VLEES (BEEF)

Van John Godber

(Vertaling: Gie Beullens)

Dit werk mag slechts worden opgevoerd Na voorafgaandelijke toelating van

AUTEURBUREAU ALMO bvba Jan Van Rijswijcklaan 282

B-2020 ANTWERPEN Tel. 03/260.68.16 Fax: 03/216.95.32

E-mail: bestellingen@almo.be www.almo.be

waar de nodige teksten kunnen worden aangekocht.

VLEES

EERSTE BEDRIJF

Een garage in het dorp Upton in West Yorkshire 1974.

DAVE COOKSON is achttien jaar en wil aan de universiteit gaan studeren.

TWEEDE BEDRIJF

Dezelfde garage zes jaar later 1980.

DAVE COOKSON is nu 100 kilo vaste spieren, en hij is veranderd.

De première van dit stuk was in 2004 in het Wakefield Royal theater. Deze herwerkte tekst

dateert van 2009.

EERSTE BEDRIJF

(1974. Een rode-baksteen-garage in een sociale woonwijk. Langs de achterkant van de

garage, zien we de versleten brute baksteen, geen ramen. Deze garage is bijna een

gevangenis cel. Allerlei dingen zijn aanwezig in de garage, reservebanden, blikjes olie, lege

blikjes verf en diverse slechte voorbeelden van doe-het-zelf apparatuur, ter zielen gegaan

tuingereedschap en besmeurde brokken hout, wat kolen en wat gebroken instrumenten

sieren de achterwand. De garage opent voor het podium, we zien door de garagedeur.

Centraal in de garage is een gebruikte opdrukbank, een baar met gewichten en diverse

schijven halters. Een grote ‘ghetto blaster’ en een lading cassettes staan bij elkaar aan de

kant. DAVE COOKSON, een zielig figuur, in een slecht zittende trainingsbroek en een

sweatshirt die duidelijk te groot voor hem is, zit te bevriezen in de nacht, hij wrijft zijn

handen om warm te worden, en probeert dan een aantal plenaire warming-up oefeningen.

Het is niet van harte. Hij is de belichaming van de eenzaat, de sociale outcast. Hij is een

dromer. Na een tijdje raakt hij uiteindelijk zijn gewichten aan en spreekt hij tot zichzelf)

Dave: Kom aan, laat ons eens beginnen, het vriest hier !!

(Hij tilt de gewichten; ze zijn zwaar)

Verdomme, die zijn zwaar...

Pfoe maat... dat is zwaar.

Ik ben al moe van al die spullen op te stellen!

Ik ga dat nooit kunnen opheffen!

Is mijn vader hier al dan geweest?

Hij kan dit toch niet omhoog krijgen, hij?

(DAVE probeert nogmaals het gewicht op te heffen)

Wel, als hij het kan, kan ik dat ook? Oh ja, ik krijg dat omhoog!

(DAVE kan het maar moeilijk bewegen)

Zeikerd!

(DAVE ruikt de lucht)

God, wat stinkt het hier vanavond.

Benzine zeker! Pis en benzine.

En vochtig ook nog.

Dat kan niet goed zijn voor mijn borst, straks krijg ik nog longontsteking of zoiets. Ik ga

ergens anders moeten gaan trainen!

(DAVE zit op zijn bank en kijkt naar zijn sportruimte, hij wil starten met het trainen, maar…)

We zullen er een wat geluid bij zetten.

(DAVE loopt door de garage en zet een zware rock track op (Uriah Heap). Hij kijkt in de

spiegel, die aan de garagemuur is opgehangen en maakt een aantal belachelijke

bodybuilding gebaren)

"Arghhh! Ja! De ‘most muscular pose’!”

(Elk gebaar wordt begeleid door een gebrul op zichzelf)

Dubbele biceps!

(DAVE poseert).

Lateraal gespreid!

(DAVE poseert nog eens en marcheert dan rond in de garage met de muziek als een

katalysator om hem te prikkelen, hij zet de muziek uit)

Goede track!

(DAVE schakelt de muziek uit. Nu, op een piek van de opwinding, hervindt hij plotseling de

controle en loopt naar het publiek. Hij spreekt tot de vierde wand)

“Dames en heren, welkom hier op het wijkfeest van South Elmsall en welkom bij de finale

van Mister Belgium 1974! Die nu voor hun laatste pose naar beneden komen. Dubbele

biceps! Most muscular! Dames en heren, de winnaar van Mister Belgium in de

middengewicht klasse, 1972, 73 en waarschijnlijk 74! junior Mister Europa Dames en heren,

de onverwoestbare David Cookson"!

(DAVE gaat door een aantal poses. Hij doet ook wat indrukwekkende martial art gebaren)

"Dank u, dank u. Wat kan ik zeggen?"

(DAVE imiteert zichzelf enigszins)

Wat een grote eer het is om te worden gestemd Mister Belgium voor het zesde

achtereenvolgende jaar. Ik wil graag een paar mensen bedanken zonder wie ik nooit in staat

zou zijn geweest om deze resultaten te bereiken.

Ik wil graag Sharon Fatluegh bedanken voor de nooit aflatende steun en toewijding. Ik wil

graag mijn diëtiste Melvyn Watts, mijn fysio George McBride en mijn trainingspartner Big

Stan Cox bedanken.

(Een pauze)

En nu ga ik terug naar mijn kleedkamer om op mijn positieve te komen, want mijn hoofd

draait voor het moment. Het zesde achtereenvolgende jaar! Wat kan ik nog zeggen?

(DAVE draait zich om en gaat naar zijn gewichten, hij stopt en draait plotseling naar het

publiek)

Een paar woorden, Dave, de South Yorkshire Times had graag een interview gehad.

(DAVE komt aan de voorkant van het podium)

(Met een lokaal accent) Wat denk je dat je zo succesvol maakte, niet alleen een idool voor

vrouwen in de regio, maar ook een rolmodel voor de mensen?

(Een moment)

Wel, ik denk dat de meesten van u wel weten dat het niet altijd gemakkelijk voor mij is

geweest, na mijn auto-ongeluk en het één en ander, weet jij, en het verliezen van een

ledemaat.

(DAVE stopt zichzelf; terug de werkelijkheid)

Het verliezen van een ledemaat? Wanneer?

(DAVE verder in het gesprek)

En ik denk dat veel van u weten dat ik deze vorm niet altijd heb gehad. Ik denk dat veel van u

weten dat ik een kindertijd van misbruik en ontbering heb gekend in een mijndorp en ben

blijven zitten op mijn elfde, maar ik kon er niets aan doen! Dat is gewoon hoe het was voor

mij! Ik weet dat veel mensen dachten dat ik voor niks goed was voordat ik bodybuilding heb

gevonden.

(DAVE rolt zijn hals als een dier)

Ja, het is niet makkelijk om jezelf op te bouwen tot deze vorm, zonder steroïden en

levertabletten, die je trouwens groot en omvangrijk maken, maar ze zorgen ook dat je

scheten laat als een paard.

Nee, het moet niet gemakkelijk zijn om ineens te beslissen, Dave, dat het nu of nooit is, daar

moet je groot en sterk, zodat je wraak kan nemen!

(DAVE kijkt rond in zijn fitness / garage en maakt een paar informele suggestieve

gewichtheffers-bewegingen)

Je moet uw kont opheffen en iets doen!

(DAVE maakt opnieuw overbodig pogingen om de baar op te drukken, die hij heeft

klaargezet)

Ja, er zijn invloeden geweest; Ronnie Coleman om te beginnen, Johnny Weismuller, Reg

Park. Oh, ja Reg Park..!

Die kreeg zijn eigen gewichten, gewichten met zijn naam op!

Ja, Reg Park heeft een grote invloed op me gehad. Hij was van hier. Hij ging naar Zuid-Afrika,

wist je dat?

Ik zou ook naar Zuid-Afrika kunnen gaan, gewoon alles achter me laten.

Ik zou, om eerlijk te zijn, hetzelfde doen als wat Reg Park deed. Spiermassa opbouwen en

weg gaan van hier, weg van die onzin!

Dan zouden ze niet meer lachen.

Mijn vader kent Reg Park, zo zegt hij. Ik wed dat het niet waar is, waarschijnlijk heeft hij hem

eens op de bus of zo gezien, de dikke leugenaar! Hij woonde in de Cambridgestraat in

Elmsall, zegt hij, maar ik geloof er geen bal van.

Maar wat als dat wel waar is? Wat als dat waar is? Stel je voor; de kerel die Arnold

geïnspireerd heeft, zat slechts op een kilometer afstand van deze garage gewichten op te

drukken!

Ik zou dat ook kunnen doen, spiermassa creëren en oprotten naar Zuid-Afrika of ergens

anders.

Ergens warm, om te beginnen; ergens waar het niet stinkt naar vocht en benzine.

(DAVE schudt even en vervolgt zijn biecht).

Pas op, dat is daar om te koken!

Ik weet niet of ik daar zin in heb.

Ik vraag me af hoe Arnold hem heeft leren kennen?

Hij is in Zuid-Afrika en ‘The Oak’ is in Oostenrijk, ’t is een kleine wereld, zoals ze zeggen!

Ik vraag me af hoe hij hem toen ontmoet heeft, zou hij gewoon zijn komen opdagen in zijn

fitness?

Dat is waarschijnlijk wat je dan doet; je komt gewoon opdagen en start met de training.

(DAVE denkt na)

Ik zou dat doen, ik zou gewoon naar Reg Park zijn fitness gaan en met de training starten.

(DAVE vermant zich in de spiegel)

Ja, ik zou dat kunnen doen, Dave maat!

(DAVE is terug in zijn fantasiewereld)

Want mijn motto is altijd geweest: You can do it if you really want. You can do it if you really

want, but you must try, try and try.

(DAVE begint te zingen op de melodie, dan stopt hij)

Komaan!

(DAVE is terug in zijn interview mode, hij wendt zich tot de vierde wand)

En ja, je zou kunnen zeggen dat ik een inspiratie voor sommige mensen ben. Het levende

bewijs dat het mogelijk is om je lichaam te transformeren, transformeren naar de manier

waarop je over jezelf denkt. En dan ben je in staat om te doen wat je wilt!

Ik zal eens wat zeggen, als ik Reg Park was zou ik wel weten wat ik zou doen. Als ik zo enorm

was, zou ik absoluut alles doen waar ik zin in had.

Waar kijk jij naar?

Smak?

Eens aan mijn armen voelen? Natuurlijk schatje.

Voel ook maar aan mijn borst, als je wil!

Ik zeg u dit, als ik Reg Park zou zijn, zou ik een fortuin met video’s maken. Dat is de toekomst,

dat.

Als ik er zo zou uitzien, zou ik een goeie training video maken.

(DAVE loopt door de garage om wat muziek te starten)

Laten we iets goeds opzetten!

(DAVE selecteert een cassette en begint te luisteren naar het nummer en dan begint hij er

voorzichtig op te bewegen)

Ik zou dit op mijn training video doen!

(DAVE komt in actie)

Komaan dan, laten we dat vlees bewegen!

(Hij zet de cassette af; zijn stemming is veranderd, hij is attent)

Dat zou ik doen als ik er als Reg Park zou uitzien. Ik zou een training video maken. Ik zou er

veel maken!

(DAVE is plotseling in een training video)

Hallo en welkom bij Dave Cookson's training video ‘Dikke borst - en buikspieren'. Dit is de

eerste in een reeks van de baanbrekende training video’s die ik later dit jaar zal uitgeven,

waaronder 'dikke rug- en buikspieren’, ‘dikke bil- en buikspieren’, ‘dikke arm- en

buikspieren’, ‘dikke nek- en buikspieren’ .

(DAVE moet er zelf mee lachen)

Dikke nek- en buikspieren?

(DAVE is terug in zijn fantasie)

In mijn tweede reeks zal ik me buigen over nekken en armen, borst en dijen en buik en

schouders. Je zult alles horen over wat u moet weten over hoe zo’n fantastische

spierenbundels te krijgen. Rechtzetten van de schouders, het verbreden van de nek, til de

borst op , verhoog de binnenkant van de benen en maak die V-vorm waar vrouwen van

houden en mannen jaloers op worden. Ik begeleid u door een programma, dat u massaal

indrukwekkende bicepsen en verbazend stevige dijen zal geven. We zullen in elke training

werken aan de buikspieren, zodat je niet langer een excuus zult moeten zoeken om je hemd

aan te houden, of je nu in Bali of in Brid (Blankenberge) loopt! We zullen het dragen van

‘love handles’ vervangen door ‘hard als ijzer’ restylings. Ik zal u transformeren van de lul in

de straat tot de man in de topploeg, en alles wat je hoeft te doen is luisteren naar de

woorden van Big Dave Cookson.

(Stilte. Laat het accent vallen. Doordacht)

Big Dave Cookson!

(Een moment)

Oh ja, dat zou ik doen als ik eruit zag als Reg Park ..

(Een moment)

Nee, niet Cookson, ik zou mijn naam veranderen voor de video in ‘Big Dave Power’! Big Dave

Power, dat zou genoeg zijn om mensen in hun broek te laten schijten. (Als een Amerikaan)

Welkom bij Big Dave Power's Total Body Workout. In slechts twee minuten per dag kunt u

een volledige aerobic training krijgen. Bel Big Dave Power op 0990 123321, en krijg nu je

eigen ‘total body workout’.

(DAVE wordt opgewonden door het vooruitzicht op een nieuwe personaliteit)

Het enige wat u hoeft te doen is luisteren naar de parelde wijsheid in de opleiding van Big

Dave Power!

(DAVE zit op de bank en is onder de indruk van zijn verbeelding. Met een normaal accent)

Met muziek, snelle overgangen, mooie vrouwen op training, shots van mezelf, joggend. Nog

meer foto's van vrouwen in strakke maillots, oh man, gebruind, haarloze, goed gevormden

abdomen! En dan een paar shots van mij in een positie; geweldig!

(DAVE staat recht en is nogmaals in zijn fantasie wereld)

In mijn derde video doe ik de man achter het beest!

