The Daily Dutch van 3 augustus

7
3 augustus 2012 | nummer 9 Het dagblad van het Holland Heineken House Dankjewel! DOOR CHRIS THIJSSEN ,,Alsjeblieft Nederland, hier is-ie dan.” Dat zei Ranomi Kromo- widjojo minuten na haar gouden- race op het koninginnenummer, de 100 meter vrije slag. ‘Kromo’ tikte aan in een Olym- pisch record van precies 53,00 seconden, een tijd waar ze duidelijk niet tevreden mee was. ,,Ja, gewonnen! De tijd was niet goed. Maar in dit geval, de Olympische Spelen, maakt dat niet uit. Ik ben zo blij. Het was geen perfecte race, maar goud is goud”, zei ze aan de rand van het zwembad tegen de NOS. In de finale keerde Kromowid- jojo als vierde, op meer dan een halve seconde van de Wit-Rus- sische Aliaksandra Herasimenia. Een achterstand die ze naar eigen zeggen niet door had: ,,Nee, ik heb niet in de gaten gehad waar mijn concurrenten in het water lagen. Ik heb mijn eigen race ge- zwommen.” Uiteindelijk finishte ze 0,38 van een seconde voor Herasimenia die tweede werd. Tijdens de medailleceremonie kreeg Kromowidjojo luid ap- plaus en een staande ovatie van haar ouders, naar wie ze uitbun- dig zwaaide. Ook prins Willem- Alexander en prinses Máxima waren aanwezig om Kromowid- jojo aan te moedigen. FOTO: ANP

description

De dagelijkse krant in het Holland Heineken House, verzorgd door Ricoh

Transcript of The Daily Dutch van 3 augustus

Page 1: The Daily Dutch van 3 augustus

3 augustus 2012 | nummer 9 Het dagblad van het Holland Heineken House

Dankjewel!DOOR CHRIS THIJSSEN

,,Alsjeblieft Nederland, hier is-ie dan.” Dat zei Ranomi Kromo-widjojo minuten na haar gouden-race op het koninginnenummer, de 100 meter vrije slag. ‘Kromo’ tikte aan in een Olym-pisch record van precies 53,00 seconden, een tijd waar ze duidelijk niet tevreden mee was. ,,Ja, gewonnen! De tijd was niet goed. Maar in dit geval, de Olympische Spelen, maakt dat niet uit. Ik ben zo blij. Het was geen perfecte race, maar goud is goud”, zei ze aan de rand van het zwembad tegen de NOS. In de finale keerde Kromowid-jojo als vierde, op meer dan een halve seconde van de Wit-Rus-sische Aliaksandra Herasimenia. Een achterstand die ze naar eigen zeggen niet door had: ,,Nee, ik heb niet in de gaten gehad waar mijn concurrenten in het water lagen. Ik heb mijn eigen race ge-zwommen.” Uiteindelijk finishte ze 0,38 van een seconde voor Herasimenia die tweede werd.Tijdens de medailleceremonie kreeg Kromowidjojo luid ap-plaus en een staande ovatie van haar ouders, naar wie ze uitbun-dig zwaaide. Ook prins Willem-Alexander en prinses Máxima waren aanwezig om Kromowid-jojo aan te moedigen.

FOTO: ANP

Page 2: The Daily Dutch van 3 augustus

Hollands GlorieMedailles gisteren behaald door de Nederlandse ploeg.

Goud: Ranomi Kromowidjojo, zwemmen 100 meter vrije slag

Brons: Henk Grol, judo tot 100 kgVrouwen acht, roeien

De lijst is gerangschikt op volgorde van de landen met de meeste gouden medailles.

2 Sportnieuws

HoofdredactieDaniëlle RijsdijkChristel van der Meer

VormgevingKiet Sivarajah

CoördinatiePaul de LangeGert-Jan Peddemors

RedactieWesley Bekker Just FonteinLouk Bracco GartnerNikki HerrSuzanne JekelDorien SnijdersChris Thijssen

Colofon The Daily Dutch

De redactie is bereikbaar op [email protected]

The Daily Dutch is een uitgave van Heineken in samenwer-king met NOC*NSF gemaakt door studenten van de School voor Journalistiek in Utrecht. Mede mogelijk gemaakt door:

Geprint op papier met het FSC keurmerk

Nadat Henk Grol wist dat hij geen goud meer kon pakken, zat de judoka er doorheen. Dankzij een peptalk van de bondscoach pakte hij toch brons. DOOR NIKKI HERR

