En toen was er Eton

‘De Spetters’ op The Thames

Brug tot brug is voor iedereen

De tuin van Tromp

trompetjuli, augustus, september 2011 3

MagazineHilversumse roeivereniging Cornelis Tromp68ste jaargang

-TPMag2-2011-3.indd 1 05-09-2011 13:09:43

WEDSTRIJDEN

Misschien is het u niet eens opgevallen dat hij er was, maar de zomer is voorbij. Van het weer moesten we het niet hebben, dit jaar. Maar Trompers deert dat niet. Dat zij ook in deze waterige zomer niet hebben stilgezeten, is te lezen in dit derde nummer van Trompet Magazine.

Topsport, toersport en tuinen

Engeland was populair deze zomer. Zo waren er de wereldkampioenschappen voor junioren op de Thames in Eton, begin augustus. In de Tetter las u over de prestaties van Charlotte de Groot op dit evenement. In dit nummer van Trompet Magazine leest u hoe het de achterban van de sporters vergaat. Ouders mogen meeleven, maar coaches bepalen de regels.

De Thames was ook het sfeervolle decor van een toertocht die eveneens Eton aandeed, naast allerlei andere historische plaatsen, zoals Oxford. De Spetters verhalen in dit nummer over deze tocht, die een grote Wouw-factor had.

De tuin van Tromp stond er deze zomer weer fleurig bij. Daar was die regen dan toch goed voor. Lees meer over het wel en wee van de tuincommissie en doe uw voordeel met een tuintip die extra goed van pas kan komen in droge zomers.

Een lid van onze redactie bezocht deze zomer Florence en blikte daar toevallig neer op de tuin van de

2En toen was er EtonCharlotte de Groot en haar achterban

4‘Wouw!’ die Thames‘De Spetters’ als Engelandvaarders

6De tuin van TrompIn gesprek met Joke Box

8Brug to brug is voor iedereenVeertien jaar BBRR

9aHaDigicoach

11Soos TijgersColumn van Laura Keegstra

12Laatste paginaStiile krachten achter roeiwedstrijden/de kamprechter

inho

udredact ionee l

En toen was er Eton

‘De Spetters’ op The Thames

Brug tot brug is voor iedereen

De tuin van Tromp

trompetjuli, augustus, september 2011 3

trompettrompetMagazineHilversumse roeivereniging Cornelis Tromp68ste jaargang

De Swan bij Goring Lock.

Trompet Magazineverschijnt 4x in het jaar rond de maanden: maart, mei, september en november.

-TPMag2-2011-3.indd 2 05-09-2011 13:09:48

WEDSTRIJDEN

roeivereniging aan de Arno. Een paar Italiaanse spetters zaten daar uit te rusten van een zware oefensessie in de Florentijnse natte bak, met op de achtergrond de Ponte Vecchio. Klaarblijkelijk zijn de Toscaanse kledingvoorschriften minder strikt dan die van Tromp... Een idee voor op ons riante Trompgazon, die ligstoelen?

Bruggen en soostijgers

De historie van onze eigen van Brug-tot-Brugrace gaat niet terug tot in de Renaissance, maar toch wel al veertien jaar. Eindelijk krijgt u een antwoord op al uw vragen over deze roemruchte onderlinge wedstrijden. Hoe het begon, hoe het werkt en hoe het verdergaat? De hogere wiskunde van de BBR-handicap? U leest erover in dit nummer. En over haar eigen rekenvaardigheden vertelt onze columniste Laura Keegstra, die beschrijft hoe het haar verging tijdens haar eerste soosdienst als nieuw Tromplid.

Hergebruik

Wij hopen natuurlijk dat dit Magazine uitnodigt tot bewaren. Maar mocht u van plan zijn het na lezing bij het oud papier te leggen, overweeg dan eerst hergebruik. U kunt er namelijk prima een kleurige admiraalsmuts van vouwen, waar u op het Zeeheldenfeest op 1 oktober goed mee voor de dag kunt komen. Kijk voor een uitvoerige vouwinstructie op http://hobby.blogo.nl/2010/04/16/hoe-hoedje-papier-vouwen/

1bestuurElly Kamer - secretaris

Middenin het lustrumjaar ben ik op 20 april aangetreden als secretaris van onze vereniging. Naast een baan van 36 uur, toercommissielid en in het vooruitzicht eind september met pensioen te gaan heb ik ‘ja’ gezegd op de vraag of ik secretaris wilde worden.Een spannender moment had een secretaris zich niet kunnen voorstellen met alle evenementen en de drukte die dit in de afgelopen maanden heeft meegebracht.

Het Lustrum, 75 jaar HRV Cornelis TrompVoor de Lustrumcommissie een jaar van voorbereidingen, realisaties en incasseren van opmerkingen dat sommige zaken toch echt beter kunnen of beter hadden gekund. Ga er maar aan staan! Ook bij roeiverenigingen ‘staat de beste stuurman vaak aan wal’.Ik neem in ieder geval mijn petje af voor Hetty, Eveline, Judith en Martin.De laatste evenementen komen er aan of zijn bij het ter perse gaan net afgerond. Achter de schermen is hard gewerkt om alle onderdelen voor de Lustrum Opendag (11 september) goed in elkaar te laten overlopen: de BBR, bungeeroeien, ergometerwedstrijden, behendigheidswedstrijden en de vlootschouw. De nieuwe burgemeester van Hilversum – Pieter Broertjes – maakt zijn opwachting tijdens de Opendag en zal door onze voorzitter gevraagd worden de eretitel van beschermheer van de vereniging over te willen nemen van zijn voorganger, de heer Ernst Bakker.Dat aanvankelijk misschien (te) weinig PR heeft plaatsgevonden is in grote mate in orde gekomen. De aankondigingen op de website zijn gedetailleerder geworden en de open dag is via persberichten op de ZAPPcity-kalender verschenen maar ook in de dagbladen en op RTiHilversum. Het doel is immers om de roeisport ook aan het publiek bekend te maken, wat positief gevolg kan hebben voor ons ledenbestand.

Zeeheldenfeest Tot slot van het lustrumjaar zal op 1 oktober een knalfeest georganiseerd worden in samenwerking met de feest- en lustrumcommissie. Het thema is Zeehelden. De organisatoren van dit feest wensen wij veel succes met de voorbereidingen.

