Uganda Baobab e-book
-
Upload
terra-travel-bv -
Category
Documents
-
view
236 -
download
0
description
Transcript of Uganda Baobab e-book
Uganda Op reis door de parel van Afrika
Patrick Gijsbers
Welkom in Uganda
Een van mijn eerste verre reizen was naar Uganda in oostelijk Afrika. Een avontuurlijke
rondreis welke mij altijd bij was gebleven. Na mijn eerste bezoek aan Uganda heb ik
tientallen andere landen bezocht. En tot op de dag van vandaag heeft dit land, dit mooie
Uganda een speciale plek in mijn hart. De diversiteit van dit land is bijna onwerkelijk. Op
het ene moment loop je door de jungle op zoek naar chimpansees, het andere moment
rijd je op de savanne waar je leeuwen ziet jagen op antilopen. Zo zit je op een boot op
de Nijl waar je grote aantallen krokodillen en nijlpaarden kan zien en enkele dagen later
kan je midden tussen een groep berggorilla’s zitten. Deze ongelooflijke overvloed aan
natuur is bijna onwerkelijk. De Ugandese bevolking heb ik leren kennen als een van de
meest gastvrije en meest goedlachse bevolking ter wereld. In Uganda ben je welkom. In
Uganda is er altijd reden voor een feestje. In Uganda is men trots op hun land. Sinds
2006 begeleid ik reizen voor Baobab Reizen door verschillende landen en continenten,
toch blijft Uganda voor mij elke keer weer een absoluut hoogtepunt waar ik met veel
plezier naar terug keer. Laat mij u de komende pagina’s aan de hand nemen op een
van onze mooiste Baobab reizen door het paradijselijke Uganda en wellicht treffen wij
elkaar eens in levende lijven in een van de mooiste landen van Afrika.
Uw Reisbegeleider,
Patrick Gijsbers
(c) 2013 - Terratravel
Tekst: Patrick Gijsbers
Fotografie: Patrick Gijsbers, Hans Schoormans
Uganda de parel van Afrika
Rondreizen Uganda
Ga mee op rondreis naar Uganda, door de
Lonely Planet uitgeroepen tot nummer 1
bestemming van 2012! Je ontmoet chimpansees
in Kibale Forest en wordt betoverd door de
watermassa van de Murchison Falls. Bezoek het
neushoornopvangcentrum, waar je de bedreigde
neushoorn van heel dichtbij kan zien. Met je
bezoek steun je gelijk dit project. In Queen
Elisabeth N.P. zie je tijdens een spectaculaire
bootsafari nijlpaarden en krokodillen badderen.
Veel andere toeristen zal je hier niet
tegenkomen.
Nieuw en uniek in Nederland!
Vanaf februari 2013 hebben we een nieuw
concept voor onze reis naar Uganda! Wil je al
jaren met het hele gezien of met je vrienden op
vakantie naar Uganda en oog in oog komen te
staan met de gorilla's maar komen jullie er niet
uit of jullie gaan kamperen of overnachten in
hotels en lodges? Bij Baobab Reizen hoef je
deze keuze niet meer te maken! Baobab Reizen
biedt nu als enige in Nederland een unieke
rondreis door Uganda: onze reizigers die gaan
kamperen of overnachten in hotels en lodges
reizen gezamenlijk in één groep. Hierdoor kan je
zelf bijvoorbeeld comfortabel overnachten in
hotels / lodges, terwijl vrienden of familie
verderop avontuurlijk aan het kamperen zijn.
Alleen bij Baobab Reizen is deze bijzondere
combinatie mogelijk! Kijk snel voor deze reizen
op onze website:
www.baobab.nl
Uganda
Uganda, ook geschreven als Oeganda, is een republiek gelegen op de evenaar in Oost-
Afrika. Het land is gelegen aan de bekende safarilanden Kenia in het Oosten en
Tanzania in het zuiden. In het noorden grenst het land aan Zuid Soedan. Aan de
westelijke grens vind men Congo. En in het zuidwesten ten slotte is het veel kleinere
Rwanda te vinden. In het zuidoosten is het grootste meer van Afrika te vinden, het
Victoriameer. Het Victoriameer is tevens de bron van de Witte Nijl.
Het land behoorde vroeger tot de koloniën van het Verenigd Koninkrijk. Op 9 oktober
1962 werd het land onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk. De naam Uganda is
afgeleid van het, nog steeds bestaande koninkrijk, Boeganda. Naast Boeganda
herbergt Oeganda nog vier andere koninkrijken.
De hoofdstad van Oeganda is de stad Kampala. De hoofdstad is tevens de grootste
stad van het land en herbergt 1,2 miljoen inwoners. De regering is gezeten in Kampala.
Quickfacts
Oppervlakte: 241.038 km2
Land: 197.100 km2
Water: 43.938 km2
Laagste punt: 621m – Lake Albert
Hoogste punt: 5.110m – Mount Stanley
Inwoners: 32.369.558
Gemiddelde leeftijd: 15 jaar
Levensverwachting: 52 jaar
HIV/AIDS Besmetting: 5.4 %
Officiële talen: Engels, Luganda & Swahili
Analfabetisme: 23 % is analafabeet
Regering: Republiek
Hoofdstad: Kampala
Onafhankelijk: Sinds 9 oktober 1962
Huidige president: Musenevi – Sinds 1986
Route
Dag 1 Entebbe, door naar Vertrek naar Kampala
Dag 2 Kampala – Murchison Falls
Dag 3 Murchison Falls N.P.
Dag 4 Murchison Falls N.P. – Hoima
Dag 5 Hoima – Kibale Forest
Dag 6 Kibale Forest
Dag 7 Kibale Forest – Queen Elizabeth N.P.
Dag 8 Queen Elizabeth N.P.
Dag 9 Queen Elizabeth N.P. – Ishasha
Dag 10 Ishasha – Bwindi Impenetrable Forest N.P.
Dag 11 Bwindi Impenetrable Forest N.P.
Dag 12 Bwindi Impenetrable Forest N.P.
Dag 13 Bwindi Impenetrable Forest N.P. – Lake Bunyonyi
Dag 14 Lake Bunyonyi – Lake Mburu N.P.
Dag 15 Lake Mburu N.P. – Entebbe, terugvlucht
Dag 16 Aankomst Amsterdam
DAG 1 - Amsterdam - Entebbe / Kampala
Je vertrekt vandaag naar Entebbe, de voormalige
hoofdstad van Uganda. Op het vliegveld staat je
reisbegeleider je op te wachten. Je rijdt meteen
door naar Kampala, de huidige hoofdstad.
Kampala is een typisch Afrikaanse stad, met veel
groen en een gezellige sfeer.
18-12-2012
a een lange reisdag achter de rug te
hebben gehad, had ik eigenlijk wel
verwacht lekker te slapen. Het bed zag
er allerminst onaantrekkelijk uit. Toch... vroeg in
de ochtend werd ik wakker van een hoop
gerommel. Donker als het was moest ik even
weer goed na denken over waar ik ook al weer
was. Al snel kwam het besef in me op dat ik in
Kampala – Uganda was. Dit verklaarde het
gerommel in de verte ook direct. In Kampala
onweert het gemiddeld op zo'n 240 dagen per
jaar. Het is dan ook een van de locaties in de
wereld waar het in het jaar het vaakst onweert.
Dit wordt weer veroorzaakt
doordat Kampala dicht bij het
grootste meer van Afrika, het
Victoriameer, ligt en de stad
zelf op heuvels ligt. Hierdoor
komt vaak boven de stad
koudere en drogere lucht
samen met warmere en
vochtigere lucht met als
resultaat 2 van de 3 dagen
onweer.
Uganda Moslem Supreme
Councel Mosque
Gelukkig kon ik de slaap weer snel hervatten.
Helaas is mijn Baobab groep er nog niet. Deze
komen pas aan op de 19e in de avond. Dus ik
heb een relatief rustig dagje. Gezien het hotel
dicht bij het centrum van de Ugandese
hoofdstad gelegen is besluit ik enkele uren rond
te gaan dwalen over de Owino Market. Vanuit
het hotel loop ik rustig richting Kampala Hill. De
stad is gebouwd op de 7 heuvelen. Kampala Hill
is ook bekend onder de naam Oud Kampala en
ligt aan de rand van het Economische centrum
met zijn handvol 'wolkenkrabbers'. Op Kampala
Hill staat de grootste moskee van Uganda met
de officiële benaming 'The Uganda Moslem
Supreme Councel Mosque'. Echter in de
volksmond wordt deze moskee die plaats bied
aan maar liefst 15.000 mensen de 'Gaddafi
Mosque' genoemd. Het ontwerp van deze
moskee komt uit de periode dat Idi Amin nog
aan de macht was in Uganda. Echter vanwege
financiële tekorten is de bouw stil komen te
liggen. Totdat in 2003 de Libische president
Gaddafi het project financierde.
Onderweg naar Owina Market
Onderweg naar de markt wordt het al drukker en
drukker. De straten slibben dicht met matatu's.
Matatu's zijn de publieke transport busjes die
volgestouwd naar allerlei bestemmingen rijden
en daar mensen afzetten. Het is een goedkope
manier van transport maar allerminst veilige
manier van transport. Waarschijnlijk was Wilbur,
de chauffeur die me gisteren
van het vliegveld naar het hotel
bracht, voorheen ook een
chauffeur op zo'n matatu. De
rijstijl kwam me erg bekend
voor. Elk vrij gaatje waar een
busje past wordt gevuld, dat
daarmee de rest van het
verkeer geblokkeerd wordt
maakt verder niet uit.
Vervolgens gaat men
gezamenlijk op de claxon
duwen omdat de weg
geblokkeerd is, wat men uiteraard zelf
veroorzaakt heeft. Respect voor voetgangers
ontbreekt in zijn geheel. Iemand die over
probeert te steken wordt niet voor gestopt. Bij
een poging om aan de overkant van de weg te
komen zag een matatu chauffeur dat er nog een
gaatje vrij was waar geen auto stond. Dat ik
daar stond was niet belangrijk. Langzaam reed
hij tegen me aan zodat ik aan de kant moest
springen met als bonus een scheldpartij in een
lokale taal. Nieuwsgierig als ik was ben ik naar
hem toe gelopen om te vragen wat dat
betekende, helaas had hij weer een gaatje
gevonden en gaf weer een dot gas. Tussen de
matatu's door scheuren de boda-boda's. Dit zijn
de motor-taxi's. Welke je nog goedkoper en
sneller van A naar B kunnen brengen. Deze
scheuren tussen het verkeer door, soms met
spullen soms met mensen zonder helm. In
Uganda verongelukken jaarlijks ongeveer 500
N
Elk vrij gaatje waar een
busje past wordt gevuld,
dat daarmee de rest van
het verkeer geblokkeerd
wordt maakt verder niet
uit.
motor-taxi coureurs. Daarnaast nog eens
ongeveer 250 passagiers welke zich op de
motoren laten verplaatsen. Ondanks het
vriendelijke aanbod van al deze Ugandese
wanna-be coureurs kies ik bij voorkeur toch mijn
eigen benenwagen. Uiteindelijk doemen rechts
van me de lichtmasten van het Nationale stadion
op. De plek waar alle belangrijke voetbal
wedstrijden van o.a. het Ugandese nationale
elftal worden gespeeld. Hier direct aan gelegen
bevind zich de Owino markt. De ingang
waardoor ik de markt in ga is een ongeveer twee
meter brede gang. Helemaal
vol gestapeld met allerlei
kledingstukken. Links en
rechts zitten de verkopers,
sommige dames tonnetje
rond en nauwelijks te
passeren terwijl de
kledingstukken vanaf de
grond twee meter hoog zijn
opgestapeld. Ieder verkoper
lijkt een praatje te willen
maken met deze Mzungu.
Het woord Mzungu wat in het
Swahili niets meer of minder
dan Blanke betekend is hier een algemene
aanspraak vorm voor een blanke persoon, en
geen belediging zoals wij in Nederland zwarte
zouden gebruiken.
Samuel
Iedereen heeft naar zeggen wel een T-shirt, of
spijkerbroek of onderbroek in mijn maat. Alle
kleding die hier op deze gigantische markt
worden verkocht zijn tweedehands
kledingstukken. Kledingstukken die we in
Nederland in de bekende bakken deponeren of
in de bekende zak van Max terecht komen. Een
jongen komt op me afgerend, in zoverre dat het
mogelijk is in de smalle gangetjes waar iedereen
door heen moet worstelen. 'Mzungu! Mzungu! I
have very beautiful shoes for you!'; zegt de
jonge verkoper in zijn enthousiasme. Hij steekt
me twee afgetrapte zwarte cowboy laarzen
onder mijn neus. 'Very nice for big strong man
like you!' probeert de jongen die zich voorstelt
als Samuel nog complimenteus. Hij kijkt me
beteuterd aan al ik zeg dat ik echt niets nodig
heb. Of ik dan mee wil komen naar zijn winkel
om te kijken naar de andere schoenen die hij
heeft. Wanneer het hem duidelijk wordt dat ik
echt geen schoenen of iets anders wil geeft hij
het op. Als hij weg loopt hoor ik hem nog zeggen
dat hij al meer dan een week niets verkocht
heeft. De markt blijkt een gigantische doolhof te
zijn. En er lijkt geen einde te komen aan alle
stapels broeken, truien, jassen, T-shirts,
schoenen, tassen en andere kledingstukken.
Het aanbod is overweldigend. Te overweldigend
en langzaam begin ik te begrijpen hoe het kan
dat zelfs een enthousiaste
verkoper als Samuel al een
week niets verkocht heeft, er
is gewoon weg van alles veel
te veel. Op het moment dat ik
begin te denken dat er geen
eind komt aan deze wirwar
van gangen met
kledingstukken zie ik andere
soorten kraampjes opduiken.
Groenten en Fruit! Nu ben ik
altijd al een liefhebber
geweest voor het uitproberen
van exotische vruchten.
Helaas werd mijn zoektocht naar voor mij nog
onbekende exotische vruchten niet echt
beloond. Net zoals de kleding kraampjes waren
er meer dan voldoende groente en fruitkramen.
Helaas allemaal met hetzelfde aanbod van
kolen, wortelen, tomaten, bonen, aardappelen,
ananas, bakbananen en gewone bananen. Mijn
interesse wordt gewekt door een standje met
allerlei grote gevulde zakken. Op de tot de rand
toe gevulde zakken prijken keurige prijs en
naamkaartjes van de aangeboden waren.
Enkele zakken zijn gevuld met verschillende
soorten rijst. De ene rijst is mooi wit van kleur,
andere bruin en weer andere gelig. Enkele
zakken zijn gevuld met rietsuiker. Er staat een
zak met zout. Een andere is cacao. Bruine
bonen, kievitsbonen, rode bonen. Als ik rustig
sta te kijken spreekt een jonge verkoper me aan.
Wil je wat kopen vraagt hij me. Nee... niet echt...
Wel vraag ik me af of hij al die waren echt
verkocht krijg. Dat niet zegt hij, maar zijn
moeder en twee van zijn zussen hebben wat
verder op een kraampje. Van de waren die
‘Mzungu! Mzungu! I have
very beautiful shoes for
you!’; zegt de jonge
verkoper in zijn
enthousiasme. Hij steekt me
twee afgetrapte cowboy
laarzen onder mijn neus.
overblijven maken zij bijvoorbeeld maiskoeken
die ze weer verkopen. En van de oudere bonen
die overblijven maken ze een bonenpuree. Zout
en suiker blijven erg lang goed. De vriendelijke
jongen wijst me de richting in waar zijn moeder
de spullen maakt en verkoopt. Als ik verder loop
komen er inderdaad weer andere geuren op me
af. Geuren van oude frituurolie. Tientallen
standjes op een rij. Achter gedeukte pannen
zitten grote horden vrouwen maiskoeken te
bakken. In de pannen is het olie meer zwart dan
goudbruin van kleur. Olie wordt hier alleen maar
bijgevuld, niet vervangen. Een vriendelijke,
behoorlijk gezette dame, vraagt me of ik een
gefrituurde maiskoek lust. Mijn ogen glijden nog
een keer terug naar de pan waaruit ze net een
paar goudbruine koeken tovert. De blik op het
ondoorzichtige zwarte olie laat mijn darmen al
bijna borrelen zonder ook maar een hap van de
koek genomen te hebben. Ik bedank haar
vriendelijk en schuif verder. Schuiven, want
lopen kan je het hier niet meer noemen. De
grond op de markt is een dikke blubber van
modder en restanten voedsel. De grond is
spekglad. Hoewel ik moeite heb om niet op mijn
snuffel te gaan en niet in de blubber te belanden
schuiven de mensen op de markt me moeiteloos
op hun teenslippers of zelfs blote voeten voorbij.
De lokale keurslager
Als ik weer een gang voorbij loop wordt mijn
interesse gewekt door iets anders. Grote
stukken vlees hangen achter glazen ramen. Het
meeste vlees wat er hangt komt van runderen
en geiten. Stukken ham van kalveren zijn aan
hun achterwerk opgehangen aan een dikke
ijzeren paal. De haren van de staart hangen nog
steeds als een kwast aan het uiteinde van de
staart. Twee mannen staan met een krant de
vliegen van het vlees weg te wapperen. De geur
is intens en geamuseerd kijken ze me aan.
Waarschijnlijk zijn ze het gewend dat de
Mzungu's die hun kraampjes passeren walgend
naar hun waren kijken. Voor mij is het verre van
mijn eerste markt bezoeken in Afrika dus echt
onder de indruk van de aroma's zoals ze zouden
willen ben ik niet. Een van de verkopers
onderneemt een poging om me toch te laten
walgen en pakt geiten hersens en een long
vanaf een ijzeren plaat waar verder ook nog wat
gedraaide darmen op liggen. Hij houdt de
spullen op zo'n dertig centimeter van mijn neus
en zegt met een grote grijs... 'Want to taste?'.
Quasi nonchalant kijk ik hem aan en zeg...
'Prima... maak je het eerst wel even klaar voor
me?' Teleurgesteld legt hij de spullen terug op
de ijzeren plaat terwijl zijn verkoop maatje er de
humor er wel van inzag. Met een grote glimlach
zwaait de lokale keurslager me na. Toch enkele
stands verderop wordt voor mij de geur toch ook
wat te veel van het goede. De vleesmarkt gaat
over in de vismarkt. De geur van vlees en vis en
een grond bezaaid met allerlei rottende
voedselresten is ook voor mij wat te veel. Terwijl
de grote nijlbaarzen, afkomstig uit het nabije
Victoriameer, me met grote dode ogen en de
bek ver open aanstaren bedenk ik dat het voor
mij tijd wordt om maar weer terug te gaan naar
het hotel. Ondertussen heb ik al weer enkele
uren rondgedoold op de markt. Maar waar de
uitgang ook al weer precies was...
De Owino market is, als je tijd hebt in Kampala,
zeker een bezoek waard. Foto's en filmpjes
kunnen je wel een indruk geven hoe de markt er
uit ziet. Maar je ervaart het pas echt als je ook
dingen op de markt kunt proeven en ruiken.
Hoewel de laatste optie niet altijd een positieve
ervaring op hoeft te leveren. Ook moet je niet
zeker bang zijn om vieze schoenen te krijgen en
1000x aangesproken te worden met Mzungu.
Het geeft je een goede indruk van het dagelijkse
leven van vele mensen in Kampala welke dag in
en dag uit leven op deze markt. Deze markt kan
men ook gerust een dorp op zich noemen.
Naast de marktkramen zijn er voor de
marktkooplui allerlei handige zaken. Op
verschillende plaatsen kunnen ze hun mobiele
telefoontjes opladen, er zijn toiletten en
douches... of iets wat daar dan op moet lijken,
apotheken en er is zelfs een dokters post.
Owino market is een van de drukste plekken van
Kampala. Een rustig dagje is het achteraf dus
niet geworden. Wel erg leuk.
DAG 2 - Kampala - Murchison Falls N.P.
We reizen naar het grootste nationale park van Uganda: Het Murchison Falls N.P. in het
noordwesten van Uganda. Je start in Budongo Forest bij de chimpansees: welkom in de
jungle! In Murchison Falls zie je verder giraffen, leeuwen, olifanten en krokodillen. Vanavond
kampeer je midden in het Budongo reservaat. Het reservaat heeft een ongelofelijke
biodiversiteit, met 360 verschillende vogels en 290 soorten vlinders. Onze kampeerplek is
dé perfecte plek om helemaal tot rust te komen en te genieten van de natuur.
Facultatieve
Excursie
Bezoek
neushoornopvangcentrum
Dit is Fair weg volgens Baobab:
in de middag kun je een
bezoek brengen aan de Ziwa
Ranch. In dit toevluchtsoord
worden de neushoorns
opgevangen en beschermd,
want er wordt nog steeds op
deze dieren gejaagd. Je krijgt
hier een rondleiding met een
gids zodat je de neushoorns
van dichtbij kunt zien. Met je
bezoek steun je dit bijzondere
project.
20-12-12
andaag dan eindelijk de eerste echte dag
van de reis. Gisteren telde dan officieel
wel mee, maar veel meer als een ritje
vliegveld was het niet. Vandaag staat er
allereerst in de late ochtend een bezoek aan het
Ziwa Rhino Sanctuary op het programma. Maar
voordat we daar aankomen moeten we eerst
maar eens Kampala uit zien te komen. Gelukkig
valt de ochtendspits voor Kampalese begrippen
reuze mee. Hier en daar is het wel hectisch
maar meestal komen we gewoon vooruit. Een
stuk beter dan de route naar hè vliegveld
gisteren. Het duurde bijna 2 uur om de afstand
van 40 Kilometer tussen het hotel en het
vliegveld af te leggen. Een stad van 1,2 miljoen
inwoners zonder al te veel noemenswaardige
hoogbouw ben je niet zo snel uit. Maar na een
kleine 40 minuten zijn we al aan de rand van de
stad en gaat het landschap langzaam over van
stads naar plattelands aanzicht. De wegen
worden geleidelijk aan leger en een ander beeld
van Uganda laat zich zien. De omgeving is
groen, licht heuvelachtig en wordt voornamelijk
gebruikt voor landbouw. De velden zijn begroeid
met maïs, bonen, aardappelen en veelal
bananen. Direct langs de weg zijn nog veel
kleine bedrijfjes actief. Een fietsenmaker welke
vanuit een houten hokje zijn reserveonderdelen
aanprijst. De buurman timmert van wat planken
net ogende bedden en tafels in elkaar. Iets
verder op zitten verschillende kramen met
groente en fruit naast elkaar.
