Download - Disneyland Resort Paris 2009

Disneyland Resort ParisDisneyland Resort Paris

20092009Disney tripreport

door Geert Bonte

12-14 april 2009

© Geert Bonte 2009Disneyland Resort Paris 2009 van Geert Bonte is in licentie gegeven volgens eenCreative Commons Naamsvermelding-Niet-commercieel-Geen Afgeleide werken 2.0 België licentie.Gebaseerd op een werk op issuu.com.

http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/2.0/be/deed.nl

http://issuu.com/gebo007/docs/dlrp_2009.pdf

http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/2.0/be/deed.nl

InleidingDeze keer vertrekken we niet met z’n drietjes, maar met z’n vieren naar Disneyland Resort Paris. Nichtje Jolien mag ook mee, als cadeautje van Miche aan haar metekind, omdat Jolien dit jaar haar eerste communie viert. Zowat een week voor ons vertrek is in Disneyland een nieuw themajaar begonnen: Mickey’s Magical Party, als opvolger van de viering van de vijftiende verjaardag van het resort – een viering die overigens twee jaar geduurd heeft, en waarvan we met Halloween 2007 getuige mochten zijn.Een nieuw thema betekent natuurlijk ook nieuwe shows. Op Central Plaza zullen we It’s Party Time... With Mickey and Friends te zien krijgen, en in Discoveryland is er It’s Dance Time in Discoveryland, met Stitch. In de Walt Disney Studios is de Cinema Parade vervangen door Stars ’n’ Cars, een evenement dat het midden houdt tussen een parade en een show.Voor Miche, Annelies en Geert is het de negende trip naar Disneyland Resort Paris en de vierde keer dat ze in hotel Newport Bay Club verblijven. Voor Jolien is het de derde trip en de eerste keer in Newport Bay Club. Vorige keer, in februari van dit jaar, logeerde ze met haar ouders en haar zus in een huisje op de David Crockett Ranch.Gedurende de drie dagen van ons verblijf hebben de parken telkens andere openingsuren: op dag 1 is het Disneyland Park open tot 22.00 uur, op dag 2 tot 21.00 uur en op dag 3 tot 20.00

uur. De Walt Disney Studios zijn op dag 1 open tot 21.00 uur en de volgende dagen tot 19.00 uur.De eerste dag van deze trip is meteen ook de verjaardag van het resort, dat exact 17 jaar geleden zijn poorten opende.

Disneyland Resort Paris 2009Disneyland Resort Paris 2009 33

Dag 1 – zondag 12 aprilHet blijkt een uitstekend idee om op paaszondag te vertrekken. Er is zo goed als geen verkeer op de weg, en al helemaal geen vrachtwagens. We zijn – compleet tegen onze natuur in – voor dag en dauw opgestaan en vertrekken om 05.18 uur al richting Parijs – een nieuw record! De stem van Lucie van TomTom loodst ons probleemloos doorheen de wirwar van snelwegen bij Rijsel, en Geert legt een feilloos parcours af zonder hindernissen. We hebben nog nooit zó vlot gereden.Een beetje tegen haar zin zit Miche het drie uur durende traject vooraan in de auto. Miche heeft een hekel aan lange autoritten, krijgt bij iedere oprit een lichte paniekaanval en houdt haar adem in telkens wanneer Geert een andere wagen inhaalt. Daarom zit ze het liefst achterin de auto, dan ziet ze het verkeer niet voortdurend op zich afkomen. Maar nu kan ze moeilijk anders. Met Annelies en Jolien in een kinderzitje op de achterbank is de ruimte daar toch een beetje te krap geworden om de rit comfortabel uit te zitten, dus heeft ze zich verzoend met een plaatsje voorin, naast Geert.

Tijdens de rit krijgen we enkele regenbuien te verwerken. Op zich geen ramp, maar we hopen natuurlijk wel dat de regen uit zal blijven wanneer we eenmaal in Disneyland zijn. Exact drie uur na ons vertrek uit Brugge rijden we de parking van ons hotel op. Het is gestopt met regenen, en aan de hemel begint het hier en daar al op te klaren.We besluiten de bagage achter te laten in de auto en enkel de noodzakelijke dingen mee te nemen: de rugzak en de tas met het fototoestel. Terwijl Geert gaat inchecken en de toegangstickets voor de parken gaat ophalen, kijken Miche, Annelies en Jolien even rond in de lobby van het hotel om te zien wat er te doen is. Tot hun grote vreugde kunnen de kinderen snoepbrochetjes maken, en er zijn ook paaseitjes te krijgen. Geert boekt meteen ook al een restaurantje voor de lunch: Rendez-vous des Stars (of heet het nu Restaurant des Stars?), het buffetrestaurant in de Studios, dat ons vorige keer zo goed bevallen is.We hoopten dankzij de Extra Magic Hours (EMH), waar we als hotelgasten gebruik van

44 Disneyland Resort Paris 2009Disneyland Resort Paris 2009

kunnen maken, al voor openingstijd in de Walt Disney Studios (WDS) te kunnen, maar daarin vergisten we ons: de EMH zijn blijkbaar alleen van toepassing op het Disneyland Park, niet op de Studios. Dus dan maar daarheen. Maar we komen straks wel terug naar de WDS voor onze lunch.Wanneer we eenmaal de sfeer van Main Street hebben opgesnoven en het langzaam tot ons is doorgedrongen dat we nu écht terug in Disneyland zijn, besluiten we de dag te beginnen met een bezoekje aan Buzz Lightyear Laser Blast. De wachttijd van 15 minuten vinden we acceptabel. We amuseren ons kostelijk met ons laserpistooltje en voelen ons weer even kind worden. Nou ja, Geert en Miche dus, want Annelies en Jolien zijn het natuurlijk nog. Annelies en Geert halen de hoogste scores.Terug buiten is Miche benieuwd of haar favoriete attractie, Autopia, vandaag open zou zijn. In het verleden hebben we hier al vaak teleurgesteld voor een gesloten attractie gestaan, maar deze keer hebben we geluk: vanaf 10.00 uur gaat Autopia open. We gaan meteen aanschuiven in de wachtrij, die zich inmiddels al aan het vormen is (en het is nog niet eens half tien!). Terwijl we in de rij staan te wachten, merken we ineens dat een massa mensen Discoveryland komen binnengelopen. ‘Het is tien uur’, zegt Geert, zonder op zijn uurwerk te kijken. Het park is nu open voor iedereen.Even later zijn we eindelijk aan de beurt. Annelies en Jolien delen samen een autootje, en Miche en Geert rijden meteen achter hen aan. Met Miche aan het stuur, uiteraard. Geert heeft vandaag immers al meer dan genoeg kilometers gereden! We genieten van de dolle rit in art-decostijl. Het is tien over half elf wanneer we Autopia verlaten en ons richting parkuitgang begeven, want de rest van de dag willen we in de WDS doorbrengen.Daar aangekomen halen we meteen een fastpass voor de Twilight Zone Tower of Terror (ToT) en stellen vervolgens vast dat we nog mooi op tijd zijn voor de eerste voorstelling van Animagique, om half twaalf. We genieten van deze leuke show vanaf de eerste rij. Tot haar genoegen merkt Annelies dat er in de onderwaterscène ook een dolfijn aan te pas komt. (Sedert vorig jaar heeft Annelies een ware

