Het was zondagavond, 10 uur. Nathan lag al een poosje op bed, morgen was er namelijk weer school. Hij was nog steeds heel blij met zijn kamertje en zijn bedje sliep heerlijk. Hij droomde over draken, ridders, school en de baby die er aan zat te komen. Hij wou zó graag een broertje. Een zusje was ook leuk..maar zijn voorkeur ging toch wel uit naar een broertje..

Ruben keek ook enorm uit naar de baby, hij was natuurlijk al een soort papa voor Nathan en dat voelde ook goed, maar toch was dit anders. Hij voelde zich super verantwoordelijk voor de situatie van zijn vrouw. Had ze wel genoeg te eten? Sliep ze wel genoeg? Zat ze fijn? Had ze het niet koud? Alles om goed voor haar te zorgen. En zo nam hij nu ook de kas van haar over..

Binnen stond ze, Sara Sanders. Het klonk prachtig. Wat was ze verliefd! En wat was Ruben een goede man, hij zou vast ook een goede vader zijn. Dat merkte ze al aan zijn omgang met Nathan. Sara’s buik was inmiddels aardig rond en de bevalling zou niet meer zo lang op zich laten wachten. Nu maar hopen dat alles goed gaat, want het nare verhaal van Laura had haar al bereikt. Wat was dat erg zeg, ze had zo met ze te doen. En daarom deed ze er alles aan om zo goed mogelijk in vorm te zijn voor de baby, ze drong verse sapjes, ze at gezond, ze ruste goed uit..

Zoekend naar een afstandsbediening gleed haar hand onder de kussens.Hebbes, snel drukte ze de tv af.

Het was een soort hobby geworden, Verloskundige Praktijk en andere bevallings programma’s opnemen en s’avonds kijken.Ze hoorde de deur.

‘Hé lief, zullen wij maar eens naar bed gaan?’ vroeg ze.

Ruben boog over haar heen en drukte een kus op haar mond, dat was een ja.

Ruben liep en Sara waggelde naar de slaapkamer.Ze kropen op bed en Ruben sloeg zijn arm om haar heen.

‘Volgens mij hebben we hier straks helemaal geen tijd meer voor..’ zei Ruben.

‘Dan maken we maar tijd.’ zei Sara.

‘Of we moeten er nu gewoon nog van geniet..’ probeerde Ruben.

Sara kuste hem.

‘Ik ben gelukkig met jou.’ zei ze daarna verliefd.

‘Je weet dat ik dat ook met jou ben, liefje!’ lachte Ruben.

‘Laat maar zien dan..’ zei Sara zwoel.

Opwindend boog Ruben over Sara heen en kuste haar vol passie.

‘Duidelijk?’ vroeg hij.

Sara knikte met een ondeugend lachje ‘nee’ en samen verdwenen ze onder de lakens.

Om een minuut of 20 later weer boven te komen.

‘Dit was duidelijk.’ zuchtte Sara van genot en viel dicht tegen haar mannetje in slaap.

De volgende morgen was Nathan al vroeg wakker, hij bedacht wat hij eens ging doen. Mmm..hij had wel zin in een bad.

Hij trok zijn pantoffels aan en slofte door de slaapkamer van zijn ouders.

Na ongeveer een kwartiertje stond het bad vol warm water en héél veel bubbels.Hij was expres uitgeschoten met de zeep!Was dat even leuk.

En het lieve stelletje bleef nog even naast elkaar liggen.

‘Je bent het beste wat me is overkomen.’ zuchtte Sara.

‘En dat allemaal door een korte ontmoeting.’ zei hij lachend en kroop tegen haar aan.

‘Ik ga in bad schat.’ zei Sara en stond op.

Gelukkig had Nathan het badwater laten staan, zodat Sara nu gelijk in bad kon.

Aan deze badkamer had ze best veel slechte herinneringen.De bedreiging met het mes, de opsluiting terwijl hij..hij..Haar bloed begon te koken als ze alleen al aan hem dacht.Toen hij met die vieze sloerie bezig was.

Niet aan denken, dacht ze en wreef over haar buik.

Nadat ze zich had aangekleed liep ze naar de keuken en begon aan spek met eieren.Ze floot zachtjes en was vrolijk.

Nathan zat op zijn kamer en ontdekte 1 uur voordat de schoolbus zou komen dat hij nog huiswerk had. Balen!

Dus moest hij dat nu maken.

Sara had inmiddels de tafel gedekt en Ruben was aangeschoven.

‘Wat kook je toch heerlijk.’ zei Ruben.