Na uurtje of twee rijden wordt het ook voor ons
tijd voor een stop en zetten de twee busjes
waarmee we onderweg zijn stil bij een grote
fruitstal. Al direct komen verschillende verkopers
bij onze busjes staan om hun waren aan te
prijzen. Kleine gele bananen, grote gele
bananen en grote groene bananen. De laatste
worden gebruikt om Matoke van te maken. Een
stugge, goed vullende maar zoete
bananenpuree welke je volgens mij ook kan
gebruiken als cement om een woning van te
bouwen. Ik koop voor de groep een tros
bananen. Een jonge verkoper probeert me nog
wat andere dingen aan te smeren. Of ik
meloenen wil? Of anders tomaten. Nee? Ah...
Dan wil ik uiteraard wel aardappelen. Aangezien
ik geen mes bij me heb om ze te schillen en
geen pan om het in klaar te maken vraag ik me
af wat ik met aardappelen moet. Dat laatste
ontglipt mijn mond ook. Het jochie kijkt me met
twee grote ogen aan en zegt verbijsterd... You
eat them! Ehm... Juist. Tijd om verder te gaan.
V
Ziwa Rhino Sanctuary
Zo rond elven komen we aan bij het Ziwa Rhino
Sanctuary. Na de poort door te zijn gegaan is
het nog een stukje rijden naar het hoofdkwartier
waar we de entree moeten betalen. Onderweg
merkt een medereizigster al een neushoorns op.
We kunnen en mogen nog niet stoppen want
eerst moeten we betalen. Wat we dan ook maar
keurig gaan doen natuurlijk. De dame aan de
balie, aan wie ik de entree van de groep betaal
geeft aan dat we met
de bus gaan. Dit geef ik dus weer keurig aan de
groep door. De ranger komt vervolgens naar ons
toe en zegt dat we gaan lopen.
Volgens de chauffeur kunnen we dan beter eerst
de bus pakken en het laatste stukje op zoek
naar de neushoorns lopen. De dame in kwestie
zegt nee jullie gaan rijden. Uiteindelijk komen de
drie tot het besluit... We gaan eerst rijden en dan
lopen we het laatste stuk naar de neushoorns
toe. Nadat ik dit mededeel aan de groep en
iedereen zich klaar maakt om de bus in te gaan
zegt de ranger tegen me... Ok... We gaan lopen.
Ehm.. Zucht... Juist... Jongens... We gaan toch
lopen. Maar... Voordat we gaan lopen krijgen we
nog een korte briefing van de ranger. Wat mag
wel.. Wat mag niet als je bij de neushoorns
staat. Blijf als een groep bij elkaar en maak niet
te veel
herrie. Als hij uiteindelijk klaar is zegt hij; 'let's go
with the bus.' Hoewel ik er de humor wel van in
zie ben ik toch klaar en zeg... Nee... We gaan
gewoon lopen. In het reservaat blijven er altijd 2
rangers bij de neushoorns. De dieren worden 24
uur per dag bewaakt om stroping te voorkomen.
Slechts 1 kilogram van de hoorn van de hoorn
levert op de markt al snel 10.000 dollar op. Dus
voor de lokale bevolking waar het gemiddelde
salaris op een bedrag van 40 dollar per maand
ligt zeker een risico nemen waard. In Zuidelijk
Afrika zijn er in het jaar 2011 maar liefst 620
neushoorns afgemaakt voor de hoorn. En alleen
maar omdat er mensen in Azië zijn die er van
overtuigd zijn dat de hoorn potentie verhogend
en geneeskrachtige werkingen hebben. Het
materiaal waaruit de hoorn van deze mooie
dieren bestaat is keratine. Hetzelfde als de
nagels van de mens. Met andere woorden... Als
dat Aziatische pielemannetje het niet doet, vreet
dan gewoon je nagels op als je denkt dat dit
werkt. Met een huidige totale populatie van 14
neushoorns in heel Uganda, waarvan 2 in de
dierentuin van Entebbe en 12 in Ziwa, is die 24
uur bewaking dan ook geen onnodige luxe.
Gelukkig komen alle inkomsten
van de entree en de lodge op het 70 km² grote
terrein ten goede aan de bescherming van deze
dieren. Met ons bezoek aan het park brengen
we dan ook een mooie bijdrage hier aan bij. Ook
dat is Fair weg. Wij lopen ondertussen door het
kniehoge gras richting de plaats waar
neushoorns zouden moeten zijn. Een beetje een
drassig knollenveld is het wel. Maar als we na
een klein kilometer lopen onder de schaduw van
de bomen en struiken een lange hoorn omhoog
zien komen dan wordt dit direct vergeten. Als we
ietsje verder lopen dan wordt er een tweede
witte neushoorns zichtbaar. Het is de jongste
1 kilogram van de
hoorn van de
neushoorn levert op
de markt al snel
10.000 dollar op.
Het gemiddelde
salaris van de lokale
bevolking ligt op
slechts 40 dollar per
maand.
In Zuidelijk Afrika zijn
er in het jaar 2011
maar liefst 620
neushoorns
afgemaakt.
aanwinst van het park. Een kalf van ongeveer
een jaar oud gaat even op zijn achterste zitten
om te kijken wie er aan komt. Als hij het gezien
gaat hij weer rustig tegen moeder Bella aan
liggen. Achter moeder Bella liggen nog twee
witte neushoorns, in totaal dus vier. De
achterste van de vier wordt voorgesteld als
Obama. Bij de oprichting van Ziwa zijn er vier
witte neushoorns over gekomen uit Kenia.
Daarnaast waren er twee gedoneerd uit Disney's
Animal Kingdom in de Verenigde Staten. De
vader van het kalf was een stier uit Kenia en de
moeder was een koe uit de verenigde staten. De
naam van Obama was dan ook snel gekozen
gezien de gelijke situatie van de ouders van
Barack Obama. Hoewel ik uiteraard niet de
moeder van Barack Obama wil vergelijken met
een koe. We blijven geruime tijd bij de dieren.
Tevreden knorrend liggen de dieren in de
schaduw. Niet eens de moeite nemend om hun
kop op te tillen, waar wij ze gezien de warmte
eigenlijk ook geen ongelijk in geven. In Afrika
leven twee soorten neushoorns. De witte en de
zwarte. In tegenstelling tot de zwarte neushoorn
is de witte neushoorn verre van agressief en
veilig te benaderen. Helaas zijn ze om deze
reden ook zeer eenvoudig te stropen. De naam
witte neushoorn komt overigens van een vrije
vertaling naar het Engels vanuit het Zuid
Afrikaanse woord weidt. Hier wordt het dier de
weidtlipneushoorn genoemd. Weidt klinkt echter
als white. Dus het dier werd ondanks de
donkergrijze kleur een witte neushoorn. De
zwarte kreeg zijn naam als tegenhanger van de
witte neushoorn, ondanks de donkergrijze kleur
van de zwarte neushoorn. Na een veertig
minuten bij deze schitterende dieren te hebben
gestaan wordt het de hoogste tijd om terug te
gaan. Tijd voor een late lunch... En daarna
verder. Vanaf Ziwa Rhino Sanctuary is het nog 2
uur rijden richting Boomu Woman's Community
aan de rand van Budongo Forest Reserve.
Boomu Woman’s Community
Boomu is ontstaan uit een groep vrouwen welke
onder andere kunstwerken maakten en dansen
uitvoerden. Langzaam aan werd dit uitgebreid
naar den mogelijkheid om te kamperen. Ook
werden er in typische Ugandese stijl hutten
gebouwd welke nu dienen als slaapverblijven.
Hutten in verschillende maten, en vooral ook
hoogten. Om in sommige hutten binnen te
komen moet je soms bijna kruipend naar binnen.
Iets wat voor lange Nederlanders al helemaal
lastig is. Toch is het erg stijlvol en in een mooie
omgeving. Dat men hier niet echt gewend is aan
groepen is meteen duidelijk. Alles verloopt erg
rommelig. Zo bijvoorbeeld ook het afrekenen
van het diner. Nadat we de rekening vragen
wordt er in de keuken heftig gediscussieerd hoe
dit dan moet. Want sommigen hebben een
rekening samen, anderen apart, de ene drinkt
bier, de ander water, en weer een ander niets.
Het eten zelf overigens was typisch Afrikaans.
Matoke, de bananenpuree, geitenvlees,
cassave, zoete aardappel, rijst en bonen. Het
eten was heerlijk en sneller op dan het
Afrekenen. Na de dames lang genoeg tijd te
hebben gegeven om het te proberen heb ik
uiteindelijk toch zelf maar de touwtjes in handen
genomen en geholpen met het afrekenen. Zodat
iedereen uiteindelijk kon aan slapen en uitrusten
voor de volgende mooie dag. Een bezoek aan
de Chimpansees. Het Boomu Women's Group is
overigens een bijzonder mooi project. Inkomsten
van deze locatie worden gebruikt om kinderen
naar scholen te kunne sturen, lokale klinieken te
ondersteunen en ook toegang tot waterpunten te
verbeteren. De banda's zijn leuk, de locatie is
goed. En de Afrikaanse logica en werkwijzen
van de dames... Ach... Dat heeft zekerlijk zijn
charmes.
Dag 3 Murchison Falls N.P., Chimpanseetrekking
Je wordt wakker in de ongerepte natuur van het Budongo reservaat.
Of je nu vogels gaat spotten, met een gids het woud in trekt of zelf een
heerlijke wandeling maakt: hier vind je alle ingrediënten voor een echte
jungle-ervaring. Spectaculair is de chimpansee trekking, die je deze
ochtend maakt. Chimpansees in het wild zien is een ongelofelijke ervaring.
Facultatieve
Excursie
Bootsafari over de Nijl
's Middags kun je in het
Murchison Falls N.P. een
adembenemende bootsafari
over de Victoria Nijl maken.
Je komt vlakbij nijlpaarden
en krokodillen en met een
beetje geluk zie je olifanten
baden voordat je bij ons
einddoel bent: de onderkant
van de 43 meter hoge
Murchison waterval!
21-12-12
erwijl de doemdenkers zich vandaag
voorbereiden op de ondergang van de
wereld bereiden wij ons al vroeg in de
ochtend voor op een dag die fantastisch beloofd
te gaan worden. Nog voor zonsopgang zitten we
aan ons ontbijt waarna we richting het Budongo
Forest Reserve vertrekken. Tijd voor de eerste
chimpansee trekking van deze Baobab reis.
Allereerst moeten we ons registreren bij de
ingang van het Murchison Falls National park
waar ook het Budongo Forest Reserve toe
behoord. Omdat ons verzocht was om uiterlijk
om 7:30 aanwezig te zijn vertrokken we al om
6:30. Echter de dame. Van de receptie die ons
verzocht had om op tijd
aanwezig te zijn had zich zelf
verslapen waardoor we met
enige vertraging pas het park in
konden. Gelukkig arriveerden
we op tijd maar waren de
rangers die met onze groep de
trekking zouden gaan doen zelf
ook te laat.
Toen ook de rangers uiteindelijk
te voorschijn waren gekomen
kon na een korte briefing van
wat je wel en niet mag doen in de buurt van de
chimpansees de trekking echt beginnen. Vanuit
de rangers post gingen we rechtstreeks het bos
in waarbij we direct omringd waren door de
prachtigste geluiden. Terwijl de vroege ochtend
zon door de bomen begon te komen
verwelkomden allerlei soorten vogels ons met
de mooiste zanggeluiden. Als je zo in de vroege
ochtend onder de machtige woudreuzen door
loopt dan voel je jezelf soms erg nietig. Omdat
men nooit honderd procent weet waar dat de
chimpansees zich ophouden zijn we voorbereid
op de mogelijkheid dat we wellicht een uur
moeten wandelen om bij de mensapen te
komen. De ranger verzekerd ons ook dat, omdat
er in dit reservaat meer dan 600 chimpansees
wonen dat de kans erg groot is dat we ze gaan
zien. Geen honderd procent, maar wel erg groot.
Echter... Na een klein kwartiertje wandelen
horen we van achter ons hard gegil en gekrijs en
boomtakken op en neer gaan. De chimpansees
hebben hun verblijfplaats al verraden. We
draaien om en gaan richting het geluid af.
Hoewel het voor mij niet de eerste keer is dat ik
deze bijzondere dieren in de vrije natuur zie
stijgt ook bij mij de spanning. Ook bij de anderen
zie ik de opwinding toenemen. Ik krijg dan ook
een grijns van oor tot oor als ik
hoog in de boomtoppen wat zie
bewegen. Nog geen twintig
minuten na vertrek staan we
onder een grote woudreus
waarvan de top gevuld is met
donkere apen en takken hevig
op en neer bewegen.
Chimpansees. De mensapen
zijn momenteel bezig met hun
ontbijt. De dieren zijn
alleseters. De voorkeur van de
chimpansees van Budongo gaat uit naar fruit,
maar ook andere dingen zoals vlees van zelfs
andere aapsoorten wordt gegeten. Vandaag
bestaat het ontbijt echter uit verse bladeren. Op
geen enkele manier trekken de dieren zich ook
maar iets aan van onze aanwezigheid.
Ongestoord gaan de dieren verder met hun
ontbijt. Zelfs een blik naar beneden wordt ons
niet gegund waardoor het voor ons moeilijk is
om een apenkop op devoot te krijgen. Wel zien
we de dieren overduidelijk zitten in de bomen.
Robert onze gids, die voorheen oppasser is
geweest in de dierentuin van Entebbe, maakt
T
Omdat er in dit
reservaat meer dan 600
chimpansees wonen is de
kans erg groot dat we ze
gaan zien.
ruimte voor ons vrij dat we dieren nog beter
kunnen bekijken. Als na een tijdje niet al te ver
van deze groep chimpansees andere groepen
beginnen te krijsen hoop ik op een reactie van
onze groep. Ook dat brengt hun echter niet uit
hun a-propos, ontbijt is het en niets anders. Na
een tijdje laat een van de chimpansees zich uit
de boom zakken. We hopen dan ook dat de rest
het voorbeeld van dit vrouwtje volgt. Echter de
rest is nog niet klaar met het ontbijt en gaat
verder. Op het moment dat de ene chimpansee
er vandoor gaat komt een andere chimpansee
naar de boom toe en begint naar boven te
klauteren. Dit exemplaar is overduidelijk een
vrouwtje gezien de dikke rode zwelling die ze op
haar achterste heeft. Hoe roder en dikker de
zwelling des te meer ze klaar is voor de paring.
Dit blijkt even later dan ook. Een van de
onverstoorbare mannetjes blijkt toch niet zo
onverstoorbaar als het vrouwtje nog maar net
als ze in de boomtop aankomt haar zwelling
even laat zien. Zo worden we al vroeg in de
ochtend getrakteerd op een stevig potje
chimpansee seks. Hoewel, een stevig potje is
het niet ten noemen, de paring duurt enkele
seconden en het is klaar. Gelukkig, voor de
mensen die even niet op hadden gelet
herhaalde zich dat nog enkele keren. Het
mannetje had daarna zijn buik vol van het ontbijt
en klaarblijkelijk ook de seks waarna hij languit
op een tak ging liggen om bij te komen. We
besloten om wat langer bij de groep te blijven in
de hoop dat de dieren na het ontbijt naar
beneden toe zouden komen. Ondertussen was
de andere helft van onze groep ook bij ons
aangekomen. Bij vertrek hadden we de groep in
tweeën gesplitst zodat de groep niet te groot zou
zijn. Zij hadden ondertussen ook al een ander
groepje chimpansees gezien, zelfs op de grond
en met een jong. Kort nadat ze vertrokken vond
ons groepje het ook prima en werd het tijd om
terug te gaan. In de ochtend hadden wij al onze
lunchpakketten besteld. Sandwiches voor
iedereen. Het risico was namelijk dat we vrij laat
terug zouden zij als de chimpansees verder weg
waren. Nu was dit niet het geval en waren we al
op tijd terug. Omdat we om elf uur wilden
vertrekken vroeg ik aan het personeel of ze
onze lunchpakketten wilden brengen. Echter
onderlinge communicatie en efficiency zijn twee
van de vele woorden die niet bestaan in het
Ugandese woordenboek, dus toen ik terugkwam
van een bezoekje aan het toilet stonden de
borden met de sandwiches al klaar op de tafels
en waren enkele mensen al aan het lunchen.
Gezien het feit dat we al vroeg hadden ontbeten
was dat ook niet echt een probleem waarna we
het daar maar hebben opgegeten.
Boottocht over de Nijl
Het bezoek aan de chimpansees was absoluut
een hoogtepunt te noemen, zeker in combinatie
met het heerlijke wandelweer. Toch stond er
voor vandaag nog een tweede hoogtepunt op
het programma. Een boottocht over een van 's
werelds bekendste rivieren. De Nijl. De rivier
vind zijn oorsprong in het grootste meer van
Afrika, Lake Victoria, bij het plaatsje Jinja. Hier
vandaan begint de meer dan 6600 kilometer
lange stroom afwaarts richting de Middellandse
Zee bij Caïro. Mocht je in een rubberbandje
beginnen te dobberen bij Jinja dan kom je
ongeveer 3 maanden later bij de Middellandse
Zee aanspoelen. Of je dan nog leeft is maar de
vraag. Na Jinja is de rivier uitermate geschikt om
te gaan ratten met diverse categorie 5 rafts. En
ook de watervallen van de Murchison Falls
denderen 45 meter de diepte in waarbij om en
nabij de 350.000 liter water per seconde naar
beneden stort. En naar deze watervallen gaat de
boottocht deze middag. De beste plek op de
boot was aan de linkerzijde, waar dan ook
iedereen ging iedereen zitten. Al meteen vanaf
het vertrekpunt waar de boot aangemeerd lag
kon men de nijlpaarden zien liggen. Een paar
maraboes struinden bij de vuilnisbakken rond in
de hoop wat lekkers te vinden. Dan zet de boot
zijn weg in naar de waterval. Als er iets is wat er
veel te zien is in dit deel van de Nijl dan zijn het
de nijlpaarden. Bijna overal zie je wel groepjes
nijlpaarden liggen. De groepen worden
aangevoerd door een grote volwassen stier
welke zijn groepje koeien en territoria heftig
verdedigd. Jongen laten zich
met hun kop op de rug van de
moeder in het water drijven. De
moeder probeert de jongen zo
veel mogelijk op afstand te
houden van de stier die soms
agressief kan reageren en
daarbij niet op let of de jongen
iets over komt. Vrouwtjes
nijlpaarden zijn ook sneller
volwassen dan de mannetjes.
Jonge mannetjes blijven langer
bij de moeder dan jonge
mannetjes die uiteindelijk door de stier verjaagd
worden.
Naast talloze nijlpaarden zien we oom alleen
prachtige vogels. Naast de bonte ijsvogels die
boven het water hangen zien we in een grote
zandmuur alle gaten welke bewoond worden
door de roodkeelbijeneters welke een zeer
kleurrijk verenkleed hebben. Deze vogels
pakken tijdens de vlucht vliegen, bijen en andere
insecten uit de lucht en scheren soms dicht
langs bijen en wespennesten om hun voedsel te
vangen. Ook zien we enkele imposante
visarenden. Deze roofvogels vormen paartjes
voor het leven. De vogels hebben een
territorium van ongeveer een kilometer lang aan
de rivier waarin ze geen andere visarenden dan
hun jongen accepteren. Het zicht van deze
vogels is indrukwekkend, de vogels zien vanaf
grote hoogte en afstand vissen die aan het
wateroppervlakte zwemmen. Deze vissen
grijpen ze vervolgens met hun krachtige
klauwen met scherpe nagels uit het water. We
zien olifanten en buffels, Uganda kob en nog
talloze andere vogels. Dan... Voor ons doemt de
Murchison waterval op, het water dondert naar
beneden en laat een grote nevelwolk achter. De
boot kan vanwege de enorme kracht van de
waterval en ook de stroming niet heel dicht bij
de waterval komen. De kapitein legt zijn boot
half achter een klein eilandje uit de stroming
zodat iedereen rustig foto's kan maken van de
waterval. Op de terugweg passeren we een
grote krokodil. Hij laat ons dichtbij komen.
Roerloos ligt het dier in het gras
in de zon. Krokodillen zijn
reptielen en reptielen hebben
de zon nodig om op te warmen
en energie te krijgen. Als de
temperatuur vervolgens te hoog
wordt opent het dier zijn bek
zodat de wind de
lichaamstemperatuur weer wat
laat zakken. Omdat de krokodil
onbeweeglijk op de over ligt
wordt er door enkele mensen
gekscherend geroepen dat het
een plastic exemplaar is. Om te bewijzen dat het
niet zo is gaat het dier iets verliggen waardoor
zijn flinke afmeting nog duidelijker wordt. Het
dier is vijf tot zes meter lang, een afmeting die
op een afstand van 2 meter meer dan
indrukwekkend is te noemen. Uiteindelijk gaan
we weer verder en komen we rond zes uur weer
aan bij de aanlegsteiger.
Met de chimpansees en de boottocht is deze
tweede hele dag in Uganda meer dan een
geslaagde dag te noemen. De groep is nog
maar zo kort in dit land en men heeft al zo veel
dingen gezien. In Uganda val je van in de ene
na de andere verbazing.
De groep is nog maar zo
kort in dit land en men
heeft al zoveel dingen
gezien. In Uganda val je
van in de ene na de
andere verbazing.
