VW: Happy Family?

Generaties:

(1.) Nel (ouderdom)

(2.) Jeffrey x Carlijn (honger)

(3.) Rebecca x Xander (geest), Lara x Ciske (geest), Marc (honger)

(4.) Nina, Tessa

De vorige keer moest ik 1 dag toekijken.

Langzaam verwerkt iedereen zijn verdriet.

Rebecca maakte plannen om een kindje te adopteren. Lara werd ontslagen.

Nu mag ik weer 2 dagen spelen.

(ik heb even geen nieuwer plaatje…)

Toen Jeffrey ‘s morgens uit het raam keek, besefte hij ineens dat het zomer was geworden.

De strakblauwe hemel strekte zich over de hele omgeving uit.

Vandaag moest hij maar eens in de tuin gaan werken, dat was hard nodig. Even flink de handen uit de mouwen steken, daar had hij wel zin in!

Rebecca stond wat te dromen op de veranda toen Tom aan kwam lopen. Meteen kwam Lara naar buiten gestormd, en ze praatten enthousiast met elkaar.

Becky hoorde ze niet eens, zij was helemaal met haar gedachten bij haar toekomstige kindje.

‘Tom…Ik heb hier heel lang over nagedacht.’ zei Lara ineens heel serieus.

Onzeker keek ze naar de grond.

‘Zeg het maar, meisje.’ zei Tom geruststellend.

‘Wil je…wil je bij me komen wonen?’

Een brede glimlach brak door op Toms gezicht.

‘Natuurlijk wil ik dat.’

Nu begon ook Lara te stralen.

‘Echt? O, Tom!’

De komende weken waren vol zonneschijn en warme zomerdagen.

Alle zorgen uit het verleden leken heel ver weg.

Genietend lag het verliefde stel in de tuin. Lara dommelde wat weg, Tom snoof genietend de zoete zomergeur op.

Ineens schrok Lara wakker en sprong overeind. Ze had over Ciske gedroomd, en dat hij naast haar lag.

Verward stond ze op.

‘Wat is er, schat?’ vroeg Tom, maar ze reageerde niet.

Soms was het gewoon zo vreemd…Ciske was er niet meer. Ze had nu een nieuwe liefde in haar leven.

Met een zak chip in haar handen kwam Rebecca naar buiten lopen. Ze had haar bikini aangetrokken, het was bijna 30 graden in de zon.

Gulzig schrokte ze handenvol chips naar binnen, terwijl ze op haar blote voeten door het zachte gras liep.

‘Tijd voor een spelletje!’ riep Lara.

‘Jee!’ grijnsde Rebecca, en ook Tom kwam er snel bij zitten.

Na een uurtje spelen stond Tom op.

‘Ik heb honger als een paard, is het goed als ik een pizza bestel?’

Dat vonden de dames geen enkel probleem!

Even later stond Rebecca hongerig een stuk pizza naar binnen te werken.

‘Wat ben jij ook een vreetbeer!’ schaterde Lara.

‘Weet ik!’ lachte Rebecca. ‘Becky de vreetbeer!’

Toen de pizza op was, kwam de tweeling uit school. Snel legden ze hun huiswerk binnen, en kwamen toen weer naar buiten.

Het was veel te warm om nu aan leren te denken!

‘Mama, gaan we een spelletje doen?’ vroeg Tessa.

‘En doe jij dan ook mee, tante Becky?’ riep Nina enthousiast.

‘Tante Rebecca doet ook wel mee,’ zei Rebecca nadrukkelijk. Ze haatte het als mensen haar Becky noemden – alleen Xander en haar vader mochten dat.

Zo speelden ze tot het donker werd.

Het geluid van krekels vulde de avondschemering en een zacht briesje ruiste door de boomtoppen.

Tom had gekookt, en schepte uit een grote schaal kleinere bakjes vol.

‘Wat is het?’ vroeg Rebecca met twinkelende oogjes.

Nina keek met een vies gezicht naar het kommetje smurrie en zei:

‘Dit ga ik niet eten hoor!’

‘Nina!’ riep Lara streng. ‘Tom heeft hier zijn best op gedaan.’

‘Nou,’ grijnsde Tom. ‘Het had inderdaad beter gekund. Dit is macaroni.’

Lara verslikte zich in haar eten.

‘Dat had ik er niet in herkend! Wat een topkok ben jij, zeg!’

Iedereen lachte. Daarna ging het gesprek over Rebecca’s adoptiekindje, dat morgen zou arriveren.

Die avond lagen Lara en Tom op hun bed. Het was stil in huis, iedereen sliep of was op zijn eigen kamertje bezig.

‘Soms is het zo raar…’ mompelde Lara. ‘Dan word ik wakker en denk ik dat Ciske nog leeft. En nu heb ik ineens jou…’

Ze sloot even haar ogen. ‘Ik ben juist heel blij met jou, hoor, begrijp me niet verkeerd!’

‘Ik snap je,’ knikte Tom vriendelijk.

‘En ik zal je steunen, ik ben er voor je.’

Met een verliefde blik in haar ogen kroop Lara tegen hem aan. Tom kuste haar en sloeg zijn armen om haar heen.

Die nacht voelde Lara zich eindelijk weer rustig van binnen.

Het was goed zo, het klopte.

De volgende morgen trok ze haar luchtige zomerjurkje weer aan, met het voornemen om lekker in de tuin te gaan ontbijten.

