De

Panorama

uitgever BC panoramaflat

Nummer 10

†

Op 10-11-2012 bereikte ons het droevige nieuws dat onze secretaris van de bewoners Commissie Ton Taselaar is overleden. Ton heeft zich een aantal jaren met veel liefde en kracht voor de bewoners commissie ingezet. Hij was een lid wat graag gezien was onder al onze leden, we zullen hem missen zijn werk zijn lach en altijd klaar om te helpen.

Het gedicht is speciaal aan Ton opgedragen we weten dat hij hier veel waarde aan hechten.

Je wilde nog zoveel... Je wilde nog zoveel,

maar had niet meer de kracht. Moedig ging je door, steeds weer,

tot op het laatste moment. Het wilde niet meer...

Altijd stond je klaar,

voor ons en voor een ander. Al die herinneringen,

verzachten onze smart. Voorgoed uit ons midden,

voor altijd in ons hart.

1

Tijdschrift de panorama mede mogelijk gemaakt door onze adverteerders

Inhouds opgave

1Voorwoord&Bestuur

2 College Tour

3.Wouter Struyk

5 Zak naar Spanje

6 Wie vroeger oud was

7 Lida Eskes

9 Om even bij stil te staan

11 Nieuwjaar

12 Moppen trommel

13 Ketelbinkie

14 Winter spreuken

15 Aap noot Mies

16 Inname Den Briel

17 Nieuws maasdelta

18 Groot onderhoud

20 Mia Sliwinski

Voor u ligt het tijdschrift “De Panorama” N U M M E R 1 0

Het tijdschrift verschijnt vier keer per jaar, dat wil zeggen dat het nu 2½

jaar bestaat. Daar mogen wij als redactie best trots op zijn, vinden wij zelf.

Trots en ook dankbaar zijn wij op onze adverteerders die het tijdschrift

financieel mogelijk maken. Wij hopen en vertrouwen dat wij ook in de

toekomst op hun steun kunnen rekenen en wij herhalen elke editie weer:

Koop bij onze adverteerders en/of maak gebruik van hun diensten.

De redactie doet zijn best het tijdschrift leesbaar te maken met een

mengeling van, in onze ogen interessante onderwerpen, grapjes en

anekdotes maar vooral informatie voor de bewoners.

In deze 10e editie die op 1 december a.s. verschijnt heeft de redactie, op de

haar eigen wijze, aandacht geschonken aan sinterklaas, Kerstmis en oud

en nieuwjaar.

De Bewoners Commissie is in druk overleg met Maasdelta over het

energieplan en het groot onderhoud. We zullen u hiervan op de hoogte

blijven houden.

Henk Immers Voorzitter 213

Ton Taselaar In herinnering

Ria Höhle Lid 301

Lies v Buuren Lid 281

Jan Metzelaar Lid 231

Chiel Bakelaar Algemene zaken 339

2

Op 12 oktober 2012 verscheen als gast in het programma College Tour,u weet wel dat programma met studenten als publiek,

een kleine man met een donkere bril, hij kwam rechtstreeks uit Parijs waar hij één van zijn vele lezingen had gehouden, een

Amerikaan, overal heel bekend-beroemd,had 1 miljoen boeken verkocht, maar uw redactie had nog nooit van hem gehoord. De

naam David Sedaris

David vertelde dat hij in Nederland de Nederlander Oscar, die voortreffelijk Engels sprak en met wie hij een vergelijking maakte

tussen de Amerikaanse Kerstman-Santa Claus en onze eigen Sinterklaas. Lees hieronder hun vermakelijke verhaal:

“In tegenstelling tot de vrolijke, vlezige Amerikaanse Kerstman, is Sint Nicolaas verschrikkelijk mager en doet hij in zijn kledij aan

de paus denken, bij al zijn gewaden draagt hij een hoge hoed die wel wat van een geborduurde theemuts heeft. Dat kostuum,

werd mij verteld, was een overblijfsel van zijn eerdere loopbaan, toen hij als bisschop van Mira in Turkije diende.

“Sorry”, zei ik, “zou je dat laatste nog eens kunnen herhalen?”

Je wilt geen al te grote culturele chauvinist zijn, maar dit leek mij helemaal fout. Om te beginnen dééd de Kerstman

nooit iets. Hij is niet met pensioen en, wat nog belangrijker is, hij heeft niks met Turkije te maken. Het is te gevaarlijk

daar, en hij zou daar niet gewaardeerd worden. Op de vraag hoe hij van Turkije op de Noordpool kwam, vertelde Oscar

mij vol overtuiging dat Sint-Nicolaas tegenwoordig in Spanje resideert, wat ook weer domweg niet waar is. Hoewel hij

waarschijnlijk zou kunnen wonen waar hij wilde, heeft de Kerstman de Noordpool vooral gekozen omdat het

onherbergzaam en afgelegen is. Niemand kan hem daar bespioneren en hij hoeft niet bang te zijn dat er mensen aan

de deur komen. In Spanje kan iedereen op de stoep staan, en in dat kostuum zou hij zonder meer worden herkend.

Daar komt bij dat de Kerstman, afgezien van wat beleefdheden, geen Spaans spreekt. Hij spreekt net genoeg Spaans

om zich te redden maar hij spreekt het niet vloeiend en hij eet in elk geval geen tapas. Waar onze Kerstman in een

arrenslee vliegt, arriveert de Nederlandse versie met de boot en stapt dan over op een wit paard. Die gebeurtenis

wordt op de televisie uitgezonden en aan de waterkant verzamelt zich een enorme mensenmenigte om hem te

verwelkomen. Ik weet niet of er een vaste datum voor is, maar hij meert meestal eind november aan en blijft dan een

paar weken rondhangen om de mensen te vragen wat ze willen hebben. Vervolg pagina3

3

Samen werkt beter!

Op donderdag 11 oktober ’12 mocht ik aanwezig zijn bij de aftrap

van de computercursus voor ouderen in het Panoramaflat. Een

schitterend initiatief van de bewonerscommissie waarbij jongeren

van Scala Rietvelden ouderen gaan begeleiden bij het gebruik van

een computer. Jongeren die bereid zijn ouderen te helpen in de snel

veranderende wereld. Nieuwe technologie heeft ervoor gezorgd dat

steeds meer elektronische middelen beschikbaar zijn om mee te

communiceren. De computer is daarbij niet meer weg te denken.

Toch is het niet voor iedereen even makkelijk om deze

ontwikkelingen te volgen. Jongeren kunnen ouderen wegwijs maken

in de digitale computerwereld. Ouderen kunnen jongeren op hun

beurt weer wegwijs maken door hun levenservaring. Een mooi

voorbeeld van solidariteit tussen generaties. Een mooi

maatschappelijk cadeautje richting de feestdagen in deze

decemberuitgave van het tijdschrift van de bewonerscommissie

Het hierboven besproken voorbeeld zou een goed voorbeeld moeten

zijn voor de komende regering. Samen werken aan een beter

Nederland door elkaar iets te gunnen. Een stabiel beleid die de

rechtse fratsen van het vorige kabinet doen vergeten waar solidariteit

wordt omarmd. Natuurlijk komen er zware tijden aan door de

ontstane crisis, maar we moeten met opgeheven hoofd de toekomst

tegemoet treden. De eerste onderhandelingsfase heeft al een linkse

gezicht gekregen door het liggeld voor een ziekenhuisbezoek af te

schaffen. Dit zijn stappen in de goede richting. Van mij mogen er

nog vele stappen volgen!