(DAVE komt naar het voortoneel en richt zich op de doelgroep)

Een heleboel mensen vragen me waarom ik met trainen ben begonnen. Ze zeggen dan tegen

mij: "Dave, waarom ben je met training begonnen? En dan zeg ik: “wel ja, dat is een lang

verhaal." En zij zeggen dan: "Zo lang kan het toch niet zijn?" En dan antwoord ik: "bek dicht,

of ik sla hem dicht!" En zeggen zij: "Kalm, kalm!" en ik dan ik weer: “Wel, de reden dat ik

begon te trainen was angst!" En zij zeggen dan: "Angst?” En ik zeg dan “Ben je doof, of wat?”

En zij zeggen: "Dat geloven we niet." En ik antwoord: "Noem je mij een leugenaar?" En zij

roepen dan: "We zijn weg, hij wordt gek!" Maar dan lach ik en stel ze gerust. "Waar moet jij

nu bang voor te zijn?”, zeggen ze. En ik antwoord dan: "Nu ben ik nergens meer bang voor.

Zou jij bang zijn als je 200 kilo kon opheffen? Denk je dat je bang zou zijn als je kon 175 kilo

zou kunnen opdrukken! Word je bang als je nek 110 kan liften? Of het gewicht van een

volwassen man met één arm kan dragen, het antwoord is nee, je zou niet bang zijn! Zie je,

als ik langs een raam van de Asda (Delhaize) loop en ik zie mijn uitpuilende 120 centimeter

borstomtrek, dat is wanneer ik niet bang ben. Wanneer ik bij Boots (de apotheker) binnen

loop en een glimp opvang van mijn 50 centimeter spierballen, dan weet ik weer waarom dat

ik niet bang ben”.

(DAVE loopt door zijn fitnesszaal / garage)

Ik ben als een dinosaurus, zwervend door de straten, zoals een Komodovaraan op jacht in

Pontefract. Ik ben als een Griekse God. Afstandelijk, onaantastbaar, voorbereid,

behoedzaam en gevoelloos. Ik ben onmenselijk! On-bang!

(DAVE spiegelt zich)

Oh!

(Een moment).

Ik zal je nog eens iets vertellen, ik wed dat Reg Park ook nergens bang voor is!

(Hij herneemt het interview)

"Maar ik was bang voordat ik begon te trainen." Dat zou ik zeggen! Ik moet eerlijk zijn, want

anders heeft het geen zin om die verdomde video, in de eerste plaats, te maken! Men zou

dat op zijn minst verwachten.

(DAVE kijkt naar zichzelf in de spiegel)

Ik moet eerlijk te zijn!

(DAVE vervolgt zijn biecht)

Ja, het was training en het geloof in mezelf dat me weerhield om bang te zijn. “Waar was je

dan bang voor”, zouden ze zeggen. Ze lijken er geïnteresseerd in, erdoor geobsedeerd door!

“Wel, zou ik zeggen, terwijl ik naar ze kijk, met hun zielige vormen en een laag zelfbeeld. Met

hun smalle schouders en afhangende buiken, hun baan bij British Jeffery Diamond (Ford

Genk) en op de lijn. Met hun acne-gezichten en spaghetti armen. Met hun eenzame trieste

schijnwereld waarin ze leven, zou ik zeggen:

(Een moment)

"Ik was ooit net als jullie, maar ik besloot om te veranderen. Ik besloot om mijn lot in eigen

handen te nemen”. "Hoe? Was het gemakkelijk?" “Als het gemakkelijk was zou iedereen er

zo uitzien!”

(DAVE lijkt gefrustreerd door zijn geïmproviseerde scenario)

En dan zou je ze zien zitten, alsof ze aan de voeten van een grote profeet zaten; met hun

misvormde hoofden en voetschimmels, en ze zouden zeggen: “leer het ons, Dave.” En ik zou

zeggen: Waarom zou ik?”

(Hij begint zich persoonlijk gekwetst te voelen)

Ik wed dat Reg Park nooit zijn geheimen prijs gaf. Ik wed dat hij ook zo niet heeft geleden als

ik!

(DAVE herneemt zijn routine)

En ik zou zeggen: “Heb je enig idee hoe het voelt vroeg naar bed te moeten gaan in de

zomer, wanneer het buiten vijfentwintig graden is? En dan tot in je bed te luisteren naar alle

andere kinderen die aan het voetballen zijn of tikkertje spelen? En ze dan allemaal komen

roepen aan je slaapkamerraam omdat ze weten dat je moeder je naar bed heeft gestuurd?

En dan naar de middelbare school. De moderne. Die school was zeker niet modern en

absoluut maar middelbaar! Ik werd er op een dagelijkse basis in de struiken gegooid met een

schoon hemd aan! Of werd belachelijk gemaakt om mijn grote oren? Of werd ik boos omdat

ze op me pisten vanop het bushokje, terwijl ik op de bus stond te wachtten? En dat allemaal

omdat je ma het huis elke dag schoonmaakte van boven tot onder en je naar bed stuurde

om half zeven, zelfs in juli.

(Een moment)

Ik wed dat Arnold dat nooit heeft meegemaakt!

(DAVE voelt zich ongemakkelijk, de waarheid kwetst)

En wat te denken van de publieke vernederingen? Zwemlessen bij Frickley bad in het

stedelijke zwembad? Zwemles? Je werd in het diep gegooid en moest een bamboestok

grijpen die voor je uit werd gehouden? En elke keer als je ernaar greep trok die lul van een

zweminstructeur het verder voor je uit. Bedoel je dat soort zwemlessen? Genomen door een

half-wit ex-Gestapo officier die je zielig deed voelen als je moest omkleden en de douche

ijskoud zetten, zodat je piemel zou verschrompelen als je eronder stond, zodat hij eens goed

met je zou kunnen lachen?

(DAVE is woedend, want dit is pijnlijk voor hem)

Ik wed dat ze dat niet aan Arnold durfden te doen. Ik wed dat ze niet eens van dromen om

dat aan Reg Park te doen!

(DAVE is woedend en loopt rond in de garage, het komt allemaal terug en hij voelt de angst

weer)

“Daarom ben ik begonnen met de training”; dat is wat ik hen zou vertellen. Daarom ben ik

begonnen met de training; als reactie tegen allen leraars, die een onderontwikkelde lichaam

van drie kilometer laten lopen, terwijl ze een kopje koffie zaten te drinken en tien John

Player Specials zaten te roken in de turnzaal.

(Het zelfvertrouwen groeit bij DAVE als hij dit vertelt)

Ik begon te trainen omdat mijn ballen niet op hetzelfde moment zakten als bij iedereen.

(DAVE gaat naar de bank en is klaar om de gewichten op te tillen wanneer een andere

gedachte hem bezig houdt)

Ik begon te trainen, want er waren kinderen in mijn klas die op dertien al een baard hadden,

terwijl ik nog geen haar op mijn borst had. Ik begon te trainen, want ik was altijd de laatste

om gekozen te worden bij het voetbal, en wanneer ik dan werd gekozen moest ik in de goal

staan. Ik heb er vijftien binnen gelaten tegen Bentley Green Imps de ‘Cambrinus boys’.

(DAVE is nu stoïcijnse maar emotioneel)

En weet je wat ik nu zou zeggen tegen al die mensen? Fuck you! Dat is wat ik zou zeggen!

(DAVE dwaalt naar achteraan scene, jogt wat op en neer naar het voortoneel. Hij doet een

paar gevechtsport gebaren terwijl hij dat doet)

Ik denk dat het moet zijn begonnen toen ik op die school gepest werd.

(DAVE kijkt in de spiegel)

Ik wed dat niemand Arnold gepest heeft, en als ze dat toch deden ze daar nu spijt van

hebben. Als hij ze nu zag, wed ik dat hij zou hun hoofd zou inslaan met een eenvoudige

beweging. Daar zie!

Alles goed, Arnold? (Zoals Arnold Swarzenegger) Blaas hem op, kerel! Ge kunt hem opblazen

tot je ontploft. Oh je f ... .. koning ...." (Pijnlijke)

(DAVE realiseert zich misschien voor de eerste keer)

Het waren mijn ouders, hé?

(DAVE acht)

Zij hebben dat gedaan. Zij wilden dat alles mooi en netjes was. Ons huis is mooi en netjes, de

tuin is mooi en netjes, toen ik naar school ging, zag ik er verdomde netjes uit. Ik droeg zelfs

een uniform. Ik weet het nog goed. En onze school had niet eens een uniform.

(DAVE staat op en pakt een halter. Hij staat op het punt een aantal pushen te doen, maar hij

stopt weer en komt terug naar voor op het podium)

Ik werd al gepest van zo lang ik me kan herinneren. Ik werd zelfs gepest door mijn ma en pa!

Ze vermomd is als het hebben van te helpen rond het huis, maar het was pesten door mijn

andere naam. Ik werd ook al gepest in de kleuterklas, nu ik er over nadenk!

(DAVE zet beneden de halters)

Ik wilde nooit mijn handen wassen voor het diner, nee ik niet; maar mevrouw Watson, die

dikke vrouw in een witte kool, die zeiden ze hadden hormonale problemen maakte me. Ze

maakte me zelfs mijn handen wassen toen ik thuis was voor het diner. Het vet wijf!

(DAVE is wreed)

Wel, ze kunnen de pot op! En zij, in het bijzonder.

(DAVE pakt zijn halters weer eens vast en het ziet eruit dat hij wat oefening gaat doen)

Nu ik er over nadenk, ik werd zelfs gepest op mijn krantenronde, want ik had een fiets met

een hoog stuur.

(DAVE zet de gewichten weer een keer neer)

En Jimmy Pile (Pieters) zag niet graag zo’n hoog stuur.

(DAVE herinnert zich dit met pijn)

Elke keer dat ik hun krant bracht, kwam hij buiten en vroeg me om te wachten, en een uur

later zou hij terugkomen en zeggen dat het om te kloten was; dan zou hij aan mijn oren

trekken en me Dumbo noemen! Hij zou me nooit Dumbo hebben genoemd, als ik een Hells

Angel zou zijn geweest, hé?

(DAVE pept zich op)

Kom op, laten we iets gaan doen.

(DAVE stopt en denkt)

In feite, als mijn Mam me lang haar had laten hebben, zou hij nooit aan m'n oren hebben

getrokken, in de eerste plaats. Maar ik mocht geen lang haar hebben, hé? Ik moest een bros

hebben, alsof ik verdomme in ‘t leger was of zo? En ik zal nog eens iets vertellen. Ik wed dat

niemand Reg Park Dumbo heeft genoemd. Ik kan me niet voorstellen dat iemand naar Reg

Park zou zijn gegaan en hem Dumbo zou noemen....

(DAVE denkt even na over dat scenario)

Ik moet er niet aan denken...

(DAVE zit op de bank en is oprecht)

Ik haat Jimmy Pile; hij maakte mijn leven tot een hel.

(Een pauze als DAVE naar Jimmy in de verte zoekt)

Hij woont daar nog steeds, in dat huis met de dichtgetimmerde ramen. Dat ziet er nu al zes

maanden zo uit! Zo zot als een deur, de hele familie! Hij is in en uit de gevangenis het

grootste deel van zijn leven, de dikke klootzak. Zijn verdiende loon. Laat hem dat nog eens

doen als ik van staal ben! Ik wed dat Arnold hem zou omver blazen! Arnold zou zijn

verdomde huis omver blazen.

(DAVE gaat naar zijn bank en maakt zich klaar om een paar bewegingen uit te voeren.

Eenmaal klaar echter, staat hij weer op en gaat naar zijn selectie cassettes)

Zet eens wat fatsoenlijke muziek op.

(DAVE denkt terug aan zijn video als hij een cassette kiest)

Je moet de juiste muziek hebben. Dat zal ik in mijn video zeggen. Ik vraag me af of Reg Park

op muziek traint? Ik wed dat hij niet zal trainen om het James Last orkest. Hij zou in slaap

vallen, als hij dat deed, ik weet niet waarom mijn vader van die shit houdt. Als je niet over de

juiste muziek beschikt, kan je jezelf niet in de beat krijgen en als je jezelf niet in de beat

krijgt, kan je het bloed niet laten pompen.

(DAVE zit nog te selecteren, eventueel laat hij een cassette doorspoelen)

Het maakt niet uit of je al de trainingspullen van wereld hebt, zonder de juiste muziek kan je

even goed in je zetel blijven zitten en nog een zak Barbecue chips opeten. Ik vind barbecue

chips wel lekker, om eerlijk te zijn; beter dan zout en paprika. Dat haat ik. Het stinkt naar

zweet als je zo’n zak open doet!

(DAVE gaat terug naar de bank. Maar begint met zijn voet op de maat van de muziek te

tikken)

Deze vind ik goed.... ik train altijd om deze.... Ik en Sharon dansten er altijd op.

(Plotseling met geweld)

"Kung Fu..... Jimmy Pile, neer! Dennis Watts, die op mij piste vanop het bushokje... Neer!

(DAVE bevriest in de Kung Fu positie, dan plotseling)

Mijn ma, neer!

(Langzaam smelt DAVE uit zijn gewelddadigheid en gaat weer op de bank liggen en komt dan

weer recht. Hij danst een ogenblik en dan gaat hij weer op de bank liggen en neemt de baar

vast, hij tilt echt niets op)

Ik zeg je dit, ik zou kunnen Kung Fu kunnen gaan doen en zo. Kan je dat voorstellen? Ik Kung

Fu gaan doen. Wat als ik een Kung Fu meester en honderd kilo stevige spieren was. Oh! Kan

je je voorstellen dat Reg Park een Kung Fu expert zou zijn, oh, oh man, dat is niet voor te

stellen. Of Arnold? Komaan!

(Hij lift nog steeds niets)

Wacht even, handschoenen!

(Hij gaat een paar gewichtheffers-handschoenen zoeken, gaat terug naar de bank, legt zich

weer neer)

Deze zijn heel goede, goede handschoenen zijn het. Ik wed dat Arnold er zo’n heeft.