Met opgestoken handen vierde judoka Henk Grol gisteren zijn bronzen medaille. In de strijd om de derde plaats in de klasse tot 100 kilo was hij te sterk voor de Koreaan Hwang Hee-Tae. Het is de tweede Olympische medaille voor Grol, in Beijing won hij ook al brons.Na die voor hem teleurstellende positie toen, was Grol met maar één doel naar Londen geko-men: goud. Al in de kwartfinales kwam er een einde aan die droom toen hij zich liet verrassen door de Duitser Dimitri Peters.Grol herpakte zich snel. In de herkansing ver-sloeg hij in 44 seconden zijn Tsjechische tegen-stander met een ippon; in de strijd om het brons was hij vervolgens te sterk voor de Koreaan. ,,Ik verloor van mezelf”, vertelde hij na afloop van de strijd om de derde plaats tegen het ANP. ,,Ik had eigenlijk zoiets van: laat maar [toen goud niet meer tot de mogelijkheid behoorde]. Als je een moeilijke periode hebt gehad met veel blessures, denk je echt: waarom ik? Maar geen excuses. Ik heb gezegd dat ik voor goud kwam en dat is niet gelukt.”Dat Grol alsnog de derde plek bemachtigde dankt hij naar eigen zeggen vooral aan bonds-coach Maarten Arens. ,,Het liefst wilde ik [na die verliespartij meteen naar huis, maar Arens heeft me opgepept. Deze medaille heeft hij voor een groot deel gewonnen. Ik moest van hem doen waar ik goed in was. Dat heb ik vervolgens gedaan. Maar ik kwam echt van heel erg ver, ik heb heel diep gezeten. Daarom ben ik heel erg blij met deze medaille.”

Een peptalk, tranen en brons

DOOR LOUK BRACCO GARTNER

Céline van Gerner (17) heeft gisteren histo-rie geschreven door in de meerkampfinale als twaalfde te eindigen. De turnster verbeterde hiermee de prestatie van Ans van Gerwen, die tijdens de Spelen in München (1972) negen-tiende werd op dit onderdeel.De turnster haalde in de finale een score van 57,232 en scoorde op elk onderdeel beter dan in de kwalificaties, waar ze zeventiende werd. ,,Ik heb gepiekt op het juiste moment”, con-cludeerde ze na haar historische prestatie te-

genover het ANP. ,,Dit was veruit mijn hoog-ste score ooit.’’Van Gerner blonk vooral uit op brug. Met 14,966 had ze de zevende score van de finale. Maandag is de toestelfinale op brug, waarvoor ze eerste reserve staat. Het is dus onzeker of ze nog in actie komt deze Spelen, maar Van Ger-ner kijkt nu al voldaan terug. ,,Je realiseert je niet dat er miljoenen mensen kijken. Dat had ik bij de kwalificaties ook niet, maar daarna drong dat wel tot me door. Via Twitter kreeg ik al heel wat reacties, Facebook ga ik pas na de Spelen bekijken.’’

Hoogste turnscore ooit

1. China 18 11 5 34

2. VS 18 9 10 37

3. Zuid-Korea 7 2 5 14

4. Frankrijk 6 4 6 16

5. Gr. Brittanië 5 6 4 15

6. Duitsland 4 8 5 17

7. Italië 4 5 2 11

8. Noord-Korea 4 0 1 5

9. Rusland 3 6 8 17

10. Kazachstan 3 0 0 3

11. Zuid-Afrika 3 0 0 3

12. Japan 2 6 11 19

13. Nederland 2 1 3 6

14. Hongarije 2 1 2 5

15. Oekraïne 2 0 4 6

16. Australië 1 7 3 11

17. Roemenië 1 3 2 6

18. Brazilië 1 1 2 4

19. N-Zeeland 1 0 2 3

20. Slovenië 1 0 1 2

3

Fietsend langs Lake Eton Dor-ney zag bondscoach Susannah Chayes door haar tranen heen de roeisters in de acht gisteren de bronzen medaille winnen. ,,Ik ben echt supertrots.”

DOOR CHRIS THIJSSEN

Het was even schrikken zondag, toen de vrou-wen acht derde werd in de series en zich niet direct voor de finale plaatste. Dinsdag be-machtigden de Nederlanders alsnog de eind-strijd, na een eerste plaats in de herkansing.Roeister Jacobine Veenhoven zei toen tegen het ANP: ,,We weten dat we het kunnen en we zijn blij dat we dat nu hebben laten zien.”Dat die overwinning moed gaf, heeft iedereen gisteren inderdaad kunnen zien. De vrouwen startten goed en pakten al vroeg een voor-sprong in het veld van zes boten. De Ameri-kanen, sinds 2006 ongeslagen, kwamen echter snel langszij. Halverwege passeerde ook de Canadese boot de Nederlandse.Na 1.500 meter was duidelijk dat Amerika op-permachtig was en Nederland en Canada om het zilver zouden strijden. Maar het ontbrak de nationale ploeg aan kracht om de Canadese boot te achterhalen, laat staan te passeren. Misschien wel mede door de ongunstige lig-ging in baan 2, waar de wind van meer invloed was dan in de overige banen.Tijdens de medailleceremonie vloeiden veel tranen. De bondscoach: ,,Ik huil om de wind, om hoe ze op brons lagen, om alles eigenlijk. Als je op baan 2 onder deze omstandigheden dit kan flikken, dan verdien je echt alle respect van de wereld. En dat met zes Olympische de-butanten in de boot. Of er op een andere baan meer in had gezeten? Dat zullen we nooit we-ten.”

