocht, en zou het maandenlang het hoofdon-derwerp zijn in Het Journaal.

35


Onze mentaliteit zou ook wel danig verschillen. We zouden niet meer tegen de verfransing protesteren, maar vanzelf woorden waarvoor een perfect Nederlands equivalent bestaat in het Frans zeggen, omdat dat dan chiquer klinkt, zoals Jus d’Orange. Veel mooier toch dan si-naasappelsap? Ons voornaamste exportproduct zou kaas zijn, en de zeven beste Trappisten-bieren ter wereld zouden in één land gebrouwen worden, in plaats van het eenzame ‘La Trappe’ dat zich nu aan de zelfkant van de maatschappij bevindt naast het Oostenrijkse ‘Engelszell’, dat zonder enige twijfel uit pure eenzaamheid even snel zou wegkwijnen als het verschenen is. Op de beats van ‘Frisco in d’n Disco’ zou al lang de remix ‘Friso is ne Frisco’ gemaakt zijn, wat dan de nummer1-hit zou zijn in alle hitparades. Alle veertienjarigen zou-den het openingsdeuntje van ‘Oh Oh Cherso’ als ringtone van hun mobiel hebben ingesteld en personen als Sterretje, Sniper en Tijgertje zouden onze televisiekanalen domineren. We zouden het mede om die reden ook helemaal niet bevreemdend vinden dat geestelijken met hun eigen vrouw poepen in plaats van met de lokale knapen, zoals in de Katholieke Kerk het gebruik is. Al schijnen wilde seksorgieën en homofeestjes ook al hun weg te hebben gevonden in het Vaticaan. Het zal wel aan een tekort aan misdienaars hebben gelegen. Bovengenoemde knapen zouden dan hun vertier wel kunnen vinden in de Efteling, wat voor ons niet langer de grens over zou zijn. Het faillissement van ‘Het Land van Ooit’ zou ook niet meer aan de cor-ruptie van de andere natie te wijten zijn, maar geheel bedorven worden onder zelfbeklag en nationale tristesse.

U ziet, lieve lezer, dat het niet allemaal kommer en kwel zou zijn, maar dat we toch een deel van onze koppigheid, gezelligheid en valse bescheidenheid op zouden moeten geven.

En laat mij net dat beschouwen als een deel van mijn culturele eigenheid en identiteit, daa-rom declameer ik hier nu zonder enige bescheidenheid, vals dan wel echt: ik ben trots Belg te zijn!

Hanne Van Hoylandt

36


EEN ERVARING IN LEIDEN Studeren in Nederland is een wereld van verschil in vergelijking met studeren in België. Scholen & universiteiten werken met andere voorbereidende programma’s en tegenwoordig moeten studenten echt het onderste uit de kan halen om hun plaats op de universiteit/hogeschool te behouden. Velen denken dat taal ook geen punt is, terwijl niets minder waar is. Woordgebruik en zinsconstructie, om over articulatie maar te zwijgen, zijn geheel anders als bij ons. Studierichtingen of specifieke focuspunten liggen totaal anders dan of bestaan zelfs niet in België.

En aan de andere kant is er dan weer totaal geen verschil tussen België en Nederland. Mensen zijn er even grote zuipers of feestbeesten, men kan even vriendelijk of onbeschoft zijn als hier, en uiteindelijk heeft iedereen min of meer dezelfde tegenslagen en teleurstellingen.

Waar niet over geklaagd kan worden is de gastvrijheid van de Nederlanders. Zelden word je in België door jongeren zo goed ontvangen en verzorgd als daar. Alles verloopt er in een veel los-sere en misschien zelfs een wat vrolijkere sfeer. Ook al loopt iedereen rond met zo’n verdomde agenda, de indruk gevend dat ze het mega-druk hebben, toch doen ze graag hun best om een sociaal leven te onderhouden naast al hun andere verplichtingen.

Belgen en Nederlanders zijn hetzelfde, maar toch zo anders. Wat wij leren door vakantiewerk of op kot te gaan, hebben zij blijkbaar al enkele jaren eerder meegekregen; maar misschien compenseren wij dat dan weer met ons onderwijsniveau.

Ik heb er maar 1 semester vertoefd en heb me soms eindeloos geërgerd aan de nieuwe/vreemde omgeving waarin ik terecht was gekomen, maar uiteindelijk zou ik het meteen weer over doen.

Eric Valck

37


Hollandse sport: een manie

Desmond Vercammen Iedereen kent het wel, die gezellige oranjegekte die steeds weer de kop opsteekt bij een groot sportevenement waar kansrijke Nederlanders aan mee doen. Denk maar aan de afgeladen ijsbaan van Thialf, bocht 7 ofte de ‘oranjebocht’ op Alpe d’Huez of de Zuid-Afrikaanse voet-balstadions tijdens het WK van 2010. Hoe je het ook draait of keert, sport leeft in Nederland en chauvinisme kent tijdens de grote wedstrijden steeds weer een nieuw hoogtepunt. Dit blind enthousiasme dat vaak gepaard gaat met vele emoties lijkt in fel contrast te staan met de meer ingetogen houding van ons Belgen. Blanco for the win

Elk jaar midden april staat steeds weer een klein Limburgs dorpje genaamd Valken-burg in rep en roer. De karavaan van de befaamde Amstel Gold Race strijkt er dan neer en dat gaat gepaard met de nodige ambiance. Ondanks de relatief jonge leeftijd van deze wedstrijd zit geheel sport-minnend Nederland voor één dag aan de buis gekluisterd. Een gebeurtenis tekenend voor het Nederlandse wielerhart. Al sinds 1996 kan Rabobank gezien worden als het

boegbeeld betreffende de ontwikkeling van jong Nederlands talent. Toch worden, deson-danks het aantrekken van Nederlandse toppers zoals Michael Boogerd en Erik Dekker, vele van de belangrijkste resultaten behaald door buitenlanders zoals Robbie McEwen, Oscar Freire, Dennis Menchov, Michael Rasmussen en zeer recent nog Luis Leon Sanchez. Boven-dien lijkt een duistere dopingwolk zich steeds dichter en dichter boven de hoofden van de voormalige Nederlandse wielerhelden te vormen. Net om die reden, samen met het door de