‘Dankje schat. Ik doe het met liefde.’ zei ze en schonk hem een lach.‘Nathan, kom je eten lieverd?’ riep ze.

Nathan rende de woonkamer binnen.

‘Geen tijd. Eet wel op school. Tot vanmiddag!’ zei hij alleen.

‘Oké!’ zei ze lachend en at haar bordje leeg.

Het was heerlijk weer en de plantjes werden weer eens lekker verzorgd.

‘Durf je wel, een hoogzwangere vrouw laten tuinieren?’ zei Sara lachend.

‘Nou ik lig hier wel lekker hoor.’ grapte Ruben die opstond.

En zo stonden de tortelduifjes even later samen in de kas de plantjes te verzorgen.

‘Zo zie ik het graag.’ zei Sara giechelend.

Na het tuinieren gingen ze even samen in het gras liggen.

‘Ik kijk zo uit naar ons kindje.’ zuchtte Sara.

‘Ik ook, je zult een fantastische moeder zijn. Die je al bent, voor Nathan.’

‘Wat ben je toch een schat van een toekomstige vader.’ zei Sara en ze rolden door het gras en er werd wat af gekust.

Toen Sara wat kramp kreeg besloten ze op het tuinbankje te gaan zitten.

‘Weet jij een leuke naam voor ons kindje?’ vroeg Sara.

‘Ik heb er al wel over nagedacht ja.’ zei Ruben.

‘Vertel!’ lachte Sara.

Zachtjes fluisterde hij het in haar oor. (Jullie mogen het nog niet weten. ^^)

‘Zeker mooi. Die ene had ik ook in gedachten.’ lachte Sara en gaf hem een zoen.

Sara viel in slaap op zijn schoot en de schoolbus reed de straat in.Hij legde haar voorzichtig op het bankje en liep naar binnen.

Wat was ze toch lief als ze sliep.

Ruben zette de boterham die hij had gesmeerd voor Nathan neer op de tafel.

‘Hé jongen. Hoe was het op school?’ vroeg hij geïnteresseerd.

‘Was wel leuk. Ik heb de hele middag met Naud gespeeld. Jaiden en Joshua zijn van school!’ zei hij.

‘Oh dat is leuk zeg. En ja, die zijn opgegroeid. Ik hoorde iets van je moeder over de universiteit.’ lachte hij.

‘Dat is leuk! Dat wil ik later ook.’ besloot Nathan.

‘Dat is goed van je knul. Dan heb je later vast een goede baan.’ lachte Ruben.

‘Ik hoop echt dat de baby er snel is, Ruben, ik bedoel papa.’ zei Nathan die er een beetje aan moest wennen.

‘Ik hoop het ook knul. En je hoeft me geen papa te noemen hoor, alleen als je het zelf wilt. Ik vind het niet erg als je het niet doet of juist wel.’ zei hij en ze aten samen gezellig een boterhammetje.

Ruben was binnen aan het afwassen en Sara was inmiddels wakker en stond de planten water te geven. Het was lekker weer buiten en Nathan was nu in slaap gevallen op het bankje.

‘Hallo allemaal!’ klonk opeens een hele bekende stem.

Nathan schoot meteen wakker en rende op zijn oma af.

‘Oma!’ riep hij en vloog haar om de hals.

‘Dag knulletje.’ zei ze en gaf hem een kus.

‘Wat leuk dat u er bent!’ zei hij.

‘Ik was op weg naar de winkels en dacht, ik ga eens even langs.’ lachte ze.

‘Hoi mam!’ zei Sara vrolijk en gaf haar moeder drie zoenen.

‘Hé lieverd. Hoe is het met je?’ vroeg ze en keek naar Sara’s buikje.

‘Geweldig. Echt, alles loopt op rolletjes. De baby laat vast niet lang meer op zich wachten mam en dan word je weer oma!’ zei ze met een glimlach.

‘Met jou ook alles goed?’ vroeg Sara.

‘Ja hoor. Nick en Sophie zijn druk met de kids. Milou is zo’n lieffie en Jesse al net zo. En Nathan en binnenkort nog zo’n hummeltje.’ lachte ze.‘Wat ben ik een trotse oma.’

‘Fijn mam. En hoe is het met je gezondheid?’

‘Goed hoor. Ik voel wel dat ik ouder word maar ik kan nog alles doen.’ glimlachte ze.

Nu kwam Ruben aanlopen en gaf zijn schoonmoeder drie zoenen.

‘Dag Ruben.’ zei ze.

‘Hallo mevrouw Diaz!’ lachte hij verlegen.

‘O zeg maar gewoon Roos hoor.’ lachte ze.

