Web 2.0

Het medialandschap na TalpaTop 10 Utrecht

OORLOG OP DE TRANS

het officiële verenigingsblad van SV Contact

nr. 1 jaargang 7k r i t i s c h m e t e e n k n i p o o gcom’infoCIW and the CityMuziek met een boodschap

2

23467810121314151617181920

Welcom’info

Bestuurspagina

CIW and the city

Op zoek naar CIWerk

Antwoord verkeerd

CIW-debat

Doolhof

Verslaafd

Top 10 Utrecht

Muziek met een boodschap

com’nextHolland’s next top flop

Comfortpolis

Omgekeerd Kortjakje syndroom

Humorpagina

Tom Koole

Com’info is samen met de website www.svcontact.nl het officiële orgaan van SV Contact, de studievereniging van Communicatie- en Informatiewetenschappen inUtrecht.

Jaargang 7 - nummer 1Verschijnt 4 keer per jaar

HoofdredacteurArthur Stolwijk

EindredactieCarolien BlonkLorenz van Gool

Lay-outLorenz van GoolArthur StolwijkTom van de Wetering

IllustratorLorenz van Gool

RedactieCarolien BlonkLorenz van GoolMaartje van der HeijdenJorik van der HoekAnouk HuninkMichiel KraijkampMarrit MüskensMarjolein SchoutenFrank Thies

Met dank aanTom Koole

Contact viaredactie@svcontact.nl /Postvakje SV Contact op KNG 29 - Secretariaat

Verkrijgbaar opDrift 21 & 23, Trans 10, KNG 29 & 80, Letterenbi-bliotheek

colofon

beste lezers,Het studiejaar is weer begonnen en of het nou je eerste jaar is of niet, waarschijnlijk heb je je goede voornemens alweer uit het vet getrokken: op tijd beginnen met plannen, direct al je teksten lezen, je teksten samenvatten en ga zo maar door.

Ik kan maar één ding zeggen: veel succes daarmee!

Maar mocht je het even helemaal gehad hebben, kruip dan even lekker op de bank met een lekker kopje thee of koffie (en een koekje, heel belangrijk!) en de Com’info en kijk wat de wonderlijke wereld van CIW je nu weer te bieden heeft.

Hoofdartikel is ditmaal het grote CIW-debat: 7 juni was er in Trans 10 een debat tussen CIW-studenten en –docenten over hoe de studie ervoor staat en hoe de studie zou kunnen worden verbeterd. Een zeer succesvol debat dat, met dank aan Tom Koole (zie ook verderop in de Com’info), zeer zeker een vervolg zal gaan krijgen.

Maar natuurlijk is er nog veel meer te lezen: Frank vuurt zijn kogels af op het Nederlandse televisielandschap, Carolien behandelt haar avonturen bij een zorgverzekeraar, Lorenz geeft je 10 dingen die je in Utrecht gedaan moet hebben, Marjolein solliciteert er op los, Jorik schrijft over CIW and the City, Maartje koppelt communicatie aan muziek en Anouk behandelt het Omgekeerd Kortjakje syndroom.

En dat is nog niet eens alles!

Kortom: lees ze en heel veel succes en plezier dit collegejaar! Maak er wat van!

Arthur Stolwijk | hoofdredacteur.

//> welcom’info

3

//> sv contact

Commissiewerk voor SV Contact is meer dan een gezellige hobby. Het is namelijk de ideale praktische aanvulling op de theoretische studie CIW. Velen beseffen niet dat een vereniging als SV Contact verdacht veel overeenkomsten vertoont met het bedrijf waar je later terecht hoopt te komen. Wie serieus aan de slag gaat in een van de commissies plukt daar op lange en korte termijn de vruchten van. Veel actieve leden wisten tijdens hun studie al te scoren met hun CV vol commissie-ervaring. Lees hier hoe SV Contact dit duwtje in de rug kan zijn bij het vinden van een droombaan!

Je leert organiserenOf het nu gaat om een Bedrijvendag, een spectaculair Gala, een geheel verzorgde Buitenlandse reis, een spetterende In-troductie of een Ouderdag: als lid van een commissie leer je organiseren. Elk project, van groot tot klein, zal tot een goed einde gebracht moeten worden. Als hoogopgeleide is de kans groot dat je later ook grote projecten gaat coördineren. Fijn als je de verschillende stappen die nodig zijn voor een professioneel communicatieplan, de promotiecampagne voor een evenement of de lancering van een website al eens uitgedacht hebt.

Je leert communicerenAls actief lid kom je met alle facetten van de com-municatie in contact. Een commissie kan alleen goed functioneren als de interne communicatie goed is. Taken zullen efficiënt verdeeld moeten worden, waarna iedereen een helder verslag van de voortgang uitbrengt. Ook zal de commissie als geheel zich moeten presenteren naar studenten, docenten en/of bedrijven: de externe commu-nicatie. Wie zijn communicatieve vaardigheden traint in een commissie, zal later in het bedrijfsle-ven niet voor grote verrassingen komen te staan.

Je leert media professioneel ge-bruikenProfessioneel mediagebruik maakt communiceren gemakkelijker. Bij SV Contact willen we in toenemende mate innovatieve media gaan inzetten, om het commissiewerk nog leerzamer te maken. Tijdens je studie communiceer je via media als Google Docs, Wiki’s, Forums, RSS-feeds en “social websites” als Scribd, YouTube, Slideshare en del.icio.us. Hierdoor kun je je toekomstige werkgever als geen ander advies leve-ren over mediagebruik bij bedrijven.

Je leert van ervaren collega’s Veel leden zijn al meerdere jaren actief in verschillende commis-sies en hebben zo ontzettend veel kennis opgedaan. Graag zorgen zij ervoor dat jij net zo goed wordt in het plannen en uitvoeren van onze projecten! Daarnaast zitten er in de Redactiecommissie en de Commu-nicatiecommissie tekstschrijvers, webdesigners, filmmakers en speci-alisten in het ontwerpen van maga-zines, flyers en posters. Wie op weg wordt geholpen door deze profes-sionals zal binnen no-time docent of werkgever met multimediale crea-ties kunnen imponeren.

Je verrijkt je CV met ervaringStudievertraging of niet, ooit zal je de stap van studeren naar werken gaan maken. Communicatiegerela-teerd commissiewerk voor SV Con-tact zal hierbij meer indruk maken dan enkel een jarenlang baantje als vakkenvuller bij Albert Heijn. Na-tuurlijk kun je ook tijdens je studie al een bijbaan hebben die je CV ten goede komt. Voor studenten zonder nuttige baan of studie wordt com-missiewerk echter sterk aangera-den!

Je communiceert met bedrijvenEen onderscheidend CV zal echter niet altijd genoeg zijn. Veel studenten krij-gen een baan aangeboden via vrienden of kennissen. Ook dit zogenoemde za-kelijke netwerk zal door commissiewerk een boost krijgen. Ten eerste kom je bij SV Contact veel in contact met medestu-denten. Een deel van hen zou nu of later een geschikte business partner kunnen zijn. Ten tweede zal je voor je commis-siewerk in contact komen met bedrijven. Het beste voorbeeld van zo’n commissie is natuurlijk de Bedrijvendagcommissie, maar ook bij het zoeken van sponsoren loop je als actief lid potentiële werkge-vers tegen het lijf.