Wouter Struijk

Raadslid namens PvdA Spijkenisse

“Komt hij alleen?” vroeg ik. “Of hij versterking bij zich?”

Het Engels van Oscar was vrijwel perfect, maar hij leek even van zijn stuk gebracht door een term die normaal gesproken

met politieversterking wordt geassocieerd.

Toen ik begreep dat Sint-Nicolaas rondtrok met wat consequent werd omschreven als zes tot acht zwarte mannen. Ik

heb verscheidene Nederlanders om een iets nauwkeuriger aantal gevraagd, maar geen van hen kon een precies aantal

geven. Het waren er altijd “zes tot acht” wat vreemd lijkt, als je beseft dat ze honderden jaren de tijd hebben gehad om

de neuzen te tellen. Oscar wees die vraag als grotesk en onrealistisch van de hand

Die zes tot acht zwarte mannen werden tot halverwege de jaren vijftig van de vorige eeuw als persoonlijke slaven

beschouwd. Toen veranderde het politieke klimaat en werd besloten dat ze, in plaats van slaven, gewoon goede

vrienden waren. Volgens mij heeft de geschiedenis wel aangetoond dat normaal gesproken nog iets tussen slavernij en

vriendschap komt, een periode die niet wordt gekenmerkt door snoepgoed en rustige uurtjes bij het haardvuur, maar

door bloedvergieten en wederzijdse vijandschap. Dat geweld kennen ze ook in Nederland, maar dan het onderling uit te

vechten, besloten Sint-Nicolaas en zijn voormalige slaven het af te reageren op het publiek. In die eerste jaren gaven

Sint-Nicolaas en zijn zes tot acht zwarte ondeugende kinderen ervan langs met wat Oscar omschreef als “een takje van

een boom.”

“Een roe?”

‘Ja,” zei hij. ‘Precies. Dan schopten ze hem en sloegen ze hem met een roe. En als dat kind echt stout was, stopten ze het

4

een zak en namen het mee terug naar Spanje.”

“Sint Nicolaas schopte die kinderen?”

“Nou ja, niet meer,” zei Oscar.”Nu doet hij alleen

maar alsof hij ze schopt.”

Wat is dat voor een Kerstman, die doet alsof hij

mensen schopt alvorens ze in een jute zak te

stoppen? Dan heb je natuurlijk nog de zes tot acht

voormalige slaven die er in principe elk moment

tussenuit kunnen knijpen. Dat is, denk ik, het

grootste verschil tussen ons en de Nederlanders. Een

bepaald deel van de bevolking zou waarschijnlijk dik

tevreden zijn met een dergelijke gang van zaken,

maar als je de gemiddelde blanke Amerikaan

vertelde dat zes tot acht zwarten midden in de nacht

zijn huis in zouden sluipen, zou hij de deuren

barricaderen en zich bewapenen met alles wat hij

maar te pakken kon krijgen.

“Zes tot acht, zei je?!.

In de jaren voor de centrale verwarming lieten

Nederlandse kinderen hun schoenen bij het vuur

staan. Ze hadden de belofte gekregen dat als Sint

Nicolaas en de zes tot acht zwarte mannen niet van

plan waren je te slaan, te schoppen of in een zak te

doen, ze cadeautjes in je klompen zouden doen.

Afgezien van het dreigen met geweld en ontvoering is

dat niet zo heel anders dan bij ons je kousen aan de

schoorsteenmantel hangen. Nu zo weinig mensen nog

maar een open vuurplaats hebben die als zodanig

functioneert, worden Nederlandse kinderen

geïnstrueerd hun schoenen bij de radiator of

allesbrander te zetten. Sint Nicolaas en de zes tot acht

zwarte mannen komen op paarden die van de straat

op het dak springen. Vervolgens springen ze weer naar

beneden en gaan door de deur naar binnen of ze

blijven op het dak verdampen om door pijpen en

elektrische snoeren te kunnen afdalen.

Oscar was niet zo heel duidelijk over de bijzonderheden, maar ja, dat kunnen we hem moeilijk kwalijk nemen. Wij

hebben hetzelfde probleem met onze Kerstman. Die wordt geacht zich van het schoorsteenkanaal te bedienen, maar als

je dat niet hebt, slaagt hij er toch in binnen te komen. Het is maar het beste daar niet al te diep over na te denken.

Hoewel acht vliegende rendieren hoogst verdacht zijn, blijft ons kerstverhaal toch aan de saaie kant. De Kerstman

woont met zijn vrouw in een afgelegen dorpje op de Noordpool en reist één nacht per jaar de wereld rond. Als je

ongehoorzaam bent, laat hij kolen voor je achter. Als je lief bent en in Amerika woont, geeft hik je zo ongeveer alles wat

je maar wilt. Wij zeggen tegen onze kinderen dat ze lief moeten zijn en sturen ze naar bed, waar ze wakker blijven

liggen en zich alvast verheugen op hun grote geluk. Een Nederlandse ouder heeft beslist een hacherlijkerboodschap

voor zijn kinderen.”Luister” zegt die, “misschien is het beter als je een paar spullen pakt voor je naar bed gaat. De

voormalige bisschop van Turkije komt vanavond langs met zes tot acht zwarte mannen. Het kan zijn dat ze snoep in je

schoen doen, het kan zijn dat ze je in een zak stoppen en meenemen naar Spanje en het kan ook zijn dat ze doen alsof

ze je schoppen. Wat het wordt weten wij ook niet, maar we willen in elk geval dat je erop voorbereid bent.”

Dat is de beloning voor het wonen in Nederland. Als kind krijg je dat verhaal te horen. Als volwassene draaien de rollen

om en ben jij degene die het vertelt. Als extra bonus doet de regering daar nog gelegaliseerde drugs en prostitutie bij-

dus wat is er eigenlijk op tegen om Nederlander te zijn?.

5

6

Een rekenmoe, een luizenmoe,

een moe voor overblijf

een moeder voor het kerstgedoe

en een moe voor het schoongeschrijf.

Wie vroeger vier jaar oud was, ging ,

een moe voor overblijf

een moeder voor het kerstgedoe

en een moe voor het schoongeschrijf

naar school. Zo lag het feit,

en raakte dan, een droevig ding,

zijn moe een beetje kwijt.

Nu kent het schoolkind dat niet meer.

Zijn moe blijft aan zijn zij

en krijgt hij zelfs nog ongeveer

zo’n moe of tien erbij.

Een voorleesmoe, een moe voor zang,

een knutselmoeder toe,

een moeder in de overgang,

die is klaar overmoe

Die moeders zijn voor school gewis,

Een hele grote bof,

Want juffrouw Els zit thuis, die is

met zwangerschapsverlof.

