The anniversary newspaper

8
Na de eerste kennismaking hebben we een intense tijd samen doorgebracht. We hebben veel gepraat en veel dingen met elkaar gedaan. Binnen een maand was de vonk bij mij aangekomen die al eerder bij jou aanwezig was! Ik heb geen moment spijt gehad van de kans die ik jou moest geven! Ik geniet al 26 jaar van jou en hou elke dag meer van jou! Ik ben je dankbaar voor de prachtige kinderen die we samen hebben gekregen! Ik vind het ook zo fijn dat we vrijwel alles samen doen en dat we in het geloof ook samen één weg gaan en samen groeien! Lieve schat ik hou van jou, jij bent mijn vriend, mijn maatje, mijn minnaar, de vader van mijn kinderen, jij bent MIJN MAN!! Ik dank God dat ik jou van Hem gekregen heb en zie uit naar nog vele, vele jaren samen met jou! Dikke, dikke kus, Je liefste (zoals jij altijd zegt) The Anniversary News paper ZOETERMEER, MAANDAG 24 NOVEMBER 2014 WIM DE KOK HEEFT EEN MIJLPAAL BEREIKT! SPECIALE EDITIE TER GELEGENHEID VAN ZIJN 50 e VERJAARDAG Wim ziet Abraham! Wim; echtgenoot van Margreet Vandaag precies vijftig jaar geleden werd Willem de Kok geboren. Hij maakte Joost en Dien de Kok vader en moeder. Inmiddels loopt Willem (Wim) alweer 50 jaar rond op deze aardbol. In de 50 jaar die hij leeft, heeft Wim al heel wat meegemaakt. Hij is de grote broer geworden van twee broertjes en zusje. Op jonge leeftijd reisde hij al rond voor schaaktoernooien, ook tijdens zijn studie ging hij hier mee door. In zijn studietijd ontmoette hij ook de vrouw van zijn leven en dankzij haar heeft hij uiteindelijk zijn Wist u dat? Het is alweer 50 jaar geleden dat de geboorte van Wim de Kok Joost en Dien de Kok vader en moeder maakte. Joost de Kok was leraar in die tijd en Dien de Kok huisvrouw. Inmiddels is Joost al een aantal jaar met pensioen. Dien is altijd huisvrouw gebleven, daarnaast werkt ze vol passie als vrijwilligster bij de Pelgrimshoeve. Als ouders hebben ze en aantal leuke weetjes opgesteld over Wim. Wist u dat Wim lekker kon koken toen z’n moeder in het ziekenhuis lag? Wist u dat Wim een goede voetballer was bij DSO en dat hij vooral een goede verdediger was? Wist u dat Wim al een talenknobbel had toen hij 1½ jaar oud was? Hij sprak goed koeterwaals: een mattenklopper noemde hij een tattetotte en een lantaarnpaal was voor hem een lantaripalie. Wist u dat Wim jeugdkampioen schaken van Nederland was en dat hij daarom voor de wedstrijden ver van huis moest, o.a. naar Katowice in Polen en Cap d ‘Agde in Zuid- Frankrijk? Wist u dat Wim lid geweest is van “de Zwarte Hand” en dat ze heel wat avonturen hebben beleefd in de polder van de in aanbouw zijnde nieuwe wijk Seghwaert? Wist u dat Wim het eerste kleinkind van Opa en Oma de Kok was en dat Opa ging wandelen met Wim en Tommy de hond, en dat Wim helemaal niet bang was voor Tommy? zijn studie afgerond. Met haar heeft hij 5 kinderen gekregen, 2 meisjes en 3 jongens. Twee maanden na de geboorte van zijn oudste kind ging hij in dienst bij Langeveld & Sigtermans, het huidige Lansigt. Hier heeft hij sindsdien, met een onderbreking waarin hij voor zichzelf aan de slag ging, gewerkt. In deze krant, een speciale editie ter gelegenheid van de 50 e verjaardag van Wim, zal hij van verschillende kanten belicht woorden; als echtgenoot, als vader, als schoonvader, als zoon, als broer en als collega. Margreet de Kok-Zwart is al bijna 26 jaar de echtgenote van Wim de Kok. En toen was daar opeens jouw telefoontje! Je vroeg of je een keertje langs mocht komen. Je weet, en met jou ook anderen, dat ik dat geen onverdeeld genoegen vond. Zoals bekend is heb je het aan je schoonmoeder te danken, dat ik je een kans gaf! Maar oh wat ben ik blij dat ik jou die kans gegeven heb en dat onze Hemelse Vader het beter wist dan ik met mijn eigenwijze hoofd!

description

Speciale editie ter gelegenheid van de 50e verjaardag van Wim de Kok

Transcript of The anniversary newspaper

Page 1: The anniversary newspaper

Na de eerste kennismaking hebben we een intense tijd samen doorgebracht. We hebben veel gepraat en veel dingen met elkaar gedaan. Binnen een maand was de vonk bij mij aangekomen die al eerder bij jou aanwezig was! Ik heb geen moment spijt gehad van de kans die ik jou moest geven! Ik geniet al 26 jaar van jou en hou elke dag meer van jou! Ik ben je dankbaar voor de prachtige kinderen die we samen hebben gekregen! Ik vind het ook zo fijn dat we vrijwel alles samen doen en dat we in het geloof ook samen één weg gaan en samen groeien!

Lieve schat ik hou van jou, jij bent mijn vriend, mijn maatje, mijn minnaar, de vader van mijn kinderen, jij bent MIJN MAN!! Ik dank God dat ik jou van Hem gekregen heb en zie uit naar nog vele, vele jaren samen met jou! Dikke, dikke kus, Je liefste (zoals jij altijd zegt)

The Anniversary Newspaper

    ZOETERMEER,  MAANDAG  24  NOVEMBER  2014  

WIM DE KOK HEEFT EEN MIJLPAAL BEREIKT! SPECIALE EDITIE TER GELEGENHEID VAN ZIJN 50e VERJAARDAG

Wim ziet Abraham!

Wim; echtgenoot van Margreet

Vandaag precies vijftig jaar geleden werd Willem de Kok geboren. Hij maakte Joost en Dien de Kok vader en moeder. Inmiddels loopt Willem (Wim) alweer 50 jaar rond op deze aardbol. In de 50 jaar die hij leeft, heeft Wim al heel wat meegemaakt. Hij is de grote broer geworden van twee broertjes en zusje. Op jonge leeftijd reisde hij al rond voor schaaktoernooien, ook tijdens zijn studie ging hij hier mee door. In zijn studietijd ontmoette hij ook de vrouw van zijn leven en dankzij haar heeft hij uiteindelijk zijn

Wist u dat?

Het is alweer 50 jaar geleden dat de geboorte van Wim de Kok Joost en Dien de Kok vader en moeder maakte. Joost de Kok was leraar in die tijd en Dien de Kok huisvrouw. Inmiddels is Joost al een aantal jaar met pensioen. Dien is altijd huisvrouw gebleven, daarnaast werkt ze vol passie als vrijwilligster bij de Pelgrimshoeve. Als ouders hebben ze en aantal leuke weetjes opgesteld over Wim. Wist u dat Wim lekker kon koken toen z’n moeder in het ziekenhuis lag? Wist u dat Wim een goede voetballer was bij DSO en dat hij vooral een goede verdediger was? Wist u dat Wim al een talenknobbel had toen hij 1½ jaar oud was? Hij sprak goed koeterwaals: een mattenklopper noemde hij een tattetotte en een lantaarnpaal was voor hem een lantaripalie. Wist u dat Wim jeugdkampioen schaken van Nederland was en dat hij daarom voor de wedstrijden ver van huis moest, o.a. naar Katowice in Polen en Cap d ‘Agde in Zuid-Frankrijk?