Je gaat een spannende, gezellige tijd tegemoet!Bovenal ga je als actief lid bij SV Contact natuurlijk een spannen-de, gezellige tijd tegemoet. Je gaat met je commissie werken aan een project waar je voor de rest van je leven trots op kunt zijn. Wat of hoeveel de verrichte arbeid later ook op mag leveren, het belangrijkste is dat er een geslaagde introductie, activiteit, ou-derdag, bedrijvendag, Com’info, buitenlandsereis, of spetterende gala’s, feesten, websites en films zijn neergezet.

7 redenen om in een commissie te gaan

3

4

07:00u

Vroeg opstaan? Dat deed je misschien nog wel eens op de

middelbare school, maar hier kun je deze absurde bezigheid

vrijwel definitief schrappen. Op een enkel tentamen na, begint

de dag voor een CIW’er zo doorgaans tegen 10 á 11 uur. Nog

even lekker doorslapen dus.

11:00u

Rol uit bed, realiseer je dat je over een kwartier hoorcollege

hebt op Drift 21, kleed je aan binnen 12 seconden en spring

met een boterham in je mond op je fiets, richting centrum.

Eenmaal aangekomen volg je een van de vele hoorcolleges die

voor jou van toepassing zijn dit eerste jaar. Zo kun je luisteren

naar de verschillende manieren om een film te analyseren

bij Beeld en Geluid, de sociale en technologische aspecten

van Second Life ontdekken bij Geschiedenis en Theorie van

de Nieuwe Media en er achter komen dat een ogenschijnlijk

simpel verzoek als ‘Is er nog koffie?’ aan de basis kan staan van

ellenlange discussies tijdens het vak Samenhang in Tekst en

Discourse (voor visuele ondersteuning: MISCOMMUNICATIE

op tube.svcontact.nl). Gelukkig is daar ook de pauze, om weer

even bij te komen van al deze nieuwe informatie, wat natuurlijk

meteen een prima gelegenheid is om wat te kletsen met je stu-

diegenoten. De hoorcolleges duren gemiddeld ruim anderhalf

uur, waardoor je dus meestal om 1 uur weer buiten staat. Tijd

om een hapje te gaan eten.

13:00u

Utrecht biedt een breed scala aan lunchmogelijkheden. Zo is

er natuurlijk het beroemde Broodje Mario op de Oude Gracht,

waar je enkele meters verder ook een McDonald’s treft voor de

meer fast-food georiënteerde mens onder ons. Je kunt er ech-

ter ook voor kiezen om koers te zetten richting winkelcentrum

Hoog Catharijne bij het Centraal Station, om daar een pizza-

broodje van Bakker Bart (persoonlijke favoriet!) te combineren

met een shopsessie. Voor de liefhebbers van een fraai uitzicht

is de La Place op het dak van de V&D ook zeker een aanrader,

waar je een smakelijk broodje weg kunt werken terwijl je

uitkijkt over het bruisende Utrecht. Of je gaat toch weer naar

de McDonald’s, die ook een vestiging heeft in Hoog Catharijne,

met een enorme zwart-wit panoramafoto van Utrecht op de

muur. Het kan allemaal.

15:00u

Tijd om de kennis die je tijdens het hoorcollege hebt opge-

daan toe te passen in een bijbehorend werkcollege. Hier ga je

bijvoorbeeld aan de slag met een populair-wetenschappelijk

verantwoorde website tijdens Communiceren in het Acade-

misch Domein; verbeter allerhande teksten op de site van de

//> com’mence

Het is weer die tijd van het jaar. Vakantieliefdes worden per sms gedumpt, zwembroeken, tenten en opblaasboten worden onder in de kast geknik-kerd en de eerste studieboeken en readers zijn waarschijnlijk al weer aangeschaft. Kortom, het begin van het studiejaar staat voor de deur! Voor sommigen een welkome hereniging met de vele vrienden en kennissen die ze in hun eerdere ja-ren als CIW’er hebben opgepikt, maar voor som-migen ook een heel nieuw begin. Nog maar net op kamers, weinig tot geen bekenden in Utrecht, en dan ook nog eens dat zooitje ongeregeld dat zich CIW’ers noemt als nieuwe studiegenoten. Ik kan je echter vertellen, heb vertrouwen. Zeker als je lid wordt van studievereniging SV Contact heb je voor je het weet een bescheiden wagon-lading gezellige en gevarieerde vrienden. Maar dan moet je ze wel tegenkomen natuurlijk. Om je daarbij een zetje in de goede richting te ge-ven, volgt hier een overzicht van wat een CIW’er zo gemiddeld uitspookt op een doorsnee dag.

CIW and the City

5

Gemeente Utrecht bij Instrueren en Overtuigen en onderzoek

de mediahype rondom Bokito bij het vak Media, Cultuur en

Maatschappij. Werkcolleges duren meestal ongeveer even

lang als de hoorcolleges, dus tegen 5 uur is je dag studiegewijs

afgelopen. Maar studentgewijs nog lang niet.

18:00u

Je gooit nog gauw een last-minute afgemaakte opdracht in

een van de docentenpostvakjes op de Kromme Nieuwegracht

29 (waar je op de zolder tevens het hoofdkwartier van het

bestuur van SV Contact vindt) als je je realiseert dat je lunch

inmiddels alweer 5 uur geleden is en het dus tijd wordt om aan

het avondeten te gaan denken. Het leukste is natuurlijk met

een clubje medestudenten bij iemand thuis iets eetbaars pro-

beren te produceren, maar je kunt er ook voor kiezen ergens

in de binnenstad een studentenhap te gaan scoren. Zo kun je

naar de Florin of de Stairway to Heaven gaan voor een gunstig

geprijsde, degelijke maaltijd, maar kan ik ook zeker de Mick O’

