Wintersporters Magazine - oktober 2012

72
de eerste sneeuw diepe poeder in Japan moderne skikleding

description

Deel 6 van het Wintersporters Magazine

Transcript of Wintersporters Magazine - oktober 2012

Page 1: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 1

de eerstesneeuw

diepe poederin Japan

moderneskikleding

Page 2: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 2

InleidingDe herfst is de rustigste periode in de Alpen. Er zijn bijna geen toeristen meer, veel winkels zijn dicht en ook zijn slaapplaatsen lastig te vinden voor iedereen die wel richting de Alpen komt. Dat is jammer want de herfst is een ontzettend mooi seizoen in de bergen. Maar, naast dat de herfst zo’n mooi seizoen is, voelt het ook echt als stilte voor de storm. De winterstorm.

Want hoe rustig het in oktober en november is, zo druk wordt het vanaf half december weer. Dan zullen de wegen weer volstromen met wintersporters uit alle windstreken, feestelijke verlichting zal aanspringen en winkelpersoneel zal klaar staan om iedereen aan nieuw en flitsend materiaal te helpen, ook zullen de skiliften weer draaien om iedereen op de pistes te brengen. Maar nu nog niet. Het is rustig, de natuur maakt zich klaar voor de winter en dat wordt door niemand verstoord. Alhoewel, de locals zijn momenteel hard bezig hout te zagen. Maar de bedrijvigheid die in de winter over de bergdalen trekt, daar is nog niets van te merken.

Het is stil en de bergen zijn even alleen maar van de bergbewoners. Langzaamaan maakt iedereen zich op voor de winter. Herders verlaten de hoge alpenweides, skiwinkels etaleren ski’s in de etalages en skigebieden laten de pistebully’s warm draaien. Hoe heerlijk de herfstige rust in de Alpen ook is, bij iedereen gaat het kriebelen, laat die ‘storm’ maar komen. Laat het maar hard winter zijn, want dat hoort nou eenmaal in de bergen.

Rogier en Dieter, Geertje, Johan, Kristof, Martijn, Martin, Roel, Ruud, Rob, Antoinette en Wietse

inleiding

Cover

Dromen jullie ook al van platgestreken

pistes?

Page 3: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 3

InterviewSander Kan

In de Nederlandse Freeride scene is Sander

Kan geen onbekende. Hij is een van de

weinige Nederlandse ski-instructeurs die de

prestigieuze titel Swiss Snow Pro mag dragen.

Sander is een boom van een kerel. Wie hem een

keer op de ski’s gezien heeft kan alleen maar

onder de indruk zijn. Een fantastische skiër, die

op de lange latten zo blij is als een jonge hond.

Dat werkt aanstekelijk! Een interview met deze

Snow-Pro, die zijn winters doorbrengt in Haute

Nendaz, Les Quatre Vallées.

inTeRVieW

Wanneer ben je begonnen met skiën?

“Ik begon op vierjarige leeftijd. Mijn ouders

woonden in hun jonge jaren in Indonesië. Toen

ze eenmaal terug kwamen naar Europa raakten

ze onmiddellijk verslingerd aan de wintersport.

Als kleuter mocht ik al meteen mee. Mijn ouders

zijn laatbloeiers wat wintersport betreft. Zij

begonnen pas op hun dertigste. Ik gelukkig

niet. De eerste drie jaar van mijn leven moest

ik bij oma blijven, maar op mijn vierde mocht ik

eindelijk mee.”

Rogier van Rijn

Wintersport goeroe

Page 4: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 4

Page 5: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 5

Was het liefde op het eerste gezicht met de

sneeuw?

“Niet bepaald. We zaten in het Zwitserse gebied

Grinderwald onder de Eiger. Ik heb hier geen

erg goede herinneringen aan. Het was in 1970

en de Zwitserse skileraren daar waren echte

‘bully’s’. Gewoon boerenjongens die weinig op

hadden met educatie en misschien wel jaloers

waren op de rijke toeristen die langs kwamen.

Ze hadden mooie truien maar daar hield het wel

mee op. Zij waren echt heel erg vervelend. Ik

herinner me dat ze zeer hardhandig waren en

dat ze je omduwden. Zij lieten kinderen huilend

alleen staan. Continu zeiden ze dat je toch niets

kon. De klasjes waren wel lekker klein, dat dan

weer wel.”

Wanneer ontstond de liefde voor de wintersport?

“Het jaar na het ‘debacle’ in Grinderwald zaten

we weer in Zwitserland, nu in Lenzerheide

Valbella. De leraren daar waren vele malen

beter en vriendelijker. Vanaf dat moment, op

vijf jarige leeftijd dus, begon de liefde te groeien.

Ik denk dat ze in dit gebied het toerisme nodig

hadden en de ski-instructeurs begrepen dat je

met vriendelijkheid een stuk verder komt. Ik

had veel plezier in de lessen, alhoewel we toen

duidelijk meer stilstonden dan tegenwoordig.

Het was echt nog het ouderwetse lesgeven van

stilstaan en nadoen.”

Dus vanaf toen was het elke winter raak?

“Ja, ik mocht elke winter mee op wintersport.

Eén keer stelden mijn ouders voor dat ik

thuis zou blijven, toen was het meteen heibel!

Vanaf dat moment zijn we door de Alpen gaan

reizen. We zaten vaak ergens anders, vooral in

Zwitserland, Oostenrijk en Italië.”

Het skileraarschap?

“Als kind van een jaar of twaalf had ik de droom

om skileraar of berggids te worden. Mede door

Page 6: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 6

het feit dat mijn ouders altijd hebben gezegd

dat je als Nederlander geen skileraar kon

worden, heb ik het niet direct geprobeerd.

Maar ik ben er altijd van blijven dromen. Voor

mijn diensttijd ging ik bij het korps mariniers,

vanwege ‘de koudweer’ training in Noorwegen.

Die heb ik jammer genoeg nooit meegemaakt.

Maar de drang naar koude, sneeuw en winter

was er altijd. Ik had graag de opleiding tot

Mountainleader in het leger gedaan, maar ik

was slechts een dienstplichtige. Dus dat lukte

natuurlijk niet”.

Hoe ben je er toen ingerold?

“Het bleef altijd spoken in mijn hoofd, ik rolde

de KALO in en zocht zoveel mogelijk de richting

van de outdoorsporten op. Maar ik werd niet

gelukkiger van mijn bestaan in Nederland. Op

een gegeven moment was ik accountmanager

bij een bierbouwer maar dat was niet echt

iets voor mij. Ik werd steeds ongelukkiger. Ik

besloot alsnog mijn droom te volgen. Op een

bepaald moment had ik voldoende budget om

een opleiding van drie maanden tot skileraar

te gaan volgen. Ik ben toen gewoon in het diepe

gesprongen. Ik dacht, als het niet lukt dan heb

ik in ieder geval een mooie ervaring. Ik besloot

meteen voor het hoogste en beste te gaan, de

Zwitserse opleiding tot Snow-Pro.”

Hoe verliep je opleiding vanaf dat moment?

“Ik begon met de International-Academy,

vooral opgezet als gap-cours om Britse

rijkeluiskinderen te leren skiën. Normaal

gesproken haalde niemand deze opleiding,

want iedereen was te veel bezig met feesten.

Het was gewoon een fantastische melkkoe. Ik

haalde het tegen ieders verwachting in wel en

wel in de eerste keer. De examinator zei wel dat

ik nu niet moest denken dat ik Stufe II en III

inTeRVieW

Page 7: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 7

ook zou halen, daar zou ik nog wel een paar jaar

voor nodig hebben. Dit was voor mij de trigger

om er alles aan te doen om ook Stufe II en III te

halen... en wel het jaar daarop!”

En... haalde je die ook meteen?

“Ja, maar wel omdat ik de hele zomer super

geconcentreerd getraind heb op een indoorbaan

hier in Nederland. Bij de skischool waar ik die

winter al werkte kreeg ik een personal trainer.

Ik haalde aan het einde van dat tweede seizoen

meteen al de Stufe II. Na het afleggen van een

examen in de tweede glij-discipline, in mijn

geval telemark en het schrijven van een essai,

haalde ik ook zonder problemen Stufe III en

was ik officieel Swiss-Snow-Pro”.

En toen?

“Na het halen van Stufe I werkte ik natuurlijk

al meteen voor een skischool in Nendaz en daar

ging ik mee door toen ik volledig klaar was met

de opleiding. Ik was gelijk een van de hoogst

gediplomeerde skileraren in de school. Ik werd

in eerste instantie ‘assistent Chef technique’ en

een paar jaar later ‘Chef technique’, dit zette

mijn carrière op de rails. In de zomer werkte ik

nog steeds bij het Nederlandse Montana Indoor

snowcentrum te Westerhoven.”

Hoe vonden de ‘locals’ dat, een Nederlander als

hoogste pief in een skischool?

“Ik heb daar in Nendaz weinig problemen mee

gehad. Ik heb veel respect gekregen door het feit

dat ik de Zwitserse opleiding heb gedaan en met

name omdat ik alles zo snel gehaald heb. Er zijn

er altijd die jaloers zijn en die andere mensen

alles misgunnen dat zijn gewoon vervelende

mensen. Zij zouden hetzelfde gereageerd

hebben als ik Zwitser was geweest. Ik heb nooit

het gevoel gehad dat het ‘Nederlander zijn’

problemen opleverde. Tijdens de opleiding was

dit wel anders. Daar had ik duidelijk het gevoel

alles twee maal zo goed te moeten doen!”

Page 8: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 8

Waarom zit je in Nendaz?

“Met de familie hadden we tijdens het rondreizen

tussen de skigebieden weer een nieuw plekje

gevonden, Haute Nendaz. Vrienden van mijn

ouders hadden een daar een chaletje. Toen

duurde de reis nog bijna 18 uur, de snelweg

hield bij Bern op. We hebben er zelfs een keer

meer dan 24 uur over gedaan. Goede tijden

waren dat. Mijn oudste zus liep die eerste

vakantie daar gelijk tegen een Zwitser aan en

zij verhuisde die zomer meteen naar Nendaz. En

mijn ouders beviel het daar ook prima. Voor mij

was de keuze daarna makkelijk om ook richting

Nendaz te verhuizen, om daar als skileraar te

werken.”

