5

Inhoudsopgave

Voorwoord 6

Groot-Essenburg 8

Zesdageneerder 18

Trek 30

Kreukels 42

Opherhaling 54

Tweewiteneenhalfjebruin 67

Jellinek 86

Eennieuwgezicht 96

Donkerewolken 117

AMC 129

Exit 144

Rolstoel 149

Zweven 157

Inrookopgaan 174

Verhuizen 192

Almere 204

Eenduwtjeinderug 229

Colofon 240

18 Twee wit en een halfje bruin

Zes dagen eerder

HetlieptegentienenenRoberthingverveeldaandebarvancaféde

Dyck,peinzendoverwathijderestvandeavondgingdoen.Dezater-

dagdrukteinzijnkledingzaak,zovoordefeestdagen,hadhemver-

moeidenhijhadnognietgegeten.DesondankswasRobertnietvan

plannaarhuistegaan.NadescheidingmetMariekehadhijmoeite

omalleentezijn.Hijwassowiesogeenvroegeslaper.

Hij bestelde nog een dubbele whisky, zich realiserend dat dit niet

delaatstezouzijn.Erwarenweinigklantenindekroeg.Deserveer-

ster,eenwatslonzigevrouwvanronddedertig,lonktenaarhem.Ze

wasnietbepaaldeenschoonheid,zelfswataandemolligekant.De

onhandigeversierpogingengingenlangshemheen.Robertwaszes-

envijftigjaar,vondzichzelfnietonknap,hadeenslankpostuuren

beschikteovereengoedebabbel.Alshijnietzomoewasgeweesten

minderhadgedronkenwashijwellichtgeïnteresseerd,maaropdit

momenthadhijgeentrekineengesprekmetdezevrouw.

Robert leunde zwaar op de bar en draaide zijn glas voorzichtig in

de rondte. Hij keek hoe het ijsklontje in de whisky langzaam klei-

ner werd. De mantra-achtige beweging bracht hem tot diepere ge-

dachten. Jazzmuziekklonkzachtjesopdeachtergrond.Hetstemde

hemmelancholisch.Robertdachtaanzijnturbulenteverleden.Nade

middelbareschoolhadhijeenkortetijdbijeenJoodstextielbedrijf

gewerkt.Daarhadhijdekneepjesvanhetvakgeleerd.Nazijndienst-

plicht bij het korps huzaren kon hij bij deze werkgever weer aan

de slag. Zijn ondernemersgeest ontplooide zich snel en hij opende

eeneigenkledingzaakinAmsterdam-Zuid.Daarnaginghet ineen

19

stroomversnelling.Robertopendeinkortetijdnogtweeanderekle-

dingzaken.Hijbegonzichookteinteresserenvooronroerendgoed

enbelegdezijngeldinmeerderepanden.Dagennachtwashijaan

hetwerk.

Hijwasinmiddelsgetrouwdenvadergeworden,maarhadgeenoog

voorzijnvrouwMariekeendochterPaula.Hetgeldstroomdebinnen,

debomengroeidentotaandehemelennietswashemtedol.Hijhad

eenschitterendhuisinAbcoudegekochtenreedineendikkeauto.

RegelmatigreisdehijnaarhetMidden-enhetverreOostenomkle-

dingtelatenproduceren.Indeeerstejarenvanzijnhuwelijkwashij

Mariekenogtrouw,maarnaverloopvantijdbelanddehijsteedsvaker

inhetverkeerdebed.Mariekewasgoedvanvertrouwen,misschien

ookwelnaïef.Hetduurdelangvoordatzijachterhetdubbellevenvan

haarmankwam.Robertwisttotdietijdzijnschuinsmarcheerderij

metallerlei smoezenvoorhaarteverbergen.Zakenlunches,zaken-

reizen,overwerkenensoortgelijkeexcuses.

