Universiteit Gent Academiejaar 2009-2010

VERKIEZINGEN OP LOKAAL NIVEAU IN DE VOLKSREPUBLIEK CHINA De Organieke Wet op de Dorpscomités van 1998 Promotor: Prof. Dr. Bart Dessein verhandeling voorgelegd aan de faculteit der Letteren en Wijsbegeerte, tot het verkrijgen van de graad van Master in de Oosterse talen en culturen door An-Sofie Geerardyn

WOORD VOORAF Mijn eindeloze fascinatie voor China en de Chinese taal kan men als vanzelfsprekend afleiden

uit mijn keuze, nu reeds vier jaar geleden, om sinologie te gaan studeren. De Bachelor en

Master Oosterse talen en culturen hebben mijn enthousiasme voor China dan ook alleen maar

aangewakkerd. Maar ook de studie van hedendaagse rechtssystemen boeit mij mateloos. In

tegenstelling tot de droge feitelijkheid waar een rechtssysteem meestal voor doorgaat,

weerspiegelt het recht immers een hoogst interessante, maar uiterst complexe

maatschappelijke visie. Daarom ook koos in tijdens mijn Bachelor voor de minor recht. In

mijn masterproef bestudeer ik de verkiezingen op lokaal niveau in de Volksrepubliek China

aan de hand van de Organieke Wet op de Dorpscomités. In deze verhandeling kan ik dus mijn

voorliefde voor China met mijn belangstelling voor recht combineren. Persoonlijk ben ik dan

ook bijzonder gepassioneerd door dit uitermate relevante onderwerp.

Graag zou ik dan ook dit woord vooraf benutten om enkele mensen te bedanken die mij

geholpen hebben gedurende mijn onderzoek. Ik bedank mijn ‘masterproef partners in crime’

Lise Van den Berghe en Anne-Sophie Loobuyck voor de vele uren die we samen gezwoegd

hebben. Mijn correspondente te Leuven, Eline De Pauw dank ik voor de vele treinritten die ze

mij bespaarde, Nikolas Lamiroy voor de Word-assistentie en Heidi Vermeersch bedank ik

voor het nalezen van deze verhandeling.

In het bijzonder bedank ik mijn promotor, professor doctor Bart Dessein, om mij steeds

verder op weg te helpen. Zijn tips en opmerkingen vormden een grote bron van inspiratie voor

mijn masterproef.

Ten laatste zou ik ook graag van dit woord vooraf gebruik maken om mijn ouders en

grootouders te bedanken voor de onvoorwaardelijke steun en alle kansen die zij mij de

voorbije jaren gegeven hebben.

INHOUDSTAFEL

1. INLEIDING ........................................................................................................................... 1 2. LOKALE VERKIEZINGEN IN DE VOLKSREPUBLIEK CHINA.................................... 3

2.2 De Volksrepubliek China................................................................................................. 3 2.2 Lokale verkiezingen sinds 1950....................................................................................... 3

3. HET SYSTEEM VAN DE VOLKSCOMMUNES............................................................... 6

3.1 De kenmerken van de volkscommune.............................................................................. 6 3.2 De ontmanteling van de volkscommune.......................................................................... 8 3.3 Het belang van de ontmanteling van de volkscommune.................................................. 9

4. DE TOTSTANDKOMING VAN DE ORGANIEKE WET OP DE DORPSCOMITES VAN DE VOLKSREPUBLIEK CHINA VAN 1998.......................................................... 10

4.1 De kieswet van 1979 en zijn herzieningen..................................................................... 11 4.2 De grondwetswijziging van 1982................................................................................... 14 4.3 De voorlopige wet van 1987.......................................................................................... 16

4.3.1 Het legislatieve proces ............................................................................................ 16 4.3.2 Artikelsgewijs commentaar..................................................................................... 19 4.3.3 De ontwikkelingen onder het Ministerie voor Civiele Administratie ..................... 25 4.3.4 De implementatie .................................................................................................... 26 4.3.5 Evaluatie.................................................................................................................. 28 4.3.6 Noodzaak aan een afdwingbare wet........................................................................ 30

5. DE ORGANIEKE WET OP DE DORPSCOMITES VAN DE VOLKSREPUBLIEK CHINA VAN 1998............................................................................................................... 33

5.1 De creatie van de wet..................................................................................................... 33

5.1.1 Verslechterende rurale omstandigheden geven een nieuwe impuls aan het legislatieve proces ................................................................................................... 35 5.1.2 De uiteindelijke bekrachtiging ................................................................................ 36

5.2 Artikelsgewijs commentaar............................................................................................ 40 5.3 Evaluatie......................................................................................................................... 53

6. DE IMPLEMENTATIE VAN DE WET............................................................................. 56 6. 1 Het Ministerie van Civiele Administratie..................................................................... 56

6.1.1 De methode van implementering ............................................................................ 56 6.1.2 Evaluatie.................................................................................................................. 58

6.2 Een selectieve implementatie en een lokale discrepantie............................................... 60 6.3 De relatie tussen de economische ontwikkeling en de implementering van de Organieke Wet op de Dorpscomités................................................................................................ 62

6.3.1 Verschillende theorieën........................................................................................... 62

6.3.1.1 Economisch onderontwikkelde dorpen stimuleren de implementering............ 62 6.3.1.2 Matig economisch ontwikkelde dorpen stimuleren de implementering........... 63 6.3.1.3 Bloeiende economische dorpen stimuleren de implementering....................... 63 6.3.1.4 Een omgekeerde relatie tussen de economische ontwikkeling en de implementatie................................................................................................... 68 6.3.1.5 Besluit............................................................................................................... 69

6.3.2 De politieke economie van democratische hervormingen ...................................... 70 6.3.3 Conclusie................................................................................................................. 71

6.4 Evaluatie van de implementatie..................................................................................... 72

7. CONCLUSIE....................................................................................................................... 75 8. BIBLIOGRAFIE.................................................................................................................. 78 9. BIJLAGEN........................................................................................................................... 82

BIJLAGE 1: ARTIKEL 111 VAN DE CONSTITUTIE VAN DE VRC ............................ 82 BIJLAGE 2: DE VOORLOPIGE ORGANIEKE WET OP DE DORPSCOMITES VAN 1987........................................................................ 83 BIJLAGE 3: DE ORGANIEKE WET OP DE DORPSCOMITES VAN 1998................... 89

GEBRUIKTE AFKORTINGEN

de Volksrepubliek China: VRC

de Chinese Communistische Partij: CCP

het Nationaal Volkscongres: NVC

het Ministerie van Civiele Administratie: MCA

het Permanent Comité: PC

TEN GELEIDE: ADMINISTRATIEVE STRUCTUUR VOLKSREPUBLIEK CHINA

Administratief bestaat de Volksrepubliek China uit 22 provincies (uitgezonderd Taiwan), 5

autonome regio’s (Tibet, Xinjiang , Binnen-Mongolië, Guangxi en Ningxia), 4 steden onder

de centrale regering (Beijing, Tianjin, Shanghai en Chongqing) en 2 speciaal administratieve

regio’s (Hong Kong en Macau). De provincies en de autonome regio’s zijn verder

onderverdeeld in prefecturen, districten, gemeenten en dorpen. De steden onder de centrale

regering zijn verder onderverdeeld in districten, gemeenten en dorpen.

Uit: MACKERRAS, C., The New Cambridge Handbook of Contemporary China. Cambridge: Cambridge University Press, 2001, p. 98-99.

1

1. INLEIDING

Deze masterproef omhelst de verkiezingen op lokaal niveau in de Volksrepubliek China.

Concreet wordt de Organieke Wet op de Dorpscomités van 1998 onderzocht. Deze wet

voerde in 1998 zelfbestuur in op dorpsniveau in de Volksrepubliek China. Aan de hand van

rechtstreekse verkiezingen die gevrijwaard worden in deze wet, kunnen de dorpelingen hun

vertegenwoordigers zelf kiezen.

Deze verhandeling omvat de verkiezingen op lokaal niveau in de Volksrepubliek China, dus

vanaf 1 oktober 1949. De voorafgaande periodes worden door de beknoptheid van deze

masterproef buiten beschouwing gelaten. Evenmin bespreek ik de Republiek China: Taiwan,

Macao en Hong Kong. Omwille van hun specifieke geschiedkundig gegroeide situaties

verschillend deze regio’s immers grondig van de VRC.

Aan de hand van een grondig geschiedkundig onderzoek analyseer ik het ontstaan en de

totstandkoming van de Organieke Wet op de Dorpscomités. De verkiezingen op lokaal niveau

in de VRC beginnen met de kieswet van 1953, die echter maar een kort leven beschoren was.

In 1958 voerde men immers het systeem van de volkscommunes in wat een drastische

verandering teweegbracht voor de machtsstructuren op het platteland. Op het einde van de

jaren 1970 werden de volkscommunes noodgedwongen ontmanteld ingevolge de desastreuze

gevolgen die ze gecreëerd hadden. Daaruit volgde een machtsvacuüm op het lokale niveau.

Na de Culturele Revolutie begon de Chinese staat opnieuw interesse te tonen voor een

effectief legislatief systeem. In 1979 werd dan ook de kieswet voor het Nationale

Volkscongres en de lokale volkscongressen goedgekeurd, die opnieuw een electoraal systeem

invoerde, gebaseerd op de kieswet van 1953. Op het dorpsniveau echter had men nog steeds

geen regering, maar de grondwetswijziging van 1982 creëerde het dorpscomité. Dit

dorpscomité zou het laagste administratieve niveau van de VRC zijn en geregeerd worden

door het zelfbestuur van de dorpelingen. Daaruit volgde de afkondiging van de voorlopige

Organieke Wet op de Dorpscomités in 1987, die de werking en de verkiezingen voor het

dorpscomité regelde. Na een nauwkeurige analyse van de tekortkomingen werd de voorlopige

wet in 1998 omgezet tot de Organieke Wet op de Dorpscomités.

2

Een uitgebreide vergelijkende studie van het artikelsgewijs commentaar van de voorlopige

wet en de Organieke Wet op de Dorpscomités toont ons ten laatste duidelijk de evolutie die de

wet heeft ondergaan.

Tenslotte overloop ik ook de tenuitvoerlegging van de Organieke Wet op de Dorpscomités.

Zonder een effectieve realisatie heeft een wet immers weinig nut. In de VRC werd deze

tenuitvoerlegging voornamelijk georganiseerd door het Ministerie van Civiele Administratie.

Naast een concrete bespreking van de implementering van de Organieke Wet op de

Dorpscomités behandel ik ook de algemene problemen waar de Volksrepubliek China mee

geconfronteerd wordt tijdens de uitvoering van het centrale beleid. Maar ook het onderzoek

zelf naar de implementering van wetten in de Volksrepubliek China heeft een aantal

onderzoekskundige problemen, die in deze verhandeling besproken worden. Uit verschillende

analyses rijst ook het vermoeden dat de economische ontwikkeling van een regio in verband

staat met de implementering van de Organieke Wet op de Dorpscomités. De verschillende

theorieën hierover worden in het laatste hoofdstuk van deze masterproef uitgebreid besproken.

3

2. LOKALE VERKIEZINGEN IN DE VOLKSREPUBLIEK CHINA

2.2 De Volksrepubliek China

Democratie op dorpsniveau is erg belangrijk voor de lokale bevolking. Er wordt hen namelijk

dankzij een democratisch orgaan een opportuniteit gegeven om het leven mee te bepalen.

Door de verkiezingen op dorpsniveau zijn er een stijgend aantal Chinezen aan het strijden

voor lokale macht en het recht om het bestaan mee te organiseren. De ongeveer 650 000

dorpen in de Volksrepubliek China hebben een geweldig potentieel voor een rurale

democratie. De drie miljoen lokale ambtenaren hebben dus met andere woorden een

gigantische opdracht voor de boeg.1

Met de oprichting van de Volksrepubliek China op 1 oktober 1949, werd een nieuwe

staatsvorm gecreëerd. De opbouw van staatorganen, zorgde voor nieuwe methodes van

vertegenwoordiging. Eeuwenlang immers werden in China de lokale ambtenaren van boven

uit benoemd. Met de start van verkozen volkscongressen op verschillende administratieve

niveaus echter, werd het mogelijk van onder uit lokale ambtenaren te verkiezen.2

2.2 Lokale verkiezingen sinds 1950

De eerste kieswet in Volksrepubliek China werd afgekondigd in 1953. Deze wet voorzag een

legale basis voor het kiezen van afgevaardigden van het Nationaal Volkscongres en leden van

de lokale volkscongressen. Op het gemeenteniveau werden directe verkiezingen werkelijkheid.

De verkiezingen voor hogere volkscongressen waren echter nog steeds indirect.3

1 HE, B., Rural democracy in China: the role of village elections, New York: Palgrave Macmillan, 2007, p. 3-5. 2 XIA, M., The people’s congresses and governance in China: toward a network of governance, London and New York: Routledge, 2008, p. 33. 3 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside. The Edwin Mellen Press, Lewiston- Queenston-Lameter, 2006, p. 66.

4

De leiders van de CCP echter geloofden allen dat de VRC nog niet klaar was voor directe

verkiezingen op grootschalig niveau. De VRC had de grootste bevolking ter wereld en dus

was het volgens hen onmogelijk om onmiddellijk directe verkiezingen in te voeren. Het

grootste aandeel van de bevolking in het begin van de jaren 1950 was ook landbouwer. Dus

zou een gelijke verhouding van vertegenwoordiging op nationaal niveau een gigantisch

overwicht voor de landelijke bevolking betekenen.4 Een laatste argument was dat het grootste

deel van de Chinese bevolking analfabeet5 was en het dus onmogelijk was om verkiezingen

op basis van het stemgeheim te introduceren.6

Toch voorzag de kieswet van 1953 een basis voor een electoraal systeem waar

volksverantwoordelijken direct of indirect verkozen werden. De erg vage bewoordingen en

onduidelijke, onuitgewerkte principes zorgden echter dat de wet niet voldoende

geïmplementeerd werd. Zo stipuleerde artikel 55 van deze wet dat kandidaten hun stem

konden geven via het opsteken van handen. Dit artikel schond niet alleen het stemgeheim,

maar zorgde er ook voor dat de telling van de stemmen ongecontroleerd verliep. Niet alleen

werden de beperkte regels en procedures niet nageleefd, verkiezingen werden ook enkel

gehouden wanneer de lokale overheden dat wensbaar achtten. De chaos na de installering van

de Volksrepubliek China zorgde er ook voor dat deze kieswet niet als prioritair werd aanzien.

De lancering van de Grote Sprong Voorwaarts en de daarbij gepaard gaande installering van

het systeem van volkscommunes7 in 1958 voerde een totaal nieuwe structuur in op het lokale

platteland. De volkscommune verving dan ook het volkscongres en de regering van de

gemeente. De kieswet van 1953 werd dan ook bijna vanzelfsprekend waardeloos.8

4 De stedelijke bevolking bedroeg 13% en de landelijke bevolking 87% in 1953. LIU, W., China's parliament starts reading draft amendment to electoral law, People’s Daily Online, 8 maart 2010. http://english.peopledaily.com.cn/90001/90776/90785/6911964.html 5 Het analfabetisme in China bedroeg in het begin van de jaren 1950 nog 70%-85% van de totale Chinese bevolking. ROSS, H., China country study. Global Monitoring report, Unesco. http://portal.unesco.org/education/en/files/43542/11327151221Ross_China.doc/Ross_China.doc 6 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 67. 7 Voor een duiding van het begrip volkscommune, zie hoofdstuk 3. Het systeem van de volkscommunes op p. 6. 8 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 66-69.

5

Alhoewel de kieswet van 1953 maar een korte tijd overleefde, kan er toch op drie belangrijke

punten gewezen worden. Ten eerste was het een duidelijke inspanning van de Chinese

regering om een electorale instelling met bepaalde principes en regels op te bouwen.

Vervolgens liet deze wet directe verkiezingen van volksvertegenwoordigers op

gemeenteniveau toe. De methodes daaromtrent gehoorzaamden echter niet aan de

internationaal erkende principes. Ten derde was dit nog maar een eerste stap in het electorale

proces en was er uiteraard nog veel ruimte voor verbetering.9

Na de opbouw van de Volksrepubliek China werd het voor de Chinese bevolking mogelijk via

volkscongressen op verschillende niveaus zijn vertegenwoordigers zelf te kiezen. De kieswet

van 1953 trachtte als eerste orde te scheppen in de chaos. De eerder gebrekkige electorale

bescherming die in de wet geboden werd en de algemene desinteresse zorgden er echter voor

dat de kieswet onbruikbaar werd.

9 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 70-71.

6

3. HET SYSTEEM VAN DE VOLKSCOMMUNES

Op 8 augustus 1958 vaardigde de CCP twee resoluties uit; ‘de resolutie betreffende de

aangelegenheden voor het opzetten van de volkscommunes op het platteland’ en ‘de resolutie

betreffende de problemen van de volkscommunes’. Deze twee resoluties waren de

aankondiging van het volkscommunesysteem. De creatie van dit systeem was het resultaat

van een weldoordachte, communistische strategie waardoor de CCP de geplande economie op

het platteland kon implementeren. Ook hielpen de communes bij de consolidatie van het

leiderschap van de CCP in de landelijke gebieden; elke communeambtenaar werd immers

aangeduid en betaald door de staat. De volkscommunes plaatsten zo honderd miljoenen

boeren onder de directe leiding van de lokale partijcomités.10

3.1 De kenmerken van de volkscommune

De volkscommune had drie institutionele kenmerken. Ten eerste had ze een administratieve

structuur die gepolitiseerd was, waardoor de functies van de regering en de partij tezamen

uitgeoefend werden. Een gevolg hiervan was dat de partijafgevaardigden niet op basis van

hun capaciteiten gepromoveerd werden maar op basis van hun toegewijdheid aan de partij.

Ten tweede was de economie van de commune rechtstreeks gerelateerd aan de planeconomie

van de staat. De belangrijkste rol van de commune was dus het vervullen van de

productiedoeleinden. Ten derde veranderde de commune significant het leven van de

landbouwers. Dit collectieve patroon brak grondig met de traditionele structuren van religie,

clan en bloedverwantschap op het platteland.11

10 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 33-36. 11 OI, J., SCOTT, R., ‘Elections and power: The Locus of Decision-Making in Chinese Villages’, The China Quarterly, nr. 164, juni 2000.

7

Deze vorm van collectivisering leidde tot grote armoede en een enorme daling van de

landbouwproductie. De rampzalige gevolgen werden vooral toegeschreven aan de

institutionele verandering van een private, vrijwillige coöperatie naar een communale,

verplichte landbouw. Deze verandering gebeurde zo plots dat overal een grote verwarring

ontstond. In 1962 vaardigde de CCP zestig artikels uit; ‘Ontwerp voor de werkende

reguleringen van de communes voor de bevolking op het platteland’ die de gevolgen van de

volkscommunes moesten herstellen. Deze artikels bepaalden regels voor de volkscommune en

formaliseerden de drie niveaus van de commune, namelijk als laagste het productieteam,

daarna de productiebrigade en als hoogste orgaan de volkscommune. Eén van de nieuwe

regels betrof de verkiezing van een communeverantwoordelijke door het congres van de

brigade door middel van een geheime stemming. Ook het uitvoerend orgaan van de brigade

werd vanaf nu verkozen door de leden van het congres van de brigade. Er waren echter geen

procedurele regels betreffende het verkiezingsproces. In de praktijk echter werden de

communeverantwoordelijken geselecteerd door de partijsecretarissen van de brigade en

geaccepteerd door het partijcomité van de commune. Gedurende De Culturele Revolutie werd

de commune vervangen door het revolutionaire comité12 en werden ‘de zestig artikels’

geschrapt. Na De Culturele Revolutie, op het derde plenum van het 11de congres van de

CCP13 in december 1977 bevestigde de regering opnieuw de werking van ‘de zestig

artikels’.14

12 Mao Zedong installeerde op 24 januari 1967 ‘de revolutionaire comités’. Het revolutionaire comité is een

drievoudige alliantie van de partij, het leger en de rode gardes. Zij vervingen tot het einde van de culturele revolutie (1976) de volkscommunes. KWOK-SING., L., A glossary of political terms of the People’s Republic of China, Hong Kong: The Chinese University Press, 1995, p. 210.

13 Het derde plenum van het 11de congres van de CCP vond plaats van 18 tot 22 december 1977 in Beijing. MACKERRAS, C., The New Cambridge Handbook of Contemporary China. Cambridge: Cambridge University Press, 2001, p. 87. 14 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 38-43.

8

3.2 De ontmanteling van de volkscommune

In de provincie Sichuan 四川 , kondigde de regering van het district Guanghan15 广汉 op 22

oktober 1979 een experiment af in verband met de reorganisatie van de administratie van de

volkscommune van Xianyang 咸阳. Ze vormden drie groepen uit de 22 bestuursleden van de

commune, volgens een specifieke functie: administratie, industrie en agricultuur. Door de

verdeling van de arbeid en het verminderen van de ambtenaren verhoogde de productie

drastisch16. Ten gevolge van het grote succes brak de commune van Xianyang begin april

1980 formeel met het communesysteem. De regering stuurde een team van inspecteurs,

behorend tot het Ministerie van Civiele Administratie, naar Xianyang voor nader onderzoek.

Een rapport werd opgemaakt en viel uit in het voordeel van het kamp van de hervormers.

Nadien werden tal van pilootprojecten opgezet in andere provincies en ook daar bleken de

experimenten positief.17 Het succes van de ontmanteling van de volkscommune plaveide de

weg voor het zelfbestuur van de dorpelingen en de grondwetswijziging van 198218. Deze

grondwetswijzing introduceerde het dorpscomité en verving de volkscommune door de

regering van de gemeente. 19

15 Het district Guanghan ligt in het noordoosten van de provincie Sichuan. ZHONGHUA RENMIN GONGHEGUO MINZHENGBU 中华人民共和国民政部 (het Ministerie van Civiele Administratie van de VRC), Zhonghua renmin gongheguo xingzheng quhuq tuji 中华人民共和国行政区划图集 (administratieve atlas van de VRC), Beijing 北京: Zhongguo ditu chubanshe 中国地图出版社 (Chinese cartografische uitgeverij), 2005, p. 85. 16 De output van de gewassen steeg met 5,8% en het inkomen per capita met 90 yuan in 1980 tegenover 1978. TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 48. 17 LIN 兢, K. 口吴, Zhongguo cunguan xuanze zouxiang ‘changtaihua’中国村官选举走向’常态化 (de

normalisering van de Chinese dorpsverkiezingen)’, gaoceng shengyin高层声音 (Hoog Geluid), 21 september 2007. 18 Voor nadere info omtrent de grondwetswijziging van1982, verwijs ik graag door naar hoofdstuk 4.2 De grondwetswijziging van 1982 op p. 14. 19 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 48-53.

9

3.3 Het belang van de ontmanteling van de volkscommune

Het verdwijnen van het communesysteem resulteerde in een administratieve instelling die

compleet verschillend was van de vorige. Ten eerste; werd de regering van de gemeente

opgewaardeerd en had deze geen volledige controle meer over het dorpsniveau. Voor het eerst

sinds de Grote Sprong Voorwaarts was er dus een vorm van autonoom zelfbestuur mogelijk.

Ten tweede werden deze dorpen economisch onafhankelijk. De invloed van de planeconomie

op de burger werd derhalve gereduceerd. Als laatste waren de dorpen nu zelf

verantwoordelijk voor het beheer van hun eigen productie en dagelijks bestuur. Bijgevolg

konden ze dan ook hun eigen vertegenwoordigers verkiezen.20

De verandering van de administratieve indeling van commune naar gemeente had niet plots

plaatsgevonden, dit was eerder de culminatie van jaren van inefficiënt beleid. Na het opstarten

van de communes in 1958 bleek al snel dat deze niet efficiënt waren. De afschaffing

gedurende de Culturele Revolutie en de heropbouw nadien, hadden een nefaste invloed en bij

eenieder, van dorpeling tot regerings- of partijlid, drong door dat er zich veranderingen

moesten aanbieden. De ontmanteling van de communes gaf dan ook een nieuwe opportuniteit

aan de dorpelingen om zelf initiatief te nemen tot het opzetten van een nieuwe organisatie van

zelfbestuur.21

De inefficiëntie van de volkscommune en de chaos die deze slechte bestuursvorm

teweegbracht was de directe aanleiding voor de installering van het dorpscomité op het

Chinese platteland aan de hand van de grondwetswijziging van 1982. Na de introductie van

het dorpscomité werd voor de goede werking van het dorpscomité ook de voorlopige

Organieke Wet op de Dorpscomités van 1987 goedgekeurd.

20TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 53-59. 21TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 53-59.

10

4. DE TOTSTANDKOMING VAN DE ORGANIEKE WET OP DE

DORPSCOMITES VAN DE VOLKSREPUBLIEK CHINA VAN 1998

Na de ontbinding van de volkscommunes in de Volksrepubliek China, ontstond er een

machtsvacuüm op lokaal vlak. Naderhand werd een omvangrijk debat gevoerd, waar tot op

heden over gediscussieerd wordt. Het betrof het toelaten van een grotere autonomie op lokaal

niveau, evenwel zonder dat de staat controle kon verliezen. In het begin van de jaren 1980

werd er daarop een innoverend antwoord gegeven met de invoering van het dorpscomité door

de constitutionele wijziging in 1982. In 1987 keurde het Nationaal Volkscongres dan een

voorlopige wet (de Organieke Wet op de Dorpscomités van de Volksrepubliek China

(proefwet)) goed, die aan alle 650 000 dorpen het recht gaf om om de drie jaar een

dorpscomité te verkiezen. Hierdoor werd de samenstelling van een verkozen dorpscomité

mogelijk. In 1998 werd de proefwet dan ook omgezet naar een permanente wet. De

achterliggende idee was dat revoluties en opstanden in het verleden altijd gestart waren in

rurale gebieden en de beste manier om deze te ontwijken dus was om aan dorpelingen de

mogelijkheid te bieden zelf hun leiders te kiezen.22

Vooral omwille van de verslechterende situatie op het platteland maar ook door de vraag van

de CCP naar een terugkeer naar ‘rule by law’ (fazhi 法治)23 na de Culturele Revolutie,

onderschreven de leiders en wetmakers van de CCP de initiatieven van de dorpen voor

zelfbestuur. In 1987 werd dan ook een voorlopige Organieke Wet afgekondigd om

dorpsverkiezingen te implementeren, wat uiteindelijk leidde tot de Organieke Wet op de

Dorpscomités van de Volksrepubliek China in 1998.24

22 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. i-v. 23 Tijdens de Culturele Revolutie (1966-1976) werd ‘rule by men’ (een regeersysteem waar de koers van een natie bepaald wordt door de mens, zonder wettelijke beperkingen.) toegepast in de Volksrepubliek China. Echter na de desastreuze gevolgen van de Culturele Revolutie besloot Deng Xiaoping (1904-1997) over te schakelen op ‘rule by law’ (een regeersysteem waar een natie over een set van regelgevingen beschikt die meestal zijn vastgelegd in een constitutie, dat de regels bepaalt voor de regering). De ‘rule of law’ bracht de reconstructie van partij- en staatinstituties met zich mee en de onderneming van een functionerend legaal systeem. YOUNG, N., C., Local People’s Congresses in China. Development and Transition, New York:Cambridge University Press, 2009, p. 9. 24 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 65-66.

