ZONET OP SONNET GEZET

SONNETTEN OP FOTOGRAFIELaurens Windig & Corrie Groen

Voor Corrie

Zonet op sonnet gezetwaar titels beelden zijn

Sonnetten van Laurens Windiggepoëtiseerd op fotografisch werkvan Corrie Groen

VOORWOORD

Voor mij was het schrijven van sonnetten een ingewikkelde schrijftechniek. Snap het wel maar het lukte mij niet.Het komt hoofdzakelijk neer op ritme en klank. Heb nu flink wat sonnetten van anderen gelezen en volgens mijnbescheiden mening loopt het wel lekker en krijg ik het niet beter. Wat dat betreft voel ik mij net een fietsenmakerdie maar blijft sleutelen. Ben vlak voor de dood van grootmeester Gerrit Komrij begonnen zijn sonnetten te lezen,nou dat is een kluif hoor.

Er zijn diverse sonnetten met rijmschema’s en klanken. Engelse, Franse, Italiaanse en strikt persoonlijke Komrij-sonnetten. Dan kan ik er ook nog wel tussen met mijn eigen onstuimige sonnetten. Onstuimig is een synoniem vanmijn achternaam: Windig, dus dat is in de sonnettenwereld dan weer een pluspunt. Uiteindelijk heb ik mij ruimeringezet qua afwijkend aantal lettergrepen per regel, per sonnet. Ik hanteer dus 7, 8, 9 en 10 lettergrepen. In dezebundel hanteer ik alleen 10 lettergrepen.

Een van de belangrijkste dichters van sonnetten is de Portugees Fernando Pessoa. Zijn sonnetten zie ik als eenspringplank en hij hanteert diverse lettergrepen per regel, per sonnet naar zijn eigen zin. Persoonlijk ga ik er ookvanuit dat een vast rijmstramien niet afhankelijk is van een aantal lettergrepen per sonnet.

Toen ik begon aan sonnetten, gebruikte ik alleen het rijmschema zonder erop te letten dat het ook om een aantallettergrepen ging, ritme en jambe. Uitvoerige informatie is te vinden via internet: Wikipedia.

Het blijft een uitdaging mij te laten inspireren door fotografisch werk van Corrie Groen. Zonder te weten wat haarbeeldende passie is, nestel ik mij voor de tweede keer in haar werk.

Amsterdam, november 2014 Laurens Windig

TEGEN EEN MUUR

Wat zou jij nu nog moeten omvattenals alles terugkaatst dat gezegd isdus de oplossing is nog ongewiser volgt geen tijd meer om in te schatten

jij doodlopend in voegen laat darrentegen gepleisterde versperringenzwevende muurankers niets afdwingenstarre blikken alleen maar verwarren

denk jouw kale vertakkingen eens invan zogenaamde dierbare vrindenwegvallen geheel naar hun eigen zin

je afvraagt waar reden is te vindendraai rollen nu eens om naar zelf gewinzou jij geen relatie doen ontbinden?

DROOG

Natuurlijk verwelkom ik je gedoogdhoewel er soms bij mij gevoel opdaagtjij alleen antwoordt als iets wordt gevraagdnu het intens ontiegelijk verdroogt

vroeger was het veel meer van tralalakwam jij binnen met gespreide armenik zie ook dat jouw blikken verarmenen oog je als een dooie pierlala

toentertijd had je vette ideeënwij gleden hier en daar behoorlijk uitwat hadden we veel lol met z’n tweeën

gierden met meiden hun lippen getuitsmaakten hun akkers en wilde zeeënfluit jij soms nu stil tussen fluitenkruid?

