Moonstreet 2 – Tim, Kyle, Suzanne, Justin, Barbara, Julie en Daniël. In het hoofdhuis was iedereen helemaal weg van de kleine Daniël. Barbara was met hem, al was het niet haar baby, helemaal in de wolken. Suzanne en Kyle waren zo gelukkig met hun kleine zoontje, ze hadden het geluk dat als ze moesten werken er altijd wel iemand thuis was om voor de kleine te zorgen.

Barbara nam vaak het initiatief om te koken. Er stond iedere avond wel een lekker maaltje op tafel, met drie van die keukenprinsesjes in huis. ‘Bar, het ruikt weer goddelijk.’ zei Kyle. ‘Dankje! We eten echte Spaghetti, op Italiaanse wijze bereid.’ giechelde ze.

Iedereen schoof aan tafel, Suzanne legde Daniël nog even goed in zijn wiegje en Julie kwam net uit haar werk en kon direct aanschuiven. ‘Ik ben gepromoveerd tot muzikaal behang!’ vertelde ze enthousiast. Het avondeten was echt iedere avond heel druk en gezellig.

s’Avonds verzamelden de vrouwen zich om de tv voor Goede Tijden Slechte Tijden. Justin deed een potje schaak met zijn vader en Kyle nam even een momentje met zijn zoon. Hij kon hem zo makkelijk opvrolijken, daar was echt maar een klein prutteltje van Daniël voor nodig.

Iedereen zocht daarna zijn of haar slaapkamer op, want morgen was het weer gewoon een dag vol werk. Justin en Barbara, Suzanne en Kyle, ze vielen lekker warm tegen elkaar in slaap, met hun kindje in de buurt. Tim en Julie lagen alleen, Tim denkend aan Ivy, zijn droomvrouw, hij bad nog iedere avond voor haar. En Julie dacht aan Bruce, hij was geweldig. Ze zou morgen eens vragen of hij langs zou komen.

De volgende morgen was iedereen weer vroeg uit de veren. Behalve Justin die hield wel van uitslapen met zijn meisje, alleen moest die wel vaak vroeg uit bed. Tim’s eerste taak was het hok van Pumba schoonmaken en hem eten en drinken geven. Hij deed het met liefde van de vogel gaf hem zoveel liefde terug.

Daarna nam hij Daniël aan van Suzanne om hem te voeden zodat zij zich kon douchen. Ja, in de ochtend had dit gezin een aardig ritueeltje opgebouwd. Dat moest ook wel met zo’n groot gezin en maar één badkamer. Tim genoot van dit moment met zijn kleinzoon, het voelde echt weer als gisteren dat hij Kyle voor het eerst in zijn armen had. Maar hij had zijn taak voortgezet, hij had een kind op de wereld gezet en dit wat nu al generatie vijf. De tijd ging snel.

Barbara, die iedere ochtend Justin met moeite van zich af moest duwen, mocht het eerst naar haar werk vertrekken als Onderofficier. Hij was echt gek op haar, gelukkig maar dat ze hem had getroffen, want ze hield ook onwijs veel van hem. ‘Dag Bar, tot vanavond!’ riepen haar vriendinnen.

Nadat de zon was opgekomen en de rest samen een snel ontbijt had gehad, konden Suzanne en Tim naar hun werk vertrekken. Julie was gek met haar neefje en vaak de oppas als de rest uit werken was, zij moest altijd s’avonds werken, dus dat was ideaal.

Na een telefoontje stond Bruce binnen enkele minuten voor de deur. De carpool van Kyle en Justin was ook net gearriveerd. Blij waren ze voor hun zusje, dat ze nu ook iemand had gevonden. Bruce had zijn verblijf in Nederland wat verlengt, speciaal voor Julie. Samenwonen ging ze nog iets te ver, maar dat heen en weer gaan vonden ze juist wel leuk, dat latten.

Bruce’ vader was inmiddels overleden. Hij had het er niet heel moeilijk mee, gelukkig maar, Julie zou niet weten hoe ze hem op zou moeten vangen. Mmm.. Moeilijk zoiets. Voor nu moest ze haar neefje de fles geven. ‘Echt heel schattig.’

‘Wat? Daniël? Of ikzelf?’ giechelde ze. ‘Jullie allebei.’ Bruce wou al lang niet meer terug naar Amerika. Zijn overdreven accent werd ook steeds minder. Iets hield hem hier. Julie, ze maakte iets los in hem wat nog geen vrouw was gelukt.

Ze boog zich voorover om Danïel in zijn wiegje te leggen. Opeens voelde ze een grote, warme hand op haar linkerbil. Giechelend draaide ze zich om en gaf zich over aan Bruce. Ze was zenuwachtig, het zou gebeuren. Vandaag! Ze wist het zeker.

