AVONTUUR Extreme triathlons

elke f inisher is een winnaar

HISTORIE

Triathlon Zunderthet verhaal achter

een rondje te weinig

INTERVIEW

Brett Suttonontmoeting met een kampioenenmaker

INTERVIEW

Maaike Caelers blijft in zichzelf geloven

ondanks tegenslagen

201602

Magazine over Triathlon & Run Bike Run

E E N UI T G AV E VA N

0 3

INHOUD

08 Hoe extremer, hoe beter

52 Het triathlonge-voel van Martin Pieters

58 Wisselzone

14 De tas van Bas

54 Historie Het rondje van Zundert

60 Eredivisie Parkoerskennis

16 Media

30 Column Eigenwijzerman

62 Zij-instromer: Rianne Guichelaar

18 Feed Zone Portables

32 Fotograaf Sonja Jaarsveld

64 Spotlight

22 Interview Maaike Caelers

34 Allround Stein Posthuma

46 Hellas geeft loop-niveau een boost

38 Juniorenpraat Anna en Tessa Witteveen

50 Werkplek

40 Interview kampioenenmaker Brett Sutton

COLOFONTRANSITION is het officiële magazine van de Nederlandse Triathlon Bond (NTB) met daarin aandacht voor triathlon, Run Bike Run en andere combiduursporten. De Nederlandse Triathlon Bond stelt zich ten doel de beoefening en het organiseren van multidiscipli-naire duursporten te bevorderen en de belangen van de bij haar aangesloten leden (verenigingen, wedstrijdorganisaties, individuele leden) te behartigen. De NTB is aangesloten bij NOC*NSF, ETU en ITU.

Transition magazine verschijnt zes keer per jaar. Het volgende num-mer verschijnt in week 25 — 2016.

Uitgever Nederlandse Triathlon Bond

HoofdredactieRoel KerkhofCoranthijnestraat 22 / 9715 RH GroningenT 050 – 5715440E roel@transition.nl

EindredactieNederlandse Triathlon Bond

RedactieraadChristie Brouwers, Martijn Keijsers, Jeroen Boot

MedewerkersDelly Carr (fotografie), Marcia Jan-sen, Richard Jong-A-Pin, Marc van der Kort (fotografie), Pieter van der Meer, Janos Schmidt (fotografie), Norbert Veringmeier

Art-direction & vormgevingTotenmetontwerpen.nlJeroen Boot en Mirko Meerwaldt

Aan dit nummer werkten meeTekst: Jeroen Kreule, Thomas Sijtsma, Mirjam WeerdFotografie: Alligin Photography, Ingrid van Berkel, Jannemien Bos-man, Jef Cleemput, Henry Dullink, Chris Hitchcock, Simon Hofmann, Jero Honda, Sonja Jaarsveld, Martin Knegt, Mirko Meerwaldt, Fernando Sánchez Pérez, Ton Schlüter, Cor Stuut, Pascal van der Zwalm

Beeld coverStart Run Bike Run Series in Hilversum, Henry Dullink

Advertenties, verspreiding en drukYing Media bvZwarteweg 3 / 8603 AA SneekT 06 – 10042999E info@yingmedia.nl

AbonnementenLeden van de Nederlandse Triathlon Bond krijgen Transition magazine zes keer per jaar gratis toegestuurd. Niet-leden betalen voor een los jaarabonnement € 37,-. Abonnees in het buitenland hebben de keuze tussen een digitale Transition (€ 37,- per jaar) of een gedrukt magazine thuisge-stuurd krijgen (€ 70,30, inclusief verzendkosten).

Jaarabonnementen worden tot wederopzegging aangegaan. Opzegging van een abonnement kan tot uiterlijk 1 december van het lopende abonnementsjaar, daarna wordt het abonnement automatisch met een jaar verlengd.

Adreswijzigingen dienen uiterlijk een maand voor het verschijnen van de eerstvolgende uitgave van Transition magazine te worden doorgegeven. Dit kan door een e-mail te sturen naar info@triathlonbond.nl of per post via Postbus 1267, 3430 BG Nieuwegein.

Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen of vermenigvuldigd door middel van druk, digitaal of op welke wijze dan ook zonder vooraf-gaande schriftelijke toestemming van de hoofdredactie.

0 4 0 5T R A N S I T I O N

P E R C E P T IE

En dat worden er steeds meer getuige de toenemende po-pulariteit van de meer uitdagende lange afstand triathlons, waarin tijd en klassering ondergeschikt zijn aan het avon-tuur en de voldoening van het bereiken van de finish. En dat zonder de commerciële opsmuk van de grote triathlon-labels. Bij de meeste lezers van dit blad zal de triathlonfilo-sofie van Onno en Karin respect en bewondering afdwin-gen, maar tegelijk zal de overgrote meerderheid denken: Dat is niets voor mij. Een sprint- of olympische afstand is al uitdagend genoeg, een hele misschien iets voor de toe-komst, maar dan wel graag op een liefst zo vlak mogelijk parkoers.

Dat was ooit ook mijn gedachtegang toen ik, in 1988, mijn eerste triathlon volbracht. Het waren, zoals bij zovelen in die tijd, de door de Avro verzorgde reportages over de Holland Triathlon Almere die mij inspireerden om de driekamp op te pakken. Niet om meteen in Almere mee te doen, maar gewoon omdat ik de driekamp mooi vond en je daarmee toch ook een soort van über-atleet was. Een beetje narcisme was mij niet vreemd. Maar een hele? Gek-kenwerk, zo vond ik. Aanvankelijk dan. Want het triathlon-bloed kroop waar het niet gaan kon.

Al in mijn eerste echte triathlonseizoen een jaar later zet-te ik de stap naar de halve triathlon. In mijn eerste halve in Oldeberkoop kwam ik na een race vol ontberingen met

tranen in de ogen over de streep. Niet van geluk, maar van ellende. ‘Dit nooit weer’, schreeuwde ik mijn vriendin toe. Vijf weken later volgde mijn tweede halve triathlon en later dat jaar zelfs nog een derde. Langzaam rijpte daarna ook het idee van deelname aan een hele triathlon; één keer, want dan pas was je een echte triatleet (wat uiteraard onzin is). Afijn, het patroon is bekend.

Hoe zwaar onze sport is heeft voor een groot deel met per-ceptie te maken. Voor niet-triatleten lijkt een hele triathlon een onmenselijke opgave, voor beginnende triatleten is het een verre droom. Maar naarmate je de sport wordt inge-zogen blijkt die droom minder onvervulbaar dan gedacht. En wie eenmaal een hele heeft volbracht denkt niet zelden: Dat kan sneller. Of verder. Of uitdagender. Zo ging dat ook bij mij. De in de jaren negentig van de vorige eeuw fameu-ze Dutch Double leek opeens helemaal geen wedstrijd voor malloten meer.

Zo zal het ook bij Onno zijn gegaan, maar in plaats van rondjes te fietsen en te lopen in de Flevopolder bij Lelystad of het Haagse Zuiderpark, zwom, fietste en draafde hij de afstand van twee hele triathlons achter elkaar in het woes-te berglandschap van Wales. Als je maar lang genoeg aan triathlon doet, lijkt dat niet eens meer zo’n heel gek idee…

Roel Kerkhof Hoofdredacteur

‘GEKKENWERK’. Zo kwalificeert Onno de Boer zijn droom om de Arch to Arc triathlon te volbrengen: 140 kilometer lopen van Londen naar Dover, het Ka-naal overzwemmen (minimaal 32 kilometer) en dan 290 kilometer van Ca-lais naar Parijs fietsen. Hij en zijn partner Karin Sloove vinden het volbren-gen van een reguliere hele triathlon niet bijzonder genoeg. Zij prefereren het decor van koude fjorden, ruige landschappen en rotsige trailruns. Voor hen schuilt de uitdaging in de strijd met de elementen, het parkoers, de afstand (het mag gerust nog een stukje langer) en met zichzelf. Ze zijn de paradijsvo-gels onder de triatleten.

Bee

ld S

imon

Hof

man

n/G

etty

Imag

es

0 7

NEEM VOOR DE ZEKERHEID EEN DIKKE TRUI MEE, MAILT KARIN SLOOVE EEN PAAR DAGEN VOOR HET GESPREK MET HAAR EN HAAR VRIEND ONNO DE BOER. “HET IS BIJ ONS THUIS STANDAARD ZEVENTIEN GRADEN.” KARIN SLUIT DE ZIN AF MET EEN SMILEY. DE WAARSCHU-WING KOMT EEN BEETJE VREEMD OVER. AAN DE ANDERE KANT: NIKS MIS MET MENSEN DIE MILIEUBE-WUST IN HET LEVEN STAAN EN BEREID ZIJN DAARVOOR COMFORT IN TE LEVEREN.

H O EE X T R E M E R

H O E B E T E R

Tekst Jeroen KreuleBeeld Alligin Photography, Norseman, Swissman, José Luis Hourcade

Karin Sloove en Onno de Boer tijdens de Celtman

0 8 0 9T R A N S I T I O N

e 32-jarige Karin Sloove en haar vriend Onno de Boer (ook 32) wonen in een nieuwbouw-huis in Heeze, net onder Eindhoven. Een superplek, want om de hoek ligt een bos- en heidegebied waar het heerlijk hardlopen is. Een blik op de thermostaat in de woonkamer bevestigt wat Karin me schreef: zeventien graden precies. Ze moet lachen wanneer ze aan het mailtje wordt herinnerd.

“Je denkt misschien: die zijn niet helemaal wijs. We doen dit echter niet voor niets: we gaan volgende week een trekking maken in Sarek, een natuurgebied in het noorden van Zweden, net boven de poolcirkel. We slapen in een tentje. Temperaturen van min twintig zijn daar niet ongewoon. Om een klein beetje te wennen aan de kou, staat de thermostaat lager dan we gewend zijn. Ook douchen we sinds een paar maanden met koud water. Onze stelling is: Hoe beter de voorbereiding, hoe minder groot de kans op spelbrekers. Zo benaderen we ook de triathlons waar we aan meedoen.’’

GEDEEL DE PA SSIEKarin en Onno, die elkaar tijdens hun stu-dententijd bij de klimvereniging in Enschede hebben leren kennen, delen sinds 2009 een passie voor triathlon. Geen gewone, nee, ex-treme triathlons. Hoe extremer, hoe beter.

Qua omstandigheden, maar ook qua afstand. Onno volbracht vorig jaar de Double Brutal, een dubbele triathlon in Wales. Het zwem-water was koud, de hoogteverschillen groot, de omstandigheden zwaar. Het looponder-deel was inclusief de beklimming van Mount Snowdon, met 1.085 meter de hoogste berg van Wales. Onno won de race. En hoe: Hij verbeterde het parkoersrecord met een half-uur tot 28 uur en 44 minuten. De nummer twee finishte drie uur en drie kwartier later…

Het klinkt gek, maar Onno vond de Double Brutal minder zwaar dan bijvoorbeeld de Ironman Florida, waar hij zich in 2013 kwa-lificeerde voor Hawaii. “Natuurlijk was het afzien in Wales, maar in Florida was ik echt kapot. Ik had zes blaren op m’n voeten, het pus zat tussen de tenen. Stoppen? Dat is nooit een optie geweest. Nou ja, niet echt. Tijdens het lopen ben ik echt in gesprek gegaan met mezelf, dat doe ik wel vaker als het zwaar wordt.”

Waar dat gesprek over ging? “Over waar-om ik moet doorgaan. Ik kan ook echt boos worden op mezelf: ‘Niet zeiken Onno’, zeg ik dan. ‘Eerst finishen, daarna mag je weer andere dingen doen’. Ironman Florida staat helemaal niet bekend als zwaar, maar waar ik moeite mee had was die eentonigheid.

Een vlak parkoers zorgt voor eenzijdige be-lasting. Bovendien is snelheid dan de enige uitdaging. Het gevolg is dat ik dan motivatie verlies. Wedstrijden in Nederland vind ik dus eigenlijk niet meer leuk. Nederland is ons te plat. Het liefst komen we in Schotland, Wales of Engeland, maar ook in de Alpen of Scandi-navië. Het is er vaak bloedmooi.”

H A A N TJE SGEDR A G Ironman, het woord is gevallen. Ze hebben er allebei een paar volbracht; Karin onder meer in Nice, Wales en Zürich, Onno stond ook op Hawaii aan de start. “Sinds Hawaii zijn we d’r wel een beetje klaar mee, met de Iron-man-wedstrijden”, zegt Karin. Onno knikt. “Vooropgesteld: Hawaii was fantastisch, fiet-sen tussen de lavavelden is indrukwekkend. We hebben er vijf weken vakantie gevierd. Maar veel deelnemers van een Ironman vertonen haantjesgedrag. Ze willen vooral gezien worden met hun peperdure fietsen. Op Hawaii kwamen Karin en ik er achter dat wij een triathlonwedstrijd heel anders willen beleven.”

Ze doen het liefst mee aan evenementen waarbij de eindtijd of klassering van onder-geschikt belang is. De belangrijkste vraag die ze zichzelf bij de start stellen: Ga ik de finish wel of niet halen? Karin: “De strijd met je-zelf en het parkoers aangaan, dáár gaat het om. Hoe extremer de race, hoe meer je op jezelf bent aangewezen. Het gevoel van bij-na doodgaan, maar toch overleven. Finishen voelt dan als een directe beloning. Een hoge klassering zegt me dan ook heel weinig. Af-gelopen jaar stond ik een paar keer op het po-dium bij trails. Steeds dacht ik: Er zijn men-sen sneller dan ik, maar ze hebben deze keer

toevallig niet meegedaan. We zijn niet meer zo competitief.”

Karin vertelt over de Celtman in de Schotse Hooglanden, in mei vorig jaar. Ze had zich goed voorbereid, maar één onderdeel was niet te trainen: zwemmen tussen de kwal-len in Loch Shieldaig. “Heb was boksen met kwallen tijdens het zwemmen. Een bizar-re ervaring.” Omdat het water kouder was dan normaal, werd er slechts drie kilometer gezwommen. Het fietsparkoers leek, met zo’n 2.000 hoogtemeters, best oké. Totdat ze de laatste veertig kilometer inging, met een snoeiharde en koude tegenwind. “Daar zijn veel deelnemers zichzelf tegengeko-men.” Het lopen was een beproeving, blikt ze terug. Klimmen, dalen, door het moeras en ander zompig terrein, langs watervallen, over toendra en gravelpaden, en vervolgens

TROLLVEGGENEen avontuurlijke triathlon hoeft niet altijd over de lange afstand te gaan. De 47-jarige Johnny Stoppels uit het Noord-Groningse Holwierde deed vorig jaar mee aan de Trollveggen Triathlon in Noorwegen: 1.200 meter zwemmen in het Åndalsnes fjord, 34 km fietsen met aan het eind de beklimming van de 9 km lange Trollstigen (9-10% stijgingspercentage) en 5,7 km (hard)lopen op de Trollveggen (750 hoogtemeters). Stoppels vertelt.

“Het heeft me een aantal maan-den gekost een startbewijs te bemachtigen. De 250 beschikbare startplaatsen waren binnen drie kwartier weg, maar via de Noorse marktplaats lukt het me om alsnog aan de start te komen. Na een hele week regen is het op de wedstrijddag gelukkig goed weer. Toch krijgen we tijdens de briefing ’s ochtends te horen dat het zwem-men vanwege de lage watertem-peratuur (11-12 graden Celsius) is ingekort naar 600 meter.”

“Het water blijkt inderdaad koud, maar het is te doen en ik zwem heerlijk. De eerste fietskilometers moet meteen al wat worden geklommen, maar ik kom snel in mijn ritme. De klim van de Trollstigen is echter pittig, met veel haarspeldbochten. Zoals de organisatie al had gewaarschuwd is het op deze mooie dag ook druk met dagjesmensen die de Trollstigen opgaan. >> lees verder op pg 12

“Nederland is ons te plat. Het liefst komen we in Schotland, Wales of Engeland, maar ook in de Alpen of Scandinavië. Het is er vaak bloedmooi.”

0 1 0 0 1 1T R A N S I T I O N

weer bergop. Ze viel zwaar, maar kwam met bebloede ellenboog toch als tweede over de finish.

GE S T RUC T UREERD L E V ENOnno en Karin leiden een gestructureerd leven. Ze werken allebei fulltime: Karin als consultant bij een ingenieursbureau, Onno als testengineer bij Daf Trucks. Op doorde-weekse dagen gaat de wekker om kwart over vijf. Terwijl Karin onder de douche springt, maakt Onno het ontbijt en twee lunchpak-ketjes klaar. Karin stapt om kwart voor zes in de auto, zodat ze iets voor zeven uur op haar werk is. Dat geeft haar de mogelijkheid om tussen de middag anderhalf uur hard te lopen. Of te fietsen. Onno werkt dichterbij: soms loopt hij, meestal gaat hij op de fiets.

In de weekenden trainen ze vaak samen. Zwemmen doen ze vier keer per week: twee keer ’s ochtends, twee keer ’s avonds. Wan-neer ze in voorbereiding zijn op een extreme triathlon, wordt er 24 uur per week getraind. Frank Heldoorn, voormalig Nederlands kampioen op de hele triathlon, maakt hun schema’s. Ze hebben één belangrijke regel in huis: na zeven uur ’s avonds mag geen van beiden aan een nieuwe training beginnen.

Hun frisse huis ademt in elk geval triathlon. In de woonkamer staat een vitrinekast met medailles, trofeeën en foto’s. Aan de muur hangen uitvergrote foto’s met de mooiste ver-gezichten. De helft van de schuur is gevuld met mountainbikes, tijdritfietsen en race-fietsen. Op hun slaapkamer staat een grote, open wandkast die gevuld is met sportkleren en -accessoires, keurig in stapeltjes. Korte broeken bij korte broeken, thermoshirtjes bij de thermoshirtjes. De linkerkant is van haar, de rechterkant van hem.

