verschillen en de eigen opvoeding maken de gesprekken heel boeiend.

Een hartelijke groet

Tjerk & Marieke Visser Neelke, Aron, Lucas, Boaz

In deze nieuwsbrief willen we jullie weer meenemen in ons werk en leven in Malawi. We kijken met jullie terug op de afgelopen maanden. Het was te merken dat het zomervakantie was in Nederland, verschillende mensen zijn op bezoek geweest en hebben ook de handen uit de mouwen gestoken. We geven daarvan een impressie in deze nieuwsbrief.

Stonden de eerste jaren voor ons vooral in het teken van het ontwikkelen van trainingen en het opleiden van trainers, nu zijn we meer en meer in de fase van verder

begeleiden en monitoren van de trainingen in alle gemeenten. Verder stellen we ds. Kapira aan jullie voor, die op termijn het werk van Tjerk hoopt over te nemen.

De kinderen gaan met plezier naar school. We zijn dankbaar dat juf Anita heeft aangegeven te willen blijven tot volgend jaar zomer, waardoor we niet langer op zoek hoeven naar een nieuwe juf voor de laatste maanden van onze tijd in Malawi.

In deze nieuwsbrief verder aandacht voor een vrouwen-Bijbelkring waarin we als moeders proberen lijnen te trekken voor de opvoeding. Culturele

Familie Visser PO BOX 6 Ekwendeni Malawi tjerkmarieke@gmail.com Vissersinmalawi.blogspot.com

GZB

Postbus 28

3970 AA Driebergen

0343-512444

info@gzb.nl

www.gzb.nl

Beste nieuwsbrieflezers!

Vissers in

Malawi

Nieuwsbrief Oktober 2015 Fam. Visser Ekwendeni, Malawi

Bijbelstudie

Al een paar jaar doe ik op woensdagmorgen Bijbelstudie met een Malawiaanse vriendin. We

kenden haar al toen haar man nog leefde, inmiddels is ze een jonge weduwe met 3 kinderen.

We zijn uitgegroeid tot een heuse Bijbelstudiegroep voor vrouwen.

Het mooie van samen de Bijbel bestuderen, bidden en zingen is dat culturele verschillen niet

de boventoon voeren maar dat je zoekt naar wat samenbindt. In Christus zijn we één en leven

we van dezelfde genade. De laatste tijd bespreken we Bijbelgedeelten rondom het thema

opvoeden. Als moeders hebben we allemaal de verantwoordelijkheid om onze kinderen tot

eer van God op te voeden. Juist bij zo’n thema merk je dat culturele verschillen wel duidelijk

aanwezig zijn. Want je kind christelijk opvoeden is cultureel gekleurd. We vinden het als

moeders daarom enorm verrijkend hierover met elkaar in gesprek te gaan rondom een open Bijbel. Je spiegelt telkens je eigen

opvoedingsaanpak met die van de anderen in de groep en met wat de Bijbel ons aanreikt. Wat zijn we in Nederland toch enorm

gezegend als ouders in vergelijking met ouders in Malawi. Er staat ons van alles ter beschikking: opvoedingsboeken,

opvoedingsavonden in de gemeente of op school, opvoedinscursussen en conferenties over opvoeding. En dan hebben we het nog

niet over de mogelijkheden van gezinsbegeleiding als het niet zo goed gaat. Hoe anders is het dan hier in Malawi, er is niets van

dit alles. Als ouders doe je wat je denkt wat goed is - meestal in navolging van je eigen opvoeding - en hoop je dat de mensen om

je heen ook een beetje mee-opvoeden. We bespraken pas met elkaar dat het zo belangrijk is dat je kinderen weten dat je van hen

houdt. De vraag was hoe dit naar je kinderen te uiten. Ik gaf aan dat dit op veel manieren kan. De Malawiaanse moeders keken

verbaasd. ’nee, dat kan echt niet, je uit eigenlijk niet naar je kinderen dat ze lief zijn en dat zeggen doe je al helemaal niet! Een

arm om je dochter heenslaan? Nee, dat zou ze heel gek vinden!’ Ik vraag door of ze wel eens speciaal aandacht voor hun kind

hebben, er echt voor gaan zitten of bijvoorbeeld bij het naar bed brengen of wakker worden. ‘Nee dat zijn we niet gewend, als ze

oud genoeg zijn en wakker worden moeten ze buiten gaan vegen en water halen.’ Als we verder praten, wordt duidelijk dat gezag,

gehoorzaamheid en respect hele belangrijke thema’s zijn in hun cultuur. We concluderen dat beide culturen Bijbelse elementen

hebben en dat we de opvoeding in het licht van de Bijbel moeten zien.

