Verborgen Gebrek de Musical

106
Verborgen Gebrek Marco Edam

description

De eerste volledige musical van de hand van Marco Edam (schrijver en componist).

Transcript of Verborgen Gebrek de Musical

Page 1: Verborgen Gebrek de Musical

Verborgen Gebrek

Marco Edam

Page 2: Verborgen Gebrek de Musical

1

Inhoud:

Lijst der liederen

AKTE 1:ProloogScène 1: De eenzame morgenScène 2: De collegaScène 3: De psychiaterScène 4.A: Het vertrekScène 4.B: Het afscheidScène 5.A: Het kindScène 5.B: Dokter WoelmuisScène 5.C: De overwegingScène 6: De abortusScène 7.A: De nieuwe liefdeScène 7.B: De realiteit

AKTE 2:Scène 8: Zoals het is geweestScène 9: De thuiskomstScène 10.A: De schuldvraagScène 10.B: Een laatste vaarwelScène 11: Waarom hij?!Scène 12: In het hol van de leeuw

Page 3: Verborgen Gebrek de Musical

2

Lijst der liederen

AKTE 1:Tot je mij weer verstaatDe eenzame morgenRuzie IHet probleem van LiesDe psychiaterUit elkaarDe pijn van een gebroken hartDe psychiater (reprise I)In therapieUtopieHet besefLoslatenDe abortusHeb me liefHet feest wat gevierd werdDe abortus (reprise)

AKTE 2:NachtbriefHeb me lief (reprise)Ruzie IIHet is voorbijHoe kon je?De abortus (reprise II)Blind voor mijn pijnEmotieloosWaarom hij?!De diagnoseDe psychiater (reprise II)WaanzinHet breekpuntGeen bloemenBlind voor mijn pijn (reprise)

Page 4: Verborgen Gebrek de Musical

3

Eerste Akte

Page 5: Verborgen Gebrek de Musical

4

PROLOOG

LOCATIE: ZIEKENHUISGANG/KAMER 12

OP DE GANG VAN HET ZIEKENHUIS PRAAT LIES MET DE TWEE DOKTERS DIE HAAR MAN, JOON, BEHANDELD HEBBEN NA ZIJN ZELFMOORDPOGING. JOON LIGT IN KAMER 12 EN KRIJGT ALLES MEE VAN HET GESPREK OP DE GANG. TOCH BLIJFT HIJ STOÏCIJNS VOOR ZICH UIT STAREN.

Dokter 1: Hij is ontslagen.

Dokter 2: Dat betekent dat hij weer naar huis mag.

Lies: Kan dat wel? Is hij niet te… labiel?

Dokter 2: Ons advies is de aangeraden therapie te volgen. We hebben een psychiaterbereid gevonden om met hem in gesprek te gaan.

Dokter 1: Zijn naam is Jozias Wulff. Hier is zijn kaartje.

DOKTER 1 DRUKT HET KAARTJE VAN DOKTER WULFF IN HAAR HANDEN.

Lies: Is dat alles? Gesprekken met…

Dokter 2: Iemand die daarvoor is opgeleid, mevrouw.

Dokter 1: Dokter Wulff zal waarschijnlijk antipsychotica voorschrijven voor dekomende twee jaar.

Lies: Twee jaar?

Dokter 1: Ja, dat is nodig om de kans op een volgende psychose te verlagen. Na hetbestuderen en beoordelen van de situatie zal er sprake zijn van medicatie incombinatie met therapie. In de meeste gevallen is dit gesprekstherapie, zoals bijvoorbeeld psychotherapie.

Lies: Maar mag hij wel werken in de tussentijd?

Dokter 2: Het wordt afgeraden om een patiënt bloot te stellen aan overmatige stress,onder andere door werksituaties. Wanneer iemand een psychose doormaaktis soms een tijdelijke opname in een psychiatrisch ziekenhuis nodig.

Lies: Ik weet nu al dat hij dit zal willen.

Dokter 1: Ik begrijp dat het voelt alsof er een stoomwals op jullie beiden afkomt.Helaas zie ik geen andere mogelijkheid dan jullie volledige medewerking, anders sta ik niet in voor de gevolgen. Hopelijk is de nachtmerrie dan zo

Page 6: Verborgen Gebrek de Musical

5

snel mogelijk voorbij.

Lies: Snel? Twee jaar minimaal zegt u net.

Dokter 2: Als hij het binnen twee jaar redt dan is dat enorm snel, mevrouw.

Dokter 1: De meeste patiënten zullen nooit zonder hun medicatie of therapie kunnenleven. Dit zal dokter Wulff hem ook meedelen. Het is belangrijk dat zij zo snel mogelijk met elkaar in contact komen.

Lies: Is goed… Tot ziens dan maar.

Dokter 1: Ik hoop het niet. Niet onder deze omstandigheden. Vaarwel.

Dokter 2: Vaarwel, mevrouw van Arden.

DE DOKTERS GEVEN LIES BEIDEN EEN HAND. LIES LOOPT KAMER 12 BINNEN EN DE DOKTERS VERLATEN DE GANG.

Lies: Joon… Je mag mee naar huis.

Joon: Ik wil niet…

Lies: Je zult wel moeten.

Joon: Waarom zou ik? Ik moet de rest van m’n leven pillen vreten en gesprekkenvoeren met vreemde mensen. Of denk je dat ik niets gehoord heb?

Lies: Kalmeer nu eens.

Joon: Nee, ik laat mijn leven niet door anderen bepalen.

Lies: Het is voor je eigen bestwil.

Joon: Ik zit er niet op te wachten om mijn verhaal te doen, om daarna enkel twintigduizend theorieën te horen die enkel gebaseerd zijn op giswerk.

Lies: Als je niet gaat, dan ga ik bij je weg!

Joon: Waarom?

Lies: Omdat ik je niet nog een keer zo wil aantreffen! Begrijp je dat?

Joon: Uhm… Geef dat papiertje van die kut-dokter maar! Des te sneller is die onzin voorbij.

#TOT JE MIJ WEER VERSTAAT

Page 7: Verborgen Gebrek de Musical

6

Joon: We spraken nauwelijks met elkaar,Het huis was al maanden doodstil.Twee mensen leefden langs elkaar heen,En is dit circus wat je wil?De dromen waaraan wij ooit bouwden,Heb ik uit wanhoop laten gaan.Ik zie ze enkel als ik mijn ogen sluit,En zullen daar voorbij nooit bestaan.

Lies: Zij zweven nu voorbij de wolken,Waar ik jou hopelijk weer vind.Ivoren torens van een luchtkasteel,Waar wij elkaar hebben bemind.De jongen die ik ooit leek te kennen,Is verdwenen tot rook en as.Toch wil ik weer terug naar vroeger,Naar hoe fijn het samen was.

Joon/Lies: Toen onze ogen elkaar vonden,In het hemelsblauw.Bleef ik voor altijd,Zonder angst of spijt.Want ik hield van jou.Want ik deed een belofte,Waardoor ik jou nooit meer verlaat.Waar je ook zal gaan,Ik zal naast je staan.Tot je mij verstaat.

JOON EN LIES VERVALLEN IN HUN TRADITIE VAN LANGS ELKAAR HEEN PRATEN EN LEVEN.

Lies: Ik zal vast je spullen in de auto zetten en naar de ingang rijden. Dan kan jij je intussen even opfrissen.

Joon: Is goed, schat. Tot zo.

LIES GEEFT JOON EEN KUS OP ZIJN WANG EN VERLAAT DE KAMER MET DE TAS VAN JOON.

Joon: Jij deed een belofte,Maar toch blijf ik bang.Zal je mij verstaan,Zal je naast me staan?Twee jaar duurt zo lang…

BLACKOUT.

Page 8: Verborgen Gebrek de Musical

7

SCÈNE 1: DE EENZAME MORGEN

LOCATIE: HET HUIS VAN JOON EN LIES

TWEE JAAR LATER. HET IS MIDDEN IN DE NACHT. JOON ZIT ALLEEN IN DE KEUKEN IN HET DONKER. LIES PROBEERT VIA DE ACHTERDEUR NAAR BINNEN TE SLUIPEN.

Joon: Het is verdomme half vier.

JOON DOET HET LICHT AAN.

Lies: Jezus, man ik schrik me dood.

Joon: Ik niet. Je bent op een kilometer afstand te ruiken. Hoeveel heb je op?

Lies: Wat gaat jou dat aan?

Joon: Ik denk dat ik toch wel…

Lies: Welk recht heb je om me zo te ondervragen?

#DE EENZAME MORGEN

Joon: Ik zit hier al urenlang te wachten,In het donker, in de kou en in de nacht.Zo gaat het nu al veel te veel weken,Vragen of je misschien komt nog vannacht.

LIES LOOPT NAAR DE KOELKAST EN SCHENKT EEN GLAS COLA IN.

Lies: Je hoeft heus niet bang voor me te zijn, Joon. Ik red me wel.

Joon: De nacht zit vol met ongure types,Meer gevaren dan jij ooit verwacht.Ik ben helder, zie wat er kan gebeuren,Dat je wordt gewurgd of zelfs wordt afgeslacht.

Lies: Jij moet minder vaak het nieuws kijken.

Joon: Jij moet je vaker aan je afspraken houden.

Lies: Ik ben gewoon nog even blijven hangen,De witte wijn, je kent het, mijn gebrek.Morgen zal ik wel een keer thuisblijven,Maar ik moet uitgaan, in dit huis wordt ik gek.

Page 9: Verborgen Gebrek de Musical

8

Joon: Elke dag moet ik weer incasseren,Jouw kater is mijn ochtend langzaamaan.Als ik je zoen proef ik zure wijn,Om net als jouw over mijn nek te gaan.

Lies: Zullen we nog even in bed kruipen? Het is pas half vier.

Joon: Ga naar je nest, heb je vannacht nog niet genoeg gehad?

Lies: Doe eens normaal, man!

LIES VERLAAT DE KEUKEN EN LOOPT DE TRAP OP NAAR BOVEN.

Joon: De eenzame morgen,Alleen in bed,Het hoofd vol zorgen.Nu is ze iemand anders,In jaren veel veranderd.Haar innerlijk is verborgen.

Ze weet niet wat ze op het spel zet,Leven is ondragelijk en zwaar.Toch is het belangrijk dat ik doorzet,Al is het alleen maar voor haar.

JOON LOOPT NAAR DE HUISKAMER. HIJ KNIPT HET LICHT AAN EN ZET ZIJN LAPTOP AAN. DE STEM VAN LIES KLINKT UIT DE SLAAPKAMER.

Lies: Kom je nog in bed, Joon?

Joon: Ik heb geen slaap meer.

Lies: Daar had ik het ook niet over…

Joon: Daar heb ik ook geen zin meer in. Lies, je bent dronken… slaap je roes uit.

Lies: De spanning is tussen ons verdwenen,Als ik wat zeg hou jij je poot af.Want stel ik eens wat voor, voor ons samen,Reageer jij met een antwoord zo kortaf.

Vind je ‘t gek dat ik het niet uithoudt,Die kilte die jij als maar uitbouwt.Geen man meer, maar saai en laf.

LIES DRAAIT ZICH OM IN BED EN PROBEERT TE SLAPEN.

Page 10: Verborgen Gebrek de Musical

9

Joon: Ik haat haar als ze thuis komt.Ik mis haar als ze weggaat.Toch blijf ik van haar houden,Tot ze thuiskomt ’s avond laat.Of uren later, vaak genoeg,De zon is al op, ’t is veel te vroeg.

HET OCHTENDLICHT DRINGT LANGZAAM DE KAMER BINNEN. DE UREN VLIEGEN VOORBIJ. JOON GAAT NAAR DE KEUKEN OM KOFFIE TE HALEN. LIES STAAT OP UIT BED EN LOOPT NAAR DE BADKAMER VOOR EEN VROEGE DOUCHE.

Lies: De eenzame morgen, Joon: De eenzame morgen,Geen contact, Slecht contact,Zonder wederzijdse zorgen. Een dranklucht verborgen.Was het maar zoals toen, Op de nuchtere maag,Een lieve ochtendzoen, Elke dag zoals vandaag.Samen in bed, verborgen. Elk uur dezelfde zorgen.

Joon: Je wilt het niet zien,Want ik mis jou nog het meest.Maar ik durf bijna niet te vragen,Waar ben je met wie geweest?

LIES VERLAAT DE BADKAMER NA AFLOOP VAN HAAR VLUCHTIGE DOUCHE EN KLEEDT ZICH AAN IN DE SLAAPKAMER. JOON HAALT ZIJN PILLENDOOS TEVOORSCHIJN EN SLIKT ZIJN MEDICATIE VOOR DE DAG.

Lies: Schat, vergeet je je pillen niet?

Joon: Ik neem ze net in. Wil jij misschien een aspirientje tegen de hoofdpijn?

Lies: Graag. Kom jij het even brengen?

Joon: Ik kom eraan.

JOON BERGT ZIJN PILLEN OP EN LOOPT MET EEN DOOSJE ASPIRIENTJES EN EEN GLAS WATER NAAR BOVEN. LIES NEEMT ALLES DANKBAAR AAN. JOON SCHUIFT DE GORDIJNEN OPEN.

Joon: Het ochtendlicht op het gezicht,De dag brengt weer de schone schijn.Toch in gedachten, blijven nachten,Alleen in bed, met veel te veel pijn.Zonder eenzame morgen,Kunnen wij niet samen zijn.

Page 11: Verborgen Gebrek de Musical

10

Lies: Het ochtendlicht op het gezicht,Mijn hoofd dat bonst, te weinig rust.Teveel gedachten, over nachten,Door wie ben ik misschien gekust?

JOON LOOPT NAAR BENEDEN EN ZET ALLES OP DE EETKAMERTAFEL KLAAR VOOR HET ONTBIJT.

Joon: Kom je zo eten?

Lies: Ik ben misselijk.

Joon: Dat gaat wel over als je iets binnen hebt.

Lies: Maar ik moet het ook binnen kunnen houden.

Joon: Kom nou maar, Lies.

LIES KOMT NAAR BENEDEN GESUKKELT. JOON SMEERT ZIJN BROOD EN BEGINT TE ETEN. LIES NEEMT LANGZAAM PLAATS AAN TAFEL EN SMEERT EEN KLEIN BROODJE VOOR ZICHZELF. EEN PIJNLIJKE STILTE VALT TOT JOON HEM VERBREEKT.

Joon: Waar was je vanavond weer naartoe?

Lies: In een kroeg…

Joon: Welke kroeg?

Lies: Een paar… we begonnen in de Tempelier.

Joon: En wie zijn we?

Lies: Joon, is dit een politieverhoor?

Joon: Oké… En hoeveel waren het deze avond?

Lies: Wat bedoel je?

Joon: Kabouters…

Lies: Huh?

Joon: Mannen… Hoeveel heb je er deze nacht gehad?

Lies: Gaat je niets aan.

Page 12: Verborgen Gebrek de Musical

11

Joon: Ik ben je man… Ik denk dat ik wel de eerste ben…

Lies: Jij denkt teveel. Ik weet het niet. Oké? Ik herinner me niet veel.

Joon: Krijgen we dat excuus weer. Lies: Het is geen excuus. Ik wou dat ik het nog wist.

Joon: Drink dan niet zoveel.

Lies: Als jij mijn levensstijl niet kan accepteren…

Joon: Levensstijl?! Nee, zuipen en hoereren is een perfecte levensstijl…

Lies: Zegt de persoon die pillen nodig heeft om zichzelf in bedwang te houden.

Joon: Oké, jij je zin. Dan praten we niet.

Lies: Heerlijk. Ik heb nu al hoofdpijn van je.

#RUZIE I

Joon: Hoofdpijn zal je hebben van het zuipen,Je zal vast voor lul hebben gestaan.En waarschijnlijk gesjanst,Als een hoertje gedanst.En het misschien met een man gedaan.

Joon: Misschien ben je z’n naam al vergeten.

Lies: Joon, ik ben jou geen verslag verschuldigd,Ik zoek elders wat je mij niet geeft.Ik leef hoe ik wil,Beter ben je nu stil.En het boeit me geen reet hoe jij het beleeft.