V ERPL ICH T SUPPOR T CRE WZe hebben vaak aan een half woord genoeg om elkaar iets duidelijk te maken, verder staan ze nagenoeg op dezelfde manier in het (triathlon)leven. Onno: “Als ik op mijn werk ben, mis ik haar. Eigenlijk wil ik Karin altijd bij me hebben.” Samen aan de start van een

“De strijd met jezelf en het parkoers aangaan, dáár gaat het om. Hoe extremer de race, hoe meer je op jezelf bent aangewezen. Het gevoel van bijna doodgaan, maar toch overleven. Finishen voelt dan als een directe beloning.”

0 1 2 0 1 3T R A N S I T I O N

triathlon staan ze echter nooit: Als de één aan een extreme wedstrijd meedoet, is de ander verplicht ‘supportcrew’. Daarom voelt het soms alsof ze allebei hebben deelgenomen. Onno: “Omdat Karin de Celtman heeft ge-daan, hoef ik die niet zo nodig meer te doen.”Natuurlijk zijn er verschillen. Karin is van de wilde ideeën, Onno is van de zorgvuldige voorbereiding. In tegenstelling tot Karin zegt Onno vaak nee, terwijl hij vaak ja bedoelt. Onno is van nature een loper, Karin een fiet-ser. Onno is een verzorgend type, terwijl hij weer niet goed voor zichzelf kan zorgen. Zij is een flapuit, hij bedeesd. Hij is ‘sporter van nature’, terwijl Karin de harde werker is. Ka-rin kan tijdens een race ook net iets dieper gaan dan Onno.

Een sociaal leven? Zonder elkaar aan te kij-ken beginnen ze onbedaarlijk te lachen, gevolgd door een geforceerde kuch van Ka-rin. Onno: “Het is lastig uit te leggen. Kijk, mensen sluiten ons niet zozeer uit, maar het is het natuurlijk wel zo dat wij iets anders in

het leven staan. Niet alle familieleden of col-lega’s begrijpen wat we doen en waarom we het doen. Toevallig zien we volgende week vrienden uit Enschede: zij zijn zwanger, wij niet. Onze levens zijn totaal verschillend, toch vind ik het leuk om ze te zien.”

GE V OEL VA N V RI JHEIDKarin kampt momenteel met een blessure waardoor ze al maanden niet kan hardlopen. Daar kan ze intens verdrietig van worden. “Omdat je even niet kan doen wat je het liefst doet. Ik weet dat het geen levensbedreigend drama is en ik me moet me focussen op de dingen die ik wel kan. Maar toch. Hardlopen vind ik de leukste sport van de drie, omdat je echt op alle plekken kunt komen. Je ziet een eekhoorn met nootjes in de weer, of een klei-ne ree aan de rand van het bos. Hardlopen geeft me een ultiem gevoel van vrijheid.”

Karin en Onno hebben nog voldoende am-bities. Hoog op Karins verlanglijstje staat de Ultraman Hawaii: tien kilometer zwemmen, 421 kilometer fietsen en 84 kilometer hardlo-pen. Onno noemt de Enduroman Arch to Arc. De start is bij de Marble Arch, een monument bij Hyde Park in Londen, de finish is onder de Arc de Triomphe, in Parijs. Arch to Arc bete-kent 140 kilometer lopen (van Londen naar Dover), minimaal 32 kilometer zwemmen (zo lang is het smalste stuk van Het Kanaal) en dan 290 kilometer fietsen (van Calais naar Parijs).

Karin: “Als Onno iets in zijn hoofd heeft, dan gaat hij het doen.” Onno knikt. “Ik heb me helemaal nog niet verdiept in het evene-ment, maar het zit gewoon in mijn kop. En anderen moeten niet gaan zeggen dat zoiets me niet gaat lukken, want dan ga ik het júist proberen. Ik ben sowieso een perfectionist, maar wil ik deze Enduroman gaan doen, dan moet alles tot in de puntjes geregeld zijn. Bo-vendien kost meedoen heel veel geld, onder

EXTREME TRIATHLONS18/06 Dragon Duathlon (Wales) dragonduathlon.com25/06 Swissman (Zwitser-land) suixtri.com25/06 Celtman (Schotland) cxtri.com25/06 Triathlon X (Engeland) wasdelex.co.uk26/06 Gladiator Triathlon (Engeland)racenewforest.co.uk02/07 Socialman (Oostenrijk) socialman-triathlon.at06/08 Norseman Extreme (Noorwegen) nxtri.com15/08 Embrunman (Frankrijk) embrunman.com20/08 Inferno Triathlon (Zwitserland) inferno.ch20/08 Lofoten Triathlon (Noorwegen) thearctictriple.no10/09 Evergreen 228 (Frank-rijk) evergreen-endurance.com10/09 The Brutal Tri (Wales) brutalevents.co.uk

>> De vele auto’s en bussen met toeristen kan ik echter makkelijk passeren. Boven aangekomen is de wisselzone waar de organisa-tie de box met mijn spullen heeft klaarstaan. Daarin zit naast mijn loopschoenen de rugzak met de items die je verplicht tijdens het lopen moet meenemen: mobiel, muts, windjack, handschoenen, eten en een halve liter water.”

“Na nog geen 100 meter lopen begint het eerste steile stuk al. Dat valt gelijk een beetje tegen. Als het even minder steil wordt kan ik wat eten en drinken. De steile stukken volgen elkaar daarna weer snel op.

Soms moet ik mijn handen gebrui-ken om over de rotsen omhoog te komen. Rode linten en oranje strepen wijzen de weg, iedere Noor die ik tegenkom moedigt me

aan. De laatste 1,5 km zie ik alleen maar sneeuw om me heen. Apart. Jammer genoeg heb ik niet, zoals de meeste Noren, hardloopschoe-nen met meer grip bij me en glijd ik vaak weg.”

“Na iets meer dan 3,5 uur bereik ik de finish met een schitterend uitzicht over Romsdal. Na twintig minuten te hebben uitgerust daal ik langs dezelfde weg de Trollveg-gen weer af en heb ik tijd om van de omgeving te genieten en wat foto’s te maken. Wat is het mooi hier. Na ruim vijf uur sta ik weer beneden, voldaan en met mijn mooiste triathlonervaring tot nu toe rijker.”

De Trollveggen Triathlon vindt dit jaar plaats op 16 juli.facebook.com/Trollveggen Triathlon

meer omdat je verplicht bent een official van de organisatie in te huren die je tijdens de tocht gezelschap houdt. Het is een solo-eve-nement dat niet op een bepaalde datum wordt gehouden.’’

GEK K ENWERKHet parkoersrecord staat op naam van de Australiër John van Wisse, uit 2014. Hij deed er 61 uur en 27 minuten over. Onno ziet het lopen en fietsen best zitten. “Maar het zwe-monderdeel is wel een dingetje. Mensen zijn niet gemaakt om te zwemmen.” Onno zal er naar verwachting 11 à 12 uur over doen om Het Kanaal over te steken. Gekkenwerk. Maar ja, die Arch to Arc zit in zijn kop. En als iets in zijn kop zit, gaat het er niet meer uit…

Samen aan de start van een triathlon staan Karin en Onno nooit: Als de één aan een extre-me wedstrijd mee-doet, is de ander verplicht ‘support-crew’. Daarom voelt het soms als-of ze allebei heb-ben deelgenomen.

0 1 4 0 1 5T R A N S I T I O N

MATERIAAL BEGIN DEZE MAAND DEED BAS DIEDEREN MEE AAN DE IRONMAN ZUID-AFRIKA. VLAK VOOR ZIJN VERTREK DOOK TRANSITION IN DE TAS VAN BAS OM TE KIJKEN WAT HIJ ZOAL MEENEEMT NAAR EEN BUITENLANDSE WEDSTRIJD. WE KWAMEN DAARBIJ EEN AANTAL OPVALLENDE ZAKEN TEGEN.

Het meest in het oog sprin-gend is de fiets van Bas: een Canyon Speedmax CF SLX. Het exemplaar dat hij meenam is een prototype. Naast de gebruikelijke features om een triathlonfiets zo aerodynamisch mogelijk te maken — aerobidon, bidonhouder achter de zadelpen en weggewerkte kabels — beschikt de fiets over nog een paar slimmigheidjes. Bij de zadelpen is een driehoekige ruimte in het frame gecreëerd om een reservebinnenbandje en CO2-patroon mee te kunnen nemen. Boven op het frame is plaats voor een eenvoudig te (de)monteren ‘aero hydration and nutrition’ set waarin voe-ding kan worden meegenomen. De fiets bleek snel, want Bas kwam als eerste van de fiets.

De fiets van Bas is uitgerust met een Quarq vermogensmeter. Quark voorziet pro’s als Bas van een transponder zodat tijdens de wedstrijd online kan worden gevolgd op welke positie hij zich bevindt en welk vermogen hij trapt.

Bas neemt altijd zijn ‘nood-lessetje’ mee. In elk land en in elke hotelkamer kan hij daarmee zijn geliefde noodles klaarmaken en is hij niet afhan-kelijk van de lokale keuken. Het setje bestaat uit een waterkoker, eetbakje, vork, zakjes noodles, afwasmiddel en -borstel.

DE TAS VAN BAS

Bas vergeet nooit de oplader van zijn elektrisch schakel- systeem. Een opgeladen accu gaat weliswaar weken mee, maar je weet nooit wat er bij-voorbeeld tijdens de vlucht met de accu gebeurt.

Het vizier van de Casco Speedtime aerohelm heeft Bas mede helpen ontwikkelen. De oorspronkelijke versie had een langer vizier tot over de neus, maar dat bleek voor langeaf-stand triatleten niet praktisch bij het drinken uit een bidon en het innemen van voeding.

Tijdens een Ironman gebruikt Bas heel veel gels. Zijn voor-keur gaat uit naar de Hydro-gels, die niet per se met water hoeven te worden ingenomen

en snel worden opgenomen door het lichaam. Zoals je ziet is Bas ook fan van Powerbar Energize Wafers.

Tijdens het fietsen draagt Bas een speedsuit voorzien van aerostrepen op rug en mouwen. Na het fietsen verwisselt hij zijn speedsuit voor een loopshirt met mouwtjes. Speciaal voor Bas zijn er aan de binnenkant zakjes gemaakt waarin hij bij warme omstandigheden ter afkoeling ijs kan doen. In het nekzakje past ook een drink-flesje.

Bas heeft als een van de eerste triatleten ter wereld al de beschikking over het nieuwste Sailfish G-Range wetsuit.

Voor Bas draait alles om perfecte aerodynamica en om maximale snelheid. Aan de randvoorwaarden is voldaan en met een tijdritfiets die de naam Speedmax CF SLX draagt is het aan Bas en Canyon om te laten zien uit welk hout ze gesneden zijn.

0 1 6 T R A N S I T I O N

2 Hardlopers-kookboek deel 2

Boek

In 2013 verscheen Het hardlopers-kookboek. In het hardloperskook-boek deel 2 schotelen hardloopster en Run Bike Run atlete Miriam van Reijen en journaliste/hardloopster Barbara Kerkhof voedingsbewuste hardlopers naast talloze nieuwe re-cepten tevens de meest recente we-tenschappelijke informatie voor en praktische tips om nog meer uit de training te halen, nog sneller te her-stellen en op weg te gaan naar een nieuw persoonlijk record. Onderwer-pen die aan bod komen zijn onder meer het nut van low carb-trainen, de beste maaltijdsamenstelling, de (on)zin van eiwitshakes en welke vitaminen en mineralen prestaties kunnen verbeteren. Prijs € 22,50 | ISBN 9789029506045

1 3athlonOnline

Sinds de Ironman Maastricht vorig jaar delen speakers Ruud de Haan en Wim van den Broek hun brede triathlonkennis niet alleen tijdens wedstrijden met fans van de triathlonsport maar ook op 3athlon.nl. De site is een spin-off van de gelijknamige Belgische site van triathlon-

4 Rachel KlamerInstagram

Rachel Klamer brengt als professioneel triatlete heel wat tijd door in het buitenland.Zo vliegt ze van trainingskampen met de internationale trainingsgroep van coach Joel Filliol naar races in de World Triathlon Series en van Zuid-Afrika – het thuisland van haar vriend Richard Murray – naar haar huis in het Twentse Beuningen. Haar vele omzwervingen en wedstrijden zijn te volgen via Instagram.@rachelklamer

3 Triathlon Magazine

In het Duitse taalgebied is het magazine Triathlon al 139 nummers toonaangevend. Het is met ingang van dit jaar in een nieuw jasje gestoken en nog dikker geworden met elke maand interviews met internationale topatleten, wedstrijdreportages van over de hele wereld en artikelen over training, voeding, materiaal en gezondheid. Uitgeverij Spomedis geeft daarnaast gespecialiseerde titels uit die minder vaak verschijnen. Voor het actuele nieuws bezoek je tevens de website.tri-mag.de

MEDIA INSPIRATIE VAN OVER DE HELE WERELD

journalist en -speaker Hans Cleemput. Insteek is vooral zo snel mogelijk het laatste tria-thlon- en Run Bike Run nieuws te brengen, met het (bijna) dagelijkse Wim’s Tri Journaal als rode draad door de bericht-geving.3athlon.nl

0 1 8 0 1 9T R A N S I T I O N

een voorverpakte reep of gel mee te geven, maar ik zou niet al die moeite doen als ik niet zeker wist dat het de prestaties van de ren-ners ten goede komt.”

IE T S OP OM T E K AU WENOok sportdiëtiste Josette van Toor, die de at-leten van het Regionaal Trainings Centrum Triathlon in Almere op voedingsgebied be-geleidt, begrijpt waarom atleten graag vast voedsel eten tijdens lange trainingen. “Ik hoor geregeld dat duursporters zoete sport-voeding soms helemaal zat zijn. Ik stel dan voor om in plaats van gels en vloeibare voe-ding voor een energie- of mueslireep te kie-zen. Die zijn net wat minder zoet en je hebt dan iets om op te kauwen. Er is een aantal sportvoedingsmerken die deze repen in het assortiment hebben. Ook raad ik atleten die iets anders willen dan een gel aan om een banaan of een witte boterham met jam mee te nemen.”

Toch adviseert ze sporters over het algemeen voor sportvoeding te kiezen. “Vast voedsel – vooral als het vet, eiwitten en vezels bevat – wordt over het algemeen minder makkelijk verteerd. Sportvoeding is speciaal gemaakt om te gebruiken tijdens inspanningen. Het bevat de juiste samenstelling (onder meer glucose en fructose) en concentratie van suikers zodat het snel door de maag wordt

VOEDING DERTIG JAAR GELEDEN FIETSTE ROB BAREL TIJDENS DE HOLLAND TRIATHLON IN ALMERE MET HAVERMOUT IN ZIJN BIDON. HET WAS NOGAL EEN OPGAAF OM DIE VASTGEKLONTERDE MASSA IN ZIJN MAAG TE KRIJGEN. SPORTDRANKEN EN -GELS MAAKTEN HET LEVEN VAN EEN DUURSPORTER DAARNA EEN STUK MAKKELIJKER. MAAR INMIDDELS IS EEN TEGENBEWEGING OP GANG GEKOMEN. VOORAL TIJDENS TRAININGEN KIEZEN ATLETEN WEER VAKER VOOR ECHT VOEDSEL – MET VITAMINEN EN MINERALEN – IN PLAATS VAN VOORVERPAKTE SPORTVOEDING.

Eten voor onderweg

De redenen waarom duursporters weer teruggrijpen naar echt eten tijdens hun trainingen variëren. De een verteert natuurlijke voeding nu eenmaal beter dan bewerkt voedsel.

Een ander ervaart dat de bloedsuikerspiegel stabieler blijft – en niet omhoog schiet zoals vaak gebeurt na het nuttigen van een gel –, waardoor ze minder snel vermoeid raken tij-dens een duurtraining. En dan zijn er dege-nen die niet van de conserveringsmiddelen, chemicaliën en geconcentreerde suikers in bewerkte voeding houden. Een bijkomend voordeel is dat natuurlijk voedsel in veel ge-vallen veel goedkoper is dan speciale sport-voeding. Tot slot is er de smaak; de meeste mensen vinden een krentenbol over het al-gemeen een stuk beter smaken dan kleverige en zoete sportgel.

ON V OL DOENDE E T ENDr. Allen Lim en chef kok Biju Thomas spron-gen drie jaar geleden in op deze trend met het uitbrengen van het kookboek Feed Zone Por-tables: Een boek met recepten voor snacks die je makkelijk onderweg kunt meenemen. Lim, sportpsycholoog en wielercoach, werkte voor het Amerikaanse nationale team en de profploegen Garmin en RadioShack. Voor deze teams kookte hij tijdens belangrijke wedstrijden zoals de Olympische Spelen en de Tour de France.

V OORBEEL DEN GE SCHIK T E V OEDING T I JDENS T R A ININGEN

• Banaan • Gedroogd fruit: appel, abrikoos, dadels • Wit brood (zonder korst) met stroop/jam • Krentenbol • Ontbijtkoek • Appelmoes in knijpzakje • Honing (de natuurlijke sportgel) p. portie • Pannenkoeken (niet te vet gebakken) • Pretzels • Rijstevlaaitjes

>> De voedingswaarden van deze producten (per 100 gram) zijn te vinden in de Nevo Tabel van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu: nevo-online.rivm.nl. Vanaf juni kun je de tabel, de Eettabel, ook in boekvorm bestellen bij het Voedingscentrum. Voor een duurrit van meer dan twee uur heeft de gemiddelde atleet 30-90 gram koolhydraten per uur nodig.

Samen met chef kok Thomas, die samen-werkte met tal van Amerikaanse wielertop-pers zoals Andy Hampsten, Davis Phinney en Jonathan Vaughters, schreef hij in 2011 The Feed Zone Cookbook. Twee jaar later verscheen het vervolg: Feed Zone Portables. “In de periode dat ik met profwielrenners werkte, klaagden veel van hen dat ze repen, gels en blocks (kauwtabletten, red.) op een gegeven niet meer weg konden krijgen, met als gevolg dat ze niet genoeg aten, wat hun prestaties natuurlijk niet ten goede kwam.”

