Als Flora weer opstaat heeft ze een enorm hongerig gevoel in haar maag, lachend gooit ze haar benen over de rand van het bed en staat op. In de keuken legt ze vrolijk haar handen op haar buik. 'Heb jij zo'n honger kleintje?' vraagt ze als ze de spullen voor haar lunch uit de koelkast pakt.

En even later komt er een auto de straat ingereden, de collega's van Giel vonden het maar onzin dat hij 's middags dat hele stuk van de parkeerplaats nog naar huis moest lopen dus zetten ze hem voortaan voor de deur af. Lachend stapt Giel uit de carpool, opgelucht dat hij weer naar zijn verloofde kan.

'Goedemiddag liefje!' roept Giel als hij het huis binnenkomt. 'Hoi!' roept Flora terwijl ze een beetje boter van haar vinger afzuigt. 'Wat ben jij vrolijk!' merkt Giel op als hij haar in zijn armen neemt, Flora giechelt, en Giel zoent haar vrolijk op haar lippen. 'Giel, mijn kleren passen bijna niet meer. Zouden we vanmiddag even naar de stad kunnen?' fluistert Flora terwijl ze naar de tafel loopt waar haar bord staat.

'Wil je echt dat ik meega, ik heb het niet zo op shoppen en ik moet nog wat punten halen voor mijn promotie.' zegt hij. Flora kijkt hem beteuterd aan. 'Ah toe, dan blijven we niet te lang.' zegt ze. Giel grinnikt, tegen die blik van Flora kan hij niet op en dan moet hij toch akkoord gaan. 'Ik ga mee, maar dan ga ik nu even douchen.' zegt hij. Flora knikt en neemt geamuseerd een hap van haar brood.

Giel is ondertussen naar de badkamer gelopen, na een lange dag werk is een hete douche net wat hij nodig heeft, hij snapt niet dat Flora het niet erg vindt als hij haar kust terwijl hij nog naar zweet stinkt. Lachend stapt hij onder de douche en doet wat badschuim op het washandje.

Als hij weer beneden komt heeft Flora zich al aangekleed en is ze in de gang gaan staan. 'Ik heb al een taxi gebeld.' zegt ze als Giel haar handen vastpakt. 'Oké, weet je al naar wat voor kleren je op zoek bent?' vraagt hij. Flora schudt lachend haar hoofd. 'Daarom heb ik jou mening ook nodig!'

Als Flora en Giel een halfuur later bij de H&M worden afgezet, loopt Flora meteen naar de positiekleding. Vrolijk trekt ze een aantal setjes uit een rek en wenkt Giel dat hij mee moet komen naar de kleedhokjes. 'Ik ben zo terug, en je blijft zitten.' zegt ze voordat ze in het kleedhokje verdwijnt.

'Wat vind je hier van?' vraagt ze als ze weer een stapel nieuwe setjes heeft gepakt. 'Het staat je prachtig.' zegt Giel, terwijl hij een geeuw onderdrukt. 'Dat zei je bij de vorige setjes ook allemaal.' mompelt Flora terwijl ze voor de spiegel poseert. 'Maar ik meen het echt.' zegt Giel. Flora werpt hem een vernietigende blik toe, en verdwijnt weer in haar hokje.

Als ze een uur later nog niks heeft gevonden loopt Giel naar haar toe. 'Floortje, je vindt heus wel iets.' zegt hij. 'Wat vind je hier van?' gaat hij verder terwijl hij een blauw topje uit een van de rekken haalt. 'Maar dat is prachtig! Wat dom dat ik dat zelf niet heb gezien.' grinnikt Flora als ze naar het hokje loopt en het aanpast. Als ze even later voor de spiegel staat kijkt ze lachend naar haar spiegelbeeld. 'Dit neem ik!' zegt ze lachend.

Nadat ze nog wat gedronken hebben in een klein café zijn ze naar huis gegaan. 'Ik ben me meteen even omkleden!' zegt Flora die voor de rest van de dag niet meer uit haar vrolijke stemming komt. Als ze voor de kast staat trekt ze haar oude kleren meteen uit en vouwt ze ze netjes en strak op, dan trekt ze haar nieuwe kleren aan en loopt tevreden naar beneden.

Als ze beneden komt ziet ze dat Giel al in de tuin is, hij had gisteren nog niet alle tomaten van de planten afgehaald en gaat daar nu verder mee. Flora pakt een fles waar ze het vergif in heeft zitten om het ongedierte dat om haar andere tomaten heen vliegt te bestrijden. Als ze zo bezig is voelt ze onbewust tranen in haar ogen opwellen.

Haar ouders waren zo trots op haar geweest, een eigen tuin, huis, verloofd en zwanger. Ze ziet het trotse gezicht van haar moeder en vader meteen voor zich en moet een snik uit haar keel laten ontsnappen. Giel draait zich meteen om en is met twee stappen bij haar. 'Lieverd, is er iets met de baby?' vraagt hij bezorgd.