En ze had gelijk. Eindelijk kwamen hun verlangens samen, alle spanning die zich had opgebouwd, barste los. Het deed geen eens zeer. Het was alleen maar fijn. Zuchtend van genot woelde ze door zijn haar. Het glansde zo mooi.

Ze hadden nog zeker een uur op bed gelegen. Dicht tegen elkaar aan, genietend van elkaar. Toch vond Julie het nog niet verstandig om hem te vragen bij hen te komen wonen. ‘We smsen knapperd.’ zei ze en drukte een kus op zijn lippen. ‘Doen we, ik kan niet wachten om een ochtend naast je wakker te worden Juul.’ ‘Mm. Misschien binnenkort..’

Barbara kwam thuis en Julie werd opgehaald. ‘Succes meis!’ zei Barbara, heerlijk om zo vroeg thuis te zijn. ‘Thanks. Take care of Dan!’ Nu lag de zorg voor Daniël eventjes bij haar. En dat vond ze echt niét erg.

Na het geven van een flesje aan Daniël en een korte douche, druppelde iedereen omstebeurt binnen. ‘Lieverd!’ zei Barbara opgewekt toen Justin thuis kwam. Ze gingen even aan tafel zitten met een trommel koekjes en een pot thee. Iedereen kon zo aanschuiven. Bijna iedereen had promotie gemaakt! Barbara was nu Contraspionne, Justin Architect, Suzanne Gemeenteraadslid en Julie was nu Buikspreker. Wat een goed nieuws allemaal.

Na een lekker bordje boerenkool made by Suzanne, verzamelde iedereen zich om de taart voor de verjaardag van Daniël.

Iedereen was in een vrolijke stemming, benieuwd naar hoe de kleine man er als peutertje uit zou zien. Er werden liedjes voor hem gezongen en daarna was het toch echt tijd voor de sprong. ‘Kom op Daan!’

Trots ving Kyle zijn roodharige (?) peuterzoontje op. ‘Mooie knul van me, wat ben je opeens groot!’ ‘Ik kan het bijna niet geloven, de tijd gaat zo snel..’ zei Suzanne, die met natte ogen toekeek.

Het oude pakje van Justin werd hem tijdelijk aangetrokken en Suzanne hielp even met het doen van zijn haartjes. Daniël was absoluut geen lelijke maar een schattige peuter. De blauwe ogen van zijn moeder waren prachtig, hij had de brede neus van zijn vader en een mengeling van gelaatstrekken. Hij was een mooi ventje.

Vlak bij de keuken was er uitgebouwd, met hulp van Justin, met als doel een kamer voor de kleine. Een blauwe. ‘Vind je het een mooie kamer? Mooi hé met al dat blauw!’ zei Kyle. Daniël knikte enthousiast met zijn bol. ‘Zal papa jou eens de kieteldood geven!’ ‘Aaaaah!’ kirde hij.

Na nog even te hebben gekroeld met zijn zoontje, apetrots, legde hij hem in zijn ledikantje. ‘Lekker slapen Daantje, morgen weer een nieuwe dag. Welterusten.’ Kyle gaf hem een nachtzoen en ging op weg naar zijn vrouwtje, die in bed op hem lag te wachten.

De volgende morgen stond Tim weer vroeg op. Hij sliep het dichtst bij Daniël en hoorde hem geluidjes maken. ‘Moest jij zo nodig een plasje doen? Dat had opa wel door hoor knul.’ Tim zette hem op het potje, hij deed meteen een plas en leek het snel op te pikken.

‘Goed hoor, van jou. Voortaan gaan we dus niet meer in de luier plassen en poepen, maar op het potje! Toch Daniël?’ ‘Taa!’ zei het ventje op een onwijs schattige manier, hij gedroeg zich voorbeeldig. Maar die ontdekkende drukke fase zou nog wel komen. ‘Je houd wel van badderen hé?’ vroeg hij iets later. Daniël spetterde vrolijk zijn opa nat.

Daarna werd Daniël aan zijn moeder gegeven. ‘Mami!’ ‘Wat hoorde ik nou van opa? Ben jij al op het potje geweest? En al in bad? Jeetje, knap hoor!’ Daniël schaterde de. ‘Heb je al een beetje trek?’ ‘Knor!’ riep hij. ‘Haha, je bent toch geen varkentje.’ giechelde zijn moeder, ze warmde een bordje pap op en deed hem een slabbertje om.

Julie had weer promotie gemaakt tot Ridder van de Ronde tafel maar werkte nog steeds s’avonds. Dus mocht zij weer de hele dag samen zijn met haar neefje. En wat was ze gek met hem..’Waar is Julie nou?’ vroeg ze, ze deed haar handen voor haar gezicht. ‘Taar! Taar! Ik zie wel! Echt wel! Hahahahaha’ lachte hij. ‘Kiekeboe!’ zei ze. En weer begon hij te lachen.