Joon: Ik ben niet zomaar een vriendje,Ook geen scharrel, maar gewoon je man.Het is toch gestoord,En iets dat niet hoort?Ik vind dat dit echt niet kan.

Lies: Als je niet meer wil, gaan we toch scheiden…

Joon: Je weet niet wat je zegt.

Lies: Dat weet ik heel goed. Wanneer moet je weer naar Wulff?

Page 13: Verborgen Gebrek de Musical

12

Joon: Vanmiddag, hoezo?

Lies: Heb je hem gelijk nieuws te brengen.

Joon: Woorden zijn als messen van jouw tong,Je bent blind en je weet niet wat je zegt.Je bent koud en hard,En jouw toon is zwart.Nu de keus is voorgelegd.

Lies: Over twee uur alweer werken,Verdrinken in een levensgroot dossier.Even vergeten,Van niets meer weten.Het is toch ondragelijk hier.

Joon: Elke ochtend deze stomme ruzie,Het is een vast ochtendritueel.En wie zit erbij,Zeikt en schreeuwt? Niet zij.Schaam me dood voor dit tafereel.

Lies/Joon: Elke morgen, bloed begint te bonzen,Ieder woord maakt meer emotioneel.Verkloot,Val dood,Alles is teveel.

BLACKOUT.

Page 14: Verborgen Gebrek de Musical

13

SCÈNE 2: DE COLLEGA

LOCATIE: HET KANTOOR VAN LIES

MIDDAG. LIES WERKT BIJ EEN VERZEKERINGSMAATSCHAPPIJ. ZE ZIT OP HAAR KANTOOR EN HEEFT HAAR BUREAU VOL LIGGEN MET PAPIEREN EN PAPPERASSEN. OP DAT MOMENT KOMT HAAR COLLEGA, THOMAS VAN HOGEZAND, BINNEN MET TWEE KOPPEN KOFFIE.

Lies: Thomas, wat kom jij doen?

Thomas: Ik dacht, ik breng Lies eens koffie.

Lies: Nou, dank je. Zet maar neer.

THOMAS ZET DE KOFFIE NEER OP HET BUREAU EN GAAT IN DE STOEL TEGENOVER HAAR ZITTEN.

Thomas: Heb jij trouwens die nieuwe polissen nog bekeken?

Lies: Ja, ik ben er nog niet volledig mee akkoord. Je moet in mijn mail maar even naar mijn opmerkingen kijken die ik heb meegezonden over artikel vier. Daar zaten nog een paar vreemde clausules in, maar toch een goed begin.

Thomas: Komt in orde. Voor het eind van de week kan je herziene versie terug verwachten.

Lies: Dat is mooi. Maar ik moet eerst voor het eind van de week deze papiermassa verwerkt hebben.

Thomas: Geen wonder dat je er zo moe uitziet.

Lies: Nou, dankjewel?

Thomas: Sorry, maar je ziet er echt moe uit. Gaat het wel goed?

Lies: Natuurlijk. Ik ben alleen vannacht een beetje te lang door gegaan.

Thomas: Was je uit?

Lies: Ja, godzijdank wel. Vorige week kon ik niet, ik voelde me gelijk opgesloten in mijn eigen huis.

Thomas: Waar was je heen?

Lies: We deden een kroegentocht. We begonnen in de Tempelier en waar we

Page 15: Verborgen Gebrek de Musical

14

uiteindelijk zijn uitgekomen weet ik niet eens meer.

Thomas: Oh, was Joon ook mee?

Lies: Nee, Joon haat uitgaan. Hij blijft altijd thuis. Ik was met twee vriendinnen.

Thomas: Gezellig.

Lies: Je koffie kwam dus als geroepen, haha.

Thomas: Misschien is het beter om volgend weekend maar eens goed uit te rusten?Lekker een weekendje thuis.

Lies: Daar bevindt zich ook niet echt de vrolijkheid zelve.

Thomas: Oh, is het weer zover?

Lies: Hij neemt zijn medicijnen wel, maar soms lijkt het of hij met de dag meer paranoia wordt.

Thomas: Lies, je weet dat je me alles kan vertellen, hè?

Lies: Ja… Om eerlijk te zijn gaat het de laatste tijd niet zo goed tussen Joon en mij.

#HET PROBLEEM VAN LIES

Lies: In die twee jaar is er zoveel meer gebeurd,En ik kan al die stress niet langer aan.Ik verlang ernaar om even vrij te zijn,Ik draag de zorg voor hem en voor mijn baan.

Ieder woord was hem vannacht weer veel teveel,En ik doe in zijn ogen nooit iets goed.Waarom me nog gedragen als het hem niets doet?Vertrouwen weg, en als dit doorgaat vloeit er bloed.

Thomas: Ik snap heus jouw zorgen wel,Wees maar niet bang.Ik ben te vertrouwen, dus Lies vertel.Hoe gaat het nu tussen jou en Joon,Is er iets mis?Wil ik wel weten wat er is?

Lies: Liefde staat bij mij onder enorme druk,Ons verleden sterft, dimt zijn kracht.Bloedeloos en liefdeloos is elke nacht.

Page 16: Verborgen Gebrek de Musical

15

Onze relatie een vergissing en nu stuk. Thomas: Is het voorbij?

Lies: Nog niet… Ik weet niet wat ik moet doen. Ik hou van die man. Altijd stond ik voor hem klaar, maar hij kwijnt alleen maar weg in zelfmedelijden. Voor mezelf kiezen klinkt egoïstisch, maar het lijkt voor mij wel een oplossing.

Thomas: Jouw hart is al gebroken, en het rust niet meer.Bij angst voor pijnen slaat het op de vlucht.Voor altijd is geen zekerheid, maar utopie.Het is een woord, en kan vermoord, want het is lucht.

Lies: Nooit geweten dat jij zo pessimistisch was… Geen goed liefdesleven?

Thomas: Nee, niet bepaald…

Lies: Dan hebben we in ieder geval iets gemeen.

Thomas: Maar we hadden het over Joon.

Lies: Ja, inderdaad…

Lies: Zijn verleden laat hem nooit een keer met rust,Er liggen altijd schimmen op de loer.Dan verstopt hij zich in bed, of zelfs in een kast,En voor ik uitging stortte hij in op de vloer.

Thomas: Waar is hij dan zo bang voor?

Lies: Hij spreekt nooit met mij over wat is gebeurd,Wie hij ziet, wat hij voelt en wat hij hoort.Soms denk ik: ‘Die jongen is compleet gestoord.’Maar liefde leeft, ik ben alles wat hij heeft.Als ik wegga van hem,Stort zijn wereld in.Breng ik zijn einde,Tot een begin.

Thomas: Met wie praat hij wel?

Lies: Zijn psychiater, dokter Wulff. Al twee jaar… Maar daar is nog nooit wat uitgekomen, volgens mij. Joon gelooft niet in psychiaters dus zal ook niet bepaald meewerken.

Thomas: Gaat hij daar vaak heen?

Page 17: Verborgen Gebrek de Musical

16

Lies: Twee keer in de week. Meer was er niet nodig, zeiden ze. Thomas: Zeiden ze, maar mensen zeggen zoveel meer.Lies: Jij begrijpt precies wat ik bedoel.Thomas/Lies: Ik moet wat met je delen… oh… jij mag eerst.

Nee jij…Lies: Ik heb de laatste tijd zo’n raar gevoel.

Lies: Ik voel me al dagenlang misselijk.

Thomas: Wordt je misschien ziek?

Lies: Mijn borsten worden groter…

Thomas: Oh… dat was me nog niet opgevallen.

Lies: Thomas, ik ben al drie maanden niet ongesteld geweest.

Thomas: Je bent… zwanger?

Lies: Ik ben bang van wel.

Thomas: Hoe bedoel je?

Lies: Ik heb geen test durven halen. Ik was bang dat Joon erachter zal komen. Hij is de laatste tijd achterdochtiger dan ooit. Ik voel me zo gestalkt door mijn eigen man.

Thomas: Oké… En nu?

Lies: Ik heb vanmiddag zo’n test gekocht.

Thomas: Nou, ga hem doen dan.

Lies: Nee… ik durf het niet alleen.

Thomas: Dan heb je een probleem. Je kan er toch moeilijk een openbare voorstelling van maken.

Lies: Nou, jij bent te vertrouwen.

Thomas: Ik ga er niet naast staan, ik trek mijn grenzen, Lies,Ongemakkelijk, naast de pot, ogen omhoog.Terwijl jij alleen over zo’n staafje piest.Ik ben een vriend, collega, maar toch echt geen uroloog.

Lies: Wat ik bedoel te vragen is… wil je bij de uitslag zijn? Het duurt maar even

Page 18: Verborgen Gebrek de Musical

17

en ik moet iemand bij me hebben om het te kunnen verwerken.

Thomas: Verwerken? Het is toch hartstikke mooi als jij en Joon…

LIES WERPT THOMAS EEN BETEKENISVOLLE BLIK TOE.

Thomas: Is dat het?

LIES KNIKT VOL SCHAAMTE.

Lies: Ik weet niet of het van Joon is.

Thomas: Dat meen je niet?!

Lies: Dat is het ergste.

BLACKOUT.

Page 19: Verborgen Gebrek de Musical

18

SCÈNE 3: DE PSYCHIATER

LOCATIE: DE SPREEKKAMER VAN DOKTER WULFF

JOON ZIT ALLEEN IN DE SPREEKKAMER VAN ZIJN PSYCHIATER DR. WULFF, WELKE NOG NIET AANWEZIG IS.

#DE PSYCHIATER

Joon: Psychiater, neuroloog,Zenuwarts en psycholoog.Mijn persoonlijke zielenknijper.Heeft er flink voor doorgeleerd,Heeft er zelfs voor gestudeerd.Diploma van gestoorden-begrijper.En ik ben moreel ontspoord,In de ogen van iedereen gestoord.

DOKTER WULFF KOMT DE KAMER BINNEN. HIJ HEEFT DE DIKKE PERSOONLIJKE MAP VAN JOON BIJ ZICH.

Wulff: Sorry dat het even duurde, Joon.

Joon: Maakt niet uit. Ik heb de tijd.

Wulff: Hoe ging het deze week?

Joon: Verschrikkelijk…

Wulff: Heb je al je medicatie genomen?

Joon: De Tiapridal heb ik genomen, maar ik heb de Zyprexa gelaten voor wat hij was.

Wulff: Waarom, Joon? Je bent zelf geen dokter…

Joon: Ik vond de bijwerkingen zeer onaangenaam. Ik kom steeds sneller aan, terwijl ik minder eet dan vroeger.

Wulff: Dat kan kloppen…

Joon: Ik voelde op een gegeven moment geen enkele emotie meer.

Wulff: Dat klopt, maar dat hoeft geen negatieve bijwerking te zijn.

Joon: Ik vind het een negatieve bijwerking.

Page 20: Verborgen Gebrek de Musical

19

Joon: Ik heb tevens een laag libido…Wulff: Ik ben geen seksuoloog.Joon: Het komt door uw pillen,

Meneer de psycholoog.Dokter, ik krijg mijn pik niet omhoog.

Wulff: Een negatieve bijwerking.

Joon: Ja, nogal. En toen was er vannacht.

Wulff: Vannacht?

Joon: Ik voelde angst in mijn borst,Mijn adem stokte in mijn keel,Ik was alleen, voelde me eenzaam,Alles werd me veel te veel.

Wulff: Waar was Lies op dat moment?

Joon: Ze was uit… Ik schrok rond een uur of twee wakker. Ze kwam half vier pas thuis.

Wulff: Wat heb jij in de tussentijd gedaan?

Joon: Ik ben uit bed gestapt en heb als een gek het hele huis uitgekamd om haar te vinden.

Wulff: Wist je dan niet dat ze uit was?

Joon: Wel… Maar het leek alsof het op dat moment niet bij me binnenkwam.

Wulff: Had je de Tiapridal ingenomen voor het eten?

Joon: Ja… alleen een lage dosering.

Wulff: Joon, het ging zo goed. Waarom een lage dosering?

Joon: Ik wil kunnen voelen. Ik voelde me zo dood, zonder emoties.

Wulff: Dan is het niet aan jou om zoiets af te bouwen.

Joon: Ik ben nog steeds de baas over mijn eigen lichaam.

Wulff: Wat gebeurde er toen je Lies niet kon vinden?

Joon: Ik ben de trap afgestormd en heb haar opgewacht in de keuken. Ze komt altijd via de achterdeur binnen… Ze wil mij niet wakker maken.

Page 21: Verborgen Gebrek de Musical

20

Wulff: Wat zei Lies?

Joon: Niet veel… Ze was dronken.

Wulff: Ik wil nog eens met jou bespreken,Wat er zoal de laatste weken,Plaats heeft gevonden.Ik zie symptomen, akelig veel,Meer informatie is essentieel,Dan kan zij worden verbonden.Tot prognose en diagnose.

Wulff: In onze vorige sessie heb je het ook al gehad over verminderde eetlust. Is deze alweer aangetrokken of gelijk gebleven?

Joon: Gelijk gebleven… Ik krijg geen hap door mijn keel. Ironisch: ik eet minder, maar kom wel sneller aan.

Wulff: Hoe zit het op dit moment met jouw relatie met Lies?

Joon: Die zou je op sterven na dood kunnen noemen.

Wulff: Hoezo?

Joon: Daar wil ik het niet over hebben.

Wulff: Maar je moet praten. Als je stopt met praten dan kan ik je niet helpen…

Joon: Maar telkens als wij praten,Begin ik mezelf te haten.Elke keer als wij beginnen,Weet ik dat ik niet kan winnen.

Wulff: Zie nu eens licht, aan het eind van de gang.Joon: Dokter, ik moet het toe gaan geven,

Ik ben bang.

Wulff: Waarvoor, Joon?

Joon: Bang me te verhangen,Bang mijn polsen door te snijden.Bang naar doden te verlangen,En mezelf zo ook bevrijden.Alles maar door het psychische lijden.

Bang dat zij zal vluchten,Dat ze mij zal gaan verlaten.

Page 22: Verborgen Gebrek de Musical

21

Ik geen liefde meer zal voelen,En ze mij steeds meer gaat haten.Oplossingen zitten niet in praten.

Wulff: Joon, ik denk dat ik een aardig beeld heb van hoe je eraan toe bent.

Joon: Oh, u heeft het alweer vastgesteld? Geweldig vak.

Wulff: Eerst nog een paar vragen over jouw vermoedelijke terugval…

Wulff: Hoe is Lies onder jouw stemming?Joon: Ze doet wat ze maar kan.Wulff: Maar jij denkt dat ze zal vluchten?Joon: Dat is ze vast van plan.Wulff: Waarom dat vermoeden?Joon: Stomdronken kwam ze terug,

Ze rook naar andere mannen,Dus ze lag vast op haar rug.

Wulff: Houden jullie nog wel van elkaar?Joon: Ik in elk geval van haar.

Wulff: Joon, zijn dit vermoedens?

Joon: Ik weet dat ze vreemdgaat. Ze heeft het zelf toegegeven. Ze houdt het niet langer uit in ons huis. Ik zeg er vaak niets van, maar ze weet waarschijnlijk niet hoeveel pijn ze me hiermee doet.

Wulff: Denk je dat haar gedrag bijdraagt aan jouw depressieve situatie?

Joon: Vast, maar het is ook de oorzaak van haar gedrag.

Wulff: Een vicieuze cirkel…

Joon: Inderdaad.

Wulff: Misschien is het verstandig om meer initiatief te nemen binnen jullie relatie…

Joon: Ik ben niet van plan haar te vertellen dat ze geweldig is wanneer zij weer vijf mannen heeft afgewerkt…

WULFF WEET NIET WAT HIJ MOET ANTWOORDEN. EEN PIJNLIJKE STILTE VALT.

Joon: Liefde heeft mij lang belet,Grenzen zijn te ver verzet.Alles is verleden tijd.

Page 23: Verborgen Gebrek de Musical

22

Ik weet niet meer wat ik moet,Naïviteit wordt hier beboet.Was ik haar al tijden kwijt?Dokter, dit trek ik niet lang,Ik ben bang.Ik ben bang.

WULFF STAAT OP OM ZIJN DIAGNOSE AAN JOON BEKEND TE MAKEN.

Wulff: Ik heb denk ik genoeg gehoord...