GEFOSSILISEERD MOERAS

Hieronder brandt de eeuwige krijs plaatsvoor kwade geesten die doden in denaam van God, zij zijn de onbemindevoor hun moorden is hier altijd een plaats

hemel schreiend overvallen wolvenin schaapskleren de mensheid zeer ten spijtmessen gedoopt in vijandschap en nijdonvergankelijk door haat bedolven

gij zult Zijn naam niet ijdel gebruikenwerd als teken aan Musa geschonkentien geboden weet men te ontduiken

maand van inkeer is diep weggezonkenveel hebben zij weten te misbruikeneeuwige dood rond hen is beklonken

TE DIK EN TE SMAL

Maar ook het grachtenpand van Daan en Sjaanwaar vroeger dikke tante Toos omhooggehesen werd, het trapgat was te brooshaar omvang moest beneden blijven staan

ze bleef steken tussen twee etageszwaar lijvig is ze toen omhoog gedruktze ging er jarenlang onder gebuktbleef toen boven achter twee vitrages

soms sloeg ze gastvrij de luiken opentakelend naar buiten werd verworpenmet rollator ging ze boven lopen

Daan heeft toen een buitenlift ontworpendaar is ze meteen weer afgekropenheeft zich daarna uit het raam geworpen

OP DE VALREEP

Laatste moment voor de entree lenteoverheerst er drukte van jewelstemoeder natuur in verwarring: meldt zezomer blijkt de enige absente

loslaten is een grote levenskunstvraag het de winter die wel wil blijvensowieso de herfst wel zal beklijvenForsythia verdoezelt hun afgunst

blijven hangen wordt te druk in de tentgezellig waaien ze tegen elkaaruiteindelijk kost het ze geen cent

maar Forsythia is heel consequentdie tekende voor zijn bloei al bezwaarstroom nou maar weg zoals wij zijn gewend

HET LEGE MEERMIN-BED

Haar omgeving weet niet waar ze verblijftnu is het stil in de Turquoise zeehet treurende koraal heeft geen ideeof ze bij de mensheid is ingelijfd

blauw geel Acanthurus Leucosternonbegrijpt er niets meer van en zoekt zich platde meermin is haar vin soms wel wat zatposeren is haar wens: uit goede bron

maar zonder haar vin verdient ze geen centniet in de Artis en lunaparkenhaar vin is een onmisbaar element

gister zat ze hier haar haar te harkennu op haar krent voor een fotomomentals versteend model in Denemarken

ALLES IS VERBONDEN

Niet over een mensenkring oordelendie zich als stijve harken gedragenevenzo bevroren rietkragensamen zijn ze natuur onderdelen

vrieskou zorgt voor stramheidbij storm en wind volgt er pas bewegingniet weg te trimmen uit hun omgevingwortels nestelen in vasthoudendheid

de wending openbaart bij zomerwindgroeien zij binnen hun natuurlijkheiddoor ritme en zon varieert de tint

mens en natuur vormen verbondenheidhet allergrootste wonder dat men vindtmet hun gelijke: wispelturigheid

ALTIJD ZAL IK JE BEZINGEN

Met bewoners die voor de vensters staanhoe vaak zijn jouw grachten niet bezongenben je toch behoorlijk van doordrongen?kunstschilder Breitner heeft het vaak gedaan

zo fraai zijn de Amsterdamse grachtenzelfs zonder de in bloei staande bomenwaar men lieflijk jouw huizen ziet dromende winter jouw beeld wit wil verzachten

Jacob Olie als eerste fotograafvoor eeuwig jouw schoonheid met ons deeldegeroemd Mokums grootste beeld biograaf

zelfs nog Naatje van de Dam verbeelddeeendrachtig monument statig niet gaaftand des tijd haar ondergang bespeelde

VOORSTELLINGSVERMOGEN

Dikwijls wil ik bij machte verplaatsenverbeeldingskracht zijn gang kan laten gaanonder of boven witte wolken staanrondom groene kasteelgrachten schaatsen

dan laat ik mijn luchtkastelen delenwat erachter schuilt laten ontplooienjou telkens zand in de ogen strooienwat mijn fantasie zou kunnen strelen

zandlopers kunnen als tijd gaan spelenvoor hoelang ik sonnetten kan zettenmijn stem als minstreel zou kunnen kwelen

met luid zeemeeuw gekrijs in duettenschelpen spontaan de zee gaan bespelenkantelende kantelen bezetten