Murchison Falls
Het nationale park is vernoemd
naar de aanwezige watervallen
in het nationale park. De
watervallen zelf zijn op hun beurt
weer vernoemd naar de
president van de Royal
Geographical Society. Het park
heeft een oppervlakte van 3.480
km2 en is samen met Bugungu
Wildlife Reserve en Karuma
Wildlife Reserve een onderdeel
van het Murchison Falls
Conservation Area wat samen
5.308 km2 groot is.
4 van de big 5, olifanten, buffels,
leeuwen en luipaarden kunnen
worden aangetroffen in dit park.
De 5e van de big 5, de
neushoorn is door de stroperij
sinds 1983 in dit gebied helaas
uitgestorven. In het nabijgelegen
7000 hectare grote Ziwa Rhino
Sanctuary kunnen de witte
neushoorns wel worden
gevonden. Andere dieren in het
park zijn de nijlpaarden, giraffen,
kob, hartebeest, oribi's en
krokodillen.
Het in 1952 opgerichte park is
het grootste park van Uganda.
De Nijl doorkruist het park met
een lengte van ongeveer 115
km. De waterval zelf heeft een
hoogte van 43 meter en loopt
door een kloof met een ongeveer
7 meter brede doorgang.
Dag 4 - Murchison Falls N.P. -
Hoima
Voordat we vertrekken maak je een
avontuurlijke gamedrive in het
Murchison Falls N.P. Het einddoel
van vandaag is het gemoedelijke
plaatsje Hoima. Op weg hierheen
heb je mooie uitzichten op
heuvelachtige landschappen en
bananenplantages. Aan het einde
van de middag is er volop leven in
Hoima. Ga zeker even naar de
lokale markt waar je een goed
beeld krijgt van het leven van de
lokale bevolking.
22-12-12
mdat de planning was om vandaag om
05:30 te vertrekken voor de gamedrive
stond mijn wekker afgesteld op 05:00.
Echter moeder natuur had andere
dingen voor ons in petto. Al rond 03:00 in de
ochtend wordt ik wakker van gedonder in de
verte. Onweer op komst. In de hoop dat alles
aan ons voorbij trekt probeer ik verder te slapen.
Een ter vergeefse hoopt zo blijkt, want nog geen
15 minuten later breekt de hel boven ons los.
We worden getrakteerd op een flinke lichtshow.
Voordat het geluid van de ene donder al is
weggestorven dient de volgende zich al weer
aan. Ook enkele inslagen zijn van vrij korte
afstand. Onweer in Afrika is van een behoorlijk
steviger kaliber dan wat we in Nederland
gewend zijn. Zo rond half vijf wordt het al weer
wat rustiger maar echt slapen lukt en hoeft
eigenlijk ook niet meer. Tijd om op te staan dus.
Iets na 05:30 zitten we dan ook in onze twee
busjes onderweg richting
de Nijl. Het is nog donker
en onderweg komen we
diverse konijnen tegen
welke bij aanblik van onze
koplampen al snel het
hazenpad kiezen. Wat later
zien we een andere kleur
ogen oplichten. Het beestje
blijft verstijfd staan en als
we dichterbij komen zien
we dat het een springhaas
is. In Tanzania worden
deze beestjes, niet geheel
onterecht de Serengeti Kangoeroe genoemd. De
beestjes hebben grote achterpoten, hele kleine
voorpootjes, een lange donkere staart en relatief
kleine oren. De dieren bewegen zich al
springend als een kangoeroe voort. In
tegenstelling tot wat de naam je wil doen
geloven is de springhaas geen familie van de
haasachtigen maar een diersoort op zich. Als we
naar zijn zin te dicht bij komen neemt hij twee
grote sprongen en verdwijnt in het hoge gras.
Als we aankomen bij de gate dan moeten we
nog even betalen om gebruik te mogen maken
van de veerpont welke ons naar de overkant van
de Nijl gaat brengen. Aan de overkant is het
gebied meer savanneachtig waardoor er een
veel betere kans is om allerlei dieren te zien.
Ondertussen lijkt het weer onze gamedrive
aardig in het water te laten lopen want het gaat
weer harder regenen.
Gamedrive
Om optimaal te kunnen genieten van de
gamedrive hebben de busjes de mogelijkheid
om de daken te openen zodat iedereen recht op
kan staan. Zo kan men nog
beter de dieren zien,
fotograferen en ook beter
vinden. Ondertussen is het
ook al weer licht en zodra
we de veerpont af zijn en
de eerste bocht om zijn
zien we een grote nijlpaard
nog de laatste happen van
het gras eten voordat hij
weer terug het water van
de rivier in gaat. Pas aan
land blijkt hoe enorm groot
deze dieren kunnen zijn.
De volwassen stier die hier staat is qua afmeting
bijna net zo groot als een witte neushoorn. Een
volwassen stier kan ook een gewicht bereiken
van 3200 kilogram. Slechts 400 kilogram lichter
dan een witte neushoorn en de helft van een
O
Nijlpaarden staan bekend als
de gevaarlijkste dieren van
Afrika. De dieren kunnen
onverwachts agressief
reageren en vallen regelmatig
uit het niets kleine boten aan.
grote olifantenstier. Nijlpaarden staan ook
bekend als de gevaarlijkste dieren van Afrika.
De dieren kunnen onverwachts agressief
reageren en vallen regelmatig uit het niets kleine
boten aan. Ook aan land zijn de dieren die
ondanks hun logge uiterlijk en flinke gewicht niet
al te snel lijken levensgevaarlijk. Als men tussen
het dier en zijn vluchtroute naar het water in
staat kan het dier aanvallen en een rennend
nijlpaard kan een snelheid van 40 kilometer per
uur halen. In zijn bek heeft het dier lange en
vlijmscherpe tanden waarmee hij een volwassen
mens zonder problemen doormidden kan bijten.
Met andere woorden, jongens om serieus
rekening mee te houden. Verderop arriveren we
bij een groep mooie Jackson Hartebeesten.
Ondertussen lijkt het op te gaan klaren en we
besluiten om de daken open te doen. De
mensen kunnen de dieren hierdoor een stuk
beter op de foto zetten. De gamedrive is nu dan
echt begonnen. Langzaam veranderd de
omgeving ook in een goudgele vlakte, de
bekende Afrikaanse savanne. De omgeving hier
is te vergelijken met de savannes van de Masai
Mara in Kenia en de Serengeti in Tanzania. In
de verte zien we Lake Albert liggen welke op de
grens van Uganda en Democratisch Republiek
Congo ligt, het land welke we aan de overkant
van het meer kunnen zien liggen. De dieren die
we op de vlaktes tegen komen zijn wel andere
dieren dan je te zien krijgt op de Masai Mara en
Serengeti. De Impala's zijn hier vervangen met
de prachtige Uganda Kob. Een prachtige
antilopensoort met prachtig gedraaide sierlijke
hoorns. Deze dieren komen we in flinke
aantallen tegen. We zien groepen vrouwtjes met
hun jongen welke geleid wordt door een
krachtige stier. Ook zien we verschillende
groepen vrijgezelle mannetjes. Een mix van
volwassen exemplaren met grote volgroeide
horens, maar ook jongere mannetjes waarvan
de horens nog niet helemaal volgroeid zijn.
Twee jonge mannetjes dagen elkaar uit voor
een stoeipartij en beginnen met de horens tegen
elkaar te duwen waarbij ze soms wat
bokkensprongen maken. Dit gedrag is niet
alleen spelen maar de jongen oefenen zo ook
voor later wanneer ze een poging zullen moeten
doen om zelf aan het hoofd te komen van een
groep vrouwtjes waarbij ze het mannetje van die
kudde moeten uitdagen en verslaan. Tussen de
grote aantallen Uganda kob komen we ook een
andere, kleinere antilopensoort tegen. De oribi.
Deze kleine antilopensoort haalt een
schofthoogte van maximaal 60 centimeter en
een maximaal gewicht van 20 kg. Alleen de
mannetjes krijgen korte, naar voren gebogen
hoorntjes. Bij gevaar duiken deze kleine
antilopen snel weg tussen het hoge gras
waardoor ze voor veel roofdieren zo goed als
onzichtbaar worden. De geel grijze vacht die ze
hebben helpt als schutkleur hier nog extra bij. In
de verte zien we hier en daar wat Rothschild
giraffes. De Rothschild giraffe is een van de
negen onder soorten van de giraffen, de dieren
komen voornamelijk voor in Uganda en wordt
daarom ook wel eens de Uganda giraffe
genoemd. Deze ondersoort is eenvoudig te
herkennen door hun poten. Deze dieren
hebben namelijk van hun hoeven tot aan hun
knieën geen vlekken en dragen bij wijze van
spreken witte kniekousen. Verder komen we
hier en daar wrattenzwijnen tegen en laten ook
de Abesynse hoornraven zich zien. Grote
neushoornvogels welke voornamelijk op de
grond leven en zich voeden met onder meer
zaden en insecten. Helaas gaat de tijd met een
gamedrive altijd veel te snel. Omdat we ook
weer terug moeten met de veerpont wordt het
ook weer tijd om terug te gaan. Op de weg
terug komen we een klein groepje
roodstaartmeerkatten tegen. Ondanks de
naam meerkatten zijn het geen katachtigen, en
ook de vergelijking met stokstaartjes welke in de
Engelse taal meerkat heten is onterecht.
Meerkatten zijn apen soorten en de
roodstaartmeerkat is met zijn roodachtige vacht
en de rode staart een mooie soort. De dieren
zitten rustig te eten in de bomen en laten zich
hierbij af en toe goed zien. Maar helaas begint
te tijd te dringen en moeten we echt weer terug
richting de uitgang. Mijn groep heeft geluk want
op de weg terug laten de giraffen zich ook nog
wat van dichterbij zien waardoor ze ook die
goed op de foto kunnen zetten. Rond half elf
komen we dan uiteindelijk weer aan bij de
veerpont. We kunnen naar de overkant en van
daar uit rijden we richting de lodge waar we
vanochtend vertrokken zijn terug. Hier hebben
we onze tenten welke normaal gesproken op het
dak van de busjes bevestigd zitten en onze
bagage achter gelaten bij de receptie. Terwijl de
groep rustig even naar het toilet kan en een
drankje kan doen bij de bar bevestigen Walter
en Innocent, de twee chauffeurs en ik de tenten
terug op het dak en stoppen we de bagage weer
achter in. Na deze korte onderbreking gaan we
verder en is het nog een uurtje rijden naar de
plek waar we gaan lunchen, de Budongo Forest
Reserve, de plek waar we gisteren de
Chimpansee trekking hebben gedaan.
Onderweg er naar toe komen we verschillende
groepen groene bavianen tegen. Stiekem had ik
nog de hoop om ook nog een glimp op te
vangen van chimpansees, maar meer dan wat
geknakte takken hebben we niet kunnen zien.
Na de lunch laten we uiteindelijk het Murchison
Falls National Park voorgoed achter ons en
bevinden we ons weer in de bewoonde wereld.
We passeren diverse kleine dorpjes en enkele
grote suikerriet plantages. Na twee uur rijden
komen we, dankzij de redelijk goede gravelweg
en bedolven onder een dikke laag rode stof al
aan in het kleine stadje Hoima. Hier gaan we
even naar de supermarkt terwijl de chauffeurs
de busjes gaan vol tanken. In het stadje
passeren we een leuk marktje. We hebben nog
tijd en we besluiten spontaan om een bezoekje
aan het marktje te brengen. Al na de eerste paar
stappen op de markt te hebben gezet besluiten
enkele mensen om de rest van de reis maar
vegetarisch te worden. Grote lappen geiten en
koeienvlees hangen aan haken in de zon terwijl
de vliegen er om heen cirkelen. Verder op
komen we voorbij allerlei fruit en groenten
stalletjes waar de bekende tomaten,
bakbananen, watermeloenen en kolen worden
aangeboden. Ook staan er zakken vol met
bonen, rijst, zout en poedersuiker. De
poedersuiker is behoorlijk in trek bij de grote
aantallen bijen die er omheen cirkelen. Op
verschillende plekken worden we giechelen na
gekeken, de wat meer brutalen roepen ons na
met Mzungu, blanke en een enkele probeert een
praatje aan te gaan, wat leuke interactie met de
mensen van mijn groep en de lokale bevolking
oplevert. Wat later komen we terecht bij het
kleding gedeelte van de markt. Hier wordt
allerlei tweedehands kleding verkocht. Een
enthousiaste verkoper begint aan een complete
show als hij ons ziet en een dame van onze
groep koopt voor duizend Ugandese Shilling,
ongeveer 30 cent, een shirtje bij de man. De
hilariteit wordt groter als hij in de lokale taal
begint te roepen dat hij iets heeft verkocht aan
een Mzungu. Dit soort spontane acties zorgt
voor onvergetelijke en ook onbetaalbare
herinneringen. Dit is spontaan Fair weg. Na de
markt wordt het tijd om naar het hotel te gaan.
De stof van ons af te spoelen en te ontspannen.
Wat blijft Uganda toch een geweldig land en ik
ben blij weer hier te zijn. Ook al is men al in
Kenia en Tanzania geweest. Uganda is zo
anders en dit land moet je bezocht hebben.
Costa Rica
Compleet
Je één voelen met de natuur
in Costa Rica, dat doe je
tijdens onze rondreis door het
groenste land van Midden-
Amerika! We reizen naar het
Tortuguero National Park,
bewonderen de beroemde
Arenal vulkaan, ontdekken
hoe de aarde van vulkanische
activiteit borrelt in Ricón de la
Viaja en slingeren tussen de
boomtoppen tijdens een
spectaculaire canopy tour in
het nevelwoud van
Monteverde. Met Baobab
breng je ook een bezoek aan
Costa Rica’s meest
oorspronkelijke regenwoud,
Corcovado. Wandel langs een
van de mooiste kustlijnen van
Costa Rica en door vochtig,
zeer groen regenwoud. Kom
aan het einde van de reis tot
rust op het strand aan de Stille
Oceaan of stap aan boord van
een boot en zie immense
walvissen uit het water
springen.
v.a. € 1.979,-
Rondreis Costa
Rica en Nicaragua
Pura Vida!’ Dat is een
uitdrukking die je de bevolking
van Midden-Amerika snel leert
nazeggen. Hij betekent ‘puur
leven’, maar ook ‘geweldig’ of
‘doe maar relaxed’... Helemaal
‘pura vida’, dat zal je onze
rondreis door Midden-
Amerika vinden. In dé
koloniale en oudste stad van
Nicaragua, Granada, slenter je
langs de kleurrijke huizen en in
Costa Rica slinger je door het
enige nevelwoud van het land
en bewonder je de
dierenwereld tijdens een
boottocht door het
Tortuguero National Park.
Even helemaal tot rust komen
doe je tijdens een bezoek aan
de paradijselijke
eilandengroep Bocas del Toro
in Panama. Een rondreis om
nooit te vergeten!
v.a. € 2.199,-
Rondreis
Venezuela
Wil je Zuid-Amerika op z’n
ruigst beleven? Ga dan met
Baobab mee naar Venezuela.
Als marktleider sturen wij al
jaren op rij groepen naar dit
onvergetelijke gebied en staan
wij garant voor een
avontuurlijke rondreis. We
reizen naar de Angel Falls, het
Amazonewoud, de
Andespieken én het Caribische
strand. Je dwaalt door
koloniale en kleurrijke
straatjes, overnacht midden in
de natuur bij de cowboys,
bezoekt het twee na grootste
indianenvolk van Venezuela
de Warao en neemt een
verfrissende duik in het
azuurblauwe water van
Mochima. Tijdens deze
schitterende rondreis door
Venezuela zijn jullie nog één
van de weinigen!
v.a. € 1.899,-
Dag 5 - Hoima - Kibale Forest
Je staat vroeg op voor een mooie rit naar Kibale Forest: het leefgebied van de chimpansees.
Je slaapt hier 2 nachten op een campsite bij een sfeervolle lodge, aan de rand van het
regenwoud. Vanaf hier worden diverse wandeltochten georganiseerd. In Kibale Forest zie je
niet alleen chimpansees maar ook andere apen, zoals groene bavianen, roodstaartapen en
grijswang mangabey's.
Facultatieve
Excursie
Night walk
Tijdens je verblijf in Kibale
Forest kun je ook een
nachtwandeling maken door
de jungle, een unieke
ervaring! Tijdens deze
wandeling ga je onder
begeleiding van een gids
het nachtleven van de
jungle ontdekken.
23-12-12
andaag staat eigenlijk alleen maar een
reisdag op het programma. Omdat de
laatste dagen behoorlijk intensief waren
was het de hoogste tijd om het wat rustiger aan
te doen in de ochtend en even wat gas terug te
nemen. Om die reden vertrokken we dan ook uit
Hoima om 08:30. In Uganda zijn de meeste
wegen onverhard. Tot nu toe waren de
onverharde wegen ook redelijk goed geweest en
konden we aardig doorrijden. De weg vandaag
hoorde echter niet tot de categorie redelijk goed.
Veel gaten, in de volksmond potholes genoemd,
en diepe geulen. Gelukkig had het op de meeste
plaatsen iets geregend. Niet te veel, anders zou
het te glad zijn, maar genoeg om het meeste
stof tegen te gaan. Het landschap onderweg
was weer op veel plaatsen adembenemend.
Wat vooral op valt is dat het langs de wegen en
zelfs in de dorpen relatief schoon is. Waar in
bijvoorbeeld Kenia veel mensen alle rotzooi op
de grond gooien en alles bezaaid is met dikke
lagen plastic, restafval van groente en fruit,
dozen en al het andere waar men vanaf wilt, is
het in Uganda vele malen schoner. Opvallend
voor een land waar de armoede nog hoger is.
Uiteraard ligt hier ook wel van alles langs de
weg maar lang niet zo veel. Terwijl de kinderen
en ook veel volwassenen met een grote glimlach
ons toe en nazwaaien passeren we
verschillende kleine dorpjes. Na twee en een
half uur onderweg te zijn geweest wordt de
hoogste tijd voor een toiletstop. Volgens Walter,
een van onze chauffeurs zit er niets. Maar in
een dorpje wijs ik mop een gebouw waar op
hotel en restaurant staat. Hij is er nog nooit
geweest. Ik laat me er niet door tegenhouden en
geef aan dat er dames in de groep zitten die
toch echt wel een keer gebruik van het toilet
moeten maken. Dus... We gaan er toch naar
toe. Achter het kleine restaurant blijkt een hotel
te zitten met voor deze plaats verassend schone
kamers. De manager doet zelfs 3 kamers voor
ons open zodat we gebruik kunnen maken van
de toiletten. Sommige bestellen ook wat drinken.
Voor de inwoners van het dorp zijn we een
bezichtiging. Vele kinderen staan naar ons te
kijken en vinden alle aandacht er leuk. Ze willen
dat we foto's van ze maken en gaan er speciaal
voor staan. En zo wordt ook deze ongeplande
stop ook weer een leuke ervaring. Vanaf hier is
het nog twee en een half uur rijden richting de
stad Fort Portal. We passeren verschillende
suikerriet plantages en later ook thee plantages.
Uganda heeft grote theeplantages waar
kwalitatief goede thee wordt geproduceerd. Het
klimaat in deze omgeving is uitstekend voor de
plantages. Van de theestruiken worden de verse
groene bladeren geplukt. Dit gebeurt meestal
door de vrouwen. Zij hebben een grote mand op
de rug die ze in enkele uren tijd vullen. De
manden worden vervolgens geleegd bij de
droogbedden bij de fabrieken. De bladeren
worden in de zin gedroogd. Hierna worden de
bladeren geroosterd en gemalen. Voor het
roosteren worden de grote eucalyptus bomen
gebruikt die in plantages tussen de thee staan.
De goede kwaliteit thee wordt gebruikt voor
zwarte thee. De slechte kwaliteit wordt niet
vernietigd maar vinden we in onze winkels terug
als de bekende smaakjesthee waarbij veelal
allerlei smaakstoffen worden toegevoegd in de
theezakjes.
Kibale National Park
We komen vrij laat aan in Fort Portal. Hoogste
tijd dus voor onze lunch. De keuze is uit buffet of
à la carte. De mensen kiezen voor denkbaarste
optie. Achteraf gezien wellicht niet de beste
keuze. Pas om kwart voor vier hebben de
laatste mensen hun eten. Na de lunch gaan we
V
nog even naar de bank en supermarkt waarna
we verder gaan naar onze campsite bij Kibale
National Park wat nog een uur rijden is. In Fort
Portal passeren we twee moskeeën die tegen
over elkaar aan de weg staan. De ene moskee
is voor de Indische Moslims. Omdat deze niet
willen dat de Afrikaanse moslims gebruik maken
van de zelfde moskee is er uiteindelijk een
tweede moskee voor hen
gebouwd. Treurig om te weten
dat het zelfs nu nog steeds zo
moet gaan. Waarschijnlijk een
wereldwijde kwaal waar we nooit
van af zullen komen. Later
passeren we nog enkele mooie
theeplantages voordat we
uiteindelijk het Nationale Park
binnen rijden. In Kibale National
Park komen maar liefst 13 verschillende soorten
apen voor. Dat Kibale een paradijs is voor de
apenliefhebbers wordt meteen duidelijk. We zijn
nog maar een klein stukje het park in gereden
en er zit al een grote groep Bavianen op een
aan de weg. De Bavianen hier zijn verre van
schuchter. In plaats van meteen de bescherming
van de struiken op te zoeken zoals in Murchison
Falls National Park blijven de dieren ongestoord
zitten. Enkele jongen zitten bij moeders aan de
borst te drinken. Twee jonge baviaantjes
waarvan eentje hooguit een paar weken oud
liggen langs de weg samen wat de rollebollen.
Als we vervolgens verder rijden zien we enkele
kilometers verder op weer twee bavianen langs
de weg zitten. We rijden ze voorbij maar als ik
op dat moment omhoog kijk zie ik ook grote
donkere apen in de bomen zitten. Ik roep STOP
en kijk nog eens... Ik vraag aan Walter of hij een
stukje terug wil rijden. En ja ik zie het goed... Het
zijn chimpansees! Wat een mazzel. Zomaar
langs de weg in de bomen zitten enkele wilde
chimpansees. Helaas mogen we in het park niet
stoppen en uitstappen om naar chimpansees te
gaan kijken. We moeten in de auto's blijven.