38


mand vallen van Bernhard Kohl en de negatieve publiciteit omtrent Michael Rasmussen, trok Rabobank eind vorig jaar de stekker uit haar wielerproject. Symbolisch gaat de wielerploeg dit jaar, alvast tot het bekendmaken van de nieuwe sponsor, door het leven als ‘team blanco’. Ironisch genoeg lijkt net dit de doorstart te zijn die de jonge Nederlandse talenten nodig had-den en maken ze een sterke indruk in het internationale circuit. De jonge garde onder leiding van Tom Jelte Slagter en consoorten doet wat de vorige generatie Nederlanders toch oh zo moeilijk kon, namelijk winnen. From hero to zero 11 juli 2010, Johannesburg. Bijna speelt het Nederlandse elftal zich tot eeuwige roem en glo-rie tot in de 116de minuut van de finale van het wereldkampioenschap Andrès Iniesta de beslissende 0-1 scoort voor Spanje. Desondanks het mooie parcours van de Nederlanders heerst allereerst vooral teleurstelling bij de spelers en de supporters. Twee jaar later volgt echter een nieuwe kans tijdens het Europees kampioenschap in Polen en Oekraïne, een kans die volgens velen gegrepen moet worden. De kwalificatiecampagne deed het beste ver-moeden met enkel een licht verlies in een wedstrijd tegen Zweden die er al lang niet meer om deed. Op het Europees kampioenschap zelf volgde echter de deceptie. Ondanks de zware

loting in de groepsfase met Duitsland, Portugal en Denemarken bleef het geloof in eigen kunnen nog steeds erg groot. Het verlies in de eerste wedstrijd tegen Denemarken was echter een grote smet op het blazoen van het Nederlandse elftal en ook erna konden geen punten gepakt worden tegen Duitsland en Portugal. De roep om repercussies was zwaar en al gauw rolde de kop van bondscoach Bert van Marwijk. Ook de clubs in Nederland zelf lijken te slabakken wat in het kader van de steeds grotere financiële belangen in grote buitenlandse

39


clubs gezien kan worden. Een club als Ajax dat eind jaren ’90 nog tot de Europese top be-hoorde komt er nu nauwelijks nog aan te pas. Als je dan ziet dat amper 7 spelers van het Ne-derlandse nationale elftal uitkomen voor buitenlandse clubs, en dat je hier maar twee kan bijrekenen als echte topclubs, lijkt de mindere prestatie van het nationale elftal misschien ergens logisch. Er gaan (vanuit België uiteraard) zelfs steeds meer en meer stemmen op dat onze Rode Duivels kunnen concurreren met de Oranje horde van huidig bondscoach Louis van Gaal. Laten we echter nog niet te hard van stapel lopen. Hopelijk kunnen we het bewijs hiervan leveren in 2014, in het zonnige Brasil. It giet oan! 25.000 man ingeduffeld in warme oranje winterjassen, dansend en zingend naast een ovaal bevroren water. Wel-kom in de wondere wereld van het schaatsen! Een sport die als ‘oerhollands’ gezien kan worden, niet alleen door de roots van de discipline maar ook door een blik te werpen op de huidige toppers binnen het deelnemersveld. Akkoord, de sport is dan wel wat internationaler dan pakweg het veldrijden bij ons is, met enkele Noren, Russen en Amerikanen, ertussen maar toch zien we sinds midden jaren ’90 een vrijwel continue overheersing van de Nederlanders. Goliath van vandaag is ongetwijfeld Sven Kramer, die op alle kampioenschappen met goud gaat lopen (behalve dan op de olympische winterspelen in Vancouver die ondanks zijn ene gouden medaille een teleurstelling waren). Maar het is niet het schaatsen op de ijsbaan dat op het hoogste schavot staat voor de Nederlanders: die plaats is weggelegd voor de Elfsteden-tocht, ondanks het feit dat deze wedstrijd al sinds 1997 niet meer kon georganiseerd wor-den. Deze oeroude schaatstocht die voor het eerst in 1909 werd gereden is een tot de ver-beelding sprekende krachtmeting waarbij enkel de sterksten kunnen overleven. De tocht staat tevens symbool voor het belang van de rivieren en het schaatsen in Friesland tijdens de vorige eeuwen. De schaats was er immers voor velen de enige manier om langere afstanden af te leggen in één dag, aangezien velen te arm waren om een paard aan te schaffen. Hoe je

40


het ook draait of keert, elk jaar steeds weer bij het ingaan van de eerste vrieskou staat gans schaatsminnend Nederland te springen bij het mogelijke vooruitzicht van een nieuwe Elfstedentocht. Voor de Nederlanders is het niet de vraag ‘of’ men nog een Elfstedentocht gaat organiseren, het is ‘wanneer’. Naast de drie besproken sporten zijn er uiteraard nog talrijke sporten die massaal worden beoefend zoals hockey, zwemmen, atletiek, baseball en minder bekend in de oren klinkende sporten zoals het Friese ‘fierljeppen’. Deze allemaal nog uitvoerig bespreken zou ons te ver lei-den en moet misschien overgelaten worden aan professionals die tijd en ruimte te over hebben. Er kan echter geen twijfel over bestaan, Nederland heeft een groot en onophoudelijk kloppend sporthart waar wij Belgen soms nog iets van kunnen leren! _____________________________________________________________________________ Advertentie

41


Lief Dagboek, Vakantie!!! Eindelijk de langverwachte intersemestriële vakantie na een veel te lange en vermoeiende examenperiode. Sommigen van jullie zijn waarschijnlijk mee gegaan op de waarschijnlijk zeer geslaagde skireis van het VGK. Ik kon helaas niet meegaan, aangezien ik op 18-jarige leeftijd nog steeds verplicht ben met de familie te gaan skiën. Aan de ene kant misschien wel jammer, maar met mijn familie valt er wel altijd iets te beleven en het was weer zoals ge-woonlijk fantastisch! Ik was al snel die gevreesde woensdag 6 februari, de dag waarop onze punten online kwamen, vergeten, maar hij zat er toch aan te komen. Vlak voor het Pdf-bestand zich opende, had ik er geen goed gevoel bij en achteraf gezien was dat gevoel volledig correct. Enkel geslaagd voor ecologische, kon het nog er-ger? Op dat moment viel alles in elkaar, ik had geen zin meer om te gaan skiën, ik wou gewoon naar huis. Ondanks het feit dat de examens niet zo goed waren gegaan, had ik toch meer verwacht en die 3 jammerlijke 9’s maakten dat zeker niet beter. Toen ik na een huilbui, troostende woorden van mijn ma-ma en een lief telefoongesprek van een vriendin getroost was en naar buiten durfde komen, ben ik dan toch maar gaan skiën. Ik was die buizen al snel ver-geten en dat is eigenlijk ook het beste. Je kan er niets meer aan veranderen en in mijn ogen zijn dat zorgen voor later. Nu ga ik me eerst concentreren op het 2de semester en een nieuwe studiemethode toepassen. Dit semester stap ik van samenvatten naar leren over. Ja ik weet dat het al duizend keer gezegd is: sa-menvatten is geen studiemethode, maar voor mij was dat in het middelbaar gelukt en dat heeft nu 6 herexamens als gevolg. Zo ben ik dit semester terug met volle moed begonnen, want ik weet dat ik niet de enige ben die een zware herexamenperiode tegemoet moet gaan. Als dit se-mester veel beter is, zijn de herexamens nog steeds haalbaar en anders is een vak of 2 meenemen al lang geen drama meer.