Naeenaantalvettejarenbrakendemagereaan.Tegenslagenkruis-

ten zijn zakelijke pad en zijn bedrijven gingen wankelen. Robert

zochtzijntoevluchtindedrankenkreegveellastvanstemmings-

wisselingen. Inzijnovermoednamhijeenaantalverkeerdebeslis-

singen,diecruciaalwarenvoorzijnzaken.Daardoormoesthijeen

aantal winkels sluiten. Ook leed hij verlies op zijn vastgoedhan-

del.GeplaagddoorzwareaanvallenvandepressiviteitbleefRobert

steedsvakerthuiszitten.LitersJackDanielsvondendewegnaarzijn

maag.Mariekeprobeerdezogoedenzokwaadalshetkonhetres-

tantvanzijnbedrijfterunnen.Zijnimperiumkonechternietmeer

gered worden. Slechts één filiaal, aan de Haarlemmerdijk, kon hij

behouden.

Op een vrijdagmiddag werd hij met loeiende sirene naar het AMC

gereden.Mariekehadhemmetdoorgesnedenpolsenopdebankge-

vonden.Robertverbleefeenweekinhetziekenhuis.Onderzoekenen

20 Twee wit en een halfje bruin

hetinvullenvanellenlangevragenlijstenvuldendedagen.Erwerd

eenbipolairestoornisgediagnosticeerd.Depsychiaterlegdeuitdat

deze stoornis zich kenmerkt door extreme stemmingswisselingen,

vanmanischtotdepressief.Vanuitzinnigevreugdetoternstigezelf-

moordneigingen.Robertkreeghetmedicijnlithiumvoorgeschreven.

Metdewaarschuwingdathijabsoluutgeenalcoholmochtdrinken

verliethijhetziekenhuis.

Hij trok zich niets aan van zijn stoornis, bleef keihard werken en

vond ontspanning in liters drank en veel vrouwelijk schoon. Het

kosttehemzijnhuwelijk.

Minutenlater,alsofhijuiteendroomontwaakte,werdzijnaandacht

getrokkendoortweevrouwendienaasthemaandebargingenzitten.

Robertdraaidezichmeteenkleinebewegingnaardevrouwentoeen

nameenslokuitzijnglas.Ongegeneerdbekeekhijzevluchtigvan

top tot teen. Ze hadden zomaar stewardessen kunnen zijn, besloot

hij.Devrouwdiedirectnaasthemzat,wasvolslank,hadeenvrolijk

gezichtmetkortblondhaarenfelblauweogen.Haarmetgezelhad

eenArabischuiterlijk,eenlangharigebrunette,kleinenslankmet

eenolijfkleurigehuid.Metgrotebruineogenkeekzehembrutaal

aan,terwijldeandertweeglazenportbestelde.Robertvoeldezich

watongemakkelijkenwildezichweeromdraaien.Opdatmoment

hoorde hij de brunette met een onvervalst Amsterdams accent op-

merken: ‘Nu we toch naast elkaar zitten, kunnen we ons ook wel

eventjesvoorstellen.’

ZestakspontaanhaarhandnaarRobertuit.

‘IkbenNadyaenditismijnvriendinMerel.’

‘Jouwvriendinofeenvriendin?’reageerdeRobertadrem.

‘Hoezo?’

‘Gewoon,uitnieuwsgierigheid.’

Hijbekeekzijnbuurvrouwennueenswatbeter.Zijnblikwasweliets

21

vertroebeld door de alcohol, maar met enige inspanning lukte het

hemzichteconcentreren.Zijnogenzaktenalsnelafnaardeweelde-

rigeborstenvandeblondine.

‘Willenjulliewatvanmijdrinken?’

Ditwasblijkbaarniettegendovemansorengezegd;devrouwendron-

kenhunglazeninéénteugleegenknikten:‘Ja,lekker!’

‘Wordthettochnoggezellig!’reageerdedebrunettemeteenzomo-

gelijknogbrutalereblik.

Deglazenwerdengevuld.UitnodigendhiefRobertzijnglasengenoot

vandevrouwelijkeaandacht.

‘Proost,oponzeontmoeting!’