Reden hiervan is om de dieren te beschermen
tegen stropers en om te voorkomen dat ze
worden verstoord. De chimpansees gaan al heel
snel dieper het bos in. Helaas
heeft niet iedereen ze gezien.
Als we verder willen rijden
bewegen ook de bossen rechts
van ons. Als we goed kijken zien
we hier de roodstaartmeerkatten.
Ook deze laten zich niet goed
zien. We doen een poging om de
dieren wat beter in beeld te
krijgen maar het lukt niet. De
twee bavianen blijven al die tijd geïnteresseerd
bij de boom naar ons kijken wat we allemaal aan
het doen zijn. Maar bijzonder is het wel, gewoon
op één plek drie verschillende apen in beeld.
Uiteindelijk komen we rond 18:00 uur aan bij
onze kampeerplek een kleine 2 uur later dan
eigenlijk de bedoeling was. Ondanks dat het
voornamelijk een reisdag was, was het zeer
zeker weer een mooie dag. Nu moesten allen
nog even de tenten worden opgezet. In record
tempo had iedereen hun tent op staan en hun
matrasjes klaar liggen voor de nacht. Ik ben
benieuwd hoe iedereen hun eerste
kampeernacht door gaat komen. Voor mij is
kamperen in Afrika dé manier om Afrika te
beleven. Midden in de natuur. Kamperen in
Afrika... Iedereen moet dat minimaal eens in zijn
leven ervaren hebben.
In Kibale National
Park komen maar liefst
13 verschillende
soorten apen voor.
Dag 6 - Kibale Forest
Je kunt vandaag een wandeling
maken langs een van de
kratermeren in de omgeving óf een
moeraswandeling bij Bigodi. Dit
moerasgebied ligt op tien minuten
afstand van Kibale Forest en
huisvest veel apensoorten. De
moeraswandeling is opgezet door
de lokale bevolking en alle
inkomsten komen ten goede aan de
lokale bevolking.
Facultatieve
Excursie
Chimpanseetrekking
Vandaag heb je een vrije
dag in het Kibale Forest. In
Uganda leven bijna 5000
chimpansees in het wild
waarvan het grootste deel in
Kibale Forest. Dit is Fair
weg volgens Baobab: je
kunt chimpansees in het
wild zien. In kleine groepjes
trek je met rangers te voet
het Kibale Forest in. Tussen
de dichte bebossing tref je
de mensapen vooral in de
toppen van bomen, waar ze
naar fruit, takken en
bladeren zoeken. De kans
dat je de chimpansees
daadwerkelijk ziet, is groter
dan 95%. Als we ze
gevonden hebben, blijf je
een uur bij hen. De rangers
kennen de signalen goed:
het minste geluid, al is het
maar een vallende tak, wijst
hen de weg. Vooraf krijg je
natuurlijk uitgebreide
instructies over hoe je jezelf
moet gedragen. Zo mag je
de dieren niet aanraken.
Eén blik in de vorsende
ogen van een chimpansee
en je bent verkocht.
24-12-12
ganda... Monkey Paradise. Iedereen heeft prima geslapen in de tenten. Er zijn zes
deelnemers die zich ook voor de tweede chimpansee trekking hebben opgegeven. Om 07:00 vertrekken we met een van de busjes naar het entree van het Nationale Park. Hier worden we al opgewacht en krijgt de groepen briefing. De gids van de groep, Africano, laat ons met de bus de groep een stukje verder af zetten van waar de groep vervolgens vertrekt voor de trekking. Helaas mag ik als reisbegeleider niet met de trekking mee en als natuurliefhebber zie ik de groep dan ook met lede ogen vertrekken. Wat had ik graag mee gewild. Chimpansees in het wild zien blijft een onvergetelijke ervaring. Als de groep weg is dropt Walter me af bij de receptie van de trekking en gaat hij zelf verder om te gaan ontbijten. Ik besluit in de nabije omgeving wat rond te gaan wandelen. En mijn teleurstelling slaat al snel om als ik stuit op een groep van ongeveer 14 roodstaartmeerkatten. Het zijn relatief kleine apen met een prachtige vacht. Het meest opvallende aan de dieren is de rode uiteinde van de staart en de felle witte vlek op de neus. Hierdoor wordt het dier soms ook wel witneusmeerkat genoemd. De dieren zijn vrij schuchter en gaan er in eerste instantie van door. Als ze door hebben dat ik geen kwaad in de zin heb wordt ik wel in de buurt geaccepteerd en kan ik ze rustig fotograferen. Ik wordt wel nauwlettend in de gaten gehouden maar de dieren doen weer gewoon hun ding. Ik blijf bijna een uur bij de apen. Vervolgens ga ik wat verder het pad het Kibale National Park in. Het pad wordt wat modderiger en op de moerasachtige omgeving wordt zijn houten loopbruggetjes aangebracht. Na een tijdje kom ik bij een gebouwtje, een soort uitkijkpunt. Als ik de trap op loop kijk ik uit over een prachtige, kleine grasvlakte waarop diverse palmbomen staan.
Een perfecte omgeving voor de bosolifanten, een aparte soort olifant die in Uganda alleen in deze omgeving te zien zijn. Ik heb alle tijd en besluit om hier een uurtje te blijven zitten. De omgeving is werkelijk fantastisch, het zonnetje schijnt heerlijk en de vogeltjes fluiten hun vrolijke liedjes. Ik besef dat dit voor mij eigenlijk ook het eerste rustmomentje is tijdens de reis. Een heerlijk plekje om even tot rust te komen. In de hoop om de olifanten of wellicht zelfs chimpansees te kunnen zien droom ik wat weg
totdat ik achter mij wat hoor ritselen. Ik sta op van mijn zitje en kijk of ik het geluid kan traceren. Even later ritselt er weer iets en zie ik ook wat bewegen. Ik hoop op nog meer apen. En dan komt er achter de boomstam een klein koppie te voorschijn. Het is een eekhoorntje met een groot stuk fruit on zijn bek. Het beestje kijkt mij even aan, negeert me verder en vertrekt iets verder op weer met zijn buit in het bladerdek. Behalve mijn close encounter met het eekhoorntje zie ik verder niets meer. Als ik terug kom bij
de receptie zie ik de groep ook terugkomen lopen van de trekking. Ze zijn al redelijk vroeg terug en iedereen is laaiend enthousiast. Nadat men met de ranger de bossen ingetrokken waren begon een spannende trekking door het dichte bos. Soms was het redelijk kruip door sluip door in het dicht begroeide woud maar al snel hadden ze de groep chimpansees gevonden. Omdat het droog was zaten de meeste chimpansees op de grond en had iedereen deze keer de kans om de chimpansees van dicht bij te zien. Sommige van de grote mannetjes lieten zich zelfs van erg dichtbij zien. Een ervaring die voor velen erg indrukwekkend kan zijn. Volwassen chimpansees kunnen een kilo of vijftig wegen en zijn minimaal 4 keer zo sterk als een volwassen mens. Als dit langs je heen komt rennen kun je niet meer doen dan onder de indruk zijn. Tussen de groep door
U
Volwassen
chimpansees kunnen
een kilo of vijftig
wegen en zijn
minimaal 4 keer zo
sterk als een
volwassen mens.
rennen de chimpansees op en neer. Sommige zijn wat minder druk en blijven in de bomen om te eten. Uiteindelijk zomaar van het ene op het andere moment is de hele groep verdwenen in de bossen, onze reizigers met vele mooie indrukken achter latend. Als ze me de mooie foto's laten zien en de enthousiaste verhalen vertellen besef ik wat ik allemaal heb moeten missen. Ik ben erg blij dat iedereen de dieren goed heeft gezien en mooie foto's heeft. Hun dag kan al niet meer stuk. Bigodi Swamp Walk In de middag na de lunch staat er een mooie wandeling op het programma. Net naast het Kibale National Park liggen de Bigodi Swamps. Een moeras gebied wat een veilig thuis biedt aan allerlei dieren. De wandeling kost slechts 15 dollar per persoon en alle inkomsten worden verdeeld over de community. Als we aankomen bij de vertrekpunt krijgen we allemaal een paar laarzen aangemeten. Sommige punten waar we doorheen moeten zijn nogal drassig en het water kan soms tot boven de enkels komen. Laarzen zijn dus geen onnodige luxe tijdens de wandeling. Als iedereen zijn of haar laarzen aan heeft gaan we aan de wandel en voordat we goed en wel bij het park zijn komen we guereza colobus apen tegen. Wellicht een van de mooiste apensoorten van Afrika. Deze zwart witte apen hebben een prachtige vacht met lange haren op de rug waardoor ze soms ook wel franjeapen genoemd worden. Ook de lange
pluizige staart die ze gebruiken als balans op het moment dat ze door de boomtoppen springen is erg mooi om te zien. Nog geen honderd meter verderop zitten in de bomen nog meer apen. Ook colobus apen maar een andere soort. De Centraal-Afrikaanse rode colobus. Een aap met een rossige vacht die net zoals zijn zwart-witte familielid voornamelijk in de bomen blijft en hier jonge bladeren, bloemen en fruit te zoeken als voedsel. Het zonnetje schijnt heerlijk, sterker het is zelfs heet, en we kunnen prachtige foto's maken van de dieren die zich niet al te veel van ons aan trekken. Als we weer verder gaan komen we langs een groot aantal gekapte bomen. Het gebied lijkt wel een slagveld. Als onze gids ziet dat de groep hier over ontdaan is stopt hij om uitleg te geven. De grote bomen die geveld zijn, zijn eucalyptus bomen. Deze bomen is een uitheemse soort en hoort hier helemaal niet thuis. Eucalyptus bomen gebruiken erg veel water en door de grote hoeveelheid die hier staan vormen de bomen een bedreiging voor de waterstand in het moeras. De bomen zorgen dus voor uitdroging van het moeras en moeten hierom verdwijnen. Ondanks dat het meteen duidelijk is, blijft het toch een vreemd gezicht. Als we weer een tijdje doorlopen langs het moeras komen we bij een uitkijkpunt. Vanaf dit uitkijkpunt kijken we over het moeras uit wat voornamelijk gevuld is met papyrus planten. Van het
papyrus, waar Egyptenaren vroeger papier van maakten, maakt de lokale bevolking tegenwoordig voorwerpen zoals mandjes en matjes. Deze worden voor weinig centen verkocht. Als we op de toren staan zien we behalve het mooie moeras in de verte ook de wolken dichttrekken en in de verte begint het ook nog eens te rommelen. Aan de randen van het moeras hebben lokale boeren allerlei velden waarop gewassen worden verbouwd. Met name mais wordt hier veel verbouwd. En laat dit nu ook een lekkernij zijn voor de grote aantallen bavianen die in dit gebied voorkomen. Om te voorkomen dat de apen alles plunderen word gedurende dag de velden bewaakt. Van voor zonsopgang tot na zonsondergang blijven enkele mensen bij de velden. Mocht het de apen alsnog lukken om wat van de velden te plunderen dan wordt een deel van de onkosten door de inkomsten van deze wandeling vergoed. De mooie zon die we aan het begin van de wandeling zagen is ondertussen verdwenen en de lucht kleurt donkergrijs. We verhogen het tempo van de wandeling om de regen voor te blijven. Iets wat waarschijnlijk niet gaat lukken maar het is het proberen waard. Dan stuiten we op enkele kinderen die op enkele mooi ankole koeien met hun enorm grote horens aan het passen zijn. Naast het bewaken van de koeien houden ze zichzelf ook creatief bezig. Ze hebben van klei gorilla's en kikkertjes gemaakt. Voor een paar dollar verkopen ze deze aan de toeristen die voorbij komen. Momenteel is het kerst vakantie en de kinderen hebben nog vakantie tot en met januari maar of ze daarna wel allemaal naar school gaan is maar de vraag. In Uganda is helaas nog meer dan 20% van de lokale bevolking analfabeet. Gelukkig gaat wel een deel van de inkomsten van deze wandeling ook naar de lokale scholen en ligt er ook voor deze jongeren hopelijk een betere toekomst in het verschiet. Enkele mensen van de groep kopen wat van de beeldjes maar omdat de lucht donkerder en donkerder wordt en het gedonder nog dichter bij komt lopen we door. We snijden vervolgens een stuk van de route af en komen in het dorpje. De gids heeft Walter ondertussen gebeld met het verzoek om ons op te halen. En als we in het dorpje aankomen zijn we werkelijk net op tijd om te schuilen voordat de regen met grote bakken tegelijkertijd uit de bewolking komt vallen. Helaas hebben we vanwege het weer
niet de hele wandeling kunnen afmaken. Maar toch was het zeer zeker de moeite waard om door de Bigodi Swamps te lopen en om te zien hoe de lokale bevolking hier leeft. We gaan terug naar onze campsite waar we ons gaan voorbereiden op de bijzondere avond. Het is namelijk kerstavond. De groep heeft bij mij het verzoek geplaatst om naar een kerkmis te gaan. De man bij de receptie van het hotel en campsite vertelde dat de kerk gesloten was deze avond en dat iedereen thuis was deze avond. De gids van de chimpansees deze ochtend vertelde het tegenovergestelde en zei dat er bij de grote kerk wel een mis was. Toen we daar na een gezellige kerstmaal rond 21:00 aankwamen was het al gezellig druk. In tegenstelling tot de kerken in Nederland kan men tijdens een mis in Uganda in de kerk altijd binnen lopen en naar buiten lopen wanneer men wil. Toen we aankwamen bij de kerk was de ruimte al aardig gevuld. Alleen op de laatste
banken was nog wat plaats waar onze groep plaats nam. De pastoor voorin las, voornamelijk in de lokale taal, psalmen voor welke werden afgewisseld met vrolijke zang waarbij de lokale bevolking vrolijk mee zong, mee klapte en mee danste. Ook buiten de kerk was het een grote sociale gebeurtenis. Het hele dorp was uitgelopen en buiten de kerk werd vrolijk bijgepraat over de laatste roddels van de dorpsbewoners. Mensen liepen de kerk in en uit en het werd langzaam
drukker. Voordat mensen hier de kerk in gaan slaat men een kruisje, sommige gaan op de knieën en sommige kussen zelfs de muur van de kerk. Uiteindelijk barst de kerk bijna uit zijn voegen en blijven mensen zelfs voor de ingang van de kerk staan en turen naar binnen. Niemand kijkt vreemd op van onze aanwezigheid. Velen vinden het zelfs leuk dat er een groep mzungu's in de kerk staan mee te swingen op de muziek. Rond 22:00 is het ondertussen welletjes geweest en besluit de groep om terug te gaan naar de campsite om nog even gezellig samen wat te eten en te drinken voordat we gaan slapen. Het is een erg mooie dag geweest welke gezellig wordt afgesloten met een leuke groep mensen. Uiteindelijk is het al bijna middernacht als de laatste mensen in hun slaapzakje in de tent kruipen in afwachting wat de volgende dag in Uganda gaat brengen.
Om te voorkomen
dat de apen alles
plunderen worden
de velden
gedurende dag
bewaakt.
Kibale National Park
Kibale National Park heeft een
oppervlakte van 776 km2 en is
gelegen in het zuidwesten van
Uganda. Het park is vooral
bekend vanwege de chimpansees
welke leven in het park. Echter
komen er naast de chimpansees
nog 12 andere apensoorten zoals
de groene baviaan, guereza
colobus, rode colubus,
roodstaartmeerkat en de
L’Hoest’s meerkat voor. Hiermee
herbergt het park één van de
grootste apen biodiversiteit in
Afrika. Naast apen komen er 60
andere soorten zoogdieren, 325
soorten vogels en meer dan 220
soorten bomen voor. Het park
ligt tegen het Queen Elizabeth
Park aan waardoor men
sporadisch zelfs leeuwen in het
park aan kan treffen.
Baoblad
Baoblad
Neem een gratis abonnement op het Baoblad reismagazine
Voorpret, voorbereiden en ideeën opdoen: welke reiziger houdt er niet van om bezig te zijn met zijn
volgende tocht. Het Baoblad reismagazine staat bomvol foto’s van onze reizigers en reisverhalen over
bijzondere ontmoetingen op reis. In Baoblad lees je over nieuwe reizen en prachtige bestemmingen. En
we besteden aandacht aan bewust reizen. Nu en in de toekomst. Wil je Baoblad gratis thuis ontvangen?
Of iemand anders er een plezier mee doen? Vul dan hieronder de benodigde gegevens in.
Bekijk hier de eerdere edities van Baoblad:
Editie 1 - november 2010
Editie 2 - maart 2011
Editie 3 - mei 2011
Editie 4 - november 2011
Editie 5 - januari 2012
Editie 6 - maart 2012
Editie 7 - november 2012
Klik hier om een gratis abonnement te nemen op het leukste reismagazine van Nederland of om je te
abonneren op onze nieuwsbrief over onze reizen.
Dag 7 - Kibale Forest - Queen Elizabeth N.P.
Vandaag rijd je naar Queen Elizabeth N.P. Onderweg passeer je de evenaar waar we
natuurlijk een stop maken. In het Queen Elizabeth N.P. trek je de savannen op. Die worden
hier doorsneden door het Kazinga kanaal, dat Lake Edward en Lake George met elkaar
verbind. Het Queen Elizabeth N.P. is beroemd om de fraaie landschappen met duizenden
euphorbia cactussen. 's Middags maak je een gamedrive en ga je op zoek naar olifanten,
wrattenzwijnen, waterbokken en antilopen. Je kunt hier zelfs leeuwen en luipaarden
tegenkomen.
25-12-12
andaag laten we helaas het mooie Kibale National Park al weer achter ons. De
prachtige groene natuur van dit park met zijn vele bijzondere dieren is voor mij elke keer weer een hoogte punt in deze reis. Gelukkig is de volgende bestemming ook verre van onprettig. Onze 1
e kerstdag bestaat uit de reis naar, en
een gamedrive in Queen Elizabeth National Park. De afgelopen nachten hebben we gekampeerd. De tenten zijn door de hele groep, in perfecte samenwerking binnen no time afgebroken en ingepakt. Ondanks wat vertraging van het ontbijt in het restaurant zitten we om 08:15 al weer in onze busjes. Het eerste deel gaat weer door het Kibale National Park terug richting het plaatsje Fort Portal. Al snel hang ik met mijn neus weer bijna tegen de voorruit geplakt op zoek naar misschien wel de laatste blik op de chimpansees tijdens deze reis. Helaas is het, in tegenstelling tot de heenreis, me niet gegund om nog wat chimpansees te vinden. Wel komen we weer een grote troep groene bavianen tegen. Een eind verderop zie ik ook nog wat mooie roodstaartmeerkatten wegspringen. Twee soorten apen binnen een kwartier is zeker geen slechte start van deze bijzondere kerstdag. Spontaan Fair Weg Na het Kibale Forest National Park komen we terecht in de theeplantages. Ik had de groep nog een leuke fotostop beloofd omdat we vandaag daar meer tijd voor hadden dan op de heenweg. De heuvels zijn lichtgroen gekleurd vanwege de theeplanten wat een prachtig uitzicht geeft op de plantages en de omgeving. Op het moment dat iedereen staat te genieten van het uitzicht en zijn of haar foto's te maken komt er een persoon op ons af. Hij werkt op deze plantages en plukt twee stukjes van een struik thee af om deze aan
de groep te laten zien. Als ik hem bedank, en als dank een paar muntjes in zijn handen duw wordt hij helemaal enthousiast. Hij zegt dat we moeten wachten dan gaat hij de 'machine' halen waarmee de thee geplukt wordt. Hij zet een sprintje in en even later komt hij terug met een tuinschaar. Op de tuinschaar zit provisorisch een plastic opvangbankje bevestigd waarin de afgeknipte theebladeren worden opgevangen. Enthousiast gaat hij zijn machine aan ons demonstreren. Twee andere jongens komen ook enthousiast aan sprinten met hun machine en ze hebben enkele manden bij zich. De manden gaan op hun rug en als een dolle gaan ze door
de theeplantage heen om speciaal voor ons, op kerst-ochtend, te demonstreren hoe men te werk gaat. Iedereen is enthousiast, de groep en ook de jongens en het geeft weer een leuke interactie. Als we weggaan krijgen de jongens een kleine fooi voor hun korte demonstratie en met goede kerstwensen over en weer gaan we weer op pad. Dit is spontaan Fair weg. Na een korte toilet stop in Fort Portal gaan we verder richting het park. Voordat we naar het hotel gaan hebben we nog een stop om de lunch-pakketjes die we deze ochtend hebben meegenomen te nuttigen.
Ik had wel aangegeven dat we zouden lunchen op een bijzondere plek. Echter niet waar. Onderweg waren mensen in onze groep druk aan het bedenken waar dat dan zou kunnen zijn. Uitzicht op een meer? Of bij een ravijn wellicht? Echter aan exact op de evenaar had men nog niet gedacht. Op de evenaar staat links en rechts van de weg een herkenningspunt voor de evenaar met de grote letters Equator er op. Er zijn vervelendere plekken om op 1e kerstdag te lunchen. Na de lunch rijden we nog een klein stukje door naar de lodge waar iedereen zichzelf en eventueel de kleding kan opfrissen.
V
Het bijzondere van de
natuur en met een
gamedrive is dat je
nooit weet wat je
tegen gaat komen. Je
gaat altijd wat zien.
Je weet alleen nooit
wat.
