Te Gast I - juni 2013

30
G ast TE Hét blad van het Welkom MEESTERS in spoedeisende hulp OPNIEUW ZWANGER “Als het nu maar wél goed gaat.” 2x VETTE PECH “Door de nieuwbouw zijn we klaar voor de toekomst.”

description

Patiënten, bezoekers, verwijzers, zorgpartners, vrijwilligers en natuurlijk medewerkers. Ons blad Te Gast is voor iedereen die ‘iets’ met het Westfriesgasthuis heeft. Sterker nog, deze mensen, met de patiënt voorop, staan centraal in Te Gast.

Transcript of Te Gast I - juni 2013

Page 1: Te Gast I - juni 2013

GastTe

Hét blad van het

WelkomMeesters in spoedeisende hulp

Opnieuw zwanger“Als het nu maar wél goed gaat.”

2xvette pech

“Door de nieuwbouw zijn we klaar

voor de toekomst.”

Page 2: Te Gast I - juni 2013

Janine Entius vertelt waarom zij ‘een hart voor de zorg’ heeft.

Janine werkt als deskundige infectiepreventie. “Bij infectiepreventie hebben we als doel

voorkomen dat patiënten tijdens opname of behandeling hier in het ziekenhuis een infectie

oplopen. Met veel zieke mensen is dat risico natuurlijk best groot.” Genoeg te doen dus. “Ik geniet van de

diversiteit van mijn werk. Ik heb te maken met alle lagen in de organisatie, van de schoonmaakster tot de

raad van bestuur. En ik kom op alle afdelingen, van het magazijn tot aan de IC.”

Het Westfriesgasthuis heeft als ambitie een veilig ziekenhuis te zijn en de expertise van Janine wordt hierbij ten volle benut. “Als het lukt om een

uitbraak van bijvoorbeeld MRSA snel onder controle te krijgen, ben ik erg trots. De samenwerking met de

betrokken afdeling, de ernst waarmee iedereen aan de slag gaat, daar gaat mijn bloed sneller van stromen.

Absoluut hoogtepunt is de aandacht voor basishygiëne. Het gaat om kleine dingen als consequent handen

wassen en geen horloge dragen. Maar het effect ervan is groot. Dit belangrijke onderwerp wordt heel serieus

genomen en door de organisatie omarmd. Basishygiëne krijgt steeds meer vorm en wordt

onderdeel van de cultuur. Dat is een prachtig concreet resultaat van mijn werk.”

Sommigen spreken van een roeping. Anderen noemen het een voorrecht. Hoe dan ook: de zorg is werk dat je niet alleen met je handen en je hoofd doet.

hart voor de

zorg

“de ernst waarmee iedereen aan de slag gaat,

daar gaat mijn bloed sneller van stromen.”

2 | Te Gast | editie 01 2013

Page 3: Te Gast I - juni 2013

inhoud02 Hart voor de zorg Janine Entius

04 Nieuws

06 De vrijwilliger Hennie Boetje

07 Kunst

08 Medisch Meesters in spoedeisende geneeskunde

10 Tien vragen aan Huisarts Marloes Kreuger

12 Uit de praktijk

13 Op de kiek

14 De trouwe bezoeker Mevrouw Haanstra

15 Column Lebby

16 Wat vindt u?

19 Culinair Koken met Cees

20 Interview Hugo Keuzenkamp, lid raad van bestuur

24 Mijn trots Fysiotherapeut Simone van Saane

26 Beautytips Judith Doodeman & Simone Keijzer

27 Je zal het maar hebben Afasie

28 Mijn verhaal Soesma Akloe

32 In behandeling Diabetes

36 Wat is dit?

38 Samen Cardiologie

40 Vette pech

42 Tweets Het Westfriesgasthuis & Twitter

42 Meer informatie

43 Column Maarten van Bemmel

2008

13

10

04

editie 01 2013 | Te Gast | 3

Art direction 100% Ontwerpen & Edson Goes Eindredactie Esther Muusse Redactie Fred Beemsterboer, Emmie Bobeldijk, Vincent Cliteur, Miriam Eliel, Judith van Druten, Tim de Haan, Chantal Hofenk, Irene Hoogstraten, Arjen de Jager, Marijke Jongert, Edy Klaassen, René Nieuwenhuijse, Arthur Verhulst, Hilda Vleems Fotografie Dewi Koomen-Bakker, Amber NanAdres Westfriesgasthuis, Communicatie, Postbus 600, 1620 AR Hoorn Mail [email protected]

COLOFON

Page 4: Te Gast I - juni 2013

Met DigiD online afspraak maken bij poli’s

Een afspraak maken bij een poli kan ook via internet. Met behulp van je DigiD kan je online een afspraak

plannen. Bovendien kan je een gemaakte afspraak, zelfs als dat telefonisch is gebeurd, online wij zigen.

