Vakantie in Uganda
-
Upload
jannes-wolff -
Category
Documents
-
view
215 -
download
1
description
Transcript of Vakantie in Uganda
Berty en Jannes op vakantie in Uganda
Verslag van de reis die Berty en Jannes Wolff in 2011 gemaakt hebben door
Uganda
De groene Parel van Afrika
De reis is verzorgd door:
Habari Travel
http://www.habaritravel.nl/
Vakantie naar Uganda in 2011
Na onze voorgaande reizen naar Afrika, hebben we besloten om in 2011 op
vakantie te gaan naar Uganda, het land waar de Berggorilla’s zitten. Want
de Berggorilla’s zien is een wens van Berty nadat we al twee maal een
prachtige reis hebben gemaakt naar het mooie werelddeel Afrika. Zo’n tien
jaar geleden hebben we een rondreis gemaakt door Zuid-Afrika, een
prachtig land met heel veel afwisseling, de wereld in één land, wordt niet
voor niets over dit mooie land gezegd. Hierna wilden we graag nog meer
wild zien, en dat hebben we gedaan op onze reis door Kenia en Tanzania
nu al weer vier jaar geleden. Hierna kwam Berty met haar wens om nog eens naar de Berggorilla’s te
gaan en dat kan maar in drie landen, Congo, Rwanda en Uganda, waarvan de laatste ons het mooist
leek, daarom gaan we nu naar Uganda voor 20 dagen georganiseerd door Habari Travel een
gespecialiseerd reisbureau in Uganda-reizen van een Nederlander.
26 september, eindelijk, we gaan op vakantie
Het heeft een tijdje geduurd, maar we gaan op vakantie naar Uganda. We rijden rond half een van
huis op weg naar Brussel, vanwaar we morgen gaan vertrekken. De reis verloopt voorspoedig en
zonder enig oponthoud komen we kwart over drie aan bij het IBIS hotel dicht bij het vliegveld. We
checken in en gaan wat drinken op het terras. Hierna pakken we de shuttlebus naar het vliegveld om
daar al eens vast de omgeving te verkennen. Rondzes uur zijn we weer terug met de shuttle in het
hotel, waarna we gaan eten. Na het eten nog een stukje rond gelopen en daarna nog even TV
gekeken, voor het slapen gaan.
27 september een lange zit in het vliegtuig
De wekker loopt af om 6.00 uur, na een lekkere douche en het ontbijt nemen we wederom de
shuttle naar het vliegveld, de auto blijft voor drie weken achter op de parking van het hotel. Het
inchecken verloopt voorspoedig en voor we het weten zitten we achter de douane aan de koffie in
afwachting van het tijdstip dat we aan boord kunnen van het vliegtuig van Brussels Airlines. We
vertrekken met een kleine vertraging rond kwart voor elf. Aan boord is het personeel vriendelijk en
de verzorging is ook prima voor elkaar. Het blijft echter wel een lange zit, eerst acht uur naar Kigali,
daar ruim een uur wachten en dan door naar Entebbe. Als we daar dan aankomen zijn we zo door de
douane, als je de 50 dollar betaalt stelt de rest niet zo veel meer voor. Het wachten op de koffers
duurde daarna nog wel weer zo lang. Toen we die uiteindelijk ook hadden hebben we de chauffeur
van Habari opgezocht, Isma onze gids de komende weken. In een minuut of tien rijden we naar het
Airport Guesthouse Entebbe waar we onze kamer krijgen toegewezen, hierna volgt nog een
kennismaking met onze reisgenote Alice, een dame van 71 jaar en krijgen we een briefing voor
morgen. Rond kwart over elf zoeken we ons bed op.
28 september op weg in Uganda
Vanmorgen loopt om zes uur de wekker af, want we worden om zeven uur aan het ontbijt verwacht,
eerst onder de douche, maar daar staan we niet lang want er komt alleen maar koud water uit. Na
het ontbijt help ik om half acht de bagage in de jeep, waarna we kunnen vertrekken. We rijden eerst
naar Kampala waar ik een dongel koop om contact te kunnen maken met internet. Dan verlaten we
Kampala en vertrekken naar onze volgende stop, het neushoornpark ZIWA
Rhino Sanctuary. Dit is de enige plaats in Uganda waar neushoorns leven, ze
zijn hier enkele jaren geleden uitgezet voor een fokprogramma waarna ze de
Rhino ook weer in andere plaatsen willen uitzetten. Onderweg hebben we
van alles te zien, veel mensen
in mooie kleurrijke kleding,
mensen op fietsen
volgestapeld met bananen of ananassen, veel koeien
met hele lange horens (vaak meer als een meter) en
heel veel verkeer. Het landschap is heel erg groen en
heuvelachtig met onderweg veel dorpjes. De mensen
wonen in ronde lemen hutjes met een dak van gras of
in stenen huizen met golfplaten, waar wij
waarschijnlijk onze auto nog niet in willen parkeren. Als we bij het neushoornpark aankomen, gaan
we eerst naar het visitorcenter waar een ranger bij ons in de jeep stapt met een wapen om ons te
begeleiden, dan rijden we naar
de plaats waar we de Rhino
kunnen vinden. Daar
aangekomen stappen we uit de
jeep en wandelen naar de plaats
waar deze grote beesten liggen.
Overdag zijn ze helaas niet zo
actief, ’s nachts eten ze. Omdat
er een dame uit België te dicht
bijkomt, hebben we toch het
geluk dat er een van de drie
beesten die we zien in de benen
komt. En we hem dus goed op
de foto kunnen zetten.Na de neushoorns gaan we weer verder, naar ons lunchadres in een
restaurant langs de weg, we hebben daar lekker gegeten en na het eten gaan we verder met onze
route naar de volgende overnachtingplaats, we verlaten de asfaltweg en gaan verder over
onverharde wegen naar het park Murchison Falls. Als we het park binnengaan, moeten we nog 67 km
rijden naar de Paraa Safari Lodge, iets wat niet verveeld want onderweg zien we genoeg, prachtige
landschappen en ook al aardig wat dieren, bavianen, buschbock, waterbok, verschillende grote
vogels, wrattenzwijnen enz.