Wist u dat Wim lid geweest is van “de Zwarte Hand” en dat ze heel wat avonturen hebben beleefd in de polder van de in aanbouw zijnde nieuwe wijk Seghwaert? Wist u dat Wim het eerste kleinkind van Opa en Oma de Kok was en dat Opa ging wandelen met Wim en Tommy de hond, en dat Wim helemaal niet bang was voor Tommy?

heeft plaatsgevonden, zodat

zijn studie afgerond. Met haar heeft hij 5 kinderen gekregen, 2 meisjes en 3 jongens. Twee maanden na de geboorte van zijn oudste kind ging hij in dienst bij Langeveld & Sigtermans, het huidige Lansigt. Hier heeft hij sindsdien, met een onderbreking waarin hij voor zichzelf aan de slag ging, gewerkt. In deze krant, een speciale editie ter gelegenheid van de 50e verjaardag van Wim, zal hij van verschillende kanten belicht woorden; als echtgenoot, als vader, als schoonvader, als zoon, als broer en als collega.

Margreet de Kok-Zwart is al bijna 26 jaar de echtgenote van Wim de Kok. En toen was daar opeens jouw telefoontje! Je vroeg of je een keertje langs mocht komen. Je weet, en met jou ook anderen, dat ik dat geen onverdeeld genoegen vond. Zoals bekend is heb je het aan je schoonmoeder te danken, dat ik je een kans gaf!

Maar oh wat ben ik blij dat ik jou die kans gegeven heb en dat onze Hemelse Vader het beter wist dan ik met mijn eigenwijze hoofd!

Page 2: The anniversary newspaper

De 'gekke-serieuze' vader 50 jaar, en ik heb daar 23 jaar van mogen meemaken

aantrok en vergeving vroeg aan je kinderen en vervolgens ook echt probeerde te veranderen na een pittig en lang gesprek na een heftige ruzie waarin ik ook mijn hart luchte over hoe ik je vond als vader. Pa, in tijden waar onze band niet goed was heb ik me vaak geërgerd aan je karakter. Dat gekke vond ik maar irritant en met dat serieuze had ik geen klik. Ik wilde 'later' niet op jou lijken. Nu merk ik dat ik steeds meer en meer op jou lijk. Het is heerlijk om gek te doen en ik zou graag meer en meer op jou willen lijken met o.a. de benoemde goede karaktereigenschappen van je serieuze kant. Van harte gefeliciteerd met je verjaardag, op naar de volgende 50!

Je oudste zoon

was als belastingadviseur, wijdde hij ook zijn tijd aan God. Hij startte met oom Henk een gemeente, preekte vaak in die tijd en was in Parousia ook lange tijd oudste. Op dit moment is hij samen met mijn moeder oudstenechtpaar in Jong en Vrij. Ik vind het bijzonder om te zien hoe mijn ouders zich altijd door God in hebben laten zetten voor zijn gemeente en hoe ze hierin gegroeid zijn. Dit is echt een heel groot voorbeeld voor mij. Als mijn vader niet bezig was met werk of de kerk, zag je hem helemaal opleven. Hij ging zingen of neuriën, maakte de gekste grapjes en had de grootste lol (vaak om zichzelf). Af en toe kon ik mij hier aanstoren, omdat het soms zo overdreven was, maar als ik terugkrijg dan zie ik het als een uiting van geluk en ben ik blij dat mijn vader zo gelukkig was en is! Ik lijk het meest op mijn vader, het rustige en serieuze heb ik van hem en ik hoop qua geloofsvertouwen ook meer op hem te gaan lijken. Lieve pap, 50 jaar, een leeftijd die we natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan. Je betekent voor ons veel als vader, ookal uiten we dat misschien niet zo vaak! We zijn trots op je, trots op hoe je je inzet voor de kerk, trots op hoe goed je het doet op je werk en trots op hoe je bent als vader! Ik wens je Gods rijke zegen in de levensjaren die gaan volgen en uitgaand van de bijbel gaan er nog 70 volgen, dus je bent nog lang niet op de helft!”.

Eline Groen-de Kok

2   THE  ANNIVERSARY  NEWSPAPER,  MAANDAG,  24  NOVEMBER  2014         •••  

Wim is al de helft van zijn leven vader!

 

aan denk bij de 'gekke vader'. Waar ik als eerste aan denk bij jouw serieuze kant is de rust die je altijd uitstraalt en de rust die je altijd bij jezelf bewaard in verhitte situaties om zo ook anderen rustig te krijgen. Ik kan bijvoorbeeld niet herinneren dat ik je ooit woedend gezien heb tegen je vrouw die je zo onwijs lief hebt. Je blijft ook altijd rustig in discussies en gesprekken waar bijvoorbeeld bij mij de emoties hoog oplopen. Ik vind dat een onwijs knappe en goede karakter-eigenschap waar ik nog veel van kan leren in sommige situaties. Ook bewonder ik hoe serieus en wijs je in het geloof staat en daar goed over kan praten en hoe positief je in het leven staat. Wat ik nog als een van de meeste dingen enorm waardeer is hoe je nederig was en het boetekleed

Of ik denk aan hoe je met zo'n beetje alles wat je doet het bloed onder de nagels van je jongste dochter kan halen (dat ligt ook grotendeels aan die jongste dochter hoor). Door bijvoorbeeld, nadat je voor de 5e keer te horen hebt gekregen dat je moet ophouden met irritant te zingen, verder te gaan met neuriën. Ook denk ik aan hoe je heel irritant expres schreeuwerig niest en zelf altijd het eerste en meest lacht om je eigen grappen óf moeite hebt met het inhouden van je lach en kijkend naar ons of wij lachen om je grap. Ik denk aan dat je na een jaar of 20 'Mr. Bean' gezien te hebben nog steeds bij elke aflevering zegt "hey, deze ken ik nog niet" en vervolgens net zo hard als altijd lacht om de grappen die je al honderden keren gezien hebt. Zo zijn er nog vele vele andere voorbeelden te noemen van waar ik

Op 10 juli 1991 kwam Joost de Kok als tweede kind en oudste zoon van Wim en Margreet de Kok ter wereld. Inmiddels is Joost een volwassen man, die werkzaam is als supervisor bij een callcenter en een grote passie heeft voor voetbalclub Ajax. Gek en serieus, een combinatie die niet helemaal logisch is en waar ik me vaak genoeg aan geërgerd heb, maar ook veel om gelachen heb. Als ik denk aan die gekke vader, dan denk ik bijvoorbeeld aan een zaterdagochtend rond een uur of 9 in de auto om mij naar voetbal te brengen. Uit het niets is daar dan ineens een schreeuwerig 'DO RE MI VA SO LA TI DOOO'. "Je moet even goed wakker worden" was dan jouw verklaring op een half lachend en half geïrriteerde zoon met de vraag of dit nou wel nodig was.