Alles met één inlogcodeDe meeste mensen gebruiken DigiD al. Bij voorbeeld voor de belastingaangi� e, het aanvragen van studiefi nanciering, zorg-toeslag of kinderbij slag. Nu kunt u met één inlogcode ook de digitale zorgdiensten bij het Westfriesgasthuis regelen.

Nog geen DigiD?Zo’n negen miljoen Nederlanders beschikken al over DigiD. Degenen die nog geen DigiD hebben, of hun gegevens kwij t zij n, kunnen een nieuwe aanvragen via digid.nl.

De polikliniek van het West-friesgasthuis in Enkhuizen is verhuisd. De specialisten van het

ziekenhuis houden tegenwoordig spreek-uur in het nieuwe gezondheidscentrum aan de Molenweg.

Snouck van LoosenDaarmee is er een einde gekomen aan een tij dperk. Decennialang was het West-friesgasthuis gevestigd in het historische Snouck van Loosengebouw aan de Vij zelstraat. Veel inwoners van Enkhuizen

en omgeving hebben herinneringen aan deze locatie, die als ziekenhuis al sinds 1900 dienst hee� gedaan.

MolenwegIn het nieuwe gebouw aan de Molenweg zit het Westfriesgasthuis op de tweede etage. De ruimtes zij n ingericht met frisse kleuren en comfortabel meubilair. Van een ziekenhuissfeer is geen sprake. Patiën-ten kunnen er terecht voor verschillende specialismes, onder andere Cardiologie en Oogheelkunde. molenweg.nu

3D echoDe afdeling Radiologie is

uitgebreid met een 3D-echoapparaat. Met dit

apparaat worden echografi sche a� eeldingen van de gehele borst gemaakt en opgeslagen. De beelden geven een objectief oordeel en ma-ken het mogelij k om patiënten met mastopathie (waarbij de voelbare structuur van de borsten ongelij k-matig en grover dan normaal is) nauwkeuriger te diagnosticeren.

handen op één knie

S inds kort houden orthopedisch chirurg Jeroen Steens en � sio-therapeut Alex Hoveling samen

een spreekuur voor jonge mensen met chronische knieklachten. Door hun kennis te bundelen, kunnen ze samen een eenduidig en volledig advies geven over de aanpak van de pij nklachten.

Afgestemd adviesJeroen Steens legt uit: “Voorheen bezochten mensen met knieklachten ons apart. Dat waren dus twee verschil-lende afspraken, die voor de patiënt niet alleen tij drovend waren, maar soms ook verwarrend. Ik kij k toch op een andere manier naar de knie dan een � siotherapeut. Daarom kwam het weleens voor dat onze diagnose en/of aanpak van elkaar verschilde. Nu komt de patiënt naar onze poli en worden de

klachten eerst door mij onderzocht en daarna meteen door Alex. Vervolgens vergelij ken we onze bevindingen en stemmen ons advies op elkaar af. Dat resulteert de ene keer in een chirur-gische ingreep en de andere keer in � siotherapie, of een combinatie van beide.”

Second opinionDe eerste resultaten zij n positief. “De bezoekers van onze poli zij n blij met de dubbele check. Ze krij gen in één bezoek eigenlij k meteen een diagnose, een second opinion en een eenduidig plan van aanpak. Dat gee� rust en duidelij kheid.”Jonge mensen met langer bestaande knieklachten kunnen, met verwij zing van de huisarts, binnen vier weken terecht op het kniespreekuur.

Westfriesgasthuis van start in gezondheids-centrum Molenweg

BLIJ F OP DE HOOGTE VAN ALLE NIEUWE ONTWIKKELINGEN

Diagnose, second opinion en plan van

aanpak in één bezoek.

Polikliniekassistenten Lisette Hulst (rechts) en Ria Faber (links) ontvingen

de eerste patiënten met taart.