Rond half zes komen we aan bij de veerpont over de Nijl, waar onze lodge aan de overkant ligt. We
moeten wachten tot zes uur want eerder vaart de boot niet. Als we dan aankomen is de beloning ook
heel groot, want we hebben een prachtige kamer met dito uitzicht. Vanaf ons balkon kijken we uit
over een zwembad en veel groen en iets verder naar beneden loopt de Nijl, we kunnen de
Nijlpaarden op ons balkon horen. Rond half acht gaan we eten, een geweldige driegangen keuze
maaltijd.
29 september op verkenning Murchison Falls
Vanmorgen loopt onze wekker al om 5.30 uur af (ja, we zijn op vakantie) en om 6.30 uur schuiven we
aan voor ons ontbijt. Dat ziet er hier weer prima uit, met keus uit verschillende soorten omelet en
lekker vers fruit. Om zeven uur stappen we in de jeep voor onze eerst safari rit door de savanne van
Murchison Falls, we zien al snel allerlei beesten ons pad kruisen, hartebeest, allerlei andere antilope
soorten, olifanten, giraffen, een parend paartje van de grijze kroonkraanvogel (de nationale vogel
van Uganda, die je ook terugvind in de nationale vlag), we zien leeuwen, eerst was het daar te druk,
later zijn we terug gekeerd en was het een stuk rustiger en konden we de leeuwen (5 stuks) prima
bekijken en fotograferen. Ook diverse mooie vogelsoorten komen op ons pad. Zoals de nationale
vogel van Uganda de Kraanvogel. Ook zien we een grote groep Nijlpaarden in de Nijl, die lekker liggen
te knorren.
Vanmiddag gaan we na de lunch met de boot de Nijl op.
Boottocht op de Nijl naar Mirchison Falls
Om half drie zouden we met de boot vertrekken naar de waterval maar doordat een groep niet
kwam vertrokken we een half uur later zonder die groep. Als we wegvaren komen we direct al een
groep nijlpaarden tegen, er zullen er nog vele volgen, maar ook een groep olifanten, die dicht bij een
nijlpaard met jong het water in gaan. Ik verwachte problemen maar ze laten elkaar met rust. Langs
het water zien we weer vele dieren, waterbokken, buffels, wrattenzwijnen maar ook veel vogels in
allerlei mooie kleuren, ook enkele visarenden zitten langs de rivier. We zien ook nog enkele
krokodillen in verschillende grote. Het landschap is heel mooi met veel groen maar ook steile
wanden waar vogels hun nesten in hebben gemaakt. De waterval is ook heel mooi om te zien, hij is
45 meter hoog en het water dondert naar beneden door een nauwe doorgang. Als we terugvaren
zien we nog een groepje olifanten die van ons schrikken en luid toeterend hun weg naar boven
zoeken. Rond zes uur zijn we weer terug bij de lodge waar ik achter mijn notebook ga zitten want
hier hebben we nog draadloos internet en kan ik dus makkelijk een en ander op internet zetten.
Hierna moeten we maar weer wachten wat de mogelijkheden zijn.
30 september nog een keer Murchison Falls NP
Vannacht heeft het heel hard en veel geregend, toen we wakker werden stond alles blank rond het
zwembad. Vanmorgen ook weer om half zeven ontbijt en om zeven uur in de jeep voor een volgende
game drive in het park. We hadden ook kunnen kiezen voor een rondvaart op de Nijl naar de
Nijldelta, maar we hebben toch gekozen voor de game drive. De wegen in het park zijn door de regen
een stuk moeilijker begaanbaar geworden, we moeten zelfs een truck lostrekken, die al ruim
anderhalf uur niet uit de blubber kan komen. De Duitser die gisteren bij ons op de boot zat is Isma
erg dankbaar voor die hulp. We zien lang niet zoveel wild als gisteren, blijkbaar hebben de dieren
zich terug getrokken door het natte weer. Maar gedurende de ochtend als het weer wat beter wordt
komen de dieren toch weer te voorschijn, we zien dan ook huzaaraapjes, hamerkopvogels, oribi’s,
hartebeest, wrattenzwijnen. We zien wel veel antilope soorten en ook enkele groepen giraffen, later
zien we in de verte ook enkele groepen olifanten. Als we bijna weer bij de lodge zijn zien we ook nog
weer een groep giraffen die dicht bij de weg zijn, een van hen laat zich goed fotograferen.
Even na elf uur zijn we weer bij de lodge waar we onze spullen bijeen kunnen pakken en de
lunchpakketten ophalen want we vertrekken hier en gaan via de bovenkant van de watervallen naar
Hoima waar we in het Kolping Hotel overnachten. De watervallen zijn niet zomaar bereikt maar de
moeilijke rit is wel de moeite waard want het uitzicht op al de waterkracht is prachtig, wat kan water
veel kracht geven.
Na de watervallen bijna drie uur rijden naar Hoima, het Kolping Hotel blijkt iets te zijn van een
kerkgenootschap, niet echt luxe zoals de afgelopen dagen maar het is maar voor een nacht. In Hoima
bezoeken we ook nog een marktje en we lopen door de “winkelstraat”, wel een hele belevenis. Wij
vallen trouwens wel op want we zijn de enige blanken en ik ben voor die afrikanen natuurlijk ook wel
erg groot. Kinderen lachen en vragen “how are you?” Ik voel me net zoals de beesten in het park,
veel bekeken.
1 oktober op weg naar Kibale Forest Camp
Gisteravond gegeten in het Kolping Hotel, wij waren de enige blanken, de rest was allemaal heel erg
donker, mensen kwamen in de mooiste kleren om te komen eten. Het eten was in buffet, niet alles
was naar mijn smaak, maar ik heb toch wel lekker gegeten. De rekening was wel erg hoog 22.600
shilling, omgerekend zo’n 12 euro voor twee personen buffet en een drankje, dat lukt je in Nederland
niet.
Na een goede nachtrust om half zeven opgestaan, een uur later ontbijt en om acht uur in de bus om
te vertrekken. We hebben een lange rit voor de boeg, langer als vooraf door Isma gepland omdat er
onderweg ergens een brug is ingestort door het
vele water. Via uren over zandwegen door mooi
en afwisselend landschap en soms moeilijke
stukken weg waar Isma verschillende mensen
help doe vastzitten of dreigen vast te komen
zitten. Langs de weg zie je overal mensen lopen,
fietsen en op brommers rijden, soms wel met
vier personen op een brommer. Wekomen rond
kwart voor twee in een dorp aan voor de lunch,
ook een buffet, maar het lijkt mij niet erg, we
kunnen ook frietjes en pannenkoeken bestellen,
dat lijkt ons beter. Na de lunch stappen we weer in de auto en gaan verder naar Kibale Forest eerst
via een asfaltweg, later weer over zandwegen. We komen langs grote theeplantages waar de mensen
voor een paar euro in de week de thee blaadjes plukken.