Connels aanraden, vlakbij de Drift. In deze Ierse pub kun je op

de maandag, dinsdag en woensdag voor vijf euro kiezen uit

een vijftal wisselende maaltijden, variërend van een smakelijke

kipsaté met rijst en kroepoek tot bijvoorbeeld de vegetarische

lasagna. Omdat Utrecht tevens ongeveer 327 Döner Kebab-

zaken per vierkante meter kent (de Amsterdamsestraatweg is

hier een sterk voorbeeld van), kun je er natuurlijk ook voor kie-

zen een turkse pizza (Lahmacun, voor de kenners) naar binnen

te werken, voor doorgaans zo rond de twee euro. Vanwege de

late sluitingstijden van deze tentjes, is het vooral onder stu-

denten ook bijzonder populair om na het uitgaan hier nog een

warme hap te nuttigen. Over uitgaan gesproken…

22:00u

Na een lange dag van intensief studeren is een koud biertje

natuurlijk altijd bijzonder welkom. Je kunt hiervoor terecht in

een van de vele cafeetjes die de binnenstad van Utrecht rijk

is. Vlakbij Hoog Catharijne is café Olivier aan te raden, een

relatief chique tent in een oude kerk, met bijzonder vrien-

delijk personeel. Aan de Oude Gracht kun je ook terecht bij

Kafé België, waar je meer dan 100 biersoorten kunt proberen,

terwijl je ondertussen geniet van een fijn bakje warme tor-

tillachips met scherpe saus. Iets verderop, aan de andere kant

van de gracht, tref je café ’t Oude Pothuys, een sfeervolle tent

in een ruim keldercomplex (dus op grachtniveau), waar je op

de woensdagavond van gratis live jazz kunt genieten. Als het

op donderdag zo tegen middernacht loopt en je je genoeg

moed hebt ingedronken om een dansje te willen wagen, kun je

vanuit ’t Oude Pothuys meteen enkele deuren verder door naar

poptempel Tivoli. Relaxte, licht ‘alternatieve’ dansmuziek en

een goede sfeer. Is het echter de eerste dinsdag van de maand,

dan zijn veel CIW’ers na de maandelijkse borrel te vinden in

de Storm, en op de maandagavond is het vooral de Arena

onder het stadhuis waar men uitgaand CIW treft. Die laatste is

door de bierprijs van 1 euro vooral zo tegen het einde van de

maand/studiefinanciering erg geliefd onder studenten. Voor

meer informatie specifiek over het uitgaan in Utrecht wil ik jul-

lie graag doorverwijzen naar een artikel van Robbie Vermeulen

dat hij schreef voor de eerste Com’info van vorig jaar. Dit artikel

is te vinden op de site van SV Contact (www.svcontact.nl), bij

het onderdeel “Com’info” in het linkermenu.

04:00u

Het is na het uitgaan meestal rond deze tijd dat de CIW-stu-

dent enigszins beneveld zijn fiets weer opzoekt, en koers zet

naar zijn of haar studentenkamer. Of naar de studentenkamer

van een zojuist ontmoette knappe dame of jongeman natuur-

lijk. Hoe dan ook, enige nachtrust zal zeker van pas komen,

want morgen is er weer een dag. Gelukkig deden we niet aan

vroeg opstaan.

Jorik

6

//> com’solliciteren

Loop over de Oudegracht of door Hoog Catharijne en de kans is groot dat je wordt aangesproken door studenten die je proberen een goed doel aan te smeren. Als je daarna uitgeput neerploft op een terrasje, zit het er dik in dat je door een student bediend wordt.

Overal om je heen kun je werkende

studenten vinden. Dat is niet vreemd als

je je bedenkt dat recentelijk onderzoek

van de gemeente Utrecht laat zien dat

het aantal werkzoekenden in Utrecht aan

het afnemen is door de aantrekkende

economie. De voorspellingen voor

volgend jaar zien er ook veelbelovend uit.

Helaas betekent dat niet dat je onderuit

gezakt in je stoel kunt gaan zitten: je bent

immers niet de enige die aan de bak wil

komen.

Het aanbreken van een nieuw schooljaar

is één van de momenten waarop veel

studenten bijbanen proberen te zoeken.

Als je net naar de studentenstad bent

verkast dan kun je meestal wel een

extraatje gebruiken om lekker te gaan

stappen of om je nieuwe stek leuk in te

richten. Ook voor studenten die er al enige

tijd vertoeven is het leven niet goedkoop.

Hoe relaxed is het dan om niet continu op

je centen te hoeven letten!

Vrienden raadplegen is een van de

gemakkelijkste manieren om te weten

waar banen worden aangeboden. Je

kunt ook borden afgaan, die hangen in

universiteitsgebouwen en staan in de

etalages van uitzendbureaus. Een andere

optie is om te surfen langs vacaturesites

of de gratis stationskranten door te

bladeren.

Op zoek naar CIWerk

Het sturen of achterlaten van een

sollicitatiebrief en CV is de volgende stap

waarmee je je voet tussen de deur van

de werkgever kan krijgen. Alhoewel je

niemand tegenover je hebt zul je toch

met minder middelen de werkgever

moeten zien te overtuigen van jouw

geschiktheid dan wanneer je op gesprek

gaat. Het spiegelen van wat de werkgever

in zijn vacature zet is een handige manier

om jouw motivatie aan te laten sluiten

bij wat hij ziet als de ‘ideale’ werknemer.

Dat laatste kun je met een korreltje

zout nemen, maar ja het is beter om de

werkgever in de waan te laten dat hij met

de perfecte kandidaat te maken heeft.

Met CIW mag het wel duidelijk zijn dat

communiceren in je straatje ligt, maar

uiteindelijk gaat het er toch om dat je het

op het juiste moment weet waar te maken.

Heb je een kater, heb je even je dag niet of

heb je weinig tijd om je voor te bereiden

dan kunnen een paar simpele dingen bij

solliciteren al een groot verschil maken:

op tijd komen, er verzorgd uitzien en met

een grote glimlach binnenstappen zit het

er dik in dat je jezelf en de werkgever in

een goede stemming brengt!

Veel van de tips zul je al eens eerder

hebben gehoord, maar het kan nooit

kwaad om ze even op te frissen zodat je

zo meteen helemaal klaar bent om ‘jouw’

bijbaan te scoren. Maar pas op dat je

geen werkslaaf wordt, want je leeft maar

eenmaal en er is geen betere tijd dan je

studententijd!

Marjolein

7

//> com’columnDe nachttrein heeft een gevarieerde

bevolking. Er is een samenloop van

mensen die kort hebben geslapen en

mensen die al lang niet hebben geslapen.

Aan te wijzen in de populatie is altijd een

deel reizigers dat naar Schiphol gaat en

een deel mensen waarvan ik niet helemaal

weet wat ze nog gaan doen ’s nachts. Net

als dat ik me afvraag waar al dat verkeer

op de snelweg ’s nachts heengaat als ik

naar het vliegveld wordt gebracht door

mijn moeder, verwonder ik me over de

bestemming die iedereen heeft in de

nachttrein. Een buitenlandse vrouw die

naast mij zat rent geschokt naar de deur

bij station Den Haag en roept naar een

meneer buiten ‘Rotterdam?’ waarna ze

terug komt en haar kinderen vertelt dat

het Rotterdam niet is. Haar kleinste meisje

vraagt iets in een andere taal, waarna de

moeder moedeloos zegt dat ze vanavond

niet meer in Amsterdam komen. De

waarheid is hard; ik heb ze in de gaten

gehouden en ik denk dat ze op de vlucht

zijn. Zeker omdat ze geen bagage bij zich

hebben, enkel een grote toilettas die het

kleinste meisje aan het lusje vasthoudt als

mooie dameshandtas.

‘Wij zijn toch óók al onderweg’ zegt mijn

moeder dan in de auto als ik zeg ‘Waar

gaan al die mensen toch allemaal heen?

Het is midden in de nacht!’ En daar heeft

mijn moeder gelijk in net zoals ze altijd

gelijk heeft over wat ik het beste kan

doen als ik keelpijn denk te krijgen.

Gisteravond was het me opgevallen dat

er heel erg veel reizigers met grote koffers

waren in de nachttrein. Die stapten bij

Schiphol uit, waar ze ingeruild werden

voor vier dronken mannen die ‘ketsie-

ketsie’ gespeeld hadden. Je komt er niet

onderuit, voor je het weet heb je een

gesprek met die mensen. Een vriend van

mij vind het altijd de mooiste gesprekken,

maar van mij mag de hele nachttrein een

stiltecoupée worden.

Om geen gesprek te krijgen wat er toe

zou doen bedacht ik me opeens iets

dat een vriendin had gezegd. Wanneer

de mannen vroegen of we wel eens in

Nijmegen kwamen antwoordden wij:

‘Goed, heel goed’. Bij elke vraag gaven

wij antwoord op een andere vraag. Waar

we woonden werd ‘maar ik wil nog wel

boodschappen doen straks’ en hoe we

heetten vertelden we niet, ze dachten

toch dat we allebei een Ellen waren

omdat we op een Ellen leken. Ze dachten

volgens mij dat alle meisjes op Ellen

leken. Die antwoorden namen ze niet

van harte, maar het kon ze niks schelen.