Eline Groen-de Kok werd op 28 juli 1990 geboren als eerste kind van Wim en Margreet de Kok. Inmiddels is ze even oud als Wim was toen hij met Margreet trouwde. Zelf is ze op deze leeftijd al meer dan een jaar getrouwd. Eline is afgestudeerd Bedrijfskundige en werkzaam bij een opleidingsbureau voor pensioenfondsen. Vandaag precies 25 jaar geleden hadden Wim en Margreet het vermoeden dat ze in verwachting waren van hun eerste kind. Een zwangerschapstest die Margreet diezelfde dag nog deed bevestigde dat vermoeden. Zo kreeg Wim voor zijn 25e verjaardag een extra cadeautje! Iets meer dan 8 maanden op de warmste dag van juli begonnen de weeen bij Margreet. Van de spanning had Wim niet veel gegeten. Een paar uur later zou blijken dat dit niet erg verstandig was, want in combinatie met de

hitte en de spanning viel Wim in het ziekenhuis naast het bed waar zijn vrouw op lag flauw. Lachend werd hij door de zusters onder het bed geschoven, althans dat blijkt uit het verhaal van Margreet. Gelukkig heeft hij wel de bevalling zelf mee kunnen maken. Van haar peuterjaren kan Eline niet veel meer herinneren, behalve dat ze met Joost op 1 kamer lag en hun vader hen elke (zater)dag wakker kwam maken. Toen ze op de basisschool zat heeft haar vader geprobeerd zijn schaakpassie over te brengen. Eline heeft toen op school wel meegedaan aan het schaaktoernooi, maar schaken was toch niet echt haar ding (wellicht tot verdriet van haar vader). Toen ze naar de middelbare school ging bleek dat ze netals haar vader vwo ging doen. Wim heeft in die tijd vaak geprobeerd Eline te laten kiezen voor Economie als vervolgopleiding, maar als puber zijnde heeft ze zich hier tegen

verzet. Stiekem was ze toch erg trots op haar vader en heeft ze veel respect voor hem dat hij blijft leren. Dat heeft haar uiteindelijk toch doen besluiten een studie in economische richting te volgen. Eline kan zich nog heel goed herinneren dat ze een keer ging shoppen met haar moeder en zusje en haar moeder toen verkondigde dat beide zusjes een man zouden krijgen die op hun vader leek. Toen hebben ze allebei hard geroepen “Nee nooit!”. Maar inmiddels zijn beide dochters meer dan een jaar getrouwd en lijken hun mannen inderdaad erg op hun vader. Eline is blij met het voorbeeld wat ze altijd van haar ouders heeft gekregen als liefhebbende man en vrouw. Doordat haar vader altijd zijn liefde toonde aan zijn vrouw en respect voor haar had, wist ze ook wat zij zocht in een man. En dat haar man veel op haar vader lijkt, vindt ze nu dan ook helemaal niet erg. Af en toe kan ze er hartelijk om lachen hoe de gelijkenis is. Eline over haar vader: “Tijdens mijn kinderjaren en jeugd heb ik mijn vader leren kennen als een hardwerkende man die het beste met zijn gezin voorheeft. Hij werkte zo hard om te zorgen dat zijn gezin het goed had en niks te klagen had. Als kinderen hebben we meer dan eens geklaagd, maar dat is zeer onterecht geweest, want we hebben het altijd heel goed gehad en een fijne jeugd gehad met liefdevolle ouders. Naast dat hij hard aan het werk

Page 3: The anniversary newspaper

Luuk de Kok werd geboren als derde kind op 26 november 1992. Ook hij is inmiddels volwassen en trotse werknemer bij Bouwhof. Daar kwam ik dan het derde kind en tweede zoon. Zoals ik altijd begreep het kleinste kind van uiteindelijk alle vijf. Van mijn babyjaren weet ik, zoals denk ik logisch, niets meer. Maar als klein kind stond u samen met mama altijd voor mij klaar als we bijvoorbeeld naar het ziekenhuis moesten voor mijn oog. Twee scheven ogen waar ik volgens mij twee of drie keer aan geopereerd ben. En het vele ziekenhuisbezoek voor mijn luie oog. Hierin lijk ik, zoals begrepen van opa en oma, op u. Ook u heeft met een pleister voor u ogen gelopen (zie de foto hieronder). Ik ben God heel dankbaar dat ik nu goede ogen heb met uitstekend zicht!

•••   THE  ANNIVERSARY  NEWSPAPER,  MAANDAG,  24  NOVEMBER  2014                                                    3  

Pap, nou moet u er toch ook echt aan geloven; 50 jaar!!!

Als vierde kind en tweede dochter werd Rebekka Peters-de Kok geboren. Inmiddels zit zij in het laatste jaar van de Pabo en is ze al bijna 1,5 jaar getrouwd. Mijn vader is al weer 50 jaar. Maar leeftijd zegt niets hoor, want hij ziet er nog steeds goed uit! Zijn collega’s en klanten zijn altijd verbaasd als ze horen hoe oud zijn kinderen zijn, omdat hij er zo jong uit ziet. Uiteraard is dat niets vergeleken bij de schoonheid van zijn vrouw, aldus mijn vader altijd zegt. Toch wordt hij nu een beetje grijs, waardoor de leeftijd toch een beetje zichtbaar wordt. Maar voor mij geeft dat niks hoor! Al 20 jaar mag ik deel uit maken van zijn leven. Sinds ik uit huis ben, waardeer ik hem des te meer. Toen ik thuis woonde deed ik dat ook, maar nu besef ik het meer. Ik ben super trots op mijn vader. Juist ook op zijn gekke gedrag. Zoals bijvoorbeeld een spelletje spelen en doen alsof hij niks begrijpt of scheuren in de auto of het maken van flauwe grapjes. Maar ook op de serieuze, hulpzame kant ben ik trots. Mijn vader staat altijd voor mij (en ook Menno) klaar. Thuis brengen met de auto, studiegeld betalen, vragen over financiën beantwoorden, een passend boek voor mij uitzoeken, een site helpen vinden: hij doet het allemaal. Op zijn manier dan wel,

maar ik waardeer dat! Daarbij ben ik trots op zijn geestelijke kant. Hij is een voorbeeld in geloof en vooral in rust die hij uitstraalt. Ik ben trots op mijn vaders taak in de gemeente. Ik ben trots op mijn ouders als echtpaar: op hun hemels huwelijk! Mijn ouders bedienen elkaar en anderen. Dat is een groot voorbeeld voor ons.

Als ik aan vroeger (en nu) denk, denk ik aan: mijn vaders kacheltje zijn, tabakkert genoemd worden, Willemientje in het zwembad, beschermende vader, zegende vader, serieuze vader, gekke vader, behulpzame vader en geestelijke vader. Voor mij is hij echt mijn vader, mijn papa! Dus ik geniet van (en ik ben dankbaar voor) de tijd die we nog samen hebben, zeker als ik kijk naar het leed om ons heen. Gelukkig nog 70 jaar samen te gaan, want we worden natuurlijk 120 jaar!