Nadat Lim tijdens een etentje bij wielerprof Vaughters, Thomas ontmoette, ontstond de samenwerking tussen de chef en de dokter. “Ik ben ervan overtuigd dat vers voedsel net zo goed, of zelfs beter, is dan de voorver-pakte repen en gels met een ellenlange lijst aan, onbekende, ingrediënten. In de tijd dat ik werkte voor wielerteams maakte ik in de Tour de France in de ochtend extra tijd vrij om verse voeding voor tijdens de etappe te bereiden. Natuurlijk is het makkelijker om

Tekst Marcia JansenBeeld VeloPress

“TIJDENS LANGE FIETS-TRAININGEN KUN JE ALS

VARIATIE, OF AANVUL-LING, OP SPORTVOEDING

ZEKER VAST VOEDSEL GEBRUIKEN.”

opgenomen en je profiteert van een maxima-le opname van koolhydraten. Een bijkomend voordeel is dat je het ook nog eens makkelijk meeneemt tijdens een training. Tijdens het lopen is vaste voeding bovendien vaak te be-lastend voor de maag. Door de schokbelas-ting en andere manier van ademhalen kun-nen de meeste mensen minder goed eten en/of drinken tijdens het hardlopen dan tijdens bijvoorbeeld het fietsen. Maar tijdens lange fietstrainingen kun je als variatie, of aan-vulling, op sportvoeding zeker vast voedsel gebruiken.”

K WE S T IE VA N UI T PROBERENWel of geen echt voedsel, het blijft een heel persoonlijke keuze, benadrukt Van Toor. “Sommigen atleten krijgen juist maag en darmklachten van sportvoeding en floreren op een boterham met pindakaas, wat in mijn ogen net wat te vet is tijdens sportbeoefe-ning. Wat voor de een werkt, werkt voor de ander totaal niet. Het is een kwestie van uit-proberen. Maar dan wel in de trainingen. Experimenteer nooit met voeding tijdens een wedstrijd!”

0 2 0 T R A N S I T I O N

FEED Z ONE POR TA BL E SIn het boek Feed Zone Portables vind je 75 zoete en hartige recep-ten (waaronder 50 vegetarische) voor snacks die je kunt meene-men tijdens lange fietsritten. Van rice cakes en wafels tot koekjes, pizza rolls en chicken pie. Per recept staat aangegeven hoeveel calorieën, vet, zout, koolhydraten, vezels, eiwitten en water iedere portie bevat. Zo kun je uitrekenen hoeveel porties je moet mee-nemen tijdens een training. De recepten zijn allemaal om te watertanden, het nadeel is alleen dat je vooraf wel tijd en energie moet steken in het maken van de snacks – al kun je sommige ervan ook invriezen. Voor veel triatleten die hun sport combineren met een baan en/of een gezin, zal het dan ook waarschijnlijk realistischer zijn om snel een banaan of een gel mee te grissen op weg naar de racefiets. Feed Zone Portables is in Nederland alleen in het Engels verkrijgbaar. ISBN 1937715000

BANA AN WALNOO T

‘S TICK Y BITES’

Veel atleten zijn gewend om gels of blocks mee te nemen tijdens hun trainingen. Een ‘sticky bite’ is gemaakt met alledaagse ingre-diënten, smaakt lekker en zorgt voor voldoende energie. Het vocht in de koolhydraten zorgt ervoor dat je lichaam de voeding snel kan opnemen.

Bereidingstijd:15 min. voorbereiding + 5 min. kooktijdVoedingswaarde per portie:54 calorieën, 1 gram vet, 18 mg zout, 8 gram koolhydraten, 2 gram eiwitten, 42% water

Benodigdheden voor 12 porties:• 1,5 kopje (375 ml)

water• 1 kopje (90 gram)

ongekookte haver-mout

• kwart theelepel vanille-extract

• 1 middelgrote banaan

• 2 sneetjes (gluten-vrij) brood

• 2 eetlepels walnoten• 1 eetlepel bruine

suiker• snufje zout

Bereiding:• Breng het water met een snufje zout in een kleine pan aan de kook. Voeg de havermout toe en kook 5 minuten op een middelhoog vuur totdat het meeste water verdampt is. Voeg de vanille toe en haal de pan van het vuur.• Mix de overige ingrediënten in een keu-kenmachine en doe ze in een middelgrote schaal. Meng het vervolgens met de gekookte havermout.• Bewaar het mengsel, afgedekt met plastic-folie, in een luchtdichte container. Snijd een stuk af als je gaat trainen.• Meeneemwrap: Leg een overvolle eetlepel van het mengsel op een klein stukje plastic-folie. Draai de zijkanten van het folie op als een snoeppapiertje.

Gepubliceerd uit The

Feed Zone Cookbook met

toestemming van Velo

Press. Je kunt meer

recepten vinden op

feedzonecookbook.com

Hasker Utgongen 7 • 8465 SJ Oudehaske • Tel. 0513 - 67 72 34 • www.haicobouma.nl

Openingstijden: Ma 13.00-18.00 uur • Di t/m Vr 9.00-18.00 uurDonderdag koopavond 19.00-21.00 uur • Za 9.00-17.00 uur

A7/E22HEERENVEEN

JOURE

OUDEHASKE

HAICO BOUMA SCHAATSEN, SKEELERS EN FIETSEN

SCHAATSENSKEELERS & FIETSEN

TS_nr5-2015.indd 34 18-02-16 13:55

0 2 2 T R A N S I T I O N 0 2 3

Als er in de triathlonsport een pechprijs zou worden uitgereikt, dan zou Maaike Caelers ongetwijfeld één van de genomineerden zijn. In haar carrière is de 25-jarige Limburgse al de nodige (fysieke) tegenslag tegengekomen, maar vorig seizoen beleefde ze als het moeilijkste jaar uit haar nog jonge carrière. De twijfel sloeg toe, maar die heeft — ondanks nieuwe tegenvallers in het nieuwe seizoen — plaatsgemaakt voor vertrouwen in eigen kunnen. “Ik kan weer op mijn lijf vertrouwen.”

VA L L E N & OP S TA A N

Tekst Roel KerkhofBeeld Delly Carr/Janos Schmidt/ITU, Sonja Jaarsveld

0 2 4 0 2 5T R A N S I T I O N

n het najaar van 2014 twitterde Maaike Caelers na een overwinning in de World Cup van Alanya: ‘Succes is het vermogen om keer op keer te falen zonder daarbij je enthousiasme te verliezen.’ Met de be-roemde woorden van Sir Winston Churchill vatte de triatlete een seizoen samen dat tot die wedstrijd in de Turkse badplaats vooral in het teken had gestaan van tegenslagen, variërend van blessures en heimwee tot materiaalpech en ziekte.

De woorden van de staatsman die Groot-Brittannië door de Tweede Wereld-oorlog leidde hebben feitelijk betrekking op de hele carrière van Caelers. Ook in 2011 maakte ze al een moeilijk jaar door. Haar immuunsysteem functioneerde niet goed als gevolg van de ziekte van Pfeiffer, die ook nog eens de luchtwegproblemen (pollenal-lergie en astma) die ze al van jongs af aan heeft versterkte. Trainingsschema’s? Ze kon zich er nauwelijks aan houden. De bui-tenwereld had haar al afgeschreven, maar na een teleurstellend verlopen Olympische triathlon in Londen liet ze opeens haar ware talent zien.

PECHDUI V ELTJEEr volgden podiumplaatsen in de World Triathlon Series in Stockholm, Yokohama

triatlete uit Weert. “Daarvoor vind ik het zwemmen, fietsen en hardlopen te mooi. Ik ben nog jong en heb bovendien de mooiste baan van de wereld: Dag in dag uit zwem-men, fietsen en lopen op de mooiste plekken van de wereld, meestal onder de zon, wie wil dat nou niet?”

Inmiddels is duidelijk waar de klachten van-daan kwamen. Nadat Caelers na de Grand Final in Chicago vorig jaar het triathlonsei-zoen vroegtijdig beëindigde om zich hele-maal op haar herstel te kunnen richten werd bij haar het Prikkelbare Darm Syndroom vastgesteld. De atlete die al goed op haar voeding moest letten vanwege een melksui-ker- en bomenallergie, bleek ook gluten las-tig te kunnen verteren. “Het ging helemaal mis na het trainingskamp in januari vorig jaar in Kenia, waar ik een ernstige voed-selvergiftiging opliep. Een antibioticakuur die ik een paar maanden later moest volgen vanwege een speekselklierontsteking gooi-de mijn spijsvertering nog verder in de war. Vitamines en mineralen uit voeding nam ik niet meer op.”

Probiotica (melkzuurbacteriën) en een spe-ciaal dieet hielpen Caelers weer fysiek de oude te worden. “Ik volg nu een Fodmap-be-perkt dieet, waarbij ik voedingsproducten als melksuikers, gluten, uien en knoflook mijd. Het is soms wel eens lastig om dat continu in de gaten te moeten houden, ze-ker als je op reis bent; is er bijvoorbeeld so-jamelk verkrijgbaar op het vliegveld? Maar ik hou van koken en bakken en via apps en Twitteraccounts met speciale recepten kan ik ook lekker en goed eten. Op reis gaat een reiskokertje met daar bovenop een groente-stomertje mee zodat ik niet afhankelijk ben van restaurants.”

GE V OEL V OL GENGesprekken met NTC sportpsycholoog Lars van der Eerden maakten haar ook duidelijk dat er voor het nieuwe jaar — wilde ze nog kans maken op kwalificatie voor de Olym-pische Spelen in Rio de Janeiro — iets moest veranderen. “De belangrijkste les die ik uit mijn gesprekken met Lars heb getrokken is dat ik meer mijn gevoel moet volgen.” Een uitnodiging van de Duitse triathlonbond

“Ik heb soms het gevoel dat er een pechduiveltje op mijn schouder zit.”

en Auckland en nog enkele ereplaatsen. Daarna volgde weer een periode van mal-heur, maar met de zege in de World Cup van Alanya en een derde plaats in de World Cup in het Zuid-Koreaanse Tongyeong lachte het triathlonleven Caelers weer toe. Zo leek het althans. Uitgerekend bij de start van het nieuwe olympische kwalificatietraject rich-ting Rio bleek de gifbeker nog niet leeg. Bij lange na niet zelfs. “Ik heb soms het gevoel dat er een pechduiveltje op mijn schouder zit”, zegt Caelers.

Wie de triatlete op social media volgde zag met enige regelmaat foto’s voorbij komen van ledematen bedekt met blauwe plekken, pleisters en verband. Vorig jaar maakte ze in de voorbereiding van het seizoen een rare smak met de mountainbike tijdens een trainingsstage in Kenia, tijdens een hoog-testage in de Sierra Nevada brak ze in de zomer twee ribben — en kon ze een streep zetten door het olympic test event in Rio — en eerder dit jaar raakte ze in de eerste wedstrijd van de World Triathlon Series in Abu Dhabi betrokken bij een grote valpar-tij tegen het einde van het fietsonderdeel. “Blijkbaar heb ik sterke botten. Ik ben zo vaak gevallen dat het een wonder is dat ik niet vaker wat heb gebroken”, zegt ze daar-over.

Maar dat zijn pechgevallen waarbij oorzaak, gevolg en herstel duidelijk zijn. Erger vond ze de moeilijker te verklaren gezondheids-klachten die haar vorig jaar normaal trai-nen en racen vrijwel onmogelijk maakten. “Ik voelde me eigenlijk nooit goed. Dan liep ik 4 x 1 kilometer op tempo in een looptrai-ning en lag ik vervolgens twee uur van de buikpijn op bed en kon ik niet eten. Op het laatst had ik moeite met één training per dag. Het lichaam wilde niet meer. Het was lang onduidelijk waardoor dat kwam. De on-zekerheid over wat het was en hoe lang het herstel zou duren ging knagen. Bij een stres-sfractuur weet je tenminste waar het door komt en hoeveel hersteltijd ervoor staat.”

MOOIS T E B A A N T ER WEREL DSteeds meer mensen gingen zich afvragen of ze het nog wel kon, triathlon op topniveau. Het zou wel mentaal zijn, kreeg Caelers te horen, die vorig jaar overigens nog wel Ne-derlands kampioene sprinttriathlon werd. “En dan ga je ook aan jezelf twijfelen: Kan ik het nog wel? Je komt in een vicieuze cir-kel terecht.” Caelers zegt dat ze soms zelf haar grootste tegenstander was. “Ik ben een knokker. Als het moet loop ik dwars door drie muren heen. Soms ga ik echter te ver door.” Maar de handdoek werpen? Daar heeft ze geen moment aan gedacht, zegt de

T OPK L A SSERINGEN M A A IK E20122de World Cup Tiszaujvaros2de World Triathlon Series Stockholm3de World Triathlon Series Yokohama20132de World Triathlon Series Auckland5de World Triathlon Series Yokohama6de World Triathlon Series Stockholm20141ste World Cup Alanya3de World Cup Tongyeong201510de World Triathlon Series Gold Coast

Nederlands kampioene sprinttriathlon 2010 en 2015

Nederlands kampioene olympische afstand 2010

0 2 6 0 2 7T R A N S I T I O N

om daar bij het olympisch steunpunt in Saar-brücken te komen trainen, liet ze daarom aan zich voorbij gaan. Haar vechtlust dwong respect af bij de oosterburen.

“De Duitse olympische selectie doet het op dit moment niet zo goed. Ze missen een doorbijtersmentaliteit en zagen mij ondanks allerlei tegenslagen maar door blijven knok-ken. Het leek op papier een goede optie, want bij het NTC is het voor mij toch redelijk eenzaam. Ik had er mensen om mee te trai-nen, maar er was niemand van mijn leeftijd. Ik ben ouder en zit op een ander moment in mijn carrière dan de rest van de meiden en ik vind het sociale aspect ook belangrijk; ik hou van mensen om me heen.”

Maar haar gevoel besliste anders. Na het plotselinge overlijden in november vorig jaar van de Franse triatleet Laurent Vidal, de partner van Caelers’ Nieuw-Zeelandse tria-thlonvriendin Andrea Hewitt, sprak ze in Groningen met voormalig bondscoach John Hellemans. De Nederlandse Nieuw-Zeelan-der was na de begrafenis van Vidal, die Cae-lers door autopech miste, voor familiebe-zoek doorgereisd naar Nederland. “Dat was een fijn gesprek. Toen hij aangaf dat hij me wel wilde helpen, maar dat ik dan wel naar hem in Nieuw-Zeeland moest komen, dacht ik meteen: Ik boek een ticket.”

GEL UK K IG IN CHRIS T CHURCHRond de jaarwisseling vloog ze naar haar tijdelijke thuisbasis Christchurch. Sinds-dien zit de geplaagde triatlete weer lekker in haar vel. Elk spoortje twijfel is verdwe-nen. “Ik kan weer op mijn lijf vertrouwen. De trainingen gaan goed en ik voel me goed. Ik kan weer de dingen die ik vorig jaar niet kon. Nu heb ik ook pijn, maar dan de pijn die erbij hoort: Die van een harde trai-ning. Ook voel ik me weer gelukkig. Als je

“Ik ben nog jong en heb bovendien de mooiste baan van de wereld: Dag in dag uit zwemmen, f ietsen en lopen op de mooiste plekken van de wereld, wie wil dat nou niet?”

dat niet bent kun je sowieso niet goed pres-teren. Thuis heb ik altijd heel veel steun van mijn familie. Daar kan ik altijd terecht. In Nieuw-Zeeland heb ik met John en zijn vrouw Ien en met mijn huisgenoten, die allemaal van mijn leeftijd zijn en ook aan sport doen, zo’n sterke band dat het lijkt of ik hier ook familie heb. Ze zijn heel betrok-ken en respecteren me om wie ik ben. Ik mag hier echt Maaike zijn.”

De rauwe Nieuw-Zeelandse natuur en po-sitieve mentaliteit gaven haar nieuwe ener-gie. “Het ruwe asfalt, de wind en de heuvels zorgen voor meer weerstand. De natuurlij-ke omstandigheden voor topsport zijn hier beter. Het zijn omstandigheden waarin ik eerder topfit wordt dan in de geregelde en beschermde Nederlandse omgeving. Het past meer bij mij, net als de Nieuw-Zeeland-se positieve benadering van het leven. Ook als het tegenzit. In Nederland is het glas meestal halfleeg, hier is het altijd halfvol. Dat zag je bijvoorbeeld na de zware aard-beving die Christchurch in 2011 trof. Men ging niet bij de pakken neerzitten, maar ie-dereen deed wat ie kon en keek naar wat er wel mogelijk was.”

Hoewel Caelers zich grotendeels weer de oude voelt is het huidige seizoen nog wei-nig florissant verlopen. Haar eerste wed-strijd in Kinloch moest ze vanwege een astma-aanval staken. “Ik ben gevoelig voor de pollen van een bepaalde boom. In Christchurch groeit die niet, dus had ik mijn pufapparaat nauwelijks nodig, in Kin-loch groeit die boom wel.” Daarna volgde de val tijdens de World Triathlon Series in Abu Dhabi. Met stevig gebutste knieën volbracht ze alsnog de race, maar met een 22ste plaats bleef ze ver verwijderd van de top-6 klassering die nodig was voor olym-pische kwalificatie.

0 2 8 0 2 9T R A N S I T I O N

RIO?“Ik vind het nu nog steeds moeilijk om over die race te praten. Voor mijn gevoel had de top-6 er toen ingezeten. Dit was pure pech”, zegt Caelers, die ook haar tweede en laatste kans dit jaar de mist in zag gaan toen ze voor de race in Gold Coast ziek werd: voorhoofds- holteontsteking. Ondanks koorts ging Cae-lers nog wel van start. Ze stond in de subtro-pische Australische badplaats met kippenvel van de kou op het startponton. Tijdens het fietsen stapte ze uit. “Ik ben naar mijn hotel gegaan en ben op bed gaan liggen, 3,5 uur later werd ik badend in het zweet weer wak-ker.”