Wulff: Ik ben erachter wat er is,Ook door je slaap- en eetstoornis.Er zijn helaas nog meer symptomen.Angstaanvallen, waandenkbeeld,Het is duidelijk wat er speelt.En ik moet tot de conclusie komen.Dat mijn diagnose is,Dat dit een psychose is.

JOON IS COMPLEET VERBIJSTERD. HIJ SLAAT ZIJN OGEN NEER, OMDAT HIJ WEET WELK ADVIES ER KOMEN GAAT.

Wulff: Joon, ik moet je helaas vanuit mijn optiek een drastische oplossing aanraden: psycho-educatie, in combinatie met een harde psychologische behandeling. Tijdens de educatie zal je uitleg krijgen over het ontstaan van psychosen en hoe je daar het best mee om kan gaan. Daarbij zal je gesprekken voeren met een psychiater. De gesprekken zullen gaan over je wensen en dromen en hoe je die kan bereiken ook al heb je een psychose of een psychose gehad. Daarbij hoort helaas ook een hoge dosering aan medicijnen. Het is namelijk zo dat een snelle behandeling van de psychose, en daar horen pillen nou eenmaal bij, ervoor zorgt dat je sneller en beter herstelt.

Joon: En dat kan ook bij u?

Wulff: Nee, daar zal ik je voor moeten doorverwijzen naar de Woelmuiskliniek. Ik zal je hun nummer geven. Zij hebben vrijwel altijd plaats voor spoedgevallen.

Joon: Hoe moet ik dit Lies vertellen?

Wulff: Misschien moet je het er eerst met haar over hebben voor je een afspraak maakt. Steun uit de omgeving is onmisbaar in dit soort gevallen… Er kan een hulpverlener ingeschakeld worden voor Lies.

Joon: Dat hoeft niet… Ik wil niet nog een keer zo’n circus.

Page 24: Verborgen Gebrek de Musical

23

Wulff: Er komt veel op je af. Dat besef ik maar al te goed. Toch is jouw volledige medewerking het beste in deze situatie, tenzij je niet wil genezen.

Joon: Dokter, ik trek het niet meer lang.Ik ben bang.

Joon: Heeft u voor mij de contactgegevens van de Woelmuiskliniek?

WULFF PAKT EEN KAARTJE UIT ZIJN BUREAU TEVOORSCHIJN EN GEEFT HET AAN JOON. DAARNA SCHUD HIJ JOON DE HAND.

Joon: Dank u. Ons uur is voorbij, hè?

Wulff: Inderdaad. Hou me op de hoogte van je behandeling en de stappen die je onderneemt.

Joon: Maar ik ben bang!

BLACKOUT.

Page 25: Verborgen Gebrek de Musical

24

SCÈNE 4.A: HET VERTREK

LOCATIE: HET HUIS VAN JOON EN LIES

HET IS IN DE MIDDAG. LIES KOMT THUIS VAN HAAR WERK. JOON ZIT ALLEEN AAN DE KEUKENTAFEL. DE LATE MIDDAGZON SCHIJNT IN HET HUIS. JOON HEEFT DUIDELIJK GEHUILD. DE POTJES MET PILLEN ZIJN WEGGESCHOVEN NAAR DE HOEK VAN DE TAFEL.

Lies: Joon… was het een zware sessie?

Joon: Het viel wel mee.

Lies: Oké… Het je je medicijnen net genomen?

Joon: Nee, maar ik heb slecht nieuws.

Lies: Is er iets gebeurd?!

Joon: Nee, maak je alsjeblieft niet druk. Ik was vandaag bij Wulff en ben gediagnosticeerd met een psychose.

Lies: Oh, Joon… en wat nu?

Joon: Ik heb de Woelmuiskliniek gecontacteerd op aanraden van Wulff.

Lies: Een opname bedoel je?

Joon: Ja… ze hebben nog plek.

Lies: Dan vind ik dat je moet gaan.

Joon: Wil jij me brengen?

Lies: Natuurlijk, wanneer?

Joon: Het liefst nu… gelijk…

Lies: Zo snel? Dus we moeten straks ineens afscheid nemen?

Joon: Ja.

Lies: Hoe lang duurt die behandeling?

Joon: Enkele weken, zeiden ze… of langer. Het hangt af van de situatie.

Lies: Wat gaan ze doen dan, lief?

Page 26: Verborgen Gebrek de Musical

25

Joon: Psycho-educatie en cognitieve gedragstherapie…

Lies: Jongen, dat klinkt heftig.

Joon: Gedragstherapie… Ik wil mezelf blijven, Lies.

Lies: Dat zie ik het liefste.

Joon: Straks kom ik terug als getrainde eenheidsworst.

Lies: Ik zou het niet weten…

Joon: Ik ben bang.

Lies: Ik ook, Joon. Ik ook…

#UIT ELKAAR

Joon: Ik kan nog niet begrijpen,Dat ik bij je weg moet gaan.En ik durf niet eens te vragen,Kan ik zonder jou bestaan?Het antwoord is gegeven,Jij stond altijd voor me klaar.Ik wil niet dat dit stuk gaat,Wij horen bij elkaar.

Lies: Je moet mijn hand loslaten.Joon: Een sprong met vrije val.Lies: En ik geloof en vertrouw,

Dat je veilig landen zal.Joon/Lies: Onze kamers zijn verlaten,

En ons huis kleurt nu naar grijs.Als illusies zijn vervlogen,Toont de liefde pas zijn prijs.

Joon: Hopelijk is de prijs niet te hoog…

Lies: Natuurlijk niet. Joon, zo mag je niet denken!

Joon: We zijn al samen sinds we achttien waren. We hadden dromen, maar kijk wat er van terecht is gekomen. Niets…

Lies: Dromen van iemand van achttien zijn ook niet realistisch.

Joon/Lies: Ons verhaal, begon zoals allemaal,

Page 27: Verborgen Gebrek de Musical

26

Op een gewone en doodnormale ochtend.Wij waren toen enkel vrienden,Droomden van later,Zaten samen aan het water.Vertederd keken we naar de zwanen,Die zwommen nek aan nek,Hevig in elkaar verstrengeld.Wist geen van twee iets te zeggen,Liefde is niet uit te leggen,Zo blijkt, dit ene moment…

Joon: Mijn koffer is gepakt,Staat al klaar in de gang.Dit valt niet te verklaren,Dit woekert veel te lang.We zagen dit beiden komen,Maar we sloten onze ogen.

Lies: Tranen zijn genoeg gevloeid,Tijd om ze te drogen…

Joon: We gaan hier samen bovenop komen, toch?

Lies: Natuurlijk. We gaan er samen aan werken.

LIES PAKT DE HAND VAN JOON VAST EN STREELT MET HAAR ANDERE HAND ZIJN GEZICHT.

Joon/Lies: Zo staan wij nu voor elkaar,Zelfverzekerd, maar bang,En de nacht is nog lang.Ik ken de liefde, maar nu doet zij pijn,Want wat is nog liefde,Als wij niet samen zijn?

Joon: Zullen we naar de auto?

LIES VALT JOON IN DE ARMEN. BLACKOUT.

Page 28: Verborgen Gebrek de Musical

27

SCÈNE 4.B: HET AFSCHEID

LOCATIE: VOORHAL VAN DE WOELMUISKLINIEK

JOON EN LIES STAPPEN SAMEN DE VOORHAL VAN DE WOELMUISKLINIEK BINNEN. DE VOORHAL IS VRIJWEL VERLATEN. JOON ZEULT ZIJN KOFFER RICHTING DE DEUR. DAN VOLGT EEN EMOTIONEEL AFSCHEID.

#DE PIJN VAN EEN GEBROKEN HART

Joon/Lies: Ziekte speelt eeuwig partij,In enkel een spel, waarvan wij,Speelballen zijn, als van het lot,Iedere liefde kan kapot.

De pijn van een gebroken hart,Niets blijft ons gespaard.De pijn van liefde,Wordt nu geopenbaard.

Zelfs de stilte wordt verbroken,Door de leegte van een traan.De storm van leven vangt weer aan,Durf ik jou nu te laten gaan?

De pijn van een gebroken hart,Voor altijd uit de waan.De valse kilte van een lach,Die als afscheid moet volstaan.

De pijn van het verlies,De pijn van uit elkaar.De pijn van een gebroken hart,Ligt in een klein gebaar.

Lies: Langzaam kan ik bevatten,Wat er in uren is gebeurd.Met harde verdovende dreunen,Komt het besef van tijd weer terug.

Joon: Ik dacht altijd dit is voor eeuwig.Lies: En nu zie ik met angst en spijt,Joon/Lies: Dat dat verdwijnt,Joon: Jij straks wegrijdt.Joon/Lies: Raak ik je kwijt?

Lies: Zou het jou echt helpen,

Page 29: Verborgen Gebrek de Musical

28

Los te laten, nu voorgoed?Joon: Ik weet niet meer, ik weet niet meer,

Wat ik doe en wat ik moet.Lies/Joon: Het verleden speelt mij parten,

Soms dwaal ik er weer in rond.Lies: Daarom raak jij in paniek,

En lag je gister op de grond.

Joon: Dromen maken plaats voor tranen,En een stukgebeten lip.Hulpeloos langs je armen strijken,En een vervreemde starre blik.

Lies: De beslissing was moeilijk,En toch blijkt nu stilaan,Dat je weer twijfelt,Of je toch wil gaan.Ik zal je blijven steunen,Maar val nu even stil.Lief, ik wil niet dat je weggaat,Maar als dit is wat jij wil.

JOON EN LIES VLIEGEN ELKAAR VOOR DE LAATSTE MAAL IN DE ARMEN.

Joon/Lies: Pak me stevig vast,En stop de tijd voor mij.Troost me, heb me eeuwig lief,Want niets gaat ooit voorbij.

De pijn van afscheid,De tranen worden zwaar.De pijn van liefde en verdriet,En houden van elkaar.

JOON LAAT LIES LOS, DRAAIT HAAR DE RUG TOE EN PAKT ZIJN KOFFER. ZELFVERZEKERD LOOPT HIJ DE WOELMUISKLINIEK BINNEN, TERWIJL LIES ALLEEN ACHTERBLIJFT. BLACKOUT.

Page 30: Verborgen Gebrek de Musical

29

SCÈNE 5.A: HET KIND

LOCATIE: DE WC VAN LIES’ KANTOOR

LIES EN THOMAS BEVINDEN ZICH IN DE MANNENWC VAN HET KANTOOR. LIES ZIT IN EEN HOKJE EN THOMAS STAAT ER DEMONSTRATIEF VOOR.

Thomas: Schiet je al op?

Lies: Ik krijg er niets uit wanneer je tegen me praat.

Thomas: Oké, handig. Zo kan het nog uren duren.

Lies: Niet als jij even stil bent. Het is net alsof je constant staat mee te gluren.

Thomas: Probeer anders eens op je blaas te drukken.

Lies: Ik snap het niet… normaal gesproken moet ik om de haverklap zeiken.Ik kan het blijkbaar niet op commando.

Thomas: Dat klonk… vrouwelijk…

Lies: Misschien helpt het als je wat geluiden maakt.

Thomas: Ja, dag, Lies. Ik weet nog steeds niet hoe je me hiertoe hebt overgehaald.

Lies: Misschien werkt het als je de kraan even open zet.

THOMAS DRAAIT DE KRAAN OPEN. PLOTS KLINKT ER EEN ENORM HARDE STRAAL UIT HET HOKJE VAN LIES.

Thomas: Charmant…

Lies: Zo, dat moest even hoor, sorry.

LIES TREKT DOOR EN KOMT HET HOKJE UIT MET DE PREDICTOR.

Lies: Nu moeten we dertig seconden wachten.

LIES EN THOMAS KIJKEN NAAR DE TEST. LANGZAAM VERKLEURT DE PREDICTOR NAAR BLAUW. LIES IS ZWANGER.

Thomas: Je bent zwanger… gefeliciteerd.

Lies: Laat dat maar achterwege. Eerder gecondoleerd. Je weet niet hoeveel problemen dit nog gaat opleveren.

Page 31: Verborgen Gebrek de Musical

30

Thomas: Je bent er echt niet blij mee, hè?

#DE PSYCHIATER (REPRISE I)

Lies: Dit is niet zoals het moet,Hoe komt dit in godsnaam goed?Dit is toch niet wat ik wou.Nu leven in mijn lichaam groeit,Ander bloed in het mijne vloeit,Kleurde de predictor blauw.Leven in onzekerheid,Ben ik straks mijn leven kwijt?

Thomas: Joon mag het toch wel weten?Lies: Nee, hij is ziek.

Hij heeft een psychose,En zit in een kliniek.

Thomas: Sinds wanneer?

Lies: Gister heeft hij na de sessie met zijn psychiater zijn koffers gepakt en is vertrokken naar Woelmuiskliniek om beter te worden voor mij.

Thomas: Dat is toch lief?

Lies: Hij laat mij alleen met de problemen. En zelf vlucht hij de hele tijd van alles weg.

Thomas: Ik ben er nu voor je,Als collega en een vriend.Want Lies, je bent echt prachtig,En je krijgt veel minder dan verdient.

Lies: Dank je, Thomas. Dat is echt lief van je. Weetje, vroeger had ik me dit alles zo anders voorgesteld. Ik had altijd gedacht dat dit het gelukkigste moment van m’n leven zou zijn. En kijk eens waar we staan… En het is alles behalve feest. Nu zou ik willen dat dit nooit gebeurd was.

Thomas: Ik blijf bij je, als je dat maar weet.

LIES VALT HUILEND IN DE ARMEN VAN THOMAS. BLACKOUT.

Page 32: Verborgen Gebrek de Musical

31

SCÈNE 5.B: DOKTER WOELMUIS

LOCATIE: DE SPREEKKAMER VAN DR. WOELMUIS

JOON ZIT TEGENOVER DR. WOELMUIS IN ZIJN SPREEKKAMER. HET GAAT OM EEN THERAPIESESSIE MET JOON. WOELMUIS ZET ZIJN CASSETERECORDER AAN, VOOR DE DOCUMENTATIE VAN DE SESSIE.

#IN THERAPIE

Joon: Psychiater, martelaar,Imbecielverbeteraar.Een verschil nooit opgemerkt.Neuroloog, behandelaar,Meester van de gekkenschaar.Bewijs dat dit gelul niet werkt.Dag en nacht staat hij paraat;De dokter die ik zielsveel haat.

Woelmuis: Dinsdag 24 februari 2014, sessie drie, patiënt: Joon van Arden.

Joon: Moet dat allemaal op het cassettebandje?

Woelmuis: Ja, Joon. Dat is voor mijn documentatie.

Joon: Oh, joh. Ik dacht leuk voor op familiefeestjes.

Woelmuis: Voel je je opstandig?Joon: Ik weet niet meer wat ik voel.Woelmuis: Bedoel je dat het neutraal is?Joon: Ik weet niet eens wat ik bedoel.

Elke dag wordt op je ingepraat,Tot je je eigen naam vergeet.Een nummer in een apparaat,Dat inrichting heet.

Woelmuis: Betekent dat dat jij je grijs voelt?Joon: Nee, maar verbetering blijft uit.Woelmuis: Wanneer je blijft verzetten,

Helpt de therapie geen fluit.

Joon: Dus alleen wanneer ik een toneelstukje speel wordt ik anders? Goh, wat een inzicht.

Woelmuis: Je moet je laten helpen,Want, Joon, je bent echt ziek.Geen enkele behandeling,Staat vrij van een kritiek.

Page 33: Verborgen Gebrek de Musical

32

Joon: Of is een ziekte een etiket,Op wat ik doe en wie ik ben?Na jaren therapie,Voelt het alsof ik mezelf niet ken.

Woelmuis: Tocht naar jouw identiteit,Daarbij misschien remmen kwijt,Dat zou wellicht iets verklaren.Aanleg voor schizofrenie…

Joon: Daarom nu in therapie.Woelmuis: Komt jouw psyche tot bedaren.Joon: Komt de rust pas in je hoofd,

Als je in kunstmatige rust gelooft?

Woelmuis: Aan therapie zit niets kunstmatigs. Het is de kunst om door te dringen tot in de gedachtegang van de patiënt en om daar te vinden wat er mis is.