Een peptalk, tranen en brons

Programma Holland Heineken House

20.00 uur: DJ 53821.00 uur: Optreden van Stand-up Pop22.00 uur: DJ 538

Eventuele huldigingen

22.30 uur: Optreden Edwin Evers Band23.30 uur: DJ 53801.00 uur: Einde programma01.30 uur: Deuren dicht

Sportprogramma

Vanaf 09.30 uur: JUDO – Verbij*

Vanaf 09.30 uur: HANDBOOGSCHIE-TEN – Van der Ven*

Vanaf 10.00 uur: KOGELSTOTEN – Smith*

Vanaf 10.00 uur: ZWEMMEN – Ver-schillende Nederlandse deelnemers*

Vanaf 10.45 uur: HOCKEY – Mannen

Vanaf 11.00 uur: ROEIEN – Mannen, twee zonder, Sluis & Klem

Vanaf 12.00 uur: ZEILEN - Verschil-lende Nederlandse deelnemers

Vanaf 15.10 uur: PAARDENSPORT – Cornelissen, Van Grunsven, Van der Meer

Vanaf 16.00 uur: BAANWIELRENNEN – Kanis*

*Finaledag

FOTO’S: ANP

Page 3: The Daily Dutch van 3 augustus

De bronzen medailles van Henk Grol en de vrouwen acht werden gisteravond door het publiek gevierd alsof ze van goud waren. Mede dankzij de gouden race van Ranomi Kro-mowidjojo, maar ook door het enthousiasme van de in groten getale aanwezige studenten-roeiverenigingen.

DOOR LOUK BRACCO GARTNER

Breed lachend staan de acht roeisters Jacobine Veenhoven, Nienke Kingma, Chantal Achter-berg, Sytske de Groot, Roline Repelaer van Driel, Claudia Belderbos, Carline Bouw, An-nemiek de Haan en stuurvrouw Anne Schel-lekens op het podium in de Medal Ceremony Hall. Ze dirigeren het publiek, dat onder aan-voering van leden van de roeiverenigingen Proteus, Orca, Skøll, Nereus, Triton en Njord luidkeels hun kampioenen toezingt. ,,Iedereen start met roeien bij een studenten-roeivereniging’’, legt Achterberg na de huldi-ging uit. Bij alle roeisters prijken dankzij hun verenigingsgenoten vlaggen en stropdassen om de schouders. ,,Dat hoort bij de roeicultuur’’, vult De Groot haar teamgenoot en medelid van het Delftse Proteus aan. ,,Roeien blijft een beetje een klei-ne sport in Nederland, maar ondertussen leeft het in onze wereld heel erg. Er is zelfs binnen onze Nederlandse ploeg een beetje concurren-tie tussen de verschillende verenigingen. Maar dat is met een knipoog naar elkaar, hoor.’’Daags na de huldiging van wielrenster Mari-anne Vos en judoka Edith Bosch is het Hol-land Heineken House opnieuw helemaal vol. Vriendinnen en collega’s Sanne Koemeester

(18) en Emmelie Hazelzet (19) staan vooraan bij het podium. ,,Wij werken in een chique restaurant vlakbij het Olympisch Stadion. Het is daar ont-zettend hard werken, dus we zijn blij dat we een avondje kunnen feesten’’, vertelt Koemeester. ,,Ik ben vooral benieuwd naar de roeisters. We lie-pen net buiten toen er opeens een auto stopte en er allemaal vrouwen met een bronzen medaille uitstapten. We zijn toen snel op de foto met ze gegaan.’’

PerplexVoor de roeisters aan de beurt zijn, wordt judoka Henk Grol geëerd. Hij had ook al in het vliegtuig naar Nederland kunnen zitten, nadat hij eerder op de dag werd uitgescha-keld voor het goud. Zo erg baalde hij. Mede dankzij zijn coach Maar-ten Arens bleef hij om te strijden voor het brons. En in het Holland Heineken House weet hij waarom dat een goede keuze was. Volledig perplex daalt de bronzen medaille-winnaar de trap af richting het publiek. Voor-aan staan zijn collega judoka’s Edith Bosch en de gebroeders Elmont te juichen. ,,Dit is fantastisch’’, stamelt Grol terwijl hij naar de duizenden mensen kijkt. ,,Vooral dankzij het publiek ben ik vandaag doorgegaan, daar wil ik jullie ontzettend voor bedanken.’’ Hoe langer Grol voor de mensenmassa staat, hoe ontspannener hij wordt. Zodra oud-judo-ka Ruben Houkes het podium op komt om hem te lauweren, tilt Grol hem op en legt hem op zijn schouder. De blijdschap overheerst. En na twee bronzen plakken (eerste in Bei-jing) moet die gouden er wat betreft het pu-bliek zeker nog bij komen. Grol: ,,Als jullie allemaal naar Rio gaan, kom ik ook!’’

Vlaggen en stropdassen voor ‘negen’

‘Dit optreden komt zeker in de top tien’

4 HollandHeinekenHouse

Alleen zangers stonden de afge-lopen drie edities op het podium van het Huis. Glennis Grace bracht hier gisteravond veran-dering in. ,,Ik voel me vereerd om hier op te treden.”DOOR NIKKI HERR

,,Oh dit is zo’n mooi liedje!” Glunderend gooien twee vrouwen hun handen in de lucht wanneer de eerste klanken van ‘Afscheid’ door de speakers

Jouw posts op de schermen en www.hollandheinekenhouse.nl?Gebruik Mobypicture i.c.m. Twitter met #HHH2012

@MANOUUK_X: GEKKE PARTY HIER! WOE-HOEEE GOUD! #HHH2012

Meer dan 100.000 bezoekers zullen tijdens de Olympische Spelen het Hol-land Heineken House oranje kleuren. Iedere dag spreekt The Daily Dutch met een bijzondere gast in het Huis. Vandaag Remco Heus (46), die een koffer vol met oranjekleding meenam naar Londen.