11

4.1 De kieswet van 1979 en zijn herzieningen

Op het einde van de jaren 1970, na de Culturele Revolutie toonde de CCP opnieuw

belangstelling voor een effectief legislatief systeem, nadat een Chinees rechtsstelsel meer dan

10 jaar niet meer had bestaan. De dramatische gevolgen van de Culturele Revolutie brachten

de catastrofe aan het licht van ‘rule by men’ (renzhi人治), en als methode om deze praktijken

voorgoed te verhinderen, introduceerde de CCP ‘rule by law’. Deze ‘rule by law’ bracht de

reconstructie van partij- en regeringsinstellingen met zich mee en de opbouw naar een

doeltreffend legislatief systeem. Door een wijdverspreide, publieke twijfel aan de regering,

was de CCP verplicht grote aandacht aan het rechtstelsel in de VRC te besteden. De meest

belangrijke factor echter voor deze kentering was de introductie van de markteconomie in

1978. Door de markteconomie werd de Volksrepubliek China verplicht een eigen legaal

systeem te ontwikkelen en alleen door een effectief legaal systeem kon de VRC buitenlandse

investeerders aantrekken.25

Op 1 juli 1979, keurde de 2de sessie van het 5de Nationaal Volkscongres26 de kieswet voor het

Nationaal Volkscongres en de lokale volkscongressen goed. Deze wet was gebaseerd op de

kieswet van 1953. Zhen Peng27彭真 , de toenmalige voorzitter van het Politieke en

Legislatieve Comité van het Centrale Comité van de CCP28, vatte de wet als volgt samen. Als

eerste was er een nieuwe methode van nominatie, die elke organisatie samen met de CCP en

ook elke groep van drie of meer individuele kiezers toeliet om kandidaten te nomineren. Ten

tweede werd er een systeem van meerdere kandidaturen ingevoerd. Zo moest er bij elke

verkiezing een groter aantal kandidaturen zijn dan vacante plaatsen.29

25 YOUNG, N., C., Local People’s Congresses in China. Development and Transition,, p. 8-11. 26 De 2de sessie van het 5de NVC vond plaats van 18 juni tot 1 juli 1979. MACKERRAS, C., The New Cambridge Handbook of Contemporary China, p. 96. 27 Zhen Peng (1902-1997) was burgemeester van Beijing van 1951 tot 1966. Van 1983 tot 1988 was hij

voorzitter van het Permanent Comité van het NVC. Van 1979 tot 1982 was hij bovendien voorzitter van het Politieke en Legislatieve Comité van het Centraal Comité van de CCP. http://www.chinavitae.com/biography/Peng_Zhen, 22 mei 2010. 28 Het Politieke en Legislatieve Comité van het CC van de CCP is een organisatie onder de CCP die

verantwoordelijk is voor politieke en legale zaken. In de praktijk houdt dit orgaan toezicht op alle wettelijke handhavingautoriteiten, met inbegrip van de politiemacht. MACKERRAS, C., The New Cambridge Handbook of Contemporary China, p. 89.

29 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 71-72.

12

Als derde was er de uitbreiding van de directe verkiezingen naar de volkscongressen op

districtsniveau. Deze nieuwe wet elimineerde ook het opsteken van handen als kiesmethode

en gebood vanaf dan het kiesgeheim. Ook de kiesvereisten veranderden, de wet schreef voor

dat een kandidaat verkozen moest worden met een simpele meerderheid van stemmen van de

geregistreerde kiezers. Deze wet werd twee maal geamendeerd.30

In 1982 werd een eerste amendement ingediend. Ten eerste herorganiseerde dit amendement

de stedelijke en landelijke verhouding voor het Nationaal Volkscongres. Zo werd een meer

gelijke verhouding nagestreefd. De nieuwe wet verbood ook directe campagnemethodes:

alleen het kiescomité was verantwoordelijk om kandidaten voor te stellen, anderen konden dit

slechts indien het kiescomité hiermee akkoord ging. Het amendement dat de vrije campagne

bande was ingegeven door een conservatieve strekking. Vele studenten in Beijing 北京

gebruikten in de jaren 1979-1980 de vage bewoordingen omtrent vrije campagne uit de wet

van 1979 om op de campussen ‘Westerse campagnes’ te voeren. In die publieke debatten

werd dan ook veel kritiek gespuid op het beleid. Bij het indienen van het amendement werden

de campagnemethodes dan ook aan banden gelegd. De kandidaten moesten ook geen

meerderheid van de stemmen meer behalen; het verwerven van ‘de meeste stemmen’ werd als

voldoende beschouwd.31

Het tweede amendement, ingediend en goedgekeurd in 1986, verhoogde de vereisten om te

nomineren met de bedoeling het aantal nominaties te drukken. In plaats van drie of meer

individuele kiezers, moesten vanaf dan tien of meer individuele kiezers iemand nomineren om

geldig te zijn. Het tweede amendement herbevestigde ook het principe van meerdere

kandidaturen en wijzigde de vereisten voor kandidaten om een verkiezing te winnen opnieuw;

een verkiezing was geldig indien meer dan de helft van de geregistreerde kiezers kwam

opdagen en een kandidaat won een verkiezing indien hij meer dan de helft van de stemmen

kon verzamelen.32

30 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 71-72. 31 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 72-73. 32 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 72.

13

Twee erg belangrijke kiesprincipes waren nu in de wet opgenomen, het stemgeheim en het

systeem van meerdere kandidaten. Maar ook de nominatie door individuele kiezers was een

belangrijke verbetering. Ondanks de vooruitgang telde de kieswet van 1979 toch serieuze

gebreken, voornamelijk een tekort aan operationele onderdelen. Ten eerste waren er geen

procedurele regels om te garanderen dat kiezers geheim konden stemmen. Daardoor

beschouwden kiezers stemmen slechts als een pure formaliteit. Ten tweede ontbrak het in de

wet aan procedurele regels om de nominatie en de selectie van kandidaten te organiseren. Ten

derde was het principe dat kiescomités de kandidaten introduceren niet geheel zuiver. Het gaf

de kiezers beperkte en indirecte informatie in verband met de kandidaten. Bovendien was er

ook een risico dat de verspreide informatie beïnvloed werd; de kiescomités werden immers

ook gecontroleerd door de CCP en de staat.33

Hoewel het dorpscomité pas in 1982 in de grondwet werd opgenomen en de verkiezingen

voor het dorpscomité pas in 1987 door de ratificatie van de voorlopige Organieke wet op de

dorpscomités mogelijk werden, heeft de kieswet van 1979 voor het Nationale Volkscongres

en de lokale volkscongressen een belangrijke invloed uitgeoefend op deze wet. Ze

introduceerde immers democratische principes die in de vorige kieswet van 1953 niet

opgenomen waren. Zo liet deze wet de verkiezingen in China al een stapje verder staan op het

electorale, democratische continuüm.

33TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 74-75.

14

4.2 De grondwetswijziging van 1982

In 1982 werd de grondwet gewijzigd. Men wou de economische en politieke veranderingen

die de VRC onderging documenteren en legaliseren.34 Dorpscomités en dorpsverkiezingen

waren sinds 1982 opgenomen in de constitutie van de Volksrepubliek China.35

Sinds 1981 waren dorpelingen gestart met het installeren van verschillende bestuursorganen

op lokaal niveau. Aan deze organen werden verschillende namen gegeven en ze werden

gevormd door verschillende regels en hadden verschillende functies. De eerste initiatieven

werden gestart in de Luocheng36罗城 en Yishan37宜州 districten van Guangxi 广西. Deze

spontane beweging van dorpelingen werd aangezet door de snel verslechterende sociale

omstandigheden als resultaat van het machtsvacuüm na de ontmanteling van de

volkscommunes.38

Het Nationaal Volkscongres en het Ministerie van Civiele administratie stuurden eind 1981,

op aanraden van Zhen Peng, een missie uit om deze nieuwe ontwikkeling op lokaal niveau te

analyseren. Het verslag toonde aan dat meer experimenten noodzakelijk waren voor een

grondige evaluatie. Zhen Peng diende als gevolg een amendement in op de grondwet, zodat

de dorpscomités en de dorpsverkiezingen in het gehele land geïmplementeerd konden worden.

Het nieuwe artikel 111 van de constitutie van de VRC stipuleerde dat het dorpscomité een

massaorganisatie is op basisniveau voor het zelfbestuur van de dorpelingen. De voorzitter, de

vicevoorzitters en de leden worden verkozen door de dorpelingen. De formele relatie tussen

het dorpscomité en de lokale partijafdeling zou moeten gedefiniëerd worden door andere,

relevante wetten.39

34 HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’ in HSU, C., S. (reds.), Understanding China’s Legal System. New York and London: New York University Press, 2003, p. 297-300. 35 The constitution of the People’s Republic of China, Beijing: Foreign Languages Press, 1983, p. 80. 36 Het Luocheng district ligt in het noordwesten van de provincie Guangxi. ZHONGHUA RENMIN GONGHEGUO MINZHENGBU 中华人民共和国民政部 (het Ministerie van Civiele Administratie van de VRC), Zhonghua renmin gongheguo xingzheng quhuq tuji 中华人民共和国行政区划图集 (administratieve atlas van de VRC), p. 35-36. 37 Het Yishan district ligt in het noorden van de provincie Guanxi. ZHONGHUA RENMIN GONGHEGUO

MINZHENGBU 中华人民共和国民政部 (het Ministerie van Civiele Administratie van de VRC), Zhonghua renmin gongheguo xingzheng quhuq tuji 中华人民共和国行政区划图集 (administratieve atlas van de VRC), p. 35-36.

38 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 59-60. 39 The constitution of the People’s Republic of China, Beijing: Foreign Languages Press, 1983, p. 80.

15

Het dorpscomité staat in voor bemiddeling, publieke veiligheid, volksgezondheid en het

management van sociale voorzieningen. Ze zijn ook verantwoordelijk om de opinies en de

vragen van de dorpelingen door te geven aan hogere regeringsinstanties.40 In december 1982,

keurde de 5de sessie van het 5de Nationaal Volkscongres41 deze grondwetswijziging bijgevolg

goed.42 Deze grondwetswijziging voorzag dus in de legale fundering voor de ontwikkeling

van de dorpscomités en hun verkiezingen.43

In 1983, na de grondwetswijziging van 1982, werd de volkscommune bijgevolg officieel

vervangen door de regering van de gemeente. De gemeente was nu het basisniveau van de

regering. In elke gemeente werden verschillende dorpscomités opgezet, die de plaats innamen

van de productiebrigades. De productieteams werden vervangen door het huishoudsysteem44.

De dorpscomités werden aanzien als het zelfbestuur van de dorpen en maakten dus geen deel

uit van de regering van de gemeente, alhoewel wel verwacht werd dat ze de gemeente zouden

assisteren bij de uitvoering van het staatsbeleid. Administratief stonden de dorpscomités wel

nog onder de controle van de regering van de gemeente. Op dorpsniveau waren er zodoende

twee organisaties, de lokale afdeling van de CCP en het dorpscomité. De lokale tak van de

partij bestond uit drie à vijf partijleden en zij stonden onder de controle van het partijcomité

van de gemeente. Het dorpscomité zelf bestond uit drie à zeven leden en zij waren het

administratieve orgaan van het dorp en belast met de uitvoering van het dagelijks bestuur.45

In 1983 stelden ambtenaren van het Ministerie van Civiele Administratie een document op dat

later bekend werd als document nr. 35 van het Centraal Comité: ‘omzendbrief in verband met

de scheiding van de administratie van de regering en het management van de communes en de

onderneming van de regering op gemeentevlak’. Dit document herbevestigde het gebruik van

dorpscomités en wees aan dat het dorpscomité een autonome organisatie was en overal in het

land geïmplementeerd moest worden.46

40 The constitution of the People’s Republic of China, Beijing: Foreign Languages Press, 1983, p. 80. 41 De 5de sessie van het 5de NVC vond plaats van 26 november tot 10 december 1982. MACKERRAS, C., The New Cambridge Handbook of Contemporary China, p. 96. 42 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 76. 43 HE, B., Rural democracy in China: the role of village elections, p. 24. 44 Het huishoudsysteem werd op het platteland geïmplementeerd in 1982. Door dit systeem werden lokale managers verantwoordelijk gehouden voor de winst en/of het verlies van hun ondernemingen, zij waren namelijk geen eigendom meer van de staat. KWOK-SING., L., A glossary of political terms of the People’s Republic of China, p. 99. 45 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 48-53. 46 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 76-77.

16

4.3 De voorlopige wet van 1987

Op 12 januari 1987 werd de proefversie van de Organieke Wet van de Dorpscomités van de

Volksrepubliek China goedgekeurd door het Nationaal Volkscongres. Gedurende het

langdurige, moeilijke legislatieve proces werden verhitte debatten gevoerd tussen de

hervormers en de oppositie.47 Na een uitgebreide studie van de 21 artikels van de wet, wordt

de ontwikkeling van de electorale instelling geanalyseerd. Gedurende de implementatie van

de wet werden enkele significante problemen blootgelegd. Na een grondige evaluatie van de

wet kon men dan ook besluiten dat er een dringende noodzaak was aan een afdwingbare wet.

4.3.1 Het legislatieve proces

Gedurende het legislatieve proces heerste veel controverse . Ten eerste domineerde er scepsis

over het concept van zelfbestuur. De oppositie wees erop dat zelfbestuur erg ver lag van de

rurale realiteit. Er waren geen voorbereidingen getroffen en de dorpelingen hadden niet de

capaciteiten, noch de wens om zichzelf te besturen. De oppositie gebruikte dus dezelfde

argumenten die reeds tegen de kieswet van 1953 opgeworpen werden. Voorstanders

geloofden daarentegen dat het verschaffen van directe verkiezingen een nieuwe ontwikkeling

was in het beleid van de CCP, die in tijden van hervorming de basisdemocratie en het

zelfbestuur wou promoten.48

Een tweede vrees was het verliezen van staatscontrole op lokaal vlak. Men dacht dat de

capaciteiten van de regering op gemeenteniveau om het dorpscomité te overzien in grote

mate zou verzwakken, wat kon leiden tot onverschilligheid op lokaal niveau tegenover het

centraal gezag.49

47 The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’, Chinese Law and Government, vol. 34, nr. 4, 2001. 48 O’BRIEN, K., LI, L., ‘Accomodating ‘democracy’ in a One-Party State: Introducing Village Elections in China, The China Quarterly, nr. 162, 2000, p. 470-475. 49 O’BRIEN, K., LI, L., ‘Accomodating ‘democracy’ in a One-Party State: Introducing Village Elections in China, The China Quarterly, nr. 162, 2000, p. 470-475.

17

Ten derde verzette men zich ook tegen de verkiezingen als middel tot selectie van kandidaten.

Door de dorpsverkiezingen zou de regering van de gemeente haar macht verliezen om

dorpsambtenaren aan te duiden. Een ander punt van discussie betrof de vrees van de oppositie

dat mensen die macht wilden, aan de macht konden komen, maar toegewijde partijleden de

macht zouden ontzegd worden. De voorstanders voerden aan dat men door middel van

verkiezingen een beter middel had om capabele leiders te verkiezen en dat dorpelingen meer

verbonden waren met deze verkozen leiders simpelweg omdat deze verkozen waren om hen te

dienen.50

Als vierde waren er ook grote meningsverschillen betreffende de functies van het

dorpscomité. De oppositie vreesde dat het dorpscomité niet grondig de plichten en taken van

de staat zou uitvoeren, omdat ze in de eerste plaats benoemd was om zich bezig de houden

met zaken gerelateerd aan het dorp. Aanhangers beweerden dan weer dat het net het

omgekeerde was: zij geloofden dat de verkozen ambtenaren, wegens een enthousiast

engagement de staatsnoden veel beter zouden beantwoorden.51

Ten vijfde waren er ook een groot aantal mensen die suggereerden dat het dorpscomité het

gezag zou ondermijnen van het partijcomité van het dorp. Vooral over de relatie tussen deze

twee organisaties werd grondig gedebatteerd. In het ontwerp van de wet stond een relatie van

begeleiding (zhidao guanxi 指导关系 ) opgeschreven, wat neerkwam op een indirecte,

wederzijdse en onafhankelijke relatie.52

50 O’BRIEN, K., LI, L., ‘Accomodating ‘democracy’ in a One-Party State: Introducing Village Elections in China, The China Quarterly, nr. 162, 2000, p. 470-475. 51 O’BRIEN, K., LI, L., ‘Accomodating ‘democracy’ in a One-Party State: Introducing Village Elections in China, The China Quarterly, nr. 162, 2000, p. 470-475. 52 O’BRIEN, K., LI, L., ‘Accomodating ‘democracy’ in a One-Party State: Introducing Village Elections in China, The China Quarterly, nr. 162, 2000, p. 470-475.

18

Door deze grote oppositie, kostte het veel tijd en energie voor de wet geratificeerd werd. Het

hele proces duurde in totaal drie jaar. Het Departement voor Civiele Zaken onder het

Ministerie van Civiele Administratie vervolledigde in 1984 een eerste wetsontwerp, getiteld

‘Organieke reguleringen voor dorpscomités’. Dankzij belangrijke commentaren en input van

andere ministeries werd dit eerste ontwerp grondig aangepast. In totaal maakte het Ministerie

voor Civiele Administratie zes ontwerpen. Het uiteindelijke document, ‘de voorlopige wet’,

werd goedgekeurd door het Politieke en Legislatieve Comité van het Centrale Comité van de

CCP op 8 april 1986. Daarna zond het Ministerie voor Civiele Administratie het document

door naar het Legislatieve Bureau van de Staatsraad53. Deze zond het dan weer door naar het

Permanent Comité van het Nationaal Volkscongres voor een laatste revisie. Op 12 januari

1987 werd het dan officieel goedgekeurd door het Permanent Comité van de CCP. Op 1 juni

1988 ging deze wet van kracht.54 Deze lange tijdsspanne was een duidelijke indicator voor het

moeilijke verloop van de totstandkoming van de wet.55

53 Het Legislatieve Bureau van de Staatsraad is een administratief orgaan onder de Staatsraad dat de premier

legale adviezen geeft en administratieve wetten uitschrijft voor de regeringsorganen. MACKERRAS, C., The New Cambridge Handbook of Contemporary China, p. 103.

54 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 77-78. 55 HE, B., Rural democracy in China: the role of village elections, p. 24-25.

19

4.3.2 Artikelsgewijs commentaar

Deze bondige wet bestond uit 21 artikels. Het is duidelijk te zien aan de hand van het

legislatieve proces dat de wet een grote afweging was tussen de belangen van voorstanders en

tegenstanders.56

Het voornaamste doel van de wet was het garanderen van zelfbestuur op lokaal niveau,

gevrijwaard in artikel 1. Ook de promotie van de socialistische democratie op het platteland

werd neergeschreven in dit artikel. Deze clausule was een duidelijk voorbeeld van de strijd

die gevoerd werd om het begrip zelfbestuur. Zelfbestuur werd letterlijk vernoemd, maar ook

getemperd door het gebruik van het begrip van de socialistische democratie direct erna. Als

laatste werd toegevoegd dat deze wet geformuleerd was in overeenkomst met de grondwet

van de Volksrepubliek China.57

Artikel 2 van deze wet stelde dat het dorpscomité een basisorganisatie is op het platteland, die

autonoom was en instond voor eigen bestuur, eigen opvoeding en eigen voorzieningen. De

functies van het dorpscomité was dus om zaken zoals productie, publieke voorzieningen,

volksgezondheid en bemiddeling te managen. Bovendien moest het dorpscomité de

vertegenwoordiging van het dorp op hogere niveaus regelen.58

56 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’, Chinese Law and Government, vol. 34, nr. 4, 2001. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305. 57 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305. 58 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305.

20

De wet definieerde ook nadrukkelijk in artikel 3 dat de regering van de gemeente enkel

begeleiding, steun en assistentie mocht verlenen aan het dorpscomité. Dit artikel belichaamde

duidelijk de vrees die voorstanders van de dorpscomités hadden dat de regering van de

gemeente het dorpscomité zou overheersen. Nu staat er duidelijk vermeld dat ze enkel

begeleiding, steun en assistentie mogen verlenen . Een totaal onafhankelijke relatie bleek

anderzijds ook onmogelijk aangezien de regering bevreesd was staatscontrole op lokaal

niveau te verliezen. Anderzijds moest het dorpscomité de regering van de gemeente helpen bij

het uitvoeren van het gemeentebeleid. Dit verhinderde dat de dorpscomités autonome

stadstaatjes zouden worden en eventueel zouden weigeren het beleid van de gemeente uit te

voeren. Over de relatie tussen het dorpscomité en de lokale partijafdeling werd echter niets

neergeschreven. In het wetsontwerp was een relatie van begeleiding voorgesteld. Omwille van

de verhitte discussies, werd er hieromtrent echter niets genoteerd.59

Artikel 4 stipuleerde dat het dorpscomité het dorp moest stimuleren om een coöperatieve

economie te ontwikkelen. Het moest de productie van het dorp coördineren, de socialistische

productie promoten en de socialistische goedereneconomie implementeren op het platteland.

Bovendien moest ze de onafhankelijkheid van de economische eenheden van het dorp

respecteren. Ook de legale eigendomrechten van de dorpelingen moest ze vrijwaren. In

overeenkomst met de wet mocht het dorpscomité daarenboven beschikken over alle gronden,

ondernemingen en natuurlijke bronnen die collectief gerund werden door het dorp.60

In artikel 5 werd neergeschreven dat het dorpscomité de grondwet, alle andere wetten en

reguleringen en het staatsbeleid moest propaganderen. Het had de belangrijke taak om de

dorpelingen op te voeden en hen te leren wat hun rechten en plichten waren. Hier werd

nogmaals benadrukt dat het dorpscomité zelf de taak had de burgers informatie te verschaffen

in verband met de verkiezingen. De oppositie ging er immers van uit dat de burgers helemaal

nog niet klaar waren voor rechtstreekse verkiezingen. Deze taak werd dus door dit artikel

overgelaten aan het dorpscomité.61

59 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305. 60 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305. 61 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305.

21

Artikel 6 schreef voor dat in dorpen met een etnische diversiteit het dorpscomité als taak had

het respect tussen de verschillende etnische groepen aan te moedigen. 62

In artikel 7 werd beschreven dat het dorpscomité moest samengesteld worden volgens het

woonpatroon, de populatiegrootte en de gemakkelijkste manier om zelfbestuur te voorzien.

Normaal gezien moest een dorpscomité opgericht worden in een natuurlijk dorp. Aan

meerdere kleinere dorpen werd echter de mogelijkheid geboden samen een dorpscomité te

vormen. Aan de andere kant mochten grotere dorpen ook verschillende dorpscomités

oprichten. De oprichting en de ontbinding van een dorpscomité en zijn juridische grenzen

moesten na discussie in het dorpscomité voorgelegd worden aan de regering van de gemeente

voor revisie en werden nadien nogmaals doorgestuurd naar de regering van het district voor

officiële goedkeuring.63

Artikel 8 stipuleerde dat een dorpscomité moest bestaan uit 3 tot 7 leden, waaronder één

voorzitter en één of meerdere vicevoorzitters. Ook een bepaald aantal vrouwen moest

opgenomen worden in dit orgaan. In dorpen met een etnische diversiteit moesten eveneens

kandidaten uit deze etnische minderheden worden verkozen. Leden van het dorpscomité

mochten hun professionele bezigheden verder uitoefenen. Daarnaast konden ze ook een

vergoeding ontvangen voor hun kosten.64

62 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305. 63 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305. 64 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305.

22

Artikel 9 bevatte het belangrijkste principe uit deze wet. De leden van het dorpscomité

moesten rechtstreeks verkozen worden voor een termijn van drie jaar en ze konden zich

bovendien herkiesbaar stellen. Iedere dorpeling die de leeftijd van 18 jaar bereikt had,

ongeacht zijn ras, geslacht, beroep, familiale achtergrond, religie, onderwijsniveau, financiële

situatie of verblijfsduur in het desbetreffende dorp, had het recht om te stemmen en het recht

om zich verkiesbaar op te stellen. Enkel voor diegenen die ontzet waren uit hun burgerlijke

rechten door de wet, was het uitgesloten actief of passief deel te nemen aan de verkiezingen.

In dit artikel werd een vrije nominatie gevrijwaard: iedere dorpeling kon zich vanaf nu

verkiesbaar stellen. De CCP had vanaf nu volgens de wet geen recht meer om kandidaten

voor te stellen of te weigeren.65

De dorpsassemblee, uitgelegd in artikel 10, was een orgaan bestaande uit alle dorpelingen

vanaf 18 jaar en ouder. De dorpsassemblee kon bijgewoond worden door alle dorpelingen

vanaf 18 jaar of ook door de verantwoordelijke van ieder huishouden. Wanneer nodig, konden

bedrijven, instituten en niet-gouvernementele organisaties ook uitgenodigd worden om deel te

nemen aan deze vergadering. Een resolutie van dit orgaan moest goedgekeurd worden door

meer dan de helft van de dorpelingen die ouder waren dan 18 jaar of door meer dan de helft

van de verantwoordelijken van de huishoudens. Het dorpsassemblee fungeerde in feite als de

legislatuur van het dorp. De dorpelingen konden in deze vergadering immers voorstellen

welke maatregelen ze wenselijk of noodzakelijk achtten.66

Artikel 11 bevatte de bepaling dat het dorpscomité verantwoordelijk was tegenover de

dorpsassemblee en zijn werk moest rapporteren aan dit orgaan. Ook was het dorpscomité

verantwoordelijk om de dorpsassemblee samen te roepen en voor te zitten. De

dorpsassemblee werd samengeroepen indien 1/5de van de dorpelingen erom verzochten.

Verder had het dorpsassemblee ook de macht om leden van het dorpscomité te ontslaan en

nieuwe verkiezingen te houden, maar moest het dorpsassemblee verplicht geïnformeerd

worden in verband met zaken die de gehele bevolking van het dorp aanbelangden. Het

dorpsassemblee was er dus ook om de macht van het dorpscomité te beperken.67

65 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305. 66 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’ , p. 301-305. 67 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305.