Rond half vijf komen we aan bij ons kamp, waar we worden verwelkomd met een heel lekker
drankje, en we de instructies krijgen hoe we ons het best kunnen gedragen. Daarna worden we naar
onze tenten gebracht. Grote tenten op een houten vlonder, met voor een terrasje en achter de tent
de douche die op aanvraag gevuld kan worden met warm water, het toilet is een eco-toilet, je kunt
niet doorspoelen maar moet de behoefte afstrooien met een schep zand. Elektrisch licht is er alleen
van zes tot 10 ’s avonds de rest moet via zaklantaarn. Ik vind het wel wat hebben.
2 oktober – op zoek naar chimps
Gisteravond heerlijk gegeten in het restaurant van het kamp, ook
weer een beste bui gehad. Het is aardedonker buiten we hebben
dus onze zaklampen wel nodig. ’s Nachts goed geslapen, wel een
paar keer wakker van de geluiden rond de tent, je hoort ook de
apen schreeuwen soms. Om zes uur gewekt met koffie en thee op
ons terras voor de tent, ontbijt om zeven uur. We konden gisteren
ons ontbijt al bestellen. Om half acht zijn we weggereden naar het
park waar de chimpansees zitten, met een ranger gaan we in een
groep van 5 op zoek naar de
mensapen, we horen ze al snel maar
zien ze nog niet. Maar na een tijdje
lopen door het regenwoud
ontdekken we toch boven in de
bomen de groep, maar ze zijn niet
makkelijk te zien laat staan fotograferen. Na een tijdje wachten komen de dames en heren naar
beneden en gaan aan de wandel, we volgen een paar keer een chimp en kunnen een aantal foto’s
schieten, na een tijdje vinden we een chimp die voor ons lijkt te poseren, hij blijft mooi zitten in
allerlei houdingen. Na een tijdje beginnen ze te schreeuwen en gaan ze er steeds meer vandoor. Het
wordt steeds moeilijker om ze te volgen. Onze gids, Julius< zegt dat weer naar het infocenter gaan,
onderweg zien we nog wel heel veel prachtige vlinders die we natuurlijk ook op de plaat zetten. Mij
camera gaat echter steeds meer problemen geven en op een gegeven moment kan ik er niet meer
mee werken. Ik denk last van het vocht want ik transpireer heel veel en ook de omgeving is vochtig,
ik baal er wel ontzettend van.
Terug gekomen bij op ons kamp om te lunchen zet ik de camera in de zon, misschien wordt het
beter, maar als we na een lekkere lunch weer op pad gaan voor de
swampwalk doet hij het nog steeds niet en
neem ik mijn andere camera maar mee,
maar die heeft minder mogelijkheden,
jammer maar helaas. Ik hoop dat de
problemen op te lossen zijn, maar weet niet
hoe. Isma bied al aan de camera op de sturen
naar Kampala om daar te laten repareren,
maar dat lijkt mij nog niet zo wat.Tijdens de
swampwalk lopen we rond en door het
moeras en zien veel verschillende planten (o.a. koffie en cacao) en ook
zes verschillende apensoorten, we maken ook hier weer genoeg
foto’s. Na 2 uur en 30 minuten zijn we weer terug en worden door
Isma moet maar tevreden (wel over het dagprogramma maar niet blij
over de camera) terug naar onze tent. Waar we nu wachten op het warme water voor onze douche,
dat gebracht wordt en waarmee het vat boven onze douche gevuld wordt. Want een lekkere douche
is wel nodig want ik ben van verre te ruiken volgens mij, er is heel wat zweet uitgekomen vandaag,
ook mijn kleren zijn wel aan een wasbeurt toe want die zien er ook niet uit.
3 oktober – Op naar het Queen Elisabeth park
Vanmorgen uitgeslapen tot zeven uur, na het ontbijt om 8.30 uur vertrokken voor een reis van
ongeveer 3 uur naar het Queen Elisabeth park om daar weer twee nachten verblijven in het
Bushcamp. Onderweg weer prachtige vergezichten en mooie omgeving met ook zoveel verschillende
mensen. Op een punt kunnen we bijna 100 km verder het meer zien waar we heen gaan. Ook zien
we de hoogste berg van Uganda.
Rond twaalf uur komen we aan bij het Bushkamp, dat uitziet over het Kazinga kanaal, we krijgen daar
een prachtige tent met uitzicht op een groep nijlpaarden, die steeds lekker liggen te knorren. De tent
heeft een buitendouche, zoals die hierboven afgebeeld. Een groot vat wat op hoogte waaruit twee
waterslangen komen die gekoppeld zijn aan twee douchekoppen, binnen een omheining van
bamboeschermen, je kan dus gezellig buiten samen douchen, alleen was het water niet echt warm.
De middag brengen we door op ons balkonnetje en we volgen de bewegingen van de nijlpaarden en
genieten van de verschillende vogels die om
ons heen vliegen. Rond half vijf gaan we op pad
voor een gamedrive in het park. We zien naast
heel veel Uganda Kops ook waterbokken en
wrattenzwijnen. De kops zijn aan het vechten
om de vrouwtjes. Rond zeven uur zijn we weer
terug en rond half acht gaan we aan tafel voor
het diner. Na het diner nog lekker een Amarula
en dan zoeken we ons bed op.
4 oktober – aanvaring met een olifant
Na een goede nachtrust waarbij we ’s nachts de nijlpaarden om onze tent horen grazen worden we
om zes uur gewekt voor een ochtend gamedrive. We vertrekken om half zeven.
Het landschap ziet er vanmorgen
betoverend uit met
laaghangende mist over het
landschap wat een prachtig
gezicht is. Als we bij de entree
van het park komen pikken we
daar onze gids op en rijden het
park in. Al gelijk bij binnenkomst
van het park vinden we een
olifant op de weg die blijkbaar
niet zo blij met ons is, hij komt op
ons af en het lijkt Isma en de gids beter om de wagen in de achteruit te zetten. Langzaam gaan wij
steeds verder achteruit en komen steeds
meer wagens te staan die hetzelfde gaan
doen, want de olifant blijft maar dreigen.
