1

VAMACHARA Raw Spirituality, God M/V, de werking van magie en de passie van Lilith

Benjamin Adamah

INKIJK-­‐EXEMPLAAR    BOEKFRAGMENTEN    

2

VAMACHARA Uit: Introductie: Raw Spirituality pag. 23-25 § Vamachara, de “raw spirituality” van het Linker Pad .. Er bestond en bestaat een universele oerspiritualitet, die je met een knipoog naar raw food, raw spirituality zou kunnen noemen. Deze oerspiritualiteit is heel simpel verdeeld in twee, via het Hermetische ‘zo boven zo beneden-beginsel’, communicerende arcana’s (sacrale kennisreservoirs) die zoals ik aangaf in de Oudheid bekend stonden als de Grotere Mysteriën en de Kleinere Mysteriën. Tijdens het Hellenisme werden deze arcana’s nog vertegenwoordigd door respectievelijk de god Serapis en de godin Isis. De Grotere Mysteriën betrokken op ontologie leg ik het meest expliciet uit in deel 7D. De Kleinere Mysteriën omvatten alles van wat ooit ‘het Boek der Natuur’ werd genoemd (kennis van natuurgeneeswijzen), naast de feng shui, de chakra-leer, acupunctuurkennis, energielichaam-, en aura kennis, astrologie, essentiële kabbala (hiërarchie van astrologische en astrolatrische psychosferen), fonetische kabbala (stelsel van de intrinsieke psychosferica van klankvibraties), alle mogelijk divinatiemethodes, energetische geneeswijzen, lithotherapie, magie in al haar vele varianten, de esoterie van seks en verjongingtechnieken, qi-gong etc.. Deze twee arcana’s van de oude Mysteriën vormden een zich organisch doorontwikkelend organon binnen een universeel yin-yang-concept en -percept. Ze ontstonden bij de Siberische sjamaan die vliegenzwammen at om uit zijn lichaam te treden en eindigen bij de moderne astrologiesoftware waarmee berekeningen een miljoen keer sneller worden uitgevoerd dan destijds in Babylonië. Op een zeker moment is de machtspolitiek ermee begonnen deze oerkennis die ooit ons rechtmatig erfgoed was systematisch uit te roeien en is daar redelijk in geslaagd. In vermoedelijk de derde eeuw voor Christus begon men alle aanwezige kennis uit de Oudheid op te slaan in de Bibliotheek van Alexandrië. Volgens historicus Alberto Manguel stond op de muur boven de planken geschreven: De Plek van de Genezing van de Ziel. De Bibliotheek van Alexandrië groeide dankzij een zeer efficiënt beleid van de Ptolomeïsche regeringen uit tot een gigantisch kennisreservoir. Van bijvoorbeeld iedere boekrol die via een schip de haven van Alexandrië bereikte werd een kopie gemaakt waarna de boekrol werd teruggegeven. De Bibliotheek fungeerde dus als een soort Google, maar in dienst van een totaal andere filosofie, vrij van commerciële of politieke motieven. In 48 v.Chr. was Julius Caesar zo onhandig om per ongeluk de eerste grote brand van de bibliotheek te veroorzaken. Hierbij gingen de 40.000 boekrollen verloren. Marcus Antonius compenseerde dit enkele jaren later door Cleopatra als geschenk een grote verzameling boekrollen aan te bieden die hij had gestolen uit de Bibliotheek van Pergamon. Tijdens zijn korte regeerperiode van 270-275 n.Chr. sloeg keizer Aurelianus een revolte neer van koningin Zenobia van Palmyra. Daarbij vatte de Bibliotheek van Alexandrië opnieuw vlam en verbrandden nog eens 70.000 boekrollen. De eerste expliciet politieke boekverbranding in Alexandrië vond plaats in 391 n.Chr. op bevel van keizer Theodosius. Hij plande doelbewust het vernietigen van de over drie complexen op heilige tempelgrond verspreide bibliotheek om als christen de heidense cultuur zoveel mogelijk te ontwortelen en te ontwrichten. Dit werd om dezelfde reden dunnetjes over gedaan in 642 toen de moslims Alexandrië veroverden onder leiding van Amr ibn al’Aas in opdracht van kalief Omar. De Syrische auteur Bar-Hebraeus (Abu’l Faraj) schrijft in zijn 13de eeuwse Historia Compendiosa Dynastiarum dat Amr aan Omar vroeg wat hij met de boeken moest doen, waarop deze antwoordde: Als deze boeken in overeenstemming met de Koran zijn hebben we ze niet nodig. Als ze tegen de Koran zijn, vernietig ze dan. Kennis is macht luidt het gezegde, maar sinds de tijden van de op monocultuur geënte machtsregiems staat open kennis als een bedreiging tegenover elke variant van een gesteriliseerde