23

Artikel 12 stipuleerde dat het dorpscomité de meerderheidsregel moest hanteren wanneer het

beslissingen nam. Het dorpscomité moest de mening van de massa aanhangen, het moest op

een democratische manier werken en openstaan voor afwijkende meningen. Bovendien mocht

het zeker niemand dwingen een bepaalde mening aan te hangen.68

In artikel 13 werd nogmaals herhaald dat de leden van het dorpscomité de constitutie, alle

andere wetten en reguleringen en het staatsbeleid moesten respecteren. Ze moesten eerlijk

handelen en de dorpelingen fatsoenlijk behandelen.69

Wanneer noodzakelijk, voorzag artikel 14 in de oprichting van subcomités voor bemiddeling,

publieke veiligheid, volksgezondheid, enz. Leden van het dorpscomité mochten zetelen in

deze subcomités.70

Artikel 15 verklaarde dat het dorpscomité ook een aantal kleine dorpsgroepen mocht

oprichten. Het hoofd van deze groepen moest verkozen worden op een meeting van een kleine

dorpsgroep. Deze kleine dorpsgroepen waren een middel om de communicatie tussen de

dorpelingen en het dorpscomité in grote dorpen te vergemakkelijken.71

Artikel 16 schreef een aantal zaken voor in verband met burgerlijke verordeningen.

Burgerlijke verordeningen moesten eerst besproken worden in de dorpsassemblee en nadien

zelfs goedgekeurd worden door de regering van de gemeente. Het dorpscomité zelf was

evenwel verantwoordelijk voor de coördinatie en uitvoering van deze burgerlijke

verordeningen. In geen geval mochten deze verordeningen in strijd zijn met de grondwet

en/of andere wetten.72

68 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305. 69 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305. 70 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305. 71 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305. 72 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305.

24

Artikel 17 bepaalde dat de fondsen noodzakelijk voor het dorpscomité, moesten verzameld

worden uit dorpseigen economieën of aangeboden vanwege de dorpelingen zelf. Maar zonder

twijfel moest elke werving van een fonds besproken en beslist worden in de dorpsassemblee.

Een verdere bepaling onder artikel 17 stelde bovendien dat het dorpscomité met regelmatige

intervallen zijn financiën moest publiceren, wat controle door het dorpsassemblee mogelijk

maakte.73

Artikel 18 bepaalde dat dorpelingen die ontzet waren uit hun burgerlijke rechten,

overeenkomstig de wet, onder de voogdij van een kleine dorpsgroep geplaatst moesten

worden. Het dorpscomité zou hen controleren, opvoeden en helpen.74

Artikel 19 schreef voor dat leden van regeringsorganen, leden van het leger en personeel van

staatsbedrijven die in het dorp werken, maar er niet geboren waren, geen lid mochten worden

van een organisatie onder het dorpscomité. Werknemers die niet in het dorp geboren waren en

werkten in collectief gerunde bedrijven die niet uitgebaat werden door het dorp, konden zelf

kiezen of ze lid wilden worden van een organisatie onder het dorpscomité of niet, maar ze

moesten de burgerlijke verordeningen van het dorp wel gehoorzamen. Wanneer het

dorpscomité zaken aangaande hen besliste, moesten ze ingaan op de uitnodiging van het

dorpscomité om de vergadering bij te wonen. De reden waarom de hierboven vermelde

personen geen lid mochten worden van organisaties onder het dorpscomité is om vermoedens

van inmenging of beïnvloeding uit te sluiten. De kwestie van wie nu wel en wie nu niet

gekwalificeerd was als ‘dorpeling’ en dus stemrecht had en het recht had zich verkiesbaar te

stellen ligt erg gevoelig. Door de toenemende mobiliteit van de Chinese bevolking werd dit

probleem echter nog penetranter.75

In artikel 20 werd gestipuleerd dat de permanente comités van de volkscongressen van de

provincies, autonome regio’s en de speciale administratieve regio’s zelf procedures mochten

implementeren die verenigbaar waren met de wet en de specifieke lokale omstandigheden.76

Artikel 21 bepaalde de datum waarop de wet van kracht ging: 1 juni 1988.77 73 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305. 74 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305. 75 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305. 76 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’ , p. 301-305.

25

4.3.3 De ontwikkelingen onder het Ministerie voor Civiele Administratie

Omdat de Volksrepubliek China een zwakke legale infrastructuur had en een inerte rechtsstaat

was, had de VRC geen eigen legaal mechanisme om de voorlopige wet af te dwingen. Als

remedie hiervoor werd de Divisie voor Lokale Regeringen onder het Ministerie voor Civiele

Administratie78 opgewaardeerd tot het Departement voor Lokale Regeringen, onder het

Ministerie voor Civiele Administratie. Hieronder werd dan een Rurale Divisie opgericht die

instond voor het dorpscomité en de dorpsverkiezingen. 79 Deze Rurale Divisie was

verantwoordelijk voor alle zaken die te maken hadden met het dorpscomité en de

dorpsverkiezingen. Zowel promotie, verspreiding, opvolging, implementatie als evaluatie

behoren tot de taken van deze divisie.80

De wet van 1987 gaf de macht aan het permanent comité van het volkscongres van iedere

provincie om maatregelen uit te werken. De provinciale overheden zijn gemachtigd om een

eigen wetgeving door te voeren, zolang die niet in conflict treedt met het centrale

legislatief.81 De provinciale departementen van het Ministerie voor Civiele Administratie

moesten dus een provinciale reglementering ontwerpen. Vaak waren deze ambtenaren

verantwoordelijk voor de basisstructuur en de inhoud van het wetsontwerp. Wanneer het

ontwerp vervolledigd was, legden de departementen het voor aan de lokale regeringen voor

commentaar en input. Na deze opmerkingen werd het desbetreffende ontwerp aangepast en

stuurden ze het door naar het Legaal Bureau van de provinciale regering. Na een grondige

controle door dit regeringsorgaan werd het wetsontwerp voorgelegd aan het permanent comité

van het provinciale volkscongres voor een definitieve goedkeuring.82

77 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 301-305. 78 Het Ministerie voor Civiele Administratie behoord tot de jurisdictie van de Staatsraad. Het werd opgericht in

1978 en is verantwoordelijk voor sociale en administratieve zaken. MACKERRAS, C., The New Cambridge Handbook of Contemporary China, p. 98.

79 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p 128-140. 80 Zhonghua renmin gongheguo minzhengbu 中华人民共和国民政部 (het Ministerie voor Civiele Administratie van de VRC) (2000). Geraadpleegd op 2 april 2010 op het World Wide Web: http://zqs.mca.gov.cn/article/jgzn/ 81 MACKERRAS, C., The New Cambridge Handbook of Contemporary China, p. 99. 82 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 92-102.

26

4.3.4 De implementatie

Het duurde erg lang vooraleer het nieuwe systeem van dorpsverkiezingen geaccepteerd werd

in het hele land. In 1988 implementeerden slechts twee provincies (Fujian 福建 en Zhejiang

浙江) provinciale reguleringen. In 1989 pasten vier provincies provinciale reguleringen toe

(Gansu 甘肃, Guizhou 贵州, Hubei 湖北 en Hunan 湖南), in 1990 volgden vijf andere

provincies (Hebei 河北, Heilongjiang 黑龙江, Liaoning 辽宁, Qinghai 清海 en Shaanxi 陕

西), Tianjin 天津, Shanxi山西, Sichuan, Jilin 吉林 en Xinjiang 新疆 volgden in 1991, net als

Shandong 山东, Henan 河南, Binnen-Mongolië ( Neimenggu 内蒙古 en Anhui 安徽 in 1992,

Tibet ( Xizang西藏 ) in 1993 en Jiangsu 江苏 en Jiangxi 江西 in 1994 en als laatste volgde

ook Beijing. Tegen het einde van 1997, 10 jaar na de afkondiging van de wet hadden 25 van

de 31 provincies, autonome regio’s en speciaal administratieve regio’s

implementatiemaatregelen geadopteerd. Shanghai 上海, Guangdong 广东, Yunnan 云南,

Hainan 海南 , Guangxi en Chongqing 重庆 slaagden er niet in provinciale regels en

procedures op te stellen.83

Iedere provincie stipuleerde ook zijn eigen specifieke, wettelijke maatregelen zodat er

provinciaal gezien enorm grote verschillen ontstonden tussen procedurele regels.84 Zo besloot

Sylvia Chan na onderzoek in het Xiangtan85湘潭 district te Hunan dat de registratie van de

kiezers gedaan werd door de verantwoordelijke van het gezin. Hij gaf de namen van alle

stemgerechtigde familieleden door aan de boekhouding van het dorpscomité. Enkele dagen

later werd de rol met namen publiekelijk gemaakt en hadden de dorpelingen enkele weken om

veranderingen aan te brengen.86

83 HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 303. (Voor

een structurele analyse van de implementatiesnelheid van de Organieke Wet op de Dorpscomités in relatie met de lokale economische ontwikkeling, verwijs ik graag door naar hoofdstuk 6: Implementatie van de wet.)

84 HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 303. 85 Het district Xiangtan ligt in het oosten van de provincie Hunan. ZHONGHUA RENMIN GONGHEGUO

MINZHENGBU 中华人民共和国民政部 (het Ministerie van Civiele Administratie van de VRC), Zhonghua renmin gongheguo xingzheng quhuq tuji 中华人民共和国行政区划图集中华人民共和国行政区划图集 (administratieve atlas van de VRC) , p. 166-167.

86 CHAN, S., ‘Research notes on villagers’ committee election: Chinese-style democracy’, Journal of Contemporary China, vol. 7, nr. 19, 1998.

27

Daarentegen concludeerde Susan Lawrence na een doorlichting van het Zhao87赵 district in

Hebei dat de registratie van de dorpelingen daar individueel moest gebeuren, voor een

bepaalde datum. Na deze vooropgestelde datum was het niet meer mogelijk zichzelf te

registeren.88

Om het wijdverspreide gebruik van verschillende vormen van implementatie aan te klagen,

vaardigde het Ministerie van Civiele Administratie negen omzendbrieven uit om de

bekrachtiging van de wet beter te leiden. Bovendien gebruikten ze nog twee strategieën. Een

eerste was een omzendbrief om model- of demonstratiedorpen89 te promoten. Daardoor

konden talrijke succesvolle initiatieven publiek gemaakt worden. Een tweede was de

publicatie van nationale procedurele richtlijnen voor de verkiezingen van het dorpscomité, om

de standaardisatie van de implementatie te bevorderen.90

Zhenyao Wang 震要王, de directeur van de Rurale Divisie onder het Departement voor

Lokale Regeringen van het MCA besloot in een rapport dat de implementatie van de

Organieke Wet op de Dorpscomités enkele primaire problemen kende. Ten eerste kende de

implementatie een ongelijke ontwikkeling doorheen het land. De meeste provincies

adopteerden reeds provinciale implementatiemaatregelen, maar andere zoals Shanghai en

Guangdong nog steeds niet. Een tweede probleem was de onverschilligheid van district- en

gemeenteambtenaren tegenover het dorpscomité en daaruit volgde dan een negatieve houding

tegenover de implementatie. Ten derde was de implementatie in sommige provincies een

formaliteit geworden. Daardoor kon in sommige dorpen het politieke initiatief van de

dorpelingen niet gemotiveerd zijn, bijvoorbeeld wanneer zelfnominatie strikt verboden was.91

87 Het Zhao district ligt in het midden van de provincie Hebei. . ZHONGHUA RENMIN GONGHEGUO

MINZHENGBU 中华人民共和国民政部 (het Ministerie van Civiele Administratie van de VRC), Zhonghua renmin gongheguo xingzheng quhuq tuji 中华人民共和国行政区划图集中华人民共和国行政区划图集 (administratieve atlas van de VRC), p. 103-104.

88 LAWRENCE, S., V., ‘Democracy, Chinese Style’, The Australian Journal of Chinese Affairs, nr. 32, 1994. 89 Onder de moeilijke implementeringomstandigheden, was de beste aanpak om de Organieke Wet op de

Dorpscomités te implementeren volgens het MCA de selectie van een enkele dorpen waar men zou experimenteren met dorpsverkiezingen. Deze dorpen zijn de zogenaamde demonstratiedorpen. Als ze succesvol waren, konden deze dorpen als model dienen en de verkiezingen uitbreiden naar andere dorpen. TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 134.

90 LI, L., ‘The empowering effect of Village Elections in China’, Asian Survey, vol. 34, nr. 4, 2003. 91 WANG, Z., ‘Report on the national implementation of the Organic Law on Villager Committees’., Chinese Law and Government, vol. 34, nr. 4, 2001.

28

Ten vierde wisten vele provincies ook niet hoe ze de wet precies moeten implementeren. Het

vijfde probleem hing hiermee samen, namelijk dat er niet veel concrete assistentie en

specifieke instructies voor handen waren. We kunnen dus besluiten dat de implementatie een

langdurig proces voorstelt dat vele provinciale verschillen met zich meebrengt.92

4.3.5 Evaluatie

Gedurende het legislatieve proces waren de wetmakers erg behoedzaam tegenover de

oppositie, zodat ze veel belang hechtten aan de overweging van de betekenis van het begrip

zelfbestuur. Daardoor lieten ze de concrete creatie van regels en procedures met betrekking

tot de verkiezingen over aan het oordeel van de lokale, provinciale regeringen. Door deze

maatregel was het logisch dat de verkiezingen onregelmatig plaatsvonden, er vele variaties

bestonden en er geen standaardisatie was op het vlak van de implementatie. Zhen Peng

waarschuwde dan ook dat de implementatie een moeilijke en langdurige taak zou zijn, die

gradueel moest verlopen. Deze aanpak zou het mogelijk maken om waardevolle ervaring op

te doen en te leren van de fouten om uiteindelijk de tijdelijke wet te herzien en om te zetten in

een permanente wet.93

Toch legde de voorlopige wet van 1987 een institutionele basis voor het zelfbestuur en de

verkiezingen op lokaal niveau in de VRC. De onvolkomenheden waren allicht te wijten aan

de stijve oppositie, aan de premature omstandigheden, aan de onvolledigheid van de wet of

misschien aan de eigen onzekerheid van de wetmakers. Er werd dienvolgens besloten dat de

wet van 1987 een proefwet zou zijn en geen permanente.94

Artikelsgewijs bevatte de wet geen garanties voor vrije en eerlijke verkiezingen. De principes

van vrije nominatie en stemgeheim werden niet vermeld. Bovendien werd nergens in de wet

beschreven hoe kandidaten campagne konden voeren en hoe ze tenslotte geselecteerd konden

worden voor de algemene verkiezing. Verder beschreef geen enkel artikel wie de

verkiezingen zou organiseren. De regering van de gemeente of het dorpscomité zelf? Voor

een vrije verkiezing echter is de uitkomst van de electorale administratie cruciaal.95

92 WANG, Z., ‘Report on the national implementation of the Organic Law on Villager Committees’. 93 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 89-90. 94 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 78-87. 95 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 87-90.

29

De electorale instelling zelf, het Ministerie voor Civiele Administratie, kampte met

verschillende problemen. De grootste moeilijkheid evenwel was de teststatus van de wet.

Omdat het een proefwet was, kon het Ministerie voor Civiele Administratie deze wet niet

overal gelijktijdig implementeren en in het ganse land gelijkwaardigheid nastreven. Het MCA

was immers geen wetafdwingend orgaan, het kon alleen begeleiding en technische hulp

voorzien aan lokale regeringen.96

Ook vier andere problemen bemoeilijkten de werking van het MCA. Ten eerste was er een

grondig gebrek aan ervaring bij de desbetreffende ambtenaren. Het MCA had geen

voorafgaande blauwdruk voor de wet. Daardoor verliep het proces van implementering erg

twijfelachtig en onzeker. 97

Ten tweede waren slechts twee ambtenaren per provincie belast met de uitvoering; er heerste

dus een groot probleem van onderbemanning. De tijd van de ambtenaren van het MCA werd

dan ook volledig opgeslorpt door andere dagdagelijkse taken.98

Ten derde moesten de ambtenaren van het Ministerie voor Civiele Administratie de lokale

ambtenaren in zeker mate inpalmen, omdat die lokale ambtenaren de enigen waren die echt

verantwoordelijk waren voor de implementatie. Anderzijds vonden lokale ambtenaren dat de

implementatie van de wet de verantwoordelijkheid van het Ministerie van Civiele

Administratie was en geen partij- of staatstaak, want standpunten in verband met deze wet

konden hun eventuele benoeming of promotie aantasten. Daarom moest deze implementatie

rekenen op de persoonlijke interesse en het bewustzijn van de individuele ambtenaar en zijn

eventuele affiliatie met het MCA.99 Ten vierde werd het, als een gevolg van de vorige drie

factoren, een wijdverspreide gewoonte om de reguleringen van andere provincies te kopiëren.

Daardoor werden de wetten van andere provincies kritiekloos overgenomen en werden er

geen nieuwe implementatiemaatregelen bedacht. Het innovatieve denkproces werd aldus een

halt toegeroepen. 100

96 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 128-140. 97 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 128-140. 98 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 128-140. 99 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 90-92. 100 TAN, Q.,Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 92-102.

30

Wel speelde het Ministerie van Civiele Administratie een hoofdrol in de promotie van de

verkiezingen voor het dorpscomité. Het MCA publiceerde de wet via allerlei media om zo de

mensen bewust te maken van de waarde van de wet.101

4.3.6 Noodzaak aan een afdwingbare wet

Na de invoering van de proefwet in 1987, trad het rurale politieke China een nieuwe fase

binnen. Deze experimentele wet deed dienst als een interactief mechanisme voor

hervormingsgezinde ambtenaren en dorpen. Eindelijk konden deze ambtenaren via het

mechanisme van de verkiezingen fundamentele veranderingen teweeg brengen in hun dorpen.

Deze verkiezingen werden dus als een legaal wapen gebruikt om foutieve toestanden aan te

klagen. Het dorpscomité was nu verantwoordelijk ten opzichte van de dorpeling, waardoor

een dialoog bloeide tussen de dorpeling en zijn bestuur. Om deze dialoog echter overal

gelijkwaardig te kunnen voeren was er nood aan een permanente wet.102

Document nummer 19 van het Centraal Comité van de CCP was een verslag van een

conferentie te Laixi103 莱西 in augustus 1990. Daar besliste het Permanent Comité van het

Politbureau van de CCP dat de voorlopige wet dringend in het hele land geïmplementeerd

moest worden. Iedere gemeente moest verplicht een aantal demonstratiedorpen uitkiezen waar

de omstandigheden het meest ideaal waren om verkiezingen te houden, dit om een voorbeeld

te stellen voor andere dorpen in de gemeente. Dit rapport herbevestigde ook het standpunt van

het MCA dat directe verkiezingen de sleutel waren voor het realiseren van zelfbestuur. Een

aantal weken later verstuurde het MCA een omzendbrief met de precieze quota voor deze

demonstratiedorpen. Dit document bewees, slechts twee jaar na de ratificatie van de

voorlopige wet, dat ook de CCP de noodzaak voelde aan een afdwingbare, permanente wet.104

101 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 128-140. 102 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 108-110. 103 Laixi ligt in het oosten van de provincie Shandong. ZHONGHUA RENMIN GONGHEGUO MINZHENGBU 中华人民共和国民政部 (het Ministerie van Civiele Administratie van de VRC), Zhonghua renmin gongheguo xingzheng quhuq tuji 中华人民共和国行政区划图集中华人民共和国行政区划图集 (administratieve atlas van de VRC), p. 88-89. 104 O’BRIEN, K., LI, L., ‘Accomodating ‘democracy’ in a One-Party State: Introducing Village Elections in China, The China Quarterly, nr. 162, 2000.

31

Dus na 10 jaar onderschreven zowel de ambtenaren als de dorpelingen de inadequaatheid van

deze wet. Dit had verschillende redenen. Ten eerste omdat de wet niet krachtig genoeg was en

weinig hulp bood aan provinciale overheden. De wet zelf bevatte niet veel doelgerichte

artikels; de bevoegdheid tot opstelling en implementering van deze concrete regels werd dan

ook overgedragen aan de provinciale regering. Als gevolg namen de meeste provincies de

proefwet met minieme, of zelfs zonder, aanpassingen over, wat betekende dat er weinig

procedurele waarborgen waren om vrije en eerlijke verkiezingen te garanderen.105

Ten tweede was de kwaliteit van de verkiezingen vaak gecompromitteerd door de

ontoereikendheid van de kiesprocedures en regels. De ambtenaren van het Ministerie van

Civiele Administratie merkten dat ambtenaren vaak de kwantiteit van de verkiezingen

vooropstelden, met de bedoeling de vastgelegde quota te bereiken en zo te voldoen aan de

eisen van de partij en regering. Vanzelfsprekend leed de kwaliteit van de verkiezingen zwaar

onder deze prioriteit van de kwantiteit.106

Ten derde gaf het gebrek aan duidelijke regels en procedures vele lokale ambtenaren ruimte

voor manipulatie en controle over de verkiezingen. In de wet was evenmin iets opgenomen in

verband met corruptie en/of manipulatie en welke procedures er in deze gevallen konden

opgestart worden.107

Ten vierde werd op deze wet het woord ‘experimenteel’ geplakt, wat deze wet zeker minder

slagkracht gaf. Zolang de Organieke Wet op de Dorpscomités een proefwet zou blijven, kon

geen enkele provincie verplicht worden deze toe te passen. Een nieuwe wet was dus dringend

nodig om de nationale implementatie van de wet te garanderen en de ernst en autoriteit van de

legale maatregelen te behouden.108

105 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 108-110. 106 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 108-110. 107 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 108-110. 108 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 108-110.

32

Deze overweging werd mede kracht gegeven door positieve evaluaties van internationale

organisaties. Zo besloot ‘the Carter Center’109 in 1997 na een uitgebreide observatie van de

verkiezingen in Fujian en Hebei dat deze verkiezingen een serieuze en positieve ontwikkeling

waren voor de Chinese bevolking, maar dat een nieuwe permanente wet de volgende stap

moest zijn. 110

Dankzij de weliswaar gebrekkige procedurele electorale principes van de kieswet van 1979

werd het electoraal bewustzijn in de Volksrepubliek China aangewakkerd. Bovendien maakte

de grondwetswijziging van 1982 het zelfbestuur voor de dorpelingen aan de hand van het

dorpscomité mogelijk. Snel rees dus de vraag voor procedurele maatregelen in verband met

de verkiezingen voor het dorpscomité. Het antwoord op deze vraag werd gegeven door de

voorlopige Organieke Wet op de Dorpscomités van 1987. Echter, de ontoereikende

waarborgen in de wet en de zwakke implementatie eisten dat de voorlopige wet

onvermijdelijk zou omgezet worden in een permanente, afdwingbare wet. Na bijna 10 jaar

werd de permanente Organieke Wet op de Dorpscomités in 1998 dan ook uitgevaardigd.

109 The Carter Center is een ngo, gesticht in 1982 door voormalig president van de VSA, Jimmy Carter. Samen met de Emory universiteit (Atlanta, VSA) werkt the Carter Center om de mensenrechten te verspreiden over de hele wereld en het lijden van het menselijke ras te verminderen. http://www.cartercenter.org, 22 mei 2010. 110 Carter Center Delegation Report: Village Elections in China, The Carter Center, 1997.

33

5. DE ORGANIEKE WET OP DE DORPSCOMITES VAN DE

VOLKSREPUBLIEK CHINA VAN 1998

De voorlopige Organieke Wet werd op 4 november 1998 herzien als ‘de Organieke Wet op de

Dorpscomités van de VRC’. De herwerkte wet herbevestigde het principe dat het dorpscomité

een autonome organisatie was op basisniveau met een eigen bestuur, een eigen

opvoedingsfunctie en een eigen dienstverlening. Nieuw was de invoering van ‘de vier

democratieën’, namelijk; democratische verkiezingen, democratisch beleid, democratisch

management en democratische supervisie. Met deze bewoordingen, neergeschreven in artikel

2 van de wet, vond de democratie dus een duidelijke expressie in deze wet. De nieuwe

Organieke Wet introduceerde daarenboven een aantal nieuwe electorale procedures die de

vrije en eerlijke aspecten van een verkiezing beter beschermden. Zo vermeldt artikel 14 het

stemgeheim en de openbare telling. Bovendien werden sommige procedureregelingen, zoals

bijvoorbeeld ‘haixuan’ 海 选 111 over de hele Volksrepubliek gepromoot na lokale

experimenten geleid door een innovatief dorpscomité.112

5.1 De creatie van de wet

Op verschillende bijeenkomsten van het Nationaal Volkscongres in 1992 stelden vele

congresleden reeds voor om de voorlopige wet te amenderen. Zo vroegen maar liefst 30 leden

van het provinciaal volkscongres van Liaoning een revisie van de wet aan het NVC. Daar het

ontwerp van een wet de taak is van het desbetreffende ministerie, had het Ministerie voor

Civiele Administratie dus de taak een ontwerp voor te leggen aan de Staatsraad113, die dat na

een akkoord zou overbrengen aan het Permanent Comité van het Nationaal Volkscongres.

Daarvoor richtte het Ministerie voor Civiele Administratie in 1994 een leidende groep114 op.

111 Haixuan wordt vertaald als ‘grootschalige verkiezing’ en is een specifieke term, uitgevonden door de kiezers uit het district van Lishu in de provincie Jilin. De term refereert naar een verkiezing zonder restrictie, dit impliceert dus dat er geen grenzen zijn en men dus kan stemmen voor wie men wil. TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 150-151. 112 HE, B., Rural democracy in China: the role of village elections, p 24-26. 113 De Staatsraad is het hoogste orgaan van de staatsadministratie. Het wordt voorgezeten door de premier. Het komt één maal per maand samen. MACKERRAS, C., The New Cambridge Handbook of Contemporary China, p. 97. 114 Deze groep bestond uit 7 leden uit het Departement voor Lokale Regeringen en werd voorgezeten door viceminister Yuan Mingfu. De leidende groep bestond ook uit oudere leden die in het begin van de jaren 1980 betrokken waren geweest bij de rurale hervormingen en dus reeds ervaring hadden met de implementering van dorpsverkiezingen. TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 110.

