De tentoonstelling binnen.

Bij de tentoonstelling binnen staat vooral de dood centraal. Voor kinderen is het

binnen iets minder toegankelijk. Je mag de meeste dingen niet aanraken en sommige

kunstwerken zijn ook wel een beetje luguber. Zo heb je bijvoorbeeld het

laboratorium met dieren op sterk water, ratten die zijn aangesloten op een

gigantische stroomgenerator, de gang vol grafzerken en natuurlijk konden de

doodskisten uit Ghana niet ontbreken. Dit waren eigenlijk wel echte pareltjes! Vol

ongeloof staarden we naar deze dieren, niet wetend waarvoor ze werden gebruikt!

Kijk zelf maar!

Leuke weetjes

Deze mooie diertjes en planten zijn niet

zo heel gewoon! Het zijn eigenlijk stuk

voor stuk doodskisten uit Ghana.

Naar het schijnt worden de mensen daar

begraven in zo’n grote mooie kist. Is het

gat waar de kist in moet te klein, geen

probleem! Dan springen ze daar even op

tot de kist in stukken breekt. Zo kan hij

toch ‘volledig’ begraven worden.

Tegen madammen met een bodjas zeg ik

nee!

Dit was vast het uitgangspunt van deze

kunstenaar. Maar dat weten we niet

zeker.

Je kan er eigenlijk verschillende visies op

nahouden.

Je kan hier met de kinderen ook over

filosoferen. Wat zou de kunstenaar

hiermee willen zeggen.

Bondjassen achter tralies, beren zitten

ook achter tralies.

Stel je eens voor, een gang vol met grafstenen van glimmend marmer! Geen mooie

keurige zerkjes naast elkaar, maar alles op een hoopje! Het is ook fijn om op zoek

te gaan naar de overledenen. Alle grafstenen verwijzen naar dieren. Misschien

omdat we ze steeds vergeten, er geen grafzerk voor zetten, of …? Laat je

fantasie maar de vrije loop!

De tentoonstelling in de serre

Tussen de kunstwerken lopen is al heel fijn. Maar hoe leuk is het niet om een deel

te worden van de kunstwerken. In een kunstwerk rondlopen of even het trapje op

om binnen een kijkje te gaan nemen is nog veel leuker! Vooral kinderen spreekt dit

wel aan.

Op zoek in het kunstwerk.

Tentoonstelling naast de serre

De aparte ruimte met de schilderijen is voor kinderen minder interessant.

Het zijn kleine ‘kamertjes’ met schilderijen die maar een klein beetje van elkaar

verschillen. Hier mag je natuurlijk niet aan de schilderijen komen waardoor de

interactie verloren gaat. Oordeelt u zelf.

Wat een appelsienendoos al niet kan doen! Het is de perfecte boomhut, of een

gigantische stoel?

Wie zal het zeggen? Je stapt even binnen, je kan er schuilen tegen de regen, even

uitrusten,…

Dit werk symboliseerd het spijsverteringskanaal, te beginnen bij de tong en

eindigen bij de anus.

Binnenin is er nog een bed voorzien,

een kamer om even uit te rusten?

Misschien de plaats waar ons eten rust

en langzaam verteert?...

Sommige werken zijn niet enkel kunstig om naar te kijken, maar lenen er zich toe

om kunstige foto’s te maken. Zeker in het 6de leerjaar kan je de kinderen op pad

sturen met een camera om originele foto’s te maken. Kijk maar naar volgende

werken!

Aan wat doet de bovenkant van dit kunstwerk je denken?

Mij deed het alvast denken aan de intro van James Bond.

Bij de volgende foto’s kan je zien dat je perfect leuke opdrachten kan geven. Bv.

Ga voor de spiegel staan en maak een foto van jezelf, een lege spiegel, jezelf en

je vriend die in elkaar gesmolten lijken,… Het is plezant om te experimenteren met

deze spiegel! Zelfs voor volwassenen is dit nog prettig.

Op dit kerkhof liggen alle gesneuvelden van het geloof, zoals de kunstenaar het

verwoord. Met op de achtergrond een huis dat enkel bestaat uit ramen geeft dit

wel een beetje een luguber effect. Toch is het een tof gebouw. Je hebt geen

privacy door de vele ramen en deuren maar het is er wel rustig. Het lijkt zo’n

beetje een spookhuis. Wat zou jij ervan vinden om hier te mogen wonen?

Dit kunstwerk doet denken aan een reuzenrad op de kermis of een attractie in het

pretpark. Met op de achtergrond de fiets lijkt er ook een beetje een circus aan te

pas te komen. Doordat het kunstwerk toch wat afgelegen ligt en het er zo stil en

rustig is, geeft het de indruk dat het een oud, verwaarloosd pretpark is geweest

waar vroeger kinderen juichten, lachten,…

Aan wat doet het jou denken?

Dit reuzachtige bouwwerk is een vlechtwerk van takken. Het is een wonder hoe

plooibaar deze takken geweest moeten zijn om dit te creëren.

Art macht frei

Met deze conclusie wil ik afsluiten. Wat vooral opvalt is dat de letters ‘bei’ er

gewoon vantussen gehaald zijn. In de concentratiekampen van Hitler stond er nog

‘arbeit macht frei’. Dit was alles behalve kunst! En de mensen waren ook alles

behalve vrij! Maar kunst kan de mensen wél vrij maken. Het is heerlijk om een

eigen interpretatie van iets te geven of om je eigen creativiteit de loop te laten en

zelf ‘art’ te maken.