Een positie bij de beste 25 atletes op de ge-schoonde olympische kwalificatieranking van de ITU per 15 mei 2016 was voor de Nederlandse triatletes de reddingsboei om toch nog naar Rio te mogen afreizen, mocht plaatsing via de directe kwalificatiemomen-ten niet lukken. Normaal zou dat voor Cae-lers geen enkel probleem hoeven te vormen, maar omdat ze door alle fysieke malheur in het triathlonjaar 2015 onvoldoende punten had kunnen verzamelen, leek de deur naar de Olympische Spelen in Rio na de race in Gold Coast vrijwel gesloten.

Als Transition haar direct na die race spreekt, meldt Caelers echter dat ze in de allerlaatste wedstrijd die meetelt voor de ranking, de World Triathlon Series in Yo-kohama, alsnog een kans krijgt om zich te kwalificeren. NOC*NSF was van oordeel dat haar in Abu Dhabi buiten haar schuld om een reële kans op een top-6 klassering was ontnomen. Ook in Yokohama is top-6 vereist. Ze focust nu al haar energie op die ene wedstrijd. De World Triathlon Series in Kaapstad, World Cups in China en Mexico? Gekkenwerk om dat allemaal af te gaan. Yo-kohama wordt de wedstrijd van de waarheid. “Ik kies voor kwaliteit in plaats van kwan-titeit. Al dat gereis door tijdzones moet je vroeg of laat toch betalen.”

PROGRE SSIECaelers heeft er vertrouwen in. Bovendien: Ze deed het eerder. In het kwalificatietraject richting Londen kende ze eveneens veel fy-sieke tegenslagen, maar lukte het haar om zich in de allerlaatste race in San Diego, en als allerlaatste deelneemster, toch te plaat-sen. Dan moet dat nu dus maar weer op die manier gebeuren. “Als ik van mijn voor-

hoofdsholteontsteking af ben en me weer fit voel moet ik dat kunnen. Yokohama is een wedstrijd die me ligt. Ik ben er al eens tweede en vijfde geworden. En ondanks mijn fragiele gezondheid merk ik nog steeds pro-gressie.”

Dankzij een buitengewone natuurlijke aan-leg voor hardlopen, behoort ze op dat on-derdeel tot de wereldtop. Zwemmen is de achilleshiel. Maar in Abu Dhabi zat Caelers een minuut achter de beste zwemsters. Dat was eerder anderhalve minuut of meer. “Ik heb veel in het zwemmen geïnvesteerd. Op basis van zwembadtijden denk ik dat het gat nog kleiner kan. De verandering van om-geving heeft me blijkbaar goed gedaan. Ik train hier minder op vaste schema’s. Tijdens het inzwemmen en inlopen weet ik niet wat het programma zal zijn. Dat bepalen de coa-ches op basis van wat ze bij de atleten zien, hoe het met ze gaat. Dat werkt goed. Vroeg of laat moet het ook in wedstrijden weer een keer goed gaan.”

Liefst zo vroeg mogelijk natuurlijk.

“De trainingen gaan goed en ik voel me goed. Ik kan weer de dingen die ik vorig jaar niet kon. Nu heb ik ook pijn, maar dan de pijn die erbij hoort: Die van een harde training.”

0 3 0 T R A N S I T I O N

COLUMN ZIEK

Hij had de pest in. In zijn schema stonden de woor-den ‘BIG!’ en ‘DAY!’ vetgedrukt met hoofdletters en een uitroepteken, maar daar had het lot van-daag maling aan. Hij zat op zijn knieën en staarde naar de zwarte wc-bril van het toilet in de heren-

kleedkamer van het dorpszwembad. Met tranen in zijn ogen en de restanten van maagzuur in zijn neusholtes dacht hij aan de megatraining die hij op dit moment had moeten afwerken.

Een uurtje zwemmen om wakker te worden, zes keer drie kwartier fietsen door het Groningse land en tij-dens elke ‘pauze’ een kwar-tiertje joggen om de nabijge-legen vijver. Hij had er naar uitgekeken, er een snipper-dag voor opgenomen en was gisteravond zelfs om acht uur naar bed gegaan om vanochtend volledig uitge-rust te kunnen zijn voor zijn ‘brick training’. Maar daar zat hij dan, in gebedshou-ding, te wachten op de vol-gende golf aan koolhydraat-rijke levensmiddelen die de juiste weg naar zijn darmen niet hadden gevonden.

Toen de wekker om half zeven was gegaan, had hij, voor zijn doen, nog normaal ontbeten. Een halve liter oploskoffie en twee bruine bolletjes met chocopasta, honing en speculaas. Een ochtenddis die hem al menigmaal fronsende blikken had opgeleverd, maar voor hem was er geen andere manier om de dag te beginnen. Zelfs voor en tijdens zijn belang-rijke wedstrijden kon het goudbruine smeergoed met Sin-terklaasdressing niet ontbreken en daarom nam hij, waar in de wereld hij ook ging, altijd een voorraadje mee.

Het was voor hem een licht (of in ieder geval niet zwaar) verteerbaar energiebommetje en een gastronomisch hoogstandje in één: een succesformule. Maar nu de spe-culaas door zijn mond en neus weer naar buiten was ge-komen en een spoor van beige en groenachtige (dat moet de spinazie van gisteravond geweest zijn) derrie de pla-vuizen vloer van de kleedkamer decoreerde, kon hij even

niet denken aan zelfverklaarde haute cuisine, laat staan aan succesformules.

Zijn zwemtraining was om acht uur eigenlijk heel nor-maal begonnen. Het was het donderdagochtendfossie-lenzwemuurtje en daarom had hij rekening gehouden met files, kanthangers, theekransjes, aquajoggers en elke andere vorm van obstakelzwemmen. Hij zou het vandaag allemaal voor lief nemen en naar hartenlust

zigzaggen of halverwege keren, omdat het zwemmen eigenlijk alleen voor de goe-de sier op het programma stond. Helaas bleek het al-lemaal net even anders te lopen. Na een paar minuten werd hij misselijk en kreeg hij een zure smaak in zijn mond die nog het meest leek op rotte karnemelk. Hij maakte zo snel als hij kon de baan af en dacht aan het feit dat hij zelfs in door blauwalg besmet open water nog nooit zulke braakneigingen had gehad. Eenmaal aan de kant, rende hij richting kleedkamer.

Toen hij na de zoveelste maageruptie weer een beetje bij zinnen was en hij in gedachten deze Witte Donderdag van de nodige blasfemische annotaties had voorzien, kwam een oudere man de kleedkamer binnen. Omdat de deur nog

openstond zag de man hem de wc-pot omhelzen en daar-door voelde hij zich als een laveloze student die al kot-send in een hoekje van de kroeg door een uitsmijter was betrapt. Hij krabbelde pardoes overeind.

De man keek hem aan alsof hij had gehoopt in deze kleedkamer een gesprekspartner te vinden en besloot, na enige aarzeling, dat brakende triatleten ook recht hebben op aanspraak: “Heb je het al gehoord?”, vroeg de man. “Nee?”, antwoordde hij, niet wetend waar de man op doelde. “Johan Cruijff is dood, verdomme.”

“Verdomme, ook dat nog”, zei hij. “Het lot heeft ook overal maling aan.”

door Eigenwijzerman

“Life is what happens to you

while you are busy making other plans”

– John Lennon, Beautiful Boy

Informatie: www.triathlonklazienaveen.nl

Z O N D A G17 juli 2016

TRIATHLONKLAZIENAVEEN10e

Specialist in relatiegeschenken en kerstpakketten

F IDUITZENDBUREAU

FID_A4.indd 1 12-10-2007 15:51:18

Forwarding bvbaYour key to the world

HALVE TRIATHLONNEDERLANDSE KAMPIOENSCHAPPEN

OD triathlon + trio Sprint Triathlon + trioKids + NIEUW: Jeugd Triathlon

Start vanaf 8.45 uur

Snel en veilig parcours

Meerdere doorkomsten

in het gezellige centrum

Veel randactiviteiten

17 juni ZWEM prestatietochtin het Koning Willem-Alexanderkanaal

F IDUITZENDBUREAU

FID_A4.indd 1 12-10-2007 15:51:18

DE NIEUWE MACH SERIES

€329.99 €199.99

€439.99

WWW.DARE2TRI .NL

INNOVATION NEVER STOPS

® D

are2Tri is a registered trademark of S

port Import E

urope B.V.

DARE2TRI IS AANWEZIG OP DE VOLGENDE EVENEMENTEN:

TRIATLON AMSTERDAM - NIEUW WEST - 05-06-2016

ZWEMTOCHT OVERSCHIE - 26-06-2016

ROTTE SWIM EXPERIENCE - 03-07-2016

TRIATHLON 010 - 16-07-2016

ITU TRIATHLON CHAMPIONSHIPS ROTTERDAM - 23-07-2016

TRIATHLON VEENENDAAL - 27-8-2106

BEACH2BEACH CHALLENGE - 04-09-2016

AMSTERDAM CITY SWIM - 11-09-2016

TROTSE SPONSOR VAN:

0 3 2 0 3 3T R A N S I T I O N

Sonja werd in 2010 Nederlands kampioen lange afstand, woont in Groesbeek samen met triatleet Dave Rost en combineert haar passie voor sport en fotografie met haar bedrijf in customized teamwear: 2sports. Sonja is voor het derde jaar op rij is foto-graaf voor de Eredivisie Triathlon.

MOMENTPIE Y T Wat tri-

athlon zo leuk maakt is dat het grensverleg-gend is, altijd buiten, vaak in een schitte-rende natuur en nooit vanzelfsprekend. Er bestaat geen algeme-ne routeplanner; elke voorbereiding is anders en vraagt een eigen plan. Maar hoe goed je plan ook is, garanties heb je nooit. Dat geldt zeker voor de deelne-mers aan de Embrun-MAN in deze foto uit 2014. De atleten starten ‘s ochtends nog in het donker in een prachtig bergmeer. Als tijdens het zwemmen de zon opkomt verschijnt er een laag mist dicht boven het wateropper-vlak. Daarna volgen 188 adembenemende fietskilometers met 5.000 hoogtemeters en ook de marathon is niet vlak. Velen zullen de finish niet halen, maar uiteindelijk zullen ook zij opkrabbelen en op-nieuw de duik nemen.

Sonja Jaarsveld

0 3 4 0 3 5T R A N S I T I O N

Stein Posthuma (30), student Lucht- en Ruimtevaarttech-niek aan de TU Delft, doet pas sinds twee jaar aan Run Bike Run, maar behaalde vorig jaar in Assen de Nederlandse titel. In Horst aan de Maas liep hij de Europese titel mis door een tijdstraf kort voor de finish. Zijn ambitie: Wereldkampioen worden.

Hardfietser – Van mijn twaalfde tot en met mijn negentiende heb ik aan wielrennen gedaan. Als junior reed ik wereldbekerwed-strijden, maar in de grote wedstrijden kwam ik tekort. Ik kon het niet opbrengen om re-gelmatig 5-6 uur op de fiets te zitten. Daar-om ben ik er toen maar mee gestopt.

Pokeren – Daarna heb ik een aantal jaren niet noemenswaardig gesport, wat fitness en tennis, en ik was zoekende welke studie ik wilde gaan volgen. Ik heb toen 1,5 jaar gepo-kerd, zowel op internet als op live toernooi-en, bijvoorbeeld in Parijs. Daar kon ik goed van leven, maar het was mijn levensstijl niet. Het was een heel onregelmatig en ook wel ongezond bestaan – drank hoorde erbij – met toernooien tot diep in de nacht. Ik vond in Lucht- en Ruimtevaarttechniek een studie die bij me paste, ga nu eigenlijk nooit meer op stap en neem slechts af en toe nog eens een biertje.

Oude man – Op het RTC Run Bike Run in Tilburg word ik plagend een oude man genoemd. Ik ben ook laat begonnen, pas op mijn 27ste. Een huisgenoot die aan fietsen en hardlopen deed vroeg: zullen we een triathlon doen? Die zomer ben ik op fiets-vakantie naar Italië gegaan. Ik zat voor het eerst in jaren weer op de fiets en kreeg er weer zin in. Eind 2012 ben ik begonnen met zwemmen, een jaar later startte ik al voor DSZ Wave in de 1eDivisie Triathlon.

Aanleg – Vervolgens is het best wel snel gegaan. Heel verbaasd ben ik daar niet over.

Ik weet dat ik op de fiets heel snel een goed niveau kan halen en voor lopen heb ik ook aanleg. Als junior liep ik in de winter wat naast het fietsen om de conditie te onder-houden en liep ik 1.59 minuut op de 800 meter. Met gemiddeld 10 en maximaal 15 uur per week train ik beduidend minder dan jongens van vergelijkbaar niveau. Ik loop niet meer dan 40-50 kilometer – veel inter-val en bijna nooit duurlopen. Doordat ik heel reactief loop en erg op mijn voorvoeten land ben ik minder belastbaar. Toch wil ik het aantal kilometers graag opvoeren om er in internationale stayerwedstrijden bij het lo-pen beter bij te zitten.

Loper vs fietser – In Nederland geld ik als goede loper, in Frankrijk als sterke fietser. Ik heb voor het team van Evreux afgelopen sei-zoen voor het eerst meegedaan in de Fran-se Grand Prix. Elke wedstrijd is een soort mini-EK. Met een tijd net boven de 15 minu-ten over 5 kilometer zat ik pas rond de dertig-ste plaats na de eerste run. In Frankrijk fiet-sen ze echter minder goed dan in Nederland. Op de fiets lukt het me dan om bij de eerste grote groep aan te sluiten. In de laatste race kon ik zelfs mee springen naar de koplopers. Reed ik daar met twee oud-wereldkampioe-nen en eindigde ik voor het eerst in de top-tien. Mijn Nederlandse titel dankte ik juist aan de winst die ik pakte in de eerste run.

Run Bike Run vs triathlon – Om deel uit te kunnen maken van de nationale Run Bike Run selectie, moet je ambitie hebben in de Run Bike Run. Ik heb de ambitie om

Sinds 1990 is 23 keer een EK korte afstand en 2 keer een EK sprint Run Bike Run gehouden. Niet eerder was het verschil tussen een plek naast het podium en het goud bij de mannen zo klein als tijdens het EK sprint in Horst vorig jaar: 6 seconden.

T OP-5

K L E I N S T E V E R S C H I L L E N :1 . 6 S E C O N D E N 2015 ( S )2 . 1 5 S E C O N D E N 2006 ( K )3 . 2 1 S E C O N D E N 2005 ( K )4 . 2 1 S E C O N D E N 2014 ( S )5 . 2 3 S E C O N D E N 2011, 2008,

2004 ( K )

NE DE R L A ND S G O UD B I J E K R UN B IK E R UN K OR T OF S P R IN T:

M A R K K O K S (1990, 1991)T H E A S I J B E S M A (1990, 1991, 1992)I R M A H E E R E N (1993, 1996, 1999, 2001)R U T H V A N D E R M E I J D E N (2010)J O R I K V A N E G D O M (2016)

kleineverschillen

“IK HEB 1,5 JA AR GEPOK ERD, Z OWEL OP IN T ERNE T AL S OP L IVE T OERNOOIEN, BIJ VOORBEEL D IN PARIJS . DA AR KON IK GOED VAN L E VEN, M A AR HE T WA S MIJN L E VENSS T IJL NIE T. HE T WA S EEN HEEL ONREGEL M AT IG EN OOK WEL ONGE Z OND BE S TA AN – DR ANK HOORDE ERBIJ – ME T T OERNOOIEN T O T DIEP IN DE NACH T.”

SteinPosthuma

ALLROUND

Tekst Roel KerkhofBeeld Henry Dullink

0 3 6 T R A N S I T I O N

daarin wereldkampioen te worden. Bonds-coach Armand van der Smissen begeleidt mij daarbij. Ik merk dat ik van zijn schema’s echt beter wordt. Als er ruimte voor is doe ik echter ook nog graag triathlons, gewoon om-dat ik dat leuk vind. Dit seizoen start ik on-der meer voor Team Unlimited in de 1e Di-visie Triathlon. Daarnaast zie ik zwemmen ook als een goede training naast het fietsen het lopen voor meer rompstabiliteit.

Run Bike Run Series – Voor Team Unlimited start ik tevens in de nieuwe Run Bike Run Series. Ik denk dat we om de eerste plaats mee kunnen doen. Helaas heb ik de eerste wedstrijd in Hilversum door een pees-blessure aan mij voorbij moeten laten gaan. Het is goed voor de Run Bike Run dat er nu een vergelijkbare teamcompetitie komt als de Eredivisie Triathlon en de Franse Grand Prix. Het zou mooi zijn als we de sfeer en be-leving van bijvoorbeeld de Grand Prix ook in Nederland krijgen. Die wedstrijden zijn sterk bezet en spannend, met veel publiek en een kermisachtige sfeer vergelijkbaar met het Belgische veldrijden.

Fanatiek – Wedstrijden vind ik het mooiste om te doen. Ik ben heel fanatiek en wil altijd winnen. In trainingen laat ik me er ook re-gelmatig toe verleiden om er een wedstrijdje van te maken. De wil is soms groter dan wat ik aankan. Vooral als ik niet top ben vergeet ik dat nog wel eens, zoals tijdens de Run Bike Run in Borne vorig jaar. Ik maakte nog kans op het WK Run Bike Run in Australië en wil-de laten zien dat ik hard kon lopen. Maar na een goed voorjaar kwam ik net terug van een vormdip. Ik ging er meteen volle bak in, was vervolgens op de fiets niets meer en kreeg in de tweede run kramp.