Rebekka Peters-de Kok

“Leeftijd zegt niets, hij ziet er nog steeds goed uit!” Een rustige wijze man, die vol met geloof bezig is

Het jongste kind van Wim en Margreet werd geboren op 24 juli 1996, een zoon genaamd Boaz. Boaz is tot zijn grote vreugde recent begonnen op de politieacademie en zal vanaf eind januari 2015 aan de slag gaan op het politiebureau in Delft. Dat wordt oppassen geblazen voor zijn oudste zus en zwager, aangezien zij vlak bij dat bureau wonen. Ja, 50 jaar word je dan, of moet ik nou toch U zeggen? Dat blijft soms nog lastig voor jou/u. Ik houd het maar bij je, we zijn inmiddels geen kinderen meer ;). Als ik denk aan jou, dan denk ik aan een wijze, rustige man, die vol met het geloof bezig is. Je stapt bijvoorbeeld bij jou in de auto, en je hoort een preek of christelijke muziek, nooit even helemaal niks op, nooit even een radiozender op. Dit hoort bij hoe jij nu bent, en dat is ook mooi. Je bent nou eenmaal iemand die houdt van onderwijs. Al bestudeer je zelf boeken of luister je naar preken, je leert weer iets nieuws en dit is iets wat je zeker dagelijks bezig houdt. Als mij gevraagd word op wie ik uit mijn gezin lijk, geef ik als antwoord: "mijn vader", niet om de wijsheid en het houden van studeren ;) maar vanwege de rust

die je uitstraalt. Dit is een eigenschap van jou, maar ook van mij, dit helpt mij ook in mijn beroep. Over mijn beroep gesproken, ik was er niet gekomen zonder jou en mama, door jullie opvoeding ben ik onder andere degene wie ik nu ben, en zo ben ik aangenomen bij de politie. Onder andere door mij mee te hebben gegeven; vertrouwen te hebben en positief te zijn. Dit heeft mij verder gebracht binnen de selectieprocedure. Maar ook het vrij laten van mij, en het vertrouwen in mij vind ik erg fijn. Ik bewonder jou en mama met jullie opvoeding en ik ben daar zeker dankbaar voor.

Al 18 jaar ken ik je en ik hoop dit nog vele jaren te mogen! En nog even en alle kinderen zijn het huis uit, geniet ook van die tijd zou ik zeggen!

Je jongste zoon.

In mijn kinderjaren op de basisschool had ik eigenlijk niet veel hobby's, ik speelde vaak buiten met Aron. Op de basisschool kwamen we erachter dat ik moeilijk kan leren en mij moeilijk kan concentreren op school. Ik zou een andere kant op zou gaan dan uw vier andere kinderen. Ook hierin had u vrede en steunde mij. In groep 8 kozen wij ervoor om naar het Clauslaan te gaan en vmbo lwoo te volgen. Hierin kreeg ik alle steun van u. Daar ben ik u heel erg dankbaar voor. We kwamen erachter dat ik slecht ben in leren maar wel goed ben met mijn handen. U heeft mij altijd aan het begin geholpen met de fietsen samen met opa. Ik groeide in het klussen en ging ook in huis klusjes doen. Ik had gereedschap nodig en u hielp me daar in om gereedschap aan te schaffen. Ik ben u zeer dankbaar hiervoor. De keer dat ik uit de auto (ik meen de groene mazda) sprong en viel op mij kin vergeet ik nooit meer. Mijn eerste hechtingen. Later kwam mijn operatie aan mijn borstkast. Operatie verliep goed maar daarna ging het bijna fout en was ik er misschien wel niet meer geweest. Ook hierin was u er voor me. U was oudste van de gemeente en bad veel met het bestuur en in de outlook heb ik ook nog gestaan. Toen slaagde ik voor mijn vmbo kader en werd ik zelfstandiger. En ben ik gaan werken en leren. U liet mij hierin mijn eigen keus en hielp me waar nodig. Uiteindelijk na een moeilijke

pubertijd ben ik dankzij uw goede opvoeding gekomen tot waar ik nu ben. Werkende bij een prachtig bedrijf waarin ze uw goede opvoeding samen met mama merken. En geslaagd voor mijn mbo niveau 3. Ik mocht misschien niet de slimste zijn van het gezin, maar ben wel samen met uw steun gekomen waar ik nu ben en ben ik u heel erg dankbaar voor.

Pap dank voor de afgelopen 22 jaar. Dank dat u mij christelijk heeft opgevoed en u mij hierin heeft vrij gelaten en dat u altijd voor mij klaar stond en staat in moeilijke tijden en goede tijden. Ik wens u een hele fijne verjaardag en ik ben trots op u. Een hardwerkend persoon die goed zorgt voor zijn gezin. Ik hou van u en dat hoop ik nog lang te kunnen zeggen.

Heel veel liefs, Luuk

Page 4: The anniversary newspaper

Wim versus Abraham

Op 26 januari 2010 kreeg de jongste dochter van Wim en Margreet de Kok een relatie met Menno Peters. Rebekka was de eerste uit het gezin die met iemand thuiskwam. Inmiddels zijn Menno en Rebekka al bijna 1,5 jaar getrouwd. Toen Menno en Rebekka elkaar leerden kennen volgde Menno de HBO-opleiding Integrale Veiligheidskunde, inmiddels is hij bij HTM werkzaam als Buitengewoon Opsporingsabtenaar. Het is weer bijna 5 jaar geleden dat ik Wim leerde kennen als mijn toekomstige schoonvader. Op het eerste gezicht leek het mij een rustige, serieuze man. Toen ik een serieuze relatie kreeg met Rebekka, leerde ik Wim vanzelfsprekend beter kennen. In eerste

Sinds 24 juni 2011 is Eline (de derde met een relatie) samen met Michiel Groen en inmiddels zijn ze ruim een jaar getrouwd. Toen Eline en Michiel elkaar leerden kennen werkte Michiel als HR Assistent bij Deloitte. Nu is hij ruim twee jaar werkzaam bij Wintershall als HR Adviseur. De HEER zei tegen Wim: ‘Trek weg uit je land, verlaat je familie, verlaat ook je naaste verwanten, en ga naar het land dat ik je zal wijzen. Ik zal je tot een groot volk maken, ik zal je zegenen, ik zal je aanzien geven, een bron van zegen zul je zijn. Wim ging uit Zoetermeer weg, zoals de HEER hem had opgedragen. Hij was toen vijftig jaar. Hij nam zijn vrouw Margreet mee en ook alle bezittingen die ze hadden verworven, en de kinderen die ze in Zoetemeer hadden gekregen. Zo gingen ze op weg naar Israel.

Bovenstaande tekst komt uit het verhaal van Abraham, toen nog Abram. Als ik de naam Abram wijzig naar Wim en het stuk nogmaals lees, klinkt het mij niet vreemd. En dan bedoel

Vier schoonkinderen Jaja, naar mate je ouder wordt, worden je kinderen ook ouder en bereiken ze de leeftijd dat ze met een vriend(in) thuiskomen. Zo was Rebekka begin 2010 het eerste kind van Wim en Margreet de Kok dat met een vriend (Menno Peters) thuiskwam. Een half jaar later kwam Luuk zijn vriendin Rebecca de Beer voorstellen en weer een jaar later kwam Eline thuis met Michiel Groen. Ook de oudste zoon van Wim en Margreet heeft een vriendin; Vanessa. Vanessa woont in Peru en Joost heeft haar leren kennen via een datingsite. Ze hebben een jaar na Eline en Michiel verkering gekregen. Familie de Kok heeft afgelopen jaar op “derde” kersdag kennisgemaakt met Vanessa. Joost kwam toen net terug uit Peru en speciaal voor hem gingen ze de dag na kerst uitgebreid dineren. Na het diner heeft het hele gezin met Vanessa geskypt. Vanessa kent Wim alleen van die keer en van verhalen die Joost heeft verteld. Zodoende kan ze niet zo’n uitgebreid artikel schrijven als Menno, Rebecca en Michiel hebben gedaan. Wel wil ze Wim van harte feliciteren en hem nog vele gelukkige, gezonde jaren toewensen.