Daarna was het tijd om wat woordjes te oefenen. ‘Zeg maar: Julie.’ ze wees naar zichzelf. Al gauw legde Daniël de link en wees naar Julie. ‘Juwie!’ riep hij. ‘Bijna goed, probeer het nog eens!’ ‘Julwie!’ ‘Goed genoeg. Knap hoor!’ ‘En ik ben jou tante. Tante Julie.’ ‘Tawnte Juwie!’ Julie was zo trots op wat ze hem had geleerd, ze oefende meer woordjes met hem, tot hij moe werd. Tijd voor zijn middagdutje.

Barbara was rond vieren thuis en trof daar tot haar verbazing haar liefje aan, die eerder klaar was. ‘Zullen we van de winter gaan genieten?’ had hij gevraagd. Ze hadden een wandeling door de buurt gemaakt en nu was hij bezig met een sneeuwpop. ‘Kijk eens schat, ik maak een engel!’ riep Barbara, ze voelde zich echt weer even kind. ‘Haha, dat deden Juul en ik vroeger ook altijd. Geweldige herinneringen.’ Hij deed de pop een sjaal om, gaf hem ogen een neus en een mond en wat knopen. En als slagroom op de taart, een paar armen en een bezem. Daarna liep hij naar Barbara.

Dit was het moment. ‘Liefje,’ zuchtte hij, zenuwachtig als hij was. Hij frommelde uit zijn zak een doosje met de naam van juwelier erop. Oh mijn god, dacht Barbara, was dit wat ze hoopte? ‘Lieve lieve Barbara, vanaf de dag dat ik je zag, viel ik als een blok voor je. We hebben een vervelende tijd gehad, maar dat had een oorzaak, en uiteindelijk is onze relatie er veel sterker van geworden. We kennen elkaar door en door en ik hou onvoorwaardelijk van jou, ik wil oud met jou worden. Dus vraag ik je bij deze, wil je met me trouwen? ‘ De tranen sprongen in haar ogen.

‘Jaaa! Jaa natuurlijk! Oh liefje! Ik had dit zo niet verwacht.. Wat geweldig! We gaan zo gelukkig worden, gelukkiger dan we al zijn!’ gilde ze.

‘Kan dat wel?’ vroeg hij. ‘Met jou kan alles. Je bent mijn alles.’ fluisterde Barbara snikkend in zijn oor, ze zag er zo aandoenlijk uit nu, met dat rode neusje en die traantjes van geluk. ‘Ik wil er altijd voor jou zijn en je nooit meer laten gaan.’zei Justin.

Julie en Barbara keken even samen tv en het was zo moeilijk om niets te zeggen. Toch had ze met Justin afgesproken het tijdens het avond eten te vertellen. Suzanne was druk met het eten bezig en Kyle leerde Daniël lopen. Justin had zich samen met Tim terug getrokken op het terras boven, om weer eens te schaken. De sfeer was gezellig in huize Bloomwood.

‘Mag ik even de aandacht?’ vroeg Justin, hij tikte voorzichtig met zijn mes op zijn bord. ‘Barbara en ik,’ Barbara wierp hem een liefdevolle blik toe. ‘We gaan trouwen.’ zei Barbara enthousiast. ‘Oh wat leuk! Ik vroeg me al af wanneer dat ging gebeuren, die verloving.’ zei Julie enthousiast. ‘Haha nou, binnenkort dus! We willen er niet te lang mee wachten en nee dat heeft geen reden!’ zei Justin omdat hij wist hoe zijn familie was. Iedereen feliciteerde elkaar en er ontstond een heel gezoen en geknuffel. Barbara straalde als nooit te voren, helemaal zin om het allemaal te gaan plannen.

Die avond was iedereen thuis, gelegenheid voor een gezellig avondje. Daniël had niet langer meer een hangwieg maar een slaapmat zodat hij zelf rust kon zoeken wanneer hij dat nodig had. Ze keken met zijn allen een film, Tim genoot van deze momenten. Hij voelde zich zo rijk. Hoopte dat hij nog lang met deze lieve mensen mocht zijn. Hij was trots dat hij de drie zo goed had opgevoed in zijn eentje, het was geen eitje geweest. En nu zat kleine Daantje voor hem op de vloer, te spelen. De tijd ging vlug.

De film was afgelopen, Julie was al gaan slapen en dat was ook het plan van Justin en Barbara, tot ze opeens een schop in haar buik voelde. ‘Dit meen je niet!’gilde ze. Justin keek haar verward aan. ‘Wat?’ ‘Gefeliciteerd!’ riep Tim, die het meteen al zag. ‘Ik ben zwanger.’ stamelde ze. ‘Echt?’ vroeg Justin hoopvol.