3

werkelijkheid, nodig om een monomane machtspolitiek te kunnen voeren. Aldus is vooral het onthouden, politiseren en vernietigen van kennis macht. Na de laatste grote brand in de 7de eeuw zien we in de Middeleeuwen en Renaissance de heksenvervolgingen waarbij wederom een stuk authentieke natuurlijke kennis werd uitgeroeid, en waarvan we nu weten dat deze terugvoerde tot ver in de Oudheid. En anno 2011 heeft de Codex Alimentarius de rol overgenomen van de Malleus Maleficarum van de Inquisitie en is het duidelijk dat Big Farma het liefst voor eeuwig afscheid zou willen nemen van het Boek der Natuur. Het zal nu ook duidelijk zijn dat ik met de Vamachara Archieven meer zal doen dan het opsommen van een partijtje historische en occulte wetenswaardigheidjes. In de basis wil ik met deze serie de kern van de oude universele spirituele arcana’s volledig proberen te herstellen. VAMACHARA Uit: Introductie: Raw Spirituality pag. 29-32 § De lobotomie van God en de ontwortelde wereldburger In de oude voor-Griekse Orphische religie weeft het mannelijke, hemelse (= uranische) yang-beginsel van God, Zas een kleed rond het vrouwelijke, aardse (= chthonische) yin-beginsel van God, Chthoniê. Chthoniê is net als de Myceense Rhea een archaïsche voorloopster van Persephone en vele andere, wereldwijd verbreide versies, van de Godin (Isis, Diana, Hekate, Rhea, Gaia, Kali, Lulu, Lilith, Inanna, Lilutu, Nuit, Kybele, Ida, Hathor, Tripurasundari, Tef, Guhyamahabhairavi, Aphrodite, Astarte, Semele, Demeter, Shango, Mylitta, Tara, Ish, Osia, Salambo, Juno, Bast, Perchta, Nüwa, Succoth Benoth, Freya, Mulaprakriti, Shakti, Maya, Ishtar, Saitic Neith, Kundali, enzovoort). Chthoniê werd voorgesteld als een gevleugelde eik, de Huptopteros Drus met haar voeten in de Aarde en haar hoofd in de Hemel symbolisch voor de hele waarneembare kosmos (evolutie) en de macrokosmische aansturing (involutie). In het Oosten is de dynamiek van de yin-yang-harmonie van God altijd bewaard gebleven. In het Westen komt hier de klad in met Aristoteles die als theoreticus onbedoeld de fundering legt voor de ideologische en religieuspolitieke uitbouw van een monotheïstisch tijdperk, dus een tijdperk waarin een fusie plaatsheeft van religie/spiritualiteit met monistisch absolutisme. Van monotheïstisch denken is het een kleine stap naar een denken dat zich altijd aan de modaliteit legitimeert, hetgeen het basale axioma is van modern denken en de moderne wetenschap. Ook moderne wetenschap is namelijk een absolutistische beweging. Deze sluit met haar absolutisme van het herhaalbare experiment immers alle anekdotisch empirisch verkregen informatie en afwijkingen op de regel of grafieken (outliers) uit als zijnde onwaar, hetgeen domweg neerkomt op wetenschappelijk liegen ten bate van wetenschappelijk pragmatisme ten koste van het wetenschappelijk plausibele. En met dat laatste ontmenst de wetenschap tot Heideggers nutteloze verzameling van administratieve specialismen, wordt ze irrationeel en schiet ze haar doel compleet voorbij. Dit is een van de belangrijkste redenen waarom in de moderne hypertechnologische samenleving de kloof tussen welzijn en welvaart nog nooit zo groot is geweest. Het taboe dat moderne wetenschap, maar ook modern management en modern denken algemeen op legitimering aan het plausibele legt, schept een samenleving die alleen nog een stuurloze economische machine als bindmiddel heeft en verval tot chaos als onvermijdbare koers omdat de mens niet meer de maat en richtinggever is. Vervolgens maakt de moderne economie de vicieuze cirkel compleet door steeds meer