DOOR WESLEY BEKKER

Jouw pak geeft haast licht, jij durft!Als je het doet, moet je het goed doen. Ik val wel op, maar daar schaam ik mij niet voor. In de buitenwijken van Londen kijken mensen mij raar aan als ze me zien lopen.

Vind je het gek? Nee, natuurlijk niet. Wat wel gek is, is dat mensen zich soms afvragen waar je vandaan komt. Dan zeg ik: ‘kijk toch even goed naar me’. De Nederlanders snappen het natuurlijk allemaal wel en hoe dichter je bij de stadions komt, des te minder mensen naar je staren.

Loop je altijd zo in het oranje rond?Jazeker! Vanochtend zijn we bij twee hoc-keywedstijden geweest. Ik had anderhalf jaar geleden al kaarten gekocht in de hoop dat Nederland dan zou spelen. He-laas was dat niet het geval. Maar goed, dan trek ik ook naar Zuid-Korea – Japan en Australië – VS gewoon mijn oranje outfit aan.

Ben je dan de enige?Nee, in tegendeel. Er waren best veel Nederlanders in het stadion die diezelfde gok hadden genomen. Veel van hen wa-ren ook oranje gekleed. Regelmatig klonk het ‘Hup Holland Hup’ dan ook op de tri-bunes. Wij stonden met een Nederlandse vlag tussen de Koreanen te zwaaien en er wordt dan wel even raar naar je geke-ken. We zijn wel op de televisie geweest. Dat is dan wel weer leuk!

‘Locals kijken me raar aan’

Bezoeker van de dag

De negen medaillewinnaars met hun coach Susannah Chayes (tweede van links). FOTO: CHRIS THIJSSEN

‘Dit optreden komt zeker in de top tien’

FOTO: CHRIS THIJSSEN

5

galmen. Een stukje verderop hangen tientallen mannen over de reling van de hekken voor het podium. Stuk voor stuk maken ze foto’s met hun mobieltjes. Op haar hoge hakken loopt Glennis Grace over de bühne en zingt alsof haar leven ervan afhangt. Haar glitterende rokje en strakke oranje topje doen menig man bewonderend kijken. Toch is het niet alleen haar verschijning die in de smaak valt. ,,Ik was geen fan, maar nu ik haar live heb horen zingen moet ik toegeven dat het goed klinkt”, zegt Thymo Lebesque (21). ,,Ze weet de uitbundige sfeer van de huldigingen goed in stand te houden.”

Dat Glennis de eerste vrouw is in drie edities die optreedt in het Huis, vindt ze erg bijzonder. ,,Ik voel me vereerd. Ik vind het ook geweldig dat ik na een huldiging mocht optreden. Van alle podia waar ik ooit op heb mogen zingen, komt deze zeker in de top tien. Dit was echt te gek om te doen!”Voor Alex van Jole (44) is het niet de eerste keer dat hij Glennis live hoort zingen. ,,Je zou wel kunnen zeggen dat ik fan ben. Ik vind het ontzet-tend leuk dat ze ook hier in het Huis optreedt. De sfeer is hier zo goed. De Medal Ceremony Hall is dan wel een enorme zaal, toch is het ge-moedelijk.”

@DENNISINGE37: Waren we d’r nog maar bij vanavond. #weerthuisnaeengeweldigeweek #OS2012 #GOTEAMNL #HHH2012 #huldiging

@DEVRIESP2011: Wat een gewel-dig feest in het Holland Heineken House met de huldiging van Henk Grol en de dames acht, helemaal top! #HHH2012 #OS2012

Page 4: The Daily Dutch van 3 augustus

6 Gelukkighebbenwedefoto’snog...

Om door een ringetje te halen.

Ook hier wordt de post bezorgd.

Vrouwen acht in actie

zonder boot.

Hup Holland Hup.

7

Winterspelen?!

Glennis zingt het dak eraf. Goud, zilver, brons of e

en...

Olympisch record!

Baas.

Laat die handjes maar wapperen.

FOTO’S: CHRIS THIJSSEN, GERT-JAN PEDDEMORS EN SANDER STOEPKER

De trotse zus van Henk Grol (rechts).

Page 5: The Daily Dutch van 3 augustus

Elke dag een lach op het gezicht

Naam: Rea LendersLeeftijd: 31Geboren: GroningenSport: TrampolinespringenLengte: 1,64 meterGewicht: 58 kgBijzonder: Was vlak voor de Spelen nog geblesseerdBeste prestaties: Tienvoudig Nederlands kampioenZilver op WK Wroclaw (2010)

8 Profiel

Ze gaat voor goud, maar wil vooral rustig blijven en lekker springen. Trampolinespring-ster Rea Lenders (31) hoopt morgen op haar ‘mooiste wed-strijd ooit’.

