En lang niet alle wegen zijn mooi geasfalteerd.
“Waarom doe je dit, ik neem altijd alleen foto’s
van mooie dingen”.
Maar achter de zandwegen ligt een
mooi verlaten strand op de meest wes-
telijke punt van Cyprus, het Akamas
schiereiland
Calamares.
Hoe vaak kan iemand dat eten.
“Ik altijd’’ zegt Taric.
En verdomd ...
Onafzienbaar strand. Een strandtent met vader, moe-
der, en kind. Vier bezoekers op 10 kilometer. Waar le-
ven die mensen van? Maar ze hebben calamares.
Als contrast. Net zoveel
naar het oosten als het
schiereiland westelijk van
ons hotel ligt. Golf Club
(Korineum) Beach. Ver-
zorgd, nieuw en deels nog
onder constructie. Maar
het zwemt prima.
In de avond, terug in de buurt van het hotel,
een diner bij een Indiaas restaurant. Punjab.
Lekker, en een keer geen tomaten of cala’s.
Bellapais (zo staat het in de gids), ook wel Beylerbeyi (zo staat het op de kaart).
Je zoekt je soms mottig hier. Tomtom heeft het eiland nog niet ontdekt.
De volgende dag, na het zwembad na-
tuurlijk, gaan we naar het mooie dorp-
je Bellapais. Een beroemde abdij is het
toeristische hoogtepunt van dit ge-
bied.
En Taric gaat weer vol goede moed mee. Opmer-
kelijk dat hij zoveel “stomme oude dingen” wil
bezoeken. Maar er is altijd een motivator te vin-
den. Kelders, kerkers, inquisitie. Heerlijk!
Maar dat betekent wel dat er
veel opgeklommen en afgedaald
en weer geklommen en gedaald
moet worden. Klimspierpijn op
de zwemspierpijn ...
En naast/in de abdij is er weer een restaurant.
Het beste restaurant van de trip. We hebben er
twee keer gegeten. Met carpaccio, kofte, lamsko-
teletten en heerlijke rijst ...
Maar deze meneer
had een oplossing. Hij
zat zo ongeveer in zijn
ijsjesvitrine (de ther-
mometer wees nog
net geen 40 graden
aan) en riep, zodra ie-
mand in de buurt
kwam, in wel 20 talen:
“lekkere ijsjes”.
Taric verstond feilloos
ice cream. Hij had ten-
slotte al enkele dagen
les van zijn Engelse
vriend George.
Top Related