Joon: Dus u vindt ook dat er iets mis is met mij?

Woelmuis: Zo moet je dat niet opvatten.

Joon: Hoe dan wel?

Woelmuis: Je onderkent, doordat je hier zelf naartoe bent gekomen, dat jij van mening bent dat je behandeld moet worden voor een aandoening die jouw leven verwoest. Ik ben hier om die aandoening te duiden en jou te helpen met deze aandoening om te gaan.

Joon: Het is heel bijzonder,Een nieuw wereldwonder,Mijn nieuwe instant magie.Een medische modegril,Mijn eigen wonderpil,Heden ten dagen is daar therapie.Voel de adrenaline,De strenge discipline,En zie nu eens wat ik zie.Een zachte val,Zonder dat ik grond raken zal,Want alles is pure theorie.

Woelmuis: Je gebruikt je sarcasme als een schild voor de buitenwereld.

Joon: Nou, als je het wil weten…

Joon: Ik voel me klote.Woelmuis: En nu meer gedetailleerd.

Page 34: Verborgen Gebrek de Musical

33

Joon: Alsof iedereen mij labels geeft,En ik deed toch niets verkeerd?Ik ben meer dan een ziekte,Een persoon met een gezicht.Maar uiteindelijk, is iedereen,Op hokjesgeest gericht.

Woelmuis: Gedraag jij je naar labels,En schuif jij die schuld nu af?Jouw gedrag roept om reactie,Dat niet toegeven is laf.

Joon: Als ik hier kom voor een dokter,Zoek ik hulp en geen gesprek.Dus uw diagnose luidt,Nog altijd stapelgek.

Woelmuis: Ik probeer te prikkelen,En zo te zien wat in jou leeft.Of denk je dat ik een God ben,Die een zesde zintuig heeft?

Joon: Dus u heeft jaren gestudeerd op giswerk?

Woelmuis: Ik moet jou identificeren,Jouw persoonlijkheid ontbloot.

Joon: Met dat gelul, deze flauwe kul,Gaat u mij redden van de dood?

EEN PIJNLIJKE STILTE VALT IN DE SPREEKKAMER VAN WOELMUIS. BIJ HET WOORD ‘DOOD’ KOMT JOON ZELF OOK TOT HET ERNSTIGE BESEF VAN ZIJN SITUATIE. ZIJN STEMMING VERANDERT DIRECT.

Joon: Sorry… ik zal het vertellen.

Joon: Ik blijf dromen van vroeger,En dwalen in het later.Herinneringen spokend,Van onze dagen aan het water.Een tocht door mijn verleden,Dat ik niet kan vergeten.Eigenlijk moet ik verder gaan.Maar vergeten is zo moeilijk,En ik wil er niet van weten.Wil veranderen, voor anderen,De werkelijkheid kan ik niet aan.

Joon: Ik zou op veel punten van mijn leven willen dat ik de tijd terug kon draaien.

Page 35: Verborgen Gebrek de Musical

34

Woelmuis: Dat willen heel veel mensen, Joon. Zelfs ik zou dat weleens willen.

Joon: Maar u kent mijn geschiedenis niet.

Woelmuis: En wat is jouw geschiedenis dan?

Joon: Vernedering, mijn hele leven lang. Pesterijen, geen liefde, geen contact met mijn ouders, door iedereen bestempeld als een grote loser.

Woelmuis: Concreet? Een voorbeeld?

Joon: Op mijn veertiende hebben andere kinderen mijn gymkleren gestolen en ze in de bomen gehangen bij het schoolplein. Ik moest ze er in mijn onderbroek uit zien te vissen. Ondertussen stond iedereen te filmen met zijn mobieltje.

Woelmuis: En wat heeft de school hieraan gedaan?

Joon: Niets. Ze konden niets doen. Ze wisten niet wie het had opgehangen en de groep filmers was te groot om iedereen aan te spreken. De hele school heeft een brief gehad, waarin verteld werd wat er was gebeurd. Alle ouders hebben blauw gelegen, denk ik.

Woelmuis: Het is heel slecht om niet te praten… Dan blijven dit soort trauma’s onverwerkt. Dit soort herinneringen kunnen van invloed zijn op depressies en psychosen.

Joon: Met wie moet ik ze delen? Mijn vrouw vernedert me door iedere week vreemd te gaan…

Woelmuis: En hoe voel je je dan, wanneer je dit zo helder voor de geest staat?

#UTOPIE

Joon: Mensen leven in utopieën,Waardeloze fantasieën,Gelovend in eeuwige liefde,Die niet bestaat.En achter de onschuldige ogen,Liggen leugens en bedrogen,Die wij in bevlogen staat,Verzegelen met haat.

Haat jegens wat voor jou niet te bereiken is,Omdat er anders niets te zeiken is,Want dromen blijven fantasie.

Page 36: Verborgen Gebrek de Musical

35

Een gekanker in de hoogste woorden,Om dromen van een ander te vermoorden,Uit een blinde jaloezie.

Maar moet men grijpen wat te pakken valt,Of wachten tot de eeuwigheid?Later zeggen “ik heb geleefd”,Of eindigen in eenzaamheid?

BLACKOUT.

Page 37: Verborgen Gebrek de Musical

36

SCÈNE 5.C: DE OVERWEGING

LOCATIE: HET HUIS VAN JOON EN LIES

LIES EN THOMAS ZITTEN AAN DE EETKAMERTAFEL EN VULLEN DE ABORTUSPAPIEREN IN.

Thomas: Dus ik kan niet mee?

Lies: Nee, dat is het beleid van de kliniek. Vanwege de privacy van de andere vrouwen.

Thomas: Alsof ik daar kom om naar anderen te kijken.

Lies: Ik vind het ook vergezocht, maar ik bepaal de regels niet.

Thomas: Ben je echt zeker dat je hiermee door wil gaan?

Lies: Hier was ik vier dagen geleden al zeker over. Ik kan geen kind op de wereld zetten… Niet in deze situatie. En daarbij kunnen psychische stoornissen worden overgedragen op een kind...

Thomas: Wie zegt dat hij dezelfde ziekte krijgt? Wie zegt dat het van Joon is?

Lies: Daar gaat het niet om. Waar bemoei jij je eigenlijk mee?

Thomas: Je hebt me zelf om hulp gevraagd, dus ik bemoei me met jou.

Lies: Nou, dat is dan erg dom van me geweest.

THOMAS STAAT BELEDIGD OP.

Thomas: Ik ben blij dat je morgen alleen gaat… Nee, dat meende ik niet.

Lies: Rot nu maar op… Ik trek je alleen maar mee in mijn kutleven.

#HET BESEF

Thomas: Waarom duw je me weg,Bang dat ik doordring tot jouw ziel?Dat jij laat zien, wie jij bent,Zonder je masker, klein en fragiel.

Lies: Ik weet niet meer wat ik moet zeggen,Echt waar, ik schaam me werkelijk diep.Wilde even dat jij wegliep,Echt waar, dat zou beter voor ons allebei zijn.

Page 38: Verborgen Gebrek de Musical

37

Thomas: Altijd de sterkste willen zijn,Doen alsof de schepen zijn verbrand.Dat is voorbij, jij voelt de pijn,Maar ik sta altijd aan jouw kant.

Lies: Uit het oog, uit het hart,Het maakt me weerloos en verward.Ik voel geen pijn, geen gemis,Nu hij niet langer bij mij is.Ik stond altijd voor hem klaar,Ik was zijn leven, was zijn kracht.Nu zonder contact, en dat gaat mij,Beter af dan ik had verwacht…

LIES GEEFT THOMAS EEN KNUFFEL.

Lies: Ik ben niet langer meer verliefd.

Thomas: Dat kan je niet menen?

Lies: Jawel… De afgelopen dagen hebben mij laten inzien dat ik geen toekomst meer heb met Joon.

Thomas: Loop nu niet te hard van stapel, alsjeblieft.

Lies: Ik heb gevoelens voor jou, Thomas…

THOMAS SCHRIKT ZICHTBAAR VAN DEZE MEDEDELING.

Thomas: Zeg dat niet… Lies, ik moet gaan.

Lies: Hoe bedoel je?

Thomas: Ik heb tijd nodig.

Lies: Hoezo tijd?

Thomas: Omdat het me overvalt, daarom.

Lies: Ik dacht dat jij hetzelfde voelde.

Thomas: Je bent getrouwd, Lies.

Lies: Niet lang meer…

Thomas: Dat heeft er toch niets mee te maken?

Page 39: Verborgen Gebrek de Musical

38

Lies: Waarom niet?

Thomas: We zijn collega’s, vrienden… ik weet het niet.

Lies: Daarom wil ik er over praten.

THOMAS STAAT OP EN PAKT ZIJN SPULLEN BIJ ELKAAR..

Thomas: Misschien wil ik helemaal niet praten.

Lies: Waarom niet? Ga me niet zeggen dat je niets voelt.

Thomas: Dat zal ik ook niet zeggen…

Lies: Dus je geeft het toe? Of ben ik gewoon makkelijk?

Thomas: Waar heb je het over?

Lies: Je weet hoe makkelijk ben. Je kon er zo op inspringen.

THOMAS LOOPT RICHTING DE GANG. LIES GAAT ACHTER HEM AAN.

Thomas: Nu sta je mij gewoon te beledigen. Ik heb je met geen vinger aangeraakt.

Lies: Zo bedoel ik het toch niet?

Thomas: Laat maar, Lies. Ik zet je morgen wel af bij de kliniek. Tot morgen.

Lies: Het is voor mij toch ook moeilijk? Alsof ik weet wat ik moet doen.

LIES WIL THOMAS TEGENHOUDEN, MAAR MET EEN KLAP SMIJT THOMAS DE DEUR ACHTER ZICH DICHT. TE LAAT.

Lies: Tot morgen…

#LOSLATEN

Lies: Kan ik jouw hand nu loslaten,Is alles voorbij?Staan in mijn ogen de tranen van blijdschap,En ben ik nu weer vrij?Ik wist niet dat ik het kon,Zonder jou om me heen.Maar het doet me geen pijn,Dus het moet wel zo zijn.Nu ben ik eindelijk alleen.

Page 40: Verborgen Gebrek de Musical

39

Maar dat breekt me,En het steekt me.Straks komt de waarheid,En stel je mij de vraag.Lief, hou jij,Nog van mij?Afscheid nemen kan ik niet vandaag.

Woest en beklemmend,De druk in mijn hart en hoofd.Jarenlang samen in niets dan een leugen,En luchtkasteel geloofd.Kies ik nu voor mezelf,Sta ik toch voor hem stil?En voorbij strijkt de tijd.Door besluiteloosheid,Een nieuw leven is wat ik wil.

En het breekt me,En het steekt me.Eindeloos diep nu gevallen,Stel ik mij de vraag.Laat ik los,Hou ik vast?Moet ik afstand nemen, vanaf vandaag?

Maak jezelf geen verwijten,Mijn lief, het is voorbij.Je moet verder gaan met leven,Maar kan jij zonder mij?

Maar het breekt me,En het steekt me,Schenk ik mijn hart,Rent de liefde bij me vandaan.Het is hard,En ijskoud.Toch, het dwingt me bij je weg te gaan.

Kan ik jouw hand nu loslaten,Is alles voorbij?

BLACKOUT.

Page 41: Verborgen Gebrek de Musical

40

SCÈNE 6: DE ABORTUS

LOCATIE: DE ABORTUSKLINIEK

LIES LOOPT MET THOMAS DE WACHTKAMER BINNEN. THOMAS ZET DE TIMIDE LIES OP EEN VAN DE STOELEN.

Lies: Ik hoop dat het weer goed is…

Thomas: We hebben allemaal weleens zo’n dag. Maak je geen zorgen.

Lies: Ik wil dat je blijft.

Thomas: Dat mag niet, dat weet je.

Lies: Maar…

Thomas: Ik wacht buiten op je. Na de ingreep breng ik je weer thuis.

Lies: We moeten praten, Thomas.

Thomas: Ik weet het… Maar pas als dit voorbij is.

Lies: Ik ben bang.

Thomas: Hier hebben we het toch over gehad? Het is een enorm goede kliniek…

Lies: Bang voor mezelf…

Thomas: Hoe bedoel je?

Lies: Ik heb een keuze gemaakt, maar dat houdt in dat mijn volledige leven verandert. Ik ben bang dat ik daar niet aan kan wennen. Bang het weer te verpesten…

Thomas: Het komt goed, geloof me. Als iemand hieruit kan komen ben jij dat.

Lies: Ik weet het niet.

Thomas: Ik wel. We zullen het er straks over hebben.

Lies: Wat heb ik daar nu aan?

THOMAS ZUCHT VAN LIES’ KOPPIGHEID.

Lies: Ik voel me een moordenaar.

Page 42: Verborgen Gebrek de Musical

41

Thomas: Hoezo?

Lies: Ik sta te wachten om mijn eigen kind te vermoorden.

Thomas: Je kan er nu nog onderuit. Wanneer je naar binnen gaat is het te laat…

Lies: Nee, want dit is het beste.

Thomas: Ik moet echt gaan, lief. Je bent ieder moment aan de beurt.

Lies: Hou me vast…

THOMAS GEEFT LIES EEN KNUFFEL EN EEN KUS OP HAAR VOORHOOFD.

Lies: Ik hou van je.

Thomas: Ik ook van jou… Hou je sterk. Tot straks…

THOMAS LOOPT GEHAAST DE WACHTKAMER UIT EN LAAT LIES ALLEEN ACHTER.

#DE ABORTUS

Lies: De incisie met precisie,Met een tang of met een pin.Doorboren naar behoren,Langzaamaan de schede in.Een mens in nog een mens,Dat wettelijk wordt omgelegd.Het is mijn hart, dat wordt getart,Zonder dat iets wordt gezegd.Waarom gebeurt niets zoals het is gewild?Zal ik het kunnen verwerken als,De foetus is gestild?

Weggesneden, nooit geleden,Geen bewustzijn ooit gekend.Weg gereten en vergeten,Nooit gelopen of gerend.Geen tandjes, geen handjes,Geen lichaam ooit omvat.Geen gevoel en nog geen doel,Toch meer dan ik ooit heb gehad.Zijn mijn tranen voor het kinderbloed verspilt?Zal ik het kunnen verwerken als,Mijn kind straks is gekild?

Page 43: Verborgen Gebrek de Musical

42

DOKTER NIEUWMAN, DE DOKTER DIE DE ABORTUS ZAL UITVOEREN, KOMT DE WACHTKAMER IN. Nieuwman: De procedure is vrij simpel. De vrouw in kwestie wordt op een bed gelegd

met haar benen uit elkaar in steunen. Met een speculum wordt de vagina geopend, waardoor de baarmoedermond zichtbaar wordt. De behandeling gebeurt onder plaatselijke verdoving door middel van prikken rond de baarmoedermond en directe omgeving.

Lies: En ik neem je met me mee,Ook al ben jij verdreven.Jij woekert in mijn hart,Alles wat ik je kan geven.Het is beter voor ons allebei.Nieuw leven in mijn schoot.Dat leven is snel voorbij;De voorbestemde dood.

Nieuwman: Met gebruik van steeds dikkere staafjes wordt de baarmoedermond opgerekt totdat de opening groot genoeg is voor de slang van de vacuümpomp waarmee de baarmoeder wordt leeggezogen. Als de vacuümpomp wordt aangezet, voel je de sterke zuigkracht waardoor de placenta en de foetus in kleine stukjes worden getrokken, zodat ze uit de baarmoeder kunnen worden weggezogen. Wij moeten nog een paar dingen klaarzetten. Over een paar minuten komt de zuster u halen.

DOKTER NIEUWMAN VERDWIJNT WEER NAAR ACHTER.

Lies: Uitgedreven en geaborteerd,Een dood kindje in de baarmoederkoek.Een relikwie, voor stamceltherapie,Een genetisch manipuleerbaar kleurenboek.Een gezicht, maar nog geen licht,Geen haren, wel een hart.De tijd en de omstandigheid,Houdt ons altijd apart.Een kind nu al zo groot,Voor de goede zaak gedood.

BLACKOUT.