4   THE  ANNIVERSARY  NEWSPAPER,  MAANDAG,  24  NOVEMBER  2014                                              •••  

                                                                                                                                             

De tweede in het gezin die een relatie kreeg was de middelste zoon, Luuk. Hij heeft sinds 19 juli 2010 een relatie met Rebecca de Beer. Rebecca studeert Personeelsadministratie aan het ROC Mondriaan en daarnaast is ze veel in het theater te vinden, waar ze in musicals speelt. Ten eerst wil ik u natuurlijk nogmaals van harte feliciteren met u 50e verjaardag! Vanaf het moment dat ik bij jullie in het gezin ben gekomen, heb ik mij altijd erg welkom gevoeld. U toont interesse in mijn bezigheden en bent altijd bereid te helpen. U heeft mij veel geleerd over het geloof; onder andere door u ben ik altijd geïnteresseerd gebleven in het leren over het geloof en het bezig blijven met het aanbidden van God. In huize de Kok vloeit de liefde van God altijd rijkelijk en dit maakt het een heel fijn en liefdevol thuis. Ik zie veel van u terug in Luuk. Ik heb hem al zo vaak gezegd dat hij zoveel op u lijkt. Niet alleen qua uiterlijk, wat met de foto's van u als kind nogmaals erg is gebleken, maar ook qua innerlijk zoals humor en andere karaktereigenschappen. Ik wens u nog vele gezegende jaren toe en wil u bedanken voor alles wat u tot nu toe al voor mij hebt betekend.

Liefs Rebecca

Wim is voor mij een gouden schoonvader

instantie leek hij inderdaad de rust zelve, maar nadat ik meeging met het gezin de Kok op vakantie bleek dat beeld niet helemaal te kloppen. Ja, rustig komt hij wel over, maar serieus? Hahaha. Wim kan heerlijk treiteren en de reactie van Margreet of Rebekka is dan goud waard. Alsof hij het doet om die reactie van twee van de drie vrouwen uit zijn gezin op te wekken. Dat ik die humor kan waarderen, zorgt soms voor olie op het vuur, waardoor de boze blikken soms ook mijn kant op komen. Ik hoor het Rebekka zeggen: "niet lachen dan gaat hij ermee door". Geweldig! Verder is Wim natuurlijk een directe associatie met boeken. Kasten vol heeft hij thuis, noem een goed christelijk boek en Wim heeft het. Daar heb ik ook dankbaar gebruik van mogen maken tijdens de vakanties. Uiteindelijk is Wim voor mij een gouden schoonvader. Ik weet wat ik aan hem heb en tevens zie ik hem als geestelijk voorbeeld voor zowel persoonlijke groei als in het gezin. Hij is een harde werker en geeft graag samen met Margreet. Ze komen zelf niets tekort maar zijn er ook zeker op uit om anderen in die zegen mee te nemen. Dat is niet vanzelfsprekend en dat wordt door mij zeer gewaardeerd. Ik zou zeggen: op de volgende 50!

Liefs Menno

Luuk lijkt zoveel op u

ik niet de daadwerkelijke actie van Abram, maar de wijze waarop hij vertrouwde op de Heer en luisterde naar Zijn stem. God rekende hem dit toe als een rechtvaardige daad (Rom 4:3, Gal 3:6). Ik vind uw inzet voor uw gezin, uw werk en de kerk bijzonder, met name de manier waarop. Met volledige inzet, passie en enthousiasme leidt u deze zaken. Dat alles gaat gepaard met een dosis humor en vriendelijkhied. Bij mij roept het een gevoel van bewondering op. Ik zie dat u vertrouwt op God en luistert naar Zijn stem, dat wordt u aangerekend als een rechtvaardige daad. Als een man alles van God verwacht en op Hem vertrouwt, zal dat tot zegen zijn voor hem, en ook voor zijn vrouw en gezin. Eén van Abraham’s zegeningen was het bereiken van een hoge leeftijd. In Genesis 25:7 staat hoe oud Abraham werd, misschien dat ik nog eens een stuk opstel met de tekst; Wim bereikt de leeftijd van honderdvijfenzeventig (175) jaar… ;-)

Fijne verjaardag en zegen, Michiel

Page 5: The anniversary newspaper

spanning voor het doorkruizen van een gevarenzone bij Wim zijn ouderlijk huis. Wim heeft namelijk niets met dieren en we mogen zelfs concluderen dat hij een fobie voor dieren heeft. Zijn jongere broer Jan daar in tegen is juist een zeer grote dieren liefhebber en beoefend vol overgave de Haagse lok duiven sport. De kroppers, zoals deze duiven genoemd worden, zijn gehuisvest tegen de schuur/garage. Om van de schuur/garage naar de woning te lopen moet Wim via de tuin de aan en uitvlieg route van de duiven doorkruizen. Meerdere malen per dag bij het verlaten of thuiskomen van het huis moet Wim met knikkende knieën die zone passeren. Hij doet dat door eerst voorzichtig te kijken of de kust veilig is, ziet hij geen duif dan neemt hij al bukkend een sprint met een snelheid waarmee hij goede kans maakt op een medaille bij de olympische spelen.

Meestal schat hij de situatie goed in, maar het gebeurd ook wel eens dat er toch een duif aan komt of wegvliegt, waardoor Wim bij wijze van spreken plat op zijn buik al tijgerend zijn weg vervolgt en dat terwijl hij niet eens in militaire dienst heeft gezeten. Wim moet in de jaren geleerd hebben om geduldig te zijn, want met grote regelmaat zit er een duif te dicht bij het hok of op de schuur/garage. Geen haar op zijn hoofd die er aan denkt om dan de sprint in te zetten, dan moet hij wachten tot de duif wegvliegt of ver genoeg uit het zicht is. Wij zijn benieuwd of Margreet hem van zijn fobie af heeft geholpen, maar gezien de situatie denken wij dat op Wim op zijn 50e verjaardag nog steeds geen dierenvriend is en er geen plaats is voor dieren binnen hun gezin.

Jan de Kok

•••   THE  ANNIVERSARY  NEWSPAPER,  MAANDAG,  24  NOVEMBER  2014                                                    5      

                                 

                                                                                                             

Na Wim kregen Joost en Dien de Kok wederom een zoon, genaamd Jan. Jan is schilder van beroep en heeft zo al diverse malen hun ouderlijk huis geschilderd. Het huwelijk van Margreet Zwart en Wim de Kok heef een eind gemaakt aan de jarenlange

Wim’s bruid bevrijdt hem van angstige jaren in ouderlijk huis

Het derde kind van Joost en Dien de Kok was ook weer een jongen; Gerard. Gerard is van beroep bakker bij Jongerius. Vandaag wordt mijn (grote) broer Wim 50 jaar en mag ik een bijdrage leveren aan deze krant. Ik zal jullie proberen een beetje mee terug te nemen naar vroeger tijden, dat wil zeggen onze kinderjaren. Op 5 januari 1969 was het zover. Ik werd geboren en toen was ik de derde zoon in huize de Kok en daarmee een broertje van Wim en Jan. Iets meer dan een jaartje daarna kregen wij op 14 februari 1970 gezelschap van een zusje en werd Ineke geboren.

Ik heb natuurlijk geen dagboek van mijn kinderjaren die ik eens kon nalezen om terug te gaan naar die jaren en ik weet er na al die tijd ook zelf helaas niet veel meer van. Dus ging ik eens bladeren in een fotoalbum en daar zag ik tot mijn verassing de leukste plaatjes uit die tijd.