(DAVE frunnikt aan zijn handschoenen en legt zich vervolgens goed op de bank)

Goed, een paar grote!

(Hij raakt de gewichten niet echt aan. Hij staat op van de bank en schakelt de muziek uit)

Dat is niet goed. Ik kan vandaag op deze niet trainen.

(DAVE begint nog eens in zijn cassettes te rommelen)

Ik moet de juiste muziek zien te krijgen! Ik besteedt uren om de juiste muziek te vinden, om

eerlijk te zijn!

(Gaat terug op de bank zitten en zet zijn biopic voort)

Het ding is, als je de juiste muziek niet hebt, je het nooit gaat halen, dat is wat iemand me

eens vertelde, ik weet niet of ze me wat waren aan ’t wijsmaken, maar...

(DAVE kijkt naar zijn handschoenen en loopt naar de spiegel)

Sommige mensen hebben liever geen handschoenen, maar ik zorg er altijd voor dat ik de

juiste spullen heb. Hoe ga je anders ergens komen, als je juiste uitrusting niet hebt. Dat trekt

toch op niks, hé?

(DAVE verwijst naar zijn handschoenen)

Heb deze twee weken geleden gekocht. Ik heb er een hele boel van.

(DAVE omvat het gewicht met zijn handschoenen)

Ik denk dat mijn handen er echt goed uitzien in deze! Ik weet niet wat het is, maar je hand in

een handschoen als deze en ineens voel je de macht. Je voelt je een rots. Ze zien er goed uit!

(DAVE gaat naar de bank en grijpt zijn gewichtheffersriem en komt dan naar de vierde wand

en vervolgt zijn video commentaar)

Oké, laten we eens praten over riemen! Ik heb er drie. Dit is mijn favoriete. Ik kan er een

paar niet vast krijgen, het leer is te taai. Deze kocht ik vorige week! Ik kan hem nauwelijks

plooien, en het hoort behandeld te zijn. Hij ruikt naar paardenstront, dus ik weet niet

waarmee ze het behandeld hebben. God, dit is een goeie riem, je moet al sterk zijn om deze

om te kunnen doen... kijk maar eens. Ik wed dat Reg Park een pak van zo’n riemen heeft, let

wel, je kan er maar een tegelijk dragen, nietwaar... onnozel dat hij er zoveel heeft, maar...

zou jij er ruzie met hem over willen maken? Ik niet.

(DAVE legt de riem neer)

U vraagt zich misschien af van waar ik die gewichten haal. Mijn nonkel Eric gaf me ze. Ze

lagen in zijn garage, samen met een paar van die Ghurka zwaarden! Mijn vader zei dat hij

een zelfverdediging instructeur was bij de Ghurkas, voordat hij bij de NCB is gegaan en dat er

niet veel mensen met hem ambras hebben gezocht. Zoals ik al zei: mijn vader zegt eender

wat! Ik wed dat ze geen ambras met hem zouden gezocht hebben als ze wisten dat hij een

garage vol met zwaarden had!

(DAVE zit op de bank en overdenkt alles weer eens)

Ja, veel mensen vragen me of er een specifiek incident is geweest dat ervoor zorgde dat ik zo

goed ben beginnen trainen. Ja, dat was er; het gebeurde drie jaar geleden. Ik zat nog op

school, ik stond te wachten in de rij voordat de turnles begon. Ik werd toen nooit gekozen bij

het voetballen. Ik was nooit diegene waarvoor mensen vochten nadat de leraar had gezegd:

"Kies maar één." Ik was diegene waarvan men zei: "Pak hem maar, we willen hem niet, hij

bakt er niks van!" Of ze zouden zeggen dat ik de arbiter kon zijn. Dat was alsof iemand zou

zeggen "Trap het af, spast." En ik vond het niet leuk om te douchen, wat betekende dat het

op het einde van een dag bij elkaar kwam en de mensen me Stinky Cookson begonnen te

noemen.

(Pijnlijk voor DAVE)

Stinky Cookson, de spast, noemden ze me! Of Dumbo Cookson, Dumbo Dave Cookson! Of

soms noemden ze me gewoon ‘Spaz’, alsof het ze geen reet kon schelen om mij bij mijn

volledige titel te noemen!

(DAVE voelt zich geraakt door deze herinnering)

Om toen met die gedachte in mijn hoofd thuis te komen deed me goed.

(DAVE komt terug naar het verhaal)

Hoe dan ook, ik stond aan het einde van deze lange rij en ik zie Paul Wood afkomen. Hij

sloeg mensen op hun kop met zijn sportschoen. Hij is geen grote, maar Doug West en Joe

Conor waren bij hem, en die wilden kinderen pesten, ze vond het vooral plezierig om

kinderen te pesten van wie hun moeders nette kleren voor school hadden klaargelegd. Soms

haatte ik mijn ma zo. Waarom liet ze me naar school gaan bedekt met modder, ze zouden

me dan wel met rust gelaten hebben. Joe en Dougie vonden wat Paulus deed hilarisch. Elke

keer als hij iemand op zijn kop sloeg gezicht lachten ze zich een breuk. Lap, weer een

moederskind geraakt. Joe en Dougie lachten zich kapot. Lap, een andere kop. Joe en Dougie

vallen omver! En toen stopte ze bij mij en keken me aan. Ik herinner me nog dat ik dacht: als

ik gewoon "nee" zeg dan zullen ze wel stoppen. Dus deed ik dat, maar ik ging zelf verder dan

alleen maar nee zeggen! Ik zei: "Sla me met die schoen en ik maak jullie allemaal kapot!"

(Stilte) Er was een lange stilte, en toen liepen ze door. Ik voelde me fantastisch. Ik voelde

alsof ik wat bewezen had! Heel de volgende les werd er gefluister over hoe Dumbo Cookson

Paul, Joe en Dougie had gezegd om in te pakken! Spaz had Paul, Joe en Dougie uitgedaagd

en zij hadden niks gedaan! Het was zoals mijn vader had gezegd. Als ge u niet laat doen door

pestkoppen, laten ze je wel snel met rust.

(DAVE gaat naar zijn bank)

Op het einde van de les liep ik terug naar de turnzaal als iemand me op de schouder tikte.

Het was Paul Wood. Ik keek om en hij sloeg mij vlak op mijn oog. Bang! Ik lag languit. Buiten

westen! Ik had geen schijn van kans gehad! Als ik terug bijkwam was ik bij de verpleegster en

mevrouw Fisher, die overdadig naar Embassy Regal rook, stak haar buitenmaatse boezem in

mijn gezicht. Ik had altijd al gefantaseerd dat zoiets ooit zou gebeuren! Mijn oog was voor

zo’n twee maanden dik en iedereen keek me aan en zei: "Wat probeerde je te bewijzen?”

Kev bisschop zei: "Ge had beter een klop je kop gekregen, nu denkt iedereen dat ge een

mietje zijt." Ik zei: Ik ben geen mietje, ze zijn het! "Gij maakt uzelf wat wijs!”, zei hij.

(DAVE is ernstig en diepzinnig)

Het zal je niet verrassen dat Kev niet langer mijn beste vriend is! En ik hoop dat hij naar de

kunstacademie gaat of waar dan ook, en dat hij een poes tekent of zo en er wordt

uitgesmeten!

(DAVE staat en herinnert zich het incident)

En ik zal je nog dit vertellen: hij moet hier ook niet meer komen bellen als zijn ma hem

buiten heeft gesloten om hier, in ons huis, een koffie te komen drinken. Die jongen heeft ons

ma en onze pa een fortuin aan zandkoekjes gekost, over parel aan de zwijnen geven

gesproken, de vette klootzak!

(DAVE in kijkt de spiegel)

En dat is de reden waarom ik begonnen met de training. Het was om op te kunnen staan

voor alle kleine mensen die het lef niet hebben om te zeggen: genoeg is genoeg! Wel,

genoeg is genoeg!

(DAVE gaat terug naar de bank. Hij kijkt naar de gewichten)

Ik droom ervan dat ze nog eens terugkomen naar mij. Paul Wood en zij. Ik zou wel graag

eens willen zien dat ze dat proberen. Ik wed dat niemand Arnold ooit op zijn kop hebben

geslagen met een schoen! Oh man, kun ge u voorstellen dat ze dat deden? (Als Arnold) Hebt

ge een probleem! Oh nee, nee argh! Ja!

(DAVE gaat naar de bank om wat te gaan trainen, maar zodra hij neerligt, pakt hij een fles

water op)

Zorg ervoor dat je genoeg drinkt en zo. Ik drink zowat twee liter als ik train. Dat is een

nadeel, want er is hier geen pispot, dus verlies ik veel tijd door steeds naar de pot te lopen.

Ik piste hier een tijdje, maar mijn vader kwam erachter toen het begon te stinken. Hij zei dat

het daardoor kwam dat zijn auto niet wilde starten, maar ik denk dat het kwam omdat hij

zijn bougies er verkeerd had ingezet. Hoe zijn auto daardoor niet kon starten is mij een

raadsel, maar dat is mijn vader. Als hij iets in zijn kop heeft, heeft hij het niet in zijn gat. Hij is

een echte fantast. Hoe dan ook, hij zei dat dat het punt niet was. Hij hield niet van de geur

van verschaalde pis als hij hier brandhout kwam hakken, als hij weer eens ambras had met

ons ma. Ik weet niet waarom hij moeite deed om brandhout te hakken want we hebben al

zeven jaar centrale verwarming.

(DAVE drinkt veel uit de fles water)

Urghh... fuck! Dat smaakt naar stront. Is dat een oude fles of zo? Ik hoop maar dat het niet...

(DAVE ruikt aan de fles water)

Ik denk dat dat..... nee, nee, dat is water. Ik hoop maar dat het dat is. Ik wed dat Reg Park

nooit zijn eigen pis drinkt.

(DAVE ruikt weer eens aan het water)

Pas op, ze zeggen dat het goed voor je is. Wie drinkt nu zijn eigen pis? De Dali Lama

misschien, iemand doet het toch.

(DAVE ruikt nog eens aan de fles)

Ik denk dat ik het gedaan heb, om eerlijk te zijn.

(DAVE plaatst de fles achteraan in de garage en gaat achter de gewichten staan)

Nee, ik neem geen drugs. Ik neem biergisttabletten.

(Een pauze)

Ik weet niet wat ze geacht worden te doen, maar we zullen wel zien wat er van komt...

(DAVE doet nu een poging om zichzelf te motiveren. Hij marcheert schreeuwend rond in de

garage)

Komaan nu! Alles klaar, riem, handschoenen, gewichten, water, komaan, laten we vlees

aanmaken!

(DAVE valt op de bank met echte vastberadenheid, dan stopt hij weer en komt weer recht)

Ik heb al elk fitnessapparaat geprobeerd dat er bestaat. Ik zal dat ook vertellen op mijn

video! Ik heb isotonics, isometrics geprobeerd. Het Joe Weider programma. Ik heb zelfs die

veer geprobeerd, die je tussen je benen moet buigen, voor de dij-ontwikkeling. Allemaal

verloren moeite, verspilling van geld. Ik probeerde het in de badkamer; maar gleed uit en

sloeg een baksteen uit de muur! Mijn ma werd gek toen ze erachter kwam, maar dat was het

begin van haar beslissing om de badkamer en het toilet door te kloppen. Dus elk nadeel

heeft zijn voordeel...

(DAVE klapt in zijn handen en bereidt zich eens te meer voor op de bank)

Komaan, nu een paar mooie pushes!

(DAVE neemt de baar vast).

Zijn ze goed vast?

(Hij komt terug van de bank en kijkt of de kragen van de gewichten in de juiste positie staan

en dat ze goed vastzitten)

Er zit wat speling op de deze; dat kan een probleem zijn. En ik wil niet nog meer verdomde

problemen.

(DAVE verstevigt de kragen en loopt weer naar de bank, maar hij verandert zijn toon, kijkt in

de spiegel en poseert voor een korte tijd)

Ik heb altijd al problemen gehad, vooral met vrouwen.

(Een pauze. Hij speelt het volgende in de spiegel)

Mij en vrouwen! Dat is pas een puinhoop! Dat is pas een verhaal. Of het ontbreken ervan.

Zoals toen ik naar die Fitness in Ponte ging!

(DAVE draait weer naar de garage, om de scène uit te spelen)

Oh ja, ze gaven me een rondleiding, gaven me advies; wat te dragen, wat te eten, dat wist ik

allemaal al. Het ding is dat daar ook vrouwen komen. Vrouwen konden de naar de fitness

komen op hetzelfde moment als de kerels. Ik kon me niet concentreren. Ik doe schouder

pushes, tien herhalingen, en dan een gewicht hoger, maar er recht tegenover staat de Pec

Deck, om de borstspieren te vergroten... Ik sta daar mijn schouders op te drukken en er is

een meisje op de pec deck... hoho. Het moeten de biergisttabletten of zo geweest zijn, want

als de zesde vrouw daar kwam zitten, had ik een probleem in mijn trainingsbroek gekregen.

Dus de manager vroeg me om te vertrekken. Hij zei dat ik de schouderpers monopoliseerde,

en dat niemand anders erop kon gaan. Ja ja, ik weet wel wie erop wou gaan, hijzelf, de

triestige lul! Weet je dat nog? Oh ja! Ik zat twee uur in de sauna, zwetend als rund met een

stijve! Ik heb sindsdien nooit meer getraind in een openbare fitness.

(DAVE zit op de bank en past zijn handschoenen)

Heb ik een vriendin? Wat voor soort vraag is dat? Heb ik een vriendin? Wat heeft dat te

maken met mijn training? Ik wed dat niemand aan Arnold zou durven vragen of hij een

vriendin heeft. Ik zal je nog wat vertellen. Ik wed dat niemand ooit aan Chuck Sipes en Frank

Zane hebben gevraagd of ze vriendinnen hebben. Ik wed dat er vrouwen genoeg voor ze

vallen.