passie voor dolfijnen ontwikkeld.)Na afloop is het tijd om ons naar Rendez-vous des Stars te begeven voor het lunchbuffet. In dit buffetrestaurant met Ratatouille-thema doen we ons tegoed aan de heerlijke spijzen. Iedereen vindt hier wel zijn gading, er is keuze te over. Er is een ruim assortiment aan voorgerechten, hoofdgerechten en desserts. Annelies is dol op de kippenboutjes en de mosselen. De aardappeltjes, groenten, pizza, pasta, rijst, vis, ragout en natuurlijk de ratatouille smaken heerlijk. Jolien was eigenlijk al gestopt met eten maar toen ze merkte dat Annelies maar door bleef gaan, begon ook Jolien opnieuw. Miche en Geert sluiten de maaltijd af met kaas, bavarois en chocoladetaart; de kinderen houden het op vers fruit. In de loop der jaren hebben we er een gewoonte van gemaakt om op dag 1 uitgebreid te lunchen, en op de volgende dagen onze hoofdmaaltijd uit te stellen tot ’s avonds. Op de eerste dag zijn we immers al héél vroeg op de been, en tegen de middag beginnen onze maagjes dus al behoorlijk te knorren. De volgende dagen van ons verblijf staan we


uiteraard wat later op, en we beginnen de dag met een uitgebreid ontbijt, zodat we het – mits enkele kleine tussendoortjes – makkelijk redden tot ’s avonds.Het buffet in Rendez-vous des Stars is bijzonder lekker. We zijn het er allemaal over eens dat dit een prima keuze is. Wanneer we bijna klaar zijn met het dessert, krijgt het restaurant bezoek van Rémy, de rat met culinaire allures uit Ratatouille. We wisten van tevoren dat Rémy hier zou komen, maar we hadden er verder niet bij stil gestaan en dachten eigenlijk dat het om een character zou gaan zoals de andere characters die je in Disneyland tegenkomt: grote figuren die autogrammen uitdelen en met wie je op de foto kunt. We zijn dus enigszins verrast wanneer we merken dat het om een piepklein ratje gaat, dat op een karretje door het restaurant wordt gereden door een van de koks. Op het karretje staat een plateau met een stolp erop. Wanneer de kok de stolp wegneemt, blijkt Rémy eronder schuil te gaan, vergezeld van enkele stukjes brood en Franse kaas. Hadden we beter gekeken voor we het restaurant binnen kwamen, dan hadden we dit kunnen weten. Bij de ingang staat namelijk

een bord met een affiche waar de kleine Rémy op prijkt, merken we later. Maar dit is natuurlijk even leuk, zo niet leuker dan een ontmoeting met een ‘gewoon’ figuurtje, en het is eens wat anders... Best origineel, zo’n mini-audio-animatronic.Na de maaltijd gaan we met onze fastpassen richting Hollywood Tower Hotel. We lopen langs het Café des Cascadeurs, en daar poseren Annelies en Jolien even in de motor met zijspan die voor het restaurant staat. We maken ook enkele foto’s in Hollywood Boulevard.Gelukkig blijken onze magen bestand tegen de g-krachten van de vallende lift. Het is onze eerste ToT-ervaring in Disneyland Resort Paris (DLRP). Bij ons vorige bezoek, met Halloween 2007, was de Tower al zo goed als af, maar nog niet open voor het publiek. We zijn echter geen ToT-newbies, want in 2006 hebben we al kennis kunnen maken de Orlando-versie van de ToT, in Walt Disney World (WDW). Zelfs Jolien heeft de attractie al eerder gedaan, toen ze in februari met haar ouders in DLRP was. In Orlando is de attractie nog iets uitgebreider dan in Parijs, met een toegevoegde ‘vijfde dimensie’, waarbij de lift even de liftkoker verlaat en een stukje


horizontaal door de gang rijdt. In Parijs is dat extraatje er niet bij, maar dat maakt de attractie niet minder leuk. We hebben er evenzeer van genoten. Ook Jolien, die deze toren helemaal te gek vindt.Na onze belevenissen in de Twilight Zone begeven we ons naar de Stunt Show voor de voorstelling van 15.00 uur. We hebben geen tijd meer om in de shop van het Hollywood Tower Hotel rond te hangen.De tribune van de Stunt Show Spectacular zit zo goed als vol. Miche heeft het niet zo op deze show begrepen, want ze houdt eigenlijk helemaal niet van al dat geweld en lawaai. Ze verbaast er zich over dat de rest van het publiek telkens weer zo laaiend enthousiast reageert bij het zien van de duizelingwekkende stunts. Behalve dan de peuter op de rij voor ons, die er niet bepaald vrolijk uit ziet. Hoewel we al vaker in de Studios zijn geweest, is het pas de tweede keer dat we de Stunt Show zien. Het was geleden van augustus 2003, bij ons allereerste bezoek aan de WDS.Na de stunts is het tijd voor iets rustigers, dus we trekken naar Studio 2 voor Cinémagique, Disney’s sublieme ode aan de cinema. Een waar meesterwerkje, dat we ook tijdens deze trip beslist niet mogen overslaan. Misschien moet ik hier nog wel eens een essay over schrijven, want hier valt nog zó veel over te vertellen... The swimming pool is on the middle deck, sir! Grandioos!Bij het buitenkomen merken we dat de volgende Engelstalige voorstelling van Stitch Live! al over vijf minuten begint, dus besluiten we even te kijken wat deze nieuwe attractie te bieden heeft. Het gaat om een interactieve animatiefilm, met Stitch in de hoofdrol. Kinderen kunnen hier eigenlijk maar ten volle van genieten wanneer ze de taal begrijpen, maar we vinden het toch wel leuk, en erg knap gemaakt. In Epcot (in WDW) hebben ze iets gelijkaardigs: Turtle Talk with Crush, maar die attractie hebben we in 2006 overgeslagen, precies omdat we er toen van uitgingen dat Annelies er weinig van zou begrijpen.Om 17.00 uur is het tijd voor High School Musical Party. Annelies is helemaal in de ban van het High School Musical-fenomeen, maar Geert vindt er eigenlijk weinig aan. Hij maakt

liever van de gelegenheid gebruik om gauw enkele sfeerfoto’s van het park te maken. Het is voor het eerst dat we het High School Musical-showtje in de Studios zien. In 2007 liep er weliswaar ook al een High School Musical-show, maar niet op de dagen dat wij er waren.In afwachting van Stars ’n’ Cars, de nieuwe ‘parade’ van de Studios, gaan we nog even op de Flying Carpets over Agrabah vliegen. We zouden graag Crush’s Coaster nog willen doen, maar daar staat een wachtrij van 90 minuten, en dat vinden we toch net iets te veel. Jammer dat je voor die attractie geen fastpass kunt nemen. Voor de Flying Carpets kan dat wel, terwijl dat eigenlijk meestal niet nodig is. Na een kleine technische storing midden in de vlucht wordt de attractie opnieuw gestart en kunnen we dus nog wat langer blijven vliegen. Annelies en Jolien zitten voorin en bedienen het hoogteroer van het vliegende tapijt. Miche en Geert zitten achterin en hebben de (beperkte) controle over de pitch.We komen net iets te laat op Place des Stars (het plein in Production Courtyard) om nog een mooie plaats voor Stars ’n’ Cars te kunnen