Leeuw op jacht Om 15:15 is het tijd om te gaan gamedriven, zoeken naar de dieren dus. Zo het eerste half uur komen we wel wat Ugandese kob's en in de verte wat buffels tegen maar over het algemeen niet erg veel bijzonders. Een van de dames in de groep laat zich zelfs uit teleurstelling ontglippen dat ze verwacht dat het wel niet veel zal gaan worden vandaag. Het bijzondere van de natuur en met een gamedrive is dat je dus nooit weet wat je tegen gaat komen. Je gaat altijd wat zien. Je weet alleen nooit wat, wanneer en hoeveel. Dat is het mooie van het spel van een gamedrive. Je kan soms een uur of zelfs enkele uren rondrijden zonder veel bijzondere dingen te zien. Echter je kan ook altijd verrast worden. Enkele minuten na deze opmerking zie ik in de verte een leeuwin lopen. Even later wordt hij door een dame bij mij in de bus ook opgemerkt en ze zegt; 'Kijk! Daar loopt een leeuw!' Het enthousiasme is direct bij iedereen weer terug en iedereen staat weer overeind in de busjes om de best mogelijke foto's te maken. De leeuwin is op jacht en ze heeft een Uganda kob die een paar honderd meter verderop bij de struiken staat in haar vizier. Langzaam sluipt ze, zichzelf zo goed mogelijk verscholen houdend in het goudgele gras, dichterbij. Ze maakt gebruik van zoveel mogelijk struiken om zo goed mogelijk uit zicht te blijven. Elke keer als de nietsvermoedende antilope een hapje gras neemt en met de rug naar haar toestaat sluipt ze dichterbij. Het spel tussen jager en prooi is er een die met veel geduld gespeeld moet worden. De leeuwin blijft soms tien minuten roerloos en doodstil in het hoge gras liggen. Helaas zijn er ook mensen uit verschillende andere auto's die dit spel niet begrijpen en verre van doodstil zijn. Er staan enkele busjes en auto's met Indiërs die veel kabaal maken en uit de wagen stappen en op en neer gaan lopen. Later neemt een totaal onverantwoordelijk
Amerikaans echtpaar een voorbeeld aan de Indiërs en ook zij gaan, met een kind van een jaar of 2 op de arm een stukje wandelen terwijl er 200 meter verderop een leeuwin op jacht is. Door alle kabaal die de Indiërs maken hebben de leeuwin en de Uganda Kob vaker meer oog
voor wat er zich allemaal op de weg afspeelt dan voor elkaar. Opmerkingen van onze kant uit dat ze gewoon terug in de auto moeten gaan en stil moeten zijn, zijn aan dovemans oren gericht. Een van de Indiërs zit zelfs op het dak van zijn huurauto waarin hij enkele deuken achter laat. Uiteindelijk besluit de leeuwin zich toch maar verder te concentreren op de jacht. Haar honger naar een
lekkere antilope is gelukkig hoger dan naar een domme toerist. Wij blijven het spel meer dan een uur volgen. Uiteindelijk verdwijnt de leeuwin
achter een struik en laat zich even niet meer zien. Na alle spanning of de leeuwin wel of niet zal aanvallen en wat er dan allemaal zou gaan gebeuren wordt het tijd om weer verder te rijden. Als we onze weg vervolgen zien we weer meer buffels, kob's en ook wrattenzwijnen en defassa waterbokken laten zich zien. Dan komen we aan in een dorpje gelegen aan Lake
George. In het dorpje is duidelijk de armoede aanwezig, de mensen hebben hun best gedaan om hun netste kleding voor deze kerstdag aan
te trekken maar toch is het verre van een chique aangelegenheid. Hier en daar knalt er Afrikaanse rumba uit de speakers. Kleine kinderen schudden hun heupen terwijl ze vrolijk naar ons zwaaien. Op hun blote voeten dansen de kinderen door de uitwerpselen van koeien en geiten en door de modder. Uiteindelijk komen we aan bij het meer waar iedereen even uitstapt.
Sommige praten wat met enkele inwoners, anderen maken foto's van de nijlpaarden in het water die regelmatig gapend hun grote bek laten zien. Enkele maraboes zijn in het lage water op zoek naar voedsel. Een bonte ijsvogel hangt stil
Elke keer als de niets
vermoedende antilope
een hapje gras neemt
sluipt de leeuwin
dichterbij.
De leeuwin is op jacht en
ze heeft een Uganda kob
die een paar honderd
meter verderop staat in
haar vizier.
De leeuwin is de kob op
50 meter genaderd. De
kob lijkt ineens op te
merken dat hij toch niet
helemaal alleen is.
boven het water op zoek naar vis. Achter ons komen de Ankola koeien, welke immens grote hoorns hebben, terug van een dag grazen op de savanne. Enkele van de kinderen hebben een tennisbal en willen met mij overgooien. Als een van de kinderen dan de bal zo gooit dat ik hem niet vangen kan heeft hij de grootste lol als ik mis. En zo houden we elkaar een tijdje bezig totdat het de hoogste tijd wordt om terug te gaan. Om het park te verlaten moeten we via dezelfde weg weer terug. En als we het dorpje nog maar net uit zijn komt een flinke kudde olifanten aanzetten. Ze steken de weg over. De kudde bestaat uit enkele grote koeien en verschillende jongen. Het jongste telgje van de familie is nog maar enkele weken oud en zoekt de veiligheid van het midden van de kudde op terwijl hij zich enigszins slungelig probeert bij te houden. Verderop staan enkele mooie waterbokken aan de weg. Uiteindelijk komen we weer aan bij de plek waar de leeuw op jacht was. Nog steeds staan er verschillende auto's met toeristen die de jacht aan het volgen zijn. In de tussentijd dat we weg zijn geweest is er nog niets gebeurd. We besluiten om nog even te blijven kijken. De leeuwin is de kob ondertussen
op zo'n 50 meter genaderd. De kob zelf is er ook maar even bij gaan liggen. Als we weer zo'n 10 minuten hebben staan kijken lijkt de kob ineens op te merken dat hij toch niet helemaal alleen is. Het dier gaat staan en kijkt in de richting waar hij iets heeft gehoord. Als de leeuwin voorzichtig de kop omhoog steekt om te kijken hoe de situatie er voor ligt merkt de kob de jager op en geeft enkele hoge blaffen. Hiermee waarschuwt hij de andere kob's in de nabije omgeving maar geeft ook direct aan de leeuwin aan dat hij haar heeft gezien. Voorzichtig neemt hij enkele stappen afstand van de leeuw. Hij neemt verder afstand. Op het moment dat het dier zich veilig waant maakt hij enkele bokkensprongen om zijn fitheid aan de leeuwin te laten zien en haar te overtuigen dat ze beter een ander prooi kan zoeken. Dit blijkt te werken. Verraden door de antilope gaat ze zitten en geeft de jacht, voor dit moment in elk geval op. We moeten nu echt het park verlaten want het begint al aardig te schemeren. Het is al na half acht als we uiteindelijk terug zijn in ons hotel en ons even kunnen opfrissen voor het diner. Wederom een geslaagde dag in Uganda.
Dag 8 - Queen Elizabeth N.P.
Het Queen Elizabeth N.P. heeft de grootste populatie wild in Oeganda en is bijna 2.000 KM2
groot en omdat het zo groot is vind je hier verschillende soorten landschappen. In de
ochtend, het moment met de meeste kans om de dieren te spotten, heb je de kans om nog
een gamedrive te maken en de verschillende landschappen te bewonderen.
Facultatieve Excursie
Boottocht op het Kazinga kanaal
In de middag kun je een
spectaculaire bootsafari maken
over het Kazinga kanaal. Dit
kanaal heeft de grootste
nijlpaardendichtheid van Afrika:
een echte aanrader dus. Aan de
oevers badderen nijlpaarden en
krokodillen en komen buffels
drinken. Pelikanen, visarenden
en de zeldzame
zadelbekooievaar: als je ze
tegenkomt brengt de stuurman
je er dichtbij, zodat je ze kunt
vereeuwigen.
26-12-12
ls je gaat gamedriven dan kan je altijd het
beste zo vroeg mogelijk vertrekken. De
dieren zijn nog het actiefst vroeg in de
ochtend bij zonsopgang. Ook de kans om meer
dieren te zien is dan groter. De dieren welke 's
nachts actief zijn dan nog vaak met de laatste
activiteiten bezig voordat ze hun rustplek weer
gaan opzoeken. De dieren welke overdag actief
zijn worden dan op tijd wakker. Daarom was de
planning ook om al vroeg, 06:15 wel te verstaan,
te vertrekken. Helaas had 1 van onze
medereizigers zich verslapen en kwam er niet
zo veel van de planning terecht en was het al
bijna 07:00 voordat we echt het park in gingen.
Net voor de ingang van het park kwamen we al
enkele olifanten tegen. Een grote stier dicht bij
de weg en een groepje verder op. De dieren
waren nog bezig met hun ontbijt. Een goed
begin is het halve werk zegt men dus dat belooft
veel voor vandaag. Toch viel de ochtend
gamedrive deze keer tegen. Niet dat er niet
genoeg dieren waren. Op sommige stukken
stonden aardig wat Uganda kob en
waterbokken. Maar dieren zoals leeuwen welke
iedereen graag wil zien lieten zich deze keer niet
zien. Onderweg maakten we een stop bij een
overzichtspunt op een soda meer. Het soda
gehalte in het meer is bijzonder hoog waardoor
ook dit meer een extra inkomstenbron vormt
voor de mensen in de omgeving. In het meer
worden van de bodem stukken van ongeveer 25
kilogram per stuk uitgehakt. De mannen die dat
doen staan soms tot hun knieën en soms tot
boven hun middel in het water. Het is een zware
maar ook ongezonde klus. Ze staan uren per
dag in het zoute water en dit vaak 6 dagen per
week. Het Queen Elizabeth Park waar we zijn
ligt ook midden op de evenaar. Door de ligging
op de evenaar is het overdag vaak zinderend
heet. Op het heetst van de dag wordt er vaak
niet gewerkt maar al deze elementen samen
zouden in Nederland niet door de Arbo wet heen
komen. Het zout maakt dat de huid extra snel
uitdroogt en daarnaast ook bijzonder snel
verouderd. Daarnaast is het zout ook slecht voor
de geslachtsorganen en de potentie. De meeste
werkers dragen om die reden ook een condoom
als men aan het werk zijn. Omdat het
momenteel een vakantie periode is was de soda
winning plaats gesloten waardoor we het niet
hebben kunnen bezoeken. Vanaf dit punt zijn we
verder gegaan met onze gamedrive. Maar meer
als Uganda kob, waterbokken en weg
sprintende wrattenzwijnen hebben we helaas
deze keer niet gezien. Om die reden waren we
al redelijk vroeg het park uit waardoor we
besloten om eerst naar onze lodge te gaan om
de spullen af te droppen en in te checken. Een
geluk bij een ongeluk. Want ondanks dat we
gisteren nog hebben geïnformeerd of de
boeking in orde was bleek dit dus niet het geval
te zijn. Onze kamers waren al vergeven
ondanks dat ze betaald waren omdat iemand
vergeten was de betaling door te geven. Dus...
A
Dan zit je daar... met een groep die vol spanning
op de sleutels van de huisjes zitten te wachten.
Uiteindelijk hebben we gesproken met de
mensen van het agentschap en deze aan het
werk gezet om zo snel mogelijk iets nieuws voor
ons te vinden, en wat ook beter was dan dit, ook
al was deze locatie alles behalve vervelend en
lelijk.
Kazinga kanaal
Omdat de tijd begon te
dringen hebben we alle
spullen weer in de bus
ingeladen, inclusief onze
kampeertenten en zijn we
vertrokken richting Mweya,
het schiereiland tussen het
Kazinga kanaal en Lake
Edward. Vanaf hier
hadden we onze lunch in een luxueuze lodge in
het restaurant met een fantastisch mooi uitzicht
over het Kazinga kanaal waar we later in de
middag een mooie boottocht zouden maken. De
prijs was wel wat hoger dan gewoonlijk, maar
het eten samen met het mooie uitzicht maakte
dat meer dan goed. Ook de toetjes viel iedereen
goed in de smaak en de bordjes werden
meerdere keren gevuld. Na de lunch was het de
hoogste tijd om richting de boten te gaan voor
de boottocht. Ook hier kwam de Ugandese
logica weer boven water. Er vertrokken twee
boten om 15:00. Op het moment dat de eerste
groepen de boot op mochten en de eerste
mensen van mijn groep op de boot zaten zij de
bootman dat we naar de andere boot toe
moesten omdat daar meer plaats was en deze
bijna vol was. Braaf en volgzaam als we waren
deden we dit ook waarna de mensen die aan
boord waren ook weer van boord kwamen om
ook naar de andere boot toe te gaan. Bij de
andere boot stond een vrouw die zei dat we
terug moesten naar de andere boot omdat de
boot daar zo naar toe zou gaan. Daar stond
dezelfde bootman nog steeds die zei dat we
toch weer terug moesten naar de boot omdat de
boot juist niet naar deze plek zou komen. Op de
vraag of hij het leuk vond om ons op en neer te
blijven sturen zei hij dat het onze eigen schuld
was. Tot op dit moment
zou ik nog steeds niet
weten waarom dit onze
schuld zou moeten zijn.
Uiteindelijk waren we dan
toch aan boord en vertrok
de boot. Aan de overkant
van de rivier werden we al
meteen overspoeld met
allerlei dieren. Grote
buffels lagen op de oevers
en in het water om af te
koelen. Het water werd gedeeld met grote
nijlpaarden welke op enkele meters van onze
ruime boot in het water lagen. Tussen al deze
dieren in stonden allerlei vogels op de oevers.
De Afrikaanse nimmerzat, zwartnekreiger,
hamerkop, grijskapmeeuwen, blauwe reigers,
Afrikaanse schaarbekken, lepelaars en talloze
andere vogelsoorten liepen door elkaar heen
over de oevers terwijl grote aantallen bonte
ijsvogels in de takken van de bomen of boven
het water zweefden op zoek naar vis. Het
aanbod van dieren in het kanaal hield niet op.
Als we nog maar net waren uitgekeken op het
ene kwam het volgende al weer in beeld. Zo
passeerden we een groep olifanten terwijl een
paar meter er vandaan enkele metersgrote
krokodillen lagen. Krokodillen zijn wellicht een
van de meest fascinerende dieren. De dieren
worden als ze uitgegroeid zijn meer dan 6 meter
lang en een gewicht van meer dan 800 kilogram
is zeker niet ongewoon. De vrouwtjes leggen
Het aanbod van dieren in het
kanaal hield maar niet op. Als
we nog maar net waren
uitgekeken op het ene kwam het
volgende al weer in beeld.
hun eieren in een kuil in de oevers. Jonge
vrouwtjes leggen iets meer dan 10 eieren maar
een grote volwassen exemplaar kan tegen de
100 eieren leggen. Nadat ze haar eieren heeft
gelegd dekt ze de kuil weer af en gaat ze weer
verder met haar dagelijkse bezigheden. Wel blijft
ze altijd in de buurt van haar nest om ze te
bewaken tegen mogelijke roofdieren zoals
bijvoorbeeld allerlei soorten mangoesten, die het
hebben gemunt op haar eieren. Na ongeveer 90
dagen komen de eieren uit en beginnen de
jongen piepgeluiden te maken. De moeder hoort
haar jongen en gaat naar het nest om de
pasgeboren jongen op te halen en naar het
water te brengen. Vanaf het moment dat de
jongen in het water zijn moeten ze zelf zien te
overleven. Dit laatste is een moeilijke opgave
omdat baby krokodillen onder aan de
voedselketen staan. De jongen worden gegeten
door allerlei vogelsoorten, nijlvaranen en ook
vissen. Van alle 100 baby krokodillen worden er
hooguit een paar volwassen. Tijdens de
boottocht zien we ook diverse krokodillen in
allerlei soorten en maten liggen. Aan het einde
van de boottocht komen we nog bij een grote
groep vogels. Hier zitten twee soorten pelikanen
tussen grote groepen meeuwen en aalscholvers.
De boottocht duurt meer dan twee uur maar en
had als het aan mij gelegen had nog uren
mogen duren. Deze boottocht is tijdens de
Uganda reis een absolute must do. Ondertussen
hadden we ook te horen gekregen wat de
alternatieve lodge zou zijn en vanaf de
aanlegsteiger van de boot was het nog
ongeveer anderhalf uur rijden naar deze locatie.
Bij aankomst bij de alternatieve lodge werden
we aangenaam verrast door het fantastische
uitzicht over de vlakte van Queen Elizabeth
National Park en Ishasha waar we morgen naar
toe gaan. De lodge lag op flinke hoogte op een
heuvelrug. Ondertussen was het ook al half
zeven en kleurde de vlakte langzaam aan rood.
Nadat iedereen terug kwam van de kamers waar
ze gedoucht hadden was iedereen nog
enthousiaster over de mooie kamers die we voor
ze hadden kunnen regelen. En als bonus vooraf
aan het lekkere diner kreeg de groep ook nog
eens een dans en drum voorstelling van een
lokale, pas opgerichte groep. Een show die erg
goed bij iedereen in de smaak viel. De groep
kreeg de handen op elkaar en zelfs nog enkele
van de groep aan het trommelen. Hoewel de
dag met de gamedrive at teleurstellend begon is
hij uiteindelijk weer fantastisch afgesloten en
heeft iedereen weer allerlei prachtige
herinneringen aan Uganda erbij.
Queen Elizabath National Park
Het Queen Elizabeth National
Park is zonder twijfel het
bekendste Nationale park van
Uganda. Het in 1954 opgerichte
park heeft een oppervlakte van
1.978 km2. In het park komen 95
soorten zoogdieren en maar liefst
meer dan 500 soorten vogels
voor. In het park zijn twee grote
meren gelegen, te weten Lake
Edward en Lake George. Deze
twee zijn aan elkaar verbonden
met het Kazinga kanaal waarin
grote aantallen nijlpaarden en
krokodillen leven. Verder kan
men in het park buffels,
olifanten, leeuwen, luipaarden,
wrattenzwijnen, Uganda kob
aantreffen. Het park staat de
laatste jaren enorm onder druk
doordat lokale boeren met meer
dan 40.000 stuks vee zich in de
parken begeven op zoek naar de
beste stukken grond voor hun
vee. Hierbij verdrijven ze het wild
en worden ook roofdieren zoals
de leeuwen en luipaarden
vergiftigd. De populatie leeuwen
is in de laatste 10 jaar
gehalveerd.
Rondreis Uganda
Oog in oog staan met
berggorilla’s en chimpansees
in het wild: op deze rondreis
door Uganda maak je dat mee.
Eerst hoor je hun roep, dan
sluip je naderbij. In je hele lijf
voel je hoe machtig ze zijn. Je
ontmoet chimpansees in
Kibale Forest en wordt
betoverd door de watermassa
van de Murchison Falls. Alsof
dat nog niet indrukwekkend
genoeg is, ga je ook naar
Bwindi N.P., een van de beste
plekken om berggorilla's in
hun natuurlijke omgeving te
zien!
16 dagen hotelreis
v.a. € 2.749,-
16 dagen campeerreis
v.a. € 2.349,-
Rondreis Ethiopië
Tijdens de rondreizen door
Ethiopië ga je de wereld
anders bekijken. Het land van
middeleeuwse kerken en
authentieke Afrikaanse
stammen is ook een andere
wereld met een eigen
jaartelling. Je ontmoet op deze
reis oorspronkelijke bewoners.
Stammen, waar schoonheid
schuilt in wit geverfde
gezichten en schotellippen. In
Addis Abeba ga je de marktjes
af, bij Bahir Dar kun je op het
Tana meer varen en de Blauwe
Nijl Watervallen bewonderen
en in Gondar ga je op zoek
naar zeventiende-eeuwse
kastelen. Ontdek tijdens de
Ethiopië rondreizen de aparte
inheemse dieren in Mago
National Park. Wandel in het
Simien gebergte waar
spectaculaire rotsformaties
zijn en spot mantelbavianen.
23 dagen
v.a. € 2.399,-
13 dagen
v.a. € 998,-
14 dagen – hoogtepunten
v.a. € 1.649,-
Rondreis Kenia
Ga mee op reis naar het
verleden van Baobab Reizen!
Ruim 40 jaar geleden wilde de
directeur van Baobab terug
naar zijn roots in Kenia. Hij
kocht een truck en is Baobab
begonnen. Nu 40 jaar later
organiseren we nog steeds
met passie bijzondere reizen
door Kenia. Maak tijdens deze
reis twee dagen deel uit van
de Masai stam in Maji Moto
Eco Camp, zet de meest
prachtige vogels op de foto,
spot wilde dieren in het Tsavo
N.P en ga kijken bij een
cultureel centrum in
Mombasa. Pak je kans en boek
deze unieke reis naar Kenia!
16 dagen – hoogtepunten
v.a. € 2.595,-
16 dagen – familiereis
v.a. € 2.795,-
Dag 9 - Queen Elizabeth N.P. - Ishasha
Vandaag wordt bijzonder. We rijden naar Ishasha, de zuidelijkste punt
van Queen Elizabeth waar je kennismaakt met een ongerept stukje
natuur. Hier komen vrijwel geen toeristen. 's Middags maak je een
gamedrive en probeer je de bijzondere boomklimmende leeuwen te
spotten. Hier hebben de leeuwen zichzelf geleerd om in bomen te
klimmen om te schuilen tegen de zon en te ontsnappen aan de vliegen:
een uniek gezicht.
27-12-12
ls rond half zeven in de ochtend onze
wekkers gaan worden we direct weer
geconfronteerd met het prachtige uitzicht
over de vlakte direct vanuit onze kamers. De
nevel hangt nog als een deken over de vlakte
waarbij de acacia bomen als masten boven alles
uit steken. Naar mate het lichter word kunnende
verder weg kijken en zien we helemaal in de
verte Ishasha liggen, de plek waar we vandaag
naar toe gaan om de fameuze ‘tree climbing
lions’ te zoeken. Met bijna pijn in ons hart
verlaten we na het heerlijke ontbijt deze
fantastische plek waar
iedereen nog wel langer had
willen blijven. De route
vandaag is gelukkig ook
fantastisch. We trekken door
de savanne heen en zien
onderweg verschillende
kuddes olifanten over de
vlaktes trekken. De groepen
olifanten bestaan
voornamelijk uit vrouwtjes met
hun jongen. De oudere stieren volgen deze
groepen op gepaste afstand. Op hun trektochten
door de jungle laten de dieren een spoor van
vernielingen achter. Totale bomen worden zelfs
ontworteld om bij hun voedsel te kunnen komen.