VERKEER

Makkelijker gezegd dan gedaan, maarfiets je er niet altijd zomaar doorheendan is het afstappen en er omheenmet obstakels ben je nog lang niet daar

waar je zijn wilt ben je lang onderwegneem nou het dure openbaar vervoerdat wordt gepromoot, is geouwehoerzo’n ‘in- en uitpas’ veroorzaakt ook pech

vooral als je vergeet uit te checkendan rinkelt de kassa voor je het weetloop je van ellende te schuimbekken

loopfietsen verslijten zolen compleetdan ga je de schoenmaker weer spekkenkortom, het wegverkeer bezorgt veel leed

SEDIMENT

Verbaasd als nieuwsgierige reactieeen onderzeese vulkaanuitbarstingveel krioelend leven als versteningramptoerisme immense attractie

onder lavastroom over Pompejitussen mijn oogkleppen gedetailleerduitzoomend en spottend geïmiteerdals een nep historische collectie

driedimensionaal geprojecteerdop een gevouwen scheepje van papieraan vrijburcht op een sokkel aangemeerd

als sculptuur voor een ander zijn plezierhet is vouwbaar als sage wordt beweerdzonet beschreven op een plek als hier

BUITENBEENTJE

hij wil erbij horen maar het lukt nietdoor zijn aanzicht is hij de dupe vanhet horn-effect door Jan en Allemannegatief beïnvloed tot groot verdriet

door zijn familiare omgevingwordt hij gezien als lieflijk eensgezindondanks de bastaard van een goeie vrindals vreemde eend met iedereen meeging

soms wordt hij beschouwt als een zonderlingondanks men jaloers is op zijn verstandtenminste, dat beweert men onderling

wie is hier ‘men’ in weidevogelstandeen Hollands gevleugelde zuiderlingeentje zonder enige bloedverwant?

EEN NIEUWE WERELD

Het zweeft rustig gaand over de aardewaar de vernieuwde geest liefdevol tooitvreugde de boventoon kleurt: meer dan ooithier leeft het gevoel van eigenwaarde

nergens heerst er enige haat en nijdgeen tranen van verdriet meer domineertdoders zijn allang gepulveriseerdmoord en verderf waarneembaar uit de tijd

natuurlijk sterven in ons verwevenin overgave het aanzijn schenkenhet heengaan volhardt in ieders leven

de eeuwige slaap doet overdenkenevolutie aan leven gegevenhoe zinvol is ons positief denken

EN ER VIELEN LELIES

Zij hebben de kern van ons hart geraaktdroegen hun eigen geliefde kleurenwaarvan takken traag en uitentreurenop velden verbleven; onaangeraakt

ons verbonden onuitwisbaar klaagliedheeft ieder bij de lurven gegrepenwanhopig in maandenlange repenvan niet te stollen tranen van verdriet

hoe ijzig behouden hooggeplaatstenwaarin finaal vergane moed vervalthun oordeel zetelt als een misplaatste

veelvuldig werd hier de lastpost geschaldvanaf de eerste doch niet de laatstevoordat de strenge, strenge winter valt

*vliegtuigramp MH17 Oekraïne

VOOR HEN DIE HET WILLEN ZIEN

De natuur heeft ons veel meer te biedenzo ook een zee van schors oude bomende omgekeerde wereld van dromenfantasie kan dolen in gebieden

waar kortzichtigen niet aan toekomenwaar open ogen tinten betasteneen derde oog omstrengelt boombastenaan hun schoonheid is niet te ontkomen

afgestemde kleuren in harmoniewaar Moeder Natuur alleenrecht op heefthaar frisse adem geeft ons energie

o wee je gebeente als men begintmet kappen, bikken, hakken, dood wat leeftsterft Moeder Natuur als men haar ontgint

HET LAATSTE EI

Zij begrijpt wel dat ik terugverlangnaar wonderschone dagen en nachtenminnen, waarop wij niet konden wachtenonze liefde bestaat nu uit lofzang

van blauw naar blauw dragen wij onze kleurvliegend over de winter naar lentehet houdt nog zo jong in het ferventeik noem je mijn lief en jij mij charmeur

hoewel onze huid nog jonkheid vertoontslaap ons eerder overmant dan voorheenwordt het ontwaken glimlachend beloond

vliegen gelukkig niet langs elkaar heenonze gehechtheid wordt telkens bekroonddaar zitten wij samen wel achterheen

