Download - GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

Transcript
Page 1: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

jaargang 8

issue 10

december 2011

ISSUE 10

ANTONIO BERARDI

NIKI & THE DOVE

MARI SARAI

NICK CAVE

STILL CORNERS

LISA SHAHNO

Page 2: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

LEE®STOREWOLVENSTRAAT 8AMSTERDAM

KAMMENSTRAAT 32ANTWERPEN

Page 3: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011
Page 4: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

ISSUE 10

p08. STILL CORNERSOp een mooie nazomerse dag ontmoet ik GREG HUGHES enTESSA MURRAY van STILL CORNERS. We hebben afge-sproken op het terras van Café de Pont in Amsterdam. Aangezienik de ‘tocht naar Noord’ altijd overschat, ben ik te vroeg en nodi-gen ze me uit mee te lunchen voor het officiële interview van startgaat. We hebben het over film, muziek en nog meer film.

p10. MARI SARAIEen poedelnaakte ALICE DELLAL, DAISY LOWE zónder vintage jurkje en JANICE DICKINSONin een even zo glorieus eva-kostuum – de Japanse fotograaf MARI SARAI mag van geluk spreken.Onlangs bracht ze het fotoboek Naked uit, vol sensuele foto’s van haar modelievende vriendenkring.

p12. ANTONIO BERARDIZijn liefde voor vrouwen steekt hij niet onder stoelen of banken. ANTONIO BERARDI staat danook bekend om zijn gestroomlijnde ontwerpen die de vrouwelijke vormen omarmen. Glamcult ont-moette de charmante Italiaan tijdens New York Fashion Week.

p18. NICK CAVE“Ik zie mijzelf niet in de eerste plaats als artiest. Ik ben een boodschapper, een provider”, aldus NICKCAVE die, letterlijk, getrouwd blijkt met kunst. Een visionair – niet te verwarren met de gelijknamigemuzikant – en schepper van de soundsuit: een imposant staaltje draagbare kunst waarmee Cave verschil-

lende culturen en kunstdisciplines tracht samen tebrengen. Het bijbehorende credo: “Embody thespirit of human joy.”

p22. NIKI & THE DOVEEind oktober zag The Drummer het daglicht, de tweede EPvan de hand van duo NIKI &THE DOVE. De overweldi-gende powersynthpop die de twee produceren, doet hunZweedse roots eer aan. Al met de eerste, bijzonder versla-vende, release DJ, Ease My Mind veroverden ze vorig jaarGlamcults hart. Rond maart verschijnt hun debuutalbum.

p24. LISA SHAHNOSquaring the Square, Hexapelerine en The Iteration, het klinkt alswiskunde en dat is het ook grotendeels. Bij de collecties van deRussische modeontwerper LISA SHAHNO is geometrie derode draad van het ontwerp. In 2009 won zij de Best AvantgardeAward en nu heeft ze de laatste hand gelegd aan haar nieuwecollectie The Iteration.

p06. CULT & FASHION p28. BALLETS RUSSES p34. THE LAST PILLAR p40. ICELAND AIRWAVES

p44. ALBUMS p45. FILM p46. STUFF

UITGEVERHOOFDREDACTEURROGIER [email protected]

HOOFD REDACTIEVANESSA [email protected]

REDACTIE MODESTEFFIE [email protected]

REDACTIE FILMMARICKE [email protected]

CREATIVE DIRECTORROGIER VLAMING

ART DIRECTORMARLINE [email protected]

GRAFISCH ONTWERPISABEL VAN DER VELDENISABELLE VAVERKAMARLINE BAKKER SUZIE WEMPE

AAN DEZE EDITIE WERKTEN MEEANNA NITACARLIJN POTMADOROTHY VRIELINKEVELINE SCHRAMJOLINE PLATJEMATTHIJS VAN BURGNIELS WIESESANDY HAYESSARAH JOHANNA ESKENSSHARDA FÄHMELTARA VIERBERGEN

FOTOGRAFENDUY QUOC VOEDEL VERZIJLJAMES PRINZMARC DEURLOOPABLO DELFOSPIM TOPVALERIA MITELMAN

COVERFotografie PABLO DELFOS @ MANJAOTTENXCAKEStyling AYNOUK TANHaar en make-up JUDITH NEYENS voor CHANEL @ NCL RepresentationModel FELINE @ Paparazzi Model ManagementJurk en jurk met strik SOL ALONSO

UITGEVERGLAMCULT STUDIO B.V.Postbus 145351001 LA AmsterdamT 020 419 41 32F 020 419 66 [email protected]

[email protected]

DISTRIBUTIEJAM

PERS EN COMMUNICATIECREAM PR

OPGAVE EN VRAGEN OVER ABONNEMENTENABONNEMENTENLANDPostbus 201910 AA UitgeestTel. 0900 ABOLAND of 0900 226 52 63 (€0,10 per minuut)Fax 0251 31 04 05www.bladenbox.nl voor abonnerenof www.aboland.nl voor adreswijzigingen en opzeggingen.

Abonnementsprijs bedraagt €37 per jaar (10 nummers). Abonnementen binnen Europa €59,50, buiten Europa €79,50 per jaar.

Een abonnement kan bij iedere editie ingaan; het wordt afgesloten voor minimaal een jaar en wordt stilzwijgend verlengd tot wederopzegging.Opzeggingen dienen schriftelijk uiterlijk 6 weken voor het aflopen van de abonnementsperiode in bezitvan Abonnementenland te zijn.Adreswijzigingen uiterlijk drie weken vooraf schriftelijk doorgeven aan Abonnementenland.Prijswijzigingen voorbehouden.

© Copyright: Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen en /of vermenigvuldigd zonder de schriftelijke toestemming van de uitgever en de andere auteursrechthebbenden. De uitgever is niet verantwoordelijk voor schade opgelopen door onjuiste verwerking in het blad. GLAMCULT, ISSN 1874-1932

inhoud & colofon

4

Page 5: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

Geniet, maar drink met mate

Page 6: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

cult

6

DANSER SA VIEDANSER SA VIEGIULIANO BOLIVARGIULIANO BOLIVARDe titel van deze omvangrijke expositie in het Centre Pompidou inParijs verwijst naar een uitspraak van Isadora Duncan - samen metMartha Graham de grondlegger van de moderne dans. In Danser savie wordt middels drie verschillende thema’s de relatie tussen dans enmoderne kunst van 1900 tot nu uit de doeken gedaan. The Dance ofthe Senses, from Auguste Rodin to Matthew Barney richt zich op de uit-wisseling die in de loop van de vorige eeuw plaatsvond tussen ver-schillende dansers en kunstenaars, zoals bijvoorbeeld de samenwer-king tussen Martha Graham en beeldhouwer Isamu Noguchi. In TheAbstraction of the Body, from Loïe Fuller to Alwin Nikolais staat de geboor-te van de abstracte kunst centraal; de invloed van de vooruitstrevende(veelal geïmproviseerde) choreografieën van Loïe Fuller die daaraanbijdroeg, maar ook hoe de kubisten, futuristen en Bauhaus-bewegingelementen van dans in hun werk incorporeerden. Olafur Eliasson ont-wierp speciaal voor dit gedeelte van de expositie een installatie.TheBody As Event, from Dada to Jérôme Bel tot slot, legt verbanden tussendans en performance art. Van de Dada interventies van Cabaret Voltairetot de happenings van de jaren zestig. Ook worden er links gelegd metde hedendaagse club- en technocultuur. T/M 2 APR 2012 /

CENTRE POMPIDOU PARIJS / WWW.CENTREPOMPIDOU.FR

FROM CATWALK TO COVERFROM CATWALK TO COVER

Het grootste deel van zijn inspiratie haalt hij van de straat. Zwervers,junkies, straatmuzikanten en andere excentriekelingen met bijna door-zichtige afgedragen T-shirts, gescheurde broeken en verwaarloosdelange haren noemt hij eye candy. De laatste collectie van derdejaarsKABK student Giuliano Bolivar heet dan ook 2, en bestaat uit twee-dehands kleding die hij heeft gecustomized. Het idee is om vergetenkleding een platform te geven zodat het opnieuw kan stralen en gedra-gen kan worden door the cool en beautiful. De collectie is tegelijkertijdeen ode aan Alexander Wang, wiens stijl bekend staat als effortless cool.Naast Wang zijn ook Cavalli, Christian Lacroix, Riccardo Tisci enVersace voorbeelden. Met een stage bij Versace in het vooruitzicht zietde toekomst er gunstig uit. Ondanks dat hij zich verheugt op de Versacex H&M collectie vindt Bolivar het wel jammer dat iedereen nu opeensfan is van zijn geliefde “gouden medusa rijk”. WWW.TW0TW0.TUMBLR.COM

In het MoMA in New York wordt vier decennia werk van de Kroa -tische kunstenaar Sanja Ivekovic geëxposeerd in de tentoonstellingSweet Violence. Ivekovic (Zagreb,1949) is een pionier op het gebiedvan video- en performancekunst en oefende een grote invloed uit ophet feministiche en activistische discours van na 1968. In de jaren‘70 provoceerde ze de verleidende kracht van de opkomende massa-media en de invloed daarvan op identiteitsvorming. In haar gelou-werde serie Double Life (1975-76) bijvoorbeeld, plaatste ze beelden vanzichzelf tegenover commerciële advertenties uit vrouwenbladen alsElle, Grazia en Brigitte. Meer recent portretteerde ze in Figure & Ground(2006) fotomodellen uitgedost als terroristen – maar wel in kledingvan topontwerpers. Ze liet de beelden corresponderen met actuelenieuwsfotografie. Na de val van de muur richtte Ivekovic haar pijlenook op de transformatie van politieke systemen. In haar werk biedt zeen kritische blik op machtsstructuren, man-vrouwrollen en de para-doxen die in het collectieve geheugen van onze maatschappij onderde oppervlakte borrelen. 18 DEC 2011 T/M 26 MRT 2012 / MOMA NEW YORK /

WWW.MOMA.ORG

SANJA IVEKOVICSANJA IVEKOVIC

From Catwalk to Cover is een tentoonstelling die zich richt op de cat-walkshow. En dan niet alleen op het eindresultaat dat verschijnt intijdschriften en op tv, maar op vier elementen die essentieel zijn voorde creatie hiervan: Backstage, Frontrow, Catwalk en Street Style. Uitde portfolio’s van vier doorgewinterde catwalkfotografen is het bestewerk gekozen, waardoor op een prachtige manier wordt weergegevenhoe de mode zich op de catwalk presenteert en hoe dit verandertdoor de tijd heen. Leuke onderdelen van deze expositie zijn ongewo-ne momentjes zoals Madonna op de catwalk, Kate Moss’ eerste show,maar ook shows van ’s werelds grootste ontwerpers als Karl Lagerfelden Vivienne Westwood. En wat dragen top mo dellen off duty?

T/M 26 FEB 2012 / FASHION AND TEXTILE MUSEUM LONDEN /

WWW.FTMLONDON.ORG

Ontwerper Jonathan Goldstein studeerde twee jaar lang traditioneleproductie en ontwerp in Kyoto en menswear aan Parsons, the NewSchool for Design in New York voor hij in 2010 zijn sieradenmerkBevel oprichtte. Inspiratie voor de collecties vindt hij voornamelijkin geschiedenis, cultuur en de creatieve energie van zijn mede NewYorkers. Aan de ontwerpen zit immer een duister tintje, want volgensGoldstein voeden donkere zaken lichte ideeën. De wintercollectie,genaamd Ball Game 2, is geïnspireerd op een oude Maya mythe ge - naamd Hero Twins en bestaat uit kettingen, oorsieraden en hoofd-stukken die insect-achtige associaties oproepen door hun dierlijke,skeletachtige vormen. De handgemaakte sieraden zijn in te delen indrie categorieën; modern, classic en sacrificed. De moderne stukken zijnglanzend en hebben een architectonische, futuristische uitstraling, declassics zijn gevormd naar de texturen van oude, verweerde Mayatempels en de sacrificed pieces zijn sober met een zwart oppervlak.

WWW.BEVELNYC.COM

CHAR ALFONZO

Vanaf december toont het Groninger Museum het werk van deTunesische modeontwerper Azzedine Alaïa van 2001 tot nu. In dejaren zeventig opende hij, na gewerkt te hebben voor Christian Dioren Thierry Mugler, zijn eerste atelier in Parijs. Zijn veelal strakkejurken werden al snel geliefd en gedragen door beroemdheden alsNaomi Campbell, Madonna en Michelle Obama. Alaïa, door de mediabekroond tot ‘King of Cling’ vanwege deze second-skin dresses, staatnaast zijn kledingontwerp bekend om zijn passie en bescheidenheidin het ontwerpen van luxe goederen en accessoires. Hij vindt het be -langrijk zichzelf niet te verliezen in de markt, ondanks dat artikelen- zoals it-bags - voor veel modeontwerpers het grootste deel van huninkomsten genereren. De overzichtstentoonstelling in het GroningerMuseum is een vervolg op die in 1998, en laat een aantal van Alaïa’smooiste designs zien van de afgelopen tien jaar. 11 DEC 2011 T/M 6 MEI 2012

/ GRONINGER MUSEUM / WWW.GRONINGERMUSEUM.NL

Foto KIRSTIN SINCLAIR

Foto YVES HERVOCHON / MAURICE BÉJART ET SPATIODYNAMIQUE 16 DE NICOLAS SCHÖFFER,1953 / Archives Eléonore de Lavandeyra Schöffer, Paris

SWEET VIOLENCE

Winter 2011 / © AZZEDINE ALAÏA

BEVELBEVEL

AZZEDINE ALAÏAAZZEDINE ALAÏA

Foto JEAN POODLE

Page 7: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

cult

7

CAROLYN MASSEY X ASOS CAROLYN MASSEY X ASOS Stéphanie Baechler is geboren in Zwitserland, maar volgt nu een Fa -shion Master aan ArtEZ in Arnhem. Haar portfolio bestaat uit foto-grafie, tekenkunst en modeontwerp. Vanuit haar interesse voor mas-saproductie van kleding en de consumptie hiervan, is het idee ontstaankleding te ontwerpen uit reeds bestaande materialen. Dit lijkt nieterg vernieuwend, maar het concept van Baechler is dat wel. Voor ditproject heeft zij gebruik gemaakt van gordijnen, plastic tassen, verpak-kingen en verschillende soorten stoffen, die zij op een bijzonderemanier naast en op elkaar heeft gedrapeerd. Dit beeld heeft Baechlervastgelegd en geprint op nieuwe stoffen, waar ze nieuwe kleding meeheeft ontworpen. Hierdoor lijkt de scheiding tussen 2D en 3D te ver-vagen, wat een bijzonder effect geeft! WWW.STEPHANIEBAECHLER.COM

Introdans bestaat 40 jaar en dat werd deze herfst gevierd met een spe-ciaal jubileumprogramma dat nog tot eind december te zien is in deNederlandse theaters. VIER40 bestaat uit twee premièreballetten diebeide meer dan de moeite waard zijn. In Noces, van de Vlaamse choreo -graaf Stijn Celis (voor het eerst in Nederland te zien) wordt een groepmannen tegenover een groep vrouwen geplaatst. Op de heftige klan-ken van Igor Stravinsky volgt een krachtige en virtuoze confrontatietussen 24 dansers. CelebrAGE bestaat uit een ode aan de wisseling vande seizoenen, van de Braziliaanse Gisela Rocha, en een werk vanAdriaan Luteijn, waarin de groei en ontwikkeling van de mens centraalstaan. Fotograaf Erwin Olaf en modeontwerper Sjaak Hullekes werdeningezet voor filmbeeld en kostuums. Het levert een fraai en zeer diverstotaalbeeld op. Voor de bijzonder feestelijke finale hebben Rocha enLuteijn de handen ineen geslagen. T/M 21 DEC / WWW.INTRODANS.NL

Foto SIEBRECHT & BAECHLER

JOEL STERNFELDJOEL STERNFELD

Na een aantal kleine projecten voor ASOS te hebben ontworpen,heeft de Britse Carolyn Massey nu haar eigen capsule collectie voorde onlineshop ontwikkeld. De mannencollectie – bestaande uit vijftienstukken – lijkt op het eerste gezicht vrij eenvoudig. Toch speelt Masseyslim met materiaal en vorm. Zo zijn er meerdere stukken waaronderjasjes en shirts waarvan de onder- en bovenkant gemaakt zijn uitverschillende stoffen en kleuren. Ook de knitwear truien en workweargeïnspireerde jasjes en broeken onderscheiden zich van de standaardformule. Inspiratie voor de collectie haalde de ontwerper uit het boekCity of Shadows; een vrij duistere collectie politiefoto’s genomen inSydney rond de jaren ’50. Massey studeerde in 2005 af aan the RoyalCollege of Art in Londen en vanwege “frustratie, verveling en vraagnaar” startte ze een jaar later haar eigen label.