Training van Pastorale Teams trainers fluisterde mij toe; ' it will be a tough task for you this week' (dit zal een zware dobber worden). Ik bedacht om eerst te achterhalen waar de weerstand vandaan kwam. Juist het laatste jaar heb ik wat meer gelezen over weerstand bij mensen als er venieuwingen zijn en hoe daar mee om te gaan. Uiteindelijk is een training, een les, ook een vernieuwing. Je wilt altijd een verandering bij de deelnemers; van minder naar meer kennis en vaardigheden. Er zijn heel veel redenen waarom mensen in de weerstand kunnen schieten. Als trainer is het dan belangrijk dit te benoemen en te achterhalen wat het precies is en de waarde van de training voor de deelnemers zo duidelijk mogelijk te maken en hen van dit proces onderdeel laten zijn. Allemaal mooie theorie maar werkt dit in de praktijk ook? En ik kan zeggen; het werkt echt! Als chief facilitator (hoofd train-er) heb ik eerst de boel stilgelegd en de situatie die ik zag benoemd; '...ik zie veel van jullie met de armen over elkaar met een houding die op mij overkomt als "we moeten het allemaal nog maar eens zien" . Als ik het goed heb zijn jullie nog helemaal niet overtuigd van het nut van deze training. Miss-chien zit je hier met het gevoel dat je gestuurd bent, dat het een opgelegd programma is van de synode en dat het geen eigen keuze is geweest. We doen even een rondje hoe jullie er in staan en wat je eigenlijk verwacht van deze training en wat je denkt wat jouw rol zal zijn...' Zo kwamen we erachter dat er niet zozeer onwil was maar vooral veel onduidelijkheid. Op deze manier konden we de sfeer ombuigen. In de pauze hebben we als trainers even de hoofden

'...waarom hebben ze in die classis nou zo'n oude man afgevaardigd om trainer te worden ?... De oude aanpak van pastoraat in de ge-meente was heel beperkt. Bovendien staan sommige onderwerpen uit de training buiten zijn leefwereld...' Er is discussie binnen de werkgroep over de nieuwe train-ing Pastoraat. Uit alle 25 presby-teries (classis) van onze synode is een predikant afgevaardigd om opgeleid te worden tot trainer. De bedoeling is dat zij in hun eig-en classis hun college predikanten trainen hoe zij een pastoraal team kunnen opzetten en toerus-ten. Hoewel het de taak van oud-erlingen en diakenen is om pas-toraat te doen, is hen nooit ver-teld hoe dit aan te pakken.

In de discussie wordt vooral de nieuwe aanpak met pastorale teams en de eigentijdse pro-blematiek met betrekking tot bijvoorbeeld jongeren, huwelijken of gebedsgenezers aangewend om te pleiten voor jonge trainers die daar meer feeling mee zouden hebben. Sommigen vinden dat juist een senior predikant meer respect ontvangt in zijn onderwijs en weet wat goed is voor de kerk. '...Old wine taste better!' (oude wijn smaakt beter) Een ander gaat er gelijk tegen-in; '...Old brooms sweep better, but new ones get better into the edges...' (oude bezems vegen dan wel makkelijker, nieuwe bezems doen het beter in de hoekjes) We concluderen dat uiteindelijk een mix van jonge en oudere predikanten elkaar goed aanvult. De eerste uren van de train-ingsweek hing er een sfeer van weerstand in de zaal. Een van de Gebedsbrief ontvangen? willekevandenheerik@hotmail.com

bij elkaar gestoken en afgespro-ken dat ons taalgebruik informeel en in de wij-vorm zal zijn in de lessen om de gezamenlijkheid te benadrukken. Dus 'wij' ipv 'jullie'. Vanaf dat moment was er een enorme betrokkenheid, van we-erstand was niets meer te merken! Lange en intensieve dagen volgden, maar met een enorm leergierige groep! Tijdens het evaluatierondje aan het einde van de week bracht een van de oudste predikanten het proces en het geleerde heel treffend naar voren; '...ik ben al meer dan 25 jaar predikant en ik dacht dat inmiddels wel te weten hoe pastoraat werkte. In vergelijking met deze pastorale lessen en principes heb ik veel blunders gemaakt! Jullie als jon-gere collega's mogen je gelukkig prijzen met deze training. Ik was de eerste uren van deze week heel sceptisch en had inderdaad veel weerstand. Ik dacht; het moet zeker weer allemaal anders. Nu ben ik er van overtuigd dat de nieuwe opzet met pastorale teams tot grote zegen zal zijn voor de kerk en een verlichting voor ons predikanten. Over mijn werkgebied hoeven jullie je geen zorgen te maken, ik zorg ervoor dat alle gemeenten daar dit pro-gramma volgen. Maar geef de

jongere trainers een brief van aanbeveling mee met de nodige stempels en handtekeningen van de synode. Anders zal ons enthou-siasme wel eens heel snel een grote teleurstelling kunnen worden. We hebben deze training gewoon nodig! ...'

Tja... over oude en nieuwe bezems gesproken.

Afgelopen zomer hebben we veel bezoek gehad uit Ne-

derland. Het was even puzzelen om het met werk en

vakantie te combineren. Het bracht veel gezelligheid met

zich mee. Maar ook gevulde koffers met cadeaus, kaas,

hagelslag en stroopwafels!

Fijn was het om hen een inkijkje te geven in ons wonen

en werken in Malawi en om gezellig bij te kunnen

praten!