Wim iets meer dan vier jaar ouder en Jan twee en half, trof ik zo ook aan op een foto waar de twee grote broers verkleed waren als een echte indiaan terwijl ik nog in een kinderwagen zat.   Wim als indiaan, ik dacht gekker moet het niet worden. Maar wat denk je? Kom ik een foto tegen dat ik achterin de laadbak van de driewieler zit met mijn grote broer Wim achter het stuur.

Later hebben Wim, Jan, Ineke en ikzelf alle vier nog een jaartje tegelijkertijd op dezelfde basisschool gezeten. Dat was ook wel een unieke tijd. Zo is een keer de foto hieronder van ons vieren gemaakt voor de school. Tot zover kon ik nog het album doorbladeren wat betreft de vroege kinderjaren.

Mijn grote broer Wim

Ik weet nog wel goed dat ik als jong kereltje met pa naar het voetbal ging kijken, terwijl Wim en Jan aan een wedstrijd meededen, samen en ook in aparte teams dus dat was dubbel spektakel. Jaren daarna bleek dat Wim meer talent had in het schaakspel. Toen ben ik ook wel mee geweest naar schaakwedstrijden of een toernooi waaraan Wim meedeed, zelfs met de top van Nederland. Ik weet nog goed dat Wim en ik graag de krant lazen en vaak de krant tegelijk wilden lezen. Wij deelden hem dan gewoon, ik het sportgedeelte om te beginnen en Wim het andere deel waarin de pagina zat met financieel nieuws. Het was zijn interesse en studierichting al in die tijd en hij heeft er na de universiteit en al de energie ook zijn werk van gemaakt. Ik heb daar tot op de dag van vandaag nog steeds veel respect voor. Wim las ook graag boeken. Terwijl hij aan het lezen was ontging hem niet veel in huis en gevraagd of ongevraagd kon hij zich vaak moeiteloos mengen in de gesprekken van de anderen in huis. Ik denk dat verschillende lezers van dit stuk zeker ook de momenten herinneren en dan gebeurde het dat we dachten zijn aandacht te hebben en bleek het dat hij een moment totaal onbereikbaar en afwezig aan het lezen was geweest. Wim was ook al jong bezig met het lezen van de Bijbel en allerlei christelijke lectuur en daar opmerkelijk in onderlegd. Hij ging ook regelmatig naar spreekbeurten of bijbelstudies en het resultaat was vrij vaak een gesprek tussen pa en Wim met verschillende onderwerpen over het geloof. Ik was meestal een toehoorder en moest dan al snel afhaken in deze theologische momenten. Intussen zijn we opgegroeid tot volwassenen, een hele hoop belevenissen verder en is Wim vandaag een halve eeuw onderweg. Wim is en blijft mijn grote broer en wens hem, samen met jullie allen, het allerbeste toe en nog vele mooie jaren.

Gerard de Kok

Page 6: The anniversary newspaper

Wim als mijn (zijn jongste en tevens oudste zusje) oudste broer  Na drie jongens kregen Joost en Dien de Kok “eindelijk” een dochter die zij Ineke noemde. Inmiddels heeft Ineke de naam Savitri aangenomen en heeft ze 3 prachtige dochters. Mij is gevraagd wat over Wim als broer te schrijven. Ik schrijf dit stuk even tussendoor, in de weinige tijd die ik heb (ik ben namelijk een alleenstaande moeder van een tweeling van net 1 jaar oud). Ik zal opschrijven wat in me opkomt, dus er zal weinig samenhang of volgorde in zitten. Wim en ik schelen ruim 5 jaar, ik herinner me eigenlijk niet zoveel meer van hoe hij was in de periode voor mijn ongeveer 10e jaar. Dus mijn uiteenzetting hieronder gaat vooral over de periode na mijn ongeveer 10e jaar (na 1980), oftewel de puberjaren van Wim. Wim was zeker geen recalcitrante puber, integendeel: Wim herinner ik me als een heel braaf, serieus, rustig, intelligent, kalm, introvert (maar niet verlegen/onzeker) en onopvallend kind, dat vaak binnen in zijn slaapkamer zat (in plaats van buiten speelde). Hij las vaak (strip)boeken (o.a. Pietje Bell en Arendsoog, Suske en Wiske en Lucky Luke) in zijn vroege jeugd. Later werd dat literatuur zoals Harry Mulisch, al was dat geloof ik vooral verplichte kost voor school. Hij voetbalde bij DSO (alleen in z'n vroege jeugd), computerde en studeerde.

lagere school uit mocht komen op een schoolschaaktoernooi met andere scholen en wij wonnen. Ik vond het gezellig om met hem te schaken (en ook Mastermind, Spektrum en Zeeslag speelden wij regelmatig samen) op zijn kamer. Later toen we het huis uit waren kan ik me nog herinneren dat ik heel trots was (op mezelf, maar ook naar Wim toe, althans ik hoopte toen stiekem een beetje dat Wim ook trots op me was dat ik dat voor elkaar had gekregen, ook nog eens zonder diploma) dat ik ook, net als Wim, op een accountantskantoor werkte (toen was hij belastingadviseur en nog geen partner). Ik vond het altijd fijn om te merken dat Wim oprecht interesse had en toonde als hij me vroeg hoe het op mijn werk ging. Ik houd ook van Wim z'n intelligente, soms ironische, scherpe humor: hij kan met opmerkingen komen waarvan ik denk "Wow, knap dat iemand op zo'n opmerking komt". Wim was in mijn herinnering in zijn jeugd jarenlang verliefd op Ellen van Duin, een dochter van een collega van onze vader, maar dat bleef onbeantwoord. Gelukkig ontmoette hij Margreet en is hij tot op de dag van vandaag nog steeds zichtbaar verliefd en ook zielsgelukkig met haar.

Savitri

Foto’s van Wim de Kok uit zijn baby- en peutertijd  

6   THE  ANNIVERSARY  NEWSPAPER,  MAANDAG,  24  NOVEMBER  2014                                              •••  

                                   

                                                                                                                 

Natuurlijk schaakte hij vaak en hij deed aan nationale en internationale schaaktoernooien mee. Hij was Nederlands kampioen schaken in/van de groep die kwam na de groep van schaakgrootmeesters zoals Jan Timman. Toen begin jaren 80 de 1e computer z'n entree deed, de Commodore 64, was Wim degene in ons gezin die er eentje in z'n kamer kreeg. Wat muziek betreft: Wim hield van Abba en draaide daar dus regelmatig elpees van. En hij, onze moeder en ik waren de orgelspelers in het gezin. Kleine onbenullige details die ik me herinner: Wim hield van Venz pure hagelslag op z'n brood en lange tijd dronk hij cassis. Wat ik me verder nog herinner van Wim als broer is dat wij het meest naar elkaar toetrokken (en Jan en Gerard naar elkaar, maar die deelden dan ook samen de zolder als slaapkamer). Rond 1980 luisterden Wim en ik op zaterdag, als we thuis waren, altijd op zijn kamer naar de Dik Voormekaar Show. Wim imiteerde dan de stemmetjes en uitspraken van Harry Nak en van ome Joop ("Nee nou wordt 'ie mooi, nee nou wordt 'ie fraai"), terwijl ik Liesje Nak imiteerde als ik naar de wc moest ("Ome Joop, ik moet plassen"). Ook herinner ik me dat Wim mij heeft leren schaken en dat hij trots was toen ik vervolgens met vier andere leerlingen als team voor mijn

