Wintersporters Magazine - oktober 2012
-
Upload
milq-media -
Category
Documents
-
view
223 -
download
0
description
Transcript of Wintersporters Magazine - oktober 2012
wintersporters magazine 1
de eerstesneeuw
diepe poederin Japan
moderneskikleding
wintersporters magazine 2
InleidingDe herfst is de rustigste periode in de Alpen. Er zijn bijna geen toeristen meer, veel winkels zijn dicht en ook zijn slaapplaatsen lastig te vinden voor iedereen die wel richting de Alpen komt. Dat is jammer want de herfst is een ontzettend mooi seizoen in de bergen. Maar, naast dat de herfst zo’n mooi seizoen is, voelt het ook echt als stilte voor de storm. De winterstorm.
Want hoe rustig het in oktober en november is, zo druk wordt het vanaf half december weer. Dan zullen de wegen weer volstromen met wintersporters uit alle windstreken, feestelijke verlichting zal aanspringen en winkelpersoneel zal klaar staan om iedereen aan nieuw en flitsend materiaal te helpen, ook zullen de skiliften weer draaien om iedereen op de pistes te brengen. Maar nu nog niet. Het is rustig, de natuur maakt zich klaar voor de winter en dat wordt door niemand verstoord. Alhoewel, de locals zijn momenteel hard bezig hout te zagen. Maar de bedrijvigheid die in de winter over de bergdalen trekt, daar is nog niets van te merken.
Het is stil en de bergen zijn even alleen maar van de bergbewoners. Langzaamaan maakt iedereen zich op voor de winter. Herders verlaten de hoge alpenweides, skiwinkels etaleren ski’s in de etalages en skigebieden laten de pistebully’s warm draaien. Hoe heerlijk de herfstige rust in de Alpen ook is, bij iedereen gaat het kriebelen, laat die ‘storm’ maar komen. Laat het maar hard winter zijn, want dat hoort nou eenmaal in de bergen.
Rogier en Dieter, Geertje, Johan, Kristof, Martijn, Martin, Roel, Ruud, Rob, Antoinette en Wietse
inleiding
Cover
Dromen jullie ook al van platgestreken
pistes?
wintersporters magazine 3
InterviewSander Kan
In de Nederlandse Freeride scene is Sander
Kan geen onbekende. Hij is een van de
weinige Nederlandse ski-instructeurs die de
prestigieuze titel Swiss Snow Pro mag dragen.
Sander is een boom van een kerel. Wie hem een
keer op de ski’s gezien heeft kan alleen maar
onder de indruk zijn. Een fantastische skiër, die
op de lange latten zo blij is als een jonge hond.
Dat werkt aanstekelijk! Een interview met deze
Snow-Pro, die zijn winters doorbrengt in Haute
Nendaz, Les Quatre Vallées.
inTeRVieW
Wanneer ben je begonnen met skiën?
“Ik begon op vierjarige leeftijd. Mijn ouders
woonden in hun jonge jaren in Indonesië. Toen
ze eenmaal terug kwamen naar Europa raakten
ze onmiddellijk verslingerd aan de wintersport.
Als kleuter mocht ik al meteen mee. Mijn ouders
zijn laatbloeiers wat wintersport betreft. Zij
begonnen pas op hun dertigste. Ik gelukkig
niet. De eerste drie jaar van mijn leven moest
ik bij oma blijven, maar op mijn vierde mocht ik
eindelijk mee.”
Rogier van Rijn
Wintersport goeroe
wintersporters magazine 4
wintersporters magazine 5
Was het liefde op het eerste gezicht met de
sneeuw?
“Niet bepaald. We zaten in het Zwitserse gebied
Grinderwald onder de Eiger. Ik heb hier geen
erg goede herinneringen aan. Het was in 1970
en de Zwitserse skileraren daar waren echte
‘bully’s’. Gewoon boerenjongens die weinig op
hadden met educatie en misschien wel jaloers
waren op de rijke toeristen die langs kwamen.
Ze hadden mooie truien maar daar hield het wel
mee op. Zij waren echt heel erg vervelend. Ik
herinner me dat ze zeer hardhandig waren en
dat ze je omduwden. Zij lieten kinderen huilend
alleen staan. Continu zeiden ze dat je toch niets
kon. De klasjes waren wel lekker klein, dat dan
weer wel.”
Wanneer ontstond de liefde voor de wintersport?
“Het jaar na het ‘debacle’ in Grinderwald zaten
we weer in Zwitserland, nu in Lenzerheide
Valbella. De leraren daar waren vele malen
beter en vriendelijker. Vanaf dat moment, op
vijf jarige leeftijd dus, begon de liefde te groeien.
Ik denk dat ze in dit gebied het toerisme nodig
hadden en de ski-instructeurs begrepen dat je
met vriendelijkheid een stuk verder komt. Ik
had veel plezier in de lessen, alhoewel we toen
duidelijk meer stilstonden dan tegenwoordig.
Het was echt nog het ouderwetse lesgeven van
stilstaan en nadoen.”
Dus vanaf toen was het elke winter raak?
“Ja, ik mocht elke winter mee op wintersport.
Eén keer stelden mijn ouders voor dat ik
thuis zou blijven, toen was het meteen heibel!
Vanaf dat moment zijn we door de Alpen gaan
reizen. We zaten vaak ergens anders, vooral in
Zwitserland, Oostenrijk en Italië.”
Het skileraarschap?
“Als kind van een jaar of twaalf had ik de droom
om skileraar of berggids te worden. Mede door
wintersporters magazine 6
het feit dat mijn ouders altijd hebben gezegd
dat je als Nederlander geen skileraar kon
worden, heb ik het niet direct geprobeerd.
Maar ik ben er altijd van blijven dromen. Voor
mijn diensttijd ging ik bij het korps mariniers,
vanwege ‘de koudweer’ training in Noorwegen.
Die heb ik jammer genoeg nooit meegemaakt.
Maar de drang naar koude, sneeuw en winter
was er altijd. Ik had graag de opleiding tot
Mountainleader in het leger gedaan, maar ik
was slechts een dienstplichtige. Dus dat lukte
natuurlijk niet”.
Hoe ben je er toen ingerold?
“Het bleef altijd spoken in mijn hoofd, ik rolde
de KALO in en zocht zoveel mogelijk de richting
van de outdoorsporten op. Maar ik werd niet
gelukkiger van mijn bestaan in Nederland. Op
een gegeven moment was ik accountmanager
bij een bierbouwer maar dat was niet echt
iets voor mij. Ik werd steeds ongelukkiger. Ik
besloot alsnog mijn droom te volgen. Op een
bepaald moment had ik voldoende budget om
een opleiding van drie maanden tot skileraar
te gaan volgen. Ik ben toen gewoon in het diepe
gesprongen. Ik dacht, als het niet lukt dan heb
ik in ieder geval een mooie ervaring. Ik besloot
meteen voor het hoogste en beste te gaan, de
Zwitserse opleiding tot Snow-Pro.”
Hoe verliep je opleiding vanaf dat moment?
“Ik begon met de International-Academy,
vooral opgezet als gap-cours om Britse
rijkeluiskinderen te leren skiën. Normaal
gesproken haalde niemand deze opleiding,
want iedereen was te veel bezig met feesten.
Het was gewoon een fantastische melkkoe. Ik
haalde het tegen ieders verwachting in wel en
wel in de eerste keer. De examinator zei wel dat
ik nu niet moest denken dat ik Stufe II en III
inTeRVieW
wintersporters magazine 7
ook zou halen, daar zou ik nog wel een paar jaar
voor nodig hebben. Dit was voor mij de trigger
om er alles aan te doen om ook Stufe II en III te
halen... en wel het jaar daarop!”
En... haalde je die ook meteen?
“Ja, maar wel omdat ik de hele zomer super
geconcentreerd getraind heb op een indoorbaan
hier in Nederland. Bij de skischool waar ik die
winter al werkte kreeg ik een personal trainer.
Ik haalde aan het einde van dat tweede seizoen
meteen al de Stufe II. Na het afleggen van een
examen in de tweede glij-discipline, in mijn
geval telemark en het schrijven van een essai,
haalde ik ook zonder problemen Stufe III en
was ik officieel Swiss-Snow-Pro”.
En toen?
“Na het halen van Stufe I werkte ik natuurlijk
al meteen voor een skischool in Nendaz en daar
ging ik mee door toen ik volledig klaar was met
de opleiding. Ik was gelijk een van de hoogst
gediplomeerde skileraren in de school. Ik werd
in eerste instantie ‘assistent Chef technique’ en
een paar jaar later ‘Chef technique’, dit zette
mijn carrière op de rails. In de zomer werkte ik
nog steeds bij het Nederlandse Montana Indoor
snowcentrum te Westerhoven.”
Hoe vonden de ‘locals’ dat, een Nederlander als
hoogste pief in een skischool?
“Ik heb daar in Nendaz weinig problemen mee
gehad. Ik heb veel respect gekregen door het feit
dat ik de Zwitserse opleiding heb gedaan en met
name omdat ik alles zo snel gehaald heb. Er zijn
er altijd die jaloers zijn en die andere mensen
alles misgunnen dat zijn gewoon vervelende
mensen. Zij zouden hetzelfde gereageerd
hebben als ik Zwitser was geweest. Ik heb nooit
het gevoel gehad dat het ‘Nederlander zijn’
problemen opleverde. Tijdens de opleiding was
dit wel anders. Daar had ik duidelijk het gevoel
alles twee maal zo goed te moeten doen!”
wintersporters magazine 8
Waarom zit je in Nendaz?
“Met de familie hadden we tijdens het rondreizen
tussen de skigebieden weer een nieuw plekje
gevonden, Haute Nendaz. Vrienden van mijn
ouders hadden een daar een chaletje. Toen
duurde de reis nog bijna 18 uur, de snelweg
hield bij Bern op. We hebben er zelfs een keer
meer dan 24 uur over gedaan. Goede tijden
waren dat. Mijn oudste zus liep die eerste
vakantie daar gelijk tegen een Zwitser aan en
zij verhuisde die zomer meteen naar Nendaz. En
mijn ouders beviel het daar ook prima. Voor mij
was de keuze daarna makkelijk om ook richting
Nendaz te verhuizen, om daar als skileraar te
werken.”