Uiteindelijk gaan we met twee auto’s
naast elkaar in de aanval door naast
elkaar met veel motorgeronk op te
trekken tegen de olifant, het helpt, hij
gaat aan de kant en wij kunnen er langs.
Verderop in het park weer veel van
hetzelfde als gisteravond, we zien in de
verte ook een drietal leeuwen, maar die
zijn niet erg actief. We bezoeken ook nog een vissersdorpje waar we kunnen zien hoe de bevolking
leeft. In het water voor het dorpje ligt een groep nijlpaarden die blijkbaar goed met de bevolking kan
samen leven want de vissers varen er kort langs en de kinderen spelen in de buurt. Als we weer naar
de uitgang rijden komen we de Nederlanders tegen die in de tent naast ons zitten, zij hadden net nog
leeuwen gezien van dichtbij, wij ook naar die plek maar we zien wel sporen maar geen leeuwen.
Rond elfuur zijn we weer terug en gaan aan ons ontbijt. Na het ontbijt nemen we een lekkere
buitendouche achter onze tent. Vanmiddag om half twee vertrekken we weer naar een boottocht op
het Kazinga kanaal.
Rond half twee halen we ons lunchpakket op en gaan weer naar de jeep waar Isma al op staat te
wachten. We moeten ongeveer een uur rijden naar de boot. Als we er aankomen, moet Isma ons
eerst weer aanmelden, waarna we op de boot kunnen gaan. De boot zit goed vol met 39 personen.
Als we vertrekken zien we al direct aan de overkant een grote groep dieren in de rivier, olifanten,
buffels, nijlpaarden en wat vogels.
We varen er direct heen, wat een prachtig gezicht die kolossale olifanten in het water. Ook verder
langs het Kazinga kanaal is het overal waar je langs komt bezet met allerlei soorten beesten en
vogels. De camera klikt constant door. We staan op het bovendek met een groep mensen, het is er
erg warm. Tijdens het kijken worden verschillende ervaringen uitgewisseld over de reizen van de
verschillende mensen, wie wat heeft gezien en wat meegemaakt, heel interessant. Op een gegeven
moment komen we langs grote groepen vogels, allerlei soorten groot en klein, ook zien we onderweg
verschillende vogelnesten zoals de nestjes van de wevervogeltjes en het gigantische nest van de
hamerkopvogel. Langs de rivier ligt ook
een vissersdorpje waar de mensen
bezig zijn met hun bootjes en allerlei
andere bezigheden, de was wordt er
gedaan, de motorfiets gewassen en er
wordt gezwommen op maar enkele
meters afstand van een groep
nijlpaarden, prachtig om te zien hoe
dat allemaal naast elkaar gebeurd.
Rond vijf uur komen we weer terug aan
de wal waarna we weer vertrekken
naar het Bush Camp. Om half acht
kunnen we weer aanschuiven voor een lekker 4-gangen diner in de restauranttent. Na het eten
blijven we nog even zitten kletsen met een paar andere Nederlanders en we nemen onze weer
opgeladen notebook mee terug naar de tent. Morgen kunnen we uitslapen want we vertrekken pas
om 9.00 uur.
5 oktober – Naar Ishasha voor de boomklimmende leeuwen
Vanmorgen uitgeslapen want we vertrekken pas rond negen uur naar Ishasha wat ook in het Queen
Elisabeth National Park ligt, alleen aan de andere kant, wat betekend drie uurtjes hobbelen over de
Ugandese wegen. Onderweg niet heel veel gezien, wat olifanten op afstand en geen of weinig
dorpjes, wel een drietal bruggen die ze aan het vervangen zijn maar die gelukkig geen vertraging
opleveren. Rond twaalf uur komen we aan in het Wilderness Park, een luxe resort met tenten die
prachtig zijn ingericht en voor zien van douche en een nachttoilet. Overdag moet je gebruik maken
van het gemeenschappelijke toilet achter de tenten.
Half een gaan we lunchen in het mooie centrale gebouw dat dienst doet als receptie, lounge en
restaurant. Aan de wanden hangen allerlei soorten kunst, die je ook kan kopen. We krijgen een
lekkere spaghetti met daarna nog een fruitcocktail. Na de lunch even lekker uitbuiken aan de
snelstromende rivier lekker in de zon. Voor onze tent staan een tweetal bomen waarin
weversvogeltjes honderden nesten hebben gebouwd, ik volg een hele tijd de vogeltjes die maar bezig
blijven met het bouwen van de mooie nesten, ze vliegen af en aan met grassen en takjes, ik maak er
een hele serie foto’s van. Om half drie ga ik even lekker luieren op bed, Berty maakt me wakker rond
kwart voor vier want we moeten zo weer op weg voor een gamedrive, ik had dus even een uurtje
gemist. Tijdens de gamedrive kunnen we
geen leeuwen in de bomen ontdekken, wel
zien we weer veel kobs, wrattenzwijnen en
ook hier zien we de topi, die we in Uganda
nog niet eerder hebben gezien. Ook zien we
enkele groepen olifanten. Verder zie ik nog
een kleine katachtige, volgens mij een
cervet en zie ik een otterachtig beestje
wegschieten. Rond zeven uur zijn we weer
terug en gaan we naar onze tent, we vragen
nog wel even of we kunnen douchen en even later wordt het water voor de douche al gebracht,
heerlijk warm douchen. Rond acht uur gaan we naar de restauranttent voor ons diner, we hebben
weer lekker gegeten. Daarna nog een amarula en we gaan naar de tent waar ik dit bericht nog even
tik, waarna we gaan slapen.
6 oktober – toch nog een leeuw gezien
Vanmorgen zijn we na een goede nachtrust en
gewekt te zijn door de honderden weversvogeltjes
om half negen vertrokken voor onze laatste
gamedrive op zoek naar de boomklimmende
leeuwen. We gaan het park weer in om te zien of we
deze speciale leeuwen nu wel kunnen vinden, we
rijden overal rond maar geen spoor van de leeuwen,
wel weer de kops, wrattenzwijnen, toki’s en ander
wild maar geen leeuwen, we gaan nog langs op een
campsite waar aan de overkant van de rivier Kongo
ligt, we zitten daar dus op 5 meter van Kongo. Als we
het park weer willen verlaten vinden we toch een
leeuw in een boom, hij kijkt ons verveelt aan en na
een tijdje wat draaien in de boom verlaat hij deze en
gaat aan de wandel. Wij proberen haar nog een tijdje
te volgen maar op een gegeven moment raakt ze uit
het zicht, maar we hebben er dus nog een gezien.