Zou je ergens anders kunnen wonen of werken?

“Waarschijnlijk zou ik geen enkel probleem

hebben om ergens anders te wonen en te leven,

als het ’s winters maar in de skibare bergen is.

Overigens is Les 4 Vallées een van de meest

extreme gebieden. Het gebied past precies bij

mijn skistijl en terreinvoorkeur. Het dorp is

niet mooi. Het is een uit de grond gestampt

skidorp. Maar er zijn weinig mooiere off-piste

gebieden. Alhoewel ik weet dat elk gebied zijn

eigen juweeltjes heeft.”

Welke nationaliteit hebben jouw cursisten en

wat voor lessen geef je?

“Mijn cursisten bestaan voornamelijk uit

Nederlanders, Belgen en Engelsen. De laatste

zes jaar ben ik 90 % van de tijd buiten de pistes

te vinden. Dat vind ik gewoon het allerleukste.

Alhoewel op een mooie piste met goede pisteski’s

naar beneden knallen ook heerlijk is!”

inTeRVieW

Page 9: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 9

Wat vind jij het belangrijkste om je cursisten bij

te brengen?

“Naast het perfectioneren van de techniek vind

ik respect heel belangrijk! Het is heel belangrijk

dat mijn cursisten ook respect leren krijgen.

Respect voor elkaar, de helling, de sneeuw, de

bergen en de natuur in zijn geheel. Iedereen

moet respectvol omgaan met alles binnen de

bergen. Ik zeg altijd vooraf: als we door de bomen

skiën en iemand raakt een boompje, dat er wel

geëxcuseerd moet worden. Dit moet je oprecht

denken, anders komt die boom misschien nog

wel eens hard terug! Ik probeer op die manier

een deurtje te openen, zodat men meer de

schoonheid van onze planeet inziet en van onze

winter in de Alpen. Skiën en boarden is niet

alleen maar knallen, maar ook intens beleven

waar we mee bezig zijn. Het komt ook voor dat

ik tijdens een afdaling de groep stil zet om een

helling in de buurt te bekijken waar een groep

steenbokken loopt. Fantastisch vindt iedereen

dat.”

Je staat bekend als echte off-piste skiër, ski je

ook graag op de pistes?

“Ik vind pisteskiën niet vervelend en als ik op

mijn slalomski’s sta, vind ik het heerlijk om mijn

techniek te perfectioneren. Op brede ski’s ga ik

graag zo hard ik kan achteruit. Dus dat doe ik

maar niet teveel. Pisteskiën met off-piste ski’s

is anders een beetje pijnlijk voor de knieën en

enkels. Verder ben ik echt gek op buckelpistes.

Dit moet natuurlijk ook wel in Les Quatre

Vallées, anders zou ik hier niet naar beneden

komen.”

Page 10: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 10

Wat vind je van de huidige trend dat steeds

meer wintersporters off-piste willen en gaan?

“Op zich prima, als het met de juiste intentie

gebeurt. Daarmee bedoel ik het gevoel, de

intentie, het respect, het genieten van het

ongerepte. Als het alleen maar gaat om het

avontuur of de steilte of wie de grootste ‘spray’

maakt, dan is het in mijn optiek slechts

consumeren. Een beetje als ‘been there, done

that’. … Op die manier vind ik het niet okay.”

Jij probeert jouw cursisten dus iets anders, iets

extras bij te brengen?

“Jazeker. Ik probeer hen naast alle verplichte

kost als lawine-veiligheid en skitechnieken ook

het plezier in de bergen bij te brengen. Als het

gaat om intens genieten van die steile heling,

dat mooie bos, de gehele dag, dan ben je op het

goede adres bij mijn cursussen. Ik haal graag het

maximale uit de dag en probeer de hele dag te

genieten. Als we bijvoorbeeld naar een off-piste

helling lopen en ik zie dat we te snel gaan, dan

lopen we toch een stapje langzamer. Elke stap

moet genieten zijn want het geluk van een bocht

of afdaling moet niet je enige doel zijn. De weg

om er te komen, in de meeste brede betekenis

van het woord, moet je gelukkig maken.”

Sander wordt gesponsord door Liberty (skis),

Lange (skischoenen), Shred (helmen en brillen),

MK-skiservice (lawine materiaal). Net als vorig

jaar blogt Sander ook dit jaar op de Poeder-

website Wepowder.nl.

Kijk voor meer informatie op

www.sanderkan.nl ■

inTeRVieW

Page 11: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 11

Materiaal

De Lawine Airbag

Page 12: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 12

Mijn board

Sinds ik een jaar vijf geleden ben gaan wintersporten heb ik, zoals

velen, last gekregen van het wintersportvirus. Aangezien het virus

zich de eerste twee jaar zich aardig koest hield, heb ik deze jaren

dan ook overbrugd met veel lessen en huurmateriaal.

Echter na twee jaar kreeg ik de smaak te pakken en wilde ik vaker

gaan, meer kilometers maken, carven, poederen, knallen. Kortom;

het virus werd hyperactief!

Dit zorgde er echter wel voor dat drie tot vier keer per seizoen

materiaalhuur betalen wat veel van het goede werd. Via mijn

zwager, die destijds bij een grote wintersportzaak werkte, kreeg ik

de mogelijkheid om diverse boards uit te proberen.

Na diverse planken geprobeerd te hebben kwam ik uiteindelijk bij

de Völkl Dash uit. Zodra ik op dit board stond wist ik het: “deze

moet ik hebben.” Het is een redelijk “beginnersboard” en daarom

goed allround. Het is het board wat me goed heeft leren rijden. Het

is flexibel, maar toch ook reactief.

Aangezien leren met vallen en opstaan gebeurt, heb ik dit board

op sommige momenten vervloekt. Zeker het eerste anderhalf jaar.

Want, ondanks dat het een redelijk “beginnersboard” is, straft het

mijn fouten gelijk af. Hij staat het niet toe als ik ik te snel van kant

wil wisselen of in een ietwat verkeerde houding aanneem.

MATeRiAAl

Klaas Meelker

Wintersporters.nl bezoeker

Page 13: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 13

Maar naarmate ik meer tijd op mijn board

doorbracht, heb ik meer en meer de ins en outs

van deze Völkl leren kennen. Ik weet precies

wat hij wel en niet kan.

Een goede dag poederen, super ijzige pistes en

carven op strakke blauwe racebanen: alles is

mogelijk met dit board. Het voelt voor mij alsof

dit board mij op het lijf geschreven is en mijn

techniek, kennis en kunde telkens naar een

hoger niveau getild wordt.

Toch komt aan alle goede dingen een eind.

Halverwege vorig seizoen begon ik het gevoel

te krijgen dat het board toch te flexibel wordt.

Ik merkte ineens dat mijn vertrouwde boardje

begon te klapperen op de piste.

Het klapperen van het board heb ik tot op heden

met een trucje op kunnen lossen. Ik heb de oude

bindingen eraf gehaald en deze geruild voor

de K2 Cinch CTX bindingen. Deze bindingen

versnellen en vergemakkelijken het in- en

uitstappen. Maar voor mij veel belangrijker,

deze bindingen zorgen ervoor dat het board

stijver wordt. Hierdoor kan ik het board directer

sturen en klappert de plank een stuk minder.

Door deze tussenoplossing kan ik nog weer

even verder met mijn board. Desondanks komt

er toch binnen nu en een niet al te lange tijd

een moment dat ik echt moet gaan zeggen dat

ik mijn board ontgroeid ben. Op dat moment

zal ik met veel plezier terug denken aan mijn

eerste board. ■

Page 14: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 14

Japow: DiepePoeder in Japan

Vier meter sneeuw in drie dagen? “Niets aan

de hand!” roept Eric tijdens een van onze vele

‘sneeuwruimmomenten’ om zijn oprit vrij te

houden. “Let wel even op als je de deuren van het

huis openschuift, ze willen wel eens blokkeren

als er teveel sneeuw op het dak ligt.” Eeuhm?

Drie weken eerder vroegen we ons op het

vliegtuig richting Sapporo nog af hoe het met

onze Japanse woordenschat stond. Helaas

geraakte geen van ons drie verder dan de

woorden ‘chopstick’, ‘saké’ en ‘arigato’. Wat

we wel over Japan wisten was dat er jaarlijks

RepoRTAge

recordhoeveelheden sneeuw vallen en dat de

cultuur mijlenver van de onze staat. Reden

genoeg om het op onze manier te verkennen:

low-budget, met ski’s en snowboards en met een

open blik.

We landden op Hokkaido, het noordereiland

van Japan. Onze gehuurde minivan bouwden

we in snel tempo om, zodat we er met zijn

drieën in konden slapen. Op deze manier was

het mogelijk snel van het ene gebied naar het

andere te rijden en steeds als eerste in de lift

te zitten.

Onze eerste skimeters op Japanse bodem

bewezen al snel waarom deze trip eentje uit

de duizend ging worden: vederlichte sneeuw,

weinig skiërs die zich buiten de pistes waagden

Yannick de Bievre

Belgische Freerider

Foto’s: Sam van Brempt

Page 15: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 15

Page 16: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 16

Page 17: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 17

Page 18: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 18

Page 19: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 19

Page 20: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 20

en een adembenemend landschap. Het hele

eiland bestaat uit vulkanen die gedurende de

hele winter bestookt worden door Siberische

sneeuwstormen. Resultaat: het sneeuwt

continu, vorig jaar nog meer dan anders, je

ziet gedurende de hele dag vlokken dwarrelen.

Zelfs als de zon zich maar sporadisch durft te

vertonen.

Ieder skigebied dat we bezochten had wel een

verrassing in petto. Rusutsu bleek een gebied

te zijn dat rond een soort van pretpark gebouwd

was, inclusief duizelingwekkende rollercoasters

waar de pistes gewoon onderdoor liepen. Iets

verderop in Chisupuri hing een onverdraaglijke

stank van rotte eieren over het hele gebied.

Later bleek dat een borrelend vulkanisch meer

de schuldige was voor de penetrante geur.

