WK: Normal, but so different

Hoofdstuk 13

Iris zit intussen in het laatste semester van haar

studententijd, en ze vindt het hoog tijd om eens

een bezoekje te brengen aan Anke en Kelsy.

Wanneer ze de tuin komt ingelopen, komt het

kleine meisje al nieuwsgierig op haar

afgekropen.

“Hé, kleine meid!”,

roept Iris vrolijk uit,

“Kom jij je tante Iris even begroeten?”

“Tante Ris?”,

vraagt Kelsy nieuwsgierig, terwijl ze Iris bekijkt.

Dan slaat ze haar armpjes om Iris’ hals.

“Tante Ris lief!”

Iris smelt bij het horen van het hoge

kinderstemmetje.

Dan trekt ze verbaasd haar hand terug.

“Maar Kelsy’tje, hoe komt het dat je kleertjes zo

nat zijn?”

“Heeft ze nu weer in dat badje zitten spelen?”,

klinkt dan opeens de verveelde stem van Anke,

“Ik had haar nog zo gezegd dat ze binnen moest

blijven!”

“Maar dat rare kind wil gewoon niet luisteren!

Nu niet, nooit niet! Het enige wat ze doet is

krijsen, luiers vullen,… En het ergste van al is:

ze eist de hele dag mijn aandacht op! Ik kan niet

eens meer een avondje uitgaan!”

Iris zucht eens, en gaat met Kelsy naar boven

om haar zwemkleertjes aan te trekken.

“Mama boos?”,

vraagt het meisje met een trillend stemmetje,

terwijl ze haar hoofdje tegen Iris’ schouder vleit.

Iris drukt haar nichtje steviger tegen zich aan.

“Mama moet het gewoon nog leren, meisje…”,

is het enige wat ze fluistert.

En ze hoopt van harte dat het waar is wat ze

zegt.

De rest van de middag brengt Iris in de tuin

door, met Kelsy vrolijk spetterend in het

peuterbadje naast haar.

Anke kijkt niet meer op of om. Af en toe zucht ze

eens, waarschijnlijk is ze een romantisch

verhaal aan het lezen.

Na een tijdje geeft Iris de kleine Kelsy nog een

knuffel.

“Tante Iris moet maar eens naar huis, liefje.

Maar ik kom heel snel weer terug.”

“Da-da tante Ris!”,

hoort ze Kelsy nog roepen, vlak voordat ze de

hoek omdraait.

“Ik kan het niet geloven,”

zegt Iris, wanneer ze een paar dagen later samen

met Lex aan tafel zit,

“Het lijkt nog maar zo kort geleden dat we hier

voor het eerst zaten. En nu is het al ons laatste

avondmaal hier!”

“En het eindexamen… ik heb al gehoord dat het

verschrikkelijk moeilijk moet zijn, veel erger dan

al onze vorige examens samen! Als ik nu maar

slaag…”

“Laat die zenuwen maar achterwege, liefje!”,

stelt Lex haar gerust,

“Voor je het weet, sta je hier met je diploma op

zak!”

Maar Iris weet met haar zenuwen echt geen blijf.

“Sta je hier nu weer je eigen lichaam in de

knoop te draaien?”,

vraagt Lex spottend, de ochtend voor het

examen.

“Je mag je dan wel zo stoer voordoen,”

zucht Iris, terwijl ze moeite doet om uit haar

moeilijke pose te komen,

“Maar als je het zelf ook eens zou proberen, zal

je merken dat het echt rustgevend is.”

“Echte liefde is…”,

grinnikt Lex een paar minuten later,

“… samen met je verloofde yoga-oefeningen

doen voor het examen! Maar je hebt gelijk, het

werkt wel!”

Vlak voor ze naar hun examen moeten

vertrekken, neemt het jonge koppel elkaar nog

eens goed vast:

“We can do it!”

En dan is het lopen geblazen, want je hebt niks

aan ontspannende oefeningen en

bemoedigende woorden als je niet op tijd komt!

Een paar uur later springt een haast hysterische

Iris in Lex’ armen;

“We hebben het gewoon gedaan! En we hebben

het gewoon gekund! Summa cum laude

afgestudeerd, niet te geloven!”

Lex neem haar nog wat steviger in zijn armen,

en draagt haar richting slaapkamer:

“En dat moet gevierd worden…”

Nog tot diep in de nacht vieren Lex en Iris hun

persoonlijke afstudeerfeestje. En wees maar

zeker dat het heel gezellig is!

De volgende dag voelt echt vreemd aan.

De gedachte dat het de laatste keer was dat ze in

dit bed geslapen hebben…

… dat deze omeletten hun laatste ontbijtje aan

deze tafel zullen zijn…

… en dat Iris hier hun afstudeerfeest aan het

regelen is…

Dit voelt echt zo vreemd aan…

Maar dat vreemde gevoel is al snel vergeten,

wanneer de gasten arriveren.

Uitgelaten omhelst Yasmine haar oudste

dochter:

“Proficiat, mijn meisje! Je hebt het geweldig

gedaan, we hadden het niet beter kunnen

wensen!”

Ook Lex gaat ze feliciteren:

“En zorg goed voor onze dochter, nu jullie gaan

samenwonen.”

“Daar kan je van op aan, Yasmine.”,

antwoordt Lex meteen,

“Iris is het mooiste wat me ooit is overkomen!”

De jongeren hangen al snel aan de waterpijp.

“Als die hier altijd staat, wil ik hier zeker komen

wonen!”,

lacht Staf.

“Die tijd zal sneller komen dan je zou denken,

liefje!”,

antwoordt Marit,

“Als alles een beetje meezit, kunnen we hier

binnen een paar weken al intrekken!”

“Reken maar niet te erg op die waterpijp, Staf!”,

plaagt Iris,

“Die nemen Lex en ik gewoon mee naar huis!”

En zo maken ze de rest van de namiddag nog

veel plezier. De grapjes vliegen over en weer, en

Iris en Lex kunnen echt wel zeggen dat dit een

geweldig afstudeerfeest is!

Later die avond steken Iris en Lex samen het

kampvuur aan.

“Op ons, liefje. En op een geweldige nieuwe

levensfase samen…”

Dan begint er bij Iris opeens vanalles te

tintelen…

… en voor ze het weet, is ze volwassen!

“Durf eens te lachen, jij!”,

roept ze, wanneer ze Lex’ ogen naar haar nogal

vreemde kledij ziet gaan.

Ze neemt snel afscheid van haar familie, want de

taxi staat haar al op te wachten.

“Tot straks, schat!”,

wuift ze Lex toe, vlak voordat ze de autodeur

dichtslaat.

Lex blijft nog even om alles op te ruimen, maar

dan belt hij toch ook een taxi. Hij wil zo snel

mogelijk bij Iris zijn!

En gelukkig heeft hij qua opgroei outfit iets meer

geluk dan zijn verloofde!

“Iris, ik kom eraan!”,

fluistert hij, terwijl hij nog een laatste blik op hun

huisje werpt.