Online een afspraak maken. Waar en wanneer het u uitkomt.

Voordeel van de 3D-echo is ook dat de radioloog afbeeldingen van bovenaf kan zien, waardoor tumoren gemakkelij ker en sneller opgespoord kunnen worden.

2afspraak maken. Waar en wanneer het u uitkomt.

4 | Te Gast | editie 01 2013 editie 01 2013 | Te Gast | 5

NIEUWS

Page 5: Te Gast I - juni 2013

Daar komen de bloemen-meisjes!Het kopje ko�e in de wacht-

kamers. De boekenkar voor klinische patiënten. Het koor. Patiën-tenvervoer. Allemaal onmogelijk zonder de 340 vrijwilligers die zich inzetten voor het Westfriesgasthuis. Hennie Boetje is projectleider van de bloemenvrijwilligers.

Al 23 jaar verzorgt Hennie Boetje bloemen van patiënten in het Westfriesgasthuis. Hennie hee� altijd vrijwilligerswerk gedaan: van mensen helpen met leren lezen en schrijven tot de winkeltjes van Lindendael en De Hoge Hop. In 1990 hoorde ze dat ze mensen nodig hadden in het Westfriesgast-huis en is ze als vrijwilligster in het Streekziekenhuis begonnen.Hennie: “Veel patiënten vinden het fijn dat je komt en de bloemen netjes maakt. We krijgen vaak complimentjes of worden begroet met: ‘Hé, daar komen de bloemenmeisjes!’”

“Contacten met de patiënten moeten vanuit de patiënt komen,” meent ze . “Maar als de patiënt een praatje begint dan ontstaan ook korte gesprekjes. Je ziet natuurlijk ook van alles op zaal, zoals jonge mensen die erg ziek zijn. Dat laat je niet onberoerd. Daarnaast maak je ook weleens iets mee waar je vrese-lijk om moet lachen, zoals de patiënt die de bloemenvaas kennelijk had aangezien voor een urinaal.”

6 | Te Gast | editie 01 2013

DE VRIJWILLIGER

Page 6: Te Gast I - juni 2013

Titel ‘Stolp’ Techniek Acryl op linnen Kunstenaar Anneke Helder Info www.annekehelder.nl, Kunstenaarsvereniging De Boterhal

editie 01 2013 | Te Gast | 7

KUNST

Page 7: Te Gast I - juni 2013

H et Westfriesgasthuis is on-langs erkend als opleider van Spoedeisende Hulp-artsen KNMG.Vanaf maart 2013 wor-

den er Spoedeisende Hulp-artsen KNMG op-geleid op de SEH van het Westfriesgasthuis.

Uniek in NederlandDe opleiding tot Spoedeisende Hulp-arts KNMG in het Westfriesgasthuis is uniek. Nieke Mullaart, Spoedeisende Hulp-arts en hoofd van de opleiding, is trots: “Als enige in Nederland is onze opleiding opgericht door Spoedeisende Hulp-artsen. Dat klinkt misschien raar, maar elders wordt de oplei-

ding (deels) gegeven door andere medisch specialisten, zoals chirurgen of internisten. Doordat wij een volwaardige vakgroep heb-ben met acht Spoedeisende Hulp-artsen, kunnen wij de artsen in opleiding 24 uur per dag zeven dagen per week zelf begeleiden.”

Vooruitstrevend“Daarnaast voldoet onze Spoedeisende Hulp nu al aan alle criteria die door de vak vere nig ing zij n gesteld voor 2015-2020. Onder an dere PSA en spoedechografi e wor-den in de volle breedte uitgevoerd. Ook staat de borging van wetenschappelij k onderzoek in de spoedeisende geneeskunde bij ons

hoog in het vaandel. We durven daarom wel te stellen dat we behoorlij k vooruitstrevend zij n. Dit komt de kwaliteit van onze zorg en de opleiding natuurlij k alleen maar ten goede.”