Page 44: Verborgen Gebrek de Musical

43

SCÈNE 7.A: DE NIEUWE LIEFDE

LOCATIE: HET HUIS VAN JOON EN LIES/DE KAMER VAN JOON IN DE WOELMUISKLINIEK

HET IS AVOND. THOMAS EN LIES ZITTEN SAMEN AAN DE EETKAMERTAFEL OM TE PRATEN. JOON IS ALLEEN IN ZIJN KAMER EN STAART DOOR HET KLEINE RAAMPJE NAAR BUITEN.

Lies: Ik ben zo blij dat jij er bent.

Thomas: Ik moest met je praten… Alleen was het gister nogal direct.

Lies: Weet ik, en dat spijt me.

Thomas: Het hoeft je niet te spijten… Lies, ik geef heel veel om je. Ik hou van je. Ik ben verliefd op je, idioot verliefd op je. Het voelt alleen niet goed om je zo van Joon af te pakken, nu hij weggestopt zit in een kliniek.

Lies: Daar heeft hij zelf voor gekozen.

Thomas: Hij doet het ook voor jou. Heb je hem überhaupt nog gesproken sinds zijn vertrek?

Lies: Nee… dat kan ik niet.

Thomas: Waarom niet?

Lies: Ik kan het niet voor hem verzwijgen. Ik loog ook nooit over mijn vriendjes.

Thomas: En dat slikte hij allemaal? Geen wonder dat die man een wrak is.

Lies: Het gebeurde… Ik kan er niets meer aan veranderen. En door hem ga ik alleen maar twijfelen. Dan stelt hij zich weer enorm aan.

Thomas: Hadden jullie wel een relatie?

Lies: Ja, waar slaat die opmerking op?

Thomas: Zoals jij het beschrijft klinkt het als een gevangenschap.

#HEB ME LIEF

Lies: Na zoveel jaar de hoop opgegeven,Toch mijn hoofd steeds opgeheven.In een cel gekooid en opgesloten,Tot ik hem voorgoed heb afgestoten.

Page 45: Verborgen Gebrek de Musical

44

Niets meer gezegd, niet meer gebeld,Ik heb zelfs niets over de abortus verteld.In duizend stukken ligt mijn leven,Alleen jij kan mij geluk teruggeven.

Thomas: Dit kunnen wij niet permitteren.Ik wil dit nu niet zo proberen.Het voelt voor mij teveel nog als bedriegen,Ik werk niet mee om Joon voor te liegen.Het is mijn verstand, dat vecht met mijn hart,Sinds ik jou leerde kennen ben ik constant verward.Nooit had ik verwacht om jou te geven,Nu wil ik geen dag meer anders leven.

THOMAS EN LIES PAKKEN ELKAAR HANDEN STEVIG VAST.

Lies/Thomas: Heb me lief tot de zon verschijnt,Lief, tot de maan verdwijnt.Tot mijn verleden verdrijft en vergaat.Heb me lief, vind me op de tast,Streel me en hou me vast.Tot ik mezelf niet meer haat.Dromen worden werkelijkheid,Zonder seconden van spijt.

THOMAS EN LIES KUSSEN EN STRELEN ELKAAR VOOR HET EERST. OP DAT MOMENT GAAT DE TELEFOON. JOON WACHT ONGEDULDIG TOT ER WORDT OPGENOMEN.

Lies: Met Lies van Arden.

Joon: Hee Lies, je spreekt met mij.

Lies: Oh, Joon, jij bent het.

Joon: Ja, ik dacht ik kijk maar of je nog leeft.

Lies: Haha, goeie. Hoe gaat het in de kliniek?

Joon: Goed. Wist je dat er ook een bezoekuur is?

Lies: Nee, van hoe laat tot hoe laat?

Joon: Elke dag van twaalf tot vier.

Lies: Ik kijk wel of ik van de week kan komen.

Page 46: Verborgen Gebrek de Musical

45

Joon: Ik heb trouwens nog meer groot nieuws.

Lies: Oh, vertel.

Joon: Als alles de komende tijd goed gaat dan kan ik de 29e al naar huis.

Lies: Oh, dat is mooi.

Joon: Niet te enthousiast… En heb jij nog dingen meegemaakt?

LIES WERPT EEN BETEKENISVOLLE BLIK OP THOMAS.

Lies: Niet echt. Ik heb me voor de volle honderd procent op m’n werk gestort.

Joon: Interessant... Ik heb niets met cijfers, dat weet je.

Lies: Ik zat eens te denken… Misschien moeten we maar een groot welkom thuis feest organiseren.

Thomas: (fluisterend) Wat?!

Joon: Een hoera-hij-is-niet-langer-gestoord-feestje?

Lies: Laat maar.

Thomas: (fluisterend) Lies… vertel het hem…

Joon: Is er iemand bij je?

Lies: Nee, dat is de tv.

LIES LOOPT NAAR DE BANK. THOMAS VOLGT HAAR EN SLAAT ZIJN ARMEN OM HAAR HEEN. GAUW VERZINT LIES EEN SMOES OM OP TE KUNNEN HANGEN.

Lies: Joon, ik ga weer hangen. Er wordt namelijk aan de deur gebeld.

Joon: Oh? Ik heb geen bel gehoord.

Lies: Maar ik hoorde hem wel. Doeg.

LIES HANGT VLUG OP. JOON KIJKT VERBAASD NAAR DE HOORN. THOMAS STAART VERBLUFT NAAR LIES.

Joon: Ik hou ook van jou…

Thomas: Wanneer ga je het aan hem vertellen?

Page 47: Verborgen Gebrek de Musical

46

Lies: Ik kan het nog niet. Ik wil er niet voor zorgen dat zijn leven verwoest wordt nog voor hij beter is.

Thomas: Als je het hem later zegt kunnen ze hem toch weer gelijk opnemen. Dus dat maakt geen verschil. Je moet met hem praten.

Lies: Is goed…

Thomas: Zweer je dat?

Lies: Ja, en kom nu maar weer hier, schatje.

LIES EN THOMAS VALLEN ELKAAR WEER IN DE ARMEN. FREEZE; SPOT OP JOON EN LIES.

Joon: Nee, nooit heb jij teruggebeld. Lies: Nooit meer contact gezocht,Leeg is wat jij vertelt. Vond dat het niet meer mocht.Weg bleef je sinds ik verdween. Ik nam, heel laf, de benen voor jou.Nee, niets wat ik achterliet, Heb jou nu verlaten,Enkel alleen verdriet, En wil niet meer praten,Wij praten langs elkaar heen. Voel me niet langer je vrouw.Heb ik jou geclaimd? Waarom kom je terug?Jou van mij vervreemd? Het was achter de rug.

Joon: Er was iemand bij haar… En ze denkt mij te kunnen bedriegen. Godverdomme!

JOON GOOIT ZIJN TELEFOON KAPOT TEGEN DE MUUR. BLACKOUT. LIES EN THOMAS KOMEN LOS VAN ELKAAR EN BEWEGEN ZICH DOOR HET HUIS RICHTING DE SLAAPKAMER. DAAR KOMEN ZE SAMEN IN BED TERECHT.

Lies: Heb me lief totdat ik vergeet,Lief, tot ik niets meer weet.

Thomas: Wij tot een zijn versmolten vannacht.Heb me lief in jouw warme schoot.

Lies: Lief, tot het avondrood.Thomas/Lies: Liefde door niemand verwacht.

Heb me lief als de laatste keer,Geef me nog zoveel meer.Kus me zo lang als je kan.Voel je hoe mijn hart sneller gaat,En alles in vlammen staat?Dit is meer dan houden van.Hou me vast, hou me vast, hou me vast.

BLACKOUT.

Page 48: Verborgen Gebrek de Musical

47

SCÈNE 7.B: DE REALITEIT

LOCATIE: DE SPREEKKAMER VAN DR. WOELMUIS

JOON ZIT IN ZIJN SESSIE VAN DE VOLGENDE DAG WEER TEGENOVER WOELMUIS EN RAPPORTEERT DE BEVINDINGEN DIE HIJ GISTER UIT HET TELEFOONGESPREK HEEFT AFGELEID.

Woelmuis: Dus er was iemand bij haar?

Joon: Ik hoorde een mannenstem in de achtergrond.

Woelmuis: Was ze niet buiten met haar mobieltje?

Joon: Nee, ik belde naar onze huistelefoon.

Woelmuis: En dat van die bel weet je ook honderd procent zeker?

Joon: Ik twijfel niet aan mijn gehoor. Ik herken aan haar stem of ze liegt. Twee seconden daarna verbrak ze trouwens de verbinding.

Woelmuis: Een pijnlijk gesprek…

Joon: Ik ben het gewend.

Woelmuis: Hoezo, Joon? Herken je dit uit het verleden?

Joon: Zo is het al sinds Lies en ik elkaar hebben ontmoet. Leugens en geheimen.

Woelmuis: Vertel eens hoe jij en Lies elkaar hebben ontmoet.

Joon: Op een feest… Toen koos ze ook al niet voor mij.

Woelmuis: Bedoel je dat je haar al een tijd kende voordat jullie verliefd werden?

Joon: Je zou kunnen zeggen dat ik een tijd lang haar ‘hartsvriendin’ ben geweest.

#HET FEEST WAT GEVIERD WERD

Joon: Er was eens een feest,En hij was ook gekomen.Zijn vrienden waren er ook,En het meisje van zijn dromen.Alles voor een perfect feest.Hij bouwde aan een plan,De tijd voor nieuw elan.Toch blijkt uit zijn relaas,

Page 49: Verborgen Gebrek de Musical

48

Hij was hier de dwaas.

De kamer was vol mensen,De glazen waren gevuld,Er waren flessen en blikjes,En er werd geluld.Alles voor een perfect feest.Stellen werden gevormd,Liefde in overvloed.Warmte was bedrukkend,De wierook bitterzoet.

Zonder drank durfde hij niets,En kankerlam had hij wel sjans.Toch ging de tijd te snel,En hij verloor zijn kans.Zijn verbeelde feest.Zij was al gauw bezet,Hij wist niet wat te doen.Hij staarde voor zich uit,En proefde nooit haar zoen.

Want pijn drong niet meer door,In het sprookje van zijn geest.Hij wilde het niet zien,Niet op dit perfecte feest.Niet op dit perfecte feest.

Joon: De groep vrijgezellen vertrok richting de plaatselijke kebabzaak. De groep met stellen liep de trap op richting de slaapkamer, want daar zou het gebeuren. Hij ging niet mee, hij werd door niemand uitgenodigd. Door beide kanten voelde hij zich verrassend hard verstoten.

Woelmuis: Wat deden ze daar?

Joon: Zoenen volgens mij…

Joon: De minuten kropen voort,Werden uren onderhand.Zijn gemis werd niet gevoeld,En één uur was al beland.Zijn perfecte feest.Het feest was zonder hem,Perfecter dan voorheen.Hij hoorde elke kus,En voelde zich alleen.

Page 50: Verborgen Gebrek de Musical

49

Van jaloezie nu kwaad,Keek hij op de klok.Met de tranen op zijn gelaat,Nam hij nog zacht een slok.De waas van een ver feest.Toen hij werd ontdekt,Hield iedereen zich in.Keek hem weg met droeve ogen,Arm om zijn vriendin.

Ze kenden zijn gedachten,Verloren, maar zijn best gedaan.Toch deed hij alsof,Het hem nooit iets had gedaan.Volhardend in het feest.

Joon: Vernederend, hè? Eén van de jongens vroeg nog of hij met hem naar huis mocht fietsen. Hij stemde nog in ook. Een sukkel.

Joon: Jouw tijd komt nog wel,Zei iedereen blind en doof.Maar zelfs in dat sprookje,Verloor hij zijn geloof.Een sprookje was geen feest.Hij had iets moeten doen,Maar was stil blijven staan.De moed stak in zijn schoenen,Hij moest haar laten gaan.

Het feest was afgestorven,Zo vol van zelfverwijt.Het spoor volledig bijster,De weg volledig kwijt.Bij wie zou hij nu horen,Met de wonden van zijn feest?Hij zou er nooit achter komen,En ik wens dat ik hem niet was geweest.

Joon: Pas jaren later werden we verliefd op elkaar. Toen ze voor het eerst vreemdging kwam alles weer terug.

Woelmuis: Je vertelt het alsof het over een ander gaat.

Joon: Zo voelt het ook. Ik ben niet meer wie ik toen was.

Woelmuis: Wat was er anders toen ze voor het eerst vreemdging?

Page 51: Verborgen Gebrek de Musical

50

Joon: Toen heb ik mijn eerste zelfmoordpoging gedaan…

Woelmuis: En nu komen we tot de kern, Joon. Vertel eens hoe je je nu voelt?

#DE ABORTUS (REPRISE I)

Joon: Deze wereld blijft maar malen,Ik sta stil, hoor er niet bij.En zo gaat het heel mijn leven,Want niemand ziet mij.

LOCATIE: DE SPREEKKAMER VAN DR. WOELMUIS/SLAAPKAMERVOOR JOON EN LIES

LIES EN THOMAS LIGGEN SAMEN IN HET BED VAN JOON EN LIES. ZE HEBBEN NET SEKS GEHAD. LIES LIJKT VOOR HET EERST ECHT GELUKKIG.

Lies: Uit het oog, uit het hart,Het maakt me weerloos en verward.Ik voel geen pijn, geen gemis,Nu hij niet langer bij mij is.

Thomas: Langzaam kan ik bevatten,Wat er in dagen is gebeurd.Met harde verdovende dreunen,Komt mijn besef van tijd weer terug.

Lies: Zoveel geleden, steeds gestreden,Om te herstellen van de wanen.Altijd eindigt, altijd pijnigt,Die weg weer met alleen maar tranen.Wil niet praten, maar verlaten,Voor huilen is het nu te laat.Toch weer weifel, en ik twijfel,Is dit wel de juiste daad?Waarom gebeurt er niets zoals ik had bedacht,Uitgerekend na de allereerste nacht?

Joon: Ik ben verloren, naar behoren,Uit jouw geheugen geaborteerd.Mij bedrogen, voorgelogen,Na al die jaren niets geleerd.Tot rook vergaan in jouw bestaan,Jij bent door hem gehersenspoeld.Die leuke tijd, ben jij nu kwijt,En weet niet meer wat je nu voelt.Waarom gebeurt er niets zoals ik had bedacht?

Page 52: Verborgen Gebrek de Musical

51

Zal ik verder kunnen leven,Als de pijn niet wordt verzacht?

Thomas: Jouw gevonden, nu verbonden,Een arm die om mijn hart heen slaatEn bij gratie, een relatie,Die nu officieel bestaat.Een nieuw leven, zal gaan geven,Alles waar ik naar verlang.Ogen dicht, nu zonder zicht,Toch voel ik mij niet meer bang.Waarom had ik in mijn leven nooit verwacht,Dat de liefde mij veel zekerheden bracht?

LIES TREKT HAAR OCHTENDJAS AAN EN OPENT DE GORDIJNEN. HET LICHT VALT DE KAMER BINNEN. JOON STAAT OP EN LOOPT RICHTING HET RAAM.

Woelmuis: Hoe zie jij de liefde tussen jou en Lies?

Joon/Lies: Mijn liefde is de kanker,En de tumor die nog groeit.Het zal nog heel lang duren,Voordat hij is uitgeroeid.Gezwel nooit weggesneden,Ook voor chemo nu te laat.Dromen werden stukgeslagen,Liefde is nu haat.

Joon/Lies/Thomas: Afgericht, is het gezicht,Duizend gevoelens in een hart.De tijd en de omstandigheid,Houdt iedereen apart.Waarom gebeurt er niets zoals ik had bedacht?Wordt met liefde wel verbetering gebracht?

Woelmuis: Psychiater, neuroloog,Zenuwarts en psycholoog…

BLACKOUT.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~DOEK~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

EINDE EERSTE AKTE

Page 53: Verborgen Gebrek de Musical

52

Tweede Akte

Page 54: Verborgen Gebrek de Musical

53

SCÈNE 8: ZOALS HET IS GEWEEST

LOCATIE: WOELMUIS KLINIEK: DE KAMER VAN JOON

HET IS NACHT. JOON ZIT ALLEEN ACHTER HET BUREAU IN ZIJN KAMER, IN DE WOELMUISKLINIEK. HIJ SCHRIJFT EEN BRIEF NAAR LIES OM TE VERTELLEN WANNEER HIJ NAAR HUIS KOMT. IN DE ACHTERGROND VAN DE KAMER DANST DE SCHADUW VAN LIES DOOR HET HOOFD VAN JOON.