Page 7: The anniversary newspaper

Wim over zijn werk ‘Fiscale ontwikkelingen vertalen naar mogelijkheden voor klant’ ‘Het fiscale vak is vrijwel dagelijks in ontwikkeling door nieuwe uitspraken van rechters, besluiten van de belastingdienst en regelmatige wetswijzigingen. Het is een uitdaging om die ontwikkelingen bij te houden en te vertalen naar mogelijkheden voor klanten om hun fiscale situatie te optimaliseren en fiscale valkuilen te vermijden. Aantrekkelijk vind ik dat het fiscale werk heel afwisselend is. Hoe ben je bij Lansigt terechtgekomen? Al in 1990 ben ik bij Lansigt terechtgekomen na een tip van een studievriend die een advertentie had gezien. Het kantoor leek hem wel iets voor mij, hoewel er nog geen fiscalist werd gezocht. Het bleek een prima tip te zijn, want vanaf het eerste gesprek klikte het en nog steeds werk ik met veel plezier bij Lansigt. Wat vind je leuk aan jouw functie binnen Lansigt? Ik vind het enorm leuk om klanten en collega’s vakkundig te adviseren over een veelheid van fiscale (en financiële en juridische) vragen en ontwikkelingen. Ik geniet van de contacten met allerlei klanten met diverse achtergronden: dga’s, ondernemers, particulieren, non-profit instellingen en diverse accountants- en administratiekantoren. Ook het contact met externe organisaties zoals de belastingdienst, notaris- en advocatenkantoren, financiële planners en verzekeringsmaatschappijen vind ik boeiend. Ook geef ik leiding aan het fiscaal team, Lansigt Belastingadviseurs, dat zich steeds verder ontwikkelt en momenteel bestaat uit zeven deskundige fiscalisten met wie het heel prettig samenwerken is. De samenwerking binnen het management van Lansigt en met de collega’s van de andere afdelingen verloopt heel plezierig. We zijn dus met elkaar in een prima sfeer gericht op wat bijdraagt aan het succes van onze klanten. Wat is de kracht van Lansigt? Sterke punten zijn de hoge kwaliteit en de breedte van de dienstverlening, de toekomstgerichte en ondernemende blik in combinatie met een grote betrokkenheid bij de klanten en een ontspannen laagdrempelige sfeer. Dat alles trekt veel klanten aan. Daardoor groeit Lansigt al jaren. Dat zorgt er bovendien voor dat werken bij Lansigt plezierig en uitdagend is en interessante ontwikkelings-kansen biedt.’ Colofoon THE ANNIVERSARY NEWSPAPER Eindredacteur Eline Groen-de Kok Redacteurs Margreet de Kok-Zwart Menno Peters Joost en Dien de Kok Rebecca de Beer Joost de Kok Michiel Groen Luuk de Kok Jan de Kok Rebekka Peters-de Kok Gerard de Kok Boaz de Kok Savitri de Kok Pieter van der Kwaak © The Anniversary Newspaper 2014

•••   THE  ANNIVERSARY  NEWSPAPER,  MAANDAG,  24  NOVEMBER  2014                                                    7      

                                 

                                                                                                                     

Alphen aan den Rijn. Van onze speciale verslaggever. “Tuurlijk je bent jarig, maar het werk gaat ook door”, dat tekende onze verslaggever op uit de mond van iemand die een aantal jaren geleden door een notaris de “beste fiscalist” uit de regio werd genoemd. Drs. Wim de Kok, reeds lange tijd werkzaam bij het bekende accountantskantoor Lansigt, kan een glimlach niet onderdrukken als hij zich herinnert hoe hij ooit bij Lansigt, dat toen nog Langeveld & Sigtermans heette, is begonnen als junior fiscalist. Wim de Kok, met een getrimd zwart baardje met een sterke grijze ondertoon en met vriendelijke, doordringende ogen, kijkt mij door zijn kleine brilletje onderzoekend aan. “Het kantoor was groeiende en had steeds meer behoefte aan gedegen fiscaal advies. De toenmalige leiding van het kantoor was zelf accountant en had veel fiscale kennis, maar miste de tijd om voldoende structuur aan het werk te kunnen geven. En zo ben ik er als net afgestudeerde fiscaal econoom in vaste dienst gekomen. Letterlijk op een zolderkamer” “Ik herinner me nog het schuine dak waar ik mijn hoofd aan kon stoten en het schaarse licht dat door de dakkapellen naar binnen stroomde.” “In eerste instantie bestond mijn werk voornamelijk uit uitzoekwerk en het voorbereiden van fiscale adviezen, maar meer en meer groeide mijn bijdrage aan het kantoor tot wat het nu is. Ik behandel de grotere klanten, geef leiding aan een aantal mensen en zorg binnen kantoor voor de interne fiscale informatievoorziening.” “Ik ben nu al weer een flink aantal jaren partner bij het kantoor. Dat houdt in dat ik een representant van het kantoor ben, zowel intern als naar buiten toe, waarbij met name mijn vaktechnische kennis een grote rol speelt”, gaat Wim verder die zich zichtbaar vermaakt met deze herinneringen. “Tja, waar ik minder goed in ben, ik zal het eerlijk toegeven, is de manier waarop ik mijn dossiers indeel en bewaar. Vooropgesteld, Ík kan alles terugvinden maar ik kan mij voorstellen dat collega’s dat nog wel eens moeilijk vinden. Aan de andere kant is het gekke dat ik zelf vaak een schaduwdossier bijhield van klussen waar de accountants verantwoordelijk voor waren, waardoor ik soms zaken beter terug kon vinden dan zij. Maar ik geeft het toe mijn handschrift en stapels met losse papieren zijn niet bepaald het meest aansprekende voorbeeld hier binnen kantoor.” “Het kantoor is inmiddels gegroeid. Er werken nu ongeveer 130 mensen. Toen ik er begon in 1990 waren er net aan twintig werkzaam. De directie is ook uitgebreid en het kantoor wordt nu geleid door een aantal directeuren die het dagelijks bestuur vormen. Zij bepalen het beleid en geven richting aan onze verdere groei.” Terwijl Wim mij dit vertelt zit hij achter zijn

bureau en roert hij onbewust zijn suiker door de koffie, waarbij het lijkt of hij tevens de bodem uit het kopje wil roeren. Zijn bureau is spreekwoordelijk voor wat je bij een fiscalist zou verwachten. Een groot bureau met twee grote beeldschermen, wetboeken en een aantal stapeltjes met dossiers. Wat vindt u nu eigenlijk leuk aan dit werk? Het lijkt nogal saai? “Saai? Integendeel”, antwoordt Wim, “het is juist ontzettend boeiend. Fiscale wetgeving verandert bijna dagelijks en onze klanten willen niet meer belasting betalen dan nodig. Ze zoeken daarbij naar iemand die hen door het oerwoud van regelgeving kan leiden. Ik hou erg van schaken en kenmerkend bij schaken is dat er altijd meer mogelijkheden zijn dan op het eerste gezicht lijkt en dat je altijd een paar zetten vooruit moet denken. Dat vergelijk ik ook met het fiscale werk. Daarnaast vind ik het heerlijk om te studeren en kennis te vergaren. Iets wat ik in mijn vak zeer goed kan doen. Daarbij is het ook nog eens kennis die zeer actueel is, omdat het ons allemaal raakt, ook u als verslaggever. Uw werkgever heeft er veel baat bij om te weten hoeveel btw hij bijvoorbeeld moet betalen”. Btw? Vraag ik. “Jazeker, BTW of vennootschapsbelasting, inkomstenbelasting, loonbelasting, dividend-belasting enzovoort enzovoort. Keuze genoeg. Naast de fiscale zaken komen er ook veel juridische zaken aan de orde en dat geeft toch ook weer een extra dimensie aan mijn werk. Maar ik denkt dat het voor uw lezers niet zo interessant is dat ik daar veel verder op inga, alhoewel ik dat maar al te graag zou doen natuurlijk.” Nu bent u dus 50 jaar geworden en u bent dus meer dan de helft van uw leven hiermee bezig. U werkt hard en studeert veel; hoe lang houdt u dit nog vol? “Laat ik wel zeggen dat ik naast mijn werk natuurlijk ook mijn gezin heb. Ik ben daar ontzettend trots op en ik kan er erg van genieten. Daarnaast ben ik actief in een christelijke gemeente waar ik ook zo mijn tijd aan besteed. En ja hoe lang ik het volhoud? Zo zie ik dat niet. Het gaat niet om volhouden maar om hoe lang ik dit nog mag doen. Als de gezondheid mij gegeven wordt dan mag ik toch zeker nog meer dan 15 jaar door en daar zie ik zeker niet tegenop”.