Tot slotDoor de e-captainbeheerders wordt momenteel hard gewerkt aan de invoering van het elektronisch reserveringssysteem. Nog een paar maanden en dan is het zover! Van huis uit kan je dan een boot reserveren, die je vervolgens op Tromp moet bevestigen. Uit de huidige reserveringslijsten is gebleken dat veel gereserveerde boten niet worden afgeschreven/ bevestigd. Het elektronisch reserveringssysteem zal een andere attitude van de leden vragen. Wil je meer weten over actuele zaken die op Tromp spelen raad ik je aan de nieuwspagina van de website te bezoeken www.ctromp.nl

-TPMag2-2011-3.indd 3 05-09-2011 13:09:49

2

WEDSTRIJDEN

Begin augustus werden bij Eton, Engeland, de roeiwereldkampioen-schappen gehouden voor junioren. Na een spannende tijd van trainen én het wachten op het bericht of ze door de bond uitgezonden zou worden voor dit evenement, kwam het moment dat Charlotte de Groot (met Roos de Jong) kon afreizen naar Eton.

In de Gooi&Eemlander van zaterdag 16 juli stond van de sportredactie een fraai interview over Charlotte. Ook in de Tetter werd hiernaar verwezen en melding gemaakt van de resultaten op het Engelse water.In het TPM besteden we in dit kader eens aandacht aan ‘de achterban’, hoe die meeleeft, maar ook een beetje geleefd wordt in de tijd dat – een dochter in dit geval – op zo’n hoog niveau aan de roeisport meedoet.

We laten de trotse moeder Belinda aan het woord:

‘ Een paar jaar geleden wist Charlotte niet goed welke sport ze wilde gaan doen; misschien roeien. Zij was toen dertien. Ze kwam in contact met een paar andere meiden en samen gingen zij iedere zaterdag op de fiets naar Tromp. Charlotte had er al snel plezier in en werd steeds fanatieker.

Na een wedstrijd – volgens mij was het een BBR – kwam Marit Versteeg naar mij toe met de woorden: ”Ben jij de moeder van Charlotte? Die meid is sterk en ze doet het goed! Zij zou het wel eens kunnen gaan maken”.Wist ik veel, ik was alleen maar blij voor haar dat ze déze wedstrijd goed geroeid had.

En zo begon het, eerst één keer, toen twee keer trainen en daarna was het, als je echt goed wilde worden, heel vaak roeien, krachttrainingen doen, op de ergometer trainen.Dus dat werd álle dagen trainen en hoe zit het dan met school? Zo af en toe maar eens vragen: lukt het wel school samen met het roeien? “Tuurlijk mam!”Na school even eten, wat huiswerk en dan trainen en dan ’s avonds op tijd naar bed. In het weekend stappen met haar vriendinnen, dat was er niet meer bij: haar energie kon ze wel

“beter” gebruiken. Het ging steeds meer lijken op topsport en ze had een topcoach, Wilfred Wielaard.

OnzekerheidMaar ik wist niet goed wat ik er mee moest. Af en toe vroeg ik dan, bij-voorbeeld aan Marit: “wat kan ik nu doen als moeder, mag ik wel naar haar toe na een wedstrijd of moet ik eerst via de coach...” Ingewikkeld hoor, jij kijkt vanaf de zijlijn mee, maar je kunt er niet veel mee.Ik kan mij nog erg goed herinneren toen ik toen al ontzettend trots op haar was. Ze had het eind-galafeest van de middelbare school gehad en was die morgen vroeg thuis geko-men. De volgende morgen was ze al weer vroeg op voor wedstrijden op de Bosbaan, en ze won deze wedstrijd.Wat vond ik dat knap – zo laat naar bed en dan de volgende morgen zo goed presteren – en dát zei ik dus tegen haar coach...Charlotte hoorde dat later en die ver-schoot helemaal van kleur; de coach had toch echt niet mogen horen hoe laat ze thuis was!Weer zo’n leer momentje voor mij.

Belinda van de Bunt / redactie

En toen was er Eton

Inte

rvie

w

‘Roeien is een heel technische sport waarin de details heel goed moeten kloppen. Als er iets kleins misgaat,

dan kost dat zomaar seconden. Dus daar is een coach vooral mee bezig die kleine zaken te perfectioneren’

-TPMag2-2011-3.indd 4 05-09-2011 13:09:50

3

WEDSTRIJDEN

Trainen en presterenVorig jaar mocht ze naar de Coupe de la Jeunesse in België en stond daar samen met Rieneke te glunderen op het podium; met brons.

Dit jaar weer geselecteerd door de bond, en naar de avondschool want haar eindexamen had ze helaas niet gehaald. Iedere dag met de trein naar Amersfoort en dan daarna (of juist ervoor) trainen in Hilversum, de Bosbaan en ook bij het Spaarne in Haarlem.Tijdens deze periode zijn er constant selectie-momenten en dan wordt er van de meiden verwacht dat ze presteren. Iedere keer wordt er weer op je gelet.Je ziet haar er voor werken maar je hebt er totaal geen invloed op.Ik probeerde in de gaten te krijgen wanneer zij tevreden was na een wed-strijd en wanneer ze erg teleurgesteld terugkeerde.

Soms was het zo dat het léék dat ze erg goed geroeid had, maar dan bleek dat zij juist niet tevreden was: het kan altijd beter.De coach was er dan voor de nabe-sprekingen en ik gewoon, voor haar! Je houdt van haar en dat is voldoende.

In juni het bericht dat ze was geslaagd voor haar VWO, gelukkig, dan nu alleen nog maar focussen op het roeien.

Toch naar EtonNa de Pinksteren was er sprake van dat Charlotte niet mee zou gaan naar de WK in Eton, de bond had er toch voor gekozen om een skiff en een dubbel-vier uit te zenden.Ze stuurde mij een sms: “Zie je wel mam, ik zei het toch, als er een uit

gaat dan ben ik het.” Maar ze ging gewoon door met trainen, ze liet zich niet kennen. Wat een meid!!! Ze was teleurgesteld, maar liet zich niet van haar stuk brengen.

En toen opeens kwam het bericht dat ze werd uitgezonden samen met Roos (Het Spaarne) in een dubbel twee. Onder begeleiding van een coach van Het Spaarne, Kees-Jan Kuijk.Weer zo’n man die al zijn energie en tijd in die dochter van mij wil steken en er helemaal voor gaat en dat alle-maal vrijwillig.

Dus toch op vakantie naar Engeland. In de maand voor Engeland was het heel, heel veel trainen. Nog een week naar Tilburg en daarna naar Eton, Op deze baan trouwens is volgend jaar ook het olympische roeitoernooi.’