34

De eerste twee ontwerpen werden samengesteld na veldonderzoek en dankzij de input van

verschillende experts, academici en ambtenaren in augustus en september 1994. Daarna werd

het wetsontwerp gereviseerd door verschillende partijdepartementen; in april 1995 werd de

herziene versie dan ook voorgelegd aan het Legaal Bureau van het MCA. Met de instemming

van het Legaal Bureau was de wet klaar om uiteindelijk goedgekeurd te worden door de

Staatsraad. Op 30 juni 1995 werd het document dan ook officieel doorgestuurd naar het

Legale Bureau van de Staatsraad. Daar bleef het wetsontwerp echter drie jaar liggen.115 De

belangrijkste oorzaak van dit lang aanslepende proces was het gebrek aan een duidelijke

goedkeuring van de politici. De leiders van ‘de derde generatie116’, vertegenwoordigd door

Jiang Zeming江澤民 117, hadden immers niet veel belangstelling voor dorpscomités en

dorpsverkiezingen. Begin 1997 echter, was er meer belangstelling voor het concept van lokaal

zelfbestuur. Ook de stijgende wereldwijde aandacht voor de dorpscomités en de verkiezingen

voor het dorpscomité in de VRC, trok Beijing over de streep. Zo schreef ‘the Carter Center’,

zoals reeds hierboven vermeld, in 1997 een uitgebreid rapport over deze verkiezingen, dat de

waarde ervan prees.118

115 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 110-111. 116 Van 1992 tot 2003 waren Jiang Zemin , Peng Li, Zhu Rongji, Qiao Shi en Li Ruihuan de onbetwiste leiders van de VRC. Dezen waren allen geboren voor de revolutie en hadden onderwijs genoten in de USSR. Ze werden in het jeugd dus geconfronteerd met de 2de Chinees-Japanse oorlog en de Koreaanse oorlog. Zij voerden een scheiding in tussen het militaire leiderschap en het politieke leiderschap in de VRC. Deze generatie legde de nadruk op de economische ontwikkeling, terwijl de VRC ook geconfronteerd werd stijgende sociale problemen. De dominante politieke ideologie waren ‘de drie verantwoordelijkheden’ van Jiang Zemin. Namelijk; economische productie, culturele ontwikkeling en politieke consensus. KWOK-SING., L., A glossary of political terms of the People’s Republic of China, p. 180. 117 Jiang Zemin (geboren in 1926 te Jiangsu 江苏) was van 1985 tot 1988 burgemeester van Shanghai 上海, van 1989 tot 2001 was hij secretaris-generaal van de Chinese Communistische Partij, van 1993 tot 2003 was hij ook de President van de Volksrepubliek China en van 1989 tot 2004 was hij ook voorzitter van het Centrale Militaire Comité. MACKERRAS, C., The New Cambridge Handbook of Contemporary China, p. 116. 118 Q., TAN, Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 112-115.

35

5.1.1 Verslechterende rurale omstandigheden geven een nieuwe impuls aan het

legislatieve proces

Waarom het wetsontwerp drie jaar op het Legale Bureau van de Staatsraad bleef liggen, had

verschillende redenen die hierboven reeds werden aangehaald. Waarom het ontwerp dan toch

werd goedgekeurd in 1998 had volgens Liu Yawei 刘亚伟 niet zozeer met de vele

verzoeken van het Ministerie zelf te maken, maar vooral met de verslechterende economische

en sociale situatie op het platteland119. Deze negatieve ontwikkeling veranderde het platteland

in een rusteloze massa. Het nieuwe initiatief van de CCP om het zelfbestuur op lokaal niveau

in een permanente wet te gieten, was volgens Yawei Liu dan ook ter preventie van sociale

onlusten op het platteland.120

Ook Daniel Kelliher zag de politieke crisis op het platteland als het startpunt van de

uitbreiding van zelfbestuur in de Volksrepubliek China. Volgens Kelliher had de CCP dan

ook twee argumenten voor de uitbreiding van het zelfbestuur van de dorpen. Beide werden

volgens hem direct in verband gebracht met de crisis op het platteland. Het eerste argument

was verkiezingen als de sleutel tot beter leiderschap, het tweede argument was zelfbestuur en

de handhaving ervan als staatsbeleid. De verdedigers van de verkiezingen wierpen op dat om

de herleving van het lokale bestuur te doen slagen, men de mensen die het geleid hadden,

moest dumpen. Een groot probleem was immers dat de lokale partijambtenaren veelal te oud

en laag geschoold waren. Het argument was dus puur praktisch, indien men beter

gekwalificeerde mensen wou voor het lokale bestuur, moest je de dorpelingen een selectie

laten maken uit hun eigen rangen. De dorpelingen zouden namelijk een weldoordachte keuze

maken, gebaseerd op economische belangen, waar vroeger hogere partijsecretarissen de

lokale partijambtenaren benoemden op basis van politieke voorkeur. In feite had dit argument

dus niets te maken met het recht van een volk om te stemmen; dit argument had een geheel

ander doel, namelijk het voortbrengen van leiders die wel capabel waren om een dorp te

besturen met het uiteindelijke doel om de crisis op het platteland te keren. 121

119 In 1997 verdiende de stedelijke populatie van de VRC bijna twee en een half keer zoveel als de bevolking op het platteland. Deze stijgende ongelijkheid zorgde voor verschillende onlusten en werd een destabiliserende factor voor de politiek. LIU, Y., ‘Guest Editor’s introduction’, Chinese Law and Government, vol. 34, nr. 6, 2001. 120 LIU, Y., ‘Guest Editor’s introduction’, Chinese Law and Government, vol. 34, nr. 6, 2001. 121 KELLIHER, D., ‘The Chinese debate over village self-government’, The China Journal, nr. 37, 1997.

36

Het tweede argument van Daniel Kelliher was dat de uitdieping van zelfbestuur een betere

manier was om dorpelingen te laten uitvoeren wat de staat hen opgelegd had. De drie

belangrijkste beleidskwesties van de staat (verplichte productiequota, de inning van taksen en

de geboortebeperking) hadden de staat namelijk in grote mate onpopulair gemaakt bij de

bevolking. Volgens Kelliher kon het protest van de bevolking omtrent deze zaken gebroken

worden door hen te voorzien van zelfbestuur. Alhoewel het argument ironisch was, was de

populaire verkiezing van een regering een vorm van lokale autoriteit die dorpelingen kon

laten gehoorzamen aan een controversieel beleid. Dorpelingen hadden namelijk de indruk zelf

te beslissen wie hen zou vertegenwoordigen en wat het beleid moest worden. De strijd tussen

de partij en de lokale bevolking werd nu dus openbaar en in een vastgelegd systeem gevoerd.

Zelfbestuur liet het lokale bestuur het staatsbeleid niet veranderen, maar liet hen wel de keuze

om te beslissen op welke manier ze aan deze eisen tegemoetkwamen.122

Zowel Yawei Liu als Daniel Kelliher besloten dus dat de nakende rurale crisis, de CCP en de

regering overhaalde om het zelfbestuur op lokaal niveau uit te diepen en dus de goedkeuring

van de Organieke Wet in een versnelling bracht.

5.1.2 De uiteindelijke bekrachtiging

De drie opeenvolgende ontwikkelingen zorgden ervoor dat de wet uiteindelijk bekrachtigd

werd.

Ten eerste adopteerde het 15de partijcongres123 het standpunt van het Ministerie van Civiele

Administratie in verband met het zelfbestuur . Op dit congres van de CCP in 1997 werd

nogmaals het belang van de rurale economische ontwikkeling en politieke hervormingen op

het platteland besproken. Dit was de eerste keer dat de ontwikkeling van de dorpscomités en

dorpsverkiezingen officieel werd erkend, goedgekeurd en neergeschreven in een verslag van

een partijcongres. Die bewuste verslagen dienen vaak als leidraad voor het toekomstige

economische en politieke beleid van de regering. 124

122 KELLIHER, D., ‘The Chinese debate over village self-government’, The China Journal, nr. 37, 1997. 123 Het 15de partijcongres ging door in Beijing van 12 tot 18 september 1997. MACKERRAS, C., The New Cambridge Handbook of Contemporary China, p. 86. 124 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 112-115.

37

Op 14 oktober 1997 vaardigde het Centraal Comité van de CCP een document uit ‘De

resolutie van verschillende belangrijke zaken ten opzichte van agricultuur en het rurale werk

van het Centraal Comité van de CCP’ dat van ‘de vier democratieën’ zijn basisgedachte

maakte. Bovenop de ambtenaren van het Ministerie voor Civiele Zaken, zond de Partij zijn

eigen inspecteurs uit naar het platteland voor expertise. Deze inspecteurs brachten een positief

beeld mee na het onderzoek en de consensus van de Partij plaveide de weg voor de

goedkeuring van de herziene wet door het Permanent Comité van het Nationaal

Volkscongres.125

Ten tweede bevestigde president Jiang Zemin zijn steun voor zelfbestuur op lokaal niveau

gedurende verschillende bezoeken aan het platteland. Sinds 1997 had de president in zijn

speeches steeds meer de aandacht op lokaal zelfbestuur gevestigd. De uiteindelijke doorbraak

echter kwam er in de herfst van 1998. In september bracht Jiang Zemin een bezoek aan

Anhui. Hij gaf daar een aantal speeches in verband met rurale ontwikkeling en sprak er met

verschillende afgevaardigden van lokale partijtakken, dorpscomitéleden en leden van de

dorpsassemblee. Hij prees de implementatie van de wet in Anhui en maakte zelf, in eigen

persoon, kennis met de voordelen van het zelfbestuur op lokaal niveau.126 Maar hij

verkondigde echter ook zeer duidelijk dat de rurale democratie zorgvuldig gecontroleerd moet

worden door de Partij. Hij zei dat, om een nieuw platteland met socialistische karakteristieken

op te bouwen, het leiderschap van de Partij versterkt en verbeterd moest worden en de

initiatieven van de lokale partijtakken ten volle gemobiliseerd moesten worden. 127

125 LIU, Y., ‘Guest Editor’s introduction’, Chinese Law and Government, vol. 34, nr. 6, 2001. 126 LIN, W. 吴, ‘Renda changweihui diwucihuiyi caiyong 人民常委会第五次会议采用 (De 5de meeting van het Permanent Comité van het NVC heeft aangenomen)’, renmin ribao 人民日报 (krant van het volk), 5 november 1998. 127 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 112-115.

38

Ten derde was de meest directe reden van het Permanent Comité van het Nationaal

Volkscongres voor het aannemen van de voorgestelde legalisatie, het persoonlijke verzoek

van Peng Li128李鹏. Op het moment dat Peng Li voorzitter werd van het Permanent Comité

van het Nationaal Volkscongres, was deze ratificatie een eerste eis. Li maakte twee dingen

duidelijk in verband met de herziening van de voorlopige Organieke Wet. Ten eerste; dat

rechtstreekse verkiezingen op lokaal niveau weldegelijk belangrijk waren, ze zorgden immers

voor een controle van de ambtenarij. Ten tweede duidde hij erop dat de proefwet geen

specifieke bepalingen had in verband met de vergadering van het dorpsassemblee. Deze

vergaderingen waren een excellente manier om de opinies van de dorpelingen te kanaliseren,

vooral in grotere dorpen, daar de gehele bevolking in één keer toegesproken kon worden. Op

1 juni maakte de Staatsraad de herziening van de wet officieel publiekelijk, 10 jaar na zijn

ontstaan. Premier Zhu Rongji129朱镕基 zond de petitie voor de herziening van de wet dan ook

op 13 juni door naar het Permanent Comité van het 15de Nationaal Volkscongres. Vervolgens

plaatste het Permanent Comité van het Nationaal Volkscongres de wet op de agenda van zijn

3de plenaire sessie op 22 juni 1998. Nadien stelde voorzitter Peng Li voor om het

herzieningsproces open te stellen voor publieke commentaar, wat een uiterst ongewoon

gebruik was in de VRC, daar de opstelling van wetten gewoonlijk achter gesloten deuren

plaatsvond. De wet kreeg door deze publicatie echter een ongeziene nationale aandacht. Veel

nuttige commentaren en opinies werden dan ook aangebracht; het Legaal Comité van het

Permanent Comité werd overstelpt met voorstellen. Ook de media besteedde bijzonder veel

aandacht aan het legalisatieproces: opmerkelijke programma’s werden uitgezonden op de

staatstelevisie en kranten en magazines publiceerden speciale bijlagen met rapporten,

interviews, enz.130

128 Peng Li geboren in 1928 te Sichuan, was van 1993 tot 1998 premier van de Volksrepubliek China en van 1998 tot 2002 was hij voorzitter van het Permanent Comité van het Nationaal Volkscongres. China Vitae(2003). Peng Li. Geraadpleegd op 21 mei 2010 op het World Wide Web: http://www.chinavitae.com/biography/Li_Peng 129 Zhu Ronji werd in 1928 geboren in Hunan. Van 1987 tot 1990 was hij burgemeester van Shanghai. In 1993 werd hij lid van het Politbureau van het Centraal Comité van de CCP. Van 1998 tot 2003 was hij premier van de Volksrepubliek China. MACKERRAS, C., The New Cambridge Handbook of Contemporary China, p. 135-136. 130 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 112-115.

39

Op 24 augustus 1998 hield het Permanent Comité van het Nationaal Volkscongres gedurende

de 4de plenaire sessie een 2de bespreking van het wetsontwerp. Gezien de vele commentaren in

verband met misbruik van macht en gebrekkige regels voor beschuldigings- en

afzettingsprocedures, werden deze zaken dan ook strikter geregeld onder de tweede lezing.

Op 27 oktober 1998 vond nog een derde lezing plaats van de wet gedurende de vijfde

bijeenkomst van het Permanent Comité. Uiteindelijk werd ‘de Organieke Wet op de

Dorpscomités van de Volksrepubliek China’ goedgekeurd op 4 november 1998.131

Na de afkondiging en de implementatie van de voorlopige Organieke Wet op de

Dorpscomités in 1987 werd de noodzaak aangetoond van een meer specifieke, permanente

Organieke Wet op de Dorpscomités. Door de hevige oppositie echter duurde het een lange tijd

voor de permanente versie van de wet uiteindelijk aangenomen werd. Volgens Daniel Kelliher

en Yawei Liu werkten de verslechterende rurale omstandigheden als katalysator voor de

vooruitgang van de bekrachtiging. Nadat ook enkele prominenten zoals Jiang Zemin en Peng

Li zich achter de wet schaarden en het 15de partijcongres zijn steun aan de wet betuigde, werd

de Organieke Wet op de Dorpscomités op 4 november 1998 geratificeerd.

131 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 112-115.

40

5.2 Artikelsgewijs commentaar

Deze hernieuwde, permanente wet bestaande uit 30 artikels, bevatte belangrijke

democratische elementen en procedures die ervoor zorgden dat de dorpelingen hun

uitvoerende macht vrij konden verkiezen. Naast een aantal aanpassingen bevatte de wet ook 9

nieuwe artikels die de electorale procedures een hogere bescherming boden. Vanaf 4

november 1998 was er sprake van een open en directe nominatie, verplicht meervoudig

kandidaatschap, stemgeheim aan de hand van gesloten stemlokalen, publieke telling, directe

bekendmaking van de resultaten, rappelprocedures en meer maatregelen betreffende

transparantie en verantwoordingsplicht.132

Yihua Bai 意华白 de toenmalige afgevaardigde directeur van het Departement voor Lokale

Regeringen, onder het MCA, benadrukte dan ook meermaals enkele belangrijke

democratische principes. Ten eerste was hij erg duidelijk over de relatie tussen de regering

van de gemeente en het dorpscomité. Alhoewel velen ervan overtuigd waren dat deze relatie

er één van leiderschap moest zijn, verdedigde Bai Yihua het standpunt dat enkel door een

relatie op basis van begeleiding een onafhankelijk, verkozen dorpscomité kon functioneren.

Verder pleitte hij er ook voor dat het dorpscomité de economische taken van het dorp moest

beheren en dat het dorpscomité moest helpen de administratieve taken van de regering van de

gemeente uit te voeren. Ten derde bestond er voor hem maar één methode waarop de

dorpscomitéleden verkozen konden worden, namelijk aan de hand van directe verkiezingen;

alle andere manieren moesten verbannen worden. Ten vierde was het Departement voor

Lokale Regeringen voorstander van een legislatuur die drie jaar aanhield. Een te korte termijn

kon de uitvoeringen van beslissingen belemmeren en een langere termijn ging in tegen het

democratische principe. Vele stemmen gingen ook op om de compensatie voor de leden van

het dorpscomité gedetailleerd in de wet op te nemen, dit om misbruik te vermijden. Het

Departement echter vond dat de nationale en provinciale verschillen te groot waren; daarom

waren algemene principes, opgenomen in de wet, meer aanvaardbaar voor hen. Bijgevolg

werd dus geen wettelijk geregelde compensatie voorzien in de wet. 133

132 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’, Chinese Law and Government, vol. 34, nr. 6, 2001. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 133 BAI, Y., ‘On the basic principles of the Organic Law on the Villager Committees’, Chinese Law and Government, vol. 34, nr. 4, 2001.

41

Artikel 1 van de permanente wet bleef identiek met artikel 1 van de voorlopige wet. Het

voornaamste doel van deze wet bleef dus het garanderen van zelfbestuur op lokaal niveau. 134

In artikel 2 werd het principe van de vier democratieën van het zelfbestuur van het dorp

toegevoegd. Namelijk; democratische verkiezingen, democratische beslissingen, democratisch

management en democratische supervisie. Dit was een grote vooruitgang naar een meer open

en democratisch zelfbestuur, aangezien nu werd omschreven dat het dorpscomité moest

functioneren op basis van democratische principes. In het oude artikel 2 stond enkel de

omschrijving en de functie van het dorpscomité vermeld. Nu werd ook vermeld op welke

manier het dorpscomité deze functies moest handhaven135

Een nieuw, toegevoegd, artikel 3 aan de permanente wet beval dat de lokale partijambtenaren

een kernrol betreffende het leiderschap moesten spelen in het dorp. Door de toevoeging van

dit artikel werd verzekerd dat de CCP optimale omstandigheden moest creëren om zelfbestuur

mogelijk te maken en in geen geval belemmeringen voor zelfbestuur kon veroorzaken. De

samenwerking tussen de partij, de staat, de wetten en de constitutie werd op die manier

gevrijwaard. Aan de andere kant was er ook een risico dat de CCP zich op basis van dit artikel

teveel zou gaan bemoeien met de bevoegdheden van het dorpscomité. Door invoeging van dit

artikel verzekerde de CCP ook zijn controle op het platteland. Waar in de proefwet werd

gezwegen over de relatie tussen de CCP en het dorpscomité, werd deze in de permanente wet

wel aangeraakt maar in geen geval echter bood dit artikel een sluitende verhouding voor de

relatie tussen de partij en het dorpscomité. 136

134 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 135 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 136 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310.

42

In artikel 4 van de permanente wet werd dan weer duidelijk vermeld dat hogere

regeringsinstanties niet mochten tussenkomen bij de zaken die legaal gebonden waren aan het

dorpscomité. Dit was een extra maatregel die de inmenging van vooral de regering van de

gemeente in het dorpscomité moest verhinderen. Verder bevatte dit artikel de bepalingen

onder het oude artikel 3 van de voorlopige wet, namelijk dat de regering van de gemeente

enkel begeleiding, steun en assistentie mocht verlenen aan het dorpscomité. Ook Bai Yihua

was voorstander van zo’n relatie. Volgens hem was het dan ook de enige relatievorm die een

democratisch dorpscomité kon garanderen. 137

Artikel 5 van de permanente wet verving artikel 4 van de voorlopige wet. Daarin werd

gestipuleerd dat het dorpscomité het dorp moest stimuleren om een coöperatieve economie te

ontwikkelen. Bovendien moest het ook de onafhankelijkheid van de economische eenheden

van het dorp respecteren. Ook de legale eigendomsrechten moesten ze blijven vrijwaren.

Overeenkomstig de wet bleef het dorpscomité daarenboven beschikken over alle gronden,

ondernemingen en natuurlijke bronnen die collectief gerund werden door het dorp.138

Artikel 6 van de permanente wet verving artikel 5 van de voorlopige wet. In dit artikel werd

neergeschreven dat het dorpscomité de grondwet, alle andere wetten en reguleringen en het

staatsbeleid moest propageren. Het dorpscomité had ook nog steeds de belangrijke taak om de

dorpelingen op te voeden en hen te leren wat hun rechten en plichten zijn.139

Artikel 7 van de permanente wet verving artikel 6 van de voorlopige wet. Dit artikel bepaalde

dat in dorpen met een etnische diversiteit het dorpscomité als taak had het respect tussen de

verschillende groepen aan te wakkeren. 140

137 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 138 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 139 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 140 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310.

43

Artikel 8 van de permanente wet verving artikel 7 van de proefwet. Het betrof de

samenstelling van het dorpscomité volgens woonpatroon, populatiegrootte en de

gemakkelijkste manier om in zelfbestuur te voorzien. Een dorpscomité werd altijd opgericht

in een natuurlijk dorp; er bestond echter een mogelijkheid voor kleinere dorpen om samen te

smelten en samen één dorpscomité op te richten. Voor grotere dorpen was er nog steeds de

mogelijkheid verschillende dorpscomités op te richten. De oprichting en de ontbinding van

een dorpscomité en zijn juridische grenzen moesten nog altijd na discussie in het dorpscomité

aan de regering van de gemeente worden voorgelegd voor goedkeuring, waarna deze

documenten opnieuw werden doorgestuurd naar de regering van het district voor een

definitieve beslechting.141

Artikel 9 van de permanente wet verving artikel 8 van de proefwet. Het stipuleerde dat een

dorpscomité moest bestaan uit drie tot zeven leden, waaronder één voorzitter en één of

meerdere vicevoorzitters. Ook een bepaald aantal vrouwen moest opgenomen worden in het

dorpscomité. In dorpen met een etnische diversiteit moesten eveneens kandidaten uit deze

etnische minderheden verkozen worden. Leden van het dorpscomité mochten hun

professionele bezigheden verder uitoefenen. Daarnaast konden ze ook een vergoeding

ontvangen voor hun kosten. De grootte van de vergoeding of compensatie bleef ondanks het

aandringen van het MCA en de voorstellen van Bai Yihua in het ongewisse.142

Artikel 10 van de permanente wet verving artikel 15 van de voorlopige wet. Het verklaarde

dat het dorpscomité ook een aantal kleine dorpsgroepen mocht oprichten. In dit artikel werd

wel toegevoegd dat deze kleine dorpsgroepen moeten opgericht worden op basis van

woonpatroon. De leden van het dorpscomité mogen nog steeds zetelen in deze subcomités.143

141 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 142 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 143 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310.

44

Artikel 11 en 12 van de permanente wet vervingen het artikel 9 van de proefwet. In het oude

artikel 9 stond dat leden van het dorpscomité rechtstreeks moesten verkozen worden voor een

termijn van drie jaar en ze konden zich bovendien herkiesbaar stellen. Het nieuwe artikel 11

bevat nu deze bepalingen, maar er werd echter aan toegevoegd dat geen enkele organisatie of

individu een lid van het dorpscomité kon benoemen, aanwijzen of vervangen. Dit was een

belangrijke verandering in vergelijking met de proefwet, want jarenlang werd het

nominatieproces bij dorpsverkiezingen gecontroleerd door het lokale partijbureau. Dit werd

nu expliciet verboden door een meer open nominatie. Ook werd toegevoegd dat de

driejaarlijkse verkiezingen op een regelmatige basis moesten plaatsvinden. Het irreguliere

plaatsgrijpen van de verkiezingen was immers een vaak voorkomende klacht onder de

proefwet.144

Het nieuwe artikel 12 van de permanente wet bevatte de bepalingen onder artikel 9 van de

voorlopige wet. Namelijk dat iedere dorpeling die de leeftijd van 18 jaar bereikt had, ongeacht

zijn ras, geslacht, beroep, familiale achtergrond, religie, onderwijsniveau, financiële situatie

of verblijfsduur in het desbetreffende dorp het recht had om te stemmen en het recht had om

zich verkiesbaar te stellen en het feit dat het voor diegene die ontzet waren uit hun burgerlijke

rechten uitgesloten was actief of passief deel te nemen aan de verkiezingen. Naast die

bepalingen uit het oude artikel 9 werd ook een nieuwe specifieke procedure toegevoegd.

Minstens 20 dagen voor de verkiezingen moet een lijst openbaar worden gemaakt van de

dorpelingen die het recht hebben om te stemmen en degenen die het recht hebben om

verkozen te worden.145

144 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 145 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310.

45

In het nieuwe, toegevoegde artikel 13 aan de permanente wet werd benadrukt dat een

dorpsverkiezingscomité verantwoordelijk was voor de verkiezing van het dorpscomité. Het

dorpsassemblee of leden van de kleine dorpsgroepen moesten de leden van het

dorpsverkiezingscomité kiezen. Dit comité moest procedurele zaken zoals stemregistratie,

administratie van de nominatie en het organiseren van eventuele preverkiezingen voor zijn

rekening nemen. De nieuwe, vastgelegde samenstelling van dit comité, namelijk dat het

verkozen werd door leden van het dorpsassemblee of van de kleine dorpsgroepen was een erg

positieve wending. Onder de proefwet was immers geen regeling getroffen omtrent wie de

verkiezingen zou organiseren. Veelal waren het dan ook partijambtenaren die deze functie

waarnamen. Artikel 13 van de herziene Organieke Wet richt nu een orgaan op dat

verantwoordelijk is voor het organiseren en leiden van de verkiezingen, wat de neutraliteit

alleen maar kan bevorderen.146

Het nieuwe, toegevoegde artikel 14 aan de permanente Organieke Wet stipuleerde dat de

dorpelingen de kandidaten op een directe wijze moesten verkiezen en vermeldde voor de

eerste maal dat er meer kandidaten dan vacante plaatsen moesten zijn. Dit artikel bevatte nog

een aantal andere bepalingen zoals het feit dat een verkiezing slechts geldig was indien meer

dan de helft van de geregistreerde stemgerechtigden effectief gestemd had. Gedurende de

verkiezing moet de stemming ook anoniem zijn. Dit principe beschermde het ware

stemgeheim. Bovendien moest de telling openbaar gebeuren. Deze voorwaarden verhoogden

de geloofwaardigheid van de verkiezingen. Het eindresultaat moest ook ter plekke

bekendgemaakt worden. Ook moesten afzonderlijke, gesloten stemlokalen opgezet worden

voor de verkiezingen. Dit was een belangrijke vooruitgang in vergelijking met de proefwet.

Doordat het gebruik van afgesloten stemlokalen in de wet geschreven stond, werden de

dorpelingen verplicht geheim te stemmen. Vóór deze verplichting onder de Organieke Wet

werd geheim stemmen als asociaal en vreemd ervaren en in de praktijk stemden de meeste

burgers dan ook in groep. Gesloten stemhokjes en kieseducatie konden dit probleem

verhelpen.147

146 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 147 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310.

