Wonderkind: De herhaling van de geschiedenis

Verwachtingen

Door ISims2SNFKGGH

Even weer de herinneringen aan de vorige update ophalen. De update begon met een overleg in het kasteel waaralle leden van het Raadbeleg aanwezig waren. Bellatrix had bewijs weten te leveren dat het de vijand was geweest die het houten huisje in het bos in brand had gestoken. Iris was haar laatste weekend voor de proefwerkweek met Greke wezen zwemmen. In het zwembad was ze Idde tegengekomen en hadden ze gezoend bij de kluisjes. Die avond ontvluchtte Iris de jongens thuis en in plaats van dat ze meeging naar Grekes huis waar ze met zijn allen zouden gaan leren voor de proefwerkweek ging ze een ommetje maken met Kay in de buggy. Terwijl Iris met hem weg was, hadden Cathelijn en Joey een gesprek over haar. Cathelijn merkte dat er iets was maar ze voor de zoveelste keer niet wilde praten. Joey wist zijn vrouw gerust te stellen over hun oudste kleindochter en even later verdwenen ze samen naar boven. Toen Iris een uur later thuis kwam, verdween ze al gauw naar haar kamer zodra ze Kay aan haar boze opa had overgedragen: ze was veel te lang weggebleven. Tijdens het wandelingetje met Kay had Iris een pakje sigaretten gekocht en op haar kamer stak ze er één op. Krijn kwam haar slaapkamer binnen en betrapte haar op heterdaad. Hoewel hij eerst een paar opmerkingen maakte, pakte hij later rookten ze er samen één. Dezelfde avond gingen we nog even langs bij Sander in zijn nieuwe huis. Eerst had hij Justin en Jim aan de telefoon die enthousiast vertelden over hun aanstaande vaderschap. Daarna ging hij voor de openhaard liggen en dacht hij na over zijn vader Noah waarvan uit tests was gebleken dat hij Alzheimer had. Zondag, de volgende middag had Idde Iris opgebeld terwijl ze aan het leren waren. Hoewel Iris erheen ging om hem te helpen met koken, belandden ze vrijwel meteen samen in bed. ’s Avonds belde ze haar oma op en wist haar uiteindelijk zover te krijgen dat ze bij Idde mocht blijven slapen. Tegen Idde loog ze echter toen ze had opgehangen dat het niet mocht en nam afscheid. Nadat ze buiten een poosje had rondgelopen, nam ze contact op met Rosemary via haar mobiel. Zodra Rose door had dat er wat met Iris aan de hand was, stapte ze op haar brommertje en racete ze naar haar vriendin toe. Rosemary nam Iris mee naar het appartement waar ze woonde en daar vertelde Iris wat er was gebeurd die dag. Hoewel ze er eerst zeker van was geweest dat ze verliefd was op Idde wist ze nu niks meer zeker en daarom had ze niet bij hem willen blijven slapen. Rosemary stond erop dat Iris bij haar bleef slapen, omdat Iris niet naar huis wilde en haar oma toch al had gezegd dat ze bij ‘een vriendin’ zou blijven slapen omdat Iris haar nog niets had verteld van Idde. Vlak voordat de meiden hun bed opzochten, gebeurde er nog iets dat Iris van tevoren allesbehalve gepland had: ze zoende voor de tweede keer met Rosemary. Toen Rose haar op een gegeven moment wegduwde en zich boos met een sigaret voor het raam verschool, begreep Iris er niks meer van. Rosemary legde haar uit dat ze haar gevoelens voor Iris niet wilde toestaan als ze zelf niet eens wist wat voor gevoelens het precies waren. Achteraf kwam alles weer goed zonder dat ze het echt hadden uitgepraat. In Rosemary’s bed keken ze naar de vallende sneeuw en zei Iris dat ze eigenlijk best graag met Rosemary, Greke en de jongens samen wilde wonen en alles leek goed, maar de volgende dag op school veranderde alles. Nadat hun eerste proefwerk biologie voorbij was, kwam Iris Idde tegen bij de fietsenstalling. Hij wist dat ze tegen hem had gelogen en alsof het nog niet erg genoeg was, bleek dat Idde niet de enige was die op de hoogte was van wat Iris allemaal uitspookte. Thuis werd Iris begroet door Nienke en Serena die hun zoontje Kay kwamen ophalen. Het huis was helemaal bewoonbaar en aangezien Kay’s verjaardag was, wilden ze die wel graag thuis met hem vieren. Het bleek dat Serena en Nienke een stereotoren aan Joey en Cathelijn hadden gegeven die nog van Serena’s familie was geweest en terwijl iedereen het apparaat stond te bewonderen, wilde Iris naar boven glippen. Maar Melvin had haar door en kwam haar achterna. Ze gingen samen naar zijn slaapkamer waar hij haar de wind van voren gaf en liet blijken dat hij ook wist wat ze allemaal had gedaan gisteren en waar ze de laatste tijd mee bezig was. Nadat Melvin haar min of meer had uitgemaakt voor slet en dat voor haar de druppel was geweest, was ze zijn kamer uitgerend en had ze de deur voor zijn neus dichtgegooid. Melvin trapte tegen de deur terwijl Iris haar voet ervoor hield zodat deze niet open ging. Totdat Serena Iris vastgreep achteruit trok. Ze had hen beneden tegen elkaar horen schreeuwen en eiste een verklaring. Daar was de vorige update geëindigd.

Iris keek beduusd naar de vloer.‘Wil je er alleen met Nienke of Serena over praten?’ Vroeg Cathelijn zacht. Ze had Iris’ handen gepakt en keek haar afwachtend aan maar Iris durfde haar niet aan te kijken. ‘Vind je dat fijner?’Iris slaakte een zucht en voelde hoe Melvin naast haar een zucht slaakte. ‘Kom op. Ze verdient het niet eens,’ mompelde hij.Met een ruk keek Krijn zijn oom aan en Melvin hield zijn handen schuldbewust omhoog. ‘Oké, oké… Kalm aan.’ Een moment had Melvin een opmerking willen maken over Krijn en zijn rookgedrag, maar had die voor zich gehouden omdat zijn ouders het toch al wisten.Nienke plofte naast Iris op de bank en sloeg een arm om haar nichtje heen. ‘Er is niks om je voor te schamen. Maar je hoeft er niet over te praten als je dat niet wilt. In het begin is het altijd lastig. Dat weten we hier allemaal.’

Melvin krabde even op zijn hoofd. Hij herinnerde zich vrij weinig van het moment waarop Nienke en Justin vrijwel tegelijkertijd uit de kast waren gekomen, maar de verhalen die hij er af en toe nog over hoorde, verklaarden dat niemand uit de familie er iets op tegen had.Serena keek Melvin even aan en seinde met haar ogen naar het plafond. Hij slaakte een zucht en liep naar de trap. ‘Als je me weg wilt hebben, zeg dat dan gewoon. Alsof ik zin heb om hier bij te zijn. Ik wilde alleen maar zeggen dat ik het erg slap van je vindt, Auke. Dat je alleen tegen mij durfde te zeggen hoe erg je eraan onderdoor gaat.’

Iris richtte haar blik op en keek Auke met een oprechte blik in haar waterige ogen aan. Ze opende haar mond om te vragen of het klopte wat Melvin beweerde, maar er kwam alleen een piepend geluid uit. Alsof Auke snapte wat ze wilde vragen, schudde hij zachtjes met zijn hoofd en glimlachte hij flauwtjes. Een paar seconden later hoorden ze Melvin de trap op stampen.‘Ik ga wel weer met hem praten,’ mompelde Krijn en liep achter zijn oom aan naar boven.

Auke twijfelde zichtbaar en wiebelde met zijn benen. ‘Ik ehm,’ zei hij zachtjes. ‘Vind het helemaal niet zo erg als Melvin beweerd.’‘Maar…’‘Maak je er maar niet druk om. Niet nu,’ zei Auke zacht. Vervolgens wendde hij zich tot de rest en kwam overeind uit zijn stoel. ‘Ik ga vast naar Justin toe. Zie ik jullie straks?’

‘Taart!‘ Sputterde Kay tegen.Iris keek iedereen geschokt aan. ‘Oh nee. Nu worden we allemaal opgehouden door mij. Het is Kay’s verjaardag. Hij moet opgroeien. We moeten…‘ ‘Nee, Iris. Het geeft niets. Het kan allemaal wachten. De afspraak bij de fokker kan ook wachten.’Iris schudde haar hoofd. ‘Dat wil ik niet. Al helemaal niet vanwege mij. Het is Kay’s verjaardag. Alles moet perfect zijn.’Kay keek Iris met opgetrokken wenkbrauwen vragend aan. Vlug veegde Iris de uitgelopen mascara weg met de rug van haar hand. ‘Kay, heb je zin om kaarsjes uit te blazen?‘ Ze stond op en pakte haar neefje op die heftig knikte.‘Ik word groot!’ Riep hij trots.

Zonder op de reactie van de rest te wachten, zette Iris Kay op het aanrecht en pakte ze de taart uit de koelkast. Kay hield zijn adem zichtbaar in en juichte toen hij de taart in de smiezen kreeg. ‘Jaaaaaa!’Auke trok zijn jas weer uit en tilde Kay van het aanrecht. ‘Zullen we de taart dan maar op tafel zetten?’ Stelde hij voor aan Kay.‘Daar, daar!’ Kay wees de plek aan waar de taart moest komen en daar zette Iris hem neer.

Langzaam dromde iedereen rondom de tafel. Auke glimlachte even naar Iris en gaf Kay toen aan Serena. Die keek Nienke met een overleggende blik aan. Ze twijfelde of ze het moest doen. ‘Iris, wil jij met Kay de kaarsjes uitblazen?’ Vroeg ze uiteindelijk.Iris voelde haar ogen opnieuw vol tranen schieten en gaf haar neefje een dikke knuffel zodra ze hem weer in haar armen had – zijn laatste knuffel als peuter.‘Ik ga Krijn en Melvin even van boven halen,’ zei Joey en liep in versneld tempo naar de trap.

Toen hij een paar minuten terug naar beneden kwam met enkel Krijn en de mededeling dat Melvin echt niet wilde, prentte Iris in dat Kay goed moest blazen. ‘Kijk, zo.’ Ze deed het voor en blies in Kay’s haar. Die gierde het uit van de pret.‘Het moet helemaal niet zo! Het moet op de kaarsen!’ Lachte hij. Hij ademde diep in en blies ze op één kaarsje na allemaal uit.

Iedereen klapte en Iris gaf hem een kus in zijn haar. ‘Geweldig gedaan, jongen. Maar nu moet je het toch echt zelf doen.’ Kay keek haar opnieuw vragend aan maar het enige dat Iris kon antwoorden was: ‘Je komt er vanzelf achter wat ik bedoel als je rechtop gaat staan.’Dus dat deed Kay maar. En inderdaad: er kroop een gek gevoel door zijn lichaam waardoor hij even giechelde. Toen voelde hij de drang om met zijn voeten van de vloer te zijn en sprong in de lucht.

Halverwege veranderde hij van lichaamsgrootte en kwam hij als schoolkind weer op zijn benen terecht. ‘Cool! Mag ik nog een keer?’Iedereen lachte.‘Nee joh. Dan groei je al helemaal te snel op. Mama en ik willen nog wel wat langer van je genieten,’ zei Serena eveneens lachend.

‘Hmm, oké dan. Maar nu mag er wel wat jullie beloofd hebben toen we gingen eten: de muziek mag weer aan. Toch?’Cathelijn lachte. ‘Ongelooflijk. Ik heb nog nooit iemand meegemaakt waarbij taart op de tweede plek kwam.’‘Misschien zit het in de genen.’ Met een knipoog zette Joey de stereo-installatie weer aan.

Nadat Kay zijn taart naar binnen had gewerkt – die achteraf een stuk minder belangrijk voor hem bleek te zijn dan de muziek – trok hij Krijn van zijn stoel met de mededeling: ‘Ik wil dansen!’‘Oh, ik ehm…’ Stamelde Krijn die zich geen houding wist te geven tegenover het enthousiaste kind.‘Oh, maar Krijn kan heel goed dansen, hoor!‘ Zei Iris plagerig.‘Nou, vooruit dan maar.’ Krijn liet zich meetrekken door Kay, ook al was het nog steeds niet voor de volle honderd procent vrijwillig.

Maar toen hij eenmaal met zijn neefje aan het dansen was, was het toch niet zo erg als hij had gedacht.Een poosje keken de aanwezige familieleden toe hoe ze dansten. Tot Nienke ook opstond. ‘Ik denk dat we maar eens moeten gaan, want anders komen we te laat op onze afspraak. Dat is natuurlijk niet erg prettig. – Kay, kom je?’Kay slaakte een zucht en stapte van Krijns voeten af. ‘De volgende keer moet je me echt beter leren dansen, oké?’Krijn lachte. ‘Maar je kunt al heel goed dansen.’‘Maar jij kunt het beter.’ Kay sloeg zijn armen om Krijns middel en drukte zijn wang tegen Krijns buik. Die stond een moment perplex, maar was stiekem wel een beetje gecharmeerd van zijn neefje en zacht wreef Krijn even over Kay’s rug voordat hij zich voor de tweede keer liet overhalen.‘Goed dan.’

Nadat iedereen afscheid van elkaar had genomen, liep Nienke naar boven.‘Melvin, wij gaan. Ik weet niet of je van plan bent om nog lang op je slaapkamer te blijven...’ Nienke bleef even ongemakkelijk in de deuropening staan. De laatste keer dat ze dat aan iemand had gevraagd was aan Iris. Zij had toen geantwoord dat ze pas van plan was haar kamer uit te komen tegen de tijd dat ze volwassen was. Dus vervolgde ze snel: ‘Maar pa en ma gaan zo naar Justin en Jim. Dat weet je, of niet?’Melvin ging met een zucht overeind zitten in zijn stoel. ‘Ja, dat weet ik. En het is niet dat ik het niet gezellig vond dat jullie er waren, maar ik heb gewoon geen zin om bij die aanstelster te zitten.’

Nienke keek haar op één na jongste broertje even streng aan. ‘Je zult het toch moeten accepteren. Dit is misschien een lastige situatie voor Auke. Maar vergeet niet dat hetzelfde voor Iris geldt.’ ‘Ze had ook gewoon niet met Rosemary kunnen zoenen.’Nienke slaakte een zucht en trok even met haar mond. ‘Dat had gekund. Maar het is nu eenmaal gebeurd. Iris is niet de enige die schuld heeft. Ik ken Rosemary zelf natuurlijk niet maar ik denk dat ze zelf ook wel het één en het ander uit heeft te leggen tegenover Auke. Maar weet je wat ik nog meer denk? Dat ze het zelf maar uit moeten zoeken met zijn drieën. Ik weet dat het moeilijk is, maar als je Auke echt wilt helpen kun je hem het beste met rust laten. Hij weet zelf het beste wat goed voor hem is.’Melvin zuchtte. ‘Ik geloof ook wel dat hij dat weet, maar niet dat hij iemand anders zijn of haar geluk in de weg zal staan. Zelfs niet als dat ten koste gaat van hem zelf.‘‘Als hij echt van Rosemary en zichzelf houdt, zal hij dat met de tijd wel leren.‘‘Hmm…’

Nienke stak haar hand uit. ‘Ga je mee naar beneden? Je kunt niet eeuwig boven blijven zitten. Je nieuwe neefje en nichtje zijn benieuwd naar hun grote neef.’Melvin glimlachte minachtend en wilde even een opmerking maken over hoe irritant hij koters vond, maar bedacht zich toen dat zijn oudste zus zelf een zoontje had dus hield hij zijn mond. Met een toegeeflijke ‘ach ja...’ liet hij zich overeind trekken uit de stoel en zette hij de televisie uit.