EEN ZONNIGE KANT

Ga dialogen aan met het najaarmerk dat ik tegen bonte blaadjes spreekhun losbandigheid is kleurrijk van streeken blijft mij een antwoord schuldig; stormklaar

op een jakobsladder klim ik hogermeest over willekeurige bomendovemans oren winterslaap dromenlaatste blad zweeft zich krampachtig droger

als uiteindelijk wind zijn woestlied fluitjagend tekeergaat over stad en landdonderslagen regen uit wolken spuit

wispeltuurt herfst toch een zonnige kantzodat hij het op een akkoordje sluitzoals vandaag, is de zon op zijn hand

GEDWONGEN REIS

Ooit twee-eenheid schoorvoetend door het zandover het keuzestrand kwam de scheidingtot stand, na totale verwijderingdoch hun overeenkomst ging hand in hand

de angel zit diep dat niemand hem zietdwingt een sober leven tot een besluitof gaat men voor een ander onderuit?eerste ware liefde vergeet men niet

een wrak waar men veel in kan verweddengaat niemand zomaar over één nacht ijsalles werd gedaan om het te redden

buiten het eens zo schone paradijsblazen hun kinderen de luchtbeddenen moeten mee op een gedwongen reis

MISTROOSTIG

Het oogt of jij alle doortocht beletondoordringbaar verzin je obstakelsgeen optrekkende mist met tentakelseigenzinnig op een rijtje gezet

nimmer glashelder bij iedere stapals de regen die het beeld vertroebeltvernuftig talent hoe jij rond hoepeltplanning als aanloop een volgende trap

je ene voet voor de andere plaatstdominante vorstin door seizoenengeslepen draaiend op je scheve schaats

lokkende beelden als visioenenzoals is aangegeven; overmaatsjij troont jezelf boven kampioenen

LOTUS GODIN

Laat haar symbolen overrompelende schepping en spiritualiteitschoonheid, reinheid en puurheidde ware ziel in liefde dompelen

boeddhisme: wiel van reïncarnatielotus brengt geluk, kennis en wijsheidvolledige geestelijke vrijheidbewustzijnsverruiming; meditatie

niet negatief laten overmannencreëert een eigen positief zelfbeeldsymbool van de lotus laat uitbannen

zodat je niet jouw hart en ziel verdeelten je lichaam en geest kan ontspannenbewustzijn met energie wordt gestreeld

DAAR MOET JE JANTJE VOOR HETEN

Al wandelend door het bos met papakijkt hij zijn grote blauwe ogen uit

vragen of hier weleens een elfje fluitnee, zegt pa: ze zingt vaak van tralala

waar zijn dan de kaboutertjes? vraagt Jandie wonen in paddenstoelen, zegt pa

waar zijn dan de deurtjes? zegt Jan weldradie zijn onder de grond, mijn kleine man

pa is geduldig met al die vragenJan wordt zienderogen een beetje moe

tot er bij hem iets begint te dagen

o, kijk daar, snoepjes, daar wil ik naar toe?Pa lacht, ze zijn nog wat onvoldragen

ja, zegt Jan, zijn net de tietjes van moe?

LANGS DE VAART

En dan fluister ik tegen de bloemenverscholen tussen het traag wuivend rietsneu dat men jullie hier niet altijd zietwie kan zondermeer je naam benoemen?

die langs de vaart zoetjesaan zijn ontstaanals ellenlang veldboeket van gelukeen veelkleurig lief teerhartig bloemstukin tomeloze rauwheid van bestaan

ik zeg van geluk te mogen fleurenmen zich in volle bloei nog aan mij toontmet vooral hun willekeur aan kleuren

mijn bevinding wordt eenstemmig beloondzij niet ongezien hoeven te treurenliefde voor natuur reeds hebben getoond