46

Verder werd ook vermeld dat specifieke electorale maatregelen genomen moesten worden

door het permanent comité van het volkscongres van de desbetreffende provincie, autonome

regio of speciaal administratieve regio.148

In het nieuwe, toegevoegde artikel 15 aan de permanente Organieke Wet werd het recht tot

een klachtenprocedure bij een hogere overheid ingevoerd indien er sprake zou zijn van

bedreiging, omkoperij, vervalsing, enz. tijdens de verkiezingen. Na de klacht werd een

onderzoek ingesteld en indien illegale zaken werden vastgesteld, werden de resultaten van de

verkiezingen geannuleerd. Ook dit was een belangrijk mechanisme in een democratisch

systeem. Het moest mogelijk zijn voor de dorpelingen om hun dorpscomité te controleren en

misbruik aan te klagen. Onder de proefwet was geen klachtenprocedure voorzien.149

Het nieuwe, toegevoegde artikel 16 aan de permanente wet gaf het recht aan de dorpelingen

om een rappelprocedure in te schakelen voor leden van het dorpscomité. Indien een petitie

met de desbetreffende beschuldigingen door minstens 1/5de van de dorpelingen ondertekend

was, werd het dorpsassemblee samengeroepen om te stemmen over het beschuldigde lid. De

beschuldigde werd evenwel nog een kans gegeven om zichzelf te verdedigen. Meer dan de

helft van de stemgerechtigden van het dorpsassemblee moest stemmen om de verkiezing

geldig te laten verklaren. Onder de proefwet bepaalde een bepaling onder artikel 11 enkel dat

het dorpsassemblee het recht had leden van het dorpscomité te ontslaan. In de permanente wet

werd deze rappelprocedure dus uitgebreid voor alle dorpelingen. De procedure werd ook

gedetailleerder omschreven.150

148 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 149 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 150 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310.

47

Artikel 17 van de permanente wet verving artikel 10 van de voorlopige wet. Er werden geen

aanpassingen gedaan. Dit artikel bepaalde dat het dorpsassemblee een orgaan was bestaande

uit alle dorpelingen vanaf 18 jaar en ouder. De dorpsassemblee kon bijgewoond worden door

alle dorpelingen vanaf 18 jaar of ook door de verantwoordelijke van ieder huishouden.

Wanneer nodig, konden bedrijven, instituten en niet-gouvernementele organisaties ook

uitgenodigd worden om deel te nemen aan deze vergadering. Een resolutie van de

dorpsassemblee moest goedgekeurd worden door meer dan de helft van de stemgerechtigde

leden.151

Artikel 18 van de permanente wet verving het artikel 11 van de voorlopige wet. Dit artikel 11

bevatte ondermeer dat het dorpscomité verantwoordelijk was tegenover de dorpsassemblee en

dat het dorpscomité haar werk moest rapporteren aan de dorpsassemblee. Ook was het

dorpscomité verantwoordelijk om de dorpsassemblee samen te roepen en voor te zitten. Er

werd echter aan toegevoegd dat de dorpsassemblee het dorpscomité jaarlijks moest evalueren

en dat indien 1/10de van de dorpelingen verzocht om een bijeenkomst van de dorpsassemblee,

het dorpscomité legaal gebonden was om dit orgaan op ieder moment bijeen te roepen. In de

voorlopige wet stond dat 1/5de van de handtekeningen van de dorpelingen noodzakelijk was

om een bijeenkomst te forceren. Om de drempel te verlagen echter werd het aantal

noodzakelijke stemmen voor de petitie drastisch verlaagd 152

151 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 152 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310.

48

Het nieuwe, toegevoegde artikel 19 aan de permanente wet verplichtte het dorpscomité met

het dorpsassemblee te overleggen en goedkeuring te vragen betreffende acht specifieke zaken:

de inzameling van belastingen; de compensatie van de dorpscomitéleden; het gebruik van het

inkomen uit de collectieve eigendommen van het dorp; plannen voor publieke

liefdadigheidsinstellingen zoals scholen; transport en ontwikkeling van om het even welke

nieuwe collectieve onderneming of openbare dienst in het dorp; huishoudencontracten;

bouwvergunningen; evenals andere zaken waarover het dorpsassemblee zijn goedkeuring

noodzakelijk achtte. In artikel 11 onder de voorlopige wet stond een bepaling dat het

dorpscomité over zaken die het gehele dorp aanbelangden verplicht moest overleggen met de

dorpsassemblee. In artikel 19 onder de permanente wet werd echter voorzien in een meer

gedefinieerde en sluitende afbakening van ‘de zaken die de gehele bevolking aanbelangen’.153

Artikel 20 van de permanente wet verving artikel 16 van de voorlopige wet. Dit artikel

schreef een aantal zaken voor in verband met burgerlijke verordeningen. Burgerlijke

verordeningen moesten eerst besproken worden in de dorpsassemblee en nadien zelfs

goedgekeurd worden door de regering van de gemeente. Het dorpscomité zelf was evenwel

verantwoordelijk om deze burgerlijke verordeningen te coördineren en uit te voeren. In geen

geval mochten deze verordeningen in strijd zijn met de grondwet en/of andere wetten. In

artikel 20 van de permanente wet werd er echter aan toegevoegd dat deze burgerlijke

verordeningen nooit de persoonlijke rechten, de democratische rechten en legale

eigendomsrechten van de dorpelingen mocht schaden. Ook hier zagen we dus de herhaling

van een aantal democratische principes die de uitoefening van deze verordeningen beter

moest beschermen.154

153 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 154 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310.

49

Een systeem van dorpsverantwoordelijken werd geïntroduceerd door het nieuwe, toegevoegde

artikel 21 aan de permanente wet. In omvangrijke dorpen of dorpen met een erg verspreid

woonpatroon was het praktisch onmogelijk om de totale volwassen populatie meer dan één

maal per jaar samen te roepen. De wet stipuleerde dus dat verantwoordelijken verkozen

moesten worden en het dorpscomité met hen de zaken die normaal gezien met de

dorpsassemblee overlegd en beslist moesten worden, moest beraadslagen. Er werd ten minste

één verantwoordelijke per vijf tot vijftien huishoudens verkozen, of verschillende

verantwoordelijken uit een kleine dorpsgroep. Voor de praktische onmogelijkheid om met het

hele dorp samen te komen, werd in de permanente wet een achterpoortje voorzien. Via

dorpsverantwoordelijken was het nu toch mogelijk met het complete dorp te overleggen.155

Het nieuwe, toegevoegde artikel 22 aan de permanente Organieke Wet verplichtte het

dorpscomité een open administratie te beheren. Iedere zes maand moesten de volgende

financiën openbaar gemaakt worden, waardoor ze dan onder toezicht stonden van de

dorpelingen. Ten eerste ging het om alle zaken die in artikel 19 van deze wet opgenoemd

werden, ten tweede alle plannen in verband met de implementatie van de geboortebeperking,

ten derde alles wat te maken had met hulpverlening voor rampen en hulpverlening in het

algemeen en als laatste de taksen op water en elektriciteit. Indien deze openbaarheid van

administratie niet correct verliep of vervalste gegevens bevatte was er eveneens een

klachtenprocedure bij een hogere overheid mogelijk met juridische gevolgen voor de

desbetreffende personen. Dit artikel beperkte de macht van het dorpscomité en voorzag een

zesmaandelijkse controle. Ook verhoogde dit het democratische gehalte van het zelfbestuur

op lokaal niveau in de VRC.156

155 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 156 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310.

50

Artikel 23 van de permanente wet verving artikel 13 van de voorlopige wet. Dit artikel

bepaalde dat de leden van het dorpscomité de constitutie, alle andere wetten en reguleringen

en het staatsbeleid moesten respecteren. Ze moesten bovendien eerlijk handelen en de

dorpelingen fatsoenlijk behandelen. In artikel 23 van de aangepaste wet werd nog toegevoegd

dat het dorpscomité zich moest inzetten voor de publieke interesse. Er werd met andere

woorden nogmaals benadrukt dat de functie van het dorpscomité is om de dorpelingen te

dienen.157

Artikel 24 van de permanente Organieke Wet verving artikel 12 van de voorlopige wet. Dit

artikel stipuleerde dat het dorpscomité de meerderheidsregel moest hanteren wanneer het

beslissingen nam. Het dorpscomité moest de mening van de massa aanhangen, ze moesten op

een democratische manier werken en openstaan voor afwijkende meningen. Bovendien

mochten ze zeker niemand tot een bepaalde mening dwingen.158

Artikel 25 van de permanente Organieke Wet verving artikel 14 van de voorlopige wet.

Wanneer noodzakelijk, voorzag artikel 25 in de oprichting van subcomités voor bemiddeling,

publieke veiligheid, volksgezondheid, enz. Leden van het dorpscomité mochten zetelen in

deze subcomités. Dit is een bepaling die vooral van toepassing was in grotere dorpen. Of

wanneer verschillende dorpen samen één dorpscomité installeerden.159

157 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 158 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 159 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310.

51

Artikel 26 van de permanente Organieke Wet verving artikel 18 van de voorlopige wet. Het

oude artikel 18 bepaalde dat dorpelingen die ontzet waren uit hun burgerlijke rechten,

overeenkomstig de wet, onder de voogdij van een kleine dorpsgroep moesten geplaatst

worden. De kleine dorpsgroep zou hen controleren, opvoeden en helpen. In het nieuwe artikel

26 werd echter niet meer gesproken over de voogdij van een kleine dorpsgroep, maar stond

geschreven dat het dorpscomité hulp moest voorzien voor diegenen die ontzet waren uit hun

burgerlijke rechten, overeenkomstig de wet. In plaats van de kleine dorpsgroepen was het

dorpscomité nu zelf verantwoordelijk voor delinquenten. Het dorpscomité oefent immers

meer autoriteit uit dan een kleine dorpsgroep.160

Artikel 27 van de permanente Organieke Wet verving artikel 19 uit de proefwet. Hierin stond

neergeschreven dat leden van regeringsorganen, leden van het leger en personeel van

staatsbedrijven die in het dorp werkten, maar er niet geboren waren, geen lid mochten worden

van een organisatie onder het dorpscomité. Werknemers van collectief gerunde bedrijven die

niet uitgebaat werden door het dorp en niet in het dorp geboren waren, konden zelf kiezen als

ze lid wilden worden van een organisatie onder het dorpscomité of niet. Het nieuwe artikel 27

stelde echter ook dat leden van regeringsorganen, leden van het leger en personeel van

staatsbedrijven in het dorp zelf geen subject waren onder de jurisdictie van het dorpscomité,

maar wel onderworpen waren aan de relevante burgerlijke verordeningen. Wanneer er zaken

beslist moesten worden die hen aangingen, moesten het dorpscomité, de dorpsassemblee en

de dorpsvertegenwoordigers met hen overleggen voor oplossingen. Door de toenemende

mobiliteit van de Chinese bevolking, reeds besproken onder artikel 19 van de voorlopige wet,

werd het echter een penetrant probleem om te bepalen wie nu wel of niet mocht deelnemen

aan de verkiezingen..161

160 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 161 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310.

52

Het nieuwe, toegevoegde artikel 28 aan de permanente wet stelde dat de volkscongressen op

alle niveaus en de permanente comités van de volkscongressen op elk niveau de

implementatie van deze wet in hun administratieve regio moesten garanderen. Bovendien

moesten ze ook verzekeren dat de dorpelingen hun recht op zelfbestuur ten volle en

overeenkomstig deze wet kunnen uitoefenen. Dit artikel hield een waarschuwing in voor de

hogere regeringsinstanties. Alhoewel deze wet hen niet rechtstreeks raakte en hen misschien

zelfs macht ontnam, moesten ze toch onvoorwaardelijk garanderen dat de dorpen zelfbestuur

konden implementeren. 162

Artikel 29 van de permanente wet verving artikel 20 van de proefwet. Hierin stipuleerde men

dat de permanente comités van de volkscongressen van de provincies, autonome regio’s en de

speciale administratieve regio’s zelf procedures mochten implementeren die verenigbaar

waren met de wet en de specifieke lokale omstandigheden. 163

Artikel 30 van de permanente Organieke Wet was het slotartikel. Het bepaalde dat de dag dat

de wet werd afgekondigd de dag was waarop de wet van kracht zou gaan. Simultaan met het

van kracht gaan van de permanente wet, werd de proefwet geannuleerd.164

162 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 163 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310. 164 ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 305-310.

53

5.3 Evaluatie

Na een grondige analyse van de wetsartikelen kunnen we besluiten dat er meer democratische

electorale principes in deze wet opgenomen zijn in vergelijking met de proefwet. Er werd

immers duidelijk vermeld dat er een open nominatie en rechtstreekse verkiezing van

toepassing was (artikel 11). Geen enkel individu of organisatie kon bovendien een lid van het

dorpscomité benoemen of ontslaan (artikel 11). Verder werd het principe van het stemgeheim

ook gevrijwaard in de wet (artikel 11). Ook werd de relatie tussen de regering van de

gemeente en het dorpscomité intussen gedefinieerd als één van begeleiding (artikel 4). Maar

de relatie tussen de lokale partijafdelingen en het dorpscomité bleef echter onaangeraakt. Ook

werd voorzien in de oprichting van een kiescomité dat instond voor de organisatie van de

verkiezingen (artikel 13). Bovendien was er ook de mogelijkheid om een klachtenprocedure te

voeren bij hogere regeringsinstanties om misbruik of corruptie aan te klagen (artikel 15). In

zekere zin waren dus op het vlak van de wettekst zelf, reeds een heleboel hiaten opgelost, die

onder de voorlopige wet bekritiseerd werden.

Nochtans had het MCA gehoopt meer artikels aan de wet toe te voegen. Ten eerste hadden ze

gehoopt dat de wet de financiële bronnen voor zaken gerelateerd aan de verkiezingen zou

identificeren. Zonder duidelijke oorsprong waar het geld vandaan moest komen, zou het altijd

moeilijk blijven voor lokale ambtenaren om kwaliteitsvolle verkiezingen te organiseren. Het

MCA voelde ook de noodzaak om aan de vergadering van vertegenwoordigers van de

dorpelingen(artikel 31)165 legale procedures toe te voegen, aangezien het onmogelijk was om

de dorpsassemblee op regelmatige tijdstippen samen te roepen. Het Ministerie uitte ook zijn

bezorgdheid over de degelijkheid van de afgesloten stemlokalen (artikel 14) en de

minimumvereisten voor een rappelprocedure jegens de leden van het dorpscomité (artikel 16).

Bij de petitie tot opstarting van een rappelprocedure was de enige vereiste immers dat 1/5de

van de dorpelingen deze moest ondertekenen. 166

165 De vergadering van de vertegenwoordigers van de dorpelingen werd in vele dorpen opgezet. Het orgaan dat door de wet voorzien was als dorpsraad, namelijk de dorpsassemblee bleek snel onhandelbaar en moeilijk samen te roepen, vooral in ver afgelegen gebieden en dorpen waar vele dorpelingen vaak op (zaken)reis gingen Het Ministerie van Civiele Administratie promoot nu dus de vergadering van de vertegenwoordigers van de dorpelingen. Dit orgaan komt twee tot zes maal per jaar samen en bestaat uit de vertegenwoordigers van iedere 5 tot 15 huishoudens. O’BRIEN, K., ‘Implementing political reform in China’s Villages’, The Australian Journal of Chinese Affairs, nr. 32, 1994. 166 LIU, Y., ‘Guest Editor’s introduction’, Chinese Law and Government, vol. 34, nr. 6, 2001.

54

Jamie Horsley besloot dan ook dat de wet twee grote zwaktes kende. Ten eerste was er een

groot gebrek aan duidelijke handhavingsvoorzieningen en ten tweede was er nood aan een

nationale standaardisatie van de electorale procedures van het dorpscomité. Het vermogen

om de wet te handhaven is van groot belang voor zijn geloofwaardigheid. Dorpelingen

zouden geen interesse meer tonen voor deze vorm van zelfbestuur als bleek dat er geen

effectieve maatregelen voor handen waren om schendingen van de wet in bedwang te

houden.167

Volgens Horsley moesten er dan ook drie nieuwe artikels aan de wet worden toegevoegd. Als

eerste moest een artikel worden toegevoegd dat duidelijk maakte dat administratieve en

criminele boetes zullen opgelegd worden indien de wet geschonden werd. Bovendien moesten

de clausules uit de Criminele Wet168 betreffende misbruik tijdens de verkiezingen voor de

afgevaardigden van het Nationaal Volkscongres ook toegepast worden op de verkiezingen

voor het dorpscomité. Het MCA of een ander ministerie moest verder gemachtigd zijn om

boetes uit te schrijven en andere administratieve sancties te nemen tegen niet-criminele acties

die de wet ondermijnden.169

167 HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 328. 168 De Criminele Wet van de Volksrepubliek China werd op 1 juli 1979 aangenomen door het 5de Nationale Volkscongres en op 14 maart 1997 werd deze wet geamendeerd door het 8ste Nationale Volkscongres. MACKERRAS, C., The New Cambridge Handbook of Contemporary China, p. 103. 169 HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 328-330. ZHAI, I., ‘Seeking a way to curb village official’s power’, South China Morning Post, 2 januari 2010.

55

Een tweede artikel dat zou moeten toegevoegd worden volgens Horsley, zou de oprichting

van een onafhankelijke commissie op districtsniveau moeten zijn die klachten en vragen in

verband met de verkiezingen voor het dorpscomité zou behandelen. Onder de huidige wet170

waren de dorpelingen gemachtigd om klacht in te dienen bij de regering van de gemeente (die

echter vaak de bron was van de klachtenprocedure, inzake onrechtmatige inmengingen), bij

het volkscongres van de gemeente of bij de regering en het volkscongres op districtsniveau.

Het gevaar bij deze regeling was evenwel dat, zoals hierboven vermeld, deze organen zelf

betrokken waren bij de klachtenprocedure en dus niet onafhankelijk konden optreden. Ook

was niet één specifiek orgaan verantwoordelijk en bestond er dus het risico dat men deze

klachtenprocedures snel zou doorgeven aan andere medeverantwoordelijke instanties.171

Ten derde moesten er op het vlak van de standaardisering van de electorale procedures, meer

specifieke details over de belangrijke elementen van democratische verkiezingen toegevoegd

worden. Zoals bijvoorbeeld een verplichte selectie van kandidaten door voorverkiezingen,

ingebruikname van een volmachtsysteem en het gebruik van mobiele stemlokalen. Al deze

procedures zouden nationaal geregeld moeten worden, evenwel met ruimte voor regionale en

lokale flexibiliteit. De nationale procedures en richtlijnen die nu geformuleerd werden door

het MCA, zijn hulpvaardig in het standaardiseren van de electorale praktijken maar hadden

niet het verordende gewicht dat een nationale wet of regulering zou hebben. 172

170 Artikel 15 van de Organieke Wet op de Dorpscomités stipuleert dat men het recht heeft tot een klachtenprocedure bij een hogere overheid indien er sprake is van bedreiging, omkoperij, vervalsing, enz. tijdens de verkiezingen. Na de klacht wordt dan een onderzoek ingesteld en indien illegale zaken worden vastgesteld, werden de resultaten van de verkiezingen geannuleerd. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’. 171 HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 328-330. MIN敏, C. 崔, ‘ xiangzhenchang zhijie xuanju de xianfaxue sikao乡镇长直接选举的宪法学思考 (reflectie

over de constitutionele studie van de directe verkiezingen van de dorpsoversten), fazhi jianshe法制建设 (Legaal Systeem), nr. 3, 2008. 172 HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’, p. 328-330.

56

6. DE IMPLEMENTATIE VAN DE WET Na de afkondiging op 4 november 1998 werd de Organieke Wet op de Dorpscomités in het

hele land geïmplementeerd. Het Ministerie van Civiele Administratie was verantwoordelijk

voor de praktische uitvoering. Het implementeringproces werd echter gekenmerkt door een

selectieve uitvoering en een lokale discrepantie. Uit die discrepantie kan men een relatie

tussen de economische ontwikkeling en de implementering van de wet vermoeden. Die relatie

wordt nader onderzocht onder hoofdstuk 6.3: De relatie tussen de lokale economische

ontwikkeling en de implementering van de Organieke Wet op de Dorpscomités. We sluiten

dit hoofdstuk af met een nauwkeurige evaluatie van de implementering.

6. 1 Het Ministerie van Civiele Administratie 6.1.1 De methode van implementering

Het Ministerie van Civiele Administratie had twee grote uitdagingen gedurende het

implementeringproces. Intern moest deze jonge instelling zijn waardigheid en

geloofwaardigheid nog bewijzen, mede door het grote gebrek aan specifieke regels,

procedures en bronnen. De externe uitdaging kwam vooral vanuit de politieke en lokale

oppositie en de wijdverspreide onverschilligheid tegenover de wet. De oppositie voerde de

strijd verder gedurende het implementeringproces. Deze oppositie was echter eerder gebonden

door een politieke en/of ideologische identiteit dan door een welomlijnde organisatie. De taak

van de ambtenaren van het MCA bestond dus vooral uit het ‘verleiden’ van lokale ambtenaren

tot medewerking aan de implementering. 173

173 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 119-120.

57

Gezien de grote oppositie besloot het Ministerie voor Civiele Administratie het

implementeringproces in twee stadia op te splitsen. Het doel van het eerste stadium was om

lokale ambtenaren te overtuigen om verkiezingen te organiseren. Het tweede stadium bestond

uit de kwalitatieve verbetering van deze verkiezingen. De politieke logica achter deze

redenering was om de lokale ambtenaren vast te zetten in een systeem van verkiezingen voor

ze de implicaties van diezelfde verkiezingen ten volle zouden ondervinden. In het begin van

de implementatie werden verschillende schendingen van de wet dan ook in zekere mate

getolereerd.174

Het MCA kreeg echter geen fondsen ter beschikking van de nationale regering; alle financiële

middelen moesten dus geput worden uit de provincies zelf. Later werden wel fondsen

geschonken door verscheidene (internationale) organisaties, zoals The Ford Foundation175,

The Carter Center, The United Nations Development Program176 en de International

Republican Institute177. De ambtenaren van het MCA maakten echter ook gebruik van de

internationale kritiek gedurende het implementeringproces. Wanneer de kritiek op de

mensenrechten toenam, wierpen ze op dat de implementering van de Organieke Wet op de

Dorpscomités het internationale imago van China zou opkrikken. De voorafgaande nationale

steun was erg belangrijk, maar de implementering van de electorale hervormingen in China

moest vooral toegeschreven worden aan de ambtenaren op lokaal niveau. Zij zijn diegenen die

werkelijk inspanningen hebben geleverd om de electorale reorganisatie vorm te geven.178

174 YONGHONG永红, H. 何, ‘zhongguo xuanju zhidu de xianzkuang yu quxiang中国选举制度的现状与趋向 (de status en de trends van het Chinese electorale system)’, huannan nongye daxue xuebao, shehuikexueban 华南农业大学学报, 社会科学版 (uitgave van de zuid Chinese landbouw universiteit, sociale wetenschappen), nr. 4, 2005. 175 The Ford Foundation is een onafhankelijke Amerikaanse ngo. Zijn doelen zijn het promoten van democratie en het bestrijden van armoede en onrechtvaardigheid. The Ford Foundation. Geraadpleegd op 24 mei 2010 op het World Wide Web: http://www.fordfound.org/ 176 The United Nations Development Program is een organisatie van de VN die strijdt voor een beter leven voor alle mensen op de wereld en voornamelijk in de ontwikkelingslanden. The United Nations Development Program. Geraadpleegd op 24 mei 2010 op het World Wide Web: http://www.undp.org/ 177 The International Republican Institute is een onafhankelijk organisatie die wereldwijd democratie en vrijheid promoot door het ontwikkelen van goed bestuur, politieke partijen en open verkiezingen. INTERNATIONAL REPUBLICAN INSTITUTE, Election observation report. Fujian province. People’s Republic of China. May 2003, Washington D.C., 2003. 178 SHI, T., ‘Village Committee Elections in China: Institutionalist Tactics for Democracy’ , World Politics, vol. 51, nr. 3, 1999.

58

6.1.2 Evaluatie

De partijafdeling van het Ministerie van Civiele Administratie publiceerde eind 1999 een

rapport over de Organieke Wet op de Dorpscomités. Het rapport somde op dat de studie en

de propaganda van de wet en de bijhorende trainingsprogramma’s georganiseerd door het

MCA duidelijke en effectieve resultaten hadden bereikt. De invoering van een geschikte,

strategische regeling was een eerste resultaat. Zo organiseerde het MCA in april van het jaar

1999 een nationale conferentie te Yucheng179虞城 , Henan waar ervaringen betreffende het

zelfbestuur van de dorpelingen werden uitgewisseld. Deze conferentie benadrukte de

implementatie van de nieuw geadopteerde wet. Verder organiseerde het MCA op 1 juli 1999

een nationaal symposium voor de studie en de propaganda van de Organieke Wet. Ook op

deze meeting werd het belang van de wet benadrukt. Een tweede resultaat was de uitgebreide

publiciteit van de wet. Vooral via radio, televisie en de gedrukte media werd de wet verspreid.

Ook namen verschillende provincies talrijke initiatieven. Zo werden in Hebei 300.000

pamfletten uitgedeeld op het platteland, in Jiangxi werd ‘de maand van de popularisering’

gelanceerd voor de implementatie van de wet en in de autonome regio van Tibet werden

talrijke vertalingen van de wet gepubliceerd om de etnische minderheden tegemoet te komen.

Een derde resultaat was de samenstelling van intensieve trainingsprogramma’s die

georganiseerd werden door de ambtenaren van het MCA. Zo werden er ook verscheidene

documentaires180 en handleidingen181 verspreid. Ook werden er in Beijing twee

trainingsprogramma’s voorzien door het MCA voor regeringsambtenaren op basisniveau.182

179 Yucheng ligt in het oosten van de provincie Henan. ZHONGHUA RENMIN GONGHEGUO MINZHENGBU 中华人民共和国民政部 (het Ministerie van Civiele Administratie van de VRC), Zhonghua renmin gongheguo xingzheng quhuq tuji 中华人民共和国行政区划图集 administratieve atlas van de VRC), p. 100-102. 180 Het MCA publiceerde in samenwerking met China Central Television een documentaire met instructies betreffende de implementatie ‘Four Democracies in One Cart’. PARTY GROUP OF THE MINISTRY OF CIVIL AFFAIRS, ‘Report on the implementation of the Organic Law on the Villager Committees (December 28, 1999)’ , Chinese Law and Government, vol. 34, nr. 6, 2001. 181 Het MCA publiceerde in samenwerking met het Legaal Bureau van het PC van het NVC en het Legaal Bureau van de Staatsraad een handleideing ‘Q&A Manual on the Law of the Villager Committees’. PARTY GROUP OF THE MINISTRY OF CIVIL AFFAIRS, ‘Report on the implementation of the Organic Law on the Villager Committees (December 28, 1999)’. 182 PARTY GROUP OF THE MINISTRY OF CIVIL AFFAIRS, ‘Report on the implementation of the Organic Law on the Villager Committees (December 28, 1999)’.