Gelukkig tastte het de sneeuw niet aan. In

Kurodake gingen we toerskiën in een bos dat

blijkbaar vol beren zat. Gelukkig slapen deze

lieverds in de winter en kwamen we er geen

tegen.

In Niseko (het grootste skigebied van Hokaido)

kregen we zelf een gedetailleerde kaart met

alle leuke off-piste afdalingen van de pisteurs.

Normaal gezien is de backcountry strikt

gereglementeerd, maar onze zelfgebouwde

ski’s, lawinerugzakken en filmmateriaal opende

‘letterlijk’ enkele deuren.

We skieden van de ene verbazing in de andere,

maar ook naast de afdalingen in de sneeuw was

het alsof we door de konijnenpijp van ‘Alice in

Wonderland’ gevallen waren. Of de Japanners

hun verse vis nu rauw op tafel zetten of in

een gefrituurd jasje, het smaakte keer op keer

heerlijk, net zoals alle andere gerechten die we

nog nooit geproefd hadden.

Page 21: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 21

De vulkanische ondergrond van het eiland

zorgt er ook voor dat er op verschillende

plaatsen heet water aan de oppervlakte borrelt.

Een ‘Onsen’ nemen is voor de Japaners dan

ook meer dan even in bad springen. Het hele

ritueel van wassen en baden in een gezamenlijk

badhuis is zowel een sociaal gebeuren als

een lichamelijke en spritiuele reiniging. Wij

voelden ons daarintegen meer als gekookte

kreeften. Niemand had ons gewaarschuwd dat

het koudste bad al vlotjes boven de 39° ging.

Na twee weken geskied te hebben door de

lichtste poedersneeuw die ieder van ons ooit

ervaren had, was het tijd voor deel twee van de

reis. We vlogen zuidelijk richting Honshu, het

zuidereiland van Japan.

De metro van Tokyo nemen met veel te veel

bagage en een gigantische skizak is geen

aanrader. Beeld je in dat je als een kleine

garnaal door een enorme school vissen moet

zwemmen die allen de andere kant op moeten.

Maar gewapend met ons plannetje en enkele

vriendelijke Japanners slaagden we er toch in

om bij de juiste halte te komen. Daar wachtte

een bus die ons richting Hakuba kon brengen.

Dit skigebied ligt middenin de Japanse

Alpen. Een prachtig gebergte met toppen die

boven de 3000m reiken. Het terrein leek veel

indrukwekkender dan de vulkanen op Hokaido,

maar er lag wel minder sneeuw.

Alhoewel: Een dag later skieden we als eersten

door een van de geulen aan de rechterkant van

het gebied door heerlijke poedersneeuw. Na een

afdaling van duizend hoogtemeters moesten we

enkel nog over een beekje springen en wachten

op een taxi die ons terug kon af zetten in het

skigebied. Na de derde afdaling van de dag

RepoRTAge

Page 22: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 22

hielden we het voor bekeken. De temperatuur

was gedurende de hele dag sterk gestegen en

de sneeuw werd zwaarder en gevaarlijker met

de minuut.

Gelukkig was er nog een vierde vriend

gearriveerd. Niet op ski’s zoals wij, maar met

een splitboard. Hij kon ons dus zowel naar boven

als naar beneden volgen. We bevonden ons op

een kantelpunt. We hoorden geruchten over een

naderend lagedrukgebied dat mogelijks veel

sneeuw met zich kon meebrengen. Maar bleven

we in Hakuba tussen de horden toeristen, of

waagden we een gokje? We kozen voor een de

gok.

Nagano is een leuk stadje met een Olympisch

verleden. Voor ons werd het een ideale

uitvalsbasis om de verschillende gebieden aan

de westkust te verkennen. Daar zou de meeste

sneeuw vallen volgens het lokale weerbericht.

Toen we 2 dagen later in Myoko Akakura door

50 cm verse sneeuw aan het skiën waren,

maakten we kennis met Eric. Deze Canadeese

‘skibum’ had zijn thuisland verlaten omdat hij

gehoord had dat het in Myoko nog harder kon

sneeuwen dan in Canada. Hij legde ons uit dat

de vijftig centimeter verse sneeuw nog maar

een voorbode was van wat nog zou komen en

nodigde ons uit om enkele dagen in zijn huis te

verblijven.

Onze verhuisactie om bij Eric te komen mislukte

bijna omdat de anders zo stipte Japanse treinen

niet meer door de sneeuw raakten. Na enkele

uren nagelbijtend afwachten daagde er toch

een exemplaar op, omgeven door een grote witte

wolk. Het laatste stuk richting Myoko gebeurde

met de bus. Vragend keken we naar elkaar

toen we door de smalle straatjes reden “is het

normaal dat de sneeuwmuren tot boven de bus

uitkomen?” Eric was net bezig met de tweede

Page 23: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 23

veegbeurt van zijn oprit die dag. “Zet jullie

spullen maar neer en ga skiën, dit wordt één

van die dagen die jullie niet snel gaan vergeten”

lachte hij. Niet veel later volgden de woohoo’s

elkaar in sneltempo op.

Gedurende onze drie laatste dagen in Japan

skieden we door ‘buitenaardse’ hoeveelheden

sneeuw. Iedere ochtend konden we bijna niet

geloven dat er nog meer was gevallen. “You lucky

bastards!” sneerde Eric “You are here for just 3

days and you are skiing the most snow Myoko

has seen the last decade!” Vallen was geen

optie met letterlijk gevaar voor verstikking in

de sneeuw. Na elke bocht moesten we onze bril

afvegen om te zien waar we de volgende bocht

konden nemen. Zelf de stoeltjeslift hing al vlak

boven de grond, soms moesten we gewoon onze

voeten intrekken! Na elke afdaling volgden er

high fives, wilde verhalen en gezichten die geen

pijn deden van de koude maar van te hard te

lachen. Ieder van ons wist dat deze trip moeilijk

te evenaren ging worden.

Sam Van Brempt wordt ondersteund door K2,

Black Diamond & Beal

Yannick De Bièvre wordt ondersteund door K2,

Black Diamond, Beal, BCA, Poc & G3

Koen Van der Veken wordt ondersteund door

The North Face, BCA en Jones Snowboards

Ons blog:

www.mountcoach.net ■

RepoRTAge

Page 25: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 25

Sonnenkopf

Op steenworp afstand van Sankt Anton, mijn

thuisgebied, ligt Sonnenkopf. Een klein gebiedje

met ‘maar’ 31 kilometers aan pistes. Toch kom ik

er graag, zeker een of twee dagen na een dump,

als Sankt Anton al helemaal is afgeschraapt,

is het mogelijk om nog mooie lijnen te trekken

in dit kleine familiegebied. Ook voor iedereen

die rustig over de pistes wil cruisen en geen

honderden kilometers aan pistes wil, is dit een

prima gebiedje.

Sonnenkopf ligt in de schaduw van het grote

en beroemde skigebied Sankt Anton. Met de

ReVieW

Arlberg-skipas is het zelfs mogelijk om in dit

gebiedje te skiën en daarmee is het meteen een

leuke afwisseling voor iedereen die een week in

Sankt Anton zit.

Pistes

Sonnenkopf heeft geen eigen dorpje, de gondel

voert vanaf een parkeerplaats de berg op.

Hierdoor mist dit gebiedje een beetje de typisch

gezellige Oostenrijkse sfeer, maar het skiën is er

niet minder om. Ook is het aanrijden naar het

gebied zeer makkelijk. Vanaf de snelweg is het

nog geen minuut naar de parkeerplaats. Weinig

gebieden zijn zo goed bereikbaar. Eenmaal in

het gebied merk je overigens helemaal niets

meer van de snelweg, dus last heb je er ook niet

van.

Martin van den Berg

Ski leerkracht

Page 26: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 26

De snelle gondel brengt je via een tussenstation

midden in het gebied, van waar verschillende

liften omhoog voeren naar meestal niet al te

moeilijke pistes. Het gebied heeft 13 kilometer

aan blauwe en 16,5 pistes aan rode pistes,

ideaal voor de licht gevorderde piste skiër. Op

deze pistes is het rustiger dan in veel andere

Oostenrijkse gebieden, dus wie zonder gestoord

te worden zijn eigen baantjes wil trekken is hier

aan het goede adres. Ook is het gebied met deze

rustige en niet al te moeilijke pistes ideaal voor

kinderen en families. Kinderen kunnen snel

zelfstandig op stap.

Het gebiedje heeft maar 1,5 kilometer aan

zwarte pistes. Maar ‘de’ zwarte piste die het

rijk is, is wel echt lekker steil. Velen zullen de

piste te zwart vinden maar daarom vormt hij

wel een leuke en uitdagende uitzondering op de

rest van de pistes.

Off-piste

De reden waarom ik gek ben op Sonnenkopf

zijn niet de pistes. Het zijn de hellingen

tussen en naast de pistes. Want het off-piste

skiën is geweldig in dit kleine gebiedje. Waar

in Sankt Anton alles wordt weggekaapt door

locals en groepen Scandinaviërs, daar is het in

Sonnenkopf rustig en kun je relaxed genieten

van dikke poeder. Dagen achter elkaar is

het mogelijk om ‘vers’ te scoren. Heerlijk! De

hellingen zijn zelden extreem of steil, maar

steil genoeg om lekker door heen te knallen. En

er zitten genoeg mooie ‘features’ in het terrein

om te springen en te spelen.

Omgeving

Een groot deel van het gebied ligt boven de

boomgrens. Als het erg mistig is, moet je

het met een enkele piste doen die onder de

boomgrens ligt. De paden die terug voeren naar

het dalstation zijn leuk en lekker speels. Het

uitzicht vanuit het gebied is zoals overal in dit

deel van Oostenrijk verbluffend mooi.

Page 27: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 27

Van onderaf gezien is het gebied in twee delen

op te delen. Het linkerdeel met een mooie lange

rode afdaling die naar het dal voert en meerdere

niet al te moeilijke rode pistes hoger op de berg.