bemachtigen. Annelies en Jolien vinden nog wel een plaatsje vooraan, maar helaas aan de zijkant van het podium. Hoewel we Stars ’n’ Cars nog niet eerder gezien hebben, weet Geert van de filmpjes op het internet – met dank aan Filip van het DLRPfans-forum – precies wat er komen gaat: de wagens zullen van twee kanten het plein komen oprijden, en dan zal er een showtje worden opgevoerd op het podium. Alleen als je min of meer recht voor het podium staat, kun je alles goed zien.De wagens uit Stars ’n’ Cars kennen we al van onze bezoekjes aan Walt Disney World in 2002 en 2006: daar hadden we de cabrio’s meermaals gezien in Disney’s Stars and Motor Cars Parade in de Disney-MGM Studios, het park dat ondertussen een naamsverandering naar Disney’s Hollywood Studios heeft ondergaan. We missen jammer genoeg wel de Muppets-wagen met Kermit, Miss Piggy en een of ander monster, en de Star Wars-wagen met Luke, Leia, Darth Vader en R2D2, die er in WDW wel bij waren maar hier in Parijs helaas niet. Ook de muziek die weerklinkt wanneer de wagens het plein komen opgereden, klinkt ons bijzonder bekend in de oren. Maar in Parijs heeft men voor een nieuwe formule gekozen: in plaats van een volwaardige parade, met dansers tussen de wagens, laat men de wagens hier gewoon allemaal achter elkaar het relatief korte stukje rijden van Toon Studio naar Place des Stars, om dan de characters op het podium een muzikaal showtje te laten opvoeren. Alleen de voorste helft van het ronde podium wordt daarbij benut. De andere helft gaat verscholen achter het decor, waardoor eigenlijk slechts klein gedeelte van het publiek een goed uitzicht heeft. Wie langs de paraderoute staat in plaats van rond het plein, ziet alleen maar heel eventjes de wagens voorbij komen. Wie op het plein aan de zijkanten of aan de achterkant van het podium staat, ziet bijzonder weinig van de show, maar krijgt bij wijze van troostprijs wel enkele characters op bezoek.Na Stars ’n’ Cars trekken Annelies en Geert naar Aerosmith Rock ’n’ Roller Coaster. Aangezien Jolien voor die attractie nog wat te klein is, kiezen Miche en Jolien ondertussen voor Disney’s Art of Animation.Daarna gaan we nog eens kijken bij Crush,

maar de wachttijd bedraagt nog altijd 80 minuten en dat zien we nog altijd niet zitten. Dan maar liever een klein kwartiertje wachten bij Cars, waar we met ons vieren nét in een autootje passen voor een wilde rit doorheen Radiator Springs.Even kijken... Wat hebben we vandaag nog niet gedaan? De Studio Tram Tour! Hoewel... 40 minuten wachten is eigenlijk wat te lang als we ook nog wat tijd in het Disneyland Park willen doorbrengen. Het is nu 20.00 uur, dus we besluiten zowel Crush als de Tram Tour uit te stellen tot morgen. We verlaten de Walt Disney Studios en ‘hoppen’ naar het Disneyland Park, dat vandaag tot 22.00 uur open is.Een kwartiertje later zijn we in het Disneyland Park (DLP), en het infobord aan het einde van Main Street vertelt ons dat de wachttijden hier reuze meevallen. Blijkbaar zijn heel wat mensen al terug naar huis. Wij lekker niet...We beginnen ons avondje DLP met enkele Fantasyland-attracties: Sneeuwwitje, It’s a Small World en Mad Hatter’s Tea Cups. Dan steken we


eventjes de grens met Adventureland over voor een boottochtje bij de Pirates of the Caribbean (PotC). Jolien schrikt van de slingerpiraat, en Miche denkt dat er op een gegeven ogenblik ook echt vuur aan te pas gaat komen, maar ze maakt de fout om PotC te verwarren met Los Piratas in Bellewaerde (wat volgens Geert eigenlijk maar een bijzonder flauw afkooksel is van het Disney-origineel). Aan het einde van de tocht vertelt de cast member (CM) ons dat wie wil, mag blijven zitten voor een tweede tochtje. Daar maken we natuurlijk dankbaar gebruik van.Om half tien verlaten we het Caribisch gebied. Nog een half uurtje te gaan tot sluitingstijd. De wachtrij bij Peter Pan blijkt geslonken tot 30 minuten, en we kunnen er nog bij. In werkelijkheid moeten we slechts 20 minuutjes wachten vooraleer we door het geopende raam de Londense nacht in vliegen. Wanneer we even later na een vlucht boven Londen en doorheen Neverland terug met beide benen op de grond staan, kan Annelies ons er nog toe verleiden om bij Dumbo aan te schuiven. Dat lukt nog net. Luttele minuten later wordt de wachtrij daar

definitief afgesloten. Wie nog in de rij staat, mag nog vliegen.Tevreden over een geslaagde en erg gevulde eerste dag verlaten we het park. In de Disney Village gaan we nog even Café Mickey binnen om te reserveren voor morgen. We maken een reservatie voor het avondmaal om 18.15 uur. Terwijl we aan de balie staan te wachten, kunnen Jolien en Annelies er niet aan weerstaan om wat snoepjes mee te nemen – ze staan er tenslotte voor...Het is 23.00 uur wanneer we bij het hotel aankomen. We brengen de bagage naar kamer 1166, op niveau 1 (begane grond) in de West Wing, en maken ons klaar voor de nacht. Geert gaat – aanvankelijk tevergeefs – op zoek naar een stopcontact om Annelies’ mobieltje op te laden. Waarom zijn er in hotelkamers toch altijd stopcontacten te weinig? Ze weten toch wel dat mensen tegenwoordig allerlei apparaten bij zich hebben, die op stroom werken? Uiteindelijk vindt Geert een stopcontact in de badkamer.Om vijf voor twaalf gaat het licht uit en vallen we alle vier als een blok in slaap...