4

invloed op de wetenschap uit te oefenen en ontstaat er een nog dieper verval, de sponsorwetenschap, die neerkomt op een volledig politiseren van wetenschap. Het dubbele aan Aristoteles is, dat hij met zijn Leer der Vier Oorzaken een van de meest briljante en tijdloze filosofische concepten ooit heeft geopenbaard, opgepikt door bijvoorbeeld een filosoof als Huston Smith, omdat hiermee juist de gigantische kloof tussen het spirituele en de moderne wetenschap gedicht kan worden. Aristoteles’ Ene oorzaak der dingen leidt echter indirect tot algehele verwoesting. De Ene oorzaak der dingen komt er op neer dat God de wereld schiep en hij zich vervolgens terugtrok uit de schepping en werkeloos in zijn transcendente eenheid (Mone, Aion, Apeiron) bleef verwijlen. Aristoteles heeft daarmee in wezen een lobotomie op God uitgevoerd. De vrouwelijke helft van God die de schepping zelf is en staat voor bewustzijn, leven, het vrouwelijke, sensuele, de natuur en cyclische wetten, werd na Aristoteles uiteindelijk taboe of als minderwaardig of zelfs demonisch gezien toen de eerste christenen deze conceptie tot een integraal onderdeel van hun cultuur maakten. De mannelijke helft werd identiek gesteld aan God algemeen. Deze mannelijke helft werd allesoverheersend en een later religieus en, vanuit politieke motieven, dictatoriaal misbruikt principe. God werd de God van de onbetrokkenheid, die altijd schittert door afwezigheid wanneer je hem nodig hebt. En natuurlijk is een dergelijk verminkt idee van God dan ook hooguit geschikt als opium voor het volk, maar Marx en Nietzsche, Bertrand Russell en Ayn Rand hebben niet zozeer God bekritiseerd als wel de meest machtspolitieke deformatie waar je God als een conceptie aan bloot kunt stellen. Aristoteles’ leerling Alexander de Grote ontketent vervolgens het Hellenisme. De authentieke geslotenheid van Europese, Mediterrane en Klein-Aziatische culturen wordt hiermee vernietigd. De tragedie die Archaïsch Griekenland ten deel valt, toch één van de meest harmonieuze en intelligente culturen ooit, gemeten aan de mate waarin de begrippen welvaart en welzijn een geheel vormden, zou ik willen flankeren met de woorden van John Cowper Powys’ uit wederom The Meaning of Culture: Culture is what is left over after you have forgotten all you have definitely set out to learn. Juist het omgekeerde werd vergeten in de opdringerigheid van de nieuwe wereld. Archaïsch Griekenland dat een haast volmaakt evenwicht tussen het Apollonische en Dionysische had gerealiseerd en daarmee de meest vitale yin-yang dynamiek die een Europese cultuur ooit heeft gekend, werd overspoeld met een tsunami van uitheemse informatie die Apollo en Dionysos uit elkaar zou scheuren. Voor de Grieken werd de wereld ontworteld en de realiteit complex. Zo complex dat er voor het eerst in de geschiedenis iets ontstond als de structureel ontheemde wereldburger. De Stoa verweerde zich hiertegen en om zich af te sluiten van deze ongrijpbaar geworden nieuwe realiteit ontstond het stoïcisme. Een onbetrokkenheid bij het wereldse die tot een nieuwe cultuur, levensgrondslag en filosofie uitgroeide. Stoïcijnse onbetrokkenheid katalyseerde en institutionaliseerde, ondanks het pantheïsme van de Stoa, Aristoteles’ Ene oorzaak der dingen die de harmonie vernietigde van het correlaat tussen de scheppende (hemelse) god en de vormgevende (aardse) goden en krachten. Een perceptie die de grote Hermes Trismegistos had samengevat met het Zo boven zo beneden, de aanhoudende dialoog tussen macrokosmos en microkosmos, die daarvoor millennia lang de realiteitsperceptie en spiritualiteit had bepaald. In een laatste stuiptrekking van de oude wereld importeerde het Hellenisme de Mitras-cultus uit Perzië, waarbij via de macro-microkosmosdialoog in hun astrologie, het taurobolium en de Kronos Leontocephalos verering, de band met het dynamisch evenwicht tussen goddelijk en “godinnelijk” nog een grote rol speelde. Omdat vooral de keizerlijke Pretoriaanse Garde en het Romeinse leger Mitraïsch waren tegenover het opkomend christendom dat vooral tierde tussen joodse kolonisten en de armen, duurde het nog tot in de 4de eeuw voor spiritueel Europa officieel in een administratief-religieuze monocultuur werd geklonken die de band met Shakti, de godin, de vreugde van het beleven van het immanent goddelijke in de natuur en het leven zelf, in de ban deed. De christelijke herder-en-schapen-formule bood immers de ultieme doorstart voor

5

het Romeinse machtsbolwerk en de ontwortelende invloed op Shakti van het christelijk monotheïsme zou de introductie van een voor elke vorm van machtspolitiek noodzakelijke gesimuleerde werkelijkheid bijna vlekkeloos laten verlopen. Europa werd aan twee fronten gescheiden van de Godin. In het Westen had Caesar in Gallië de immens uitgestrekte eikenbossen laten kappen en de laatste druïden verdreven of gedood en daarmee ook de door hun vereerde Moeders of Boommoeders. De band met de Moeder en haar mannelijke evenwicht (Pan, Cernunnos, Leonard) verhuisde naar de niche van het occulte en politiek vervolgde, met het dieptepunt in de heksenjachten van de 15de 16de en 17de eeuw. Intussen werd de yang-religie van de gelobotomeerde God de fundering voor de expansieve Europese yang-, en massacultuur en beleven wij als eindtijdgeneratie de implosies en meest radicale excessen van dit systeem, waarvan de aandrijfas filosofisch in letterlijke zin satanisch is vanwege de infiltratie van het ding (zoals dit nu cultuurfilosofisch gedefinieerd wordt) via de technologie en het absolutisme via religie, politiek en socio-economische systemen. De uitrol van een alle leven dodend netwerk van microgolfzenders tot zelfs in de Himalaya, de stervende bijen en zieke bomen in onze steden, de massa’s dode vissen en vogels, de ontbossing, de totale chiprealiteit die men wil opleggen, de met chemtrails besmeurde hemel, Fukushima, HAARP en de Codex Alimentarius jagen een tweeduizend jaar aanhoudende verkrachting naar haar voorspelbare anticlimax. New World Order die politiek-economisch absolutisme fuseert aan de Orwelliaanse hightech-droom, is de laatste en meest barbaarse verkrachter.