Zou je ergens anders kunnen wonen of werken?
“Waarschijnlijk zou ik geen enkel probleem
hebben om ergens anders te wonen en te leven,
als het ’s winters maar in de skibare bergen is.
Overigens is Les 4 Vallées een van de meest
extreme gebieden. Het gebied past precies bij
mijn skistijl en terreinvoorkeur. Het dorp is
niet mooi. Het is een uit de grond gestampt
skidorp. Maar er zijn weinig mooiere off-piste
gebieden. Alhoewel ik weet dat elk gebied zijn
eigen juweeltjes heeft.”
Welke nationaliteit hebben jouw cursisten en
wat voor lessen geef je?
“Mijn cursisten bestaan voornamelijk uit
Nederlanders, Belgen en Engelsen. De laatste
zes jaar ben ik 90 % van de tijd buiten de pistes
te vinden. Dat vind ik gewoon het allerleukste.
Alhoewel op een mooie piste met goede pisteski’s
naar beneden knallen ook heerlijk is!”
inTeRVieW
wintersporters magazine 9
Wat vind jij het belangrijkste om je cursisten bij
te brengen?
“Naast het perfectioneren van de techniek vind
ik respect heel belangrijk! Het is heel belangrijk
dat mijn cursisten ook respect leren krijgen.
Respect voor elkaar, de helling, de sneeuw, de
bergen en de natuur in zijn geheel. Iedereen
moet respectvol omgaan met alles binnen de
bergen. Ik zeg altijd vooraf: als we door de bomen
skiën en iemand raakt een boompje, dat er wel
geëxcuseerd moet worden. Dit moet je oprecht
denken, anders komt die boom misschien nog
wel eens hard terug! Ik probeer op die manier
een deurtje te openen, zodat men meer de
schoonheid van onze planeet inziet en van onze
winter in de Alpen. Skiën en boarden is niet
alleen maar knallen, maar ook intens beleven
waar we mee bezig zijn. Het komt ook voor dat
ik tijdens een afdaling de groep stil zet om een
helling in de buurt te bekijken waar een groep
steenbokken loopt. Fantastisch vindt iedereen
dat.”
Je staat bekend als echte off-piste skiër, ski je
ook graag op de pistes?
“Ik vind pisteskiën niet vervelend en als ik op
mijn slalomski’s sta, vind ik het heerlijk om mijn
techniek te perfectioneren. Op brede ski’s ga ik
graag zo hard ik kan achteruit. Dus dat doe ik
maar niet teveel. Pisteskiën met off-piste ski’s
is anders een beetje pijnlijk voor de knieën en
enkels. Verder ben ik echt gek op buckelpistes.
Dit moet natuurlijk ook wel in Les Quatre
Vallées, anders zou ik hier niet naar beneden
komen.”
wintersporters magazine 10
Wat vind je van de huidige trend dat steeds
meer wintersporters off-piste willen en gaan?
“Op zich prima, als het met de juiste intentie
gebeurt. Daarmee bedoel ik het gevoel, de
intentie, het respect, het genieten van het
ongerepte. Als het alleen maar gaat om het
avontuur of de steilte of wie de grootste ‘spray’
maakt, dan is het in mijn optiek slechts
consumeren. Een beetje als ‘been there, done
that’. … Op die manier vind ik het niet okay.”
Jij probeert jouw cursisten dus iets anders, iets
extras bij te brengen?
“Jazeker. Ik probeer hen naast alle verplichte
kost als lawine-veiligheid en skitechnieken ook
het plezier in de bergen bij te brengen. Als het
gaat om intens genieten van die steile heling,
dat mooie bos, de gehele dag, dan ben je op het
goede adres bij mijn cursussen. Ik haal graag het
maximale uit de dag en probeer de hele dag te
genieten. Als we bijvoorbeeld naar een off-piste
helling lopen en ik zie dat we te snel gaan, dan
lopen we toch een stapje langzamer. Elke stap
moet genieten zijn want het geluk van een bocht
of afdaling moet niet je enige doel zijn. De weg
om er te komen, in de meeste brede betekenis
van het woord, moet je gelukkig maken.”
Sander wordt gesponsord door Liberty (skis),
Lange (skischoenen), Shred (helmen en brillen),
MK-skiservice (lawine materiaal). Net als vorig
jaar blogt Sander ook dit jaar op de Poeder-
website Wepowder.nl.
Kijk voor meer informatie op
www.sanderkan.nl ■
inTeRVieW
wintersporters magazine 12
Mijn board
Sinds ik een jaar vijf geleden ben gaan wintersporten heb ik, zoals
velen, last gekregen van het wintersportvirus. Aangezien het virus
zich de eerste twee jaar zich aardig koest hield, heb ik deze jaren
dan ook overbrugd met veel lessen en huurmateriaal.
Echter na twee jaar kreeg ik de smaak te pakken en wilde ik vaker
gaan, meer kilometers maken, carven, poederen, knallen. Kortom;
het virus werd hyperactief!
Dit zorgde er echter wel voor dat drie tot vier keer per seizoen
materiaalhuur betalen wat veel van het goede werd. Via mijn
zwager, die destijds bij een grote wintersportzaak werkte, kreeg ik
de mogelijkheid om diverse boards uit te proberen.
Na diverse planken geprobeerd te hebben kwam ik uiteindelijk bij
de Völkl Dash uit. Zodra ik op dit board stond wist ik het: “deze
moet ik hebben.” Het is een redelijk “beginnersboard” en daarom
goed allround. Het is het board wat me goed heeft leren rijden. Het
is flexibel, maar toch ook reactief.
Aangezien leren met vallen en opstaan gebeurt, heb ik dit board
op sommige momenten vervloekt. Zeker het eerste anderhalf jaar.
Want, ondanks dat het een redelijk “beginnersboard” is, straft het
mijn fouten gelijk af. Hij staat het niet toe als ik ik te snel van kant
wil wisselen of in een ietwat verkeerde houding aanneem.
MATeRiAAl
Klaas Meelker
Wintersporters.nl bezoeker
wintersporters magazine 13
Maar naarmate ik meer tijd op mijn board
doorbracht, heb ik meer en meer de ins en outs
van deze Völkl leren kennen. Ik weet precies
wat hij wel en niet kan.
Een goede dag poederen, super ijzige pistes en
carven op strakke blauwe racebanen: alles is
mogelijk met dit board. Het voelt voor mij alsof
dit board mij op het lijf geschreven is en mijn
techniek, kennis en kunde telkens naar een
hoger niveau getild wordt.
Toch komt aan alle goede dingen een eind.
Halverwege vorig seizoen begon ik het gevoel
te krijgen dat het board toch te flexibel wordt.
Ik merkte ineens dat mijn vertrouwde boardje
begon te klapperen op de piste.
Het klapperen van het board heb ik tot op heden
met een trucje op kunnen lossen. Ik heb de oude
bindingen eraf gehaald en deze geruild voor
de K2 Cinch CTX bindingen. Deze bindingen
versnellen en vergemakkelijken het in- en
uitstappen. Maar voor mij veel belangrijker,
deze bindingen zorgen ervoor dat het board
stijver wordt. Hierdoor kan ik het board directer
sturen en klappert de plank een stuk minder.
Door deze tussenoplossing kan ik nog weer
even verder met mijn board. Desondanks komt
er toch binnen nu en een niet al te lange tijd
een moment dat ik echt moet gaan zeggen dat
ik mijn board ontgroeid ben. Op dat moment
zal ik met veel plezier terug denken aan mijn
eerste board. ■
wintersporters magazine 14
Japow: DiepePoeder in Japan
Vier meter sneeuw in drie dagen? “Niets aan
de hand!” roept Eric tijdens een van onze vele
‘sneeuwruimmomenten’ om zijn oprit vrij te
houden. “Let wel even op als je de deuren van het
huis openschuift, ze willen wel eens blokkeren
als er teveel sneeuw op het dak ligt.” Eeuhm?
Drie weken eerder vroegen we ons op het
vliegtuig richting Sapporo nog af hoe het met
onze Japanse woordenschat stond. Helaas
geraakte geen van ons drie verder dan de
woorden ‘chopstick’, ‘saké’ en ‘arigato’. Wat
we wel over Japan wisten was dat er jaarlijks
RepoRTAge
recordhoeveelheden sneeuw vallen en dat de
cultuur mijlenver van de onze staat. Reden
genoeg om het op onze manier te verkennen:
low-budget, met ski’s en snowboards en met een
open blik.
We landden op Hokkaido, het noordereiland
van Japan. Onze gehuurde minivan bouwden
we in snel tempo om, zodat we er met zijn
drieën in konden slapen. Op deze manier was
het mogelijk snel van het ene gebied naar het
andere te rijden en steeds als eerste in de lift
te zitten.
Onze eerste skimeters op Japanse bodem
bewezen al snel waarom deze trip eentje uit
de duizend ging worden: vederlichte sneeuw,
weinig skiërs die zich buiten de pistes waagden
Yannick de Bievre
Belgische Freerider
Foto’s: Sam van Brempt
wintersporters magazine 15
wintersporters magazine 16
wintersporters magazine 17
wintersporters magazine 18
wintersporters magazine 19
wintersporters magazine 20
en een adembenemend landschap. Het hele
eiland bestaat uit vulkanen die gedurende de
hele winter bestookt worden door Siberische
sneeuwstormen. Resultaat: het sneeuwt
continu, vorig jaar nog meer dan anders, je
ziet gedurende de hele dag vlokken dwarrelen.
Zelfs als de zon zich maar sporadisch durft te
vertonen.
Ieder skigebied dat we bezochten had wel een
verrassing in petto. Rusutsu bleek een gebied
te zijn dat rond een soort van pretpark gebouwd
was, inclusief duizelingwekkende rollercoasters
waar de pistes gewoon onderdoor liepen. Iets
verderop in Chisupuri hing een onverdraaglijke
stank van rotte eieren over het hele gebied.
Later bleek dat een borrelend vulkanisch meer
de schuldige was voor de penetrante geur.