Beneden stond iedereen al met hun jas aan.‘Gaan we nu meteen?’ Vroeg Melvin verbaasd.‘Waarom zouden we nog langer wachten nu toch iedereen klaar is? Ik heb beloofd dat ik Justin en Jim zou helpen met koken, want ze wilden graag dat we bleven eten.‘ Cathelijn glimlachte.‘Kom op, man.’ Krijn gooide zijn oom zijn jas toe. ‘Kinderen zijn zo lang zo erg nog niet.’‘Zolang het maar geen meisjes zijn,’ zei hij terwijl hij even een hooghartige blik op Iris wierp.‘Hé, zo kan ‘ie wel weer.’ Kay ging met zijn handen in zijn zij voor zijn oom staan. ‘Je moet wel lief zijn tegen Iris. Want anders blijft ze boos op je en dan wordt de ruzie alleen maar erger.’

Melvin moest moeite doen om niet in de lach te schieten om de serieuze manier waarop hem de les werd gelezen door een jochie dat jaren jonger was dan hem. ‘Nou Nien, neem hem maar gauw mee. Hij heeft al veel te lang in dit dramatische huishouden geleefd.’Serena lachte en gaf Melvin een kus op zijn wang. ‘Niet zo hard zijn voor je nichtje.’ Toen wendde ze zich tot Iris en Auke die vlak naast elkaar stonden. ‘Houd je taai hè, jullie. Praat er eens in alle rust over. Ik weet niet of er met die Rosemary te praten valt, maar ik durf te wedden dat jullie er met zijn tweeën op zijn minst uit zullen komen.‘ Auke en Iris lieten zich om de beurt omhelzen door hun tante en zwager.

‘Doe nog even flink je best deze proefwerkweek en dan hebben jullie de vakantie meer dan verdiend. Maar vergeet niet daarna weer verder te knokken, want jullie werken je immers toe naar jullie examen,‘ beaamde Nienke terwijl ze op dezelfde manier afscheid nam van Iris en Auke als Serena zojuist had gedaan. ‘Het komt wel goed.’Nadat Kay nog een keer in Iris’ armen was gevlogen, hij zijn opa en oma een dikke knuffel had gegeven, Krijn een boks, Auke een knuffel, stak hij zijn tong uit naar Melvin en liep toen naar de auto. Lachend keken zijn moeders hem na.‘Hij heeft inderdaad veel te lang tussen deze kinderen geleefd,‘ zei Joey. ‘Zorg alsjeblieft dat hij niet net zo wordt.’

Melvin gromde iets en verkocht zijn pa een stomp tegen zijn schouder.‘Maar slaan kan hij vast beter,’ voegde Joey er nog met een grijns aan toe. Daarna nam hij zijn op één na jongste zoon onder handen. ‘Weet je dat er iets is dat tien keer effectiever is dan geweld?’ Hij begon Melvin te kietelen en die rende lachend bij hem vandaan.Nienke gaf haar moeder een kus. ‘Stiekem,’ zei ze ‘zijn de grootste kinderen zij zelf.’

Even keken ze samen met Serena naar het schouwspel, maar toen schrokken ze op door Kay die op de claxon van de auto drukte. ‘Kom nou. We moeten de hond ophalen!’Serena en Nienke stapten vlug in, net zoals Cathelijn, Joey en de vier kinderen die in een andere auto stapten. Voordat ze allebei in een andere richting de straat uit reden, zwaaiden Kay en Iris nog even naar elkaar. Met een zucht liet ze zich achterover op de achterbank vallen. Vanaf nu zou het wel saai worden in huis zonder die kleine Kay.

‘Wonen ze hier?!’ Vlug trok Melvin de oortjes van zijn iPod uit zijn oor en hij keek ongelovig naar de grote villa voor zijn neus.‘Ja, hier wonen ze,’ antwoordde Joey op zo’n toon waaruit bleek dat hij het zelf amper geloofde.Toen de auto geparkeerd was en ze uitgestapt waren, keek Cathelijn even naar de enorme tuin rondom het huis. ‘Wauw. Justin heeft niet overdreven toen hij vertelde over de tuin.’

Auke, Iris en Krijn stonden ook met hun mond vol tanden.‘Wie wilt er nu zoveel moeite doen om zo’n tuin te onderhouden?’ Mompelde Krijn.Op dat moment hoorden ze twee kinderen gillen. Er verscheen een grote glimlach op het gezicht van Joey.‘Dat zullen ze zijn,’ zei Cathelijn verheugd. ‘Eens even zien… Ik denk dat we het beste dat trapje kunnen nemen. Want ik geloof dat het uit de achtertuin kwam. Of zal dat niet naar de achtertuin leiden?‘

‘Dat zien we vanzelf wel.’ Iris ging de rest voor en liep over het zogenaamde ‘bruggetje’ heen. Toen ze het pad volgde, zag ze dat deze inderdaad uitmondde in een grote achtertuin. Buiten een heleboel speelgoed viel het Iris alleen op dat er een deur openstond – een terrasdeur. Weifelend liep ze verder. ‘Hallo?’ Cathelijn, Joey en de jongens waren nu ook achter haar komen staan. ‘Niemand te bekennen.’

Er bewoog iets voor het raam op de bovenverdieping en alle zes de hoofden keken richting het raam. Daar stond Justin met een brede grijns op zijn gezicht. Hij wees naar de openstaande deuren en verdween toen weer door de gordijnen. Ze liepen in de richting waarin Justin had gewezen. Binnen kwamen in een enorme kamer terecht. Opnieuw keken ze hun ogen uit naar alle spullen die er stonden.

Ineens zag Iris iets vanuit haar ooghoek bewegen en draaide geschrokken bij. Ze keek recht in een paar chocoladebruine ogen. Even keek het kleine zwartharige meisje haar onderzoekend aan, maar draaide zich toen om en kroop haastig naar de trap. ‘Papaaa!!’ Brulde ze.Vrijwel meteen stond Jim onderaan de trap. ‘Wat is er, Emine?’ Toen zag hij zijn schoonfamilie voor zijn neus staan. ‘Ah, jullie zijn er!’

Emine keek met grote ogen naar de groep van zes Sims voor haar neus en verstopte zich achter haar vaders benen. Lachend tilde hij Emine op – die haar hoofdje vrijwel meteen in Jims blauwe shirt drukte. ‘Hé, gaan we nou verstoppertje spelen?’ Er klonk een jammerend piepje uit de mond van het meisje dat haar vuistjes nog steviger vastklemde toen de grote benen onder haar richting het zestal liepen. ‘Emine,’ sprak Jim zacht en liefdevol. ‘Weet je wie dat zijn? Opa en oma. En je ooms, nicht en neef.’Emine gluurde even vanonder haar zwarte lokken naar het stel maar drukte toen weer haar gezicht in de vertrouwd ruikende stof van het shirt.

Achter hen kwam Justin de trap afgelopen. ‘Hallo,’ zei hij met dezelfde brede glimlach als eerder toen hij zijn ouders, broertjes, nichtje en neefje zag. Het jongentje in zijn armen keek de meute eveneens onderzoekend aan maar met een uitdagende blik in zijn ogen. Onderaan de trap stond hij te glunderen en keek hij even naar zijn zusje. ‘Emine, kijk,’ zei hij opgewonden met zijn hoge stemmetje. ‘Hé, Emine. Niet verlegen doehoen!‘ Het ventje lachte waardoor hij kuiltjes in zijn wangen kreeg. Hij strekte zijn armpje uit naar zijn zusje. ‘Emine, kijk dan!’ Voorzichtig tilde het meisje haar hoofdje iets op. ‘Hmm?’‘Kijk, opa en oma!‘ Wees het jongentje.

Cathelijn en Joey, die met een ontroerende blik naar de twee kleintjes keken, gaven hun zoon en schoonzoon beiden drie kussen omdat een knuffel nogal onhandig was. Vervolgens keek Justin zijn zoontje aan. ‘Wat dacht je ervan, Abel? Wil je naar opa of oma?’Het ventje knikte enthousiast en liet zich gewillig overpakken van zijn opa.‘Dus jij bent nou Abel,’ vroeg Joey onnodig zodra hij zijn kleinzoon in zijn armen had.‘Ja!’ Riep het ventje met dezelfde ondeugende blik in zijn ogen.‘Weet je dan wie ik ben?’‘Opa Joey! En dat is oma, oma Cathelijn!’Joey lachte zachtjes. ‘Wat goed van jou!’

Emine, die zag dat de voor hen onbekenden net zo vriendelijk waren voor hen als haar eigen ouders, had al een tijdje toegekeken vanaf haar vaders arm. ‘Katje,’ zei ze zacht en ving Iris’ blik. Voorzichtig glimlachte Iris naar haar en toen begon Emine te stralen. ‘Katje,’ herhaalde ze en keek naar de vloer. Iris voelde hoe er een poes tussen langs haar benen liep en haar kopjes begon te geven.‘Hé, Ivara komt kijken!’ Lachte Abel.Cathelijn draaide zich om naar de poes. ‘Ivara?’‘Oh, dat had ik geloof ik nog niet verteld. De maatschappelijk werksters van het adoptiebureau zeiden dat Emine nogal gek van katten was. Toen we voor de gein op internet aan het kijken waren, smolten we eigenlijk vrijwel meteen bij het zien van dit schatje.’

‘Papa, Ivara,’ zei Emine en Justin zette haar neer. Het kleine meisje kroop naar de poes toe en trok haar tussen haar beentjes. Intussen namen Jim en Justin de jassen van iedereen aan. ‘Ivara lief.’‘Is dat zo?’ Vroeg Iris die was neergehurkt bij het meisje en haar poes.Emine knikte langzaam en duidelijk. ‘Wil je aaien?’Iris glimlachte. ‘Ja.’Abel, die inmiddels genoeg had van alle aandacht van zijn grootouders, kroop in rap tempo naar zijn zusje toe. ‘Dit vindt ze leuk,‘ zei hij en krabbelde het spinnende poesje tussen haar oortjes. Iris deed hetzelfde en glimlachte opnieuw. Terwijl de kleintjes en Iris zich vermaakten met Ivara de poes, liepen Jim en Justin de keuken in om te drinken in te doen.

‘Hoe heet jij?’ Vroeg Abel na een tijdje.‘Ik ben Iris.’‘Nou, ik Abel. Zij Emine.’Iris glimlachte om haar spraakzame neefje. ‘Dat weet ik.’‘Dat is Ivara,’ zei Emine zacht zonder op te kijken.Vanaf een afstandje keken hun grootouders en ouders toe.‘Ik geloof mijn ogen en oren niet. Dit is de eerste onbekende waarbij voor Emine het ijs zo snel gebroken is,’ zei Jim.‘Tsja. Ik denk dat we met een gerust hart mogen zeggen dat Iris erg goed is met kleintjes. Ze is bijvoorbeeld ook heel erg gek met Veerle en Kay,’ vertelde Cathelijn trots.‘Dat heeft ze van jou, mam,’ zei Justin zacht en gaf zijn moeder een knuffel. ‘Ik vind het zo geweldig dat jullie er zijn. En zo te zien hebben Abel en zelfs Emine daar ook geen erg in.’‘Wij ook niet,’ verzekerde Joey zijn Justin en Jim.

‘Maar goed. Het duurt nog even voor de koffie door is. Zullen we in de tussentijd een rondje maken door het huis?’ Stelde Jim voor. ‘Of is dat meer iets voor na de koffie?’‘Ik vind nu ook prima. Iris, kom je ook? Ze gaan het huis laten zien.’Iris kwam overeind maar Abel was het daar overduidelijk niet mee eens. ‘Ik wil mee,’ liet hij weten.Iris lachte en tilde hem op. ‘Vooruit dan.’Emine gluurde even tussen Ivara’s vacht door maar sloeg toen haar armen om Iris’ been. Zachtjes lachte Iris. ‘Wacht even Abel. Ik moet je zusje even pakken.‘Abel vond het geen punt dat zijn nichtje hem niet droeg en kroop nieuwsgierig op de rest af. Algauw had hij ook kennis gemaakt met Melvin, Krijn en Auke.

Terwijl ze met zijn allen het huis door liepen, bleek dat Melvin en Abel het wonderbaarlijk goed met elkaar konden vinden. Tijdens de koffie werden hij en Iris maar niet met rust gelaten door de twee kleintjes. Uiteindelijk kreeg Abel Melvin zelfs zo ver dat hij Bob de Bouwer met hem wilde kijken. Emine, die het niet erg vond dat het meer een jongensprogramma was, had Iris ook mee naar de bank weten te slepen en zo kwam het dat Melvin en Iris naast elkaar op de bank kwamen te zitten. Iris keek expres niet zijn kant uit om reacties of iets in de trant van gekissebis te voorkomen. Tijdens een spannend stuk waarin zowel Abel als Emine geboeid naar de beeldbuis zaten te kijken, draaide Melvin zijn hoofd naar zijn nichtje.

‘Iris,’ zei hij zacht waardoor Iris haar gezicht naar hem draaide. ‘Sorry van vanmiddag. Maar ik blijf bij wat ik heb gezegd: je moet wel flink minderen. En ik vind dat je met Rosemary en Auke moet gaan praten.’Iris knikte. ‘Het is al goed.’ Met een glimlach keek ze haar oom aan.Melvin glimlachte flauwtjes terug. ‘Ké.’‘Hé! Je moet wel opletten!’ Abel kroop op Melvins schoot en sloeg met zijn vuistje tegen Melvins buik. Die greep naar de plek waar Abel hem had gestompt en jammerde klaaglijk.‘Ja jongen,’ riep Joey vanuit de keuken. ‘Je kunt zelfs van je nieuwe neefje nog wat leren!’Iris kromp ineen. Waarom lokte haar opa nu weer reacties uit?

‘Weet je wat opa altijd zegt dat tegen geweld werkt?’ Vroeg Melvin met een quasidreigende ondertoon in zijn stem. Abel sprong lachend van de bank en kroop naar de andere kant van de tafel in een poging aan de kietelbui te ontkomen. Maar tevergeefs want zijn oom kreeg hem te pakken. ‘Geef je over!’ Riep Melvin toen het kleintje bijna niet meer bij kwam van het lachen.Cathelijn, die stilletjes voor de zoveelste keer die dag haar kinderen en kleinkinderen met elkaar zag spelen en daarvan genoot, vond het bijna jammer om het mooie moment te verbreken. Maar ze moest wel. ‘Jongens, zetten jullie de tv uit? We gaan aan tafel!’

Die avond had Iris rond een uur of zeven haar slaapkamer al opgezocht. Niet dat ze moe was, maar met de smoes dat ze nog moest leren had ze weten te ontsnappen aan de rare sfeer die er beneden hing. Hoewel het nu weer min of meer goed was tussen Melvin en haar, leek het alsof er nog steeds iets niet helemaal goed was. Iris wist wel wat dat was: Auke was inderdaad nog meer in zichzelf gekeerd dan anders.

Krijn, die zich niet bemoeide met één van hen drieën, was zodra ze thuis waren gekomen onder luid protest naar zijn kamer vertrokken, omdat hij niet naar Ivy mocht om te leren. Tot aan de kerstvakantie had hij huisarrest voor de sigaretten die hij had gerookt. Iris, die net als haar broertje ook flink had geleden onder een preek van haar grootouders desondanks alle medelijden, had dezelfde straf opgelegd gekregen. Was zij even blij dat haar ouders de volgende avond op ziekenbezoek gingen naar Noah. Dan kon ze tenminste Idde fatsoenlijk ontvangen en met hem praten. In principe was haar enige probleem Krijn nog.