Dag 2 – maandag 13 aprilTerwijl Miche zich klaar maakt in de badkamer, opent Geert de deuren van het kastje waarin het televisietoestel verscholen zit. Op kanaal 2 is net een Nederlandstalig promotiefilmpje van Disney begonnen, waarin tien dingen worden opgesomd die je absoluut gedaan moet hebben bij een bezoek aan Disneyland Resort Paris. De kinderen kijken met belangstelling naar het filmpje en herkennen een aantal dingen die we gisteren al gedaan hebben. En volgens het filmpje valt er nog veel meer te beleven! Zo zien we dat Buffalo Bill’s Wild West Show, de dinner show in de Disney Village, die we in 2001 gezien hebben, nu uitgebreid is met Mickey en zijn vrienden.Om tien over half acht zijn we present voor het ontbijt. Alweer een hoogtepunt van onze Disney-trip, want de broodjes zijn nergens lekkerder dan hier! En er is nog zoveel meer. Vers fruit, allerlei soorten beleg, blokjes kaas, koffie, thee, fruitsap en lekkere yoghurtjes voor Miche. Terwijl we aan tafel zitten, hebben we een uitzicht over Lake Disney, maar we kunnen hotel New York, aan de overkant van het meer,

niet zien door de mist. Hopelijk trekt de mist snel op en wordt het weer een zonnige dag.Na het ontbijt terug naar de kamer. Geert heeft het raam van de kamer wat op een kier gezet. Op een bepaald ogenblik roept Annelies dat ze buiten bij het raam een konijn heeft zien wegrennen. Wanneer Jolien naar het raam loopt op te kijken, ziet ze niets, maar wanneer ze zich terug omdraait, merkt ze dat er enkele paaseitjes op haar bed verspreid liggen. Hé... de paashaas is geweest! (Dat was vast het konijn, dat Annelies gezien had...)Annelies merkt dat de batterij van haar mobieltje, na een hele nacht aan het stopcontact, nauwelijks bijgeladen is! Geert slaakt een zucht. Op dat stopcontact in de badkamer zit natuurlijk niet genoeg spanning! Waarom maken ze het je in hotels toch zo moeilijk? Vanavond maar een ander stopcontact zoeken.Wanneer we terug in de lobby van het hotel komen, staat Donald Duck op de fotolocatie. Annelies en Jolien gaan in de rij staan voor een autogram en een foto. Daarna wandelen we naar 1010 Disneyland Resort Paris 2009Disneyland Resort Paris 2009

het park. De mist is al wat minder, en het lijkt er sterk op dat de zonnestralen de mist weldra helemaal zullen doen verdwijnen. Het ziet ernaar uit dat het een stralende dag wordt.Om half tien staan we bij de ingang van de Walt Disney Studios. Zo te zien zijn de poortjes net open gegaan. We willen de rest van de dag in het Disneyland Park doorbrengen, maar we zouden nu toch wel graag eerst Crush’s Coaster willen doen. We gaan ervan uit dat de wachttijd bij de opening van het park miniem zal zijn. We lopen dus meteen naar het grote blauwe gebouw. We zijn blijkbaar niet de enigen met dat idee, want de wachtrij groeit snel aan. Nu is het wachten tot 10.00 uur, het moment waarop het park officieel opent en we dus binnen gelaten worden in de attractie. Maar helaas, om vijf over tien is er nog weinig beweging te merken. Een stem kondigt door de luidsprekers aan dat er een technisch probleem is en dat er alles aan gedaan wordt om het probleem zo spoedig mogelijk te verhelpen. Ons geduld wordt dus nog eventjes op de proef gesteld. Uiteindelijk gaat de attractie pas om 10.20 uur open. Even later zijn we binnen en kunnen we, onder het gekwetter van de twee zeemeeuwen bovenop de Angel’s Cove kiosk, plaatsnemen in een van de schildpadgondels.Na ons wervelende onderwateravontuur gaan we terug het park in, en merken dat er iets te doen is op Place des Stars. Daar staat de ‘Toon Train’: een aantal mobiele sets met characters, elk in hun eigen set: Knabbel en Babbel, Lilo en Stitch, Clarice, en Donald en Daisy.Nu de Studio Tram Tour nog. Hier bedraagt de wachttijd een half uurtje. Eenmaal aan boord verschaffen Jeremy Irons en Irène Jacob ons deskundige uitleg. Hoe vaak je Catastrophe Canyon al meegemaakt hebt, het blijft een indrukwekkende bedoening. Een gedeelte van de route gaat schuil achter schuttingen. Hier is Disney blijkbaar bezig met een opknapbeurt, of, wie weet, misschien wel iets nieuws...Zoals gezegd willen we de rest van de dag in het Disneyland Park doorbrengen, dus na onze tramrit gaan we die kant op. Om tien voor twaalf stappen we Town Square op en worden meteen aangesproken door Tim, een Nederlandse CM die een kleine enquête van ons wil afnemen. Hij kijkt even verbaasd op wanneer we hem

vertellen dat we al voor de negende keer enkele dagen in het resort doorbrengen, en hij belooft iets extra’s voor ons te zullen regelen bij ons tiende verblijf. Dat zullen we onthouden, Tim! We weten je wel te vinden wanneer het zo ver is...Na de enquête gaan we naar Frontierland om fastpassen te halen voor de Big Thunder Mountain Railroad (BTM). We weten immers uit ervaring dat hier ook altijd erg lange wachtrijen staan, en dat een fastpass hier echt geen overbodige luxe is. Wanneer Geert bij de fastpass-automaat komt, blijkt dat er iets scheelt met de machine. Daarom moet hij zijn ingangstickets niet in het apparaat stoppen en krijgt hij zomaar vier fastpasses van een CM. Geert vindt het prima zo, want dat betekent dat hij meteen elders nog fastpasses voor een andere attractie kan halen. Even nadenken... Buzz Lightyear! Dat vindt Jolien beslist leuk.Terwijl Geert naar Discoveryland gaat om fastpasses voor Buzz te halen, blijven Miche, Annelies en Jolien rondhangen in Main Street, want straks komt hier Minnie’s Party Train


voorbij. We kennen het treintje nog van onze vorige trips, waar het nog dienst heeft gedaan in meerdere parades, en als Disney’s Character Express. Eigenlijk is Minnie’s Party Train net hetzelfde als Disney’s Character Express, maar het treintje is nu in de kleuren van Minnie geschilderd (rood met witte stippen). Op ieder wagonnetje staan een aantal characters. Op Central Plaza, vlak voor het kasteel, houdt het treintje halt en stappen alle figuurtjes uit. Ze verspreiden zich over de omgeving, en dan kun je met ze op de foto of kun je ze om een autogram vragen.Het hele character-foto-autogram-gebeuren verloopt in Parijs heel wat chaotischer dan in Amerika. Dat hebben we bij vorige bezoeken ook al ondervonden. In Amerika staat iedereen netjes in de rij zijn of haar beurt af te wachten, en heeft zowat ieder character een begeleider die alles in goede banen leidt (maar nauwelijks moet ingrijpen, want de mensen zijn er erg gedisciplineerd). Als je aan de beurt bent, kun je probleemloos enkele foto’s maken zonder dat er andere mensen in de weg staan. In Parijs staat iedereen rond een character te drummen en wordt het maken van zo’n foto zo goed als