Gelukkig tastte het de sneeuw niet aan. In
Kurodake gingen we toerskiën in een bos dat
blijkbaar vol beren zat. Gelukkig slapen deze
lieverds in de winter en kwamen we er geen
tegen.
In Niseko (het grootste skigebied van Hokaido)
kregen we zelf een gedetailleerde kaart met
alle leuke off-piste afdalingen van de pisteurs.
Normaal gezien is de backcountry strikt
gereglementeerd, maar onze zelfgebouwde
ski’s, lawinerugzakken en filmmateriaal opende
‘letterlijk’ enkele deuren.
We skieden van de ene verbazing in de andere,
maar ook naast de afdalingen in de sneeuw was
het alsof we door de konijnenpijp van ‘Alice in
Wonderland’ gevallen waren. Of de Japanners
hun verse vis nu rauw op tafel zetten of in
een gefrituurd jasje, het smaakte keer op keer
heerlijk, net zoals alle andere gerechten die we
nog nooit geproefd hadden.
wintersporters magazine 21
De vulkanische ondergrond van het eiland
zorgt er ook voor dat er op verschillende
plaatsen heet water aan de oppervlakte borrelt.
Een ‘Onsen’ nemen is voor de Japaners dan
ook meer dan even in bad springen. Het hele
ritueel van wassen en baden in een gezamenlijk
badhuis is zowel een sociaal gebeuren als
een lichamelijke en spritiuele reiniging. Wij
voelden ons daarintegen meer als gekookte
kreeften. Niemand had ons gewaarschuwd dat
het koudste bad al vlotjes boven de 39° ging.
Na twee weken geskied te hebben door de
lichtste poedersneeuw die ieder van ons ooit
ervaren had, was het tijd voor deel twee van de
reis. We vlogen zuidelijk richting Honshu, het
zuidereiland van Japan.
De metro van Tokyo nemen met veel te veel
bagage en een gigantische skizak is geen
aanrader. Beeld je in dat je als een kleine
garnaal door een enorme school vissen moet
zwemmen die allen de andere kant op moeten.
Maar gewapend met ons plannetje en enkele
vriendelijke Japanners slaagden we er toch in
om bij de juiste halte te komen. Daar wachtte
een bus die ons richting Hakuba kon brengen.
Dit skigebied ligt middenin de Japanse
Alpen. Een prachtig gebergte met toppen die
boven de 3000m reiken. Het terrein leek veel
indrukwekkender dan de vulkanen op Hokaido,
maar er lag wel minder sneeuw.
Alhoewel: Een dag later skieden we als eersten
door een van de geulen aan de rechterkant van
het gebied door heerlijke poedersneeuw. Na een
afdaling van duizend hoogtemeters moesten we
enkel nog over een beekje springen en wachten
op een taxi die ons terug kon af zetten in het
skigebied. Na de derde afdaling van de dag
RepoRTAge
wintersporters magazine 22
hielden we het voor bekeken. De temperatuur
was gedurende de hele dag sterk gestegen en
de sneeuw werd zwaarder en gevaarlijker met
de minuut.
Gelukkig was er nog een vierde vriend
gearriveerd. Niet op ski’s zoals wij, maar met
een splitboard. Hij kon ons dus zowel naar boven
als naar beneden volgen. We bevonden ons op
een kantelpunt. We hoorden geruchten over een
naderend lagedrukgebied dat mogelijks veel
sneeuw met zich kon meebrengen. Maar bleven
we in Hakuba tussen de horden toeristen, of
waagden we een gokje? We kozen voor een de
gok.
Nagano is een leuk stadje met een Olympisch
verleden. Voor ons werd het een ideale
uitvalsbasis om de verschillende gebieden aan
de westkust te verkennen. Daar zou de meeste
sneeuw vallen volgens het lokale weerbericht.
Toen we 2 dagen later in Myoko Akakura door
50 cm verse sneeuw aan het skiën waren,
maakten we kennis met Eric. Deze Canadeese
‘skibum’ had zijn thuisland verlaten omdat hij
gehoord had dat het in Myoko nog harder kon
sneeuwen dan in Canada. Hij legde ons uit dat
de vijftig centimeter verse sneeuw nog maar
een voorbode was van wat nog zou komen en
nodigde ons uit om enkele dagen in zijn huis te
verblijven.
Onze verhuisactie om bij Eric te komen mislukte
bijna omdat de anders zo stipte Japanse treinen
niet meer door de sneeuw raakten. Na enkele
uren nagelbijtend afwachten daagde er toch
een exemplaar op, omgeven door een grote witte
wolk. Het laatste stuk richting Myoko gebeurde
met de bus. Vragend keken we naar elkaar
toen we door de smalle straatjes reden “is het
normaal dat de sneeuwmuren tot boven de bus
uitkomen?” Eric was net bezig met de tweede
wintersporters magazine 23
veegbeurt van zijn oprit die dag. “Zet jullie
spullen maar neer en ga skiën, dit wordt één
van die dagen die jullie niet snel gaan vergeten”
lachte hij. Niet veel later volgden de woohoo’s
elkaar in sneltempo op.
Gedurende onze drie laatste dagen in Japan
skieden we door ‘buitenaardse’ hoeveelheden
sneeuw. Iedere ochtend konden we bijna niet
geloven dat er nog meer was gevallen. “You lucky
bastards!” sneerde Eric “You are here for just 3
days and you are skiing the most snow Myoko
has seen the last decade!” Vallen was geen
optie met letterlijk gevaar voor verstikking in
de sneeuw. Na elke bocht moesten we onze bril
afvegen om te zien waar we de volgende bocht
konden nemen. Zelf de stoeltjeslift hing al vlak
boven de grond, soms moesten we gewoon onze
voeten intrekken! Na elke afdaling volgden er
high fives, wilde verhalen en gezichten die geen
pijn deden van de koude maar van te hard te
lachen. Ieder van ons wist dat deze trip moeilijk
te evenaren ging worden.
Sam Van Brempt wordt ondersteund door K2,
Black Diamond & Beal
Yannick De Bièvre wordt ondersteund door K2,
Black Diamond, Beal, BCA, Poc & G3
Koen Van der Veken wordt ondersteund door
The North Face, BCA en Jones Snowboards
Ons blog:
www.mountcoach.net ■
RepoRTAge
wintersporters magazine 24
wintersporters magazine 25
Sonnenkopf
Op steenworp afstand van Sankt Anton, mijn
thuisgebied, ligt Sonnenkopf. Een klein gebiedje
met ‘maar’ 31 kilometers aan pistes. Toch kom ik
er graag, zeker een of twee dagen na een dump,
als Sankt Anton al helemaal is afgeschraapt,
is het mogelijk om nog mooie lijnen te trekken
in dit kleine familiegebied. Ook voor iedereen
die rustig over de pistes wil cruisen en geen
honderden kilometers aan pistes wil, is dit een
prima gebiedje.
Sonnenkopf ligt in de schaduw van het grote
en beroemde skigebied Sankt Anton. Met de
ReVieW
Arlberg-skipas is het zelfs mogelijk om in dit
gebiedje te skiën en daarmee is het meteen een
leuke afwisseling voor iedereen die een week in
Sankt Anton zit.
Pistes
Sonnenkopf heeft geen eigen dorpje, de gondel
voert vanaf een parkeerplaats de berg op.
Hierdoor mist dit gebiedje een beetje de typisch
gezellige Oostenrijkse sfeer, maar het skiën is er
niet minder om. Ook is het aanrijden naar het
gebied zeer makkelijk. Vanaf de snelweg is het
nog geen minuut naar de parkeerplaats. Weinig
gebieden zijn zo goed bereikbaar. Eenmaal in
het gebied merk je overigens helemaal niets
meer van de snelweg, dus last heb je er ook niet
van.
Martin van den Berg
Ski leerkracht
wintersporters magazine 26
De snelle gondel brengt je via een tussenstation
midden in het gebied, van waar verschillende
liften omhoog voeren naar meestal niet al te
moeilijke pistes. Het gebied heeft 13 kilometer
aan blauwe en 16,5 pistes aan rode pistes,
ideaal voor de licht gevorderde piste skiër. Op
deze pistes is het rustiger dan in veel andere
Oostenrijkse gebieden, dus wie zonder gestoord
te worden zijn eigen baantjes wil trekken is hier
aan het goede adres. Ook is het gebied met deze
rustige en niet al te moeilijke pistes ideaal voor
kinderen en families. Kinderen kunnen snel
zelfstandig op stap.
Het gebiedje heeft maar 1,5 kilometer aan
zwarte pistes. Maar ‘de’ zwarte piste die het
rijk is, is wel echt lekker steil. Velen zullen de
piste te zwart vinden maar daarom vormt hij
wel een leuke en uitdagende uitzondering op de
rest van de pistes.
Off-piste
De reden waarom ik gek ben op Sonnenkopf
zijn niet de pistes. Het zijn de hellingen
tussen en naast de pistes. Want het off-piste
skiën is geweldig in dit kleine gebiedje. Waar
in Sankt Anton alles wordt weggekaapt door
locals en groepen Scandinaviërs, daar is het in
Sonnenkopf rustig en kun je relaxed genieten
van dikke poeder. Dagen achter elkaar is
het mogelijk om ‘vers’ te scoren. Heerlijk! De
hellingen zijn zelden extreem of steil, maar
steil genoeg om lekker door heen te knallen. En
er zitten genoeg mooie ‘features’ in het terrein
om te springen en te spelen.
Omgeving
Een groot deel van het gebied ligt boven de
boomgrens. Als het erg mistig is, moet je
het met een enkele piste doen die onder de
boomgrens ligt. De paden die terug voeren naar
het dalstation zijn leuk en lekker speels. Het
uitzicht vanuit het gebied is zoals overal in dit
deel van Oostenrijk verbluffend mooi.
wintersporters magazine 27
Van onderaf gezien is het gebied in twee delen
op te delen. Het linkerdeel met een mooie lange
rode afdaling die naar het dal voert en meerdere
niet al te moeilijke rode pistes hoger op de berg.
Deze worden bediend door een redelijk moderne
en een wat oudere en langzamere lift. Aan de
rechterzijde is het gebied makkelijker met veel
blauw. Alles komt redelijk eenvoudig samen in
het ‘bergstation’ van de gondel die uit het dal
vertrekt. Een prima afspreekpunt voor iedereen
die met een grotere groep door het gebied trekt.