WWW.ASOS.COM / WWW.CAROLYNMASSEY.COM

VIER40VIER40

STÉPHANIE BAECHLERSTÉPHANIE BAECHLER

BIEKE DEPOORTERBIEKE DEPOORTER

De Belgische fotograaf Bieke Depoorter studeerde in 2009 af aan deKoninklijke Academie voor Schone Kunsten met haar indrukwekken-de serie Ou Menya, waar zij ook de HP Magnum Expression Awardvoor won. Depoorter heeft fotoseries gemaakt in onder andere Rus -land en Amerika.Geleid door het toeval werd zij enkele dagen opge -nomen in bizarre gezinnen waar zaken als drugs, prostitutie en geweldde overhand hadden. Voor Ou Menya, wat Russisch is voor ‘bij mij’,is Depoorter op haar 22e met de Trans Siberië Express afgereisd naarRusland. Met de kennis van slechts enkele Russische woorden zwierfzij langs vergeten dorpjes, van woonkamer naar woonkamer om elkekeer weer onthaald te worden in warme, maar vaak chaotische en aan-grijpende gezinssituaties. Het avontuur resulteerde in rauwe en intiemefoto’s die de sfeer van het Russische gezinsleven waarheidsgetrouwweergeven. 9 DEC 2011 T/M 29 JAN 2012 / KUNSTHAL ROTTERDAM /

WWW.KUNSTHAL.NL

OU MENYA

Foto ERWIN OLAF / © Introdans

SUMMER INTERNS HAVING LUNCH, WALL STREET, NEW YORK, 1987 / JOEL STERNFELD and LUHRING AUGUSTINE, New York

Foto MALI LAZELL

“De titel van mijn Autumn/Winter collectie Pain is Felt by All... isgebaseerd op de ontdekkingen die ik deed toen ik in de koloniale ge -schiedenis van mijn geboorteland Denemarken dook.” Mads Dinesenwil in zijn ontwerpen laten zien dat de geschiedenis van dit land meerkent dan de geboorte van Hamlet en de Kleine Zeemeermin, namelijkeen verleden dat gekenmerkt wordt door onderdrukking en uitbuiting.De titel van zijn collectie slaat, in een notendop, op het feit dat de pijnen het verleden van een land door het hele volk gedragen moet wor-den, zodat dit bij kan dragen aan een betere toekomst. Dinesens goeddraagbare creaties combineert hij met dramatische, bijna theatralestyling. De collectie is het resultaat, en tevens afstudeerproject, van zijnvijf jaar durende studie aan de University of Arts in Berlijn.

WWW.MADSDINESEN.COM

MADS DINESENMADS DINESEN

Het werk van de Amerikaanse fotograaf Joel Sternfeld (1944) kenmerktzich door ironische maatschappijkritiek en door het overweldigendegebruik van kleur, waarbij hij zich liet inspireren door de kleurentheo-rie van Bauhaus en de fotografie van William Eggleston. In de jarenzeventig droeg hij samen met Eggleston en Stephan Shore bij aan deacceptatie van kleurenfotografie binnen de kunstwereld. In zijn vroe-gere werk richtte hij zich vooral op landschappen (altijd in Amerika)en hoe de mens zich hierin beweegt. In zijn bekendere, vanaf de jarennegentig verschenen series, zijn duidelijkere vormen van kritiek opde samenleving te ontdekken. In On This Site, bijvoorbeeld, zijn stadselocaties te zien waar geweldsdelicten hebben plaatsgevonden en inOxbow Archive toont Sternfeld hoe het menselijk handelen de natuurnegatief beïnvloedt. De hierna verschenen series lijken steeds meerpolitiek geladen te worden. Het eerste grote overzicht van zijn werk,Colour Photographs Since 1970, bestaat uit ruim honderd foto’s uit tienverschillende series en is vanaf deze maand te zien in Foam. 16 DEC 2011

T/M 14 MRT 2012 / FOAM AMSTERDAM / WWW.FOAM.ORG

Page 8: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

interview

8

Door SANDY HAYESFotografie MARC DEURLOO

Op 10 oktober kwam Still Corners’ eerste album uit, Creatures of an Hour,en eind november speelde de band op het Le Guess Who? festival inUtrecht. Still Corners maakt sferische dreampop die doet denken aan

THE JESUS AND MARY CHAIN en beelden oproept van Twin Peaks en spannende zwart-wit films. De band wordtdoor sommige media gezien als de toekomst van de Britse indiepop. De Texaanse Greg glimt trots. Tien jaar geledenverruilde hij zijn geboorteplaats Austin voor Londen en ging hij aan de slag als muzikant. In 2008 richtte hij StillCorners op met vriend LEON DUFFICY die LUKE JARVIS en PAULMAYHEW erbij betrok. Ze brachten een EP uit en gingen op zoek naarde ontbre kende factor: een zangeres met husky stem. Ze vonden haar inde persoon van Tessa. Niet via een advertentie, maar via een ontmoetingwaardig aan een openingsscène van een Franse film noir.

“Het was een koude en donkere winterse avond. Ik was onderweg naarLondon Bridge, maar de metro nam een andere route waardoor ik ergensin zuidoost Londen uitstapte. In de verte zag ik Tessa die ook verkeerdzat.” Greg kijkt opzij naar Tessa die verder vertelt: “Ik wilde gaan zittenmaar het had geregend en het bankje was nat, dus liep ik een beetje heenen weer. Toen zag ik Greg staan en vroeg hem of hij ook in de verkeerdetrein zat.” “Grappig hoe het leven kan afhangen van een natte bank”,lacht hij. Het is nogal een filmisch beeld dat hij schetst. Hij heeft het nognet niet over laag hangende mist. Het is dan ook niet verwonderlijk dathij een groot filmfanaat is.

“Greg ademt film”, vertelt Tessa. “Momenteel krijg ik een soort stoom-cursus. We kijken nu veel films uit de seventies zoals Five Easy Pieces enlaatst zag ik voor het eerst The Breakfast Club.” Greg onderbreekt enthou-siast. “I love JOHN HUGHES! Ik was heel verdrietig toen hij recentelijkoverleed. Het voelde alsof er een stukje van mij dood ging. Echt!” Tessais iets minder hartstochtelijk. “Ik vond The Breakfast Club wel leuk, maarik ben in de jaren ‘80 geboren. Ik denk dat het nogal veel uitmaakt ofje die film ziet op je zesentwintigste of op je twaalfde. Dan denk je: Datkan ik zijn over twee jaar, getting it on with a bad guy!” “Ja, of je lippenstiftopdoen met je boobies”, voeg ik er aan toe, denkend aan het trucje vanMOLLY RINGWALD. “Ja! Dat zou echt heel cool zijn.” Ze kijken elkaarlachend aan. Erg lieflijk voor bandmates en ik vraag me af of ze misschienmeer zijn dan dat. Maar eerst gaan we nog even door over film.

“Ik ben gek op ALFRED HITCHCOCK”, gaat Greg verder. “Ik zougeen favoriet kunnen kiezen, maar als je een pistool tegen mijn hoofdzou zetten, denk ik Rear Window, of misschien Vertigo. En The Birds! Enéén uit de jaren ‘40, met die oom die de bad guy blijkt te zijn?” Hij kijktme aanmoedigend aan. Ik schud mijn hoofd en noem maar wat randomHitchock films, maar tot zijn grote teleurstelling komen we niet op detitel. “Zodra ik erop kom, stuur ik je de link want die moet je zien!”Amerikanen zijn zo makkelijk in de omgang. Ze weten gelijk wat je leukvindt en sturen je al dingen voor ze überhaupt je emailadres hebben.Ik houd er wel van. Tessa is Brits en dus per definitie wat gereserveerder,maar Gregs familiariteit is aanstekelijk en ze vertelt graag. Het is voorhaar de eerste keer dat ze in een band zit. “Muziek heeft altijd eengrote rol in mijn leven gespeeld. Mijn vader had een massive platen-collectie en hij is ook heel erg op de hoogte. Toen we laatst bij hemwaren, had hij de cd van EMA op staan. Zijn smaak gaat alle kanten op.Dankzij mijn vader heb ik een bepaald begrip voor muziek waardoorik snel doorhad wat Greg voor ogen had met Still Corners. Maar het iswel bizar hoor, om ineens in een band te zitten. Als ik Greg die avondniet was tegengekomen, had ik nu één of ander baantje gehad in Londen.” Tessa zong wel van jongs af aan bij eenkoor, maar een optreden met zo’n zestig man, allemaal hetzelfde gekleed, is toch anders dan frontvrouw zijn van eenband. “Het is echt heel spannend en leuk. Ook wel eng al die aandacht, maar ik vind het heerlijk me flink uit tedossen en ik houd van mooie jurkjes!”

Naast Tessa als aantrekkelijk visueel aspect, maakt Still Corners ook gebruik van projecties tijdens hun optredens.“We maken het altijd heel donker en proberen een ambiance te creëren die onze muziek versterkt”, vertelt Greg.Hij begint over zijn recente hang naar Italiaanse horrorfilms van de jaren ‘70. Tessa onderbreekt hem lachend. “Ja,en daarnaast vinden we Amsterdam te gek trouwens.” Hij pikt de ‘subtiele’ hint op en reageert enthousiast:“Absoluut, en het is maar veertig minuten vliegen! Misschien gaan we hier wel wonen. Of in Berlijn?” Hij kijktTessa aan. Duidelijk meer dan bandmates. “Ja, wie weet”, lacht Tessa. “Maar voorlopig gaan we touren.” Ze treden nietop in Amsterdam en snappen zelf ook niet zo goed waarom dat is. “We gaan het zeker wel proberen als we hier innovember zijn. Kom je dan ook kijken?!”

WWW.MYSPACE.COM/STILLCORNERS

OP EEN MOOIE NAZOMERSE DAG ONTMOET IKGREG HUGHES EN TESSA MURRAY VAN STILL CORNERS. WE HEBBEN AFGESPROKEN OP HET TERRAS VAN CAFÉ

DE PONT IN AMSTERDAM. AANGEZIEN IK DE ‘TOCHT NAARNOORD’ ALTIJD OVERSCHAT, BEN IK TE VROEG EN NODIGEN ZE ME UIT MEE TE LUNCHEN VOOR HET

OFFICIËLE INTERVIEW VAN START GAAT. WE HEBBEN HET OVER FILM, MUZIEK, EN NOG MEER FILM.

STILL CORNERS

Page 9: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011
Page 10: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

Door CARLIJN POTMAFotografie MARI SARAI

Wie het werk van Mari Sarai eens goed bekijkt, ontdekt al snel de overeenkomst methet oeuvre van HELMUT NEWTON. Zelfverzekerde vrouwen krijgen veelal

de hoofdrol – in beelden die balanceren op het randje van mode en erotiek. Haar realistische reportagestijl geefteen gevoel van ‘echtheid’, alsof de modellen in hun dagelijkse doen-en-laten onbewust zijn vastgelegd. Naked lijkteen lofzang aan het vrouwelijk lichaam, met een knipoog naar de modewereld. Vooral in haar geboortelandheeft de Japanse nieuwe deuren geopend: “Naked is de sleutel voor een nieuw vrouwbeeld, zonder taboes.”

Maar het is niet enkel het naakte lijf dat voor haar camera verschijnt. Sarai heeft de afgelopen jaren een portfolioopgebouwd waar je ‘u’ tegen zegt: magazines als Vogue, ELLE, Muse en Harper’s Bazaar maakten al gretig gebruikvan haar diensten en ook commerciëlen als Topshop en River Island stonden in de rij. En dan hebben we het nogniet eens over de reeks musici en celebrities die zich door haar lieten portretteren. Waar dit allemaal begonnen is?In LA, waar Sarai haar toekomstdroom ontdekte. “Eigenlijk heb ik er nooit over nagedacht om iets met fotografiete gaan doen. Ik wilde altijd reisgids worden, want dan zou ik de kans krijgen veel van de wereld te zien. In Japanis deze baan serious business; je moet er een driejarige opleiding voor volgen om een certificaat te halen, maar zover ben ik niet gekomen. Mijn volgende plan was Engels studeren in LA. Daar ging ik op een zeker moment ook

een opleiding fotografie naast doen en die keuze bleek achteraf heelslim te zijn geweest. Ik voelde meteen ‘dit is het’ en wilde vanaf toeneen echte professional worden. Stiekem merkte ik ook wel dat ikbeter was dan de anderen in mijn klas.”

Na haar studie ging Sarai terug naar Tokyo om ervaring op te doenals assistent in een fotostudio. Maar de American dream bleef aanlok-kelijk. Toen haar beste vriendin naar New York vertrok was er dusreden genoeg om terug te keren naar de States. “Ik ging aan het werkals paparazzi fotograaf voor het Spaanse magazine Semana. Het wasleuk voor de ervaring, het visum en het geld, maar niet mijn ambitieom hier in de toekomst iets mee te gaan doen. Pas toen ik weerterug was in Tokyo begon ik de juiste paden te bewandelen. Hetbegon met het fotograferen van pop- en rocksterren voor mu ziek -bladen. Ik heb bijvoorbeeld veel Japanse boybands geportretteerd.Langzaam begon ik ook steeds meer opdrachten in het mode circuitte krijgen. Het is erg moeilijk om in de fashionscene van Tokyo terechtte komen; je moet de juiste mensen kennen en stukje bij beetjeomhoog klimmen. Mijn eerste modeshoot had ik te danken aan deart director van een bekend Japans muziekblad. Hij was groot fan vanmijn werk en introduceerde me bij verschillende magazines. Daarnaging het snel: ik werd onderdeel van een team, mensen be gonnen mijte bellen en de opdrachten stroomden langzaam binnen.”

Omdat de reislust nog steeds kriebelde en haar nieuwe liefde inLonden woonachtig was, besloot Sarai in 2005 naar de Britse hoofd -stad te verhuizen. Het was een wereld van verschil: “De Japanse mode -wereld is heel commercieel; er is weinig vrijheid om zelf te creëren.Bovendien word je erg gehyped als je eenmaal bekend bent. Iedereenwil dan met je samenwerken en je foto’s zijn overal. Het is net alsofje in een wasmachine terecht komt. Je gaat maar door en door. InLonden is de sfeer veel minder gehaast, ik heb hier gewoon tijd om

naar de bioscoop te gaan of iets te ondernemen met vrienden. In Tokyo kennen ze het begrip relaxing time nietzo goed. Bovendien is Londen edgy, een stuk cooler en meer avant-gardistisch. Iedereen wil hier juist nieuwedingen doen en er bestaat naast de commerciële kant van de mode ook een meer vrije, creatieve kant. Maar detop is voor mij nog altijd New York; het volgende level waar ik naar streef. Topfotografen, topmodellen en top -stylisten, ze zitten allemaal daar.”