Prij sIn de huidige tij d met de economische crisis en krimp is het ongebruikelij k dat een ziekenhuis mag uitbreiden met een oplei-ding. Des te veelzeggender is het dat het de afdeling Spoedeisende Geneeskunde toch is gelukt. Dit is grotendeels te danken aan de ambities van de Spoedeisende Hulp-artsen. Tom Boeij e, voorzitter van de vakgroep, licht

toe: “In 2006 besloot het Westfriesgasthuis dat de spoedeisende geneeskunde kwalitatief beter kon en moest worden. Daarom werd de vakgroep Spoedeisende Geneeskunde opgericht en in de jaren daarna uitgebreid. Vanaf 2011 is het Westfriesgasthuis het enige ziekenhuis in Noord-Holland waar 24/7 een SEH-arts aanwezig is. Ook organiseren wij jaarlij ks een symposium op het gebied van de spoedeisende geneeskunde, waarmee we in 2012 een prij s wonnen voor ‘beste initiatief in de spoedeisende geneeskunde’. En nu hebben we dus de opleidingserken-ning behaald. Voor ons is dat dé bevestiging dat we goed bezig zij n.”

Meestersin spoedeisende geneeskundeV. l.n.r.: Marco Bij voet, Vincent Rietveld, Maybritt Kuij pers, Kate Borkent, Niek Roossien, Björn Dij kstra, Nieke Mullaert (hoofd opleiding), Tom Boeij e (plaatsvervangend hoofd opleiding).

8 | Te Gast | editie 01 2013 editie 01 2013 | Te Gast | 9

MEDISCH

Page 8: Te Gast I - juni 2013

Waarom heb je voor dit vak gekozen?

“Eerlijk gezegd, geen idee. Ik heb altijd al ‘dok-ter’ willen worden. Schijn dit op de kleuter-school al geroepen te hebben. Op dit moment zou ik geen beroep weten dat beter bij mij past dan praktijkhoudend huisarts. Het medische vak en het sociale aspect, gecombineerd met zelfstandig ondernemen; juist die combinatie vind ik leuk. Het afgelopen jaar heb ik een training voor persoonlijke ontwikkeling ge-daan. Hierdoor heb ik nóg een dimensie heb gevonden in mijn vak. Naast het oplossen van medische problemen, probeer ik een spiegel te zijn voor patiënten met psychosomatische klachten. Ik wil hen helpen door ze inzicht in zichzelf te geven. Waarna ze zelf op hun eigen tempo en eigen manier, zichzelf gaan helpen. ‘De ondernemer in mij’ is op dit moment samen met de gemeente en een grote aanne-mer uit de regio een inspirerend pand in het centrum van Stede Broec aan het ontwikkelen dat toekomstbestendig is. Ook heel erg leuk!”

Wie was je meest invloed rijke leermeester

en waarom?“Wat een Amerikaanse vraag. Je ‘meest invloedrijke’ leermeester, vind ik, ben je zelf. Je bepaalt namelijk zelf door wie je je laat inspireren, leiden of beïnvloeden. Je bepaalt zelf, telkens weer, of je van een ervaring wilt leren, of niet. Ik leer ook iedere dag weer van mijn kinderen en van mijn patiënten. Zij houden mij een spiegel voor. Maar het is aan mij om dat te willen zien. Een tijd geleden had ik bijvoorbeeld een man van mijn eigen generatie op het spreekuur. Hard werken, succesvol zijn in alles; baan, huis, gezin. Hij

had ‘alles’, en toch... Ik zei tegen hem: “Je denkt dat je op zoek bent naar succes, en nog meer succes. Maar eigenlijk ben je op zoek naar geluk.” Hierop bleef hij even stil. Toen hield hij zijn hoofd schuin en antwoordde: “Heb je het nu over mij, of over jezelf?”

Als je dit beroep niet had gekozen, wat had je dan

willen worden?“Geen idee.”

Wat was je eerste betaalde (bij)baan?

“Na het behalen van mijn bul had ik zeven maanden voor mijzelf voordat de huisarts-opleiding begon. Ik heb toen drie maanden met veel plezier in een verpleeghuis gewerkt. Vervolgens kon ik van het verdiende geld vier maanden in Ottawa in Canada wonen. Een heerlijke tijd waarin mijn vriend elke dag naar het werk ging voor zijn stage, en ik op de fiets erop uit trok, genietend van de Canadese mentaliteit en de natuur.”

Wat maakt jouw dag goed?

“Ergens blij van worden. Dit kan een opmer-king zijn, een persoonlijk inzicht, een mooi beeld, een compliment, echt contact, of een ander klein moment van geluk. Ik probeer de dag van mijn patiënten goed te maken door een inspirerende spreuk op de website te zet-ten. Op dit moment is dat: “Wacht niet op een goede dag. Maak er één!”

