Xollorandia

Schrijver en illustrator: Thomas Vroegop

Hoofdstuk 1 In het jaar 2012. Mensen vluchten door de rampen op de aarde. Ze vluchten het heelal in. Een daar van is een jongen van twaalf, Stijn is zijn naam. Hij is een avontuurlijke jongen. Samen met zijn familie gingen ze naar een bewoonbare planeet zoeken. Maar op een gegeven moment raakte het ruimteschip de andere schepen kwijt en raakte het uit koers. En laat ze nou net op Xollorandia landen. En wat daar gebeurt?

Hier zitten wij

Een grot

Xollorandia

X ______________

__________________

Hoofdstuk 2

18/04/2013

Kijk wat ik heb gevonden! roept Stijn naar zijn vriendin Ilse. Wow da’s een joekel van een Blorgorg, en jak hij is slijmerig zeg! zegt Ilse. Wil je hem hebben voor je verjaardag? vraagt Stijn. ieeeeuuuww nee! zegt Ilse. Stijn gaat Ilse achterna met de Blorgorg. Dan struikelt Ilse over een andere Blorgorg en Stijn struikelt over haar. hahaha! lacht Ilse hard. Je hebt een Blorgorg op je hoofd zitten. Met rode wangen zet Stijn de Blorgorg van zijn hoofd af. Samen rennen ze lachend naar huis. Onderweg zegt Stijn: Ik zou wel wat meer avontuur willen hebben. Kijk daar een grot! Gaan we ervoor? Oké dan maar, zegt Ilse. Samen lopen ze de grot in. Het is hier wel donker hè, zegt Ilse nerveus. Watje! Haha. Stijn geeft Ilse een por en gaat snel verder. Opeens klinkt uit de diepte van de grot Stijn’s schreeuw. Stijn doe niet zo stom! Roept Ilse. Geen antwoord terug. Ilse loopt verder de grot in. Na lang lopen ziet ze Stijn voor een magisch portaal zitten. Zullen we erin gaan? Vraagt Stijn? Oké dan, zegt Ilse na lange tijd twijfelen. Stijn trekt Ilse mee door 't portaal. De kleuren golven om hun heen. Op een gegeven moment houdt de lange gang op Ze stappen uit 't portaal en zijn in een groot donker bos. Wat is dit? Vraagt Ilse aan Stijn. Het aller-gaafste avontuur ever! roept Stijn luid. Ilse zucht nadat Stijn het antwoord had gegeven. Altijd avontuur hè, altijd! Roept Ilse naar Stijn. hahaha!, je bent toch niet bang?! Roept Stijn lachend naar Ilse. Nee ik ben niet bang maar.. Tok tok tok tok kippie kippie hahaha! Onderbreekt Stijn haar. Ik was nog niet klaar! Oké ik ben bang want op dat krakkemikkige bordje daar staat... Zegt Ilse. Stijn kijkt naar 't bordje. De Xollorandische-doodsbossen Zeggen ze in koor. Wat leuk zeg! Stijn trekt Ilse door 't bos heen. Maar op een gegeven moment hoort Ilse een verdrietig maar hard gebrul. Het is een Zepricon! Roept Ilse hard! Wat is dat? Vraagt Stijn. Een zepricon is een draakachtig wezen.De normale kleuren zijn Wit,Blauw en Rood. Ze zijn alleraardigst voor mensen. 't leefgebied is bij oceanen, dus ik weet niet wat hij hier doet. Volgens legendes is in het Xollorandische-doodbossen een Zilveren Zepcricon, Hij is moeilijker te temmen dan andere Zepricons. Je kan hem alleen temmen door zijn leven te redden, zegt Ilse. Wow da’s een mondvol, zegt Stijn verbaast. Samen gaan ze kijken of het de zilveren Zepricon is.

Hoofdstuk 3

Opeens horen ze weer gebrul: GROAA!!! Help! Roept Ilse hard. Stijn rent naar haar toe. De zilveren Zepricon! Hij wordt aangevallen door andere Zepricons! Het zijn er tien! Dat zijn er te veel voor de zilveren Zepricon! Snel we moeten hem helpen! Roept Ilse. Ik heb een plan. Ilse, zie je dat ravijn daar? We lokken de Zepricons daar naar toe om voor het ravijn te gaan staan. Als de Zepricons aankomen stormen, rennen wij weg. En Zepricons vallen in het ravijn. Goed plan. Zegt Ilse zacht. Ze lopen naar het ravijn. En roepen Zepricons! Zepricons! Al gauw hebben we de aandacht. Er stormen acht Zepricons naar ons toe. We rennen snel weg er vallen zeven Zepricons in het ravijn. Er zijn er nu nog maar drie. Een vliegt nu door de lucht naar de afgrond. En kukelt daar beneden. De rest vlucht. We hebben een baby zepricon gekregen als beloning! Die ga ik opsturen naar Will mijn vriend op de aarde. Roept Stijn. Maar gaat dat lukken?

Hoofdstuk 4

In het dorp Klanda woont een jongetje. Will heet hij. Toen de aarde werd aangevallen door Matarors was alles anders. Hij vluchtte met een ruimteschip naar een andere planeet met zijn familie. Zij waren de enige overlevende. Zucht. Zegt Will op de vijfenveertigste dag van het jaar. Niks meer is nu mogelijk. Mijn familie heeft honger. Ik ook, ik heb een week niet gegeten. Zegt Will. Kop op Will, we vinden vast wel een planeet. Zegt zijn neef Niels. Twee seconden daarna. Bam! Ze knalden keihard tegen een planeet aan. Iedereen is blij, behalve Will, want deze planeet was Ruars, de gevaarlijkste planeet van het melkwegstelsel! Ik ga snel Stijn bellen. tuuuut tuuuut. Hallo met Stijn. Met Will. Ik ben met mijn familie op Ruars geland. Wat moet ik doen! Ik stuur wel een baby zepricon op. Misschien kan je daar wat mee. Doei.

Bel: Papa Mama Stijn

1 4 7

*

3 6 9 #

2 5 8 0

Hoofdstuk 5

Will is op Ruars geland! Roept Stijn. Stuur de zepricon er naartoe. We moeten dan wel een postbode hebben. Roept Ilse. Tuurlijk niet. De zepricon kan er zelf naar toe vliegen. tuuuut tuuuut hallo met Stijn. Met Will. Ik heb de zepricon ontvangen. Ik ga met mijn familie op de rug van de zepricon. Ik ga naar Xollorandia. Daar ben ik ook. Roept Stijn. Mooi. Kunnen jullie dan een huis maken? Vraagt Will. Tuurlijk. Ik geef het door aan mijn ouders. Doei. Fijn dat je die zepricon naar ons hebt gestuurd. Nu kunnen we samen avonturen beleven. Hoe kom je er eigenlijk aan? Oh, dat is een lang verhaal.

einde

Stijn Will

bedankt voor het

lezen