(Geschokt door de belachelijke vragen)

Heb je een vriendin? Hoeveel kan je opdrukken? Drinkt u? Niets anders dan verdomde

vragen! Zodra je begint met trainen wil iedereen de ins en uit kennen van het achtereind van

een varken. Nee, ik drink niet, als je het wilt weten. Eén keer, toen ik mijn eindexamen-

rapport kreeg. Ik had een volle fles Pernod uitgedronken en mijn vader vond mij slapend op

een stoel buiten aan Pat Moore's frituur. Onze Shep sloeg me in mijn gezicht en bracht me

weer bij. Mijn vader zei niets, hij sleepte me naar huis en gooide me in een bad met koud

water, daar is hij goed in. Hij kent een adequate remedie voor alles. Ik heb nooit nog

gedronken sindsdien! Hij zei me dat ik het met opzet had gedaan, omdat hij in de

Parochieraad wilde geraken en het er zo niet goed uitzag. Ongeveer een maand later stak

Frank Woodcock, de voorzitter van de parochieraad, een kerel neer met vijftien messteken

bij kapper Eddy. Ik zei tegen mijn vader dat dat er ook niet goed uitzag, maar hij zei geen

woord. Hij sluit zich altijd af, als hij het laatste woord niet krijgt. Hij zei ook dat nooit een

politieker moet vertrouwen, ze hebben allemaal rare kapsels en slechts één wenkbrauw. Hij

kan soms nogal zever verkopen. Ja, sommige mensen vinden het een beetje vreemd dat ik

niet drink. Sharon, mijn vriendin, drinkt wel. Ze drinkt veel. Ze is geweldig, Sharon.

(DAVE voelt zich ongemakkelijk, hij staat weer op en loopt rond in de fitness / garage)

Eigenlijk, om eerlijk te zijn, is ze mijn vriendin niet meer. Ze was het tot afgelopen zaterdag,

toen heeft ze me gedumpt in de Chequers disco.

(DAVE wandelt rond in de garage. Kijkt naar zichzelf in de spiegel en zet zijn denkproces

verder)

Ze zei me dat ze het al zeven maanden wou afmaken, maar ze had de tijd nog niet gevonden,

ze was te druk bezig met haar opleiding voor secretaresse aan Wakey tech geweest. Een

opleiding voor secretaresse, wie denkt ze dat ze is? Waar denkt ze dat dat haar gaat krijgen?

Een baantje in het Huis van de mijnwerker in Zonhoven en dat is het ongeveer! Een

secretaresse! Pas op, ze heeft er het figuur voor. Een natuurlijke schoonheid, oh ja, ze is een

model, ons Sharon. Ik verwijt het mijn trainingen, om eerlijk te zijn. Ik bedoel, ik zag haar

bijna niet.

(DAVE wendt zich tot de vierde wand en gaat op de bank zitten)

De vorige week zei ze dat ze me zou ontmoeten in de Tomaat Dip, beneden in Elmsall en het

kostte me twintig minuten om haar te herkennen. Ze had haar haar anders gedaan. De

laatste keer dat ik haar zag, was ze blond.

(Een moment, pijnlijke herinneringen)

Sharon is absoluut een plaatje. Ik denk niet dat het ooit serieus was, ook niet van haar was

het dat niet. Wel van mij.

(DAVE zit er geslagen bij)

Ik denk dat ze... wel, ze is... als je haar zag ... je weet wel, als je haar zag, zou je zien wat ik

bedoel. Ze is zo natuurlijk en iedereen houdt van haar; iedereen vindt haar geweldig. Ik kon

zelfs niet geloven dat ze het met me aan maakte om eerlijk te zijn. En nu kan ik niet geloven

dat ze me gedumpt heeft. Ze is nu met iemand die kickboksen doet. Sam Fletcher. De zak!

Hij heeft altijd al van die fysieke dingen gedaan! De hele tijd zei ze dat ze niet van die

trainingen moest weten en nu loopt ze rond met Sam Fletcher. Hij werkt in die nieuwe

Comet in Pontefract, die ene bij de bushalte, tegenover de New York bar. Hij gaat een firma

leiden die paletten maakt voor de magazijnen aan Langthwaite Garage. Hij heeft nu een

paardenstaart en veel streken. Hij traint in die fitness in Ponte, diegene waar ik ben

verbannen vanwege mijn broekprobleem. Kev Bisschops denkt dat Sharon er ook lid is

geworden. Kan je dat geloven? De pot op met hem, hij kan hij mijn kloten kussen. Ik hoop

dat hij naar de academie gaat, zijn hoofd in gips laat gieten, maar vergeet om een rietje in

zijn neus te steken en stikt! In stilte. De vetzak!

(DAVE denkt een moment na)

Ik zie haar al op die pec deck zitten, terwijl hij op de schouder pusher staat. Ik had haar

moeten vertellen wat ik voor haar voelde. Dat is zo typisch voor mij. Nooit zeggen wat ik

voel. Ik heb dat van mijn ma en pa, zij hebben nog nooit gezegd dat ze van elkaar houden.

Waarom zouden ze? Ze doen dat ook niet!

(DAVE pakt twee kleine halters en het ziet er voor een moment dat hij werkelijk gaat

oefening doen. Echter, hij stopt en kijkt nogmaals naar zichzelf in de spiegel)

Ik denk dat ik dat allemaal op mijn video zet; al mijn hoop en angst! Om eerlijk te zijn, ik

denk dat ik teveel train voor mijn eigen bestwil. Ik sta op om zes, loop een rondje, eet kip

voor mijn ontbijt, daarna ga ik zwemmen; eieren, kalkoenen, body building. Dan een

fietstocht. Daarna zou ik Sharon tien minuten bellen.

(Het lijkt erop dat DAVE wat deltoid shrugs gaat doen, maar iets stopt hem)

Oh ja, ik zie haar al op die pec deck zitten.

(DAVE zet de halters nogmaals neer)

Ik wed dat ze nu in de Pretoria is. In de disco, bij Sammy Fletcher. Ik vroeg haar of ik eens

langs kon komen om eens met haar te praten, maar ze zei dat hij haar kwam oppikken in zijn

Escort. Een spiksplinternieuwe Escort, wie denkt hij wel dat hij is? Een nieuwe Escort en een

paardenstaart, hoe zielig kan je zijn? Ze zei dat ze niet wilde dat ik haar belde en of ik dat

niet meer wou doen. Ze zei dat ze me niet meer wilde spreken. Toen zei ze iets over mijn

werk in parken en tuinen. Ik doe dat alleen tot ik mijn diploma heb behaald. Ik ben niet van

plan om hier als een illustere onbekende rond te lopen! Ik zou naar Zuid-Afrika verhuizen of

zo, zoals Reg Park!

(DAVE wil de halters nogmaals opnemen)

Ik heb niet met haar geneukt. Daar is ze te lief voor! Ik ben altijd in het bovenste deel

gebleven. Dat wilde ze ook. Ze zei het niet met zoveel woorden, maar ik wist dat ze dat wou.

(DAVE schudt zijn spieren om te gaan oefenen, maar wordt vervolgens gevangen door een

gedachte)

Ik wed dat Sam Fletcher niet denkt dat ze er te lief voor is!

(DAVE is er bezorgd door)

Ze is een goede danser; ze heeft een heel mooi lichaam.

(DAVE maakt het zichzelf moeilijk door deze zelfstudie)

Ik weet niet waarom we begonnen uit te gaan, om eerlijk te zijn, we zijn water en vuur. En ik

ben het water; toch zeker onder mijn oksels in dit sweatshirt. Ik heb het al een maand niet

gewassen, ik verstop het altijd onderaan in mijn kast, mijn ma heeft het nog niet gevonden!

Ze zei tegen vader dat ze denkt dat we muizen hebben, die zal raar opkijken als ze erachter

komt dat het dit sweatshirt is. Ik denk dat ze de rattenverdelger al heeft gebeld. Heb je die al

eens gezien, dat is een dwerg. Nee, ik ben kut op de dansvloer; mijn lichaam wil niet gaan en

staan waar ik wil. En weet je wat ze zei; dat ze Fletcher een Bullworker had gekocht uit haar

catalogus en dat hij het resultaat er al kon van zien. Kom zeg! Ik heb de mijne aan Kev

Bisschop gegeven nadat het me een tenniselleboog had gegeven, dat is niks waard, een

verspilling van geld. Je moet progressieve gewichten trainingen doen als je het een beetje

serieus wil doen.

(DAVE wandelt rond in de fitness. Hij plaatst een aantal grote gewichten op één zijde van de

opdrukbaar. Ze slaan luid tegen elkaar)

Kom, laten we hier nog wat gewicht aan hangen!

(DAVE zet nog een aantal grote gewichten aan de andere kant)

Ik ga proberen om Sharon terug te krijgen. Ze is fantastisch! Als je haar zou zien... Ik zeg het

je, ze is gewoon...

(DAVE wordt emotioneel als hij aan Sharon denkt)

Nu ze lid is geworden van die fitness in Ponte zal ze misschien meer in mij geïnteresseerd

zijn?

(DAVE zet de kragen om zijn gewichten vast te zetten)

Ik ga voor haar trainen. Elke keer als ik een lift doe zal ik Sharon in gedachten hebben.

(DAVE gaat de andere kraag vastzetten)

Elke keer als ik ga flauwvallen, zal ik denken: "Ik doe dit om Sharon terug te krijgen".

(DAVE stopt en denkt)

Ik zie haar daar al op die pec dek naar Sammy Fletcher zitten kijken. Ze heeft absoluut een

schoon paar tetten! Pas op, haar zuster Jackie ook. Heb je die al gezien? Ik zou het niet erg

om eens mijn gang te kunnen gaan op hun Jackie! Ze heeft een beetje een varkensbakkes,

maar ze heeft een prachtig lijf. Ze heeft zo’n wipneus, waardoor ze eruit ziet alsof ze in een

hoop hondenstront stond of zo, maar ze ziet er voor de rest goed uit, hun Jackie! En dan

moet ge hun moeder eens zien! Daar heb ik al een aantal nachten voor wakker gelegen, dat

kan ik je wel vertellen!

(DAVE slaat met kracht op zijn press up bank)

Ja, hun Jackie is niet te versmaden!

(DAVE gaat de training nu beginnen. Hij gaat op de bank liggen en neemt de baar vast. Hij

doet niets, denkt even na en komt dan weer omhoog)

Ik heb hun Jackie altijd graag gemogen, als ik er zo over nadenk.

(DAVE kijkt naar zichzelf in de spiegel en knijpt een mee-eter uit)

Ik weet niet of ze van body building houdt. Het zou kunnen. Misschien wil ze hier wel komen

kijken hoe ik train?

(DAVE gaat weer naar de bank en legt zich weer neer. Dan komt hij weer omhoog)

Dat zal ik eens doen. Ik zal haar zuster poepen! Dan zal ze verschieten!

(DAVE kijkt nog eens in de spiegel)

Jackie is eigenlijk doodschattig. En ze heeft zo’n wipneusje. Niet zo’n haakneus, als een heks

of zo!

(DAVE duwt het eind van zijn neus omhoog, terwijl hij in de spiegel kijkt)

Maakt het ook makkelijker als ge haar moet kussen. Ik kan geen grieten met grote neuzen

kussen. Ik trek daar mijn neus voor op. Om de waarheid te zeggen ik trek daar elk van mijn

ledematen voor op.

Ik heb Alison Weston wel gezoend op het schoolbal en die moet ongeveer 200 kilo wegen.

En die heeft een rechte neus. Ik heb er een gebroken tand aan overgehouden, ik dacht dat ze

me ging opeten. Ze had een poncho aan, die ze van een tentzeil moet gemaakt hebben. Ze

zei: "Als je iets probeert, ben je dood." En wat later, als we achter de turnzaal stonden zei

zei: "Als je niets probeert, ben je dood."

(DAVE schreeuwt plotseling luid)

Komaan dan, kom op...

(DAVE stapt schreeuwend rond de bank)

Meer inspanning, meer herhalingen. Maak vlees aan !

(DAVE zit neer op de bank, begint sterk te inhaleren om zijn lichaam te vullen met lucht, hij

doet dit een tijdje, het lijkt erop dat hij er werkelijk iets gaan aan doen. Dan pakt hij de

gewichten. Plotseling stopt om zijn handschoenen te controleren)

Verrek, de verkeerde handschoenen, shit, waar ben ik mee bezig? Dit zijn mijn

handschoenen voor lichte gewichten, waar is mijn handschoenen oor de zware?

(DAVE raapt een paar handschoenen van de vloer op en trekt ze aan)

Dat is beter. En laten we ook ‘zware gewichten’-muziek opzetten. Laten we ons eens gaan!

Laten we eens vette muziek spelen. Laten we vette Jackie Fatleugh (haar zuster) muziek

opzetten.

(DAVE gaat weer naar de cassettespeler)

Laten we grote Jackie Fatluegh's tieten muziek spelen. Laten we wat borstspieren-muziek

opzetten! Ja, hun Jackie heeft een schoon paar hangen.

(DAVE kijkt in de cassettes. DAVE selecteert een cassette, Uriah Heap)

Oh ja, dit zal het hem doen!

(DAVE zet de muziek op en draait het volume omhoog. Hij luistert er voor een tijdje naar en

begint er op te bewegen)

Zo zal ik dansen als ik hun Jackie uit neem. En Ik zal haar mee uit nemen. Ik zal haar vragen of

ze met me wil uitgaan, dat is zeker, je zal wel zien!

(DAVE danst heel voorzichtig op de muziek, bijna onbewust)

Het eerste ding om te onthouden over dansen is er niet over na te denken, maar voelt de

beat en verplaatsen je er naar. Zodra je de beat hebt en je je comfortabel voelt, dan is het

tijd tegen je danspartner te praten. "Hallo, Jackie, hoe gaat het? Je moet weten dat ik je

altijd al gewild heb. Toen ik je voor het eerst zag in Manton's schoenenwinkel wist ik dat we

goed bij elkaar zouden passen!” Gebruik alleen die openingszin echter, als Jackie uw partner

heet. Heet je danspartner Sandra en Lynne heet, gebruik het dan niet..... "Luister Jackie ik

poep nooit op een eerste date. Het is vanavond alleen kussen ben ik bang, maar je hebt een

schattige neus, dus dat moet geen probleem zijn!"

