Pas wanneer het donker wordt, klopt Paul, inmiddels razend van woede, aan bij het huis van zijn voormalige beste vriend. Stilletjes luistert hij naar enkele geluiden die vanuit het huis lijken te komen. Hij hoort alleen geen kinderstem.

Michael doet met een brede glimlach open. Razend snel duwt Paul hem naar binnen en sluit de deur.“Waar is ze?!” sist hij tussen zijn tanden door. Michael maant hem tot rust.“Ho, ho! Niet zo snel! Denk je nu echt dat ik haar –”

“Waar is ze, idioot?!” Paul schudt Michael hard door elkaar waardoor hij zijn evenwicht verlies. Michael herstelt zich snel en begint alleen maar hard te lachen.“Nou nou, wat een herrie zeg, om een klein irritant meisje.”

“Dat meisje is wel jouw dochter!” schreeuwt Paul en het kan hem niets schelen of de buren hem konden horen of niet. Met een paar stappen is hij bij de trap en hij schiet naar boven. Als hij de lege kamer ziet, voelt er alsof er een stomp in zijn maag wordt gegeven. Maar aan de andere kant krijgt hij hoop dat Daphne toch niet bij Michael is.

Snel rent hij de trap weer af en vliegt naar Michael toe die al in de verdedigingshouding staat. “Waar is ze, Michael?! Ik vraag het nog één keer!” Paul duwt hem naar achteren.“Joh, doe een beetje rustig. Ik heb haar niet, dat heb je toch al gezien!”

Aan de manier hoe dat Michael het zegt, gelooft Paul hem niet. Daphne was wel degelijk hier geweest. Dat zag hij aan de ketting die hij boven had gevonden. Uiteraard zegt hij dat natuurlijk niet, want het is bewijs. Bewijs dat Michael schuldig is aan een ontvoering. Alleen heeft hij haar niet hier zitten.

Opeens voelt Paul iets trillen in zijn broekzak en als hij beseft dat het Nora kan zijn, neemt hij meteen op. Met één oog houdt hij Michael in de gaten, zodat hij er niet vandoor kan gaan.“Paul, met Nora. Ze is weer terecht! Ze staat nu hier naast me en is helemaal overstuur!” Opluchting giert door zijn lijf en hij beloofd om meteen naar ze toe te komen. Maar pas nadat hij goed heeft afgerekend heeft met Michael!

Als Paul opgehangen heeft bergt hij zijn mobieltje weer op en kijkt Michael weer woedend aan. Deze kijkt hem quasi-onschuldig aan, alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Paul voelt zich misselijk worden, maar vermand zich. Hij wil niet dat Michael hem doorziet.

“Weet je wat het is, mijn beste vriend… Ik heb dit plan zo goed uitgedacht, zelfs dingen bedacht waar jij niks vanaf weet… Je kunt me toch niet tegenhouden om Nora kapot te maken. Zij heeft mijn leven namelijk verwoest en ik de hare.” Paul beseft dat het hier veel meer om gaat dan dat Nora een kind van Michael wilde. Een kind die hij zelf nooit heeft gewillen.

“Ik zal je één ding verklappen. Zorg dat Nora haar deuren goed op slot houdt, want ik kom dicht bij haar wonen… Dichter dan je denkt,” zegt Michael met een duivelse glans in zijn ogen. Paul kan het niet aanzien en loopt naar het raam. Vanaf hier kan hij ze uitstekend in de gaten houden, vanaf dit raam. Hij heeft alles kunnen zien; de verjaardag, wanneer Paul op bezoek kwam, wanneer ze vrijden…

“Ja ja, Paul. Ik heb alles kunnen zien en vanaf het begin zag ik al aan je dat je voor die verrekte vrouw begon te vallen. Vanaf toen wist ik dat ik een grote fout had gemaakt om jou hierbij te betrekken. Je bent zo blind van de liefde, mijn vriend. En nu kom ik nog onder haar te wonen ook… Zodat ik jullie allemaal in de gaten kan houden. Houd die vrouw maar goed bij je, want anders gaan er dingen met haar gebeuren, die niet eens in je nachtmerries voor komen…”