Sylke Servayge

42


Amaury Vanden Houwe

Koning(s)(inne)dag

Koninginnedag, de Nederlandse nationale feestdag waarbij iedereen meteen denkt aan de oranje kleur en de Nederlandse vlag die Neder-land gans die dag overheerst. Het lijkt een heu-gelijke dag waarop de Nederlandse verbonden-heid groter lijkt dan ooit. Overal worden festi-viteiten zoals rommelmarkten, volksspelen, … georganiseerd, komen mensen de deur uit en vieren ze. Natuurlijk mogen we ook niet verge-ten dat het Nederlands bier die dag zwaar vloeit, al is het als Belg mij nog steeds een raadsel hoe ze Heineken bier durven noemen.

Iedereen weet ook dat de Nederlandse konin-klijke familie die dag een aantal steden bezoekt en participeert aan enkele activiteiten. Velen on-der jullie zullen ook wel denken aan de aanslag in Apeldoorn in 2009 waarbij een gek met zijn auto de bus van de koninklijke familie wou ram-

men, maar hierbij zelf om het leven kwam, en acht mensen doodreed. Het was misschien de somberste Koninginnedag maar bij de emotionele speech van koningin Beatrix die avond voelde het volk zich meer verbonden dan ooit.

De geschiedkundige in mij, en misschien ook wel het feit dat ik een lichte royalist ben, wil toch eens dieper graven in het evenement Koninginnendag. We zullen eens kijken naar de achterliggende betekenis van deze dag, die in het eerste opzicht een soort carnaval lijkt, en daarna kunnen we kijken wat er verandert in 2014 wanneer Koninginnedag Koningsdag zal worden.

In de 19e eeuw was de nationale feestdag op 18 juni. Deze dag heette Waterloodag en werd het verslagen van Napoleon en daarmee ook het afwerpen van het Franse juk gevierd. Ook hier waren het organiseren van festiviteiten, de stoet van de vorsten en het uithangen van de Nederlandse driekleur al van de partij. Tegen het einde van de eeuw vervaagde de herinne-ring aan deze slag echter en werd het tijd voor wat nieuws.

Op 31 augustus 1885, de verjaardag van de toenmalige kroonprinses Wilhelmina, werd voor de eerste keer Prinsessedag georganiseerd. Na het overlijden van haar vader Willem III in 1890, werd deze dag vanaf 1891 Koninginnedag. Deze dag kreeg echter niet zoveel navol-

43


ging in de socialistische zuil van Nederland. Pas na de Tweede Wereldoorlog werd deze dag populairder en groeide hij uit tot wat hij nu is.

In 1948 volgde Juliana haar moeder op en sinds 1949 werd Koninginnedag gevierd op 30 april, haar eigen verjaardag. Na het aantreden van Beatrix in 1980 bleef deze dag op 30 april omdat ze haar verjaardag, 31 januari, niet geschikt vond en de nagedachtenis aan haar moe-der in ere wilde houden. 2013 wordt een heel speciale Koninginnedag aangezien Beatrix die dag troonsafstand zal doen ten voordele van haar zoon Willem-Alexander.

De troonsafstand wil niet alleen zeggen dat Koninginnedag vanaf 2014 Koningsdag zal heten, voor de eerste keer, maar ook op een andere dag zal vallen omdat Willem-Alexander jarig is op 27 april. Een leuk weetje is dat Koninginnedag nooit op een zondag gevierd wordt. In 2014 is 27 april echter een zondag, dus zal Koningsdag pas 28 april gevierd worden.

Aangezien iedereen thuis is op Koninginnedag, worden de dag ervoor ook vaak de bloemetjes reeds buitengezet. In Den Haag gaat het zelfs zo ver dat ze een KoninginneNach organiseren. Deze avond is sinds 1989 officieel en het is eigenlijk een openluchtfestival.

Ziezo, op deze manier is onze kennis over Nederland en vooral het fenomeen Koninginnedag weer ietsje groter! Nu kunnen we op 30 april in onze oranje outfit en onze Nederlandse vlag tussen alle feestgangers gaan staan zonder als een leek over te komen. Enkel nog oefenen aan onze uitspraak en het drinken van Heineken.