Een volwassen olifant kan op een gemiddelde
dag rond de 300 kilogram weg eten. Ook laten
ze een flink spoor van ontlasting achter. Een
olifantendrolletje weegt rondom een kilogram en
dit imposante dier laat er daar per dag rond de
150 stuks van los. Onderweg zien we ook
andere dieren zoals de altijd aanwezige Uganda
kob en waterbokken. Verder passeren we weer
wat groepen Tantalus apen,
roodstaartmeerkatten en ook zien we enkele
mooie zwart gekleurde kuifarenden vanuit een
boom op zoek naar mogelijke prooidieren. We
passeren wat ijsvogels en ook zien we mooie
witborstbijeneters. Als we in de buurt zijn van de
Ishasha sector van het Queen Elizabeth
National Park besluiten we om eerst te gaan
lunchen in de Savannah lodge. Hiernaar
iedereen even bijkomen van de lange
hobbelweg en rustig even eten. Hierna is het
echt de hoogste tijd om op zoek te gaan naar de
leeuwen. We hebben door gekregen waar de
dieren liggen en daardoor hebben we ze ook
snel gevonden. Uiteraard is het leuker om de
dieren zelf te vinden. Maar soms moet je het
geluk niet tarten en een eenvoudige manier
aannemen. We arriveren bij
een mooie grote boom. Hierin
zien we drie jonge leeuwen
liggen. De ene laat zich niet
goed zien. Hiervan kan je als
je heel goed kijkt alleen maar
een poot en een staart zien.
Twee anderen liggen echter
veel duidelijker in beeld en
zijn ook goed te fotograferen.
Nu heb ik vaker leeuwen in
bomen gezien buiten dit park. Zo heb ik ze in
bomen zien zitten in de Serengeti in Tanzania
en ook in de Masai Mara in Kenia maar hier
klimmen ze om andere reden in bomen. Dit deel
van het park is redelijk dicht begroeid. Hierdoor
is het lastig om de prooidieren te spotten. Hoger
in een boom kan een leeuw verder weg kijken
waardoor hij ook eenvoudiger zijn voedsel kan
spotten. Omdat het dichtbegroeid is heeft het
dier ook moeite om eenvoudig verkoeling te
vinden. Er staat tussen de struiken meestal
weinig wind. In de bomen krijgt hij dit wel. En
ook is het een manier om minder last te hebben
van de tsetse vliegen. Een bijzonder gezicht is
het in elk geval wel om leeuwen als luipaarden
in een boom te zien hangen. Daarna gaan we
verder op weg richting onze campsite waar we
vanachter gaan kamperen. Onderweg komen
A
Een olifantendrolletje
weegt rondom een
kilogram en dit imposante
dier laat er daar per dag
rond de 150 stuks van los.
we nog wat buffels, uiteraard Uganda kob en
waterbokken tegen. Ik zit boven op het dak van
de bos om dieren te spotten voor de groep. In
de verte zie ik in eens een groep groene
bavianen. Maar daarvoor loopt ook nog iets
anders. Als ik de chauffeur vraag om te stoppen
kan ik de verrekijker beter gebruiken en zie ik
dat het een mannetjes leeuw is met een mooie
bos manen. Echter is hij ver weg en blijkbaar op
zoek naar een koel plekje. Hij ploft neer bij een
grote struik in het hoge gras en laat zich daarna
niet meer zien. Enkelen van de groep hebben
nog wel een glimp van het dier opgevangen
maar helaas meer ook niet. Als we verder willen
komt ons busje in eens vast te zitten in de
modder. Ook dat hoort bij gamedriven. Gelukkig
is het probleem niet al te groot en krijgen we met
een paar mensen het busje al snel weer los
zodat we verder kunnen naar onze campsite.
Het is rond half vijf als we hier aankomen.
Hoogste tijd om onze tenten te gaan op zetten.
Ook hier zitten we weer op een bijzonder mooie
plek. Geen prachtig vergezicht deze keer maar
een plek aan de rivier met nijlpaarden. De
overkant van de rivier is overigens Democratisch
Republiek Congo. Al snel heeft mijn groep hun
tenten al weer staan waarna ze kunnen genieten
van het uitzicht. De nijlpaarden laten regelmatig
hun knorrend geluid horen en als ze tijdens het
gapen hun grote bek helemaal spreiden kan je
niet meer zijn dan diep onder de indruk.
Ondertussen vliegen boven onze hoofden de
neushoornvogels en prachtig gekleurde
toerakos op en neer. Aan de overkant, in Congo
dus, zit ook nog een kuifarend in de boom en
een groepje Guereza Colobusapen. Een super
plek om weer een super dag in Uganda af te
sluiten.
Dag 10 - Ishasha - Bwindi Impenetrable Forest N.P.
Je vertrekt richting Bwindi N.P., een van de beste plekken om berggorilla's in hun natuurlijke
omgeving te zien. Onderweg kun je naar de Pygmeeën, een van de oudste stammen van
Afrika. Morgen staat een gorillatrekking op het programma voor degenen die dat hebben
geboekt. Met een beetje geluk en doorzettingsvermogen kom je een van de vele
gorillagroepen tegen die hier leven.
28-12-12
n de verte hoor ik ergens een knorrend
geluid. Ik doe mijn ogen open en besef me in
eens weer dat ik in het mooie Uganda zit en
dat we aan het kamperen zijn aan een rivier met
nijlpaarden. Ik kruip mijn
slaapzak uit en begin mijn
spullen in te pakken en de tent
op te ruimen. Het is nog
schemerig maar de nijlpaarden
zijn al weer terug in de rivier na
hun nachtelijk uitstapje.
Overdag wanneer het heet en
zonnig is blijven de dieren in het
water. Hier zoeken ze
verkoeling en dit is eveneens ter
bescherming van hun gevoelige
huid. Als een nijlpaard te lang
uit het water zou zijn dan kunnen de dieren
verbranden ondanks de natuurlijke olie die hun
huid aan maakt die de huid beter beschermd.
Om die reden komen de dieren pas bij schemer
aan land om te gaan grazen. In het droge
seizoen kunnen ze hierbij zelfs afstanden van
meer dan dertig kilometer afleggen. In de
ochtend voordat de zon weer
op komt keren ze vervolgens
terug om terug te gaan in de
rivier.
Ondertussen wordt de groep
ook langzaam aan wakker en
komt er leven in de brouwerij.
Iedereen helpt elkaar weer met
het opruimen van de tenten en
daarna kunnen we richting de
rangerpost bij de ingang van
Ishasha om in de kantine te
gaan ontbijten. Na een toast en
eitje gaan we verder. We
hadden gehoopt om weer even terug te gaan
naar de boom waar we de leeuwen hadden zien
liggen op de takken. Helaas heeft het praktisch
de hele nacht geregend waardoor we niet van
de hoofdwegen afkonden zonder het risico te
lopen om vast te komen zitten. Dat laatste is iets
wat je zeker niet wil in de buurt van leeuwen. De
avond ervoor hadden we ook te horen gekregen
dat de weg van Ishasha naar Kabala welke we
moeten hebben onbegaanbaar is. Het besluit
om dan maar de andere route te nemen werd in
de ochtend ook weer de kop in gedrukt omdat
die weg nog slechter schijnt te
zijn. Op hoop van zegen en in
afwachting wat ons te wachten
gaat staan deze dag gaan we
op weg. Onderweg stuiten we
op enkele dieren. In de verte
zien we Topi's, een ondersoort
van de lierantilope en een dier
welke de groep nog niet gezien
had. Helaas waren de dieren
alleen maar van ver te zien.
Dichterbij echter was een grote
groep olifanten welke rustig aan
hun ontbijt zaten en hierbij grote takken van
allerlei bomen en struiken afscheurden. Verder
op kwamen we een land cruiser tegen waarvan
de chauffeur vertelde dat er twee leeuwen in het
gras zouden moeten liggen. Omdat we ze zo
niet konden zien kroop ik weer op het dak van
ons busje van waar ik al staand veel verder weg
kon kijken. Echter meer dan
een paar termieten heuvels en
wat tantalusapen dichtbij in een
boom was er helaas niet te
zien. Omdat de land cruiser
daarna ook al weer snel vertrok
hadden ze zich waarschijnlijk
vergist en een paar
termietenheuvels aangezien als
leeuwen. Onderweg zagen we
verder nog wat mooie
neushoornvogels, kuifarenden
en een palmgier. Daarna was
het echt tijd om het Queen
Elizabeth Park en Ishasha te verlaten en een
kopje koffie te drinken.
Avontuurlijke route
Na de stop gingen we weer verder en waren we
benieuwd naar de slechte weg. Echter de weg
bleef lange tijd goed en de hoop dat het allemaal
wel mee zou vallen werd steeds groter. Totdat
I
In de verte hoor ik
ergens een knorrend
geluid. Ik doe mijn ogen
open en besef me in
eens weer dat ik in het
mooie Uganda zit.
Onze ogen worden zo
groot als schotels. Dat
stuk voor ons… dat is
geen weg meer maar
een grote modderpoel
van meer dan honderd
meter lang.
we uiteindelijk op een smaller weggetje terecht
kwamen en het steeds modderig werd. Ook hier
had de afgelopen dagen flink geregend. Ons
busje slipte wat vaker weg en er waren enkele
lange modderige stukken waar we met de
banden diep door de blubber moesten. Maar
dan... Na een bocht in de weg... Onze ogen
worden zo groot als schotels.
Dat stuk voor ons. Dat is geen
weg meer maar een grote
modderpoel van meer dan
honderd meter lang met geen
enkele mogelijkheid om er
omheen te gaan. Terug gaan is
ook geen optie. De andere weg
zou nog slechter zijn dus om het
hele stuk terug te rijden en
vervolgens ook niet verder te
kunnen schiet ook niet op. We
laten iedereen in onze busjes uitstappen om via
het minder gladde voetgangers stukje naar de
andere kant te lopen. Een groot aantal mensen
staan aan de zijkant van het modderbad toe te
kijken in de hoop dat de passanten vast komen
te zitten. Op die manier kunnen ze de auto's en
busjes uit de blubber duwen en weer wat centen
verdienen.
Walter, de chauffeur van het eerste busje waagt
het er op. Hij zet de vierwiel
aandrijving aan en kiest zijn
route. De bus maakt meer en
meer toeren als hij de drek in rijdt
en we zien hem samen met het
busje door de modder stuiteren.
De eerste tien meter zijn
afgelegd en hij rijd nog steeds,
ook de twintig meter wordt
gehaald evenals de dertig.
Iedereen begint te schreeuwen
en hem aan te moedigen, hij krijgt applaus.
Veertig meter, vijftig, zestig. Ondertussen heeft
ook Innocent zijn vierwielaandrijving aangezet
en de bus gestart. Ook hij gaat aan de missie
beginnen. Walter passeert de zeventig meter,
tachtig... Hij lijkt het te gaan halen. En als Walter
het busje door de modderpoel heen
gemanoeuvreerd heeft krijgt hij een staande
ovatie. Ook Innocent is ondertussen ook goed
op weg en jaagt ook zij busje al stuiterend naar
de overkant. Iedereen is bij dat we het gehaald
hebben en weer verder kunnen. De actie van
onze chauffeurs heeft ook de chauffeuse van
een grotere Nissan Patrol moed gegeven. Ook
zij begint aan haar poging, maar helaas voor
haar ziet ze haar missie mislukken en eindigt
halverwege in de blubber. Ook nu klinkt er
gejuich, van de lokale bevolking,
die verdienen weer wat centjes
nu ze haar auto uit de modder
mogen duwen. De auto's hebben
wel wat te lijden. De
koeienvanger voorop is
verbogen en gescheurd. De
modder zit tot op het dak en alles
is besmeurd. Maar we kunnen
weer verder. In de hoop dat we
het ergste nu gehad hebben
gaan we verder. Na enkele
bochten komen we een grote Terreinwagen
tegen. De auto is brandschoon en geeft ons
goeie hoop. Want tenslotte... Hoe kan je een
auto op een slechte blubberige weg
schoonhouden? Niet. Echter na een kilometer
komen we opnieuw bij een groot modderbad
aan. Onze hoop was dus ongegrond. Gelukkig
was deze niet zo heftig als de eerdere
modderplas welke we gepasseerd hadden.
Iedereen liep weer via de zijkant
naar de overzijde en even later
stuiterden beide busjes ook weer
zonder probleem naar de
overzijde. Ook de busjes zijn er
weer zonder verdere zichtbare
schade vanaf gekomen en we
kunnen weer verder. Nu de
slechtste stukken achter ons
latend. Veel later dan gepland
zitten we in Kabala aan onze
lunch. En ook daar gaat het niet al te snel.
Doordat het niet echt op schiet lukt het me wel
een verjaardagskaart met opschrift en al te
regelen voor een jarige dame in onze groep.
Deze is voor vanavond bij het diner. Tegen half
vijf zijn we eindelijk weer onderweg. Vanaf hier
is het nog meer dan twee uur rijden naar de
lodge. Gelukkig is de helft van de route over een
goede geasfalteerde weg dus we kunnen even
opschieten en onze organen weer terug op de
Als Walter het busje
door de modderpoel
heen gemanoeuvreerd
heeft krijgt hij een
staande ovatie.
Het busje van Innocent
heeft er voor vandaag
genoeg van en zakt
door zijn as.
juiste plek laten indalen. Het laatste stuk is
echter weer een slechte bergweg en brengt ons
weer extra gehobbel. Het busje van Innocent
heeft er voor vandaag echter genoeg van en
besluit op ongeveer een half uur rijden van de
lodge de brui er aan te geven en zakt door zijn
as. Over en sluiten, busje afgeschreven. De tijd
begint ook te dringen. Binnen korte tijd zal het
donker worden. De groep moet door naar de
lodge en snel. Er passeert een terreinwagen. Ze
willen wel twee mensen van onze groep met ze
mee nemen. Ik heb gelukkig een kleine groep,
dus de anderen passen in het busje van Walter.
Een deel van onze bagage gaat op het dak en ik
zelf kruip ook op het dak vanwege plaatsgebrek
in de bus en om de bagage mee in de gaten te
houden. Ook al hebben we wel een drager op
het dak, de bagage zit niet vast. Volgeladen
gaan we verder en laten Innocent en zijn busje
achter. Hem en de kampeerspullen gaan we
later ophalen. Het busje is nu afgeladen vol en
topzwaar. Hopelijk begeeft deze het ook niet,
want hij krijgt het zo nog extra zwaar te
verduren. Als ik op het dak van het busje zit en
we enkele dorpjes passeren blijk ik een attractie
te zijn. Mensen stoten elkaar aan om vervolgens
aar mij te wijzen en in hun lach te schieten.
Anderen beginnen naar me te zwaaien en
roepen me na met Mzungu, blanke.
Ondertussen beginnen er ook wat
regendruppels te vallen. Gelukkig zet het niet
door maar het begint te schemeren en het wordt
snel kouder. Zeker op het dak van het busje en
in de wind. Uiteindelijk moet Walter ook heel
even zijn busje aan de kant zetten. De motor
wordt te heet en de wijzer staat in het rood.
Enkele minuten later kunnen we weer verder en
zetten we de groep, na een mooie maar zeer
avontuurlijke route, veilig af bij het hotel.
In hotel worden de kamers verdeeld en is het tijd
voor het diner. Het is al half 8 geweest. Iemand
van de groep overhandigd de jarige dame haar
taart welke gelukkig ook heelhuids is
aangekomen in het hotel. Als in het hotel alles is
geregeld en het busje van Walter weer is
afgekoeld gaan we terug richting Innocent en
zijn busje. Onderweg horen we dat de monteur
niet kan komen vanavond en dat het morgen
ochtend wordt. We laden alle matrassen en
tenten ook over in het busje van Walter. We
zoeken iemand die als bewaking bij het busje
blijft deze nacht zodat we morgen nog steeds
onze banden hebben. Rond elf uur zijn we
uiteindelijk terug in de lodge. Het was een
behoorlijk enerverende en ook vermoeiende
dag. Als we terug zijn vraag ik aan de manager
of de generator iets langer kan aanblijven nog
zodat ik nog snel even kan douchen. Geen
probleem verzekert hij me, ik loop naar mijn tent,
kleed me uit, wil de douche aanzetten en.... Het
licht gaat uit. Ik ga maar naar bed waar
vervolgens mijn lichtje even snel uit ging.
Dag 11 & 12 -
Bwindi Impenetrable Forest
Dit is Fair weg volgens Baobab: gorilla’s in het wild zien is een
ongelofelijke ervaring. De tocht erheen is al spannend. Een truck
brengt je het Bwindi Impenetrable Forest N.P. in, waar de helft van de
wereldpopulatie aan berggorilla’s leeft. Ken je de film Gorilla’s in the
Mist? Gorilladeskundige Diane Fossey woonde hier dertien jaar lang
tussen de gorilla’s. Je hebt de unieke kans om met rangers in zo’n
twee à vier uur door dichte bossen en over ruige hellingen te
wandelen, tot je een familie hebt bereikt. Tussen jou en deze
prachtige dieren zit vaak maar zo’n vijf meter. Dat is mogelijk, omdat
de dieren je ranger heel goed kennen, en bijna als een lid van de
familie beschouwen. De machtige dieren door het gebladerte zien
bewegen is een fantastische ervaring. Doe je vandaag liever rustig
aan? Maak dan met een gids een mooie wandeling door het nationale
park. Een vulkaan beklimmen? Ook dat is mogelijk in deze twee dagen.
en breng
Facultatieve
Excursie
Gorillatrekking
Dit is Fair weg volgens
Baobab: gorilla's in het wild
zien is een ongelofelijke
ervaring, die je nooit meer
wordt afgenomen. De tocht
erheen is al spannend. Een
truck brengt je naar Bwindi
National Park, waar de helft
van de wereldpopulatie aan
berggorilla's leeft. Met
rangers wandel je zo'n twee
à vier uur door dichte
bossen en over ruige
hellingen, tot je een familie
bereikt hebt. Een pittige
tocht, maar je beloning is
het waard: een half uur lang
ben je dichtbij een groep
gorilla's. Tussen jou en
deze prachtige dieren zit
vaak maar zo'n vijf meter!
Dat is mogelijk, omdat de
dieren jouw ranger heel
goed kennen, en bijna als
een lid van de familie
beschouwen. Vooraf krijg je
natuurlijk uitgebreide
instructies over hoe je jezelf
moet gedragen. Zo mag je
de dieren niet aanraken.
Maar wat te doen als ze jou
aanraken? Dat dat gebeurt,
is helemaal niet
uitzonderlijk.
29-12-12
andaag is de grote dag! Het hoogtepunt waarvoor de meeste deelnemers deze reis hebben geboekt. Vandaag staat een
bezoek aan de grootste van alle mensapen, de gorilla, op het programma. Al de avond ervoor hebben verschillende mensen enorm de kriebels en zijn een beetje nerveus om oog in oog te komen te staan met deze koning van de apen. Om 08:00 moeten we aanwezig zijn voor de briefing. Tijdens deze briefing krijgt ieder uitgebreid uitleg over de trekking. Wat mee te nemen, wat niet mee te nemen, wat te doen en uiteraard ook wat niet te doen. Tegenwoordig mag men met 8 mensen per groep gorilla's de dieren bezoeken. Voorheen was dit met maximaal 6 mensen. Op zich kwam dit niet verkeerd uit omdat er van onze groep precies 8 mensen waren die naar de gorilla's wilden. Vanaf dit vertrekpunt had men voorheen 4 groepen gorilla's die bezocht konden worden. Echter heeft zich niet al te lang geleden een groep opgesplitst waardoor er nu 5 groepen bezocht konden worden. De gorilla groep waar mijn deelnemers naar toe mochten lag op ongeveer anderhalf uur lopen vanaf de ingang. Helaas had ik zelf geen permit en moest ik teleurgesteld en, toegegeven enige jaloezie, wachten tot mijn groep terug was. Op zoek naar de zilverrug Het eerste deel van de wandeling was voor de groep nog prima te doen. Maar net op het moment dat iedereen dacht dat het eigenlijk wel mee viel begonnen de steile afdalingen en klimmingen. Bijna iedereen had een tassendrager ingehuurd die de bepakking voor de trekking meenamen zodat de deelnemers zich konden concentreren op de wandeling zelf. De dragers waren zeer welkom en overigens
een goede manier voor de lokale bevolking om ook wat centen bij te verdienen. Na geruime tijd gewandeld te hebben ging men stil zitten tot uiteindelijk de scout, de persoon die de gorilla's opspoort kwam om de groep bij de gorilla's te laten. Op het moment dat de mensen de gorilla's benaderden werden ze even bekeken waarna
elk dier al snel verder ging met zijn eigen zaken, wat in dit geval bestond uit liggen en eten. Grote lianen werden naar beneden getrokken, met de hand in een enkele beweging gestript van alle bladeren waarna vervolgens de verse bast tussen de tanden verwijderd werd en opgegeten. Sommige lianen waren te dik om naar beneden te trekken waarna een gorilla aan de lianen op en neer slingerde, wat op zijn beurt weer commotie veroorzaakte.