‘Ja,cheers!Hoeheetjeeigenlijk?’

‘Oh,ja,sorry…IkheetRobert.’

‘Opeenspannendeavond,Robert!’

MerelenNadyakekenelkaarlachendaan.Robertleundeeenbeetje

dichter tegenMerelaan,waarbijhijhaar schouderaanraakte.Een

zoete, bedwelmende parfumgeur vulde zijn neusgaten. Een lichte

schokgingdoorhemheen.Hetwasalmaandengeledendathijmet

eenvrouwwasgeweestendelaatsteopmerkingverwardehem.Hij

wistnietwelkekantditgesprekopzougaan,maarhijvoeldeweldat

hijzijnlotineigenhandenhad.Zijntongvoeldealseenzemenlap.

Omtijdterekkennamhijeenslok.

‘Hoespannendgaathetworden?’fluisterdehij.

Na deze woorden sloeg hij zijn ogen op in de richting van de bru-

nette,dienogdichtertegenhemaanwasgaanzitten.Dewarmtevan

haarzongebrandehuidvoeldeweldadig,zwoelenwelkom.

‘Hoe spannend gaat het worden, Nadya?’ Merel herhaalde plagerig

zijnvraagterwijlzeaanhaarglasportnipte.

‘Datgaanwesneluitzoeken,Robert.Ofhebjenogandereplannen

vanavond?’

‘Nee,ikbenhelemaalvrij,dus…’

22 Twee wit en een halfje bruin

‘Woonjeindebuurt?’

Robert aarzelde kort. Zijn hersens draaiden op volle toeren: waar

draaitditopuit?Gaathetniettesnel?Waaromkiezenzevoormij?

Robertbliktesnelinhetrond.

‘Wekunnenbinneneenkwartierbijmijthuiszijn,’looghij.

‘Hebjenogwatlekkersthuis?’

‘Ikbenertoch?’zeihijgrijnzend.

MerelenNadyaschotenindelach.

‘Wenemenookietslekkersmee,’zeidenzegiechelend.

Robertbetaaldesnelderekening.

DrieminutenlaterliepenzeoverdeHaarlemmerdijk.Deautostond

slordiggeparkeerdaandePrinsengracht.Roberthadeendurelease-

auto,eennagenoegnieuweMercedes.NadyagingnaastRobertzitten.

‘Zo,luxeautoRobert!Nieuw?’Grotebruineogenkekenhemaan.

‘Ikhebmezelfeenkeerverwend.Eenkeertjegekgedaan.Ikhebhem

nudriemaanden.’

‘Hetisgoedomjezelfeensflinkteverwennen.Daarwetenwijalles

van.’NadyakeekveelbetekenendnaarMerel,dieonderuitgezaktin

hetleerzat.

Robert verstelde zijn achteruitkijkspiegel tot hij zicht had op de

langegebruindebenenvandeblondine.Hijvoeldezijnpikzwellen.

Alsdeopkomendeerectieeenvoortekenwas,zouditweleenheelbij-

zonderenachtgaanworden.

Twee vrouwen van amper dertig jaar in de auto … Met trillende

handenstarttehijdeMercedesenreeddedruilerigenachtin.Nadya

kroop dichter naar hem toe en legde haar hand op zijn kruis. Met

moeite kon Robert zich op het verkeer concentreren en hakkelig

stuurdehijdoorhetdrukkeAmsterdam.

‘Zo,Robertje,vindjehetspannend?’

‘Ja,verteleensRobert?’giecheldeMerelachterhem.Zeblieshemin

23

zijnnek.Dezwellinginzijnbroeknamtoe.

‘Hetlijktmijgeweldigommetjulliedenachtdoortebrengen,’zei

Robertmetonzekerheidinzijnstem.Hijreeddoorroodlicht.

‘Hebjijweleenrijbewijs?’lachteNadya.

‘Maaktnietuit,’plaagdeMerel.‘Alshijónsmaarkanberijden!’