44


Het is wat het is. Karen Vervaet

Laat dit maar zijn wat het is, een fragmentarisch overblijfsel doorzeefd van een zekere tris-tesse en lauw bier, van een koude nacht in een groezelig café: gordijnen beademd met de verse damp van sigaretten zonder filter, Vlaamsch stil protest, een deuntje dat speelt op de achtergrond en niemand deert, behalve die ene jonge vrouw die er haar kind op in slaap wiegt, alsook de rusteloze demonen in haar hoofd, en barkrukken die erin slagen, dit geheel zonder deuntje, menige reten mee in slaap te doen dommelen, waarbij het tot de aftocht, tal-rijke uren later, zal duren voor de caféganger dit zal merken, zal vloeken en opstappen met een wandel die dus door meer dan enkel alcohol beneveld is. Kennissen en vrienden van mij zouden zwaar fronsend durven beweren dat dit toneel geenszins mijn natuurlijke habitat is, kwaadwilliger geesten zouden zelfs durven stellen dat dit enkel een woordenstroom is, voortkomende uit door nachtelijke schrijverij ingegeven melancholie en de vraag van een bevallige scriptor, dat deze gedachten verwerpelijk zijn is hierbij gezegd. Maar juist, dat fragmentarisch overblijfsel: daar zat ik, alleen, doch niet eenzaam –termen die door onwetenden vaak aan elkaar gelijk worden gesteld- , starend naar het blad van de toog zonder het werkelijk te zien, verzonken in gedachten en overmand door die permanent aan-wezige vertwijfeling, toen ik merkte hoe twee mannen simultaan een nieuwe pint bestelden, met als enige doel ook deze te laten verwarmen tot kamertemperatuur om ze vervolgens schuimloos en lusteloos binnen te gieten. Opmerkelijk was het verschil in tongval waarmee beiden dat deden, de ene man dacht ik daarbij te situeren in het pittoreske gedeelte van het Belgische kustgebied, de andere een betrekkelijke afstand noordelijker, of in de gebuurte van de Antwerpse Meir – zo’n werkbare tegenstelling die hierbij in een kwinkslag wordt ge-creëerd, dat het zowaar voer zou kunnen zijn voor een roemrijk studentenblad dat bij een bijzondere gebeurtenis een ode zou kunnen brengen aan eventuele Noorderburen, uiteraard een lukraak toeval. Als vanzelfsprekend had ik een nietszeggend gesprek kunnen uitlokken door beiden te vragen naar hun lievelingsgerecht, waarbij de ene ‘stoemp met worst’ of ‘frieten met mayonaise’ zou hebben geantwoord en zijn medetoogganger me met ‘een kroket uit de muur’ stevig van repliek zou hebben gediend, zich daarbij beiden nestelend in de ste-

45


reotypen die deze pagina zo broodnodig hoort te hebben. Die avond was ik echter stout-moedig en vroeg ik hen naar de zin van het leven, en wel zo: ‘Heren, wat is de zin van het le-ven?’ Zijdelings keken ze op, ‘kunnen wroeten, kunnen asemen, de dikke regendruppels te-gen u kop voelen kletsen’ verzekerde de Vlaming me, ‘nou leuke liedjes, polonaises, vrolijk en eerlijk, man’ schonk de Hollander me. Ik dankte hen voor hun eerlijke en bereidwillige mede-werking, zoals mijn Vlaamse nederigheid en dankbaarheid me dat gebood en reflecteerde daarbij opnieuw starend zonder te kijken – een vervelende trek die waarschijnlijk nog eens mijn dood zal worden.

Wat ik, jongeling en onwetend figuur, toen glimlachend besloot, was dit: ze spraken misschien wel de waarheid, misschien ligt de Wijsheid wel in de handen van die toevallig geheel onbesproken gelaten mannen, in een onbenoemd café, ergens op iemands grondge-bied, want is de zin van het leven niet klooien in de donkere klei van het bestaan, soms iets van waarde treffen, vaak niet en verder klooien, hopend op een leuk muziekje om de boel wat op te vrolijken, is het dat niet? Dit eeuwige vraagteken laat ik open voor vele andere tooggangers, op volgende melancholische nachten , vol reflectie rond vragen waar nooit cor-recte antwoorden op zullen kunnen worden geformuleerd, precies zoals het hoort, want welke ziel zou het nu gewagen ons de schoonheid van zwaarmoedige nachten en mythische vraagstukken te durven ontnemen?

——————————————————————————————————————

Advertentie

46


Thibaut Jageneau & Jordy Sabels

Rocking, rapping, jazzing, Holland!

In België hebben Triggerfinger, Selah Sue en The Black Box Revelation al op festivals zoals Sziget gestaan en internationale naambekendheid verworven doorheen de jaren. In Neder-land geldt dit ook voor enkele bands. Hieronder een kort relaas van fantastische bands van bij onze noorderburen.

Racoon: Pop met een hoek af

Pinkpop, Parkpop, Lowlands en talloze theaterza-len en schouwburgen braken de voorbije jaren al uit hun voegen voor en door de mannen van Ra-coon, en een rempedaal staat duidelijk niet in hun lexicon! De Zeelandse band ontstond in 1996, na-dat Bart van der Weide en Dennis Huige de hardcoregroep Vict’em verlieten, en zich meer begonnen toe te spitsen op sing-songwriting. Hun populariteit steeg dermate dat ze in 2006 werden uitgeroepen tot meest gevraagde band op festivals in Nederland, en ondertussen spelen ze zo goed als overal voor uitverkochte zalen. Hun eerste grote hit ‘Love You More’ (2005), een zeemzoet liefdeslied met akoestische gitaar, betekende hun echte doorbraak. In 2011 scoorden ze nog een hit met ‘No Mercy’, een soft-pop nummer uit het album Liverpool Rain, dat geëerd werd met de woorden “muziek waar het schrijven van songs gepromoveerd wordt tot een kunstvorm”.

Tiësto en Armin Van Buuren: Plaatsjesdraaiers die de hele wereld zien

Als er twee Hollandse dj’s zijn die er op internationaal niveau bovenuit steken, dan zijn het Armin van Buuren en Tiësto. Beiden werden ze al verkozen tot beste dj van de wereld en dat kan enkel maar terecht genoemd worden. Niettegenstaande zijn ze beiden wel bekender in het Trancegenre. Vandaag is dit een genre dat minder te smaken valt door de jeugd gezien de opkomst van Drum and Bass, Dubstep en Hardstyle. Het wordt dan ook wel eens bestempeld als muziek voor dertigjarige cocaïnesnuivende hoeren die rondrijden in een kapotte Volkswagen. Maar oordeel vooral zelf want in mijn ogen zitten er nog steeds enkele fantas-tische schijven in hun discografie.

47


Within Temptation en Epica: Symfonische Metal om van klaar te komen

Dat je eargasmen kan krijgen van muziek heb ik al meerdere malen duidelijk gemaakt in het Veer, maar dat je ook echt een orgasme kunt krijgen niet. Als je deze dames ooit bezig ziet, zal je wel begrijpen waarom. Het zijn allebei Nederlandse front-zangeressen op wie je wel eens zou willen kruipen. Dit komt ui-teraard niet enkel door hun mooie lichamen die over het po-dium flaneren, maar ook door hun zoetgevooisde stemmen. Ik denk dat ik zeker niet alleen ben als ik zeg dat mannen een fa-meus boontje hebben voor vrouwen die kunnen zingen en gitaar spelen. Within Temptation is dit jaar, net zoals Epica, te bewon-deren op Graspop Metal Meeting. Als je een fameus paar tetten wil zien, dan moet je daar zeker aanwezig zijn!

