WEEKEND - Edwin Mijnsbergen · punk was maatschappijkritisch, net als ik. Dat sprak me ook al aan...
2
WEEKEND GO 14 zaterdag 9 juni 2018 Maurits Sep H ij zette de site Mid- delburg Dronk op, over het kroegle- ven in de stad. En sinds 2014 schrijft hij dagelijks verha- len over winkels en horeca in Middelburg voor Wij zijn de stad. Dat wordt betaald door de ondernemersvereniging. Wij zijn de stad heeft een website, een Facebook- pagina en accounts op Twitter en In- stagram. Langzaam maar zeker is Ed- win Mijnsbergen (1971) uitgegroeid tot een fulltime, enthousiast en toe- gewijd promotor van Middelburg. Zullen we eerst even een bom- metje gooien: je bent een Vlissin- ger! ,,Haha, ja, ik dacht wel dat je daarover zou beginnen. Ik praat er nooit hardop over, maar ik schaam me er ook niet voor hoor.’’ Vertel! ,,Mijn biologische vader kwam uit Westkapelle, hij heette Minderhoud. Hij is inmiddels overleden. Mijn moe- der komt uit Souburg. Ze hadden een pension op de hoek van de Singel en de Dr. Ottestraat in Vlissingen. Daar heb ik tot mijn zevende gewoond. Ik ging naar school op de VSV. Daar za- ten vooral rijkeluiskindjes, maar dat was ik bepaald niet.’’ ,,Ik was nogal een stout kind, on- stuimig. Ik was altijd buiten, zwierf door de hele buurt. Die was niet zo kinderrijk, dus mijn speelterrein lag tot in de Bloemenlaan en de Schuit- vaartgracht.’’ ,,Toen ik vier was, zijn mijn ouders gescheiden. Mijn moeder her- trouwde met mijn tweede vader, die mij ook echt heeft opgevoed. Die heet dus Mijnsbergen. Hij had al vier kin- deren uit een eerder huwelijk. Ik heb één volle zus. In 1978 zijn we ver- huisd naar Middelburg, naar Dau- wendaele.’’ Hoe was het daar? ,,Dauwendaele was wel een heel kin- derrijke wijk. En een vreemde men- gelmoes van mensen. Ik groeide op tussen opgeschoten gasten, dus ik rookte al vroeg mijn eerste sigaretje. We haalden ook rottigheid uit. Mijn moeder was wel streng, maar het be- langrijkste was dat ik op tijd thuis kwam.’’ ,, Mijn tweede vader, een rustige en lieve man, stimuleerde mij om boe- ken te lezen. En door hem gingen we jaarlijks op vakantie. Daar heb ik mijn liefde voor het buitenland aan te dan- ken, en mijn belangstelling voor an- dere culturen.’’ Een onstuimig kind, zeg je. Wat deed je dan? ,,Ach, kleine dingen. Ik lijk veel op mijn biologische vader, heb ik wel eens gehoord. Dat was ook een stoute man. En ik hou ook van een biertje. Een genenkwestie. Ik kan er niks aan doen dat ik vaak dorst heb. Maar het bleef bij stoute dingetjes, het was nooit crimineel. Ik ben altijd aan de goede kant van het randje gebleven.’’ ,,Op de middelbare school, de SSGM, wat nu Nehalennia is, werd ik ook wel regelmatig uit de klas ge- stuurd. Op mijn dertiende ontdekte ik, na de reggae, de hardrock. Een beetje een brave hardrocker hoor: wel haren tot halverwege mijn rug, maar geen puntige polsbanden. Halver- wege de jaren tachtig schoof ik op naar de punk.’’ Waarom punk? ,,Ik vond teksten belangrijk en de punk was maatschappijkritisch, net als ik. Dat sprak me ook al aan in de reggae in de teksten van Bob Marley. De punk was bovendien tegendraads, dat vond ik interessant. Het ging over ‘do it yourself’. Dat vind ik super- krachtig. Doe dingen zonder institu- ties en overheden.’’ Heb je daar een afkeer van? ,,Ja, en van het kapitalisme. Ik ben zeer geïnteresseerd in tegenculturen. Maar ik ben te lui om het echt aan te pakken. Ik ben toch meer een toetsenbordacti- vist.’’ Je was een voorloper in het ge- bruik van internet en sociale media. Wat trok je daarin aan? ,,Ik zat hele dagen in wereldwijde community’s te wroeten via compu- tergames en zag meteen heel veel po- tentie. Het internet bood oneindige mogelijkheden. Open bronnen. Men- sen die onderdrukt worden, kunnen zich nu ook uiten en informeren. Ie- dereen kan overal kennis vandaan ha- len. En kennis is macht. Informatie vrijmaken, dat is voor mij het oor- spronkelijke internet.’’ Je begon ook informatie en verha- len te delen en te schrijven. Waarom ging je zelf bloggen? ,,Ik heb mezelf nooit gezien als een publicist, maar als een experimenta- list. Ik wilde het proberen en ontdek- ken hoe het werkt. Maar ja, dan krijg je complimenten en dan ga je door. In het begin schreef ik wel honderd blogjes per maand. Nu niet meer. Ik wil mezelf er niet in verliezen, want ‘Ik ben toch meer een toetsenbordactivist’ Hij verzamelt verhalen en was een voorloper in het gebruik van sociale media om die verhalen te delen. Bij het schrijven verschuilt hij zich bij voorkeur achter de wij-vorm. Dus is de belangrijkste vraag nu: wie is Edwin Mijnsbergen eigenlijk? de echte community’s zijn buiten. De mooiste verhalen hoor je op een terras of aan de bar.’’ Komt daar Middelburg Dronk van- daan, en de latere zustersites Veere Dronk en Vlissingen Dronk? ,,Daar begon ik mee in 2010. Eerst was het een soort Wikipedia van het horecaleven. Later kwam er Face- book bij en raakte ik daar weer aan verslaafd. Het zijn gewoon mooie verhalen om te vertellen. En ik kom graag in de kroeg ja.’’ Hou je ook zo van winkelen? ,,Uh, nee!’’ Je bent zo’n man die één keer per jaar noodgedwongen naar de kle- dingwinkel gaat en de rest van het jaar buiten op zijn vriendin wacht? ,,Dat, of ik ga gewoon niet met mijn vriendin mee. Kijk, ik kom wel graag in een boekenwinkel hoor, en in een gameswinkel. Of bij Brammetje Dump.’’ Maar je werk voor Wij zijn de stad gaat juist vooral over winkels. ,,Mijn interesse wordt daardoor van- zelf beïnvloed. Dan sta ik bij Livera en laat ik me bijpraten over allerlei soorten bh’s. Dat is leuk om te doen hoor. En de verhalen doen het goed. Foto of een filmpje erbij. Als de toon persoonlijk is, wordt het nog beter gelezen.’’ De toon is ook altijd positief. Is het glas voor jou steeds half vol? ,,Nou, ik zie en hoor ook veel dat niet goed gaat. Maar daar schrijf ik niet altijd over. Je zou kunnen zeggen dat ik vlakker ben geworden, maar ook dat ik de dingen positiever zie. Neem nou Plein 1940, daar staan altijd heel veel fietsen geparkeerd. Daar wordt vaak over geklaagd, maar ik zie het positief. Die mensen komen naar de stad!’’ Laat je het negatieve ook weg om vervelende reacties te voorko- men? Op internet is het tegen- woordig toch al zo kritisch en ne- gatief. ,,O zeker. Dat is een schaduwzijde van internet: de hele wereld zit erop, ook alle niet genuanceerde mensen. Maar ik heb er zelf ook minder lol in om keihard uit te halen.’’ Botst dat niet met je maatschap- pijkritische inborst? ,,Soms. Ik zou soms wel wat willen zeggen, maar daar ben ik voorzichtig mee. Eigenlijk is er niks leuker dan half dronken een furieus stuk schrij- ven. Ik droom al heel lang over een onafhankelijk platform waar ik dat op kan doen, en dat toch betaald wordt.’’ Is schrijven over winkels en ho- reca dan niet te oppervlakkig voor jou? ,,Toch niet. Ik kies daarom bewust óók voor een item over een popfesti- val op de kinderboerderij dat nodig is om geld op te halen vanwege be- zuinigingen door de gemeente. Door daar aandacht aan te besteden, kan ik ze een beetje helpen. Dat is weer dat maatschappijkritische in me.’’ Eeuwen geleden hoorden mensen nieuwtjes van de stadsomroeper. Voel jij je met de sociale media een moderne versie van die man met de bel en de rol perkament? ,,Een beetje wel ja. Al ben ik geen nieuwsjager. Ik streef ook geen volle- digheid na. Ik doe heel weinig met de gemeente. Ik heb geen zin in dat vergadercircuit. Ik blijf liever dat on- geleide projectiel.’’ Kun je nog wel rustig door Middel- burg lopen zonder te werken? ,,Ja hoor, ik zit met gemak een mid- dag op het terras zonder op mijn mobieltje te kijken.’’ Met een grijns: ,,Eén avondje in de kroeg bij Se- venty-Seven en ik heb weer een hele hoop nieuwtjes binnengehaald.’’ Zou je dit ook voor Vlissingen kun- nen doen? ,,Ik denk het wel, maar dan zou ik daar wel eerst weer een tijd moeten zijn. Ik kom er nu vrijwel nooit meer. Ik ben niet één met Vlissin- gen, mijn hele leven ligt in Middel- burg. Maar Vlissingers zijn wel trots op hun stad en dat is precies waar ik in Middelburg ook op inspeel: op die trots op de eigen stad.’’ Wij zijn de stad. Vertel eens, wat moet er boven dit verhaal over jou komen? Ik ben… ,,Joh, geen idee!’’ Middelburg Dronk en de zustersi- tes heb je even stilgelegd. Betaald werk krijgt voorrang. Heb je nieuwe plannen? ,,Zakelijk heb ik het nooit zo goed voor elkaar. Ik rol altijd overal in. Dat houdt natuurlijk een keer op. Tot nu toe heb ik in mijn leven de wind in de rug gehad. Gezien mijn leeftijd, ik ben 47, moet ik wel serieus gaan na- denken over de toekomst. Van de an- dere kant: ik heb geen bezit, ik heb dus ook geen ballast. Ik heb geen angst om iets kwijt te raken.’’ PASPOORT Edwin Mijnsber- gen (15 maart 1971) is geboren in Vlissingen en verhuisde als 7- jarige naar Mid- delburg. Hij ging naar de Stede- lijke Scholenge- meenschap Mid- delburg (Neha- lennia) en stu- deerde informa- tiedienstverle- ning en manage- ment aan de Haagse Hoge- school. Hij woont met zijn vriendin samen in Middel- burg. Mijnsber- gen is initiatief- nemer van de websites Middel- burg Dronk (2010), Veere Dronk en Vlissin- gen Dronk en werkt sinds 2014 voor Wij zijn de stad, een initia- tief van de Ver- eniging Onderne- mers Middelburg. Hij werkt als zzp’er ook voor diverse opdracht- gevers als be- heerder van web- sites en sociale media. PORTRET EDWIN MIJNSBERGEN
Transcript of WEEKEND - Edwin Mijnsbergen · punk was maatschappijkritisch, net als ik. Dat sprak me ook al aan...
WEEKENDGO
14 zaterdag 9 juni 2018
Maurits Sep
Hij zette de site Mid-delburg Dronk op,over het kroegle-ven in de stad. Ensinds 2014 schrijfthij dagelijks verha-len over winkels en
horeca in Middelburg voor Wij zijnde stad. Dat wordt betaald door deondernemersvereniging. Wij zijn destad heeft een website, een Facebook-pagina en accounts op Twitter en In-stagram. Langzaam maar zeker is Ed-win Mijnsbergen (1971) uitgegroeidtot een fulltime, enthousiast en toe-gewijd promotor van Middelburg.
Zullen we eerst even een bom-metje gooien: je bent een Vlissin-ger!,,Haha, ja, ik dacht wel dat je daaroverzou beginnen. Ik praat er nooithardop over, maar ik schaam me erook niet voor hoor.’’
Vertel!,,Mijn biologische vader kwam uitWestkapelle, hij heette Minderhoud.Hij is inmiddels overleden. Mijn moe-der komt uit Souburg. Ze hadden eenpension op de hoek van de Singel ende Dr. Ottestraat in Vlissingen. Daarheb ik tot mijn zevende gewoond. Ikging naar school op de VSV. Daar za-ten vooral rijkeluiskindjes, maar datwas ik bepaald niet.’’
,,Ik was nogal een stout kind, on-stuimig. Ik was altijd buiten, zwierfdoor de hele buurt. Die was niet zokinderrijk, dus mijn speelterrein lagtot in de Bloemenlaan en de Schuit-vaartgracht.’’
,,Toen ik vier was, zijn mijn oudersgescheiden. Mijn moeder her-trouwde met mijn tweede vader, diemij ook echt heeft opgevoed. Die heetdus Mijnsbergen. Hij had al vier kin-deren uit een eerder huwelijk. Ik hebéén volle zus. In 1978 zijn we ver-huisd naar Middelburg, naar Dau-wendaele.’’
Hoe was het daar?,,Dauwendaele was wel een heel kin-derrijke wijk. En een vreemde men-gelmoes van mensen. Ik groeide optussen opgeschoten gasten, dus ikrookte al vroeg mijn eerste sigaretje.We haalden ook rottigheid uit. Mijnmoeder was wel streng, maar het be-langrijkste was dat ik op tijd thuiskwam.’’,, Mijn tweede vader, een rustige enlieve man, stimuleerde mij om boe-ken te lezen. En door hem gingen wejaarlijks op vakantie. Daar heb ik mijnliefde voor het buitenland aan te dan-
ken, en mijn belangstelling voor an-dere culturen.’’