7

LIDA ESKES-NIJSSEN door redactie

In onze Panoramaflat wonen mensen

waarvan een groot gedeelte de meeste

levensjaren al achter de rug hebben en

waarvan je mag aannemen dat ook

hun levenspad niet altijd over rozen is

gegaan. Daarom is het aan één kant

ietwat gênant om in dat leven te willen

kijken of te gluren zo u wilt, maar aan

de andere kant past eerbied en respect

hoe ze verdriet en tegenslagen te boven

zijn gekomen en toch hun leven op “de

rails’’ hebben gekregen.

Eén van die bewoners is Mevr. LIDA

ESKES-NIJSSEN.

Wij gaan ons best doen van haar leven

voor u verslag te doen.

Lida, ja zo mogen wij haar noemen, is

geboren in Wateringen, een dorp in het

Westland op 11 september 1920, ze

was de derde van vier zussen waarvan

één in het klooster ging, de tweede

verpleegkundige werd in het westeinde

ziekenhuis en waarvan Lida nu de

enige is die nog leeft. Haar ouders

dreven een café. De familie was van

huis uit RK, maar deden er,zoals

zoveel mensen nu, niet veel meer aan.

Toen ze acht jaar was scheidden haar ouders. Er ontsond een

probleem, echtscheiding was toen nog niet zo algemeen

geaccepterd, dus zusjes verloren hun vriendinnetjes, mochten bij

niemand meer thuiskomen en kwamen in een sociaal isolement

terecht als gevolg daarvan kwamen Lida en haar zusje terecht in

een weeshuis. Dit was niet de prettigste periode van hun leven,

herinnert Lida zich nu. Daar bleven ze zes jaar tot Lida 14 jaar

was, toen niet meer leerplichtig, kwam ze weer thuis en moest

meewerken o.a.in het café. Ze had geen goede relatie met haar

vader. Via een plaatselijke bakker is ze, toen ze zeventien was op

kamers gaan wonen in Den Haag. Ze voorzag in haar onderhoud

door werk in een naaiatelier. In 1940 leerde zij haar toekomstige

man kennen, een echte Hagenees Paulus Eskes.(roepnaam Paul)

Hij werkte in een houtzagerij annex meubelmakerij. In 1942

trouwden ze . Lida was toen 22 jaar.

Het huwelijksgeluk was van korte duur, Paul werd opgepakt

tijdens een razzia en op transport gesteld naar Berlijn. Lida werkte

de oorlogsjaren in het naaiatelier.Er was veel ongerustheid over

lot van Paul, ze hoorde van de hevige bombardementen op

Berlijnse woonwijken. Maar in 1945 keerde Paul ongedeerd terug

en vatte zijn werk bij de houtzagerij weer op. Zo ging dat in die

dagen….In 1950 gaat Paul bij V & D als verkoper werken op de

meubelafdeling. In 1970 gaat Lida werken in een fotozaak waar

ze werkt in de doka (donkere kamer) en het foto-atelier, later ook

als verkoopster.

Het paar deed wat zoveel jonge paren deden: ze kregen twee

kinderen, twee jongens, waarvan er

één is overleden. Lida wordt stil als ze het verteld; niets is

zo erg als je eigen kind verliezen.

Paul overlijdt in 1977 na een hartstilstand.

Lida woont als 22 jaar in de Panoramaflat, van 1990 tot

heden. Tot zover haar levensloop.

8

In 1946 kwam ze in contact met de amateur-toneelvereniging “Ons Genoegen”. De vereniging

had 35 leden, was zeer actief, deed mee aan wedstrijden en voerde toneelstukken op die ook

het grote toneel en de film hadden uitgebracht. Hier vond Lida haar draai, ze bleek een talent

te hebben voor toneelspelen en speelde hoofdrollen in diverse toneelstukken, zoals

“OP HOOP VAN ZEGEN” van Herman Heijermans. Lida speelde hierin de rol van Kniertje.

Er was een reder, Bos genaamd, die oude gammele vissersschepen hoog verzekerde en die

schepen in de herfst de zee opstuurde waar ze met man en muis vergingen en waar Bos

dan het verzekeringsgeld van opstreek. Dat de bemanning daarbij om het leven kwam deed voor hem niet terzake. Kniertje

verloor twee zonen en uitte haar verdriet met de inmiddels beroemd geworden smartekreet: “De vis wordt duur betaald.” Ze

speelden dit stuk een week lang elke avond en elke avond was de zaal uitverkocht.

“DE JANTJES” Een muzikaal toneelstuk, spelend in de Jordaan in Amsterdam. Lida speelde in dit stuk

de caféhoudster tante Sien. Bekende figuren waren: Tante Pietje (nu gespeeld door Willeke Alberti) blonde Greet de Blauwe,

Liedjes die je nu nog wel eens hoort: O mooie Westertoren, Nou tabé dan, Als je huilt ben je een stakker enz.

“WIE IS ER BANG VOOR VIRGINIA WOOLF”, van Edward Albee, een stuk over een man George en zijn vrouw Martha,

waarvan de vrouw teleurgesteld is in haar man, hem dit elke dag verwijt maar die toch van elkaar houden. Lida speelde de zware

rol van Martha. Van dit toneelstuk is een film gemaakt waarin de hoofdrollen werden gespeeld door Liz Taylor en Richard

Burton.

‘’MY FAIR LADY” de musical naar het toneelstuk Pygmalion van Bernard Shaw, die geen verdere uitleg nodig heeft. Lida

speelde daarin de rol van de moeder van professor Higgins.

“MADAME TIC-TAC” Haar liefste rol, zoals ze nu zegt. Ze speelde daarin de rol van een half-dove, blinde vrouw die een

coffeeshop runt een daar allerlei avonturen beleeft.

Tijdens een concours van amateurtoneel wordt Lida opgemerkt door het jurylid Wieteke van Dordt die haar het

telefoonnummer geeft van een figurantenbureau en zo kwam Lida bij de TV terecht.

In 1970 begon ze voorzichtig als figurant bij de “Stratenmaker op Zee show”, ze speelde met Aart Staartjes, Joost

Prinsen en Wieteke van Dordt (met wie Lida nu nog steeds bevriend is). Ze speelde twee jaar lang kleine rolletjes.

Ze speelde, twee jaar lang. kleine rolletjes in de TV-serie :”Dat ik dat nog mag meemaken” Een serie die zich in een

bejaardenhuis afspeelde, zoals dat toen nog heette.

In de “Late Lien Show” van Wieteke van Dordt speelde ze kleine rolletjes,zo’n twee jaar lang.

Daarnaast speelde ze nog kleine rolletjes in tal van andere series.

Het laatst was ze te zien in de TV-serie “Hof van Holland” samen met Guus Oster.

Ze speelde tot 1990 toen ze naar Spijkenisse verhuisde. Haar motto was: Als ik de mensen maar een leuke avond

bezorg.

9

Om even bij stil te staan

Een lief klein meisje stond onder een luifel. Ze had juist boodschappen gedaan in de supermarkt, met haar mama.

Ze zal ongeveer zes jaar oud zijn geweest, dit prachtige roodharige sproetige beeld van onschuld.

Het stortregende buiten.