(DAVE zet de muziek uit en schreeuwt eens te meer in woede)

Kinnell ... kom op!

(Stilte. DAVE kijkt in de spiegel en bekijkt zichzelf)

Wie heeft u gescheten! (een korte pauze) Dat is wat je bent... Je bent nog erger dan een

scheet.

Je bent niet eens een scheet. Je bent een s.... Je bent een s.... koningsscheet!

(DAVE heeft een gesprek met zichzelf in de spiegel) Ga Sharon opbellen! Ik kan niet! Ga naar

hun huis! Ik kan niet! Kom op voor jezelf. Fletcher was één van hen, die hebben gelachen

toen je uw ongeluk hebt gehad.... Nee, hij niet! Ja, hij wel! Hij liep hinkend achter je, als je

door de speeltuin liep, met je remklauw aan. Nee hij was er niet bij!

(DAVE in absolute ernst, zichzelf de waarheid vertellend in de spiegel)

Ja, hij was er verdomme goed en wel bij!

(DAVE smelt en gemakkelijker) Fuck hem! En fuck haar ook!

(DAVE eerlijk in de spiegel)

Doe er dan wat aan! Wat heeft mijn opa gezegd: je bent zo goed als dood! " Echt waar? Ja

echt!

"Als je ze hier om je laat lachen. Je zult eindigen als een knopje-druk-man!" Dat is wat mijn

opa zei.

In het donker zitten om op een knop te drukken, zodat de bakken voor de steenkool naar

beneden komen. En dan zullen ze je uitlachen, zei mijn vader! En toen hoorde ik mijn opa in

mijn vaders oor fluisteren: 'Hij kan het niet helpen, Harry, de knul is verlamde. Hij is voor niks

goed, hij zal nooit een baan in de mijn krijgen, hij is er niet geknipt voor!" Weet je wat, fuck

hen allemaal."

(DAVE keert zich van de spiegel af)

Ik wed dat Sharon op Fletcher zit, vanavond. Ze zat nooit helemaal op mij.

(DAVE met een plotselinge gedachte van inspiratie)

Ik wou dat ik net als mijn vader was! Ik ben als mijn vader. Ik ben een redelijke kerel. Het

verschil is dat hij 120 kilo weegt! Hij is groter dan Reg Park mijn vader! Hij is groter dan Reg

en Arnold samen! Hij was zo niet, maar mijn Ma vult hem de laatste twintig jaar al op met

Yorkshire pudding, wat een verspilling. Hij had nooit de put in mogen zijn gegaan, hij is er te

grappig voor. Hij zou een komiek moeten geworden zijn geweest. Hij is verspild er zijn tijd,

daar beneden, als je die nutteloze klootzakken op de teevee ziet, die denken dat ze grappig

zijn. Er zijn in Frickley mijn honderden kerels die grappiger zijn dan zij! Je moet een gevoel

voor humor hebben om daar naar beneden te gaan, in de eerste plaats.

(DAVE heeft een andere attitude)

Eigenlijk nee, ik wou dat ik was net als mijn opa. Hij zou er geen bal om gegeven hebben. Hij

dacht dat iemand zijn been breken hilarisch was. Wat zou hij gedaan hebben? Fletcher zijn

huis in brand steken! Hij was zo grappig, dat ze hem uiteindelijk achttien maanden

opgesloten hebben toen mijn oma was overleden, dat is hoe grappig hij wel was!

(DAVE is nu boos. Hij is voor de eerste keer agressief)

Kom op, nu!

(DAVE motiveert zichzelf. Hij plaatst een paar platen op de reeds zware baar)

Laten we vlees aanmaken! Haal deze kragen eraf en zet er een aantal gewichten op! Als mijn

vader dit omhoog krijgt, dat kan ik dat ook. Ik kan meer heffen dan die pudding-kop! Kom

op, Fletcher, doe dit eens na.

(DAVE sluit de baar af en plaatst er zich onder, hij bereidt zich voor voor een serieuze lift)

Laten we vanavond er voor een keer eens juiste muziek bij opzetten!

(DAVE selecteert een rock-nummer en zet het harder onder het spelen, dus het is heel luid.

Hij moet dan over de muziek spreken. Hij marcheert door de kamer zich zelf klaarstomend

om te trainen. Tenslotte gaat hij op de bank leggen en ontgrendelt het gewicht op zijn

uitgestoken armen. Het is erg zwaar)

Shit!

(DAVE raakt in paniek het is veel te zwaar)

Fuck, fuck, fuck! Er zit teveel op! Shit! Zet het terug! Oh shit! Oh man. Ik kan niet.

Verdomme, hoeveel is dat?

(DAVE roept) Papa!

(Het gewicht zweeft gevaarlijk boven DAVE)

Oh shit...

(DAVE roept nog eens)

Papa! Pa, kan je me horen? Kan die klote-muziek niet uit? Papa!

(DAVE kan het gewicht niet controleren en het zakt langzaam naar zijn borst, ook al probeert

hij het tegen te houden)

Shit, shit, ik kan niet... Langzaam dan... Ah, mijn ellebogen...

(DAVE heeft het gewicht laten vallen op zijn borst. Hij wordt erdoor vastgepind op de bank)

Oh, ik kan verdomme niet.... Ik kan niet meer ademen! Oh verdomme man, dit is... Die

vervloekte muziek!

(Hij schreeuwt)

Papa! Papa! Waar wacht hij op? Dat ik dood ben?

(DAVE schreeuwt naar zijn vader)

Paaaa?

(Het gewicht verplettert DAVE, terwijl hij zich eronder weert, hij vecht voor zijn leven)

Wat doet hij toch? Kan iemand komen en...

(DAVE worstelt met het gewicht)

Ik wed dat hij weer in slaap is gevallen terwijl hij naar de koers zat te kijken!

(DAVE smeekt eens te meer)

Pa !!! Wordt eens wakker, dove klootzak!

(DAVE worstelt onder het gewicht)

Papa !!

(Een moment)

Mevrouw Thompson!!! Hallo, mevrouw Thompson, is er iemand hiernaast thuis? Als je me

kunt horen, kan je dan eens komen en mijn cassettespeler uitzetten en me een handje

helpen! Hallo! Hallo, ben je daar?

(DAVE worstelt nog eens)

Ik ga hier dood!

(DAVE worstelt)

Shit!

(DAVE roept)

Hallo? Mevrouw Thompson, hallo, kun je me horen? Als je dat kunt, kun je naar mijn vader

gaan, alstublieft!

(Een moment)

Mevrouw Thompson, (tot zichzelf) jij trage trut. (Hard) Als je me hoort, haal dan mijn

verdomde vader! Als je kunt me horen, stap in uw rolstoel en haal hem, nu!

(DAVE verstikt nu)

(Voor zichzelf) Ik kan niet meer ademen!

Madame Jones! Is er iemand in 102? Madame Jones. (tegen zichzelf) Ze is zo doof als een

pot, die stomme koe!

(DAVE schreeuwt)

Ma? Maaaa!

(DAVE worstelt)

Shit, ze is bij de verdomme bingo ... .en ze wint nooit iets!

(DAVE worstelt om de zware baar naar beneden rollen over zijn lichaam tot op zijn

genitaliën, maar kan ze daar niet verplaatsen en moet het terug op zijn borst trekken. Hij

schreeuwt met een falcetstem)

Pa!!! Mevrouw Thompson!!!

(DAVE ligt hulpeloos en bijna in tranen met pijn en frustratie)

Kan er iemand alstublieft komen en me helpen! Alstublieft! Alstublieft!

(DAVE begint het gewicht naar beneden te rollen over zijn lichaam, het is ongelooflijk pijnlijk

en niet een beetje vernederend, als het zijn maag bereikt, jankt hij van de pijn met een

tekort aan adem)

Oh. Verdomme!

(DAVE rolt nu de gewichten bar over de richting van zijn genitaliën en dit brengt hem

rechtop met een schreeuw)

Oh f... !!!

(Hij rolt nu de gewichten-baar over zijn knieën en de pijn is ondraaglijk. Hij maakt een gebaar

om te proberen de cassette te bereiken)

Auw, mijn knieën, ah aauw! De pijn is dodelijk. Zet die verdomde muziek....

(DAVE is in grote pijn)

Oh mijn knieën!

(DAVE slaagt er uiteindelijk in om dit enorme gewicht op te heffen en op de grond te zetten,

hij is kreupel van de pijn en bijna in tranen. Hij staat langzaam op en loopt naar de cassette,

maar zoals hij het doet, verrekt hij zijn rug, dit bezorgt hem echt pijn)

Auw, mijn rug... shit... Ik denk dat ik een wervel heb verschoven!

(DAVE hobbelt met pijn in de rug, hij kan nauwelijks bewegen)

Auw, verdomme mijn... Oh verrek!

(DAVE hinkt zonder pardon naar de cassette en zet de muziek af. Stilte. DAVE heeft pijn in

alle ledematen en voelt zich volkomen nutteloos, hij hinkt naar de spiegel en staat er, op

zoek naar zichzelf, hij huilt)

Kijk naar me! Ik ben een scheet...

(Een kleine pauze)

Oh shit Sharon, heb je me gedumpd? Waarom?

(DAVE veegt zijn ogen af en gaat zitten. Hij is volkomen terneergeslagen, het laagste punt

ooit)

Sammy Fletcher; jij paardenstaart bastaard; Ik haat je verschrikkelijk!

(DAVE zakt plat op zijn bank en roept in doodsangst door nog meer rugpijn)

Ahhhhh! Mijn rug... !!!

(Muziek begint. DAVE blijft kronkelen als de lichten faden)

Einde eerste bedrijf

TWEEDE BEDRIJF

(Dezelfde fitnessruimte zes jaar later. 1980. De gewichten van het einde van het eerste

bedrijf zijn gebleven waar ze zijn, hoewel er enkele aanpassingen in de fitness zijn gebeurd,

een aantal grotere gewichten zijn toegevoegd en bovenaan de scène is er een ezelveljas en

een Ghurka zwaard in een schede dat pas later zal geopenbaard worden. De zaallichten

faden out. We zien de figuur van DAVE COOKSON, hij is duidelijk vijftien tot twintig kilo

zwaarder, hij draagt serieuze trainingkledij, die al heel wat zweet en werk gezien hebben. Hij

heeft een erg versleten gewichtheffersgordel en een handdoek om zijn nek, de grote

sweatshirt toont tekenen van de contouren van een zeer gespierd en ontwikkelde

lichaamsbouw. Als de lichten opkomen staat DAVE gewichten op te heffen. Hij tilt een paar

keer de gewichten op en gooit de gewichten telkens weer op de vloer. Luide rockmuziek

speelt uit zijn cassettespeler. DAVE loopt weg van de baar en ademt zwaar, hij keert

vervolgens terug naar de baar en doet nog een paar liftings. Opnieuw na vijf herhalingen

gooit hij de gewichten op de grond en loopt grommend de garage rond. Hij is deels een

monster, deels mens, als hij loopt krijgen we een gevoel van het gevaar van zijn

aanwezigheid, Zijn hele houding is donkerer en sinister; zwart en ernstig. Hij loopt bovenaan

de scène en neemt een drankje uit een fles geplaatst in de buurt van zijn cassettespeler. Hij

keert terug naar zijn baar om nog een paar liftings uit te voeren. Na vier herhalingen, zet hij

de gewichten op de garagevloer en loopt nog eens rond, hij is woedend op zichzelf)

DAVE:

Onzin!

(Na een moment keert DAVE terug naar vooraan het podium, pakt de baar en plaatst deze

met dezelfde inspanning op de bank)

Kom op dan!

(DAVE gaat onmiddellijk op de bank liggen en doet een aantal herhalingen met deze zware

gewichten. Het is relatief eenvoudig voor hem)

Zielig!

(DAVE staat op en draait het podium op, waar hij de cassettespeler uitschakelt, en veegt zijn

gezicht met de handdoek af)

Zielig, zes herhalingen van dat!

(DAVE kijkt naar zichzelf in de spiegel)

Je moet beter dan dat doen, je moet een stuk beter dat doen dan als je hen allemaal wil te

pakken krijgen. Ja, je moet er vijftien doen wil ze allemaal aanpakken. Ja, goed. Ik zal.... Ik

krijg ze er allemaal onder, daar hoef je je geen zorgen over te maken. En ze zullen er

allemaal zijn vanavond, ze zullen allemaal daar in de Pretoria zijn, vanavond. Dat is wat ze

zeiden. Dat lukt me wel, geen probleem.

(DAVE schreeuwt)

Nog eens vijf.

(DAVE gaat op de bank liggen en levert nog vijf herhalingen van het bankdrukken af)

Ze vroegen me of ik van plan was om naar daar te komen? Oh ja, ik zal gaan, dat wil ik niet

missen.

Geen probleem. Het is komende. Het is al jaren komende!

(DAVE schreeuwt nog eens)

Nog eens vier! Geef me er nog eens vier.

(DAVE doet nog eens vier opdrukken, op het einde springt hij van de bank)

Want dat is wat ze verwachten, hé? En zal ze er weer zijn? Ik hoop het. Ik hoop dat ze er

vanavond is, het zou spijtig zijn als ze dat zou missen, vooral na gisteravond.

(DAVE spreekt in de spiegel en gaat in gesprek met zichzelf)

Oh ja! Ik wed dat ze het gisteravond een goede nacht vond, hé Sammy. Was het geen goede

nacht? Natuurlijk was het dat! Ik bedoel maar, waarom zou ze dat doen?

(Een moment stilte)

Ik weet het niet, maar ze deed het en hier zijn we dan.

(Een moment stilte)

Hier zijn we...

(DAVE ontploft plotseling)

Zes jaar! Zes jaar heb ik gewacht! En hier zijn we dan!

(DAVE is angstig en energiek)

Ja, ze zullen er allemaal zijn; zich suf roken, zich laveloos drinken, de arbeidersklasse, de

kerels, de stoere jongens, en wat ze het plezant zullen vinden deze avond. 0 ja, er zal weer

wat plezier gemaakt worden.