Een onstuimig kind, zeg je. Watdeed je dan?,,Ach, kleine dingen. Ik lijk veel opmijn biologische vader, heb ik weleens gehoord. Dat was ook een stouteman. En ik hou ook van een biertje.Een genenkwestie. Ik kan er niks aandoen dat ik vaak dorst heb. Maar hetbleef bij stoute dingetjes, het wasnooit crimineel. Ik ben altijd aan degoede kant van het randje gebleven.’’
,,Op de middelbare school, deSSGM, wat nu Nehalennia is, werd ikook wel regelmatig uit de klas ge-stuurd. Op mijn dertiende ontdekteik, na de reggae, de hardrock. Eenbeetje een brave hardrocker hoor: welharen tot halverwege mijn rug, maargeen puntige polsbanden. Halver-wege de jaren tachtig schoof ik opnaar de punk.’’
Waarom punk?,,Ik vond teksten belangrijk en depunk was maatschappijkritisch, netals ik. Dat sprak me ook al aan in dereggae in de teksten van Bob Marley.De punk was bovendien tegendraads,dat vond ik interessant. Het ging over‘do it yourself’. Dat vind ik super-krachtig. Doe dingen zonder institu-ties en overheden.’’
Heb je daar een afkeer van?,,Ja, en van het kapitalisme. Ik ben zeergeïnteresseerd in tegenculturen. Maarik ben te lui om het echt aan te pakken.Ik ben toch meer een toetsenbordacti-vist.’’
Je was een voorloper in het ge-bruik van internet en socialemedia. Wat trok je daarin aan?,,Ik zat hele dagen in wereldwijdecommunity’s te wroeten via compu-tergames en zag meteen heel veel po-tentie. Het internet bood oneindigemogelijkheden. Open bronnen. Men-sen die onderdrukt worden, kunnenzich nu ook uiten en informeren. Ie-dereen kan overal kennis vandaan ha-len. En kennis is macht. Informatievrijmaken, dat is voor mij het oor-spronkelijke internet.’’
Je begon ook informatie en verha-len te delen en te schrijven.Waarom ging je zelf bloggen?,,Ik heb mezelf nooit gezien als eenpublicist, maar als een experimenta-list. Ik wilde het proberen en ontdek-ken hoe het werkt. Maar ja, dan krijgje complimenten en dan ga je door. Inhet begin schreef ik wel honderdblogjes per maand. Nu niet meer. Ikwil mezelf er niet in verliezen, want
‘Ik ben toch meer een toetsenbordactivist’Hij verzamelt verhalen en was een voorloper in het gebruik van sociale media om dieverhalen te delen. Bij het schrijven verschuilt hij zich bij voorkeur achter de wij-vorm. Dus isde belangrijkste vraag nu: wie is Edwin Mijnsbergen eigenlijk?
de echte community’s zijn buiten.De mooiste verhalen hoor je op eenterras of aan de bar.’’
Komt daar Middelburg Dronk van-daan, en de latere zustersitesVeere Dronk en Vlissingen Dronk?,,Daar begon ik mee in 2010. Eerstwas het een soort Wikipedia van hethorecaleven. Later kwam er Face-book bij en raakte ik daar weer aanverslaafd. Het zijn gewoon mooieverhalen om te vertellen. En ik komgraag in de kroeg ja.’’
Hou je ook zo van winkelen?,,Uh, nee!’’
Je bent zo’n man die één keer perjaar noodgedwongen naar de kle-dingwinkel gaat en de rest van hetjaar buiten op zijn vriendin wacht?,,Dat, of ik ga gewoon niet met mijnvriendin mee. Kijk, ik kom wel graagin een boekenwinkel hoor, en in eengameswinkel. Of bij BrammetjeDump.’’
Maar je werk voor Wij zijn de stadgaat juist vooral over winkels.,,Mijn interesse wordt daardoor van-zelf beïnvloed. Dan sta ik bij Liveraen laat ik me bijpraten over allerleisoorten bh’s. Dat is leuk om te doenhoor. En de verhalen doen het goed.Foto of een filmpje erbij. Als de toonpersoonlijk is, wordt het nog betergelezen.’’