GEMIST

Ik heb je voor lange tijd toch gemisten vroeg mij af waar je was geblevenmisschien wel opgepikt door het levenmaar je staat nergens te boek als vermist

nu jij je brood verdient buiten de stadhet zijn meer korrels: minder dan je dachtjij zoekt en wacht aftastend door de nachtvroeg uit de veren drijfnat kougevat

vaak zit het genesteld in je natuuruitvliegen voor je dagelijkse kostwellicht schoon genoeg van op den duur

of wil jij als huismus worden afgelostPiaf wilde het in Parijs als kuurjij in mijn tuin brutaal voor voedsel post

HERKEN JE …

Het naakt voortslepen in groene dromenoneindig volhouden zonder eindevaak afhangend van het dichtstbijzijndezwaar leven waaraan men wil ontkomen

gekocht huis drukt ongewild op schouderskoters blijven onder moeders vleugelsgeen mens laat zich nog leiden aan teugelskoestering en plicht aan hun zorgouders

de huisslak heeft het wel goed ingeschatverplaatst zijn huis als rad vol avontuuren heeft zijn leven niet zwaar opgevat

zo blijft hij ook gaande in de natuurglijdend van tak naar tak van blad op blad,kent niet de bedoening van rust noch duur

VOORJAARSREGEN

Direct lijkt de straat een spiegelend meerkringen aan het oppervlak ogen blijzij krioelen opzichtig zij aan zijverwarren de reflectie keer op keer

hoewel ietsje groen de boel overheersten straks waarschijnlijk het hele gebieddoch eerst doen wolken hun doorbraak teniettotdat de lente het geheel beheerst

tussendoor giert wat grut onder capejeszo heeft de regen nog enige zinze zeilen met zelfgemaakte scheepjes

water lokt, ze springen er middeninMa leert ze spelend de fijne kneepjesje duikt niet blindelings het water in

HET LIJKT WEL…

of ze het wasgoed hebben aangetaktdat te drogen hangt op een warme dagdit fantasiebeeld, dat er wezen mag,begoocheld zoals het is aangepakt

ik krijg de Hortus Botanicus te ziende oase van rust in Amsterdamdroomtuin nabij het drukke centrum kwamniet eerder heb ik zoiets moois gezien

nu teer ik op ogen van een anderwant die van mij zijn er nog niet geweestmeander meteen naar de oleander

in de meimaand viert men er jaarlijks feestVictoria drijft er schoon en schranderhaar Amazonica tooit daar het meest

ARACHNIDA

Spinkoningin heeft een eigen juweelweten te rijgen van diamantenrondom geslepen aan alle kantenaan de zijkant van een zonnepaneel

diep geraakt verzond zij een webmailnaar nazaten met acht lange potenmaar dat zijn hebberige malloteneisen via een geintje ook een deel

nee, daar trapt Arachnida niet inuit voorzorg heeft zij een slagvaardig planzoals het gewoonlijk gaat bij een spin

haar poten omvatten de steen en dansmelt hij als sneeuw voor de zon tusseninja, er schuilt heel wat in haar hersenpan!

DAN DIE DROOM

die meteen opzuigt in een geelgroen gatde slokdarm is veel langer dan je dachtje weet niet wat je allemaal verwachtzo’n enge tocht die doet me toch wel wat

als je plots in een maagzuurmeer vervaltde stank verdooft als een acuut gevolguitdrogen een afschuwelijk vervolgeen nachtmerrie waar je in wordt geknald

ontwaken is net een soort besef vanna tollen in een lucide rioolrondslingeren dito als dronkenman

krijsend gelach en losbandig: frivoolwaar iedereen brult, hij kan er wat vangeen inhoudelijk verband als symbool

LUCHTDRUK

Als neuriënd de nieuwe dag weerklinktlieflijk de zon zo zacht mijn ziel verlichtverhalen akkers weelde groen het zichteven een nachtegaal haar trots bezingt

tooien veel najaarsbloemen in het rondzwiert het eikenblad beneden heuvels

spreidt de herfst vurig zijn rode vleugelsen wispelturig draait de wind terstond

ook de kilte wacht al op een seintjedoch het toeslaan komt nu wat traag opgang

avond hangt hem even aan het lijntje

de luchtdruk houdt nog alles in bedwangdepressie qua afstand maar een kleintje

die wijkt doodsbang voor koude overgang

LICHT

Er zwieren lampen licht boven de grachtdirect werd er weer groots gedemonstreerdwie hebben dit gedoe geïnstalleerd?de gemeenteraad heeft het hier bedacht