VAMACHARA Uit: Introductie: Raw Spirituality pag. 32 § De gentleman Antichrist Het is een heel simpel mechanisme. Gewoon het mechanisme van The Secret zelf: Spreek met elkaar af dat de wereld onvolmaakt, of onrein of zelfs kwaadaardig is, dat de mens de natuur in alle opzichten moet onderwerpen en beheersen met technologie en dat we, als we maar aan bepaalde herder-en-schapen-formules blijven voldoen, verlossing zullen vinden, dankzij een Messias of het economisch belang, en je krijgt precies wat je vraagt: een wereld die onvolmaakt, en onrein is, een natuur die vrijwel is vernietigd, aanhoudende desinformatie-upgrades in de MSM (Main Stream Media) om deze wantoestand te verduurzamen, waarin 50% van de bevolking chronisch ziek is dankzij het economisch belang dat al decennia een ongeleid projectiel is, en een God die als een oubollig stuk onzin afsteekt tegen de voordelen van consumentisme en sponsorwetenschap. Ik noem deze nuchtere Linker Pad-visie het inzicht van de gentleman Antichrist want we moeten het nu eindelijk eens zelf gaan doen, willen we ooit het contact met het goddelijke weer herstellen. Ik bedoel het is hartstikke leuk al die knuffels, liefde en lichtartikelen en intentie-experimenten, maar je voorkomt er geen lekkende kernreactor mee. En dan is Aleister Crowley’s credo Awake from sleeping, awake from waking nog niet zo slecht om de onbetrokken wereldburger na al die eeuwen van ingeburgerd en tot norm verheven Prozak-stoïcisme een vervangend paradigma aan te reiken.

6

VAMACHARA Uit: Deel 5B: Bloemlezing Magie pag. 187-191 § The Sacred Magic of the Angels De Britse occultist, chaosmagiër en journalist Phil Hyne is in Condensed Chaos in zijn toelichting over het nut van magie nog wat uitvoeriger dan David Goddard. Magie staat bij hem voor:

1. A means to disentangle yourself from the attitudes and restrictions you were brought up with and which define the limits of what you may become.

2. Ways to examine your life to look for, understand and modify behaviours, emotional and thought patterns which hinder learning and growth.

3. Increase of confidence and personal charisma. 4. A widening of your perception of just what is possible, once you set heart and mind on it. 5. To develop personal abilities, skills and perceptions - the more we see the world, the more we

appreciate that it is alive. 6. To have fun. Magick should be enjoyed. 7. To bring about change - in accordance with will.

Wat betreft punt 6; zelfs Franz Bardon die zijn kennis hoofdzakelijk gebruikte om mensen van allerlei klachten te genezen en in oorlog verkeerde met de occulte loge achter Hitler, zei over magie dat het uiteindelijk niet meer was dan een hobby. Dit is niet denigrerend maar relativerend bedoeld omdat de magie slechts een stuk gereedschap blijft en de universele hermetische kennis hetgene is waar het eigenlijk om gaat, de vlam die van generatie op generatie moet worden doorgegeven. Wordt daar anders tegenaan gekeken, dan kan magie dezelfde ontsporing tegemoet zien als de technologie. Door niets moet een mens beheerst worden. Hij moet zelf bij alles wat hij oppikt achter het stuur blijven staan, hoe zelden hem dat ook lukt. Wat “hobbymagie” betreft is chaosmagie de meest veilige vorm die er is. (Ik onderscheid hier “hobbymagie” van technieken die jarenlange loodzware voorbereiding en een zekere aangeboren aanleg vereisen) Een tweede plaats neemt wellicht de engelenmagie in en het beste systeem tot nu toe (want kan nog beter) is The Sacred Magic of the Angels, een grotendeels astrolatrisch systeem van engelenmagie met zeer eenvoudige rituelen. Het is ook de titel van het boek waarin het door David Goddard is opgetekend en dat net sinds twee jaar weer verkrijgbaar is in een nieuwe editie. Dit systeem was mijn opstartsysteem, ik gebruik het nog regelmatig en ik heb er veel aan gehad in een van de moeilijkste periodes van mijn leven waarvoor ik nog twee dankmailtjes heb verstuurd aan de auteur. Maar toch moet er iets rechtgezet worden voor de goede orde. The Sacred Magic is niet van David Goddard. Alex Sanders, direct naast Gerald Gardner de beroemde grondlegger van een hoofdtak in de moderne wicca (Alexandrian Wicca) ontving van de Britse heks Madeline Montalban een examplaar van wat ik vanaf nu maar zal afkorten met the Sacred Magic. Alex was verbaast over de effectiviteit van het systeem en trok hiermee de aandacht van Maxine Sanders van wie hij toen al gescheiden leefde en beider vriend David Goddard. Deze kregen uiteindelijk een eigen kopie in hun bezit, maar dat bleek een nogal rommelig document. Vervolgens besloten Maxine en David het samen te gaan redigeren. Een klus van enkele maanden die echter goed uitpakte. In de zomeer van 2011 heb ik de autobiografie Firechild van Maxine Sanders gelezen en was zeer onder de indruk. Een van de meest interessante boeken over hekserij ooit geschreven, denk ik, door de vrouw die in de late zestiger en zeventiger jaren wereld beroemd was als Queen of the Witches. Firechild vond ik een heel aangrijpend boek. Maxine beschrijft haar hele leven van baby af aan, het seksueel misbruikt worden door haar vader als kind, haar vroege paranormale vermogens en het daarmee gepaard gaande “anders dan anderen zijn” in negatieve zin, de extreme armoede, de honger, de eenzaamheid, tot en met een verkrachtingpoging door een politieagent en het in brand steken van haar huis door joden die geen heks in de buurt wilden. Daardoorheen krijg je een fascinerende kijk op haar leven met Alex Sanders, diverse magische avonturen, informatie over occulte groeperingen in Engeland en steeds alles door de ogen van een hele breekbare, liefdevolle