Hij wreef over haar buik. ‘Ik kan het gewoon niet geloven! Wat een geweldig nieuws. Hij of zij zal ons geluk compleet maken.’ zei Justin, kuste zijn verloofde vol geluk. ‘Ik ben zo blij Just.’ zei Barbara, weer liep er een traan over haar wang. Ze was al zeker drie maanden en ze had tot nu toe niets door gehad! Wat apart.

Iedereen stond op om deze avond opnieuw het jonge stel te feliciteren. Barbara was moe geworden en zocht haar bed op. Justin beloofde snel naar boven te komen maar hij zat nog vol adrenaline. Hij werd vader! ‘Daniël, je krijgt een neefje of nichtje! Leuk hé? Misschien krijgt hij ook wel rood haar en dan lijken jullie net broertjes. ‘ ‘Jij gaat er dus al vanuit dat het een jongetje word?’ vroeg zijn vader opmerkelijk. ‘Uhh, nee, dat ging automatisch.’ lachte Justin hij gaf Daniël nog een kus en verdween ook naar boven.

Een week of twee later was iedereen vroeg uit de veren. Er moest veel geregeld worden want vandaag stond er een trouwerij op de planning. Barbara kon niet veel doen en ontfermde zich daarom maar over Daniël. Kon ze alvast een beetje wennen. Ze had niets liever gewild sinds het moment dat ze Daniël vasthield. Een eigen kindje van haar en Justin.

Ze trouwden in de avond, een wens van Barbara. Ze droeg dezelfde jurk als Suzanne, traditie. Al had ze gelukkig dat deze een beetje los zat. ‘Oh wat een helse pijn..’ jammerde ze, ze greep naar haar rug.

‘Lukt het wel schat? Ik wil dolgraag met je trouwen maar jij staat voorop, samen met de baby.’ ‘Ik wil niets liever dan nu met je trouwen en die pijn moet ik me maar even over heen zetten.’ zei ze. Zijn kranige meisje. Zijn dappere meisje. Ze glimlachten naar elkaar.

You're insecureDon't know what forYou're turning heads when you walk through the doorDon't need make upTo cover upBeing the way that you are is enough

Everyone else in the room can see itEveryone else but you

Baby you light up my world like nobody elseThe way that you flip your hair gets me overwhelmedBut you when smile at the ground it aint hard to tellYou don't knowYou don't know you're beautiful

If only you saw what I can seeYou'll understand why I want you so desperatelyRight now I'm looking at you and I can't believeYou don't knowYou don't know you're beautifulBut that's what makes you beautiful

So come onYou got it wrongTo prove I'm right I put it in a songI don't whyYou're being shyAnd turn away when I look into your eyes

Everyone else in the room can see itEveryone else but you

Baby you light up my world like nobody elseThe way that you flip your hair gets me overwhelmedBut you when smile at the ground it aint hard to tellYou don't knowYou don't know you're beautiful

If only you saw what I can seeYou'll understand why I want you so desperatelyRight now I'm looking at you and I can't believeYou don't knowYou don't know you're beautifulBut that's what makes you beautiful

Iedereen had genoten van de muziek, de omstandigheden, alles! Het was een geweldige bruiloft. Ze aten na afloop met z’n allen nog een stuk taart en Kyle vermaakte Daniël maar even, hij vond het nog moeilijk om zichzelf te vermaken, hij had dus even aandacht nodig.

Suzanne bracht alle troep naar buiten en had samen met Tim alles opgeruimd buiten, tot ze een grauw geluid hoorde. Ze draaide zich om en wat ze zag, deed haar de grond onder haar voeten vandaan halen.

‘Magere Hein? Ik wil nog niet dood!’ schreeuwde Tim. ‘Suzanne! Help!’ ‘Zijn tijd is nog niet om, hij moet hier blijven!!’ Suzanne begon te huilen, de rest te roepen. Ze hoorden haar niet. ‘Je tijd is gekomen, je zult je vrouw weer zien Tim.’ zo probeerde Magere Hein het makkelijker te maken. ‘Suzanne, vertel ze dat ik veel van ze hou en altijd bij ze zal zijn. Ik wil nog niet, maar ik moet..Ik wens jullie alle geluk, zorg goed voor elk..’ weg was hij.

Suzanne kwam de nog feestende rest halen, zelf stond ze verstard te huilen. ‘Dit had niet mogen gebeuren.’ ze herhaalde zijn laatste woorden. Het was maar goed dat Barbara al sliep, straks kreeg die nog een miskraam. Suzanne probeerde er zo goed mogelijk te zijn voor de drie overgebleven kinderen, al had ze zelf ook groot verdriet.

Een enorm verlies. ~

Héllo Over het algemeen wel een vrolijke update, maar alleen het einde niet.Hij had nog niet mogen gaan!Ik ben benieuwd wat jullie er van vonden.Liefs Megan ♥