In Londen kwamen ook de grote namen om de hoek kijken. En wederom was het een kwestie van toeval engoed geluk: “Een stylist met wie ik had samengewerkt voor Dazed and Confused introduceerde me bij Vogue UK,

MARISARAIEEN POEDELNAAKTE ALICE DELLAL, DAISY LOWE

ZÓNDER VINTAGE JURKJE EN JANICE DICKINSON IN EEN EVEN ZO GLORIEUS EVA-KOSTUUM – DE JAPANSEFOTOGRAAF MARI SARAI MAG VAN GELUK SPREKEN.ONLANGS BRACHT ZE HET FOTOBOEK NAKED UIT, VOL SENSUELE FOTO’S VAN HAAR MODELIEVENDE

VRIENDENKRING.

Page 11: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

die het wel met mij wilde proberen. Het begon met kleine klusjes, maar de opdrachten werden steeds groter.De meest memorabele shoot die ik heb gedaan was ook doorslaggevend voor mijn succes. Ik werd voor Harper’sBazaar naar Miami gevlogen om daar twee editiorials en twee covers te schieten – een hele ervaring. Na depublicatie kreeg ik ineens veel aandacht en enige naamsbekendheid, waardoor ik ook in Londen goed aan deslag kon. Én ik heb het geluk dat hier maar weinig Japanse fotografen werkzaam zijn; ik val daardoor nogal op,waardoor mensen mij niet snel vergeten. En mijn foto’s gelukkig ook niet!”

Om de balans tussen commercieel en persoonlijk werk te behouden probeert Sarai ook regelmatig te investerenin eigen projecten. Er moet geld in het laatje komen, maar de drang om te creëren roept zo nu en dan omaf wisseling. Het idee voor Naked ontstond al een paar jaar geleden: “Ik ontmoette een bekende Japanse editoren uitgever – MASA SUGATSUKE – die graag met mij wilde samenwerken en een boek wilde publiceren.Tijdens onze eerste ontmoeting praatten we wel vier uur non-stop over onze inspiratie, stijl en ideeën. Hijkwam met het plan om iets met nudes te doen, maar dan op een nieuwe manier. Ik wilde ook een intiem gevoelsuggereren met de foto’s, en een soort fashionable nudity. Het moest absoluut geen porno worden; als vrouwelijkefotograaf kijk ik toch met een andere blik naar de modellen. Ik zie ze niet als lustobject, zoals zoveel mannen, enval bo vendien ook niet op vrouwen. Ik schiet met veel liefde, zon-der ge dachten als ‘I wanna fuck this girl!’. De shoots voor Nakedwaren gewoon mooie momenten, thuis bij een vriendin, waar ikvan genoot. Vrouwen zijn sowieso mijn favoriete onderwerp.Tijdens een shoot maak ik ze tot een soort ‘mini-me’; ik vorm ze totde vrouw die ik zou willen zijn.”

Het boek werd ook in Japan goed ontvangen, waar het naakte lichaamnog altijd verbonden is aan taboes. Naked was een ware sensatie.“Vrouwen zijn in Japan ondergeschikt aan mannen. De mentaliteitis conservatief. Ze hebben niet de vrijheid zich helemaal te latengaan, moeten in het stereotype plaatje passen enzovoort. De vrouwendie ik laat zien hebben attitude, zijn sterk en onafhankelijk – zoalsmijn muse Alice Delall. Dat vind ik heel inspirerend; die houdingen het zelfvertrouwen, ook zonder kleding. In Japan was dit bestschokkend. Mensen hadden zoiets nog nooit gezien. Naked is ho pe -lijk de sleutel tot een nieuwe mindset en heeft al een paar deurengeopend.”

Het liefst zou de drukbezette fotograaf constant op reis zijn en haarhuis iedere maand ergens anders neerplanten. Maar Londen is voornu een goede basis. Daar is de opvolger van Naked inmiddels in demaak, maar de hoofdrol is niet meer enkel weggelegd voor de vrouw:“Ik wil misschien ook naaktportretten van mannen gaan maken,en het liefst ook groepen.” Plak daar een reeks editorials voor grotemode bladen aan vast – plus het feit dat Sarai onlangs moeder isgeworden – en je snapt waarom de omschrijving ‘bezig bijtje’ zondertwijfel op haar van toepassing is. “Tijd is eigenlijk hetgeen waar iknog het meest naar op zoek ben.”

WWW.MARISARAI.COM

interview

11

Page 12: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011
Page 13: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

interview

13

Antonio Berardi omschrijft zijn stijl als “Baro -que’n Roll”. “Ik ben en blijf een Siciliaans barokdier”, vertelt de ontwerper. “Een deel van mijhoudt van alles wat glimt en glanst, dat is altijd zogeweest. Toen ik klein was gingen mijn oudersveel naar feestjes. Alle vijf de kinderen krulden omde trap heen als mijn moeder helemaal opgedoftnaar be neden kwam.” De basis voor zijn fascina-tie voor avondkleding was gelegd. “Het heeft ietsprachtigs: een vrouw die het gevoel heeft zichniet te hoeven haasten.” Berardi ziet vrouwenoverdag het liefst in een mooi overhemd en eengoede jeans. “Dat is chic. Ik zou het alleen zelfnooit ontwerpen want ik weet dat er mensen zijndie dat beter kunnen.”

Met zijn collectie voor autumn/winter 2011 doetde ontwerper, die voornamelijk bekend staat omzijn avondkleding, toch een toenaderingspogingtot daywear. “Ik wilde een collectie creëren meteen verloop van dag tot avond.” Het resultaat: luxeop een meer casual manier. Berardi liet zich zo -wel inspireren door het werk van de achttiendeeeuwse Duitse dichter GOETHE als door zijneigen verlangen om het verleden te herinterpre-teren. “Alles in de mode gaat zo snel, zeker nu metalle pre-collecties. Er zijn zoveel dingen die naéén seizoen verdwijnen terwijl ze eigenlijk jaren -la ng hun waarde behouden.” De ontwerper be -sloot terug te grijpen naar oude stukken en dezeverder te ontwikkelen. “Ik vergelijk het met hetwerk van wetenschappers. Die werken ook nietzes maanden aan een onderzoek om het vervol-gens weg te gooien.”

De nadruk van de wintercollectie ligt op constructie. Door verschillendegevouwen stukken stof als panelen aan een simpele jas te bevestigen, ente spelen met de proporties van een rokje door aan de voor- en achter -kant geplooide origami vormen toe te voegen, ontstaat een nieuwe kijkop het bekende silhouet. Ondanks de zware coconvormige jassen, stijvecapes en vele lagen, is de collectie, voornamelijk door het gebruik vankant, toch vrouwelijk en hier en daar onthullend. “Ik werk met kant sindsik ben begonnen met ontwerpen. Ik heb er altijd van gehouden, het isals een raam dat je openzet.” Hoewel sommige stukken op de catwalk-foto’s een lichte indruk maken, blijken de meeste in het echt verrassendzwaar. “Ik houd ervan als iets zwaar is, het beweegt op een andere manieren geeft een nieuwe sensatie. Soms is het niet nodig om iets te makenmet het doel dat het goed verkoopt, maar gewoon omdat het de mo -dellen een attitude of een be paald loopje geeft.”

De curve hugging jurken van Berardi zijn door de jaren heen een be kendfenomeen geworden in Hollywood. Menig celeb waaronder JESSICAALBA, VICTORIA BECKHAM, GWYNETH PALTROW, MEGANFOX en SARAH JESSICA PARKER betreden regelmatig de rode loper

echt nog vrouwen die zo zijn! Mijn beste vrien -din SOPHIA NEOPHITOU, die ook mijn stylistis, bijvoorbeeld. Ze is sexy, groot en mannen zijndol op haar. Vrouwen trouwens ook.” Toch moetBerardi toegeven dat zijn droom vrouwen schaarszijn in deze tijd. “Ik weet ook wel dat niet allevrouwen in Sicilië eruitzien als filmsterren. Maarals immigrant is dat wel iets waar ik aan vasthoud.Mijn perceptie van Sicilië is niet per se hoe heter echt is, maar ik droom graag weg bij mijnfantasie van hoe ik zou willen dat het was.”

Als kind van Italiaanse immigranten die in dejaren vijftig naar Engeland verhuisden, kreegBerardi in zijn jeugd vaak te maken met eencultuurclash. “Ons huis in Engeland was Siciliëbinnen vier muren. Mijn moeder maakte iederedag vers brood, kaas en pasta, want dat was daarniet te krijgen. We woonden in een buurt waar demeeste inwoners nog nooit in aanraking warengekomen met mensen van het platteland.” Iederjaar ging het gezin met alle vijf de kinderen terugnaar Sicilië. Berardi herinnert zich nog dat zespeciaal voor die periode een andere garderobehadden. “Er waren bepaalde kleuren die wij daarals kind niet aankonden omdat dat niet gepast wasin de kerk. Ik ben me dus altijd bewust geweestvan de rol die kleding speelt.” De tweedeling inzijn opvoeding is ook in zijn werk terug te zien.“Mijn Engelse kant gaat vooral om tailoring terwijl

mijn Italiaanse achtergrond om vrouwelijkheid en sensualiteit draait.Ik prijs me gelukkig met het feit dat ik beide culturen met me meedraag.”

Berardi ontwikkelde al op jonge leeftijd een fascinatie voor mode. Alsnegenjarig jongetje spaarde hij al zijn geld bij elkaar voor ARMANIT-shirts. Aangezien hij goed was op school hadden zijn ouders heel ande-re plannen met hem. Het was de bedoeling dat hij dokter of advo caatzou worden. “Mijn vader vond modeontwerpen geen baan voor mannen.Ik ging in eerste instantie akkoord maar besloot uiteindelijk toch mijnhart achterna te gaan.” Na het Lincoln College of Art and Design schreefhij zich in aan Central St. Martins in Londen. Jaren later vertelde zijnvader dat hij trots was dat zijn zoon zijn eigen pad had gevolgd. “Voordathij overleed ontving ik een eredoctoraat, dus uitein delijk heb ik deverwachtingen die hij had gelukkig wel waar kunnen maken.”

De tijd aan St. Martins omschrijft de ontwerper als een droom. “Hetvoelde als een soort membership bij een exclusieve privé-club. Tege lij -kertijd was je onderdeel van een competitie zonder te weten tegen wieje het opnam. Aan het einde moest je laten zien waar je toe in staat was,

in een Berardi. “Bizar”, volgens de ontwerper. “Ze krijgen aangebodenom te dragen wat ze maar willen, hebben alle modehuizen tot hun be -schikking, en dan kiezen ze jou”, vertelt hij bescheiden. “Maar, ik moethet voor me zelf opnemen, alle vrouwen die mijn jurken hebben gedragenzagen er wel ontzettend sexy uit.” De publiciteit die dit oplevert, is in - middels haast onmisbaar geworden voor het label. “Het is afhankelijkvan wie wat aanheeft wat de mensen kopen en wat de bladen gebruiken.De rode jurk die ROSIE HUNTINGTON-WHITELEY droeg naarde première van Transformers moest bijvoorbeeld meteen in meerderekleuren worden bijge maakt.”

Berardi ontwerpt enkel voor vrouwen, hetgeen meteen zijn lieve-lingsonderwerp blijkt. Als een ware Italiaan legt hij vol passie uit hoehij een echte Berardi vrouw ziet. “Ze heeft ronde vormen. Ze is bewustvan haar sensualiteit. Ze is sexy, chic en gepolijst. Ze draagt parfum achterhaar knieën, niet omdat ze denkt dat iemand het ruikt, maar puur voorhaarzelf. Als ze een zakdoek bij zich heeft, dan past die perfect bij haartas. Ze denkt na over dat soort dingen.” In Neder land zullen in ieder gevalniet veel vrouwen zijn die aan Berardi’s ideaal voldoen… “Er bestaan

ZIJN LIEFDE VOOR VROUWEN STEEKT HIJ NIET ONDER STOELEN OF BANKEN. ANTONIO BERARDI

STAAT DAN OOK BEKEND OM ZIJN GESTROOMLIJNDEONTWERPEN DIE DE VROUWELIJKE VORMEN OMARMEN.

GLAMCULT ONTMOETTE DE CHARMANTE ITALIAAN TIJDENS NEW YORK FASHION WEEK.

LinksJurk ANTONIO BERARDIPanty H&MSchoenen vintage

RechtsJurk ANTONIO BERARDIHaaraccessoire van stylist

Door ROGIER VLAMING en STEFFIE HENDERSONFotografie EDEL VERZIJL @ Unit C.M.A.Styling IRIS SATIJN @ Faas Veronique

Haar BIANCA VAN ZWIETEN @ Angelique HoornMake-up YOKAW @ Angelique HoornModel NICOLE @ House of Orange

Page 14: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

zonder te weten wat alle anderen deden. Het was een periode waarinje compleet aan jezelf werd overgelaten; een reis vol zelfontdekkingen.”Al tijdens zijn studie begon de jonge ambitieuze Berardi als assistent bijJOHN GALLIANO. Wat hem betreft werden zijn dromen daar werke -lijkheid. “We leefden voor de show, voor de fantasie, voor de vrijdag -avonden in de Londense nachtclub Subterranea met JEREMY HEALY.Bij Galliano kleedde je geen celebrities en royalty, je bedacht ze.” Berardi’scarrière begon in 1994, toen zijn afstudeercollectie de aandacht trok vanANGELA QUAINTRELL, Senior Fashion Buyer van het toonaangevendeLondense warenhuis Liberty. Met financiële steun van het warenhuisproduceerde hij een jaar later zijn eerste collectie onder eigen naamdie hij presenteerde tijdens Fashion Week. Met KYLIE MINOGUE alsmodel in zijn show en met accessoires van de hand van schoenenont-werper MANOLO BLAHNIK en hoedenontwerper PHILIP TREACYmaakte hij een droomdebuut.

In 1998 ontwierp Berardi naast zijn eigen label voor het Italiaanse leer-merk RUFFO RESEARCH en een jaar later werd hij hoofdontwerpervan het Italiaanse label EXTÉ. Berardi verliet Exté in 2001 en sindsdienvalt zijn eigen label naast onder meer ROCHAS, PAUL SMITH, RO -BERTO CAVALLI en zijn leermeester John Galliano onder de Italiaanseholding GIBO’ Co S.P.A. Ondanks zijn jarenlange ervaring staat Berardi’sdrijfveer nog steeds als een huis. “Ik wil kleding maken die mensenwillen dragen, koesteren en weer willen dragen. Het is makkelijk eenma nie te creëren, maar een goede klassieker? Dan heb je pas iets bereikt.”

WWW.ANTONIOBERARDI.COM

LinksMantel en blouse ANTONIO BERARDI

Panty H&MPumps vintage

RechtsTrui en rok ANTONIO BERARDI

Veren rok via ALTERNATIEF KOSTUUM

Page 15: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011
Page 16: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011
Page 17: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

LinksJurk en jas ANTONIO BERARDIPanty H&M

RechtsJurk ANTONIO BERARDIHoed vintagePanty H&MPumps vintage

Page 18: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011
Page 19: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

Door TARA VIERBERGENFotografie JAMES PRINZ PHOTOGRAPHY, Chicago.