U weet wel, dat soort tegen dat de goten en afvoerputjes doet overstromen, zo gehaast om de aarde te raken,dat het

geen tijd had om de straal wat zachter te zetten.We stonden allemaal onder deze luifel aan de ingang van de

supermarkt. We wachtten, sommigen geduldig, anderen “geïrriteerd”, omdat de natuur hun haastige dag in de war

had gegooid. Ik ben altijd wat dromerig als het regent. Ik verdwijn in het geluid en met het inzicht dat de hemel het

vuil en het stof van de wereld afspoelt. Herinneringen van “rennen en spetteren”als een kind-zo zorgeloos spelen in je

gedachten, als een welkome onderbreking van een voorbije dag met zorgen en stress. Haar stem was zo mooi toen ze

de hypnotische trance onderbrak waar we allemaal in gevangen zaten. Mama, laten we door de regen gaan

rennen,”zei ze. Wat? vroeg Mama. Laten we door de regen gaan rennen!” herhaalde ze. Nee, lieverd. We wachten

tot het wat minder wordt antwoordde mama. Het kind wachtte nog een minuutje en herhaalde: Mama, laten we door

de regen gaan rennen. We worden doornat als we dat doen zei mama. Nee, dat zullen we niet, mama. Dat is niet wat

je zei vanmorgen zei het meisje terwijl ze aan haar mama’s arm trok. Vanmorgen? Wanneer zei ik dat we door de

regen konden rennen en niet nat zouden worden? Het meisje zei kalmpjes: “Weet je dat niet meer?Toen je met papa

praatte over zijn kanker, toen zei je: Äls we hier samen doorheen , komen, komen we door alles heen!. Iedereen was

opeens muisstil. Ik zweer dat je niets anders hoorde dan de regen. We stonden allemaal doodstil. De volgende

minuten kwam er niemand en ging er niemand weg. Mama dacht even na over wat ze zou antwoorden. Sommigen

zouden het weglachen of haar voor gek uitmaken. Sommigen zouden zelfs negeren wat ze zei. Maar dit was een

moment van vertrouwen in een kinderleven. Een moment van onschuldig vertrouwen, dat wanneer het gevoed en

verzorgd wordt, zal bloeien in geloof in de goede dingen en de hoop van het leven. Lieverd, je hebt gelijk. Laten we

door de regen rennen. als het zo moet zijn dat men ons vanuit hierboven nat lat worden, wel, dan hadden we

misschien juist een wasbeurt nodig “zei mama. Daar gingen ze. We stonden daar allemaal te kijken en te glimlachen,

toen ze daar vooruit sprongen tussen de auto’s door en jawel, door de plassen.

Ze hielden hun boodschappentassen boven hun hoofd. Ze werden doornat. Maar ze werden gevolgd door enkele

anderen die schreeuwden en lachten als kinderen, onderweg naar hun auto’s. Ja, ik ook. Ik rende en werd nat. Ik

had ook een wasbeurt nodig. Omstandigheden of mensen kunnen je geld, je materiële bezittingen en je

gezondheid wegnemen. Maar niemand kan ooit je dierbare herinneringen wegnemen.

10

TROOSTLIED VOOR WIE MET KERST ALLEEN ZIJN

Wees niet zo bang voor Kerst. Het zijn twee dagen,

dat is niet meer dan achtenveertig uur,

En uren, het ene vlug, het andere trager

uren vervliegen op den duur.

Raak niet verloren in herinneringen.

wees toch een beetje wijzer deze keer.

Zing maar van “Stille Nacht”als je kunt zingen,

want stil zal het zijn, die nachten, Zeer.

Zing in jezelf: De witte vlokken zweven”

terwijl de regen langs de ramen ruist,

Het kind is niet in Bethlehem gebleven:

het is naar Golgotha verhuisd.

Gedenk de dieren op de schalen en de

borden

die zitten meer dan jij in de puree.

Eten is beter dan gegeten worden,

ook in de glans van Lucas 2.

Gedenk de dieren op de schalen en de borden

die zitten meer dan jij in de puree.

Eten is beter dan gegeten worden,

ook in de glans van Lucas 2.

Wees niet zo bang voor Kerst, Het zijn twee dagen, Wllem Wilmink

Uit: VERZAMELDE LIEDJES EN GEDICHTEN 1988 Kort commentaar: waarom juist dit gedicht?

Kerst. Voor velen een feest van romantische gevoelens: kerstboom met engelenhaar, lekker eten en

cadeautjes. Kerst betekent ook eenzaamheid, wanneer je alleen op je kamer of flat de feestdagen moet

doorbrengen. En niet bent uitgenodigd. Wilmink heeft een trefzekere, scherpe pen. Voor die eenzamen

schreef hij een zogenaamd troostlied, vol spot en ironie. Het is en hard gedicht. Het is ook een

aansporing tot christelijk barmhartigheid. Zo kan het nog een functie hebben voor ons.

11

Nieuwjaar

Is de dag waarop het begin van het nieuwe jaar wordt gevierd. In de westerse wereld is dit

op 1 januari, in andere culturen vaak op andere data. Bij deze viering zijn wederzijdse

gelukwensen en goede voornemens gebruikelijk.

Geschiedenis

Lang geleden begon het nieuwe jaar bij het

begin van de lente, als de natuur weer tot

leven kwam, of begin januari, als de dagen

beginnen te lengen. Bij de invoering van het

christendom wilde de kerk een eind maken

aan de heidense gewoonten rond deze

nieuwjaarsviering, en riep 1 januari uit tot

bid-en boetedag om de besnijdenis van

Jezus (8 dagen na de geboorte) te vieren.

Bij de Romeinen begon het nieuwe jaar op

1 maart, dit komt nog tot uiting in de

namen van onze maanden

september(“zevende maand”).oktober

(achtste maand”), november (“negende

maand”),

en december(“tiende maand”), en in de

schrikkeldag, die voorkomt aan het eind

van de laatste maand van het jaar: februari.

Julius Ceasar voerde in het jaar 44 voor

Christus de juliaanse kalender in, vanaf die

tijd was Nieuwjaar op 1 januari.

Tradities en gebruiken

Men ziet de periode van Kerst tot

Driekoningen (Caspar,Melchior en

Balthasar )op 6 januari tegenwoordig

nog steeds als feestelijke periode. In

deze periode vallen dikwijls

(verplichte) snipperdagen en

schoolvakanties, en veel bedrijven

zijn gesloten. Veel mensen laten de

kerstboom tot na Driekoningen

staan. De tradities van onze heidense

voorouders hebben dus nog steeds

invloed.

De Nieuwjaarsvuren zijn terug te

vinden in de traditionele

kerstboomverbrandingen die in

sommige plaatsen nog steeds worden

georganiseerd. In het oosten van ons

land kent men de Nieuwjaarsvuren,

soms meters hoog opgetaste stapels

brandbaar materiaal. De vuren

kondigen de vernietiging van het

oude jaar aan en onderstrepen de

komst van het nieuwe jaar.

Ook moesten de geesten van de

overledenen en de demonen worden

verjaagd, die juist deze tijd konden

opspelen. Dat gebeurde met veel

lawaai, wat we nog terugvinden in

het gebruik om rond de jaarwisseling

vuurwerk, klokgelui en

scheepshoorns te gebruiken.