Deze worden bediend door een redelijk moderne

en een wat oudere en langzamere lift. Aan de

rechterzijde is het gebied makkelijker met veel

blauw. Alles komt redelijk eenvoudig samen in

het ‘bergstation’ van de gondel die uit het dal

vertrekt. Een prima afspreekpunt voor iedereen

die met een grotere groep door het gebied trekt.

Kortom

Sonnenkopf is een leuk gebied voor de

lichtgevorderde pisteskiër die graag op rustige

pistes zijn techniek probeert te verbeteren en

voor de off-piste skiër of boarder die gek is op

‘secret spots’. Laat de rest van de freeriders

maar door het gespoorde terrein van Ski Arlberg

rijden: jij hebt maagdelijke poedervelden voor je

alleen. Het gemis van een dorpje onder aan de

liften is, eenmaal in het gebied, snel vergeten. ■

ReVieW

Page 28: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 28

Vijf tips voor meest fantastische foto

Iedereen wil ze graag mee naar huis nemen:

fantastische wintersportfoto’s. Maar het maken

van goede platen is nog niet zo makkelijk. Zeker

niet op wintersport. Een paar tips om meer

kans te maken op die ene fantastische plaat.

1. Neem een camera mee!

Dit lijkt nogal logisch, je hebt meer kans op

een fantastische foto als je een klein compact

fototoestel of zelfs telefoon mee hebt in je zak

dan als je een fantastische spiegelreflex in

je vakantiehuisje hebt liggen die je niet mee

op de piste durft te nemen. Kies dus voor

Tips & TRicks

een camera die je graag en altijd meeneemt.

Tegenwoordig zijn er systeemcamera’s die

met de spiegelreflexen kunnen concurreren,

en vaak gewoon even goed zijn. Denk hierbij

bijvoorbeeld aan de Sony NEX of de Canon Eos

M series. Het maken van een foto is de enige

mogelijkheid om een goede foto te schieten.

Als je graag een grotere camera mee wilt, zorg

dan voor een goed draagsysteem waarmee de

camera makkelijk en relatief snel te pakken is.

2. Zoek voorgrond en achtergrond

Bedenk bij elke foto wat er naast het onderwerp

(vaak een skiër of boarder) nog op de foto staat.

Het zijn vaak ongewenste elementen in een foto

die de plaat minder mooi maken. Je kunt op

de voorgrond denken aan de ribbeltjes op een

Rogier van Rijn

Wintersport goeroe

Page 29: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 29

vers geprepareerde piste of aan een boompje of

een tak. De achtergrond is eveneens belangrijk.

Kijk of er niet te veel mensen, gebouwen of

richtingaanwijzers storend in beeld staan.

Bedenk van tevoren wat voor een plaatje je wilt

schieten.

3. Actiefoto’s: neem de tijd

Actiefoto’s zijn moeilijk, dus neem de tijd. Leer

de skiër of boarder waarmee je op ‘photoshoot’

gaat kennen. Bekijk welk moment van de bocht

of actie het mooist is en maak dan de foto.

Digitale camera’s met een goede reactiesnelheid

zijn hierbij van zeer groot belang. Ook is het in

veel gevallen belangrijk om de skiër dichtbij te

hebben. Hiervoor is wel een snelle sluitertijd

of een telelens nodig. Actiefoto’s in een leeg

landschap (geen andere skiërs of boarders)

kunnen ook erg mooi zijn zonder dat je dichtbij

de skiër staat.

4. Wees creatief

Bedenk eens iets anders. Ga door je knieën, ga

op de grond liggen of klim in en boom of op een

heuvel. Wees in ieder geval creatief en zoek eens

een ander standpunt voor het maken van een

foto. Op deze manier maak je veel kans op een

briljante foto! Laat de skiër of boarder lekker

dichtbij of juist eens heel ver weg passeren.

Kortom: experimenteer.

5. Zorg voor fotogenieke kleuren

Een van de lastigste te realiseren tips is het

dragen van fotogenieke kleding. Want die moet

je natuurlijk maar net hebben. Felle kleuren

werken goed. Zwart en wit, en zeer donkere

kleuren zijn erg moeilijk Zorg dus voor mooie

kleurtjes dan zijn de foto’s meteen een stuk

gelikter. ■

Tips & TRicks

Page 30: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 30

Page 31: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 31

Moderne skikleding: Laagjes

Vroeger was skikleding dik gevoerd en warm.

Dat betekende dat je het negentig procent van

de tijd te warm of te koud had. Die ene tien

procent zat je dan misschien net goed, maar

meestal had je vast al te veel gezweet en was

het nog niet aangenaam. Tegenwoordig wordt er

met het zogenaamde laagjes-systeem gewerkt.

Eerste laag: Transpiratie weg

De eerste laag moet ervoor zorgen dat de

transpiratie direct wordt afgevoerd. Dit

betekent een dunne laag onderkleding die strak

MATeRiAAl

tegen het lichaam zit en vochttransporterende

eigenschappen heeft, dus een laag die geen

vocht vasthoudt. Katoen is dan ook uit den boze.

Veel fabrikanten leveren ondergoed in zomer-

en wintervarianten, voor de warmbloedigen

onder ons kan de zomervariant ruim voldoende

zijn, koukleumen zijn echter gebaat bij een

dikkere onderlaag. Deze onderlaag wordt

meestal van kunststof gemaakt. Ook komen we

steeds Merino-wol tegen in onderkleding, een

aangenaam materiaal dat goed isoleert, zeer

lang fris blijft ruiken en niet kriebelt. Let op bij

de aanschaf dat thermisch ondergoed redelijk

strak hoort te zitten. Ook is er een behoorlijk

prijsverschil tussen verschillende merken

sportondergoed. Vaak lubberen goedkopere

Rogier van Rijn

Wintersport goeroe

Page 32: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 32

merken snel uit en wil de pasvorm nog wel

eens veranderen. Ook niet onbelangrijk, deze

goedkopere stoffen ruiken vaak veel minder fris

na een dag sporten.

Tweede laag: Isolatie

De tweede laag kleding is een echte isolatielaag.

Deze laag bestaat sinds een paar jaar bijna altijd

uit fleece-achtige stoffen. Fleece laat vocht door

richting buitenlaag en isoleert heel erg goed.

Er zijn veel verschillende fleecejacks en -truien

te verkrijgen. Hierbij kan gekozen worden voor

een iets sportievere snit die strakker zit of juist

een wat losser model. Strakkere fleecejacks

zijn effectiever om warmte vast te houden en

vocht weg te transporteren. Ook in fleece is er

een behoorlijk kwaliteitsverschil, waaraan je op

lange termijn niet ontkomt. Goedkoper fleece

verliest vrij snel isolatiewaarde na meerdere

keren dragen en wassen.

Optionele laag

Bij erg koude temperaturen trek ik boven mijn

tweede laag vaak een extra isolerende laag aan.

Vaak een dun donsjack. Hiermee zijn zelfs de

koudste dagen goed door te brengen. Een optie

voor koukleumen, en skiërs die ook doorskiën

bij zeer koude temperaturen. Ik gebruik een

donsjas, maar een extra dik fleecejack kan ook

wonderen doen en is vaak goedkoper.

Derde laag: veel vernieuwingen

De derde laag is een laag die tegenwoordig niet

meer zo vast staat als een paar jaar geleden. De

klassieke derde laag is een zogenaamde ‘Hard-

shell’: een dun compleet waterdicht en ademend

jack. Maar tegenwoordig zijn daar ook softshell

jacks en broeken bij gekomen. De meest bekende

Hard-shell is waarschijnlijk Gore-tex, een zeer

stevige, slijtvaste stof.

MATeRiAAl

Page 33: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 33

Ideaal voor het meest ruige weer, maar op

wintersport hebben we zelden regen, dus is

100% waterdicht niet altijd nodig. Een goed

ademend jack is soms belangrijker. Dus is er voor

wintersporters een tweede keuze bijgekomen:

softshell. Softshell is zeer waterafstotend,

winddicht en ademt veel beter dan Gore-Tex. In

heel veel gevallen ideaal dus. Bijna alle grote

merken leveren tegenwoordig zeer hoogstaande

Soft-shell jassen die geschikt zijn voor bijna alle

wintersportomstandigheden.

De derde laag: Keuzes

Voor een derde laag moeten dus keuzes gemaakt

worden. Niet alleen tussen softshell en hardshell

maar ook of je nog een extra isolatie in deze laag

wilt. Er bestaan namelijk heel wat winterjassen

met extra isolatie. Dit is op zich logisch want

Gore-tex (of andere hardshells) en softshells zijn

op zich niet warm. Dit in tegenstelling tot wat

heel veel mensen denken. Deze keuze is geheel

persoonlijk, de ene wintersporter heeft graag

een lekker warme jas over zijn kleding terwijl

anderen liever een extra laag tussenvoegen. Dit

is iets wat je alleen voor jezelf kunt aanvoelen

en beslissen ■

MATeRiAAl

Page 34: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 34

Uitgeprobeerd: Odlo Evolution Greentec

Het Zwitserse bedrijf Odlo is dit jaar op de

markt gekomen met Evolution Greentec. Dit

sportondergoed is helemaal gemaakt van

gerecycled materiaal. Odlo wil deze ‘groene’

manier van produceren in de toekomst verder

uitbreiden. Een goed moment om deze kleding

onder de loep te nemen.

Odlo zegt zelf

“Duurzaamheid is alom tegenwoordig in dit

concept en is zelfs geïntegreerd in de hele

cyclus: van de grondstof over en de logistiek, tot

displays en verpakkingen. Voor deze kleding

maakt ODLO enkel gebruik van het afval van

uiTgepRobeeRd

garen uit puur polyester.

Evolution Greentec is op zijn beurt 100%

recycleerbaar. Voor deze ondergoedlijn wordt

minder water verbruikt dan in het klassieke

evolution gamma en verlagen we het kleur- en

energiegebruik voor het kleuringsproces.” Ook

verandert Odlo de kleuren van dit ondergoed,

blauw en groen, komende jaren niet, eveneens

vanwege ecologische standpunten.