‘Oh oke..’ zei hij weer en wist niet wat te zeggen.

‘Nou je hebt wel een galante kerel uitgezocht hoor schat.’ lachte Roos.

Nathan was inmiddels weer in slaap gevallen.

‘Maar ik moet maar weer eens gaan. Boodschappen doen.’ lachte ze.

‘Oké dag mam!’ zei Sara en gaf Roos een dikke knuffel.

‘Dag mevrouw Di- Roos!’ verbeterde Ruben zichzelf.

‘Dag Ruben.’ zei ze en liep weg.

Sara pakte Ruben even goed vast en knuffelde hem.

‘Ik hou van jou. Alleen van jou, ik kan niet leven in een wereld zonder jou..’ zong Ruben.

‘Ik hou ook van jou maar je houd niet álleen van mij. Je houd ook van Nathan en ons kindje.’ zei ze en drukte een kus op zijn voorhoofd.

‘Daar zeg je me wat.’

‘Jaja, wel een beetje op je woorden letten he, schatje?’ plaagde ze hem.‘Ik héb honger.’ zei ze terwijl ze op haar buik klopte.‘En dit wondertje ook.’ zei ze lachend en liep naar binnen.

Ze begon allemaal ingrediënten uit de koelkast te halen.‘Ik maak een heerlijke salade..’ zong ze.

‘Wat zing je toch prachtig.’ plaagde nu Ruben.

Sara gooide een stuk komkommer naar zijn hoofd.‘Dit zit flapdrol.’ lachte ze.

Het avond eten was hartstikke gezellig. Nathan had al lekker gedoucht en zat al fijn in zijn pyjama.

‘Mam, ik wil zo graag mijn broertje of zusje zien!’ riep hij.

‘Dan zul je nog even moeten wachten wijsneusje. De baby wil er zo te zien nog niet uit.’

‘Maar het zal niet lang meer duren hoor.’ zei Ruben.

‘Mm.. Ik ga slapen en dat hoop ik dat het er morgen is. Als ik wakker word.’ zei Nathan.

Nathan had gevraagd of Ruben hem naar bed wou brengen en daarom stond Sara nu af te wassen.

Wat een rotklus en wat was ze moe.

Na een stuk of vier verhaaltjes lag Nathan eindelijk in dromenland en kon Ruben eindelijk zijn eigen bedje opzoeken.

Sara stond op het punt om haar pyjama aan te doen toen een golf van misselijkheid haar overspoelde.

‘Ik moet bijna kotsen!’ riep ze naar Ruben.

‘Wat! Gaat alles goed liefje?’ vroeg hij bezorgd.

Ze greep naar haar buik.

‘Aah! Volgens mij begint de bevalling!’ schreeuwde ze.

Ruben kroop onder de lakens.

‘Wat doe je nou sukkel! Help me dan toch en ga niet slapen!’

En toen hielden de weeën op.Oeps.. Dat ging maar net goed.

Was ze toch bijna haar kindje kwijt, terwijl het nu wel zou moeten komen.

‘Wil je me nooit meer zó erg laten schrikken kindje?’ zei Sara tegen haar buik.

Ze kroop naast Ruben en bood haar excuses aan.

‘Sorry dat ik zo lelijk deed.’ zei ze met berouw.

‘Nou ik geef je groot gelijk, het ging gewoon bijna mis!’ zei Ruben en sloeg zijn armen om haar buik.

En de rust keerde terug in huize Sanders.

Die morgen stond Sara lekker onder de douche te zingen.Elke dag was een verassing, misschien zou namelijk vandaag wel de baby worden geboren.Het zou kunnen..

Toen Sara klaar was met douchen ging Ruben er onder staan en terwijl Sara zich had aangekleed en haar behoefte deed op het toilet, kon ze het absoluut niet laten om af en toe even naar dat goddelijke lichaam te kijken..

Nathan was al vroeg uit de veren en was in de speeltuin aan het spelen, hij keek naar binnen en zag zijn moeder aan het ontbijt beginnen.

Sara had zin in pannenkoeken vandaag.

Ze begon lekker te kokkerellen en keek af en toe even naar buiten, waar ze haar zoontje zag spelen. Wat was hij belangrijk voor haar…

En weer, zonder ontbijt liep hij de deur uit. Maar zijn moeder begon ook altijd zo laat met het ontbijt! Hij at wel weer op school.

Dus zaten Ruben en Sara alleen aan het ontbijt.

‘Jij moet zo werken toch?’ vroeg ze aan Ruben.

‘Ja. Maar eigenlijk wil ik je niet alleen laten.’ zei hij.