Maar die kon ze vast wel om de één of andere manier om de tuin leiden. Iris had nog altijd meer mogelijkheid om aan sigaretten te komen dan hij. Iris slaakte een zucht, frommelde een prop van het blaadje dat ze vol met cirkels had getekend en gooide het in de prullenbak naast haar bureautje. Op dat moment schrok ze van haar mobiel dat trilde in haar broekzak. Ze haalde het apparaat tevoorschijn en zag dat ze een sms’je had van Rosemary. Even beet ze op de binnenkant van haar wang maar ze was toch te nieuwsgierig wat ze haar had gestuurd om het te negeren.Hoi Iris. Hoe is het afgelopen met die Idde? Ik heb het Auke verteld van gisterenavond en vannacht. Je snapt toch wel dat ik dat gedaan heb, toch? Hoewel we een open relatie hebben, wil ik niet tegen hem liegen. Ik hoop dat je het niet erg vindt. Kun je a.u.b. terug sms’en? Maar ik hou nog steeds van je, evengoed als gewoon vriendinnen. Xx Rose

Iris fronste even. Die laatste zin deed een tweestrijdig gevoel in haar maag opborrelen. Alsof het nu ineens allemaal gezegd en gedaan was, omdat ze beiden hadden gezegd dat ze Aukes hart niet wilden breken. Oké, ze hadden niet meer gezoend of iets in die richting sinds dat gesprek. Maar had ze het dan zo verkeerd opgemerkt dat het niet de laatste keer was dat zoiets als dit zou gebeuren? Even had Iris de neiging om niet te antwoorden, maar kon het toch niet laten.Hoi Rose. Ik heb Idde nog niet echt wat verteld. Hij komt morgenavond bij mij thuis. Althans als dat lukt. Melvin weet wat er gebeurd is tussen jou en mij. En hij weet ook van Idde. Je wordt bedankt… Het is gemeen omdat je weet dat ik niet echt boos op je kan zijn, maar toch vind ik het niet tof van je. Auke had zijn mond evengoed moeten houden, maar je had hem niet alles hoeven te vertellen. Misschien herzie ik mijn mening: ik kan toch wel boos op je worden.

Iris staarde een paar minuten naar het scherm maar drukte toch niet op ‘Verzenden’. In plaats daarvan slaakte ze een diepe zucht en schoof ze haar mobiel naar de andere kant van haar bureau. Iris kwam overeind en ging op het puntje van haar bureau zitten. Eigenlijk was ze best moe. Gezien al het gedoe had ze vannacht niet erg veel geslapen. Misschien kon ze beter gewoon nu al gaan slapen. Het was dan pas half negen, maar dan lag ze er tenminste ook een keer op tijd in. Aardrijkskunde en Latijn geloofde ze zo onderhand wel.

Net toen Iris haar schoolspullen had opgeborgen, trilde haar mobiel opnieuw. Maar nu werd de trilling gevolgd door het liedje van Paramore. Een geïrriteerde zucht ontsnapte Iris’ mond toen ze zag dat het Rosemary was. Desondanks wilde ze wel eens horen wat Rosemary te zeggen had en nam ze op.‘Hoi,’ zei ze enkel.‘Iris!’ Klonk Rose’ stem. ‘Auke sms’te me net wat er vanmiddag is gebeurd. Wat moet dat erg zijn geweest.’

Even zweeg Iris. Ze moest moeite doen niet opnieuw te zuchten. Fijn dat Auke dat ook nog had verteld. Alsof ze hierop zat te wachten.‘Is alles oké met je?’ Vroeg Rosemary zacht. ‘Ik weet hoe moeilijk het kan zijn als je… iemand verteld over dat soort gevoelens.’‘Ik heb niemand wat verteld!’ Riep Iris boos in haar telefoon.‘Sorry, zo bedoelde ik het niet. Ik…’‘Sorry Rose, maar ik heb hier geen zin in.’‘Maar we kunnen het hier toch niet bij laten? We moeten dit oplossen, we moeten dit uitpraten.’

‘Dat kan best zijn, maar niet nu.’‘Waarom niet?’‘Ik ben doodmoe. Ik wil vroeg naar bed gaan, omdat ik de halve nacht niet geslapen heb. Ik heb namelijk een proefwerkweek – dat is momenteel iets belangrijker dan jouw zogenaamde gevoelens voor mij – en ik wil mijn diploma graag halen, zodat ik ergens op de universiteit hier ver vandaan kan gaan studeren. Dus als je het niet erg vindt, hang ik nu op. Dag.’ Even keek Iris beduusd naar haar duim die zojuist op de rode knop had gedrukt, alsof ze het zelf amper kon geloven. ‘Zo, rust.’ Maar het bleek dat Iris te vroeg had gejuicht en slaakte een diepe zucht toen haar ringtone opnieuw klonk.

Ze drukte het gesprek keer op keer weg en uiteindelijk zette ze haar mobiel uit. ‘Sorry Rose, maar als jij mij wilt laten voelen, laat ik jou ook voelen,’ mompelde Iris zacht. Vlug kleedde ze zich uit en rolde ze in bed, haar mobiel achterlatend op haar bureau voor ze van gedachten veranderde.

Iris gaapte en schoot haar schoenen aan die bij de piano stonden. Toen ze naar de keuken liep, keek ze in het voorbijgaan even naar de wel heel erg leeg uitziende plek onder de trap. Op dat moment realiseerde ze zich dat Kay gisteren door zijn moeders was opgehaald. Met een minieme glimlach op haar gezicht liet Iris haar hand even over de stereotoren glijden. Het zou wel ongelooflijk saai worden nu Kay weer weg was. Iris hield ervan om kleintjes om zich heen te hebben. Dat was ook de reden waarom ze er zo’n hekel aan waarom zij persé de op één na jongste in dit gezin moest zijn.

Uit de koelkast pakte Iris de broodzak en broodbeleg. Ze propte haar ene boterham al naar binnen terwijl ze de andere nog niet eens had gesmeerd. Ondertussen keek ze vlug even op de klok: tien voor acht. Plots bedacht ze zich dat haar schooltas nog op haar kamer lag en rende de trap op. Ze voelde hoe licht het ding was en slaakte opnieuw een zucht. Waarom had ze hem nou gisteravond niet ingepakt? Ze wilde hem weer van haar schouders laten glijden, maar opeens stond Krijn voor haar neus.

‘Waarom ben jij in godsnaam zo’n teringherrie aan het maken om acht uur ’s ochtends terwijl je nog twee uur in je bed kunt blijven liggen?’Versuft keek Iris haar broertje aan. ‘Wat bedoel je?’ Vroeg ze. Direct nadat ze haar vraag gesteld had, begreep ze zijn verontwaardiging. ‘H-het… de proefwerkweek.’ Iris slaakte een zucht en liet zich op haar bed vallen.Krijn slaakte eveneens een zucht. Hij liep alweer richting Iris’ slaapkamerdeur maar draaide zich om en gooide zich vervolgens naast zijn zus op het bed. ‘Het zit je niet echt mee hè?’

Iris wierp even een blik opzij naar Krijn. Aan zijn gezicht zag ze dat hij het niet als grapje bedoelde. ‘Ach…’‘Ik snap het wel.’‘Echt?’Krijn dacht zwijgend na. ‘Ik denk het.’Iris lachte. ‘Ik denk dat je het wel wilt begrijpen, maar dat niet kunt. Je bent mij niet. Je zult het nooit kunnen begrijpen. Tenzij…’‘Mij hetzelfde overkomt. Ik begrijp je situatie wel, zeg ik toch,’ maakte Krijn Iris’ zin af.Iris keek in stilte naar haar broertjes gezicht.

Ook al ergerden de anderen zich momenteel geel en groen aan hem, Iris begon hem steeds meer te mogen. Ergens had hij ook wel zijn serieuze kanten. Die had Iris tot voorkort alleen nog nooit van hem gezien. Stiekem vroeg ze zich af waarom hij geen magisch bloed in zich had. Dan zouden ze vast anders naar elkaar hebben gekeken. Hoewel Iris beslist geloofde dat Krijn dan alsnog zijn koppige zelf zou zijn geworden, betwijfelde of het dan alsnog zo lang had geduurd voordat ze zo met zijn tweeën overweg konden.

‘Waar denk je aan?’Iris voelde kippenvel opkomen en dacht meteen aan Rosemary die twee dagen terug hetzelfde aan haar had gevraagd. ‘Oh, aan vanavond,’ antwoordde Iris daarentegen.‘Wat is er vanavond?’Iris haalde diep adem. Ze wist wat er nu ging komen. Krijn zou haar de les lezen of met de grootste pech zou hij zijn mond voorbij praten tegenover de rest. Hoewel Iris gisteren alles had verteld wat haar op haar hart lag, had ze het stuk dat Idde vanavond langs zou komen weggelaten. ‘Dan komt Idde hierheen.’

Krijn fronste zijn wenkbrauwen even en Iris merkte dat ze haar adem inhield terwijl ze zijn reactie afwachtte. ‘Dat is toch die gast waar je eergisteren ook bent geweest? Die gast van het zwembad?’ Iris knikte. ‘Waarom komt hij hier? Ik dacht dat je het gehad had met hem?’ Iris schokschouderde en draaide haar hoofd weg van Krijn. Krijn ging in kleermakerszit tegenover zijn zusje zitten. ‘Ik dacht dat hij het wel wist van je gevoelens van Rosemary enzo?’‘Nee, dat weet hij niet. Nog niet.’‘Je gaat het hem vanavond vertellen?’Weer knikte Iris. ‘Daarom zou ik… het tof vinden als je je mond houdt tegenover opa en oma. En tegenover Melvin en Auke enzo.’

Krijn glimlachte. ‘Ach. Dacht je nou zelf dat ik braaf ging doen wat opa en oma willen? Straks is het weekend en ik mag niet weg. Maar aangezien oma vanavond moet werken en opa naar Noah gaat, heb ik Ivy al gevraagd of ze hier wilt komen. Ik ga echt niet braaf doen wat die lui zeggen.’Iris grinnikte. Waarom had ze dit niet zien aankomen? Het was voor haar des te betrouwbaarder. Als hij haar verraadde, kon zij hem ook verraden. Hoewel ze niet geloofde dat hij dat zou doen. ‘Heb je goed. Zolang je maar weet dat Idde en ik hier zijn.’Krijn lachte. ‘In je slaapkamer? Geef je hem dan geen valse hoop?’

‘Niet bepaald. Hij weet toch dat ik bij Rosemary ben geweest nadat ik bij hem wegging? Als hij hoop krijgt omdat we dit op mijn slaapkamer bespreken, is dat zijn probleem. Niet het mijne.’‘Zo is dat.’ Krijn gaapte en kwam overeind. ‘Maar zus, ik ga nog even terug m’n bed in. Trusten.’‘Welterusten,’ lachte Iris.Even twijfelde Iris of ze ook nog even terug naar bed zou gaan, maar besloot haar Latijn en geschiedenis er nog even bij te pakken. Latijn keek ze vluchtig door – dat kende ze nu wel. Maar geschiedenis… Hoewel ze het interessant vond, leek het haast nog meer dan Latijn gezien de bladzijden. Maar Latijn was moeilijker.

Met een zucht overhoorde Iris zichzelf sommige dingetjes. Ze zou blij zijn als ze dit gehad had. Eindelijk weg hier. Eindelijk naar de universiteit. Nooit meer van die saaie vakken die ze niet wilde volgen. Ze was zo lang aan het wegdromen geweest dat ze opschrok toen haar mobiel afging. Iris vroeg zich af waarom ze zo dom was geweest om de wekker wel op tijd te zetten, maar alsnog veel te vroeg op te staan. Even wilde ze kijken of ze nog een sms’je had, maar bedacht zich toen dat ze haar mobiel de vorige avond had uitgezet. Ze kon Rosemary wel blijven negeren, maar op school zou ze haar waarschijnlijk toch tegenkomen. Dus wat had het voor zin om haar mobiel uit te laten? Zodra ze haar mobiel weer aan had gezet, ontving ze gelijk drie berichtjes. Alle drie kwamen ze van Rosemary. De eerste twee las Iris ietwat vluchtig door. Omdat er voornamelijk gewauwel in stond, wilde ze het laatste sms’je wegdrukken om het later te lezen. Maar ze haalde haar vinger weer weg boven het rode knopje toen ze het woord ‘ziek’ zag staan.

Met een frons las ze het laatste sms’je waarin Rosemary zei dat ze niet op school kwam, omdat ze zich niet lekker voelde. Iris voelde een grote opluchting door haar heengaan. Nu liep ze in elk geval geen risico om Rosemary tegen het lijf te lopen op school. Maar vlak daarna bedacht Iris zich dat het enkel uitstel was van executie: als de griep waar Rosemary last van had over een paar dagen over zou zijn, zou ze weer gewoon naar school komen en Iris kon Rosemary niet blijven ontlopen. Even beet ze op de binnenkant van haar wang maar nam toen een besluit. Nu liep ze misschien een paar dagen geen risico om Rosemary tegen te komen, maar dat gaf haar ook de ruimte om haar voor te bereiden voor wanneer dat wel weer het geval zou zijn. Alsof iemand zich dat net op hetzelfde moment bedacht, voelde Iris dat er iemand achter haar was komen staan.

‘Hoi,’ klonk Aukes stem zacht. ‘Ik ehm… Moest je roepen. Nou ja, het moest niet. Maar ik wilde even zeggen dat je wel op moet schieten als je nog moet eten.’‘Heeft Krijn niet gezegd dat ik al heel vroeg ben opgestaan? Ik heb allang gegeten.’‘Nee, dat wist ik niet,’ antwoordde Auke. ‘Nou ja. Ik moet nog wel eten, dus ik ga naar beneden.’Hij had zich alweer omgedraaid en wilde de kamer weer uitlopen, maar Iris kwam overeind en hield hem tegen. ‘Auke?’Auke draaide zich terug om. ‘Wat is er?’

‘Ik ehm… Wat ga je vanmiddag uit school doen?’ Iris kon zich wel voor haar kop slaan zodra ze haar vraag had uitgesproken. Nu leek het net alsof ze hem mee uit wilde vragen!‘Ik ga denk ik even naar Rosemary. Ze is ziek en komt vandaag ook niet naar school. Ik weet niet of je mee wilt? Maar ik ga in elk geval uit school… - Oh, je kunt niet mee. Sorry, ik was je huisarrest even vergeten.’‘Dat geeft niet.’ Iris slaakte een zucht. ‘Maar daar wilde ik het eigenlijk over hebben. Over Rosemary. Ik bedoel… Ik wilde je niet mee uit vragen ofzo.’ Iris beet op de binnenkant van haar wang en drukte haar tenen harder tegen de zolen van haar schoenen dan ze ooit had gedaan.

Tot haar verbazing lachte Auke. ‘Dat dacht ik ook niet. Maar waarom wil je het over Rosemary hebben?’Iris kreunde inwendig in stilte. Waarom moest dit ook alweer? Maar ze gaf zichzelf een duwtje in haar rug en sprak zichzelf wat moed in. Het moest omdat het gewoon móést. ‘Ik wil het je uitleggen over Rosemary en mij,’ antwoordde ze uiteindelijk. ‘Voor zover ik dat kan…’Iris zag dat Auke ongemakkelijk naar de vloer keek. ‘Dat hoeft niet. Je weet toch dat Rosemary het al heeft verteld?’‘Dat weet ik. Maar ik vind dat je mijn versie van het verhaal ook moet horen.’

Auke richtte zijn blik langzaam op en keek Iris een poosje met gefronst voorhoofd aan. ‘Oké,’ zei hij uiteindelijk tot Iris’ verbazing. ‘Vanavond?’Iris beet op de binnenkant van haar andere wang. Ze moest nu meteen een beslissing maken: liegen of niet? ‘Dat kan niet,’ antwoordde ze uiteindelijk. ‘Idde komt vanavond hier.’Even keek Auke Iris aan maar liep toen de kamer uit. ‘Je moet het zelf weten.’Iris rende hem achterna. ‘Auke, wacht nou even!’Halverwege de overloop draaide Auke zich om. Iris zag de ergernis in zijn blik. Desondanks wachtte hij.