Wat vinden wij:

‘Groen’ is natuurlijk heel erg mooi. Hoe

milieubewuster materiaal gemaakt kan

worden, hoe beter. Maar we willen ook niet

terug naar slecht zittend en onfunctioneel

sportondergoed. Dus in de eerste plaats hebben

wij naar draagcomfort gekeken. Hoe zit de

kleding, blijft de kleding lekker zitten tijdens

Martijn van Erp

Chef de mission

Page 35: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 35

het (winter)sporten en zorgt het ondergoed voor

een goede temperatuurhuishouding? De eerste

eis van sportondergoed.

Het eerste wat meteen opvalt is dat er geen

etiketten in de broek of shirt zitten. Dit is een

pluspunt want lang niet alle fabrikanten van

naadloos ondergoed denken hierover na. Het

heeft weinig zin om mooi naadloze kleding in

elkaar te zetten om er daarna ‘boekwerken’ aan

etiketten in te stoppen. Wat wel opviel was het

koord om de broek aan te trekken, dit zie je niet

veel meer in technisch ondergoed, het maakte

ons angstig voor de elastische kwaliteiten van

de kleding.

Tot zo ver de eerste indruk, het is belangrijker

hoe de kleding zit en zich tijdens het sporten

gedraagt. Het draagcomfort is precies zoals je

zou verwachten van een merk als Odlo, wat

een naam hoog te houden heeft qua thermisch

ondergoed: goed. Als je het ondergoed aanhebt,

heb je niet eens door dat je het aanhebt. Verder

houdt de kleding warm genoeg als thermisch

ondergoed. Kortom Odlo Evolution Greentec

is ecologisch verantwoord en zit even goed als

ander sportondergoed van ODLO. Een win-win

situatie. ■

Page 36: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 36

De eerste sneeuw

Ik kijk al sinds eind augustus naar webcams

en weersverwachtingen en ik beken het zonder

schaamte. Nou, wel met een klein beetje

schaamte, want helemaal normaal vindt mijn

omgeving het toch niet, dat turen naar groene

afdalingen. Maar vanaf begin september is

mijn blik bij het weerbericht gericht op Noord

Europa en Rusland. Want terwijl ik me al

wachtend op de eerste tekenen van Koning

Winter afvraag “Hoe koud is het daar al?, kijkt

iedereen nog smachtend naar de landen rond

de Middellandse zee. Het is net of we twee heel

verschillende weerberichten bekijken.

coluMn

En als dan -meestal al in september- eenmaal

ergens de eerste sneeuw valt, dan breekt de

Siberische beer in me los. Steeds maar weer

even kijken naar de webcams. Steeds maar

weer even checken wat de sneeuwgrens doet.

Oh, ik kan uren turen naar al die wit wordende

afdalingen. En al haasten de weermannen en

–vrouwen zich ook nog zo om te vertellen dat

alles weer snel gaat wegdooien, voor mij is het

duidelijk; de winter komt er aan. Een heugelijk

feit dat ik het liefst met iedereen wil delen.

Maar als ik de volgende dag in de pauze tegen

een collega zeg dat in de Alpen de eerste sneeuw

alweer gevallen is, antwoordt hij wat zuur “Tel je

dit dan al als eerste sneeuw? Het is september!”

Die uitspraak zet me aan het denken. Of liever

gezegd, ik besef dat ik daarover nooit heb

nagedacht. Moet je daar ook al een definitie

Ruud Stammers

Wintersport filosoof

Page 37: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 37

voor hebben, voor wat telt als eerste sneeuw?

Ach wat: alles is eerste sneeuw! Dat ik hier

serieus over nadenk, zeg! Ik word bijna boos op

mijn collega: het is allemaal wit, allemaal mooi

en iedere vlok brengt de winter dichterbij. Zo

zit het, niet meer over zeuren, gewoon genieten

van iedere stap op weg naar de winter. De eerste

diepvriestemperaturen in het hoge Noorden

maken me blij, evenals het eerste witte laagje

op de hoogste toppen. Als ik in oktober op het

nieuws een reportage uit Moskou zie en daar op

de achtergrond de eerste bontmutsen door het

beeld zie schuiven: ook een mooi schouwspel.

Helemaal echt wordt het als de webcambeelden

wit worden. Je ziet jezelf daar al staan.

Bijna onhoudbaar wordt het als je op de gletsjers

de eerste liften ziet draaien. Of mooier nog:

de eerste afdalers waarneemt. Je voelt jezelf

daar al skiën. Voor mij is de winter dan echt

begonnen, met de wetenschap dat er ergens “in

het wild” wordt geskied.

En dan breekt het grote wachten aan; gaat

er genoeg vallen voor de opening van de

skigebieden? Ook als ik nog helemaal niet direct

aan het begin van het seizoen ga wintersporten,

ben ik daar mee bezig. Ik kijk op kaarten,

sneeuwverwachtingssites, weerberichten.

Allemaal om daar de verlossende combinatie te

zien van neerslaggebieden en lage temperaturen.

En daar het verlossende woord (sneeuw!) bij te

denken.

En als het er dan eenmaal ligt, dan ga ik de

sneeuwhoogtes checken. Ik kan namelijk

erg genieten van de steeds dikker wordende

sneeuwdeken. Ook al sta ik er niet in. ■

Page 38: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 38

Page 39: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 39

Fysieke voorbereiding op wintersport

Het winterseizoen nadert. Clubs, verenigingen

en skibanen komen in actie, de eerste

wintersportbladen liggen alweer op de mat en

de winkels vullen zich met nieuw materiaal.

Sommigen van ons moeten nog geduld hebben

tot de krokus, voor anderen is het met de

kerstvakantie al weer raak. Voor je het weet sta

je al weer op de ski’s. Waarschijnlijk heb je je

goed voorbereid qua reis, verblijf en uitrusting.

Maar heb je ook aandacht besteed aan je

lichamelijke voorbereiding?

Tips & TRicks

Ben je fysiek klaar voor wintersport?

Een enkeling is bewust met de fysieke

voorbereiding op de wintersport bezig. Anderen

sporten misschien regelmatig en zijn daardoor

fit, maar waarschijnlijk niet specifiek ski-

fit. Veel wintersporters moeten deze vraag

beantwoorden met ‘nee’. Begrijpelijk ook. Je

gaat op wintersport om op vakantie te gaan.

Een fysieke voorbereiding op een vakantie

klinkt niet logisch.

Of toch wel? Wintersport is namelijk echt sport!

Ongeacht of je op de ski’s, een snowboard, of

langlauflatten staat. Het is je waarschijnlijk

bekend dat je minder kans loopt op blessures als

Geertje Derksen

Ski-trainster

Page 40: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 40

je lichamelijk fit bent. Maar heb je er wel eens

bij nagedacht dat de vakantie ook veel leuker

kan worden als het wel goed zit met je conditie?

Je kunt dan bijvoorbeeld veel meer skiën in

dezelfde tijd, want je wordt minder snel moe. Of

je kunt misschien wel die mooie afdaling nemen

die je normaal laat liggen omdat deze pittig is.

Een betere conditie zorgt namelijk vaak ook

voor een hoger skiniveau.

Ik hoor je nu denken: ‘klinkt goed, dat trainen

voor de wintersport, maar dat kost me toch

te veel tijd’. Dan zeg ik: ‘jeen’. Ja, wil je goed

trainen voor de wintersport, dan kost dit tijd.

De skitoppers zijn niet voor niets in de zomer

volop bezig met fysieke training. En nee, als je

op een handige manier je tijd indeelt, en creatief

bent, dan hoeft dit niet veel tijd te kosten. Om

je op weg te helpen een paar tips.

Heel de dag en heel

de week fit: uithoudingsvermogen

Je vraagt je misschien af waarom het nodig

is om voor het skiën te beschikken over

uithoudingsvermogen. Je bent immers na een

afdaling snel beneden, en niet uren achter elkaar

aan het skiën. Na ieder stukje skiën heb je even

pauze. Maar bedenk wel dat je in totaal wel een

aantal uur per dag op de piste staat. Daarmee

komt het aan op uithoudingsvermogen. Hoe

beter je duurvermogen is, hoe fitter je blijft

gedurende de dag en de week. Met een goed

duurvermogen herstel je sneller na een afdaling,

en sneller na een dag skiën.

Je uithoudingsvermogen kun je vrij gemakkelijk

verbeteren. Pak bijvoorbeeld (een paar keer per

week) de fiets naar je werk of naar school. Is

dat te ver, wees dan creatief. Fiets bijvoorbeeld

eerst een stuk voor je op de bus of trein stapt,

Page 41: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 41

en neem niet meteen de dichtstbijzijnde halte.

Of spreek af om te carpoolen, en fiets eerst een

tijdje voordat je bij iemand in de auto stapt.

Het is ook heerlijk om ’s ochtends even te

gaan hardlopen. Dat hoeft echt geen uur te

zijn. Met iedere dag twintig minuten bewegen

ben je echt al goed bezig. Uit je bed, wat eten,

hardloop schoenen aan, even lekker rennen, en

dan daarna echt ontbijten en douchen. Van zo’n

start heb je heel de dag profijt. En straks op

de piste ook. Is dit allemaal niet mogelijk? Stap

dan nooit meer in een lift, maar pak de trap. Of

parkeer je auto gewoon een stuk verder van je

werk. Alle beweging is meegenomen.

Lekker lange afdalingen maken: kracht-

uithoudingsvermogen

Voel jij je benen wel eens branden tijdens een

afdaling? Ongetwijfeld! Voel je ze niet, ski

dan iets langer door voor je stopt, dan komt

dat gevoel vanzelf. Dit aspect wordt kracht-

uithoudingsvermogen genoemd. Tijdens het

skiën moet je namelijk sterk zijn om weerstand

te geven aan de krachten die heersen, en dat

tijdens een langere periode, namelijk de tijd dat

jouw afdaling duurt.

Door de inspanning gaan je benen verzuren.

Je kunt erop trainen om de verzuring langer

uit te stellen. Het mooie hiervan is, dat de

training weinig tijd in beslag neemt. Want na

een paar seconden begint de vermoeidheid al

op te bouwen. Afhankelijk van de oefening en je

conditie, ben je na dertig seconden al klaar, of

ben je een paar minuten bezig.

Twee leuke en effectieve oefeningen zijn het

‘Hocke staan’ en ‘muurzitten’. ‘Hocke staan’

betekent dat je in de afdaalpositie gaat staan.