7

vrouw die zichzelf steeds maar wegcijfert in het geheel waar iedereen haar als stront behandelt, ondanks de gratie die ze simultaan genoot als het toen beeldschone hoofd van de Engelse heksenbeweging. Je krijgt met haar te doen of je wilt of niet. Omdat ik de Sacred Magic goed ken en ook het dankwoord in het boek, was ik verbaasd dat Goddard hier nergens Maxine noemt, terwijl ze samen met hem toch maanden aan het werk gezeten had. Montalban noemt hij wel. Aangezien ik Goddard toch als een zeer integer mens heb meegemaakt, maar ook geen reden had om aan Maxine Sanders verhaal te twijfelen, besloot ik de laatste maar een mail te sturen met de vraag hoe het nou echt zat. Ik wilde graag de echte roots weten van een systeem dat uiteindelijk het doorslaggevende verschil heeft gemaakt tussen mijn geïnteresseerd zijn in occulte kennis en mijn leven als praktiserend occultist. Maxine Sanders leeft nu alleen in Snowdonia, Wales en is geen Internetfanaat, maar mailde mij op 3 augustus 2011 nog dezelfde dag terug: Hello Benjamin, I am pleased you enjoyed ‘Firechild’, thank you for your kind words. A student of Madeline Montalban, Betty, gave Alex a copy of the Angelic system; David and I worked for many months, editing the original writings; David the scribe, me acting as the intuitive. Madeline, who became a dear friend, complimented us on our work. There is Iittle more I can add that is not already written in 'Firechild'. David is a good teacher who has inspired many. His words are obviously how he believed he should state his view at that time; indeed, I did read them and, for a while, felt sad. However, it is the knowledge, teaching and practice that are of importance and, to that end, I believe and hope, David is true. Benjamin, I wish you well. Kindest thoughts,

Maxine

Het interesseerde me niet wat precies de reden was dat Goddard zich ooit van Maxine afkeerde, maar wat ik wel een punt vind is dat de occulte wereld een minuscuul klein wereldje is en dat er één ding is dat ik de Moeder van alle Esoterische Kennis zou willen noemen, en dat is “integriteit”. Integriteit verenigt in zich eerlijkheid, confrontatiebereidheid, openheid en acceptatie. Integriteit is de bakermat van occultisme (het willen begrijpen van een stuk verborgen werkelijkheid omdat je twijfelt aan een aantal opgedrongen mindsets of nutteloze taboes). Integriteit is binnen het occultisme een breekijzer om verder te komen en het enige dat je echt kan beschermen tegen het verdwalen of krijgen van ongelukken op dit schemerige pad waar regelmatig de richtingaanwijzers ontbreken zodra je iets verder doorgraaft. Er is nog iets anders. Ik noemde the Sacred Magic wellicht een erg veilig systeem. De meeste rituelen in het boek zijn dan ook beslist veilig. Echter, er zijn er enkele, zoals de Uriel Thunderbolt, die voor de leek ongeschikt zijn, omdat Uriel een hele grote kracht is die indien onrechtmatig aangeroepen, maar ook in een correcte situatie, heftige effecten op het zenuwgestel kan geven. Veel mensen in occulte kring die met Uriel gewerkt hebben kennen de kenmerkende elektromagnetische storingen of poltergeistachtige effecten waarmee de engel vaak reageert. Omdat alle andere boeken over engelen verstoken zijn van dit soort bijwerkingen kan dit voor sommige mensen erg beangstigend zijn. Ook gebruikt een Samael ritueel in het boek een vierkant uit het Boek van Abra-Melin en kan daadwerkelijk een entiteit laten verschijnen die flink van zich laat horen. Om dit soort effecten is het Boek van Abra-Melin berucht en het werk heeft letterlijk mensen, waaronder zelfs een stel bouwvakkers aan het werk in Aleister Crowley’s huis in het Schotse Boleskin, tot zelfmoord of krankzinnigheid gedreven. Er lijkt een soort onzichtbare wet actief die zorgt dat magische boeken bij de juiste personen terecht komen, maar toch. Over Crowley gesproken, Madeline Montalban was een goede bekende van Crowley. Montalban was verder een heks die Lucifer vereerde. Ze behoorde in haar tijd tot de meest invloedrijke Britse occultisten en had een eigen school genaamd Order of the Morning Star (Ordo Stella Matutina), met in Morning Star wederom de referentie aan Lucifer. Kortom een engelensysteem geschreven oorspronkelijk door een goede bekende van “The Beast 666” zoals Crowley zich noemde en iemand die Lucifer vereerde, al was haar Lucifer tien tegen een de positieve variant. Madeline Montalban werd geboren op 8 januari 1910 in Blackpool,