Uit het verslag van de coachHaar coach beschrijft de wedstrijden als volgt: “De eerste wedstrijd gaat goed en de

meiden eindigen als derde overall – klassement dus hoopgevend.Er valt nog wel wat te verbeteren: sneller starten en optimale tussen-sprints, maar we gaan er voor.Vrijdags hebben ze een dagwedstrijd vrij, dus trainen in de startjes, dit ver-liep behoorlijk goed, dus vol vertrou-wen naar de halve finale.Zaterdag – de halve finale – de start ging goed, maar de snelheid van de tegenstanders Litouwen, Duitsland en

Spanje was hoog, dus ze eindigen op de vierde plaats.Wat een teleurstelling voor die mei-den, mede omdat in de andere halve finale de nummers twee en drie lang-zamer waren dan Roos en Charlotte. En die gingen wel door naar de A-finale.Zondag de B-finale. Alle wedstrijden werden vervroegd vanwege de weers-voorspelling.Het verlies van zaterdag was door de meiden goed verwerkt.Na de eerste 500 meter lagen de mei-den nog derde, twee tussensprints bracht ze op de 1000 meter in de leidende positie en die hebben ze zeer goed verdedigd.Eerste worden in de B-finale is iets om trots op te zijn een een mooi resultaat om je jeugd roeien mee af te sluiten.”

Over de finish schreeuwenIk heb als moeder alles samen met de oma en broertje van Charlotte kun-nen bekijken vanaf de tribune. Je ziet dan op een groot scherm jouw kind als maar dichterbij komen en het liefst zou je haar de finish over schreeuwen.Zoals hiervoor beschreven door de coach, ook nu weer teleurstellingen te verwerken. En ik hoop dan na de wedstrijd dat ik even een knuffel kan geven en elkaar even kan zien.En dat kon gelukkig!Wat een belevenis, wat bijzonder om er bij te zijn!

En na dit alles: Charlotte is nu in Amsterdam en gaat daar psychobiolo-gie studeren en roeien bij Nereus en wie weet zit ik over en paar jaar wel weer op een andere tribune. ’

WEDSTRIJDEN

‘De gezelligheid, er hangt een heel leuke sfeer bij de club. Je ziet elkaar

zeven dagen per week, altijd is er wel iemand om een praatje mee te maken. Dat sociale contact ga ik

absoluut missen’

Er deden 18 landen mee dus alle reden om trots te zijn

op deze prestatie !

-TPMag2-2011-3.indd 5 05-09-2011 13:09:52

TOERTOchTEN

4

‘De Spetters’ is een van de vele roeigroepen op Tromp die zelf een tocht organiseren.Dit voorjaar ging deze roeigroep een week roeien op de Thames. In dit artikel wordt beschreven hoe dat in zijn werk gaat.

VoorbereidingenJoke Mulock Houwer en Gerard Kamer namen de organisatie op zich en eind april 2010 togen zij, vergezeld door Elly Kamer en Ton Keetelaar, vijf dagen naar Engeland om deze tocht voor te bereiden.Hoewel we druk waren met het onderzoek naar de mogelijkheden, hebben we al bijzonder genoten van het landschap, de mooie oude stadjes,

universiteitsteden als Oxford en Eton en van de velden die geel waren van het koolzaad. Mooie sluisjes zoals St. Johns Lock waar we bestrooid werden door de bloesem van de kersenbomen die daar stonden. Een rivier die prachtig door het landschap kronkelt, met ruim 40 sluizen (gemiddeld verval 1.80 m) en met een te bevaren lengte van 190 km. Ook het bezoek aan Benson Lock zal me altijd bij blijven: een smalle brug over een enorm lange stuw leidt naar een eiland waarop de sluiswachterwoning staat met aan de andere kant de sluis.Gerard Kamer had voor ons vertrek vergelijkend warenonderzoek gedaan

naar de voordeligste, meest praktische en flexibele overtocht.De keuze is gevallen op de overtocht van Duinkerken naar Dover. Dit is niet alleen de goedkoopste manier, maar ook de kortste overtocht – 2 uur – en vertrektijden elke twee uur. Het vinden van een goede en enigszins betaalbare overnachting was moeilijker, de hotels zijn best prijzig en een ruimte huren voor een groep van 10 personen op een geschikte locatie was niet te vinden.Na enig speurwerk kwamen we bij een hotelketen – Premier Inn – met ruime kamers, goede bedden en prima sanitaire voorzieningen. De eerste 5 nachten verbleven we in The Ock Mill in Abingdon en de laatste

2 nachten in Marlow. Deze locatie was echt heel leuk, kleinschaliger en intiemer, vlak bij de Theems gelegen en aan de overzijde van de rivier de roeivereniging van Marlow. Een andere vraag was hoe doen we het met het vervoer, het links rijden in Engeland draagt toch meer risico met zich mee dan op het vasteland. We hebben gekozen voor een huurbusje

en één personenauto. Joke Mulock heeft de route uitgestippeld, de kaarten met beschrijving gemaakt en de roeiverenigingen gemaild voor het stallen van de boten gedurende de nachten.

De bebouwing langs de Theems is mooier dan langs de rivieren in andere landen, mooie victoriaanse huizen. Meer richting Londen is de bebouwing ook dichter en steeds wat chiquer.

Ton Keetelaar / Ruth Koornneef / redactie

‘Wouw!’ die ThamesRoeigroep ‘De Spetters’ als Engelandvaarders

Benson Lock

Opvallend is dat er ontzettend veel Rode Wouwen in het stroomgebied van de Theems voorkomen. Ruim 17 jaar geleden heeft iemand deze vogel uitgezet en inmiddels zijn er honderden.

-TPMag2-2011-3.indd 6 05-09-2011 13:09:53

TOERTOchTEN

5het avontuur begint21 Mei gingen we

welgemoed op pad voor een tocht waar we veel zin in

hadden.

Zaterdag vroeg op want, we moesten uiterlijk om 13 uur in Duinkerken zijn voor de overtocht. Na een lunch in de

terminal scheepten we in voor de overtocht van 2 uur naar de ‘white cliffs’ van Dover. Daar aangekomen moesten we nog ongeveer 250 km rijden naar Abingdon, en ook dit ging zonder problemen. De bus met botenwagen deed er echter langer over dan gedacht en die zijn dus direct naar de Spread Eagle pub gereden alwaar we een echte Engelse maaltijd genuttigd hebben. Toen allemaal naar het hotel voor een welverdiende nachtrust.

Zes sluizen om te beginnenOp zondag begon de roeitocht in Lechlade on Thames bij de Trout Inn, dat is stroomafwaarts na de eerste sluis op de Thames. Daarboven is de rivier niet bevaarbaar. Eerst moesten er nog permits gekocht worden bij de sluiswachter van St. Johns Lock. De landploeg nam de botenwagen mee naar Abingdon Rowing Club waar hij de hele week mocht blijven staan. Deze eerste dag roeiden we tot Bablock Hythe [31 km, 6 sluizen]. De zon scheen maar er was ongelofelijk veel wind zodat het erg fijn was dat de rivier zo kronkelde en we zowel wind mee, als tegen als opzij hadden. Het landschap was

prachtig en veel mensen waren op het Thames Path (jaagpad) aan het wandelen. Ook kwamen we nog vier langeafstandszwemmers tegen die we van ver voor boeien aangezien hadden omdat ze knalrode badmutsen op hadden; ze zwommen van dorp naar dorp.