DOOR CHRIS THIJSSEN

,,Hoeveel?”, roept Rea Lenders tijdens haar oefening op de Olympische Spelen in Athene (2004) tegen haar trainer. ,,Negen!”, verstaat ze. Ze voert nog één sprong uit en staat dan keurig stil op de trampoline. De verwarring en teleurstelling slaan snel toe: haar trainer riep geen ‘negen’, maar ‘zeven’ en Lenders heeft daarmee twee sprongen te weinig gedaan.Nu, acht jaar later, benadrukt Lenders hoe be-langrijk het mentale aspect bij het trampoline-springen is. ,,Een oefening bevat tien sprongen en duurt maar twintig seconden, alles moet goed zijn. Eén foutje en het is klaar. Springen kun je wel, maar op dat moment moet alles kloppen.” Vier jaar geleden wist de van oorsprong Gro-ningse zich niet te plaatsen voor de Spelen in Beijing. ,,Het was echt zonde dat ik er niet kon staan. Het ging om één kwalificatiewedstrijd, het lukte nét niet”, vertelt ze, met nog steeds een lichte teleurstelling in haar stem. ,,Het duurde weken voordat ik over het verdriet heen was. Toch probeerde ik snel door te gaan met het normale leven. Dat hielp. Drie maan-den na de kwalificatie had ik het gevoel dat ik beter kon. Er moest iets veranderen; ik had mijn beste wedstrijd nog niet gesprongen.”In 2009 verhuisde de trampolinespringster van Zoetermeer naar Den Bosch, waar ze sindsdien traint bij het Centrum voor Topsport en On-derwijs (CTO) onder leiding van bondscoach Lennard Villafuerte. ,,Dat was een droom die uitkwam”, zegt Lenders, nog steeds onder de indruk van het centrum. ,,In Zoetermeer moes-

ten we de trampolines elke dag op- en afbouwen. In Den Bosch is alles heel mooi en professio-neel, alles is goed geregeld. Dat ik dat nog mag meemaken.” Normaal gesproken zou Lenders in aanloop naar de Spelen elke dag springen en deelnemen aan toernooien. Begin juni raakte ze echter geblesseerd aan haar grote teen, waardoor ze tijdelijk niet op de trampoline stond en enkel kracht- en conditietraining deed. ,,Het is best vervelend dat ik twee wedstrijden heb moeten FOTO’S: ANP

Elke dag een lach op het gezicht9

Voormalig trampolinespringer Alan Villafuerte (35) nam in 2000 en 2004 deel aan de Olympische Spelen. Vooral zijn eerste Spelen in Sydney maakten grote indruk op hem. ,,De openingsce-remonie was overweldigend.”

DOOR CHRIS THIJSSEN

,,Als ik mijn ultieme Olympische herin-nering moet noemen, kies ik voor de Spelen van 2000 in Sydney”, vertelt Alan Villafuerte, die vier jaar later ook in Athe-ne op de trampoline streed. ,,Het was de eerste keer dat ik deelnam aan de Spelen, maar ook de eerste keer dat trampoline-springen op het programma van de Spelen stond. Dat was dus extra bijzonder.”Wat Villafuerte vooral is bijgebleven, is niet zijn oefening, maar de sfeer die tijdens het evenement heerste: ,,Tijdens de openingsceremonie in het Olympisch sta-dion maakten al die mensen op de tribune en al die sporters om me heen veel indruk.

Dat was overweldigend. Op dat moment besefte ik pas echt dat ik aan de Olympi-sche Spelen zou deelnemen. Toen ging er wel een zekere spanning door me heen.”Die spanning wist hij om te zetten naar een sterk begin van zijn oefening later in het toernooi, maar na een paar sprongen ging het toch mis. ,,Ik had een heel goede voorbereiding gehad en was vrij gemak-kelijk door de voorrondes gekomen. Het begin van de oefening ging erg goed, waardoor ik stiekem al even aan het einde van de sprong dacht. En dat moet je nooit doen. Ik verloor mijn concentratie en belandde naast de matras.,,In de periode na de Spelen kon ik alleen maar aan die sprong denken. ‘Als, als, als’ en meer van dat soort gedachten spookten voortdurend door mijn hoofd. Maar nu denk ik vooral terug aan de goede sfeer. Ik had het zeker niet willen missen.”Al is hij sinds 2007 officieel gestopt met trampolinespringen, Villafuerte volgt an-dere Nederlandse trampolinespringers op de voet. ,,Mijn broer (Lennard Villafuerte, red.) traint Olympiër Rea Lenders, dus ik ben er op die manier nog bij betrokken. Ik ga dit jaar niet naar Londen toe om hen aan te moedigen, want ik moet op het zoontje van mijn broer passen. Maar we gaan het samen op televisie volgen!”

Villafuerte: ,,Ik verloor mijn concentratie en belandde naast de matras.’’ FOTO: ANP

Alan Villafuerte 2000Olympische herinnering

missen, dat zijn goede meetmomenten”, legt ze uit. ,,Maar ik moet vertrouwen op wat ik kan, meer kan ik niet doen. Ik bekijk het van de positieve kant: ik kan uitgerust aan de Spelen beginnen.”

