2 Observant 21 4 februari 2010

Praeses versus praeses

Triatleten versus basketballers

Triatleet Nick Zwartjes had al per mail gewaar-schuwd: “Mijn attribuut is vrij groot en duur...Als je me niet binnen aantreft, sta ik buiten omdat ik er Falstaff niet mee in durf.” Het blijkt de tijdritfiets van de clubsecretaris te zijn. “Hoe duur die is? Moet ik even vragen.” Een minuut later, als het witte gevaarte een plaatsje naast de bar heeft gevonden, komt het sms-je van de eigenaar binnen: €4500. Zwartjes eigen fiets – “een mooi oud barrel” – kostte een stuk minder. “Mijn bal kostte zo’n €35,” reageert Andrei Ernst, die Roemeense wortels heeft en een Nederlands paspoort.

Basketballers zijn lang en hebben de mooiste vrouwen aan hun zijde.Ernst: “Ik ben 1.77 en de kleinste van het team. Ik had beter onze secretaris Rik kunnen sturen. Die is bijna twee meter. Je kunt het tekort aan lengte compenseren met kracht en snelheid. Ik ben aanwezig op het veld, ik heb veel kracht. Als er mensen uit de bucket moeten blijven, doe ik dat.” En wat die mooie vrouwen betreft, zegt hij aan het einde van de blind date: “We willen graag meer leden. Schrijf maar op dat we inder-daad de mooiste meisjes hebben.”

Andrei Ernst (22)Voorzitter van Maastricht Knights, de studen-tenbasketbalverenigingStudie: bachelor European Law SchoolAantal leden: 9 (“we bestaan pas sinds sep-tember”)Attribuut: basketbalOppepritueel: een yel (“one, two, three, knights, of als we achter staan: one two three defence. Daar schort het meestal aan.”)

Triatleten kunnen niet kiezen en zijn extreme sportbeoefenaars.Zwartjes: “Dat niet kunnen kiezen is voor een deel wel waar. Maar dat extreme is overdreven. Ik train vier keer in de week.”Ernst: “Ik ook.”

Maar zo’n hele triatlon – 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en een volledige marathon lopen - is toch puur afzien?Zwartjes: “Die doet bij ons ook bijna niemand, alleen de secretaris, die jongen met die dure fiets, heeft het twee keer gedaan. Ik ben het zelf niet van plan, ik verdrink als ik 3,8 kilometer moet zwemmen. Ik ben meer van de sprinttri-atlon: 750 meter zwemmen, 25 km op de fiets en 5 km lopen. Ben je in vijf kwartier klaar in plaats van een etmaal of meer.”

Welke sport zou je nooit kiezen?Ernst: “Voetbal, ik kan niets met een bal aan mijn voeten.”Zwartjes: “Schoonzwemmen. Ik ben zo stram als een plank, dus met die elegantie wordt het niets. En ik houd ook niet van water.” Hè? “Ik doe ook liever duatlons: fietsen, lopen, fietsen.”

Hoe vaak wassen jullie je sportkleren?Ernst: “Na iedere training. Ik wil die vieze din-gen niet op mijn kamer hebben.”Zwartjes: “De wasmachine van een triatleet draait op volle toeren, we hebben zoveel kle-ren.”

Veel kleren? Jullie zitten toch in tangaslip op de fiets?Zwartjes: “Dat fantaseer je. Wij fietsen in boxer-

shortmodel. Je zoekt een middenweg, iets wat lekker zit bij fietsen, lopen en past onder je wetsuit.”Ernst: “Onze kleding moet wijd zitten, maar het kruis moet niet te laag hangen. Je moet nog wel tussen je eigen benen door kunnen dribbelen.”

Hoe zit het dan met die volle sporttassen die na een training in een hoek belanden en bij de vol-gende training weer worden opgepakt?Zwartjes: “Dat zijn die vieze voetballers. Wij zijn heel propere sporters.”

Is korfbal niet veel leuker dan basketbal? Gezel-lig met meisjes?Ernst trekt een heel vies gezicht: “Ik vind een fysiekere sport leuker. Je mag niets bij korfbal. En die meisjes kom ik wel ergens anders tegen.”Zwartjes grinnikt: “Korfbal, dat is toch de pad-vinderij onder de sporten. Zo truttig.”

Wat gebeurt er na de wedstrijd onder de douche?Ernst: “Na een overwinning lachen we uitgebreid de tegenstander uit. Als we hebben verloren is het wat serieuzer, maar we zijn nooit in mineur.”

g Riki Janssen

Nick Zwartjes (27)Voorzitter van Ferro Mosae, de studententri-atlonvereniging Studie: opleiding tot huisartsAantal leden: 16 (“we bestaan pas 9 maan-den”) Attribuut: tijdritfietsOppepritueel: nee (“het is een individuele sport”)Voertaal: Nederlands

Nick Zwartjes en Andrei Ernst Foto: Observant