59

De belangrijkste verwezenlijking evenwel van het MCA was het succes van de

demonstratiedorpen. Elk district werd verplicht een demonstratiedorp op te zetten. De

verkiezingen in deze demonstratiedorpen waren bijna altijd een ongezien succes, dankzij de

wijdverspreide aandacht die het district eraan besteedde. De demonstratiedorpen werden

vanzelfsprekend in de meest gunstige dorpen opgesteld en het feit dat deze successen als

paradepaardje konden dienen voor het district, bevorderde ook hun werking. Zo werd Laixi183

莱西 te Shangdong door het MCA geselecteerd als nationaal demonstratiedorp184. Het succes

van Laixi werd dan ook nationaal als voorbeeld uitgedragen en vele ambtenaren uit andere

provincies kwamen naar Laixi om de verkiezingen daar te onderzoeken.185

Het Ministerie van Civiele Administratie had dus voornamelijk op twee fronten strijd gevoerd;

het trainen van lokale ambtenaren voor een betere interpretatie van de wet en het verspreiden

van informatie over de wet in de hele Volksrepubliek. Zoals hierboven vermeld werd, was

het grootste structurele probleem van het MCA echter dat ze onvoldoende financiële middelen

had voor de uitvoering van een zorgvuldige implementatie.186

183 Laixi ligt in het oosten van de provincie Shandong. ZHONGHUA RENMIN GONGHEGUO MINZHENGBU 中华人民共和国民政部 (het Ministerie van Civiele Administratie van de VRC), Zhonghua renmin gongheguo xingzheng quhuq tuji 中华人民共和国行政区划图集(administratieve atlas van de VRC), p. 66-67. 184 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 135-137. 185 PARTY GROUP OF THE MINISTRY OF CIVIL AFFAIRS, ‘Report on the implementation of the Organic Law on the Villager Committees (December 28, 1999)’. 186 LIU, Y., ‘Guest Editor’s introduction’.

60

6.2 Een selectieve implementatie en een lokale discrepantie

Over het hele grondgebied van de Volksrepubliek China werd men geconfronteerd met een

selectieve implementatie van het beleid. Harry Hardings verklaarde het probleem van de

selectieve implementatie door te stellen dat wanneer de desbetreffende wetten en reguleringen

vaag waren, wanneer er op het centraal niveau verdeeldheid heerste over het te implementeren

beleid en ook wanneer het uit te voeren programma niet behoorde tot de bureaucratische

interesse, het beleid dus op een selectieve manier werd geconcretiseerd. Alhoewel deze

verklaringen deels juist waren, verklaarden ze niet alles. Zo was het bijvoorbeeld wel juist dat

bij de implementatie van de Organieke Wet op de Dorpscomités de vage wet er mede voor

zorgde dat de wet slechts selectief geïmplementeerd werd. Maar de ontgoochelende

implementatie kan niet alleen aan de onduidelijke wettekst toegeschreven worden. Jean Oi

lichtte echter toe dat het verzet van kaderleden tegen maatregelen die dorpelingen meer

inspraak verschaffen een universeel fenomeen was. Ambtenaren huiverden immers voor de

opkomende macht van de dorpelingen en vreesden dan ook hun autoriteit te verliezen.

Bernstein en Solinger benadrukten dan weer de chronische financiële tekorten van de

verschillende ministeries en de stijgende kost van de bureaucratie als oorzaak van de

selectieve implementatie.187

Naast een selectieve implementatie door de ambtenarij was er in de VRC ook sprake van een

lokale discrepantie. Zo werd bijvoorbeeld in Qinghai, Tianjin en Yunnan de kandidaten voor

het dorpscomité genomineerd via de methode van directe nominatie of door individuele en

samengestelde nominatie, terwijl in Jiangsu de selectie gebeurde via directe nominatie of via

de kleine dorpsgroepen. In Beijing, Jilin en Hainan was de selectie echter alleen mogelijk via

directe nominatie. In Sichuan en Tibet stelde men geen vereisten aan de campagne van

kandidaten, terwijl het voor kandidaten uit Zhejiang en Guandong enkel mogelijk was een

speech te geven vlak voor de verkiezing zelf. In Shanghai mocht enkel de vergadering van de

vertegenwoordigers van de dorpelingen campagne voeren voor een kandidaat, enz.188

187 O’BRIEN, K., LI, L., ‘Selective policy implementation in rural China’, Comparative Politics, vol. 31, nr. 2, 1999. 188 TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside, p. 232. O’BRIEN, K., LI, L., ‘Selective policy implementation in rural China’.

61

De reden voor deze uitgebreide lokale discrepanties op het grondgebied van de VRC is de

administratieve structuur. Doordat de oppervlakte en de bevolking van de VRC gigantisch

groot zijn, is het praktisch onmogelijk minutieuze wetten te ontwikkelen voor de complete

bevolking van de VRC. Het strakke centrale leiderschap verhindert ook een soepelere manier

om het beleid uit te voeren. Het Chinese antwoord hierop is het uitvoeren van ruwe, nationale

richtlijnen die veel beslissingsruimte laten aan de lokale regeringen om deze ruwe richtlijnen

dan om te zetten in nauwkeurige wetten. Door deze structuur bestaan er dan ook omvangrijke

verschillen tussen de verschillende provincies.189

Op het vlak van de implementatie van wetten in China zijn er dus twee vraagstukken. Ten

eerste is er de selectieve implementatie van het beleid door de lokale ambtenaren, ten tweede

zijn er grote lokale verschillen betreffende de invoering van het beleid. Aangaande het tweede

probleem zijn er verschillende studies omtrent de lokale economische ontwikkeling in relatie

tot de implementering van de Organieke Wet op de Dorpscomités.

189 O’BRIEN, K., LI, L., ‘Selective policy implementation in rural China’.

62

6.3 De relatie tussen de economische ontwikkeling en de implementering van de

Organieke Wet op de Dorpscomités

6.3.1 Verschillende theorieën

De relatie tussen de lokale economische ontwikkeling en de implementering van de

Organieke Wet op de Dorpscomités werd reeds meermaals onderzocht. De resultaten van de

verschillende onderzoeken geven echter geen identieke conclusie weer. Hieronder worden de

verschillende resultaten en argumenten van de verschillende onderzoekers uiteengezet.

6.3.1.1 Economisch onderontwikkelde dorpen stimuleren de implementering

Susan Lawrence besloot na onderzoek in verschillende districten in Hebei dat het juist in

economisch minder ontwikkelde dorpen was dat de implementatie het beste slaagde. De

inwoners van deze dorpen waren namelijk niet tevreden met het bestuur omdat ze economisch

onderontwikkeld waren. Aan de hand van de verkiezingen echter, voorzien door de Organieke

Wet op de Dorpscomités, konden ze wel bekwame leiders kiezen. Deze dorpelingen grepen

dus met beide handen de kans die de Organieke Wet op de Dorpscomités bood.190

190 HE, B., Rural democracy in China: the role of village elections, p. 155-157. YOUNG, N., C., Local People’s Congresses in China. Development and Transition, p. 143-145.

63

6.3.1.2 Matig economisch ontwikkelde dorpen stimuleren de implementering

Tegenover Lawrence staan Wang Zhenyao, Yu Yong en Amy Gadsen die beweerden dat

zowel rijkere als armere dorpen de Organieke Wet op de Dorpscomités op onvoldoende wijze

implementeerden. Zij besloten dat de implementatie in de dorpen en provincies die het

midden houden qua rijkdom, dus noch rijk, noch arm, zoals bijvoorbeeld Fujian, de beste

slaagkansen hadden. Zij maakten duidelijk dat in deze regio’s de mensen op een rustige en

verantwoorde manier konden omgaan met de verkiezingen voor het dorpscomité. Volgens

Zhenyao, Yong en Gadsen eist een hoge economische bloei een onderdrukking van de

politieke machtstructuren en verzwakt een lage economische bloei de politieke participatie. 191

6.3.1.3 Bloeiende economische dorpen stimuleren de implementering

Kevin O’Brien poneerde dat de implementatie van de Organieke Wet op de Dorpscomités het

meest geneigd was om te slagen in rijke dorpen met bloeiende collectieve ondernemingen. In

deze dorpen hadden de dorpelingen en de lokale ambtenaren immers redenen om hun

interesses na te jagen. De dorpelingen eisten immers dat de winst van de collectieve

ondernemingen eerlijk verdeeld zou worden en de lokale ambtenaren vorderden een goed

bestuur. Ook kregen deze dorpen aanzienlijke bureaucratische aandacht van hogere niveaus,

ten gevolge van hun uitmuntende economische prestaties. Op basis van deze twee criteria,

namelijk het najagen van interesses (de politieke participatie) en de bureaucratische aandacht

(de uitvoering van het staatsbeleid192) concludeerde O’Brien dat er vier verschillende soorten

dorpen waren betreffende de manier waarop de Organieke Wet op de Dorpcomités

geïmplementeerd werd.193

191 HE, B., Rural democracy in China: the role of village elections, p. 155-157. YOUNG, N., C., Local People’s Congresses in China. Development and Transition, p. 143-145. 192 O’Brien doelt hiermee vooral op de uitvoering van het niet-populaire staatsbeleid, zoals bijvoorbeeld de geboortebeperking en de inning van diverse taksen. O’BRIEN, K., ‘Implementing political reform in China’s Villages’, The Australian Journal of Chinese Affairs, nr. 32, 1994. 193 HE, B., Rural democracy in China: the role of village elections, p. 155-157. YOUNG, N., C., Local People’s Congresses in China. Development and Transition, p. 143-145.

64

Het eerste soort dorp was het normdorp. In deze dorpen was de politieke participatie hoog en

de uitvoering van het staatsbeleid was er ook hoog. Deze dorpen waren bijna altijd

demonstratiedorpen, geselecteerd door het MCA. In deze dorpen werd de wet uiterst goed

geïmplementeerd. Dit succes vertaalde zich ook in vrijwel elk demonstratiedorp. Zo werden

in het dorpje Anhui 安慧 in Fujian 83 dorpelingen geselecteerd voor het dorpscomité en aan

de hand van vijf voorverkiezingen werden uiteindelijk zeven kandidaten weerhouden. De

competitiviteit hier lag dus erg hoog. Rijkdom en een bloeiende collectieve economie

vergemakkelijkten dus de uitvoering van staatstaken en hielpen bij de preventie tegen de

verlamming van de lokale politieke organisatie. Zodus hadden ambtenaren en dorpelingen

dwingende motieven om de institutionele regelingen vervat in de Organieke Wet te

aanvaarden. Ambtenaren hadden een grote publieke sector die ze moesten beheren en

waarvan ze konden profiteren. De dorpelingen daarentegen hadden interesse om te

verzekeren dat de publieke fondsen niet misbruikt werden. 194

Buiten dit normmodel waren er nog drie andere modellen, waar de implementatie echter

faalde. Deze dorpen waren ook uiterst traag om de nieuwe rechten te omarmen. Vele

dorpscomités in deze regio’s sluimerden terwijl andere net gedomineerd werden door de

regering van de gemeente of de lokale partijafdeling. Verschillende redenen lagen aan de

basis van dit falen. Ten eerste waren de vooropgestelde doelen van het MCA erg bescheiden:

tegen 2000 moest elke gemeente slechts één of meerder demonstratiedorpen opgesteld hebben.

Ten tweede was het MCA zoals hierboven reeds aangehaald een lager ministerie en kreeg het

dus ook niet het nodige geld van de centrale overheid voor een grondige implementatie.195

194 O’BRIEN, K., ‘Implementing political reform in China’s Villages’. 195 O’BRIEN, K., ‘Implementing political reform in China’s Villages’.

65

Een tweede soort dorpen, voorgesteld door Kevin O’Brien waren de verlamde dorpen. In deze

dorpen was er een lage participatiegraad en werden de staatstaken niet of in beperkte mate

uitgevoerd. Deze dorpen kwamen vooral voor in arme, achtergestelde gebieden met weinig

collectieve ondernemingen. In dorpen waar er dus weinig te verdelen viel, zagen de

dorpelingen de staat als een instantie die enkel van hen nam en niets teruggaf. De leden van

het dorpscomité ontvingen er ook geen compensaties en waren dus niet gemotiveerd om het

staatsbeleid uit te voeren. Ofwel was er in die regio’s een overdreven controle van de

gemeente over het dorpscomité en stapten de dorpsambtenaren op omdat de verwachte

doeleinden onhaalbaar bleken, ofwel was er bijna geen controle omdat het dorp te ver

verwijderd lag van de gemeente. Het management in deze dorpen was chaotisch en de

verschillende heffingen en taksen werden niet geïnd. De dorpelingen vertoonden geen

interesse in de verkiezingen voor het dorpscomité en vaak braken er tijdens de verkiezingen

rellen uit. De dorpelingen waren van oordeel dat hogere niveaus moesten beslissen wie hen

zou regeren.196

196 O’BRIEN, K., ‘Implementing political reform in China’s Villages’.

66

Een derde soort dorpen waren de autoritaire dorpen. In deze dorpen was er een lage

participatiegraad maar slaagden de dorpsambtenaren er wel in het staatsbeleid te

implementeren. In autoritaire dorpen incorporeerde de macht van de gemeente de participatie

en het zelfbestuur van de dorpelingen. Subsidies en vergoedingen voor ambtenaren stegen of

daalden volgens de geslaagde of niet geslaagde resultaten van de uitoefening van de

staatsopdrachten. De regering van de gemeente annuleerde de verkiezing wanneer de uitkomst

hen niet zinde. De veelvoorkomende manipulatie van de verkiezingen limiteerde ook de

participatie en de verantwoordingsplicht in zover de gemeentes vaak kandidaten voor het

dorpscomité aanbevolen. Bovendien verhinderde de dominantie van de partij vaak dat

kandidaten die niet goedgekeurd waren door de partij uiteindelijke verkozen werden. De

dorpsambtenaren in deze dorpen hadden al altijd instructies ontvangen van bovenaf en

verkozen deze instructies te blijven ontvangen. Vele ambtenaren in autoritaire dorpen waren

er zelfs van overtuigd dat het makkelijker was om de regering van de gemeente tevreden te

stellen dan de dorpelingen zelf tevreden te stellen. Ook uitten zij hun bezorgdheid omtrent het

feit dat hardwerkende ambtenaren verkiezingen zouden verliezen wanneer de kiezers, diegene

die braaf het staatsbeleid hadden bevolen, zouden straffen. In deze autoritaire dorpen was er

ook een tweede patroon. Sommige autoritaire dorpsambtenaren wilden een ‘onafhankelijk

koninkrijk’ installeren maar vermeden liever een direct conflict met de gemeente. Deze

ambtenaren voerden het staatsbeleid uit om hun onafhankelijkheid te bewaren en

beschermden zichzelf door de populaire participatie te saboteren. Als laatste moet ook

vermeld worden dat dit soort beleid, alhoewel het zeker niet de eerste optie mag zijn, ook niet

de minst slechte optie is voor de dorpelingen. Een autoritair beleid is beter dan een verlamd

beleid: het dorpscomité in een autoritair dorp functioneert tenminste nog, waar het

dorpscomité in verlamde dorpen zijn inwoners geen diensten meer kan verlenen.197

197 O’BRIEN, K., ‘Implementing political reform in China’s Villages’.

67

De laatste van de vier soorten dorpen was het vluchtelingendorp. O’ Brien concludeerde dat

de politieke participatie hier zeer hoog was maar de uitvoering van het staatsbeleid compleet

inefficiënt. Deze vorm van zelfbestuur was de meest bedreigende vorm voor de implementatie

van de Organieke Wet op de dorpscomités, omdat ze geleid werd door populistische

ambtenaren die zich afzetten tegen controle en zich aangesproken voelden om de uitvoering

van staatszaken te verwerpen. Over deze dorpen waren er echter weinig gegevens beschikbaar

en de meeste gegevens werden dan ook verzameld op basis van de klachten van de regering

van de gemeente. Ambtenaren in deze dorpen interpreteerden het zelfbestuur als absolute

vrijheid en het recht om ‘een eigen koninkrijk’ op te bouwen. Zij pleitten bij de provinciale

overheid om het proces van de implementatie te vertragen en om de demonstratiedorpen niet

in hun dorpen te installeren. Aangezien deze vluchtelingendorpen traditioneel niet veel

verzochten of niet veel verkregen van de regering van de gemeente, voelden ze zich dus ook

niet verplicht veel terug te geven aan diezelfde regering. De meeste van deze dorpen werden

gelokaliseerd waar de controle van de gemeente zwak was, waar de bevolking niet tot de Han

behoorde en waar het dorpscomité gedomineerd werd door één enkele beleidslijn.198

Kevin O’Brien besloot dat de implementatie van de Organieke Wet op de Dorpscomités

beïnvloed werd door de interesses van de dorpelingen en de lokale ambtenaren.199

Ook Rong Hu trad Kevin O’Brien bij door te stellen dat de ontwikkeling van een

dorpseconomie cruciaal was voor de implementatie van competitieve verkiezingen. Hoe

groter de economische ontwikkeling van een dorp, hoe meer gemeenschappelijke fondsen het

dorpscomité moet beheren en hoe meer de dorpelingen voordeel konden halen uit

verkiezingen, wat vervolgens resulteerde in een grotere participatie en verhoogde

competitieve verkiezingen.200

198 O’BRIEN, K., ‘Implementing political reform in China’s Villages’. 199 O’BRIEN, K., ‘Implementing political reform in China’s Villages’. 200 HU, R., ‘Economic development and the implementation of village elections in rural China’, Journal of Contemporary China, nr. 14, 2005.

68

6.3.1.4 Een omgekeerde relatie tussen de economische ontwikkeling en de

implementatie

Jean Oi vermoedde na onderzoek in de provincies Zhejiang, Sichuan, Hubei, Shaanxi en

Shandong dat er een omgekeerde relatie bestond tussen het niveau van de economische

ontwikkeling en de implementatie van de Organieke Wet op de Dorpscomités. Oi toonde na

verschillende studies aan dat wanneer het inkomen en dus de economische ontwikkeling steeg,

de interesse en participatie in het zelfbestuur en de competitiviteit van de verkiezingen

meestal daalde. Oi verklaarde dit door te stellen dat dorpelingen op een bepaald punt, eens de

economische ontwikkeling goed op gang gekomen is, de dorpelingen alleen nog een

maximalisering willen van hun economische interesses en dat daarvoor zelfs het democratisch

zelfbestuur moet wijken. 201

Tianjian Shi beweerde dat de economische ontwikkeling en de ontwikkeling van de

dorpscomités niet tegengesteld was, maar een concave curve202 vormde. De economische

ontwikkeling verhoogde de kans dat een dorp semicompetitieve verkiezingen zou houden,

maar de impact verminderde wanneer de economische ontwikkeling steeg. Een te snelle

economische vooruitgang kon het proces van politieke hervormingen zelfs schaden omdat

nieuwe economische successen een legitimatie vormden voor het beleid van de machthebbers.

Tianjin Shi benadrukte ook de rol van de politieke leiders betreffende de implementatie van

electorale hervormingen in China. Hij beweerde dat democratische ambtenaren en hun

ambitieuze capaciteiten een cruciale rol speelden in de succesvolle implementatie van de

Organieke Wet op de Dorpscomités. Politieke hervormingen waren volgens hem dus het

product van interacties tussen de elite en de algemene bevolking, meer dan alleen het resultaat

van de economische ontwikkeling op zich. 203

201 HE, B., Rural democracy in China: the role of village elections, p. 155-157. YOUNG, N., C., Local People’s Congresses in China. Development and Transition, p. 143-145. OI, J., ‘Economic Development, Stability and Democratic Village Self-governance’, China Review, 1996. 202 Een concave curve is een curve die binnenwaarts kromt, zoals de binnenkant van een kom. SHI, T., ‘Economic development and village elections in rural China’, Journal of Contemporary China, nr. 8, 1999. 203 HE, B., Rural democracy in China: the role of village elections, p. 155-157. YOUNG, N., C., Local People’s Congresses in China. Development and Transition, p. 143-145.

69

Young Nam Cho bevestigde na verschillende studies in Shanghai, Tianjin en Guandong de

resultaten van Tianjin Shi dat politiek leiderschap een cruciale rol speelde in het proces van

een Chinese legislatieve ontwikkeling.204

6.3.1.5 Besluit

Er was dus wel degelijk sprake van een relatie tussen de economische ontwikkeling en de

implementatie van de wet. Ook op nationaal niveau was er een belangrijke link tussen de

economische ontwikkeling en de introductie van zelfbestuur in de dorpen. Hierboven

(hoofdstuk 5.1.1) werden reeds de theorieën van Yawei Liu en Daniel Kelliher uitgelegd

betreffende de introductie van het zelfbestuur voor dorpelingen als methode om de rurale

crisis op te lossen. De Organieke Wet op de Dorpscomités had zijn wortels namelijk in de

ontmanteling van de volkscommunes en de onmogelijkheid van de staat om het loon van alle

ambtenaren op lokaal niveau te betalen.205

De standpunten van Kevin O’Brien, Rong Hu en Susan Lawrence staan lijnrecht tegenover

elkaar. O’Brien beweert namelijk dat de wet het gemakkelijkst implementeerbaar is in rijke,

bloeiende dorpen waar Lawrence juist concludeert dat de wet het gemakkelijkst in arme

dorpen geïmplementeerd wordt. Tussen O’Brien en Lawrence horen Wang Zhenyao, Yu

Yong en Amy Gadsen die veronderstellen dat juist middelmatig rijke dorpen ideaal zijn voor

de implementatie van de wet. De argumenten van Jean Oi, Tianjin Shi en Young Nam Cho

zijn in grote mate gelijklopend, namelijk dat de economische ontwikkeling de kans doet

stijgen dat een dorp democratische maatregelen implementeert maar zodra de economische

ontwikkeling meer begint te stijgen, de impact van de democratie vermindert.206

Het grote probleem echter van deze onderzoeken is dat ze alle ‘case studies’ zijn en dus wel

tijdelijke en lokale tendensen aan het licht brengen, maar geen waarheidsgetrouw nationaal

beeld scheppen.207

204 YOUNG, N., C., Local People’s Congresses in China. Development and Transition, p. 143-145. 205 HE, B., Rural democracy in China: the role of village elections, p. 155-157. YOUNG, N., C., Local People’s Congresses in China. Development and Transition, p. 143-145. 206 HE, B., Rural democracy in China: the role of village elections, p. 155-157. YOUNG, N., C., Local People’s Congresses in China. Development and Transition, p. 143-145. 207 SHI, T., ‘Economic development and village elections in rural China’.

70

6.3.2 De politieke economie van democratische hervormingen

De politieke economie van democratische hervormingen toonde aan dat een economische

crisis en corruptie factoren waren die een democratie teweegbrengen. Meestal uitte dit zich in

massaprotesten en om de rust terug te brengen introduceerde men een systeem van

democratische hervormingen. Wanneer bijvoorbeeld enkele personen een dorp succesvol

besturen, leiden zij het dorp hoogstwaarschijnlijk op een autoritaire manier. Door deze

autoritaire manier van handelen echter zijn ze een gemakkelijkere prooi voor corruptie. Het

voorbeeld van Guangdong, in het begin van de jaren 1980 illustreert dit. In de welvarende

provincie Guangdong benoemde de regering van de gemeenten in de jaren 1980 eerst

personen om administratieve taken uit te voeren op dorpsniveau, voor de dorpelingen zelf hun

vertegenwoordigers konden kiezen. Door dit benoemingssysteem echter werden de

dorpsverkiezingen vertraagd en werd dus ook de spanning tussen de dorpelingen en het

dorpsbestuur gevoed met veelvoorkomende corruptie als gevolg. Maar wanneer een dorp

collectief vele rijkdommen bezit, is het noodzakelijk om dit dorpsbestuur aan controle te

onderwerpen en een systeem van verantwoordelijken op te stellen. Om al deze problemen te

vermijden kan men een democratisch systeem introduceren, overeenkomstig de wet. Als

resultaat bande de provincie Guangdong in 1998 dan ook de benoemingsprocedures en

schakelde over op directe verkiezingen volgens de Organieke Wet op de Dorpscomités.208

Op het lokale niveau stelde men vaak dat dorpelingen een economische ontwikkeling

verkiezen boven politieke hervormingen. Met andere woorden dat de wens van de

dorpelingen om rijk te worden hen meer waard was dan hun eisen omtrent democratie. Het

argument echter dat een verhoogde economische ontwikkeling een dorpsdemocratie niet

goedkeurt, kan op langere termijn echter niet worden aangehouden. Want in een situatie waar

de dorpseconomie een crisis doormaakt, kan men geen beroep doen op die economische

prestaties om legitimiteit te bereiken. En in sommige gevallen, wanneer een dorp een zeker

niveau van ontwikkeling bereikt heeft, eist men juist meer openheid en democratie.

208 HE, B., Rural democracy in China: the role of village elections, p. 157-160.

71

6.3.3 Conclusie

De hoofdbevinding is dat dorpelingen rationele actoren zijn die hun interesses willen

maximaliseren. In het geval van rijke dorpen, ligt de interesse van dorpelingen in de eerlijke

verdeling van de rijkdom en de goederen, daarvoor eisen ze dus stemrecht en het recht op

deelname aan de dorpsassemblee om zo hun economische belangen te beschermen. Daarom

ook wedijveren de dorpelingen vooral op basis van hun economische interesses en van hun

sociale status voor een plaats in het dorpscomité. Wanneer het dorpscomité dus een grotere

invloed heeft op het leven van de dorpelingen, stijgt de participatie in de verkiezingen.209

De laatste jaren zijn er niettemin grote veranderingen opgetreden. Zo werden de collectieve

eigendommen van de dorpen meer en meer geprivatiseerd. Dit had belangrijke gevolgen voor

de politieke participatie van de dorpelingen. Nu ze hun gemeenschappelijke economische

belangen niet meer konden beschermen via het dorpscomité, daalde ook hun interesse voor

het zelfbestuur. Ook de afschaffing van de landbouwtaks in 2004 had ernstige gevolgen. Deze

taks werd immers geïnd door de regering van de gemeente. Het wegvallen van deze taks zal

vanzelfsprekend de tussenkomsten van de gemeente in het dorp drastisch verminderen.210

Om het implementatieproces in een stijgend diversifiërend China te begrijpen en om het

gebrek aan conformiteit en coöperatie te onthullen, moeten we nog veel meer te weten komen

over hoe de interesses van dorpelingen zich vertalen in acties en over de mechanismen die

gebruikt worden door de lokale ambtenaren. Het centrum, met andere woorden het MCA,

ervaart immers dat het uiterst moeilijk is een beleid te implementeren dat tegelijkertijd

staatspenetratie en populaire participatie promoot. 211

209 HE, B., Rural democracy in China: the role of village elections, p. 173-175. 210 HE, B., Rural democracy in China: the role of village elections, p. 173-175. 211O’BRIEN, K., ‘Implementing political reform in China’s Villages’.