‘Het is echt niet wat je denkt. Ik… Ik wil het hem uitleggen. Dat ben ik hem verschuldigd. Net zoals ik dat jou verschuldigd ben.’Er veranderde iets in Aukes ogen. ‘Ik heb er ook niks op tegen. Ik… denk dat het wel goed is wat je doet. Je moet er toch achter komen wat je uiteindelijk wilt.’Iris fronste en ontspande enigszins na zijn antwoord. ‘Waarom doe je zo meelevend? Je doet nog slimmer alsof ik dit heb verdiend. Maar dat is niet zo.’‘Ik heb geen zin om er heisa om te gaan maken. Daar maak ik het alleen maar moeilijker door. Niet alleen voor mezelf maar ook voor jou, Rosemary, iedereen eigenlijk.’Iris zuchtte. Ze wist dit dezelfde verklaring was als ze had verwacht omdat het typisch Aukes nuchtere manier van denken was, maar zelfs nu ze een bevestiging had gekregen, vond ze het niet eerlijk. Ze was blij dat hij er niet boos om was, maar toch gaf het haar geen goed gevoel. Iris besloot te zwijgen over haar gedachten en slaakte een zucht. ‘Oké, ik geloof dat je toch maar naar beneden ga. Ook al heb ik al gegeten.’

Tezamen liepen ze de trap af naar beneden. Daar was iedereen al bezig met zijn of haar ontbijt. Iris zag dat er echter één persoon ontbrak. ‘Waar is Krijn?’ Vroeg ze.‘Weet ik veel,’ mompelde Melvin met volle mond. Hij zat onderuitgezakt voor de tv, deed geen moeite om voor haar te kijken en het zag er ook niet naar uit dat hij dat zou gaan doen.‘Ik geloof dat hij nog boven is,’ beantwoordde Joey als tweede Iris’ vraag.‘Nog steeds?’

Iris negeerde de opmerkingen van haar oom en opa die over en weer vlogen en liep met twee treden tegelijk de trap op. Voor Krijns slaapkamerdeur hield ze halt. ‘Krijn?’ Iris hoorde gestommel en klopte op de deur. ‘Mag ik binnen komen?’Er klonk een klik en Iris stapte verontwaardigd de kamer van haar broertje binnen. ‘Waarom had je die deur op slot?’ Krijn schoof zijn raam dicht en duwde de deuren van zijn kledingkast dicht. Iris slaakte een zucht. ‘Als je zo graag wilt roken, zou ik het niet doen op het moment van de dag waarop iedereen nog thuis is.’Krijn grinnikte. ‘Boeien.’‘Als het zo boeiend is, waarom zat die deur dan op slot?’‘Wat kom je eigenlijk doen?’ Negeerde Krijn Iris’ opmerking.

‘Ik kwam vragen hoe je dat wilde doen met je voetbaltraining vanmiddag.’‘Hoezo?’‘Nou. Ik weet niet hoe opa en oma het met jou hebben afgesproken, maar als ze echt zo achterdochtig zijn als ik jou gisteravond boos hoorde roepen…’‘Nee, ik mag nog gewoon naar voetbaltraining als dat is waar je op doelt.’Iris’ lippen krulden voorzichtig omhoog. ‘Mooi. Zou jij wat voor me kunnen halen in de winkel?’Krijn grijnsde nu ook. ‘Wilde je een noodrantsoen aanleggen?’‘Oh, alsjeblieft zeg. Gewoon één pakje.’‘Hmm,’ deed Krijn. ‘Wat jij wilt.’

Zodra Iris thuis was van school gooide ze haar fiets tegen de muur bij de voordeur. Het hagelde zo ongelooflijk hard dat het net sneeuw leek dat op de grond en net als bij iedere andere Sim verried haar huid dat de harde, bevroren regendruppels op haar huid niet gewenst waren. Maar op de één of andere manier kon Iris genieten van de manier waarop de neerslag één werd met alles op de aarde.

Toen ze binnen was, gooide ze haar tas af en nadat ze zich ook van haar jas had ontdaan, liep ze eerst naar de keuken om een mok warme chocolademelk te maken. Wachtend tot het water gekookt was, keek Iris door het keukenraam naar buiten. Het had gisteren en ook vandaag al verscheidene keren gesneeuwd, maar nog niet één keer was de natuur erin geslaagd om te blijven liggen. Als Iris eerlijk was, hield ze best van sneeuw. Ze herinnerde zich de dag waarop sneeuw een nieuwe wereld voor haar had geopend. Het was bijna letterlijk geweest. Hoewel ze toen nog te jong was geweest en ook nog niet op de hoogte was van de tweede wereld die er bestond, wist ze altijd al dat ze anders was geweest. Het probleem was alleen dat ze er helemaal alleen leefde toentertijd.

Een aantal jaren later, toen ze uiteindelijk gestopt was met haar familie proberen te overtuigen de wereld anders in te zien – dezelfde manier zoals zij hem zag – maakte ze pas echt kennis met het andere deel van haarzelf. Even grinnikte ze bij de herinnering aan het aantal keren dat ze haar grootouders, ooms en tante met een mond vol tanden had laten staan. Iris pakte de inmiddels volle mok van het aanrecht en liep naar het grote raam waar de piano voor stond. Even keek ze neer op het krukje van de witte vleugel en ging toen zitten.

Na één nipje te hebben genomen van haar chocolademelk bleek dat deze toch nog wel erg heet was. Ze zette hem op de grond voor het koude raam. Een deel van de ruit besloeg vrijwel meteen door de warmte uit de mok die zijn weg omhoog probeerde te vechten door de kou van het raam. Iris wendde haar blik af van het schouwspel en keek naar de piano. Hoewel er in geen jaren op was gespeeld, kon Iris zich nog goed herinneren dat haar beide ouders er vaak op speelden toen het ding nog op de zolder van hun oude huis had gestaan. Iris vroeg zich af waarom het ding nou uiteindelijk in dit huis terecht was gekomen en niet in het huis van haar ouders. Zij waren degenen geweest die erop hadden gespeeld.

Konden haar grootouders überhaupt wel piano spelen? Iris’ vingers drukten lukraak wat toetsen in en ze kreeg kippenvel bij de volgende vraag die in haar opborrelde. Zou zíj piano kunnen spelen? Iris ging recht zitten en sloeg het boekje open dat op de standaard lag. Ze had wel eens noten leren lezen op de basisschool. Ooit… Iris zette haar vingers op de toetsen nadat ze het boekje door had gebladerd en iets had gevonden wat haar niet al te lastig leek om te spelen. Ze speelde de eerste regel twijfelachtig en stopte toen abrupt omdat ze merkte dat het foutloos ging. Vol verbazing speelde ze verder en ze maakte amper fouten. Het gevoel van onzekerheid verdween stukje bij beetje en ze ging helemaal op in het pianospel. Toen ze het stuk uit had, bleef ze een paar minuten roerloos zitten – nog steeds verbaasd over hoe moeiteloos het was gegaan. Daarna speelde ze het twee keer opnieuw. Tot opeens de voordeur open zwaaide en Joey Iris verbaasd aankeek.

‘Hé, Iris,’ zei hij verbaasd. ‘Dan heb ik het toch goed gehoord.’Iris glimlachte ongemakkelijk. ‘Och, ik zat op het krukje en dacht… waarom ook niet.’Joey glimlachte en verdween even om zijn jas op te hangen. ‘Het is lang geleden dat er ooit iets uit dat ding heeft geklonken. Wat speelde je?’ Nieuwsgierig keek hij over de schouder van zijn kleindochter naar het boekje. Met samengeknepen ogen keek hij naar de titel. ‘Oh, je moeder was gek op dat stuk.’Iris glimlachte wrang. ‘Mama speelde best veel piano, hè?’Joey knikte. ‘Dat deed ze zeker. Ze heeft heel wat uurtjes op de zolder doorgebracht. Dat was een plek waar ze zich terug trok als ze dat wilde van alle drukte.’ Joey aaide even over de witte vleugel en meed de vragende blik van zijn kleindochter – alsof hij zich nu pas besefte wat hij had gezegd.‘Mam hield ook niet van drukte,’ raadde Iris. Hoewel het eveneens een vraag had kunnen zijn, klonk het meer alsof ze een conclusie had getrokken uit Joey’s woorden.

Joey knikte bedachtzaam. ‘Tsja. Het was dan ook niet rustig bij ons in huis met vijf kinderen.’‘Niet zo’n heel groot verschil met hier. Hier zijn we met zijn vieren.’Joey schraapte zijn keel. ‘Tsja,’ zei hij opnieuw en slaakte een zucht. Een paar minuten keek Iris naar de afwezige blik van haar opa.‘Lijk ik erg op haar?’ Onderbrak Iris zijn gepeins op een zeker moment. ‘Ik bedoel… Nou ja. Of ik op haar lijk qua persoonlijkheid.’Joey sloeg met een glimlach zijn armen om Iris heen en drukte een kus op haar hoofd. ‘Je lijkt erg op haar. Ze was niet erg druk maar op haar tijd ook niet erg stil. Ze kon wel op de praatstoel zitten als ze dat wilde, maar niet altijd. Meestal hield ze zich afzijdig. Maar dat wil niet zeggen dat ze zich nergens van bewust was. In tegendeel…’‘In tegendeel wat?’‘Ze is best een pienter kind. Ik geloof dat ze best nog een hele poos langer door had kunnen studeren. Het is jammer dat het allemaal zo gelopen is.’ Joey liet zijn kleindochter los en liep naar de keuken. Daar zette hij vervolgens koffie.

Iris overwoog even of ze door zou vragen. Stiekem wilde ze weten wat hij precies bedoelde, maar besloot te zwijgen. ‘Hmm,’ deed ze daarom maar. Plotseling had Iris een gevoel dat niet te ontkennen viel. Het liefst zou ze nu zeggen dat het anders zat met haar moeder dan hij dacht – dan hem verteld was. Maar het kon nu eenmaal niet. Met een diepe zucht leunde ze tegen het aanrecht aan.Joey wierp even een blik opzij en zag haar gezichtsuitdrukking. ‘Ach, meisje toch…’ Hij sloeg zijn armen opnieuw om Iris heen. ‘Ook al is het niet altijd even makkelijk gegaan: je moet wel weten dat we zielsveel van jou en Krijn houden. We waren blij toen we hoorden dat Lynn zwanger was. Maar het heeft gewoon allemaal een beetje lastig uitgepakt.’Iris liet haar opa zijn zachte, lieve woorden fluisteren. Ze sloeg haar armen extra hard om hem heen. Waar ze vandaan kwamen wist Iris niet maar plotseling voelde Iris tranen opkomen. Of haar opa het merkte, wist ze niet. Maar ze vond het in elk geval fijn dat hij op een zeker moment zijn mond hield. Het enige wat ze deden, was staan. Iris slaakt een trillerige zucht en probeerde niet te hard te laten merken dat ze huilde. Op de één of andere manier was er iets binnenin haar dat zei dat het eindelijk zover was. ‘Zie je wel dat het oplucht,’ zei een stemmetje in haar hoofd.

Daarop volgend besefte ze zich dat het nooit volledig op kon luchten. Ook al had ze het lef te tonen dat het niet geweldig met haar ging. Nooit zou ze alles kunnen vertellen, nooit zou ze alles kunnen delen. Dat gevoel maakte haar misselijk en ze voelde hoe de kamer om haar heen draaide. Ze wurmde zich los uit de omhelzing en probeerde zichzelf tot orde te roepen. Stelde ze zich aan?‘Iris, wat is er?’ Joey keek verrast naar zijn kleindochter. Maar Iris wist dat het niet kwam door de traan die op de grond druppelde. Het kwam door het moment waarop het gebeurde: toen ze zich vastgreep aan het aanrecht omdat ze dreigde om te vallen. Hijgend staarde Iris niets ziend naar het aanrechtblad. Zodra de sterretjes voor haar ogen waren verminderd, zag Iris dat haar vingers wit waren gekleurd door de kracht waarmee ze hen tegen het aanrecht had gedrukt.

‘I-ik… Ik geloof dat ik even moet gaan liggen.’Joey knikte langzaam en ondersteunde Iris toen ze richting de bank schuifelde. ‘Hoe kwam dat nu ineens?’‘Ik weet het niet. Ik… voel me niet zo geweldig, geloof ik,’ fluisterde Iris.‘Blijf maar even hier liggen. Moet ik even een aspirine pakken?’Iris knikte. ‘Doe maar als je wilt,’ antwoordde ze uiteindelijk en keek met half dicht vallende ogen hoe haar opa naar de keuken verdween. Dat hij terug kwam, maakte ze niet meer mee.

‘Iris?’Iris knipperde een paar keer met haar ogen en keek vervolgens verdwaasd in haar opa’s ogen. ‘Iris, kun je me horen?’Verbaasd kwam Iris overeind en keek ze naar het glas water dat haar opa in zijn hand hield. Toen herinnerde ze zich het weer: ze had op het punt gestaan om flauw te vallen en daarom was ze op de bank gaan liggen.‘Gelukkig, je bent weer bij.’ Joey slaakte een zucht van opluchting. ‘Hoe voel je je nu?’Iris keek zwijgend naar de vloer en dacht even na over het goede woord. ‘Slaperig,’ antwoordde ze uiteindelijk loom.‘Ik geloof dat je beter alsnog even wat in kunt innemen. Denk je dat je rechtop kunt gaan zitten?’

Moeizaam kwam Iris overeind. ‘Hoe lang ben ik buiten westen geweest?’‘Niet erg lang. Ik gok nog geen minuut.’Nu slaakte ook Iris een zucht. ‘Het was zo raar allemaal.’‘Heb je vandaag wat bijzonders gedaan?’Iris schudde zonder nadenken haar hoofd. ‘Ik ben alleen maar naar school geweest en toen ik thuis kwam, heb ik warme chocolademelk gemaakt en piano gespeeld. Totdat jij thuis kwam.’Joey keek Iris streng aan. ‘Weet je het zeker?’Iris fronste haar wenkbrauwen bij het zien van zijn strenge blik. ‘Als ik iets speciaals had gedaan, had ik het toch wel gezegd?’‘Ben je hevig ongesteld? Heb je wel genoeg gegeten?’Iris sloeg haar ogen meteen neer. ‘Opa, alsjeblieft. Ik voel me in orde. Alleen nogal moe.’

Joey reek het glas water en een aspirine aan. ‘Ik ben alleen maar bezorgd, lieverd. Je hebt al jaren geen last meer gehad van dit soort aanvallen. En nu val je zomaar ineens flauw. Daar moet toch een reden voor zijn?’Iris besloot maar te zwijgen en dronk in twee slokken het glas leeg. Alles wat ze nu zei zou haar opa alleen nog maar ongeruster maken. Gelukkig hoefde ze geen manier meer te bedenken om op een ander onderwerp over te stappen, omdat de voordeur openging en Krijn luid vloekend binnenstapte.

‘Echt waar, wat een weer!’ Opnieuw volgde er een reeks vloeken. ‘Ik ben vijf keer onderuit gegaan in die pokkensneeuw!’ Krijn bleef maar tieren totdat hij zijn zusje op de bank zag zitten en zijn opa er met een bezorgd gezicht voor zag zitten. Met twee stappen stond hij bij de bank. ‘Wat is er gebeurd?’‘Iris is flauwgevallen,’ antwoordde Joey voordat Krijn dat kon.‘Wanneer? Net?’ Ongelovig keek Krijn zijn zusje aan. ‘Een minuut of drie geleden. Ze was nog geen minuut buiten westen, maar toch.’‘Hoe komt het?’‘Dat weten we niet.’Krijn keek Iris even doordringend aan – een blik die alleen Iris zag – waarop Iris haar hoofd schudde.‘En nu? Vroeg Krijn.