In balansDe nuchterheid en het positivisme waarmee Lenders over haar blessure spreekt, zijn op-vallend. Qua uiterlijk is ze weinig veranderd – haar kenmerkende lange, donkere haren in een strakke staart of knot gaan al jaren mee - maar de springster geeft aan mentaal meer in balans te zijn dan ooit te voren. Wellicht is dat te danken aan de neurofeedbacktraining die ze sinds november vorig jaar volgt. ,,Ik werd ge-vraagd mee te werken aan een onderzoek naar neurofeedback bij topsporters. Ik dacht: baat het niet, dan schaadt het niet.” Bij de neurofeedback meten elektroden Len-ders’ hartslag na de training. Daarnaast hoort ze haar favoriete muziek door een koptelefoon. Naarmate haar hartslag lager wordt en zij zich ontspant, gaat de muziek beter klinken. ,,Als de muziek bijvoorbeeld schel gaat klinken, weet ik dat ik op mijn ademhaling en hartslag

moet letten”, vertelt Lenders over de training. ,,Of ik door de neurofeedback beter spring, kan ik niet zeggen. Dat is niet meetbaar. Maar ik merk wel dat ik beter in slaap kom en dat ik rustiger ben. Na een zware training kan ik er lekker mee ontspannen.”Hoewel Lenders met haar 31 jaar ouder is dan de gemiddelde Olympische sporter heeft ze er nog geen genoeg van. Lachend vertelt ze: ,,Zeker niet nu ik naar Londen ga. Ik geniet er ontzettend van. Springen geeft me elke dag een blij gevoel, ik krijg er een lach van op mijn gezicht!”Of ze morgen kans maakt op een medaille kan Lenders moeilijk inschatten. ,,Alle zestien vrouwen die meedoen kunnen goed trampoli-nespringen. Het gaat er dan gewoon om wie mentaal het sterkst is.” Ze wil er zelf vooral een goed gevoel aan overhouden: ,,Ik heb niets te verliezen. Natuurlijk ga je voor goud, maar ik wil rustig blijven en lekker springen. Ik hoop dat ik bij de laatste acht in de finale zit. Ik ben tevreden als ik na de laatste oefening van de trampoline afstap, voor de jury sta en het gevoel heb: ja, dit is het. Dit was mijn beste wedstrijd ooit. Op welke plek ik eindig, maakt me dan niet uit.”

Page 6: The Daily Dutch van 3 augustus

In Nederland hebben we het vaak over ‘onze’ Oranje-atleten. Maar er zijn sporters en begeleiders actief op de Olympische Spelen die Nederlandse roots hebben en voor een ander land uitkomen. Vandaag turnster Sherine El Zeiny (21), die uitkomt voor Egypte.

DOOR SUZANNE JEKEL

Het liefst eet ze een broodje hagelslag. ,,Gek ben ik er op’’, zegt Sherine El Zeiny met een onmiskenbaar accent. De 21-jarige turnster werd geboren in Alphen aan de Rijn, groeide er op, ging er naar school en leerde er turnen. Op haar achtste werd ze opgenomen in Jong Oranje. Ze trainde onder andere sa-men met oud-Olympiër Suzanne Harmes. Vlak voordat de Spelen van 2008 in Bei-jing beginnen, moest El Zeiny van haar toenmalige coach kiezen: of uitkomen voor Nederland, of voor Egypte.Ze koos voor het laatste. ,,Mijn trainer dacht dat ik zo meer kans zou maken op deelname aan de Spelen. Omdat mijn sport het belangrijkst voor mij is, besloot ik voor Egypte te turnen.’’Spijt van die beslissing heeft ze nooit gehad, maar jammer vindt ze het soms wel. ,,Ik train gewoon in Nederland en ken mijn ploeggenoten in de Egyptische ploeg niet goed. Ik praat Arabisch, heb Egyptische ouders, maar toch voel ik me Nederlands.”

Over de grens

Dol op brood met hagelslag

10 Achterdeschermen

@CHRISTEL8519: Het is zo gaaf hier! #HHH2012 En druk hahaha, maar wat een feest! Ranomi 21 jaar, Hollands trots. Kunnen onze jongens nog wat van leren!

@TIMMIEBOLINK: Toch wel genieten, al die Nederlanders die eens juichen en feesten om andere sporten dan voetbal. En terecht. #HHH2012

In het Huis kunnen genodig-den genieten van gerechten ontworpen door Moshik Roth. De chef is met twee Michelin-sterren een van Nederlands beste koks. In de luxueuze Olympic Club staat alles in het teken van een bijzondere smaakbeleving, een ‘unieke experience’.