onbegonnen werk. Bovendien weet je nooit aan welke kant je moet aanschuiven, want het character kan zich ineens omdraaien en mensen aan de andere kant beginnen ‘bedienen’... In Parijs zouden ze hier toch eens werk van moeten maken. Op sommige locaties doen ze heet wel, maar lang niet overal.Onze aandacht wordt getrokken door enkele characters bij het Théâtre du Château. Daar is de zaak wel goed georganiseerd. Op het grote podium staan Assepoester en haar prins, maar daarin zijn we niet echt geïnteresseerd. Op het verhoog achter de tribunes staan een konijn en een kip. Jolien denkt dat het de paashaas en een paaskuiken zijn, en wil er dus graag eens bij. Geert herkent het konijn als Brer Rabbit uit Song of the South, maar we hebben geen idee wie de kip is. [Nvdr: achteraf heeft Geert dit natuurlijk wel opgezocht – met dank aan Google. Het bleek te gaan om Clara Cluck uit de oudere Mickey Mouse-cartoons.]Terwijl we in de rij staan aan te schuiven, ontdekt Geert een bekend gezicht tussen de menigte: Yves (‘Stokkie’) van het DLRPfans-forum. Yves heeft een digitale spiegelreflex om zijn nek hangen, en dat brengt Geert op het idee


om hem te vragen een foto van ons vieren te nemen. Yves kan dat ongetwijfeld stukken beter dan de CM die bij de characters staat, en verklaart zich meteen bereid. Als tegenprestatie maakt Geert daarna op zijn beurt een foto van Yves en zijn vriendin Joke.Terwijl we in de buurt van Central Plaza zijn, willen we de nieuwe show It’s Party Time... With Mickey and Friends bekijken, maar een stem kondigt door de luidsprekers aan dat de show van 13.00 uur wegens onvoorziene omstandigheden is afgelast. Pech, maar geen nood: er zal zich beslist nog een gelegenheid voordoen om het nieuwe showtje te zien.Na een praatje met Yves en Joke trekken we verder naar Fantasyland, en we hebben er bij It’s a Small World een toevallige ontmoeting met de twee muizen Perla en Suzy, die daar ook op stap zijn. Van zodra Annelies en Jolien de muizen zien, rennen ze er naartoe met hun autogramboekje, en ze willen natuurlijk ook samen met de muizen op de foto.We willen graag om 14.00 uur terug op Central Plaza zijn voor de volgende voorstelling van It’s Party Time, en vragen ons af wat we in de tussentijd kunnen doen. Het antwoord is snel gevonden: Alice’s Curious Labyrinth. Altijd leuk, en meestal geen of een te verwaarlozen wachtrij. We laten Annelies en Jolien voorop lopen en volgen hen doorheen de doolhof. Uiteindelijk komen we bij het kasteel van de Queen of Hearts en amuseren we ons eerst nog wat bij de lachspiegel, alvorens we de toren van het kasteel beklimmen.Na de doolhof en het kasteel van de hartenkoningin trekken we opnieuw naar Central Plaza, waar we tot onze ontgoocheling te horen krijgen dat de show van 14.00 uur óók niet door gaat. Een CM die van alle kanten met vragen bestookt wordt, weet ook niet meer te vertellen. Hij heeft ook geen idee waarom de show is afgelast en kan ons niet vertellen of er vandaag nog een show zal zijn. Afwachten dus...Geert vraagt Jolien of ze bang is van draken en of ze al eens onder het kasteel is geweest. Jolien antwoordt op beide vragen ontkennend, en dus nemen we nu een andere route terug naar Fantasyland: via La Tanière du Dragon, waar in een duister hol een slapende draak ligt, die Jolien echter per ongeluk wakker maakt.

Voordat het beest helemaal ontwaakt, pakken we dus snel onze biezen en lopen we langs de andere uitgang naar buiten.We besluiten om aan te schuiven in de wachtrij bij Pinocchio’s Fantastic Journey. Een kwartiertje later maken we in sneltreinvaart het hele verhaal mee en korte tijd nadien staan we terug buiten. Wat nu? De carrousel! Ook hier moeten we een klein kwartiertje wachten. We kunnen dit nog mooi in ons schema inpassen alvorens het tijd is om onze fastpass voor Buzz Lightyear te gebruiken.Na ons ritje met Le Carrousel de Lancelot gaan we via It’s A Small World naar Discoveryland, en onderweg komen we toevallig Minnie’s Party Train tegen. Voorop loopt Alain, DLRP’s beroemdste CM, die ons aanmaant opzij te gaan voor het treintje.Even voor drieën gaan we via de fastpass-ingang Buzz Lightyear Laser Blast binnen, waar we ondanks de fastpass toch nog een behoorlijk eindje moeten aanschuiven. Geert wordt bijzonder vrolijk van het muziekje dat we in de wachtrij te horen krijgen, en alweer beleven we Disneyland Resort Paris 2009Disneyland Resort Paris 2009 1313

dolle pret met onze laserpistooltjes. Op een bepaald moment blijven de karretjes eventjes stil staan, wat ons in de gelegenheid stelt om extra punten te vergaren. We halen betere scores dan gisteren.Na Buzz gaan we naar Frontierland, om onze fastpassen voor Big Thunder Mountain te gebruiken. Ook hier moeten we nog eventjes aanschuiven, maar gelukkig een heel stuk minder dan de mensen zonder fastpass. Zoals gewoonlijk wordt het ook hier weer een erg leuke rit. Op de lift hill moet Geert wel zijn vingers in zijn oren stoppen, want hier maakt het treintje een hels lawaai. Voor de rest is het weer genieten!Wanneer de dolle rit met het op hol geslagen mijntreintje afgelopen is, begint het stilaan tijd te worden voor de Once Upon A Dream Parade. We vinden een plaatsje in Main Street, vlakbij Lilly’s Boutique. Terwijl we zitten te wachten, besteden we onze tijd nuttig met het schrijven van enkele ansichtkaarten. Jolien is van plan een heel verhaal naar haar ouders te schrijven, maar ze maakt nogal grote letters en na amper één zin staat het kaartje al vol. Gelukkig staat het belangrijkste staat er wel op: ‘De paashaas is

geweest!’Zoals gewoonlijk is de parade weer een van de hoogtepunten van onze trip. De imagineers van Disney hebben hier alweer een bijzonder knappe prestatie geleverd. De floats zijn erg mooi afgewerkt, met de professionele zin voor detail die we van Disney gewoon zijn. We hebben deze parade nog maar een paar keer eerder gezien. We hebben er pas voor het eerst kennis mee gemaakt bij ons vorige bezoek, in 2007. Geert maakt weer heel wat foto‘s van de floats, de characters en de dansers.We hopen dat de volgende voorstelling van It’s Party Time... With Mickey and Friends niet afgelast wordt, en blijven dus in Main Street rondhangen. Maar we zijn nog wat te vroeg. Geen nood, in Liberty Arcade gaan we eens naar het Vrijheidsbeeld kijken – wat meteen weer de herinnering oproept aan ons bezoek aan New York – en daarna lopen we even het Emporium binnen om naar alle leuke spulletjes te kijken die er te koop worden aangeboden.Derde keer, goede keer: It’s Party Time gaat nu gelukkig wél door. Een leuk muzikaal showtje met Mickey, Minnie en hun bekende vrienden. Geert heeft al een filmpje op het