‘Ik heb net een aspirine ingenomen. Ik denk dat ik maar even op bed ga liggen.’Tegelijk met Iris kwam Joey overeind. ‘Ik loop wel even mee naar boven.’‘Nee, dat hoeft niet. Ik kan mezelf wel redden.’‘Denk je dat ik jou alleen de trap op laat lopen? Dan heb je het mis.’ Iris slaakte een zucht en liep zonder wankelen naar de trap. Boven liet ze zich instoppen door haar opa. ‘Slaap maar even. Misschien heb je wel gewoon te weinig geslapen.’Iris knikte. ‘Als ik naar mijn lichaam luister, zou ik zo geloven dat het waar is.’Joey glimlachte wrang en drukte een kus op Iris’ voorhoofd. ‘Ik kom je straks wel wakker maken als we gaan eten. Maar we eten niet al te laat. Dan weet je dat.’‘Omdat jullie naar Noah gaan. Weet ik toch,’ mompelde Iris.Joey kwam overeind en keek nog even op zijn kleindochter neer. Nog geen minuut nadat hij uit Iris’ slaapkamer was verdwenen, ging de deur opnieuw open.

‘Iris?’ Klonk een fluisterstem, zo te horen die van Krijn. ‘Alles oké?’ Zacht drukte hij de deur achter zich dicht en schuifelde hij naar het bed. ‘Ben je echt flauwgevallen?’Iris steunde op haar ellebogen en gaf haar broer – die bij haar bed was neergeknield – een stomp tegen zijn schouder. ‘Als je een tweelingrelatie wilt opbouwen, zul je toch echt wat harder je best moeten doen om te weten wanneer je me moet geloven en niet.’Krijn grinnikte. ‘Oké, sorry. Wist ik veel. Maar goed. Ik heb twee pakjes sigaretten voor je meegebracht.’‘Ik heb om maar één pakje gevraagd.’Krijn negeerde Iris’ beklaag en liep naar haar kast. ‘Zal ik het bij de rest leggen?’‘Hé, blijf eens uit mijn kast!’‘Bij de bh’s toch?’Nu ging hij te ver. Iris trapte met een grom haar dekbed af en liep naar haar broertje toe. ‘Zo kan ‘ie wel weer!’Krijn sloot de kastdeuren weer. ‘Rustig maar. Ik heb je bh’s toch al gezien als dat zo’n big deal is. Ik ben je broer, niet je oom ofzo. Verwacht er maar niet al te veel van.’

Iris wierp Krijn een vernietigende blik toe en slofte weer naar haar bed.‘Oké, dat bedoelde ik niet zo,’ zei Krijn. ‘Maar je kunt ook wel wat aardiger doen.’‘Hmm,’ bromde Iris en draaide nukkig met haar gezicht naar de muur.Krijn woelde even door Iris’ haar en liep naar haar slaapkamerdeur. ‘Ik ga even douchen, maar ik maak je straks voor het eten wel wakker. En daarna… dan hebben we het rijk voor ons alleen.’ Met een grijns sloot hij de deur achter zich en Iris kromp kreunend ineen. Ze had er helemaal niet meer aan gedacht dat Idde vanavond zou komen.

Tijdens het eten prikte Iris afwezig in haar eten. Inmiddels was iedereen al op de hoogte van het feit dat ze was flauwgevallen en natuurlijk was het weer Cathelijn die de overbezorgde moeder speelde. Iris vond het allemaal wel welletjes en antwoordde dan ook maar ‘ja’ toen haar oma vroeg of het eten niet smaakte. Ze wilde haar niet onnodig ongerust maken en haar niet nog eens met vijf gesprekken moeten proberen te overtuigen dat er niks anders aan de hand was. Ze was blij toen iedereen klaar met eten en ze van tafel mocht. Ze vluchtte direct terug naar haar kamer waar ze nog even haar vakken voor volgende week doornam. Hoewel ze ook nog heel het weekend had om te leren, wilde ze niet achter raken en besloot ze haar tijd nuttig te gebruiken tot iedereen weg was en Idde zou komen.

Zo gauw Iris de voordeur een paar keer dicht had horen slaan en ze de auto’s van haar opa en oma weg had horen rijden, ruimde ze haar schoolspullen weer op en ging ze naar beneden. Krijn was nergens te bekennen en Iris liep door naar de badkamer. Ze schrok toen ze haar broer daar voor de spiegel zag staan.‘Hoezo slecht geweten, hè?’ Krijn grinnikte en smeerde nog wat gel in zijn haar.‘Ben je zo klaar? Ik wilde nog even douchen.’Een moment keek Krijn zijn zus aan. ‘Toch nog even douchen voor Idde komt?’‘Natuurlijk. Ik heb de hele dag in mijn bed gelegen.’‘Hij is je vriendje niet.’‘Dat zegt niks. Ik zou ook gedoucht hebben als jij het was geweest die langskwam.’Krijn lachte. ‘Aww, dat vind ik dan weer lief van je.’Iris lachte ook en ontweek Krijn toen hij haar een knuffel wilde geven. ‘Ben je klaar?’‘Ik ben klaar.’

Na de warmte van de douche voelde Iris zich zichtbaar beter. Hoewel er opnieuw een soort van hoofdpijn op kwam zetten, wist Iris dat vrij goed te negeren. Nog geen kwartier nadat ze klaar was met douchen ging de deurbel. Omdat Krijn op zijn kamer was, opende Iris de voordeur. Ivy glimlachte haar flauwtjes toe toen Iris haar binnenliet. Met zijn tweeën liepen ze de trap op. Krijn stond al op de overloop en Iris seinde vlug met haar ogen naar Ivy – zo te merken was zij niet de enige die wat uit te leggen had. Krijn reageerde vrij rustig en begroette Ivy op dezelfde manier als altijd.

Iris kromp ineen bij het aanbeeld van haar broertje die zijn vriendin zoende en haastte zich naar beneden. Alsof Idde het aan kon voelen van buitenaf, klonk voor de tweede keer die avond de deurbel en opnieuw opende Iris de voordeur. Even keek Idde haar afwachtend aan en Iris merkte dat zij hetzelfde deed toen Idde zijn armen, die hij eerst nog beschermend om zijn borst had geslagen, liet hangen. Iris deed de voordeur verder open en Idde liep naar binnen. Hij keek om zich heen en nam de kamer in zich op.‘Mooi hier,’ was het eerste wat hij zei. Zijn woorden klonken zacht en kwetsbaar, waardoor Iris zich nog schuldiger voelde.‘Wil je wat drinken?’Idde schudde zijn hoofd – net als zij een paar dagen eerder had gedaan. ‘Dus...’

Iris hield afwachtend haar adem in.‘Hier woon jij met je ouders en… je drie broers?’Iris schudde haar hoofd. ‘Met mijn grootouders, tweelingbroertje en twee ooms.’Idde trok een raar gezicht en keek Iris vragend aan. ‘Je woont niet bij je ouders?’Iris schudde haar hoofd. ‘Die wonen ergens anders. Het is een lang verhaal.’ Iris keek net als Idde even naar de eetkamertafel.‘Maar ik heb wel even de tijd.’Iris, die al die tijd Iddes blik had geprobeerd te mijden, keek met een ruk op. ‘Maar dat is niet de reden waarom je hier bent.’‘Misschien heeft het er wat mee te maken? Je hoeft het niet te vertellen als jij dat niet wilt.’Iris wist dat hij bedoelde dat ze niet hoefde te vertellen over haar familie als ze dat niet wilde en glimlachte voorzichtig. ‘Het heeft wel deels te maken met mijn… gezinssituatie,’ zei ze langzaam.Idde zuchtte en bleef haar aankijken, afwachtend. ‘Wat is het probleem?’ Zijn stem klonk rustig en geduldig.

Iris sloeg haar ogen neer en beet op de binnenkant van haar wang. Opeens wenste ze vurig dat Idde hier was zodat Iris hem over haar rare familie kon vertellen. Maar ze wist dat het niet zo was en wist ook dat ze niet eeuwig om alles heen kon blijven draaien. Ze slikte in een poging de brok in haar keel weg te krijgen. Het was tevergeefs. ‘Ik ehm...’ Iris wilde bijna vragen ‘zullen we naar mijn kamer gaan?’ maar opeens vond ze het net zo belachelijk klinken als Krijn het had gevonden.

In plaats daarvan plofte ze neer op de bank. ‘Je mag wel komen zitten als je wilt.’Idde knikte en ging op de bank tegenover haar zitten. Iris merkte dat hij uit alle macht probeerde rustig te blijven, maar zijn handen verraadden dat hij dat niet was. ‘Waarom heb je gelogen over die nacht nadat je bij mij thuis vertrok? Waarom ben je naar die Rosemary gegaan?’‘Ik… Het ligt heus niet aan jou maar ik wilde niet bij jou wilde blijven slapen.’‘Als het niet aan mij ligt, waar ligt het dan wel aan?’‘Mezelf.’Idde fronste even nadat Iris dat antwoord had gegeven. ‘Wat is… Hoezo?’

Iris dwong zichzelf om Idde aan te kijken. ‘Ik weet… dat het raar klinkt, maar ik wist zeker dat ik je leuk vond. Heel erg leuk.’ Iris zag Iddes blik en had meteen spijt van haar woordkeuze. Haar ogen schoten naar de grond.‘Je spreekt in verleden tijd,’ merkte Idde op. ‘Wat heb ik verkeerd gedaan?’‘Zoals ik al zei: het ligt niet aan jou. Het ligt aan mezelf. Ik kon het niet. Nadat we… nadat je vader thuis was gekomen, wist ik niet meer helemaal zeker wat ik voor je voelde. Want ik…’Idde slaakte een zucht en Iris voelde zich met de seconde meer opgelaten worden. ‘Het is die Rosemary, hè?’Iris slaakte eveneens een zucht. ‘Ja.’ Gespannen wachtte Iris af op wat er komen ging. Tot haar verbazing kwam er niks. Voorzichtig richtte ze haar hoofd op en zag de gepijnigde blik in Iddes ogen. Ze zag hoe zijn lippen woorden probeerden te vormen, maar hoorde niets.‘Is het wat ik denk dat het is?’ Wist hij uiteindelijk uit te brengen.‘Ik weet niet wat jij denkt,’ zei Iris zacht.‘Ben je…’Iris kromp ineen. Ze wilde het niet horen.

‘Hoe lang weet je dat al?’Iris haalde haar schouders op. Ze was opgelucht dat hij het woord niet had uitgesproken. ‘Niet erg lang. Ik ben pas gaan twijfelen nadat wij… Bij jou thuis zijn geweest.’Idde knikte en wendde even zijn blik af. ‘Maar Rosemary kende je toch al veel langer? Ik bedoel… Ik snap er nu wel wat meer van maar toch ook weer minder. Maar… Ik dacht dat ze de vriendin van je broer… of oom was.’ Opnieuw voelde Iris een nieuwe vlaag van opwinding door haar heen gieren. ‘Dat is ook zo,’ antwoordde ze met een klein stemmetje.‘Jezus,’ mompelde Idde net hard genoeg dat Iris het kon verstaan. ‘En haar vriend weet het zeker ook niet?’Iris kromp ineen bij het horen van de woede in zijn stem en wilde het liefst door de grond zakken. ‘Alsjeblieft, het zit echt niet zoals je denkt dat het is…’

‘Nee, dat is het inderdaad niet. Om precies te zijn: jij bent anders dan ik dacht dat je was. Ik dacht dat wij wat hadden. Ik dacht dat jij… anders was. Maar kennelijk is het allemaal alleen maar een spelletje voor je.’ Idde kwam overeind. Iris stond nu ook op. ‘Idde, alsjeblieft…’‘Nee, ik wil het niet te horen!’Iris keek Idde met een gekwetste blik aan. ‘Luister alsjeblieft. Ik begrijp dat je het niet wilt horen, maar het zit echt anders dan jij denkt dat het zit. Maar je kunt op zijn minst luisteren. Ik wil het graag uitleggen. Je hebt het recht om het hele verhaal te horen.’Idde fronste. ‘Ik wil niet horen hoeveel anderen je nog meer hebt. En hoeveel je er al hebt versleten.’

Iris voelde plotselinge woede opwellen. ‘Er ís niemand anders. Ik heb niet eens iets met Rosemary. Dat wilt ze niet. Dat wil ik ook niet. Tenminste… nog niet. Ik weet het niet. Want ik weet ook niet wat ik voor haar voel. Of ik überhaupt wat voel.’ Iris keek Idde afwachtend aan en zag iets in zijn blik veranderen. ‘Ik heb altijd alleen maar omgekeken naar jongens. Totdat ik Rosemary leerde kennen,’ ging Iris verder. ‘Het is niet zo dat er meteen… een bepaalde klik was ofzo. Wat betreft mij niet maar voor Rosemary was dat anders. Hoewel zij net een paar dagen wat met Auke had, vond ze me vanaf het begin af aan leuk. Dat liet ze ook meteen de eerste avond dat ik ook maar een seconde met haar alleen was blijken. Ze vroeg of ik meeging. Ze zouden uitgaan, maar ik wilde niet. Ze… deed niks bijzonders. Maar ze vroeg het op een vleiende manier. Ik… weet het niet.’ Iris hield haar adem in en keek Idde afwachtend aan. ‘Ik had toen nog wat met Sander. De dag nadat het uitging met Sander en ik in het park was gaan zitten om alleen te zijn, zag Rosemary me zitten en kwam ze naar me toe. Hoewel ik in het begin hoopte dat ze weg zou gaan – wat ze niet deed – leek ze best mee te vallen. Ik stortte heel mijn hart bij haar uit over hoe Sander het de avond ervoor had uitgemaakt en op de één of andere manier… Ze was zo begripvol.’ Iris twijfelde of ze moest vertellen over hoe moedeloos en waardeloos ze zich had gevoeld. Ze had weinig keus.

Iris wilde de hele waarheid vertellen. Niet de halve. ‘Ik vertelde dat niks me nog kon schelen. Zelfs niet als ik voor een trein zou lopen. In al mijn… onverschilligheid flapte ik eruit dat het me waarschijnlijk ook niks zou doen als ze me hier terplekke zou zoenen. Want ik wist dat ze me leuk vond. Tot mijn verbazing ging Rosemary erop in.’‘En dus hebben jullie gezoend?’‘Ja, ik heb haar me laten zoenen. En opnieuw verbaasde ik me over wat daarna gebeurde. Eerst voelde ik niet zo heel erg veel. Maar op een gegeven moment… Ik weet niet. Het kwam door die zoen. Ik was nieuwsgierig. En hoewel dat het eigenlijk was voor die dag, was dat niet de eerste en de laatste keer.’Ze gingen weer zitten. ‘Eén vraag. Hoe lang is het nu uit met die Sander?’ Vroeg Idde.Iris dacht even na. ‘Al best een poos.’‘Dus als ik het goed begrijp… Was je al met die Rosemary aan de gang voordat wij…?’Iris knikte.‘Dat is nou wat ik niet snap. Waarom doe je zoiets als wij wat hebben? Of als jij wat met haar hebt? Bovendien… Had zij toch ook wat met die Auke? Dat zeg je net zelf.’

Iris knikte. ‘Auke en Rosemary hebben nogal… een open relatie. Rosemary heeft het de dag nadat het gebeurde meteen verteld. Auke reageerde niet heel erg geschokt ofzo. Kennelijk had ze hem al verteld dat ze me leuk vond voordat het gebeurde. Ik weet het niet meer.’‘Maar er is meer gebeurd. Wat?’Iris sloeg haar ogen neer. ‘De avond nadat ik bij jou wegging omdat ik het niet meer wist, alleen wilde zijn en dus ook niet naar huis te gaan, bedacht ik Rosemary te sms’en over school. Over de proefwerkweek. In eerste instantie sms’ten we een paar keer over en weer. Totdat zij me belde voor het proefwerkweekrooster. Zij was de hare kwijt en vroeg of ik die van mij nog ergens had liggen. Maar ik kon hem natuurlijk niet pakken, want ik was niet thuis. Toen ik vertelde dat ik niet thuis was maar bij iemand van school, vroeg ze of het briefje daar nog lag. Ik wist wel dat meer leugens niet zouden werken. Daarom vertelde ik de waarheid. Niet meteen alles. Want… Ze kenden alleen het verhaal in het zwembad van Greke. Maar ik heb haar slechts in kleine details verteld wat daar tussen ons is gebeurd. Hoe dan ook…’ Iris slaakte een zucht. ‘Rosemary merkte dat er wat was en kwam naar me toe op haar scooter. Bij haar thuis heb ik alles verteld. Over dat ik niet meer wist wat ik voor je voelde en dat ik geen zin had om naar huis te gaan. Want mijn grootouders zijn nogal… bezorgd om me sinds het uit is met Sander.’