De geesten moesten echter ook

gunstig gestemd worden . Zij konden

namelijk de mensen en het vee

vruchtbaar maken en het gewas doen

groeien. Men bracht ze daarom ook

offers, die men na het ritueel zelf

opat en-dronk. Dit vinden we terug

in onze eigentijdse kerst en oud-en-

nieuwgerechten terug, zoals

kerststollen, appelbollen,

appelbeignets, appelflappen en

oliebollen en de traditie om

uitgebreide maaltijden aan te richten

met veel alcoholische drank.

12

“Mijnheer den Oudsten, U bent werkelijk kerngezond!” prijst de

internist de krasse patient.

“Met Uw lichaamsgesteldheid word U minstens tachtig jaar!”

“Maar ik ben toch al tachtig, dokter!”

Zegt de arts triomfantelijk: “Nu wat heb ik U gezegd!”

Twee gepensioneerden zitten in een park op een bankje. Zegt de één

tegen de ander: “Hé, Ik heb nu een nieuw gehoorapparaat, dat is zo

goed, ik kan nu alles weer horen!”

“Ja?” vraagt de andere, “Wat heeft het dan gekost?”

“Half vier!”

Oma en opa gaan voor de eerste keer naar een balletvoorstelling. De

volgende dag wordt hun gevraagd, hoe het hun bevallen is.

Zegt oma: “Heel mooi. De danseressen waren allemaal zo lief. Toen ze

merkten, dat opa begon te dommelen, hebben ze op hun tenen verder

gedanst.!”

----------------------------------------------------------------

Misverstand:

De echtgenote van een zelfstandige winkelier bekijkt de boekhouding

van haar man. Als hij thuiskomt zegt de vrouw tegen hem: “Ik ben

trots op jou, jij hebt echt een goed hart……dat doet me plezier.”

“Hoezo”, vraagt de man een beetje verbaasd.

“Nou”,zegt ze, “Ik heb een beetje in je boekhouding gekeken en heb

opgemerkt dat jij elke maand 500 euro stort op de rekening van een

Marokkaan……”

“Van een Marokkaan?” vraagt de man verschrikt…….en hoe heet die

dan?”

ALI MENTATIE

Voor hen die het aangaat……..50+ ………en

ook voor de anderen

De badkuip dementie test!

Tijdens een bezoek aan een verpleeghuis,

vroeg ik aan de directeur, wat het criterium is

om een patiënt opgenomen te krijgen.

Wel, zei de directeur, we vullen een badkuip

met water,

dan krijgt de patiënt een theelepel, een

theekop en een

emmer. Dan vragen we hem/haar om

de badkuip leeg te maken.

Oh, ik snap het, zei ik, een normaal persoon

gebruikt de emmer, omdat die groter is dan

een theelepel of een theekop.

Nee, zei de directeur, een normaal persoon

zou de stop uit de badkuip trekken.

Wilt u een bed bij het raam of in het midden?

Vervolg op pagina 17

13

De straatjongen van Rotterdam, beter bekend als Ketelbinkie, is een Nederlandse smartlap uit 1940.

(In Frankrijk zouden ze het een chanson noemen) De tekst werd geschreven Anton Beuving voor het hoorspel

“Vrouw aan boord” en de muziek gecomponeerd door Jan Vogel.

Over Ketelbinkie zelf is niets bekend, hij is naamloos. Ketelbinkie is de naam van zijn functie. Het lied is

gemaakt in de tijd dat kinderen na 8 jaar lagere school konden en mochten gaan werken. Het ligt voor de hand

dat Ketelbinkie tussen de 14 en de 15 jaar was.

Ook weten veel mensen niet meer wat Ketelbinkie aan boord voor werk deed. Poetste hij ketels op zo’n

stoomschip? Nee, hij liep hele dagen op het schip rond met ketels koffie voor de bemanning, daar komt zijn

naam vandaan.

1) T oen wij van

Rotterdam vertrokken

Met de Edam, een oude schuit

Met kakkerlakken in de midscheeps

En rattennesten in het vooruit.

2) Toen hadden wij een

kleine jongen

Als ketelbink bij ons aan boord

Die voor de eerste keer naar zee ging

En nooit van haaien had gehoord.

3) Die van zijn moeder

op de kade

Wat schuchter lachend afscheid nam

Omdat hij haar niet durfde zoenen

Die straatjongen uit Rotterdam.

4) Hij werd gescholden

door de stokers

Omdat hij al de eerste dag

Toen wij maar net de pier uit waren

Al zeeziek in het foc’sle lag

5) En met jenever en

citroenen

Werd hij weer op de been gebracht

Want zieke zeelui zijn nadelig

En brengen schade aan de vracht.

6) Als-ie dan sjouwend

met zijn ketels

Uit de kombuis naar voren kwam

Dan was het net een brokje

wanhoop

Die straatjongen uit Rotterdam.

7)En als-ie ’s avonds in zijn

kooi lag

En na het sjouwen eind’lijk sliep

Dan schold de man die wacht te kooi

had

Omdat-ie om zijn moeder riep

1) Toen is-ie op een mooie

morgen

’t was in de Stille Oceaan

Terwijl ze brulden om hun koffie

Niet van zijn kooigoed opgestaan.

2) En toen de stuurman

met kinine

En wonderolie bij hem kwam

Vroeg hij een voorschot op zijn gage

Voor ’t ouwe mens in Rotterdam.

3) In zeildoek en met

roosterbaren

Werd hij die dag op ’t luik gezet

De kapitein lichtte zijn petje

En sprak met grogstem een gebed.

4) En met een één twee

drie in Godsnaam

Ging ’t ketelbinkie overboord

Die ’t ouwetje niet durfde zoenen

Omdat dat niet bij zeelui hoort.

5) De man een extra

mokkie shoot-an

En ’t ouwe mens een telegram

Dat was het einde van een zeeman

Die straatjongen uit Rotterdam.

14

Winter spreuken

Noordenwind met volle maan

kondigt een strenge winter aan.

Houden de kraaien school,

zorg dan voor hout en kool.

Al is de ijzel nog zo koud

na drie dagen valt hij van het hout

Brengt december kou

en sneeuw in het land,

groeit het graan zelfs in het zand.

Moderne tijden, ander eten.

Hoe anders is het nu? Haar achterkleinkinderen zullen het niet kennen, misschien niet lusten en waarschijnlijk ook nooit

eten, maar mijn tante vertelt ze met smaak, hoe zij nog reglmatig haar versie van spek met peren klaarmaakt. Gewoon

omdat het zo gemakkelijk te maken is en omdat zij het nog steeds erg lekker vindt.

Traditioneel streekgerecht

Oorspronkelijk schijnt het uit de Hoekse Waard te komen, tenminste dat zeggen ze in de Hoekse Waard. Dan was het

varken geslacht en was het stoofperentijd.

Ingrediënten. (voor 4 personen)

1,5 = 2 kilo stoofperen (bij voorkeur Gieser Wildeman-peren)

500 gram (varkens) schouderkarbonade) of fricandeau aan een stuk(je)

Zout

Een grote kookpan

Bereiden Was de peren, maar niet schillen Zout het vlees Doe het vlees en de peren (tegelijk) in een grote pan met ruim

water Breng de pan aan de kook Laat het gerecht zo’n 1,5 tot 2 uur sudderen, totdat het vlees gaar is (de peertjes zijn zeker

gaar. Serveren Serveeer dit gerecht met gekookte aardappelen, liefst eigenheimer, en gebruik het kooknat als jus, als u wilt

met een klontje boter. Trek het steeltje uit de gekookte peer en gooi het weg, de peer wordt verder met klokhuis en al

gegeten.