#NACHTBRIEF

Joon: De felle zon zal nu snel verschijnen,Werpt zijn stralen binnen, valt op het parket.De nachtelijke sterren zijn verdreven,En nog geen letter op papier gezet.

Joon: Want waar zou ik moeten beginnen?

Joon: De muren huilen tranen,Als de wind haar ’s avonds snijdt.Achter tralies hier gevangen,Ben ik mijn waarheid kwijt.Want elke schaduw op de muren,In verlaten late uren,Lijken jouw figuur,En jouw perfect, volmaakt postuur.Nog zou ik je willen vragen,Blijf je nu voorgoed bij mij?Toch de zon valt eeuwig binnen,Maakt de schaduw altijd vrij.

Joon: Liefste Lies, ik schrijf je deze brief om te vragen hoe het met je gaat. Ik heb al in geen weken meer iets gehoord en de 29ste komt steeds dichterbij.

Joon: Hoe kan ik geen verwijten maken,Nu je mij vergeten bent?Moet ik mezelf enkel vragen,Heb ik jou wel echt gekend?

Joon: Heb je je vriendjes afzworen? En kan je mij verzekeren dat er geen ander meer in je leven is?

Joon: Ik kan vergeven, niet vergeten,In gedachte leeft het voort.Maar mijn angst je te verliezen,Wordt bestempeld als gestoord.En zelfs nu ik weg ben,

Page 55: Verborgen Gebrek de Musical

54

Voel ik nog jouw geest.Voer gesprekken in verbeelding,Zoals het is geweest.

Joon: Elke nacht lig ik te malen in mijn slaap over hoe het zal zijn als ik terug ben. Zal alles weer worden zoals het was of enkel verslechteren?

Joon/Lies: Laat me dromen van vroeger,En leven in het later.De herinnering omarmen,Van zilver maanlicht in het water.Denk aan onze liefde,Die gelukkig zijn verwoord.Nu we samen zullen dromen,Door geen terugval meer verstoord.Laat me dan verdrinken,In het zwart en donkerblauw.En laat me je dan zeggen:Ik hou nog steeds van jou.

Ik wil met je kijken naar de hemel,En wegdwalen in het blauw.Ik wil je laten zien wat ik voor je voel,Ik hou zoveel van jou.De zon veegt straks mijn tranen weg,En neemt jou met zich mee.Onzekerheden keren terug,Geen leven voor ons twee.

JOON PAKT HET STUK PAPIER DAT HIJ BESCHREVEN HEEFT EN VERSCHEURT HET WILD. BLACKOUT.

Page 56: Verborgen Gebrek de Musical

55

SCÈNE 9: DE THUISKOMST

LOCATIE: HET HUIS VOOR JOON EN LIES

THOMAS EN LIES LIGGEN SAMEN IN ELKAAR VERSTRENGELD OP DE BANK. BUITEN STOPT HOORBAAR EEN TAXI. TOCH ZIJN LIES EN THOMAS TE DRUK MET ELKAAR OM IETS DOOR TE HEBBEN.

#HEB ME LIEF(REPRISE)

Lies: Heb me lief tot de pijn verdwijnt,Lief, tot het licht weer schijnt.Ik voel, dit gaat nooit meer voorbij.Heb me lief, totdat ik vergeet,Niets van verleden weet,Verleden is dood voor mij.

Thomas: Heb je lief, hou je eeuwig vast,Draag nu jouw zware last.Wij blijven voorgoed bij elkaar.Jij bent het wie ik vertrouw,Ik hou alleen van jou.Zag jij jouw schoonheid maar.

JOON KOMT ONGEMERKT VROLIJK DE GANG BINNEN MET ZIJN KOFFER IN DE HAND. THOMAS EN LIES MERKEN NIETS EN GAAN VERDER MET KROELEN. JOON KIJKT LANGZAAM OM DE HOEK EN SLAAT DE TWEE IN STILTE GADE. AL GAUW BESEFT HIJ WAT ER GAANDE IS. THOMAS EN LIES MERKEN JOON NIET OP.

Lies/Thomas: Heb me lief tot de zon verdwijnt,Lief, tot de maan verschijnt.Elke nacht, elke dag, ieder uur.Heb me lief tot het ochtendlicht,Valt op jouw lief gezicht,Stralen zal in jouw ogen van vuur.

JOON DRAAIT ZICH VERDRIETIG DE GANG IN. HIJ GAAT STIL OP ZIJN KOFFER ZITTEN EN LAAT NIET MERKEN DAT HIJ ER IS. FREEZE BIJ THOMAS EN LIES.

Joon: Ik had altijd dromen,Zij zouden voorkomen,Dat wij uit elkaar zouden gaan.Maar nu geef ik op voorgoed,Nu ik van binnen bloed,Kan ik niet stil blijven staan.

Page 57: Verborgen Gebrek de Musical

56

Niets blijft gespaard,Kapot door de tijd.Er is geen liefde,Die duurt voor altijd.In duizend stukken ligt ons leven.En ik had je alles willen geven.Ben jij gestolen,Ben je gevlucht?Ben ik teleurgesteld,Of opgelucht?Ben ik gebroken of juist vrij?Hield jij ooit echt van mij?

Ik had je lief in de koude nacht,Maar had dit wel verwacht,Toch bleef ik liever blind voor altijd.Kon waarheid niet meer aan,Wou je niet laten gaan,Toch is het vergeefse strijd.Heb ik jou geclaimd,Jou van mij vervreemd?

Zocht ik aandacht, of was het echt?Leugenaar of oprecht?Ik geef het uit handen; het is nu te laat.Verlies, maar ik vraag me af,Vecht ik of blijf ik laf,Waar ligt de lijn van wat goed en wat kwaad?

EIND VAN DE FREEZE VAN THOMAS EN LIES.

Thomas: Lies, ik moet maar eens naar huis.

Lies: Blijf je niet slapen?

Thomas: Vannacht niet. Ik moet morgen weer vroeg op.

Lies: De hoeveelste is het dan?

Thomas: De negenentwintigste…

Lies: Kut!

Thomas: Wat?!

Lies: Kut, kut, kut. Vandaag komt Joon thuis. Helemaal vergeten.

Page 58: Verborgen Gebrek de Musical

57

JOON STAPT VANUIT DE GANG TEVOORSCHIJN. THOMAS EN LIES KIJKEN GESCHROKKEN OP.

Joon: Joon is er al een tijdje.

#RUZIE II

Lies: Luister, Joon, dit is niet wat je denkt.Joon: Ik heb genoeg gezien, dit is exact wat ik dacht.Thomas: Het is mijn schuld, zij kon er niets aan doen.Joon: Alleen had ik jou niet in mijn huis verwacht.Thomas: Het spijt me, dit had ik ook niet gewild.Joon: Aan spijt heb ik niets, het zijn woorden verspild.

Lies heeft gekozen en ik heb verloren.Want jij kan haar veel meer bekoren, dan ik.

Thomas: Dat is niet waar, toch Lies, zeg het hem nou.Lies: Ik wilde een arm om me heen, miste jou.Joon: Je leugens zijn slechts dromen,

Je had altijd langs kunnen komen.Thomas: En nu weet ik niet wat te zeggen.Joon: Jullie hebben genoeg uit te leggen.Lies: Jij was verdwenen en ik was alleen.

Liefste, mijn hart is toch ook niet van steen?

Joon: Ik ben niet eens weg of je vergeet.Alleen omdat ik ziek was, goed dat ik het weet.Ik doorzie heel jouw beminnen,Enkel holle, lege zinnen.

Lies: Ik ben van mezelf en geen bezit.Thomas: Het gebeurde gewoon…Lies: Ja, inderdaad.Joon: Wat een bullshit!

De strijd was ongelijk, maar nu voorbij.En het verlies is voor mij.

JOON STAPT IN DE RICHTING VAN LIES, MAAR THOMAS GAAT ERTUSSEN STAAN.

Thomas: Raak haar niet aan!

Joon: Wat lief, hij neemt het nog voor je op ook. Heel goed afgericht.

Lies: Ik zie niet in wat hier zo lollig is, Joon.

Thomas: Als je haar één haar krenkt…

Page 59: Verborgen Gebrek de Musical

58

Joon: Wat wil je doen? Op dit moment bevind je je zonder mijn toestemming in een huis dat op mijn naam staat. Ik zou je op kunnen laten pakken voor huisvredebreuk.

Thomas: Wat ben jij een zielepoot!

Joon: Zegt de persoon die niet met zijn jatten van andermans vrouw kan blijven.

Thomas: Ze is al lang niet meer van jou.

Lies: Zeg allebei maar niets meer.

Joon: Nee, de kaarten worden nu gespreid.Ik wil alleen de waarheid, want ik zie nog geen spijt.’t Is voorbij, ’t is hem of mij.

Lies: Het maakt toch niet uit wie ik kies?Voor iedereen omvat dat verlies.

Joon/Thomas: Ultimatum gesteld, tand om tand,Oog om oog, dansen wij op de rand.

JOON HEFT ZIJN VUIST OP TEGEN THOMAS.

Joon: Ik vraag je nog één keer vrijwillig te vertrekken uit dit huis, anders zal ik je er persoonlijk uit moeten zetten en dat gaat dan niet op de zachtzinnige manier.

Thomas: Oké, je krijgt je zin.

THOMAS VERLAAT MET VEEL TEGENZIN HET HUIS EN SLAAT DE DEUR ACHTER ZICH DICHT.

Lies: Joon, hoe kon je?! Ik haat je.

LIES STORMT DE TRAP OP NAAR DE SLAAPKAMER EN SLAAT DE DEUR MET EEN KLAP DICHT. IN DE SLAAPKAMER BEGINT ZE MET HET PAKKEN VAN HAAR KOFFERS. ZE GAAT VANAVOND NOG NAAR THOMAS. JOON STORT ZICH IN EEN GEVOEL VAN WANHOOP NEER OP DE BANK.

#HET IS VOORBIJ

Joon: Ik kan jou niet opgeven,Ik wil zonder jou niet leven.Kom toch bij me terug,Het steekt, het schuurt.Kan jij me niet vergeven?’t Heeft al te lang geduurd.

Page 60: Verborgen Gebrek de Musical

59

Joon/Lies: Het is voorbij,Liefde die wij samen deelden.Het is voorbij,Nu wij elkaar verspeelden.Het is voorbij,In een nacht nu besloten.Het is voorbij,Relatie naar de klote.

Joon: En ik hou van jou, Lies: En ik hield van jou,Maar jij niet meer van mij. Maar liefde is toch vrij?Het is voorbij. Het is voorbij.

Joon: En mijn liefde is de kanker,En de tumor die nog groeit.Het zal nog heel lang duren,Voordat hij is uitgeroeid.Een gezwel, gedoemd tot knappen,Ook voor chemo nu te laat.Vergeten zijn de mooie dromen,Liefde is vergaan tot haat.

LIES KOMT MET KOFFER EN AL NAAR BENEDEN. HAAR GEZICHT IS BETRAANT EN ZE HEEFT DUIDELIJK MOEITE MET DE STAP DIE ZIJ ZAL NEMEN.

Lies: Joon, gaat het? Je bent zo rustig.

Joon: Dat heb ik geleerd, trut. Dat is de bedoeling.

Lies: Je bent boos. Daar heb je ook alle reden toe.

Joon: Je mag blij zijn dat ik die jongen zo het huis uit heb laten lopen.

Lies: Wat had je dan willen doen? Hem op z’n bek slaan?

Joon: Het liefste had ik hem nu onder de grond gezien.

Lies: Praat niet zo over hem.

Joon: Oh, mevrouw is weer eens verliefd. Je houdt zeker net zoveel van hem als van mij.

Lies: Joon, ik ga naar hem toe.

Joon: Loop maar weer weg.

Lies: Jij hebt jarenlang niets anders gedaan! Ik zou niet weglopen als er op een

Page 61: Verborgen Gebrek de Musical

60

normale manier met jou te praten viel.

#HOE KON JE?

Joon: Je bent liefst bij hem,Maar nu ligt zelfs in jouw stem,De ziel van ons huis,In jouw armen was mijn thuis.Jouw ogen waren muren,Kromme wijzers van een klok.Zij zien heel ons verleden,En verdringen elke schok.

Lies: Dan zie jij ook al mijn tranen,Ik wil enkel geen gevecht.

Joon: Hoe lang heb je al verlangens?Waarom heb je niets gezegd?

Lies, hoe kon je mij verraden,Mij ontkennen en verlaten?Zijn de grenzen zo verzet,Lag hij zelfs in ons bed?

Lies: Joon, ik moest je loslaten,We konden niet praten.Dat liep uit de hand,En ik werd overmand.

LIES PAKT EEN TAS, PAKT VERSCHILLENDE SPULLEN VAN HAAR UIT DE WOONKAMER EN STOPT ZE ERIN.

Joon: Ik kan zonder jou niet leven,Lies: Ik hoop dat je kunt vergeven.Joon: Als ik jou niet kan hebben,

Krijgt niemand me meer.Lies: Het zijn loze dreigementen.

Jouw tranen en jouw wanen,Zijn niet meer dan een verweer.

Jouw hart was geen veilige haven,Meer een woeste en kolkende zee.In jouw zog trok je me mee,Naar beneden.

Joon: En nu dan: een puinhoop, een zooi,Geen liefde is werkelijk mooi.Perfectie is illusie,En ik gooi weg wat was.

Joon/Lies: Tot as.

Page 62: Verborgen Gebrek de Musical

61

LIES LOOPT RICHTING HET DRESSOIR OM DAAR DE PAPIEREN VAN DE ABORTUS UIT TE VERWIJDEREN, ZODAT JOON ZE NOOIT ZAL VINDEN.

Joon/Lies: Jouw ogen waren muren,Kromme wijzers van een klok.Zij zien heel ons verleden,En verdringen elke schok.

Joon: Lies, hoe kon je mij verraden,Mij ontkennen en verlaten.

Lies/Joon: Is dit wat ik vertel,Niets meer dan een vaarwel?

LIES WIL TE SNEL DE PAPIEREN IN HAAR TAS STOPPEN. ZE VALLEN OP DE GROND. JOON EN LIES DUIKEN ER BEIDEN OP AF. JOON IS EERST.

Joon: Wat doe je schrikachti… Wat is dit? Betreffende de abortus van…

DE STEM VAN DOKTER NIEUWMAN (ACHTER HET TONEEL) NEEMT HET OVER. JOON LEEST HET DOCUMENT AANDACHTIG.

Nieuwman: Betreffende de abortus van 26 februari 2012. De procedure zal al volgt zijn. De vrouw in kwestie wordt op een bed gelegd met haar benen uit elkaar in steunen. Met een speculum wordt de vagina geopend, waardoor de baarmoedermond zichtbaar wordt. De behandeling gebeurt onder plaatselijke verdoving door middel van prikken rond de baarmoedermond en directe omgeving…

Lies: Joon, sta daar niet met haat in je ogen.

#DE ABORTUS (REPRISE II)

Joon: Weggestopt, voor mij verstopt,Documenten van een kind.Wat de nacht, mij heeft gebracht,Wat ik in jouw handen vind.Nooit gezegd, nooit uitgelegd,En in het geheim gedaan.Jij maakt mij kapot,Nu ben je te ver gegaan.

JOON LOOPT NAAR DE KEUKEN. LIES GAAT ACHTER HEM AAN.

Lies: Laat het me uitleggen!

Joon: Er valt niets uit te leggen, begrijp dat dan.

Page 63: Verborgen Gebrek de Musical

62

Lies: Zou je gewild hebben dat er een kind was gekomen? Joon: Ik had altijd al een kinderwens.

Lies: En wat als het jouw ziekte had gekregen? Heb je daar al eens bij stil gestaan?

Joon: Dat hoeft niet… En nu zullen we het nooit weten.

Lies: Lul er maar omheen. Zou je je kind jouw ziekte aandoen?

Joon: Ja, daar zijn medicijnen en therapie voor.

Lies: Dan vind ik je een enorme egoïst!