Of ze het niet eens doorhadden of dat zij

nou dachten dat wij gek waren weet ik

niet, maar ik hoop dat laatste. Verkeerd

antwoorden is zo gek nog niet. Toen ik

het nog niet had uitgevonden en zei dat

ik communicatie studeerde moesten ze

heel erg hard lachen. Heel erg hard.

Marrit

ANTWOORD VERKEERD

8

//> com’frontatie

Initiatiefnemers van dit eerste CIW-debat zijn Tom Koole en Frank Hakemulder, die ook samen de opleiding coördineren. Doel van de bijeenkomst is volgens Hakemulder: “de discussie uit de wandelgangen te halen en systematisch te bespreken.” Dat de studie net zo stabiel is als een kaartenhuis is nu immers wel bekend. Het wordt tijd met concrete oplossingen te komen en daarom willen beide coördinatoren een kwaliteitsplan met verbeterpunten voor de opleiding schrijven. Wie denkt dat deze heren zich hiervoor op hun kamer opsluiten heeft het mis. Het kwaliteitsplan wordt “zonder autoriteit” geschreven omdat zowel docenten als studenten tevreden moeten zijn met het resultaat. Daarom staan Koole en Hakemulder open voor feedback van iedereen die iets met CIW te maken heeft. Bovendien gaan zij er in het kwaliteitsplan vanuit dat de studie nog niet bestaat. Om de ideale opleiding te kunnen creëren wordt deze vanaf scratch opgebouwd. CIW krijgt een extreme make-over.

Dat CIW een gedwongen huwelijk tussen

twee verschillende disciplines is, is voor

aanvang van het debat duidelijk te merken.

De communicatiedocenten nemen plaats aan

de ene kant van de zaal terwijl de nieuwe

mediawetenschappers aan de andere kant

dicht tegen elkaar aan kruipen. “Hier is

nog een plekje!”, klinkt het zodra er na

aanvangstijd nog een docent arriveert.

Het is net een middelbare schoolklas op

schoolreis dat de bus inholt om de zitplaatsen

te verdelen. Koole noemt het een gedenkwaardige bijeenkomst omdat er nog nooit zoveel docenten van beide disciplines aan een gemeenschappelijk overleg hebben deelgenomen. De Verenigde Naties zijn er niets bij. Volgens Koole is er wel regelmatig overleg tussen docenten van beide kampen geweest maar was de opkomst dermate laag dat het niets aan de onderlinge verstandhoudingen veranderde. Dat de communicatiedocenten zich op de Trans hebben genesteld

en die van nieuwe media KNG 29 hebben ingenomen helpt natuurlijk ook niet. Zo kom je elkaar nooit tegen voor een praatje bij de koffieautomaat of kopieermachine.

De eerste confrontatie gaat tussen Rick Dolphijn en Frank Jansen. Dolphijn trapt af met een pleidooi over het ‘nieuwe leren’ waarbij de leraar een stapje terug doet en de leerling meer zijn eigen weg zoekt. Montessorionderwijs op de universiteit. Kan gelijk die belachelijke aanwezigheidsplicht worden afgeschaft. Je ontsnapt als TBS’er gemakkelijker aan een inrichting dan als student

aan de universiteit. Ook bepleit Dolphijn dat er meer

originele teksten gelezen moeten worden in plaats van

eindeloos gefilterde samenvattingen. Ik kan niet wachten

tot we de originele werken van Plato bij selexyz moeten

afhalen. Heb ik op de middelbare school tenminste niet

voor niets Grieks geleerd. Frank Jansen reageert op de voor hem karakteristieke wijze op de voorstellen van zijn collega. In plaats van meer vrijheid voor de studenten wil hij de broekriem juist strakker aanhalen. De enige manier waarop leerlingen de lesstof onder de knie krijgen is door te “oefenen, oefenen, oefenen.” Wie na de middelbare school van het betere stampwerk verlost denkt te zijn komt bij Jansen dus bedrogen uit. Het is wachten op het moment dat hij ook het schooluniform wil herintroduceren.

Na een beschaafde onderlinge discussie waarbij de deelnemers elkaar netjes laten uitpraten en Hakemulder driftig meeschrijft, betreden Tom Koole (letterlijk) en Marianne van den Boomen de arena. Na een vermakelijk fictief verhaal over de studie Recht & Leven komt Koole tot de conclusie dat beide disciplines elkaar niet naar het leven moeten staan maar juist moeten samenwerken waardoor een voor Nederlandse begrippen unieke gecombineerde expertise ontstaat.

Het is 7 juni 2007. Buiten is met het 25 graden warm voor de tijd van het jaar maar in lokaal 1.01 op Trans 10 in de Utrechtse binnenstad is het goed toeven. Bakjes gevuld met druiven en aard-beien zorgen samen met frisdrank geschonken in plastic bekertjes voor de nodige verfrissing. In het lokaal bevindt zich een bonte verzameling docenten, studenten en een enkele studieadviseur die discussiëren over hoe het verder moet met de opleiding CIW. Nadat de kruitdampen zijn opge-trokken, blijken de verstandhoudingen binnen de studie er nog slechter voor te staan dan in het Midden-Oosten.

Gaza aan de Trans

9

Van den Boomen is het niet met hem eens en neemt ons mee terug naar de tijd waarin ze, gehuld in een paarse overall, fanatiek demonstreerde. Als een Dolle Mina oreert ze over de kracht van de confrontatie van verschillende paradigma’s terwijl de neerlandici en nieuwe mediawetenschappers elkaar juist uit de weg gaan. Een bewuste non-confrontatie van de twee CIW-paradigma’s die er mede oorzaak van is dat studenten zich volkomen schizofreen een weg door de studie proberen te banen.

Na het aanhoren van de zorgvuldig

voorbereide en geënsceneerde

confrontaties komt het besef wat er de

oorzaak van is dat je niet in één zin aan

je grootouders kunt uitleggen wat de

studie CIW inhoudt. De opleiding wordt

verscheurd door docenten die niet met

elkaar willen samenwerken. In plaats

daarvan prijzen zij hun eigen werkveld de

hemel in en laten die van hun collega’s links

liggen. Dit CIW-fundamentalisme maakt de

studie tot een slechte versie van AVRO’s

Sterrenslag waarbij de deelnemers elkaar

op alle mogelijke manieren proberen af

te troeven. CIW is een loopgravenoorlog

waarbij beide kampen zich op de Trans en

Kromme Nieuwegracht hebben ingegraven.

Met gevaar voor eigen leven bewegen CIW-

studenten zich tussen beide locaties die

enkele tientallen meters van elkaar liggen

maar waar in werkelijkheid een wereld van

verschil tussen zit.