Courtesy NICK CAVE / JACK SHAINMAN GALLERY, New York

“Moet worden gezien alvorens het te geloven”, schreefThe New York Times eens over de soundsuits van Nick Cave.Na een aanzienlijke dosis research kan ik me hier volledig invinden. Allereerst valt hetgeen de Amerikaan creëert nietonder te bren gen binnen één discipline. Een vermenging vanbeeldhouwkunst, haute couture en performance maakt dekostuums van de artiest complexe ma te rie. Zo ook de om -vangrijke keuzes in ma te rialen. In zijn werk be schouwt hij hetherintroduceren van uitgediend materieel als pure noodzaak.Zonder oordeel en met open geest benadert hij zijn ‘ingre-diënten’, zoals hijzelf ook verlangt be naderd te worden.Varië rend van vintage speelgoed en flessen doppen, tot langelokken haar en roestig ijzer. Maar ook oude sweaters, sokken,takken, knopen, pailletten en kralen in talrijke kleurnuancesworden met zorg verwerkt in zijn extravagante creaties. Elkmateriaal op zich produceert vervolgens een uniek geluidzodra een drager zich in de soundsuit voort beweegt. “Alsof jeeen feestje aantrekt”, aldus een er va ringsdeskundige.

Duidelijke referentiepunten voor Cave’s draagbare sculpturenzijn ce re moniële kostuums en maskers afkomstig uit zuidelijkAfrika. Ze staan voor hem voor een bepaalde free spirit. “Maar”,vertelt hij, “dit geldt even goed voor bijvoorbeeld voodoo,hiphop of GEORGE CLINTON. Eigenlijk ben ik geïntri-geerd door dat wat is verankerd aan een hoger wezen. Dit kanin feite van alles zijn, zolang het niet verandertmet de tijd maar hetzelfde blijft, continuïteitvertoont. Hier door word ik ge dwongen datgenete on der zoeken wat ik no dig heb om tot mijzelfte ko men”, legt Cave uit. Het moge duidelijk zijndat we te maken hebben met een inspirerenddan wel filosofisch man. In zijn werk stelt Cavefundamentele vragen over de menselijke conditieop sociaal en politiek vlak, en zoals het eenwaardig kunste naar annex boodschapperbetaamd, heeft Cave hierover een bepaalde ide-ologie ontwikkeld. Zijn soundsuits, tevens gety-peerd als harnas, zijn ge maakt vanuit het ideedat wanneer iemands ge slacht, ras en klasse zijngemaskeerd, men met een hernieuwde blik naardiegene moet kijken. Er moet opnieuw een oor-deel geveld worden, en ditmaal zonder die ohzo vooroordeelgevoelige kenmerken.

Cave ontwikkelde die gedachtegang naar aan lei - ding van de rassenrellen die begin jaren negentigontstonden rondom de affaire RODNEY KING,een donkere taxichauffeur die met onnodig veelgeweld door vier politieagenten in Los Angeleswerd gearresteerd. “Dit incident betekende eengrote strijd met mijzelf als zwart persoon. In eenartikel dat ik ooit las over Rodney King werd hij beschreven als eenmonster. Het heeft me diep geraakt en ik begon over mijzelf na te den-ken als iemand met niet alleen een andere huidskleur, maar als iemanddie minder is, verworpen is”, vertelt Cave. “Op een dag bevond ik me

op een bankje in Chicago’s Grant Park en bedacht ik me hoe iemanddie op zo’n manier afgeschilderd wordt, er uit zou moeten zien”, ver-volgt hij. Op dat moment zag Cave een takje liggen dat er zijn inziensook verloren uitzag. Hij verzamelde er een arm vol van en begon aaneen sculptuur die uit zou groeien tot de eerste soundsuit. De ontdekkingvan ge luid in zijn kostuums was een toevalstreffer: “Ik had vooraf nietbedacht dat ik het zou kunnen dragen, maar eenmaal aan voelde het alseen tweede huid. Toen ik vervolgens in de rondte sprong, hoorde ikeen ruisend geluid dat ik werkelijk prachtig vond!”

De in Chicago gesitueerde artiest leerde de naaimachine be dienen aande Kansas City Art Institute, waar hij afstudeerde in 1982. Zijn Masterof Fine Arts ontving hij zeven jaar later van de Cranbrook Academyof Art. Hoewel hij er vezelkunst studeerde, en de expressieve mogelijk-

heden van textiel hem mateloos in tri geerden, volgde Cavegelijktijdig danslessen aan Alvin Ailey American Dance The -ater – een danstheater dat de eigenheid van de Afro-Ame ri -kaanse danscultuur samenbrengt met Amerikaanse mo dernedans. “Ik was altijd al geïnteresseerd in beweging, maar ik wistdat ik me niet alleen wilde toeleggen op dans. Ik wilde hetmet kunst over bruggen”, aldus Cave.

En zo komt het dat menig danser zich vandaag de dag voort -beweegt in één van zijn draagbare sculpturen, om in grotengetale voor ludieke taferelen te zorgen in de straten van wil -lekeurige steden. Hierbij laat Cave zijn dansers vrij zelf teonderzoeken wat wel en niet werkt. “Ik beschouw deze op -

tredens als een invasie op het leven van alledag.Het is mijn doel de toeschouwer even uit die sleurte trekken, hen een glimlach te bezorgen”, verteltde artiest. Hij vraagt zich hierbij continu af wathet is dat de mens gelukkig maakt, en wat henertoe beweegt uit de dagelijkse gang van zaken testappen om voor een klein moment het licht teervaren. Hieraan voegt hij toe: “Ik wil terug naareen plek waar we nog in staat zijn te dromen, endaarvoor wil ik mijn kunstwerken inzetten… Alszijnde een fundament voor anderen bij het na -streven van hun ambities. Want weet je, aan heteinde van de rit willen we er allemaal toe doen.Allemaal. Als ik mensen nu het gevoel mee kangeven dat ze er toe doen, dat ze gewaardeerd wor-den, dan zou ik dat geweldig vinden.”

De manier waarop Cave over kunst spreekt, doetdenken aan de manier waarop een geestelijk lei-der zijn schriftuur predikt; als een religie. “Het isvoor mij inderdaad een religieus iets”, vertelt hij.“Sterker nog, vorige maand zat ik aan het dinermet enkele vrienden die mij de vraag toewierpenwanneer ik nu eens op zoek zou gaan naar eenpartner. Ik ant woordde hierop dat ik al getrouwdwas met kunst, waarop zij niet anders konden dan

dit beamen. De volgende dag besloot ik officieel met kunst te trouwen,dus belde ik een vriend vanuit New York. Deze ontwierp een prachtigering met binnenin de tekst married to art. Ik draag hem elke dag. Voor mijis kunst een manier van leven, een manier om te kun nen ademen. Mijnpartner moet dit begrijpen om met mij samen te kunnen zijn”, steltCave vast.

Nick Cave werd eind jaren vijftig geboren in Missouri, waar hij alskleine jongen met zijn zes broers de opvoeding genoot van een alleen - staande moeder. “We hadden het niet breed, maar naar mijn idee hebje niets nodig om magie te creëren, om creatief te zijn”, aldus Cave. Alop jonge leeftijd maakte hij van afgedankte kleding stukken zijn eigencreaties en ook al handelde hij toentertijd uit pure noodzaak, zo ervoerhij het niet. “Het Missouri van de jaren zestig was fantastisch. Oh my God.

“IK ZIE MIJZELF NIET IN DE EERSTE PLAATS ALS ARTIEST. IK BEN EEN BOODSCHAPPER,

EEN PROVIDER”, ALDUS NICK CAVE DIE, LETTERLIJK,GETROUWD BLIJKT MET KUNST. EEN VISIONAIR -

NIET TE VERWARREN MET DE GELIJKNAMIGE MUZIKANT- EN SCHEPPER VAN DE SOUNDSUIT: EEN IMPOSANT

STAALTJE DRAAGBARE KUNST WAARMEE CAVE VERSCHILLENDE CULTUREN EN KUNSTDISCIPLINESTRACHT SAMEN TE BRENGEN. HET BIJBEHORENDECREDO: “EMBODY THE SPIRIT OF HUMAN JOY.”

interview

19

Page 20: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

Er was zo veel vrijheid. Het ge vecht was sterk, maar er was progressie.Het is zo anders te genwoordig. We vechten nergens meer voor. De pas-sie, de honger, het is er niet meer. We zijn afgevlakt, mijn inziens doortoedoen van technologie”, he kelt hij. “Het betekent een barrière voormensen om bij elkaar te komen, tijd voor elkaar te nemen. Mijn expo-sitie Meet Me at the Centre of the Earth is daar een reactie op. Met dezeshow wil ik mensen opnieuw bij elkaar brengen. Ik dwing ze een stapterug te doen en de haastigheid even los te laten om de dingen die hetleven leuker maken weer bewust te ervaren.”

Dat is ook deels wat hij zijn studenten wil mee geven. Naast danser, ont -werper en performance kunstenaar, vervult Cave namelijk de functie vandirecteur voor het mode programma aan de School of the Art Institutete Chicago. Over deze rol vertelt hij: “Ik moedig mijn studenten aanin novatief te zijn, te experimenteren en hun eigen weg te bewandelen.Ik wil hen daarbij uitdagen en vertel ze vaak dat ze net zoveel kunnenbe reiken als wat ze zichzelf durven toe te vertrouwen. Dat is moeilijk,dat gaat gepaard met innerlijke strijd. Maar, als zij de tijd durven nemenom na te denken wat ze met zichzelf willen, dan denk ik dat ze er komen.Mits ze gemotiveerd zijn en ze willen leren.” Daarnaast hoopt Cave datde kunst die zijn studenten maken vroeger of later zal gaan dienen alsvoertuig voor verandering op mondiale schaal.

Naast Meet Me at the Centre of the Earth was het werk van de artiest re - centelijk te bewonderen in de expositie Ever-After, die hij samen metgoede vriend en artistiek partner MATTHEW MASCOTTE opzette.Helaas overleed deze in februari op 42-jarige leeftijd aan de gevolgenvan kanker. Zo diende Ever-After ter nagedachtenis van de overledenkunstenaar. Een collectie van Cave’s meer sombere, ingetogen werken.“Ik wist niet dat Matthew worstelde met kanker, hij heeft het me nooitverteld. Hij is de man die me mijn doel leerde begrijpen. Ik heb de ex -positie de naam Ever-After gegeven, simpelweg omdat ik wil dat Matthewvoor altijd blijft. In de expositie ben ik tot de ab solute essentie van mijnwerk gekomen. Geen uitbundige kleuren, alles was zwart en wit en bo - vendien gemaakt van knopen”, vertelt Cave. Hij lijkt even na te denkenen vervolgt dan: “Het was niet moeilijk deze show alsnog samen te stel-len. Kunst was mijn redding, het was de plaats waarin ik mijn emotieskwijt kon. Ik bedoel, het was als de hemel. Kunst heeft mijn leven altijdgered. So, thank God for art!”

MEET ME AT THE CENTER OF THE EARTH / TAUBMAN MUSEUM OF ART / VIRGINIA

T/M 30 DECEMBER 2011 / WWW.NICKCAVEART.COM

Page 21: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011
Page 22: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011
Page 23: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

interview

23

“We willen naar een café! In die ene straat!” MALIN DAHLSTRÖMen GUSTAF KARLÖF van Niki & The Dove onderbreken hun Engelsetour om op vrijdagavond acte de présence te geven tijdens Iceland Air -waves. Na hun optreden in Nasa – de Paradiso van Reykjavik – stappenze om 4.00 uur ‘s nachts weer op het vliegtuig terug naar Londen. In despaarzame minuten die niet besteed worden aan soundchecken, omkledenof voorbereiden, willen ze een glimp opvangen van de stad. In een fijne,chaotische diner aan Laugavegur – die ene straat – drinken we koffie.

Gustaf en Malin lijken elkaars tegenpolen. Hij – strak in pak, met bijpas-send glad naar achter gekamd haar – kan zijn grenzeloze enthousiasmeen gedachtestromen soms nauwelijks bedwingen. Zij – licht ontploftkapsel, veer in het linkeroor en gehuld in een glittertrui – komt meerverlegen en gevoelig over. Beiden zijn ze even ontwapenend. En in demix zit de magie. Zet Malin en Gustaf bij elkaar in een repetitieruimteof op een podium en het levert iets prachtigs op:pop zoals pop bedoeld is. Meeslepend, onont-koombaar, episch. Songs als DJ, Ease My Mind,Gentle Roar (van eerste EP The Fox) of MotherNature (van The Drummer) dwingen je niet alleende dansvloer op, ze voeren je tegelijkertijd meenaar een geheel andere, mystieke wereld. “FairytalePop”, noemt Gustaf het zelf. Dat klinkt misschientuttig, maar daar is de muziek van het duo teavant- gardistisch voor en de stem van Malin terauw.

Malin en Gustaf leerden elkaar in 1999 kennen inGöteborg, waar Gustaf al snel verliefd werd opMalins stem: “De eerste keer dat ik haar hoordezingen, was ik jaloers op de pianist die haar bege-leidde”, vertelt hij. Of de twee een relatie hebbenblijft trouwens in mysteriën gehuld, maar het lijkterop. “Ze is één van de wonderlijkste muzikantendie ik ken. Ik ben een enorme fan”, vervolgt hij.Malin giechelt. Zij roemt Gustafs integriteit en zebewondert hoe hij zijn hart kan volgen. “Hij doetwat hij wil!” Pas sinds februari 2010 opereren de twee onder de naamNiki &The Dove. Beiden waren al jaren muzikaal actief, zaten in diversebands en componeerden muziek voor verschillende theaterproducties.Van jongs af aan speelde muziek een belangrijke rol in hun leven.

Malins eerste herinnering aan muziek is gelijk een vrij heftige. Als kleinmeisje dwaalde ze met haar blokfluit door de tuin van haar ouderlijkhuis. Uit het niets speelde ze een prachtige melodie. Trots wilde ze haarmoeder het resultaat laten horen. Maar toen ze bij het huis aankwam, wasze de melodie kwijt. “Het gevoel dat ik toen had, de pijn die door mijnlichaam schoot... Ik kan het moeilijk omschrijven”, vertelt ze. “Ik konbijna niet meer ademen. Het ene moment was het er nog en het vol-gende was ik leeg.” Gustaf vindt het een prachtig, symbolisch verhaal enheeft er gelijk een theorie over: “Je voelde de kracht van muziek en hetvulde je met leven. Misschien is toen het eerste zaadje geplant voor jouwbehoefte om muziek vast te leggen en te delen met een publiek.” Malinlacht droevig: “Misschien was het wel de beste melodie die ik ooit gecre -ëerd heb. Het achtervolgt me tot op de dag van vandaag.” Gustaf stelthaar gerust: “Misschien is elke melodie die je sindsdien geschreven hebt,wel een variatie op die ene die je toen verloor.”

Hij herinnert zich vooral de pianolessen die hij als kind moest doorstaan,een ware marteling voor iemand die slecht was in muziek lezen. “Ik haat-te mijn pianohuiswerk en was doodsbang voor mijn pianoleraar. Als ikeen bepaalde melodie moest oefenen, voelde ik eigenlijk alleen maarpaniek. Ik speelde het altijd verkeerd. De grap was dat ik die verkeerdemelodie meestal een stuk interessanter vond en daaromheen vervolgenshele variaties ging improviseren. Zo kon ik mezelf uren zoet houden. Datis de enige reden dat ik heb kunnen doorzetten. De lessen zelf wareneen kwelling.”