Kortom
Sonnenkopf is een leuk gebied voor de
lichtgevorderde pisteskiër die graag op rustige
pistes zijn techniek probeert te verbeteren en
voor de off-piste skiër of boarder die gek is op
‘secret spots’. Laat de rest van de freeriders
maar door het gespoorde terrein van Ski Arlberg
rijden: jij hebt maagdelijke poedervelden voor je
alleen. Het gemis van een dorpje onder aan de
liften is, eenmaal in het gebied, snel vergeten. ■
ReVieW
wintersporters magazine 28
Vijf tips voor meest fantastische foto
Iedereen wil ze graag mee naar huis nemen:
fantastische wintersportfoto’s. Maar het maken
van goede platen is nog niet zo makkelijk. Zeker
niet op wintersport. Een paar tips om meer
kans te maken op die ene fantastische plaat.
1. Neem een camera mee!
Dit lijkt nogal logisch, je hebt meer kans op
een fantastische foto als je een klein compact
fototoestel of zelfs telefoon mee hebt in je zak
dan als je een fantastische spiegelreflex in
je vakantiehuisje hebt liggen die je niet mee
op de piste durft te nemen. Kies dus voor
Tips & TRicks
een camera die je graag en altijd meeneemt.
Tegenwoordig zijn er systeemcamera’s die
met de spiegelreflexen kunnen concurreren,
en vaak gewoon even goed zijn. Denk hierbij
bijvoorbeeld aan de Sony NEX of de Canon Eos
M series. Het maken van een foto is de enige
mogelijkheid om een goede foto te schieten.
Als je graag een grotere camera mee wilt, zorg
dan voor een goed draagsysteem waarmee de
camera makkelijk en relatief snel te pakken is.
2. Zoek voorgrond en achtergrond
Bedenk bij elke foto wat er naast het onderwerp
(vaak een skiër of boarder) nog op de foto staat.
Het zijn vaak ongewenste elementen in een foto
die de plaat minder mooi maken. Je kunt op
de voorgrond denken aan de ribbeltjes op een
Rogier van Rijn
Wintersport goeroe
wintersporters magazine 29
vers geprepareerde piste of aan een boompje of
een tak. De achtergrond is eveneens belangrijk.
Kijk of er niet te veel mensen, gebouwen of
richtingaanwijzers storend in beeld staan.
Bedenk van tevoren wat voor een plaatje je wilt
schieten.
3. Actiefoto’s: neem de tijd
Actiefoto’s zijn moeilijk, dus neem de tijd. Leer
de skiër of boarder waarmee je op ‘photoshoot’
gaat kennen. Bekijk welk moment van de bocht
of actie het mooist is en maak dan de foto.
Digitale camera’s met een goede reactiesnelheid
zijn hierbij van zeer groot belang. Ook is het in
veel gevallen belangrijk om de skiër dichtbij te
hebben. Hiervoor is wel een snelle sluitertijd
of een telelens nodig. Actiefoto’s in een leeg
landschap (geen andere skiërs of boarders)
kunnen ook erg mooi zijn zonder dat je dichtbij
de skiër staat.
4. Wees creatief
Bedenk eens iets anders. Ga door je knieën, ga
op de grond liggen of klim in en boom of op een
heuvel. Wees in ieder geval creatief en zoek eens
een ander standpunt voor het maken van een
foto. Op deze manier maak je veel kans op een
briljante foto! Laat de skiër of boarder lekker
dichtbij of juist eens heel ver weg passeren.
Kortom: experimenteer.
5. Zorg voor fotogenieke kleuren
Een van de lastigste te realiseren tips is het
dragen van fotogenieke kleding. Want die moet
je natuurlijk maar net hebben. Felle kleuren
werken goed. Zwart en wit, en zeer donkere
kleuren zijn erg moeilijk Zorg dus voor mooie
kleurtjes dan zijn de foto’s meteen een stuk
gelikter. ■
Tips & TRicks
wintersporters magazine 30
wintersporters magazine 31
Moderne skikleding: Laagjes
Vroeger was skikleding dik gevoerd en warm.
Dat betekende dat je het negentig procent van
de tijd te warm of te koud had. Die ene tien
procent zat je dan misschien net goed, maar
meestal had je vast al te veel gezweet en was
het nog niet aangenaam. Tegenwoordig wordt er
met het zogenaamde laagjes-systeem gewerkt.
Eerste laag: Transpiratie weg
De eerste laag moet ervoor zorgen dat de
transpiratie direct wordt afgevoerd. Dit
betekent een dunne laag onderkleding die strak
MATeRiAAl
tegen het lichaam zit en vochttransporterende
eigenschappen heeft, dus een laag die geen
vocht vasthoudt. Katoen is dan ook uit den boze.
Veel fabrikanten leveren ondergoed in zomer-
en wintervarianten, voor de warmbloedigen
onder ons kan de zomervariant ruim voldoende
zijn, koukleumen zijn echter gebaat bij een
dikkere onderlaag. Deze onderlaag wordt
meestal van kunststof gemaakt. Ook komen we
steeds Merino-wol tegen in onderkleding, een
aangenaam materiaal dat goed isoleert, zeer
lang fris blijft ruiken en niet kriebelt. Let op bij
de aanschaf dat thermisch ondergoed redelijk
strak hoort te zitten. Ook is er een behoorlijk
prijsverschil tussen verschillende merken
sportondergoed. Vaak lubberen goedkopere
Rogier van Rijn
Wintersport goeroe
wintersporters magazine 32
merken snel uit en wil de pasvorm nog wel
eens veranderen. Ook niet onbelangrijk, deze
goedkopere stoffen ruiken vaak veel minder fris
na een dag sporten.
Tweede laag: Isolatie
De tweede laag kleding is een echte isolatielaag.
Deze laag bestaat sinds een paar jaar bijna altijd
uit fleece-achtige stoffen. Fleece laat vocht door
richting buitenlaag en isoleert heel erg goed.
Er zijn veel verschillende fleecejacks en -truien
te verkrijgen. Hierbij kan gekozen worden voor
een iets sportievere snit die strakker zit of juist
een wat losser model. Strakkere fleecejacks
zijn effectiever om warmte vast te houden en
vocht weg te transporteren. Ook in fleece is er
een behoorlijk kwaliteitsverschil, waaraan je op
lange termijn niet ontkomt. Goedkoper fleece
verliest vrij snel isolatiewaarde na meerdere
keren dragen en wassen.
Optionele laag
Bij erg koude temperaturen trek ik boven mijn
tweede laag vaak een extra isolerende laag aan.
Vaak een dun donsjack. Hiermee zijn zelfs de
koudste dagen goed door te brengen. Een optie
voor koukleumen, en skiërs die ook doorskiën
bij zeer koude temperaturen. Ik gebruik een
donsjas, maar een extra dik fleecejack kan ook
wonderen doen en is vaak goedkoper.
Derde laag: veel vernieuwingen
De derde laag is een laag die tegenwoordig niet
meer zo vast staat als een paar jaar geleden. De
klassieke derde laag is een zogenaamde ‘Hard-
shell’: een dun compleet waterdicht en ademend
jack. Maar tegenwoordig zijn daar ook softshell
jacks en broeken bij gekomen. De meest bekende
Hard-shell is waarschijnlijk Gore-tex, een zeer
stevige, slijtvaste stof.
MATeRiAAl
wintersporters magazine 33
Ideaal voor het meest ruige weer, maar op
wintersport hebben we zelden regen, dus is
100% waterdicht niet altijd nodig. Een goed
ademend jack is soms belangrijker. Dus is er voor
wintersporters een tweede keuze bijgekomen:
softshell. Softshell is zeer waterafstotend,
winddicht en ademt veel beter dan Gore-Tex. In
heel veel gevallen ideaal dus. Bijna alle grote
merken leveren tegenwoordig zeer hoogstaande
Soft-shell jassen die geschikt zijn voor bijna alle
wintersportomstandigheden.
De derde laag: Keuzes
Voor een derde laag moeten dus keuzes gemaakt
worden. Niet alleen tussen softshell en hardshell
maar ook of je nog een extra isolatie in deze laag
wilt. Er bestaan namelijk heel wat winterjassen
met extra isolatie. Dit is op zich logisch want
Gore-tex (of andere hardshells) en softshells zijn
op zich niet warm. Dit in tegenstelling tot wat
heel veel mensen denken. Deze keuze is geheel
persoonlijk, de ene wintersporter heeft graag
een lekker warme jas over zijn kleding terwijl
anderen liever een extra laag tussenvoegen. Dit
is iets wat je alleen voor jezelf kunt aanvoelen
en beslissen ■
MATeRiAAl
wintersporters magazine 34
Uitgeprobeerd: Odlo Evolution Greentec
Het Zwitserse bedrijf Odlo is dit jaar op de
markt gekomen met Evolution Greentec. Dit
sportondergoed is helemaal gemaakt van
gerecycled materiaal. Odlo wil deze ‘groene’
manier van produceren in de toekomst verder
uitbreiden. Een goed moment om deze kleding
onder de loep te nemen.
Odlo zegt zelf
“Duurzaamheid is alom tegenwoordig in dit
concept en is zelfs geïntegreerd in de hele
cyclus: van de grondstof over en de logistiek, tot
displays en verpakkingen. Voor deze kleding
maakt ODLO enkel gebruik van het afval van
uiTgepRobeeRd
garen uit puur polyester.
Evolution Greentec is op zijn beurt 100%
recycleerbaar. Voor deze ondergoedlijn wordt
minder water verbruikt dan in het klassieke
evolution gamma en verlagen we het kleur- en
energiegebruik voor het kleuringsproces.” Ook
verandert Odlo de kleuren van dit ondergoed,
blauw en groen, komende jaren niet, eveneens
vanwege ecologische standpunten.