Een nieuwe term voor het uitvoeren van deze

Tips & TRicks

Page 42: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 42

houding is ‘Herminating’. Martin schreef hier

al eens een blog op onze website over. Als je de

facebook pagina van Herminating bekijkt, dan

zie je aan de foto’s dat je dit overal kunt doen.

Je voeten staan op heupbreedte, de knie is

gebogen in een hoek van 90 graden alsof je op

een stoel wilt gaan zitten, en je bovenlichaam

buigt naar voren zonder te leunen op je

bovenbenen. Span je rompspieren een beetje

aan. Je kunt deze oefening statisch doen, of net

alsof je een afdaling skiet. Dan beweeg je naar

links en rechts alsof je bochten maakt. Veer af

en toe omhoog en omlaag alsof je oneffenheden

opvangt. Je benen zullen vol met zuur lopen.

Het ‘muurzitten’ is ook een mooie oefening.

Onder mijn trainers was deze vroeger populair

als ‘straf’. Met ‘muurzitten’ leun je met je rug

tegen de muur, terwijl je knieën een hoek van

90 graden maken. Je handen hangen langs je

lichaam, en je voeten zet je stevig neer. En dan

lekker blijven zitten, zolang als je volhoudt.

Bouw deze oefeningen rustig op. Begin

bijvoorbeeld met drie keer dertig seconden.

Tussendoor houd je even rust. En dan langzaam

uitbouwen naar langere tijd. Zit je ongeveer op

anderhalf tot twee minuten, dan kun je ook gaan

spelen met minder rust nemen tussen de series.

Het muurzitten en Hocke staan kan zelfs voor

de tv. Perfect toch?

Planking: rompkracht en rompstabiliteit

Kracht in je benen is belangrijk voor het skiën,

maar kracht in je romp is nog belangrijker. Zak

je tijdens het skiën als een zak aardappelen in

elkaar, dan sta je niet echt lekker op de piste.

En wil je technisch netjes skiën, of lekker

hard gaan, dan zal je toch echt stevig op de

ski’s moeten staan, en de romp in de juiste

positie moeten houden. Daar is rompkracht en

-stabiliteit voor nodig.

Page 43: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 43

Ik heb het heel bewust over de romp, en niet

alleen over de buikspieren. Ook de rug is

belangrijk, net als de spieren aan de zijkant

van je romp. Het beste train je de romp dan

ook door oefeningen te doen waarbij je al deze

spieren moet stabiliseren. Rechttoe-rechtaan

buikspieroefeningen zijn ook niet verkeerd,

maar het kan effectiever voor het skiën.

Goede oefeningen zijn de ligsteun of de plank.

Bij de plank steun je op je ellebogen en je tenen.

Je lichaam loopt vanaf de schouders tot hakken

recht als een plank. Je billen steken niet de lucht

in, en je heup mag ook niet doorzakken. Om dit

te bereiken, span je de rompspieren aan, door

je navel als het ware in te trekken. Controleer

jezelf bij voorkeur in een spiegel. Houd deze

houding even vast. Lukt het goed om lang te

blijven staan, dan kun je het jezelf moeilijk

gaan maken. Til bijvoorbeeld om de beurt een

been op, of til het been meerdere keren op

voordat je wisselt. Of strek een arm naar voren.

Heel belangrijk tijdens het uitvoeren van die

moeilijkere varianten, is dat je lichaam niet om

zijn as gaat draaien. Ook in die richting houdt

je je lichaam sterk en strak.

Bij de ligsteun steun je op handen en tenen. En

ook nu loopt je lichaam in een rechte lijn van

schouders naar hakken. Til een been of een arm

op en probeer je balans te houden. Gaat dat

goed, dan kun je kruislings een arm en been

tegelijkertijd optillen. Kun je op die manier ook

langere tijd goed blijven staan (lees: zonder

inzakken, zonder de billen omhoog te brengen,

en zonder te verdraaien), daag jezelf dan uit

door de knie en elleboog naar elkaar toe te

brengen, en je been en arm vervolgens weer te

strekken.

Tips & TRicks

Page 44: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 44

Ook deze oefeningen kun je prima in de

huiskamer uitvoeren.

Helemaal in evenwicht: Balans

Tijdens het skiën heb je continu te maken

met twee latten onder je voeten, snelheid,

andere mensen om je heen, veranderende

omstandigheden en veranderende krachten die

spelen. Dat betekent dat je continu uit balans

wordt gebracht. Niet onhandig om je evenwicht

te trainen.

Leuke speeltje hiervoor is de slackline. Dit is

ook nog eens bijzonder goed voor je rompkracht

overigens.

Gelukkig kan het trainen van je balans ook

zonder een slackline. Ga maar eens op één been

staan. Daag jezelf vervolgens uit om door jezelf

uit balans te brengen: ga op de tenen staan,

beweeg je andere been, beweeg je armen, doe

één oog dicht, doe beide ogen dicht, buig met je

lichaam naar voren, of doe een combinatie van

deze dingen. Je kunt de oefening ook moeilijker

maken door op een kussen te gaan staan. En

heb je wel eens op één been de afwas gedaan of

je tanden gepoetst?

Soepel de piste af: Rekken

Lenigheid staat hoog op het lijstje als het om

blessurepreventie gaat. Maar je skiet ook

gewoon fijner als je spieren soepel zijn. Je

kunt veel natuurlijker bewegen en veel beter

reageren wanneer je geen stijve hark bent. Dat

betekent dus rekken. Sluit je hardlooprondje

of fietstochtje bijvoorbeeld af met rekken.

Wil je echt goed rekken en soepel worden,

dan mag je gerust wat langer bezig zijn, en

de rekoefeningen vaker doorlopen. Vooral de

spieren in je bovenbeen en de hamstrings zijn

Page 45: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 45

belangrijk. Heel veel oefeningen kun je relaxed

zittend op de grond uitvoeren. Zoals, je raadt

het al, tijdens je favoriete programma op tv.

Heerlijk ontspannend!

Het is echt niet nodig om iedere dag te trainen.

Twee keer in de week gericht bezig zijn is al

super. Wil je echt goed aan de slag, dan kun je

in Nederland bij diverse verenigingen terecht.

Ook sportscholen bieden vaak een programma

dat gericht is op fit worden voor de wintersport.

Of verbreed je horizon op internet. Train ze! ■

Tips & TRicks

Page 46: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 46

Ski-Thalys

Razendsnel in de AlpenDroom je er ook niet van als je weer in de rij

staat voor een tolpoortje op de Franse snelweg

om met meer dan 300 kilometer per uur naar de

Alpen te kunnen knallen? Denk dan eens aan

Ski-Thalys, deze hogesnelheidstrein draait zijn

hand er niet voor om met zo’n snelheid naar de

Alpen te suizen. Snel en comfortabel.

’s Ochtends in Amsterdam, ’s middags op de

pistes

Ski-Thalys brengt je in nog geen negen uur van

Amsterdam naar Bourg St. Maurice in het hart

van de Franse Tarentaise, op steenworp afstand

AdVeRToRiAl

van vele grote gebieden als Espace Killy, Trois

Vallées en Paradiski. Inclusief bustranfser sta

je in ongeveer negen uur in het skigebied. Dat

betekent dat als je ’s ochtends om kwart voor zes

instapt, je ’s middags nog een paar afdalingen

kunt pakken. Een luxe die je met de auto niet

snel hebt.

Uitgerust

Dat Ski-Thalys een stuk sneller is dan de auto

moge duidelijk zijn. Maar het grote voordeel

van het reizen met Ski-Thalys is het comfort.

Want tijdens de reis heb je de tijd om te lezen,

Page 47: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 47

Ski-Thalys

Razendsnel in de Alpen

bij te kletsen, te computeren of gewoon van

het uitzicht te genieten. Stukken rustgevender

dan zelf rijden. En al helemaal beter dan het

omleggen van kettingen en het wachten bij de

tolpoortjes. Verder, als je zin hebt in wat eten

of drinken loop je naar de restauratie-wagon,

en dat terwijl het noord Franse landschap met

meer dan 300 kilometer per uur onder je door

vliegt. Zo ben je er zeker van dat je uitgerust op

je bestemming aan komt.

AdVeRToRiAl

In een ruk

De Ski-Thalys stopt in Amsterdam Centraal,

Schiphol, Rotterdam Centraal, Antwerpen

Centraal en Brussel Zuid. Vanaf Brussel gaat het

gas er goed op en rijdt deze hogesnelheidstrein

op topsnelheid naar de Alpen om, slechts vier

uur later, weer te stoppen in Chambery.

Page 48: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 48

Ski-Thalys

Razendsnel in de AlpenExtra dag skiën

Na aankomst kun je natuurlijk al een paar pistes pakken. Maar ook op de terugreis ski je meer, zelfs

een dag extra. Want Ski-Thalys vertrekt elke zaterdag na vieren ’s middags. Dat betekent dat je deze

zaterdag nog bijna een volle dag op de pistes hebt. Toch mooi meegenomen. Na deze dag skiën kom

je rond middernacht in Nederland aan.

AdVeRToRiAl

meer informatie

Page 49: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 49

Herfstskiën

Bij elke regenbui in de herfst kijk ik naar

buiten of de bergen om mijn huis al wit zijn.

Als de sneeuw skibaar lijkt, spring ik direct

in de auto. Genoeg grashellingen bij mij in de

buurt die bij een eerste laag al goed te skiën

zijn zonder teveel ‘haaienvinnen’: stenen die

onder het sneeuwdek verstopt liggen en diepe

sporen op het belag van mijn ski’s achter laten.

Herfstskiën is zo goed als altijd toerskiën,

want met uitzondering van wat gletsjers zijn

de skigebieden in oktober nog niet open. Het

FoToseRie

is altijd zoeken naar de helling met de meeste

sneeuw. Als de sneeuw vroeg komt, is het

mogelijk om langs oranje kleurende bomen te

skiën, fantastisch.

Die eerste bochten in de herfst hebben iets

bijzonders. Ik ben in het begin van het seizoen

als een kind zo blij met de sneeuw, misschien

wel blijer. De ene keer ligt er meer dan genoeg

en de andere keer is het maar net voldoende.

