VW: Happy Family?

Generaties:

(1.) Nel (ouderdom)

(2.) Jeffrey (ouderdom) x Carlijn (honger)

(3.) Rebecca x Xander (geest), Lara x Ciske (geest) x Tom, Marc (honger)

(4.) Nina, Tessa, Roy, Patrick

De laatste tijd zorgden spanningen tussen de tweeling voor problemen.

De oude Rebecca zakte steeds dieper weg in een depressie, en verwaarloosde haar zoontje Roy. Toen hij opgroeide tot tiener, bleek hij een vreselijk ventje te zijn geworden. Hij deed er alles aan om het leven van de tweeling zuur te maken.

3 dagen spelen

Nijdig kraste Nina met haar pen over het geruite papier.

Doordat ze deze hele week Roys huiswerk moest maken, hield ze amper tijd over voor haar eigen vakken.

Eindelijk had ze haar eigen huiswerk af, en haalde opgelucht adem.

Tijd voor leuke dingen!

Maar nauwelijks was ze begonnen met een schilderij, of er klonk een dreigend:

‘Is mijn huiswerk al af?’ Met gebalde vuisten en een vreemde grijns op zijn gezicht stond Roy naast haar.

‘Nee.’ zei Nina kortaf. ‘Dat doe ik morgen wel.’

‘Wat? Morgen?’ schreeuwde Roy en hij duwde Nina tegen haar schouder, waardoor haar palet en penselen op de grond kletterden.

‘Hee, au!’ riep Nina en ze gaf hem een duw terug.

Even later rolden ze vechtend door de gang.

‘Ik hou jou in de gaten.’ gromde Roy en hij liep met een bloedneus naar zijn kamer.

Nadat hij zijn gezicht had afgeveegd met een zakdoekje, plofte hij op zijn bed neer.

Kwaad keek hij om zich heen. Dit kinderachtige hok kon ook wel eens een make-over gebruiken.

Meteen sprong hij overeind en begon meubels te verslepen en behang van de muren te trekken.

Even later was zijn kamer donker en koud geworden: precies zoals hij het wilde.

Stiekem sloop hij naar zijn moeders kamer. Ze was er niet, dus pakte hij stiekem haar keyboard en sleepte die naar zijn eigen kamer toe.

Hij grinnikte in zichzelf. Dat ding was vanaf nu mooi van hem!

Toen Rebecca die avond op haar kamer kwam, merkte ze niet eens dat haar keyboard weg was.

Wat ze wél zag, was het kleine schatkistje dat ze voor Roy had gekocht toen ze met haar vader en zus op vakantie was. Het souvenirtje stond afgedankt op haar tafel.

Rebecca zuchtte. Roy hoefde het niet meer. Het schatkistje dat ze met zoveel liefde voor hem meegenomen had, had hij teruggegeven.

De volgende dag was iedereen vrij. Het was een mooie zomerdag, en daar werd gretig gebruik van gemaakt. Iedereen was buiten te vinden.

Tom en Patrick hadden hun sportkleding aangetrokken en waren nu fanatiek een potje aan het voetballen.

‘Ik word later profvoetballer!’ riep Patrick en hij schoot de bal met een krachtige trap het doel in.

‘Nou, het zou me niks verbazen als dat je nog gaat lukken ook!’ riep Tom, die hijgend de bal van de grond opraapte. Nog geen één bal had hij kunnen tegenhouden.

‘En straks, als ik oud genoeg ben, ga ik meteen een baantje zoeken in de sport.’ zei Patrick terwijl hij de bal stopte met zijn voet.

Vanuit de achtertuin keken de twee oude zussen toe.

‘Die Patrick van jou is al een kleine profvoetballer.’ mompelde Rebecca.

Lara glimlachte. ‘Ik hoop echt dat hij ermee door gaat, later. Het is echt zijn passie.’

Even zwegen ze. Boven hun hoofd in een boom floot een merel een wijsje.

Lara vond het altijd fijn om in de tuin te zitten. Al zo lang ze zich kon herinneren vond ze het heerlijk om buiten te zijn in de zomer.

Dit was een fijn huis, met een prachtige tuin. Het was een goede plek om op te groeien voor haar, en nu ook voor haar kinderen.

Ze hoopte dat hier nog vele generaties zouden opgroeien.

‘Waar is Roy eigenlijk?’ vroeg Lara en ze draaide haar hoofd naar haar zus.

Die haalde haar schouders op en staarde emotieloos terug. ‘Geen idee.’