Bestolen – Nog regelmatig denk ik terug aan het EK Sprint Run Bike Run in Horst vorig jaar en krijg dan een vervelend onder-buikgevoel. Ik liep op kop toen ik op 600 me-ter voor de finish naar de penalty-box moest. In plaats van de reglementaire 10 seconden werd ik 15 seconden tegengehouden. Na pro-test direct na de wedstrijd werd 5 seconden van mijn tijd afgetrokken waardoor ik vierde werd op zes seconden van goud. Ik voel me bestolen, want de penalty was niet terecht.

Ik liep de tweede run op andere schoenen dan de eerste run en werd bestraft omdat ik na de eerste run mijn schoenen niet in de box

in de wisselzone had gedeponeerd. Volgens de reglementen – en dit werd in de briefing ook zo verteld – moet de wisselzone echter pas na de tweede wissel ‘schoon’ zijn. Samen met onder meer NL Sporter, dat sporters bij protesten juridisch bijstaat, is een Level II protest bij de ITU ingediend. Ondanks her-haaldelijk aandringen van de NTB is er nog steeds geen reactie. Wel bleek bij het WK Run Bike Run eind vorig jaar dat de regels inmiddels zijn aangepast: De schoenen moe-ten al na de eerste run in de box. Eerlijk ge-zegd verwacht ik er niets meer over te horen.

De NTB geeft aan dat het laatste woord over het EK 2015 nog niet is gezegd en dat met de ETU wordt gesproken over een oplossing.

“NOG REGEL M AT IG DENK IK T ERUG A A N HE T EK SPRIN T RUN BIK E RUN IN HORS T V ORIG JA A R EN K RI JG D A N EEN V ERV EL END ONDERBUIKGE V OEL .”

SIS_285x215_ISO_ORANGE_TRIATHLETES_QUESTION.indd 1 17-2-2016 14:00:47

0 3 8 T R A N S I T I O N

Niets is leuker dan lekker met je sport bezig zijn, liefst elke dag. Tegelijk heb je vrienden, hobby’s, school en thuis. Hoe ga je daarmee om? Tweelingzussen Tessa en Anna Witteveen vertellen.

Tessa:“We hebben laatst een onderzoek la-ten doen en daar kwam uit dat we een een-eiige tweeling zijn. Wij dachten eerder altijd dat we twee-eiig waren, omdat we best wat verschillen. Anna is bijvoorbeeld wat groter en sneller dan ik.”Anna: “Onze tandarts zei altijd dat ik een ander gebit had, wat volgens hem betekende dat we niet eeneiig konden zijn. Dat dit niet zo bleek te zijn vond ik wel bijzonder.” Tessa: “We hebben ook heel verschillende karakters. Ik ben wat gevoeliger, Anna is wat directer en is op school ook wat gedreve-ner. Ik doe dit jaar havo-examen, Anna doet VWO, zij moet dus nog een jaartje. Ik pro-beer nu mijn schoolwerk om de trainingen te doen, maar op zich lukt dat wel.”

Tessa: “We zijn met zwemmen begonnen, maar dat vonden we steeds minder leuk worden, vooral het trainen eigenlijk. Bij triathlon raak je minder snel op dingen uitgekeken. Hardlopen deden we al, met Mission Olympic, een hardloopwedstrijd waar je met school aan mee kon doen.”Anna: “Het is wel leuk dat we dit samen kunnen doen, want je hebt wel altijd ie-mand om mee te trainen.”Tessa: “Soms als ik geen zin heb dan zegt Anna: ‘kom laten we toch gaan’ of anders-om. Als we allebei geen zin hebben, denken we dan toch: laten we maar gaan. We mo-tiveren elkaar. Vriendinnen van ons vinden wel dat we veel trainen, maar ze vinden het ook knap. Ze zeggen altijd: ‘oh triathlon lijkt mij zo zwaar’. Dan zeg ik: dan moet je trainen!”

Anna: “Bij ons thuis gaat het echt niet alleen maar over triathlon hoor. Op verjaardagen wordt meestal wel aan ons gevraagd hoe het met de sport gaat.”Tessa: “Onze oudere zus deed ook af en toe triathlons, maar zij is inmiddels gestopt van-wege blessures. We hebben ook nog twee broers, maar die doen niet aan triathlon.”Anna: “Onze moeder heeft gevolleybald, maar doet nu ook met ons mee bij Triath-liem.”Tessa: “Als we naar trainingsweekend moe-ten dan brengt en haalt zij ons. Naar wedstrij-den gaan we altijd met de camper. Dat is wel gezellig.”

Anna: “Afgelopen jaar zijn we met Triathliem naar de Eredivisie Triathlon gepromoveerd. Vorig jaar deed ik bij het NK in Veenendaal al tussen de Eredivisie-atleten mee. Het is wel spannend, maar ik heb er zin in. Ik verwacht dat het zwaar en uitdagend wordt.”Tessa: “Anna is net wat beter dan ik. Ik heb haar één keer verslagen. Het was jammer dat

“DAT WIJ EEN T WEEL ING ZIJN IS GEEN GEHEIM WAPEN OF Z O”

het bij haar toen niet goed ging, maar voor mij was het leuk. Dit seizoen hoop ik haar weer een keer te verslaan.”Anna: “Ik zit toch liever voor haar dan dat we tegelijk over de finish komen. Het is dus altijd een beetje strijd onderling.”Tessa: “Op zich hebben wij niet zo veel aan elkaar in de wedstrijd. We hebben wel een keer precies dezelfde looptijd gehad, maar met het zwemmen is Anna net wat sneller en dan mis ik haar al.”Anna: “Dat wij een tweeling zijn is dus geen geheim wapen of zo.”

Tekst Pieter van der Meer Beeld Vebe Media

Anna en Tessa WitteveenGeboren 21 september 1999Woont in WestervoortVereniging TriathliemTriathlon sinds 2013Hoogtepunten Promotie met Triathliem naar Eredivisie Triathlon

JUNIORENPRAATPIE Y T Altijd

een beetje strijd onderling

BELEEF HET OP 9, 10 & 11 SEPT

www.challenge-almere.com

ALMERE-AMSTERDAM10.09.2016

presented by

VOLG ONS OOK OP

TRIATHLON FLEVOLAND

DUIN WEEKEND 4 & 5 JUNI 2016

ZA 4 JUNI - NK Duathlon Almere10-60-10 km (NK)5– 20-2,5 km Enige lange afstand Duathlon in Nederland.

ZO 5 JUNI - DUIN Triathlon AlmereOD, Sprint & Mini BasisscholencompetitieJeugd- & Juniorencircuit 1eDivisie & 3eDivisie Triathlon

1000 deelnemers verwacht in het DUIN weekend!Dé combinatie van NK Duathlon & Triathlon op één unieke

locatie met verkeersvrij parcours, strand, duinen, dijk en wind!

www.duathlonalmere.nl www.triathlonalmere.nl

foto

Ingr

id H

ardo

rff

0 4 0 0 4 1T R A N S I T I O N

Berucht. Omstreden. Onorthodox. Is hij de beste triathloncoach ter wereld? De Australische triath- loncoach Brett Sutton weet zijn atleten tot grote hoogten te brengen. Tot Ironman-titels. Tot een olympische gouden plak. Hij zou atleten breken. Trainingen zouden enorm zwaar zijn. Degenen die zijn trainingsregime overleven, winnen titels. Als atleet ben ik al jaren enorm nieuwsgierig. Dus op naar een trainingskamp met Brett Sutton.

T R A I N E N M E T D E K A M P I O E N E NM A K E R

Tekst Mirjam WeerdBeeld Fernando Sánchez Pérez

0 4 2 0 4 3T R A N S I T I O N

e zon is net opgekomen als ik aan kom rijden bij het zwembad in Maspalomas op Gran Canaria. Een aantal atleten heeft zich verza-meld voor de nog dichte deur. Net als ik me bij de groep voeg, komt hij aanlopen: Brett Sutton. Een gedrongen gestalte op Brazili-aans gekleurde Havaiana’s onder een zwarte spijkerbroek waarvan de pijpen bijna twintig centimeter omhoog geflapt zijn. Hij draagt een blauw en wit gekleurd sportief jack van Trisutto met daaronder een zwart overhemd. Karakteristiek voor de Australische tria-thloncoach. Het gezelschap kijkt nieuwsgie-rig naar hem om. Gesprekken verstommen enigszins. Onverstoorbaar schudt Brett Sut-ton iedereen de hand. Hij is de rust zelve. De eerste kennismaking is een feit.

De ‘kampioenenmaker’ wekt nieuwsgierig-heid op. Viervoudig Ironman Hawaii winna-res Chrissie Wellington is door hem ontdekt en groot geworden. Regerend olympisch kampioene Nicola Spirig dankt haar gouden plak aan deze coach. Wereldkampioen Iron-man en Ironman 70.3 Daniela Ryf is zijn meest recente paradepaardje. De lijst van door hem gecreëerde Ironman en Ironman 70.3 winnaars en ITU World Cup winnaars is echter nog veel langer. Zijn geschiedenis met triathlon gaat meer dan twintig jaar terug. De resultaten van ‘zijn’ atleten kunnen niet an-ders dan respect afdwingen. Toch wordt hij gezien als omstreden en onorthodox.

Wat maakt u een onorthodoxe coach?Anderen omschrijven mij als onorthodox. Zelf zie ik dat niet zo, hoewel ik wel denk dat mijn internationale ervaring in zwemmen en atletiek een bepaalde kennis brengt in triathlon die de sport zelf niet heeft. Eigen-lijk vind ik mezelf juist extreem orthodox. Ik houd me vast aan principes en trainingsme-thodieken die al veertig jaar succesvol zijn voor mijn atleten. Moet ik dan tientallen ja-ren aan ervaring weggooien omdat iemand zonder enige succesvolle geschiedenis een nieuwe theorie heeft gelezen in een boek? Natuurlijk niet.

Eerlijk gezegd vind ik de triathlon zelf on-orthodox in de trainingsaanpak. Goede coaches zijn standvastig. Zij geloven in hun programma en houden daar aan vast. Ze springen niet van het ene naar het andere programma. Ik voel me prima op mijn plek in een kamer met 50 coaches waarvan er 49 mij vertellen dat ik het fout heb. Waarom? Ik kan mijn eigen aanpak heel goed onderbou-wen met voorbeelden uit de praktijk van vele jaren trainingservaring met atleten. Dat is de grootste leermeester; dat je weet waar je dag in, dag uit mee bezig bent. Daarnaast bekijk ik triathlon objectief. Het is niet zwemmen, fietsen, hardlopen. Het is triathlon. En zo

Naast zwemcoach bent u ook trainer van paarden en honden geweest.U geeft aan dat dit uw coaching heeft geholpen.“Dieren praten niet tegen je. Om een goede paarden- of hondentrainer te zijn, moet je kunnen observeren. Je hebt oeverloos ge-duld nodig en je moet elk moment van rich-ting kunnen veranderen. Mensen kunnen zichzelf in of uit een situatie praten door te rationaliseren. Dat kan desastreus zijn. Die-ren volgen hun gevoel. Zij wijken daar niet vanaf door het gevoel weg te rationaliseren. Het werken met dieren heeft mijn observe-ren van atleten verbeterd.”

Er wordt gezegd dat het succes van uw atleten ‘toevallig’ is. Gooi tien eieren tegen de muur en kijk wat er overblijft.“Zoals je zelf hebt ervaren, is dat in de prak-tijk heel anders. In mijn opinie komt het van mensen die jaloers zijn op ons succes en nooit bij ons op een trainingskamp zijn ge-weest. Totaal het tegenovergestelde is het geval. Onze groep van eliteatleten bestaat meestal uit atleten die hier met chronische problemen hinkend zijn binnengekomen. Bovendien, vorig jaar hadden we acht atle-ten in de elitegroep. Zeven van hen wonnen Ironmans. Dus hoezo tien eieren tegen de

“We hebben een soort van template waar-mee we werken. Vervolgens individualise-ren we de training voor de verschillende atleten. Iedereen heeft zijn eigen sterktes en zwaktes. Elke atleet hetzelfde programma geven is klinkklare nonsens. Bij trisutto.com hanteren we de ‘less is more’ filosofie. Niet alleen in training maar ook in het uitleggen van instructies. Doe het maar gewoon in plaats van alles eerst uit te leggen wanneer je bepaalde opdrachten of vaardigheden ontwikkelt.”

U richt zich in het trainingspro-gramma ook op het verschil tussen man en vrouw.“Mannen en vrouwen zijn totaal verschil-lend. De hormoonhuishouding is zo anders dat herstel, duurtraining en kracht een hele andere aanpak vragen. Je moet mannen en vrouwen daarom een heel ander program-ma geven.”

Wat is de sleutel tot het succes van uw trainingsmethodiek?“Succes heeft wat mij betreft niets te maken met winnen of verliezen. Sport in het alge-meen heeft niets te maken met winnen of verliezen. Het gaat om het individu. Ieder heeft zijn eigen Mount Everest te klimmen. Sommigen zijn gewoon een beetje sneller.

“Eigenlijk vind ik mezelf juist extreem orthodox. Ik houd me vast aan principes en trainingsmetho-dieken die al veertig jaar succesvol zijn voor mijn atleten.”

moet je er ook naar kijken. Hou op met het te benaderen zoals je de individuele sporten zou aanpakken met techniek en training.”

Kunt u hier voorbeelden van geven?“Veel triatleten, en amateurs in het bijzon-der, steken veel tijd in technisch goed te leren zwemmen. Ik vertel agegroupers dat het zonde is van hun tijd. Als je niet vanaf je zesde hebt leren zwemmen, ga je het ook niet meer leren. Dus zul je anders moeten naden-ken over hoe je zo snel mogelijk van A naar B komt. Ik promoot al jaren het gebruik van zwempaddles en pullbuoy. Paddles vanwege de kracht. Een pullbuoy omdat je niets hebt aan een krachtige beenslag.

Het wetsuit dat negen van de tien keer wordt gebruikt, zorgt al voor een betere ligging. Bo-vendien heb je je benen de rest van de wed-strijd hard nodig. Je wilt niet kapot uit het water komen en op de fiets stappen. Dus de zwemtraining is erop gericht om je zo effec-tief mogelijk hard te laten zwemmen, zonder dat je veel energie verspilt die je vervolgens aan het eind van de race tekort komt. Daarbij komt dat de meeste triatleten zwemmen niet leuk vinden. Als het gebruik van attributen tijdens het zwemmen, de zwemtraining pret-tiger en leuker maakt, dan is dat toch pure winst?”

Over de auteur Mirjam Weerd

(40) is werkzaam als zelfstandig

communicatieadviseur nadat ze een

aantal jaren fulltime als professio-

neel triatlete de triathlonsport had

bedreven. Ze is viervoudig Nederlands

kampioene halve triathlon en heeft op

de Ironman een persoonlijke besttijd

van 9.02.31 uur. Omdat de sportieve

ambities nog groot zijn ging ze dit jaar

weer minder werken.

muur gooien en hopelijk blijft er eentje over die sterk genoeg is? Zoals je tijdens ons kamp kunt ervaren staat herstel hoog in het vaan-del. Ik laat atleten graag de grens van hun kunnen opzoeken, maar ik zie het als mijn werk om je precies op tijd ervan te weerhou-den daar overheen te gaan.”

Wat houdt de Trisutto coaching visie in?

0 4 4 0 4 5T R A N S I T I O N

Onze elitegroep heeft in de afgelopen jaren enorm veel succes gehad. Atleten die zich aansluiten halen daar veel vertrouwen uit. Ze komen aan boord met het geloof dat de trainingsmethode werkt en het hen kan hel-pen beter te worden. En dat klopt.”

Eerder heeft u aangegeven te willen stoppen met coaching. Daar lijkt vooralsnog geen sprake van.“Na twintig jaar kampioenen getraind en gecoacht te hebben met methodes die in ‘mainstream’ triathlon niet gebruikelijk waren, was ik na de Olympische Spelen van 2012 bereid om mijn coaching in te zetten voor agegroup atleten. Ik wilde, en wil nog steeds, die trainingsmethodes op amateur-sporters overbrengen. Maar Nicola Spirig vroeg me haar te helpen met een comeback nadat ze was bevallen van haar zoon Yannis. Vervolgens werd ik gevraagd om Daniela Ryf weer op de rit te krijgen. Maar nogmaals, het is mijn missie om te praten met elke ama-teursporter ter wereld die met mij van ge-dachten wil wisselen. Ik zie zoveel agegroup atleten ontzettend veel tijd en energie steken in hun passie en ondertussen hun hoofd sto-ten omdat ze dingen doen die hun prestaties tegenwerken. Het maakt me gek. Ik wil ze la-ten zien dat er een andere manier is die ple-zier oplevert, slim is, praktisch en resultaat geeft.”

Welke tip zou u Nederlandse triatle-ten willen geven?“Een paar dagen training missen is geen ramp. Als je door het hele jaar heen consis-tent bent in je trainingen, kun je prima een paar dagen missen. Maak je daar geen zor-gen over.”

Welke tip heeft u voor Nederlandse coaches?“Wetenschap vertelt ons dat bijen niet kun-nen vliegen. Wees voorzichtig met hoe je in-terpreteert wat je leest en wat je ermee doet. Zeker als er praktijkervaring is die het tegen-overgestelde bewijst.”

MI JN T RISU T T O ERVA RINGDe week gaat snel voorbij. Een typische trainingsstage zoals ik die gewend ben, is het niet. Je betaalt voor de trainingen en de vele verhalen van Brett Sutton. Onderkomen regel je zelf. Zo kun je het zo duur of goedkoop maken als je zelf wilt.

“Dieren volgen hun gevoel. Zij wijken daar niet vanaf door het gevoel weg te rationaliseren. Het werken met dieren heeft mijn observeren van atleten verbeterd.”