(DAVE schreeuwt nogmaals)

Nog eens drie; drie grote!

(DAVE zakt op de bank en doet nog eens drie opdrukken en gaat weet op de bank zitten)

Waarom? Waarom? Dat snap ik niet.

(Hij verhuist naar de spiegel en spreekt tot zichzelf)

Versta jij dat, kan je dat verstaan, kun jij begrijpen waarom, want ik kan het niet! Waarom

zou je dat willen doen? Waarom zou je dat vrijwillig willen doen? Ik bedoel, wat zijn wij dan?

(Een moment)

Uitschot? U doet niets verkeerd! Beesten? U doet niks verkeerd! Klootzakken? Nee, je doet

niks verkeerd!

(DAVE schreeuwt nog eens naar zichzelf in de spiegel en gaat weer naar de bank)

Nog twee meer, nog die twee, alstublieft!

(DAVE ligt op de bank. Hij grijpt de baar en begint opgewonden te raken)

Alleen die twee nog. Macht en controle!

(DAVE drukt de gewichten met controle en gemak op. En zet het gewicht terug op de bank

met een crash, hij komt van onder de bar en schudt zijn spieren uit om ze los te maken, hij is

duidelijk zeer geconcentreerd en heeft zijn gedachten op iets specifieks. Hij denkt over iets

dat hij nauwelijks kan uitdrukken, het feit dat hij in gesprek gaat met zichzelf geeft het

gevoel dat hij misschien niet helemaal zichzelf is)

Oh ja! Oh ja! Het is oké! Het is geen probleem! Het is geen probleem!

(DAVE stormt energiek door de garage, hij begint te schreeuwen. Hij is onrustig, op zijn

zachtst gezegd. Hij klapt in zijn handen als aanmoediging van zijn inspanningen)

Eén meer, alstublieft! Ja Reg, nog één meer, mijnheer Park. Ik heb er één met mijn naam

erop. Alleen die één met honderdtwintig kilo!

(DAVE zakt nogmaals op de bank en neemt de baar vast, hij stopt een moment)

Dit is mijn laatste! Eentje maar!

(DAVE neemt de baar van de haak, maar hij doet niet één herhaling, hij doet er vier of vijf.

Hij gaat dan op de bank zitten en is opgetogen over zijn eigen macht)

Oh ja! Ik doe dat! Ik zal hen hebben! Vijf van deze, dat is wat ze zullen krijgen!

(DAVE staat heel langzaam op van de bank, hij is nu stil en gaat in stilte een paar seconden in

de garage rond, dan stopt hij voor de spiegel en begint een gesprek met zichzelf)

Wat? Weet je wat? Ik doe het niet! Je doet het wel!

(Een korte stilte)

Toch wel!

(Een korte stilte)

Dat is zielig! Ben ik dat? Ja, dat ben je!

(Een korte stilte)

Nee, dat ben ik niet!

(DAVE begint de garage weer rond te lopen)

Drie uur! ‘k Ben hier drie uur geweest. ‘k Kan er niet tegen, in het huis. Niet meer! Niet met

hun gekibbel! De zelfde oude discussies.

(DAVE bootst zijn ouders na)

Wie heeft er boter op deze boterham gedaan? Waarom staat die pan op dat werkvlak?

Omdat het een werkvlak is! Wie gaat zo nu het huis uit?

(DAVE keert terug in angst)

Geen ruimte... om weg te komen, uit de vuurlinie, om wat tijd te vinden, nergens kan ik

komen zonder dat sommige kinderen naar mij komen en me wat onzin vragen over de

training. Mijnheer, bent u een bodybuilder? Nee! Ben je sterk? Nee! Mijnheer...

(DAVE boos)

Trap het af, voordat ik u verrot sla!

(DAVE kijkt in de spiegel, hij is woedend om de één of andere reden)

Ik kan een gat in die muur slaan.

(DAVE gooit een paar stoten naar de spiegel. Ze zijn langzaam en weloverwogen)

Te langzaam, maat.

(DAVE dokst plotseling snel. Een combinatie stoten)

Een, twee, drie, vier, neer!

(DAVE is blij en beweegt door de fitnessruimte als een atleet)

Dat is waarom ze me niet wilde in de boksploeg, oude lul.

(DAVE gooit weer een combinatie van stoten naar de spiegel)

Een, twee! Een, twee!

(DAVE in de spiegel)

De boksploeg van de universiteit? Kom, doe me een plezier, ik kon het en je weet dat ik het

kon, nutteloze zak. Ik kon ze allemaal verslaan... Onmiddellijk!

(DAVE spreekt tot zichzelf alsof hij een gesprek voert)

Ja, ik zei dat je een nutteloze zak bent! Wat ga je doen? Niets !! Bang!

(DAVE is vreugdevol, maar enigszins verontrustend)

Het is nu anders, hé? Het is nu anders! Wil je er nog van? Wil je dat? Weet je wel wat ik met

je kan doen?

(DAVE antwoordt tot het beeld in de spiegel)

Nee! Je bent oké, maat!

(DAVE kijkt naar zichzelf in de spiegel)

Zes jaar universiteit en dan terug naar huis! Terug naar huis om wat te doen? Er is niks

anders dan de mijn! Als je dat zou doen, zal het jaren duren voor je er over bent.

(DAVE motiveert zichzelf, en pakt een aantal dumbbells)

Schouders nu; zijwaartse bewegingen.

(DAVE doet wat zijwaartse bewegingen. Bij elke gromt hij luid)

Grom maar! Nog drie! Een, twee, drie!

(DAVE zet de dumbbells op de vloer)

Stel je voor dat mijn schouders deze garage vullen.

Stel je voor dat mijn borst de hele kamer vult.

(DAVE gooit een aantal stoten in de spiegel)

Een, twee, drie! Bang, dood!

(DAVE beweegt zijn spieren, stelt zichzelf vragen)

Kun je iemand knock-out slaan met één klap? Kan je iemand dood slagen met één klap? Ja.

Kan je dat? Een, twee, drie! Bang, bang, bang!

(DAVE doet wat stoten in de spiegel in slow motion. Hij kijkt in de spiegel)

Je bent dood! Misschien moesten ze harder hun best hebben gedaan op school, zoals ik

deed! Als ze wat minder aan mijn oren hadden getrokken of naar me gepist hadden aan de

bushalte, zouden ze beter af geweest zijn?

(DAVE bokst eens te meer voor de spiegel)

Een, twee, drie, vier.

(DAVE gaat de fitness in en neemt zijn gewicht-baar vast, hij staat voor de baar richting

achterscene en hij spreekt tot zichzelf, maar het publiek is verbonden)

Hoe zit het, ga in terug naar Exeter? Geen kans! Er is daar niks! Niks voor mij! Geen

kameraden, afgezien van die in de fitness. Niemand die me daar wilde! Niemand voor mij

daar! Niemand die me ergens wil!!! Dat is juist het probleem!

(DAVE begint boos te worden)

Ik werd te snel bevriend, dat is wat er gebeurde... dat is wat ik altijd heb gedaan! Ik had wat

meer afstand moeten gehouden hebben. Apart gebleven geweest zijn! Maar nu ben ik de

koning geworden! De koning van het armworstelen, het gewichtheffen. En nu zijn ze

allemaal onder de indruk, hé? Oh ja, allemaal onder de indruk. Want ik kan trekken, duwen,

liften, rennen, springen en zwemmen, beter dan wie dan ook in deze buurt. En hoe is dat

gebeurd? Hoe ben ik koning geworden? Het was die nacht tien maanden geleden, toen ik

hem heb gezien. Sammy Fletcher! Sammy Fletcher!

(DAVE loopt rond zijn gewichtenbank, hij herinnerd zich de nacht)

Oh, ja! Ik zag hem. Maar hij wist niet dat ik dat deed?

(DAVE op iets krankzinnige wijze)

Hij wist niet dat ik het was!

(DAVE weer normaal)

En ik ging gewoon naar hem toe en zei: één keer, moogt ge proberen om op mijn gezicht te

slagen!

Wat?, zegt hij. Wat? En ik zeg: en dan sla ik terug! En in een flits slaat hij toe.

(DAVE reageert op de klap)

Recht in mijn gezicht! Net als Paul Wood! Maar ik wist dat ik het kon hebben! En ik lach naar

hem, pak hem vast en hef hem van de vloer. Hij lachte alleen maar, maar ik kon zijn gezicht

zien; het was spierwit, wit van angst. “Ge weet niet met wie je te doen hebt”, zeg ik, “ge

weet niet wie ik ben, hé?”

“Nee”, zegt hij, en ik heb hem nog steeds vast als een pop, “Nee”, zegt hij! “Ik ben Spaz”, zeg

ik. “Ik ben het, Spaz!” En dat vond hij niet leuk! Hij vond het niet leuk, hé? Hij, met zijn

bedrijf ‘palletten maken’ en denken dat hij de vedette was!

(DAVE luid)

Verkeerd!

(DAVE normaal)

Ik had zijn neus tot achteraan in zijn hersenen kunnen kloppen.

(DAVE schreeuwt)

Vijf alsjeblieft!

(DAVE voert vijf oefeningen op de bank uit en gaat zitten en overdenkt zijn acties)

Waarom wil je bij hen zijn? Omdat ik als een mot naar een licht trek! Daarom!

(DAVE beschouwt serieus)

Ik zou zijn neus door zijn hersenen en uit zijn hoofd moeten geslagen hebben. Al die tijd

loopt hij rond als een vedette, maar toen ik hem pakte was het gedaan!

(DAVE lacht)

Hij kon niet geloven dat ik er nog steeds stond toen hij me sloeg, hij was snel, maar hij kon

niet geloven dat ik nog steeds overeind stond.

(DAVE lacht uitzinnig)

Kick Boxers? Strontventjes.

(DAVE nieuwsgierig)

En nu ben ik een ding dat ze willen aanraken. Ze willen me meer aanraken dan de meisjes!

“Nooit zo’n grote armen gezien”, ze zeiden, “nog nooit zo'n kracht gevoelt”, zeiden ze en nu

aanbidden ze me!

(DAVE staat op en gaat naar de voorkant van zijn garage)

En zij? Doet zij dat ook? Nee, dat doet ze niet.

(Hij bekijkt zich in de spiegel)

Je had niet bij de gevoelig jongens moeten geweest zijn, hé? Niet bij hun bende: de brutale

mannen!

Mijnwerkers, taai, hun-leven-riskerende mannen, die spuwen en poepen en grootsprekers

zijn!

(DAVE fluistert in de spiegel)

Beesten van mannen! Die vijf kilometer onder de grond werken. Bij mijn vader! Die kan me

niet verstaan. Waarom zou je bij die beesten willen zijn?

(DAVE in de spiegel, dichtbij)

Gewoon om het te weten! Gewoon om te weten dat je ze kunt verslaan. Dat je anders bent.

Dat je beter, sterker, harder, fitter, sneller bent, en dat zij voor hun leven vechten in dat gat

daar en dat jij hier bent en steeds sterker wordt.

(DAVE lacht wild en gaat weg van de spiegel, hij loopt naar de achterkant van zijn garage en

wordt dan plotseling getroffen door een andere gedachte)

En hoe zit het met het voetbal? Moest je daar naartoe? Oh ja! Ik moest wel, wilde ik deel van

hen uitmaakte! Want dat is wat we doen, wat kerels doen! Het spel, het geweld, de

gevechten! De vrouwen aan de zijlijn met hun kinderen. De groupies, de fans! Daarna samen

onder de douche en dan kijken ze naar me, alsof ze een geest hebben gezien! En dan heb je

gelachen, hé? Je toonde hun je armen en buikspieren, en je laat hen ze aanraken!

(Een moment)

Ik zou ze plat moeten geslagen hebben! Als muggen op een venster.

(Een moment)

Ik zou een groot gat in hun stomme kop moeten geslagen hebben.

(Een moment)

Ze dachten dat ze snel, dat ze sterk waren!

(DAVE staat op en trekt zijn riem aan, is verloren in een andere gedachte)

En op zaterdag: hamburgers, bier, chocolade, met alles stoppen ze zich vol! Roken; remt ze

af, het doen hun hart afsterven. Zes maanden al! De freak in de hoek, maar ze kijken naar

mij. In de douche kijken ze naar mij. Joe, Dougie, Paul Wood; in hetzelfde team, en naar mij

opkijken, zich met mij vergelijken!

(DAVE lacht, het is zielig, denkt hij)

Kijkend naar mij en dan naar hun spillebenen; hun bierbuiken; hun kiekenborst, uitstekende

ribben... Groen! Groen van jaloezie! Jaloers omdat ze hun lichaam niet konden laten

evolueren.

(DAVE rolt met zijn hoofd als een panter)

Dat was hoe ze zich voelden! En er is niets aan te doen.

(Een moment)

En hoe zit het met de matchen op verplaatsing? Wat op een ander gebeurt, blijft op een

ander! En ze zijn allemaal getrouwd. Getrouwd en drie kinderen bij drie verschillende

vrouwen. En wanneer ze kunnen: een losse flodder! Zinloze seks! Op de bus zit ik te lezen,

kijkt uit het raam en denk: waarom? Waarom laat ik me met hen in!

(DAVE pakt een paar dumbbells en doet wat bewegingen)

En de shit die ze vertellen... Heb je haar geneukt? Heeft ze je gepijpt? Wat heb je met haar

gedaan? Ik zou dan gestopt zijn. Ik zou snel gestopt zijn!

(DAVE beweegt de gewichten weer)

Gevoed met The Sun en pulp, en stront-TV. Macho mannen, basic en marginaal. Ze kennen

geen poëzie! Alleen de poëzie van de zonde en seks.

(DAVE zet zijn dumbbells op de vloer)

De pot met ze op. Laten we nog eens een paar doen!

(DAVE doet weer wat benching, hij doet de eerste paar regels terwijl hun de gewichten

opduwt)

En dan zijn ze bezig over hoe ze haar gaan binnen doen. Haar een goede beurt gaan geven!