Robert voelde zijn hart een paar extra slagen maken. Gelukkig

waren ze bijna bij zijn flat in Buitenveldert. Hij wist niet hoe snel

hijzijnautomoestparkeren.Vanopwindingluktehethemnietom

snel zijn huissleutels te vinden. Zenuwachtig morrelde hij in het

handschoenenkastje.

‘Tochmaareenhotelkamer?’vroegMerelsarcastisch.

Ze stapten uit en gestresst liep hij voor de vrouwen uit naar een

slechtonderhoudenflatgebouw.Mettrillendehandenprobeerdehij

decentraletoegangsdeuropentetrekken.Dekritischeblikkenvan

debeidevrouwenwarenhemnietontgaan.

‘Ikweethet,hetflatgebouwzieternietuit,maarmijnappartement

isoké.Kommee,wegaanviadebrandtrap!’

Snelliepenzedekoude,ijzerentrappenoptotaandetweedeverdie-

pingenalsdievenindenachtslopenzeoverdegalerijtotnummer

22.Roberthaaldeeenkeerdiepademenstoottemetkrachtzijnelle-

boogdoorhetruitjevanzijnvoordeurendraaidehetslotopen.

‘Ookeenmanierombinnentekomen!’Nadyatiktemethaarschou-

dertegenMerelentrokhaarwenkbrauwenop.

‘Kommaarsnelnaarbinnen.Hetishierlekkerwarm!’

EenmaalindehuiskamerzagRobertdatMerelenNadyazijnwoning

goedopnamen.

‘Leukeflat,’merkteMerelop.

‘Ja,hetiswatkleinmaargoedgenoegvoormij.’

‘Jebedoeltvoorons?’zeiNadyauitdagend. ‘Laatookjeslaapkamer

eenszien.’

Ze giechelde weer. ‘Misschien moeten we het deze nacht maar

24 Twee wit en een halfje bruin

werkkamernoemen.’

De twee vrouwen gingen achter hem aan naar zijn slaapkamer.

Robertwasblijdathijhetdevorigedagopgeruimdhad.

‘Zo,datzieterspannenduit!’zeiNadyamethaarinmiddelsbekende

giecheltje.

‘Fijndatjedouchezovlakbijjeslaapkameris,’merkteMerelop.‘Het

zalwelzwetenworden.’

Robertraakteinverwarring.Detwijfelsloegeenkortmomenttoe.

Hoewelhijbotergeilwas,ginghethemietstesnel.Wathebikinhuis

gehaald?

‘Zullenweeerstwatdrinken?’

‘Eentjedan,’zeiNadya.‘Enlatenwedanactiefworden.’

Robertwistdathijnogeengoedeflesporthadstaanenzonderte

vragenschonkhijtweeglazenvol.Zelfnamhijeenwhisky.Hijhad

eengroot,misschienvoordekleinekamereentégrootzwartleren

bankstelstaanenaarzeldewaarhijzougaanzitten.

‘Jijgaatinhetmiddenzittenenwijnaastje.’

Robertgehoorzaamde.

‘Trekjeschoeneneensgezelliguit,’glimlachteNadya.

Voordathijkanszagomzijnglasneer tezetten,begonNadyazijn

schoenen uit te trekken. Merel nam geen tijd voor haar glas port

enbegonzichplagenduittekleden.AlseendanseresuitdeFolies

Bergèrewiegdezezichsoepeluithaarzwartejurkje.Hetkantenbe-

haatjevolgdegeraffineerd.Zevouwdehaarhandenomhaarborsten,

haarrechtertepelpriemdetussenhaarvingers.

‘Magdeverwarmingwathoger?’vroegzezwoel.

StruikelendoverzijnslingerendeschoenenhaastteRobertzichnaar

de thermostaat, waarbij de whisky uit zijn glas klotste. Eenmaal

terug zag hij een poedelnaakte Merel op de bank liggen. Robert

bewonderde haar prachtige figuur. Vooral haar grote stevige bor-

sten hielden zijn blik gevangen. Nadya besloop hem van achteren,