72

6.4 Evaluatie van de implementatie

Een rapport van het Permanent Comité van het Nationaal Volkscongres over de

implementatie van de Organieke Wet op de Dorpscomités in 2001 vermeldde ten eerste een

tekort aan een democratisch bewustzijn bij het merendeel van de bevolking. Alleen als men

volledig de betekenis van zijn rechten kent, kan er op een democratische manier een

verkiezing worden gehouden. Ten tweede was het bewustzijn van de wet bij het grootste deel

van de bevolking flinterdun. Ook bij de lokale ambtenaren was er een groot gebrek aan dit

bewustzijn, gezien de vaak voorkomende schendingen van de wet. Als derde waren de

voorzieningen en procedures neergeschreven in de wet niet perfect. Vele artikels in de wet

vertoonden procedurele gebreken, zoals bijvoorbeeld de verkiezing voor de leden van het

kiescomité. Bovendien werden meestal nog oude werkmethodes toegepast: zo worden in vele

dorpen de leden van het dorpscomité nog steeds benoemd door de regering van de

gemeente.212

Ook the Carter Center bracht in 2009 een rapport uit betreffende de implementatie van de wet.

The Carter Center besloot vanuit legaal perspectief dat, aangezien de wet nog geen 25 jaar

geleden geïmplementeerd was, het logisch was dat er nog vele problemen aanwezig waren.

Ook deelde the Carter Center de mening van het PC van het NVC dat de basis waarop de

democratie gebouwd werd erg zwak was. Vele burgers hadden namelijk geen democratisch

bewustzijn. Ook het dorpscomité zelf had een beperkt democratisch bewustzijn, de financiële

bronnen voor het dorpscomité waren namelijk ongedefinieerd en dit belemmerde het

dorpscomité in grote mate bij het uitvoeren van zijn democratische functie.213

212 QUANGUORENMINDAIBIAOHUICHANGWUWEIYUANHUI GONGBAO 全国人民代表大会常务委 员会公报 (Communiqué van het Permanent Comité van het Nationaal Volkscongres), quangourendachangweihui zhifajianchazu guanyu jiancha ‘zhonghua renmin gongheguo cunmin weihuanhui zuzhifa’ shishi qingkuang de baogao全国人大常委会执法检查组关于检查《中华人民共和国村民委员 会组织法》实施情况的报告 (Rapport over de situatie van de implementering van ‘de Organieke Wet op de Dorpscomités van de Volksrepubliek China’ van het inspectieteam voor de handhaving van de wet onder het Permanent Comité van het Nationaal Volkscongres), 2001. GONGHEGUO MINZHENGBU 中华人民 共和国民政部 (het Ministerie van Civiele Administratie van de VRC), ‘cunweihui zuzhifa banxing shinian jijiang daxiu村委会组织法颁行十年即将大修 (revisie over een decennium van de implementatie van de Organieke Wet op de Dorpscomités)’, fazhi ribao法制日报 (Legale Krant), 2008. 213 CHINA PROGRAM . THE CARTER CENTER, ‘Understanding Chinese Village Elections’, China Elections and Governance Review, nr. 1, 2009.

73

Een tweede besluit was dat de lokale dorpsambtenaren de grootste oppositie vormden tegen

de implementering, omdat ze bang waren om de verkiezingen te verliezen en omdat ze

vreesden dat hun misdrijven bekend zouden worden. Onder hoofdstuk 6.2 werd deze

selectieve implementatie reeds besproken. Een derde besluit echter was het gebrek aan

enthousiasme bij de ambtenaren op gemeenteniveau. Zo was er geen interne motivatie:

zogezegd werden de ambtenaren van de gemeente immers indirect verkozen door de leden

van het dorpscomité, maar feitelijk werden ze nog altijd benoemd door hogere instanties. De

dorpelingen konden de ambtenaren van de regering dus niets maken. De ambtenaren van de

gemeente waren ook bevreesd dat een democratisch onafhankelijk dorpscomité moeilijk in

bedwang te houden was en bovendien vreesden ze ook dat de banden tussen de regering en de

partijleden op dorpsniveau verstoord zou worden. Waar normaal vooral de problemen van de

procedurele regels aangetoond worden, wil the Carter Center hier duidelijk maken dat de

actoren betrokken bij de verkiezingen ook een erg belangrijke rol spelen bij de implementatie.

Voor een geslaagde implementatie is immers de medewerking van de dorpelingen, de

ambtenaren van het dorp en de ambtenaren van de gemeente vereist.214 Ook bevestigt dit de

stelling van Francis Fukuyama215 , namelijk dat een democratisch systeem zich niet in een

maatschappij kan ontwikkelen als er geen specifieke vraag naar is van ofwel lokale actoren

zoals de elite en de massa, ofwel van de burgerlijke maatschappij zelf. Een democratische

ingreep, zoals bijvoorbeeld de verkiezingen geïntroduceerd door de Organieke Wet op de

Dorpscomités kan met andere woorden niet slagen als de verschillende actoren er niet voor

strijden.216

214 CHINA PROGRAM . THE CARTER CENTER, ‘Understanding Chinese Village Elections’, China Elections and Governance Review, nr. 1, 2009. 215 Francis Fukuyama (geboren in 1952) is een neoconservatief Amerikaanse politicoloog en filosoof. HE, B., Rural democracy in China: the role of village elections, p. 173-175. 216 HE, B., Rural democracy in China: the role of village elections, p. 173-175.

74

Björn Alpermann besloot dan ook dat, alhoewel vele lokale ambtenaren van het MCA

aandacht besteedden aan deze problemen, sommige problemen niet alleen door het MCA

opgelost konden worden. Het probleem van wie kiesgerechtigd was bijvoorbeeld, kon alleen

opgelost worden indien het huishoudsysteem werd hervormd of verworpen. Dit voorstel

echter kreeg enorm veel weerstand van de regering en de partij uit vrees voor chaos op het

platteland. Ook het huidige probleem aangaande de ontneming van het kiesrecht van mensen

die niet geboren zijn in het dorp waar ze verblijven is niet op te lossen zonder een hervorming

van de dorpseigen economieën. Dit probleem hangt immers samen met de collectieve

eigenschappen van de dorpseigendommen. Inwoners zullen logischerwijze nooit goedkeuren

dat ‘vreemdelingen’ beslissingen nemen over hun eigendommen. Als laatste zijn er volgens

Alpermann ook nog problemen die het Chinese politieke en economische systeem uitdagen.

De partij heeft te maken met een serieuze daling van haar populariteit op het platteland217. Die

stijgende irrelevantie zorgt voor een enorm rekruteringsprobleem. Daardoor is het erg

moeilijk voor de partij om nog leden te rekruteren; oudere partijleden kunnen enkel hun

kinderen overtuigen nog lid te worden, dus wordt het lidmaatschap in feite erfelijk. De CCP

staat dus voor een groot dilemma. Het moet zoeken naar een oplossing die de vereisten van

het zelfbestuur van de dorpelingen én de overleving van de partij verzoent. 218

De balans van de wet, besluit Robert Pastor is dus gemengd. De meest belangrijke

ontwikkeling is de realisatie van het zelfbestuur voor de dorpelingen. Die realisatie begint met

verkiezingen, maar eindigt zeker niet met verkiezingen. Er moet dus blijvend gezocht worden

naar manieren om het zelfbestuur voor de dorpelingen te verbeteren. Want ten eerste vereist

het zelfbestuur van de dorpelingen een vlot werkend systeem waarin alle groepen in een dorp

zich vrij kunnen bewegen, zonder verstrikt te raken in complete confrontaties. Ten tweede zal

het zelfbestuur een snelle dood sterven zonder voldoende steun van de regering en de CCP.

Als laatste heerst er een stijgende overtuiging dat het zelfbestuur van de dorpelingen een

moeras aan het worden is, waar iedereen doet wat hij wil en het algemene beleid ver te zoeken

is. Het wordt dus dringend tijd dat de Chinese regering samen met de CCP maatregelen treft

om de verzanding van de Organieke Wet op de Dorpscomités tegen te gaan. 219

217 Sinds de jaren 1980, maar vooral sinds de jaren 1990 is er een serieuze daling in het aantal mensen dat toetreed tot de CCP. MACKERRAS, C., The New Cambridge Handbook of Contemporary China, p. 92. 218 ALPERMANN, B., ‘ the post-election administration of Chinese villages’ , The China Journal, nr. 46, 2001. 219 PASTOR, R., A., TAN, Q., ‘The meaning of village election’, The China Quarterly, nr. 162, 2000.

75

7. CONCLUSIE Uit een grondige historische analyse van het ontstaan en de totstandkoming van de Organieke

Wet op de Dorpscomités kunnen we besluiten dat de invoering van de dorpscomités door de

grondwetswijziging van 1982 een reactie was op het machtsvacuüm en de crisis op het

platteland dat gecreëerd werd door de ontmanteling van de volkscommunes. De creatie van de

volkscommunes werd dan vanzelfsprekend gevolgd door de voorlopige Organieke Wet op de

Dorpscomités van 1987 die de werking en de verkiezingen voor dit orgaan regelde. De

noodzaak aan een verplicht implementeerbare permanente Organieke Wet op de

Dorpscomités werd bijna onmiddellijk duidelijk, maar toch duurde het nog tien jaar eer de

permanente wet afgekondigd werd. En opnieuw waren het de verslechterende rurale

omstandigheden (cfr. Yawei Liu en David Kelliher)220 die een stimulans gaven aan de

ratificatie van de wet. We kunnen dus concluderen dat het ontstaan en de totstandkoming van

de Organieke Wet op de Dorpscomités een reactie is op de bewegende sociale en rurale

omstandigheden.

Na een vergelijkende studie van het artikelsgewijs commentaar van de voorlopige wet met de

permanente wet kunnen we besluiten dat de permanente wet meer waarborgen biedt voor

democratische verkiezingen. Ook de procedurele maatregelen worden veel gedetailleerder

uitgetekend. In tien jaar is er dus reeds veel veranderd, edoch vertoont de Organieke Wet op

de Dorpcomités nog enkele lacunes. Alleen het wegwerken van deze lacunes kan het

democratische gehalte van de verkiezingen voor het dorpscomité verhogen.

De effectieve realisatie van de wet is vooral de verdienste van het Ministerie van Civiele

Administratie. Het te krappe financiële budget van het ministerie echter maakt dat ze zich

maar in beperkte mate kunnen toeleggen op de tenuitvoerlegging van de Organieke Wet op de

Dorpscomités.

220 LIU, Y., ‘Guest Editor’s introduction’, Chinese Law and Government, vol. 34, nr. 6, 2001. KELLIHER, D., ‘The Chinese debate over village self-government’, The China Journal, nr. 37, 1997.

76

Verschillende andere problemen bemoeilijken ook de implementatie van de Organieke Wet

op de Dorpscomités. Zo wordt de Volksrepubliek China gedurende de implementatie van het

centrale beleid geconfronteerd met een selectieve implementatie door de regering- en

partijambtenaren. Er heersen ook grote lokale en provinciale discrepanties waardoor het

moeilijk wordt een overzicht te bewaren. Verder wordt het na een grondige analyse tussen de

lokale economische ontwikkeling en de implementatie van de Organieke Wet op de

Dorpscomités ook duidelijk dat er wel degelijk een verband bestaat tussen beide factoren. Dit

verband verduidelijkt dat dorpelingen economische actoren zijn in een maatschappij en dat zij

hun interesses zoveel mogelijk proberen na te jagen. Aan de hand van politiek participatie

kunnen ze hun interesses maximaliseren.

Ondanks het feit dat reeds veel veldonderzoek werd uitgevoerd over de implementatie van de

verkiezingen voor het dorpscomité, blijven de meeste analyses ‘case studies’. Deze ‘case

studies’ brengen tijdelijke en lokale tendensen aan het licht, maar scheppen geen

waarheidsgetrouw nationaal beeld. Voor een nauwkeurige nationale analyse van de

implementering van de Organieke Wet op de Dorpscomités is er dus nood aan meer

onderzoek over de hele Volksrepubliek China.

77

78

8. BIBLIOGRAFIE BOEKEN EN TIJDSCHRIFTEN ALPERMANN, B., ‘ the post-election administration of Chinese villages’ , The China Journal, nr. 46, 2001. BAI, Y., ‘On the basic principles of the Organic Law on the Villager Committees’, Chinese Law and Government, vol. 34, nr. 4, 2001. CHAN, S., ‘Research notes on villagers’ committee election: Chinese-style democracy’, Journal of Contemporary China, vol. 7, nr. 19, 1998. CHINA PROGRAM . THE CARTER CENTER, ‘Understanding Chinese Village Elections’, China Elections and Governance Review, nr. 1, 2009. GONGHEGUO MINZHENGBU 中华人民共和国民政部 (het Ministerie van Civiele Administratie van de VRC), ‘cunweihui zuzhifa banxing shinian jijiang daxiu村委会组织 法颁行十年即将大修 (revisie over een decennium van de implementatie van de Organieke Wet op de Dorpscomités)’, fazhi ribao法制日报 (Legale Krant), 2008. GONGHEGUO MINZHENGBU 中华人民共和国民政部 (het Ministerie van Civiele Administratie van de VRC), Zhonghua renmin gongheguo xingzheng quhuq tuji 中华人民 共和国行政区划图集 (administratieve atlas van de VRC), Beijing 北京: Zhongguo ditu chubanshe 中国地图出版社 (Chinese cartografische uitgeverij), 2005, p. 85. HE, B., Rural democracy in China: the role of village elections, New York: Palgrave Macmillan, 2007, HORSLEY, J., P., ‘A Legal perspective on the Development of Electoral Democracy in China’ in HSU, C., S. (reds.), Understanding China’s Legal System. New York and London: New York University Press, 2003. HU, R., ‘Economic development and the implementation of village elections in rural China’, Journal of Contemporary China, nr. 14, 2005. INTERNATIONAL REPUBLICAN INSTITUTE, Election observation report. Fujian province. People’s Republic of China. May 2003, Washington D.C., 2003. KELLIHER, D., ‘The Chinese debate over village self-government’, The China Journal, nr. 37, 1997. KWOK-SING., L., A glossary of political terms of the People’s Republic of China, Hong Kong: The Chinese University Press, 1995. LAWRENCE, S., V., ‘Democracy, Chinese Style’, The Australian Journal of Chinese Affairs, nr. 32, 1994.

79

LI, L., ‘The empowering effect of Village Elections in China’, Asian Survey, vol. 34, nr. 4, 2003.

LIN 兢, K. 口吴, Zhongguo cunguan xuanze zouxiang ‘changtaihua’中国村官选举走向’常

态化 (de normalisering van de Chinese dorpsverkiezingen)’, gaoceng shengyin高层声音 (Hoog Geluid), 21 september 2007. LIN, W. 吴, ‘Renda changweihui diwucihuiyi caiyong 人民常委会第五次会议采用 (De 5de meeting van het Permanent Comité van het NVC heeft aangenomen)’, renmin ribao 人民日报 (krant van het volk), 5 november 1998. LIU, Y., ‘Guest Editor’s introduction’, Chinese Law and Government, vol. 34, nr. 6, 2001. MACKERRAS, C., The New Cambridge Handbook of Contemporary China. Cambridge: Cambridge University Press, 2001. MIN 敏, C. 崔, ‘ xiangzhenchang zhijie xuanju de xianfaxue sikao乡镇长直接选举的宪法学 思考 (reflectie over de constitutionele studie van de directe verkiezingen van de

dorpsoversten), fazhi jianshe法制建设 (Legaal Systeem), nr. 3, 2008. NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’, Chinese Law and Government, vol. 34, nr. 6, 2001. O’BRIEN, K., ‘Implementing political reform in China’s Villages’, The Australian Journal of Chinese Affairs, nr. 32, 1994. O’BRIEN, K., LI, L., ‘Accomodating ‘democracy’ in a One-Party State: Introducing Village Elections in China, The China Quarterly, nr. 162, 2000. O’BRIEN, K., LI, L., ‘Selective policy implementation in rural China’, Comparative Politics, vol. 31, nr. 2, 1999. OI, J., ‘Economic Development, Stability and Democratic Village Self-governance’, China Review, 1996. OI, J., SCOTT, R., ‘Elections and power: The Locus of Decision-Making in Chinese Villages’, The China Quarterly, nr. 164, juni 2000. PARTY GROUP OF THE MINISTRY OF CIVIL AFFAIRS, ‘Report on the implementation of the Organic Law on the Villager Committees (December 28, 1999)’ , Chinese Law and Government, vol. 34, nr. 6, 2001. PASTOR, R., A., TAN, Q., ‘The meaning of village election’, The China Quarterly, nr. 162, 2000.

80

QUANGUORENMINDAIBIAOHUICHANGWUWEIYUANHUI GONGBAO 全国人民代 表大会常务委员会公报 (Communiqué van het Permanent Comité van het Nationaal Volkscongres), quangourendachangweihui zhifajianchazu guanyu jiancha ‘zhonghua renmin gongheguo cunmin weihuanhui zuzhifa’ shishi qingkuang de baogao全国人大常委 会执法检查组关于检查《中华人民共和国村民委员会组织法》实施情况的报告 (Rapport over de situatie van de implementering van ‘de Organieke Wet op de

Dorpscomités van de Volksrepubliek China’ van het inspectieteam voor de handhaving van de wet onder het Permanent Comité van het Nationaal Volkscongres), 2001. SHI, T., ‘Economic development and village elections in rural China’, Journal of Contemporary China, nr. 8, 1999. TAN, Q., Village elections in China. Democratizing the Countryside. The Edwin Mellen Press, Lewiston-Queenston-Lameter, 2006. The constitution of the People’s Republic of China, Beijing: Foreign Languages Press, 1983 The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’, Chinese Law and Government, vol. 34, nr. 4, 2001. WANG, Z., ‘Report on the national implementation of the Organic Law on Villager Committees’, Chinese Law and Government, vol. 34, nr. 4, 2001. XIA, M., The people’s congresses and governance in China: toward a network of governance, London and New York: Routledge, 2008. YONGHONG永红, H. 何, ‘zhongguo xuanju zhidu de xianzkuang yu quxiang中国选举制 度的现状与趋向 (de status en de trends van het Chinese electorale system)’, huannan nongye daxue xuebao, shehuikexueban华南农业大学学报, 社会科学版 (uitgave van de zuid Chinese landbouw universiteit, sociale wetenschappen), nr. 4, 2005. YOUNG, N., C., Local People’s Congresses in China. Development and Transition, New York: Cambridge University Press, 2009. ZHAI, I., ‘Seeking a way to curb village official’s power’, South China Morning Post, 2 januari 2010.

81

WEBSITES China Vitae(2003). Peng Li. Geraadpleegd op 21 mei 2010 op het World Wide Web: http://www.chinavitae.com/biography/Li_Peng Unesco (1995). China Country Study. Global Monitoring Report.(ROSS, H.,) Geraadpleegd op 17 mei 2010 op het World Wide Web: http://portal.unesco.org/education/en/files/43542/11327151221Ross_China.doc/Ross_China.doc Zhonghua renmin gongheguo minzhengbu 中华人民共和国民政部 (het Ministerie voor

Civiele Administratie van de VRC) (2000). Geraadpleegd op 2 april 2010 op het World Wide Web: http://zqs.mca.gov.cn/article/jgzn/

People’s Daily Online. China's parliament starts reading draft amendment to electoral law.(LIU, W.,). Geraadpleegd op 17 mei 2010 op het World Wide Web: http://english.peopledaily.com.cn/90001/90776/90785/6911964.html The Carter Center. Carter Center Delegation Report: Village Elections in China. Geraadpleegd op 22 mei 2010 op het World Wide Web: http://www.cartercenter.org The Ford Foundation. Geraadpleegd op 24 mei 2010 op het World Wide Web: http://www.fordfound.org/ The United Nations Development Program. Geraadpleegd op 24 mei 2010 op het World Wide Web: http://www.undp.org/ .

82

9. BIJLAGEN BIJLAGE 1: ARTIKEL 111 VAN DE CONSTITUTIE VAN DE VRC

第一百一十一条第一百一十一条第一百一十一条第一百一十一条 城市和农村按居民居住地区设立的居民委员会

或者村民委员会是基层群众性自治组织。居民委员会、村民委员

会的主任、副主任和委员由居民选举。居民委员会、村民委员会

同基层政权的相互关系由法律规定。

居民委员会、村民委员会设人民调解、治安保卫、公共卫生

等委员会，办理本居住地区的公共事务和公益事业，调解民间纠

纷，协助维护社会治安，并且向人民政府反映群众的意见、要求

和提出建议。

Uit: Zhonghua renmin gongheguo zhongyangrenminzhengfu 中华人民共和国中央人民政府 (de Centrale Volksregering van de VRC). Xianfa 宪法 (grondwet). Geraadpleegd op 23 mei 2010 op het World Wide Web: http://www.gov.cn/ziliao/flfg/2005- 06/14/content_6310_9.htm

Article 111. The residents' committees and villagers' committees established among urban and rural residents on the basis of their place of residence are mass organizations of self-management at the grass-roots level. The chairman, vice-chairmen and members of each residents' or villagers' committee are elected by the residents. The relationship between the residents' and villagers' committees and the grass-roots organs of state power is prescribed by law. The residents' and villagers' committees establish committees for people's mediation, public security, public health and other matters in order to manage public affairs and social services in their areas, mediate civil disputes, help maintain public order and convey residents' opinions and demands and make suggestions to the people's government.

Uit: People’s Daily. Constitution. Geraadpleegd op 23 mei 2010 op het World Wide Web: http://english.peopledaily.com.cn/constitution/constitution.html

83

BIJLAGE 2: DE VOORLOPIGE ORGANIEKE WET OP DE DORPSCOMITES VAN 1987. 中华人民共和国主席李先念 1987年11月24日 中华人民共和国村民委员会组织法试行 年月日第六届全国人民 代表大会常务委员会第二十三次会议通过 第一条为了保障农村村民实行自治, 由村民群众依法办理群众自己的事情,促进 农村基层社会主义民主和农村社会主义物质文明、精神文明建设的发

展, 根据《中华人民共和国宪法》的有关规定, 制定本法。 幼二条村民委员会是村民自我管理、自我教育一、省我服务的基层群众性

自治组织, 办理本村的公共事务和公益事业, 调解民间纠纷, 协助维护社会

治安, 向人民政府反映村民钓意见、要求和提出建议。 筑三条乡、民族乡、镇的人民政府对村民萎员会的工作给予指导、支持和

帮助。村民委员会协助乡、民族乡、镇的人民政府开展主作、 幼臼条村民委员会应当支持和组织村民发展生产、供销、信用、消费等各

种形式 的合作经济, 承担本村生产的服务和协调工作、促进表村社会主又

生产建设和社会主义商品经济的发展。村民委员会应当尊重集休经济组织

依照法津规定独立进行经济活动的自主权, 维护集体经济组织和村民、承

包经营户、联户或者合伙的合法的财产权和其他合法的权利和利益。村民

委员会依照法律规定, 管理本村属子村农民集体所有的土地和其他财产, 教育村民合理利用自然资源, 保护和改善生悉环境。 第五众村民委员会应当宣传宪法、法津、法规和国家的政策、教育和推动

村民履行依法应尽的义务, 爱护公共财产, 维护村民的合法的权利和刹益, 促进村和村之间的团结、互助, 开展多种形式的社会主义精神女明建设

动。 幼六条多民族居住的村、村民委员会应当教育村民加强民族团结、互相帮

助、互相尊重。 第七余村民委员会根据村民居住状况、人口多少, 按照便子群众自治的原

则设立。村民委员会一般设在自然村几个自然村可以联合设__________立

84

村民委员会, 大的自然村可以设立几个村民委员会。村民委员会的设立撒

销、范围调整, 由乡、民族乡、镇的人民政府提出, 经村民 会议讨论同意后, 报县级人民政府批准。 幼八条村民委员会由主任、副主住和委员共3至7人组成、村民委员会成员

中, 妇女应当有适当的名额, 多民族居住的村应当有人数较少的民族的成

员。村民委员会成员不脱离生产, 粮据情况, 可以给予造当补贴。 第九赚村民委员会主任、副主任和委员,任期3年, 其成员可以连选连任 由村民直接选举产生。村民委员会每届育年满18周岁的村民教, 不分民

族、种族、性别、职业、家庭出身、宗教信仰程度、财产状况、居住期限, 的人除外。 第十条村民会议由本村都有选举权和被选举权、但是, 依照法律被剥夺政

治权利周岁以上的村民组成。村民会议可以由周岁以上的村民参加, 也可

以由每户派代表参加。必要的时候,可以邀请本村的企业、村民会议的决定, 通过。 事业单位和群众团体派代表参加会议。由周岁以上的村民的过半数通过, 或者由户的代表的过半数 幼一条村民委员会向村民会议负责并报告工作。 村民会议由村民委员会召集和主持。有以上的村民提议, 应当召集村民会

议。涉及全村村民利益的问题, 村民委员会必须提请村民会议讨论决定。 村民会议有权撤换和补选村民委员会的成员。 第十二条村民委员会决定问题的时候, 采取少数服从多数的原则村民委员

会进行工作, 应当坚持群众路线, 充分发扬民主, 认真听取不同意见, 不得强

迫命令, 不得打击报复。第兰条村民委员会成员应当遵守宪法、法律、法

规和国家的政策, 办事公道,热,合为村民服务。 第十四条村民委员会根据需要设人民调解、治安保卫、公共卫生等委员

会。村民委员会成员可以兼任下属委员会的成员。人口少的村的村民委员

会可以不设下属的委员会, 由村民委员会成员分工负责人民调解、治安保

卫、公共卫生等工作。 绍五条村民委员会可以分设若干村民小组, 小组长由村民小组会议推选。

85

第十六条村规民约由村民会议讨论制定, 报乡、民族乡、镇的人民政府备

案, 由村民委员会监督、执行。村规民约不得与宪法、法律和法规相抵

触。 第十七系村民委员会办理本村的公共事务和公益事业所需的费用, 经村民

会议讨论决定, 可以向本村经济组织或者村民筹集。收支帐目应当按期公

布, 接受村民和本村经济组织的监督。 第十八条依照法律被剥夺政治权不的人编人村民小组, 村民委员会应当对

他们进行监督、教育和帮助。 第十九条驻在农村的机关、团体、部队、全民所有制企业、事业单位的人

员, 不参加村民委员会组织不属于村办的集体所有制企业、事业单位的人

员, 可以不参加村民委员会组织。但是, 一他们都应当遵守村规民约。所在

地的村民委员会讨论同这些单位有关的问题, 需要他们出席会议的时候, 他们应当派代表出席。 第二十亲省、自治区、直辖市的人民代表大会常务委员会根据本法和本地

区实际情况, 规定实施的步骤和办法。 第二十一条本法自年月日起试行。 Uit: Zhongguo renda wang 中国人大网 (website van het NVC van de VRC). Zhonghua renmin gongheguo cunmin weiyuanhui zuzhifa shixing中华人民共和国

村民委 员会组织法试行(de voorlopigeOrganieke Wet op de Dorpscomités). Geraadpleegd op 23 mei 2010 op het World Wide Web: http://www.npc.gov.cn/npc/flsyywd/xianfa/node_2161.html

86

The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China (Provisional) (November 24, 1987) Article 1. To ensure that villagers in the rural areas implement self-government and manage their own affairs in accordance with the law, and to promote socialist democracy at the grass-roots level and the socialist material and spiritual civilizations in the rural areas, this law is formulated in line with relevant provisions of the Constitution of the People’s Republic of China. Article 2. The villager committee is a self-governing organization at the grass-roots level for villagers’ self-management, selfeducation, and self-service. It shall deal with public affairs and public services in the village, mediating disputes among villagers, helping to maintain public order, reporting villagers’ opinions and demands to the people’s governments, and offering suggestions. Article 3. The people’s government at the levels of township, minority nationality township, or town shall guide, support, and assist in the villager committee’s work. The villager committee shall help the people’s government with its work at the township, minority nationality township, and town levels. Article 4. The villager committee shall support and organize the villagers in developing a cooperative economy in the form of manufacturing, supply and sales, credit and loans, consumption, and so on. It should serve and coordinate the village’s production, promoting socialist production and the socialist commodity economy in rural areas. The villager committee shall respect the autonomy of the collective economic units in transacting business activities in accordance with the law, safeguarding legal property rights and other legal rights and benefits of the collective economic units, villagers, household contractors, cooperative households, and partners. In accordance with the law, the villager committee shall take care of all the land and other properties in the village owned collectively by the villagers, educating villagers on the reasonable use of natural resources, and protecting and bettering the ecological environment. Article 5. The villager committee shall propagate the constitution, other laws and regulations, and state policies, educate and urge villagers to fulfill their obligations in accordance with the law, take good care of public properties, safeguard villagers’ legal rights and interests, promote friendship and mutual help among villages, and launch a variety of activities to facilitate the construction of a socialist spiritual civilization. Article 6. In ethnically diverse villages, the villager committee shall teach villagers to strengthen unity among ethnic groups and to help and respect one another. Article 7. The villager committee shall be established according to the residence pattern, size of the population, and the principle of facilitating villager self-government. The villager committee is generally organized in a natural village. Several natural villages may jointly set up a villager committee, and a large natural village may set up several villager committees. The establishment and dissolution of a villager committee and the adjustment of its jurisdiction shall be proposed by the people’s government at the township, minority nationality township, or town level, and reported to the county-level people’s government for approval after the proposal is discussed and approved at the villager assembly.