Op maandag probeerde Gerard voor de eerste en de laatste keer een ‘cooked English breakfast’ dat genoeg was voor 2-3 personen! We gingen die dag van Bablock Hythe naar Abingdon [32 km, 8 sluizen]. Ook dit was weer een prachtig stuk rivier, al wat breder dan de dag ervoor en minder kronkelig. We zijn door Oxford heen gevaren en zagen de bekende Head of the River roeibaan en alle boothuizen van de diverse colleges. Na een lekkere douche in het hotel zijn we Abingdon ingelopen voor een heerlijk Indiase maaltijd.

Op dinsdag was het vertrek lekker dicht bij huis, we roeiden van Abingdon tot Goring Lock [30 km, 5 sluizen]. Onderweg kwamen we langs Benson Lock, een imponerende half ronde stroomversnelling en een met bloemen overladen sluis. Prachtige huizen en tuinenWoensdag was een korte roeidag [16 km, 3 sluizen] naar Reading Rowing Club. Nu we dichter in de buurt van London kwamen werden de huizen en tuinen langs de rivier steeds groter en mooier; de rivier is best breed en langs de wal staan veel grote bomen. In Reading werden we opgewacht door de landploeg met een heerlijke lunch die we op het balkon van de RC konden gebruiken. Toen terug naar het hotel in Abingdon

om ons te verkleden want we gingen naar Oxford. Eerst heerlijk taart met thee of koffie; daarna op eigen gelegenheid Oxford verkennen. Om af te sluiten verzamelden we in de Pub ‘Head of the River’ met uitzicht op de roeibaan. We zagen achten aankomen en net voor de Pub keren.

‘Er niet op gekleed’Op donderdag verruilden we het hotel in Abingdon voor dat in Marlow; alles moest dus worden ingepakt en aan de landploeg meegegeven. Deze vijfde dag roeiden we tot Marlow RC [28 km, 7 sluizen]. De dag begon goed maar tegen lunchtijd regende het zo hard dat we als verzopen katten aankwamen bij de Leander RC in Henley-on-Thames (ruim 3000 leden, waarvan er een

Op een van de tochten lagen we naast een narrowboat in een sluis te wachten, aan boord van die boot zat de stemming er al goed in, Het was rond lunchtijd, er kwam een glas champagne bij ons aan boord en we moesten gaan toasten op het mooie weer en hun prachtige rivier. Zij kwamen uit de Midlands en trokken heel Engeland door.

Typisch Engels zijn de narrowboats, ook wel canalboats genoemd. Dit zijn smalle boten die speciaal gebouwd zijn om vracht te vervoeren over de smalle kanalen in Engeland. Tegenwoordig zijn ze allemaal omgebouwd voor de pleziervaart. De een is nog schitterender dan de ander, mooi en kleurrijk beschilderd, vele hebben het dak voorzien van weelderige plantenbakken en ook ontbreekt bij sommige een kruidentuintje niet.

-TPMag2-2011-3.indd 7 05-09-2011 13:09:55

algEmEEN

6 onbekend aantal ook daadwerkelijk roeit). Gerard had landdienst en wilde graag in de RC lunchen, maar hij was ‘er niet op gekleed’ dus mocht hij alleen in de bar wat nuttigen. De ‘verzopen katten’ die daarna met de wherry’s aankwamen konden dus eigenlijk helemaal niet naar binnen, maar Gerard regelde dat we via

een achterdeur toch even gebruik mochten maken van het toilet. Daarna hebben we in de stromende regen staand onder een afdak onze meegebrachte lunch genuttigd (ze zijn daar dus niet erg gastvrij). Daarna werd het weer beter en roeiden we de baan in Henley af richting Marlow RC waar we zeer hartelijk werden ontvangen. In Marlow RC lagen ook heel veel boten van roeiverenging De Maas, die een jubileum te vieren hadden en dat deden door van Marlow naar Oxford te roeien. Al die wherry’s hadden veel bekijks van in het bijzonder de oudere clubleden. Vrijdag, onze laatste roeidag van

Marlow RC tot aan Windsor Bridge [22,5 km, 5 sluizen]. De landploeg haalde ondertussen de botenwagen bij Abingdon RC en regelde dat we bij de Windsor Marina de boten uit het water konden halen en ze schoon te maken en op te laden. Deze laatste dag scheen zowaar een zwak zonnetje. Het weer was de hele week redelijk, zon al of niet achter de wolken en af en toe een heftige bui.

Voor meer informatie over deze tocht op de Thames: Joke Mulock Houwer of Gerard Kamer. u

Iedere keer bij het betreden van

het Trompterrein wordt je blik

getrokken naar ‘de heuvel’ met de soos

waar een rijkdom bloeit aan onder

anderen hortensia’s, wilde geraniums

en lavendel. De tuin van Tromp, maar

eigenlijk de tuin van vele vrijwilligers

(18) die meewerken aan het onder-

houd daarvan.

‘Slechts eenmaal hebben we met een bedrag van Tromp een aanschaf gedaan van een aantal hortensia’s, maar de rest wat er staat aan planten is meegenomen uit eigen tuin’, vertelt Joke Box. ‘Ook een aantal andere leden hebben bij tijd en wijle iets meegebracht.’

Joke is met Riekje Bakker de spil van de tuincommissie. Zij zorgen ervoor dat drie leden elke veertien dagen zich bezighouden met het onderhoud van de tuin. Slechts in het voor- en najaar komt iedereen tegelijk om alles eens grondig na te lopen. Niet alleen

watergeven, maar ook eens te kijken waar er (flink) gesnoeid moet wor-den, of verplaatst.‘Iedereen doet het een beetje op zijn eigen manier’, vervolgt Joke, ‘maar het resultaat is dat het er allemaal prachtig bijstaat’.

Wie nog Elisabeth Dolle-man kent (oud-Tomplid), weet dat zij (met anderen) als eerste de tuin inrichtte toen de huidige soos net gebouwd was. Dit gedeelte is gelegen aan de binnen-kant van de haven. En het was een algemeen geheim (van Soestdijk) dat er wel eens een oranje bloemtje in de tuin terecht kwam. ‘Hier staan veel stinseplanten, plan-ten die zichzelf vermeerde-ren’. Later is dus de zijkant tot stand gekomen, en vrij

Langs de Theems zie je overal bordjes met verwijzingen naar pubs. Over de pubs gesproken: bijzonder zijn de vele soorten bier die zij tappen, soms wel meer dan 20 soorten. En dan heb je nog de merken die zij per flesje verkopen.