Wat vinden wij:
‘Groen’ is natuurlijk heel erg mooi. Hoe
milieubewuster materiaal gemaakt kan
worden, hoe beter. Maar we willen ook niet
terug naar slecht zittend en onfunctioneel
sportondergoed. Dus in de eerste plaats hebben
wij naar draagcomfort gekeken. Hoe zit de
kleding, blijft de kleding lekker zitten tijdens
Martijn van Erp
Chef de mission
wintersporters magazine 35
het (winter)sporten en zorgt het ondergoed voor
een goede temperatuurhuishouding? De eerste
eis van sportondergoed.
Het eerste wat meteen opvalt is dat er geen
etiketten in de broek of shirt zitten. Dit is een
pluspunt want lang niet alle fabrikanten van
naadloos ondergoed denken hierover na. Het
heeft weinig zin om mooi naadloze kleding in
elkaar te zetten om er daarna ‘boekwerken’ aan
etiketten in te stoppen. Wat wel opviel was het
koord om de broek aan te trekken, dit zie je niet
veel meer in technisch ondergoed, het maakte
ons angstig voor de elastische kwaliteiten van
de kleding.
Tot zo ver de eerste indruk, het is belangrijker
hoe de kleding zit en zich tijdens het sporten
gedraagt. Het draagcomfort is precies zoals je
zou verwachten van een merk als Odlo, wat
een naam hoog te houden heeft qua thermisch
ondergoed: goed. Als je het ondergoed aanhebt,
heb je niet eens door dat je het aanhebt. Verder
houdt de kleding warm genoeg als thermisch
ondergoed. Kortom Odlo Evolution Greentec
is ecologisch verantwoord en zit even goed als
ander sportondergoed van ODLO. Een win-win
situatie. ■
wintersporters magazine 36
De eerste sneeuw
Ik kijk al sinds eind augustus naar webcams
en weersverwachtingen en ik beken het zonder
schaamte. Nou, wel met een klein beetje
schaamte, want helemaal normaal vindt mijn
omgeving het toch niet, dat turen naar groene
afdalingen. Maar vanaf begin september is
mijn blik bij het weerbericht gericht op Noord
Europa en Rusland. Want terwijl ik me al
wachtend op de eerste tekenen van Koning
Winter afvraag “Hoe koud is het daar al?, kijkt
iedereen nog smachtend naar de landen rond
de Middellandse zee. Het is net of we twee heel
verschillende weerberichten bekijken.
coluMn
En als dan -meestal al in september- eenmaal
ergens de eerste sneeuw valt, dan breekt de
Siberische beer in me los. Steeds maar weer
even kijken naar de webcams. Steeds maar
weer even checken wat de sneeuwgrens doet.
Oh, ik kan uren turen naar al die wit wordende
afdalingen. En al haasten de weermannen en
–vrouwen zich ook nog zo om te vertellen dat
alles weer snel gaat wegdooien, voor mij is het
duidelijk; de winter komt er aan. Een heugelijk
feit dat ik het liefst met iedereen wil delen.
Maar als ik de volgende dag in de pauze tegen
een collega zeg dat in de Alpen de eerste sneeuw
alweer gevallen is, antwoordt hij wat zuur “Tel je
dit dan al als eerste sneeuw? Het is september!”
Die uitspraak zet me aan het denken. Of liever
gezegd, ik besef dat ik daarover nooit heb
nagedacht. Moet je daar ook al een definitie
Ruud Stammers
Wintersport filosoof
wintersporters magazine 37
voor hebben, voor wat telt als eerste sneeuw?
Ach wat: alles is eerste sneeuw! Dat ik hier
serieus over nadenk, zeg! Ik word bijna boos op
mijn collega: het is allemaal wit, allemaal mooi
en iedere vlok brengt de winter dichterbij. Zo
zit het, niet meer over zeuren, gewoon genieten
van iedere stap op weg naar de winter. De eerste
diepvriestemperaturen in het hoge Noorden
maken me blij, evenals het eerste witte laagje
op de hoogste toppen. Als ik in oktober op het
nieuws een reportage uit Moskou zie en daar op
de achtergrond de eerste bontmutsen door het
beeld zie schuiven: ook een mooi schouwspel.
Helemaal echt wordt het als de webcambeelden
wit worden. Je ziet jezelf daar al staan.
Bijna onhoudbaar wordt het als je op de gletsjers
de eerste liften ziet draaien. Of mooier nog:
de eerste afdalers waarneemt. Je voelt jezelf
daar al skiën. Voor mij is de winter dan echt
begonnen, met de wetenschap dat er ergens “in
het wild” wordt geskied.
En dan breekt het grote wachten aan; gaat
er genoeg vallen voor de opening van de
skigebieden? Ook als ik nog helemaal niet direct
aan het begin van het seizoen ga wintersporten,
ben ik daar mee bezig. Ik kijk op kaarten,
sneeuwverwachtingssites, weerberichten.
Allemaal om daar de verlossende combinatie te
zien van neerslaggebieden en lage temperaturen.
En daar het verlossende woord (sneeuw!) bij te
denken.
En als het er dan eenmaal ligt, dan ga ik de
sneeuwhoogtes checken. Ik kan namelijk
erg genieten van de steeds dikker wordende
sneeuwdeken. Ook al sta ik er niet in. ■
wintersporters magazine 38
wintersporters magazine 39
Fysieke voorbereiding op wintersport
Het winterseizoen nadert. Clubs, verenigingen
en skibanen komen in actie, de eerste
wintersportbladen liggen alweer op de mat en
de winkels vullen zich met nieuw materiaal.
Sommigen van ons moeten nog geduld hebben
tot de krokus, voor anderen is het met de
kerstvakantie al weer raak. Voor je het weet sta
je al weer op de ski’s. Waarschijnlijk heb je je
goed voorbereid qua reis, verblijf en uitrusting.
Maar heb je ook aandacht besteed aan je
lichamelijke voorbereiding?
Tips & TRicks
Ben je fysiek klaar voor wintersport?
Een enkeling is bewust met de fysieke
voorbereiding op de wintersport bezig. Anderen
sporten misschien regelmatig en zijn daardoor
fit, maar waarschijnlijk niet specifiek ski-
fit. Veel wintersporters moeten deze vraag
beantwoorden met ‘nee’. Begrijpelijk ook. Je
gaat op wintersport om op vakantie te gaan.
Een fysieke voorbereiding op een vakantie
klinkt niet logisch.
Of toch wel? Wintersport is namelijk echt sport!
Ongeacht of je op de ski’s, een snowboard, of
langlauflatten staat. Het is je waarschijnlijk
bekend dat je minder kans loopt op blessures als
Geertje Derksen
Ski-trainster
wintersporters magazine 40
je lichamelijk fit bent. Maar heb je er wel eens
bij nagedacht dat de vakantie ook veel leuker
kan worden als het wel goed zit met je conditie?
Je kunt dan bijvoorbeeld veel meer skiën in
dezelfde tijd, want je wordt minder snel moe. Of
je kunt misschien wel die mooie afdaling nemen
die je normaal laat liggen omdat deze pittig is.
Een betere conditie zorgt namelijk vaak ook
voor een hoger skiniveau.
Ik hoor je nu denken: ‘klinkt goed, dat trainen
voor de wintersport, maar dat kost me toch
te veel tijd’. Dan zeg ik: ‘jeen’. Ja, wil je goed
trainen voor de wintersport, dan kost dit tijd.
De skitoppers zijn niet voor niets in de zomer
volop bezig met fysieke training. En nee, als je
op een handige manier je tijd indeelt, en creatief
bent, dan hoeft dit niet veel tijd te kosten. Om
je op weg te helpen een paar tips.
Heel de dag en heel
de week fit: uithoudingsvermogen
Je vraagt je misschien af waarom het nodig
is om voor het skiën te beschikken over
uithoudingsvermogen. Je bent immers na een
afdaling snel beneden, en niet uren achter elkaar
aan het skiën. Na ieder stukje skiën heb je even
pauze. Maar bedenk wel dat je in totaal wel een
aantal uur per dag op de piste staat. Daarmee
komt het aan op uithoudingsvermogen. Hoe
beter je duurvermogen is, hoe fitter je blijft
gedurende de dag en de week. Met een goed
duurvermogen herstel je sneller na een afdaling,
en sneller na een dag skiën.
Je uithoudingsvermogen kun je vrij gemakkelijk
verbeteren. Pak bijvoorbeeld (een paar keer per
week) de fiets naar je werk of naar school. Is
dat te ver, wees dan creatief. Fiets bijvoorbeeld
eerst een stuk voor je op de bus of trein stapt,
wintersporters magazine 41
en neem niet meteen de dichtstbijzijnde halte.
Of spreek af om te carpoolen, en fiets eerst een
tijdje voordat je bij iemand in de auto stapt.
Het is ook heerlijk om ’s ochtends even te
gaan hardlopen. Dat hoeft echt geen uur te
zijn. Met iedere dag twintig minuten bewegen
ben je echt al goed bezig. Uit je bed, wat eten,
hardloop schoenen aan, even lekker rennen, en
dan daarna echt ontbijten en douchen. Van zo’n
start heb je heel de dag profijt. En straks op
de piste ook. Is dit allemaal niet mogelijk? Stap
dan nooit meer in een lift, maar pak de trap. Of
parkeer je auto gewoon een stuk verder van je
werk. Alle beweging is meegenomen.
Lekker lange afdalingen maken: kracht-
uithoudingsvermogen
Voel jij je benen wel eens branden tijdens een
afdaling? Ongetwijfeld! Voel je ze niet, ski
dan iets langer door voor je stopt, dan komt
dat gevoel vanzelf. Dit aspect wordt kracht-
uithoudingsvermogen genoemd. Tijdens het
skiën moet je namelijk sterk zijn om weerstand
te geven aan de krachten die heersen, en dat
tijdens een langere periode, namelijk de tijd dat
jouw afdaling duurt.
Door de inspanning gaan je benen verzuren.
Je kunt erop trainen om de verzuring langer
uit te stellen. Het mooie hiervan is, dat de
training weinig tijd in beslag neemt. Want na
een paar seconden begint de vermoeidheid al
op te bouwen. Afhankelijk van de oefening en je
conditie, ben je na dertig seconden al klaar, of
ben je een paar minuten bezig.
Twee leuke en effectieve oefeningen zijn het
‘Hocke staan’ en ‘muurzitten’. ‘Hocke staan’
betekent dat je in de afdaalpositie gaat staan.