Douwe Bob en Blaudzun: Singer Songwriters met grein in de keel

Douwe Bob zal naar alle waarschijnlijkheid bij weinig mensen een belletje doen rinkelen, maar het is wel een opkomend talent in Ne-derland. Hij won vorig jaar niet voor niets een zangwedstrijd in Holland. Echt een zanger voor de toekomst van wie we nog veel zullen horen. Een zanger die al wat langer meedraait in de mu-ziekscene is Johannes Sigmond van Blaudzun. Het laatste album van Blaudzun, Heavy Flowers, scheerde meer dan terecht hoge toppen bij onze noorderburen. Beiden zijn ze dit jaar te bewonde-ren op de 3fm-stage van Pinkpop. Dus als je deze zangers eens wil ontdekken is dat dit jaar de place to be.

De Jeugd Van Tegenwoordig, The Opposites, Kraantje Papie, Gers Pardoel

Allemaal muziekgroepen met hetzelfde genre. Bij onze noorderburen is rap in eigen taal al enkele jaren een serieuze hype. Het zijn jammer maar helaas ook de enige bands die iets te vaak overwaaien naar de Belgische festivals in de zomer. De festivalorganisatoren zouden be-ter wat meer moeite doen om Racoon nog eens naar een Belgische festivalwei te krijgen dan deze overschatte rappers weer elke keer te boeken. Al kan zelfs ik niet ontkennen dat ik deze muziek ook wel kan smaken met een frisse pint in de hand.

48


Een heel andere richting gaan we uit met Bakermat. Hier geen rap of zeemzoete liefdesliedjes op gitaar, maar wel een straffe menge-ling van een portie housemusic, besprenkeld met jazz om het beter te doen verteren, en af en toe nog een beetje gemarineerd met soul om af te werken. Vanaf de eerste noten op de saxofoon krijg je snel de smaak te pakken en moet je je al sterk verzetten om niet mee te fluiten, lichtjes mee te headbangen of mee te tikken met je voeten. Ideale muziek voor op de niet-al-te-wilde feestjes!

Elmo van Sesamstraat beter dan Kraantje Papie

Iedereen die iets of wat een jeugd heeft gehad kent de be-faamde straat wel. Zelf keken wij thuis echt dagelijks naar Sesamstraat. En laten we eerlijk zijn: Elmo’s song is so-wieso beter dan Waar is Kraan. Wie geeft er nu om waar die dude uithangt? Elmo is gewoon een cultheld waar ik in dit artikel niet rond kan. Hij zingt altijd juist. Ik heb hem nog nooit kunnen betrappen op één valse noot. Dat kan van de Jeugd Van tegenwoordig niet gezegd worden uite-raard. ELMO for the win!

Na 200 jaar ‘Koninkrijk der Nederlanden’ hebben onze noorderburen dus wel degelijk een di-verse muziekscène ontwikkeld! Dutch music, you gotta love ‘em. _____________________________________________________________________________

Advertentie

49


Historisch verantwoord oranje: in stijl klinken op het Nederlands koninkrijk

Door Olivia Vandeputte

Hoewel de temperaturen het (nog?) niet doen vermoeden, staat ondertussen de maand maart en daarmee het vrolijke lenteseizoen voor de deur. De winkels geven stilaan de hoop op van die laatste rendiertruien in maat XXL af te raken en verplaatsen de winterse soldenstock naar hun kelders, om zo plaats te maken voor kleurige topjes en luchtige kleedjes. Hét moment om jezelf eens een compleet nieuwe look aan te meten, maar hoe kan je als moderne jonge vrouw één boom kiezen uit dat enorme bos aan verschillende stijlen? Van Universiteitsstraat (hemdje, parels, check) tot puur Blandijn (dreadlocks graag), de mogelijkheden zijn eindeloos. Maar waarom smijt je je deze lente niet volledig in de manie van onze geliefde noorderburen, en ga je naar het voorbeeld van Willem van Oranje, voor een stijl van oranje? Voor trendy jongeda-mes als wijzelf lijkt het dé manier om de verjaardag van dit, ondanks kleine misstappen (cf. klompen), toch wel modebewuste koninkrijk te vieren.

Allemaal goed en wel, maar hoe breng je de opvallende kleur oranje op een smaakvolle en de trends respecterende manier binnen in je kleerkast? Hoewel oranje een prachtige tint is die snel een lach op ieders gezicht kan toveren, loert het gevaar er als een enorme mandarijn uit te zien steeds om de hoek. Voor inspiratie om te ontdekken hoe het dan wél moet, hoeven we niet eens zo ver te zoeken. Een blik in het rijke verleden van Nederland, vol trendsetters en modieuze figuren, zowel mannen als vrouwen, leert ons genoeg om hip én oranje de lente door te komen. Bij deze enkele historisch én modieus verantwoorde tips om gepast feestelijk door de straten van Amsterdam te kunnen flaneren, zonder aan stijl en klasse te moeten in-boeten.

Een eerste tip die ik wil meegeven, werd al met succes toegepast in de 19e eeuw door koning Willem III der Nederlanden. Op dit portret zie je hem een donker marineblauw vest combine-ren met een oranje lint, alsook een subtiel oranje riempje. Anno 2013 wordt het dragen van een lint buiten de context van royalty, praesidium (énkel groen-wit is hierbij acceptabel na-tuurlijk) of hoogstens Miss België nogal fronsend onthaald, maar een oranje ceintuur rond de

50


heupen of in de taille kan je outfit net dat tikkeltje extra bezorgen. Doe zoals Willem III en kies hierbij voor een verder vrij simpele outfit in blauwe tinten. Voor het 200 jaar Nederland-feest of avondje uit in de Amber kan dat perfect een los donkerblauw jurkje in A-lijn zijn, met een oranje accent rond je middel voor die ge-droomde wespentaille.