De Engelsen kennen eigenlijk het toerroeien niet en hebben ook geen wherry’s zoals wij met rolbankjes. Dus als je in UK geen wedstrijden meer roeit dan houdt het eigenlijk een beetje op.

Pieter Berkel

‘De zorg voor de tuin, daar is geen onkruid tegen opgewassen’In gesprek met Joke Box

-TPMag2-2011-3.indd 8 05-09-2011 13:09:57

recentelijk het deel naar de westkant, waar de kade fraai is uitgebreid met het tegelpad. En helemaal mooi werd het met het totstandkomen van het grasveld (waar vroeger de moestuin was van de familie Aukema).‘Mensen van de ledenwerkplaats hebben zich daarover ontfermd’ bena-drukt Joke. ‘Ook heel recentelijk is het “plots verdwijnen” van de boom op de hoek, maar die was in zo’n slechte staat geraakt, dat Jan met mensen van de ledenwerkplaats die omgezaagd heeft’.‘Jammer is eigenlijk dat er bij de soos

geen deur is aan de achterkant, want daar is middags nog lekker de zon en zou je daar bij het grasveld ook lekker kunnen zitten’.

We lopen met Joke nog langs het tegelpad en de schuine wal. Die is eigenlijk een beetje lastig voor de tuin, het (regen)water wil nog al gauw weglopen [zie de tuintip]. ‘Iedereen houdt zo wel de tuin een beetje in de gaten of er planten extra water nodig hebben. Er is ook een boek waarin de werkzaamheden ver-meld worden, zodat een ander weet wat er de laatste tijd gedaan is’.‘We proberen ook het groeien van onkruid zoveel mogelijk tegen te gaan door de bodem flink begroeid te houden met de grote planten en de bodemgroeiers zoals Vrouwenmantel (heeft waaiervormige, fris groene bladeren en in bloei een geelgroene waas). Ook heeft iemand eens klap-rozen (papavers) laten groeien, mooi gezicht’.

Tenslotte wijst Joke ons nog op het (nog bescheiden) sierappelboom-pje aan de kanaalkant, dat door de tuincommissie aan de vereniging is geschonken ter gelegenheid van het 75-jarig jubileum. u

algEmEEN

7

Als u specifiek een struik of plant gedoseerd water wilt kunnen geven, dan is een eenvoudig hulpmiddel onder handbereik: pak een flinke plastic fles (liefst groen getint) en snij de bodem weg en maak aan de dopzijde ook de opening wijd. Plaats de fles in de grond vlak bij de plant en u kunt heel gemakkelijk watergeven zonder dat het water wegloopt

Stinzenplanten (stinsenplanten) groeien voornamelijk op kleigrond. Stinzenplanten (stins = steenhuis) is een verzamelnaam voor planten die van elders (Zuid-Europa, maar ook gebieden in Duitsland en Nederland) zijn ingevoerd vanaf de middeleeuwen tot het midden van de vorige eeuw. De bekendste stinzenplant is wel het sneeuwklokje, zowel de enkele als de dubbele vorm. De planten wisten zich zo goed te handhaven en soms ook uit te breiden, dat ze nu tot de Nederlandse flora worden gerekend. Kwamen planten van nature voor in Z.Limburg en zijn later aangeplant bij een Groninger borg dan is deze inheemse plant hier een ‘regionale stinzenplant’. Een voorbeeld hiervan is de daslook. Tot de stinzenplanten wor-den niet alleen bolgewassen gerekend, maar ook sommige heesters en vaste planten; evenals sommige ‘onkruiden’: zevenblad en fluitekruid.

tuintip

-TPMag2-2011-3.indd 9 05-09-2011 13:10:01

ROEIEN

Het is dit jaar 14 jaar geleden dat we onze eerste BBR roeiden, van de tweede brug tot de eerste brug, met deelnemers uit diverse gelederen binnen de vereniging. Maar waarom deden we dat? Waar kwam dat idee vandaan, hoe werd het beoordeeld en hoe groeide en veranderde het in die 14 jaar? Laten we die historische achtergrond hier maar eens wat toelichten en meteen wat in de toekomst kijken. Waar gaat het de volgende 14 jaar naar toe?

Welnu, de voornaamste gedachte achter de BBR is dat het een prestatiegerichte mogelijkheid biedt aan alle leden, die op zijn minst de basisroeibevoegdheid hebben, om dankzij een set omrekenregels zoveel mogelijk gelijke winstkansen te hebben bij zo’n onderling ‘treffen’. De BBR is er dus voor alle Trompleden maar bovendien, onder bepaalde voorwaarden, ook voor leden van andere Natrowemus verenigingen.

Prestaties met elkaar vergelijkenDergelijke interne competities zijn er al veel langer bij andere (roei)verenigingen. Niet altijd over eenzelfde standaard afstand en ook niet met dezelfde regels, maar wel

met dezelfde opzet: alle leden, van jong tot oud, wedstijdroeier en recreant, op ongedwongen wijze hun persoonlijke prestaties op een zo eerlijk mogelijke basis met elkaar te vergelijken. Daarvoor is het nodig om voor elke deelnemer een zo correct mogelijke handicapfactor te berekenen. Waarbij rekening gehouden moet worden met m/v en leeftijd, maar ook met boottype en ploegsamenstelling. De daarbij gebruikte tabellen en formules zijn in die 14 jaar regelmatig verfijnd en aangepast en worden met ingang van dit najaar uitgebreid met een handicap systeem, naar analogie met de golfsport.

Factoren berekenenHoewel er al eerder behoefte was geweest aan onderlinge vergelijking van prestaties, bij onze damesveteranen of de Hoop Masters en er voorstellen werden gedaan om een laddersysteem in te voeren zoals bij tennisverenigingen gebruikelijk, is die BBR bij ons toen die 14 jaar geleden echt begonnen op initiatief van Willem Flim, hij was toen meen ik wedstrijdcommissaris en een ervaren wedstrijdroeier, die ervaring had met de Rotte Competitie. Dat is een vergelijkbare wedstrijd voor

iedereen bij De Maas in Rotterdam, eveneens gebaseerd op de leeftijd per kalenderdag, m/v en boot typen. Bij ons werd de vaste afstand tussen de bruggen (2700 meter) gekozen vanwege eenvoudige tijdmeting vanaf die bruggen. De naam ‘Brug-tot-Brug Roeien’ werd door Peter Fischer bedacht. Michiel Schaap bouwde een Access programma voor de diverse berekeningen. Via Klaas ten Broeke in de USA kwam een formule voor de omrekening van veteranen naar leeftijd, die door ons zelf werd bewerkt ook voor junioren. De eerste BBR-systeembeheerder was Hans Borkent, maar die is inmiddels naar Frankrijk verhuisd en nu is het al een hele tijd Thijs Schokking. Er werden factoren bedacht voor diverse boottypen, C-boten en wedstrijdboten. Alles volgens de organisatoren om alle deelnemers zo eerlijk mogelijk gelijke kansen te geven.