Na wederom een beschaafde discussie bedankt Koole de aanwezigen en kondigt aan dat er nog meer debatten zullen volgen. Eenmaal buiten lijkt de gedroomde samenwerking verder weg dan ooit. “Ik zou nog niet naast de artikelen van sommige collega’s dood gevonden willen worden”, klinkt het, waarop één van de deelnemers boos wegloopt. Vooralsnog lijkt niet iedereen de confrontatietheorie te waarderen. Een deel van het gezelschap begeeft zich daarna volgens planning naar La Fontana waar gezamenlijk zal worden gedineerd. “Is er geen tafelschikking?”, klinkt het kolderiek. Jansen pleit voor een eenheidsmenu en alle gerechten door elkaar te gooien. Met lekker veel peper. Uiteindelijk zit hij gebroederlijk naast Van den Boomen. Beide docenten komen overduidelijk uit een andere

discipline. Jansen bestelt een pizza terwijl Van

den Boomen zich tegoed doet aan een bord

pasta. Voor de rest lijken ze het goed met

elkaar te kunnen vinden. “Ik denk dat wij

goed met elkaar kunnen praten”, aldus Van

den Boomen. Aan de aanwezige docenten zal het dus niet liggen. Aan de afwezige wel. Terwijl het selecte gezelschap zich bereid heeft getoond aan de onderhandelingstafel plaats te nemen, blijven de afwezigen liever in hun loopgraven zitten. Dit terwijl juist zij van groot belang zijn om van CIW de succesvolle opleiding te maken die beide coördinatoren voor ogen staat. Een samenhangende studie waarbij studenten daadwerkelijk academische vaardigheden en theorieën opdoen kan alleen functioneren als iedere docent zich daarvoor inzet in plaats van zich voor de buitenwereld afsluit. Maar ook de studenten zijn een belangrijke schakel binnen de hervormingen. Zij zijn degenen die na het volgen van deze studie de (academische) wereld in moeten gaan met een behoorlijke bagage aan kennis in plaats van vraagtekens. Daarom is aankomend collegejaar voor alle CIW-studenten dé kans om mee te praten over de opzet en inhoud van de opleiding. Hoe meer Web 2.0 wil je het

hebben? Laat daarom ook jouw mening horen. Op het

forum, via de cursusevaluaties of debatteer er onderling

over. Het gaat om je eigen toekomst.

Wil je mee discussiëren over de opzet van de studie of de

pleidooien nog eens nalezen? Kijk op publiekesfeer.nl!

Michiel

10

DOOmet uw gasth

“Omda

t je he

t waa

rd bent.

”

11

OLHOFheren KIP en EI

NU MET GRATIS KORTING !!!

12

//> com’2.0

Wie heeft er nog niet van Web 2.0 gehoord? Bij de echte internetnerd gaat er gelijk een lampje branden. Toch is het

idee van een gevorderd web voor iedereen eenvoudig te begrijpen. Bovendien is het nog leuk ook als je je er even in

verdiept. Ik, als fan van Web 2.0, voel me nu helemaal thuis op het internet. Over de hele wereld wordt dit nieuwe

internet vooral de hemel in geprezen. Toch voelt er iets niet goed. Web 2.0 kent voor mij namelijk ook een keer-

zijde…

Wat is Web 2.0?

Heel kort gezegd is Web 2.0 een manier van denken over internet.

Het internet wordt hierin gezien als een platform om allerlei soorten

data te delen: foto’s, video’s, nieuwsberichten, je persoonlijke leven.

Denk bijvoorbeeld respectievelijk aan websites en applicaties

als Flickr, YouTube, NUjij.nl en Hyves. Dit is slechts het topje van

de ijsberg wat Web 2.0 te bieden heeft. Tientallen variaties op

bovenstaande websites zagen het licht. Verder zijn er net zo veel

‘social bookmarking sites’ zoals Digg of del.icio.us, websites waarop

je je favorieten kan delen met de wereld. Delen staat dus centraal bij

Web 2.0. Al dat delen op al die sites zorgt echter voor het grootste

probleem van Web 2.0: je ziet langzamerhand door de bomen het

bos niet meer.

Het bos dat Web 2.0 heet

Ik zal dit even toelichten. Elke dag komen er steeds meer websites

die op één of andere manier de Web 2.0-mentaliteit uitstralen.

Dit is leuk en aardig, maar hebben we niet genoeg aan één

enkele website voor alle video’s? Eén website voor het nieuws?

Natuurlijk niet, internet is “big business” dus moet er geld verdiend

worden door te concurreren. Dit levert bijvoorbeeld leuke online

gevechten op tussen Microsoft, Yahoo! en Google, die om de beurt

internetbedrijfjes opkopen om de beste 2.0 websites aan te kunnen

bieden.

En geld wordt er met bakken verdiend. De kracht van Web 2.0

websites en applicaties is namelijk dat het delen en het zoeken van

data zo lekker makkelijk is, vandaar het succes. Door de lage drempel

wordt er van alles gedeeld: nutteloze, maar zeker ook nuttige

informatie. Zo blijf ik op de hoogte wanneer er weer een interessant

nieuwsbericht of artikel online staat door middel van RSS-feeds (ook

al zo’n handige uitvinding uit het 2.0-tijdperk). Voordeel hiervan is

dat ik door heel veel sites op de hoogte wordt gehouden. Maar het

nadeel is …dat ik door heel veel sites op de hoogte wordt gehouden.

Je leest het goed, het is precies hetzelfde. Alle informatie wordt zó

makkelijk aangeboden, dat je er toch wel op klikt en het toevoegt als

RSS-feed. Langzamerhand raak je het overzicht kwijt. Gelukkig is daar

Netvibes. Juist, weer een handige 2.0 tool die RSS-feeds voor je

verzamelt op je eigen startpagina.

Overzichtelijker wordt het zeker. Maar er komt steeds meer

informatie bij! Hoe dat kan? Omdat je binnen Netvibes ook kan

zoeken naar feeds over onderwerpen die je boeien. En allemaal

lekker simpel. Toevoegen dan maar! Gewoon, omdat het KAN. En

ik blijf maar doorgaan. Ik zit elke ochtend wel anderhalf uur al het

nieuws te checken, want het werkt verslavend. Door mijn honger

naar informatie zie ik dus door de bomen het bos niet meer. En dit

allemaal door de kracht van Web 2.0.

Een voorbeeld

Mijn startpagina is Netvibes. Hier kan ik mijn mail checken en zoals

ik al aangaf, op de hoogte blijven van het laatste nieuws. Een feed

van de website eHub vertelt me dat er een nieuwe Web 2.0 site is,

genaamd Fichey. Even kijken dus. Fichey is geniaal, het is een web-

site die de allerbeste (lees: meest opgeslagen) websites, artikelen

of blogs van de dag laat zien op 5 verschillende social bookmar-

king sites. Informatie die de rest van de wereld blijkbaar interes-

sant vindt. Met een klik van de muis scroll ik letterlijk van 10 naar 1.

Verrek, ik kom een website tegen waarin 13 verschillende ‘Web 2.0

logo editors’ worden uitgelicht. Deze website leek me wel handig

en leuk, dus ik sla dat als favoriet op in del.icio.us, ik ‘tag’ de web-

site met doeltreffende woorden om het later terug te vinden. Web

2.0 alom. Zo gaat dat elke dag. Mijn favorieten zijn niet meer te

tellen en mijn eigen database met handige informatie groeit elke

dag. Door Netvibes orden ik mijn RSS-feeds dan wel, maar steeds

moet ik weer een 2.0 applicatie gebruiken om relevante informatie

op te slaan die je anders niet tegen zou komen. Je zou zeggen dat

een “information overload” ontstaat in mijn eigen hoofd, iets wat

het huidige digitale tijdperk kenmerkt. En ik blijf maar aan de gang

om het te ordenen; ik word een echte informatiejunk.