De visite heeft ook flink de handen uit de mouwen

gestoken. Verschillende kleine projecten werden uitge-

voerd. Het was een mooie combinatie van iets doen en

ontspannen. We hebben ook iets van ons werk kunnen

laten zien. Afgewisseld met het rondreizen door het

prachtige land Malawi was het een onvergetelijke tijd.

De vader en een broer van Marieke hebben onze tuinman

geholpen om een visvijver te realiseren en een waterram

te plaatsen in de rivier om de vijver op peil te houden

De familie v.d. Berg heeft in groepjes verschillende pro-

jectjes gedaan. Een groep heeft meegeholpen om de

apotheek van het ziekenhuis weer op orde te krijgen en

iemand geleerd hoe de voorraad in de computer te be-

heren.

Anderen hebben de eetzaal van de blindenschool geverfd

en voorzien van nieuwe picknicktafels

Het spontaan meegegeven geld uit Nederland hebben we

kunnen besteden aan de bouw van een nieuw huisje voor

een weduwe.

Verder is er een start gemaakt met een schoon drinkwa-

ter project voor een Health Center (buiten kliniek) waar-

voor een restaurant in Nederland geld had ingezameld.

Broers Coen en Joost en vrienden schonken hun gids een

golfplaten dak in de plaats van zijn lekkende grasdak.

Visite en kleine projecten

Tjerk en Marieke Visser werden met hun kinderen op 15 januari 2012 door de GZB vanuit de Hervormde

gemeente te Bleskensgraaf uitgezonden naar Malawi. De GZB werkt graag mee aan de verspreiding van

deze nieuwsbrief. Hartelijk dank voor uw meeleven en gebed!

U kunt uw betrokkenheid óók tot uitdrukking brengen door een gift over te maken voor het werkersfonds

van Tjerk en Marieke Visser (o.v.v. hun volledige naam) of voor andere onderdelen van het

wereldomvattende werk waarbij de GZB betrokken is. Vraag bij de GZB om de projectfolder of kijk op de

website www.gzb.nl

Het bankrekeningnummer is: IBAN: NL 40 RABO 0399395865 t.n.v. NH Diakonie Bleskensgraaf.

We zijn dankbaar voor uw onmisbare steun, zodat het werk kan doorgaan en zelfs kan groeien.

Voor adreswijzigingen en overige informatie:

GZB | Postbus 28 | 3970 AA | Driebergen | T 0343-512444 | E info@gzb.nl | www.gzb.nl

Kinderen voor kinderen

Kinderen in Malawi spelen net zo graag als kinderen in Nederland. Probeer je eens

voor te stellen dat je nooit je verjaardag viert of dat je nooit een cadeautje krijgt, zelfs

niet voor Sinterklaas of voor een goed rapport. Je levert nooit ergens een

verlanglijstje in met wat je graag zou willen hebben. Speelgoed krijgen zit er dus niet

in. Dus bedenken kinderen gewoon zelf iets waar ze speelgoed van kunnen maken.

Een stuk ijzerdraad van een bouwplaats, een paar oude doppen of wieltjes en een

lange stok.

Hope is een jongen van 10 jaar die vaak bij ons thuis komt spelen. Zijn papa en

mama zijn gestorven, hij is dus een weeskind Hij woont bij een tante, die alleen is en

voor 4 kinderen moet zorgen. Dan snap je dat ze geen geld heeft voor speelgoed.

Op de foto zie je een speelgoedauto van ijzerdraad en stukken hout. Die heeft Hope

helemaal zelf gemaakt. Hij kan echt sturen.

Opvolger in opleiding

Per 1 november zal dominee Victor Kapira in dienst komen als understudy coordinator. We zijn ontzettend blij dat de synode al in dit

stadium een opvolger heeft kunnen benoemen die de tijd krijgt om het vak in de praktijk te leren. Tjerk zal hem in de komende

maanden opleiden met kennis en vaardigheden die nodig zijn om het toerustingswerk te coordineren. Dominee Victor Kapira is een

predikant van bijna 40 , getrouwd en 3 kinderen. Hij heeft in zijn gemeenten die hij heeft gediend laten zien een dienende leider te zijn

en een goede organisator. Hij was wel wat beduusd toen hij hoorde dat hij voor deze positite was benoemd. In Malawi worden de

predikanten geplaatst door de synode en kennen ze geen beroepings systeem. ‘...I was shocked. But with God’s help and yours I can do

it...’ met andere woorden: het overviel me wel maar met Gods hulp en die van jou zal het lukken.

De komende maanden zal hij met Tjerk meelopen en zowel intern als extern een programma

volgen van kleine cursussen, zoals een computertraining in teksverwerken, het leren faciliteren van

seminars, trainen van trainers en het monitoren van traininen. Het moeilijkste zal wellicht zijn om

de vaardigheid te ontwikkelen om ‘ruw’ materiaal te verzamelen en te bewerken tot lesmateriaal.

We zijn dankbaar dat we het werk straks kunnen overdragen en geloven dat dit inderdaad met

God’s hulp zal lukken. Een nieuwe fase in het werk, bemoedigend dat alles tot hier toe zo

voorspoedig is verlopen. We hopen op een hele mooie samenwerking in de tijd die ons rest!