Nederlandse streekkeuken: Spek met

peren.

Tijdens een gezellig theedrinken bij een

oude tante kwam het zo ter sprake, dat

hetgeen haar achterkleinkinderen vandaag

de dag eten, totaal verschilt van de

gerechten die zij als kind voorgeschoteld

kreeg. Geen frites pizza, macaroni of

lasagna, maar ouderwetse gerechten zoals

spek met peren. Moderne tijden, ander

eten.Hoe anders is het nu? Haar

achterkleinkinderen zullen het niet kennen,

misschien niet lusten en waarschijnlijk ook

nooit eten, maar mijn tante vertelt ze met

smaak, hoe zij nog regelmatig haar versie

van spek met peren klaarmaakt. Gewoon

omdat het zo gemakkelijk te maken is en

omdat zij het nog steeds erg lekker vindt.

15

Aap Noot Mies

Wij hadden vroeger een leesplankje....

Maar wij zijn nu 65 jaar verder. VIJF EN ZESTIG,

Nu hebben onze kleinkinderen een ander leesplankje. En

dat werkt kennelijk ook

Gelukkig hebben we nu ook computer les en zal dit plankje ook voor ons gaan werken

16

De inname van den Briel

Op 1 april 1572 legde de geuzenvloot, bestaande uit 26 schepen, aan bij de Zuid-Hollandse plaats Den Briel. Een

Brielse veerman, Jan Coppelstock, vertelde de Watergeuzen dat de Spaanse troepen niet meer in de stad waren.

Geuzenaanvoerder Lumey zei hierop dat Den Briel zich moest overgeven, anders zouden 5000 geuzen de stad

bestormen. Hij gaf het bestuur van Den Briel twee uur bedenktijd. In die twee uur vluchtte veel mensen de stad

uit, maar het stadsbestuur gaf geen antwoord op het ultimatum. Hierop bestormden de geuzen de Noordpoort en

bezetten Den Briel. Omdat Den Briel op dat moment niet verdedigd werd, besloten de geuzen de stad in bezit te

houden in naam van de Prins van Oranje. Hij was immers de leider van de opstand.

De opperbevelhebber van de geuzen

was Willem II van der Marck, of in

het kort gewoon: (graaf van ) Lumey.

Waarschijnlijk was hij één van de

bekendste admiraals van de

Watergeuzen.In 1566 was hij nog

een Zuid-Nederlandse edelman en

één de ondertekenaars van het

Smeekschrift der Edelen dat aan

Margaretha van Parma aangeboden

werd. Later werden zijn bezittingen

verbeurd verklaart en werd hij

verbannen. Hierop sloot hij zich aan

bij de Watergeuzen.

De geschiedenisboeken op school

spreken lovend over de heroïsche

Watergeuzen die als eersten de

Hollandse stad Den Briel veroverden

op de troepen van de gehate Spaanse

hertog van Alva. We leerden over de

brandstapels waar de protestante

ketters op terecht kwamen, als ze hun

dwalingen niet afzworen.

Maar we leerden niets over de

negentien martelaren van Gorcum,

het groepje geestelijken dat door de

Watergeuzen gevangen was

genomen. In de nacht van 26 op 27

juni 1572 hadden ze de stad Gorcum

aangevallen. Wanneer ze de stad

binnenvallen nemen ze de groep

priesters gevangen, het zijn pastoors,

kapelaans, paters en een broeder. Ze

zaten in een toren van de stad. In

deze toren dachten ze veilig te zijn

Maar ze hadden zich vergist. De

Watergeuzen nemen hen gevangen.

Een van de paters krijgt zijn eigen

koord dat hij draagt op zijn

kloosterkleed om zijn nek.

over de kerkdeur heen en trekken de

pater omhoog. Dan later ze hem

weer vallen. De overste van de paters

overkomt hetzelfde. Ook hij wordt

aan zijn nek omhoog getrokken. De

priester raakt buiten bewustzijn. Met

de vlam van een kaars komt hij weer

bij bewustzijn gebracht. Hij komt

weer bij van de pijn.

Gedurende acht dagen worden de

priesters bespot. De priesters worden

op allerlei manieren mishandeld. Op

6 juli moeten ze hun bovenkleren

uittrekken. Dat is ontluisterend en

vernederend.

De gevangenen worden in een schip

geladen en naar Den Briel gevaren.

Daar worden ze in een dievenput

gegooid. Later worden er nog andere

priesters bijgegooid.

Een paar dagen later moeten ze bij

een leider van de protestanten

komen. Admiraal Lumey. Ze worden

verhoord De overste van de paters

verdedigt de paus. De overste spreekt

duidelijk over de grote betekenis die

de paus heeft voor de katholieken.

Een pastoor valt hem bij. Twee

andere paters komen op voor het

allerheiligste wat de katholieken

kennen. Dat is de Eucharistie. De

paters vertellen over hun geloof, dat

Jezus echt in de Eucharistie

aanwezig is.

De priesters weten dat hun getuigenis

gevaarlijk is. Zij zijn niet de eerste

priesters, die gevangen zijn. Zij zijn ook

niet de eerste priesters die gaan sterven.

Dat weten ze heel goed. Ze hadden

natuurlijk kunnen zeggen dat de

Eucharistie maar onzin is. Of dat de paus

helemaal niet zo belangrijk is. Sommige

andere priesters hadden dat ook gezegd en

zijn toen vrijgelaten. Maar deze priesters

hebben hun geloof niet verloochend. Ze

zijn, toen het moeilijk en gevaarlijk werd,

trouw gebleven.

Midden in de nacht van 9 juli 1572

moeten de priesters en de broeder zich

helemaal uitkleden. Dat is natuurlijk iets

om helemaal beschaamd te worden. Maar

ze hoeven zich niet lang te schamen. In

een turfschuur worden ze allemaal

opgehangen.

Andere priesters vonden de dood op de

brandstapel op de Grote Markt van Den

Briel.

In 1675 worden ze zalig verklaard; in

1867 worden ze heilig verklaard.

17

In 1535 schafte Maarten Luther Sinterklaas af; Het Kerstkind werd de brenger van geschenken. Het geven

van cadeautjes en nieuwjaarsgiften aan familie en personeel werd gebruikelijk. Kleine kinderen kregen wat

kleingeld voor hun spaarpot en personeel een kerstpakket.

Op 1 januari wensen we iedereen het beste, zodat we die wensen ook terug ontvangen. Vroeger werd vooral

geld gegeven. Tegenwoordig zijn het de tijdschrift-en krantenbezorgers en de bezorgers van de folders die ons

hun beste wensen overbrengen, en zien we dit gebruik nog terug in het sturen van kerst-en nieuwjaarskaarten,

het geven en bezoeken van nieuwjaarsrecepties en de gewoonte iedereen die men ontmoet het beste te

wensen in het nieuwe jaar.