Geloof me, Web 2.0 is iets moois, iets unieks. Het delen en zoeken

van informatie kent geen grenzen. Maar pas op dat je niet ver-

slaafd raakt aan een onzichtbaar bos.

Lorenz

verslaafd aan een onzichtbaar bos

13

//> com’tips10 dingen gedaan MOET hebben

#10 - Zwemmen in de gracht

Vooral leuk tijdens een potje voetballen tegen de docenten. Ervaringsdes-

kundige is Robbie.

#9 – Broodje Mario scoren

Dit broodje is in heel Utrecht bekend, haal er een op de weg van Vreden-

burg naar de Neude.

#8 – Stappen in het centrum

Elke donderdagavond is het raak in Utrecht! Maandagavond CIW-avond in

De Arena.

#7 – Rellen in Ondiep

Doe eens rebels, en ga lekker rellen tegen de politie in Ondiep. Voor meer

informatie: vraag naar Marcel.

#6 – Een wedstrijd van FC Utrecht bezoeken

Stadion Galgenwaard is één van de meest sfeervolle stadions van het land!

#5 – Picknicken op Lepelenburg, in het Wilhelminapark

en in het Julianapark

Heerlijke parkjes, respectievelijk te vinden achter de Kromme Nieuwe

gracht, in de wijk Wittevrouwen en in Zuilen.

#4 – Terrasje pakken op de Neude

Bij de kleinste zonnestraal verandert de Neude in één groot terras!

#3 – Racen tegen bus 3 op de Amsterdamsestraatweg

Veruit de leukste tip. Bus 3 stopt namelijk om de paar seconden overdag;

heel frustrerend. Pak je fiets en probeer hem voor te blijven! Pas wel op

voor de stoplichten…

#2 – Chillen aan de gracht

In de zomer chillen aan de Oudegracht, wie wil dat nou niet?

#1 – De Dom beklimmen

Sommige mensen hebben in hun studietijd hier in Utrecht de Dom nog

niet eens beklommen! Schandalig! Hét boegbeeld van de stad Utrecht, een

aanradertje.

die je in Utrecht

Als nieuwe eerstejaars ben je misschien nog niet bekend met de stad Utrecht. Daarom tien dingen die je in Utrecht gedaan moet hebben!

14

//> com’positie

De boodschap

Het meest bekende liedjesthema is na-

tuurlijk de liefde, waarbij de boodschap

soms (niet altijd met namen) aan een spe-

cifiek iemand is gericht. Een liedje in de

trant van “ik hou van jou, ik blijf je trouw”,

zal niet voor de onbekende luisteraar zijn.

Het blijft de vraag of degene voor wie

het nummer wel bedoeld is dat ooit zal

horen. Zo niet, is er dan sprake van zinloze

communicatie? Of is het dan bedoeld

om iets van je ‘af te zingen’? Ik denk dat

veel artiesten hun muziek ook gebruiken

als verwerkingsmethode. Ze sturen een

boodschap de wereld in om het zelf maar

kwijt te zijn.

Er wordt gelukkig ook muziek gemaakt

over allerlei andere thema’s, met als doel-

groep de onbekende luisteraar. De artiest

wil wat vertellen, mensen ergens bewust

van te maken of aanzetten tot gedrags-

verandering. Voorbeelden van de laatste

twee categorieën zijn Bob Dylans protest-

songs, de welbekende liedjes van muziek-

project Band Aid en ook de artiesten op

Live Earth speelden daarop in. Zij maak-

ten muziek om de aandacht te vestigen

op de opwarming van de aarde.

Muziek met een boodschapZijn songteksten een geschikt communicatiemiddel?

De luisteraar als ontvanger

De vraag is of een luisteraar er ook wat

mee doet. Een wetenschappelijk onder-

zoek daarover heb ik niet, maar een vra-

genrondje bij vrienden levert dit op: een

deel van de mensen luistert amper naar de

teksten en krijgt eventuele boodschappen

ook niet mee. Interessante composities

zijn voor hen belangrijker. Anderen, die

wel naar songteksten luisteren, worden

zich hoogstens bewuster van de situatie

waarover gezongen wordt, maar komen

niet in actie om iets te ondernemen. In dat

geval is de communicatie van zender naar

ontvanger wel goed verlopen.

Muzikale ruis

Er kan ook ruis bij de boodschap ont-

staan, vaak veroorzaakt door de artiest

zelf. Artiesten zetten bijvoorbeeld geen

songteksten in hun cd-boekjes, waardoor

luisteraars meer moeite moeten doen om

de boodschap te begrijpen. Bob Dylan is

daar een voorbeeld van, terwijl hij toch

bekend staat om inhoudelijk sterke tek-

sten. Ook bij ‘9’ van Damien Rice ontbre-

ken de teksten. De boodschap kan ook

vertroebeld worden door binnensmonds,

onverstaanbaar zingen, zoals de broer-

Met de muziekfestivals van deze zomer nog vers

in het geheugen, lijkt het me interessant te kij-

ken naar muziek vanuit het communicatieper-

spectief. De artiest probeert door zijn tekst met

de luisteraar te communiceren. Muziek is dan een

communicatiemiddel en soms zelfs een therapeu-

tisch middel, zoals muziektherapie (waarbij de

patiënten zelf muziek maken om gebeurtenissen

te verwerken). Misschien gaat dat meteen wel erg

ver, laten we muziek eens bekijken met het wel-

bekende zender-boodschap-ontvangermodel.

tjes Gallagher van Oasis soms doen. Een

andere vorm van ruis is verwarring door

een vrolijk klinkende deun te vergezellen

van een verdrietige, vervelende bood-

schap. De band Travis maakt muziek met

een vrolijke deun, maar de naam van het

nummer ‘Why does it always rain on me’

zegt al genoeg over de vrolijkheid van de

tekst.

Het communicatiemodel volgend blijken

er nogal wat hindernissen te zijn om de

bedoelde boodschap ook bij de ont-

vanger te krijgen. Het is alleen de vraag

of artiesten, die hun boodschappen de

wereld in sturen, daar wel bij stilstaan. In

het alternatieve circuit worden liedtek-

sten vaak belangrijk gevonden, maar bij

veel hits, zoals 2 Unlimited met No Limits!,

is dat toch wat minder belangrijk.

Maartje

Wat vinden jullie hiervan? Wat kan bij-voorbeeld de rol van videoclips zijn om de tekst in muziek te begrijpen? Maakt muziek mensen echt bewust? Discussieer verder over muziek als communicatie-middel op forum.svcontact.nl!

No-no, no-no, no-no, no-no,

no-no, no-no there’s no limit

No-no, no-no, no-no, no-no,

no-no, no-no there’s no limit

15

//> com’next

YellowCab Media

is p

owe

red

by:

com

’infoL

ee

s me

er ov

er d

ez

e p

artn

ers

in d

e v

olge

nd

e u

itgav

e!

16

//> com’tv

Ondanks de vele Nederlandse producties en massale media-aandacht, is het John niet gelukt om dagelijks miljoenen mensen naar zijn zender te trekken. Het beoogde marktaandeel van 10 tot 12 procent is blijven steken op de helft. John de Mol wijt het falen van zijn project aan het slechte ‘imago’ dat de zender heeft, en daarmee slaat hij de spijker op de kop.