8

vermoedelijk als Dolores North, al geeft een andere bron Madeline Sylvia Royals. Ze werkte als journalist voor Reuters. Aleister Crowley leerde ze kennen, toen ze hem thuis bezocht terwijl hij een aanval van astma had. Ze kende een aantal huismiddeltjes voor die kwaal, waarmee ze hem hielp, hetgeen Crowley beloonde met een lange vriendschap. Madeleine werd beïnvloed door klassieke grimoires als de Grote Sleutel van Salomo, de Picatrix, het Heptameron, het Boek van Abra-Melin en de werken van Agrippa von Nettesheim. Met Crowleys opvolger Kenneth Grand en diens vrouw voerde ze thuis rituelen uit en ze edite een boek van Gerald Gardner, die zich totaal niet kon vinden in haar aanpak terwijl ze hem op haar beurt een vieze oude man vond. Maxine Sanders en Madeline Montalban bleven goede vrienden tot de dood van de laatste in 1982. Het feit dat haar systeem nu alleen nog beschikbaar is als een systeem dat min of meer als zijn eigen boek geclaimd wordt door David Goddard wordt door het laatste restje volgelingen dat ze naliet niet in dank afgenomen.

VAMACHARA Uit: Deel 6 - Holodemiurgia I: Door de laatste barrières van het bewustzijn pag. 211-216 § De berg, de god, de bergmoeders en de essentie van heilige seks

Voordat met Alexander de Grote’s veroveringen het Hellenisme haar intrede deed overheerste er in het Westen nog niet zoiets als een absoluut idee van goed en kwaad, maar was er veel vaker een relatieve benadering per situatie. De figuur van Satan zelf verschijnt daarom pas laat in de Westerse en Klein-Aziatische mythologie ten tonele. Dan nog is Satan binnen de joods-christelijke cultuur pas langzaam geëvolueerd, tot deze in een soort Marvel Classics-achtige karikatuur veranderde; de tegenstander van Jahwe en de Bin Laden voor elke kerkvader. Malach of Melech Jahwe (מלח יהוה) is in de Bileam-vertelling in Numeri XXII oorspronkelijk de heerser van de Aarde, dus het immanente van God in de wereld in plaats van het transcendente van God in de Hemel. Via Satan als één van de Beni HaElohim (בני אלהים = Zonen van de God) in het boek Job verandert Satan later weer terug in Melech Jahwe in Zacharia III, maar nu als tegenstander van God en uiteindelijk tot een zelfstandige demon in 1 Kronieken XXI:1. De Semitische woordstam MLCH (מלח) betekent in het hele Middenoosten koning, heerser, beslisser, waarbij melech of malech of malach overigens op exact dezelfde wijze gespeld wordt als Moloch (מלח), in de kabbala samen met Shatan (Satan) met wie hij een duo vormt, de hoogste aartsdemon van het kabbalistische pandemonium pal tegenover Ehyeh.. De Kanaänitische god Jahwe was aanvankelijk een berg-, en bliksemgod en verhield zich mogelijk als een soort Zeus, als een traditionele transcendente uranische hemelgod tot zijn aardse tegenhanger, Melech Jahwe. Aarde-, Maan-, en wereldziel-goden zijn in de regel altijd vrouwelijk omdat ze deelaspecten van de universele Magna Mater of rote Moeder (אימא) vormen, het dyadische op leven gerichte correlaat van de monadische op zijn gerichte God de Vader (אב). Echter bij de Israëlieten en waar het de Maan betreft in de Levant algemeen vinden we Aarde en Maan oorspronkelijk deels door mannelijke godheden vertegenwoordigd. De Semitische maangod Sin, waar de naam van de berg Sinaï van is afgeleid was mannelijk en ook de mythische personificatie van Yesod, de Maan/wereldziel-sfeer van de kabbalistische Boom des Levens is mannelijk en wordt gesymboliseerd met de figuur Atlas. Later wordt de aardse god echter vervangen door godinnen of halfdemonen waarvan Lilith (לילית = Nacht) en Na’amah Melech Jahwe vervangen. Lilith wordt daarbij soms aan Satan gelijkgesteld als de (de Aangename = נעםה)intelligentie van het duistere, wat blijkt uit de Hebreeuwse namen voor de dubbelster Algol (β-persei) Lilith (Nacht) en Rosh HaShatan (Kop van Satan). Samen met de sjamanistische heilige boom speelt de heilige berg een belangrijke rol bij goden in de Oudheid. Hier vindt dan vervolgens een soort wisseling of eerder een uitkristallisering van posities plaats die een metafoor lijken van het meest bekende verhaal rond Lilith,