internet gezien, maar voor de rest van ons gezelschap is het volkomen nieuw. De kinderen zijn vooral blij met de slingers aan het einde.Na de show besluiten we het park te verlaten en richting Disney Village te trekken voor ons avondmaal. We zijn een kwartiertje te vroeg in Café Mickey, maar dat blijkt gelukkig geen enkel probleem en we krijgen een tafel toegewezen op de benedenverdieping, bij het raam. Er lopen al twee characters door het restaurant, en later volgen er nog een heleboel meer. Annelies en Jolien kiezen voor een hamburger met frietjes; Geert en Miche laten hun keuze vallen op Ariel’s Delight: een pastaschotel met zeevruchten. In afwachting van de hoofdmaaltijd krijgen we heerlijke broodjes geserveerd.Maar zoals we dat gewoon zijn in Café Mickey, is hier van rustig tafelen nauwelijks sprake. Om de haverklap krijgen we bezoek van een of ander figuurtje, en worden de autogramboekjes en het fototoestel weer bovengehaald. Niet alleen de kinderen, maar ook Miche en Geert gaan af en toe mee op de foto met de figuurtjes.We nemen ruim de tijd en brengen uiteindelijk bijna twee uur in Café Mickey door. Het eten smaakt uitstekend, en Geert doet zich

tegoed aan twee glaasjes Chardonnay en een Café Gourmand als toetje: een lekker kopje koffie vergezeld van een aantal lekkere mini-gebakjes. Wel een beetje vreemd dat de koffie in een grote mok geserveerd wordt, die uiteindelijk niet eens halfvol is... De kinderen doen zich tegoed aan het kinderdessertbuffet: niet enkel snoepjes, maar ook gezond, vers fruit.Na het avondmaal gaan we nog eventjes terug naar het Disneyland Park, maar erg veel kunnen we jammer genoeg niet meer doen. Geert had gehoopt op een ritje in Indiana Jones et le Temple du Péril, maar op het infobord staat dat die attractie al sinds 20.00 uur gesloten is, hoewel het park nog tot 21.00 uur open blijft. Een kleine tegenvaller. In Discoveryland willen we de trein nemen, maar dat wordt uiteindelijk ook niets. Na een hele poos wachten komt de trein er aan, maar we mogen er niet meer in. Er komt nog één trein achter, maar die kan ons maar één halte ver brengen. De moeite niet om te wachten, besluiten we, en we trekken dus nog maar eens naar It’s A Small World. Dat wordt meteen de laatste attractie van de dag.Het park sluit vandaag een uur vroeger als gisteren. Jammer, vinden Annelies en Jolien, die


vreemd genoeg nog absoluut niet moe lijken, maar Miche en Geert zijn van oordeel dat we allemaal best een uurtje extra slaap kunnen gebruiken.Rond half elf zijn we weer in ons hotel. Geert wil nog postzegels kopen om de kaartjes te kunnen versturen, maar de voorraad is op. Morgenochtend zijn er weer nieuwe postzegels, belooft de CM ons.Terug op de kamer heeft Geert een vreselijke dorst en haalt een frisse cola uit de minibar. Dit wordt alweer onze laatste nacht in Newport Bay Club. Het besef dat we morgenochtend jammer genoeg alweer de koffers moeten pakken, is geen prettig vooruitzicht, maar we prijzen ons gelukkig dat we nog een volle dag te gaan hebben. Geert gebruikt het stopcontact van de staanlamp om Annelies’ mobieltje op te laden. Even over elf wordt het stil op de kamer...


Dag 3 – dinsdag 14 aprilWanneer we de kamer uit gaan, vinden we het ‘Express Checkout’-envelopje aan de deurknop. Geert legt het ongeopend op het nachtkastje. Eerst lekker ontbijten. Om half acht zijn we bij het restaurant. We laten het ons heerlijk smaken. De broodjes zijn hier toch echt wel bijzonder lekker. Jammer dat we dit vanaf morgen weer zullen moeten missen.Terug op de kamer merkt Annelies dat haar mobieltje weer niet volledig opgeladen is. Ze zal wat spaarzaam met de batterij moeten omgaan. Geert opent de ‘Express Checkout’-enveloppe en controleert de rekening. Enigszins tot onze verbazing staat de cola die Geert gisteravond uit de minibar gehaald heeft, er op! Hoe konden ze dat weten? Blijkbaar is de minibar uitgerust met een of meer sensoren, die merken wat je eruit haalt.Dan volgt het op één na vervelendste moment van de trip: koffers pakken. (Het allervervelendste is natuurlijk het moment dat we weer naar huis moeten.) Wanneer alles ingepakt is, gaat Geert in de kamer op inspectie, om te zien of niemand iets vergeten is. Daarbij ontdekt hij drie ongebruikte stopcontacten in de kast achter het televisietoestel. Aha! dat zijn vast goeie stopcontacten, waar je probleemloos een accu kunt opladen. Jammer dat hij dat niet eerder heeft ontdekt. Onthouden voor de volgende keer!We laten de koffers achter in de auto en gaan in de hotelshop kijken of er een nieuwe lading postzegels gearriveerd is. Inderdaad: de postzegels zijn voorradig, en onze ansichtkaartjes kunnen op de bus.Rond twintig over negen lopen we het Disneyland Park binnen. Bij de aparte ingang voor hotelgasten staat verdacht veel volk aan te schuiven, maar alleen hotelgasten zoals wij en mensen met jaarpassen mogen er in. De andere bezoekers moeten onverbiddelijk wachten tot tien uur. We besluiten meteen naar Discoveryland te gaan en de kortste weg te nemen, dus op Town Square duiken we de Discovery Arcade in en lopen vervolgens via Plaza Gardens – waar stellingen staan en werkers bezig zijn met een opknapbeurt – naar Buzz Lightyear Laser Blast.

Bij Buzz staat een wachttijd van 25 minuten aangekondigd, maar in werkelijkheid blijken het er gelukkig slechts tien te zijn. Bij het buitenkomen merken we tot onze verbazing dat Autopia al open is, en het is pas kwart voor tien! De wachtrij valt op het eerste zicht erg mee, dus we gaan aanschuiven. Nu het kan, moeten we Miches favoriete attractie toch nog een keer doen. Tijdens vroegere trips heeft een gesloten Autopia te vaak voor een teleurstelling gezorgd.Na Autopia tijd voor Star Tours. Geert heeft deze attractie vorige keren vaak in z’n eentje gedaan, maar nu willen zijn reisgenoten ook graag mee. Het kwartiertje in de wachtrij is snel om, want de wachtrij bij Star Tours is volgens Geert even leuk als de attractie zelf. Hij maakt dan ook een heleboel foto’s, wat met zijn nieuwe dslr uitstekend lukt zonder flits. Geert is bijzonder tevreden over het resultaat. Als je hier flitsfoto’s maakt – wat veruit de meeste bezoekers doen –, dan is de sfeer op de foto’s helemaal zoek en baadt alles in een kil wit licht. De mooiste foto’s krijg je echter als je een toestel hebt waarmee je zonder te flitsen