Je weet van tevoren niet wat het programma is. ’s Ochtends hoor je pas wat je die dag gaat doen. Bij de tweede training hoor je waar je de volgende dag wordt verwacht. Wat opvalt, is het vele zwemmen. Vrijwel elke trai-ningsdag start in het zwembad. Ook geeft Sutton niet iedereen hetzelfde programma. Zo lopen we op een dag met vijftien men-sen in het park en gaan er zes verschillende loopprogramma’s rond. Hij legt uit welke trainin-gen hij met zijn befaamde groep eliteatleten doet. En als ama-teuratleet in het trainingskamp maak je er kennis mee.

Nicola Spirig en Mary Beth Ellis zijn inspirerende atleten die ik ter plekke aan het werk kon zien. In een ander kamp kunnen dat Daniela Ryf of Matty Traut-man zijn. Logisch nadenken, praktische oplossingen, gebruik van materiaal (verschillend soms voor mannen en vrouwen) en een flinke dosis passie in zijn vele verhalen maken deze kennismaking met Brett Sutton en de filosofie van trisutto.com meer dan geslaagd. Atleten zijn hier om te leren, gaan naar huis met bruikbare tips en hij maakt voor iedereen tijd. Een mooie omschrijving hoor ik op de eerste dag na de eerste zwemtraining van mijn mede ‘kampers’: “Dat viel mee! Ik wist van tevoren niet wat ik moest verwachten, maar hij is totaal niet zoals ik me had voorge-steld. Wat gaaf dit!” Ik geniet met volle teugen.

Als lid van de Nederlandse Triathlon Bond ontvang je zes keer per jaar gratis het nieuwe Transition magazine in de brievenbus.

Geen lid? Geen nood. Ook dan kun je Transition ontvangen. Je kunt je abonneren door een mailtje te sturen naar

info@triathlonbond.nl of via de website van de Nederlandse Triathlon bond, triathlonbond.nl.

Bezoek ook onze website transition.nl voor

het laatste nieuws, kalenders en informatie over de verschillende competities.

0 4 6 0 4 7T R A N S I T I O N

TRAINING BIJ DE GROOTSTE TRIATHLONVERENIGING VAN NEDERLAND, HELLAS UIT UTRECHT, IS DE LAATSTE MAANDEN EEN TRAJECT INGEZET OM DE BESTE LOPERS ONDER DE TRIATLETEN NOG BETER TE LATEN LOPEN. HOEWEL DEZE ZOGEHETEN LOOPBOOST VAN DE LANGE TERMIJN UITGAAT, ZIJN DE EERSTE PERSOONLIJKE LOOPRECORDS AL GESNEUVELD.

Enkele Loopboost-ervaringenVincent Beijk (41)“De groep waarin we nu trainen moti-veert enorm. Het geeft echt focus aan de trainingen. Peter is mijn begeleider en hij is messcherp om de rem erop te zetten. Dat is soms echt wel nodig. Ik rust nu beter en dat heeft zich al uitbetaald. Als 40-plusser heb ik ge-woon een nieuwe persoonlijke toptijd neergezet. Ik denk dat we elkaar echt tot een hoger niveau brengen.”

Janneke Loomans (25)“Door een blessure heb ik een paar we-ken gemist, dus of ik echt progressie heb gemaakt, kan ik niet zeggen. Op de baantrainingen van de dinsdag miste ik voorheen vaak de intensiteit. Omdat ik uit Amsterdam moest komen, kwam ik daarom niet altijd opdagen. Het was de reistijd niet waard. Het mooie aan de Loopboost vind ik het enthousias-me van iedereen en de opbouw die erin zit. De trainingen geven verdieping. Iedere dinsdagavond kom ik thuis met het idee dat ik iets heb geleerd.”

Jony Heerink (30)“Tijdens trainingen is het heerlijk een groep fanatiekelingen om je heen te hebben. Het groepsgevoel is heel sterk en iedereen is betrokken. Het geeft in ieder geval het gevoel alsof we echt sa-men iets neer willen zetten. De begelei-ding is intensief en ik krijg antwoorden op de vraag: wat moet ik doen om echt beter te worden.”

De basis voor het idee ach-ter de Loopboost ligt waarschijnlijk ergens eind jaren ’90. Peter Res en Marco Glastra, inmiddels 37 en 43 jaar oud, behoren

op dat moment tot de Nederlandse top op de 1.500 meter. Res, afkom-stig uit Castricum, en Glastra (Gro-ningen) rivaliseren met elkaar bij de nationale wedstrijden.

Enkele jaren geleden komen ze el-kaar weer tegen, bij triathlonvereni-ging Hellas. Beiden zijn inmiddels verdienstelijke triatleten. In het najaar van 2015 volgen ze Kees Grei-danus en Suus Baggen, die na 17 jaar trouwe dienst afzwaaien bij Hellas, op als looptrainers. “Na urenlan-ge brainstormsessies besloten we dat we met een vaste groep binnen Hellas aan de slag wilden gaan om de snellere mannen en vrouwen nog sneller te maken”, vertelt Res. Hoofdtrainer Peter Vocking gaf zijn zegen aan het voorstel.

Om iedere atleet voldoende be-geleiding te kunnen geven, kozen Res en Glastra voor relatief stren-ge toelatingseisen. Bij de mannen moet een persoonlijk 10 kilometer record onder de 36 minuten mo-gelijk zijn. Voor de vrouwen ligt de grens op 40 minuten. Daarnaast eist het duo van de atleten dat ze bij 90 procent van de trainingen op de dinsdagavond aanwezig zijn. Met 21 ‘uitverkorenen’ werd vervolgens in december gestart met de Hellas Loopboost.

INDI V IDUEL E A A A NPA KNa videoanalyses en gesprekken met deskundigen op het gebied van voeding, psychologie en looptech-niek is de groep van 21 daarbij in vier subgroepen verdeeld. Iedere groep heeft een eigen aandachtspunt, dat kan zowel fysiek als mentaal zijn. De uitgangspunten worden voor

Loopboost

ieder individu in een schema gezet. Daarna komt het ook aan op zelf-discipline van de snelle lopers.

Deze meer individuele aanpak is één van de drie factoren waarin de Loopboost-training verschilt van de oude manier van trainen. Door per persoon op maat schema’s te maken worden de zwakke punten verbeterd. Daarnaast moet het met elkaar trainen en werken naar doelen ervoor zorgen dat het ge-middelde niveau stijgt. Zo gingen de Loopboost-atleten al samen een weekend naar Schoorl en is er de hele week door veel onderling con-tact.

Tot slot is de training intensiever. De Hellas Loopboost start een half uur eerder met de dinsdagavond-looptraining dan de rest van de club. De trainingen zijn niet alleen langer, maar ook zwaarder dan voorheen. “Triatleten hebben de in-stelling dat als ze het hele jaar door alle drie sporten maar hard genoeg trainen het wel goed komt”, zegt Glastra.

F OCUS L EGGEN“Dat is dus niet het geval. In de ene periode moet je de focus leggen op het zwemmen, in een andere peri-ode op het lopen. Pas dan maak je stappen. Vanuit die gedachte zijn we begonnen. In mijn ogen werkt een triathlonvereniging daarom idealiter nauw samen met een zwem-, fiets en atletiekvereniging. Zo haal je de experts in huis om elk onderdeel te verbeteren. De Loop-boost is een eerste stap daarin.”

Het uiteindelijke doel: Hellaspakjes gehaat en geliefd te maken om hun loopsnelheid. Glastra: “We willen dat tijdens triathlons in Nederland onze atleten onverslaanbaar lijken op het looponderdeel. Concurren-ten moeten denken: ‘Shit, daar loopt één van Hellas. Dit win ik nooit.’ Maar daarvoor moeten we nog wel veel werk verrichten.”

Hij voegt daaraan toe dat een goede loper zijn niet direct betekent dat je ook een goede loper tijdens een triathlon bent. “Dat heeft met ver-schillende aspecten te maken, maar om de situatie in de triathlon te imi-teren, belasten we de bovenbenen in de warming-up met afwisse-

Tekst Thomas SijtsmaBeeld Mirko Meerwaldt

0 4 8 0 4 9T R A N S I T I O N

lend stevige oefeningen en tempo- opdrachten. Hiermee simuleren we de onvoorspelbaarheid van het wedstrijdverloop en het zo goed mogelijk lopen onder vermoeid-heid. Ook de indeling van de wed-strijd is daarbij van belang. Ga je de laatste kilometers van het fietson-derdeel nog maximaal of niet?”

SPIN-OFF SMet het vormen van een elite-groepje binnen de ruim 400 le-den tellende club lijkt het voor een buitenstaander alsof er van een saamhorigheidsgevoel binnen Hel-las geen sprake is. Niets is minder waar. In plaats van roulerende trai-ners heeft elke niveaugroep binnen de hele club een eigen trainer ge-kregen. “We proberen spin-offs aan de rest van de club door te geven”, zegt Res. “We geven in het weekend regelmatig bostrainingen aan de hele club en bij lezingen van experts op loopgebied is iedereen welkom. Daarnaast wisselen we met de an-dere looptrainers informatie uit zo-dat de kennis gedeeld wordt.”

Andere Hellas-atleten, die niet binnen de Loopboost vallen, heb-ben inmiddels zelf ook de stoute schoenen aangetrokken en Res en

Glastra aan de mouw getrokken voor tips & tricks. Res: “We merken aan anderen dat ze ook de dat ze ge-motiveerd worden om binnen de re-guliere groepen stappen te maken zodat ze ook het instroomniveau gaan halen.”

Tijdens het Nederlands kampioen-schap 10 kilometer bleek het harde werken al de eerste vruchten af te werpen. Verschillende persoonlijke records sneuvelden. Zijn de trainers niet bang dat de concurrentie het idee van de Loopboost overnemen nu ze in de publiciteit komen? “Dat is alleen maar mooi. Het niveau in Nederland gaat dan omhoog, daar heeft de sport profijt van.”

7 PI JL ERS VA N DE L OOPBOOS T

Hellas-looptrainers Peter Res en Marco Glastra formuleerden zeven pijlers die de basis vormen om het maximale uit hun atleten te halen. Ze zijn in het Engels opgesteld vanwege de aanwezigheid van een Nieuw-Zeelander in de groep.

ONE SIZE FI T S NOBOD Y HIGH PERF ORM A NCE SE T T ING

S URROUND Y OURSEL F WI T H T HE BE S T

S H A RING IS C A RING ( A ND L E A RNING)

RUNNING SPEED SERV E S T RI AT HL ON SPEED

RE SPONSIBIL I T Y F OR OWN DE V EL OPMEN T

T R A INER / CO A CH = PERF ORM A NCE FA CIL I TAT OR

1

2

3

4

5

6

7

T I JDE NS HE T NE DE RL A NDS K A MP IOE NSCH A P 10 K IL OME T E R BL E E K HE T H A RDE W E RK E N A L DE E E R S T E V RUCH T E N A F T E W E RP E N .

“Als je merkt dat er iemand in je wiel hangt, dan heb je het recht om daar

wat van te zeggen.”

STOP & GO (GELE, BLAUWE KAART)Bij een stop&go dient de atleet de fiets tot stilstand te brengen en beide voeten aan de grond te plaatsen voordat hij of zij zijn weg kan vervolgen.

STAP 1

STRAFFEN

STAP 2

STAP 3

WAARSCHUWINGIn veel gevallen zal een official in het geval van stayeren een waarschuwing uitdelen.Een duidelijk overtreding kan echter ook zonder waarschuwing al tot diskwalificatie leiden.

DISKWALIFICATIE (RODE KAART) Een tweede soortgelijke overtreding leidt tot diskwalificatie bij wedstrijden over de standaard afstand of korter.

Een derde soortgelijke overtreding leidt tot diskwalificatie bij wedstrijden over de midden- of lange afstand.

NIET-STAYERWEDSTRIJD REGELS

12INHALEN BINNENSECONDEN, ANDERS IS ER SPRAKE VAN STAYEREN

30

METER VAN VOORWIEL TOT VOORWIEL FIETSLENGTES7

De NTB, organisatoren en officials werken er hard aan om stayeren zoveel mogelijk te voorkomen. Door het aantal deelnemers op het fietsparkoers te beperken, het selecteren van geschikte parkoersen en hethandhaven van de regels. Maar ook door het faciliteren van stayerevenementen bij organisaties die daarin geïnteresseerd zijn. Houd onze sport eerlijk en veilig en stayer niet in wedstrijden waarin het niet is toegestaan!

Het complete wedstrijdreglement is te vinden op:

WWW.TRIATHLONBOND.NL

Stayeren en triathlon, ze lijken tegenwoordig onlosmakelijk met elkaar verbonden. De meeste triatleten weten dat het niet toegestaan is, maar sommige doen het toch. Omdat het een betere uitslag oplevert, of - zo wordt vaak geredeneerd - omdat anderen het ook doen. Valsspelers zullen er altijd blijven, maar wat we op z’n minst kunnen doen, is iemand op zijn gedrag aanspreken. Want wist je dat er in de wedstrijdreglementen (artikel 5.5) is opgenomen dat je anderen niet mag laten stayeren?

Het is één van de grootste ergernissen voor menig deelnemer aan een triathlon of Run Bike Run: Stayeren door atleten wanneer dit niet is toegestaan. Om daar wat aan te doen is de Nederlandse Triathlon Bond deze maand een campagne gestart om atleten ervan bewust te maken dat stayeren in de meeste wedstrijden niet is toegestaan. Onderdeel daarvan is deze poster gemaakt door triatleet Erik-Simon Strijk. De boodschap: Stayeren = Valsspelen.

CAMPAGNE STAYEREN = VALSSPELEN

0 5 0 0 5 1T R A N S I T I O N

WERKPLEK PETER VOLBRACHT IN 1992 ZIJN EERSTE HELE TRIATHLON IN ALMERE EN SINDSDIEN HEEFT SPORT EEN VASTE PLEK IN ZIJN DAGINDELING. HET IS NIET DE VRAAG OF HIJ GAAT TRAINEN (10-12 UUR PER WEEK, ALS DAT LUKT), MAAR WANNEER. DAT VINDT HIJ SOMS BEST WEL EEN GEDOE NAAST WERK EN GEZIN (MET DRIE ZOONS VAN 8, 16 EN 18).

Peter werkt 3,5 dag in de week in zijn eigen meubelmakerij, 1,5 dag per week is hij kwijt aan zijn werk als trainer/coach. Werkweken van meer dan veertig uur zijn normaal, maar omdat hij thuis werkt en eigen baas is, heeft Peter wel de vrijheid om zijn eigen tijd in te delen. Dat scheelt. Een meubel dat af moet of een atleet met vragen gaan echter altijd voor.

De trainingsschema’s die Peter voor anderen schrijft zijn er op ge-richt het maximale uit het beschik-bare aantal uren te halen. Met zijn ambities en competitieve instelling zou hij zelf soms graag meer willen trainen, maar – zo beseft de Euro-pees kampioen lange afstand H45 van 2014 – ook met een druk leven doet hij het nog best aardig.

WERK PLEK NAAM: PETER VOCKING • LEEFTIJD: 50 BEROEP: MEUBELMAKER EN TRIATHLONTRAINER IN AMERONGEN

0 5 2 T R A N S I T I O N

Het triathlongevoel van...

MARTIN PIE TERS

“Ik hou erg van fietsen en ben ieder weekend wel met mijn mountainbike op de Holterberg te vinden. Het is heerlijk om maar één ding te hoeven doen als ik op de fiets zit: trappen. Je maakt je hoofd leeg en juist dan poppen er allerlei ideeën op. Heerlijk vind ik dat. De andere onderdelen doe ik zelden, maar ik heb het meest met zwemmen. Hardlopen is niet echt mijn ding.”

Toch sluit Pieters niet uit dat hij ooit nog eens een triathlon doet. “Ik vind het een prachtige sport en als ik zie hoeveel plezier mijn dorpsgenoten hebben tijdens de triathlon in Holten, dan kan ik eigenlijk niet achterblijven. Wie weet kom ik hier zelf nog wel eens aan de start, maar voorlopig is dat uitgesloten. Als bestuurslid kun je niet zelf meedoen. Dat zijn nu eenmaal de regels.”

Pieters raakte in 1986 betrokken bij de triathlonsport toen zijn buurman van twee deuren verderop, huidig NTB-voorzitter Wim van Oijen, hem benaderde om vrijwilliger te worden bij de Triathlon Holten. “Ik werd langs de rand van het

zwembad gezet met de opdracht iedereen te noteren die uit het water kwam. Op dezelfde manier noteerden vrijwilligers ook bij de wissel fietsen-lopen en bij de finish de tijden. Aan de hand daarvan werden na afloop de uitslagen opgesteld. Toen ik tegen Wim zei dat het wel iets geavanceerder kon, mocht ik het jaar daarop zelf de complete tijdwaarneming organiseren”, lacht hij.

Na jaren de tijdwaarneming voor zijn rekening te hebben genomen, trad Pieters in 1997 toe tot het bestuur van de Stichting Triathlon Holten. Samen met Hendri Markvoort verzorgde hij onder meer de sponsoring en marketing van de triathlon die almaar groeide. Na eerst in 2003 Wim van Oijen als secretaris te zijn opgevolgd, is hij sinds 2008 stichtingsvoorzitter. “We hadden in 2009 het Europees kampioenschap op de rol staan en het leek mij wel een eer om juist in die periode voorzitter te zijn.”

Gemiddeld is Pieters zo’n zes á zeven uur per week in touw voor de Holter triathlon. Daarnaast is hij met Hendri

Markvoort eigenaar van evenementen- bureau 01events.nl. “Vanuit mijn functie bij de stichting kreeg ik regelmatig ver-zoeken waaraan ik soms wel, maar vaak ook niet kon voldoen. Om die zaken te scheiden zijn Hendri en ik ons eigen eve-nementenbureau begonnen en hebben we bijvoorbeeld de PR en sponsoring voor de Diepe Hel Holterbergloop verzorgd. Sport, triathlon in het bijzonder, speelt een grote rol in mijn leven en een flink deel van mijn vrije tijd gaat eraan op. Ze zeggen wel eens ‘alles wat je leuk vindt om te doen, kost geen energie, maar levert juist energie op’. En zo is het maar net.”