Beide herinneringen zijn veelzeggend. De passie van Malin en de expe-rimenteerdrang van Gustaf vinden elkaar zo’n tien jaar na hun eersteontmoeting als Malin Gustaf betrekt bij haar soloproject DISDISH-DANCE. “Ik had DJ, Ease My Mind geschreven en vroeg hem of hij wildehelpen met het nummer. De samenwerking verliep zo goed, dat we beslo-ten samen muziek te blijven maken.” Hun eerste EP The Fox verscheenin juli bij Subpop en The Drummer, die uit is sinds oktober, bij Mercury.De band tourde al eerder succesvol door Engeland en de tweede Engelsetour die nu onderbroken wordt voor een bliksembezoek aan IJsland,bracht Niki & The Dove in het voorprogramma van de mannen vanHURTS, die openlijk fan zijn van het duo. De release van hun debuut-album staat voor begin 2012 gepland. Dan hopen ze ook Nederland aante kunnen doen. “Maar eerst moet het album af ”, verzucht Malin. Washet maar vast maart…

Gelukkig hebben we nu The Drummer die we moeten zien als een collageof patchwork. Gustaf: “Als je uitzoomt, zie je hopelijk wel een bepaaldpatroon! De EP is een samenvatting van wat we tot nu toe hebbengedaan. Of klinkt dat saai? Dat klinkt vreselijk saai! Schrijf dat maar nietop”, lacht hij. Malin vervolgt serieuzer: “Het is een thematische EP.We hebben geprobeerd de woestijn en alle aspecten daarvan te inter-preteren. Ik ben zo blij dat het gelukt is en er instrumentale nummersals Sundog en Breath of the World uit voortgekomen zijn.” De woestijnsprak hen aan omdat die wat hen betreft symbool staat voor zowel ietsouds als iets nieuws. Een begin en een einde. Malin: “We hebben ons echtgevonden in dit soort symbolische landschappen.” Gustaf heeft eropnieuw een mooie theorie over: “Onze allereerste release kwam uit bijMoshi Moshi, een ontzettend stads label. En bij DJ Ease My Mind voelje die vibe ook; het gaat over de dansvloer. Daarna ontmoetten weSubpop in Seattle, een stad met gigantische bossen er omheen. Toenkwam The Fox op ons af.” Malin haakt in: “Het kwam als een antwoordinderdaad! We hadden bij het schrijven van de nummers veel tijd door-gebracht in het noorden van Zweden, tussen de bergen en bossen. En danbij toeval kom je in Seattle ook in zo’n omgeving terecht.” Gustaf zouhet geen toeval willen noemen: “Ik wil er meer betekenis aan geven.”Hij kijkt er mysterieus bij. “Ik ben er van overtuigd dat dingen met eenreden op ons pad komen. We hadden een stadse release, in de lente kwamhet woud en toen voelde de woestijn als een logisch vervolg.”

Als het op het schrijven van nummers aankomt, hebben Malin en Gustafgeen vaste formule. Een bepaalde passie en oprechtheid is voor hen hetbelangrijkste en durven om de controle los te laten en je open te stellenvoor alles wat er om je heen gebeurt. Zo ontstond Gentle Roar met dankaan een lege frisdrankfles. Gustaf: “In de studio zat ik een keer te wachtenen met een lege fles tegen mijn been te tikken. Het bleek een heel coolgeluid: pop pop pop. Toen dachten we: laten we het opnemen.” Uiteindelijkleidde die lege fles tot drie verschillende drum-geluiden. Het ritme vanhet nummer volgde als vanzelf. “Malin begon er overheen te zingen enik dacht: oh, shit!” Gustaf pauseert even. “Ik herinner me dit moment

nog zo goed”, vervolgt hij. “Soms heb je iets inhanden waarvan je weet dat het goed is, de basisingrediënten kloppen, maar er mist nog iets. Ver -volgens komt Malin met een tekst of een melodieen alles komt tot leven. Ze kan haar ziel echt inhet geraamte van de muziek leggen.” Malin isonder de indruk van Gustafs uiteenzetting. “That’svery nice!” roept ze.

Als alles op zijn plek valt ervaren Malin en Gustafeen zogenaamde ‘rush’. Maar soms gaat er besteen tijd overheen voor die rush gevonden wordt.De tekst van Gentle Roar bijvoorbeeld lag al eenbehoorlijk tijdje op de plank. Malin: “Het kanrustig jaren duren voordat iets zijn weg vindt.Soms komen de woorden niet, soms komt demelodie niet. Ik heb wel eens gehad dat iets pasna tien jaar op zijn plek viel.” Gustaf herinnertzich een tentoonstelling van het werk van film-maker DAVID LYNCH die hij onlangs in Parijsbezocht. Een van de expositieruimtes was gevuldmet kleine briefjes die Lynch gedurende zijn

hele leven al schrijft. Op een notitie, opgetekend rond zijn veertiende,stonden de woorden: Fire Walk With Me. Ruim dertig jaar later werd hetde titel van een van zijn films. “Ongelooflijk, hè?!” roept Gustaf uit. Malinvindt het gerustellend: “Dit bewijst maar weer eens dat dingen altijdterecht komen. Nu ik het zelf ook een paar keer heb meegemaakt, durf ikdaar op te vertrouwen. Dat maakt het draaglijker gedurende het proces.”

Als het aan Gustaf en Malin ligt, is het nu tijd voor een headline tour.Vooralsnog speelde de band enkel vrij korte sets. Gustaf: “Ons label zegt:skip al die intro’s en outro’s. Just play the fucking song!Terwijl wij juistvan de opbouw van onze liedjes houden.” Malin vervolgt: “Ik droom overeen sessie waarin we de gehele The Drummer EP kunnen opvoeren, inde juiste volgorde en met heel veel ruimte voor improvisatie binnen denummers.” “Ja, en dat we ons dan kunnen verkleden als bedoeïen”,grapt Gustaf. Malin moet hard lachen. Gustaf doet er nog een schepjebovenop: “En dat we dan een zandstorm creëren op het podium!” Malingrijpt in: “Ja, je maakt nu grapjes, maar ik meen het wel serieus!”

Het is niet gek, deze fantasieën van twee mensen die veelvuldig in hettheater werkten. Maar ze benadrukken dat muziek componeren voorhet theater toch wezenlijk anders is dan werken aan je eigen materiaalals muzikant. “Er zijn heus overeenkomsten”, meent Gustaf. “Maar wan-neer je muziek maakt voor een theaterproductie ben je onderdeel vaniemand anders visie. Je kunt geen standbeeld voor jezelf oprichten. Bijhet maken van een popsong kan dat wel, haha!” Dan wordt hij ineensbloedserieus: “Bij het schrijven van een popsong heb je enkel de tune.Dat is je enige platform. Ik denk dat het heel belangrijk is de eigenlijkewaarde van de popsong niet te vergeten. Dat BJÖRK haar nieuwe albumals app lanceert vind ik geweldig, maar ik vraag me wel af of het demuziek zelf niet overschaduwt. De kracht van de popsong moet nooitop de achtergrond raken. Dat is waar het allemaal mee begonnen is!”

NIKI & THE DOVE TREEDT IN JANUARI OP TIJDENS EUROSONIC IN GRONINGEN

WWW.NIKIANDTHEDOVE.COM

EIND OKTOBER ZAG THE DRUMMER HET DAGLICHT, DE TWEEDE EP VAN DE HAND VAN DUO NIKI & THEDOVE. DE OVERWELDIGENDE POWERSYNTHPOP DIE DE TWEE PRODUCEREN, DOET HUN ZWEEDSE ROOTS

EER AAN. AL MET DE EERSTE, BIJZONDER VERSLAVENDE,RELEASE DJ, EASE MY MIND VEROVERDEN ZE VORIG

JAAR GLAMCULTS HART. ROND MAART VERSCHIJNT HUN DEBUUTALBUM.

Door VANESSA GROENEWEGENFotografie PIM TOP

Page 24: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011
Page 25: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

interview

25

Modeontwerper Lisa Shahno komt oorspronkelijk uit Rusland, maardoor haar vaders werk heeft zij op jonge leeftijd al in verschillende landengewoond. Hierdoor viel het haar op dat dezelfde gebruiksvoorwerpen,uit Duitsland en uit Rusland, totaal anders vormgegeven waren, waardoorhaar interesse werd gewekt voor design. Na de middelbare school gingLisa naar het Moscow Mossovet College, waar ze voor de richting modekoos. Haar wiskundig klinkende collecties, Squaring the Square – waar zein 2009 de Best Avantgarde Award mee won – Hexa pe lerine, en haarnieuwste collectie The Iteration, zijn alledrie verwijzingen naar de uni-versele taal van geometrie. Dit heeft tot gevolg dat al haar werk over eenbijzonder, apart, maar vooral futuristisch uiterlijk be schikt. De laatstecollectie lijkt voor de wiskundeleek te bestaan uit door diagonalen ver-deelde vierkanten, maar wat is de theorie hierachter en vanwaar dezelink met mode?

KUN JE IETS VERTELLEN OVER JE ACHTERGROND?Mijn moeder is dokter en mijn vader gepensioneerd Sovjet officier.Hij had wel talent voor te kenen, maar heeft hier verder geen opleidingvoor gevolgd. Van wege mijn vaders werk moesten we vaak verhuizen,waardoor ik mijn kin derjaren heb gesleten in Oost-Duitsland. Daarnaverhuisden we naar Oezbekistan en begin jaren negentig gingen weterug naar Rusland. Op de militaire basis waar wewoonden had ik vrienden die me verhalen ver-telden over hun leven in Cuba, Mon golië, Frank -rijk en de voormalige Sovjet Re publiek. Voor demeeste mensen was de jaren negentig in Rus landeen ontzettend moei lijke tijd. Voor zover ik weet,waren er nauwelijks mensen die creatieve be roe -pen uitoefenden.

WANNEER BESLOOT JE MODE TE GAAN STUDE REN?

Toen we vanuit Duitsland terugkeerden naarRus land viel het me op hoe anders dingen er hieruitzagen. Ik had toen nog geen idee van design,maar ik zag wel dat spullen uit Duits land er eenstuk mooier uitzagen. Toen ik nog op school zat,wist ik nog niet precies wat ik wilde gaan doen,totdat een vriend me een keer vertelde over hetMoscow Mossovet College, waar ik na de middel -bare school heen ben gegaan. Hier haalde ik veelplezier uit patroontekenen en naaien, en beslootik voor modeontwerp te kiezen. Wat ik hier hetleukst aan vind, is het proces waarbij een abstract idee verder ontwikkeldwordt tot een concreet ontwerp. Nu ben ik bezig met af studeren aande Moscow State University of Design and Technology. Ik kan niet be -paald zeggen dat mijn studie erg fascinerend was, maar ik heb er wel eenpaar mensen ontmoet die erg interessant en inspirerend waren. De bestestage die ik heb gelopen was in de studio van modeontwerper AN DREAVAN REIMERSDAHL in Berlijn.

KUN JE IETS VERTELLEN OVER DE FASHIONSCENE IN RUSLAND?

De revolutie van 1918 heeft veel interessante dingen gebracht.Helaas werd veel creativiteit al snel door het Stalinistische re -gime de kop in gedrukt. Er was alleen ruimte voor Sovjet rea-lisme en dat stond haaks op het hele idee van vrijheid van me - ningsuiting. Ik ben grote fan van het werk van constructivistenals VARVARA STEPANOVA en LYUBOV POPOVA. En ikhoud van hoe kunstenaars als VERA MUKHINA en NA DEJ -DA LAMANOVA begin vorige eeuw kleding creëerden vantraditionele vierkante zakdoeken en handdoeken. Momenteel iser in Rusland niet echt sprake van een mode-industrie, waarinprofessionele modeontwerpers werkzaam zijn. Het grootste deelvan de Russische bevolking draagt klassieke of dure, luxe kle-ding van populaire Westerse merken en is niet geïnteresseerd inavant-gardistische of experimentele mode.

IN 2009 BEN JE NAAR BERLIJN VERHUISD, WAAROM BEN JE TERUGGEGAAN NAAR MOSKOU?

In dat jaar won ik de Best Avant garde Award op de CreateuropeContest 2009, waar een jaar gratis onderdak in Berlijn onderdeelvan was. Ik ben hierna weer teruggegaan naar Moskou om hierte kunnen afstuderen.

WAT IS JOUW FASCINATIE MET WISKUNDE EN GEOMETRIE?Op de middelbare school was ik eigenlijk helemaal niet goedin wiskunde, maar op de universiteit begon ik in te zien dat

wiskunde een universele taal is. Ik houd ook van het modernistischeidee dat we ons bepaalde dingen niet kunnen voorstellen, niet voor onskunnen zien, maar er wel over kunnen praten door het gebruik vande visuele taal van geometrische vormen. Dit thema heb ik gebruiktin een van mijn installaties: Nobody Knows the Way Things Really Are.

DE COLLECTIE THE ITERATION IS GEÏNSPIREERD OP FRACTALE KOS MOLOGIE. WAT HOUDT DIT IN?

Toen ik het boek Cosmos van CARL SAGAN las was ik gefasci-neerd door de schaal van het universum. De aarde lijkt zo gi -gantisch, maar als je het vergelijkt met de zon is het maar eenpiepklein puntje. Op internet kwam ik een artikel tegen overde fractale kosmologie theorie, die het universum beschrijft alseen fractaal dat oneindig is in elke richting. Een van de meestintrigerende aspecten van deze theorie is het idee dat iets datvoor ons ongelooflijk groot is, zoals het heelal, iets heel kleinskan zijn in een wereld met een veel grotere schaal en andersom.Ik vroeg me dus af hoe een, voor ons klein deeltje, tegelijker-tijd deel kan uitmaken van een wereld waar ditzelfde deeltje juistgroot is.

HOE IS DIT TERUG TE VINDEN IN JE COLLECTIE EN VOOR WELK MATERIAAL HEB JE GEKOZEN?

Voor mijn ontwerpen heb ik een module (een vierkant verdeelddoor diagonalen) als basiselement genomen, die telkens terug-keert in het patroon, maar dan op een andere schaal. Je zou duskunnen zeggen dat elke module een ander niveau van het uni -versum voorstelt, en zo kun je, door het gebruik van dit eenvou-dige kruis, veel meer patronen creëren. Bij de collectie heb ikgebruik gemaakt van polyester, kunstleer en heel veel PVC voorde vormen. Soms gebruik ik nepbont in mijn ontwerpen, maarnooit echt bont of leer.

Door EVELINE SCHRAMFotografie VALERIA MITELMAN

Postproductie THELOCALGENIUS.COM

HOE WAS HET OM DE BEST AVANTGARDE AWARD TE WINNEN?

Ik wilde ontzettend graag winnen, maar ik hadhet totaal niet verwacht. Berlijn was wel onge-looflijk indrukwekkend, maar ik kan niet zeggendat mijn carrière significant is veranderd doordeze prijs Createurope was toen namelijk net zijnsponsor kwijtgeraakt, dus toen ik aankwam inBerlijn was ik een beetje teleurgesteld. Ik wist nietwat de bedoeling was en er was niemand om mete helpen. Gelukkig kreeg ik toen een studiebeursvan het Russische Federaal Agentschap voor deJeugd. Zij ondersteunden me financieel toen ikstage liep en hielpen mij met het ontwikkelenvan mijn nieuwe collectie.