Met het voetbal – dat bij de NOS zo’n miljoen mensen meer trok – ging het al mis. De wedstrijden uit de Eredivisie werden niet langer in volgorde van belangrijkheid uitgezonden, maar de topclubs werden verspreid over de uitzending. Bovendien zorgden de vele reclameblokken voor nog meer ergernis bij de voetballiefhebbers.

Over De Gouden Kooi – het ‘oogappeltje’ van John - is ook een hoop geschreven. Al voordat het programma überhaupt begon, werden er in de Tweede Kamer al vragen over het programma gesteld. Het format is simpel: een luxueuze villa

met daarin enkele ‘miljonairs’, waarvan degene die er het langst in blijft zitten de villa en een paar miljoen wint. Inmiddels is De Gouden Kooi echter uitgegroeid tot een ordinaire treitershow, waarin geweld wordt toegepast en scheldwoorden rijkelijk vloeien. Extreem geval is miljonair Jaap, die in zijn eigen braaksel rolt om de andere bewoners tot waanzin te drijven. Deze actie is overigens ‘uitgekotst’ door de kijkers.

De programma’s Gooische Vrouwen, Van Speijk, Voetbalvrouwen en de spelshows van de Postcode Loterij weten de kijker wel te boeien, maar de overige kijkcijfers wijzen er op dat de zender Tien een grote flop is. Door het geringe succes draait de zender veel verlies; gesuggereerd wordt zelfs twee ton per dag! Dit gegeven en het wegblijven van de kijker laat John de Mol geen andere keus: hij zal zijn televisieproject moeten opdoeken.

In het geheim heeft John gesprekken met RTL Nederland en SBS Broadcasting. Uiteindelijk sluit hij een deal met RTL,

waarin staat dat John aandeelhouder wordt en de succesvolste programma’s van Tien meeverhuizen naar RTL.

Met het wegvallen van Tien is er plaats voor een nieuwe zender en RTL ziet wel brood in een zender genaamd RTL8. Over die naam zal vast menig vergadering zijn gegaan, getuige de originaliteit. De grootste hits van Tien zullen een plaats krijgen op RTL4 en RTL5, zodat RTL8 een vrouwenzender (en dus tegenhanger van Net5) kan worden.

Het is maar de vraag of RTL er met de komst van de nieuwe zender veel op vooruit gaat. Uit de gepresenteerde programmaschema’s valt af te lezen dat er veelal herhalingen staan geprogrammeerd op RTL8 en dat er weinig vernieuwende programma’s te zien zullen zijn.

RTL-baas Fons van Westerloo gaat ervan uit dat de RTL groep met de komst van de nieuwe zender zo’n drie procent aan marktaandeel zal winnen. Tien behaalt op dit moment zo’n 5 à 7 procent marktaandeel, dus dat is een vrij realistische uitspraak. En een verstandige, want op dit punt ging John de mist in; hij schreeuwde immers van de daken dat zijn zender de televisiewereld op zijn kop zou zetten. Of de nieuwe zender net zo hard gaat floppen als haar voorganger, zal de toekomst dus moeten uitwijzen.

Frank

Holland’sNext Top Flop?

Na twee jaar geprobeerd te hebben een succesvolle zender te worden, gooit Tien de handdoek in de ring. Althans, dat doet John de Mol, de bedenker van het hele concept. Zijn droom om een familiezender te maken die de Nederlanders adoreren, is daarmee in duigen gevallen.

17

//> telecom’Com’pact- Com’pleet- & Com’fortpolis

Honderden keren heb ik de telefoon

over horen gaan en heb ik vragen op

me afgevuurd gekregen over declara-

ties, machtigingen, NoClaim en zorg-

passen. Vaak over dezelfde onderwer-

pen, waarbij ik mijn best moest doen

niet al te verveeld te klinken, maar zo af

en toe werd ik blij verrast met gesprek-

ken die zo grappig, ontroerend of bizar

waren dat ik ze met iemand moest

delen.

Zo is het altijd weer gezellig om een Amsterdamse van boven de 50 aan de telefoon te krijgen, die zich steevast voorstelt met een naam als Jannie of Toos en vaak niet al te ingewikkelde vragen stelt, maar haar zinnen eindigt met “schááát”. Of gerinkel waarbij ik na het opnemen nog de pieptoontjes hoor van een verzekerde die het klantnum-mer aan het intoetsen is. Dit zijn zonder uitzondering oude besjes die een nieuwe bril nodig hebben (en dus het klantnummer niet meer kunnen lezen) of een rollator met defecte remmen willen vervangen. Bovenstaande voor-beelden zijn aan de orde van de dag

in de telecommunicatiebranch van het verzekeringsleven, en kunnen we vaak op de automatische piloot afhandelen. Waar mijn wenkbrauwen wel even van omhoog gingen was een verzekerde die zich verbaasde over het feit dat wij zijn gedeclareerde nota niet hadden uitbe-taald. Na enig speurwerk bleek dit een rekening geweest te zijn voor prostitutie-bezoek en stond er op de stippellijntjes achter de professie “zorgverlener”, de exotische naam Bianca. Toen moest ik meneer op diplomatieke wijze gaan uit-leggen dat hoerenlopen geen verstrek-king is, al voelde ik me die avond wel wat naar over de situatie, nadat bleek dat het hier ging om een verzekerde met een lichamelijke beperking.

En natuurlijk worden de opzienbarende telefoontjes na het indrukken van het “afhandelen-knopje” altijd even met de andere bellers op de afdeling na-gesproken. Zo had een collega van me onlangs een vrouw aan de telefoon, die al bijna knoflook en brandende kruizen had aangeschaft omdat zij de onheilspellende cijfercombinatie 666 in haar klantnummer had. En of wij dat in

godsnaam als de wiedeweerga wilden veranderen, potverdorie! Of de arme man die belde omdat hij al maanden zijn teennagels niet had kunnen knippen en vroeg of wij daar heel misschien iemand voor konden sturen. Helaas leverde ook het intoetsen van “teen” in onze digitale verzekerings-Bijbel (oftewel Kennisnet, waar wij al onze kennis uithalen) niets op voor meneer en moest mijn collega hem helaas na de nodige knipinstructies weer afwimpelen.

Maar helaas worden wij ook geconfron-teerd met hele serieuze zaken, zoals mensen met kanker die bellen voor reiskostenvergoeding naar het Antoni van Leeuwenhoek of zwangere tieners, die het risico lopen zelf voor hun beval-ling te moeten gaan betalen, omdat ze een betalingsachterstand hebben en geschorst zijn voor de basisverzekering. Dit zijn de gesprekken waarbij je altijd even moet slikken en ’s avonds je zinnen moet verzetten in de kroeg. Maar het niet te laat maken uiteraard, want de volgende ochtend hangen ze alweer in grote getalen aan de lijn en moet je ze allemaal weer van advies voorzien. En als de verzekerden dan het gesprek opge-wekt beëindigen met een welgemeend “bedankt” en “een fijne dag” geeft dat toch elke keer weer een fijn en voldaan gevoel.

Carolien

Doordat de regen, de wind en de temperaturen onder de 20 graden mijn oorspronkelijke vakantieplannen behoorlijk hebben geboycot heb ik mijn vrije dagen doorgebracht bij het CallCenter van een zorgverzekeraar, waarvoor ik geen reclame ga maken, maar die de goedbedachte – ok, ik heb wel hart voor de zaak – slogan ‘de zorgverbeteraar’ heeft.