De eerste BBRToen, op 14 december 1997 werd met 31 ploegen de allereerste BBR verroeid waarvan de meting is bewaard. Sinds die eerste BBR zijn er in totaal 69 gehouden met bijna 5200 starts van ruim 800 deelnemers. De omrekeningtabellen en formules

8 George Brusse /redactie

Brug tot brug is voor iedereenVeertien jaar BBR

-TPMag2-2011-3.indd 10 05-09-2011 13:10:04

ROEIEN

zijn in de loop der tijd meermalen aangepast en bijgesteld. Voornamelijk door George Brusse, die nog steeds zoekende is naar de perfectie. Toch werd het duidelijk dat sommige doelstellingen niet goed haalbaar waren. Er heeft nu een ingrijpende herziening van de factoren plaatsgevonden waarvan het meest opvallende waarschijnlijk zal zijn dat vanaf dit jaar (2011) voor junioren, senioren en veteranen de bedoeling is om per groep gelijke kansen te bieden.

Persoonlijke handicapEr is de laatste tijd ook veel gedacht en gesproken over een persoonlijk handicapsysteem dat voor alle deelnemers aan de BBR zal worden ingevoerd. Ik noemde het al even hierboven. Het is gebaseerd op wat in de golfsport heel gebruikelijk is. Bij golf gaat het om een handicap uitgedrukt in extra slagen ten opzichte van wat de norm (par) is. Bij een 18 hole course is dat voor een beginner 54 slagen (3 per hole) en voor een topspeler 0. Zo heeft ieder zijn eigen handicap die door oefenen kan worden verbeterd. Hoe lager die handicap, hoe beter.Bij ons gaat het natuurlijk niet om slagen maar om seconden. Extra

seconden die men boven de norm mag verrekenen op de BBR-uitslag. Zo komt er een persoonlijke handicap tussen 0 en 60, die bepaald wordt voor de ene helft door de uitslag van de meest recente BBR meting en voor de andere helft is dat de handicap van vóór die BBR. Iedereen begint met handicap 30. Volgens deze rekenmethode zijn de resultaten van alle BBR-deelnemers tot nu toe doorgerekend, wat een interessant overzicht heeft opgeleverd dat o.a. op de website te vinden is.

In die afgelopen 14 jaar is wel duidelijk gebleken dat er ook bij ons behoefte is aan dit soort onderlinge prestatievergelijkingen en dat er door velen, uit alle categorieën met plezier en enthousiasme aan wordt meegedaan.

genoeg enthousiasmeHoewel de exacte cijfers nog gecontroleerd gaan worden weten we nu al wel dat er sinds die eerste BBR op 14 december 1997 zo’n 70 BBR’s zijn geweest met meer dan 5000 roeiers gestart door ruim 800 deelnemers. Meermalen is er, in verband met dubbel bootgebruik, een tweede starttijd nodig geweest, waar sommigen zelfs gebruik van hebben gemaakt om per BBR tweemaal te starten, waarbij het gemiddeld resultaat wordt berekend.

Laten wij hopen dat dit enthousiasme zo zal blijven en er in de komende jaren steeds meer en vaker aan wordt meegedaan en we niet te veel door ongecontroleerde kanaalpiraten in motorbootjes gehinderd gaan worden. u

9

Om te leren roeien is er instructie. Eerst de basis instructie over hoe in een roeiboot te zitten en tegelijk de riemen vast te houden en op de juiste wijze heen en weer te bewegen en gelijktijdig de bladen in en uit het water te hebben en ze zelfs nog een beetje te draaien ook. Om dat allemaal goed te doen is controle over bewegingen nodig in wat technisch ‘6 vrijheidsgraden’ heet. Niet zo eenvoudig dus. Daarom duurt die basis instructie soms ook wat langer voor de een

dan voor de ander, maar daar hebben we het nu niet over.Waar dit stukje over gaat, is over wat er daarna komt, nadat we die elementaire beweging enigszins onder controle hebben en dus zelfstandig mogen roeien. Om dat dan beter, efficienter, prettiger te doen is meestal nog veel oefening nodig waarbij hulp in de vorm van coaching nuttig en soms onontbeerlijk is. Zeker als het gaat om wedstrijdroeien maar net zo goed als er helemaal niet wordt gedacht aan hard roeien. Want hard of niet, technisch goed roeien is veel prettiger en lekkerder en ook efficienter. En het ziet er nog beter uit ook. Daarom zijn er coaches, ervaren instructeurs die actieve roeiers helpen met het verbeteren van

Digicoach

aHa

>>

-TPMag2-2011-3.indd 11 05-09-2011 13:10:06

Om TE WETEN

De ontginning van het veen of wel de winning van turf verschilt van plaats tot plaats en is afhankelijk van de omstandigheden. Droge en natte vervening verschilt zoveel van elkaar dat er zelfs twee termen voor zijn: droge ver-vening heet afvenen en natte vervening wordt uitvenen genoemd. Ook de producten zijn anders: hoogveen levert lange bruine turf; in de laaggelegen veenge-bieden is gebaggerd en de bagger soms met voetkracht (klu-nen) gedroogd, wat het korte zwarte turf oplevert.

Het probleem van Holland is, dat het te winnen laagveen onder het grond-waterniveau ligt. De baggerman moest dus allereerst de bovenlaag van zwarte aarde weg-graven tot hij in het grondwater kwam. In het gat dat zo ontstond werd een bootje gelegd. Nu kwam een holle schop of een baggerbeugel te pas. De laatste was een net aan een ova-len ring, die aan een lange stok was bevestigd. Met de beugel werden brokken veen naar boven gehaald, die in het bootje werden gegooid.