’s avonds behoeft de fiets niet meer op slotammehoela, hier struinen dieven rondzij die het zien houden angstig hun mondvoor je het weet vliegen ze naar je strot

stelen dat kunnen dieven niet latenjatten de drollen weg langs heg en stegzelfs met oogverblindend licht in straten

maar lichten op de grachten is nooit wegwant ze hebben heus wel in de gatendaaruit voorvloeit een stadsdiefoverleg

EVEN NIET ZWEVEN

Zo net dacht ik, heerlijk toch het najaarniet dat gezweet in hitte van de zonna gezweef veer ik nu op het gazonwaaien in de lucht is nu niet haalbaar

niet altijd zucht de atmosfeer zo blijopstijgen van de grond wordt zware klusgefladder laat ik over aan een musvan bovenaf bezien hoeft niet voor mij

in een zweefvliegtuig lijkt me wel eens watje wordt aan een haak omhoog getrokkenthermiek stelt vast hoe hoog leg je de lat

langzamerhand raak je toch betrokkenvoorbijsnellend langs een zwevend herfstbladvoel mijzelf soms toch wel onverschrokken

HET LIJKT

Zo mooi, alleen al de weerspiegelingwat een rijkdom om erin te wonenin de stilte is het heerlijk dromentoch bekruipt er enige aarzeling

hoe oogt het in de nacht stil verlatenspoken geesten hangend boven watervliegen gillend heksen rond en gaat ereen skelet langs zonder ledematen

dikwijls licht het grasveld op met trollendooie spechten dolen in de bomendansen wormen ondergronds met mollen

een kwaaie elf rukt haren uit gnomenin de dakgoot brullen toverkollenniemand durft er in de nacht te komen

CRYPTISCH VERWARREND

de fotograaf laat ons denken niet losmet beelden waarmee hij wil misleidenkunt ze niet van elkaar onderscheidenhet lijkt mij op een zonnig raadselbos

schuine daken met zonnepanelende overkant spiegelt hetzelfde beeldveel meningen zijn hierover verdeeldpersoonlijk kan het mij niet zo schelen

je moet maar op zo’n dak zien te komenvan een uitslaand spiegelzonneschermgemarkeerd door wat zwaaiende bomen

glazenwassers duikelen in de bermdesoriëntatie laat neerkomendan eindigt een lapsonnet met gekerm

MENING

Overal je kop voor omdraaien enje mening aan derden overlatenwil jij jouw eigen mening toelatenongeacht je wijsheid en scherpe pen?

obstakels liggen te veel op de wegsla de dagbladen maar open, o weevolg alle ellende eens op de teeveenastreef jij ook krampachtig de kruisweg?

nu kan het zijn dat het jou overlooptbewust afstand neemt van wat je bedreigtgeen tegenspraak duldt waardoor je wegloopt

altijd zijn er stemmen die onverhooptinzicht willen en jij wordt afgedreigden daar trap je niet in is er beloofd

CAPULET balkon der onmogelijke liefde

Doorzichtig zoals het balkon haar droegongezien zwoele sfeer van geurjasmijnde maan verlicht als dag in volle schijnverscheen haar lieflijk beeld in elke voeg

poreuze steen ademt zwaar Veronapuber drift gezet en niet verdrongenvroeg zo jong gerijpt zelfs vlinders zongenrond haar zacht gelaat als een corona

verliefdheid rankte hem snel naar bovensteentjes gooiend tegen kwetsbaar raammet een kus haar volle lippen loven

toen klonk haar moeder felle stem ontdaanvluchtte hij terug ondersteboventot later lief ik laat u nimmer gaan.