9

namelijk dat zij - gehoorzaam aan God en een slaafse Adam - onder moest liggen bij de gemeenschap, wat ze weigerde. De bevruchting door de man bovenop de vrouw is een metafoor voor het initiërende scheppende hemelse beginsel boven het vormgevende aardse beginsel, maar ook voor de dominantie van het leven door het transcendente. De Myceense aarde-, en slangengodin Rhea wordt in oude Kretenzer afbeeldingen bijvoorbeeld nog bovenop een berg voorgesteld. Vrijwel alle andere aardgodinnen of Grote Moeder-varianten vinden we als godinnen van een berg, aan de voet van een boom of berg of wonende in het binnenste van een berg,of zoals Demeter in grotten en holen in de Aarde. Veel godinnen danken hun naam aan de berg waar ze aanbeden werden. Op de grens Galatië Phrygië bij het Dindymon Gebergte heette de Grote Moeder Dindymene, Ida werd genoemd naar Troas Idaia, de bekende godin Kybile of Matar Kubile is genoemd naar het Phrygische Kybile Gebergte. Interessant is de grote overeenkomst in afbeelding met Lilith-Inanna-Astarte en andere bergmoeders als staand op of zittend naast twee leeuwen en met soms een hoofdtooi van gevlochten rams-, of steenbokshorens. Enkele van deze andere bergmoeders waren Magnesia Sipylene, genoemd naar de berg Sipylos, Leukophryene bij de berg Leukophrys en Artemis, die aanvankelijk Ephesia heette naar het Ephesos Gebergte bij de stad Ephese. In Duitsland kennen we Frau Holle uit de folklore en specifiek de Tannhäuser-mythe, genoemd naar de Hollenteich. Oud-Duitse natuurdemonen werden ook simpelweg naar de streek genoemd waar ze huisden als de Vogelhannes op de Vogelkoppe, der Rodensteiner in Rodenstein en de bosdemon Heusscherwirt in het Heuscherwirtgebergte. De oudste en meest archaïsche variant op het berggodin-oermoeder-aardgodin thema vinden we in de Sumerische godin Ninhursag. Ninhursag is een samenstelling van NIN (Vrouw) en URSAG of UR (berg, heilige berg) en betekent dus letterlijk Vrouw van de (Heilige) Berg. De godin werd 3500 voor Christus al vereerd in de Sumerische stad Lagash, soms voorgesteld als slangengodin (met de kronkelende slang als symbool van leven), soms als godin in de vorm van een koe waaraan kalveren werden geofferd. In het zuiden van India offeren de Toda nog steeds kalveren aan de Koemoeder die de Aarde representeert en gebruiken in hun gebed het heilige woord Ninkurshag. Hiermee is de verering van deze oergodin, hoe verbasterd haar eindstadium ook is, met 5500 jaar waarschijnlijk een religieus record.

VAMACHARA Uit: Deel 7d – Holodemiurgia II: God in de spiegel van Lilith pag. 322-323 § Waarom de oneness-spiritualiteit moet wijken voor correlatie-spiritualiteit In dit stadium van Kali Yuga is van ongeveer alles de uiterste grens bereikt. Onze planeet sterft in een rap tempo af. Ze is ziek in aarde, oceaan en lucht. Onze culturen en bestaanszekerheden storten ineen. Postmodernisme is intrinsiek kakosdaemonisch en heeft daarom geen toekomstgevoel, want toekomst is sjen (enthousiasme, geestelijke energie) en sjen is net als toekomst direct gerelateerd aan positieve yang. En yang is enkel positief wanneer yang gebalanceerd en daarmee gevitaliseerd wordt door een evenredig deel yin, maar juist het omgekeerde is de grondslag van het Westen. Positieve yang is ook Jupiter (optimisme), direct verbonden aan “toekomst” en de correlatie van toekomst als tijdsrichting met een positieve en gezonde levensinstelling (sjen) en via sjen met leven zelf omdat sjen of sjen qi slechts een hoedanigheid is van levensenergie (jing qi, orgon). Eeuwen van ongeleide projectiel-civilisatie heeft natuur uitgeroeid of zodanig verdrongen dat een natuurlijk instinct voor de werkelijkheid een kunstmatig gecultiveerd acclimatiseren aan een virtuele werkelijkheid is geworden. Wat de bloemenzee van menselijke creativiteit en menselijk bewustzijn had moeten worden verwelkt