Even late verlaten we dus het park op weg naar
Kabale waar we in de buurt het Lake Bunyonyi vinden
waar we verblijven in het Kalebas Camp. Het Camp is
gelegen in een prachtige tuin aan het meer, alleen de
kamers stellen bijzonder weinig voor, Dat is een
tegenvaller na het prachtige verblijf in Ishasha. We komen rond drie uur aan en bestellen meteen
een lunch, deze komt echter pas om vier uur. We zitten nog wat bij onze kamer na de lunch en
spreken met een paar Nederlanders die voor ons uitreizen en wisselen wat ervaringen uit. Rond acht
uur gaan we beginnen aan ons diner, pizza, maar wel iets anders als dat we gewend zijn.
7 oktober – Aan het Lake Bunyonyi
Vandaag hebben we een dag ter vrije besteding aan het meer Bunyonyi. Wij hebben besloten om
met ons tweetjes een bootje met gids voor een paar uur te huren voor een rondvaart over het op 2
na diepste meer ter wereld, het is 900 meter diep, en dit is het enige meer in Uganda waar geen
bilharza in zit, en ook geen nijlpaarden en krokodillen. Je kunt er dus gewoon in zwemmen, wat wij
overigens niet doen. In afwachting van ons bootje zitten we bij de aanlegsteiger waar twee dames
van het Kalebas personeel de dagelijkse was doen, geen mooie wasmachine maar alles met de hand
met water uit het meer. Dus ook geen kookwas maar alles op meertemperatuur, zal zo rond de 20
graden zijn. Nu zien de vrouwen pas hoe veel luxe we thuis hebben. De zeeppoeder is wel bekend bij
ons, Sunlight, waar oma eerder de was ook mee deed.
Onze boot komt om tien uur bij het steigertje bij Kalebas. We varen eerst naar een van de 29
eilanden in het meer waar zich een campground bevind en waar veel verschillende bomen en vogels
zijn, onze gids wijst ons verschillende aan. We drinken in het restaurant wat en gaan verder over het
meer. We komen langs het punishersisland (een heel klein eilandje waar maar één bom groeit en
verder niets) waar in het verleden ongetrouwde zwangere vrouwen als straf werden heen gestuurd,
zonder eten en drinken. Op dit eiland zijn honderden vrouwen dood gegaan van de honger, er is
maar van twee vrouwen bekend dat ze er lavend af zijn gekomen. Ook bezoeken we een eilandje
waar dokter Sharp een Schot heeft gewoond, hij heeft in deze omgeving veel goeds gedaan, eerst
voor leprapatiënten en later heeft hij nog een hospitaal gebouwd en een school.
Tegen het eind van de rondvaart bezoeken we nog een locatie waar weeskinderen van aids doden
worden opgevangen, heel armoedig, in het gebouwtje slapen zo’n 30 kinderen je snapt niet waar ze
moeten blijven. Ik het stapelbed op de foto slapen ze met ongeveer 10 kinderen. We geven de
beheerster een zak vol pennen en een klein bedrag wat voor hen heel wat is. We worden dan ook
hartelijk bedankt. Bij aankomst gaan we nog even over de plaatselijke markt waar we van alles zien
wat te koop wordt aangeboden. De middag zitten we verder lekker lui aan in de mooie tuin aan het
meer. We kletsen ook nog weer wat met een stel Nederlanders die nu in de kamer naast ons zitten.
8 oktober – De gorilla naderen
Vandaag verlaten we ons slechtste onderkomen van de reis en gaan richting het hoofddoel van onze
reis Kisoro van waaruit we maandag de Gorilla tracking gaan doen. Na het ontbijt wachten we op
Isma die met een weer helemaal schone jeep en een gerepareerde achterdeur netjes op tijd
aankomt. We pakken onze bagage in en gaan op weg. Na enkele kilometers wordt gestopt en
stappen wij met ons tweeën uit om een stuk door de bergen langs het mooie meer te gaan
wandelen. In principe zou dit een wandeling van 14 kilometer zijn maar dat lijkt ons een beetje teveel
van het goede. We besluiten er een 5 km wandeling van te maken. We lopen dus lekker langs de niet
heel drukke weg wat betreft autoverkeer. Wel veel mensen onderweg op de fiets, motor of vooral
wandelend, en heel veel kinderen die allemaal roepen “How are you” en volop zwaaien. Ook vragen
enkele kinderen om money, maar hier reageren we verder niet. Onderweg maak ik ook veel foto’s
van het landschap. Onderweg worden we ook een hele tijd gevolgd door een groepje van drie
kinderen, op een meter of vijf en als je omkijkt, vliegen ze achteruit. Ik probeer ze te lokken door een
foto van ze te maken en ze die te laten zien. De oudste, een meisje, durft het eerst dichterbij te
komen en de foto te bekijken, ze vindt het prachtig, de andere twee jongetjes komen daarna ook
dichterbij om te kijken. Ik maak nog een paar foto’s van de kinderen en ik geef ze een snoepje en zeg
ze goodbye, waarna ze het hele stuk toch weer terug gaan lopen dat ze ons al gevolgd zijn.
De vijf kilometer is overigens voorbij voordat we er erg in hebben. We stappen weer bij Isma en Alice
in de wagen en gaan verder richting Kisoro waar we rond twaalf uur aankomen. We krijgen onze
kamer toegewezen, die er heel goed uitziet. Travelers Rest is een oude locatie waar al vele jaren
reizigers komen die op zoek gaan naar de gorilla’s, Dian Fossy van Gorilla’s in de mist verbleef hier
ook al veel. De kamers zijn gelegen rond een hele mooie binnentuin, allemaal goed verzorgd. De
beheerder is een Nederlander Jan Willem.
Ik probeer mijn defecte camera nog weer een keer, en hij doet het weer. Iets wat me heel blij maakt
natuurlijk, want die heeft veel meer mogelijkheden, toch vocht geweest denk ik. We bestellen rond
een uur onze lunch waarna we met een ander stel Nederanders die gisteren naar de Gorilla’s zijn
geweest naar het centrum van Kisoro wandelen waar we een paar souvenirwinkels bezoeken. Na
terugkomst gaan we gezellig bij de groep Nederlanders zitten die bij de twee Nederlanders hoort.
