Voor de Noren – en ook voor veel toeristen – isde Hurtigruten iets magisch, iets wat je eens inje levenmeegemaakt moet hebben. De dag voorwe op de boot stappen staat er een artikel in delokale krant over eenman van 92 jaar oud die deloterij had gewonnen. Toen hij hoorde dat hijhetwinnende lot had riep hij uit: “Nu kan ik ein-delijk met de Hurtigrutenmee!”’sWinters is de Hurtigruten helemaal een be-

levenis. Binnen heerst het wat benauwendeveerbootgevoel van kookgeurtjes en nepgoud,maar stap naar buiten en je laat dat kleine we-reldje meteen ver achter je. De snijdende, bij-tende wind beneemt je de adem. Besneeuwdebergen en het wild kolkende water maken vande boottocht een poolexpeditie. “Ach, het is numaar windkracht 8, dat valt wel mee”, zegt dekapitein als we even later een kijkje op de brugmogen nemen.

Het verderop gelegen Honningvag is de uit-valsbasis voor de Noordkaap. Op een paar stap-pen van de haven loop ik de Nederlandse SibylKamphuis tegen het lijf in de winkel Actandria.Zij is hier negen jaar geleden komenwonen voorde ‘rust, ruimte en mensen’. Natuurlijk is hetkoud en afgelegen, zegt ze, maar daar staat te-

genover dat je hier zó in de middle of nowherestaat.Het is middag, maar het schemert alweer een

beetje als we de rit naar de Noordkaap aanvaar-den. Het spectaculaire landschap van fjorden ende ruige, steile kust is gelukkig nog goed te zien.We rijden in konvooi, een sneeuwschuivermoetde weg vrijmaken en achter ons aan rijdt eenvolgauto met zwaailichten. Af en toe verdwijntde sneeuwschuiver in de stuifsneeuw en hou-den we de adem in. Eigenlijk is het gekkenwerkom dit te willen in de winter. Maar spannend ishet wel.Eenmaal aangekomen vechten de meeste be-

zoekers zich tegen de wind in naar het Noord-kaapmonument. Maar eigenlijk is juist de uiter-ste rand – afgeschermd met een hek – veel inte-ressanter, want hier krijg je pas echt het gevoeldat je op het noordelijkste puntje van Europastaat. Een snijdend koude wind jaagt sneeuwover hoge kliffen naar de Barentsz-zee. Het wa-ter is zwart, met woeste witte schuimkoppen.Het lijkt alsof de wereld hier ophoudt.Ik gooi een sneeuwbal voor mijn opa, dat heb

ik mijn moeder beloofd. De sneeuwbal wordtmeteen door de wind uiteengeblazen en lost opin de hagel en het zeewater. Dag opa. Le la lo.■

De traditionele turfhut van de Sami. Rechtsonder: een sneeuwschuiver maakt de weg vrij.

25Trouw TIJD

Indrukwekkendenatuur, traditieen historieNoordkaap

• De Noordkaap is niet precies hetmeest noordelijke puntje van Eu-ropa, dat is de heel wat minderspectaculaire landtong ernaast (jekunt er ’s zomers naartoe lopenvanaf het bezoekerscentrum).

• De oude turfhut kun je een avondjebezoeken, inclusief diner:www.mikkelgammen.no

• Een reis naar de Noordkaap is teboeken vanaf € 500 p.p. per week(excursiepakket vanaf € 99,-).Meer info: www.lapland.nl enwww.visitnorway.nl

Hammerfest

• Het Polar Bear Centre, het museumover de jacht en visserij die avon-turiers al tijdenlang naar het noor-den trekt, is een beetje eentoeristenfuik. Je kunt er tegen be-taling lid worden van de Polar BearSociety. Wie Hammerfest bezoekt,kwalificeert zich hier automatischvoor. Een kleine ceremonie vindtplaats terwijl je zit op stoelen over-trokken met zeehondenhuid. Sindsvorig jaar gaat er overigens weleen deel van het lidmaatschaps-geld naar het Wereld NatuurFonds, voor de bescherming vande ijsbeer.

• Interessanter is het Reconstructie-museum, dat verhaalt over eenvergeten stuk oorlogsgeschiedenis,de ‘Arctic winter’ genoemd. In delaatste Oorlogswinter (’44/’45)pasten de terugtrekkende nazi’s detactiek van de verschroeide aardetoe. Hammerfest werd compleetplatgebrand, zodat de Russen dehaven niet zouden kunnen gebrui-ken. De prachtige oude houtenstad werd in één grote vuurzeeweggevaagd. Ook de completeprovincie Finnmark werd leeg ge-veegd, vijftigduizend mensen wer-den verjaagd. Sommigen dokenonder in grotten, waar kinderenzich om beurten opwarmden in deweinige slaapzakken.