Daar stond zijn maat, die met een hoosschop water aan de veenmassa toevoegde en er een egale brij van maakte. Dat deed hij met een viertan-

dige hark met korte steel, de meng-klauw. Deze natte bagger werd vervolgens op de legakker gewerkt, waar het een nacht te drogen werd gelegd. Dan kwamen de ‘treders’ (vaak vrouwen en kinderen) om de bagger aan te stampen met treeborden of platte

10hun roeitechniek. We zien die coaches langs de kant van het kanaal meefietsen of soms in een motorbootje naast een roeiploeg meevaren. Maar zou het nou niet mogelijk zijn om interactief de roeitechniek op electronische wijze, digitaal te controleren en dan te verbeteren?Helaas nog niet over roeien, maar wel over een aanverwante sport, kanovaren, las ik onlangs in een Zweeds technisch tijdschrift over een ontwikkeling van juist zo’n systeem. Er boven stond ongeveer zoiets als “Gebruik je mobieltje om beter te leren peddelen”. Maar als dat voor peddelen geldt, dan kan het net zo goed voor roeien worden ontwikkeld en ik zal nu dat artikeltje even proberen om te zetten naar roeien, al heb ik alleen maar een bijpassend kano plaatje beschikbaar. Wel heb ik daarin de aanmoedigende Zweedse kreet door een Nederlandse roeikreet vervangen

Hoe zou het zijn om een persoonlijke coach te hebben die constant mee aan boord is en aanwijzingen geeft? Aan de TUStockholm, in samenwerking met het Zweeds Olympisch Comité is een systeem in ontwikkeling waarbij sensoren op de boot en riemen gegevens via bluetooth naar een mobieltje sturen. Daar vertaalt een programma die data naar parameters die op het beeldscherm getoond worden. Zoals kracht per haal, snelheid, rendement en zo nog diverse andere nuttige gegevens. Of de coachtechnische informatie dan ook hoorbaar kan worden weergegeven werd nog niet vermeld. Het is een open systeem en de eerste versie wordt momenteel door elite peddelaars getest, die er zeer tevreden over zijn. De bedoeling is dat het programma ook kan worden aangepast aan andere sporten zoals fietsen en langlauf skiën en natuurlijk roeien. u

<<

Digicoach Pieter Berkel

Turf uit het water brandt later

-TPMag2-2011-3.indd 12 05-09-2011 13:10:09

VaRIa

klompen. Polsstokken met een klein plankje of schijfje aan het eind hiel-pen hen daarbij overeind te blijven. Ook werd de bagger gestort in een grote houten bak van ongeveer vier vierkante meter, waarin hij werd uit-geharkt en vervolgens geplet.

De turfmaker of steker stak van de aldus verkregen baggelaar rechthoe-kige blokken van vaste maat nadat hij de lijnen had uitgezet, bijvoorbeeld met een hark met acht tanden (de

turfklauw). Met de stikgraaf – een smalle schep met een korte steel – werden de blokken uitgesneden. Na enkele dagen kon hij hiervan de blokken in turven snijden, die na acht tot tien weken door de ‘opzet-ter’ in kleine ronde torentjes werden opgestapeld om verder te drogen. Op deze manier werden tamelijk harde, compacte turven verkregen, die zich onderscheidden van de zachtere hoogveenturf. In de regel werd het baggeren en drogen ’s zomers gedaan, terwijl de baggerman ’s winters de meeste turf naar de stad bracht. Met het baggeren werd midden 18e eeuw ongeveer een gulden per dag verdiend. u

(Bron: bedrijfshistorierotterdam.nl)

11

Met gemengde gevoelens kijk ik terug op mijn introductie bij Tromp nu anderhalf jaar geleden. Na een vriendelijk telefoontje met de commissaris werven en binden ben ik inmiddels liefdevol opgenomen in de gelederen van de dames veteranen acht. Hoe anders was mijn kennismaking met de Sooscommissie. Het lidmaatschapsgeld was nog niet overgemaakt of ik werd gesommeerd mij op te geven voor de bardienst. In mijn jeugd iets te vaak vermanend toegesproken, voelde ik meteen een soort rudimentair verzet. Ik schreef dan ook terug dat ik dit verzoek nog wat voorbarig vond omdat ik nog geen kilometer had geroeid en mij tzt graag op zou geven. Ik sloot af met een smiley om mijn toenemende irritatie nog enigszins te verhullen.

Bijna een jaar en drie dwangbevelen later moet ik er dan toch aan geloven. Met klotsende knieën schrijf ik me in voor de bardienst, de kalender en het weerbericht raadplegend op zoek naar een tijdstip met naar ik hoop zo min mogelijk roeibewegingen. Het wordt een zondagochtend in maart. Waarom die zenuwen? Nou ik kan niet rekenen en al helemaal niet als er dikke rijen dorstige roeiers voor m’n neus staan. Als de dood voor enorme kasverschillen en het vervolgens met trillende onderlip moeten verschijnen voor de voltallige Sooscommissie, geef ik mij dan ook op.

Mijn ploeggenoten steken mij een hart onder de riem en ik krijg handige tips. “Als je binnenkomt meteen heel veel koffie zetten” is het devies. De komende weken blijf ik dat mantra herhalen voor het slapen gaan, dan weet ik zeker dat ik het niet vergeet. Op de grote dag betreed ik via het poortje het nog verlaten strijdtoneel. Ik neem de omgeving in mij op. De Soos Tijgers hebben het goed voor

elkaar. De lamineermachine heeft op volle toeren gedraaid want overal hangen geplastificeerde briefjes met nuttige wenken. De voorraadkamer is geordend met een militaire precisie. Zelfs de wikkels van de koffiepakken zijn verwijderd met het oog op tijdsbesparing. Deze dames mogen wat mij betreft de volgende missie naar Afghanistan organiseren, of iets dichter bij huis, mijn auto inpakken als ik met vakantie ga!

Maar de grootste verrassing komt als ik het briefje ontdek met daarop de namen van de mensen die de komende uren mijn collega’s zullen zijn. Op een uurtje na hoef ik het niet alleen te doen! Ik ben onder de indruk van zoveel medemenselijkheid en voel een prettige ontspanning opkomen. Mijn collega blijkt een olijke leeftijdgenoot met een indrukwekkende carrière in de IT. Nu weet ik uit ervaring dat dergelijke types heel goed kunnen rekenen, dus al snel krijg ik het voor elkaar dat hij als “front office” de transacties met de klant afhandelt en ik als “back office” de koffie en

de gevulde koeken aanreik. De uren vliegen voorbij.

Hoewel ik er niet helemaal gerust op ben dat ik de volgende keer weer met een rekenwonder word ingedeeld, kan ik iedereen de bardienst van harte aanbevelen. Als je binnenkomt meteen heel veel koffie zetten, de rest gaat vanzelf! u

col

umn

laur

a K

eegs

tra

Soos TijgersPieter Berkel

Turf uit het water brandt later

Een legakker, ook wel kraag genoemd, is een strook grond in het veengebied, waar het met een baggerbeugel uitgebaggerde veen op te drogen werd gelegd om er turven van te maken. Meestal waren de legakkers smal en lang, en omgeven door water (trekga-ten) of moerassige veengrond.

De baggerbeugel is een soort schepnet met een lange steel. De steel van de baggerbeugel was soms tot wel acht meter lang. Aan het uiteinde van de steel zit een ijzeren ring waaraan aan de voor-kant een schraapplaat is bevestigd. Aan de achterkant van de ring bevindt zich een net of mand.