‘Achjoh, doe niet zo stom. Ik heb het de vorige keer ook alleen gedaan en het kindje wacht heus tot je thuis bent.’ lachte ze.

‘En anders ben ik er ook van overtuigd dat je het alleen kunt.’ zei hij vol vertrouwen.‘Het lijkt me alleen niet zo leuk voor jou.’

‘Alsof bevallen leuk is, het is wel iets wonderbaarlijks. Iets super moois. Maar echt geen pretje.’ lachte Sara.

‘Oeps ik hoor mijn carpool.’ zei Ruben en gaf zijn vrouw een kus.‘Dag schatje! En ohja, jij daar wacht op me!’ zei hij en gaf de buik een tik.

‘Auw.’ zei Sara lachend.

Daar stond zijn carpool.

Hij wou eigenlijk helemaal niet weg en bij Sara blijven maarja, de plicht roept.

Sara klopte op haar buik. Wat was dat heerlijk!

En alsof dat het teken was dat de baby mocht komen begon de bevalling.

Sara greep naar haar buik.‘Verdomme nou is ie net weg!’ schreeuwde ze.

De pijn was ondraaglijk en de bevalling was heel zwaar. Maar na veel gepuf, veel gepers en veel verdriet..

Hield Sara een prachtig ventje in haar armen.‘Welkom in ons midden Yuri.’ zei ze en keek de baby in zijn grijze oogjes.Waar zou hij die van hebben?

Sara legde het kindje op de grond.

‘Sorry maar ik heb het gevoel dat ik moet kotsen!’ zei ze en wou naar de badkamer rennen.

Ze voelde een flinke schop in haar buik.

‘Wat!’ gilde ze.‘Nog een!’

Ze perste en pufte en dit keer ging alles veel makkelijker.

Bezweet hield ze een tweede kindje vast.

‘Ook jij welkom in ons midden Dave.’ lachte ze.

‘Een tweeling, wie had dat gedacht.’ zei Sara en gaf Dave een kusje.‘En wat lijken jullie op elkaar en met die bruine haartjes, van jullie papa en van mij en jullie vaders teint.’ lachte ze.

De laatste accecoires werden aan het babykamertje toegevoegd.

*Ik vind hem leuk gelukt

Sara liet de wasbak vollopen met lauw water en legde de kleine Dave erin.

‘Vind je dit lekker moppie?’ vroeg ze.

Dave begon te spetteren en te lachen.

‘Wat ben je een cutie!’

Daarna was het tijd voor een lekker flesje warme melk.Zorgvuldig gaf ze Dave de fles, ze was het dus nog niet verleerd.

‘Is het lekker lieverd?’ Sara keek het ventje aan en zag zijn oogjes dichtvallen.‘Je bent natuurlijk hartstikke moe..dit is voor jou ook een dag vol nieuwe indrukken.’ zei ze en liep met hem naar de kinderkamer.

Ze wiegde Dave nog even op haar arm.

‘Slaap kindje slaap, daar buiten loopt een schaap, een schaap met witte voetjes, die drinkt zijn melk zo zoetjes. Slaap kindje slaap, daar buiten loopt een schaap.’ zong ze zachtjes en hoorde Dave zachtjes pruttelen in haar nek.

Zachtjes legde ze hem in zijn wiegje en gaf hem een zoentje.

‘Zo nu is je broer aan de beurt, het arme ventje ligt al de hele tijd te wachten.’

Je kon meteen zien dat Yuri heel aanhankelijk was.Sara deed hem in bad en het kindje begon te kirren.

‘Wat zit jij allemaal te babbelen dan kleintje!’ zei ze liefjes.

Ze zag dat Yuri genoot van het water en ze gooide water over zijn hoofdje, zo gauw ze dat deed begon hij te lachen.

En ook Yuri kreeg een lekker flesje van zijn mama.

‘Wat een wonder is het toch..’ zei Sara tegen zichzelf.‘Denk je dat je een kindje krijgt heb je een tweeling. Wel heel bijzonder.’ zei ze dromerig.

Ze liep naar de kinderkamer en stond ook met Yuri even te knuffelen.

‘Slaap kindje slaap, daarbuiten loopt een schaap, een schaap met witte voetjes, die drinkt zijn melk zo zoetjes. Slaap kindje slaap, daar buiten loopt een schaap.’ zong ze weer.

‘Lekker slapen hé kerel.’ zei Sara toen ze Yuri in zijn wiegje legde.

Yuri lachte en haar hart werd overstroomd met liefde.

Ze ging op de grond zitten en keek naar haar twee lieve ventjes.Wat was ze trots..