REMBRANDT’S VERLIES

Ik kan de stilte in ons huis niet aanmijn leven is totaal uiteen gescheurdde dood heeft Saskia reeds meegesleurdmijlenver uit ons hart en ziel vandaan

mijzelf hervinden uit het diepe dallangs de pas gegraven Weespertrekvaartover het wandelpad de groene gaardlangs rivier de Amstel rond de Omval

alvast kan ik mijn tranen laten gaande natuur kan mij nog troost doen schenkenwanneer ik leeg ben ga ik hier vandaan

opstaan om nader te overdenkenwaar ik opnieuw mijn arbeid kan volstaanmijn zoon Titus meer liefde zal schenken

*anno 1645 http://youtu.be/GeB6JRfQ-O4

Zie ook ons eerste E-book:

ACHTER HET MASKER VAN LEVEN

http://issuu.com/windig/docs/achter_het_masker_van_leven/1

Corrie Groen

Sinds een aantal jaren ga ik regelmatig met mijn fototoestelde straat op. Meestal kom je wel iets tegen dat erom vraagtgefotografeerd te worden. Daardoor heb ik foto’s van allerleionderwerpen gemaakt. Tegenwoordig ga ik ook wel op padvoor themafoto’s. De foto’s hangen dan niet meer als loszand aan elkaar. Het aardige van themafotografie is dat je jeecht in het onderwerp gaat verdiepen en de meest leuke eninteressante dingen ontdekt. Het aardige van ‘zo maar’ foto-grafie is de verscheidenheid. En daar maakt Laurens Windiggebruik van.Ik vind het een hele eer dat Laurens zich voor de tweedekeer heeft laten inspireren om bij mijn foto’s gedichten, in ditgeval sonnetten, te maken. Zijn dichterlijks inspiratie heeftgeregeld niets met de werkelijkheid van mijn foto te maken.Dat maakt het voor mij heel verrassend en brengt mij tegelij-kertijd bij het gegeven dat wat de fotograaf wil overbrengenbij de toeschouwer wel eens heel andere associaties oproeptof kan roepen. Door twee uitingsvormen, dichten en fotogra-feren, samen te voegen is er nu weer iets heel nieuws ont-staan.

Copyright

Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/ofopenbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie,microfilm op welke wijze dan ook, zonder voorafgaandeschriftelijke toestemming van de schrijver.

No part of this proëtry may be reproduced in any form, byprint, photo print, microfilm or any other means, without writ-ten permission from the writer:

Homepage:http://members.chello.nl/l.windig/

YouTube kanaal:http://www.youtube.com/user/windigful

E-books:http://issuu.com/windig

Laurens Windig

Amsterdammer en Nederlandse dichter, laat zich er niet vanweerhouden veel humor een plaats te geven in zijn werk,maar vooral ook drama: wie mij leest en naar mij luistert zalwillen glimlachen en ook ontroering willen voelen. Bijzonderthuis voelt hij zich in de rij Vlaamse dichters welke hij links enrechts ziet als zijn poëtisch balans.

Vooral vrije poëzie boeit hem uitermate omdat er geen be-perkingen zijn.

Windig gebruikt rijm wanneer het op de meest onvoorzienemomenten opduikt. Hij voelt zich gedreven, zoals vele dich-ters, vooral de liefde in al haar vormen een grote plaats inzijn werk te geven. Hij is telkens opzoek naar het juiste,mooiste gevoel dat erin ons leven bestaat.Persoonlijke liefdevolle, maar vooral ook dramatische le-venservaringen hebben hem tot het schrijven gebracht: in-voelen is zijn motto.

Het is voor Laurens Windig een uitdaging gedichten te mo-gen schrijven op het werk van mededichters en vooral ookop creatief werk van anderen, in dit geval de fotografie vanCorrie Groen.Hij roemt het vertrouwen dat zij haar werk zomaar in zijn penwil geven om zijn fantasie erop los te laten.Zoals hij zelf zegt, te staan popelen er aan te beginnen.Het resultaat is aan de toeschouwers en lezers.

©® Corrie Groen & Laurens Windig

Amsterdam, 2 december 2014.