JOON PAKT VLIEGENVLUG EEN GROOT BROODMES UIT DE KEUKENLA. LIES DEINST VLUG ACHTERUIT, TERWIJL JOON HAAR NADERT.

Lies: Denk je dat het mij geen pijn deed,Liefde huisde in mijn hart.De tijd en de omstandigheid,Houdt ons voorgoed apart.Het is beter voor ons beiden,Leg dat mes neer, laat me gaan.Hiermee houdt je mij niet bij je,Vlucht ik meer bij jou vandaan.Vloeit er straks mijn bloed,Is jouw leven kapot gemaakt, voorgoed.

LIES EN JOON LOPEN RONDJES ROND DE TAFEL. PLOTS SPRINGT JOON EROP EN HAALT UIT RICHTING LIES.

Lies: Joon, doe me niets!

Joon: Nu ons kind is weggerukt,Uit levenslicht van zijn bestaan.Zal je toch gaan boeten voor,De zonde die je hebt begaan.Toch durf jij nu te beweren,Dat jij dit uit liefde deed.Moord uit liefde, is een leugen,Houden van, haha, m’n reet!

Lies: Jij kan je ook nooit in een ander verplaatsen!

Joon: Niets meer dan een moordenaar,Een kind werd uit jouw kut gehaald.

Page 64: Verborgen Gebrek de Musical

63

De foetus is voorgoed gestild.Behoed voor deze psychopaat.

Lies: Dat ben je inderdaad! Kijk hoe je erbij loopt.

JOON SPRINGT VAN DE TAFEL RICHTING LIES. ZE RENT DE TRAP OP. RECHT IN DE VAL VAN JOON. ZE VERSCHUILT ZICH OM DE MUUR VAN DE BADKAMER. JOON KOMT LANGZAAM DE TRAP OP EN STORMT IN EERSTE INSTANTIE OP DE SLAAPKAMER AF. HIJ SCHOPT DE DEUR GEWELDDADIG OPEN.

Joon: Waar zit je? Ik zal je vinden, hoer!

JOON DOORZOEKT DE KAMER. HIJ KIJKT ONDER HET BED EN SPEURT IN DE KASTEN. LIES SLUIPT ONDERTUSSEN NAAR BENEDEN. ZE PAKT HAAR KOFFERS EN DE TAS.

Joon: En terwijl ik zo mijn best deed,Neem jij een vriend achter mijn rug.Waar ik nog voor wilde vechten,Is vermoord, komt nooit meer terug.

JOON WORDT GEALARMEERD WANNEER ZIJ DE VOORDEUR OPENT. HIJ STORMT NAAR BENEDEN, MAAR LIES IS AL DE DONKERE NACHT IN GEVLUCHT.

Joon: Nu ben ik het pure kwaad.Rest aan mij de taak alleen,Voor wraak en verraad.

JOON GOOIT DE VOORDEUR DICHT. GOOIT HET MES DOOR DE KAMER EN STORT IN TEGEN DE GANGMUUR. BLACKOUT.

Page 65: Verborgen Gebrek de Musical

64

SCÈNE 10.A: DE SCHULDVRAAG

LOCATIE: DE CEL VAN JOON; HET POLITIEBUREAU

JOON WORDT DIEZELFDE NACHT NOG ZIJN KOUDE CEL BINNENGEBRACHT DOOR EEN AGENT.

Agent: Dan mag u hier even nadenken over wat u heeft gedaan.

JOON KEERT DE AGENT ZIJN RUG TOE EN PLOFT NEER OP HET SLAAPBANKJE WAT IN DE CEL GEMONTEERD IS. DE AGENT VERGRENDELT DE DEUR EN LAAT JOON ALLEEN ACHTER.

#BLIND VOOR MIJN PIJN

Joon: Hoe heeft het zover kunnen komen,Is dit verdriet zijn prijs wel waard?Zijn ze echt voorbij, al onze dromen,En gebied de tijd nu open kaart?Mijn hoofd dat bonst, te weinig rust,Bang voor leugens, bang voor straf.Moet ik verdriet voelen,Of ben ik eindelijk van alles af?Nu onze wegen scheiden,En ik aan de zijlijn sta.Ik jou met een ander zie,Wordt het tijd dat ik verder ga.

Maar dat wil ik niet,Dat kan ik niet.Ik mis je,En dacht niet,Nee, vannacht niet,Aan jou.Ik voel de schuld,Maar is dat wel terecht?Is het wel juist,Dat ik nu word berecht?Ik heb jou zo bemind,Maar voor mijn pijn leek je blind.

Hoe heeft het zover kunnen komen?De littekens verankert in mijn huid.Ik had tot in de afgrond willen schreeuwen,Maar mijn stem maakt geen geluid.Verdwaast door pijn, verdoofd door jou,Ik had jouw steken niet verwacht.

Page 66: Verborgen Gebrek de Musical

65

En dat is hoe ik rechtvaardig,Wat begraven ligt in deze helse nacht.

Maar kan ik dat,En wil ik dat?Ik mis je,Ik voel dat,En bedoel dat,Door jou.Daarom vergaf ik je,Iedere ontrouw.Maar geef dan toe,Is dit dan wat je wou?Ons leven op de grond,De smaak van tranen in je mond?Ik heb jou enkel bemind,Maar voor mijn pijn was je blind.

Ik ben verantwoordelijk voor wat ik deed,Maar was door jou gedachten kwijt.Ik buig niet langer voor jou,En toon geen teken meer van spijt.De liefde maakte onze levens grijs,Alsof ik jou nooit heb gekend.Wij leken ooit oneindig wijs,Maar nu weet ik wie je bent.Ik heb jou enkel bemind,Maar voor mijn pijn was je blind.

JOON VALT IN SLAAP OP ZIJN BED. BLACKOUT.

Page 67: Verborgen Gebrek de Musical

66

SCÈNE 10.B: EEN LAATSTE VAARWEL

LOCATIE: DE CEL VAN JOON; HET POLITIEBUREAU

DE AGENT OPENT DE CELDEUR. JOON SCHRIKT OP UIT ZIJN SLAAP. LIES STAPT BINNEN IN HET VERTREK.

Joon: Wat doe jij hier?

Lies: Ik heb mijn aanklacht ingetrokken, Joon.

Joon: Dank je…

Lies: Ik wil zo snel mogelijk van alles verlost zijn.

Joon: Wil je scheiden?

Lies: Ja… daarmee is eigenlijk alles gezegd.

Joon: Zijn hier woorden voor dan?

Lies: Wat bedoel je?

Joon: Was dit moment te voorkomen geweest?

Lies: Nee. Heb je geen spijt voor wat je gedaan hebt?

Joon: Waarom zou ik nog spijt willen voelen? Het helpt toch niet meer.

Lies: Klopt… het valt niet meer te lijmen.

Joon: Het is nooit heel geweest.

Lies: Dus die vijf jaar betekenen niets voor jou?

Joon: Natuurlijk wel, alleen maakt het einde dat ik het allemaal wil vergeten.

Lies: Ik wil het niet vergeten. Ik wil me alles herinneren.

Joon: Waarom zou je iets willen herinneren wat alleen pijn doet?

Lies: Jij was vijf jaar lang mijn alles.

Joon: En daarom ging je vreemd?

Lies: Laat maar. We kunnen blijkbaar niet praten.

Page 68: Verborgen Gebrek de Musical

67

Joon: Dat hebben we nooit gekund. Dat was de grootste fout… We hadden nooitmoeten trouwen…

Lies: Inderdaad. Ik merk nu dat jij mij niet waard bent.

Joon: Zegt de hoer van de eeuw.

Lies: Ik een hoer? Zegt de persoon die in het gekkenhuis thuishoort.

Joon: Die vijf jaar waren alles, en jij hebt het verval in gang gezet.

Lies: Daar ben je goed in, de schuld bij anderen neerleggen. Neem ook eens je eigen verantwoordelijkheid. Jij wijst altijd naar anderen bij jouw problemen.

#EMOTIELOOS

Joon: Een gevecht van jaren is besloten.Alles ligt voor ons in scherven op de grond.En zonder jaloezie of wrok,Vormen zich woorden in mijn mond.

Joon/Lies: Slank, elegant, zelfs voor blinden te zien,Voor dovemans oren klonk de muziek.Finale van ons strijdtoneel,Het was voorspeld vanuit elke optiek.Alleen leek geen het licht te zien,De roes bleek verraderlijk ziek.Nog één maal werden wij hoog gelift,Met hoofden vol passie en romantiek.Toch verkleurt alles nu naar,Emotieloos grijs.

Lies: Een ruïne is enkel nog over,Van een kasteel dat uit liefde bestond.Zonder haat, rancune of woede,Ligt jouw naam in mijn mond.Alles is verspeeld,De tranen zijn verdeeld.

Joon/Lies: Slank, elegant, zelfs voor blinden te zien,Voor dovemans oren klonk de muziek.Finale van ons strijdtoneel,Het was voorspeld vanuit elke optiek.Alleen leek geen het licht te zien,De roes bleek verraderlijk ziek.Nog één maal werden wij hoog gelift,

Page 69: Verborgen Gebrek de Musical

68

Met hoofden vol passie en romantiek.Het werd mij gewaar,Liefde voor mij is ziek.Wij verloren elkaar…Blind.

BLACKOUT.

Page 70: Verborgen Gebrek de Musical

69

SCÈNE 11: WAAROM HIJ?!

LOCATIE: SPREEKKAMER VAN DR. WULFF

JOON IS VOOR HET EERST SINDS ZIJN TIJD IN DE WOELMUISKLINIEK WEER VOOR EEN SESSIE BIJ DOKTER WULFF. WULFF IS DE VOORGAANDE NACHT DOOR LIES INGELICHT OVER WAT ER ALLEMAAL GEBEURD IS.

Wulff: Je mag heel erg blij zijn dat Lies haar aanklacht heeft ingetrokken.

Joon: Ik wil haar niet dankbaar zijn. Heeft u met haar gesproken?

Wulff: Dat heb ik inderdaad en je bent stronteigenwijs, Joon. Wat ging er in godsnaam door je heen op het moment dat je het mes pakte?

Joon: Alsof ik me dat kan herinneren!

Wulff: Kan je het je niet herinneren of wil je het je niet herinneren?

Joon: Het gebeurde in een vlaag van verstandsverbijstering.

Wulff: Had je de juiste medicatie ingenomen?

Joon: Ik had niets ingenomen.

Wulff: Waarom niet?

Joon: Ik was zo kwaad en wilde me niet alweer platgespoten voelen.

Wulff: Wanneer jij op deze manier alles tegenwerkt kunnen we de behandeling beter per direct stoppen.

Joon: Misschien is dat inderdaad het beste.

Wulff: Joon, zie je niet in dat jouw ziekte chronisch is en fataal kan zijn?

Joon: Daar ben ik perfect van op de hoogte, maar ik geloof er niet meer in…

Wulff: Voelde je je dan niet beter na je verblijf in de Woelmuiskliniek?

Joon: Niet echt… Ik dacht het, maar dat bleek een illusie. Ik heb me hooguit een week gelukkig kunnen voelen.

Wulff: Waardoor sloeg dat om, Joon?

Joon: Een gesprek met Lies… Ik merkte al dat er iemand bij haar was, maar dat ze zover was gegaan had ik niet verwacht. Ze had al jaren vriendjes, maar

Page 71: Verborgen Gebrek de Musical

70

dat was enkel voor één nacht. Voor deze lul is ze bereid om alles weg tegooien wat we op hadden gebouwd.

Wulff: Wat schoot er door je heen toen je thuis kwam en dit je zo helder voor ogen stond?

#WAAROM HIJ?!

Joon: Niet kunnen praten,Alleen maar gezwegen.Alleen maar gegeven,Niets teruggekregen.Zag alle leugens,En doordrenkt elke zin.Luchtkasteel,Van mijn vriendin.

Waarom hij?Is hij zoveel leuker en veel liever dan mij?Waarom hij?Is hij zoveel sterker en sportiever dan mij?Was ik niet genoeg, had ik niet waar je om vroeg?Is het nu te laat voor spijt, blijft er enkel het verwijt;Waarom hij, waarom hij?

Ik ben geprovoceerd,Deed ik iets verkeerd?Werd geconfronteerd,Met het doden van ons kind.Zij heeft mij verblind.Waarheid was te hard,En dat kon ik niet aan.Waarom zou ik nog bestaan?

Waarom hij?Is hij zoveel knapper, minder duister dan mij?Waarom hij?Is hij minder eng en zoveel juister dan mij?Houdt hij zich wel groot,Droomt hij nooit over de dood?Stond hij voor je klaar,In jouw nacht van duizend jaar?Waarom hij, waarom hij?

Wulff: Zijn dat de vragen die door jouw hoofd heen spoken? De enige met antwoorden is Lies, en het is aan haar of zij die gaat geven.

Page 72: Verborgen Gebrek de Musical

71

Joon: Ik moet het weten…

Wulff: Merk je niet dat Lies een obsessie is voor je? Je slaat door, Joon. Ik weet dat het lastig is voor iemand in jouw situatie, maar laten we alles rustig op een rijtje zetten.

Wulff: Waarom hij?Joon: Was ik een gevaar voor haar en liet ik haar niet vrij?Wulff: Waarom hij?Joon: Hield hij haar geborgen en verborgen door mij?

Beging ik een fout,Nu zij van hem houdt.

Wulff: Misschien, daarom hij?

Joon: Al die jaren moeten slikken,Met wat ik van je kreeg.Ons huis is nu verlaten,De gangen koud en leeg.Drank en al je vriendjes,Heb ik getolereerd.En nu heb ik mij verweerd.

Waarom hij?Is hij zoveel leuker en veel liever dan mij?Waarom hij?Is hij zoveel sterker en sportiever dan mij?Was ik niet genoeg, deed ik niet waar je om vroeg?Is het nu te laat voor spijt, blijft er enkel het verwijt;Waarom hij, waarom hij?

Wulff: Ik zeg dit niet graag, maar ik ben bang dat je terug bij af bent. Misschien ishet voor jou het verstandigst om jouw behandeling en therapie in deWoelmuiskliniek voort te zetten.

Joon: Ik ga niet meer terug… Ik ben niet gek!

#DE DIAGNOSE

Joon: Meer dan twee jaar terug,Werd ik gediagnosticeerd.Met labels beplakt,Als ziektebeeld gecreëerd.In een hokje geduwd,Zonder enig verstand.Een foto met klachten,In een doktersbestand.Kortzichtigheid,

Page 73: Verborgen Gebrek de Musical

72

Dat in het land der blinden gedijt.

Meer dan twee jaar terug,Was zelfmoord bijna gelukt.Hoe kut mijn leven toen ook was,‘t Is nog meer mislukt.Nu alles is verpest,In scherven op de grond.Handen stukgeslagen,Zoute tranen in mijn mond.Laat mij gaan,Als ik niet langer wil bestaan.

Wulff: Joon, je hebt zojuist een doodswens uitgesproken. Ik zal de Woelmuiskliniek moeten contacteren om je tegen jezelf in bescherming te nemen. Ik ga over tot verplichte opname.

JOON BEGINT TE BESEFFEN WAT DIT BETEKENT. ALS IN TRANCE STAAT HIJ OP.

#DE PSYCHIATER (REPRISE II)

Joon: Psychiater, martelaar,Imbecielverbeteraar.Ik zal mij nooit overgeven.Neuroloog, behandelaar,Meester van de gekkenschaar.Mijn gevoel zal overleven.Wordt de gekte aangepraat,Door een artsenapparaat?

Zielenknijper, goochelaar,Theorieënmakelaar.Is het waar je in gelooft?Tot je ziel verdwenen is,Opgeslokt in duisternis,Tot je eigen ik verdooft.Ik stop met de therapie,Fuck de kut psychiatrie!

Wulff: Joon, wat ben je van plan?

Joon: Ons uur is om. Vaarwel, dokter Wulff en alvast bedankt.

JOON STAAT OP EN GEEFT DOKTER WULFF EEN HAND. VERVOLGENS STORMT HIJ DE KAMER UIT GEVOLGD DOOR WULFF. BLACKOUT.