50-jarige fiscalist viert verjaardag tussen de wetboeken

Page 8: The anniversary newspaper

Binnenhof-beker voor snelschaker Wim de Kok  RIJSWIJK – Wim de Kok uit Zoetermeer heeft zaterdag het snelschaaktoernooi om de Dagblad Het Binnenhof-beker gewonnen en is daarmee open snelschaakkampioen van de Haagse Schaakbond geworden. De Kok, de enige hoofdklasser in het gezelschap, was oppermachtig in het gebouw van Sijthoff Pers te Rijswijk. Het schaaklid van Philidor Leiden bleef met viertien punten uit vijftien partijen maar liefst twee punten voor op de nummer twee, Raymond Liem, en incasseerde 400 gulden aan prijzengeld. De winnaar verloor alleen een keer van Bernard Bannink, die op de derde plaats beslag legde met 11,5 punt. Het verlies tegen Bannink was nog onnodig ook. Eerst sloeg De Kok remise af en vervolgens gaf hij pardoes een stuk weg. Hij ging de dertiende ronde in met een half punt voorsprong op Liem en een vol punt op Bannink. Hij rekende eerst persoonlijk af met zijn concurrent Liem, die in moeilijke stelling door zijn vlag ging. Een ronde later nam Wim de Kok wraak op Bernard Bannik, die zich weliswaar goed verdedigde en afwikkelde naar een onduidelijk eindspel, maar daarin zomaar een pion liet doorlopen. In de groep tot 16 jaar liet de kampioen van de Haagse Schaakbond tot 20 jaar, de DD’er Bennie Eerhard, onverwacht veel steken vallen. Hij verloor twee keer, maar wist toch met 1,5 punt voorsprong op zijn broer André te zegevieren.

beperkte inschrijving nood-zakelijk. Bij het schaken werd W. de Kok voor de derde achtereenvolgende keer kampioen van Zoetermeer, zodat hij de beker uit handen van de wethouder van sportzaken, mevrouw L. Huizer, definitef naar huis mocht nemen. Op de tweede plaats eindigde F. Hoorweg en derde werd H. Noordhoek. Bij het go won. W. Wagenaar voor de zesde achtereenvolgende maal de beker, zodat ook hiervoor volgend jaar een nieuwe bokaal moet komen. Op de tweede plaats eindigde G. Lindijer en derde werd J. Groeneweg. Bij het dammen werd A. van Leeuwen eerste, tweede werd O. Dijkstra en derde J. Fijen. De denksportkampioenschappen werden voor de negende keer in Zoetermeer gehouden. Voor de vijfde en tevens laatste keer vond de titelstrijd in het gebouw van IBM plaats. De organisatie is van plan de denksportkampioen-schappen volgend jaar in het Prins Willem Alexander Sportcentrum te houden. Dan zullen ongetwijfeld een groot aantal bridgers niet teleurgesteld behoeven te worden.  

Go- en schaakkampioenen nemen beker mee naar huis Wim en schaken  

8   THE  ANNIVERSARY  NEWSPAPER,  MAANDAG,  24  NOVEMBER  2014                                              •••  

                                 

                                     

     

                                               Zoetermeer – De denksportkampioenschappen, die

afgelopen zaterdag in het gebouw van IBM aan de Boerhaavelaan werden gehouden, telde dit jaar 299 deelnemers. Dan aantal had veel hoger kunnen zijn, maar men mocht niet meer dan 300 deelnemers in het IBM-gebouw toelaten. Vandaar dat bij het aantal van 224 bridgers niet meer kon worden ingeschreven. Volgens één van de organisatoren, Paul Wagenaar, had men gemakkelijk 400 bridgers kunnen inschrijven, omdat de belangstelling voor deze sport de laatste tijd enorm is toegenomen. Voor het dammen met 17 deelnemers, go 18 deelnemers en schaken 40 deelnemers was geen beperkte inschrijving nood-zakelijk. Bij het schaken werd W. de Kok voor de derde achtereenvolgende keer kampioen van Zoetermeer, zodat hij de beker uit handen van de wethouder van sportzaken, mevrouw L. Huizer, definitef naar huis mocht nemen. Op de tweede plaats eindigde F. Hoorweg en derde werd H. Noordhoek. Bij het go won. W. Wagenaar voor de zesde achtereenvolgende maal

Vandaar dat bij het aantal van 224 bridgers niet meer kon worden ingeschreven. Volgens één van de organisatoren, Paul Wagenaar, had men gemakkelijk 400 bridgers kunnen inschrijven,

omdat de belangstelling voor deze sport de laatste tijd enorm is toegenomen. Voor het dammen met 17 deelnemers, go 18 deelnemers en schaken 40 deelnemers was geen

In de groep tot 13 jaar was de jonge Kariem van de Brug, ook al van DD, absoluut souverein. Hij won gewoon al zijn vijftien partijen en bleef maar liefst 4,5 punt voor op Maarten Hoving.

Het toerooi, dat 128 deelnemers telde uit Den Haag en omgeving (vorig jaar waren dat er ongeveer 100), werd door Dagblad Het Binnenhof georganiseerd in samenwerking met schaakvereniging De Ooievaar.

Alle prijswinners van het Binnenhofsnelschaaktoernooi op een rijtje, met in het midden Wim de Kok uit Zoetermeer

Nieuwe Kampioenen bridgen en dammen

Zoals je ziet, Wim is erg goed in schaken. De twee artikelen op deze pagina zijn een greep uit de artikelen die door zijn ouders en Wim zelf bewaard zijn. Joost de Kok heeft zijn zoon Wim leren schaken en hij pakte dit ontzettend goed op. Hij ging bij een schaakvereniging en steeds meer en meer was hij bezig met schaken. Hij werd kampioen van Zoetermeer, regionaal kampioen en Nederlands kampioen. Hij deed zelfs mee aan internationale toernooien. Lange tijd werd zo zijn leven beheerst door het schaken. Ook tijdens zijn studie en toen hij Margeet Zwart leerde kennen was hij hier mee bezig. Uiteindelijk heeft Margreet Wim zover gekregen dat hij zijn studie af ging maken, waardoor hij minder ging schaken. Zijn interesse voor schaken is echter nooit minder geworden. Hij volgt bijvoorbeeld de landelijke en internationale toernooien. Hij heeft zijn kinderen leren schaken en er staat een boekenplank vol met schaakboeken. Ook is hij voor Lansigt bij een toernooi dat zij sponsoorden aanwezig geweest en heeft toen de beker uitgereikt.