Ook hier worden weer allerlei verhalen uitgewisseld over de reis en het bezoek aan de Gorilla’s. ’s
Avonds genoten van een heerlijk diner waarna we nog weer even verder kletsen in de bar. Rond half
elf zoeken we ons bed op.
9 oktober – Nog een dag en dan gaat het gebeuren, de gorilla’s
Vandaag een lekkere luie dag gehad, we hadden niets gepland, alleen in de middag een lekkere
massage. Om half negen hebben we lekker ontbeten en daarna zijn we met een ander stel het dorp
in gegaan om te kijken in enkele winkeltjes. Helaas waren er niet veel winkeltjes open omdat het
vandaag Onafhankelijkheidsdag is en dit een grote feestdag is in Uganda.
Het feestterrein is net achter Travellers Rest, we gaan
daar ook even kijken. Een hele parade is er te zien met
allerlei groepen en militairen en politieagenten. Als wij
er staan te kijken is het al bijzonder druk, maar dat
worden er steeds meer. Na een uurtje hebben we het
wel gezien (en hebben ze ons ook wel gezien, we zijn een
echte bezienswaardigheid blijkbaar) en gaan we terug
om lekker in de tuin plaats te nemen voor een drankje
en later de lunch. Om twee uur ben ik aan de beurt voor een massage en Berty een uur later. De
massage was heel lekker Juliëtte heeft goed haar best gedaan en met goed gekneed. Na de massage
even lekker lui in de stoel gehangen en daarna een heerlijke douche genomen. Om half acht moeten
we weer verschijnen voor ons diner, daarna gaan we maar vroeg naar bed want morgen moeten we
vroeg op want we vertrekken volgens mij al om zes uur naar de gorilla’s. Eerst anderhalf uur rijden en
dan moeten we zien hoever we moeten lopen om bij deze mooie dieren te komen, want dat kan
nogal variëren hebben we de laatste dagen gehoord, 20 minuten tot 5 uur lopen, dan een uur bij de
gorilla’s blijven en daarna weer terug. Heel spannend dus.
10 oktober – De Gorilla’s
Vanmorgen om zes uur aan het ontbijt, en we zijn half zeven vertrokken naar de het gebied waar de
Gorilla’s zich moeten bevinden. Een ritje van bijna anderhalf uur, we melden ons bij het
visitorscenter waar we eerst een briefing krijgen en vanwaar we vertrekken. Wij hebben besloten om
ieder een drager te nemen voor onze rugzak, deze twee jongens dragen niet alleen je rugzak maar
helpen je ook door de moeilijke punten heen. Zo’n drager kost 30000 shilling (ongeveer 10 euro). We
vertrekken met een groep van acht personen, een stuk of zes dragers en een gids en twee
bewapende bewakers om half negen. Het eerste deel van de
toch gaat over allerlei geitenpaadjes en schiet lekker op. Het
eerste uur hebben we zo achter de rug, daarna gaan we het
oerwoud in. Onze leider heeft contact via mobilofoon met een
spoorzoeker die de gorilla’s heeft opgespoord, we zien hem
iedere keer de omgeving afspeuren. Op een gegeven moment
ziet hij iets aan de andere kant van een kloof, daar moeten we
dus heen. We moeten dus eerst naar beneden en daarna weer
iets klimmen. Naar beneden betekent een afdaling van zo’n
75%, dus heel stijl. Soms kunnen we lopen, soms glijden we op
ons achterste,
een paar keer
lijkt het wel
skiën en laten
we ons op onze
hurken naar beneden glijden, onze dragers helpen
ons hier bijzonder goed bij, Berty wordt ook niet
helemaal lekker en moet het even rustig aan doen
maar ze zet door. Uiteindelijk komen we in de buurt
van de gorilla’s, ik zie er al een door de bladeren
heen kijken. We hebben hier wel de pech dus dat
het gebied waar deze beesten zich bevinden niet open is en we er niet zoveel tegelijk kunnen zien
van deze groep van zestien. Na tweeënhalf uur tracking hebben we een goede plaats gevonden waar
deze prachtige beesten bekeken kunnen worden, een prachtig gezicht. Schuin voor ons zo’n drie
meter naar benden liggen een stuk
of zes apen lekker lui tegen elkaar
aan, een silverback met enkele
andere apen, achter een paar
struiken zien we een paar kleintjes
met elkaar ravotten, maar die
kunnen we nog niet fotograferen.
Een van de kleintjes komt nog wel
even kijken en staat bovenop een
struik waardoor hij prachtig in
beeld komt. Ik maak verschillende
plaatjes en ook een gids die mijn
andere toestel heeft meegenomen
maakt ook enkele plaatjes. We mogen een uur bij de gorilla’s blijven waarbij de gorilla’s en wij ook
nog een keer van plaats veranderen. Het uur is echter zo voorbij en dan moeten we weer vertrekken.
De weg zoals we gekomen zijn kunnen we niet meer terug, want dat is te steil, we gaan via de
onderkant van de kloof waar zich een paadje bevind weer ergens naar boven, een hele klim die echt
heel zwaar is. Iedere keer zegt de groepsleider, we zijn bijna boven, maar we zijn er nog steeds niet.
De drager van Berty moet haar erg helpen om naar boven te komen, ik kan het op grotendeels op
eigen kracht doen, maar het gaat wel heel erg zwaar.
Soms stoppen we even om op adem te komen en iets te drinken of te eten, we hebben ook een
lunchstop waar we onze meegenomen lunchpakketten op kunnen maken. Allebei gaan we onderweg
wel tien keer dood, maar we slaan ons er samen met de dragers wel doorheen. Na bijna drie uur zijn
we door ons water heen, maar gelukkig heeft Alice nog een flesje voor ons over. Na drieënhalf uur
klauteren, komen we heel erg moe maar voldaan weer aan bij het vertrekpunt waar Isma op ons
staat te wachten, ik ben zo blij hem te zien dat ik hem een kus op zijn kale kop geef. Mijn drager haalt
mij bij aankomst twee flesjes cola op, die zo weg lopen, heerlijk. De suikers heb ik wel nodig want ik
voel me helemaal leeg. In het kantoortje ontvangen we een certificaat, waarna we weer in de auto
stappen en weer terug kunnen rijden. Totaal dus zeven uur onderweg geweest. Bij aankomst in
Travellers Rest House haal ik aan de bar direct weer een flesje cola en een grote fles water en ga
daarna na de kamer voor een heerlijke warme douche, dat voelt heel erg lekker. Al mijn spieren doen
zeer, vooral in mijn bovenbenen die het onderweg al zwaar te verduren kregen bij het klimmen. Ik zit
steeds tegen kramp aan. Een goed vooruitzicht dat ik morgen een massage heb besproken. Na het
eten nog wat foto’s uitgewisseld met twee meisjes uit Slowakije die ook met ons mee waren en met
een jongen uit Engeland die al 33 maanden op wereldreis is en ook mee was. Daarna heel erg moe
maar voldaan het bed ingedoken.