DOOR JUST FONTEIN

‘Gouden Olympische ringen’ van eendenlever, framboos, parels van rozen en balsamico, of een ‘Noordzee landschap’ met jonge makreel, schaaldieren, zilte plantjes en haring-eitjes. In de Olympic Club van het Holland Heineken House kan men voor negentig pond (ongeveer 115 euro) genieten van een viergangenmenu, ontworpen door tweesterrenkok Moshik Roth. ,,Het is heel inspirerend om te werken op deze locatie, hier in het Holland Heineken House. Op dit moment is Londen het middelpunt van de wereld”, zegt Moshik terwijl hij ontspannen in de bar van de club zit. De van oorsprong Is-raëlische kok spreekt een aardig woordje Ne-derlands. ,,Ik woon al lang in Nederland, dus ik ben trots dat de Nederlandse toppers hier komen eten.”De club is in niets te vergelijken met de andere plekken in Ally Pally. In plaats van oranje is wit de kleur die de boventoon voert. Langs lange crèmekleurige loungebanken staan strak ge-dekte tafels met vierdelig bestek en glanzende wijnglazen. Moshik vergelijkt zijn beroep met topsport. ,,Net zoals de Olympiërs moeten wij elke dag op ons best presteren. We kunnen niet denken ‘vandaag heb ik even geen zin’, want dan blij-ven de gasten weg”, legt hij uit. De Olympic Club is niet voor iedereen toe-gankelijk. Alleen op uitnodiging mag je aan-schuiven in het chique restaurant. Er komen topmannen van de sponsoren, genodigden van NOC*NSF maar ook de familie van de actieve sporters. Tufan Yigit is souschef in de keuken van de club. Hij is bezig borden klaar te zetten voor de tweehonderd gasten die vanavond aanschuiven.

,,Werken met gerechten van Moshik is super leerzaam. Hij staat bekend om zijn bijzondere combinaties”, vertelt Yigit. Moshik is beroemd en wordt geroemd om zijn gastronomische haute cuisine. Op wetenschappelijk wijze combineert hij verschillende - vaak originele - ingrediënten. Moshik: ,,Het gaat om de smaakbeleving, om een ‘unieke experience’.”De ervaren sterrenchef zegt veel te leren deze weken. Moshik: ,,In mijn restaurant in Amster-dam koken we op detail voor twintig tot dertig mensen. Hier zijn de aantallen veel groter, maar moet de kwaliteit hetzelfde zijn. Een geheel nieuwe ervaring.” Op de kaart staan twee menu’s. Het Big Ben-

Haute cuisine in het Huis

FOTO: ANP

Backstage

Bezoekers van het Holland Heineken House worden van alle gemakken voorzien. Als je met een leeg glas in de grote zaal staat hoef je niet meer op zoek naar een prullenbak. De ‘Walking Bins’ van afvalverwer-kingsbedrijf Van Gansewinkel komen namelijk naar jou toe.

DOOR JUST FONTEIN

Op voorhand lijkt het misschien niet het leukste baantje in het Holland Heine-ken House, maar de ‘Walking Bins’ lopen met een grote glimlach door de Medal Ceremony Hall. De wandelende prullenbakken dansen van voor naar achter in de zaal en maken hier en daar een praatje met de gasten. Op hun rug dragen ze een grote bak met twee kokers waar de gasten hun lege glazen in kunnen doen. Op de vraag of ze het geen ondankbare taak vindt, antwoordt Lenneke Helleman (27) met een over-tuigend ‘nee!’. Ze werkt normaal gesproken op het kantoor van afvalverwerkingsbedrijf Van Gansewinkel. Nu loopt ze een week rond door het Holland Heineken House om naast haar rol van wandelende prul-lenbak ook de aanwezige bezoekers te overtuigen van het nut van recyclen. ,,Voordat ik bij Van Gansewinkel kwam werken was ik daar helemaal niet mee bezig. Maar er is een hele wereld voor me open gegaan. Ik wil mezelf geen idealist noemen, maar ik denk tegen-woordig een stuk beter na over hoe om te gaan met afval”, vertelt Helleman. Ze raakt helemaal enthousiast als ze de grote oranje armband rond haar pols laat zien. Helleman: ,,Helemaal gemaakt van petflessen. Zo kunnen we laten zien wat er allemaal mogelijk is met gerecycled plastic. En wist je dat fleece-truien ook gemaakt worden van plastic bekertjes? Nee hè! Ook de pakken die we aanhebben zijn gemaakt van gerecycled plastic.”Wat ze zo leuk vindt aan het zijn van Walking Bin is de vrijheid die ze krijgt. ,,Ik ben niet gebonden aan een plek en kan gaan en staan waar ik wil. Ik zorg gewoon dat ik op de gezelligste plekken sta, want daar is het ook het drukst. De huldigingen zijn uiteraard het leukst.”Het zijn dit jaar de Social Games, maar ook die van sustainability, duurzaam-heid. In het Holland Heineken House wordt daar ook veel aandacht aan besteed. Overal in het het Holland Heineken House staan speciale prul-lenbakken waar het publiek al vooraf hun afval kan scheiden. Walking Bin Helleman juicht dat alleen maar toe: ,,Dat maakt het voor de gasten allemaal nog gemakkelijker.”

11

Haute cuisine in het Huis Plezier als Walking Bin

menu en het Buckingham Palace-menu. Het eerste ontworpen door de chefs van cateraar Albron, het tweede komt van Moshik. Maar in de keuken is het één team, zegt Albron-souschef Yigit. Voor Moshik Roth komt er een spannende tijd aan. Vier dagen na terugkomst in Nederland opent zijn nieuwe restaurant &sam-houd places in Amster-dam. ,,Over topsport ge-sproken. Ik ben op twee plekken tegelijk aan het werk. Ik slaap hier bijzon-der weinig”, aldus Moshik.Een favoriet gerecht kan hij niet aanwijzen. ,,Dat is als kiezen tussen je kinderen. Maar de medaille-desserts zijn wel heel leuk om te ma-ken.” In welke kleur de medailles worden op-

gediend hangt af van de prestaties van de Ne-derlanders. ,,Soms is het dus nog even wachten tot we aan de mise en place kunnen beginnen. Vanavond hopen we natuurlijk op goud”, besluit de sterrenkok lachend.