‘Patrick gaat straks opgroeien. Wil hij daar niet bij zijn?’

Weer haalde Rebecca haar schouders op.

Neuriënd zetten Lara en Tom een tafeltje buiten, waar ze de verjaardagstaart op zetten. Tessa en Nina bliezen de ballonnen op, en bonden ze met touwtjes vast aan het tuinhek.

Toen Patrick de feestelijke versieringen zag, verscheen er een brede glimlach op zijn gezicht. Wat een leuk verjaardagsfeestje! Even later mocht hij de kaarsjes uitblazen. Wat hij zou wensen, wist hij natuurlijk al!

Iedereen werd vrolijk van het feestje, en van Patrick die zo enthousiast en leuk was opgegroeid.

Alleen de stemming van de tweeling werd al gauw weer minder. Met hun taart zaten ze in de eetkamer en keken elkaar somber aan. Allebei dachten ze aan Roy.

‘Ik ben bang voor hem, Nien.’ zei Tessa zacht.

‘Hij doet er echt alles aan om ons het leven zuur te maken.’ zuchtte Nina.

Fluitend kwam Patrick binnen en keek zijn zussen vriendelijk aan.

‘Waarom zo somber?’ vroeg hij, terwijl hij ging zitten.

‘Roy.’ mompelde Nina en ze rolde met haar ogen.

‘Oh.’ zei Patrick. ‘Misschien moeten jullie hem een nieuwe kans geven. Gewoon, opnieuw beginnen, met een schone lei. Vroeger was hij een aardige jongen.’

De tweeling luisterde, maar zei niets terug.

‘Komen jullie zwemmen?’ klonk de stem van Tom vanuit de tuin.

‘Ja, tof!’ lachte Patrick. ‘Kom op!’ Enthousiast gebaarde hij dat zijn zussen mee moesten komen. Die keken elkaar aan, en volgden hem toen.

Even later lag het hele gezinnetje in het koele water van het zwembad.

En zelfs de tweeling vergat even al hun zorgen.

Van dat zwemmen kreeg je toch wel honger, en nadat hij zich had afgedroogd liep Patrick naar binnen. In de keuken smeerde hij een paar boterhammen en ging aan de keukentafel zitten. Daar zag hij Roy.

‘Hee, wil je ook een boterham?’ vroeg hij opgewekt.

Roy griste een boterham van het bord en begon zwijgend te eten.

‘Ik ga straks voetballen, doe je mee?’ vroeg Patrick.

Roy slikte luidruchtig zijn laatste hap door en pakte nog een boterham. Hij negeerde Patrick.

‘We kunnen omstebeurt penalty’s nemen,’ stelde Patrick voor. ‘Gewoon op doel schieten.’

Maar nog zei Roy niets terug.

Het gedrag van zijn neef bedierf Patricks stemming niet. Integendeel, Patrick was vandaag zo vrolijk dat niets daar iets aan kon veranderen!

Boven trok hij zijn nieuwe sportkleren aan en rende toen met de bal onder zijn arm weer naar buiten.

Na een korte warming-up trapte hij lachend de bal in het doel.

Toen het donker begon te worden ging Patrick weer naar binnen.

Een snelle douche, daar had hij wel zin in! Koude stralen vielen op zijn gezicht en hij kneep zijn ogen dicht.

Morgen zou hij op zoek gaan naar een baantje in de sport!

Toen hij uit de douche stapte, hoorde hij zijn vader roepen voor het eten.

‘Ik kom eraan!’ riep hij terug.

Snel trok hij zijn pyjama aan en rende naar beneden, waar de familie zat te eten.

Rebecca en Lara zaten met hun kommetjes macaroni voor de tv, waar ze een serie keken. De rest zat in de eetkamer. Er heerste een ongemakkelijke spanning, en Patrick begon stilletjes te eten.

Zijn vader probeerde de boel nog wat op te fleuren met wat grapjes en verhalen over zijn werk, maar niemand reageerde.

Na het eten rende Roy zo snel hij kon weer naar boven.

Hij had toch zo’n bloedhekel aan die mensen hier! Al die maaltijden samen, al die ‘gezellige’ dagjes in de tuin, enzovoorts enzovoorts.

Roy werd gewoon misselijk van al die geforceerde vrolijkheid en lieflijkheid.

Nee, hij was liever op zichzelf, met zijn muziek.

‘Dat klinkt best cool.’ klonk het ineens aarzelend vanuit de deuropening. ‘Speelde jij dat?’