11 oktober – the day after
Vandaag een relaxdag. Dat is ook wel nodig want onze spieren hebben het gisteren zwaar te
verduren gehad, we worden dan ook allebei wakker met gigantische spierpijn. We ontbijten om half
negen waarna we een stukje gaan lopen om toch maar in beweging te zijn, we lopen naar het
centrum van Kisoro waar we een paar winkeltjes bekijken. In een van de winkeltjes koopt Berty een
mooie pot van hout. Als we terugkomen, gaan we lekker lui in de mooie tuin, in de zon zitten, die is
hier wel sterk want hij staat recht boven ons, het is hier denk ik ruim dertig graden. In de tuin staan
allerlei mooie bomen en planten en op de veranda’s en in het restaurant en bargedeelte staat en
hangt allerlei kunst, die hier ook te koop is. Berty heeft een mooie houten tas gezien, maar die is nog
wel een beetje duur, wel heel mooi van afwerking.
De bediening komt bij ons voor de drankjes en we bestellen ook al de lunch. Rond een uur gaan we
lunchen en daarna ga ik uit de zon want het is al weer heel hard gegaan. Ik ga lekker op mijn bed
liggen luisteren naar muziek en kijk wat op internet. Ik lees de verschillende reacties op de weblog en
in het gastenboek ook nog eens door, leuk die reacties. Om vier uur gaat Berty naar Juiliette de
masseuse om de spieren nog eens onder handen te nemen, ik ben om vijf uur aan de beurt. Vorige
keer had ik al dolle pret met haar en dit keer is het ook al direct weer raak, lekker ouwehoeren. Over
hoe oud ze is en wat ze graag wil. Nou ze wil graag een keer voor twee dagen naar Europa, ik vraag
haar waarom, waarop ze zegt dat ze schoenen wil kopen, omdat de kwaliteit hier zo slecht is van de
Chinese schoenen die ze hier verkopen (een soort derde keus). Dat ouwehoeren, vergaat me wel als
ze mijn spieren bij de schouder en bovenbenen onderhanden neemt. Ik kan wel door het plafond
gaan, zoveel pijn doet dat. Juiliette gaat lachend door en ik maak haar al uit voor sadist, maar wat ze
doet is natuurlijk niet verkeerd. Na een uur is ze klaar met mij en geef ik haar nog een extraatje
waarna ik terug slenter naar de kamer. Na een lekkere douche gaan we naar de bar om voor het eten
nog iets te drinken. Juiliette is daar ook weer in de bediening en vraagt hoe het er mee gaat. Ze geeft
mij als ze langs me heen loopt nog even een kneepje op één van de zere plekken. Het eten is weer
lekker en na afloop vraag ik Juiliette wat ze vind van de schoenen van Berty, ze vindt ze mooi, en ik
zeg haar dat zij die schoenen mag hebben ze heeft de juiste maat. Ik heb nog nooit iemand zo blij
gezien om een paar gebruikte schoenen, die Berty toch al achter had willen laten in Entebbe. Ze
straalde van oor tot oor. Na nog een Amarula in de bar gaan we naar bed. Morgen reizen we weer
verder naar Lake Mburo, onze op een na laatste locatie, het eind van onze reis nadert.
12 oktober – naar Lake Mburo
Vandaag verlaten we Travellers Rest en we gaan op weg naar Lake Mburo. Tijdens het ontbijt koop ik
eerst nog voor Berty het mooie houten tasje dat in de eetzaal hangt. Congo Art mooi houtsnijwerk
dat in deze regio veel te koop wordt aangeboden. We vertrekken om half acht voor een rit die
grotendeels voert over dezelfde wegen als dat we zijn gekomen, bekend terrein dus. Rond de
lunchtijd komen we aan in Mihingo Lodge in het Nationale Park Lake Mburo.
De lodge is gelegen op een rots in het landschap en bestaat uit een tiental tenten en een gebouw
waar de bar, receptie en het restaurant zich bevinden. Vanuit deze ruimte en het ervoor gelegen
zwembad heb je een prachtig uitzicht over het watergat wat zich onderaan de rots bevind en waar
eigenlijk altijd wel dieren komen drinken. De ontvangst ziet er prima uit, ook de lunch die we eerst al
gebruiken is van hoge kwaliteit. Na de lunch worden we naar onze tenten gebracht. Werkelijk
prachtig, wij zitten op een rots en kijken uit over een vallei en in de verte het meer. Het is gedeeltelijk
een tent met daaraan vast gebouwd een deel voor douche en toilet. Deze ruimten hebben grote
ramen die voorzien zijn van horregaas waardoor de wind er lekker doorheen komt. In de tent staat
een heel groot tweepersoons bed van waaruit we een prachtig uitzicht hebben over de vallei, voor
de tent een groot terras. Ook vanaf het toilet heb je een uitzicht dat kilometers ver reikt. Je zit hier
voor je plezier op het toilet. Om half vijf vertrekken we voor een gamedrive door het park, we zien
hier veel dieren waaronder de zebra en de eland die in dit park voorkomen en elders niet. Het park is
op sommige plaatsen moeilijk door te komen omdat het erg nat is. Rond een uur of zeven zijn we
weer terug bij de lodge, waar we nog even terug gaan naar onze tent. Rond kwart voor acht zijn we
terug, dan worden bij het restaurant de Bushbaby’s gevoerd, een bijzonder mooi gezicht, hierna
genieten we van een heerlijke maaltijd. Rond half tien zoeken we onze tent weer op voor een
heerlijke douche voordat we gaan slapen.