De laatste jaren is het gebruikelijk geworden zich massaal in het open en dus koude water te storten, meestal

in, soms zonder zwemkleding, maar ook in allerlei fantasie-uitmonsteringen, dit gebruik staat bekend als de

Nieuwjaarsduik. De traditionele Nieuwjaarsdijk die op 89 locaties in Nederland werd georganiseerd, trok op

1 januari 2012 een record aantal deelnemers. In Scheveningen namen deze keer 36.000 mensen een duik.

Gereinigd en schoon het nieuwe jaar in.

Vervolg van pagina 13

Nieuws Maasdelta

Bewoners commissie krijgt vragen of de keukens ook vervangen worden in het nummer woon heeft u het

volgende kunnen lezen

Een moderne keuken geeft, net als een modern toilet en een moderne badkamer, extra wooncomfort.

Maasdelta zette daarom enkele jaren geleden stapsgewijs een beleid in voor het vervangen van keukens

(vervangen na 20 jaar), badkamers en toiletten (beide vervangen na 30 jaar).

Gaandeweg hebben we moeten constateren dat het aantal vervangingen bij het handhaven van de genoemde vervangingstermijn de komende jaren te groot is. Mede omdat de kwaliteit van de producten een langere tijd mogelijk maakt en de kosten aanzienlijk zijn, heeft Maasdelta besloten deze termijnen te verlengen. Keukens worden voortaan pas na 25 jaar vervangen, badkamers en toiletten worden na 40 jaar vernieuwd. Uiteraard blijven wij er verantwoordelijk voor dat u uw keuken en sanitair goed kunt gebruiken en bent u als gebruiker verantwoordelijk voor de staat waarin alles zich bevindt. Bron

Bewonersblad WOON! Wanneer er iets kapot is in uw keuken, toilet of badkamer, dan kunt u ons dit telefonisch melden.

Echter moet u wel hiervoor het service onderhoud contract voor hebben afgesloten de kosten hiervan

zijn 4.50€ u kunt deze aanvragen bij de maasdelta

Mocht hier verandering in komen zullen we u als BC natuurlijk op de hoogte stellen

18

Met groot onderhoud gaat de bewoners commissie met de Maasdelta een energie zuinige woning realiseren wat

houd dit in

Een beter energielabel, met woonlastengarantie Als een woning energiezuiniger wordt gemaakt moet dat leiden tot lagere of gelijkblijvende woonlasten, en niet tot een huurverhoging die het voordeel van de lagere energierekening weer teniet doet. Dat is het uitgangspunt van de woonlastenwaarborg, die onlangs succesvol werd ingezet in het Utrechtse Montfoort.

Woningcorporatie GroenWest, verhuurder in het Groene Hart, heeft vorig jaar 82 eengezinswoningen in Montfoort energiezuiniger gemaakt. De slecht geïsoleerde woningen uit 1975 zijn ingrijpend verbeterd.

Er kwam isolatie voor daken, vloeren en panelen. De ramen kregen HR++ glas, kieren

werden gedicht, en er kwamen zonneboilers. Ook werden de woningen uitgerust met een vraaggestuurd ventilatiesysteem. Door al deze maatregelen ging het energielabel van de woningen omhoog van E naar A.

Bij de voorgestelde huurverhoging van € 29, - per maand werd een woonlastenwaarborg afgesproken: de huurverhoging mocht in de praktijk niet hoger uitpakken dan de gemiddelde besparing op de energierekening. De corporatie schakelde de Woonbond in om besparingsberekeningen te controleren en bewoners over de waarborg te informeren.

Na een jaar controle bereikte besparing

Na een jaar is bekeken wat de huurders daadwerkelijk hebben bespaard op hun energierekening. De gemiddelde besparing was ruim € 40 per maand, dicht in de buurt van het bedrag dat vooraf was berekend. Daarmee is de woonlastengarantie in Montfoort ruimschoots gehaald. Was nou gebleken dat de gemiddelde besparing in het complex lager was geweest dan de huurverhoging, dan had dat tot aanpassing van de huurprijs geleid. Want ook dat hoort bij de woonlastenwaarborg. Als na een jaar blijkt dat de huurverhoging de lagere energierekening teniet heeft gedaan, wordt de huur opnieuw berekend en krijgen huurders geld terug.

Waarborg in convenant Energiebesparing

Het instrument woonlastenwaarborg werd in het leven geroepen door de Woonbond en Aedes, vereniging van woningcorporaties. Dat gebeurde vanwege het Convenant Energiebesparing Huursector. Intussen is de waarborg tientallen keren toegepast in de corporatiesector, en wordt er ook door particuliere verhuurders mee geëxperimenteerd. Sinds juni 2012 doen ook particuliere verhuurders (VastgoedBelang) mee aan dit convenant.

Nog veel te bereiken met inzet waarborg

Van 2 miljoen woningen is inmiddels bekend of ze energiezuinig zijn of juist niet, zo blijkt uit een recente inventarisatie van het Centraal Bureau voor Statistiek. Vooral huurwoningen hebben een energielabel, maar liefst 90% van de gelabelde woningen is een huurhuis. Nog geen 14% van de gelabelde huurwoningen heeft het zuinige label A of B. Met energiebesparende maatregelen en inzet van de woonlastenwaarborg valt dus nog een forse reductie op de woonlasten van huurders te bereiken.

Uit het overzicht zien we dat we kunnen besparen op onze dure energie kosten natuurlijk staat hier een geringe

huurverhoging tegenover Maasdelta investeert in energie zuinige woning en wij als bewoners kunnen hiervan

profiteren de bewoners commissie zal zeker alle belangen hierin u goed vertegenwoordigen, en is er van

overtuigd dat na alle verbouwingen we een flat krijgen waar we nog jarenlang plezier van kunnen hebben.

19

Wat doet de politiek om de huurmarkt weer op gang te krijgen we hebben via de Woonbond het

onderstaande artikel gevonden en plaatsen onze kanttekening waarom dit nog niet is doorgevoerd

Inkomensgrens sociale

huursector mag omhoog van

Europa

De Europese Commissie gaat

niet dwarsliggen als Nederland

de inkomensgrens voor de

sociale huursector zal verhogen

naar 40.000 of 43.000 euro.

‘Zolang het maar geen 70.000

wordt’. Dat bleek dinsdag 30

oktober tijdens een Europese

hoorzitting over de

inkomensgrens in Brussel.

Topambtenaar Gert-Jan Koopman van de Europese Commissie (EC) benadrukte tijdens de hoorzitting dat de lidstaten hun eigen beleid kunnen voeren wat betreft de omvang van de sociale huursector, inclusief het vaststellen van de inkomensgrenzen. Als er maar geen sprake is een zogeheten ‘manifest error’. Hij herhaalde daarmee wat Eurocommissaris Joaquín Almunia van

Mededinging al diverse malen heeft gezegd: ‘Ik ben niet de minister van Wonen van Nederland’.