18

//> com’gekeerd

Ontspannen op de werkvloer of gespan-nen in het weekend?

Nu iedereen weer heerlijk uitgerust is van een fijne, maar niet al te zomerse zomerva-kantie, is het aardig om eens de négatieve aspecten van vrije tijd, weekenden en va-kanties te bespreken. Want ook al zullen de meeste lezers het idee hebben dat er nooit een teveel aan vrije tijd kan zijn, toch be-leeft zo’n drie procent van de Nederlandse bevolking weinig lol aan een paar dagen of weken luieren.

Veel mensen komen totaal herboren terug van een week-

endje vrij of een fijne vakantie, maar er is een kleine groep

mensen die te maken krijgt met precies het tegenoverge-

stelde: tijdens hun vrije tijd worden ze ziek en hebben last

van migraine of griep. Dit voorkomen wordt het “Omge-

keerde Kortjakje Syndroom” genoemd: doordeweeks zijn

deze mensen goed van lijf en leden, maar in het weekend

takelen ze danig af. Precies het tegenovergestelde van

hoe het aloude versje luidt: “Altijd is Kortjakje ziek, midden

in de week maar ‘s zondags niet.” Mensen die last hebben

van het Omgekeerde Kortjakje Syndroom hebben veelal

vage klachten, zoals verkoudheid, hoofdpijn, vermoeid-

heid en dergelijke. Ook al klinken deze verschijnselen

misschien niet al te ernstig; zelfs de sterfgevallen nemen

in de weekenden en aan het begin van vakanties toe. Dit

vraagt toch om meer aandacht voor dit ogenschijnlijk

onschuldige kwaaltje.

Natuurlijk zijn er oorzaken waar gevolgen verschijnen.

Voor het Omgekeerde Kortjakje Syndroom zijn, volgens

de psycholoog Ad Vingerhoets, verschillende verklaringen

te geven. De eerste is dat men in de vrije tijd ongezonder

leeft; men drinkt meer alcohol, eet slechter en gaat later

dan normaal naar bed. De tweede is dat alleen al van de

gedachte van alle klusjes die in de vrijde tijd gedaan moe-

ten worden, mensen al ziek worden. Dit is een manier om

onder die verplichtingen uit te komen. De derde verklaring

stelt dat mensen vaak met medicatie hun ziekte uitstellen

tot wanneer ze er ‘tijd’ voor hebben. Wanneer er bijvoor-

beeld een griepje aan zit te komen tijdens werkdagen, wordt

dit met medicatie onderdrukt tot het weekend aanbreekt en

de griep geen hinder kan zijn voor de werkprestaties. Een

vierde, maar nog niet bewezen oorzaak kan volgens Vinger-

hoets de persoonlijkheid van iemand zijn. De ‘omgekeerde

Kortjakjes’ zijn mensen die vaak teveel taken op zich nemen

en teveel eisen aan zichzelf stellen. Hierdoor zijn zij aan

stress onderhevig. Zij zijn perfectionistisch en kunnen moei-

lijk overschakelen van werk naar niets doen. De stress die

hierbij ontstaat, uit zich vervolgens in fysieke klachten, die

zich op hun beurt uiten waneer de persoon niet werkt. Deze

klachten verschijnen pas in de vrije tijd omdat de persoon

zich dan juist wil ontspannen, maar door een verzwakte

weerstand juist ziek wordt.

De oplossing voor het Omgekeerde Kortjakje Syndroom is

simpelweg relativeren. Ook al zien de ‘omgekeerde Kortjak-

jes’ dit anders, werk is niet het meest belangrijke in het leven.

Juist door te luisteren naar je lichaam kun je vermijden een

‘omgekeerd Kortjakje’ te worden. Want stiekem is het soms

juist lekker om een werkdag ziek te zijn en in het weekend in

volle gezondheid leuke dingen te kunnen doen.

Anouk

//> com’op zeg!

//> com’ix

19

(even)1. Laatst was ik in het Land van Inspiratie.

2. Daar kwam ik een meisje tegen met twee hele brave borsten.

3. Ook vloog er een anti-muze rond: als je haar zag, werd je sprakeloos.

4. En even verderop liepen twee gearmde Duitsers: Schwanz und Mietje.

5. Het waren twee wonderbaarlijke mannetjes. Ze hadden beiden last van hun huid, maar keken

totaal niet op tegen hun eczeemkuur. Sterker nog: hun handen jeukten.

6. Ze vertelden me dat ze ook last hadden van hondsdolheid. Ze waren echt dol op honden.

7. Helaas konden ook zij me geen antwoord geven op de vraag hoe het kan dat, als leven

loze objecten de weg van de minste weerstand kiezen, je veters toch altijd weer feilloos in de

knoop weten te raken.

8. Al gauw draaide het gesprek uit op politiek, en ik vertelde ze dat ik in een staat van verwarring

leefde, geleid door een rariteitenkabinet.

9. Zo moeten wij van de regering bang zijn voor moslims. Met hun komst schijnen er namelijk

meer kogels door de kerk te gaan.

10. Maar hé, al is de moslim nog zo snel, de christen achterhaalt hem wel!

11. Ach ja, de maatschappij: de meerderheid is een minderheid.

Arthur

Stel je voor dat CIW niet zou bestaan. Mis-

schien een beetje lastig omdat er ruim 400

CIW studenten rondlopen en tientallen do-

centen aan hen lesgeven. Maar doe je best

eens en stel het je voor. En stel je dan eens

voor dat diezelfde studenten en docenten

met elkaar een nieuwe opleiding zouden

ontwerpen. Wat voor opleiding zou daar

uitkomen? Dat zou ik wel eens willen weten.

Hoe ziet de ideale CIW opleiding eruit vanuit

het perspectief van de huidige CIW-studen-

ten? Als je daar over mocht nadenken zon-

der gebonden te zijn aan de al bestaande

cursussen, waartoe zou dat leiden? En hoe

kijken docenten daar tegenaan, de Film en

TV mensen, de Theatermensen, de docenten

Wie gaat er mee? Deze column verscheen eerder in de Com’info van november 2006

van Nieuwe Media en de docenten

van Nederlands. Hoeveel verschillende

ideale CIW-opleidingen stellen al deze

mensen zich voor? Dat zou ik niet al-

leen willen weten. Dat wíl ik weten.

Want al zijn idealen niet altijd te ver-

wezenlijken, en vaak ook niet allemaal

tegelijk, ze zijn wel een uitstekend

kompas om keuzes op te baseren.

Daarom: wie gaat er mee? Ik nodig alle

CIW’ers uit, studenten en docenten, om

eens met mij mee te gaan naar de hei,

de duinen, of naar een lommerrijk oord

ergens in het bos. Daar gaan we onze

ideale opleiding formuleren – meer

dan één mag - en met elkaar eten,

wandelen, misschien ook voet-

ballen en natuurlijk bier drinken,

want bij idealen hoort bier. Bin-

nenkort rijdt er een bus voor die

ons daarheen meeneemt, als ik

m’n zin krijg.

Het aas is uitgegooid. Eens kijken

wie er bijt.

Uw opleidingscoördinator,

Tom Koole

//> com’tom