'Nee, ik dacht aan mijn ouders. Hoe trots ze op me waren geweest als ze nog hadden geleefd.' zegt ze. Giel trekt haar naar zich toe en drukt een kus op haar zachte lippen. 'Meisje toch, natuurlijk waren ze trots op je geweest. Ik ben ook hartstikke trots op je. Je bent het mooiste wat ik heb.' zegt hij zacht.

'Ik heb honger.' fluistert Flora dan opeens, ze voelt zich ongemakkelijk in de hele situatie met Giel en loopt snel naar de keuken om te gaan koken. Ze heeft er nooit tegen gekund om complimenten te krijgen en dat merkt ze nu extra goed, ze vindt het moeilijk om te accepteren dat Giel haar echt zo mooi vindt als hij zegt, maar aan de andere kant geeft het haar ook weer een heel warm gevoel van binnen.

In de woonkamer heeft Giel een boek gepakt, hij begreep de reactie van Flora niet helemaal, waarom ging ze nou opeens weg toen hij haar dat compliment had gemaakt. Hij zucht en slaat zijn bladzijde om, hij is dol op Flora maar vrouwen begrijpen dat heeft hij nog niet onder de knie, eigenlijk nog helemaal niet.

'Kom je eten?' roept Flora als ze de dampende spaghetti op tafel heeft gezet. Giel zet zijn boek in de kast en loopt naar de keuken, als hij binnenkomt zit Flora al aan de tafel klaar om te beginnen met eten. 'Smakelijk.' zegt hij, terwijl hij zijn hand op de hare legt. 'Flora, mag ik wat vragen?' zegt hij. Flora weet eigenlijk al wat er gaat komen en knikt.

'Waarom liep je net naar binnen toen ik je vertelde dat je het mooiste was dat ik heb?' vraagt hij. Flora zucht. 'Ik weet niet goed hoe ik met complimenten om moet gaan, daar heb ik heel erg veel moeite mee, meestal laat ik ze links liggen of ik negeer ze, maar dit was zo direct, ik wist echt niet wat ik er mee moest.' fluistert ze verlegen.

Giel lacht. 'Dat hoeft toch helemaal niet, ben je dan bang dat ik het niet meen?' vraagt hij. Flora schudt haar hoofd. 'Ik ben eerder bang dat je het wel meent.' grinnikt ze. Giel lacht en neemt een hap van zijn spaghetti. 'Ik ben blij dat je niet zo'n standaard meisje bent, daar had ik het nog geen dag mee uitgehouden.'

Na het eten staat Flora op, ze is doodmoe. 'Giel, ik ga naar bed. Ik ben doodop en ik wil er morgen weer vroeg uit.' zegt ze terwijl ze een kus op zijn wang drukt. 'Slaap lekker.' zegt hij als hij haar over haar wang streelt. 'Trouwens, met een niet standaard meisje zoals ik, hoelang hou je het daarmee uit?' zegt ze lachend.

'Tot ze me niet meer wil.' zegt hij terwijl hij een kus in haar nek drukt. 'Ik ben boven.' zegt Flora als ze hem loslaat. 'Welterusten.' zegt hij tegen Flora die al in de gang staat. Terwijl Flora de trap oploopt merkt ze dat haar buik behoorlijk in de weg zit. 'Je houdt je wel rustig daar binnen hé.' zegt Flora.

In haar slaapkamer trekt Flora meteen haar pyjama aan. De zwangerschap breekt haar nu al op, hopelijk kan ze morgen iets meer doen in de tuin en misschien ook nog wel even vissen. Als ze in haar bed gaat liggen sluit ze haar ogen en legt haar handen op haar buik, zo valt ze in slaap.

Als Giel de afwas heeft gedaan loopt hij naar de tuin, deze keer heeft niet de moestuin maar de andere planten in de tuin verzorging nodig. Hij pakt meteen een heggenschaar en begint vol goede moed met het snoeien van de struiken.

Als alle struiken gesnoeid zijn, zet hij de schaar terug in het schuurtje en pakt zijn hengel, waarnaar hij meteen naar de vijver loopt en zijn hengel uitgooit. Als hij na drie kwartier merkt dat zijn ogen dicht beginnen te vallen bergt hij snel zijn hengel op en loopt naar binnen.

Als hij alle deuren op slot heeft gemaakt en de lampen uit heeft gedaan loopt hij naar boven. Hij glimlacht als hij ziet dat Flora nog steeds rustig ligt te slapen en hij kijkt glimlachend naar de bolling in de dekens op de plek waar haar buik zit.

Als hij zijn pyjama heeft aangetrokken en zijn tanden heeft gepoetst loopt hij terug naar de slaapkamer, geeft Flora een kusje op haar haar en gaat dan aan zijn kant in het bed liggen.

Tot de volgende update!