WIE ZIJN JE FAVORIETE KUNSTENAARS?Op het gebied van mode bewonder ik WALTER

VAN BEIRENDONCK, vanwege zijn kinderlijke visie, bij HUSSEINCHALAYAN waardeer ik zijn technische benadering van mode en ikrespecteer REI KAWAKUBO’s vermogen om potentie te zien in dingendie in eerste instantie nutteloos lijken. Daarnaast ben ik geïnteresseerdin moderne architectuur en speelgoedontwerp. Ik waardeer het werkvan artiesten als VICTOR VASARELY, een Frans-Hongaarse optical artkunstenaar, en de Ne derlandse kunstenaar MAURITS CORNELISESCHER, die bekend stond om zijn gebruik van wiskundige principes.Een paar maanden geleden ontdekte in het werk van de Zweedse ont -werper KILIAN ENG. Ik had het vreemde gevoel dat ik op de plekkenben geweest waar hij over vertelt, maar dat ik dat op de één of anderemanier ben vergeten. Eigenlijk haal ik mijn inspiratie overal vandaan.Ik lees veel boeken en artikelen over kunstgeschiedenis en ik kijk graagsurrealistische films van STANLEY KUBRICK en DAVID LYNCH.Maar ik prefereer het om alles wat ik ervaar te vertalen naar de taal vande geometrie.

WAT ZIJN JE AMBITIES VOOR DE TOEKOMST?Naast afstuderen ben ik nu op zoek naar de beste manier om mijn col-lectie te produceren. Daarnaast blijf ik in de toekomst gewoon doen watik leuk vind en waar ik goed in ben. Het loopt zoals het loopt, en als eronverwachte dingen gebeuren, maken die het alleen nog maar leuker.

WWW.LISASHAHNO.COM

SQUARING THE SQUARE, HEXAPELERINE EN THE ITERATION, HET KLINKT ALS WISKUNDE EN DAT IS HET OOK GROTENDEELS. BIJ DE COLLECTIES VAN DE RUSSISCHE MODEONTWERPER LISA SHAHNO

IS GEOMETRIE DE RODE DRAAD VAN HET ONTWERP. IN 2009 WON ZIJ DE BEST AVANTGARDE AWARD EN NU HEEFT ZE DE LAATSTE HAND GELEGD AAN

HAAR NIEUWE COLLECTIE THE ITERATION.

Page 26: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

JANNA EN AINO LEERDEN ELKAAR OP HUN VIJFTIENDE KENNEN, REISDENVERVOLGENS SAMEN DE WERELD ROND EN WONEN NU IN AMSTERDAM.ONDER DE NAAM THE SECRET LOVE PARADE ZIJN ZE MUZIEK GAAN MAKEN

DIE HET BEST TE BESCHRIJVEN IS ALS TWEESTEMMIGE MELODISCHE ELECTROPOP MET INVLOEDEN UIT DE JAREN ZESTIG. IN 2009 KWAM HUNGELIJKNAMIGE DEBUUTALBUM UIT. HOME SONG IS ÉÉN VAN DE NUMMERS

GEPRODUCEERD VOLGENS DE NIEUWERE STIJL VAN HET DUO EN IS TE BELUISTEREN OP CONVERSE: THE MIXTAPE 4.

THE SECRET LOVE PARADE

The Secret Love Parade heeft al op meerdere grote Nederlandse podia gestaan. Zo speeldenze bijvoorbeeld in Paradiso en de Stadsschouwburg in Amsterdam en waren ze te gast bijhet programma De Wereld Draait Door. Ook internationaal zijn ze goed op weg. Zo speeldenze in Berlijn, brachten ze hun album uit in Japan, en stonden ze in de Zuid-Koreaanse ElleGirl. In de drie jaar dat ze nu samen muziek maken, zijn de sound en onderwerpen watzwaarder en serieuzer geworden, met hun tweede album Mary Looking Ready als resul-taat. “We laten twijfel en onzekerheid zien in een aantal nummers maar we zetten daarkracht tegenover in sound en zanglijnen”, vertelt Aino. “We tonen op dit album een anderekant van onszelf. Waar ons debuut vaak als lief en dromerig werd ontvangen is dit albumeen sterker en donkerder geheel. De teksten zijn een combinatie van observaties, flardenvan conversaties en dromen.” In de lyrics is dan ook duidelijk te merken dat er voor de tweeveel veranderd is in de afgelopen jaren. Janna: “Het album gaat over 24 worden, over echtgeen kind meer zijn en keuzes maken die ertoe leiden dat je soms het gevoel hebt datlangzaam maar zeker de contouren van de rest van je leven zich gaan aftekenen, terwijlzeven jaar terug nog de hele wereld open lag en alles mogelijk leek. Hiertegenover staanook trots en blij zijn met alles wat je hebt.” Mary Looking Ready komt 14 februari uit via hetlabel Snowstar Records en wordt diezelfde avond gepresenteerd in Paradiso.

Fotografie VREDERICK

Page 27: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

Het nummer Home Song is exclusief te beluisteren op Converse: The Mixtape 4, diegratis te downloaden is op www.converse.nl/mixtape. The Mixtape is door Converse inhet leven geroepen om muzikaal talent uit Nederland en België te supporten. De bandsen acts op deze samplers variëren van gevestigde namen tot aanstormende talentenzoals Drive like Maria, Triggerfinger, Boston Tea Party, Lola Kite en Bombay Show Pig.

WWW.CONVERSE.NL/MIXTAPE / WWW.THESECRETLOVEPARADE.COM

Page 28: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011
Page 29: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

BALLETS RUSSES

Fotografie PABLO DELFOS @ ManjaOttenXCakeStyling AYNOUK TAN

Haar en make-up JUDITH NEYENS voor Chanel @ NCL Representation Model FELINE @ Paparazzi Model Management

Assistent fotografie LAURA ANDALOU

Top en cape EVA DUNIS, Ketting BIJOU BRIGITTE

Jurk en jurk met strik SOL ALONSO

Page 30: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

Kraag FREDERICK HORNOF, Bolero REY PADOR

BovenCapuchon, nekband en handschoen FREDERICK HORNOF

OnderJurk en top YONG SOON KWON

Page 31: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011
Page 32: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

Top YONG SOON KWON, Hoed LOLA BARRÉ

Kap, schouderstuk en broekpak MARIUS JANUSAUKAS

Page 33: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011
Page 34: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

THE LAST PILLARS

Fotografie DUY QUOC VO @ House of OrangeStyling SONNY GROO

Haar ANDRÉ CUETO SAAVEDRA @ Sybille KleberMake-up DAMIAN GAROZZO voor MAC Cosmetics @ B4 Agency

Model NICOLAS RIPOLL @ Bananas

Pak en schoenen JUUN JPortemonnee ACNE

Blazer MAISON MARTIN MARGIELA

Page 35: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011
Page 36: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011
Page 37: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

Blazer en shorts JUUN JPortemonnee ACNE

Blazer en broek JUUN JPortemonnee ACNE

Page 38: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

Pak ACNE

Pak JEAN PAUL GAULTIERSchoenen JUUN JTas ACNE

Page 39: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011
Page 40: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

ICELANDAIRWAVES

Fotografie PIM TOPTekst VANESSA GROENEWEGEN

WIE JE OOK SPREEKT IN REYKJAVIK, DE KASSAMEDEWERKER BIJ DE SUPERMARKT, DE RECEPTIONIST VAN JE HOTEL, OF EEN MEDE-WERKER VAN EEN KLEDINGWINKEL DIE JE HELPT BIJ HET UITKIEZENVAN EEN GEWELDIGE TRUI, IEDEREEN ZIT IN EEN BAND. EN TIJDENS HET JAARLIJKSE ICELAND AIRWAVES IS REYKJAVIK VIJF DAGEN LANG

HET EPICENTRUM VAN DE IJSLANDSE MUZIEKSCENE. DIT JAAR BELEEFDEHET FESTIVAL, OOIT BEGONNEN ALS SHOWCASE VOOR GUS GUS, ZIJNDERTIENDE EDITIE. MEER DAN 250 BANDS WERDEN GEBOEKT, ZOWEL INHET OFFICIËLE ALS ONOFFICIËLE PROGRAMMA. HET GROS KOMT UITIJSLAND, MAAR WORDT AANGEVULD MET EEN RIJTJE INTERESSANTEINTERNATIONALE ACTS. DE SFEER VAN HET FESTIVAL IS OPVALLENDGEMOEDELIJK. ARTIESTEN MAKEN MAAR WAT GRAAG EEN PRAATJE EN DE REST VAN DE WEEK BLIJF JE HEN STEEVAST TEGENKOMEN

IN EEN VAN DE VELE BARRETJES, PLATENZAKEN, OF POPPODIA DIE HET STADJE RIJK IS.

Page 41: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

landschap, het klimaat en wat hij IJslands fucked up view on religion noemt,dragen volgens Mugison bij aan de eigenzinnigheid van de muziek.“Officieel zijn we Christelijk, maar al minstens 1000 jaar geloven mensenvooral in zichzelf en heeft iedereen zijn eigen normen en waarden on theside. Ik vind dat heel gezond. Er is geen hiërarchie binnen de IJslandsecultuur. Wij begroeten de ko nin -gin van Engeland even hartelijk alseen zwerver.”

Maar Mugison heeft er nog meerideeën over: “Toen ik in Londenwoonde, had ik een heel plan uit-gestippeld hoe ik zou gaan door-breken. In IJsland heeft dat geenzin want de hele situatie is totaalhopeloos. Er valt hier simpelwegniets te verdienen aan muziek.Daardoor heerst bij muzikanten deopvatting om in Godsnaam demu ziek te maken die je zelf mooivindt. We zullen toch niets verko-pen...Nooit niet. Tot slot zitten wequa invloedsfeer tussen Europa enAmerika in: mix Europese technomet Amerikaanse blues en je krijgtBjörk!”

MUGISON De financiële crisis die IJsland in 2008 raakte, heeft geen enkele invloedop de muziekscene, meent Mugison: “Everybody is fucked now, instead ofjust us.” Mugison is een begrip in IJsland en samen met Björk en SigurRós één van ‘s lands meest succesvolle muzikale exportproducten. Sindszijn doorbraak in 2004 tourde hij veelvuldig door Amerika en Europa,ondermeer met Queens of the Stone Age en Super Furry Animals.Onlangs bracht hij zijn vijfde album uit: Haglél, de eerste in zijn moeder-taal. Mugison brengt alle stijlen: “Van slaapliedjes tot satanische rock enalles daartussenin.” En hij vreet muziek; geen optreden tijdens IcelandAirwaves waar we hem niet in het publiek gespot hebben. Na een van zijneigen superruige sets – bluesgeoriënteerd dit keer – waarbij de bekkensletterlijk van het drumstel vliegen, staat hij ons uitgebreid te woord. Maarna een kwartier begint een stel IJslandse tieners te morren. Ze vragenom een handtekening en willen op de foto met hun held.

“In mijn eigen taal zingen, voelde naakter dan normaal”, vertelt Mugisoneerder. “Aan het begin van mijn muzikale carrière woonde ik in Londen.Het lag voor de hand om in het Engels te zingen. Nu opereer ik alweereen tijd vanuit IJsland en wilde ik liedjes schrijven die ook mijn groot -moeder zou kunnen verstaan. Ze vindt mijn album heel mooi, op tweenummers na, die vindt ze te arty farty.” Mugison is vooral blij dat hij eenheel nieuw publiek aanboort. “Mijn vorige album Mugiboogie stond volmet monsterachtige rock. Daar kwamen alleen maar zwetende mannenop af. Nu staan er weer vrouwen in de zaal, die ons aanmoedigend toe -lachen. Ik doe veel beter mijn best op het podium!”

Dat IJsland zo’n rijke en diverse traditie aan muziek heeft, komt volgensMugison door de omvang van het eiland. “Ons geluk is dat we zo kleinzijn. Als hier iemand rondliep die precies hetzelfde zou doen als ik, zouik hem binnen een week tegenkomen. En dan ga je dus iets anders doen.Als je dat vergelijkt met Londen, waar honderd bands klinken als ArcadeFire... Wij hebben hier maar één band die zo klinkt. Die kan zich vervol-gens op een speciale manier ontwikkelen.” Maar ook het schizofrene

DEATHCRUSH Dit noise trio uit Noorwegen maakt indruk waar het ook speelt. Vernoemd naar het album van de contro-versiële black metal band Mayhem (moordlustige types) laten gitaristen Linn Nystadnes en Åse Røyset endrummer Andreas Larssen zich net zo makkelijk inspireren door Snoop Dogg, als door voormalig Metallicagitarist Cliff Burton. Op het podium gaan alle remmen los (Linn belandt er graag naast of onder), en de betove-rende herrie die dat oplevert, zoemt nog uren na in je oren.

FIST FOKKERSAl voordat het IJslandse Fist Fokkers überhaupt een noot gespeeld heeft, is het onmogelijk deze punkrockersonsympathiek te vinden. Hun debuut EP droegen ze op aan hun jeugdheld Emilio Estevez (The MightyDucks, The Breakfast Club), die hen vervolgens dreigde met een proces! En ookal hebben deze kerst-verlichting dragende mafketels overal schijt aan, just in case doopten ze de EP Emilio Estavez. Hun lekkerrammelende rock plus hun extraverte, chaotische shows, leverden hen in IJsland al een cultstatus op.

MR. SILLAMr. Silla is een zogenaamde IJslandse supergroep. Frontvrouw Sigurlaug Gísladóttir is zangeres van múm,andere bandleden zijn afkomstig uit ondermeer Seabear, Amiina en Kimono. Aan gitaren geen gebrekdeze avond in Café Amsterdam (gokautomaten bij de entree!). En Sigurlaugs rockstem is bewijs nummerzoveel dat IJslandse zangeressen verre van tuttig zijn.

reportage

41

Page 42: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

NIKI & THE DOVE “I want lights to blind me… I want beats”, zingt Malin Dahlström, zangeres van het Zweedse Niki &The Dove,voordat de alles verzengende beat van anthem DJ Ease My Mind door de zaal van Nasa dreunt. Pop die je levenredt! Malin heeft een vurige wens binnenkort een set te spelen waarin de gehele nieuwe EP The Drummer inde daadwerkelijke volgorde uitgevoerd kan worden. Wij wensen vurig mee.

LEGENDZanger Krummi Björgvinsson is afkomstig van de beroemde rockformatie Minus, en ookproducer en componist Halldor Björnsson is niet nieuw in de muziekscene. Samen vormenze Legend, een verwijzing naar Ridley Scotts’ gelijknamige cultfilm over de strijd tussenhet duister en het licht. En dat zien en horen we terug bij de intense en bedwelmendegoth-electro die de twee ons voorschotelen.

BERNDSEN“Mijn tante heeft deze trui speciaal voor mij gemaakt”, vertelt Berndsen ons over de overweldigende shocking pink truimet rode hartjes die zijn lichaam siert. “Het is mijn eigen ontwerp!” Er volgt een brede glimlach. De videoclip voor zijnhit Supertime van debuutalbum Lover in the Dark, waarin een groep jongeren slachtoffers van een auto-ongeluk uit eenauto sleurt en schaterlachend heen en weer jonast, kon niet iedereen waarderen. “Het was een idee van een vriend vanmij. Sommige mensen vonden het heel tof, maar ik heb ook veel kritiek over me heen gekregen. Dat ik geweld verheer-lijk. Met deze trui probeer ik het goed te maken”, grapt hij. Berndsen, voorheen werkzaam bij RUV (The Icelandic NationalBroadcasting Service), begon zijn muzikale carrière zo’n drie jaar terug, geïnspireerd door collega IJslanders als Gus Gusen Bloodgroup, maar eigenlijk werd hij veel eerder muzikaal gevormd: “Mijn vader speelde synthesizer. Ik groeide op

met Depeche Mode, Duran Duran, TheTwins, OMD en Alphaville. Die bands ver-tegenwoordigen de sound waar ik van houd.”Sterk elektronisch gedreven, ijzige must danceto pop is dan ook wat hij ons brengt. Op hetpodium wordt hij onder andere bijgestaandoor Hermigervill (Sveinbjörn Thorarensen),een legende binnen de IJslandse elektronischemuziekscene, die inmiddels opereert vanuitAntwerpen. Hij introduceerde Berndsen in dewereld van de synthesizers, die hij tegen-woordig zelfs spaart. Hermigervill heefteen vlotte Nederlandse babbel, maar ookBerndsen spreekt een paar woordjes, want hijstudeerde ooit Studio Audio Engineering aande SAE in Amsterdam. Inmiddels is Porto zijnthuisbasis. Het is de liefde die hem daarheenvoert. Berndsen fantaseert alvast over eenoptreden in de Casa da Música, het grote mu -ziekpodium van Porto, ont-worpen door Rem Kool haas.Die move naar Zuid-Europaweerhoudt hem er trouwensgeenszins van verder te wer-ken aan een nieuw album enzich voor te bereiden op zijneerste Europese tour. In mid -dels wordt hij ge re pre sen teerddoor het label 101 Berlin, datzijn debuutalbum in novem -ber bui ten IJsland heeft uit-gebracht.