13 oktober – Verder naar Entebbe onze laatste plek
Om half zeven melden we ons al bij Isma die ons naar een ranger brengt waarmee we een wandel
gamedrive gaan maken. We wandelen samen met deze bewapende man door het terrein en zien
impala’s, zebra’s, wrattenzwijnen, water bokken en nog veel mee. Hij vertelt ons het een en ander
over de dieren, planten en landschap dat we zien. Rond negen uur zijn we weer bij de lodge voor het
ontbijt, wat na zo’n wandeling wel lekker smaakt. Daarna gaan we nog even naar onze tent nog even
genieten van het uitzicht en even wat omkleden. Dan zoeken we onze spullen bij elkaar want we
gaan weer verder op onze reis door Uganda. Dit keer gaan we echter naar onze laatste stop Entebbe
waar we twee nachten blijven voordat we terug vliegen naar Brussel. Onderweg komen we voor de
tweede maal deze vakantie over de evenaar, dit keer op een plek waar er iets meer werk van is
gemaakt. We lunchen hier en bezoeken de vele souvenirwinkeltjes. Rond een uur of vijf komen we
aan bij het Airport Guesthouse Entebbe waar we nog even lekker bijkletsen met een stel
Nederlanders die net voor ons uitreizen en die vanavond terug vliegen. Om half zeven eten we in de
tuin, lekker van de bbq. Hierna gaan we naar de kamer voor een douche en om de verhalen even bij
te werken.
14 oktober – regen in Entebbe, een rustdag
Vanmorgen wakker geworden met regen, hetzelfde patroon wat ze hier de afgelopen dagen blijkbaar
ook hebben gehad. ’s Morgens regen en in de middag wordt het droog, soms met zon. Vanmorgen
dus wat gelezen, geluierd en wat op internet gesurft. Tijdens de lunch rond de klok van een, wordt
het droog en besluiten we wat rond te lopen hier in de buurt en een supermarkt te bezoeken om te
kijken of ze daar nog wat lekkers hebben voor onze terugreis. Ook bezoeken we nog een marktje
waar van alles verkocht wordt, fruit, groente maar ook vis en vlees met veel vliegen, dat vind Berty
maar niets. Het bezoek aan de botanische tuin hebben we maar verzet naar morgen als het dan ten
minste droog is. Bij terug komst nog even lekker in de tuin gezeten waarna we het diner hebben, ook
in de tuin met het vlees van de barbecue, dit keer is er vis en varken met allerlei groenten en rijst en
aardappelen. Als de muggen beginnen te klieren zoeken we onze kamer op voor onze laatste nacht in
Uganda, onze volgende nacht is in het vliegtuig en daarna wacht ons eigen bed weer.
15 oktober – Een bezoek aan de Botanische Tuin van Entebbe en de
terugreis
Vanmorgen is het droog als we wakker worden, we besluiten om een bezoek aan de Botanische Tuin
van Entebbe te baan brengen. Peter en Marga lijkt dat ook wel leuk en ze besluiten met ons mee te
gaan. Zij zijn in Entebbe voor het doopfeest van de kleine van een neef van hen die hier voor zijn
werk woont, ze zijn hier met de hele familie. Ze zijn al een week aan het rondtrekken geweest en de
komende week gaan ze met de familie naar Murchison Falls, een reisje geregeld door de neef. Vanaf
het Guesthouse worden we weggebracht met een busje naar het park. We betalen de entree, 6000
Shilling (€ 1,50) voor twee personen en een camera. Het is een mooi park, dat alleen wel iets meer
onderhoud mag hebben. In het park staan veel verschillende bomen en planten ook zien we veel
verschillende vogels en vlinders. Als we het park weer bijna uitgaan, komen we ook nog een hele
groep apen tegen die gezellig aan het ravotten zijn. Als we het park uit zijn kopen de dames nog wat
dingetjes in een souvenirkraampje en gaan we wat drinken bij een lokaal barretje langs de weg.
Hierna gaan we op zoek naar de wekelijkse markt want die moet hier ook in de buurt zijn. We vinden
de markt ook, en we lopen er eens even rond om de sfeer op te snuiven. Groente, fruit en vis is er
aanwezig maar ook kleding en schoenen vind je er nieuwe en tweedehands. Ook is er een slijper
aanwezig die heel slim op een fiets messen en andere gereedschappen scherp kan maken.
Na het bezoek aan de markt besluiten we terug te lopen naar het Guesthouse. Rond een uur of twee
komen we daar weer terug. Berty gaat beginnen met het inpakken van onze koffers voor de
terugreis, want vanavond om acht uur worden we weggebracht naar het vliegveld. We nemen nog
een douche en hebben nog een lekker diner waarna we afscheid nemen van het personeel en de
Nederlanders en we vertrekken naar het vliegveld van Entebbe. We geven onze laatste shillings uit
en wachten totdat we het vliegtuig in kunnen. We vertrekken rond kwart voor elf richting Brussel.
16 oktober – weer thuis
Na een vlucht van acht uur komen we weer terug op het vliegveld van Brussel. Het vliegtuig waarin
we zaten was niet zo goed als op de heenreis, het was een ouder toestel met krappere stoelen
waardoor ik niet een goede houding kon vinden om te kunnen slapen, het was dus een lange nacht.
Bij aankomst komen onze koffers al heel snel van de band en we kunnen op zoek naar de shuttlebus
die ons terug brengt naar het IBIS hotel en onze auto. We regelen een uitrijkaart voor de
parkeerplaats en vertrekken om zeven uur in de richting van Vaassen. Rond half tien zijn we weer
thuis en kan Berty beginnen met de was en zoek ik eerst de post uit en ga daarna achter de computer
zitten om foto’s en dergelijke te rangschikken en op internet te plaatsen, iets wat niet direct allemaal
lukt, maar wel enkele dagen in beslag zal nemen.
Conclusie
We hebben een prachtige reis gemaakt naar een prachtig mooi en groen land in Afrika, Uganda. De
reis was goed georganiseerd door Habari Travel, met afwisselende en mooie onderkomens (op
Kalebas Camp na) en onze chauffeur Isma is een bekwaam chauffeur die ons op een veilige manier
door het land heeft rondgereden. Hij zou van mij iets meer informatie mogen geven, want je moest
vaak vragen als je iets wilde weten over iets wat je onderweg tegenkwam. De bevolking in Uganda is
over het algemeen heel vriendelijk, maar de bevolking wordt arm gehouden door een regering die
goed voor zichzelf is maar voor het land niet genoeg doet. Ik verwacht dat er in de komende jaren
nog wel een keer een oproer komt, want je hoort heel veel mensen die niet tevreden zijn over hoe
het land wordt bestuurd. Het zou bijzonder jammer zijn voor zo’n mooi land.