Idde keek Iris vragend aan maar Iris deed net alsof ze het niet opmerkte en vertelde verder. ‘Aangezien mijn oma toch al dacht dat ik zou blijven slapen bij ‘de vriendin’ waar ik naartoe was gegaan om te helpen koken, stond Rosemary erop dat ik bij haar zou blijven slapen. Want ze wilde niet dat ik ’s nachts in mijn eentje over straat zou gaan zwerven.’Iddes blik werd weer hard en mat. ‘De rest wil ik niet weten.’‘Maar ik wil het wel vertellen,’ zei Iris. Even wachtte ze zijn reactie af. Toen die niet kwam, besloot ze om gauw verder te vertellen. ‘Rose zei dat ze het licht uit ging doen en dat ik vast naar haar kamer kon gaan, omdat ik al wel eens eerder bij haar thuis was geweest en wist waar deze was. Toch wachtte ik bij de trap. Toen Rose klaar was en ze naar boven wilde gaan, schrok ze omdat ik er nog stond. Bij de trap bedoel ik. Op het moment waarop ik sorry had willen zeggen, sloeg Rosemary haar armen om me heen en zei ze iets in de trant van dat het niet uitmaakte en dat het wel goed kwam. We stonden daar in het donker en toen… Impulsief maar toch weloverwogen, zoende ik haar. En ze zoende terug.’

‘Ik hoef het niet te horen,’ zei Idde opnieuw.‘Verder is er niks gebeurd. We hebben wel in één bed geslapen. Maar niet… Er is verder niets gebeurd. Eerlijk niet.’ Iris keek Idde aan en hoopte dat hij haar geloofde.‘Hoe weet ik nou dat het waar is wat je verteld?’‘Je kunt me vertrouwen.’‘Dat is gebleken,’ bitste Idde mat.Iris slaakte een zucht. ‘Het spijt me. Ik had nooit…’‘Nee, dat had je inderdaad niet. Luister. Ik vind het echt geen punt dat je… misschien op meisjes valt ofzo. Maar waarom deed je dit nou met Rosemary terwijl wij iets… Tenminste, ik dacht dat het wat was. Ik dacht dat ik je kon vertrouwen, dat wat wij hadden speciaal was. Ik wist dat ik verliefd op je was. Ik dacht dat jij dat ook op mij was.‘Dat dacht ik ook,’ zei Iris zacht. ‘Maar ik weet het niet meer zeker. Al wil ik het nog zo graag zeker weten: ik kan het niet. Niet zomaar ineens. Dat is niets dan de waarheid…’

‘Ik wil je dolgraag geloven, maar hoe kan ik dat nou zomaar doen nadat je me dit alles hebt verteld?’Iris sloeg haar waterige ogen op en keek Idde aan. ‘Ik… Hoe kan je me nou niet geloven terwijl ik net heel mijn hart bij je heb uitgestort?’‘Omdat ik niet weet hoe goed je liegen kunt.’ Iris liet haar hoofd hangen. Ze wilde hard roepen dat het niet zo was, maar wie was zij om te zeggen dat het onredelijk was wat hij zei?‘Je zult je best moeten doen om mijn vertrouwen terug te winnen. Als je… als je überhaupt nog verder wilt.’ Met laatste zin probeerde hij er argeloos over te komen, maar ze merkten allebei dat het er anders uit kwam dan Idde had gewild.‘Ik… Hoe kan ik je overtuigen dat ik niet lieg? Hoe kan ik je overtuigen dat alles wat ik vertelde waar is?’‘Dat kun je niet zomaar. Want ik kan dit alles niet zomaar vergeten…’ Idde ging naast Iris op de bank zitten en pakte haar handen. ‘Ik mag je veel te graag om je zomaar te laten lopen. Dat kan ik niet voor me houden, maar… Ik kan het nu gewoon nog niet allemaal accepteren. Het gaat te snel. Als je mijn vertrouwen echt wilt terugwinnen, moet je beginnen met duidelijk te zijn wat je doet en met wie.’

Iris veegde haar wangen droog. ‘Maar ik… ik wil niet…’‘Wat wil je niet?’ Idde kreeg nu ook tranen in zijn ogen en zijn stem klonk steeds kwetsbaarder.‘Ik wil niet verder met je, denk ik. Ik bedoel… niet meer dan enkel vrienden.’ Iris voelde zich tien kilo lichter nu het hoge woord eruit was. Buiten hoe ze het Idde zou vertellen wat er tussen Rosemary en haar was gebeurd, was dit hetgeen waar ze het meest tegenop had gezien.Idde sloeg zijn ogen neer en Iris zag door haar eigen tranen dat zijn wangen nu ook nat werden. ‘Ik…’‘Het is niet dat ik zeker weet dat ik je niet… leuk vind, dat ik verliefd op je ben. Maar ik wil je niet nog meer kwetsen dan dat ik nu al heb gedaan.’Idde keek Iris doordringend aan, maar die keek even doordringend terug en met zo’n blik in haar ogen dat Idde er kippenvel van kreeg. Hij voelde zich week voelen vanbinnen en tegelijkertijd sloegen ze hun armen om elkaar. Samen huilden ze.

‘Ik wil jou ook niet kwijt,’ fluisterde Iris zodra ze elkaar los hadden gelaten. ‘Ik voel me gewoon op mijn gemak bij jou. Hoewel ik niet zeker weet of… ik het wel trek als we gewoon vrienden zouden zijn.’‘Ik weet het ook niet. Ook niet of ik het trek, bedoel ik. Eén ding is zeker. Nu trek ik het helemaal niet. Ik denk dat we een tijdje… Rustig aan moeten doen, dat we elkaar minder moeten zien. Misschien is het zelfs het best als we elkaar even een tijdje helemaal niet meer zien.’Iris slaakte een diepe, trillerige zucht. ‘Misschien is dat inderdaad het beste.’

‘Ik geloof dat je niet al te lang meer kunt blijven. Het liefst zou ik willen dat je bleef, maar…’‘Je grootouders. Ik begrijp het,’ zei Ivy voor Krijn zijn zin af kon maken.Krijn slaakte een zucht. ‘Oké… Ik loop wel even met je mee naar de voordeur.’ Tegelijkertijd met Ivy kwam hij overeind van zijn bed.Beneden deed hij liefdevol de das om Ivy’s nek en trok daarna een warme trui over zijn hoofd.‘Wat ga je doen?’ Vroeg Ivy verbaasd.‘Ik ga mee. Dacht je dat ik je alleen naar huis liet gaan in dit pokkenweer?’‘Schatje.’ Ivy slaakte een zucht. ‘Dat kan toch echt niet.’Krijn pakte Ivy’s armen die ze om hem heen had geslagen en haalde ze langzaam van zijn schouders af. ‘Liefje, ik laat je echt niet alleen gaan in...’ Krijn brak zijn zin abrupt af en staarde net zoals Ivy met een strakke blik naar het felle licht dat de oprit verlichtte. ‘Shit, ze zijn terug,’ siste hij.

‘Ik ga wel via de achterdeur,’ zei Ivy terwijl ze bij de voordeur vandaan liep.Krijn volgde haar direct. ‘Nee, je hoeft niet alleen te gaan. Ik kan toch…’Vlak voor de achterdeur draaide Ivy zich om. ‘Nee, als je meegaat krijg je nog meer problemen. Dan is er nog minder kans dat we elkaar kunnen zien.’ Ze nam Krijns gezicht tussen haar handen en keek hem recht in zijn ogen. ‘Echt, ik red me wel.’‘Oké dan,’ zuchtte Krijn toegeeflijk. ‘Ik bel je zodra ik op mijn kamer ben, oké?’Ivy drukte als antwoord haar lippen op die van Krijn en vleide zich nog één keer tegen hem aan. ‘Ga nu maar. Gauw, ik hoor de portieren al dichtslaan!’ Ivy rukte zich los uit de omhelzing en glipte vlug door de achterdeur. Op het moment dat Krijn daar één stap bij vandaan had gezet, ging de voordeur open.

‘Ik hoop alleen maar dat ze niet teveel mist,’ hoorde Krijn Auke zeggen. ‘Ik bedoel… Alles wat ze straks moet inhalen als ze weer beter is.’‘Ach, waar maak je je druk om,’ herkende Krijn de geërgerde stem van Melvin. ‘Je zegt net zelf dat nadat ze gekotst heeft haar koorts grotendeels gezakt is.’‘Ja, maar toch…’ Sputterde Auke tegen. ‘Jij zou je toch ook zorgen maken om Greke als ze koorts had?’‘Jongens,’ kwam Cathelijn tussenbeide. ‘Alsjeblieft. Ik ben moe. Kunnen jullie niet ergens anders gaan bekvechten?’De tweeling slaakte een zucht. ‘Hij begon,’ zeiden ze beiden tegelijk. Opnieuw klonk er een zucht en Krijn kon een grinnik niet onderdrukken.De drie gezichten draaiden in één ruk zijn kant op.

‘Jezus!’ Verzuchtte Melvin. ‘Ik schrok me de…’Joey knipte het licht aan en keek Krijn afwachtend aan. ‘Waar kom jij vandaan?’ Vroeg hij met een strenge stem.‘Nergens vandaan?’ Probeerde Krijn zo onschuldig mogelijk.‘Waarom draag je dan dat ding dat je altijd draagt als je naar buiten gaat?’ Viel Melvin hem in de rede.Krijn keek naar de trui waarvan hij even was vergeten dat hij hem had aangedaan en kreunde. ‘Oké,’ gaf hij toe. ‘Ik was even buiten. So what?’Joey stond in drie grote stappen bij zijn kleinzoon. ‘Ik hoop toch dat je verstandig genoeg bent om niet te doen wat ik denk dat je zou doen?’Krijn keek zijn opa vragend aan. Zodra hij begreep wat zijn opa bedoelde, slaakte hij een zucht en duwde hij hem aan de kant. ‘Jezus, hoezo wantrouwend?’

‘Krijn.’ Joey’s stem klonk dwingend en streng. ‘Kom eens hier. Wij waren nog niet uitgepraat.’‘Nou, ik dacht het wel!’ Riep hij tegenstrijdig. ‘Ik weet wel wat je denkt. Dat ik iets heb uitgespookt ofzo terwijl jullie weg waren. Nou, als je me niet gelooft, kom dan hier. Dan kun je het ruiken.’Joey keek zijn kleinzoon een moment aan. Toen schudde hij zijn hoofd en gebaarde met een knik naar de trap. ‘Ga maar weer leren. Ik ben er klaar mee voor vandaag.’ Met een zucht liet hij zich in de fauteuil vallen.

Iris schrok op van een deur die hard in het slot werd gegooid. Slaperig wreef ze in haar ogen en kwam ze overeind. Na een blik op haar wekker sprong ze verbaasd overeind van haar bed. Was het al zo laat?! Er klonk een zacht klopje op Iris’ slaapkamerdeur.‘Binnen,’ zei ze met schorre stem.Iris was verbaasd om Melvin in haar slaapkamer te zien. ‘Oh,’ zei hij toen hij haar slaperige gezicht zag. ‘Sliep je?’Iris schudde haar hoofd. ‘Ik ehm…’ Ze wees over haar schouder.‘Oh, je werd wakker van Melvin.’

Iris knikte en opende haar mond om iets te zeggen, maar Melvin had de deur alweer achter zich dicht getrokken en Iris keek met opgetrokken wenkbrauwen naar de gesloten deur. Met een plof liet ze zich op haar bed vallen. Ze kon zo wel weer slapen, zo afgrijslijk moe was ze. Haar hoofd bonkte en het kussen voelde daardoor extra zacht aan toen ze haar hoofd erop legde. Het volgende moment vloog ze overeind van schrik toen ze opnieuw deuren hoorde slaan.‘En nu is het afgelopen!’ Dat was de stem van haar opa. Correctie: de boze stem van haar opa. Met gespitste oren luisterde ze naar wat er volgde. ‘Ik ben er echt helemaal klaar mee. Geef dat mobieltje maar hier!’‘Neuh. Alleen omdat ik met Ivy bel?’‘Om waar jullie het over hadden. Denk je nu echt dat het me ontgaan is dat ze hier is geweest?!’

Met een zucht liet Iris zich in terug haar kussens vallen. Hoe wist Krijn toch altijd alles zo te doen dat het opviel en zijn stiekeme acties uitkwamen? Misschien herzag Iris haar mening wel: voor een groot deel zou Krijn nooit haar tweelingbroer kunnen zijn. Iris sloot meteen haar ogen zodra de deur voor een derde keer open ging. Dan zou ze maar doen alsof ze sliep. Ze had geen zin in nog meer volk dat in haar kamer kwam om iets te vragen, te zeggen of te controleren en slaakte een zucht.‘Iris, ben je wakker?’Was het mogelijk nog niet wakker te zijn na al dat kabaal op de overloop? ‘Ja,’ beantwoordde ze haar opa’s vraag daarom maar met tegenzin.Zacht ging Joey naast Iris op bed zitten. ‘Hoe voel je je nu?’Iris schokschouderde. ‘Mijn kop bonkt.’‘Heb je alweer wat ingenomen?’Iris schudde haar hoofd. ‘Nope. Ik ben pas net wakker.’‘Hmm…’

‘Hoe was het met opa Noah?’ Joey glimlachte. Maar Iris zag dat het zonder humor was, waaraan ze aflas dat het niet zo best ging met hem. ‘Wordt het erger?’Joey slaakte een zucht en stond op van het bed en staarde een poos naar de grond. ‘Hij wordt niet meer beter, Iris,’ zei hij toen hij Iris met zijn blik – zijn spijtige blik – aankeek.Ook Iris kwam overeind. ‘Hoe dodelijk is… Die ziekte die hij heeft dan?’‘Het is niet zo dodelijk als bijvoorbeeld kanker. Het kan twee kanten op. Nou, nee, dat zeg ik verkeerd. Het kan op twee manieren verlopen. Het kan langzaam gaan maar, ook ineens heel snel.’Iris slikte. Ze had het idee dat ze niet hoefde te vragen welke van de twee manieren Noah had. ‘Hoe lang…’ Ze wilde haar zin wel afmaken, maar het lukte haar niet.‘Dat weten we niet precies,’ antwoordde Joey op fluistertoon. Hij wist precies wat Iris bedoelde. ‘Het gaat telkens met een andere snelheid. Elke dag is anders.’‘Heeft hij pijn?’Joey schudde zijn hoofd. ‘Fysiek niet.’

Een moment twijfelde Iris of ze door zou vragen, maar het bonken in haar hoofd was inmiddels veranderd in bonken en met een zucht liep ze naar de deur. ‘Ik ga even wat innemen.’‘Gaat het wel?’ Vroeg Joey bezorgd.‘Ik voel me hondsberoerd,’ gaf Iris toe. ‘Maar ik ben prima instaat om zelf te lopen, dus maak je maar geen zorgen.’Twijfelachtig liep Joey achter Iris aan. Inwendig kreunde Iris toen ze de trap afliepen. Ze kon ook geen moment alleen zijn als het huis bomvol zat. Gelukkig was Cathelijn nog niet thuis. Die zou zich nog het meeste zorgen maken van allemaal. In één keer klokte Iris het water en de aspirine naar binnen.