Dat maakt me allemaal niet zoveel uit. Het

is het begin van het seizoen en ik mag weer

hardop dromen van het seizoen dat gaat komen.

Als de eerste bochten gemaakt zijn, valt er een

spanning van me af. We mogen weer.

Rogier van Rijn

Wintersport goeroe

Page 50: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 50

Page 51: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 51

Page 52: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 52

Page 53: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 53

Page 54: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 54

Page 55: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 55

Page 56: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 56

Page 57: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 57

Page 58: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 58

Biosphärenpark

Grosses WalsertalSkigebied review

Page 59: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 59

Zwanger op de piste

Je gaat ieder jaar op wintersport. Het maakt na

al die jaren deel uit van de jaarlijkse vakanties,

met vrienden of familie. Maar plots neemt je leven

een belangrijke wending: je bent zwanger. Hoera,

proficiat, gefeliciteerd! Maar wat nu met die

geweldige wintersportvakanties? De afgelopen

maanden werd ik tot ervaringsdeskundige

gebombardeerd en onderzocht ik als toekomstig

papa uitvoerig de facetten van ‘Zwanger op de

piste’.

De eerste indrukken

Je hebt je vakantie reeds geboekt en blijkt

plots zwanger te zijn. Ga je die vakantie nu

Tips And TRicks

annuleren of maak je er een wandelvakantie

van? Of ga je alsnog op de latten? Wat denken

familie en vrienden daar wel niet van… Als je in

verwachting bent, blijf je veilig beneden in het

dal, toch? Zelf hadden we al wel wat op internet

rondgesnuffeld, maar dat staat inmiddels vol

larie en apekool van overbezorgde ouders en

mensen die er eigenlijk maar weinig kaas van

gegeten hebben. Toen Annelies en ik in februari

op skivakantie vertrokken naar Oostenrijk,

gingen we ’s ochtends nog even langs op

routine controle bij onze gynaecologe. Eigenlijk

hadden we maar één vraag: mocht Annelies

nog op de latten of niet? Ik stelde wel duizend

vragen aan onze gynaecologe, Dr. Lannoo,

vertrouwenspersoon tijdens de zwangerschap.

Kristof Vosters

Belgische kilometervreter

Page 60: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 60

Hoe zit het nu juist?

Op zich is de hoogte niet schadelijk voor de

gezondheid van de foetus. Dat was onze eerste

bekommernis. De ijle lucht heeft geen invloed

op je algemeen welzijn. Pas als je fysieke

inspanningen gaat leveren in het hooggebergte

(gemiddeld genomen boven de 2200 meter),

moet je opletten met de vermoeidheid. Die kan

namelijk keihard toeslaan op een moment dat

je nog helemaal boven op de berg staat. En net

dan moet je nog die ene lange afdaling doen.

Neem dan ook je tijd als je helemaal boven op

de berg staat. Te overhaast van start gaan is

nooit een goed idee, zeker niet als je zwanger

bent.

Een skivakantie op zich is niet schadelijk voor

je zwangerschap op voorwaarde dat je enkele

maatregelen neemt en je dus goed je eigen

fysieke limieten kent. De eerste drie maanden

(twaalf weken) van je zwangerschap bestaat

er een zeer gering risico op letsels ten gevolge

van het skiën. De vrucht zit namelijk nog diep

ingenesteld achteraan in de buikstreek en kan

zelfs bij een val nauwelijks geraakt worden.

Vanaf de vierde maand verandert je lichaam

steeds meer, en moet je vooral gaan opletten

voor slagen (bvb door stokken of liftpoortjes) in

de buikstreek of breuken ten gevolge van een

ski ongeval. Je verliest wat sneller de controle

Page 61: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 61

over je lichaam, pezen en spieren raken sneller

vermoeid en het zwaartepunt van je lichaam

verlegt zich langzaam maar zeker. Niet dat skiën

vanaf de vierde maand totaal verboden is, maar

houd rekening met een verhoogd risico voor je

zwangerschap. Loop je een breuk op, dan zijn

pijnstillers en stevige medicatie niet toegelaten.

Een botsing op de piste of een uitschuiver kan

zelfs de beste wintersporters overkomen. Vanaf

de twaalfde week raadde onze gynaecologe

een zeer actieve wintersportvakantie dan ook

enigszins af. Zo kies je beter voor een alternatieve

wintersportvakantie. Wandelen en langlaufen

(met mate) is een stuk minder risicovol.

Persoonlijk advies

Uiteraard is iedere zwangerschap anders. Laat

je daarom ook steeds adviseren door je eigen

gynaecoloog. Jouw zwangerschap verloopt

misschien net iets anders dan die van ons.

Annelies heeft nog vrolijk vier dagen geskied

in februari. Weliswaar heel rustig aan en vlak

achter de toekomstige papa, maar op zich

hebben we ons prima vermaakt. Een gouden tip

is om wat meer rust te nemen tijdens de dag.

Nestel je wat vaker neer in een hutje langs de

piste en praat gezellig over wat nog komen zal.

Ook daar leer je extra van genieten tijdens een

zwangerschap. Wij mochten op 17 september

j.l. een gezonde tweeling verwelkomen in ons

gezinnetje. In februari trekken we met de hele

familie naar Zwitserland. Voor onze twee kleine

wondertjes de eerste kennismaking met de

sneeuw, maar zeker niet de laatste… ■

Tips & TRicks

Page 63: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 63

Flims-Laax-Falera: weids en verschillend

Als echte Oostenrijkganger heb ik met een

schuin oog altijd naar de ontwikkelingen bij de

Zwitserse buren gekeken, onder andere naar

Flims-Laax-Falera. Niet ver van de Oostenrijkse

grens ligt namelijk een skigebied dat qua

pistekilometers en hoogte zeker niet onderdoet

voor pak hem beet Sölden. Het Zwitsers

prijsniveau en misschien toch de onbekendheid

weerhielden me lange tijd van een bezoek. Tot

vorig jaar!

ReVieW

Gedwongen huwelijk

Bij aankomst verbaasde me de weidsheid van

het skigebied aan de voet van de Vorabgletsjer.

Zomerskiën kun je hier niet meer, maar ’s

winters is het een mooie aanvulling op het toch al

uitgestrekte skigebied dat totaal verschillende

karakters kent. Laax is trendy, gericht op

jongeren en heeft een groot snowpark. Falera en

vooral Flims ademen een veel meer traditionele

sfeer uit.

De diversiteit in dorpen verklaart zich ook deels

uit de historie. De taalgrens van het Romaans

en Duits loopt precies door het gebied. Flims

Roel van den Bekerom

Sneeuwvoorspeller

Page 64: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 64

is Duitstalig, Falera en Laax Romaans, wat

verklaart waarom veel bergstations opvallende

namen hebben als Crap Sogn Gion en La

Siala. Deze namen vertonen naar het schijnt

opvallende gelijkenissen met het Portugees.

Niet vreemd dus dat Flims en Laax sociaal en

qua wintersportgebied van elkaar gescheiden

waren. Toen de bergbahnen van Flims zo’n 20

jaar geleden op sterven na dood waren, kocht

een machtige Laaxer ondernemer het gebied op

en ontstond de Weisse Arena Gruppe. Het werd

de drijvende kracht achter het samenhangende

skigebied van nu.

Kiezen uit mogelijkheden

Freeride routes kom je overal tegen en bieden

daarmee off-piste skiërs veel mogelijkheden.

Verder zijn ook de blauwe pistes goed

vertegenwoordigd én grotendeels met elkaar

verbonden, zelfs tot aan de top van de gletsjer.

Maar het pareltje vond ik de rode dalafdaling

van Alp Nagens naar Flims over duizend

hoogtemeters. Kronkelend door de bossen met

soms machtige rotsblokken aan weerszijden

vlieg je het dal in.

Nadeel is dat veel andere pistes boven de

boomgrens liggen. Uit eigen ervaring kan

ik zeggen dat je je bij mist als een dolende in

de woestijn voelt. Maar dat is in een ander

hooggelegen skigebied natuurlijk net zo, en bij

zon wordt dat nadeel ineens een voordeel.

Je zou kunnen zeggen dat de Alpenarena Flims-

Laax-Falera een verzameling mogelijkheden

biedt waarvan jij alleen jouw “bundel” moet

uitkiezen. Het prijsniveau is typisch Zwitsers

en schrikt je in misschien af, maar je krijgt er

kwaliteit en keuzevrijheid voor terug.

Page 65: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 65

Slapen in kubussen

Met Laax wordt eigenlijk het resort bedoeld

beneden aan de rode dalafdaling. Dit Amerikaans

aandoende concept bestaat uit een verzameling

luxe appartementsgebouwen en hotels, volledig

gescheiden van het oorspronkelijke dorp Laax.

Dat ligt een kilometer lager in het dal. De

argeloze wintersporter zou het zomaar over het

hoofd kunnen zien. In het (rocks)resort is het

namelijk te doen! Als rotsige kubussen liggen

de gebouwen bij elkaar met daarin trendy luxe

appartementen, restaurants, bars, winkels

en ondergronds een grote parkeergarage. Je

hoeft het terrein dus eigenlijk niet af te komen

behalve met ski’s of snowboard.

Alles is één

De luxe appartementencomplexen, de winkels

en restaurants, alles is in bezit van de Weisse

Arena Gruppe tot aan de skiverhuur en het

skigebied aan toe! Je zou dat op het eerste oog

niet zeggen, want er is bijvoorbeeld best wel

variatie qua restaurants. Verwacht alleen geen

moordende concurrentie tussen de eetzaken

onderling!

De vormgeving, het interieur, zelfs de

achtergrondmuziek in de winkeltjes van

het resort ademt een bepaalde way of life

uit. Een lifestyle die zich richt op de scene

van snowboarders, freestyleskiërs en de

bovenmodale tweeverdiener.

ReVieW

Page 66: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 66

Freestyle Academy

Tegen het resort aan ligt de Freestyle Academy,

de eerste indoor freestyle hal van Europa.