AGENT FRESCOEen hit in IJsland. In 2010 bracht deze rockband debuut A Long Time Listening uit, een 17 nummerstellend conceptalbum (!). Het ontbreekt Agent Fresco duidelijk niet aan lef. De spierballen emo-rockis wellicht niet ieders smaak, het jonge publiek in het bomvolle Nasa lust er wel pap van.

BÁRUJÁRNOok voor surfpop kun je in IJsland terecht. En laat het maar aan dit trio over om er vervolgens wat psyche-delische groove overheen te strooien en het geheel te omlijsten met melancholieke, licht pathetische zang.In a good way. De David Lynch film kun je er alvast bij verzinnen.

reportage

42

Page 43: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

MAMMÚT Kata Mogensen, frontvrouw van postpunk formatie Mammút, oogt misschien als een frêle meisje, eenfluisterende singer-songwriter wellicht, maar als ze haar strot opentrekt, blaast ze je met gemak omver.Halverwege de set in het sfeervolle, geheel met vintage meubels gevulde youth hostel KEX, een voor-malige koekjesfabriek, laat ze even horen wat ze in huis heeft. Vanuit haar tenen haalt ze uit: een einde-loos gerekte schreeuw die door merg en been gaat. We kunnen rustig spreken van een primal screamzoals je ze niet vaak hoort. Waar kwam die vandaan? “Het gebeurde een keer in de studio”, verteltKata na afloop. “Het instrumentale gedeelte van de song had duidelijk nog iets nodig, maar we kwamener niet helemaal uit. Ik besloot alle remmen los te gooien. Gewoon te schreeuwen en me er helemaalaan over te geven. Het was voor mij ook een verrassing hoor, wat er toen uitkwam.” Omdat wij desongteksten natuurlijk totaal niet verstaan, zijn we bijzonder benieuwd waar ze over zingt. “Veel vande teksten die ik schrijf gaan over communicatie. Het zijn niet echt liefdesverhalen, ik bezing meer deemoties. De dingen die we liever niet hardop zeggen. Maar ik probeer de lyrics wel open te houdenvoor interpretatie.” De leden vanMammút musiceren al samen sindshun veertiende. Ze zijn nog steedspiepjong, maar inmiddels al wel toeaan hun derde album, dat hopelijknog dit jaar uitkomt. “Ons eerstealbum, wauw, toen waren we nogbabies”, lacht Kata. “Ik noem hetons ‘kids-album’. Ons tweede al -bum was het ‘puberalbum’. We heb-ben eigenlijk nooit nagedacht overhoe we wilden klinken. Nu hetderde album er bijna aankomt, kanik rustig zeggen dat dit een helestap vooruit is. Ons eerste volwas-sen album!” De band gooide so wie -so al hoge ogen in het buitenland.Zo speelden ze in 2007 tijdensSXSW en openden voor dEUS tij -dens hun Duitse tour. Het op stapelstaande derde album, vol agressieveen tegelijkertijd hartverscheurendesongs, zou wel eens voor de defini -tieve internationale doorbraak kun -nen zorgen.

THORUNN ANTONIAOlivia Newton-John, eat your heart out. Hier is Thorunn Antonia. In deze beeldige IJslandse popprinses schuilteen ware duizendpoot. In 2002 bracht ze samen met haar liedjesschrijvende pa haar eerste album uit. In Londenwas ze vervolgens onderdeel van The Honeymoon, en meer recent van Fields, in Denemarken van Junior Senioren in LA werkte ze samen met Beck aan Velvet Underground covers. Momenteel staat er een plaat met Berndsenop de agenda. Tot dusver bracht deze samenwerking het schitterendeToo Late en For Your love, die sinds IJslandbeide bij ons op de repeat staan.

LESS WIN De jongens van het Deense Less Win zijn ontwapenend aardig en prettig laid back. Zo dondert het zeniet een uur in de regen te staan of op hun hurken in een klein, koud trapportaal te zitten om watvragen te beantwoorden. Tevens lijken ze te werken voor de Deense VVV van de indie muziek. Zomoeten we écht naar Iceage, een jonge punkband die wat hen betreft staat voor het nieuwe Deensegeluid. Er volgt vervolgens een halfuur durende exercitie over hoe gaaf deze band precies is. We warenna drie zinnen al overtuigd. Maar hoe zit het met henzelf? “Onze bandnaam betekent niets”, benadruktzanger en gitarist Casper, voordat ik er überhaupt een vraag over heb kunnen stellen. “Bij ons is geendiepgang te vinden, het gaat puur om de muziek.” Dat Less Win praktisch on-googlebaar is, vindenze ook wel een grappige bijkomstigheid. Casper, Patrick (ook gitaar en zang) en Kasper (drums) spelentwee keer in het off schedule programma. Patrick: “Een vriend van een vriend van ons kende iemandbij online musicstore Go go yoko die hier een avond in Bar 11 en Bakkus organiseert. Zo werden weuitgenodigd. Het leek ons een interessant avontuur om buiten Denemarken te kunnen optreden.”

De beslissing om te gaan moest wel even goed af -gewogen worden, want tickets en hotel betaaldenze uit eigen zak. Hun nieuwe EP vol rauwe indie - rock, gratis af te halen bij de bar, vindt na hun op -treden in ieder geval gretig aftrek. Zo worden zenatuurlijk nooit rijk, maar het siert ze wel. “We zijneen echte DIY-band”, benadrukt Casper. Sinds demiddelbare school musiceert hij samen met Patrick.Ver schillende bands hebben reeds de revue ge pas -seerd. In Less Win zorgen ze samen voor de vocals,wat een boeiende en diverse mix aan nummersoplevert. Drummer Kasper is eigenlijk grafisch ont -werper en heeft zich pas recentelijk bij het duo ge -voegd. “Ik heb in geen twaalf jaar gedrumd”, biechthij op. Bij terugkomst in Denemarken gaan de man-nen, zelf nogal intoThe Fall en Joy Division, gelijkverder met werken aan hun debuutalbum dat rondeind februari zal verschijnen.

IN DE RIJ VOOR TICKETS VOOR BJÖRKEn dan is er natuurlijk nog Björk, die een status apartus geniet op het eiland. Zij geeft tot tweemaal toe eenspeciale multimedia show in het door Olafur Eliasson ontworpen muziekgebouw Harpa (camera’s niet toe -gestaan, ook niet stiekem) en bewijst daarmee eens te meer dat ze tot de belangrijkste kunstenaars van onzetijd behoort. Niet zozeer vanwege die multimediale show – die af en toe ontroerend mooie totaalkunstop levert – maar vooral omdat haar muzikale intelligentie en zeggingskracht boven en beyond alles en iedereenuittorenen.

ICEAGE In IJslands oudste live-venue Gaukur Á Stöng (havik op een stokje) zijnwe getuige van the future of punk. De tieners van het Deense Iceage bren-gen een explosie van energie en emotie. Met dank aan de indringendeaanwezigheid van frontman Elias Bender Rønnenfelt, die het geheel eenbepaalde (beangstigende) urgentie meegeeft. Iceage’s twaalf nummers tel-lende debuut New Brigade duurt nog geen half uur, en zo hoort het. Heelon-punkig maken de bandleden zich dan wel weer regelmatig zorgen ofze wel ‘goed spelen’ en missen ze tijdens het toeren hun moeder. Lief!

reportage

43

Page 44: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

SOFT METALSSoft Metals

Captured Tracks Records/Konkurrent

Door DOROTHY VRIELINKElectronisch duo Ian Hicks en Patricia Hall delen de liefdevoor 70’s en 80’s synthesizer muziek en ook voor elkaar. Zebegonnen daarom in 2009 samen te componeren onder denaam Soft Metals. Hun muziek valt te omschrijven als experi -mentele elektronica. Soms bijna discopop, soms bijna ambi-ent. Inspiratie halen zij vooral uit soundtracks van films, liter-atuur, vroege industriële muziek, liefde, wetenschap, de dood,minimale synth, house, techno, pop en waaruit eigenlijk niet?Juist dat geeft hen die spannende sound. Het is de combinatievan vrolijke deuntjes en de ingetogen stem van Patricia, diezorgt voor een lieve en rustige toon. In bijvoorbeeld PsychicDriving, maakt dit het geheel zacht en bijna kwetsbaar. Melo -dieus, rustig en toch vrolijk!

albums

44

THE BLACK KEYSEl Camino

Nonesuch Records/Warner

Door ANNA NITARauwe stevige bluesy rock ’n roll, dat is wat de mannen vanThe Black Keys het liefst door hun versterkers horen knallen.Voor El Camino, opvolger van het populaire Brothers, zijn DanAuerbach en Patrick Carney in thuisbasis Nashville de studiovan Dan ingedoken. Het resulteerde in een stevig, energiekalbum. Op de cover enkel een ‘El Camino’ busje, symboolvoor de lange uren op de weg die voorheen vaak leidde naareen bijna lege zaal. El Camino is een ode aan deze enigszinsnostalgische struggle-tijd, want tegenwoordig staat eenstomende crowd hen op te wachten. En terecht! Luister dithard. En met je haren los.

SHE & HIM A very She & Him Christmas

Merge Records/Munich Records

Door MATTHIJS VAN BURGKerst is de tijd die je samen met je geliefde(n) doorbrengt;cadeaus uitpakken voor een knisperend haardvuur en sfeer-vol dineren bij kaarslicht. A very She & Him Christmas voldoetaan dat romantische beeld. Deschanel en Wards ingetogenversies van tijdloze standards zorgen voor een Merry LittleChristmas. Sleigh Ride voelt als Kerstmis met Johnny Cash enJune Carter, Baby, It’s Cold Outside is ouderwetsch kerstcroo-nen en het prachtige Blue Christmas zal voor de vers geschei-den Zooey een bitterzoete bijsmaak hebben. Afsluiter is netals Smith & Burrows This Christmas Song. En omdat het Kerstis ook She & Him vijf sterren!

SUMMER CAMPWelcome to Condale

Moshi Moshi/Munich

Door JOLINE PLATJENa een heerlijk EP’tje komt cute Londens duo Summer Campmet hun debuutalbum Welcome to Condale, dat verder werktop zware synthesizers, een cheesy eighties sound, poppy jongen-meisje zang en teen drama. Glamcult is dol op highschoolmovies, dus dit album gaat erin als koek. De twee financierdehet album, hoe toepasselijk, deels door zelfgebakken choco-lade brownies aan fans te verkopen. Ze beginnen lekker metenergetic, jaren ’80 dance pop, een vleugje Franse electrodisco,maar ergens along the way, gaat er toch iets mis. Eigenlijk kloptalles, maar stiekem merk je dat er niet zo veel nummers blij -ven hangen als wel zou moeten, op zo’n catchy plaatje!

DARKNESS FALLSAlive In Us

Fatcat Records

Door JOLINE PLATJEAll girl gitaarbandjes uit de jaren ’60: we love ‘em! De meisjesvan Darkness Falls gelukkig ook en blijken daarnaast grotefans van duistere electronica, donkere beats en spookachtigemelodieën. Hun door Trentemøller geproduceerde debuutal-bum Alive in Us weet door deze verrassende combinatie vanstijlen en sferen de spanning tot het laatste moment vast tehouden. De twee Deense engeltjes Ina en Josephine denderenlekker door en brengen hun noisy dream rock altijd net evenanders dan je verwacht. Hun sound is een eigenzinnige mixvan obscure Franse sixties pop en gruizige psychedelischesynthpop met een girly touch, waarin je ook nog de mystiekvan Scandinavië hoort. Of zoiets.

ZZTPartys Over Earth

Turbo Recordings/NEWS

Door DOROTHY VRIELINKVoor de liefhebbers welbekend en voor vele anderen ook,zo dra je hoort dat het Duitse Zombie Nation en de Cana -dese dj Tiga achter deze plaat zitten. Onder de naam ZZTmaakten zij eerder al verschillende EP’s en met het eerstestudioalbum Partys Over Earth zetten zij wederom een stevigstaaltje electronische techno neer. Met de nadruk op stevig,want de feestjes waar de heren het over hebben zijn hardmet veel gekraak, stampende beats, minimale melodie ennogmaals, vooral keihard beuken. Al omschrijven de herenZZT zelf als Zuper Zoft Tofuburger. Mixmag classifiseerthet als: “The welcome antithesis to the guettafication of dance music.”Inderdaad, anti-commerciële herrie. Maar stiekem best welleuk.

PEAKING LIGHTS 936

Domino/Munich

Door MATTHIJS VAN BURGPeaking Lights is man-vrouw duo Aaron Coyes en IndraDunis en laat zich omschrijven als ‘dub-pop’. Denk daarbijvooral niet aan Top 40 hits met poppy dubstep-elementenmaar een intrigerende samensmelting van psych, krautrock,disco en dub. Dat levert een markante sound op: loom luis-terbaar, repetitief druggy en ijlend melodieus. 936 is dope. AllThe Sun That Shines heeft die typische baslijn die je zo vandub doet houden, Amazing and Wonderful is Beach Housemeets Anika en Hey Sparrow doet denken aan een stoned jam-mende Warpaint. Dub-pop-psych be good to me!

DILLONThis Silence Kills

BPitch Control

Door ANNA NITADe Berlijnse Dominique Dillon de Byington werd geïnspireerd door ultiem gepassioneerde artiesten als BillieHoliday, Jeff Buckley en graffiti kunstenaar Jean-Michel Basquiat. Wat Dillon met dit rijtje gemeen heeft,is dat de zangeres eenzelfde soort eigenheid en eerlijkheid durft te tonen. De sound van haar nummers is eenmix van electro, singer-songwriter en indie pop. Dillons karakteristieke zang doet denken aan de kinderlijkestem van Lykke Li en klinkt spannend eigenwijs. De Berlijnse schreef haar nummers vol intrigerende kleineversjes tijdens een lange tocht van Brazilië naar Keulen. Tussendoor liet ze op YouTube af en toe een ruwediamant horen, alleen Dillon en haar piano. Deze video’s bleven niet onopgemerkt en voor ze het wist stondze met haar nummers voor publiek, nummers die vaak nog niet eens af waren. DJ Koze raakte van haar in deban en verspreidde het woord. Na EP Ludwig, komt de zangeres nu met haar debuut This Silence Kills,ge produceerd door Thies Mynther van het Hamburgse duo Phantom/Ghost en Tamer Fahri Özgönenc vanhet collectief MIT. De nummers dragen stuk voor stuk mysterieuze hersenspinsels van Dillons gedachtenmet zich mee die je als luisteraar maar al te graag wil ontknopen. Dillon brengt een lichtpuntje in de aan -stormende stervenskoude winter, hurray!