Een nieuwe term voor het uitvoeren van deze
Tips & TRicks
wintersporters magazine 42
houding is ‘Herminating’. Martin schreef hier
al eens een blog op onze website over. Als je de
facebook pagina van Herminating bekijkt, dan
zie je aan de foto’s dat je dit overal kunt doen.
Je voeten staan op heupbreedte, de knie is
gebogen in een hoek van 90 graden alsof je op
een stoel wilt gaan zitten, en je bovenlichaam
buigt naar voren zonder te leunen op je
bovenbenen. Span je rompspieren een beetje
aan. Je kunt deze oefening statisch doen, of net
alsof je een afdaling skiet. Dan beweeg je naar
links en rechts alsof je bochten maakt. Veer af
en toe omhoog en omlaag alsof je oneffenheden
opvangt. Je benen zullen vol met zuur lopen.
Het ‘muurzitten’ is ook een mooie oefening.
Onder mijn trainers was deze vroeger populair
als ‘straf’. Met ‘muurzitten’ leun je met je rug
tegen de muur, terwijl je knieën een hoek van
90 graden maken. Je handen hangen langs je
lichaam, en je voeten zet je stevig neer. En dan
lekker blijven zitten, zolang als je volhoudt.
Bouw deze oefeningen rustig op. Begin
bijvoorbeeld met drie keer dertig seconden.
Tussendoor houd je even rust. En dan langzaam
uitbouwen naar langere tijd. Zit je ongeveer op
anderhalf tot twee minuten, dan kun je ook gaan
spelen met minder rust nemen tussen de series.
Het muurzitten en Hocke staan kan zelfs voor
de tv. Perfect toch?
Planking: rompkracht en rompstabiliteit
Kracht in je benen is belangrijk voor het skiën,
maar kracht in je romp is nog belangrijker. Zak
je tijdens het skiën als een zak aardappelen in
elkaar, dan sta je niet echt lekker op de piste.
En wil je technisch netjes skiën, of lekker
hard gaan, dan zal je toch echt stevig op de
ski’s moeten staan, en de romp in de juiste
positie moeten houden. Daar is rompkracht en
-stabiliteit voor nodig.
wintersporters magazine 43
Ik heb het heel bewust over de romp, en niet
alleen over de buikspieren. Ook de rug is
belangrijk, net als de spieren aan de zijkant
van je romp. Het beste train je de romp dan
ook door oefeningen te doen waarbij je al deze
spieren moet stabiliseren. Rechttoe-rechtaan
buikspieroefeningen zijn ook niet verkeerd,
maar het kan effectiever voor het skiën.
Goede oefeningen zijn de ligsteun of de plank.
Bij de plank steun je op je ellebogen en je tenen.
Je lichaam loopt vanaf de schouders tot hakken
recht als een plank. Je billen steken niet de lucht
in, en je heup mag ook niet doorzakken. Om dit
te bereiken, span je de rompspieren aan, door
je navel als het ware in te trekken. Controleer
jezelf bij voorkeur in een spiegel. Houd deze
houding even vast. Lukt het goed om lang te
blijven staan, dan kun je het jezelf moeilijk
gaan maken. Til bijvoorbeeld om de beurt een
been op, of til het been meerdere keren op
voordat je wisselt. Of strek een arm naar voren.
Heel belangrijk tijdens het uitvoeren van die
moeilijkere varianten, is dat je lichaam niet om
zijn as gaat draaien. Ook in die richting houdt
je je lichaam sterk en strak.
Bij de ligsteun steun je op handen en tenen. En
ook nu loopt je lichaam in een rechte lijn van
schouders naar hakken. Til een been of een arm
op en probeer je balans te houden. Gaat dat
goed, dan kun je kruislings een arm en been
tegelijkertijd optillen. Kun je op die manier ook
langere tijd goed blijven staan (lees: zonder
inzakken, zonder de billen omhoog te brengen,
en zonder te verdraaien), daag jezelf dan uit
door de knie en elleboog naar elkaar toe te
brengen, en je been en arm vervolgens weer te
strekken.
Tips & TRicks
wintersporters magazine 44
Ook deze oefeningen kun je prima in de
huiskamer uitvoeren.
Helemaal in evenwicht: Balans
Tijdens het skiën heb je continu te maken
met twee latten onder je voeten, snelheid,
andere mensen om je heen, veranderende
omstandigheden en veranderende krachten die
spelen. Dat betekent dat je continu uit balans
wordt gebracht. Niet onhandig om je evenwicht
te trainen.
Leuke speeltje hiervoor is de slackline. Dit is
ook nog eens bijzonder goed voor je rompkracht
overigens.
Gelukkig kan het trainen van je balans ook
zonder een slackline. Ga maar eens op één been
staan. Daag jezelf vervolgens uit om door jezelf
uit balans te brengen: ga op de tenen staan,
beweeg je andere been, beweeg je armen, doe
één oog dicht, doe beide ogen dicht, buig met je
lichaam naar voren, of doe een combinatie van
deze dingen. Je kunt de oefening ook moeilijker
maken door op een kussen te gaan staan. En
heb je wel eens op één been de afwas gedaan of
je tanden gepoetst?
Soepel de piste af: Rekken
Lenigheid staat hoog op het lijstje als het om
blessurepreventie gaat. Maar je skiet ook
gewoon fijner als je spieren soepel zijn. Je
kunt veel natuurlijker bewegen en veel beter
reageren wanneer je geen stijve hark bent. Dat
betekent dus rekken. Sluit je hardlooprondje
of fietstochtje bijvoorbeeld af met rekken.
Wil je echt goed rekken en soepel worden,
dan mag je gerust wat langer bezig zijn, en
de rekoefeningen vaker doorlopen. Vooral de
spieren in je bovenbeen en de hamstrings zijn
wintersporters magazine 45
belangrijk. Heel veel oefeningen kun je relaxed
zittend op de grond uitvoeren. Zoals, je raadt
het al, tijdens je favoriete programma op tv.
Heerlijk ontspannend!
Het is echt niet nodig om iedere dag te trainen.
Twee keer in de week gericht bezig zijn is al
super. Wil je echt goed aan de slag, dan kun je
in Nederland bij diverse verenigingen terecht.
Ook sportscholen bieden vaak een programma
dat gericht is op fit worden voor de wintersport.
Of verbreed je horizon op internet. Train ze! ■
Tips & TRicks
wintersporters magazine 46
Ski-Thalys
Razendsnel in de AlpenDroom je er ook niet van als je weer in de rij
staat voor een tolpoortje op de Franse snelweg
om met meer dan 300 kilometer per uur naar de
Alpen te kunnen knallen? Denk dan eens aan
Ski-Thalys, deze hogesnelheidstrein draait zijn
hand er niet voor om met zo’n snelheid naar de
Alpen te suizen. Snel en comfortabel.
’s Ochtends in Amsterdam, ’s middags op de
pistes
Ski-Thalys brengt je in nog geen negen uur van
Amsterdam naar Bourg St. Maurice in het hart
van de Franse Tarentaise, op steenworp afstand
AdVeRToRiAl
van vele grote gebieden als Espace Killy, Trois
Vallées en Paradiski. Inclusief bustranfser sta
je in ongeveer negen uur in het skigebied. Dat
betekent dat als je ’s ochtends om kwart voor zes
instapt, je ’s middags nog een paar afdalingen
kunt pakken. Een luxe die je met de auto niet
snel hebt.
Uitgerust
Dat Ski-Thalys een stuk sneller is dan de auto
moge duidelijk zijn. Maar het grote voordeel
van het reizen met Ski-Thalys is het comfort.
Want tijdens de reis heb je de tijd om te lezen,
wintersporters magazine 47
Ski-Thalys
Razendsnel in de Alpen
bij te kletsen, te computeren of gewoon van
het uitzicht te genieten. Stukken rustgevender
dan zelf rijden. En al helemaal beter dan het
omleggen van kettingen en het wachten bij de
tolpoortjes. Verder, als je zin hebt in wat eten
of drinken loop je naar de restauratie-wagon,
en dat terwijl het noord Franse landschap met
meer dan 300 kilometer per uur onder je door
vliegt. Zo ben je er zeker van dat je uitgerust op
je bestemming aan komt.
AdVeRToRiAl
In een ruk
De Ski-Thalys stopt in Amsterdam Centraal,
Schiphol, Rotterdam Centraal, Antwerpen
Centraal en Brussel Zuid. Vanaf Brussel gaat het
gas er goed op en rijdt deze hogesnelheidstrein
op topsnelheid naar de Alpen om, slechts vier
uur later, weer te stoppen in Chambery.
wintersporters magazine 48
Ski-Thalys
Razendsnel in de AlpenExtra dag skiën
Na aankomst kun je natuurlijk al een paar pistes pakken. Maar ook op de terugreis ski je meer, zelfs
een dag extra. Want Ski-Thalys vertrekt elke zaterdag na vieren ’s middags. Dat betekent dat je deze
zaterdag nog bijna een volle dag op de pistes hebt. Toch mooi meegenomen. Na deze dag skiën kom
je rond middernacht in Nederland aan.
AdVeRToRiAl
meer informatie
wintersporters magazine 49
Herfstskiën
Bij elke regenbui in de herfst kijk ik naar
buiten of de bergen om mijn huis al wit zijn.
Als de sneeuw skibaar lijkt, spring ik direct
in de auto. Genoeg grashellingen bij mij in de
buurt die bij een eerste laag al goed te skiën
zijn zonder teveel ‘haaienvinnen’: stenen die
onder het sneeuwdek verstopt liggen en diepe
sporen op het belag van mijn ski’s achter laten.
Herfstskiën is zo goed als altijd toerskiën,
want met uitzondering van wat gletsjers zijn
de skigebieden in oktober nog niet open. Het
FoToseRie
is altijd zoeken naar de helling met de meeste
sneeuw. Als de sneeuw vroeg komt, is het
mogelijk om langs oranje kleurende bomen te
skiën, fantastisch.
Die eerste bochten in de herfst hebben iets
bijzonders. Ik ben in het begin van het seizoen
als een kind zo blij met de sneeuw, misschien
wel blijer. De ene keer ligt er meer dan genoeg
en de andere keer is het maar net voldoende.