10

massacultureel in een chaos van machinaal afgedraaide Pavlov-reflexen. Binnen een mix van bewustzijnsvacuüm en niet-intuïtief onderbouwde maar enkel door opinieleiders aangeboden zekerheden, polariseren de atheïstische zielloze technologische vooruitgang en spirituele verdwazing – binnen een concept dat op voorhand al nooit deugde en waarvan nu de etter uit de wonden begint te stromen. Beide polen, de techne en het afwezige (transcendente) goddelijke vervuilden de tegenpool tot kakos daemon van zichzelf. Zo ontstond een giga-kakos daemon: Thaumiël een schizoïde tweekoppig monster dat zich voedt met de voorspelbare frustraties van wat punkgroep Einstürtzende Neubauten ooit bezong als “Halber Mensch”. In het Gouden Tijdperk dat we uit veel religies en culturen kennen, maar dat ik hier als metafoor gebruik voor iets dat nog steeds bestaat in ons achterhoofd (of hart), was de wereld vol leven, diversiteit, harmonie en kleur. Het mannelijke en vrouwelijke vormden een dynamische harmonie en waren gelijkwaardig. In het Gouden Tijdperk heerste de bezieling van de Eros, de kracht die tegenpolen dynamisch correleert en daarmee vitaliseert en motiveert. In deze wereld kon het kakos daemonische niet of nauwelijks van de grond komen. Toen kleur en diversiteit en het evenwicht tussen mannelijk en vrouwelijk vervangen werden door het absolutisme (het streven naar het ultieme) werd kleur en diversiteit vervangen door het ene witte licht en door uniformiteits-neigingen. Uit yin en yang werd de yin geschrapt en de yang verwerd tot eunuch. De hiëros gamos tussen de God en de Godin werd de ene absolute zelfbevlekkende God, de despote yang-god van de hemel die schittert door een theologisch onderbouwde afwezigheid en die steeds zwakker en impotenter wordt omdat al zijn kracht immers dialectisch gecorreleerd is aan yin. Het muteren van de natuurlijke intuïtie voor yin en yang-dynamiek naar een eenzijdige transcendente gerichtheid baarde de afkeer van de Aarde, het vrouwelijke, natuurlijke, sensuele en blokkeerde en blokkeert nog steeds) structureel de sublimering van menselijk bewustzijn. Dit concept misvormde de Aarde en de cultuur van de mens tot wat ze nu is wanneer we er met een ”Zeitgeist-docu-bril” op onze neus naar kijken. Leven gaat over humor, avontuur, afwisselende omgevingen (uiterlijke en innerlijke), de hele kakelbonte Fellini-achtige chaos, het delen van gevoelens, het steunen van elkaars individuatieproces dat voor ieder mens uniek is en door niemand of geen systeem mag worden geüniformiseerd of gecontroleerd. Leven is bedoeld als boeiend spel, spiritueel inzicht als iets dat dit spel aan de gang moet houden. Het beeld van God, het hoogste, de verlosser, het spiritueel geaspireerde als iets absoluus, en dus iets doods, moet sterven, want het brengt alleen maar dood als het bewustzijn zich aan iets doods omhoog trekt en aldus het menselijke assimileert aan het levenloze en kleur aan monochroom wit, de kleur van de dood bij de Chinezen. De spirituele activiteit moet zich daarom niet meer richten op het wegvluchten van de Aarde, maar op leven en planeet zelf. Het verzuimen van dat laatste schiep juist een Aarde als tranendal en laat alleen ruimte voor religieus masochisme en prozak-spiritualiteit, terwijl het spirituele juist aan vitalisme moet fuseren om nog ergens over te gaan. Om spiritualiteit weer een zaak van het hart en het menselijke in de mens te maken.

11

12

13

14

Productinformatie Auteur         Benjamin  Adamah      Uitgever       Frontier  Publishing    ISBN         9789078070443    Bindwijze       Paperback    Categorie         Esoterie      Leeftijd       Volwassenen    Verschijningsdatum       november  2012    Aantal  pagina's     390    Formaat       242  x  169  x  28  mm.    Taal         Nederlands    Annotatie       Rugtitel:  Vamachara        Bij  Frontier  World  verkrijgbaar:  Leliegracht  42,  1015  DH    AMSTERDAM    -­‐    tel  020-­‐3309151  info@frontierworld.nl        http://frontierworld.nl/publishing/?product=vamachara-raw-spirituality-god-mv-de-werking-van-magie-en-de-passie-van-lilith-benjamin-adamah  en  bij  de  betere  boekhandel  (Bruna,  Selexyz,  ECI  e.va)      

Lezing informatie Voor  de  lezing  VAMACHARA  zie   http://www.luxnoxhex.nl/ of  mail  Benjamin  Adamah   benjamin.adamah@gmail.com of  bel:  06-­‐13334105.    VAMACHARA  presentatiepagina  op  Facebook:  http://www.facebook.com/pages/Vamachara/280516072050854        Deze  lezing  kan  voor  Nederland  en  laanderen  worden  gereserveerd  in  de  2  of  3-­‐uurs-­‐versie  of  dagvullend  gecombineerd  met  de  Lezing/Workshop  Psycho-­‐energetisch  Zelfmanagement.  Deze  laatste  is  ook  apart  te  reserveren  en  duurt  op  verzoek  3  of  4  uur.