‘Alles oké?’Iris draaide zich om en probeerde niet geërgerd over te komen toen ze haar oma aankeek. Geweldig. Zij was dus ook al thuis. Iris twijfelde of ze de waarheid zou zeggen of niet. Als ze zei dat alles zo ongeveer oké was. Misschien was ze dan we van het bezorgdheidgezeur af. Maar ze had natuurlijk haar opa ook al verteld dat ze zich niet goed voelde.‘Het gaat wel. Ik denk dat ik weer even rust moet nemen.’Cathelijn knikte met een ernstige blik maar Joey keek Iris fronsend aan. ‘Na al dat leren – het gelees en geschrijf – hebben mijn hersens zoveel inspanning verricht dat ik er koppijn van heb gekregen,’ zei Iris vlug. Nu was het haar oma die van gezichtsuitdrukking veranderde waardoor Iris het gevoel had dat ze wat moest zeggen, voordat er vragen kwamen. ‘Maar als ik nu ga rusten, komt het wel weer goed. Dat heb ik vanmiddag ook gedaan.’Even wisselden Joey en Cathelijn een blik. Met een zucht drukte ze een kus op Iris’ voorhoofd. ‘Goed, ga dan maar even slapen. Ik ga ook mijn bed in.’

‘Moet je niet werken?’ Verbaasd keek Iris haar oma aan.Cathelijn schudde haar hoofd. ‘Nee, niet meer lieverd. Ik heb vrij genomen voor de rest van de avond. Ik ben moe.’Joey, die kennelijk ook niet wist van Cathelijns beslissing, keek zijn vrouw verbaasd aan. ‘Oké. Ik blijf nog even op. Ik heb even zitten twijfelen, maar ik wil toch nog even de herhaling kijken van vanavond.’Iris slaakte een zucht. ‘Ik…’‘Nee, Iris, jij gaat naar bed. Als je televisie gaat kijken, krijg je alleen meer last van je hoofd. Wat ik je brom,’ zei Cathelijn streng waarop Iris een zucht slaakte. ‘Hoe dan ook. Ik ga nou naar boven.’

Joey glimlachte en trok Cathelijn naar zich toe. ‘Je mag wel vast gaan slapen. Je hoeft niet te wachten tot ik naar boven kom, oké?’Iris kokhalsde en liep de trap op. ‘Gadverdamme. Ik hoef niet te weten wat jullie allemaal doen enzo.’Cathelijn riep Iris na, maar Joey grinnikte. ‘Laat haar toch,’ hoorde Iris hem zeggen. Geërgerd sloot Iris haar slaapkamerdeur achter zich.

Verlangend – alweer - keek ze naar de spiegel die al veel te lang onaangeraakt tegen de muur stond, beseffend dat er zich langzaam tranen in haar ogen vormden. Verwoedt veegde ze de druppels weg. ‘Ik moet nog even volhouden…’ Zuchtte terwijl ze het sneeuw op het dak voor haar raam bekeek. ‘Het is bijna Kerst.’ Kippenvel over heel Iris’ lichaam deed haar klappertanden en ze schuifelde vlug naar haar bed. Met een zucht bedacht ze zich dat ze zich nog om moest kleden. Vlug trapte ze haar schoenen uit en gooide ze de rest van haar kleren op de grond. Haar kledingkast wierp ze een steelse blik toe, twijfelend of ze een pyjama aan moest trekken of niet. Ze had het te koud om zonder pyjama te slapen, maar was te moe om naar de kast te lopen en naar een pyjama te zoeken. Ze besloot toch maar naar haar kledingkast te lopen en griste op de tast een shirt van de plank. Haar hoofd had het kussen amper geraakt en ze had zich nog maar net opgerold in de deken of ze viel al in slaap.

Tot ieders opluchting voelde Iris zich de volgende dag een stuk beter. Nadat ze flink had uitgeslapen – het was half één toen ze haar voeten naast haar bed op de grond zette – en ze had ontbeten, besloot ze maar meteen te gaan leren. Beneden bleek dat haar oma eveneens lang op was: kennelijk had iedereen uitgeslapen en was het leven niet kort voordat Iris wakker werd pas een beetje op gang gekomen.

Even later waagde Iris zich weer naar boven. Aangekleed en wel en met af en toe wat afwisseling van zachte muziek begon ze met leren. Nadat ze een anderhalf uur lang aan één stuk door had geleerd, klonk er een zacht klopje op haar slaapkamerdeur. Het was haar oma die haar kamer binnenkwam. ‘Iris, wil je thee?’Iris glimlachte en gaapte luid. ‘Als je het niet erg vindt, zal een kop koffie me meer goed doen.’Cathelijn zette het dienblad op Iris’ bureau en pakte één van de mokken dampende aan. ‘Lukt het een beetje?’‘Ja hoor. Natuurkunde is niet echt mijn sterkste punt maar ik heb het geluk dat dit keer het gemakkelijke hoofdstuk in de proefwerkweek zit.’Cathelijn glimlachte en legde haar hand even op Iris’ schouder. ‘Oké. Ik zal je maar weer met rust laten.’ Ze pakte het dienblad weer op en liep naar de deur. ‘Als je er niet uitkomt, kun je altijd nog bij Auke aankloppen.’

Iris knikte en sloot de deur achter haar grootmoeders rug. Met een zucht liep ze terug naar haar stoel. Ze wist dat de enige overeenkomst wat betreft natuurkunde tussen Auke en haar was dat ze dezelfde cijfers scoorden. Auke scoorden tienen en Iris ook, maar vaak zonder de nul erachter. Hoewel ze van dit proefwerk minder dreigde te gaan bakken dan ze tegenover haar oma had beweerd, wilde ze Auke niet om uitleg vragen. Na het ‘gesprek’ met hem in de gang had ze hem min of meer ontlopen. Ook al deden ze normaal tegen elkaar: ze voelde zich nog steeds schuldig tegenover hem omdat hij nu nog meer in zichzelf gekeerd was dan normaal. Met een tweede zucht kraste ze wat in het mapje dat ze gebruikte om dingen op te schrijven voor het leren. Ze moest nog steeds met hem praten. Dat was de enige manier waarop ze haar schuldgevoel kwijt kon raken. En – wat veel belangrijker was – Aukes in zichzelf gekeerde gedrag ietwat kon verminderen. Automatisch gingen haar gedachten over naar Rosemary. Iris had geen idee hoe het nu met haar ging. Voor hetzelfde geld kwam ze maandag weer op school. Onrustig schoof ze heen en weer over haar stoel en stond ietwat twijfelachtig op. Ze moest gewoon peilen bij Auke hoe het zat. Ze moest met hem praten. Vandaag nog.

Even keek ze of de kust veilig was op de gang. Haar oma was nergens meer te bekennen. Ze wilde niet dat haar oma wist dat ze naar Auke ging. Dan zou ze zich er vast mee gaan bemoeien. Niet echt dat ze de waarheid van plan was te vertellen. Ze had gewoon haar schrift meegenomen en zou een soort van ‘net alsof’-uitleg aan Auke vragen. Ze klopte met hetzelfde volume op Aukes deur als haar oma daarnet nog op haar deur had gedaan en wachtte ongeduldig. ‘Auke?’ Vroeg ze toen ze niets hoorde en ze klopte nog een keer. De kriebels van de zenuwen in haar buik namen toe en ze had de neiging om terug naar haar kamer te gaan, maar ze prentte zichzelf in dat wie A zei ook B moest zeggen. Zacht duwde ze de deurklink omlaag. ‘Auke?’ Uit gewoonte kneep Iris haar ogen samen, want ze wist dat ze zou moeten wennen aan zijn donkere kamer. Ze bleef stokstijf in de deuropening staan toen ze de deur helemaal open had geduwd.

Haar schrift viel op de grond en met open mond keek ze naar de kamer die voor zover zij hem kende altijd zwart was geweest. ‘What the…’Auke viel bijna van de ladder toen hij Iris opmerkte. ‘Jézus!’ Gilde hij en trok met een ruk zijn oortelefoons uit zijn iPod. ‘Kon je niet even roepen!’Iris – die zich rot geschrokken was door Aukes plotselinge uitval - slikte en probeerde geluid uit haar keel te krijgen. ‘Waar ben je in godsnaam mee bezig?!’Auke slaakte een zucht en liep richting zijn nichtje. ‘Dat kan ik jou ook vragen.’Iris besefte dat haar mond nog steeds iets openhing en deed hem snel dicht. ‘Maar… Je kamer…’Auke slaakte opnieuw een zucht die dieper was dan de vorige. ‘Ach ja… Ik wilde van dat zwarte af.’

Iris knikte terwijl ze de kamer rondkeek. De muren waren in allerlei felle kleuren beschilderd en op de vloer lag een groot, plastic zeil.‘Je hebt wat laten vallen.’ Auke wees naar het schrift op de grond en draaide zich weer om zodat hij verder kon. ‘Wat is er eigenlijk? Wat kwam je doen? Ik ben bezig.’Vlug raapte Iris haar schrift op en liep verder de kamer in. ‘Ik hoopte eigenlijk dat… je me natuurkunde uit wilde leggen, maar…’‘Zie je niet dat ik bezig ben?’ Herhaalde Auke zichzelf.‘Sorry, ik… ga wel weer,’ stotterde iris. Ze was nog steeds verbaasd.Auke draaide zich om. ‘Oké…’ Zei hij langzaam. ‘Dat klonk nogal bot, nietwaar? Ik bedoel niet dat ik je weg wilde hebben. Ik bedoelde het alleen in de trant van… dat ik nu geen zin en geen tijd heb om het je uit te leggen. Vanavond misschien.’Iris’ hart stond even stil. Hij wilde het haar vanavond uitleggen. Zeg ja, zeg ja! Riep iets in haar. ‘Ehrm, ja, is goed,’ mompelde ze onverschillig alsof het haar niet veel uit maakte.

‘Wil je ook wat koffie?’ Auke reek haar een mok aan.Iris trok één wenkbrauw op. ‘Oma heeft je koffie gegeven?’‘Nee, pa.’ Auke grijnsde. ‘Ja of nee? Het is graag of niet.’‘Ik heb nog in mijn eigen kamer staan. Ben zo terug!’ In haar kamer gooide Iris haar schrift terug op haar bureau en griste haar mok van het bureau. ‘Terug.’Auke was gaan zitten. Glimlachend klopte hij op de grond naast hem. ‘Kom zitten.’Ietwat twijfelachtig keek Iris naar de muur. ‘Kunnen we hier wel tegenaan zitten?’‘Ja hoor. Deze is droog.’Iris plofte naast hem neer en samen keken ze naar de kamer terwijl ze van hun koffie slurpten. ‘Hoe kom je erbij de muren zo… schreeuwerig te doen? Ik dacht dat je niet van felle kleuren hield.’‘Felle kleuren maken dat het druk is in mijn hoofd. Donkere kleuren houden het rustig.’‘Maar wil je dan geen rustige kamer meer?’

Auke haalde zijn schouders op. ‘Ik wil iets hebben dat bij me past. Dat donkere vond ik wel leuk voor een tijdje. Het zit er nu alweer veel te lang op. Maar die kleuren… Het voelt alsof ik er een deel van mezelf in kan stoppen.’ Iris trok één wenkbrauw op en Auke lachte. ‘Het geeft niet als je het niet snapt.’‘Mooi… Denk ik.’ Ook Iris kon het niet laten om te lachen. Ze hoorde hem zuchten en keek vanuit haar ooghoeken naar hem – bang dat ze iets verkeerds had gezegd. Maar hij zag er niet boos of geïrriteerd uit. Een tevreden glimlach vervrolijkte zijn gezicht. ‘Zo te merken ben je er wel blij mee hoe het er nu uitziet.’Auke knikte. ‘Dat ben ik zeker. Ik ben nog niet zo ver. Maar wat wil je in één dag?‘Iris grinnikte. ‘Hoe heb je opa en oma zover gekregen? Ging oma niet helemaal over de rode toen ze het voorstel hoorde?’ Iris was nog steeds verbaasd dat het voorstel was goedgekeurd.‘Oh, ik heb niks voorgesteld. Ik heb gewoon verf gehaald en gezegd dat ik mijn kamer ging verven.’Iris lachte. ‘Ik had het kunnen weten.’‘Waarom?’ Vroeg Auke met een frons.‘Gewoon. Het is echt wat voor jou om het zo te doen. Hoewel ik moet toegeven… Misschien had ik het zelf ook wel gedaan.’‘Aangezien dat de enige manier is om wat gedaan te krijgen hier.’

Iris knikte instemmend en ze waren weer een poosje stil. Ergens wist Iris dat als ze het onderwerp Rosemary nu niet aan zou snijden ze het vanavond niet meer durfde. ‘Zeg, vertel nu eens eerlijk…’ Begon ze daarom. ‘Wat vind jij er nou van? Dat… gedoe tussen Rosemary en mij?’Auke haalde zijn schouders op. ‘Er is geen ‘gedoe’. Zolang het geen ‘gedoe’ is, vind ik het allemaal wel best.’Iris slaakte een zucht en draaide haar hoofd opzij. ‘Wees nou eens eerlijk. Je vindt het echt niet geweldig om te zien hoe ik er met haar vandoor ga.’Auke draaide zijn hoofd nu ook naar Iris toe. ‘Er vandoor ga? Was je dat van plan dan?’Iris staarde naar de grond. Waarom had ze dat nu weer op zo’n idiote manier verwoord – een manier waarop alleen zíj het kon verwoorden? ‘Nou… Ik weet niet. Ik weet momenteel helemaal niet zoveel meer.’‘Je weet meer dan je denkt.’Iris richtte haar blik op en onderzocht Aukes gezicht op bepaalde uitdrukkingen. Op de één of andere manier bezorgde die opmerking haar de rillingen. ‘Wat bedoel je?’‘Precies zoals ik het zeg. Ik denk niet dat je nu al weet wat je… wilt, laat staan wie. Dat zei je al en ik geloof dat ik het daarover met je eens ben.’‘Maar?’

Auke haalde wederom zijn schouders op. ‘Maar niks.’‘Jawel. Er is wel iets. Ik zie het in je ogen. Kijk me aan.’ Iris’ stem begon een boze ondertoon te krijgen en daar waren ze zich beiden van bewust. ‘Waarom lieg je tegen me?’‘Ik lieg niet tegen je. Als jij en Rosemary wat krijgen, dan… Zal ik niet degene zijn die dat tegenhoudt.’Iris schudde haar hoofd. ‘Ik begrijp je werkelijk waar niet. Ze is je vriendin. Jóuw vriendin. Niet de mijne. Als je van haar houdt, dan…’ Iris zweeg abrupt en slikte. Wat voor iets idioots had ze nu weer gezegd? ‘Oké, dat bedoelde ik niet zo…’Auke zette zijn lege mok op de grond. ‘Het geeft niet. Ik weet dat je gelijk hebt.’‘Huh?’ Schaapachtig keek Iris haar oom aan. ‘Bedoel je dat je niet van haar houdt?’Auke haalde zijn schouders op en Iris begon waarachtig geïrriteerd te raken van zijn nonchalante houding. ‘Ik begrijp echt niks van je, weet je dat? Geen flikker. Leg het me uit.’ Auke schudde zijn hoofd. ‘Je begrijpt het toch niet.’

Iris fronste haar wenkbrauwen. ‘Zeg dat niet.’ Als er iemand was die niet opkeek van iets dat ‘ongewoon’ was, was zij het wel. Er waren 1001 dingen in haar leven die niet normaal waren, waardoor het voor haar zo goed als normaal was geworden. ‘Dat weet je pas als je het me verteld hebt.’Auke kwam overeind. ‘Ik ga maar weer eens verder.’Ook Iris kwam ook overeind. ‘Nu moet je echt ophouden.’Auke draaide zich met een ruk om en keek haar kil aan. ‘Misschien moet jíj ophouden.’‘Pff,’ deed Iris. ‘Ik weet niet wat je zo nodig geheim wilt houden waardoor je niet van… Rosemary kunt houden ofzo, maar als er iets is dat je kwijt wilt…’Iets veranderde er in Aukes blik en met een schuin hoofd keek hij haar aan. ‘Al zou ik het willen. Ik kan het je niet vertellen.’