Aangezien ze tot april van dit jaar nog op de troon zal zitten misschien nog niet echt een fi-guur uit het “verleden” van onze Noorderburen, maar desalniettemin een stijlicoon waar we niet omheen kunnen bij een onderzoek naar het stijlvol gebruik van oranje: de enige echte koningin Beatrix der Nederlanden! Deze recente foto toont hoe de elegante dame feilloos oranje in haar outfit verwerkt. Ze doet dit zelfs op twee manieren, en geeft ons zo twee kost-bare modetips: ten eerste koos ze voor een opvallend oranje hoofddeksel, afgewerkt met wat groen. Ook dit is een tip die een trendy jongedame van vandaag niet mag vergeten. De mutsentijd mag dan wel stilaan ten einde zijn, een leuk hoedje geeft je kledij een je-ne-sais-quoi waar menig jongens- en fashionistaharten sneller van gaan slaan. Ga bij voorkeur niet voor een volledig oranje stuk, maar probeer net zoals Beatrix te zorgen voor een temperende andere kleur zoals wit, (donker)groen of lichtgrijs. Een hoed biedt ook extra voordeel op elke cantus, waar jouw kapsel zeker beschermd zal zijn tegen rondvliegende Primus of dergelijks (geen Heineken- er blijven toch grenzen aan onze liefde voor onze noorderburen).

De tint van de hoed zien we terugkomen in het tweede oranje accent van de ko-kette koningin. Ze voegde namelijk nog een paar schitterende lichtoranje oor-hangers aan haar ensemble toe, die bo-vendien haar teint en haarkleur compli-menteren. Blondines zoals ikzelf, ont-houd dit effect en doe de Beatrix! Bru-nettes kiezen voor een iets donkerder oranje, en rosharigen denken beter twee keer na alvorens nog meer oranje aan hun verschijning toe te voegen.

51


Aangezien zij de Nederlandse spirit belichamen op een manier waarvan andersharigen slechts kunnen dromen, concentreren zij zich liever op het terecht pronkerig tentoonsprei-den van hun manen. If you’ve got it, flaunt it: leid die jongens achter je in het auditorium maar eens af!

De laatste tip is er eentje voor de durvers. In navolging van prins Maurits, hier tijdens de 80-jarige oorlog het stralend middelpunt in lichtoranje, kan je ook opteren voor een totaal oranje tenue. Het valt in onze tijd af te ra-den dit te doen zoals de prins, met verschillende kleding-stukken in verschillende tinten. Veel modieuzer is het om twee trends te combineren en je te hullen in een oranje onepiece. Met een oranje jumpsuit steel je de show op het strand of de Graslei, een oranje regenjas raak je zeker niet kwijt in de aula en een mondeling examen afleggen in een oranje jurkje met eenvoudige snit maakt je alvast

onvergetelijk voor de prof in kwestie. Bij zo’n totale oranje look is het steeds leuk als de tint terugkomt in je accessoires. Speur daarom de Veldstraat eens af naar een trendy oranje handtas (hoe groter, hoe beter: maak je medestudenten jaloers door hieruit je cursusblok te toveren tijdens de les!) of een tof paar oranje pumps of ballerina’s. Hou het volledig Hollands nuchter en doe dit het liefst voor een klein prijsje bij de ketens die ook in onze studentenstad welig tieren.

Et voilà, de al eeuwen goedgekeurde manieren om oranje smaakvol te combineren op een rijtje. Natuurlijk geldt hierbij dezelfde regel als bij het politiek staatsvormingsproces van on-ze noorderburen: experimenteer er maar op los! Republiek, monarchie, met een blauwe broek erbij, met een grijs rokje erbij: alles kan, alles mag. Hou in je achterhoofd dat zolang je het verkeer of de les niet verstoort puur door je ensemble, er weinig fout kan gaan. En als je dit allemaal toch wat te ver gaan vindt, vormt een oranje fluostift in plaats van die eeuwige gele ook al eens een leuke afwisseling. Nou lekker dan!

52


Diethard Vlaeminck

LES DESSERTS HOLLANDAISES

Wanneer er aan Hollands eten gedacht wordt, blijven de meeste mensen steken op de typisch en overbekende kazen en kroketten uit de muur. Het prachtige land heeft echter nog meer te bieden dan enkel deze stereotypes. Daar een zoektocht naar Gentse restaurants die op hun menukaart ruimte besteden aan de keuken van onze noorderburen, weinig tot zelfs niets opleverde, werd er gekozen om een selectie te maken uit de verschillende desserts die ideaal zijn voor een gezellig kotfeestje, of gewoon om jezelf te belonen na het halen van die zoveelste deadline.

Fryske dúmkes

Fryske dúmkes is een typisch streekgerecht uit Friesland en bestaat uit zoete koekjes die ge-maakt worden in de oven en bijgevolg ideaal zijn om op tafel te zetten bij koffie en thee. Of om je er aan te vergrijpen wanneer je thuiskomt van een veel te lange lesdag. Ideaal trouwens om te combineren met een verrukkelijke zoete witte wijn, nomnomnom.

Ingrediënten: 1 ei 150 gram boter 175 gram lichtbruine basterdsuiker 50 gram gehakte hazelnoten 1 theelepel kaneel gemberpoeder 1 eetlepel anijszaad 150 gram bloem zout (naar smaak) Bereidingswijze:

Meng de boter en de suiker door elkaar en doe er vervolgens het ei bij, waarna je zout, ha-zelnoten en kruiden toevoegt aan het geheel. Hier meng je de bloem doorheen, totdat het dik genoeg is, zodat je er rolletjes van kan draaien, een vingerlengte lang ongeveer. Deze leg je vervolgens in een ingevette bakvorm, de uiteindes van ieder rolletje druk je even plat en ver-volgens schuif je ze in de oven, die tussen 150 en 170°C staat en dit gedurende 20 tot 25 mi-nuten. Hierna kan je ze uit de oven halen en zijn ze gaar en bruin.

53


Krentjebrij

Krentjebrij is in Nederland bekend onder verschillende benamingen gaande van watergruwel tot slierie. Bij deze laatste wordt er echter naast de gebruikelijke ingrediënten ook nog een zoete rode wijn toegevoegd om het geheel wat meer af te werken.

Ingrediënten: 2l water 150 gr (parel)gort zout ½ flesje bessensap 150gr krenten en rozijnen 1 citroen (zowel sap als schil) 150 gr suiker Bereiding:

De gort dient gewassen en vervolgens gedurende 24 uur in koud water met zout geweekt te worden. Wanneer deze tijd verstreken is, voeg je hier de citroenschil bij en breng je het geheel aan de kook en laat je het gedurende 1 uur staan op een zacht vuurtje. Hierna doe je er de sui-ker, citroensap, krenten en rozijnen bij en laat je het vervolgens nog een halfuurtje koken. Pas op het laatste voeg je er het bessensap aan toe en verwijder je de citroenschil. Afhankelijk van hoe je het zelf wilt kan je het zowel warm als koud opeten.