Haar eens goed neuken! Ze willen haar neuken, niet om haar te willen, om haar liefde, om

voor haar te zorgen; maar om haar neuken als een geit, als een hoer...

(DAVE voltooit zijn benching en staat dan plotseling op en gooit een aantal stoten in de

spiegel)

Een, twee, drie, je bent dood.

(Stilte)

En je weet dat ze je verachten. Dat ze graag kwijt zouden zijn! Je uitgommen, je uit hun

beeld wissen.

(Een moment)

Zet wat muziek op!

(DAVE zoekt wat in zijn cassette collectie achteraan en speelt een liedje uit de jaren 80. Hij

speelt het zeer luid)

Ja, mevrouw Thompson! Ik kan dit zo luid spelen als ik wil en gij kunt er in uw rolstoel niks

aan doen!

(DAVE voor zichzelf)

Je zit gewoon in je eigen stront te roeren en luistert naar dit, jij nutteloze zot!

(DAVE hurkt, luisteren naar de muziek en vervolgens klikt hij het uit en is er stilte. Hij

overdenkt een moment)

Reg Park moet dat ook gehad hebben; een object te zijn dat iedereen willen aanraken!

Misschien is dat de reden waarom hij ging naar Zuid-Afrika is gegaan? Ik zou ook naar Zuid-

Afrika kunnen gaan!

(DAVE zit nog steed op zijn hukken bij zijn cassettespeler)

Drie jaar universiteit en nu ben ik terug in het moeras! Niet met Michaël en de Engelen. Ik

ben in het moeras met Sammy Fletcher.

(DAVE staat op en loopt rond zijn bank)

En je past hier niet? Niet in Exeter. Niet in de afdeling Sociologie. Iedereen zijn moeder en

vaders waren leraars of artsen. Dat is de reden waarom je jezelf opgesloten had. Britse

Universiteits kampioen! Shit bij de boksploeg, omdat ze wisten dat ze maar wat speelden.

Dat is waarom je terug naar huis, omdat je niet er niet paste! Je had weg moeten blijven,

maar als een duif kwam je terug naar huis, terug op stok! Terug naar je kot.

(DAVE gaat zitten en zet zijn dialoog met zichzelf voort)

Waar traint je toch voor? Ik train om te leven. Dat is waar ik voor aan het trainen ben. Dat is

wat ik voor het moment nodig heb. Wat ik niet begrijp is, waarom jij er niet voor traint.

Want jij hebt het misschien ook nodig.

(Een moment)

En geen alcohol in drie jaar. En mijn ma en pa dien langs kwamen en er zich klein voelden;

niet op hun gemak, met het gevoel dat ze daar niet thuishoorden. Waar gaat het allemaal

over? Dit land, deze plaats, waar, als je het goed doet, je veracht en gehaat wordt...

(DAVE staat op en wordt nog eens onrustig)

En toen maar weer terug naar het zondag voetbal. Een ruwe match! Daarom dat ze je

gevraagd hebben om te spelen; alleen voor het geval er iets gebeurd!

(DAVE bevriest een moment in gedachten)

En ze was daar! Aan de zijlijn! Blinkend, prachtig, natuurlijk. Met haar dochter!

(Een moment)

Ze heeft een dochter. Moet zo’n vier of vijf zijn. Wat doe je zoal als je hier zit!

(DAVE is nu geïrriteerd, als hij over 'haar' praat)

Ze herkende je niet; ze herken je helemaal niet, hé? Ze wist niet wie je was, kan je dat

geloven? Ze wist niet wie je was! Maar het is geen Fatleugh meer, hé? Het is Johnson! Ze,

trouwde met onnozele Keith Johnson, de kloot, en ze heeft een kind van hem, maar hij is

weg, hé? Hij is weg. Gestorven in de mijn. Zelfs niet bij een mijnongeval; bij het leveren van

een aantal dingen voor het directie-feest! Kunt ge dat geloven; en daar staat ze nu te

kijken... Wel.... Kijken naar alles... En ze weet niet eens dat jij het bent. En ze ziet er zelfs

beter uit dan ze deed zes jaar geleden! Iemand vertelde me dat ze naar haar moeder

verhuisde, maar dat ze er niet gelukkig was en dat het bijna achttien maanden was sinds

Keith was overleden, en dat haar vader een oog had verloren op Frickley, maar dat hij

daarvoor een premie had gekregen; een verloren-oog-premie.

(Een stilte)

Die zijn goed af nu! Stel je voor dat iedereen weet dat je wat geld hebt? Ze is nu een nog

grotere vangst en ze heeft nu een kind!

(Een moment)

Zodra je haar zag... Ik wist dat er iets was. Diep vanbinnen. Maar ze niet herkende je niet,

hé? Omdat ik bij hen was. Ik was in de bende. Met Fletcher en Dougie. Ik was er een deel

van.... Ik wilde praten, maar... Ik wilde bij haar gaan zitten... Ik wilde haar vertellen dat ik de

kerels die ze aanbad kon opeten!

(DAVE is boos)

Dat ik ze kon opeten... Verpletteren! Hun licht laten uitgaan in één beweging. Ik zou niet

eens op ze pissen als ze in branden stonden in de straat. Maar ze lachte naar Fletcher en

Wood en Connor. Ze lachte naar hen! Maar ze herkende me niet.

(Een moment)

En ze nodigden je uit, om samen de baden, om te gaan zwemmen, om je naakt te zien! Zien

waar het allemaal over ging. Waarom was dat dan? Angst! Vrees! Ze zijn bang voor mij! Ze

weten niet hoe ze mij moeten noemen. Kun geen naam bedenken! Ze weten niet hoe ik zal

reageren, en ik zou reageren!

(DAVE gooit een paar stoten)

En toen nodigden ze me uit voor het boksen! Ik was een deel van hen. Ik was één van hen!

Ze hadden me nodig als een object! Boksen?

(DAVE schreeuwt agressief)

Laat maar! Ik zou iedereen in de ring doodgeslagen hebben. Maar je ging met ze mee, je

raakte betrokken. Je laat jezelf toe in hun wereld te komen. De Pretoria meisje met wie je op

school was geweest. Je borst aanrakend, je armen voelen! Je had het geweldig moeten

vinden! Maar ze haatten het. Fletcher en zijn publiek. Ze spotte met het feit dat je er uren

mee bezig was. Dat je alles was wat ze ooit hadden gedroomd te worden. En jij op die

Northern Soul avond! Jij een rocker, ermee opgevoed, erop getraind; en zij, de hele Kirby

groep, de Elmsall group, allemaal soul dansers! De pinten-drinkende top en de wijn-brigade

die je giechelend aanraken. Je zou ervan genoten hebben! Maar zij was er met Fletcher en

de rest. Zielig! Aan haar snuffelend als een bende loopse jonge honden. En dan ben je onder

hen; de kinderen die je op school veracht hebt omdat ze aan je oren trokken en ‘Spaz’ naar

je riepen... Je zei Fletcher die nacht “Kom op, Sam, noemen me eens Dumbo!"

(DAVE verliest zich in het verhaal, maar buigt zijn romp en nek op een natuurlijke wijze)

Hij lachte, hé? Hij lachte. "Noem me Dumbo", zei ik. “Bel me Spaz, in mijn gezicht!"

(DAVE is pure woede, stilte in gedachten)

Ik zei tegen Paul Wood: kun je je nog herinneren dat je me in het gezicht sloeg, toen ik niet

keek? Zou je dat nu nog doen?” En hij zei dat hij dat niet kon herinneren; maar hij kon dat

nog wel, en het maakt niets uit, want ik doe het nog. En ik zei tegen Dougie – “Dikke rosse

Dougie, gij moet dat toch nog weten, hé Dougie? Maar hij zegt “nee”! En weet je waarom hij

nee zei? Omdat ik zijn angst kon ruiken. Ik kon het zweet ruiken, dat langs zijn gele slappe

rug liep.

(DAVE gaat zitten om te beginnen bankdrukken)

En die eerste nacht zei ik tegen Fletcher: 'Komaan noem me nog eens Stinky Cookson!" Hij

zei dat hij zich niet kon herinneren dat één van hen me Spaz, Dumbo of Stinky Cookson

genoemd hadden! En ik zei: je bent toch niet vergeten dat je achtervolgde in de speeltuin,

toen ik mijn remklauw aan had... maar hij zei dat hij zich dat niet herinnerde.

(Stilte. DAVE is extreem stil, denkt na over de herinnering, dan langzaam rolt hij zijn nek)

En als een mietje zei je: “Ik maakte maar een grapje”. Ik maakte maar een grapje... Waar

iedereen bij stond, hé? Elaine Dwyer en Joyce Baker. Ze raakten je armen aan, raakten je

borst aan, wilden bij je zijn... Fuck ze! Dus ging je weg. Ging naar het boksen kijken voor de

Miner Welfare met Fletcher en Elaine Dwyer en Joyce en Sharon, maar we hebben niet

gesproken. We bleven naar elkaar kijken, maar we hebben niet gesproken. En ik kon zien

hoe Elaine Dwyer en Cathy naar de boksers keken; naar het vlees, de inspanning, het zweet,

de wreedheid; en hoe ze aan het watertanden waren, het vlees konden ruiken en ervan

genoten bij een pint en hoe Fletcher ze bekeek als een havik.

(DAVE pakt twee halters en bereidt zich voor om wat rechtop oefeningen te doen)

En waarom ging je naar de Pretoria? De laatste keer dat je er was geweest was die avond dat

je Sharon had gevraagd om u terug te nemen, maar toen Fletcher aankwam in zijn nieuwe

Escort. Je zou die nu van de vloer kunnen tillen. Je zou nu een Escort de lucht in kunnen

steken. En ze hebben allemaal met me gelachen die nacht. Ik had moeten luisteren naar Kev

Bisschop! "Wordt niet te intiem", zei hij. "Waarom zou je met die bende uithangen?"

"Omdat het spannender is dan te lullen met u. En het is beter dan onderwijzer te zijn in de

Wakefield Art School, want waar gaat dat je brengen. Het is een school voor loosers,

daarom mag jij er onderwijzen?" zei ik. Ik ben met hem bevriend, want ik hou van het kijken

naar mieren. Hij is lid van de Socialistische Partij; en zijn vader is van de politie. En nu denkt

hij dat er een staking komt! Ik heb nog nooit in mijn leven zo'n onzin gehoord. Thatcher

heeft het verkorven bij de mijnwerkers, zei hij! Wees eens serieus, Kev, jij vet varken!

(DAVE heeft zijn oefening voltooid en legt de gewichten op de grond. Hij lijkt erg boos op de

recente gebeurtenissen)

Hij had je nooit moeten hebben uitgenodigd. Maar je bent nu bij hen! Bij hen!

(DAVE zit op zijn bank, hij doet enkele één arm cirkelbewegingen met halters)

"Ge moet donderdag naar ons thuis komen!” Ik uitgenodigd bij Fletchers? De palletten-

koning! De held van de supply chain! Ja, ik kom... "We hebben iets special” zegt, "Ik denk dat

je het plezant zal vinden”.

(DAVE gooit de halter op de grond)

Ik, in een zelfde kamer met Fletcher, Dougie en Paul?

(DAVE concentreert zich weer op het bankdrukken)

Een grote! Slechts één grote!

(DAVE gaat liggen en drukt drie keer de gewichten op, dan springt hij op van de bank, en

nogsteeds wat angstig)

Wat was dat allemaal? Ge gaat gewoon naar zijn woonkamer! In zijn huis met zijn

servieskast en zijn trolleybar, en hij had iets georganiseerd, maar wat wou hij niet zou

zeggen. Hij wou het niet zeggen.

(DAVE brengt zijn handen voor zijn gezicht, hij wordt nu gemarteld)

En toen kwam zij binnen! Ze namen haar mee naar boven! “Wat gebeurt er?” vroeg Paul

Wood. Ik hoorde hem zeggen. “Wat er gebeurt? We gaan er allemaal eens opzitten”, zei

Dougie.

(Een moment)

Fletcher had het, de laatste keer dat we in de Pretoria waren, geregeld dat we er allemaal

onze gang eens konden op gaan! Omdat hij het wanhopig graag wou, had hij het even naar

boven gebracht en was het geregeld, we hadden er allemaal om gelachen en met een paar

biertjes doorgespoeld. Ik heb niks gezegd! Ik zou weg hebben moeten gaan! Ik had ze

allemaal naar een andere wereld kunnen sturen. Maar ik zei niets.

(Een moment)

En dat is het daar! We zullen naar boven gaan en een vrouw neuken. De ene na de andere.

(DAVE staat op en ijsbeert door zijn garage)

Ze hebben ons allemaal uitgekleed. Dougie met een tas thee in zijn handen bekijkt me als ik

volledig naakt naast hem sta. Dan komt Fletcher binnen en zegt dat het in orde is. Het is

allemaal klaar en er is geen probleem; het is allemaal geregeld. Het is allemaal afgesproken.

(DAVE boos)

Wat was ik daar aan het doen? Ik had moeten weg gaan!

(Een pauze)

Ze is een beetje een nimfo! Dat is wat hij zei! Ze wil het! Ze wil het eens meemaken! Ze kan

er niet genoeg van krijgen, daar heeft ze geen probleem mee. De een na de ander! En

Fletcher zal eerst gaan.

(Een moment)

Ik kon de spanning voelen! De sfeer! Plotseling we weten allemaal wat we moeten doen! En

elke kerel die er niet wil mee doorgaan is geen kerel! Is een janet! Is geen echte kerel....

(Een moment)

Ik had ze daar allemaal buiten moeten geslagen hebben!

(DAVE gooit een paar stoten naar niets. Erg snel, gewelddadig)

En Fletcher was de eerste om te gaan, om naar boven te gaan. Niemand vond dat verkeerd!