Opnieuw kreeg Iris kippenvel. ‘Kijk nou eens naar jezelf.’ Auke deed – tot Iris’ verbazing – wat ze zei. ‘En kijk nu eens naar mij. Denk nu eens aan vroeger.’Auke schudde zijn hoofd. ‘Nee, Iris, zo werkt dit niet.’‘Ga je weg?’‘Daar lijkt het wel op, nietwaar?’ Iris gromde en liep naar de deur. ‘Je zou je gezicht eens in de spiegel moeten zien.’Auke mompelde iets onverstaanbaars en duwde de deur achter zijn nichtje dicht. Op haar slaapkamer liet ze zich op haar bed vallen en schreeuwde in haar kussen. Waarom had ze nu ruzie met Auke?! Iris probeerde het knagende gevoel binnenin te negeren, maar het lukte niet. Met een zucht gaf ze eraan toe: ze had zin in een sigaret.

‘Iris, kom je eten?’Met een kreun kwam Iris overeind. ‘Is het eten nu al klaar?’ Was ze ingedut?‘Lieverd, het is al half zeven.’ Cathelijn liep de kamer verder in. ‘Gaat het wel goed?’Iris zag dat de hele wereld om haar heen draaide en probeerde tevergeefs hijgend houvast te vinden aan de muur. Met een bonk viel ze op de grond. Twee seconden later kwam ze weer bij en drong het feit dat ze was gevallen langzaam bij haar door. De gil van haar oma deed haar ineen krimpen en met een diepe zucht probeerde ze overeind te komen.‘Kan ze niet beter blijven liggen?’ Herkende Iris Joey’s stem.Cathelijn schudde haar hoofd – iets dat Iris niet zag. ‘Iris, kun je proberen op te staan meisje?’

Iris kwam moeizaam overeind en drukte zichzelf omhoog via de muur. Knipperend met haar ogen tegen het licht keek ze haar grootouders verdwaasd aan. Ze hield haar adem in: zin in nog meer zorgen had ze niet. ‘Het gaat wel,’ mompelde ze en ze liep langs het tweetal heen. ‘Iris…’‘Kom nu maar. Ik heb gewoon te weinig gegeten,’ onderbrak Iris haar oma op hetzelfde volume als haar eerdere gemompel. ‘Ik heb honger,’ drong ze aan.Beneden aan tafel werd er niet veel gezegd. Iris had er spijt van dat ze had gezegd dat ze honger had. Desondanks het eten haar prima smaakte, had ze totaal geen honger. De paar weken was haar eetlust sowieso al niet erg groot maar de laatste tijd was deze nog minder. Gelukkig lukte het haar om het laatste beetje dat ze niet op had gekregen te verdoezelen toen iedereen van tafel afging.

Krijn hield zijn tegendraadse bui al een tijdje vol en verdween zonder ook maar een woord te zeggen direct naar zijn kamer zodra hij zijn bord leeg had. Cathelijn zette haar bord in de keuken neer. Met de mededeling dat ze alvast wat ging slapen – ze moest vannacht weer werken – verdween ook zij naar boven. Melvin mompelde iets over Greke bellen en Joey wilde nog even naar de winkel voor het journaal begon. Iris vluchtte naar de keuken om daar haar overgebleven eten weg te gooien. Ze schrok toen ze een stem achter zich hoorde.‘Geen honger?’ Auke stond tegen het aanrecht aangeleund en keek hoe Iris het keukenkastje weer sloot. Zijn blik stond neutraal en Iris wist dat hij niet meer boos was. ‘Sorry van vanmiddag,’ zei hij zacht en hielp Iris de borden in de gootsteen zetten.Iris wuifde het weg. ‘Het is al goed.’

‘Nee, dat is het niet. Je hoeft je niet schuldig te voelen, want het ligt niet aan jou. Het is niet dat ik je niet vertrouw, maar het is iets dat…’ Iris keek hem afwachtend aan en wendde haar blik af toen ze zag dat hij niet van plan was overstag te gaan. De manier waarop hij haar aankeek bezorgde haar voor de derde keer die dag kippenvel. Auke was zich er overduidelijk van bewust en liep weg zodra hij de borden had afgewassen. ‘Het spijt me, maar ik moet me haasten. Anders kom ik te laat bij Rose.’‘Ga je naar Rosemary? Ik dacht dat je me zou helpen met natuurkunde.’Auke greep naar zijn hoofd. ‘Oh shit! Sorry, maar ik ben het glad vergeten…’Iris zag dat zijn blik oprecht was. Bovendien vertrouwde ze hem bijna blind: Auke loog zelden. Alleen als het niet anders kon. ‘Het is al goed,’ zei ze voor de tweede keer die avond.Auke beet op zijn onderlip en er verscheen een denkrimpel in zijn voorhoofd. ‘Morgen. Morgenavond. Dan help ik je met natuurkunde. Oké?’Iris knikte. ‘Ik vind het goed.’Auke holde de trap op. ‘Dan vind ik het ook goed!’

Iris slaakte een opgeluchte zucht en keek naar de klok. Het was bijna acht uur. Joey zou zo thuiskomen en het journaal gaan kijken. Zin om bij hem op de bank te gaan zitten had ze niet. Het nieuws was toch elke dag vol met rampzalige gebeurtenissen. Ze voelde zich heus niet schuldig als ze het één dag later pas te horen kreeg. Met een gaap drukte ze het knopje van de waterkoker in. Door het keukenraam keek Iris naar buiten. Er hing weer sneeuw in de lucht. Rillend bij de gedachte pakte ze een kopje uit de kast. Met een volle theemok in haar hand liep ze de trap op.

In eerste instantie was ze van plan geweest om meteen naar haar eigen slaapkamer te gaan, maar ze kon het niet laten om even naar Aukes slaapkamer te lopen. Zachtjes duwde ze de deur open die nog op een kier stond. De schreeuwerige kleuren aan de muren deden Iris glimlachen. Ze durfde te wedden dat dit goedgekeurd zou worden door de rest hier in huis. Stiekem vroeg ze zich af of Rosemary al die kleuren geïnspireerd had. Zij had alles in allerlei kleuren. Rosemary… Rosemary’s rommelige kamer; Rosemary’s gitaar; Rosemary’s knuffels, Rosemary’s sigaretten, Rosemary’s vele, kleine boekjes op haar planken, Rosemary’s petje, Rosemary’s kriebelende haar als ze haar lippen op die van jou drukte... Ongemerkt liet Iris een grote zucht uit haar mond ontsnappen. Het was een doodsimpel kind. Ze stelde niet veel eisen en was in veel dingen heel gemakkelijk. Maar daardoor maakte ze het anderen weer heel moeilijk. Ondanks alles had Iris ergens nog steeds een zwak voor haar. Het was natuurlijk niet volledig haar schuld. Toch had Iris nog steeds het gevoel dat ze het niet konden maken. Dat zíj het niet kon maken. Resoluut nam ze voor zichzelf een besluit. Wat er morgen ook terecht zou komen van het gesprek met Auke: ze zou stoppen met Rosemary. Met haar gedachten op de automatische piloot liep ze terug naar haar slaapkamer.

‘Joehoe.’Iris draaide verbaasd haar hoofd opzij. ‘Oh, ik zag je niet.’Krijn zette zich met zijn voet af van de muur en liep langzaam naar haar toe. ‘Ja, die indruk kreeg ik al. Je leek ver weg met je gedachten.’ Voor de verandering grijnsde hij niet en zat er geen spottende klank in zijn stem.‘Hmm,’ deed Iris om maar een antwoord te geven.‘Nou ja. Ik ga beneden kijken naar dat nieuwe programma op Discoverychannel.’‘Televisie? Vergeet het maar. Het is acht uur. Opa kijkt het nieuws.’

Krijn kreunde. ‘Crap. Glad vergeten.’Iris grinnikte. ‘Glad vergeten.’Krijn keek haar vragend en met een opgetrokken wenkbrauw aan. ‘Wat is er?’Iris wuifde het weg. ‘Laat maar. Ik ga naar de herhaling van…’Krijn kreunde klaaglijk. ‘Nee, niet die ellendige soap.’Iris schokschouderde. ‘Ik zeg toch niet dat jij het moet zien? Ik ga het in elk geval kijken nu. Dus…’ Krijn slaakte een zucht en liep – tot Iris’ verbazing – mee de slaapkamer in. ‘Nou ja, wat jij wilt.’

Nu was het Iris die één wenkbrauw optrok. ‘Weet je het zeker?’Krijn schudde zijn hoofd. ‘Maar ik moet toch wat te doen hebben?’Getweeën ploften ze voor de tv en met haar voet drukte Iris het ding aan. ‘Wat doe je?’Krijn keek van Iris’ bureaustoel naar Iris. ‘Wat is er?’Iris rolde met haar ogen, stond op en zette de bureaustoel terug op zijn plek. Vervolgens plofte ze weer op haar bed en klopte ze naast zich. ‘Kom dan?’ Krijn trok een gezicht en ging op het randje van het bed zitten. ‘Oh, stel je aan. Ik heb je toch al gezegd dat ik voorlopig wel even genoeg gerotzooid heb met anderen?’ Krijn grinnikte en deed zijn mond open om iets te zeggen, maar Iris gaf hem een por in zijn zij. ‘Stil nou. Het begint zo.’

Krijn grinnikte nog harder en sloeg zijn armen om Iris heen. ‘Oh, sinds wanneer is je grote liefde niet belangrijker dan een soap?’ Riep hij melodramatisch.Iris lachte nu ook. ‘Krijn, doe normaal.’‘Oké, oké, zo is er wel weer genoeg klef gedaan.’ Iris juichte in stilte en ze richtten zich weer naar de beeldbuis. ‘Maar hé, zat je net trouwens met je gedachten bij Rosemary of Idde?’‘Waarom heb ik toch het nare idee dat jij telkens meer weet dan ik wil? Waardoor krijg ik dáárdoor het gevoel dat jij waarschijnlijk al heel mijn leven meer weet dan ik…’Krijn legde zijn hand op Iris’ mond. ‘Dat is geen antwoord op mijn vraag, hè?’‘Mmw!’ Iris vocht zich los. ‘Dat is niet eerlijk.’

‘Oké. Je hoeft hem niet te beantwoorden hoor. Maar als je het zou doen, zou ik m’n mond echt wel houden.’‘Hmm.’‘Of is het meer dat je er niet over wilt praten?’ Iris haalde haar schouders op en Krijn gaf haar een zachte stomp tegen haar arm. ‘Zo ken ik je helemaal niet.’ Iris deed de grootste moeite om geconcentreerd te blijven op de serie maar het beeld werd te wazig. En de nattigheid op haar wangen leidde haar – en Krijn – des te meer af. ‘Hé…’ Zei hij zacht. ‘Gaat het wel?’ Iris keek hem vluchtig aan en tegelijkertijd wendden ze hun blik af. ‘Oké, domme vraag…’Iris lachte door haar tranen heen. ‘Geeft niet.’‘Heb ik iets verkeerds gezegd?’Iris schudde haar hoofd. ‘Ik weet gewoon niet wat ik moet doen.’‘Rosemary of Idde?’‘Of geen van beiden.’‘Hmm.’ In Krijns voorhoofd verschenen denkrimpels. ‘Daar had ik nog niet over nagedacht, maar jij dus wel?’‘Uhu. Ik denk dat het geen van beiden wordt.’

‘Waarom eigenlijk?’‘Ik weet het niet.’ Iris droogde haar tranen. ‘Dat zegt mijn gevoel.’ ‘Ach ja…’ Krijn slaakte een zucht. ‘Het is ook wel klote allemaal. Ik vind het echt niet erg dat je misschien op meiden valt ofzo. Maar het gezeik in huis is wel irritant. Ook al weet ik dat jij er niet veel aan kunt doen – voel je maar niet schuldig. Ik vind het alleen ook kut voor Auke. Nou ja. Het is meer het gezeik. Niet tussen jullie tweeën – omdat dat er nooit schijnt te zijn.’ Krijn keek Iris even afwachtend aan. Iris hield haar gezicht strak in de plooi. ‘Maar toch,’ ging hij verder.‘Maar toch wat?’‘Nou, gewoon. Kun je niet met hem gaan praten ofzo? Misschien dat het dan wat minder wordt allemaal.’‘Hij gaat me morgen uitleg over natuurkunde geven. Dan wilde ik het eigenlijk over Rosemary gaan hebben met hem.’‘Jullie mijden het onderwerp Rosemary nogal hard, of niet?’

Iris schokschouderde. ‘Nee hoor. Vanmiddag hebben we het nog over haar gehad. Toen ik Aukes kamer in kwam om hem om hulp te vragen. Maar hij was bezig met het verven van de muren en we raakten aan de praat.’‘En?’‘Pakte niet echt goed uit.’‘Dat is kut.’‘Kun je dat niet anders zeggen?' Er klonken voetstappen in Iris’ kamer waarna enkele seconden later aan Iris’ bed verscheen.‘Kan,’ mompelde Krijn.Joey glimlachte. ‘Broer-en-zus-talk?’‘Zus-en-broertje-talk bedoel je?’ Vroeg Iris – wat leidde tot een stomp van Krijn. ‘Ja, soort van.’

‘Duurt die talk nog erg lang? Ik wil me niet met jullie gesprek bemoeien, maar ik geloof dat er nog niet erg veel geleerd is – door geen van jullie beiden.’Krijn kwam overeind. ‘Boeien. Ik red het heus wel.’Iris rolde met haar ogen. ‘Krijn…’‘Je moet het zelf weten, jongen, maar trots zou je niet kunnen zijn als je je best niet hebt gedaan.’Krijn slaakte een zucht en liep langs zijn opa heen naar de slaapkamerdeur. ‘Rot toch op man.’ De deur knalde hard achter hem in het slot en Iris kromp even ineen.

‘Krijn!’ Joey wilde achter hem aangaan, maar Iris kwam overeind en hield haar opa tegen. ‘Laat hem maar. Iedereen heeft zo zijn buien.’Joey keek Iris onderzoekend aan. ‘En jij? Wat voor een bui heb jij?’Iris voelde hoe de moed haar in de schoenen zonk en richtte haar blik vlug weer op de grond. ‘Geen idee. Maar ik voel me wel weer wat beter. Ik denk dat ik tanden ga poetsen en mijn bed in rol met mijn natuurkundeboek.’Joey glimlachte en kuste Iris op haar voorhoofd. ‘Doe dat maar. Tot morgen, meisje.’ Joey liep de kamer weer uit – ging zo te horen naar Krijns slaapkamer – en Iris was weer alleen.

Met een zucht drukte ze de televisie uit. Ze had de helft van de soap nu toch al gemist. Ze zou de herhaling van deze herhaling later wel een keer kijken op internet. Ze had geen zin meer om de laatste paar minuten te kijken. Een kwartier later – nadat ze haar mok in de keuken had gedropt en ze haar tanden had gepoetst – rolde ze haar bed in. Het was nog net geen kwart voor negen maar voor haar gevoel kon het evengoed half twaalf zijn. Zo moe was ze. Met een gaap trok ze de deken tot aan haar kin en rolde zich op als een rups in een cocon.

Wonderkind: De herhaling van de geschiedenis

Dit was de update weer voor nu! Het heeft even geduurd voordat alles zover was en uiteindelijk heb ik nog steeds niet alles in deze update kunnen krijgen wat ik wilde. (De oorzaak daarvan was dat er niet genoeg tijd meer was om foto`s te maken bij de rest van de tekst.) Vandaar dat deze update maar 144 dia`s heeft in plaats van 200. Maar de volgende update komt er zeker meer! Tot dan!Xx Sims2SNFKGGHPs: berichtjes kan ik waarderen!