Welke ‘ontdekking’ zou jouw leven het

meest verbeteren?

“Mijn leven zou ‘het meest’ verbeteren als ik zou ontdekken hoe ik mijzelf volledig kan accepteren zoals ik ben. Om daarna anderen volledig te kunnen accepteren zoals zij zijn. En ik geloof dat als we dit allemaal hebben ontdekt, Michael Jackson toch nog krijgt waar hij naar verlangde; “Heal the world, make it a better place...” ;-)

Als je zelf patiënt bent, wat vind je dan

belangrijk?“Oprechte interesse van de arts in mij als mens. Dan komt de rest vanzelf.”

Wat vind je van het Westfriesgasthuis?

“Fijne samenwerking met de meeste vak-groepen. Ter bevordering hiervan zouden we misschien een MCC (Medisch Coördinatie Cen-trum) op kunnen zetten, zoals onder andere het St. Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein hee�.”

Met wie werk je graag samen en waarom?

“Met Annita, Helma en Judith, mijn geweldige assistentes. Wij kunnen waanzinnig in een deuk liggen tijdens de ko�e. Het is zo heerlijk om te kunnen lachen met je collega’s.”

Waarom woon je in West-Friesland?

“Voor mijn gevoel woon ik in Noord-Holland. Als huisarts heb ik een enorme klik met de patiëntenpopulatie in Stede Broec; het joviale van de oud-Amsterdammers gecombineerd met de nuchtere West-Friese mentaliteit. Beide recht door zee en met het hart op de juiste plaats!”

Marloes hee� sinds drie jaar een eigen huisartsenpraktijk in Grootebroek. Het is een solopraktijk met 2650 patiënten en drie assistentes.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

10 | Te Gast | editie 01 2013 editie 01 2013 | Te Gast | 11

MARLOES KREUGER10 VRAGEN AAN…

Page 9: Te Gast I - juni 2013

VUURWERKHet is kermis in de stad. En altijd op vrijdagavond vuurwerk. Ik wil er

ieder jaar wel heen, maar deze avond moet ik werken. Omdat het ziekenhuis over de stad uitkijkt, denk ik het evengoed te kunnen zien. Ik besluit samen met een verwarde patiënt het gebeuren te bekijken. We hebben het licht uit gedaan en hij zit

heerlijk achterovergeleund met zijn benen over elkaar te genieten. In zijn mond een peuk. Nee, schrik niet, het is een suikerzakje maar dat mag de pret niet drukken. We genieten

van het schouwspel en hij is verrast over de kleuren. Ik vraag hem of hij weet waarom het vuurwerk is. Daar hoe� hij niet lang over na te denken. “Ja”, zegt hij. “Het is ter ere van de

geboorte van kindje Jezus.” Ik vraag hem verrast of hij het nog weet. Hij vertelt: “Ik weet nog wel dat mijn vader van zijn werk kwam en riep dat Jezus was geboren.” Ik vermaakte mij met deze verrassende wending en vroeg om meer. Dat verstond hij blijkbaar niet goed,

want hij zei: “Het lijkt wel of je Russisch praat.” En terwijl hij mij aankeek zei hij: “Je bent zeker zo`n Wolgaanse strijdster.” Ik vroeg hem verbaasd welk land dat is, en hij

vertelde mij dat het mensen zijn die aan de Wolga wonen. Ik voelde me meteen zo`n worstelaarster die volledig uit model is. Heb het verder maar zo gelaten.

Toen het vuurwerk af was, hielp ik hem met zijn sokken uittrekken en ik kwam er achter dat er een krantenknipsel in zijn sok zat. Ik vroeg hem

wat dat was, hij keek er terloops naar en antwoordde: “Oh, dat zijn wat films die ik vanavond nog even wil opnemen.” Ik

stopte hem in bed en dekte hem toe. “Tot morgen maar weer, droom maar lekker.”

12 | Te Gast | editie 01 2013

UIT DE PRAKTIJK

Page 10: Te Gast I - juni 2013

editie 01 2013 | Te Gast | 13

OP DE KIEKFOTO’S UIT DE REGIO

Hee� u mooie foto’s van de regio? En wilt u ze met ons delen? Stuur ze dan op naar

[email protected] onder vermelding van ‘Op de kiek’. Wie weet ziet

u ze dan terug in de volgende ‘Te Gast’.