Een gouden dessert van kokos, ananas en rum. FOTO’S: SANDER STOEPKER

Page 7: The Daily Dutch van 3 augustus

Filmpjes over sporters en het Holland Heineken House opwww.hollandheinekenhouse.nl

12 Achterop

Dagelijks drinkt The Daily Dutch een biertje met een bijzondere gast. Ditmaal Wiljon Vaandrager (54) en de zussen Greet (53) en Nicolette (50) Hellemans. Zij maak-ten op de Spelen van 1984 deel uit van de vrouwen acht die brons won.

DOOR WESLEY BEKKER

Het kan geen toeval zijn dat jullie er juist vandaag zijn.,,Mijn vriend gaf kaarten aan Nicolette voor haar vijftigste verjaardag”, vertelt Greet. ,,En toen vroeg zij aan mij: ‘ga je mee?’ Zo zijn we hier dus samen, onder andere om naar de vrouwen acht te kijken. Fantastisch wat ze gepresteerd hebben.” Wiljon hoorde van de plannen van de zussen en werd meteen enthousiast. ,,Het kriebelde gelijk en nu ik hier ben vind ik het ook echt fantastisch.”

Hoe beleefden jullie de race van de vrou-wen acht?,,Je roeit voor het gevoel bijna zelf mee”, zegt Nicolette. ,,Je weet hoe spannend het is en wat er door die koppen heengaat.” Wiljon: ,,Door het gevoel dat je overmeestert, denk

ik altijd dat we zelf ook nog zo hard kunnen roeien.” Ze lacht: ,,Maar dat zit in mijn hoofd, lichamelijk gaat dat niet meer. Heimwee heb ik niet, daar is het te lang geleden voor.”

Welke impact heeft de me-daille van 1984 gehad? ,,Die impact merk je pas achteraf”, vertelt Wiljon. ,,Toen overkwam het ons, maar ach-teraf merk je aan de reacties van de buitenwereld pas hoe groot de Spelen zijn.” ,,Voor ons had de medaille een opmerkelijk tintje”, blikt Greet terug. ,,Samen met Nicolette won ik drie uur daarvoor zilver in de dubbel twee. Dat was de eerste roeimedaille voor Neder-landse vrouwen ooit. Daar hadden we drie jaar keihard voor getraind, maar dat sneeuw-de onder door de prestatie van de vrouwen acht. Toch waren we er heel blij mee.”

Waarom sneeuwde die zilveren medaille onder?,,De prestatie van de vrouwen acht was

uitzonderlijk”, zegt Wiljon. ,,Wij hadden als team slechts twee keer met elkaar getraind in aanloop naar de Spelen. Wij waren met drie verschillende boten en maar acht dames in totaal naar Los Angeles gekomen. Die acht dames vormden samen de vrouwen acht. Omdat alles zo nieuw was voor iedereen waren we enorm gefocust. Technisch roeiden we bijna volmaakt. Omdat ‘de acht’ veel meer snelheid maakte dan we gewend waren, ging er enorm veel adrenaline door je heen. Die combinatie bracht ons enorm ver.”

Een biertje met.... de bronzen vrouwen acht van 1984

Met twee keer trainen naar brons

1992 1994 1996 1998 2000 2002 2004 2006 2008 2010 2012

20 Jaar Holland Heineken House: Beijing, China

Jan Peter interviewen op afgetrapte slippersDe Spelen van 2008 in Beijing waren de eerste Spelen waarbij deze krant werd gemaakt. Su-zanne Streefland was een van de redacteuren die mee mocht. Ze interviewde onder andere Jan Peter Balkenende. ,,Het was geen gezicht op m’n afgetrapte teenslippers.”

DOOR SUZANNE JEKEL

Al dagen was ze ermee bezig: per se wilde ze de toenmalige minister-president Jan Peter

Balkenende voor haar schrijfblokje hebben. Van alle kanten probeerde ze hem te pakken te krijgen. Op het allerlaatste moment was ze tijdens een persconferentie in Beijing met een

fotograaf naar binnen gesneakt. ,,Dat was best spannend”, lacht ze. Streefland wist een interview met Balkenende te regelen. ,,Ik had een afspraak in de Royal Lounge van het Holland Heineken House, de plek waar alle vips bijeenkomen tijdens de Spelen. Ik was blij dat ik de minister-president kon spreken, maar ik moest er natuurlijk nog wel een goed interview van maken.”Streefland, die deze zomer in Londen te vinden is namens radiozender BNR, had zich goed voorbereid op het gesprek met Balkenende: ,,Ik had een net blouseje aan en een nette broek. Ik was alleen vergeten nette schoenen aan te trekken. Het was ontzettend heet in Beijing en ik liep de Royal Lounge in op m’n afgetrapte teenslippers. Het was een gek gezicht. Maar uiteindelijk, als ik er nu over nadenk, was het wel een van de leukste interviews die ik ooit heb gedaan!’’

Wiljon Vaandrager, Nicolette en Greet Hellemans (vlnr). FOTO: CHRIS THIJSSEN

FOTO: HEINEKEN