Dat maakt me allemaal niet zoveel uit. Het
is het begin van het seizoen en ik mag weer
hardop dromen van het seizoen dat gaat komen.
Als de eerste bochten gemaakt zijn, valt er een
spanning van me af. We mogen weer.
Rogier van Rijn
Wintersport goeroe
wintersporters magazine 50
wintersporters magazine 51
wintersporters magazine 52
wintersporters magazine 53
wintersporters magazine 54
wintersporters magazine 55
wintersporters magazine 56
wintersporters magazine 57
wintersporters magazine 58
Biosphärenpark
Grosses WalsertalSkigebied review
wintersporters magazine 59
Zwanger op de piste
Je gaat ieder jaar op wintersport. Het maakt na
al die jaren deel uit van de jaarlijkse vakanties,
met vrienden of familie. Maar plots neemt je leven
een belangrijke wending: je bent zwanger. Hoera,
proficiat, gefeliciteerd! Maar wat nu met die
geweldige wintersportvakanties? De afgelopen
maanden werd ik tot ervaringsdeskundige
gebombardeerd en onderzocht ik als toekomstig
papa uitvoerig de facetten van ‘Zwanger op de
piste’.
De eerste indrukken
Je hebt je vakantie reeds geboekt en blijkt
plots zwanger te zijn. Ga je die vakantie nu
Tips And TRicks
annuleren of maak je er een wandelvakantie
van? Of ga je alsnog op de latten? Wat denken
familie en vrienden daar wel niet van… Als je in
verwachting bent, blijf je veilig beneden in het
dal, toch? Zelf hadden we al wel wat op internet
rondgesnuffeld, maar dat staat inmiddels vol
larie en apekool van overbezorgde ouders en
mensen die er eigenlijk maar weinig kaas van
gegeten hebben. Toen Annelies en ik in februari
op skivakantie vertrokken naar Oostenrijk,
gingen we ’s ochtends nog even langs op
routine controle bij onze gynaecologe. Eigenlijk
hadden we maar één vraag: mocht Annelies
nog op de latten of niet? Ik stelde wel duizend
vragen aan onze gynaecologe, Dr. Lannoo,
vertrouwenspersoon tijdens de zwangerschap.
Kristof Vosters
Belgische kilometervreter
wintersporters magazine 60
Hoe zit het nu juist?
Op zich is de hoogte niet schadelijk voor de
gezondheid van de foetus. Dat was onze eerste
bekommernis. De ijle lucht heeft geen invloed
op je algemeen welzijn. Pas als je fysieke
inspanningen gaat leveren in het hooggebergte
(gemiddeld genomen boven de 2200 meter),
moet je opletten met de vermoeidheid. Die kan
namelijk keihard toeslaan op een moment dat
je nog helemaal boven op de berg staat. En net
dan moet je nog die ene lange afdaling doen.
Neem dan ook je tijd als je helemaal boven op
de berg staat. Te overhaast van start gaan is
nooit een goed idee, zeker niet als je zwanger
bent.
Een skivakantie op zich is niet schadelijk voor
je zwangerschap op voorwaarde dat je enkele
maatregelen neemt en je dus goed je eigen
fysieke limieten kent. De eerste drie maanden
(twaalf weken) van je zwangerschap bestaat
er een zeer gering risico op letsels ten gevolge
van het skiën. De vrucht zit namelijk nog diep
ingenesteld achteraan in de buikstreek en kan
zelfs bij een val nauwelijks geraakt worden.
Vanaf de vierde maand verandert je lichaam
steeds meer, en moet je vooral gaan opletten
voor slagen (bvb door stokken of liftpoortjes) in
de buikstreek of breuken ten gevolge van een
ski ongeval. Je verliest wat sneller de controle
wintersporters magazine 61
over je lichaam, pezen en spieren raken sneller
vermoeid en het zwaartepunt van je lichaam
verlegt zich langzaam maar zeker. Niet dat skiën
vanaf de vierde maand totaal verboden is, maar
houd rekening met een verhoogd risico voor je
zwangerschap. Loop je een breuk op, dan zijn
pijnstillers en stevige medicatie niet toegelaten.
Een botsing op de piste of een uitschuiver kan
zelfs de beste wintersporters overkomen. Vanaf
de twaalfde week raadde onze gynaecologe
een zeer actieve wintersportvakantie dan ook
enigszins af. Zo kies je beter voor een alternatieve
wintersportvakantie. Wandelen en langlaufen
(met mate) is een stuk minder risicovol.
Persoonlijk advies
Uiteraard is iedere zwangerschap anders. Laat
je daarom ook steeds adviseren door je eigen
gynaecoloog. Jouw zwangerschap verloopt
misschien net iets anders dan die van ons.
Annelies heeft nog vrolijk vier dagen geskied
in februari. Weliswaar heel rustig aan en vlak
achter de toekomstige papa, maar op zich
hebben we ons prima vermaakt. Een gouden tip
is om wat meer rust te nemen tijdens de dag.
Nestel je wat vaker neer in een hutje langs de
piste en praat gezellig over wat nog komen zal.
Ook daar leer je extra van genieten tijdens een
zwangerschap. Wij mochten op 17 september
j.l. een gezonde tweeling verwelkomen in ons
gezinnetje. In februari trekken we met de hele
familie naar Zwitserland. Voor onze twee kleine
wondertjes de eerste kennismaking met de
sneeuw, maar zeker niet de laatste… ■
Tips & TRicks
wintersporters magazine 62
wintersporters magazine 63
Flims-Laax-Falera: weids en verschillend
Als echte Oostenrijkganger heb ik met een
schuin oog altijd naar de ontwikkelingen bij de
Zwitserse buren gekeken, onder andere naar
Flims-Laax-Falera. Niet ver van de Oostenrijkse
grens ligt namelijk een skigebied dat qua
pistekilometers en hoogte zeker niet onderdoet
voor pak hem beet Sölden. Het Zwitsers
prijsniveau en misschien toch de onbekendheid
weerhielden me lange tijd van een bezoek. Tot
vorig jaar!
ReVieW
Gedwongen huwelijk
Bij aankomst verbaasde me de weidsheid van
het skigebied aan de voet van de Vorabgletsjer.
Zomerskiën kun je hier niet meer, maar ’s
winters is het een mooie aanvulling op het toch al
uitgestrekte skigebied dat totaal verschillende
karakters kent. Laax is trendy, gericht op
jongeren en heeft een groot snowpark. Falera en
vooral Flims ademen een veel meer traditionele
sfeer uit.
De diversiteit in dorpen verklaart zich ook deels
uit de historie. De taalgrens van het Romaans
en Duits loopt precies door het gebied. Flims
Roel van den Bekerom
Sneeuwvoorspeller
wintersporters magazine 64
is Duitstalig, Falera en Laax Romaans, wat
verklaart waarom veel bergstations opvallende
namen hebben als Crap Sogn Gion en La
Siala. Deze namen vertonen naar het schijnt
opvallende gelijkenissen met het Portugees.
Niet vreemd dus dat Flims en Laax sociaal en
qua wintersportgebied van elkaar gescheiden
waren. Toen de bergbahnen van Flims zo’n 20
jaar geleden op sterven na dood waren, kocht
een machtige Laaxer ondernemer het gebied op
en ontstond de Weisse Arena Gruppe. Het werd
de drijvende kracht achter het samenhangende
skigebied van nu.
Kiezen uit mogelijkheden
Freeride routes kom je overal tegen en bieden
daarmee off-piste skiërs veel mogelijkheden.
Verder zijn ook de blauwe pistes goed
vertegenwoordigd én grotendeels met elkaar
verbonden, zelfs tot aan de top van de gletsjer.
Maar het pareltje vond ik de rode dalafdaling
van Alp Nagens naar Flims over duizend
hoogtemeters. Kronkelend door de bossen met
soms machtige rotsblokken aan weerszijden
vlieg je het dal in.
Nadeel is dat veel andere pistes boven de
boomgrens liggen. Uit eigen ervaring kan
ik zeggen dat je je bij mist als een dolende in
de woestijn voelt. Maar dat is in een ander
hooggelegen skigebied natuurlijk net zo, en bij
zon wordt dat nadeel ineens een voordeel.
Je zou kunnen zeggen dat de Alpenarena Flims-
Laax-Falera een verzameling mogelijkheden
biedt waarvan jij alleen jouw “bundel” moet
uitkiezen. Het prijsniveau is typisch Zwitsers
en schrikt je in misschien af, maar je krijgt er
kwaliteit en keuzevrijheid voor terug.
wintersporters magazine 65
Slapen in kubussen
Met Laax wordt eigenlijk het resort bedoeld
beneden aan de rode dalafdaling. Dit Amerikaans
aandoende concept bestaat uit een verzameling
luxe appartementsgebouwen en hotels, volledig
gescheiden van het oorspronkelijke dorp Laax.
Dat ligt een kilometer lager in het dal. De
argeloze wintersporter zou het zomaar over het
hoofd kunnen zien. In het (rocks)resort is het
namelijk te doen! Als rotsige kubussen liggen
de gebouwen bij elkaar met daarin trendy luxe
appartementen, restaurants, bars, winkels
en ondergronds een grote parkeergarage. Je
hoeft het terrein dus eigenlijk niet af te komen
behalve met ski’s of snowboard.
Alles is één
De luxe appartementencomplexen, de winkels
en restaurants, alles is in bezit van de Weisse
Arena Gruppe tot aan de skiverhuur en het
skigebied aan toe! Je zou dat op het eerste oog
niet zeggen, want er is bijvoorbeeld best wel
variatie qua restaurants. Verwacht alleen geen
moordende concurrentie tussen de eetzaken
onderling!
De vormgeving, het interieur, zelfs de
achtergrondmuziek in de winkeltjes van
het resort ademt een bepaalde way of life
uit. Een lifestyle die zich richt op de scene
van snowboarders, freestyleskiërs en de
bovenmodale tweeverdiener.
ReVieW
wintersporters magazine 66
Freestyle Academy
Tegen het resort aan ligt de Freestyle Academy,
de eerste indoor freestyle hal van Europa.