Tekst Marcia Jansen Beeld Pascal van der Zwalm

Beroep Ingenieur & eigenaar 01events.nl Woonplaats Holten Leeftijd 47

Doe je zelf eigenlijk ook aan triathlon? Het is één van de meest gestelde vragen aan Martin Pieters. En ook wel een voor de hand liggende aan iemand die zijn dagen grotendeels vult met triathlon; als voorzitter van de Stichting Triathlon Holten en, via 01events.nl, als zaakwaarnemer van Rachel Klamer en Pien Keulstra. Pieters antwoordt echter ontkennend.

FORTE Sportswear heeft een

collectie compromisloze sportkleding voor onder andere

de wielersport, schaatsen en running, waarin wij al onze kennis over de sport,

confectie en pasvormen hebben samengevoegd. Wij maken zorgvuldig een keuze uit de

allerbeste materialen en fournituren,voeren veelvuldig en nauwgezet testen uit en fabriceren met de

.gnidelktrops ezno diehgiruekwuan etstoorg

powered byForte Sportswear: dé standaard voor hoogwaardige sportkleding.

www.fortesportswear.nl

Drie disciplines,één doel.

Triathlonvereniging

TZC Vahalis

NTB TRIATHLON SPORT • NUMMER 5 2015

TS_nr5-2015.indd 28 18-02-16 13:58

0 5 4 0 5 5T R A N S I T I O N

HE T R OND JE T E W E INIGVA N Z UNDE R TTwintig jaar lang behoorde de triathlon van Zundert tot de topevenementen in Nederland. Met namen als Spencer Smith, Luc van Lierde en Simon Whitfield laat de erelijst zich lezen als een ‘who is who’ van de triathlonsport. De latere olympisch kampioen Whitfield won in 1999 met een rondje lopen te weinig. Wat er precies fout ging valt 17 jaar later nog altijd lastig te reconstrueren.

Tekst Roel KerkhofBeeld Jef Cleemput, Ton Schlüter, Jero Honda/ITU

et is één jaar voor het olympische debuut van de triathlonsport in Sydney als de nodige internationale toppers zich in Zundert heb-ben gemeld. De Vorsselmans Triathlon is als eerste wedstrijd in Nederland een zogeheten ITU Points Race meetellend voor de ITU World Cup. De punten die te verdienen zijn tellen ook mee voor olympische kwalificatie.

De verhoogde status past binnen het traject dat enkele triathlonorganisaties in Neder-land enkele jaren eerder heeft ingezet om de triathlonsport in eigen land naar een hoger plan te tillen. Nadat ‘Zundert’ al in 1996 aan-sluiting heeft gezocht bij de ETU Triathlon Series vormt het een jaar later samen met de triathlons in Holten, Nuenen en Roermond het Elite Circuit, een voor toppers financi-eel en sportief aantrekkelijke wedstrijdserie waarvoor ook buitenlandse atleten worden uitgenodigd.

De start van het zwemonderdeel vindt plaats in de visvijver van De Mosten, net over de grens in de Belgische gemeente Hoogstraten. De vrouwen vertrekken eerst. De Nieuw-Zeelandse Jenny Rose, in 1995 wereldkampioene op de lange afstand, wint enigszins verrassend. Haar moeder heeft de

trip naar Nederland moeten betalen omdat het geld op is, maar ze klopt de Duitse Anja Heil en de Belgische Mieke Suys.

‘ONE MORE LAP’In de mannenrace weet een kopgroep van tien man anderhalve minuut voorsprong te nemen tijdens het fietsen. Daaronder liefst vier Nederlanders: Eric van der Lin-den, Dennis Looze, Luc Huntjens en Gijs Klerkx. Talent Klerkx (die vijf jaar later op jonge leeftijd zal overlijden) rijdt brutaal uit de elitegroep weg en begint met een kleine voorsprong aan de afsluitende 10 kilometer lopen.

Hij wordt zoals verwacht al snel bijgehaald door onder meer de Australiër Miles Stewart en de Canadees Simon Whitfield. Na twee van de vier ronden doet de op kop lopende Stewart –wereldkampioen olympische af-stand in 1991 – iets onverwachts: Hij sprint op het finishplatform af om te finishen. In alle consternatie roept speaker Wim van den Broek ‘one more lap’.

Van den Broek, die op de eerste uitgave na in alle edities van Zundert als speaker present is, heeft de gebeurtenissen nog helder op het netvlies staan. “Toen Stewart finishte riep ik in een reflex ‘one more lap’. Je rekent er ook niet op dat iemand twee ronden te vroeg finisht, zeker niet zo’n ervaren atleet. Die voelt toch of hij 5 of 10 kilometer heeft gelo-pen? Niemand van de organisatie of de jury corrigeerde mij vervolgens.”

ONWEERDe jury heeft op dat moment de handen vol aan een onweer tijdens de zwemstart van de recreatieve series waardoor deze uitge-steld moeten worden. Daardoor kan Van den Broek’s speakermaatje Ruud de Haan – die bij het zwemmen staat – ook niet volgens planning bij de start van het lopen van de elite aanwezig zijn. “Normaal staan we er altijd met z’n tweeën en controleren we el-kaar, nu was het kwaad al geschied toen ik aankwam”, aldus De Haan.

Stewart springt over het hek en zet de ach-tervolging in op Whitfield die wel gewoon rechtdoor is gelopen om de volgende ronde in te gaan. Het ‘one more lap’ van Van den Broek blijft echter doorgalmen bij atleten en wedstrijdleiding: Na drie ronden lopen wordt opnieuw gefinisht, nu met Whitfield als winnaar. Het is zijn eerste internationale overwinning.

Stewart wordt tweede, Van der Linden der-de. Al snel dringt echter het besef door dat er iets vreselijk is misgegaan. “De winnen-de tijd was wel erg snel”, herinnert Johan van Aert, de toenmalige voorzitter van de

De aanstichter van alle commotie: Miles Stewart.

0 5 6 0 5 7T R A N S I T I O N

Simon Whitfield won een jaar na zijn eerste inter-nationale zege in Zundert olympisch goud in Sydney.

Stichting Vorsselmans Triathlon zich. Van den Broek: “Toen Dmitry Gaag als nummer negen met drie vingers omhoog finishte viel bij mij het kwartje. Hij keek me verwonderd aan. Toen dacht ik: hier klopt iets niet. Toch wel ironisch dat juist de atleet die erom be-kend stond weinig communicatief te zijn me op mijn fout wees.”

REGLEMENTENStewart verdedigt zich na afloop door te stel-len dat hij ‘ergens’ gelezen heeft dat er twee ronden moesten worden gelopen, maar er-kent dat de eerste te vroege finish zijn fout is. De schuld voor de tweede premature aankomst legt hij bij de wedstrijdleiding – die dirigeerde de atleten richting de finish. Winnaar Whitfield onderschrijft die lezing.

“Als ik iedereen dan maar naar binnen zou roepen, kon niemand na afloop klagen”, denkt Van den Broek nadat de misser dui-delijk is geworden. Circa 25 atleten finishen inderdaad, maar terwijl de top-tien in het finishgebied achterblijft zetten de meesten van hen de race toch alsnog voort wanneer ze zien dat atleten na hun toch een vierde ronde ingaan. Ze nemen het zekere voor het onzekere.

De Brit Andrew Fargus tekent na afloop pro-test aan. Hij denkt de eerste te zijn die de vier ronden reglementair heeft volbracht en daarmee dus de winnaar van de wedstrijd in Zundert is. De wedstrijdleiding beslist evenwel anders: De doorkomst na drie ron-den geldt als officiële uitslag. Dat besluit wordt enkele maanden later bekrachtigd als de ITU een bezwaar dat door de British Tri-athlon Association is ingediend verwerpt.

De motivatie: Volgens de NTB-reglementen moeten de atleten het parkoers kennen, dus hadden ze moeten weten dat ze vier ronden moesten lopen, maar tegelijkertijd stellen diezelfde reglementen dat atleten aanwijzin-gen van de organisatie dienen op te volgen en dat is wat onder meer Whitfield, Stewart en Van der Linden in de derde ronde hadden gedaan.

LEERGELDDat de beschuldigende vinger in eerste in-stantie naar hem wijst, vindt Van den Broek niet erg. “Zo kon de organisatie zijn werk doen. Ik heb het ook nooit als een blunder van mezelf ervaren. Je staat er immers niet alleen, al was door een samenloop van om-standigheden er op dat moment niemand van de jury bij de finish aanwezig. Het is leergeld geweest voor zowel mij als de or-ganisatie. Sindsdien hou ik wat scherper de klok in de gaten.”

Van Aert nam het Van den Broek ook niet kwalijk wat er gebeurde. “Natuurlijk schrokken we wel, maar we hebben Wim meteen de volgende dag gebeld om te zeg-gen dat hij het volgende jaar ook gewoon weer welkom was. In de spanning van de wedstrijd hadden we het zelf ook niet in de gaten gehad.” Wel wordt de wedstrijdvolg-orde in de jaren erna aangepast: De elite wordt het sluitstuk van de dag.

De hele kwestie blijft Van den Broek, inmid-dels 32 jaar als triathlonspeaker actief, nog wel lang achtervolgen. Zijn eigen krant BN DeStem, waarvoor hij al sinds jaar en dag als journalist werkzaam is, geeft hem een veeg uit de pan. “De volgende dag scheef een collega dat de wedstrijd door een schle-mielige handeling van de microfonist in het

GE S T OL EN FIE T S Het rondje te weinig en een sterk deelnemersveld zijn niet de enige zaken die bijblijven als aan de triathlon van Zundert wordt teruggedacht. Zo wordt in 1997 onder toeziend oog van organisatie, jury, pers en publiek de fiets van Markus Keller uit de wisselzone ontvreemd. De Zwitserse toptriatleet kan daardoor niet aan de wedstrijd deelnemen.De dief blijkt een eerstejaars triatleet uit Den Haag die in de voorafgaande startserie van de nationale wedstrijd als laatste uit het water is gekomen. Omdat hij vervolgens gekleed in zwembroek en Nike-shirt met de fiets van Keller vertrekt, gaan er geen alarmbellen af. De dief is echter vergeten dat Eurosport beelden bij de wedstrijd maakt waarop hij te zien is.

Verder belastend materiaal bestaat uit een door een politienman langs het parkoers gevonden deelnemerstasje met daarin de bidon, fietsspullen en het kaderplaatje met het startnummer 13 van Keller. De dief realiseert zich echter niet dat ook de deelnemerstasjes genummerd zijn. Met het startnummer op de tas, 279, wordt de dader snel achterhaald. Deze wordt strafrechtelijk vervolgd en door de Nederlandse Triathlon Bond als lid geroyeerd.

“DE VOLGENDE DAG SCHEEF EEN COLLEGA DAT DE WEDSTRIJD DOOR EEN SCHLEMIE-LIGE HANDELING VAN DE MICROFONIST IN HET HONDERD WAS GELOPEN. OPEENS WAS IK IN DE REGIO EEN BEKENDE SPEAKER DIE OOK NOG WEL EENS BLUNDERDE.”

honderd was gelopen. Opeens was ik in de regio een bekende speaker die ook nog wel eens blunderde. Van je collega’s moet je het hebben.”

ERELID CARNAVALSVERENIGINGHij kan er nu om lachen. “Het heeft me uit-eindelijk geen windeieren gelegd. Daarna werd ik meer gevraagd als speaker, al kan ik niet met zekerheid zeggen dat dit er wat mee te maken heeft gehad. Met een knip-oog kwam ik er later in wedstrijden nog wel eens op terug. Ook werd ik erelid van de carnavalsvereniging in Oud Gastel, want ik keek niet op een rondje meer of minder, en werd ik door de BRT en het toenmalige VA-RA-programma Laat de Leeuw gebeld. Dat laatste heb ik afgehouden omdat mensen er in de zeik werden gezet. Achteraf was het ook een kans geweest om triathlon voor het voetlicht te brengen.”

De Vorsselmans Triathlon (later De Bode Triathlon) ondervindt ook geen schade van

“IK ZEG WEL EENS DAT IK ZUNDERT AAN DE OLYMPISCH KAMPIOEN OP DE ERELIJST HEB GEHOLPEN.”

V R A AT Z UCH T IGE MEERVA LIn 2006 kan De Bode Triathlon van Zundert (zoals het evenement inmiddels heet) niet doorgaan vanwege waterpest en een grote meerval in het zwemwater van De Mosten. De meerval van anderhalve meter vreet de karpers op die op hun beurt de vegetatie in de zwemvijver kort moeten houden. Na een kortstondige terugkeer als nationaal evenement met een sterk geslonken deelnemersveld in 2007 houdt de triathlon Zundert op te bestaan.

“De achterban om de wedstrijd voort te zetten ontbrak”, vertelt oud-stichtingsvoorzitter Johan van Aert. “We waren met een groepje mensen dat gemotiveerd was om een internationale wedstrijd op hoog niveau te organiseren. Daar waren we het hele jaar bijna dagelijks mee bezig, aan zelf sporten kwamen we niet meer toe. Dat was net als voor de atleten ook topsport. Het was een fantastische tijd waar ik met veel plezier op terugkijk. We komen als organisatieteam ook nog elk jaar een keer bij elkaar.”

het gemiste rondje. Van Aert: “We bleven ook in de jaren erna ITU Points Race met veel sterke internationale atleten aan de start. En we waren achteraf natuurlijk wel heel blij met de einduitslag.” Want een jaar later wordt Simon Whitfield in Sydney de eerste olympisch kampioen triathlon. Acht jaar later verovert hij achter Jan Frodeno ook nog eens zilver bij de Spelen van Be-ijing. Van den Broek: “Ik zeg wel eens dat ik Zundert aan de olympisch kampioen op de erelijst heb geholpen.”

0 5 8 0 5 9T R A N S I T I O N

WEB Run Bike Run

De Run Bike Run in Nederland heeft sinds deze maand een eigen online platform: Run Bike Run NOW. Het portal wil de Run Bike Run sport in Ne-derland onder de aandacht brengen bij starter tot topper door een overzichtelijke wedstrijdkalender, mooie Run Bike Run foto’s, wedstrijdverslagen, in-terviews, trainingstips, clinics en andere nuttige informatie. Run Bike Run Now is een initiatief van atleet Henry Dullink. De voormalig eigenaar van hardloopketen Run2Day heeft de ambitie om de Run Bike Run in Nederland uit te laten groeien tot een serieuze multisport. Sinds een jaar trekt hij de kar om dit te kunnen realiseren. Eén van de dingen die hem opviel is dat er weinig informatie over de Run Bike Run te vinden is. Een eigen online plat-form moet die lacune gaan opvullen.runbikerunnow.nl

REGLEMENTEN Stayerregels licht veranderd

WISSELZONE TIPS, TRICKS EN INFORMATIE

Q U O T E“Wanneer je jezelf een doel stelt en in staat bent om dat te verwezenlijken, dan heb je gewonnen. Dat doel kan zijn om eerste te worden, je prestatie te verbeteren of gewoon de wedstrijd te vol-brengen. Dat bepaal jezelf.”

– Dave Scott, Ironman-legende en zesvoudig winnaar van de Ironman Hawaii

BAKKIE Koffie-fix voor onderweg

Onderweg naar een training of wedstrijd en zin in verse koffie? Dan is dat geen probleem met de Minipresso, een draagbare espressomachine waarmee je ‘on the road’ je eigen ristretto, espresso of dubbele espresso zet. Je bakkie wordt nog extra straf als je de hand kunt leggen op het eigen koffiemerk van wereldkampioen Ironman Jan Frodeno: Frodissimo Kaffee. wacaco.com

TECH Strava voor combi- duursporters

Strava, het sociale netwerk voor fietsers en hardlopers, komt met een uitbreiding die ook triatleten zal aanspreken. Het wordt binnenkort mogelijk om doelen te stellen voor zwemmen, zoals dat ook al kon voor fietsen en hardlopen. De nieuwe functionaliteit visualiseert vervolgens de hoeveelheid training die in alle drie de triathlondisciplines is verricht. Strava mikt op het aanbieden van logboeken voor combiduursporters die via een mobiele app of online platform eenvoudig hun trainingsprogressie kunnen volgen en daardoor gemotiveerd blijven.

MEDISCH Hooikoorts

Pollen in de lucht kunnen voor mensen die er gevoelig voor zijn het (sportieve) leven flink vergallen. Vraag het Maaike Caelers. In haar eerste wedstrijd van het seizoen in het Nieuw-Zeelandse Kinloch begin dit jaar moest ze opgeven omdat ze tijdens de wedstrijden een astmatische aanval kreeg door de vele pollen in de lucht. Maaike is niet de enige die er last van heeft. Hooikoorts is één van de meest voorkomende allergieën: Naar schatting vijftien procent van de Nederlandse bevolking (2,5 miljoen mensen!) gaat ervan niezen, snotteren of krijgt last van benauwdheid en jeukende en tranende ogen. Omdat het klimaat steeds vochtiger wordt breidt het hooikoortsseizoen zich ook steeds verder uit. Tegenwoordig loopt het van februari tot oktober.Gelukkig valt er wel wat aan te doen. Bondsarts Guido Vroemen schreef eerder voor Triathlon Sport al eens een artikel over hoe je met hooikoorts kunt omgaan. Je kunt dit nalezen op www.transition.nl, onder ‘thema’s’, ’gezondheid’.