Alles wat wij deden was gaan zitten en wat te praten over boksen of het voetbal en wanneer

de volgende match was! En het duurde niet lang voor hij terug was! Terug in zijn woonkamer

met zijn trolleybar en zijn servieskast, terug in zijn hol. “Ik heb alles gedaan”, zei hij. “Mega”,

zei hij. “Ruik maar aan mijn vingers”, zei hij. “Ruik maar!” En iedereen van ons rook aan zijn

vingers, zijn bevuilde vingers! “Dat is hoe ze ruikt”, zei hij, ik had bijna mijn vuist omhoog

gehaald. Waar was hij mee bezig? En toen stak hij een sigaar en stond bij het vuur te roken

en aan zijn vingers te ruiken. Ik zou een gat in zijn hoofd moeten geslagen hebben!

(Een moment)

Toen ging Paul Woods naar boven, kleine Paul, de kwaadaardige kut! Hij ging naar boven! En

we stonden daar te lachten als kinderen. En Fletcher zei dat zij hem had benaderd; ze had

gevraagd of hij het kon regelen, omdat ze het nodig had! Ze wilde genomen worden door de

hardste mannen van het dorp! Ze wilde een deel van hen worden en als het lukte kon het

misschien een terugkerend ding worden, zei hij, terwijl hij aan zijn vingers rook en zijn

verdomde sigaar rookte. Hij had er in moeten stikken. We hadden er allemaal door moeten

gestikt zijn geweest!

(Een moment)

Toen kwam Paul Woods terug! Ging in de zetel zitten, opent een blikje bier en deed alsof hij

sliep... En dan hebben we elkaar bekeken? We keken naar Dougie! Dikke Dougie, vette rosse

boerenlul Dougie, wiens vel ik kon uitrekken en onder zijn dikke kont vouwen. Het was zijn

beurt om naar boven te gaan.

(DAVE gooit een aantal combinatiestoten)

Dikke Doug west; Mijn moeder ging altijd naar zijn vaders beenhouwerij en dan stond ik te

kijken naar alle spullen in de vitrine. Ik herinner me hoe die de lever sneed en het bloed eruit

spoot en zijn vader de koteletten aan het snijden was en ik mijn ma’s hand vast hield, zoals

hij door het bot hakte... Ik had zijn broze benige nek moeten breken in plaats van niets te

doen! Op dezelfde manier zoals zijn vader de karbonades snijd. Hij ging naar boven en

Fletcher nam nog een trek van zijn sigaar, terwijl zijn lul aan zijn lichaam hing als een los

stukje vlees! Wat deed ik daar? En even later is hij weer terug. Dat heeft niet lang geduurd,

Woods, dat was rap gedaan. Weet je zeker dat je het gedaan hebt? Zijt ge wel tot boven aan

de trap geweest? En Dougie gaat in de zetel zitten en steek zijn duimen omhoog. De dikke

vetzak met zijn bezwete rosse kop, zat in de zetel en stak zijn duim omhoog alsof hij eindelijk

iets in zijn triestige leven had bereikt.

En voor een tijdje gebeurd er niets! We zaten daar maar te zeiken: voetbal en een beetje

over politiek; Sammy vertelde ons dat zijn pallettenbedrijf hem een fortuin ging opbrengen,

en dat er meer dan ooit wiet in Wakefield te vinden was. En iemand vroeg me of ik ooit

steroïden had genomen en toen werd het stil en toen was het aan mij. Toen was het mijn

beurt. "Ga maar!" zei Paul Wood, “Het is fantastisch, ze is geweldig! Wat was het een

fantastische wip, de reis van mijn leven?” En als ik stond zag ik elke spier in mijn lichaam

verschrompelen, mijn borst, mijn benen, elke spier in mijn lichaam golfde als ik opstond, en

ik ging langs de servieskast met bordjes en kopjes erin en bovenop het model van een schip

dat Fletcher waarschijnlijk nog gebouwd had als een kind. En ik sta aan de voet van de trap,

naakt, en ga naar de kamer en dan naar de deur, die op een kier staat, en onder de lakens,

de gele lakens, kon ik de voeten zien, van wie ze ook waren, die er gewoon lagen,

onbeweeglijk te wachten. Ik moest wel naar boven gaan! Je kon er niet niet naar boven zijn

gegaan! Wat zouden ze gezegd hebben? Niets! Waarom ben je dan naar boven gegaan? Je

wilde het! Ge wilde er deel van uitmaken! Om te zien wie het was! Je was erdoor

opgewonden; opgewonden als alle dierlijke mannen, de mijnwerkers, de palletten-mannen,

je was er enthousiast over, het buitengewone eraan.

(DAVE ijsbeert rond in zijn garage)

Maar ik wou dat ik die deur nooit geopend had! Ik wou dat ik meer kracht zou gehad

hebben. Maar mijn kracht was weggeëbd. Ik zat in de stront met de mijnwerkers, diep in de

hel. Alle boeken en jaren van studeren was verloren gegaan, want als die open deur instapte

stond je aan de achterkant van de put. Langzaam opende je ze. En daar was ze! Ze lag zielig

onder het laken. De gerimpelde laken dat Sammy en Woods en Dougie al hadden vervuild. Ik

keek naar het behang en het nachtkastje en eindelijk vielen mijn ogen op haar. Het was

Sharon. Het meisje waar ik vroeger enthousiast over was als ze naast me zat tijdens het eten

op school. Het meisje waarvoor we op een wc-bril zouden gaan staan om haar te proberen

te zien in de douche op school. Het meisje waarvan ik dacht dat ze te mooi was, te leuk om

aan te raken, was nu voor mij. Ik voelde mijn maag omdraaien. De gedachten alleen zorgde

ervoor dat ik bijna moest kotsen. Mijn lichaam begon te schudden en mijn spieren trilden op

hun eigen. En ik stond daar, terwijl ze me aankeek, ik voelde haar blik naar mij draaien, elke

centimeter van mijn lichaamsbouw vergelijken met wat het vroeger was, mijn dijen, de

kabels in mijn biceps, de vorm van mijn nek, de spieren op mijn borst. En ik zat op het bed,

vlak bij haar, maar ik was niet opgewonden, ik was hoe dan ook niet enthousiast bij het

vooruitzicht om samen met Sharon te zijn, en ze zei: “Neen, Dave! Niet met u”. Niet met mij?

Niet met mij? Wat was er mis met mij? Ik weet perfect wat er mis was met mij. “Niet met u”,

zei ze. En diep van binnen wist ik dat ze gelijk had. “Hoe is het met uw Mam?” zei ik! “Is je

vader oké? Ik heb gehoord dat je een meisje hebt”, En ik vroeg, “gaat het goed met haar?”

En ze zei dat dat zo was. En het was allemaal zo... zinloos en zielig. En toen zei ze: “Ik had je

niet herkend op het voetbal”. “Nee, zei ik, “ik heb getraind!” En ze lachte en zei: “jan dat kan

ik zien!” En met één hand raakte zij mijn borst aan, die nog steeds spiertrekkingen

vertoonde.

(Een moment)

En toen zei ik dat ik maar beter terug zou gaan. Ik kan maar beter naar beneden gaan. En ze

zei: “Sorry!” En als ik de kamer verliet zei ze: “Ik zal het niemand vertellen, als jij het ook niet

doet”. En ik zei: “nee, ik zal geen woord zeggen” en ze glimlachte en legde zich terug neer op

het bed en trok het laken omhoog. Dan ben je maar terug gegaan... terug de trap af naar

beneden, met bevende benen, het zweet op je voorhoofd.

(DAVE voelt zich hier echt ongemakkelijk)

En je bent terug in de kamer bij Fletcher die aan zijn lul krabt. En Dougie keek naar je en stak

zijn duimen omhoog. “Alright”, zei hij, “alles in orde?” “Oh ja”, zei ik, “absoluut briljant!”

“Heeft u in haar kont gezeten?” vroeg hij. “Neen, ik niet!” zei ik. “Neen, ik niet!” “Ik wel!”

heeft Dougie nog gezegd. “Ik stak hem er bij haar direct in, omdat ze al een mietje was op

school.” En toen begonnen ze te lachen!

(DAVE gaat in een quasi yoga stijl staan, zijn armen omhoog en brengt ze langzaam naar

beneden in een demonstratie van macht en controle)

En dan is Baz Taylor naar boven gegaan voor zijn portie. Baz Taylor stond op met zijn

bungelende salami-lul. “Hier gaan we dan”, zei hij, “hier gaan we!” Waarom ben je niet gaan

lopen? Waarom ben je niet meteen naar huis gegaan?

(Een moment)

Waarom heb je hen de waarheid niet verteld?

(Een moment)

En toen zei Fletcher dat hij terug zou gaan voor een tweede porties; als er nog iets overbleef

na Baz zijn ding op haar had gezet. Hij zei dat als nog iemand een tweede wou gaan, ze dan

achter hem konden gaan. “Ze zal hier nog een uur zijn, voordat ze naar huis gaat om naar

haar kind te kijken”, zei hij! En toen zei hij: “Ging jij vroeger niet uit met haar, Dave?” En ik

zei: “het was niet serieus.”

(DAVE lacht om zijn incompetentie)

Het was niet serieus? Dit was het meisje waarvan ik zeven jaar lang elke nacht gedroomd

had. Zelfs in Exeter. Ik droomde over haar en als het over haar niet was, was het over hun

Jackie. En dan zegt Fletcher: “En hebt ge haar zuster al eens gezien?” En ik loog en zei dat ik

haar niet kende. En toen zei hij dat ze getrouwd was met Baz Taylor, dat ze Baz's vrouw was!

En hij was de zuster van zijn vrouw aan het neuken, terwijl we stonden te kijken naar een

model van de HMS Victory. En ik vroeg me af of Sharon wat aan Fletcher zou zeggen,

wanneer hij voor zijn tweede keer ging. En dan zei Fletcher dat hij uit was geweest met

Sharon voordat hij aan kickboksen deed, maar dat het op niks trok!

(DAVE is verontwaardigd)

Het trok op niks? Hij verpestte mijn leven, de strontzak! En toen Baz Taylor naar beneden

kwam, wilde ik vragen hoe het met Jackie was? Maar hij zei niets! Hij ging in de leunstoel

zitten en speelde met zijn Juul. “Hoeveel kinderen heb jij nu, Baz?” vroeg Dougie. “Drie!” zei

hij, terwijl hij aan zijn ballen krabte. Ik greep hem bijna vast om hem om mijn hoofd te

slingeren!

(DAVE zit op zijn bank)

En toen ging ik weg. Ik ging net weg als Fletcher voor zijn tweede keer naar boven ging. Ik

verliet zijn huis en ik kwam naar hier! En ze zullen vanavond allemaal wel naar de Pretoria

gaan. Ja, ze zullen allemaal wel naar de Pretoria gaan vanavond!

(Stilte)

Nog eentje!

(DAVE doet een paar herhalingen meer, gaat dan weer recht zitten, hij is rustiger)

Ik haat alle die fokkers! Heb ik altijd al gedaan!

(DAVE strekt zich, zijn training is ten einde)

Argghh! Dat is het dan.

(DAVE staat op en strekt zich uit, hij lijkt moe en veel rustiger)

Ik zal alles eens opruimen. Opgeruimd staat netjes.

(DAVE begint zijn gewichten op te ruimen. Hij pakt de halters en neemt een paar platen van

de baar, en zet dingen weg)

Oh ja. Opgeruimd staat netjes.

(Hij draagt de platen naar de achterkant van zijn garage en maakt plenaire gebaren om

normaal te lijken. Als hij de gewichten aan de achterzijde van de garage zet, doet hij een

grote ezeljas aan, hij begint ze te knopen terwijl hij de garage rondkijkt)

Je hebt al altijd een hekel aan ze gehad, hé?

(DAVE zet een kleine beany hoed op, die hij in de zak van de ezeljas vindt, hij ziet er als een

inbreker uit, hij trekt ook een paar vingerloze handschoenen aan)

De bende lullen!

(DAVE neemt dan het zwaard, dat daar verstopt staat achter een grote band. Hij brengt de

schede naar de gymbank, en plaatst ze op de bank. Stilte. DAVE haalt traag een zeer groot en

reflecterend Ghurka zwaard uit de schede)

De bende grote lullen!

(Hij pakt het zwaard en het is duidelijk dat hij het al eerder vast heeft gehad, dat hij er heel

handig mee is. Hij draait zich naar de spiegel en spreekt in de spiegel met het zwaard in zijn

hand)

Dit is voor Sharon!

(Een moment)

Voor mijn Sharon!

(DAVE maakt een aantal gebaren met het zwaard, als hij voordien gevaarlijk leek, is hij nu

manisch rustig. Hij kijkt goed naar zichzelf in de spiegel en fluistert)

Hij had me Dumbo hebben moeten noemen. Dat zou beter zijn geweest. Ik zou alleen maar

zijn kaak hebben gebroken.

(DAVE maakt wat meer gebaren met het zwaard)

Maar nu ga ik zijn vingers afsnijden. De vingers waarmee hij het met Sharon deed. Hij zal

nooit geen een pallet meer make.

(Stilte. DAVE bevriest. Hij begrijpt opeens wat hij staat te doen en valt plots op zijn knieën. Al

het geweld is weg. Het wordt duidelijk dat dit een poppenkast is)

Oh God, wat doe ik toch allemaal?

(DAVE stort zich in tranen en staat als een verfrommeld wrak op het podium, hij snikt zwaar,

na een ogenblik wordt het snikken minder dramatisch en langzaam staat DAVE in een

moment van onzekerheid. Hij staat met het zwaard in zijn hand)

Oh God!

(Hij huilt nog steeds een beetje, maar er is een gevoel dat hij iets schandalig gaat doen. Hij

kijkt rond in zijn garage, en zet zijn beanie hoed goed voor de gure avond. Hij kijkt dan in de

spiegel en spreekt heel kalm)

Je had me Dumbo moeten noemen, Sammy... Of Stinky! Of Spaz!

(DAVE maakt een angstaanjagende schreeuw in de spiegel met het zwaard)

Argghhhhhh! Je had me Dumbo moeten noemen!

(Als DAVE de garage wil verlaten, plaatst hij het zwaard terug in de schede en in zijn jas.

Muziek begint. Lichten fade uit...)

EINDE