Page 74: Verborgen Gebrek de Musical

73

SCÈNE 12: IN HET HOL VAN DE LEEUW

LOCATIE: HET HUIS VAN JOON EN LIES

THOMAS EN LIES ZIJN IN DE SLAAPKAMER EN STOPPEN DE PERSOONLIJKE BEZITTINGEN VAN LIES IN KOFFERS.

Thomas: Weet je zeker de Joon niet ieder moment thuiskomt?

Lies: Ja. Ik heb overleg gehad met zijn psychiater. Hij heeft me verzekerd dat de sessie van Joon pas om twee uur afgelopen zou zijn, als het niet uitliep.

Thomas: Het is twee uur.

Lies: De sessies van Joon lopen altijd uit. En het is nog best een eind rijden.

Thomas: Ik hoop dat je gelijk hebt…

THOMAS VALT STIL. ER KLINKEN PIEPENDE BANDEN, EEN AUTODEUR DIE DICHTSLAAT EN DE VOORDEUR DIE WORDT OPENGESMETEN. THOMAS SLUIT LANGZAAM DE SLAAPKAMERDEUR.

Thomas: Wat doet hij hier?

Lies: Ik weet het niet. Hij is nooit zo vroeg.

JOON HAALT UIT DE KAST EEN OUDE KARTONNEN DOOS TEVOORSCHIJN EN ZET DEZE OP DE EETKAMERTAFEL. HIJ HAALT ER EEN ZWART PISTOOL UIT TEVOORSCHIJN.

#WAANZIN

Joon: Snel jaloers,Ben ik niet.Onze jaren waren vol verdriet,Voor ze mij verliet.En nu een plan,Vol nieuw elan.Gekte wordt boosaardigheid.Alles ben ik kwijt.

Snel jaloers,Ben ik niet.Maar als je hem nu met haar flirten ziet.God, dat maakt me ziek.En dan denk ik,Mag ik een teil?

Page 75: Verborgen Gebrek de Musical

74

Ik word misselijk van dat gekwijl,Die opnaaierij.

Thomas: We moeten iets doen. We kunnen hier niet eeuwig blijven zitten.

Lies: Ik moet er niet aan denken dat hij ons hier zo aantreft. Dan slaan al zijn stoppen door. Ik probeerde vandaag juist een confrontatie te voorkomen.

Thomas: We kunnen tot op de trap sluipen en dan een sprint naar de deur maken. Dan zijn we weg voor hij door heeft wat er gebeurt.

Lies: Dat is onze enige kans, inderdaad.

BENEDEN GAAT DE TELEFOON. JOON DOET NET ALSOF HIJ HET NIET HOORT EN LAADT HET PISTOOL MET KOGELS. DE TELEFOON SPRINGT OVER OP HET ANTWOORDAPPARAAT. HET IS WULFF DIE EEN BERICHT ACHTERLAAT. JOON LUISTERT VOL VERBAZING.

Wulff: Lies, ik hoop dat deze boodschap je bereikt voordat Joon thuis is. Hij heeft mijn praktijk net met grote haast verlaten en is op weg naar huis. Hij heeft last van waandenkbeelden en is suïcidaal. Ik heb de politie opdracht gegeven tot gedwongen opname. Ze komen zo snel mogelijk. Maak dat je daar wegkomt, want anders…

JOON LOOPT RICHTING DE TELEFOON EN PAKT HEM OP. LIES EN THOMAS STAAN ONDERTUSSEN OP DE TRAP EN HEBBEN ALLES VOL VERBAZING MEEGEKREGEN.

Joon: Lies is hier niet. Dag dokter.

Wulff: Joon, luister naar…

JOON GOOIT MET EEN KLAP DE HOORN OP DE HAAK. JOON WIL HET PISTOOL NET IN DE LA VAN DE EETKAMERTAFEL SCHUIVEN ALS DE MOBIEL VAN LIES AFGAAT. ZE PROBEERT HEM NOG UIT TE ZETTEN, MAAR HET IS TE LAAT. JOON PAKT HET PISTOOL EN LOOPT RICHTING DE GANG.LIES EN THOMAS SCHRIKKEN ZICH DOOD ALS JOON MET EEN GELADEN PISTOOL ONDER AAN DE TRAP VERSCHIJNT.

Joon: Kijk eens, wie zullen we daar hebben.

Joon: Welkom op mijn feest,Het is net begonnen.Toen zag het er naar uit,Dat jullie toch niet wonnen.Het perfecte feest.Een vuurwerk zal verrijzen,

Page 76: Verborgen Gebrek de Musical

75

Zoals het nog nooit is geweest.Ik de ceremoniemeester,De regelaar, het beest.

Lies: Joon, doe eens normaal.

Thomas: Stop dat pistool weg!

Joon: Volgens mij ben jij hier in de positie om eisen te stellen, vriend. Neem maar plaats in de huiskamer. Op de bank. Zitten.

JOON GEBAART MET ZIJN PISTOOL NAAR DE BANK IN DE HUISKAMER. THOMAS EN LIES SCHUIVELEN DE TRAP AF EN PROBEREN ZONDER HUN RUG NAAR JOON TOE TE DRAAIEN DE BANK TE BEREIKEN. JOON GAAT BIJ HEN ZITTEN OP EEN STOEL.

Lies: Joon, waar slaat dit op?

Joon: Wulff heeft me een gevaar verklaard en ik kan ieder moment door de politie opgepakt worden. Dat geeft me niet veel meer om te verliezen, nietwaar?

Lies: Wat dacht je van zelfrespect?

Joon: Je hebt me vernederd en je hebt me ontiegelijk veel pijn gedaan. Dus ik denk niet dat er nog iets van mijn zelfrespect over is gebleven.

Lies: Dat weet ik en het spijt me echt, maar ik voel gewoon niets meer…

Joon: Hoe lang is het al mis tussen ons?

Lies: Om eerlijk te zijn al twee jaar… toch? Maar het gaf een vaste grond…

Joon: Ja…

#HET BREEKPUNT

Joon: Ik weet het: je kiest voor hem,Maar staat jouw hart niet op de rem?Is door een speling van het lot,Onze liefde kapot?

Joon/Lies: En het blijft me maar verbazen,Elke zin en ieder woord.Alsof ieder sprankje liefde,Van vroeger is vermoord.

Lies: Je kende toch mijn tranen?Joon/Lies: En ik wilde geen gevecht.

Page 77: Verborgen Gebrek de Musical

76

Joon: Ik wil je weer vertrouwen.Joon/Lies: En is alles nu gezegd?Joon: Kan het beeld niet accepteren,

Kleren liggen op de grond.Zijn handen om jouw lichaam,Zijn lippen bij jouw mond.

Lies: Joon, ik heb inderdaad gelogen,En ik schaam me werkelijk diep.Beter dat jij van mij wegliep,Dat zou het beste voor ons allebei zijn.Hoe kon ik jouw hart breken,Recht in je ogen zien daarbij?Ik zou je laten vallen,Als ik zou zeggen: het is voorbij.

Joon/Lies: De pijn van een gebroken hart,Verscholen in een woord.Verloren idealen,In vergetelheid gesmoord.

Alles bleek een luchtkasteel,Verslagen en verward.Vertrouwen is voorgoed verwoest,Door mijn gebroken hart.

Joon: Ik was een speeltje en niets meer,Kom dan, dat is de waarheid, toch?En ik geloofde jou ooit nog,Maar kijk nu dwars door je heen.Nu pas zie ik in,Dat dit zou eindigen vandaag.Rest mij nog één vraag,Want vertrouwen is kwijt.Ben je gelukkig… of heb je spijt?

Lies: De dagen voor je vertrek waren onhoudbaar. Ik vond zoveel steun bij Thomas, wat ik van jou niet kreeg en ik werd verliefd. Geloof me, ik hou van je, maar niet meer zoals vroeger.

Joon: Het spijt me…

Lies: Wat? Waarom spijt het jou?

Joon: Het spijt me dat ik je niet kon geven wat je nodig had.

Page 78: Verborgen Gebrek de Musical

77

Lies: Het spijt mij… Ik ben niet eerlijk tegen je geweest en heb je te lang aan het lijntje gehouden. Ik heb je onnodig veel pijn gedaan.

JOON LEGT HET PISTOOL NEER OP TAFEL.

Joon: Neem de droom mee,Sluit de deur maar,Blijf maar rennen van dit huis.Deze kamers, deze muren,In jouw hart was mijn thuis.

Lies/Joon: Ik maak jou geen verwijten,Het kan nooit meer uitgewist.Het hoeft je niet te spijten,Ik was je kwijt, heb je gemist.Waar we zo voor hebben gevochten,Is verloren, is vergaan.Waar we samen zo voor leefden,Mag niet meer bestaan.

Thomas: Hier kozen jullie voor,Het leven gaat ooit door.

Joon: Durf ik jouw hand los te laten,Is alles voorbij?Staan in mijn ogen de tranen van angst,Maar ben ik vogelvrij?

Thomas/Lies: Geloof dat het kan,Lies: Zonder mij om je heen.Joon: Ik wachtte te lang,

Voor verandering bang.Maar nu sta ik eindelijk alleen.

Maar dat breekt me,En het steekt me.Hard is de waarheid;Ik heb genoeg geleerd.Voor het eerst,Onbeheerst.Ben met afscheid nu geconfronteerd.

JOON STAAT OP, SCHUIFT HET PISTOOL WEG EN LOOPT WEG VAN DE BANK.

Joon: Ga maar naar boven en pak je spullen. Ik laat jullie gaan.

Lies: Dankje.

Joon: Jij hebt het recht om een normaal leven op te bouwen. Voor mij is die kans vervlogen. Ik ben een monster…

Page 79: Verborgen Gebrek de Musical

78

Lies: Dat moet je niet denken. Je bent niet gek…

LIES EN JOON OMHELZEN ELKAAR. THOMAS KIJKT TOE, AAN DE GROND GENAGELD.

Joon: Til me op nu,Vang me op nu,Zoals je altijd deed.Jouw naam staat altijd in mijn hart,Weet, dat ik je nooit vergeet.

Thomas: Hoe durf ik te denken,Laat ik toe of grijp ik in?Een afschuwelijke gedachte,Neem ik bezit van mijn vriendin?

Joon/Lies: En de dromen zijn vervlogen,Zweven buiten op de wind.Het zijn de vleugels,Van ons ongeboren kind.

JOON EN LIES LATEN ELKAAR LOS.

Lies: Thomas, wil jij boven de koffers halen?

THOMAS KNIKT AARZELEND EN LOOPT MET ENIGE TEGENZIN DE TRAP OP.

Joon/Lies: Laat mij nu gaan,Voorbij definitief.

Joon: Zo dichtbij, maar onbereikbaar,Heb ik jou nog altijd lief.

LIES GEEFT JOON EEN KUS OP ZIJN VOORHOOFD. THOMAS KOMT NAAR BENEDEN MET DE KOFFERS. JOON GEEFT THOMAS EEN HAND VOORDAT HIJ EN LIES DE DEUR UIT LOPEN.

Lies: Vaarwel.

MET EEN KLAP VALT DE DEUR DICHT EN JOON IS ALLEEN.

Joon: Kan ik jouw hand nu loslaten,Is alles voorbij?

JOON PAKT HET PISTOOL OP EN NEEMT HET MEE NAAR DE EETKAMERTAFEL. HIJ HAALT UIT EEN LADE EEN PAPIER TEVOORSCHIJN EN EEN PEN. HIJ BEREID ZICH VOOR OP HET SCHRIJVEN VAN EEN AFSCHEIDSBRIEF. TERWIJL HIJ SCHRIJFT KLINKT DE INHOUD VAN DE BRIEF.

Page 80: Verborgen Gebrek de Musical

79

(Joon: Dag achterblijvers,Ik heb er lang over nagedacht of ik een afscheidsbrief zou achter laten. Ik vind wel dat ik jullie een verklaring schuldig ben voor alles.De strijd met Lies in de afgelopen jaren heeft mij niet koud gelaten. Ik kan de kracht en energie niet meer opbrengen om opnieuw te beginnen. Het enige waar ik nog naar verlang is rust. Haar motto in de afgelopen jaren leek wel: Ik rust niet eerder dan dat ik jou ten gronde heb gericht. Dat is dan nu gelukt.Ik heb haar vanavond vergeven toen ze samen met Thomas bij me was. Zij moet de kans krijgen om haar leven weer op te bouwen na de afschuwelijke jaren met mij. Ik was een monster.Als ik er achteraf naar kijk heeft Lies nooit echt achter mij gestaan en deugde er maar heel weinig van mij. Ze is sinds mijn eerste zelfmoordpoging niet meer voor mij als persoon gegaan, maar voor een relatie, vastigheid. Kortom ze heeft de afgelopen twee jaar toneel gespeeld. Ze heeft toegegeven dat ze niet eerlijk naar mij is geweest, maar dat neemt niet weg dat ik mij goed belazerd voel, ondanks de mooie tijden.Ik verwacht op geen enkele manier begrip van iemand, maar ik heb nu eindelijk mijn rust gevonden. Meer wil ik er niet over zeggen.

Vaarwel,Joon.)

#GEEN BLOEMEN

Joon: Ik wil geen tranen meer in jullie ogen,Geen moment wil ik aan mij verspild.Geen stoet, geen zwart, geen advertenties.Niets is wat ik altijd heb gewild.Nu ik voor mezelf rust heb gevonden,Einde aan een jarenlange strijd.Uit al jullie levens weggesneden,Mijn leven was niets meer dan loze tijd.

Nee, ik wil geen bloemen op mijn graf,Nee, ik wil verdwijnen uit het licht.Ben er nu voorgoed vanaf,Ik ben aan niemand iets verplicht.Nee, nooit meer.Nee, ik wil geen bloemen op mijn graf,Nee, ik wil geen rouwen bij mijn steen.Vlucht nu weg, noem me maar laf,Ik zal vertrekken heel alleen.Tot ooit weer.

Ik ben uitgeput van al het vechten,Vraag nu enkel om een stille dood.

Page 81: Verborgen Gebrek de Musical

80

Eén moment van rust wil ik nu vragen,Al die jaren hield ik mij toch groot.Zorg ervoor dat ieder mij vergeet,Niemand heeft mijn echte ik gezien.Was ik nog te helpen,Door te stelpen, heel misschien.Niemand die daarop het antwoord weet.

Ik geef geen reden en geef geen terzijde.Het is voor mij een einde aan mijn lijden.Nu ben ik niets meer dan een vriend,Jij hebt altijd zoveel meer verdiend.‘Afscheid nemen van’ doet altijd pijn,Toch lijkt mijn heimwee nu voorbij.En ik weet dat jij gelukkig wordt,Dat is genoeg; al is het zonder mij.

Laat mij maar verdwijnen zonder naam.Als een anonieme onbenul.Jouw verdriet ben ik niet waard,Ben een lafaard en een lul.Haat me maar om wat ik heb gedaan.

Nee, ik wil geen bloemen op mijn graf,Laat men maar vergeten wie ik was.Ik leefde mijn leven,En heb niemand te vergeven.Zo vergaat herinnering tot as.Nee, ik wil geen bloemen op mijn graf,Laat mij maar verdwijnen uit het licht.Ben er nu voorgoed vanaf,Ik ben aan niemand iets verplicht.Ik ben vrij.

SIRENES KLINKEN IN DE VERTE. BLAUWE LICHTEN SCHIJNEN IN DE VERTE DOOR HET RAAM EN WORDEN STEEDS FELLER. JOON PAKT MISTROOSTIG HET PISTOOL VAN DE TAFEL. HIJ DOET DE LICHTEN VAN HET HUIS UIT (HALVE-BLACKOUT). HIJ LOOPT DE TRAP OP EN SCHIET ZICHZELF DOOR HET HOOFD. BLACK-OUT.

#BLIND VOOR MIJN PIJN(REPRISE)

Lies: Gelauwerd in een pak van wolken,Gekroond met een gouden kroon.Getroond op de zilveren treden,Verborgen in een wereld ver en schoon.

Page 82: Verborgen Gebrek de Musical

81

Gedood door liefde wreed en koud,Mensen die jou niet verstonden.Gesneden in jouw ziel en hart,Verteerd door open gereten wonden.

De gang, het pistool, het schot, verleid,Genezen van pijn, en voor altijd bevrijd.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~DOEK~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

EINDE TWEEDE AKTE