En wat zouden Ruben en Nathan trots zijn.Ze zat minuten zo. ‘Ik ben nu al weg van jullie.’ zuchtte ze.

Ze stond op met het idee haar moeder en broer te bellen.

Zo gezegd zo gedaan, eerst belde ze haar moeder.Die reageerde super blij en moest huilen, een tweeling had ze niet verwacht.

Toen haar broer, die was heel blij voor haar en zou snel op bezoek komen.

Na de telefoontjes keek ze eens goed om zich heen.‘Wat een troep.’ zei ze.

Ze begon flesjes, borden, etensresten en de keukengerei op te ruimen en af te wassen.

Daar was de schoolbus!

Nathan stapte uit en keek naar het briefje wat hij had meegekregen, zijn rapport.Hij had een 10! Een tien!

Snel rende hij naar binnen.

Hij zocht zijn moeder en vond haar in de baby kamer.

‘MAMA! IK HEB EEN TIEN!’

‘Gefeliciteerd lieverd.’ zei ze.‘Je hebt ook twee broertjes.’

‘ECHT? Zijn ze er? Wat super cool!’ riep Nathan.

‘Lieverd kijk eens om je heen.’ zei ze en verschoonde Dave.

‘Mag ik eens tegen hem praten?’ vroeg hij.

‘Tuurlijk lieverd. Hij zal alleen niet terug praten, hij is veels te klein.’ zei zijn moeder.

‘Hallo lief broertje! Wat zie jij er schattig uit!’ zei hij blij.‘Hoe heet hij mam?’

‘Dit is Dave.’

‘Coole naam. Oh wat ben ik blij!’ riep Nathan. (UITSLOVER!)

Sara glimlachte, het was fijn haar zoon zo blij te zien.Ze legde Dave in zijn bedje en pakte Yuri om zijn luier te verschonen.

‘Is dat die andere?’ vroeg Nathan.

‘Ja, dit is je andere broertje.’ lachte ze.

‘Mag ik ook even tegen hem praten?’

Sara knikte.

‘Dag ander broertje.’ zei hij.‘Hoe heet deze mama? Deze is ook al zo lief.’

‘Dit ventje heet Yuri. En vind je dat ook een mooi naam?’

Hij knikte.‘Milou en Naud en Kyle uit mijn klas hebben ook allebei een heel klein broertje of zusje gekregen.’ ratelde hij.

‘Ik hoor Ruben, ik ga hem het vrolijke nieuws vertellen. Tot zo.’ zei ze.

‘Ik blijf hier spelen, bij mijn broertjes.’

‘Goed.’ zei Sara en liep weg.

Sara liep naar buiten en zag Ruben al staan.

‘Je bent bevallen!’ riep hij verheugd.

‘Jaa!’ schreeuwde ze.

Ze viel hem om zijn nek.

‘We hebben een tweeling.’ zei ze blij.

‘Wat?! Een tweeling, wat bijzonder! Wie had dat gedacht!’ riep hij helemaal vrolijk.

‘Ja! Twee jongentjes. Yuri en Dave.’ zei ze.‘Wat een prachtige namen hé?’

‘Ja, samen bedacht. Ik ben zo benieuwd!’ zei Ruben.Hij nam zijn vrouw in zijn armen en gaf haar een zoen die haar vertelde hoe veel hij van haar hield.

Sara trok hem gauw mee naar binnen.

Sara showde hem de kinders en kinderkamer.

‘Ze slapen dus ik laat ze maar liggen.’ zei Ruben en gaf het kleintje een kus en een aai over zijn bol.

‘Dat is Dave.’ zei Sara.

‘Hoi lieve Dave.’ zei Ruben.

‘En dat daar is je zoon Yuri.’ zei Sara.

‘Ook al zo’n plaatje. Wat lijken ze op elkaar!’ zei hij verbaasd.

‘Ik ben nu al gek op allebei.’ zei Sara.

‘Anders ik wel. En we zijn ook gek op jou hoor Nathan.’ lachte Ruben.

‘Ja! Ik ben nu grote broer!’ zei Nathan vrolijk.

‘Dat is helemaal waar!’ lachte Sara.

Sara liep naar haar man toe en omhelsde hem.

‘Ik ben zo gelukkig met jou en onze drie zonen. Je hebt mijn leven zoveel kleur, blijdschap en vreugde gegeven. Zoveel liefde, dat kan je niet beschrijven. Ik wil voor altijd bij jou zijn.’ zei Sara en er viel een traan over haar wang.

‘Ik ook bij jou lieverd, ik ook bij jou.’ zei Ruben en veegde haar traan weg.