WK: Normal, but so different

Hoofdstuk 21

Het is nog vroeg in de morgen, wanneer Marit

met Nienke op de arm buiten komt. Daar staan

drie taarten klaar voor de kleintjes.

“Help jij mama mee blazen, schatje?”,

vraagt ze, terwijl de baby nieuwsgierig naar de

kaarsjes kijkt.

En even later komt Nienke als een vrolijk

lachende meid weer in Marits armen terecht.

Niet veel later is het ook de beurt aan Simon.

“Jij bent echt een kopie van je vader…”,

zucht Marit, terwijl ze haar zoontje beter bekijkt.

Maar ze zet haar gepieker over Staf opzij, en

helpt haar jongste dochtertje opgroeien.

Roos blijkt dan weer – op de ogen na dan – het

meeste van haar moeder weg te hebben.

Nadat de kapsels en kleding veranderd zijn, kan

de schattige drieling buiten aan de tekentafel

gaan spelen.

Terwijl Marit als een trotse mama toekijkt!

Niet veel later gaat haar gsm.

“Hey Iris, leuk dat je eens belt!”

“Goedemiddag, zusje! Ik belde maar eens om te

vragen of je het daar een beetje redt met die drie

kleintjes!”

“O ja, het gaat hier geweldig! Al valt het echt niet

mee om in je eentje voor drie kinderen te

zorgen, en intussen nog naar lessen te gaan, je

taken te maken en je paper te schrijven!”

“Maar gelukkig lost het kindermeisje veel op! En

als het dan toch eens moeilijk gaat, krijg ik veel

steun van Guus.”

“Guus?”,

klinkt Iris’ verbaasde stem aan de andere kant,

“Bedoel je professor Heijmans?”

“Die bedoel ik, ja!”,

lacht Marit, en er klinken zowaar vlindertjes in

haar stem.

“Hij heeft al een paar keer op de kinderen

gepast, soms komt hij me wat eten brengen en

hij is er ook altijd wanneer ik eens nood heb aan

een goed gesprek. Het klikt tussen ons.”,

giechelt ze.

“Weet je wat?”,

zegt Iris,

“Vraag hem of hij vanavond meekomt naar het

verjaardagsfeest van de tweeling. Dan kunnen

we hem wat beter leren kennen.”

“Dat is een goed idee!”,

roept Marit uit,

“Hij zal het vast en zeker leuk vinden dat je hem

uitnodigt! Tot straks!”

Marit legt neer, maar Iris heeft het niet eens

gemerkt.

Maritje en die rare ex-professor van haar? Ze

heeft er zo haar twijfels bij…

Die avond staat de rest van de familie druk

babbelend aan de deur.

“Hé, hallo iedereen!”,

begroet Iris haar familie vrolijk, terwijl ze Simon

oppakt.

“Tante Ris! Tante Ris!”,

roept het ventje, wanneer hij zijn tante ziet,

“Ikke wil taart!”

Op taart is het nog even wachten, want Iris gaat

eerst een praatje slaan met de nieuwe vriend

van haar jongste zusje:

“Zo, professor! Niet verwacht om u ooit nog in

deze omstandigheden terug te zien!”

“Wel, ik had ook nooit verwacht dat die goede

studente van een paar jaar geleden nog zo’n

leuk zusje zou hebben!”,

antwoordt de professor raak,

“En noem me toch Guus, nu we zo ongeveer

familie zijn!”

Die loopt wel heel erg van stapel!,

denkt Iris, wanneer haar ex-professor meteen

naar Marit loopt om haar innig te omhelzen,

Meteen al denken dat we familie zijn!

Om haar gedachten te verzetten, gaat ze even

met haar andere zus praten:

“En Anke, hoe gaat het nu? Kan je het daten een

beetje laten?”

“Absoluut!”,

antwoordt Anke vrolijk,

“Ik ben nu in therapie, en het gaat al veel beter

nu. En mijn band met Naia is echt al veel sterker

geworden!”

“Dat is helemaal waar!”,

mengt Shania zich in het gesprek,

“De tijd die mama vroeger gebruikte om op café

of naar de disco te gaan, brengen we nu samen

door! En plezier dat we hebben!”

Even later is het tijd voor de taart.

Lex blaast de kaarsjes uit voor Olivia.

Terwijl Iris hetzelfde doet voor hun jongste

dochtertje Valentina.

Terwijl Iris Valentina op de grond zet, staat Olivia

onder veel aanmoedigingen van de familie al te

wiebelen op haar beentjes.

“Wow, dat was echt leuk!”,

roept ze even later uit,

“Ik kan al niet wachten tot mijn volgende

verjaardag!”

“Je hebt helemaal gelijk!”,

beaamt haar tweelingzusje,

“Maar ik wil toch nog eerst van mijn kindertijd

genieten, hoor!”

Om het snelst lopen de twee zusjes de trap

op, om andere kleding aan te trekken.

“Het is echt geweldig om groot te zijn!”,

zeggen ze dan tegelijk, terwijl ze elkaar

omhelzen.

“Je hebt echt een geweldige familie, liefje!”,

zucht Guus, terwijl haar Marit een liefdevolle

rugmassage geeft,

“En wat zijn die kindjes van Iris schattig!”

“Je hebt gelijk,”

kreunt Marit,

“En het was ook een te gek feestje!”

“Zullen wij samen nog wat verder feesten?”,

grijnst Guus, en hij drukt Marit een vurige kus

op de mond.

Even later rollebollen Marit en Guus over het

bed, en het duurt nog heel lang voordat ze

uitgefeest zijn!

Tot de

volgende

keer!!!