Vroeger werd hier getennist, nu is de hal het

domein voor klimmers, skaters, freestyleskiërs

en –snowboarders. Beginnende en gevorderde

waaghalzen kunnen hun techniek hier leren

beheersen en letterlijk droog oefenen voor ze

het grote funpark van de Alpenarena betreden.

We hebben zelf een clinic gevolgd voor de Big

Air. Een geweldige ervaring vond ik het om

met ski’s van zo’n schans te vliegen. Zorgen

om een lelijke smak hoef je je niet te maken,

de zachte landing is gegarandeerd dankzij een

valkuil gevuld met schuimblokken. Wel even de

validiteitsverklaring tekenen!

De Academy maakt het plaatje voor de

freestyle scene wel compleet. Voor de doorsnee

wintersporter zijn dit allemaal bijzaken maar

het skigebied mag er, ook voor deze groep, best

zijn. ■

Page 67: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 67

Interview: Skiën met de pro’s

Toen de pro-skiër Chris Davenport nog een kind

was kwam zijn vader, een goede wedstrijdskiër,

met fantastische verhalen terug van het

Chileense skigebied Portillo, (zie vorige nummer

iPad Magazine), en dat terwijl het in Amerika

zomer was. Chris besloot om als hij groot zou

zijn ook eens naar dit gebied af te reizen. Toen

hij jaren later in Portillo aankwam, overtrof het

zijn hoge verwachtingen. Vanaf dat moment

zocht hij een smoes om elke zomer, de Zuid

Amerikaanse winter, in dit gebied te kunnen

skiën. Toen hij een idee bedacht wat hem ook

in staat stelde om de zomer met zijn beste

vrienden op te trekken wist Chris dat hij een

inTeRVieW

goed plan in handen had. Zijn idee waren de ‘ski

with the superstars camps’, trainingstages voor

gevorderde wintersporters die onder toeziend

oog van Freeskiërs op wereldniveau beter off-

piste leren skiën. In Portillo sprak ik met Chris

over deze kampen.

Wanneer ben je begonnen met de Superstar-

camps?

“Negen jaar geleden zocht ik een manier

om meer in Portillo én meer met mijn beste

vrienden te kunnen zijn. Ik merkte dat er

vraag was naar goede freeridecursussen en

dus besloot ik cursussen met echte ‘pro’s’ op te

Rogier van Rijn

Wintersport goeroe

Foto’s: Jesse Hoffman

Page 68: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 68

zetten. Hiermee sloeg ik in feite drie vliegen in

een klap. Ik zou elke zomer in Portillo zitten, ik

zou aan de slag kunnen met mijn vrienden en

ik kon leergierige freeriders wat bijbrengen.”

Leg eens uit, wat zijn die kampen precies?

“Deze kampen staan open voor iedereen. Er

zijn twee toegangseisen. Allereerst moet je

een gevorderde skiër zijn. Zwarte pistes en

ervaring in off-piste terrein zijn een minimum.

Ten tweede moet je Engels spreken. Als je aan

deze eisen voldoet kun je mee. Wij gaan met de

deelnemers op stap in off-piste terrein, en met

wij bedoel ik freeriders van wereldniveau. Dit

jaar zijn we hier met Ingrid Backstrom, Mike

Douglas en Chris Anthony. Niet de minste

namen, al zeg ik het zelf.

Wij leren skiërs die het normale lescircuit

ontgroeid zijn de fijne kneepjes van het

freeriden.”

Wat houdt dat in, de fijne kneepjes?

“Natuurlijk geven we tips over lichaamshouding,

en pure ski-technische tips. Maar we kijken

ook verder dan dat. Denk aan het bekijken

van een berg, het lezen van de mogelijkheden,

de manier van hoe je een helling induikt. Wij

proberen te laten zien hoe wij skiën en over

elke afdaling nadenken. Freeriden is namelijk

meer dan alleen de skitechniek en dat laten wij

hier zien. Wij leren mensen niet zo snel ‘nieuwe’

technieken, maar vooral nieuwe vaardigheden

waarmee zij zichzelf beter kunnen ontplooien

in off-piste terrein. Soms doen we enkele gave

afdalingen meerdere keren en geven dan telkens

een paar tips. In een week tijd zie ik bijna alle

skiërs heel veel beter skiën.”

Waarom heb je voor Portillo gekozen?

“Ik zocht een gebied dat in de zomer open was

omdat alle pro’s in de winter van hot naar her

Page 69: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 69

vliegen en dus weinig tijd hebben om lessen te

geven. Er is volgens mij maar één gebied in het

hele Zuidelijk Halfrond dat zich echt leent voor

off-piste cursussen en dat is Portillo, “Hands

down”. Portillo is iets wat alleen mensen die

hier eens geweest zijn kunnen begrijpen. Er is

maar een ‘Ski with the Super star camps’ en die

kan alleen maar in Portillo zijn.”

Dus het is alleen maar lessen?

“Nee hoor, wij trainen hard, maar ‘s avonds is

het feest. Dan is lekker après-ski in het hotel of

relaxed hangen in een van de jacuzzi’s. Van veel

van mijn cursisten hoor ik dat het de beste ski-

vakantie ooit is.”

Hoeveel kost zo’n kamp?

“De kosten voor het gidsen en kamp zijn 2250

Dollar. Daarbij komt nog de reis naar Chili en

het verblijf in Portillo.”

Na deze laatste vraag staat Chris opeens op en

roept uit: Zie je de ondergaande zon boven het

meer? Wauw, wat is dit toch fantastisch”. Het

is duidelijk: Chris heeft op de meest bijzondere

plekken op aarde geskied en toch is hij elk

moment dat hij in de bergen is in vervoering. Ik

weet zeker dat dat ook op de cursisten afstraalt.

Meer info:

chrisdavenport.com/ski-with-chris/ ■

inTeRVieW

Page 70: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 70

Mammut Ride R.A.S. Airbag rugzakHet nut van Airbag rugzakken in lawines is

door de jaren heen bewezen. Met een

lawine-airbag heb je heel veel meer kans om de

lawine te overleven want met het toegenomen

volume blijf je als het ware op de sneeuw

drijven. Het Zwitserse kwaliteitsmerk Mammut

brengt sinds vorig jaar rugzakken met het RAS

systeem op de markt.

Door de jarenlange ervaring van Mammut op

het gebied van rugzakken, zijn deze airbag

rugzakken praktisch en van hoge kwaliteit.

De Ride R.A.S. wordt geleverd in twee maten,

22 en 30 liter. De eerste voor de freerider die

voornamelijk net naast de pistes zijn geluk

zoekt en de grotere voor hen die langere tochten

ondernemen. Op de rugzak zijn ski’s of een

snowboard te dragen evenals skistokken en

eventueel een pickel of ijsbijl. Natuurlijk is er een

speciaal compartiment voor sneeuwschep, sonde

en EHBO. Verder heeft deze rugzak een speciaal

vak voor je skibril waar deze niet in beschadigt.

Kortom een echte wintersportrugzak.

Eenmaal in het bezit van het loskoppelbare

R.A.S. systeem (Removable Airbag System), is

MATeRiAAl

het mogelijk om deze over te zetten in een andere

R.A.S.-ready rugzak. Verder is de Ride R.A.S.-

rugzak ook te gebruiken zonder Airbag systeem

(als je in de zomer op pad gaat bijvoorbeeld).

Meer info: www.Mammut.ch

De Ride R.A.S. ligt in de winkels voor € 600

Page 71: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 71

Peak Performance Heli Loft JacketPeak Performance is al jaren bekend

bij wintersporters vanwege modieuze

wintersportkleding van zeer hoge kwaliteit.

Het materiaal ziet er niet alleen gaaf uit, maar

is ook gewoon goede wintersportkleding voor de

veeleisende wintersporter. Dit is niet voor niets

want het Zweedse merk stopt dan ook veel tijd

in het ontwikkelen, testen en evalueren van alle

grondstoffen en de ontwerpen. Het Heli Loft

Jacket is een voorbeeld van zo’n goed doordacht

en hip jack.

Het Heli Loft jacket is een warme en ademende

jas. De jas heeft een goed ademend vermogen

dankzij het tweelaags Gore Tex. Dit Gore Tex

zorgt er ook voor dat de jas 100 % waterdicht is.

De isolerende waarde van dit jack komt van het

zogenaamde ADVANSA Thermo°Cool®. Deze

isolatie zorgt voor warmteregulatie die zich aan

het lichaam aanpast. Simpel gezegd, wanneer je

warm en bezweet bent, zorgen de vezels ervoor

dat de jas ‘ademt’ en het vocht wordt afgevoerd

MATeRiAAl

om je te laten afkoelen. En wanneer je het koud

hebt, houden de vezels de warmte vast, maar

wordt het vocht afgevoerd, zodat je zowel warm

als droog blijft.

Naast al deze technieken ziet het

jack er gewoon lekker hip uit.

Specs:

Polyamide

Gore-Tex® 2-layer

Pertex outerlayerl®

140 gr ThermoCool®

padding in body

100 gr ThermoCool®

padding in sleeves

and hood

Recco system

De Heli Loft Jacket

hangt in de

winkel voor € 495,-.

Page 72: Wintersporters Magazine - oktober 2012

wintersporters magazine 72

iPhone enAndroid apps

Apps

Sneeuwhoogte+ is een uitgebreide sneeuwhoogte app met real-time sneeuwhoogte informatie uit het

skigebied, weersverwachtingen, webcams en meer. Je kunt ook meerdere bestemmingen toevoegen

aan een favorieten-lijstje.

Met Sneeuwhoogte+ ben je als eerst op de hoogte wanneer er sneeuw valt in jouw favoriete skigebied.

Deze dienst is geheel gratis, inclusief de notificaties.

Sneeuwhoogtes

Een overzicht van alle sneeuw informatie

uit een skigebied. De piste condities,

geopende pistes en nog veel meer.

Weer

Een 7 daagse voorspelling voor zowel het

dal als de berg.

Webcams

Alle beschikbare webcams met als extra

mogelijkheid het bekijken van sneeuw

historie video’s.

Kaarten

Bekijk de sneeuwverwachtingskaarten of

bewaar de pistekaart voor offline gebruik.