Deze groep gorilla's bestond uit 12 exemplaren. Echter hebben de gorilla's volledige vrijheid om als er mensen in de buurt zijn bij de mensen te blijven of een eindje verderop te gaan liggen wat ongeveer de helft van de groep ook deed. De 6 exemplaren welke overbleven waren echter op zeer korte afstand te zien. Op sommige momenten waren de gorilla's op een afstand van
slechts 1,5 tot 2,5 meter van mijn groep verwijderd en dat zonder een hek of iets anders tussen hen in, gewoon in de vrije natuur van het Bwindi Impenetrable National Park. Een ervaring die onvergetelijk is en voor slechts weinigen weg gelegd is. Waar chimpansees over het algemeen enorme druktemakers zijn laten gorilla's meestal alles welgevallen en maken zich niet erg druk. Wel laat de zilverrug,
zoals de volwassen mannetjes genoemd worden, wel even zien wie er hier de baas is door met de handen hard op zijn borst te kloppen. Echter als men zich houdt aan de regeltjes van de leider dan wordt men door de
V
Op sommige
momenten waren de
gorilla’s op een
afstand van slechts 1,5
tot 2,5 meter van ons
De zilverrug laat even
zien wie de baas is
door met de handen
hard op de borst te
kloppen.
groep zonder problemen geaccepteerd. De berggorilla groepen die bezocht mogen worden zijn overigens ook in een lang proces bekend gemaakt met de mensen voordat ze bezocht mogen en kunnen worden door toeristen. Een proces als dit kan al gauw twee jaar duren. Men kan dus niet zomaar willekeurig bij elke groep gorilla's gaan zitten. Ook al zijn gorilla's van nature niet agressief zal een zilverrug die niet gewend is aan mensen veel sneller aanvallen.
Een andere voorwaarden aan het brengen van een bezoek aan een groep gorilla's is dat je gezond bent en geen overdraagbare ziektes bij je hebt. Gorilla's hebben voor 97% dezelfde genen als mensen waardoor ze zeer vatbaar zijn voor de ziektes die mensen bij zich kunnen dragen, omgekeerd geld uiteraard hetzelfde verhaal. Mocht je dus verkouden zijn of diarree hebben dan mag men, terecht, deze dieren niet bezoeken. Vanaf het moment dat onze groep de gorilla's hadden gevonden mocht men er een uur bij blijven. Zo'n uur lijkt alleen als je zo een bijzondere ervaring beleefd altijd slechts tien minuten te duren. En ook al heb je dan uren
door de jungle getrokken, op het moment dat je tussen deze dieren in een mooie jungle zit en je ziet die intrigerende koffiebruine ogen dan doet al het andere er niet meer toe. Spijtig is dan
altijd weer het moment dat je de groep achter je moet laten om weer terug te lopen. Al mijmerend loopt iedereen weer terug naar de parkeerplaats waar ons busje geparkeerd staat. Als de groep dan rond 13:30 weer bij Walter en mij terug zijn krijg ik een stortval van verhalen door elkaar naar mijn oren geslingerd. Iedereen is dolenthousiast. De korte afstand die ze bij de dieren
konden zijn, dichterbij dan men vooraf zei dat zou gebeuren en dan hoe goed men de dieren kon zien. Het was een onvergetelijke ervaring voor iedereen. En of ik ook nog wat gezien had? Ja, een snurkende Walter in zijn busje. Daarna was het tijd om terug te gaan naar het hotel, waar iedereen nog zijn foto's en filmpjes een keertje in alle stilte nakeek. De rest van de dag was er tijd om bij te komen en te relaxen. Iets waar iedereen ook wel aan toe was.
Al mijmerend loopt
iedereen weer terug
naar de parkeerplaats
waar ons busje
geparkeerd staat.
Gorillatrekking
Een ervaring die zeker niet gemist mag worden is de
gorillatrekking. Je staat oog in oog met ’s werelds meest
imposante mensapen. De trekking naar de gorilla’s
is fysiek inspannend. Afhankelijk van de locatie waar
de dieren zich bevinden kan de trekking er naar toe van
een half uur tot 2 uur duren. De omgeving is heuvelachtig
en soms moet er geklauterd worden. Echter is de trekking
voor iedereen met een normale conditie te doen. Voor je
dagrugzak kan je zelfs dragers inhuren zodat je jezelf kan
concentreren op de trekking. Deze ervaring mag je niet missen.
Baobab gorilla permit garantie
In het park worden maar enkele
gorillafamilies bezocht. Daarvoor
heb je een permit nodig, die wij
zeer tijdig inkopen, zodat we je
zekerheid kunnen bieden over je
bezoek. Wil je zeker weten dat je
een permit krijgt, boek onze reis
én deze excursie dan minimaal
drie maanden voor vertrek. Boek
je korter van tevoren, dan
kunnen wij het verkrijgen van
een permit niet meer
garanderen. De tocht naar de
gorilla’s is fysiek inspannend: je
moet een redelijke conditie
hebben. De minimum leeftijd
voor deze excursie is 15 jaar.
In geval van ziekte
Blijk je ter plekke een voor de
gorilla’s besmettelijke ziekte te
hebben, zoals een zware
verkoudheid of griep, dan
kunnen de rangers je de toegang
weigeren. Besmettelijke ziektes
kunnen zelfs dodelijk zijn voor
gorilla’s. Bij weigering van
deelname krijg je jouw betaling,
minus het geldende bedrag voor
afhandelings- en
administratiekosten, dan terug.
Prijs
De kans dat je gorilla’s ziet, is
zeer groot (zo’n 99 %). Maar een
harde garantie krijg je nooit. Elke
ochtend vertrekken er rangers
voor de groepen uit op zoek naar
de groepen gorilla’s om de
kansen voor de groepen te
vergroten. De kosten voor deze
excursie zijn € 450,- per persoon,
inclusief afhandeling- en
administratiekosten en
entreegeld voor het Nationale
park.
Bwindi Impenetrable Forest National Park
Het Bwindi Impenetrable
National Park is een hotspot voor
de berggorilla. Dit is een van de
weinige plaatsen waar men
onder begeleiding van een ranger
deze zeldzame gorilla soort kan
bezoeken. Het park heeft een
oppervlakte van 330 km2. Het
park is gelegen in het zuidwesten
van Uganda. In het park leven
ongeveer 350 berggorilla’s,
ongeveer de helft van de gehele
populatie in de wereld, samen
met andere apen soorten zoals
chimpansees, bavianen,
colobusapen. Ook komen in dit
park olifanten, buffels en diverse
antilopensoorten voor. De
biodiversiteit in dit park, wat
naar zeggen al meer dan 25.000
jaar onaangetast is, behoort tot
een van de grootste in de wereld.
In het gebied zijn 346 soorten
vogels, 200 soorten vlinders, 324
soorten bomen en 120 soorten
zoogdieren te vinden. In 1932
werd het gebied een reservaat, in
1992 kreeg het gebied de status
van Nationaal Park en sinds 1994
behoort het tot de Unesco World
Heritage.
30-12-12
a alle inspannende en spannende dagen die voor ons lagen werd het tijd voor een rust momentje. In de ochtend stond er
dan ook helemaal niets op het programma. De groep kon lekker uitslapen als men wilde. Sommige maakten daar gebruik van. Anderen gingen even lekker lezen of een wandeling maken in het dorpje waar ons hotel gevestigd was. In de middag ging de gehele groep mee met een community walk welke georganiseerd werd door een lokale organisatie. Voor 15 dollar per persoon kon men een mooie wandeling maken in de omgeving waarbij de opbrengsten werden verdeel onder de mensen die deel nemen aan het project. Community walk De wandeling bracht ons allereerst bij een project welke net wordt opgezet. Een gebouwtje welke nog niet af was moet het toekomstige Batwa museum worden. De Batwa zijn bij ons beter bekend als de Pygmeeën. Verder had men een kruidentuintje aangelegd waarin medicinale planten waren geplant en is een theatertje in de aanbouw waar in de toekomst optreden gegeven moeten worden. Vandaar uit zijn we door gelopen naar een boerderijtje waar allerlei gewassen geteeld worden en vee wordt gehouden voor eveneens de lokale community. Er werd wat munt, mais en andere gewassen geteeld. Er liepen wat kippen rond en er was een hok met konijnen. Daarnaast had men een paar vijvers aangelegd waar tilapia vissen werden gefokt die worden verkocht aan de lokale hotels waar toeristen komen. De opzet van alles was erg eenvoudig maar functioneel. Jongeren leren op de boerderij nieuwe, eenvoudige technieken om op een efficiënte manier betere groente te verbouwen. Vanaf het
boerderijtje ging de route verder richting een dorpje waar we de lokale smid bezochten. Op het moment dat we komen aanlopen gaat de deur van een lemen huisje buiten waaruit een man van tegen de zeventig al zingend en met een zelf gemaakt viool achtig instrument naar buiten komt. Ondanks de staar in zijn ogen zie je dat hij veel plezier heeft in het maken van de muziek. Even later schakelt hij over naar een ander instrument en zingt nog een nummer voor ons. Deze man blijkt eveneens de lokale smid te zijn en ondertussen dat hij aan het zingen is komen er wat spulletjes naar voren welke hij heeft gemaakt. Zo wordt ons een rookpot gedemonstreerd waarmee de lokale bijenhouders bijennesten kunnen uitroken om zo de honing te winnen. De oude heer heeft ondertussen nog steeds geen genoeg van zijn voorstelling en tovert een zelf gemaakte gitaar te voorschijn en zingt nog een nummer op het
totaal verkeerd gestemde apparaat wat nog verrassend leuk klinkt. Ook zijn zelfgemaakte pijl en boog wil hij graag aan ons demonstreren en even later richt hij op een paal, mist en schiet bijna zijn vrouw overhoop die om de hoek komt lopen. Daarna gaat hij over op de demonstratie van zijn echte ambacht, het ijzer smeden. In een houtskoolvuurtje legt hij een
plat, rechthoekig stuk ijzer. Het vuur wordt verder aangewakkerd door een handgemaakte blaasbalg. Als het ijzer rood gloeit haalt hij het uit het vuur en slaat er met een vuisthamer een vorm van een mes in. Het proces wordt enkele malen herhaalt. Ondertussen laat iemand ook nog wat andere dingen zien die de man en zijn vrouw maken. Sommige mensen kopen bij de man enkele houten gorilla's en kettinkjes. De man straalt en als we uiteindelijk verder gaan komt hij al zingend met zijn gitaar een klein
N
Ook zijn zelfgemaakte pijl
en boog wil hij graag
demonstreren en even later
richt hij op een paal, mist
en schiet bijna zijn vrouw
overhoop.
stukje achter ons aan. Omdat het weer slecht is geweest en alles nat en glad is gaan we niet naar het Batwa dorpje. De stukken zijn te stijl en glad. Ondertussen hebben onze lokale gidsen iemand gestuurd naar het Batwa dorp om te vragen of ze ondertussen naar ons toe willen komen voor een kort optreden. Elias is 1 van onze lokale gidsen. Deze jongen van 16 jaar is zelf ook een Batwa en verteld dan ook vol trots over ze. De jongen is buitengewoon intelligent, spreekt goed Engels, heeft een sponsorship gekregen en een goede opleiding in Kampala, de hoofdstad van Uganda, gevolgd. Hij zit bij een zang en dansgroep die internationaal hebben opgetreden en is zelfs in Nederland en Duitsland geweest. Ook heeft hij geacteerd in een film in Zuid Afrika. Een jongen die een goede toekomst voor zich heeft. Iets wat uniek is voor een Batwa. Pygmeeën zijn namelijk altijd behandeld als het uitschot van het land. Van oorsprong leefden ze net zoals de chimpansees en gorilla's. Men leefde in de jungle, sliepen net zoals chimpansees in bomen waar ze elke dag een ander nest maakten. Jarenlang zijn ze overal verdreven. Men mocht niet meer in hun natuurlijke omgeving leven welke nu allemaal nationale parken zijn. Maar buiten de parken werden ze eveneens overal verdreven. De laatste jaren is de situatie voor ze iets verbeterd. Men kreeg veelal kleine stukken grond waar men zich kon vestigen. Echter de stukken grond zijn te klein om een goed bestaan op te bouwen en gewassen te verbouwen en vee te houden. Dat juist deze jongen nu een kans heeft op een goede toekomst is buitengewoon bijzonder en bewonderenswaardig te noemen. Het is de gidsen ondertussen gelukt om de Batwa naar het dorp te laten komen. Hier valt ook meteen op dat de Batwa inderdaad niet groot zijn. De meeste zijn kleiner dan 1.50m. Zodra we op de heuvel staan waarop ze voor ons gaan dansen wordt duidelijk met hoeveel plezier en enthousiasme ze dit doen. Ondanks dat de ouderen van het gezelschap al ver in de zestig zijn springen, schreeuwen, dansen en zingen ze
er met alle energie van de wereld op los. Tijdens het swingen gooit een van de dames even een borst naar buiten hangt haar kind er voor en terwijl die begint te zogen zingt en danst moeder vrolijk verder. Het hele dorp loopt ook uit om te
zien wat er gebeurd en als we achter ons kijken staan er misschien wel honderd mensen, voornamelijk kinderen, achter ons naar het schouwspel te kijken. De plek op het gras waar de Batwa staan te dansen veranderd langzaam van gras naar een modderpoel maar mens danst vrolijk verder. Nadat ze ons vier verschillende dansen hebben laten zien verzamelen we een fooi voor de dames. Als een van de mannen van de groep, een grote
vriendelijke reus ten opzichte van de Batwa de fooi overhandigt valt Nora, de oudste dame van het gezelschap hem in de armen en omhelst hem hartelijk voor het fooi. Om zo'n grote Nederlander en een oud klein pygmee dame zo samen te zien is hartverwarmend. De dames zijn dolgelukkig en als we de heuvel weer aflopen richting het dorpje komt de hele groep al
zingend, dansend en trommelend achter ons aanlopen. Het nummer wat ze zingen klinkt erg mooi en ik krijg er kippenvel van. Wat een mooie Fair weg ervaring was dit zeg. Later als we door de regen, die ondertussen flink uit de lucht komt vallen, terug lopen naar ons hotel is iedereen nog steeds onder de indruk. Extra Fair weg 's Avonds als we aan het diner zitten heb ik nog een extra Fair
weg ervaring voor onze groep. Samen met de gidsen van deze middag heb ik afgesproken om nog een dansgroepje te laten komen om na het diner bij het kampvuur wat te laten zien en horen. Echter... als we klaar zijn met het idee staat er niet een eenvoudig dansgroepje maar staan er meer dan 50 mensen klaar om voor ons op te treden. Men heeft een grote xylofoon mee gesjouwd en er staan verschillende trommels klaar. Het zijn twee groepen die voor ons komen optreden. Een van de groepen zijn kinderen van een weeshuis waar de ouders van de meeste kinderen overleden zijn aan HIV/AIDS. Die
Elias is 1 van onze
lokale gidsen. Deze
jongen van 16 jaar is
zelf ook een Batwa en
verteld dan ook vol
trots over ze.
Als een van de mannen
van de groep de oudste
dame een fooi
overhandigd valt ze
hem in de armen en
omhelst hem hartelijk.
kinderen blijken ongelooflijke mooi te kunnen zingen op begeleiding van een enigszins valse xylofoon. De tweede groep bestaat uit tieners en jonge twintigers en als die aan de beurt zijn breekt het ware spektakel los. Fanatiek slaan ze op de trommels en de jongeren vliegen alle kanten in bij het kampvuur. Bij mijn gedachte aan een dansgroepje dacht ik zo aan een man of tien die wat leuke nummer voor ons zouden zingen en wat lokale dansen zouden laten zien, maar dit is gewoon een vette show. Iedereen geniet er van. En onze jonge gids van 16 die vanmiddag met ons de wandeling deed geeft in keurig Engels uitleg van alles wat we te zien en
te horen krijgen. Werkelijk iedereen is enthousiast over wat men te zien krijgt. De show duurt bijna een uur. Daarna kan men nog door de kinderen van het weeshuis gemaakte spulletjes kopen. Hier zitten ook mooie schilderijen op katoen en leer bij en verder hebben ze mooie gevlochten mandjes en houtsnijwerkjes. Het mandje voor de fooien wordt goed gevuld en ook de spulletjes vinden aftrek waarna iedereen met blije gezichten weer naar huis gaat. In mijn bed lig ik nog even na te genieten van alle mooie ervaringen van deze dag voordat ik in slaap val.
Dag 13 - Bwindi N.P. - Lake Bunyonyi
Dit is misschien wel de mooiste reisdag van je hele leven. Het Bunyonyi meer ligt in het
uiterste zuidwesten van Uganda, niet ver van de mistige Virunga bergen. De route erheen
slingert prachtig door de bergen. Elke keer als je om de hoek van zo'n ruige top komt, strekt
zich weer een vergezicht voor je uit, tot je Lake Bunyonyi ('De plek met de vele kleine
vogeltjes') ziet liggen. Met tientallen groene heuveleilandjes die uit het blauwe water omhoog
steken, is dit een magische plek.
Vandaag kun je een bezoek brengen aan de lokale bevolking. Vraag de Ugandezen je iets te
vertellen over die eilandjes en de verhalen komen los: op een ervan werden vroeger voor
straf ongetrouwde, zwangere meisjes achtergelaten. Op een ander vestigden zich
missionarissen, en weer een ander werd door de vloek van een oude vrouw ondersteboven
gekeerd. Kun je geen genoeg krijgen van al deze verhalen kun je er voor kiezen om vanavond
Facultatieve
Excursie
Homestay
Dit is Fair weg volgens
Baobab: Je kunt er ook voor
kiezen om vanavond een
dagje bij mensen thuis te
overnachten. Tijdens deze
homestay krijg je een goed
beeld van de lokale
bevolking: Een unieke
ervaring.
te overnachten bij een lokale familie.
31-12-12
p de laatste dag van 2012 vertrekken wij
richting een van de mooiste meren van
Uganda, Lake Bunyonyi. De afstand is
niet al te ver dus we kunnen deze ochtend rustig
aan doen. Even uitslapen, rustig ontbijten, spullen inpakken en dan op weg. Het busje wat
ons een paar dagen geleden in de steek had
gelaten is ondertussen ook weer gerepareerd
dus we kunnen, hopelijk zonder verdere
problemen, onze weg vervolgen. Het grootste
deel van de route richting Lake Bunyonyi
hebben we al gehad. We rijden terug naar het
plaatsje Kabale waar we enkele dagen geleden
onze late lunch hadden genuttigd. Hier doen we
wat boodschappen en kopen
allerlei lekkers in voor
oudjaarsavond. Nadat we
hebben geshopt en de busjes
weer zijn volgetankt gaan we
verder. Vanaf Kabale is het
maar een klein half uurtje
rijden tot aan het piertje waar
wij op de boot gaan. Onderweg
stoppen we nog even voor een
mooi uitzicht over het meer.
Het meer is erg smal maar wel
enorm langgerekt met een
groot aantal inhammen en 29 eilandjes. In het
meer zijn enkele bijzondere eilanden. Vanaf het
uitzichtpunt zien we een klein eilandje welke de
naam Akampene, vrij vertaald, ‘punishment
island’ heeft gekregen. Op het eiland wat slechts
enkele vierkante meters groot is priemt een
boompje zielig alleen de hoogte in. Als vroeger
een ongehuwd meisje zwanger werd dan werd
ze door de vader naar dit eiland toegebracht en
achter gelaten. Aangezien bijna niemand kon
zwemmen was zwemmen naar de overzijde
geen optie want de kans was erg groot dat het
meisje zou verdrinken. Een andere optie was de
hongerdood. Mocht het meisje geluk hebben
dan kwam er een man welke nog een (extra)
vrouw zocht, met een bootje een meisje op
pikken van het eiland. Deze mannen hadden
niet voldoende koeien om een vrouw te kopen.
Een van de andere beroemde eilanden is
Bucuranuka, wat ‘ondersteboven’ betekend.
Volgens de legende heeft het eiland vele
mensen vermoord. Een groep jongeren was
bezig op het eiland om een lokaal bierbrouwsel
te brouwen waarna een oude de groep
benaderde. Ze vroeg wat van het lokale bier. De
groep weigerde haar wat te geven waarna ze
uiteindelijk opgaf. Ze vroeg vervolgens of
iemand haar dan even naar het vaste land zou
willen brengen. Grofgebekt vertelde de groep
haar dat ze dit zouden doen omdat ze haar beu
waren. Een jonge jongen werd aangewezen om
haar naar de overzijde te brengen. Toen de
jongen de vrouw aan de
overzijde afzette zagen ze
samen het eiland
ondersteboven keren.
Iedereen verdronk, alleen een
kip kon wegvliegen en
overleefde dit. Na van het
uitzicht genoten te hebben was
het tijd om naar de pier toe te
gaan. Hier lag een klein bootje
welke de groep en de bagage
in twee fases naar ons hotel op
een eiland op 5 minuten varen
zou brengen. Na aankomst had men tijd om te
lunchen of lekker te ontspannen bij de kamers.
Bunyonyi betekend letterlijk de plek van de vele
vogeltjes, een naam wat zich zeker eer aan
doet. Op het eiland alleen al zaten grote
aantallen vogeltjes welke stuk voor stuk vrolijk
aan het fluiten waren. De deelnemers van de
groep hadden hier ook de keuze om deel te
nemen aan een homestay. Men kan er dan voor
kiezen om te overnachten bij de lokale
bevolking. Een ideale manier om nog beter
kennis te maken met de lokale bevolking. Men
ziet hoe de mensen leven, je eet wat de mensen
eten en je slaapt waar de mensen slapen.
Daarnaast levert een homestay de mensen waar
dat de deelnemers overnachten ook nog wat op.
Iets wat zeker past bij het Fair Weg concept van
Baobab. Echter omdat het vandaag 31
O
Als vroeger een
ongehuwd meisje
zwanger werd dan werd
ze door de vader naar dit
eiland toegebracht en
achter gelaten.
december was, vond iedereen het, begrijpelijk,
erg leuk om oudjaarsavond samen met de groep
door te brengen. Nadat iedereen in de middag
lekker zijn of haar ding had
gedaan kwamen we weer
samen voor het diner. Na het
diner gingen alle lekkere
dingetjes op tafel en de muziek
aan. Ook op oudjaarsavond
hadden we nog een leuk Fair
Weg moment. Vanaf het vaste
land was er een groep kinderen
van een lokaal weeshuis
overgekomen om voor ons en
met ons te dansen. Ook deze
kinderen waren kinderen van
een weeshuis met HIV/AIDS. Het
besmettingspercentage van mensen met
HIV/AIDS ligt op 5.6% in Uganda en dit is alleen
nog maar van de bekende gevallen, schattingen
liggen veel hoger. Gelukkig is deze ziekte
tegenwoordig ook in Afrika steeds beter
bespreekbaar en kan men zichzelf in Uganda
ook steeds beter laten testen. Nadat de kinderen
ons blij hadden gemaakt met hun leuke zang en
dans maakten wij op onze beurt de kinderen
weer blij met ballonen en werd een prachtig
geïllustreerd verhalen boek door
een van onze deelnemers
overhandigd aan het weeshuis.