Kuise zusterkoeken

Kuise zusterkoeken is een nagerecht dat vooral in Friesland zeer bekend is en bestaat uit gebak-ken wittebrood met room en eieren. Het is ideaal om mee te nemen in een boterhamdoos en er jezelf mee te verwennen als dessert of om het op te sparen tot je last begint te krijgen van een dipje rond 4 uur.

Ingrediënten: 8 sneetjes oud wittebrood 3 eieren Basterdsuiker 25cl room 50 gram suiker 1 mespunt zout 1 mespunt nootmuskaat 100 gram krenten boter

54


Bereiding:

De sneetjes brood kan je ofwel diagonaal door-midden snijden of volledig laten, belangrijk is echter wel dat de korst verwijderd wordt. De eieren dienen opgeklopt te worden met de room, suiker, zout en nootmuskaat. Zorg ervoor dat de sneetjes die je hierin legt goed doorweekt zijn. Vervolgens was je de krenten en laat je deze uitlekken. Hierna doe je de boter in een pan en bak je de sneetjes brood op hoog vuur langs beide zijden tot ze goudbruin zijn, daarna bes-trooi je ze met krenten. Om het geheel af te wer-ken strooi je er wat basterdsuiker overheen.

Eet smakelijk, folks!

_____________________________________________________________________________

Cartoon

55


Heet hoekje

met Frea!

“Het moeten niet altijd straffe verhalen uit het huiselijke België zijn”, onder dat motto trok ik vorig weekend naar Amsterdam om daar de lokale studentengebruiken inzake seks en relaties (duh) te gaan uitpluizen. Ik kwam terecht in een studentenhuis iets buiten het cen-trum van de stad waar een feestje georganiseerd zou worden en ik wist onmiddellijk dat ik, in mijn queeste naar zotte verhalen met een kleine kinky toets, daarheen moest gaan. Mijn intuïtie was helemaal juist want het verloop van de avond voldeed volledig aan mijn ver-wachtingen...

Dat liefde, seks en passie woorden zijn die internationaal begrijpbaar zijn, is me dit wee-kend nog maar eens duidelijk geworden. De studenten die daar wonen zijn namelijk een mengelmoes van nationaliteiten en dat maakt hun interacties des te interessanter. Wanneer je in een kleine groep samenleeft, zo dicht bij elkaar, dan kan het niet anders dan dat er straffe verhalen in de lucht hangen. Zo is er een Amerikaan, die ik vanaf nu “The green American” zal noemen (hij heeft gestemd voor de underdog bij de verkiezingen en dat was een groene kandidaat ;) ). Hij gelooft in vrijheid, gelijkheid en hangt een beetje het commu-nistische model van Trotski aan maar bovenal rijgt hij de seksuele veroveringen aan elkaar. Hij vindt dat, in al zijn chillheid, er niks mis is met je overgeven aan een passioneel moment waarvan je weet dat er nooit iets meer uit zal komen dan een paar glorieuze ogenblikken. Vaste relaties: daar doet “The green American” nu eenmaal niet aan mee. Jaja, boeiende man, ik volg zijn redering perfect en ergens is het ook logisch want is de mens wel gemaakt om monogaam te zijn? Deze vraag zit gedurende het hele gesprek te sluimeren in mijn hoofd en het is duidelijk dat hij vindt van niet. Wanneer ik hem vertel dat ik niet langer op de markt ben voor een mogelijke hook up verdwijnt hij met een snelheid die zou passen bij een Formule 1-wedstrijd. Zijn zoektocht naar een gewilliger slachtoffer volgde ik van na-bij en die liep niet echt vlot. Hij klaagde over het gebrek aan “verse meisjes” waarmee hij vrouwen bedoelt die hij nog niet in zijn bed (of het hare) heeft gehad. Ik keek de ruimte

56


rond en er waren toch een 15-tal vrouwen aanwezig, flink gewerkt dus in die paar maanden dat hij daar al woont.

Een tweede interessant figuur, is een Koreaanse vrouw M. die los uit het hippietijdperk ontsnapt is. Ze gelooft in seks, veel seks en bevredigt al haar driften sinds kort met een andere jongen uit het huis, een gezellige Duitser die de hele avond pogingen ondernam om dansende vrouwen te versieren. Anyways, het gaat over M., nuchter is ze erg lief en praktisch ingesteld maar wanneer ze dronken is, vertelt ze de meest schunnige verhalen. Een deel ervan zijn zeker niet voor publicatie vatbaar maar haar quote over condooms en de pil wil ik jullie niet onthouden. Ze stelde dat de pil totaal onnatuurlijk is en dat iedereen veilig genoeg is wanneer je enkel met condoom vrijt. Bijkomende redenen voor haar condoomcampagne waren dat de seks dan veeeeeeeeel langer duurt en dat je daarna veel minder juices hebt op te ruimen. Het was dus ook veilig, duurde langer en je moest minder poetsen achteraf, ideaal toch? Het was me het weekendje wel, dat is denk ik wel duidelijk. Ik heb hier maar een paar interessante fi-guren kunnen oplijsten maar je zou mijn researchboekje (ja, ik heb dat want ik neem mijn taak ernstig!) eens moeten zien. Ik denk dat ik een 20-tal pagina’s aan notities heb gemaakt.

Misschien is dat stof voor een volgend “Heet hoekje” want nu heb ik nog wat ruimte nodig voor een speciale vermelding. Zoals jullie intussen wel weten is het “Heet hoekje” een rubriek dat werkt met lezersbrieven en dat maakt dat iedereen die wil een verhaal, vraag of leuk weetje mag mailen. Nu zijn er een paar studenten, jullie weten wel wie jullie zijn, die ik een beetje kan omschrijven als prettig gestoord. Ze zijn vaak geziene gasten op de feestjes van de VGK en bovendien ook zelfverklaarde groupies van dit schrijfsel. Dat is iets wat me natuurlijk een beetje doet blozen en mijn ego streelt. Ik had ze dus een voetnoot beloofd in dit artikel maar hey, het kan ook gewoon in de tekst ;) Bij deze merci voor de complimenten, ik ben erg blij dat jullie het heet hoekje super vinden! En uiteraard hebben ze ook een inzending geschreven, met een funny en beetje gestoorde twist erin. Een koppel ging een ritje maken in een reuzenrad en besloot in de romantiek van het moment een beetje te smossen met elkaar. Het werd een beetje heftig en door het schommelen van het mandje viel de kerel in het mandje onder hen. Groot was zijn verbazing toen hij in de ogen keek van een ietwat ouder koppel. De zin was er nog steeds, dus wat nu? Ze besloten dan maar om samen een triootje te doen en dat allemaal in het reuzenrad. Hmmmm, hopelijk was daar geen VGK’er op geze-gende leeftijd bij betrokken en berust dit verhaal op een door drank geïnspireerde roes die de fantasie geprikkeld heeft, de naughty and nasty fantasie weliswaar maar toch, bedankt voor de inzending! Keep them coming!