Roy keek geïrriteerd om en zag zijn nichtje staan. ‘Ja, natuurlijk speelde ik dat, stomme trut. Is mijn huiswerk al af?’ Hij balde zijn vuisten al, en ineens begon Nina te lachen.

‘Oh, wou je weer vechten, hè, hè?!’ Als een bokser sprong ze heen en weer.

Verbaasd keek Roy haar aan, en toen schoot hij ook in de lach.

‘Nee serieus, je speelde echt goed, man!’ lachte Nina.

‘Ik bén goed.’ zei Roy kortaf. ‘Is mijn huiswerk af?’

‘Ja!’ zuchtte Nina en ze rolde met haar ogen. ‘En guess what, de week is voorbij, vanaf nu mag je het mooi weer zelf gaan doen.’

Roy schrok even van haar – die meid had pit! Misschien was ze toch wel okee.

Later die avond vertelde Nina enthousiast aan haar moeder wat er gebeurd was.

‘Ik denk dat Roy en ik nog best wel overweg kunnen met elkaar.’

‘Dat is mooi.’ zei Lara opgelucht. Ze kon het niet aanzien dat haar dochters steeds zo depressief werden van Roy.

Maar dat Roy Nina nu wel ‘okee’ vond, betekende nog niet dat hij haar zusje ook mocht.

‘Zo, deze week maak jij mijn huiswerk.’ zei hij en hij duwde de deur open.

Tessa, die net haar pyjama aantrok, schrok en deinsde achteruit tegen de muur.

‘De – hele – week!’ zei Roy en bij ieder woord prikte hij hardhandig tegen Tessa’s schouder.

‘Auw, ga weg, Roy!’ stamelde Tessa angstig.

3 dagen toekijken

‘Papa!’ riep Tessa bang en ze kneep haar ogen dicht.

Meteen kwam Tom binnen en ging tussen de twee in staan.

‘Ga weg hier, Roy. Naar je kamer.’ zei hij kortaf.

Trillend stond Tessa achter hem. Ze durfde niet meer naar Roy te kijken.

Die nacht sliep ze slecht. Roy begon haar steeds meer te achtervolgen en verzon steeds nieuwe dingen om haar te irriteren en bang te maken.

Nina was nog in diepe slaap toen de schoolbus voor het huis stond te toeteren.

Toen ze om 11 uur wakker werd, keek ze verward naar de klok. Ze schrok niet, maar begon hard te lachen.

Nouja, een dagje spijbelen was zo erg nog niet. Het was juist lekker, een dagje vrij!

Vrolijk pakte ze een zak koekjes, die ze als ontbijt naar binnen werkte.

Die avond was het tijd voor iets bijzonders: de tweeling was jarig!

Tijdens het avondeten was Lara erg emotioneel.

‘Mijn kleine meisjes, alweer volwassen…’ mompelde ze, en ineens rolden de tranen over haar wangen.

Nina keek met een raar gezicht naar haar broertje, en Patrick zei:

‘Kom op mam, zo erg is het niet! Ze zullen heus niet veel veranderen.’

‘Nee, we blijven altijd jouw meisjes, mam. Jouw tweeling.’ zei Nina en ze ruimde de tafel af.

‘s Avonds laat stond ze samen met haar zus bij de taarten. Wat leek het nog maar kort geleden dat ze hier stonden om naar tiener op te groeien!

‘Wie eerst?’ vroeg Nina.

‘Weer tegelijk,’ lachte Tessa.

En in een flits groeide de tweeling op tot twee mooie, volwassen vrouwen.

Nina had gelijk gehad, zoveel veranderden ze niet.

Toch voelden ze zich allebei ineens veel zelfstandiger dan eerst. Nu ze volwassen waren, konden ze echt hun eigen levens gaan leiden.

De wereld lag voor ze open!

Van die levenslust was weinig te merken bij Rebecca.

Peinzend stond ze voor de spiegel en veegde een lok dun, zwartgeverfd haar uit haar gezicht. Ze was oud. Zeventig jaar alweer.

Erg lang zou ze niet meer te gaan hebben.

Veel deed die gedachte niet met haar. Eigenlijk voelde ze sowieso weinig meer. Sterke emoties voelde ze al jaren niet meer. Ze had zich afgesloten van alles en iedereen.

Ze was gestopt met werken en bracht de helft van de dag door in bed, en de andere achter de computer.

Dan las ze haar oude mailtjes terug – alles wat ze ooit naar Xander had gestuurd.