Maar nog voor ze haar slaapkamer uit was, werd ze overvallen door een golf van misselijkheid.

Ze kon nog net op tijd naar de badkamer rennen.

Ondertussen reed het bekende blauwe busje van de kinderbescherming de straat in.

Met op de achterbank…jawel, Rebecca’s kindje!

Het was een jongetje met zwart haar en donkere, bruine ogen.

Met grote ogen en bonzend hart nam Rebecca het kindje aan.

Hij was van haar…helemaal van haar!

Een beetje onhandig en heel voorzichtig tilde ze het jongetje op.

Ze kon het gewoon niet geloven…

‘Vanaf nu ben ik je mama, Roy.’ fluisterde ze in zijn oortje.

Roy pruttelde wat op haar schouder.

Rebecca ontpopte zich al snel als een echte moeder.

Roy werd echt haar alles. Ze voedde hem, waste hem, legde hem op tijd in zijn bedje, en overspoelde hem met liefde.

Maar soms werd het haar toch even te veel. Het oude verdriet over haar overleden man deed nog steeds gemeen veel pijn.

En daarbij hielp Roys uiterlijk ook niet echt. Hij had zo een écht kind van haar en Xander kunnen zijn…

Het zwarte haar, de bruine ogen, de huidskleur – precies Xander.

De tweeling was door het dolle heen met hun kleine neefje.

Vooral Tessa vond het prachtig als ze mocht helpen met hem de fles geven, of hem in het badje te doen.

Toch had de tweeling het ook heel druk met andere dingen, zoals tv kijken, huiswerk maken, en spelletjes doen.

‘s Avonds bracht Tom de kinderen naar bed.

Lara wachtte hem op bij een knapperend haardvuur. Toen hij weer beneden kwam, nestelde hij zich tevreden naast haar op de bank.

Genietend keken ze naar de dansende vlammen.

‘Mooi, hè? Ik zou er uren naar kunnen kijken. Fascinerend.’ mompelde Tom zonder zijn blik van het vuur af te halen.

‘Gekkerd.’ lachte Lara en ze kuste hem op zijn wang.

Ineens kreeg ze een heel warm gevoel van binnen.

‘Ik hou van je, Tom.’ zei ze ademloos.

Langzaam draaide Tom zijn hoofd. Toen glimlachte hij vol liefde.

‘Ik hou ook van jou, Lara.’

En na die woorden volgde een heftige zoenpartij.

Na een tijdje maakte Tom zich los uit Lara’s omhelzing, en stond op.

‘Kom eens, Laar.’ zei hij, en hij knielde voor haar neer.

‘Ik wil je iets vragen…’ Tom haalde een doosje tevoorschijn, en klapte het voor Lara open.

Een schitterende ring fonkelde haar tegemoet.

‘Wil je met me trouwen, Lara?’

‘O, Tom!’ gilde Lara.

‘Ja, ik wil! Ik wil met je trouwen, ja!’ riep ze, en ze vloog hem om de hals.

‘Geweldig.’ zei Tom dolgelukkig.

Het mooie nieuws verspreidde zich snel door het huis.

‘Hoor je dat, Roy? Tante Lara gaat trouwen!’ zei Rebecca met een piepstemmetje, en ze wiebelde haar zoontje door de lucht.

Roy giechelde en maaide met zijn handjes om zich heen.

En plotseling was er nóg meer goed nieuws: Lara bleek zwanger te zijn!

Dus toen ze het nieuws van de verloving aan de tweeling ging vertellen, had ze meteen nóg een nieuwtje!

‘Een broertje of zusje…Wauw!’ zei Nina en ze omhelsde haar moeder. ‘Dan worden Tessa en ik grote zussen!’

Roy lag in zijn wiegje te huilen.

Hij huilde vaak ‘s nachts, maar Rebecca had inmiddels geleerd dat ze hem beter in zijn sop gaar kon laten koken. Hij hield vanzelf wel op met huilen.

‘Eh, opa.’ Een beetje onzeker kwam Nina naar Jeffrey toe.

‘Heb je ook al gehoord dat mama een kindje krijgt?’

‘Nou en of ik dat gehoord heb! Leuk, hè?’ lachte Jeffrey.

Maar Nina’s gezicht betrok.

‘Oop…zal mama mij en Tessa nog wel lief vinden, als ze dat nieuwe kindje heeft?’

Jeffrey knielde bij haar neer.

‘Dat moet je niet denken, Nien! Mama houdt heel veel van jullie. Wij allemaal!’

Gerustgesteld ging Nina terug naar bed.

Jeffrey keek haar na en schudde zijn hoofd. In kinderhoofdjes konden soms rare dingen omgaan.

Hij dacht aan zijn vierde kleinkind. Wat zou het worden, een jongetje of een meisje?

En hij dacht ook aan het komende huwelijk van Lara. Fantastisch!

Jeffrey hoorde Roy huilen. Hij kon het niet aanhoren en nam het jochie mee naar beneden.

Roy begon te lachen toen hij zijn opa herkende, en greep met beide handen het flesje vast dat zijn opa hem gaf.

De tweeling was lekker in het bed van hun moeder gekropen.

‘Grote zussen…’ mompelde Tessa slaperig.

‘Ik ben wel blij. Want we krijgen niet alleen een broertje of zusje…’ gaapte Nina. ‘Als mama met Tom trouwt, krijgen we ook een nieuwe papa!’