De toon is ook altijd positief. Is hetglas voor jou steeds half vol?,,Nou, ik zie en hoor ook veel dat nietgoed gaat. Maar daar schrijf ik nietaltijd over. Je zou kunnen zeggen datik vlakker ben geworden, maar ookdat ik de dingen positiever zie. Neemnou Plein 1940, daar staan altijd heelveel fietsen geparkeerd. Daar wordtvaak over geklaagd, maar ik zie hetpositief. Die mensen komen naar destad!’’
Laat je het negatieve ook weg omvervelende reacties te voorko-men? Op internet is het tegen-woordig toch al zo kritisch en ne-gatief.,,O zeker. Dat is een schaduwzijdevan internet: de hele wereld zit erop,ook alle niet genuanceerde mensen.Maar ik heb er zelf ook minder lol inom keihard uit te halen.’’
Botst dat niet met je maatschap-pijkritische inborst?,,Soms. Ik zou soms wel wat willenzeggen, maar daar ben ik voorzichtigmee. Eigenlijk is er niks leuker danhalf dronken een furieus stuk schrij-
ven. Ik droom al heel lang over eenonafhankelijk platform waar ik datop kan doen, en dat toch betaaldwordt.’’
Is schrijven over winkels en ho-reca dan niet te oppervlakkig voorjou?,,Toch niet. Ik kies daarom bewustóók voor een item over een popfesti-val op de kinderboerderij dat nodigis om geld op te halen vanwege be-zuinigingen door de gemeente. Doordaar aandacht aan te besteden, kan ikze een beetje helpen. Dat is weer datmaatschappijkritische in me.’’
Eeuwen geleden hoorden mensennieuwtjes van de stadsomroeper.Voel jij je met de sociale media eenmoderne versie van die man metde bel en de rol perkament?,,Een beetje wel ja. Al ben ik geennieuwsjager. Ik streef ook geen volle-digheid na. Ik doe heel weinig metde gemeente. Ik heb geen zin in datvergadercircuit. Ik blijf liever dat on-geleide projectiel.’’
Kun je nog wel rustig door Middel-burg lopen zonder te werken?,,Ja hoor, ik zit met gemak een mid-dag op het terras zonder op mijnmobieltje te kijken.’’ Met een grijns:,,Eén avondje in de kroeg bij Se-venty-Seven en ik heb weer een helehoop nieuwtjes binnengehaald.’’
Zou je dit ook voor Vlissingen kun-nen doen?,,Ik denk het wel, maar dan zou ikdaar wel eerst weer een tijd moetenzijn. Ik kom er nu vrijwel nooitmeer. Ik ben niet één met Vlissin-gen, mijn hele leven ligt in Middel-burg. Maar Vlissingers zijn wel trotsop hun stad en dat is precies waar ikin Middelburg ook op inspeel: op dietrots op de eigen stad.’’
Wij zijn de stad. Vertel eens, watmoet er boven dit verhaal over joukomen? Ik ben…,,Joh, geen idee!’’
Middelburg Dronk en de zustersi-tes heb je even stilgelegd. Betaaldwerk krijgt voorrang. Heb je nieuweplannen?,,Zakelijk heb ik het nooit zo goedvoor elkaar. Ik rol altijd overal in. Dathoudt natuurlijk een keer op. Tot nutoe heb ik in mijn leven de wind inde rug gehad. Gezien mijn leeftijd, ikben 47, moet ik wel serieus gaan na-denken over de toekomst. Van de an-dere kant: ik heb geen bezit, ik hebdus ook geen ballast. Ik heb geenangst om iets kwijt te raken.’’
PASPOORT
Edwin Mijnsber-gen (15 maart1971) is geborenin Vlissingen enverhuisde als 7-jarige naar Mid-delburg. Hij gingnaar de Stede-lijke Scholenge-meenschap Mid-delburg (Neha-lennia) en stu-deerde informa-tiedienstverle-ning en manage-ment aan deHaagse Hoge-school. Hij woontmet zijn vriendinsamen in Middel-burg. Mijnsber-gen is initiatief-nemer van dewebsites Middel-burg Dronk(2010), VeereDronk en Vlissin-gen Dronk enwerkt sinds 2014voor Wij zijn destad, een initia-tief van de Ver-eniging Onderne-mers Middelburg.Hij werkt alszzp’er ook voordiverse opdracht-gevers als be-heerder van web-sites en socialemedia.
PORTRET EDWIN MIJNSBERGEN
WEEKEND 15GO
zaterdag 9 juni 2018
▲ Edwin Mijnsbergen: ,,Ik was vroeger een stout jongetje, maar ik bleef wel altijd aan de goede kant van het randje.’’ FOTO LEX DE MEESTER
