Zet je voet maar op het water

Markus 6 vers 45 – 52

W.A. van der Toorn

Marcus 6 vers 45 - 5245 Meteen daarna gelastte hij zijn leerlingen in de boot te stappen en alvast naar de overkant te varen, naar Betsaïda; intussen zou hijzelf de menigte wegsturen. 46 Nadat hij afscheid van de mensen had genomen, ging hij de berg op om er te bidden. 47 Bij het vallen van de avond was de boot midden op het meer, en hij was alleen aan land. >>

Marcus 6 vers 45 - 5248 Toen hij zag dat de leerlingen door de hevige tegenwind maar nauwelijks vooruitkwamen, hoe hard ze ook roeiden, liep hij tegen het einde van de nacht over het meer naar hen toe, en hij wilde hen voorbijlopen. 49 Toen ze hem over het water zagen lopen, dachten ze dat hij een geestverschijning was en ze schreeuwden het uit. >>

Marcus 6 vers 45 - 5250 Ze hadden hem allemaal gezien en raakten in paniek. Maar hij sprak hen meteen aan en zei: ‘Blijf kalm! Ik ben het, wees niet bang.' 51 Hij stapte bij hen in de boot en de wind ging liggen. Zijn leerlingen waren helemaal van hun stuk gebracht. 52 Ze waren niet tot inzicht gekomen door wat er met de broden was gebeurd, omdat ze hardleers waren.

Marcus 6 vers 48

Toen hij zag dat de leerlingen door de hevige tegenwind maar nauwelijks

vooruitkwamen, hoe hard ze ook roeiden, liep hij tegen het einde van de nacht over het meer naar hen toe, en hij wilde hen

voorbijlopen.

Efeze 4 vers 14

Dan zijn we geen onmondige kinderen meer die stuurloos ronddobberen en met elke

wind meewaaien, met wat er maar verkondigd wordt door mensen die tot alles

in staat zijn wanneer ze anderen listig en doortrapt op een dwaalspoor willen

brengen.

Johannes 6 vers 21

Ze wilden hem aan boord nemen, maar meteen kwam de boot

aan land op de plaats waar ze naartoe wilden.

De bestemmingen

BetsaïdaHuis van de vis

KafarnaümKafar = huis

Nahum = troost, rust

Marcus 6 vers 48

Toen hij zag dat de leerlingen door de hevige tegenwind maar nauwelijks

vooruitkwamen, hoe hard ze ook roeiden, liep hij tegen het einde van de nacht over het meer naar hen toe, en hij wilde hen

voorbijlopen.

Matteüs 14 vers 28

Heer, als U het bent, zeg me dan dat ik over het water

naar u toe moet komen.

Matteüs 14 vers 30

Maar toen hij voelde hoe sterk de wind was, werd hij bang.

Hij begon te zinken en schreeuwde het uit:

‘Heer, red me!'

Matteüs 14 vers 31 - 32

Meteen strekte Jezus zijn hand uit, hij greep hem vast en zei:

‘Kleingelovige, waarom heb je getwijfeld?‘

Toen ze in de boot stapten, ging de wind liggen.

www.creatov.nl