Tijdens de hoorzitting drongen diverse sprekers uit Nederland aan op verhoging van de grens. Woonbonddirecteur Ronald

Paping wil dat de grens omhoog gaat van € 34.085 naar € 40.000 voor alleenstaanden en € 48.000 voor meerpersoonshuishoudens. Wethouder Arie Wijten van Schiedam, die sprak namens de 32 grootste gemeenten, pleitte voor een inkomensgrens van € 43.000. Hij hield de zaal voor hoe desastreus de huidige inkomensgrens uitpakt voor veel huishoudens met een middeninkomen. Een onderzoek van het Planbureau voor de Leefomgeving dat dezelfde dag werd gepubliceerd bevestigt zijn analyse. Sinds de introductie van de inkomensgrens is de gemiddelde zoektijd voor een woningzoekende met een inkomen tussen € 34.000 en € 38.000 gestegen met 52 procent, van 2,1 naar 3,2 jaar. Voor inkomens tussen de € 38.000 en € 43.000 nam de zoektijd met 34 procent toe van 2 naar 2,7 jaar. Daar staat tegenover dat voor de inkomens onder de € 34.000 de zoektijd met 19 procent is

gedaald, van 2,7 naar 2,2 jaar.

Pleidooi voor betaalbare huren

Namens de IUT, de internationale huurdersbond, hield Barbara Steenbergen in Brussel een vurig pleidooi voor een grotere

sociale huursector, met betaalbare huren. ‘Het aantal mensen dat zich zorgen maakt over de betaalbaarheid is in twee jaar

tijd gestegen van 29 naar 43 procent. De economische crisis demonstreert het marktfalen. De markt kan de

huisvestingsproblemen niet oplossen.’

Misbruik EU-regelgeving

Steenbergen maakte zich boos op de commerciële verhuurders die met hun klacht over de vermeende oneerlijke

concurrentie van de sociale huursector verantwoordelijk zijn voor veel problemen. ‘Jullie krijgen wat mij betreft een rode

kaart. Wat is jullie doel? Jullie kunnen in de sociale sector bouwen maar doen het niet. Jullie misbruiken EU-regelgeving

om schaarste te creëren en de prijzen op te drijven. Is dat jullie geheime agenda?’

Interventie in private markten nodig

Volgens advocaat Maarten Meulenbelt van de commerciële verhuurders was de reden van de klacht niet zozeer de

omvang van de sociale huursector als wel het gebrek aan transparantie. Diverse sprekers betwistten dit. Raymons Hencks,

die voor de EC op dit moment de laatste hand legt aan een rapport over sociale huisvesting, hield een opmerkelijk pleidooi

voor een andere koers. ‘Het is duidelijk dat de markt faalt bij het oplossen van de problemen op de woningmarkt. De

overheden zouden moeten daarom interveniëren in de private markten.’

20

Fusie- en bezuinigingsperikelen en een vertrekkende wethouder financiën.

Mia Sliwinski

Dat we in roerige tijden leven is wel duidelijk

en daar doet de Spijkenisser wethouder Gert-

Jan ’t Hart nog een schepje bovenop. Op het

moment dat Spijkenisse voor een enorme

bezuinigingsopdracht èn een mogelijke fusie

met buurgemeente Bernisse staat, stapt hij

op. Laat ik voorop stellen dat Trots best veel

moeite had met de keuzes van deze

wethouder, maar dat zij toch van mening is

dat hij zijn karwei moet afmaken.

Laat ik beginnen met die

bezuinigingsopdracht. Spijkenisse moet circa

15 mlj € in de komende jaren bezuinigingen.

Dit komt o.a. door minder toelages vanuit het

rijk en de lagere opbrengst van de te verkopen

gronden. In 2013 gaan we daar nog weinig

van merken aangezien alle potjes omgekeerd

worden om alle lopende zaken van te betalen.

Dat dit zorgelijk is, lijkt mij duidelijk. In 2014

echter, zijn alle potjes leeg en moeten we het

doen met de inkomsten vanuit het rijk en de

belastingen die lokaal worden opgelegd. Het

is alleen te hopen dat Spijkenisse nog wat

grondopbrengsten binnenhaalt, want zonder

dat wordt het geen leuk jaar. U en ik zullen dit

direct gaan merken, zowel in de portemonnee

als in onze woonomgeving.

Wat nog zorgelijker is, is dat het nieuwe theater nu gebouwd

wordt. Er is een bedrag voor gereserveerd, maar het is een

kwestie van tijd dat we geconfronteerd zullen worden met

overschrijdingen. U begrijpt vast wel, dat hier geen reserves

meer voor zullen zijn, de potjes zijn immers reeds omgekeerd

en het geld is uitgegeven. Daarnaast de tegenvallende

inkomsten vanuit de parkeergelden, die reeds in 2012 voor

een min van een miljoen zorgen. Dit betekent kortweg dat

Spijkenisse in de schulden gaat belanden met artikel 12 op

de loer. Ik houd m’n hart vast!

Dan die fusie met Bernisse. Er is een hoop gekrakeel vanuit

de Bernisser inwoners die de fusie totaal niet zien zitten.

Begrijpelijk, maar zeer voorbarig, vind ik. De

fusiemogelijkheid is nog in onderzoek en de uitkomsten

daarvan komen spoedig. Wellicht moeten de Bernissenaren

daar even op wachten voordat zij in actie komen. Trots staat

niet negatief tegenover die fusie, maar is wel van mening dat

het huwelijk ‘in gemeenschap van goederen’ moet

plaatsvinden. Een ervaren wethouder van financiën is daarin

onontbeerlijk. Met het vertrek van ’t Hart verzwakt

Spijkenisse haar positie en het is nog maar te bezien of de

beoogd opvolger van ’t Hart dit grote karwei kan klaren.

Overigens staat Trots niet te popelen om een nieuwe

wethouder aan te stellen. Zij ziet liever dat de portefeuille van

’t Hart verdeeld wordt onder de zittende wethouders. Gezien

de enorme bezuinigingsopdracht die er staat scheelt dit

alweer een snel een paar ton aan uitgaven. Daarnaast zijn er

binnen twee jaar alweer nieuwe verkiezingen, dus laten we

het tot die tijd even met vier wethouders doen.

De vertrekkende wethouder financiën laat Spijkenisse voor gezien vanwege een mooie nieuwe uitdaging, hij wordt directeur van

het bedrijf waar hij voor zijn wethouderschap al werkte. Is het een vlucht of is het een ‘offer he can’t refuse’? Ik denk dat hij,

gezien de malaise in de stad, eieren voor z’n geld kiest. Hij heeft immers altijd geroepen dat hij ‘z’n karwei’ af wilde maken, maar

de bouw van het theater is nog maar net gestart, laat staan afgerond en de opening ligt nog ver weg, om over de ontwikkelingen

rondom Haven Zuid nog maar niet te spreken. Ik vind het ook opvallend dat hij vertrekt terwijl er nog een mogelijk gevalletje

belangenverstrengeling ligt. Zo voert Trots aan dat de wethouder het eigen beleid voor het geven van opdrachten niet na heeft

geleefd. In dat beleid is opgenomen dat bij iedere opdracht ten minste drie offertes (artikel 4.4 van het aanbestedingsbeleid)

moeten worden opgevraagd en bedrijven uit Spijkenisse, mits voorhanden, voorrang krijgen. Nu is er niet één offerte opgevraagd,

maar heeft een bedrijf uit Schiedam de opdracht voor het ‘Charme-offensief’ gekregen. Opvallend is, dat een oud-raadslid van

ONS de eigenaar van dit bedrijf is.

ONS kent ONS zullen we maar zeggen!

Met Trotse groet,

Mia Sliwinski