En natuurlijk las ze dan ook zijn e-mails door. Soms kon ze zich dan ineens weer jong voelen, jong en verliefd, compleet met fladderende vlinders in haar buik.

Maar dat gevoel duurde maar heel even – en dan drong de werkelijkheid weer tot haar door. Al die dromen die ze toen had…die waren in één klap stukgeslagen toen Xander stierf in de huwelijksnacht.

Misselijk drukte Rebecca de computer uit en kroop weer in haar bed.

‘Die meiden van jou zijn mooi opgegroeid!’ zei Tom en hij stak zijn duim naar Lara op.

Ze glimlachte onzeker. Haar gedachten waren bij Ciske, haar eerste man, en de vader van de tweeling. Ze was hem al bijna vergeten…

‘Ciske zou trots op ze zijn geweest.’ zei Tom ineens, alsof hij haar gedachten kon lezen.

‘Dat denk ik ook.’ glimlachte ze.

Onrustig dwaalde Tessa door het huis. Er was nu een heel nieuwe fase in haar leven aangebroken. Ze had daar best moeite mee. Zoveel nieuwe dingen…

Zonder erbij na te denken, liep ze een kamer binnen, en trof daar haar zus aan die vrolijk met Roy stond te kletsen.

‘O, hey!’ zei Nina. ‘Roy vertelde me net - !’ begon ze. Roy sprong ertussen.

‘Rot op, Tessa. Wegwezen, of anders schop ik je helemaal kapot. Of ga je dan je pappie weer roepen?’ piepte hij aanstellerig. Toen wierp hij haar een kwade blik toe, en snel haastte Tessa zich naar haar eigen kamer.

Zo verliepen de eerste weken van het volwassen leven van de tweeling.

Nina genoot van al het nieuws, en Tessa probeerde alles zoveel mogelijk bij het oude te laten. Naast haar werk in het onderwijs probeerde ze Roy uit de weg te gaan, en dat was niet makkelijk aangezien ze in hetzelfde huis woonden.

Nina was op zoek naar een baan in de politiek. Op een morgen rende ze enthousiast naar haar moeder toe.

‘Ik heb een baantje gevonden!’ joelde ze.

‘Prachtig!’ zei Lara stralend. Wat was ze trots op haar dochters!

Jammer genoeg kon Nina nog niet meteen beginnen. Daarom vulde ze haar dagen tot aan die tijd met andere dingen.

Vooral mannen waren daar een belangrijk deel van. Ze was niet echt op zoek naar een vriend of een echtgenoot, het ging haar meer om het plezier.

Met de oude Rebecca ging het steeds slechter. Ze hoestte veel en voelde zich erg zwak.

Ze zat nóg meer op haar kamer dan eerst – nu kwam ze zelfs niet meer naar beneden om te eten. Lara was zo lief om bij iedere maaltijd een bordje naar boven te brengen voor haar zus.

Vaak deden ze samen hun middagdutje in het grote bed.

Ook met Tessa ging het niet zo goed. Hoewel ze dol was op haar werk in het onderwijs, leefde ze thuis in een voortdurende angst.

Als er niemand in de buurt was, sloeg Roy haar of liet hij haar struikelen als ze langs liep. Hij scheurde haar boeken of gooide verf over haar kleding. En tussen alle ellende door gooide hij de ergste scheldwoorden naar haar hoofd.

Dat deed nog het meeste pijn.

Van het lieve, vrolijke meisje dat Tessa altijd was, was nog maar weinig over. Ze had haar leven zo graag zo anders gezien…

Roy wist ook precies wat haar zwakke plekken waren. Hij wist dat Tessa een familiesim was, en maakte daar dus vaak opmerkingen over.

‘Iemand die zo lelijk is als jij vindt echt nooit een man. Als jij ooit kinderen krijgt, zijn die vast nog lelijker. Alsof dat mogelijk is, haha!’ Hij spuugde naar haar, duwde haar aan de kant en liep zijn eigen kamer in.

Trillend waste Tessa haar gezicht en keek naar zichzelf in de spiegel.

Was ze echt zo lelijk? Ze zuchtte. Ze had inderdaad nog nooit een vriendje gehad. Misschien had Roy gelijk, en zou ze nooit trouwen of kinderen krijgen.

In de slaapkamer lag Nina al vredig te slapen. Met tranen in haar ogen trok Tessa de dekens over zich heen, en huilde geluidloos tot ze eindelijk ook in slaap viel.