scherpe en kleurrijke foto’s in een duistere omgeving als deze kunt maken. De vlucht zelf verloopt zonder noemenswaardige incidenten. De piloot is duidelijk nog wat onervaren, maar uiteindelijk zet hij de Starspeeder 3000 toch weer veilig aan de grond.We besluiten Space Mountain: Mission 2 deze keer over te slaan. Misschien is het ondertussen al wat gebeterd, maar onze herinnering aan de vorige keer is een vrij schokkerige ervaring, en tegenwoordig rijden we veel liever in Aerosmith Rock’n’Roller Coaster, een enigszins vergelijkbare attractie die een stuk soepeler loopt. Bovendien is Jolien ook voor Space Mountain nog te klein.We lopen naar Central Plaza, en Jolien vraagt wanneer we nu eindelijk eens boven in het kasteel gaan kijken. Geert heeft haar gisteren verteld dat op de bovenverdieping van het kasteel het verhaal van Doornroosje te zien was, en Jolien blijkt een grote fan van Doornroosje te zijn. Ze is nog nooit eerder boven in het kasteel geweest, dus we mogen dit nu zeker niet overslaan. Geert maakt enkele foto’s van de prachtige brandramen en wandtapijten, en van

de boeken waarin het verhaal te lezen staat.Behalve Pirates of the Caribbean gisterenavond, hebben we nog helemaal niets van Adventureland gezien, realiseren we ons. Dus snel daarheen, om een kijkje te nemen bij Skull Rock en bij de piratenboot, en om ons uit te leven op de hangbrug. De drijvende brug blijkt tijdelijk ontoegankelijk wegens herstellingswerkzaamheden.Nu we in Adventureland zijn, gaan we ook een fastpass halen voor Indiana Jones. Op de terugweg willen via Colonel Hathi’s Pizza Outpost naar Frontierland, maar bij de Pizza Outpost zorgen een massa figuurtjes voor heel wat oponthoud.Eenmaal in Frontierland gaan we naar Woody’s Roundup Village. Daar staat een lange wachtrij om bij Mickey, Minnie, Jessy en Woody te kunnen. Als we nu in de rij gaan staan, komen we in tijdnood. Maar Annelies en Jolien kunnen wel zonder aanschuiven met Donald op de foto, en we kunnen ook nog enkele foto’s maken bij Stinky Pete en bij het paard uit Toy Story.Ondertussen is het al bijna tijd om weer richting Indiana Jones te gaan. Maar omdat Jolien nog te klein is voor deze attractie, kiezen Miche en Jolien liever voor een rustig boottochtje met de Mark Twain, terwijl Annelies en Geert met plezier over kop gaan in de mijnwagonnetjes van Indiana Jones et le Temple du Péril.Annelies en Geert hebben niet twee, maar vier fastpasses, en in principe kunnen ze nog een tweede keer, maar ondertussen is de rij wachtenden bij de fastpass-ingang zó lang geworden, dat ze het er niet voor over hebben om nog een keer aan te schuiven. Annelies en Geert trekken dus terug naar Frontierland, waar ze Miche en Jolien aantreffen op een bankje bij Thunder Mesa Riverboat Landing.We bevinden ons nu vlakbij Phantom Manor, en we vragen Jolien of ze bang is van spoken. Jolien toont zich van haar dapperste kant, antwoordt ontkennend op de vraag, en verklaart zich bereid om met ons mee te gaan naar het spookhuis. Er is een wachtrij van een half uurtje. In de wachtrij achter ons staan twee rare snuiters met een doodshoofdmasker op. Wellicht echte Phantom Manor-fans. Gelukkig blijken ze verder ongevaarlijk.1818 Disneyland Resort Paris 2009Disneyland Resort Paris 2009

Via de shortcut (de ‘geheime gang’) tussen Frontierland en het einde van de Liberty Arcade verlaten we het westerngedeelte van het park. In de gang vinden Annelies en Jolien bij toeval twee toverstaffen. Wellicht hebben twee andere prinsesjes die daar verloren, maar er is verder niemand in de buurt. Dan zullen ze wel voor de eerlijke vinders zijn, nemen we aan?Aangekomen op Central Plaza blijkt Party Time bezig. We blijven nog even kijken en lopen daarna verder door naar het pleintje tussen Videopolis en Space Mountain, want we willen graag nóg een nieuwe show zien: It’s Dance Time in Discoveryland, met Stitch. Er staan enkele kleine podia, met eromheen cirkels op de grond geschilderd. De cirkels zijn verdeeld in vier verschillend gekleurde kwadranten: rood, geel, blauw en groen. Een grote affiche die aan de zijkant van Space Mountain bevestigd is, laat meteen een voorsmaakje zien van wat er komen gaat. We zijn er nog maar net, of de dansers komen er aan. Ze dragen futuristisch aandoende pakken, de vrouwen in het roze, de mannen in het blauw. Hun leider draagt een combinatie van blauw en roze en rijdt op rolschaatsen. Ze maken het publiek warm voor de komst van

Stitch. Even later komt er een vreemd uitziend ruimteschip de scène opgereden. Dan komt Stitch naar buiten. Hij speelt voor de gelegenheid voor dj en laat een aantal dansnummers horen. Aan de zijkanten van het ruimteschip geven rode, gele, blauwe en groene lampen aan op welk cirkelkwadrant je je voeten moet zetten om de dansjes mee te doen. Lang niet iedereen slaagt daar goed in, maar het is natuurlijk allemaal voor de fun. Annelies en Jolien doen vrolijk mee, maar Geert en Miche beperken hun rol tot die van toeschouwers. Geert gebruikt natuurlijk weer het excuus dat hij foto’s moet maken, en foto’s maken terwijl je danst, dat gaat nu eenmaal niet zo vlot.Na Dance Time gaan we terug naar Fantasyland, waar we een ritje met Casey Jr. en een boottochtje door Le Pays des Contes de Fées willen maken, maar er hangt een bordje dat beide attracties vandaag gesloten zijn. Pech dus.Misschien kunnen we een hapje gaan eten? Geert beveelt Mr. Todd’s aan, waar we buiten op het terrasje kunnen zitten. Helaas slagen we er niet in een voor iedereen bevredigende keuze te maken uit het menu, en we besluiten onze maaltijd uit te stellen. We willen via het kasteel


terug naar Main Street, maar ook dat lukt niet. De doorgang doorheen het kasteel is afgesloten, en we moeten omlopen. Het is nog ruim vijftig minuten vóór de parade begint, en Geert vindt het wat overdreven dat de doorgang nu al afgesloten is...Uiteindelijk komen we rond vijf over half vier in Main Street aan, en langs de kant zitten al heel wat mensen te wachten op de parade. Miche, Annelies en Jolien willen de parade graag nog een keer zien, maar Geert zit het niet meer zitten om nog zo lang te staan wachten, en gaat liever een dubbele cappuccino drinken op het terrasje bij Market House Deli.Door de luidsprekers wordt aangekondigd dat het park vandaag bezoek heeft van een Spaanse folkloregroep. Even later paradeert de groep door Main Street en brengt zo wat onverwacht extra entertainment voor de wachtende menigte. Even later komt de ‘echte’ parade langs, en omdat Geert nog altijd van zijn cappuccino aan het genieten is, maakt Annelies voor de gelegenheid enkele foto’s.Wanneer de parade afgelopen is, verlaten we het Disneyland Park en trekken we opnieuw naar de Walt Disney Studios. We willen immers