87

Article 8. The villager committee shall be composed of a chair, vice chair(s), and committee members, with a total of three to seven persons. A certain number of women shall be included among villager committee members. In ethnically diverse villages, members shall be elected from the minority ethnic groups. Members of the villager committee shall continue their production duties, yet they may receive appropriate compensation when necessary. Article 9. The villager committee chair, vice chair(s), and members shall be elected directly by the villagers. The villager committee shall have a term of three years, and its members may be re-elected for consecutive terms. All villagers who have reached eighteen years of age, regardless of ethnicity, race, gender, occupation, family background, religious belief, educational level, financial situation, or length of residence, have the right to vote and the right to be elected. But those who are deprived of political rights in accordance with the law are excluded. Article 10. The villager assembly consists of all villagers in the village who are over the age of eighteen. The villager assembly can either be attended by villagers who are over eighteen years of age or by representatives from each household. When necessary, representatives from the enterprises, institutions, or nongovernmental organizations in the village may be invited to attend the assembly. The resolution made at the villager assembly must be approved by more than half the villagers over eighteen or by the household representatives. Article 11. The villager committee shall be responsible and report its work to the villager assembly. The villager committee is responsible for convening and presiding at the villager assembly. A villager assembly shall be convened if one-fifth or more of the villagers propose it. The villager committee must consult with the villager assembly on issues concerning all the villagers’ interests before any decision is made. The villager assembly has the right to recall villager committee members or send new members to the committee through byelections. Article 12. The villager committee shall adopt majority-rule when making decisions. In its work, the villager committee shall adhere to the mass line, work in a democratic manner, and be truly open to dissenting opinions. It shall not forcibly impose order nor retaliate against those who disagree. Article 13. Villager committee members shall observe the constitution, other laws, regulations, and state policies. They shall be fair and serve the villagers well. Article 14. When necessary, the villager committee may establish subcommittees for mediation, public security, public sanitation, and so on. Members of the villager committee may serve on subcommittees. In villages with a small population, such subcommittees may not be necessary. Instead, villager committee members may be responsible, respectively, for mediation, public security, and public sanitation. Article 15. The villager committee may form a number of villager small groups, and the heads of these groups shall be elected at the villager small group meetings. Article 16. Civic regulations of the village shall be discussed and formulated at the villager assembly. These regulations shall be filed with the people’s government at the township, minority nationality township, or town level. The villager committee is in charge of monitoring and executing these regulations. Civic regulations of the village must not conflict with the constitution or with other laws and regulations.

88

Article 17. The expenses required for the villager committee to deal with the village’s public affairs and public services may be collected from the village’s economic units or from villagers, but collection of funds must first be discussed and decided at the villager assembly. Village revenue and expense accounts shall be made public regularly and be supervised by the villagers or the village’s economic units. Article 18. Those who are deprived of political rights in accordance with the law shall be placed in the villager small groups. The villager committee shall supervise, educate, and help them. Article 19. Employees of administrative units, civic organizations, army units, and state-owned units cannot run for positions on the villager committee. Employees of collectively owned units that are not run by the village may choose not to run for positions on the villager committee. But they must observe the civic regulations of the village. When the villager committee in the place where such units are located discusses issues related to them and needs them to attend the meeting, they shall send in representatives. Article 20. The Standing Committees of the People’s Congress of the provinces, autonomous regions, and centrally administrated municipalities may formulate implementation procedures and measures of this law based on the law itself and the specific circumstances in their regions. Article 21. This law shall go into trial implementation as of June 1, 1988. Uit: The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’, Chinese Law and Government, vol. 34, nr. 4, 2001.

89

BIJLAGE 3: DE ORGANIEKE WET OP DE DORPSCOMITES VAN 1998

中华人民共和国村民委员会组织法

（1998 年 11 月 4 日第九届全国人民代表大会常务委员会第五次会议通过）

中华人民共和国主席令第九号中华人民共和国村民委员会组织法》已由中华人民共和

国第九届全国人民代表大会常务委员会第五次会议于 1998 年 11 月 4 日修订通过，现

将修订后的《中华人民共和国村民委员会组织法》公布，自公布之日起施行。

中华人民共和国主席 江泽民

第一条 为了保障农村村民实行自治，由村民群众依法办理自己的事情，发展农村基

层民主，促进农村社会主义物质文明和精神文明建设，根据宪法，制定本法。

第二条 村民委员会是村民自我管理、自我教育、自我服务的基层群众性自治组织，

实行民主选举、民主决策、民主管理、民主监督。村民委员会办理本村的公共事务和

公益事业，调解民间纠纷，协助维护社会治安，向人民政府反映村民的意见、要求和

提出建议。

第三条 中国共产党在农村的基层组织，按照中国共产党章程进行工作，发挥领导核

心作用；依照宪法和法律，支持和保障村民开展自治活动、直接行使民主权利。

第四条 乡、民族乡、镇的人民政府对村民委员会的工作给予指导、支持和帮助，但

是不得干预依法属于村民自治范围内的事项。村民委员会协助乡、民族乡、镇的人民

政府开展工作。

第五条 村民委员会应当支持和组织村民依法发展各种形式的合作经济和其他经济，

承担本村生产的服务和协调工作，促进农村生产建设和社会主义市场经济的发展。村

民委员会应当尊重集体经济组织依法独立进行经济活动的自主权，维护以家庭承包经

营为基础、统分结合的双层经营体制，保障集体经济组织和村民、承包经营户、联户

或者合伙的合法的财产权和其他合法的权利和利益。村民委员会依照法律规定，管理

本村属于村农民集体所有的土地和其他财产，教育村民合理利用自然资源，保护和改

善生态环境。

第六条 村民委员会应当宣传宪法、法律、法规和国家的政策，教育和推动村民履行

法律规定的义务，爱护公共财产，维护村民的合法的权利和利益，发展文化教育，普

及科技知识，促进村和村之间的团结、互助，开展多种形式的社会主义精神文明建设

活动。

第七条 多民族村民居住的村，村民委员会应当教育和引导村民加强民族团结、互相

尊重、互相帮助。

第八条 村民委员会根据村民居住状况、人口多少，按照便于群众自治的原则设立。

村民委员会的设立、撤销、范围调整，由乡、民族乡、镇的人民政府提出，经村民会

议讨论同意后，报县级人民政府批准。

90

第九条 村民委员会由主任、副主任和委员共三至七人组成。村民委员会成员中，妇

女应当有适当的名额，多民族村民居住的村应当有人数较少的民族的成员。村民委员

会成员不脱离生产，根据情况，可以给予适当补贴。

第十条 村民委员会可以按照村民居住状况分设若干村民小组，小组长由村民小组会

议推选。

第十一条 村民委员会主任、副主任和委员，由村民直接选举产生。任何组织或者个

人不得指定、委派或者撤换村民委员会成员。村民委员会每届任期三年，届满应当及

时举行换届选举。村民委员会成员可以连选连任。

第十二条 年满十八周岁的村民，不分民族、种族、性别、职业、家庭出身、宗教信

仰、教育程度、财产状况、居住期限，都有选举权和被选举权；但是，依照法律被剥

夺政治权利的人除外。有选举权和被选举权的村民名单，应当在选举日的二十日以前

公布。

第十三条 村民委员会的选举，由村民选举委员会主持。村民选举委员会成员由村民

会议或者各村民小组推选产生。

第十四条 选举村民委员会，由本村有选举权的村民直接提名候选人。候选人的名额

应当多于应选名额。选举村民委员会，有选举权的村民的过半数投票，选举有效；候

选人获得参加投票的村民的过半数的选票，始得当选。选举实行无记名投票、公开计

票的方法，选举结果应当当场公布。选举时，设立秘密写票处。具体选举办法由省、

自治区、直辖市的人民代表大会常务委员会规定。

第十五条 以威胁、贿赂、伪造选票等不正当手段，妨害村民行使选举权、被选举

权，破坏村民委员会选举的，村民有权向乡、民族乡、镇的人民代表大会和人民政府

或者县级人民代表大会常务委员会和人民政府及其有关主管部门举报，有关机关应当

负责调查并依法处理。以威胁、贿赂、伪造选票等不正当手段当选的，其当选无效。

第十六条 本村五分之一以上有选举权的村民联名，可以要求罢免村民委员会成员。

罢免要求应当提出罢免理由。被提出罢免的村民委员会成员有权提出申辩意见。村民

委员会应当及时召开村民会议，投票表决罢免要求。罢免村民委员会成员须经有选举

权的村民过半数通过。

第十七条 村民会议由本村十八周岁以上的村民组成。召开村民会议，应当有本村十

八周岁以上村民的过半数参加，或者有本村三分之二以上的户的代表参加，所作决定

应当经到会人员的过半数通过。必要的时候，可以邀请驻在本村的企业、事业单位和

群众组织派代表列席村民会议。

第十八条 村民委员会向村民会议负责并报告工作。村民会议每年审议村民委员会的

工作报告，并评议村民委员会成员的工作。村民会议由村民委员会召集。有十分之一

以上的村民提议，应当召集村民会议。

91

第十九条 涉及村民利益的下列事项，村民委员会必须提请村民会议讨论决定，方可

办理：

（一）乡统筹的收缴方法，村提留的收缴及使用；

（二）本村享受误工补贴的人数及补贴标准；

（三）从村集体经济所得收益的使用；

（四）村办学校、村建道路等村公益事业的经费筹集方案；

（五）村集体经济项目的立项、承包方案及村公益事业的建设承包方案；

（六）村民的承包经营方案；

（七）宅基地的使用方案；

（八）村民会议认为应当由村民会议讨论决定的涉及村民利益的其他事项。

第二十条 村民会议可以制定和修改村民自治章程、村规民约，并报乡、民族乡、镇

的人民政府备案。村民自治章程、村规民约以及村民会议或者村民代表讨论决定的事

项不得与宪法、法律、法规和国家的政策相抵触，不得有侵犯村民的人身权利、民主

权利和合法财产权利的内容。

第二十一条 人数较多或者居住分散的村，可以推选产生村民代表，由村民委员会召

集村民代表开会，讨论决定村民会议授权的事项。村民代表由村民按每五户至十五户

推选一人，或者由各村民小组推选若干人。

第二十二条 村民委员会实行村务公开制度。村民委员会应当及时公布下列事项，其

中涉及财务的事项至少每六个月公布一次，接受村民的监督：

（一）本法第十九条规定的由村民会议讨论决定的事项及其实施情况；

（二）国家计划生育政策的落实方案；

（三）救灾救济款物的发放情况；

（四）水电费的收缴以及涉及本村村民利益、村民普遍关心的其他事项。

村民委员会应当保证公布内容的真实性，并接受村民的查询。村民委员会不及时公布

应当公布的事项或者公布的事项不真实的，村民有权向乡、民族乡、镇人民政府或者

县级人民政府及其有关主管部门反映，有关政府机关应当负责调查核实，责令公布；

经查证确有违法行为的，有关人员应当依法承担责任。

92

第二十三条 村民委员会及其成员应当遵守宪法、法律、法规和国家的政策，办事公

道，廉洁奉公，热心为村民服务。

第二十四条村民委员会决定问题，采取少数服从多数的原则。 村民委员会进行工

作，应当坚持群众路线，充分发扬民主，认真听取不同意见，坚持说服教育，不得强

迫命令，不得打击报复。

第二十五条 村民委员会根据需要设人民调解、治安保卫、公共卫生等委员会。村民

委员会成员可以兼任下属委员会的成员。人口少的村的村民委员会可以不设下属委员

会，由村民委员会成员分工负责人民调解、治安保卫、公共卫生等工作。

第二十六条 村民委员会应当协助有关部门，对被依法剥夺政治权利的村民进行教

育、帮助和监督。

第二十七条 驻在农村的机关、团体、部队、全民所有制企业、事业单位的人员不参

加村民委员会组织，不属于村办的集体所有制单位的人员可以不参加村民委员会组

织。但是，他们都应当遵守有关村规民约。所在地的村民委员会、村民会议或者村民

代表讨论和处理同这些单位有关的问题，应当与他们协商解决。

第二十八条 地方各级人民代表大会和县级以上地方各级人民代表大会常务委员会在

本行政区域内保证本法的实施，保障村民依法行使自治权利。

第二十九条 省、自治区、直辖市的人民代表大会常务委员会可以根据本法，结合本

行政区域的实际情况，制定实施办法。

第三十条 本法自公布之日起施行。《中华人民共和国村民委员会组织法（试行）》

同时废止。

Uit: Zhongguo renda wang 中国人大网 (website van het NVC van de VRC). Zhonghua renmin gongheguo cunmin weiyuanhui zuzhifa中华人民共和国村民委员会组 织法 (de Organieke Wet op de Dorpscomités). Geraadpleegd op 23 mei 2010 op het World Wide Web:http://www.npc.gov.cn/npc/flsyywd/xianfa/node_2161.html

93

The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China (November 4, 1998) The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China has been revised and adopted on November 4, 1998, at the Fifth Session of the Standing Committee of the Ninth National People’s Congress of the People’s Republic of China. The revised version of The Organic Law on the Villager Committee of the People’s Republic of China shall be promulgated herein and shall go into effect on the day of its promulgation. Jiang Zemin, President, People’s Republic of China Article 1. To ensure that villagers in the rural areas implement selfgovernment and manage their own affairs in accordance with the law, to promote socialist democracy at the grass-roots level, and to enhance rural socialist material and spiritual civilizations, this law is formulated in line with relevant provisions of the constitution. Article 2. The Villager Committee is a self-governing organization at the grass-roots level for villagers’ self-management, self-education, and self-service that exercises democratic elections, decision making, management, and supervision. The Villager Committee deals with public affairs and public services in the village, mediates disputes among villagers, helps to maintain public order, reports villagers’ opinions and demands to the people’s governments, and offers suggestions. Article 3. The rural grass-roots units of the Chinese Communist Party (CCP) shall abide by the CCP Charter in its work and play a core role in leadership. They shall, in accordance with the Constitution and other laws, support and guarantee villagers the right to carry out self-governing activities and directly exercise their democratic rights. Article 4. The people’s government at the township, minority-nationality township, or town levels shall provide guidance, support, and assistance to the work of the Villager Committee, but it must not interfere with the affairs that lie legally within the bounds of villager self-government. The Villager Committee shall assist the people’s government with its work at the township, minority-nationality township, or town levels. Article 5. The Villager Committee shall support and organize villagers to develop, in accordance with the law, a cooperative economy in various forms as well as other economic forms. It shall provide services and coordination for the village’s production, promoting in rural areas the production and construction of a socialist market economy. The Villager Committee shall respect the autonomy of the collective economic units in conducting business activities in accordance with the law, maintain a double-layered economic system with the household responsibility system as the basis, safeguard legal property rights and other legal rights and benefits of the collective economic units, of villagers, of household contractors, of cooperative households, and of partners. In accordance with the law, the Villager Committee shall manage all the land and other properties in the village owned collectively by villagers, educate villagers on the reasonable use of natural resources, and protect and improve the ecological environment. Article 6. The Villager Committee shall publicize the constitution and other laws, regulations, and state policies, educate and urge villagers to fulfill their obligations in accordance with the law, take good care of public properties, safeguard villagers’ legal rights and interests, promote friendship and mutual help among villagers, and engage in all variety of activities to facilitate the development of a socialist spiritual civilization. Article 7. In ethnically diverse villages, the Villager Committee shall teach and guide villagers to strengthen unity among ethnic groups and to respect and help one another.

94

Article 8. The Villager Committee shall be established according to residential patterns, population size, and the principle of facilitating villagers’ self-government. The Villager Committee is generally organized in a natural village. Small natural villages may jointly set up a Villager Committee, and a large natural village may set up several Villager Committees. The establishment and dissolution of a Villager Committee and the adjustment of the scope of its jurisdiction shall be proposed by the people’s government at the township, minority-nationality township, or town levels and reported to the county-level people’s government for approval after the proposal is discussed and approved at the Villager Assembly. Article 9. The Villager Committee shall be composed of a chair, vice chair(s), and committee members, up to a total of three to seven persons. Among Villager Committee members, there shall be an appropriate number of women. In ethnically diverse villages, there shall be an appropriate number of members from minority ethnic groups. Villager Committee members are not relieved of their production duties, yet they may receive appropriate compensation when necessary. Article 10. The Villager Committee may form a number of villager small groups according to residential patterns. Heads of the groups shall be elected at villager small group meetings. Article 11. Villagers shall directly elect the Villager Committee chair, vice chair(s), and members. No organization or individual can appoint, designate, or replace Villager Committee members. The Villager Committee shall have a term of three years. At the end of each term, a new election shall be held in a timely manner. Villager Committee members may be re-elected for consecutive terms. Article 12. All villagers who have reached eighteen years of age, regardless of ethnicity, race, gender, occupation, family background, religious belief, educational level, financial situation, or length of residence in the village have the right to vote and the right to be elected. But those who are deprived of political rights in accordance with the law are excluded. The list of the villagers with the right to vote and the right to be elected shall be made public twenty days before the election. Article 13. The Villager Election Committee shall be in charge of the election of the Villager Committee. The Villager Assembly or villager small groups shall elect the members of the Villager Election Committee. Article 14. Villagers in the village shall directly nominate candidates for the Villager Committee. There shall be more candidates than positions to be filled. The Villager Committee election shall be valid if more than half the villagers with the right to vote cast votes. A candidate shall win the election only if he or she receives more than half the votes that are cast. In the election, ballots shall be anonymous and counted openly. The election results shall be announced on the spot. Secret ballot booths shall be set up for the election.Specific electoral measures shall be made by the standing committees of the people’s congress of the provinces, autonomous regions, and centrally administered municipalities. Article 15. If illegitimate means such as threats, bribery, clique forming, or producing counterfeit ballots are employed to prevent villagers from exercising their right to vote or to be elected and disrupt the Villager Committee election, villagers have the right to report and appeal to the people’s government at the township, minority-nationality township, or town levels or to the people’s government at the county level and relevant authorities in charge. Relevant government organs shall investigate and settle the appeals in accordance with the law. The election results of those who are elected through such illegitimate means as threats, bribery, clique-forming, or producing counterfeit ballots shall be nullified.

95

Article 16. One-fifth or more of villagers with the right to vote can jointly petition for a recall of a Villager Committee member. Reasons for the recall must be listed in the petition. The Villager Committee member to be recalled shall be given an opportunity to appeal. The Villager Committee shall promptly convene a Villager Assembly to vote on the recall petition. More than half the villagers with the right to vote must approve the recall in order for it to be valid. Article 17. The Villager Assembly consists of all villagers in the village over eighteen years of age. The Villager Assembly shall be attended either by more than half of all villagers over eighteen in that village or by more than half the household representatives. More than half the villagers who have the right to vote must approve all resolutions. When necessary, representatives from the enterprises, institutions, and nongovernmental organizations in the village may be invited to attend the assembly. Article 18. The Villager Committee shall be responsible and report its work to the Villager Assembly. The Villager Assembly shall review the Villager Committee’s work report and evaluate annually the performance of Villager Committee members. The Villager Committee shall convene the Villager Assembly. A Villager Assembly shall be convened if one-tenth or more of the villagers propose it. Article 19. The Villager Committee shall submit the following issues, which concern villagers’ interests, to the Villager Assembly for discussion and approval before it can take any action: 1. collection of taxes uniformly levied by the township government, fees for the village reserve fund, and the use of the village reserve fund; 2. the number of committee members who are eligible for compensation because of their administrative work and the standards of such compensation; 3. use of income generated from a village’s collective enterprises; 4. plans for raising funds for village-run public services such as schools and roads; 5. approval of projects of a village’s collective enterprises and their operation contractual plans and of construction contracts involving a village’s public services; 6. all contractual plans for the villagers’ household responsibility system; 7. plans for the use of land on housing construction; and 8. any other issues related to villagers’ interests that are deemed necessary to be discussed and decided by the Villager Assembly. Article 20. The Villager Assembly may formulate and revise the villager self-government charter and civic regulations of the village. The charter and regulations shall be filed with the people’s government at the township, minority-nationality township, or town levels. The villager self-government charter, the civic regulations of the village, and the resolutions adopted after discussion at the Villager Assembly or by the villager representatives must not be in conflict with the Constitution or with other laws, regulations, and state policies, nor shall they contain clauses that will violate the villagers’ personal rights, democratic rights, and legal property rights. Article 21. Villager representatives may be elected in a village that is of a sizable population or of a scattered residential pattern. The Villager Committee may then convene villager representatives to discuss and decide issues that are authorized by the Villager Assembly. Villager representatives shall be elected by villagers on the basis of one out of five to fifteen households or by the villager small groups on the basis of a few from each group.

96

Article 22. The Villager Committee shall adhere to the principle of open administration of village affairs. The Villager Committee shall promptly make public the following issues, among which financial issues shall be made public at least once every six months—thus subjecting itself to the villagers’ supervision: 1. issues that are discussed and decided by the Villager Assembly in accordance with the stipulations in Article 19 of the Law and their implementation; 2. plans for the implementation of the national policy of birth control; 3. distribution of funds and materials for disaster relief and other forms of relief; and 4. collection of water and electricity charges and any other issues that are of great importance to the villagers’ interests or concerns. The Villager Committee shall be held responsible for the truthfulness of the contents made public and answer all inquiries from villagers. In the event that the Villager Committee fails to publicize promptly issues that should be publicized or if the publicized issues are not truthful, villagers have the right to inquire about this, as well as to report it, to the people’s government at the township, minority-nationality township, or town levels or to the people’s government at the county level and other relevant responsible authorities. Relevant government organs shall investigate and verify any complaints and order the results to be publicized. If indeed unlawful activities are verified, the perpetrators shall be held legally responsible. Article 23. Villager Committee members shall observe the constitution as well as other laws, regulations, and state policies. They shall be fair and honest, working in the public’s interest and serving villagers wholeheartedly. Article 24. The Villager Committee shall adopt the policy of majority- rule when making decisions.In its work, the Villager Committee shall adhere to the mass line, work in a democratic manner, and be truly open to dissenting opinions. It cannot forcibly impose any order nor retaliate against those who disagree. Article 25. When necessary, the Villager Committee may establish subcommittees for mediation, public safety, public sanitation, and so on. Villager Committee members may serve on subcommittees. In villages with a small population, such subcommittees may not be necessary. Instead, Villager Committee members may be responsible, respectively, for mediation, public safety, and public sanitation. Article 26. The Villager Committee shall help relevant government organs to educate, help, and monitor villagers who have been deprived of political rights in accordance with the law. Article 27. Employees of administrative units, civic organizations, military units, and state-owned enterprises are not subject to the jurisdiction of the Villager Committee, but they must observe the village’s relevant civic regulations. When discussing and dealing with issues related to them, the Villager Committee, the Villager Assembly, or villager representatives in the place where such units are seated shall consult with them for solutions. Article 28. All levels of the local people’s congresses and the standing committees of the local people’s congresses above the county level shall guarantee the implementation of the Law within the purview of their administrative regions and ensure that villagers can exercise the right to self-government in accordance with this Law. Article 29. The standing committees of the people’s congress of provinces, autonomous regions, and centrally administrated municipalities may formulate implementation measures of this Law based on the Law itself and the specific circumstances in their regions. Article 30. The Law shall go into effect from the day it is promulgated. The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China (Provisional) is simultaneously annulled.

97

Uit: NATIONAL PEOPLE’S CONGRESS, ‘The Organic Law on the Villager Committees of the People’s Republic of China’, Chinese Law and Government, vol. 34, nr. 6, 2001.

98