SMITH & BURROWS Funny Looking Angels

B Unique/PIAS

Door MATTHIJS MATTHIJS VAN BURGHohoho. Sinds jaar en dag is december de tijd dat muzikanten ons fêteren op speciale kerstplaten. Dat is vaakheel cheesy en goedkoop, zo bespaart ondergetekende u een kerstrecensie van Michael Bublé en de cast vanGlee. Gelukkig bezorgde de Kerstman dit jaar ook twee ware cadeautjes: Funny Looking Angels van Smith &Burrows en She & Him’s A Very She & Him Christmas (zie verderop). Verwacht bij Tom Smith (Editors) enAndy Burrows (ex-Razorlight) geen kant en klare Christmascrackers. Funny Looking Angels heeft het kerstge-voel als rode draad, waarbij de koortjes, strijkers en klokken niet worden genegeerd, maar toch is het geen‘traditional’ geworden. De keuze om niet al te voor de hand liggende covers en prachtige nieuwe nummerste combineren levert een sfeervol en verrassend sterk popalbum op. Funny Looking Angels is vernoemd naar eensong van de obscure band Delta, Yazoo’s Only You krijgt een ingetogen electropop uitvoering en het doorMathilde Santing ver-Sky-Radio-diseerde Wonderful Life van Black ontvangt de versie die het verdient. MetThe Christmas Song sluit Smith in duet met Agnes Obel de plaat helemaal in stijl af. Funny Looking Angels is eenwelkome afwisseling tussen alle cliché kerstmuziek. En vijf sterren omdat het Kerst is!

ZOMBYNothing4AD/Beggars

Door NIELS WIESEWhere were you in ‘92, Zomby’s debuut uit 2008, was eenregelrechte ode aan de rave van begin jaren negentig. Eerderdit jaar verscheen tweede album Dedication, een prachtplaatopgedragen aan een van Zomby’s naasten die gestorven is aankanker. Dedication blijkt van een heel ander soort kaliber,ingetogen met een ambientfeel. Maar ook hier worden weerinvloeden en sounds uit het verleden samengevoegd tot eenuniek hedendaags geluid. De EP Nothing bevindt zich ergenstussen die twee platen in. Sterker nog, het is zo goed als fifty-fifty. Nothing is dan ook niet super verrassend, maar een leukecombinatie van beide werelden.

Page 45: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

film

45

TINKER TAILOR SOLDIER SPYRegie: Tomas Alfredson.

Met: Gary Oldman, Colin Firth, e.a. Vanaf 15 december.

Als íemand weet hoe het er tijdens de Koude Oorlog aan toeging in de Britse spionagewereld, dan is het thrillerschrijverJohn le Carré wel. Als voormalig werknemer bij de BritishForeign Service en later MI6 deed hij bakken ervaring op.Zijn boeken gaan niet over James Bond-achtige helden, maarover ‘gewone’ mensen die ook wel eens fouten maken. ‘Goed’en ‘slecht’ in de echte wereld zijn nu eenmaal niet zo zwartwit als 007-avonturen ons willen doen geloven. In dezeprach tig geproduceerde verfilming van Le Carré’s gelijk-namige spionageroman uit 1974, moet de gepensioneerdeGeorge Smiley (Oldman) opnieuw aan de slag voor MI6 omeen vermeende Russische spion binnen de Britse gelederente ontmaskeren. Al snel ontdekt hij een web van ingewik -kelde intriges in de top van de geheime dienst. Dit prachtigin beeld gebrachte en ultiem mooi aangeklede spionagever-haal, gesitueerd in de jaren ‘70, leunt niet op actiescènes, maarop het intelligente verhaal en een groep bijzonder degelijkeacteurs. Spionagethriller

CARNAGERegie: Roman Polanski.

Met: Kate Winslet, Christoph Waltz, e.a. Te zien vanaf 8 december.

Iedere voyeur prijst zich rijk bij het opvangen van een emotioneel telefoongesprek in detrein, of ruziënde buren door bordkartonnen muren. Afluisteren verdient misschien geenschoonheidsprijs, maar oh, wat is het lekker! In deze toneelverfilming (naar The God ofCarnage van Yasmina Reza) worden geen klappen uitgedeeld, maar de film staat wel dege-lijk in het teken van discussie en ruzies. Ruzies waarbij deze personages karaktertrekjeslaten zien die men doorgaans liever verborgen houdt. Twee hoogopgeleide, beschaafdeNew Yorkse stellen proberen een barbaars vechtpartijtje tussen hun beider zoons op telossen. Nee, natuurlijk hoeft daar geen rechter aan te pas te komen, zoiets spreek je tochgewoon uit als volwassen burgers? Mais non! De vier ouders raken al snel verstrengeldin hevige discussies en ronduit kinderlijke, emotionele uitbarstingen die bij vlagen zelfshilarisch zijn. Laag bij de gronds, hysterisch; het laagje beschaving, die beleefde façade,lost in rap tempo op. Jodie Foster speelt een passief-agressieve dame you’ll love to hate, enWaltz een arrogante alfaman met een onaangename telefoonverslaving. Overtuigend neer-gezet door vier toppers – wat wil je ook met drie Oscarwinnaars – die Het Grote Gelijkallemaal aan hun zijde hebben. In de slipstream van hun onderling gebekvecht onthullende vier en passant persoonlijke tekortkomingen, schuldgevoelens, minderwaardigheidscom-plexen, gedachtes over ‘in het leven staan’, hun relatie en hoe men kinderen op zou moe-ten voeden. Bijzonder is dat deze negentig minuten zich op één locatie afspelen en deruzie, bomvol ijzersterke dialogen, zich in realtime ontwikkelt. Zowel tenenkrommend alsrazend spannend. Carnage is natuurlijk een guilty pleasure – maar dan wel een intelligenteen zeer verantwoorde. Drama

KYTEMAN - NOW WHAT?Regie: Menna Laura Meijer. Met: Colin Benders, e.a. Vanaf 1 december.

Schijnbaar vanuit het niets werd de Nederlandse muzikantKyteman wereldberoemd in Nederland met zijn HiphopOrkest. Concerten waren in een mum uitverkocht en recen -senten alom lovend. Kyteman was in één klap ‘the next bestthing van eigen bodem’. Documentairemaker Menna LauraMeijer, die eerder prachtige documentaireseries over jonge -ren maakte (Sexy, Boys enMeisjes) en een film over de moordop Maja Bradaric (Sweety), focust zich op de soms in ge -wikkelde interne wereld van Utrechtenaar Colin Benders,ofwel Kyteman. Tot ieders verbazing ontbond Benders zijnorkest op het hoogtepunt, in 2009. De compromisloze mu - zikant gaat op zoek naar ‘het volgende ding’, maar dat blijktniet eenvoudig. Hoe werkt het bijzondere brein van dezekunstenaar en hoe gaat hij als componist te werk? Zo re gi s -treert Meijer wanneer Benders onderzoekt hoe een gebouwzou moeten klinken, vertaald naar een muziekstuk en tijdensde ontwikkeling van z’n muzikale bolwerk Kytopia. Zeerintiem en eerlijk portret van een opmerkelijk mens en diensbelangrijke familie en vrienden. Met een geweldige, zeerdiverse muziekscore. Documentaire

THE RUM DIARYRegie: Bruce Robinson.

Met: Johnny Depp, Aaron Eckhart, e.a. Te zien vanaf 22 december.

Kemp (Depp), een niet gepubliceerde, Amerikaanse schrijvermet een drankprobleem, verkast in de jaren ‘50 naar een kran-tenredactie in Puerto Rico om geld te verdienen en om nogmeer te slempen. Hij valt met z’n neus in de boter wat datlaatste aangaat. Echter, de krant stelt inhoudelijk niks voor:corrupte, bouwlustige Amerikanen die geld ruiken op hetongerepte eiland, houden de publicatie zo ongeveer in leven.De afgeleefde redacteuren zuipen zich tussen het pr-stukjesschrijven klem. Zo ook Kemp. Dan valt hij als een blok voorde bloedmooie vriendin (Amber Heard) van de foutste Ame -ri kaan ter plaatse (Eckhart). Het blijkt het startsein voor eensterk staaltje hardcore onderzoeksjournalistiek. Althans, datis het plan… Natuurlijk past deze hoofdrol in deze verfilm-ing van het gelijknamige boek van gonzo-journalist HunterS. Thompson Depp als een naadloos passend pak. Dat bleekook in 1998 al, in de boekverfilming Fear and Loathing in LasVegas. Heel soms piept er een stukje Captain Jack Sparrowtussendoor, maar eigenlijk is Depps Pirates-personage ookeen beetje all over the place en – vanzelfsprekend – verzadigdmet drank. Komedie

LES BIEN-AIMÉSRegie: Christophe Honoré.

Met: Chiara Mastroianni, CatherineDeneuve, e.a. Vanaf 15 december

In de jaren zestig leidt de schoenenpassie van Madeleine(Ludivine Sagnier) tot een blauwe maandag geld verdienen alsprostituee. Daaruit vloeit een huwelijk met Jaromil, eenknappe dokter uit Praag. Dochter Véra is nog maar klein alshet stel toch gaat scheiden en Madeleine met de kleine weerin Parijs belandt. Ondanks andere verbintenissen die volgenin de jaren erna, blijft Jaromil een terugkerend thema in haarliefdesleven. Ook Véra is als volwassene gepassioneerd, maarhaar relaties zijn, net als die van haar moeder, turbulente aan -gelegenheden, zoals vallen voor een homoseksueel. De mooigefilmde liefdesverhalen van beide dames strekken zich uitover bijna vijftig jaar; passies van epische proporties. MetDeneuve (die Madeleine op leeftijd speelt) en Mastroiannidie een filmfamilie spelen, maar in werkelijkheid óók moed-er en dochter zijn. Af en toe zingen de acteurs plots lief -desliedjes. Hun stemmen zijn prima, maar de melodieën,hoewel soms aandoenlijk, een tikje forgettable. De licht -voetige, soms musicalachtige composities voegen niet zoveelgeweldigs toe, zoals dat bij een film als 8 femmes wel het gevalwas. Romantiek

Door MARICKE NIEUWDORP

ACTIE! ACTIE! ACTIE!NAAST ‘DE LIEFDE’ IS ER NAUWELIJKS EEN DANKBAARDER BIOSTHEMA TE BEDENKENDAN DE HELD DIE OP EEN SLECHTERIK JAAGT. IN ZEER DIVERSE VORMEN, ZOALSDEZE DECEMBERPLUK LAAT ZIEN.

KILLER ELITE Jason Statham, actieheld nieuwe stijl, moet maatje Robert de Niro reddenuit de klauwen van een stel huurmoordenaars. Gelukkig weet Statham ook van wanten.Niet zo breed als voorgangers Schwarzenegger en Stallone, maar met een petit peu meerinhoud. Actiethriller (vanaf 24 november)

TEXAS KILLING FIELDS De mysterieuze, Amerikaanse moerasomgeving uit deze thrillerademt tovenarij, incest en geslotenheid uit. Een New Yorkse detective die een lokalecollega helpt bij het oplossen van een serie moorden, komt van een koude kermis thuis.Met de geloofwaardige Sam Worthington en Jeffrey Dean Morgan als crimefighters aanhet roer. Thriller (vanaf 1 december)

NEW KIDS NITRO Van een heel andere orde zijn de Brabantse uitkeringstrekkers uitMaas kantje, die dit keer gestopt zijn met helemaal níets meerdoen. Oorlog voeren met het nabijgelegen Schijndel kost veeltijd en energie, totdat onze vrienden het op moeten nementegen een stel Friese zombies. Buckle up kút! Komedie (vanaf8 december)

SHERLOCK HOLMES - A GAME OF SHADOWS Robert DowneyJr. en Jude Law kruipen wederom in de huid van respectieve-lijk Sherlock Holmes en partner Dr. Watson. Het koppel stuitvoor het eerst op een snood type dat hen qua intelligentievoorbij lijkt te streven. Avontuur/actie (vanaf 15 december)

MISSION: IMPOSSIBLE 4 - GHOST PROTOCOL Hoewel TomCruise kans maakt een tikje potsierlijk te worden als actie-held, bewijzen de eerste scènes die we al op groot doek heb -ben gezien, dat deze vierde MI er werkelijk belachelijk goeduitziet! (vanaf 21 december) TEXAS KILLING FIELDS

Page 46: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

THE BLACK KEYS El Camino

3 CD’s

ZOMBY Nothing3 x 12”

SHE & HIM A Very She & Him Christmas

3 CD’s

STILL CORNERS Creatures of an Hour

3 CD’s

SMITH & BURROWS Funny Looking Angels

3 CD’s

JOEL STERNFELD - COLOUR PHOTOGRAPHS SINCE 1970 3 x 2 vrijkaarten voor de expositie in Foam in Amsterdam

van 16 december 2011 tot 14 maart 2012

SUMMER CAMPWelcome to Condale

3 CD’s

STUFFGLAMSTUFF WINNEN? STUUR EEN MAILTJE MET JE NAAM,

ADRES EN TELEFOONNUMMER NAAR [email protected] OOK DUIDELIJK WETEN IN HET ONDERWERP WELKE PRIJS JIJ GRAAG ZOU WILLEN WINNEN!

WINNAARS KRIJGEN PER MAIL BERICHT.

PAKHUIS NYE1 x 2 vrijkaarten voor het oud& nieuw feest (met diner) op

zaterdag 31 december inPakhuis in Rotterdam

NOW & WOW FEST 3 x 2 vrijkaarten voor

zaterdag 17 december in de Maassilo in Rotterdam. Kaarten zijn te koop via

WWW.NOWANDWOWFEST.COM/TICKETS

VERKOOPINFORMATIEACNE www.acnestudios.com

AMERICAN APPAREL www.americanapparel.netANTONIO BERARDI www.antonioberardi.com

BIJOU BRIGITTE www.bijou-brigitte.comCHANEL www.chanel.com

CONVERSE www.converse.comEVA DUNIS www.facebook.com/eva.dunis

FREDERICK HORNOF www.frederickhornof.tumblr.comH&M www.hm.com

JEAN-PAUL GAULTIER www.jeanpaulgaultier.comJUUN J www.juunj.com

LEE www.lee.comLISA SHAHNO www.lisashahno.comLOLA BARRÉ www.facebook.com/lola.barre

MAISON MARTIN MARGIELA www.maisonmartinmargiela.comREY PADOR www.facebook.com/rey.padorSOL ALONSO www.notjustalabel.com/solalonso

YONG SOON KWON www.facebook.com/yongsoon.kwon

THREE-DAY PROGRAMME WITH DANCE/THEATRE,MUSIC, FILM AND VISUAL ARTS FROM FINLAND

SAT 17 DECLCMDF (ELECTROPOP) / FRENCH FILMS (INDIE)JAAKKO & JAY (ACOUSTIC FOLK PUNK)HANNULELAURI (DISCO)PRESENTED BY ARCTIC ACCENTSDAYTICKET € 14,-

15-17 DECPUPPET FILMANIMATION, (DANCE)PERFORMANCES,EXHIBITION AND VIDEO ART

WWW.MELKWEG.NL/NORDICGOLD

PLANET TURBO @ KLINCH2 x 2 vrijkaarten voor vrijdag 9 december in de Melkweg

in Amsterdam

stuff

46

Page 47: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011

VLIEG BINNEN 3 UUR NAAR REYKJAVIK STEDENREIS VLUCHT + HOTEL V.A. € 339 P.P.

WWW.ICELANDAIR.NL

DENVER I NEW YORK I BOSTON I ORLANDO I WASHINGTON D.C. I MINNEAPOLIS / ST. PAUL I HALIFAX I TORONTO I SEATTLE I REYKJAVIK

Page 48: GLAMCULT // ISSUE 10 // DEC 2011