The HappeningTh

e H

app

enin

gTh

e Hap

pen

ing

Ik vreesde dat ik weer zou

flauwvallen, dus ik probeerde

me recht te houden. Ik kon niet

geloven dat hij hier echt stond.

Ik sloot even mijn ogen en

deed ze vervolgens weer

open.

Hij was weg, ik zag hem niet

meer. Ik keek eventjes naar de

grond en bedacht me of ik nu

echt gek was.

Toen ik weer omhoog

keek, sprong ik angstig

achteruit. Hij stond er weer. IK

kon mij eigen ogen niet

geloven.

“Kunnen we praten?” Vroeg hij

vervolgens.

Antwoorden was onmogelijk. Ik

stond aan de grond genageld

en kon niet meer bewegen.

Ik zag zijn armen achter zijn rug

gaan om iets te pakken…

Wordt

vervolgd…