-TPMag2-2011-3.indd 13 05-09-2011 13:10:11

VaRIa

12 co lo fonCorrespondentieadres/botenloods/sociëteit Cornelis TrompVreelandseweg 56, 1216 CH Hilversum, telefoon (035) 624 94 33

www.ctromp.nl info@ctromp.nlBanknummer tnv Hilversumse Roeivereniging Cornelis Tromp – bank: 94.21.50.988

voorzitter Henk Kars Jagerspad 19, 1251 ZV Laren 035 53 18 685secretaris Elly Kamer Kloosterlaan 202, 1216 NV Hilversum 035 62 11 730penningmeester Frank Kaiser Arubalaan 3, 1213 VE Hilversum 035 77 29 458comm. materiaal Claire van Dijke Karel Doormanlaan 85, 1215 NL Hilversum 06 17328863commissaris jeugd Heleen Boonstra Albertus Perkstraat 49, 1217 NM Hilversum 035 62 39 416commissaris opleiden Ellen Steenbeek Moerbeilaan 82, 1214 LX Hilversum 035 53 12 662commissaris wedstrijden - vacaturecommissaris Jan Willem Klein Willinkbreedte-/toerroeien Hindelaan 42, 1216 CW Hilversum 035 62 89 91135 685 47 19 ledenadministratie Nanne Franx P. de Hooghlaan 52, 1213 BW Hilversum 035 62 844 49 ledenadministratie@ctromp.nl

inschrijvingen wedstr.veteranen + club-ploegen Arvid Harmsen 035 5256500 of mobiel 0654626757 veteranencoordinator@ctromp.nl

redactie TrompetMagazinekopij: e-mail trompet@ctromp.nl Pieter Berkel (layout) Buisweg 46, 1222 GD Hilversum 035 685 86 86 Arvid Harmsen 035 525 65 00 of 06 54626757 Gert Heerschop Marita van Hasselt 035 538 78 06

cartoonist Hans Blijenberg

advertenties TPMagazine Pieter Berkel 035 685 86 86 pj.berkel@hetnet.nl

bootsman Jan van der Kleij ‘s-Gravelandprint: drukkerij Toekomst, Hilversum

Concept 2 Benelux B.V. | H.J.E. Wenckebachweg 150a | 1096 AR Amsterdam | T 020 - 669 36 40 | F 020 - 669 24 76

www.allesvoorroeien.nl

Kwaliteit loont

Stille krachten achter roeiwedstrijden.Fantastisch, al die roeiwedstrijden in binnen- en buitenland. Veel ploegen van onze vereniging nemen daaraan deel. En met succes. De Dames Veteranen winnen tien keer de Head. Onze Junioren verzamelen jaarlijks hun blik. Tromp-roeiers zijn nationale kampioenen, zo lees ik in een Tetter bericht. Onze leden zijn succesvolle deelnemers aan wedstrijden. Wij schrijven in en vinden het gewoon dat we kunnen starten. Alleen, zo gewoon is dat niet! Jan Pieter van Dijke geeft een inkijkje in de wereld van de Kamprechters.

“Om een wedstrijd goed te laten verlopen zijn er veel vrijwilligers nodig. Denk daarbij aan onze eigen TBR. Eén groep vrijwilligers zonder wie een wedstrijd überhaupt niet gehouden kan worden is die van de Kamprechters. Deze func-tionarissen van de bond zorgen ervoor dat een wedstrijd eerlijk en veilig ver-loopt. Gelijke kansen voor iedereen. De kamprechters maken lange dagen, maar doen dat graag opdat de deelnemers lekker hun sport kunnen uitoefenen.

Dienstbaar en meestal onopvallend Voor de buitenstaanders (toeschouwers én roeiers) is de kamprechter de vaak onopvallende functionaris die het startcommando geeft, ploegen opdrachten verstrekt, roeiers helpt, etc. Soms is het ook de persoon die in de spotlights stapt. Die spotlights zijn zelfs oogverblindend als er vervelende beslissingen genomen moeten worden: waarschuwen, of erger, uitsluiten. De meeste kam-prechters zijn jarenlang binnen de roeisport actief geweest als roeier, coach of bestuurder en willen als official daar actief bij betrokken blijven. Ze voegen iets toe aan hun ervaring door zich in een dienstbare rol in te zetten.

multifunctioneel gezelligAls kamprechter kun verschillende functies tijdens een roeiwedstrijd uitoefenen. Denk aan starter, aligneur, kamprechter, lid commissie van aankomst, lid controlecommissie op botenterrein of weging of hoofd van de jury. Die diversiteit aan functies vereist van de roeiofficial een scala aan vaardigheden. Denk dan niet alleen aan kennis van de roeireglementen en de praktische toepassing daarvan, maar ook aan ervaring met de roeisport en sociale en communicatieve vaardigheden en ga zo maar door. Behalve de serieuze aspecten van de verschillende functies zijn er natuurlijk ook ontspannende kanten aan de kamprechterrol. Genieten van de buitenlucht (in een lekker zonnetje), varen in een boot, een goede verzorging van de inwendige mens door de wedstrijdorganisatie, gezellig contact met gelijkgestemde collega-kamprechters, de voldoening om roeiers te begeleiden die gemotiveerd met hun sport bezig zijn. Het is leuk om een bijdrage te leveren aan de sport waar je zelf jarenlang aan hebt deelgenomen, en om intensief die sport te volgen op een actieve en zinvolle manier.

goed voor de club en jezelf Het is de bedoeling dat alle verenigingen waarvan de leden meedoen aan wedstrijden kamprechters leveren. Het is geen verplichting zoals bij sommige andere sporten. Toch is het belangrijk dat Tromp kamprechters heeft. Kennis van de regels, maar ook in een team zorgen dat wedstrijden goed en eerlijk verlo-pen. Denk daarbij ook aan onze eigen evenementen. Collegialiteit en gezellig-heid spelen daarbij een belangrijke rol. Hierbij roep ik belangstellenden op. Lijkt het je wat, wil je een keer op de Bosbaan meevaren om je een idee te vormen, neem dan contact met mij op.”

Jan Pieter van Dijke

Laatste pagina

-TPMag2-2011-3.indd 14 05-09-2011 13:10:16

Concept 2 Benelux B.V. | H.J.E. Wenckebachweg 150a | 1096 AR Amsterdam | T 020 - 669 36 40 | F 020 - 669 24 76

www.allesvoorroeien.nl

Kwaliteit loont

-TPMag2-2011-3.indd 15 05-09-2011 13:10:18

WEDSTRIJDEN

St. Annastraat 2-1, 1211 HP Hilversum0800 2222 112 (gratis)

-TPMag2-2011-3.indd 16 05-09-2011 13:10:21