57


Tine Verhoeven

DE SCRIPTOR

Zoveel stressen dat wij doen. Ik moet maar mijn deur uitstappen, en ik word al omver gelopen door mensen die in al hun haast naar de tramstop mij « Sorry eh! » toeroepen. « ‘t is niets ze! »

Als het niet voor de tram is, dan is het voor: (verplichte) lessen, deadlines, sluitingsuren van win-kels, geldtekort, uitverkochte concerten, regen, kleren die scheuren, platte band, gestolen fiets, of een gestolen onderdeel van de fiets, laptopbatterij, verdwenen stu-dentenkaart, aliens die onverwachts op bezoek komen, enzoverder enzovoort. Zoveel seg, goh. Om dan nog te zwijgen van al onze andere problemen, boehoe.

Er zijn mensen die dan beginnen te wenen, nee aan het knikken wanneer vrienden vragen wat er aan de hand is. Anderen wenen ook, maar laten dit zeker aan hun vrienden weten door het er meermaals in te wrijven dat er wel degelijk iets ergs is gebeurd. Nog anderen doen alsof er niets aan de hand is, maar komen dan achteraf wel in het ziekenhuis terecht met een onverdraagbare buikpijn, veroorzaakt door jawel, stress.

Dan is er maar één middel voor al jullie zorgen: het Veer lezen. Kijk eens hoe wij in 60 bladzijden jullie voor een halfuur kunnen verlossen van al het gezeik rond jullie hoofd. Ook al gaat het over Nederland, het is ontsnappen in de diepe diepte van de selectieve doofheid. Ze moeten jullie met rust laten, kssht, ga weg. Geen enkele prof die ook maar durft te zeggen tijdens zijn les dat die groene boekjes moeten verdwijnen. Is dat jullie ook al opge-vallen?

En als dat boekje uitgelezen is, dan denken jullie: wat heb ik nu eigenlijk gelezen? Een vol-komen normale reactie. We nemen dat jullie niet kwalijk, maar hej, moesten wij dezelfde prijs vragen als een psycholoog die cursussen geeft over stressbestrijding, wij zouden nogal zotte kopen kunnen doen. Maar dat doen we niet, omdat wij jullie graag zien.

Laat dat een lichtpuntje zijn in jullie strijd, maar we zouden het niet erg vinden moesten jullie evenveel voldoening halen uit een fietstocht van de Blandijnberg naar Gravensteen in de stralende zon, zoals op 6 maart 2013.

58


COLOFON Redacteur Tine Verhoeven

Medewerkers Ann-Gaël Bavré

Sarah De Decker Lisa Demets

Tim De Moerloose

Raphaëla Drost

Thibaut Jageneau Jordy Sabels

Sylke Servayge Eric Valck Frea Vancraeynest

Amaury Vanden Houwe

Jens Vanden Meersschaut

Olivia Vandeputte

Hanne Van Hoylandt

Veronique Vennekens

Desmond Vercammen

Karen Vervaet Diethard Vlaeminck

Het Veer Tijdschrift van de Vlaamse

Geschiedkundige Kring

Cover: Veronique Vennekens

Website: www.vgkgent.be

Rekeningnummer: 733-0015320-24

Rekeningnummer Reis: 737-0164111-30

59


Ereledenlijst van de Vlaamse Geschiedkundige Kring

Prosenioren

Corremans Hilde

Linters Adriaan

Vanheuverbeke Karl Beelaert Wim

Debaenst Bruno

Burn Raf

Corné Tom

Vermeulen Bregt

Deryckere Joeri

Logghe Loonis

Vandeputte Ruben

Vos Nikita

Pro-praesidium

Bauters Jasper

Bekaert Wim

Bossuyt Emma

Boyen Matthias

Buylen Binou

Castryck Geert

Coppens Jelle

Elegeert Jochen

Dancet Jeroen

De Buck Laurens

Declerck Nathan

Degraeve Michiel

Demets Lisa

De Meyer Michaël

De Rijcke Sander

De Smet Katrien

De Vos Frederik

Gabriël Hans

Garré Sientje

Germonprez Dagmar

Joos Stijn

Kerckhaert Christophe

Lampe Jurgen

Lasoen Kenneth

Lerno Emmanuel Lisarde Wendy

Maes Thibaut

Maebe Guillaume

Meskens Febe

Peeters Wouter

Pottie Jacques

Roose Hanne

Schoutteten Koen

Stevens Kitty

T'Jampens Michiel

Vanderhaeghen Bertold

Van Der Herten Greet

Van Der Heyden Cynthia

Van der Straeten Aljosja

Van de Velde Tieneke

Van Duyse Jelka

Van Goethem Jelle

Vanmeerhaeghe Maaike

Voorspoels Jolien

Professor

Boone Marc

Devos Isabelle

Dumolyn Jan

Van Bruaene Anne-Laure

Van Nuffelen Peter

Verboven Koen

Verbruggen Christophe

Vermeir René

Zuiderhoek Arjan

Professor Emeritus

de Hemptinne Thérèse

Sympathisanten

Mares Titouan

Maes Pieter

Piens Tim

Spruyt Jan

Van de Ponseele Laura

Vanneste David

Academisch personeel

Baecke Xavier

Carlier Julie

De Vijlder Nicolas

Vandevoorde Lindsey

Versieren Jelle

Wijnendaele Jeroen

Bevriende kringen

Filologica

Klassieke Kring

Kring voor Moraal en Filosofie

Kunsthistorische Kring

Oosterse-Afrikaanse Kring

Slavia

60


61