Ondertussen waren ook de
laatste uurtjes van 2012
aangebroken welke met lekkere
muziek, leuke anekdotes van
onze reis en gewoon slap
geklets werden ingevuld.
Uiteindelijk begon dan toch de
aftelling naar het nieuwe jaar.
En waar in Nederland op dat
moment voor miljoenen euro’s
aan vuurwerk wordt verstookt rennen de
Ugandezen met trommels en fluiten de straat op
om zo veel mogelijk herrie te maken. Omdat wij
op een eiland zaten was het was lastig om het
echte feestgedruis mee te maken. Wel hoorden
we aan alle kanten vanaf het vaste land een
hoop herrie en muziek wat ook hier tot in de
vroege uurtjes is doorgegaan. Happy New-Year.
Het
besmettingspercentage
van mensen met
HIV/AIDS ligt op 5.6%
in Uganda. Schattingen
liggen veel hoger.
Lake Bunyonyi
Het meer is gelegen in het
zuidwesten van Uganda onder
de stad Kabale en dicht bij de
grens van Rwanda. Het meer
heeft een lengte van 25 km en is
op het breedste punt 7 km
breed. De totale oppervlakte van
het meer bedraagt 61 km2. Het
meer ligt op een hoogte van
1.962 meter boven zee niveau.
Het is het tweede diepste meer
van Afrika en het diepste punt
van het meer wordt geschat op
900 meter. In het meer ligt een
totaal van 29 eilanden
waaronder het bekende
Punishment Island en het
Upsidedown Island. Rondom het
meer wonen veel Bakiga en
Batwa (Pygmeeën) stammen.
Het meer is terug te vinden op
het 5.000 Shilling biljet van
Uganda. In het meer wordt
gevist op nijlbaars, tiliapia,
meerval, karperachtigen en
tevens worden er rivierkreeften
gevangen. In het meer komen
grote aantallen otters voor
welke het voorzien hebben op
de vis. Bunyonyi betekend
letterlijk de plaats van de vele
kleine vogeltjes. Rondom het
meer komen een paar honderd
soorten vogels voor waardoor
het voor de vogelliefhebber een
must is om te bezoeken.
Dag 14 - Lake Bunyonyi - Lake Mburo N.P.
Je verlaat de heuvels rond Lake Bunyonyi voor een mooie rit naar Lake
Mburo National Park. Dit is het kleinste safarigebied van Uganda, maar
herbergt wel het spectaculairste landschap. Het meest bijzondere aan
dit park zijn de zebra's. Deze dieren komen namelijk nergens anders in
Uganda voor. Je maakt 's middags een spectaculaire gamedrive door
het park.
Facultatieve
Excursie
Boottrip over het Mburo meer Vanmiddag kun je met ons mee op een mooie boottocht over het Mburo meer. Laat het glooiende landschap aan je voorbij gaan. Het meer zit vol met nijlpaarden en krokodillen! Spot jij ze als eerste?
01-01-13
et nieuwe jaar brengt ons helaas al weer
naar de laatste locatie van deze mooie
rondreis. Vandaag vertrekken we naar
het Lake Mburo National Park. Omdat het nog
een behoorlijk stukje rijden is naar de
bestemming vertrekken we vandaag om 08:00.
Na het smakelijke ontbijt met het mooie uitzicht
over Lake Bunyonyi en het vrolijke gekwetter
van de vele vogeltjes staat iedereen met zijn of
haar bagage klaar bij het kleine aanlegsteigertje.
Opnieuw heeft het bootje twee keer nodig om
ons naar de overzijde te brengen
waar onze busjes op ons zouden
moeten staan wachten, met de
nadruk op zouden. Echter… bij
aankomst zijn geen van beide
busjes in velden of wegen te
bekennen. De gezellige drukte die
gisteren hier nog aanwezig was is
deze ochtend ook verre van te
zoeken. Heel Uganda slaapt nog
zijn roes uit. Op een enkele
Ugandees na is er verder niemand, alleen een
groep Nederlanders die op de eerste dag van
het jaar in alle vroegte hun reislust niet onder
controle kan houden. Een belletje naar de
chauffeurs levert me niets op. Meestal had ik
geen bereik, deze keer lijkt het er op dat de
jongens geen bereik hebben. Na diverse
pogingen om te bellen doemt er in de verte het
eerste busje op, even later gevolgd door ons
tweede busje. Er blijkt verderop een ongeluk
gebeurd te zijn waardoor de weg geblokkeerd
was. Waarschijnlijk een te enthou-siaste
Ugandees met een glaasje te veel op. Als we
goed en wel weg zijn worden we door het
andere busje geseind. Als we stoppen blijkt
iemand van de groep zijn telefoon kwijt te zijn.
Hij heeft zijn zakken gecontroleerd, zijn bagage
maar zijn telefoon is nergens te vinden. Hij ligt
zeer waarschijnlijk nog in de lodge. Het busje
keert om en gaat terug naar de pier en naar de
lodge. Daar aangekomen is de telefoon nergens
te vinden. Het huisje, het restaurant en de rest
van de locatie wordt ondersteboven gekeerd.
Geen telefoon. Uiteindelijk controleert hij
opnieuw zijn bagage en vind helemaal onderin
dan toch zijn telefoon. Ondertussen is het al
09:00 in de ochtend geweest en kunnen we
daadwerkelijk op weg naar onze volgende
bestemming. In de ochtend maken we vooral
kilometers, de wegen zijn goed en vlak dus
kilometers asfalt schieten onder ons door. Rond
13:00 stoppen we op een plekje
voor de lunch. Nieuwjaarsdag is
ook hier in Uganda een bijzondere
dag en de welgestelde Ugandezen
gaan op chique voor lunch. Het is
aardig druk in het restaurant en
terwijl we zitten te wachten op
onze maaltijd worden we
aangesproken door een oudere
Ugandese dame. Ze is behoorlijk
welgesteld en dit is ook te zien aan
de werkelijk prachtige traditionele kleding en
bijbehorende sieraden die ze draagt. Ze wil
weten wat wij van haar mooie land vinden, hoe
lang we hier zijn, hoe lang we al blijven. Ze zegt
al ver in de 80 te zijn. Al deze tijd worden we op
een afstandje door 2 kleer-kasten in driedelig
pak gadegeslagen. Als ze afscheid van ons
neemt lopen ze samen met haar naar een
limousine en vertrekt. Later verteld Walter me
dat ze de weduwe was van een belangrijke ex-
minister welke enkele jaren geleden is
overleden. Ook wij gaan verder na de lunch en
komen net na 15:00 in de middag aan bij de
ingang van het park. In eerste instantie was het
de bedoeling om direct naar de kampeerplaats
te rijden om vervolgens een gamedrive te doen
een uur later dan eigenlijk was gepland.
H
Al direct bij de
ingang van het park
staan impala’s naar
ons te staren.
Gamedrive in Lake Mburo N.P.
Al direct bij de ingang staan impala’s naar ons te
staren. Deze prachtige antilope soort is een dier
welke de groep tot nu toe nog niet gezien heeft.
Het dier heeft statige geringde hoorns en is
herkenbaar aan de drie donkere strepen op zijn
achterwerk welke de vorm hebben van het
McDonalds logo. Alleen de mannetjes dragen de
mooie hoorns. De vrouwtjes
leven in aparte groepen met
hun jongen en wordt geleid
door 1 grote volwassen bok.
Andere volwassen mannetjes
leven apart in vrijgezellen
kuddes. Als we een stukje
verder rijden zien we nog meer
impala’s verder schieten er in
het gras wat kleine diertjes
weg. De beestjes in kwestie
zijn dwergmangoestes. Op een afstand lijken ze
op gele ratten maar zijn dat zeker niet.
Mangoesten zijn geen knaagdieren maar kleine
roofdieren, waartoe ook de bekende
stokstaartjes horen. De dieren gebruiken vaak
uitgeholde verlaten termietenheuvels als
slaapplaats. Overdag gaan ze op zoek naar
voedsel en behalve insecten eten ze ook
reptielen en wil men groepsgewijs zelfs op
slangen jagen. Van rechts komt een groep
tantalus apen aanlopen. Echte alles eters, de
dieren zijn naarstig op zoek naar voedsel. Het is
een flinke groep en zeker meer dan 50 van deze
apen trekken voor ons voorbij terwijl verder naar
achteren enkele wrattenzwijntjes alles aan het
bekijken zijn. Geen verkeerd begin voor een
gamedrive. Als we verder rijden stuiten we op
een groepje grant zebra’s. Lake Mburu National
Park is een van de weinige plekken in Uganda
waar je deze mooie dieren kan zien. We stuiten
op enkele lierantilopes en in de verte zien we
een oribi roerloos op een heuvel staan om de
omgeving af te speuren op gevaar. Uiteindelijk
komen we rond 17:30 aan bij onze kampeerplek.
De locatie bied geen enkele comfort. De toiletten
en douches zijn te smerig om te gebruiken.
Maar de locatie zelf was werkelijk
adembenemend. Ons laatste nachtje in Uganda
werd kamperen dus de tenten werden voor de
laatste keer al weer opgezet aan de oever van
het prachtige meer. Terwijl we de tenten aan het
opzetten waren liepen enkele
wrattenzwijnen vrolijk knorrend
om ons heen met hun eeuwige
missie om voedsel te vinden
terwijl we op de achtergrond
het geluid van de nijlpaarden
horen. Nadat iedereen de tent
had opgezet ging iedereen in
het restaurantje zitten om te
genieten van het uitzicht en de
ondergaande zon. Een acacia
boom aan de waterkant zat vol met wevervogels
en hun nestjes. Tot het laatste zonlicht waren de
mannetjes luid kwetterend bezig om de mooiste
nestjes te bouwen voor de vrouwtjes. Hoe
mooier en beter het nestje is, des te groter de
kans is dat een vrouwtje dat mannetje uitkiest
om mee te paren. Op het zelfde moment steekt
ook een nijlpaard voor het restaurant zijn kop
boven het water uit. Hij is op zoek naar een
plekje om het water uit te gaan om vervolgens te
beginnen aan het nachtelijke grazen. Het lijkt er
op dat hij het toch te druk vind want hij komt niet
uit het water maar gaat op zoek naar een
andere plek. Uiteindelijk valt het duister dan echt
en wordt het pikkedonker. De hemel vult zich
met miljoenen sterren en plots besef ik me weer
hoe klein en nietig we eigenlijk zijn. Na het diner
keert iedereen geleidelijk naar zijn tent. Nadat ik
als laatste de busjes heb afgesloten loop ik naar
mijn tentje. Ik kijk nog een keertje omhoog
waarna ik met een glimlach mijn tentje inkruip en
op het geluid van de natuur in slaap val.
De hemel vult zich met
miljoenen sterren en plots
besef ik me weer hoe
klein en nietig we
eigenlijk zijn.
Lake Mburo N.P.
Lake Mburu National Park is de
kleinste nationale park van
Uganda en heeft een totale
oppervlakte van slechts 370 km2.
Het park ligt op een hoogte van
1.220 tot 1.828 meter boven
zeeniveau. Ongeveer 20% van de
oppervlakte van het park
herbergt wetlands. Het park
biedt een thuis aan meer dan
350 soorten vogels. Verder treft
men hier wrattenzwijnen,
zebra’s, impala’s, eland
antilopen, oribi’s, defassa
waterbokken, lierantilopen,
rietbokken en nijlpaarden aan.
Van de grotere roofdieren kan
men hier hyena’s en luipaarden
aantreffen. Van de entree prijs
welke men betaald aan de
parken wordt 20% gebruikt voor
het financieren van lokale
projecten zoals het bouwen en
onderhouden van klinieken en
scholen.
Dag 15 - Lake Mburo N.P. - Entebbe, terugvlucht
In de ochtend kun je nog een gamedrive maken of een wandeling door
het park. Ook voor vogelliefhebbers is dit een waar paradijs. Daarna
reis je weer naar Entebbe. Onderweg stoppen we bij het Igongo
Cultureel Centrum om kennis te maken met lokale ambachtslieden. Ook
krijg je hier uitleg over de Ankole kooien met hun enorme lange hoorns.
Als we de evenaar passeren nemen we natuurlijk even de tijd om mooie
foto's te maken. Als er nog tijd is, kun je op zoek gaan naar de laatste
souvenirs. 's Avonds word je naar de luchthaven gebracht voor de
terugvlucht.
02-01-13
et is nog donker als ik al weer wakker
wordt. Vandaag is onze allerlaatste dag
in Uganda. De terugvlucht is net voor 12
uur deze nacht dus we hebben gelukkig nog de
hele dag. We hebben nog enkele uren tijd om
een gamedrive te doen. We gaan zo vroeg
mogelijk weg waardoor de kans groter is om
mooie dingen te zien. Het is zelfs nog donker als
we onze campsite afrijden. Ik zit boven op het
dak van het busje met als grote voordeel dat ik
verder kan kijken en daardoor
ook eenvoudiger dieren kan
spotten voor de groep. Het
grote nadeel echter is dat het
nog stervenskoud is daar
boven op dat ding. Al
blauwbekkend en
klappertandend zit ik te
zoeken naar de dieren.
Gelukkig duurt het niet al te
lang voor dat de Afrikaanse
zon de lucht prachtig rood kleurt en ik de eerste
warme stralen opvang. Helaas laten de
roofdieren en de nachtdieren zoals springhazen,
stekelvarkens en genetkatten laten zich, terwijl
ik op het dak van het busje zit te ontdooien, niet
zien. Wel zien we weer grote aantallen prachtige
zebra’s. Vandaag lijkt het de dag van de buffels.
We passeren enkele grote kuddes van deze
dieren. Net zoals de leeuw, luipaard, neushoorn
en olifant behoort de buffel tot de big 5. De
benaming big 5 hebben deze dieren gekregen
omdat dit de gevaarlijkste 5 dieren waren om op
te jagen. Van de big 5 is de buffel het meest
gevaarlijke dier. De dieren zijn vrij
onberekenbaar en vallen, zeker als ze kalveren
bij zich hebben, om het minste of geringste aan.
Ook al lijken de dieren log, een volwassen stier
kan zo’n 850 kilogram wegen, ze zijn nog
verassend snel. Ook de lierantilopen laten zich
vandaag weer zien. We zien verschillende
bosbokken verscholen in de struiken. Enkele
steppearenden vliegen boven ons en grote
groepen parelhoenderen schieten links en
rechts de weg over. Parelhoenen zijn werkelijk
mooie vogels om te zien. Echter de logica van
deze dieren heb ik nooit echt begrepen. Deze
hoenderachtigen tref je regelmatig aan in en ook
buiten de nationale parken. Vaak als je een
groep passeert en er staan enkele exemplaren
op de weg dan beginnen de
dieren als een kip zonder kop
voor het busje uit te rennen. In
plaats van dat de dieren links
of rechts van de onverharde
weg de struiken of het hoge
gras in verdwijnen blijven ze
soms minuten lang voor een
busje uit rennen. Logisch is
het niet, grappig wel. Iets na
achten arriveren we weer bij
onze campsite. We gaan ons ontbijtje bestellen
waarna iedereen de tenten die er nog stonden af
breekt en al zijn spullen opruimt. Tijdens ons
ontbijt kijken we nog één maal uit over het
prachtige meer waarna we afscheid nemen van
weer een mooie plek. Als we in de busjes
stappen zie ik nog boven het meer een visarend
een poging doen om een vis uit het water te
grijpen. Als hij mist en verder vliegt stap ik ook in
en gaan we op weg. Op onze route naar buiten
stuiten we op nog meer zebra’s, impala’s, topi’s,
wrattenzwijnen en buffels. Het is uiteindelijk al
rond 11 uur in de ochtend als we het park
werkelijk uit zijn en onze weg richting het
vliegveld in Entebbe in zetten. Rond 13:00 is het
tijd voor lunch. We stoppen weer bij de evenaar.
Waar in het Queen Elizabeth National Park
alleen maar een
H
Als we in onze busjes
stappen zie ik nog boven
het meer een visarend een
poging doen om een vis uit
het water te grijpen.
markering voor de evenaar te zien was staat
hier de ene na de andere souvenirs shop en
restaurant langs de weg. We stoppen bewust bij
de eerste. De spullen die hier worden verkocht
en de inkomsten die men krijgt voor het eten wat
je hier besteld komt ten goede
aan een weeshuis. De shop
heeft prachtige spullen en ik
zoek een mooie jamboree uit
om mee te nemen naar
Nederland. Nadat iedereen
gegeten heeft vervolgen we
onze weg naar Entebbe. Ik doe
mijn best om niet te gaan
trommelen maar kan de
verleiding regelmatig niet
weerstaan. Het ding heeft er
erg mooi geluid. En hoe mooi
het geluid ook is, je moet ook kunnen trommelen
om het mooi te laten klinken. Tegen 16:00 zijn
we bij Kampala in de buurt. We gaan vanwege
alle verkeersdrukte niet door Kampala maar
snijden een stuk af richting Entebbe. De weg is
weer onverhard en stoffig. En tegen de tijd dat
we bij Entebbe zijn zitten we allemaal weer
onder een dikke laag stof. Gezien we ook niet
hebben gedoucht deze ochtend en de dikke laag
stof die we nu hebben gehapt is het niet handig
om zo het vliegtuig in te stappen. We stoppen
nog bij een luxe hotel op enkele minuten rijden
van het vliegveld af. Hier kunnen we gebruik
maken van de warme douches
bij het zwembad, het zwembad
zelf en kunnen we ons
omkleden voor onze vlucht
terug. Ook nuttigen we hier
onze laatste avondmaal
samen. Tijdens het diner
nemen we afscheid van onze
Ugandese vrienden Walter en
Innocent welke ons met veel
plezier hebben rondgereden
door hun prachtige land wat wij
allemaal in ons hart hebben
gesloten. Tegen 22:00 zetten de jongens ons af
bij het vliegveld waar we inchecken en de vlucht
naar Nederland net voor middernacht wordt
ingezet. Als het vliegtuig de startbaan oprijdt,
snelheid krijgt en de lucht in gaat kijk ik door het
raampje naar buiten. Ik mis Uganda nu al.
Als het vliegtuig de
startbaan oprijdt,
snelheid maakt en de
lucht in gaat kijk ik door
het raampje naar buiten.
Ik mis Uganda nu al.
Fair weg volgens Baobab Fair weg: de vier waarheden volgens Baobab
Het mooie is; een Baobab-reis is niet alleen verrijkend voor jóú. Als sinds onze
oprichting in 1972 zorgen wij ervoor dat de reizen waar jij zo van geniet ook
verantwoord zijn voor je omgeving. Wij noemen dat Fair weggaan. Fair weg volgens
Baobab betekent dat je tijdens je reis actief bijdraagt aan het behoud van natuur en je
verbindt met mensen uit alle continenten. Onder het kopje ‘Fair weg’ vind je dit terug bij
elke reis! Zo levert jouw reis een positieve bijdrage aan de wereld en heeft iedereen er
plezier van! Fair weggaan is voor Baobab een kwestie van principe. Onze leuke en
verre reizen worden fair samengesteld volgens onze vier waarheden. Zodat jij overal ter
wereld kan genieten van wat de aarde te bieden heeft. En toekomstige generaties ook!
Uiteraard houden we hierbij rekening met je vakantieplezier: fair reizen met Baobab is
leuk en zorgt voor bijzondere ervaringen.
1. Faire prijs
Een faire prijs, voor je reis
én voor de lokale
bevolking
Bij Baobab betaal je nooit
teveel en weet je zeker dat
de lokale bevolking faire
inkomsten heeft. Want we
werken zoveel mogelijk
rechtstreeks samen met
lokale mensen.
Verdiensten worden dus
niet ergens anders
opgestreken. Kleinschalige
accommodaties in plaats
van ketens, lokale
vervoersmaatschappijen en
goede gidsen met wie we
een jarenlange
samenwerking opbouwen.
Zo hebben de mensen
werk en jij een unieke
ervaring!
2. Lokaal project
We betrekken je in lokale
projecten
Via Baobab draag je bij aan
kleine, lokale projecten die
heel direct baat hebben bij
je hulp. De mensen om wie
het gaat, kunnen meteen
met je geld aan het werk
om zelf hun leefomgeving
te verbeteren. En het leuke
is, tijdens je reis ga je bij
hun projecten kijken. Vaak
kun je daar ook
meewerken. Zo zie je zelf
wat de mensen daar nodig
hebben én wat er met
jouw bijdrage gebeurt.
3. Milieu
We compenseren de
milieu-effecten van onze
reizen
We compenseren de CO² -
uitstoot van de vluchten
van onze eigen reisbege-
leiders. Een uniek initia-tief
voor Nederland. Als
deelnemer kies je er zelf
voor om de CO² uitstoot
van je internationale vlucht
te compenseren, of om
helemaal CO² neutraal te
reizen en ook al je vervoer
en je overnachtingen ter
plaatse te compenseren.
Én direct compenseren via
ons eigen Baobab project.
Meedoen of meer weten?
Lees hier meer over de CO²
compensatie op ons eigen
Baobab project.
4. Cultuur
Echt verbinding met een
andere cultuur maak je
buiten de gebaande paden
Met Baobab maak je geen
standaardreis. Naast de
bekende hoogtepunten
delen we ook onze
ontdekkingen graag met je.
Zo kom je op unieke
plekken waar de natuur nog
aan zichzelf is overgelaten
en maak je persoonlijk
contact met mensen uit
andere culturen in hun
eigen omgeving. Dat
verbindt je echt met de
wereld en de mensen die er
leven. En juist op die manier
leren wij elkaar beter
begrijpen.