graag ook Stars ’n’ Cars nog een tweede keer zien, en nu liefst van op een goede plek, voor het podium.In de Studios aangekomen merken we, enigszins tot onze verbazing, dat er een wachtrij van amper tien minuten is bij de Tower of Terror. We hebben nog ruim de tijd, en besluiten ons nog eens naar de Twilight Zone te laten meevoeren. In werkelijkheid moeten we uiteindelijk toch iets meer dan twintig minuten wachten. Wanneer we bij de liftschachten aankomen, worden we door een van de cast members – gekleed als liftboy – onverwacht begroet in het Nederlands. Het is Aaron! Geert kent Aaron van het DLRPfans-forum en andere Web 2.0-sites, en maakt meteen een foto van hem in zijn Hollywood Tower Hotel-outfit.Even later zitten we in de lift, die ons beurtelings omhoog brengt en weer naar beneden laat vallen. We zijn helemaal niet bang, maar genieten van de sensatie, ook Jolien. Miche ervaart nog maar eens wat gewichtloosheid is, wanneer ze haar compactcamera, die tot dan toe gewoon rond haar nek hing, ineens voor zich uit ziet zweven. Het doet haar denken aan de beelden van de Space Shuttle of het 2020 Disneyland Resort Paris 2009Disneyland Resort Paris 2009

internationale ruimtestation in de documentaires op tv, waar Geert vaak naar kijkt. Daar zweven ook allerlei dingen zomaar door de lucht.Vijf voor zes staan we weer met beide benen stevig en veilig op de begane grond. Annelies en Jolien haasten zich naar Place des Stars en vinden zonder moeite een plaatsje op de eerste rij, voor het podium. We zijn nog mooi op tijd. Van hieruit hebben we een prima uitzicht.Na Stars ’n’ Cars is het zeven uur en gaat het park sluiten. Met spijt in het hart komen we tot het besef dat het einde van deze Disney-trip weer langzaam maar zeker nadert. Maar het sluitingsuur van het park betekent niet dat we al meteen naar huis moeten gaan... We trekken naar de Disney Village en besluiten te gaan eten bij Annette’s Diner. Ondertussen hebben we wel honger gekregen. En passant ontdekt Geert bij de Gaumont-bioscoop een reuzegrote poster voor de nieuwe Star Trek-film, die in mei wereldwijd in première gaat. Alweer iets om naar uit te zien!Voor de ingang van het restaurant staat een kleine wachtrij, en terwijl we geduldig onze beurt afwachten, krijgen we al een menukaart in de handen gestopt, zodat we alvast onze keuze kunnen maken.Het is voor het eerst dat we Annette’s Diner uitproberen, en het valt bijzonder goed mee. We hebben er al vaak over gehoord en gelezen, en willen het nu toch eens zelf ervaren. Hier wordt de Amerikaanse keuken geserveerd, maar een hamburger bij Annette’s is toch echt niet te vergelijken met een hamburger bij McDonald’s. De porties zijn hier erg groot en erg lekker. Het restaurant is ingericht in de stijl van de jaren vijftig, en een van de obers beweegt zich voort op rolschaatsen. We zitten vol verstomming te kijken hoe hij met z’n rolschaatsen de trap afglijdt.Annelies eet een hamburger, Jolien een hot dog, Miche kiest voor een Be Bop Burger (met kaas en veel paddenstoelen) en Geert laat zijn keuze vallen op Annette’s Greatest Hits (een combinatie van een mini Chili chili dog, een mini Rock’n’Roll burger en mini Fab’ulous burrito wraps). Uiteraard voor iedereen met frietjes. Tijdens de maaltijd beginnen de obers en diensters ineens een dansnummertje uit te

voeren op de tonen van Aretha Franklin’s Think. Enkele jaren geleden hebben we precies hetzelfde meegemaakt in Café Mickey.Miche en Geert krijgen er echt niets meer bij, maar de kinderen eten nog een toetje: Annelies kiest voor een heerlijke fruitsalade; Jolien voor een vanille-ijsje met chocoladesaus en smarties.Het is negen uur wanneer we het restaurant verlaten. En neen, we willen nog steeds niet naar huis. We hebben tijdens deze trip nauwelijks tijd doorgebracht met shoppen, en willen dat nu goed maken met een bezoek aan de shops van de Disney Village: de Disney Store, Disney Fashion, Hollywood Pictures en World of Toys. Annelies koopt een T-shirt van High School Musical. Een uur later leggen we ons eindelijk neer bij het feit dat de tijd van afscheid nemen aangebroken is, en begeven we ons naar de parking van hotel New Port Bay Club, waar ons autootje op ons staat te wachten.Na een probleemloze autorit komen we een behoorlijk stuk na middernacht veilig terug thuis. We hebben de voormiddag vrij genomen om uit te slapen, maar daarna begint het gewone leven weer...


BesluitWe kunnen tevreden op deze trip terugblikken. Het begon al met een bijzonder vlotte heenrit. Eenmaal ter plaatse vielen de wachttijden al bij al goed mee, en alweer hebben we drie dagen stralend weer gehad. Zondagmorgen was het weliswaar bewolkt (maar droog) en maandagochtend een beetje mistig, maar voor de rest alleen maar stralende zonneschijn.We hebben een aantal nieuwe ervaringen opgedaan: we hebben nieuwe showtjes gezien en nieuwe attracties bezocht, en we hebben een nieuw restaurant uitgeprobeerd. We zijn zelfs vroeg genoeg opgestaan om nog (deels) van de EMH te kunnen profiteren. Met de kinderen hebben we absoluut geen last gehad. Ze hebben zich voorbeeldig gedragen. Jolien is erg braaf geweest, en ook voor Annelies was het leuk dat Jolien erbij was.Op dag 1 was was DLRP exact 17 jaar oud, maar van die verjaardag hebben we verder niets gemerkt.Geert heeft voor het eerst de camcorder thuis gelaten en zich volledig kunnen uitleven met zijn nieuwe fototoestel. Video’s van de showtjes die we gezien hebben, kunnen we naar believen bekijken op www.dlrpfans.be.We hebben het gevoel dat we op deze trip meer attracties en minder winkeltjes gedaan

hebben. We hebben inderdaad weinig spullen gekocht, we hebben er gewoon geen tijd voor gehad. Dat zullen we dus moeten goedmaken op onze tiende trip...Wat hebben we geleerd?• Dat het op een feestdag zalig rijden is. • Dat de EMH enkel van toepassing zijn op het DLP, niet op de WDS. • Dat Rémy in Rendez-vous des Stars een mini-audio-animatronic is, en geen full sized character. • Dat sommige attracties (zoals Indiana Jones) al een uur eerder sluiten dan de rest van het park. • Dat de stopcontacten verstopt zitten in de kast achter het tv-toestel. • Dat er waarschijnlijk druksensoren en bewegingsdetectoren in de minibar zitten. • Dat Jolien fan is van Doornroosje. N.B.: deze info is naar alle waarschijnlijkheid ook wel voor een deel op het DLRPfans-forum terug te vinden, maar Geert is de laatste tijd wegens tijdgebrek wat minder actief geweest op het forum en is niet in staat geweest om alle topics grondig door te lezen.


http://www.dlrpfans.be/