GADGET SmellWell

Het is een bekend probleem in menig triathlonhuishouden: Stinkende hardloop- en wielerschoenen. Door de kleine deozakjes van SmellWell in je schoenen te stoppen raak je de nare zweetlucht in huis kwijt. De in verschillende vrolijke designs verkrijgbare zakjes nemen het vocht op, waardoor de bacteriën die de kwade geur verspreiden geen voedingsbodem meer hebben, en verspreiden tegelijk een aangename geur.smellwell.se/nl

De afgelopen jaren gingen officials voor het constateren van stayeren altijd uit van een zogeheten ‘stay-erbox’ van 12 x 3 meter. Met in-gang van dit jaar zijn op aangeven van de ITU de regels aangepast. Niet langer geldt die box, maar ge-woon 12 meter gemeten vanaf het voorwiel van de voorste atleet.In de praktijk betekent dit dat je als inhalende atleet onder alle om-standigheden binnen 30 secon-den (20 seconden op de sprint/achtste of korter) je inhaalactie moet hebben voltooid, oftewel de

voorste atleet wordt. Het maakt dus niet meer uit hoe ver je naast iemand rijdt als je niet de voorste atleet bent. Los van deze nieuwe regel zou het in de meeste prak-tijkgevallen al betekenen dat je dan vaak in een positie rijdt waarin sprake is van ‘blokkeren’ van een achteropkomende deelnemer.In die zin zijn de regels helder-der geworden. Rijd je korter dan hemelsbreed 12 meter op je voorganger dan is je opdracht: Snel volledig inhalen, óf je laten afzakken.

ONDERZOEK Weinig nut massages na zware inspanning

Een massage na zware in-spanning draagt niet of nau-welijks bij aan de prestaties van sporters. Dat conclude-ren Duitse en Australische onderzoekers na bestudering van 22 artikelen over het effect van massage na zware inspanning. De 270 proefper-soenen in de verschillende onderzoeken voerden na de inspanning minimaal twee prestatietesten uit, zowel voor als na de massage. Daarbij ging het om proef-personen van verschillende getraindheid en om ver-schillende typen inspanning (duur, kracht of een combina-tie). Massages vonden plaats met behulp van geautoma-tiseerde hulpmiddelen of werden uitgevoerd door een gecertificeerd masseur of een fysiotherapeut. Hoewel eer-dere onderzoeken aantoon-den dat een massage na een zware inspanning het herstel van de spier op fysiologisch niveau bevordert, lijkt op basis van de literatuurstudie van een positieve effect op de prestaties geen sprake.

Een uitzondering daarop vormde een massage uitge-voerd in een korte hersteltijd (minder dan tien minuten) of na een zeer zware niet-sport-specifieke inspanning. Bij alleen een duurinspanning zijn de effecten verwaarloos-baar. Dan maar niet op de massagetafel gaan liggen? Ter bevordering van de sportprestaties lijkt het niet de moeite waard, maar mocht je het als sporter als prettig ervaren af en toe de spieren te laten kneden dan zijn er ook geen argumenten om je daar-van te weerhouden. Er zijn namelijk ook geen negatieve effecten bekend.

0 6 0 T R A N S I T I O N

Mirandabad teamtriathlonParkoers: 5 x 4 kmBijzonderheden: TeamwedstrijdDe Eredivisie opent spectaculair, met een teamtriathlon op een bochtig en soms smal parkoers. Er moet veel geremd worden, om daarna weer hard te accelereren. Strak gegroe-peerd fietsen kan een team de winst opleveren. Schuilen achter teamgenoten is hier net zo belangrijk als het materiaal zo aerodynamisch mogelijk maken.

Nieuw-West NK ODParkoers: 6 x 6,6 kmBijzonderheden: Vernieuwd parkoersHet NK olympische afstand heeft altijd extra prestige en een groter deelnemersveld. Het par-koers is dit jaar vernieuwd, maar biedt dezelfde ingrediënten als voorheen rond de Sloterplas: Snelle rechte stukken en veel keerpunten waar de snelheid helemaal terug naar nul gaat. Goed insturen en hard accelereren zijn vaardigheden die op dit parkoers van pas komen.

NK SprintParkoers: 6 x 6,6 kmBijzonderheden: StadionpassagesAl een paar jaar is het NK Sprint is de best bezette wedstrijd van het jaar, met de snelste junioren en senioren die samen strijden om de nationale titels en de Eredivisiewinst. De passage in het stadion en de keerpunten op de ringweg vragen stuurmanskunst. De snelle en vlakke ringweg leent zich voor een ontsnap-ping met een groepje sterke fietsers.

Challenge Almere-Amsterdam Parkoers: 1 x 7 kmBijzonderheden: TeamrelayDe tijdverschillen zijn minimaal op deze korte afstanden, maar toch wordt juist tijdens de teamrelay in Almere het vaakst een beroep ge-daan op individuele tijdrijderskwaliteiten. Op de fietsomloop rond het Weerwater zijn eenlingen en kleine groepjes eerder regel dan uitzonde-ring. De materiaalkeuze kan doorslaggevend zijn, diep kunnen gaan is een must.

010 TriathlonParkoers: 20 kmBijzonderheden: Kans op waaiersHet circuit rond de Willem Alexander Roei-baan is recht, open en snel. Er zijn weinig bochten en de snelheid kan constant hoog blijven. Bij voldoende wind is er op de lange rechte stukken kans op waaiervorming. Een vluchtpoging met een kleine groep kan daar misschien van profiteren. Pas bij harde wind op met hoge velgen!

Eredivisie

PARKOERSKENNIS

Met ondersteuning van Specialized en Red Bull vindt dit jaar de vijfde editie van de Lotto Eredivisie Tri-athlon plaats. Beide merken zullen tijdens de vijf Eredivisiewedstrijden prominent aanwezig zijn met onder meer een exclusieve atletenlounge voor de atleten van de 15 mannen- en 10 vrouwenteams die weer op het scherpst van de snede gaan strijden om de titels. Details kunnen daarbij het verschil maken. Kennis van het fietsparkoers bijvoorbeeld. Elk par-koers vraagt een eigen benadering.

AMSTERDAM, 24/4 AMSTERDAM, 5/6

VEENENDAAL, 27/8 ALMERE, 11/9 ROTTERDAM, 16/7

S-WORKS EVADEDe S-Works Evade helm is geïnspireerd op de S-Works McLaren TT helm. Bijgeschaafd en voorzien van extra ventilatie, blijft de Evade comfortabel onder alle omstandigheden, de hele dag lang. Met name als die omstandigheden vragen om vol gas te geven.specialized.com/5minutes

46 seconden over 40km

0 6 2 0 6 3T R A N S I T I O N

ZIJ-INSTROMER RIANNE GUICHELAAR WON IN 2008 MET HET NEDERLANDS WATERPOLOTEAM EEN GOUDEN ME-DAILLE OP DE OLYMPISCHE SPELEN VAN BEIJING. DE 32-JARIGE ENSCHEDESE WATERPOLOOT NOG STEEDS. “VOOR DE GEZELLIGHEID. IN HET EERSTE TEAM VAN EZC.” SPORTIEVE UITDAGING ZOEKT ZIJ TEGENWOORDIG VOORAL IN DE DUURSPORT. “MIJN DOEL DIT JAAR IS EEN HELE TRIATHLON.”

“Triathlon is een duur grapje”

Tekst Norbert VeringmeierBeeld Martin Knegt, Getty Images M

et haar club Het Ravijn uit Nij-verdal werd Guichelaar drie-maal Nederlands kampioen waterpolo. Daarnaast speelde ze 234 interlands en was ze met

de nationale ploeg viermaal actief op een EK en viermaal op een WK. Hoogtepunt in haar waterpolocarrière was het onver-wachte goud tijdens de Olympische Spelen in 2008. Nadat ze in 2012 stopte met top-sport, ging Guichelaar aan de slag met een nieuwe liefde: hardlopen. “Dat was vooral voor de ontspanning, maar om de trainin-gen te blijven doen had ik een doel nodig. Een halve marathon leek mij wel een uit-daging.”

Een eenmalige deelname aan de teamre-lay in Almere in het kader van de Eredivise Triathlon, met Rachel Klamer en Pien Keul-stra als teamgenoten, sterkte Guichelaar in haar keuze voor ‘duur’ in plaats van het snelle sprintwerk. “Ik ben lid van TC Twen-te en trainer Guido Gosselink vroeg mij in 2014 voor de Eredivisie-finale. Met mij als oud-Olympiër en ook nog Rachel in het team, was dat wel een stunt. Zwemmen was geen probleem, maar ik was erg verbaasd hoe hard ik voorbij werd gereden en ook met lopen miste ik de snelheid. Gelukkig had Rachel voor mij al een gaatje geslagen en konden Pien Keulstra en Brigitte Lande-we toch de tweede plek veilig stellen. Maar

daarna ben ik niet meer voor het team ge-vraagd.Dat zegt natuurlijk genoeg”, lacht ze.

DOEL: HELE TRIATHLONInmiddels heeft Guichelaar, samen met haar vriend, een extra uitdaging gevonden in trailruns. Vorig jaar liep zij bijvoorbeeld de 50 kilometer tijdens de Sallandtrail. Toch zijn er ook nog doelen in de triathlonsport. “Ik heb in 2015 nogmaals Klazienaveen ge-daan en had mij ingeschreven voor de af-gelaste wedstrijd in Didam. Dit jaar is het plan een hele triathlon te doen.” De En-schedese heeft zich nog niet ingeschreven, maar denkt aan de Belman Triathlon in de Ardennen.

“ZWEMMEN IS GEEN PROBLEEM EN OOK MET HARDLOPEN LIG IK OP SCHEMA.

FIETSEN IS HET STRUIKELBLOK VOOR MIJ. IK RIJ OOK NOG OP EEN GEWONE RACEFIETS. ZO’N TRIATHLONSTUUR VIND IK ENG, MAAR

IK DENK DAT HET VOOR EEN HELE TRIATHLON WEL NODIG IS.”

STEEDS VAKER EN LANGERDie liefde voor het hardlopen was al in 2004 ontstaan, nog tijdens haar topjaren als wa-terpoloster. “Wij hadden met het Neder-lands team de Olympische Spelen in Athene niet gehaald en hadden daarom een extra lange zomerperiode vrij. Met een teamge-noot van mijn club Het Ravijn ging ik voor de gezelligheid hardlopen. Je kent dat wel: Gewoon een beetje om met elkaar te kletsen. Maar dat lopen werd steeds vaker en langer.”

Haar topsportervaring wendt Guichelaar al sinds 2009 aan als studieloopbaanbegelei-der bij het Johan Cruyff College in Enschede. “Ik begeleid bijvoorbeeld triathlontalent Stijn Jansen. Als oud-topsporter snap ik na-tuurlijk goed wat sporttalenten nodig heb-ben om hun sport te combineren met een studie.” Na negen jaar topsport staat de ei-gen sportbeoefening nu echter bovenal in het teken van vrijheid blijheid. “Ik train niet op schema’s, doe geen intervallen en loop op gevoel. Ik vind het heerlijk in een cadans te lopen. Daarom kies ik ook voor de langere afstanden, dan hoef ik niet hard te gaan.”

NIEUWE UITDAGINGNa het volbrengen van een marathon zocht de Twentse een nieuwe uitdaging. Dat werd de halve triathlon van Klazienaveen in 2014. “Ik had een fiets gekocht en dacht: zwemmen kan ik ook, dus waarom geen triathlon?” In voorbereiding op ‘Klazie- naveen’ debuteerde ze tijdens de triathlon van Rijssen. Guichelaar verraste zichzelf met een tweede plaats bij haar debuut en een derde plek in Klazienaveen. “Dat gaf natuurlijk wel extra motivatie om met de triathlonsport door te gaan.”

“Zwemmen is geen probleem en ook met hardlopen lig ik op schema. Fietsen is het struikelblok voor mij. Ik rij ook nog op een gewone racefiets. Zo’n triathlonstuur vind ik eng, maar ik denk dat het voor een hele wel nodig is. Daarom wil ik een fietspositie- meting laten doen bij Chris Brands. Ik ken hem via Sporttop en hij heeft aangebo-den mij te helpen.” Guichelaar vindt de triathlonsport wel een duur grapje. “De in-schrijfgelden zijn erg hoog. Daarom doe ik niet veel wedstrijden en kies ik voor de Bel-man. Ik zou best willen deelnemen aan de Ironman in Maastricht of de Challenge in Almere maar ik kan dat echt niet betalen.”

ARBEID-RUSTDe Enschedese duursporter prijst zich ge-lukkig zonder blessures te kunnen sporten. “Door de topsport ken ik mijn lichaam na-tuurlijk goed. De arbeid-rustverhouding was al een heel belangrijk punt bij het waterpolo. Ook goede voeding is essentieel. De discipli-ne die ik heb om dagelijks te blijven trainen, is ook iets wat ik heb overgehouden aan het topsportleven.”

Of Guichelaar, na het volbrengen van een hele triathlon, de triathlonsport afvoert van haar ‘to do’-lijst, weet ze nog niet. “Dat hangt er vanaf hoe die triathlon gaat. Maar mijn ouders zouden er blij van worden. Ze steunen me wel en zijn trots, net als eerder in het waterpolo, maar ze zijn ook bezorgd of zo’n lange duursportactiviteit wel goed voor mij is. Als ik na afloop van een wedstrijd een bericht stuur dat ik gefinisht ben, zijn ze al-tijd weer opgelucht. Ik heb hen wel eens ge-vraagd wat voor hen dan het verschil is met waterpolo. Ze antwoorden toen dat ze elke dag twee keer twee uur waterpolotraining minder belastend vonden….”

0 6 4 0 6 5T R A N S I T I O N

SPOT LIGHT

A BU DH A BI World Triathlon Series

In Abu Dhabi gaat de World Triathlon Series van start. Voor de Nederlandse vrouwen begint het olympisch seizoen slecht. De al voor Rio genomineerde Rachel Klamer is verkouden en stapt uit, Maaike Caelers komt op de fiets ten val en blijft ver verwijderd van de kwalificatienorm.beeld Janos Schmidt/ITU

DUI T SL A ND EK RBR

Jorik van Egdom loopt en fietst tijdens het Europees kampioenschap Run Bike Run (10-40-5) in het Duitse Kalkar naar goud door tijdens het fietsonderdeel op avontuur te gaan. Daarmee krijgt Mark Koks na 25 jaar eindelijk een opvolger. Paratriatleten Geert Schippers en Joleen Hakker veroveren eveneens de Europese titel. beeld Jannemien Bosman

GRONINGE N NK wintertriathlon

Erik-Jan Spijkerman twijfelt tijdens het Nederlands kampioenschap wintertriathlon in Groningen of hij voldoende rondjes heeft geschaatst. Dat blijkt het geval waardoor Spijkerman na 2008 voor de tweede keer Nederlands kampioen wordt. Bij de vrouwen gaat de titel voor het eerst naar Eline Lute.beeld Cor Stuut/Quickfotografie

GOL D C O A S T World Triathlon Series

Na een moeizame seizoenstart evenaart Rachel Klamer met een vijfde plaats tijdens de World Triathlon Series in het Austra-lische Gold Coast haar beste prestatie in een WK-wedstrijd. De Britse Helen Jenkins brengt wereldkampioene Gwen Jorgensen haar eerste nederlaag toe in twaalf opeen-volgende WTS-races.beeld Delly Carr/ITU

HILV E R SUM Run Bike Run Series

Met de TVH Run Bike Run in Hilversum gaat de nieuwe Run Bike Run Series van start. De teamcompetitie is opgezet naar het voor-beeld van de Lotto Eredivisie Triathlon. 18 mixed teams van vier atleten strijden in vijf wedstrijden om de titel. Hellas wint met drie vrouwen in de gelederen de eerste wedstrijd.beeld Henry Dullink

Z UID - A F R IK A Ironman

Tassen met loopspullen hangen te wachten op deelnemers van de Ironman Zuid-Afri-ka. Bas Diederen lijkt lang op weg naar een topklassering. Hij komt als leider van de fiets maar valt met maagproblemen ver terug op de marathon. De Amerikaan Ben Hoffman wint. Bij de vrouwen behaalt de Finse Kaisa Lehtonen haar eerste Ironman-zege. beeld Chris Hitchcock/Getty Images

1

1 2 3 4 5 6

2 3

4 5

6

PASSIONMEETS

TECHNOLOGYBY TRIVIUM

Tijdens de ontwikkeling van de #Trivium C speelden de sleutelwoorden concen-tratie en prestatie een belangrijke rol. De schoen is ontworpen en ontwikkeld in samenwerking met topatleten Mario Mola en Eneko Llanos. De stijve RLX2 carbon zool en het aerodynamische design zorgen voor een complete triathlonschoen.

Met de Spiuk #Trivium C ga je zorgeloos de wissels in.

Makkelijk verstelbareen aanpasbare flap.

Ventilerende HIGH FLOW 3 panelen aan de bovenkant van de schoen.

Stijf en lichtgewicht RLX2 carbon zool.

Vervangbare hak en versterkte neus.

TRIVIUM

SIZE 38-47

WWW.O-W-D.NL

NTB_TRIVIUMC_NED_215x290.indd 1 13-04-16 17:25

0 6 6 T R A N S I T I O N

DE T R A ININGEN ZI JN GED A A N, HE T T RI AT HL ONSEIZ OEN G A AT BEGINNEN. BEN JI J ER K L A A R V OOR?

F INISH

Bee

ld D

elly

Car

r

Recon JetTM smart eyewear.Ontwikkeld door en voor atleten, Recon Jet is de revolutie in high performance sportbrillen. Omdat het ritgegevens,

kaarten en meer informatie aan de onderkant van de lens projecteert, zo heb je in één blikveld alle

relevante data in het zicht.

Lees meer over de Recon Jet op reconinstruments.com of Bikegear.cc

STAY IN POSITION, STAY IN CONTROL.

Recon JetTM smart eyewear.Ontwikkeld door en voor atleten, Recon Jet is de revolutie in high performance sportbrillen. Omdat het ritgegevens,

INGEBOUWDE CAMERA

Recon Jet Ads final.indd 1 4-4-2016 9:00:36