Vroeger werd hier getennist, nu is de hal het
domein voor klimmers, skaters, freestyleskiërs
en –snowboarders. Beginnende en gevorderde
waaghalzen kunnen hun techniek hier leren
beheersen en letterlijk droog oefenen voor ze
het grote funpark van de Alpenarena betreden.
We hebben zelf een clinic gevolgd voor de Big
Air. Een geweldige ervaring vond ik het om
met ski’s van zo’n schans te vliegen. Zorgen
om een lelijke smak hoef je je niet te maken,
de zachte landing is gegarandeerd dankzij een
valkuil gevuld met schuimblokken. Wel even de
validiteitsverklaring tekenen!
De Academy maakt het plaatje voor de
freestyle scene wel compleet. Voor de doorsnee
wintersporter zijn dit allemaal bijzaken maar
het skigebied mag er, ook voor deze groep, best
zijn. ■
wintersporters magazine 67
Interview: Skiën met de pro’s
Toen de pro-skiër Chris Davenport nog een kind
was kwam zijn vader, een goede wedstrijdskiër,
met fantastische verhalen terug van het
Chileense skigebied Portillo, (zie vorige nummer
iPad Magazine), en dat terwijl het in Amerika
zomer was. Chris besloot om als hij groot zou
zijn ook eens naar dit gebied af te reizen. Toen
hij jaren later in Portillo aankwam, overtrof het
zijn hoge verwachtingen. Vanaf dat moment
zocht hij een smoes om elke zomer, de Zuid
Amerikaanse winter, in dit gebied te kunnen
skiën. Toen hij een idee bedacht wat hem ook
in staat stelde om de zomer met zijn beste
vrienden op te trekken wist Chris dat hij een
inTeRVieW
goed plan in handen had. Zijn idee waren de ‘ski
with the superstars camps’, trainingstages voor
gevorderde wintersporters die onder toeziend
oog van Freeskiërs op wereldniveau beter off-
piste leren skiën. In Portillo sprak ik met Chris
over deze kampen.
Wanneer ben je begonnen met de Superstar-
camps?
“Negen jaar geleden zocht ik een manier
om meer in Portillo én meer met mijn beste
vrienden te kunnen zijn. Ik merkte dat er
vraag was naar goede freeridecursussen en
dus besloot ik cursussen met echte ‘pro’s’ op te
Rogier van Rijn
Wintersport goeroe
Foto’s: Jesse Hoffman
wintersporters magazine 68
zetten. Hiermee sloeg ik in feite drie vliegen in
een klap. Ik zou elke zomer in Portillo zitten, ik
zou aan de slag kunnen met mijn vrienden en
ik kon leergierige freeriders wat bijbrengen.”
Leg eens uit, wat zijn die kampen precies?
“Deze kampen staan open voor iedereen. Er
zijn twee toegangseisen. Allereerst moet je
een gevorderde skiër zijn. Zwarte pistes en
ervaring in off-piste terrein zijn een minimum.
Ten tweede moet je Engels spreken. Als je aan
deze eisen voldoet kun je mee. Wij gaan met de
deelnemers op stap in off-piste terrein, en met
wij bedoel ik freeriders van wereldniveau. Dit
jaar zijn we hier met Ingrid Backstrom, Mike
Douglas en Chris Anthony. Niet de minste
namen, al zeg ik het zelf.
Wij leren skiërs die het normale lescircuit
ontgroeid zijn de fijne kneepjes van het
freeriden.”
Wat houdt dat in, de fijne kneepjes?
“Natuurlijk geven we tips over lichaamshouding,
en pure ski-technische tips. Maar we kijken
ook verder dan dat. Denk aan het bekijken
van een berg, het lezen van de mogelijkheden,
de manier van hoe je een helling induikt. Wij
proberen te laten zien hoe wij skiën en over
elke afdaling nadenken. Freeriden is namelijk
meer dan alleen de skitechniek en dat laten wij
hier zien. Wij leren mensen niet zo snel ‘nieuwe’
technieken, maar vooral nieuwe vaardigheden
waarmee zij zichzelf beter kunnen ontplooien
in off-piste terrein. Soms doen we enkele gave
afdalingen meerdere keren en geven dan telkens
een paar tips. In een week tijd zie ik bijna alle
skiërs heel veel beter skiën.”
Waarom heb je voor Portillo gekozen?
“Ik zocht een gebied dat in de zomer open was
omdat alle pro’s in de winter van hot naar her
wintersporters magazine 69
vliegen en dus weinig tijd hebben om lessen te
geven. Er is volgens mij maar één gebied in het
hele Zuidelijk Halfrond dat zich echt leent voor
off-piste cursussen en dat is Portillo, “Hands
down”. Portillo is iets wat alleen mensen die
hier eens geweest zijn kunnen begrijpen. Er is
maar een ‘Ski with the Super star camps’ en die
kan alleen maar in Portillo zijn.”
Dus het is alleen maar lessen?
“Nee hoor, wij trainen hard, maar ‘s avonds is
het feest. Dan is lekker après-ski in het hotel of
relaxed hangen in een van de jacuzzi’s. Van veel
van mijn cursisten hoor ik dat het de beste ski-
vakantie ooit is.”
Hoeveel kost zo’n kamp?
“De kosten voor het gidsen en kamp zijn 2250
Dollar. Daarbij komt nog de reis naar Chili en
het verblijf in Portillo.”
Na deze laatste vraag staat Chris opeens op en
roept uit: Zie je de ondergaande zon boven het
meer? Wauw, wat is dit toch fantastisch”. Het
is duidelijk: Chris heeft op de meest bijzondere
plekken op aarde geskied en toch is hij elk
moment dat hij in de bergen is in vervoering. Ik
weet zeker dat dat ook op de cursisten afstraalt.
Meer info:
chrisdavenport.com/ski-with-chris/ ■
inTeRVieW
wintersporters magazine 70
Mammut Ride R.A.S. Airbag rugzakHet nut van Airbag rugzakken in lawines is
door de jaren heen bewezen. Met een
lawine-airbag heb je heel veel meer kans om de
lawine te overleven want met het toegenomen
volume blijf je als het ware op de sneeuw
drijven. Het Zwitserse kwaliteitsmerk Mammut
brengt sinds vorig jaar rugzakken met het RAS
systeem op de markt.
Door de jarenlange ervaring van Mammut op
het gebied van rugzakken, zijn deze airbag
rugzakken praktisch en van hoge kwaliteit.
De Ride R.A.S. wordt geleverd in twee maten,
22 en 30 liter. De eerste voor de freerider die
voornamelijk net naast de pistes zijn geluk
zoekt en de grotere voor hen die langere tochten
ondernemen. Op de rugzak zijn ski’s of een
snowboard te dragen evenals skistokken en
eventueel een pickel of ijsbijl. Natuurlijk is er een
speciaal compartiment voor sneeuwschep, sonde
en EHBO. Verder heeft deze rugzak een speciaal
vak voor je skibril waar deze niet in beschadigt.
Kortom een echte wintersportrugzak.
Eenmaal in het bezit van het loskoppelbare
R.A.S. systeem (Removable Airbag System), is
MATeRiAAl
het mogelijk om deze over te zetten in een andere
R.A.S.-ready rugzak. Verder is de Ride R.A.S.-
rugzak ook te gebruiken zonder Airbag systeem
(als je in de zomer op pad gaat bijvoorbeeld).
Meer info: www.Mammut.ch
De Ride R.A.S. ligt in de winkels voor € 600
wintersporters magazine 71
Peak Performance Heli Loft JacketPeak Performance is al jaren bekend
bij wintersporters vanwege modieuze
wintersportkleding van zeer hoge kwaliteit.
Het materiaal ziet er niet alleen gaaf uit, maar
is ook gewoon goede wintersportkleding voor de
veeleisende wintersporter. Dit is niet voor niets
want het Zweedse merk stopt dan ook veel tijd
in het ontwikkelen, testen en evalueren van alle
grondstoffen en de ontwerpen. Het Heli Loft
Jacket is een voorbeeld van zo’n goed doordacht
en hip jack.
Het Heli Loft jacket is een warme en ademende
jas. De jas heeft een goed ademend vermogen
dankzij het tweelaags Gore Tex. Dit Gore Tex
zorgt er ook voor dat de jas 100 % waterdicht is.
De isolerende waarde van dit jack komt van het
zogenaamde ADVANSA Thermo°Cool®. Deze
isolatie zorgt voor warmteregulatie die zich aan
het lichaam aanpast. Simpel gezegd, wanneer je
warm en bezweet bent, zorgen de vezels ervoor
dat de jas ‘ademt’ en het vocht wordt afgevoerd
MATeRiAAl
om je te laten afkoelen. En wanneer je het koud
hebt, houden de vezels de warmte vast, maar
wordt het vocht afgevoerd, zodat je zowel warm
als droog blijft.
Naast al deze technieken ziet het
jack er gewoon lekker hip uit.
Specs:
Polyamide
Gore-Tex® 2-layer
Pertex outerlayerl®
140 gr ThermoCool®
padding in body
100 gr ThermoCool®
padding in sleeves
and hood
Recco system
De Heli Loft Jacket
hangt in de
winkel voor € 495,-.
wintersporters magazine 72
iPhone enAndroid apps
Apps
Sneeuwhoogte+ is een uitgebreide sneeuwhoogte app met real-time sneeuwhoogte informatie uit het
skigebied, weersverwachtingen, webcams en meer. Je kunt ook meerdere bestemmingen toevoegen
aan een favorieten-lijstje.
Met Sneeuwhoogte+ ben je als eerst op de hoogte wanneer er sneeuw valt in jouw favoriete skigebied.
Deze dienst is geheel gratis, inclusief de notificaties.
Sneeuwhoogtes
Een overzicht van alle sneeuw informatie
uit een skigebied. De piste condities,
geopende pistes en nog veel meer.
Weer
Een 7 daagse voorspelling voor zowel het
dal als de berg.
Webcams
Alle beschikbare webcams met als extra
mogelijkheid het bekijken van sneeuw
historie video’s.
Kaarten
Bekijk de sneeuwverwachtingskaarten of
bewaar de pistekaart voor offline gebruik.