Ontwikkelen jeneverbesstruweel

Locatie brand en herstel kiemplekken jeneverbesstruweel. Bron luchtfoto: Google

Jeneverbesstruweel in de knel

Tussen circa 1850 en 1950 is het heidelandschap met jeneverbesstruweel enorm afgenomen door ontginningen en beplanting met naaldbos. Daarna is het oppervlak gelukkig niet verder afgenomen. Een groot knelpunt is echter het gebrek aan verjonging van de jeneverbes. Veel terreinen zijn niet open genoeg en ongeschikte voor de kieming.

Stikstofdepositie

Uit onderzoek is gebleken dat jeneverbesstruwelen gevoelig zijn voor stikstofdepositie uit de lucht. Eén van de veroorzakers is de kolencentrale in de Eemshaven. Daarom is de kolencentrale de verplichting aangegaan om door Natuurmonumenten maatregelen te latennemen in het Mantingerveld.

Werkzaamheden

In 2004 is een deel van het jeneverbesstruweel in vlammen opgegaan. Wat destijds als voortplantlocatie van de jeneverbes was voorbestemd, staat nu vol met jonge berken. Om de jeneverbes weer kans te geven wordt het berkenbosje verwijderd en de ondergrond geplagd. De kale bodem is een optimale kiemplek voor de jeneverbes. De aannemer werkt volgens een ecologisch werkprotocol waarbij rekening wordt gehouden met bijzondere soorten. Het plagmateriaal wordt afgevoerd naar de graslanden aan de Koolveenweg om hier wat meer reliëf in te brengen.