OOSTERLAND – PATRICK HOGERVORST

TULPENVELD BIJ ENKHUIZEN – HILDA VLEEMS

IJ SSELMEER BIJ MEDEMBLIK – JEROEN KOEN

WEILAND IN DE MIJ ZEN – DEWI KOOMEN

HAVEN ZUIDERZEEMUSEUM – HILDA VLEEMS

MOLEN DEN OEVER – PATRICK HOGERVORST

FOTO’S UIT DE REGIO

Page 11: Te Gast I - juni 2013

ensen liggen tegenwoordige niet meer zo lang in het ziekenhuis. Maar er zij n uitzonderingen. En sommigen van hen bo� en met een wel heel trouwe bezoeker.

Zo komt mevrouw Haanstra driemaal per dag op bezoek bij haar moeder. Haar moeder ligt op afdeling Neurologie. Mevrouw vertelt: “Ik ben alleen, heb geen baan dus heb alle tij d van de wereld. En ik doe het gewoon, ik hoef er niet over na te denken.” Vroeger had ze een minder goede band met haar ouders. Die wilden graag dat ze ging studeren, maar daar had ze helemaal geen zin in. Ze was artistiek en wilde zich liever bezig houden met kunst. Ze hee­ gelukkig nooit het gevoel gehad dat haar ouders dat haar echt kwalij k hebben genomen.

Moeder en dochter hebben veel meegemaakt samen. De dood van haar broer en haar man, en haar eigen ziekteproces hakten erin. En toen ook haar vader overleed en zij allebei alleen overbleven, werd de band langzaamaan sterker. Haar andere broer en haar zus komen weinig. Zij hebben gekozen voor een ander leven. Daardoor komt er veel op haar schouders terecht. Ze zit er zelf niet echt mee. “Het komt zoals het komt en het gaat zoals het gaat. En je hebt het maar te accepteren.” Een dappere opmerking van deze nog jonge weduwe. Maar dat woord wil ze eigenlij k niet horen. Ze noemt het zelf liever single. “Dan voel ik me niet helemaal afgeschreven,” zegt ze lachend.

Ze lij kt het meest op haar vader. “Het was een goeierd. Maar ik kan het nu ook prima worden met mij n moeder. Soms hebben we woorden want mij n moeder zegt vaak dingen die ze denkt. Maar over het algemeen gaat het goed.”

Ze vertelt dat ze drie urnen in huis hee­ . Van haar overleden man, haar broer en haar vader. Haar vader wil graag uitgestrooid worden. Maar ze wil wachten tot ook haar moeder is overleden. “Dan strooi ik ze samen uit. Dat voelt goed, dan zij n ze weer bij elkaar.”

Ik vraag haar hoe ze in het leven staat na alles wat ze hee­ mee-gemaakt. “Soms ben ik een beetje cynisch. Ik maak vaak grapjes over mij n situatie. Het is een manier van overleven. Mij n motto is: koester het leven, want het leven is mooi.”

M

14 | Te Gast | editie 01 2013

DE TROUWE BEZOEKER

Page 12: Te Gast I - juni 2013

colu

mn Afspraak

D eze column is niet gebaseerd op een feite-lijke situatie. De namen zijn gefingeerd. De gebruikte dialogen zijn op geen enkele

manier terug te voeren op de werkelijkheid. Kortom: het gaat eigenlijk nergens over.

“Met poli Directe Zorg, met Chantal.”“Ja, goedemorgen met Hans Middenscheiding. Ik zou graag een afspraak maken dokter Van Hulpen.”“Dat kan. Zegt u maar wanneer u wilde komen.”“Ik moet toevallig morgen in de stad zijn. Is er daarvoor of erna nog gelegenheid?”“Nee, op zo korte termijn kan ik niets voor u regelen. Maar mag ik vragen of het een algemene of een specifieke zorgvraag betre�? Voor sommige zorg-vragen hebben we aparte sessies.”“Mijn huisarts stuurt me door. Hij wil een foto laten maken, wat bloed af laten nemen en een beoordeling van de kwestie door dokter Van Hulpen laten doen.”“O, in dat geval kunt u het beste morgen even langskomen om de foto te laten maken en het bloed af te laten nemen, dan maak ik een afspraak voor u over drie weken. De foto en bloedafname zijn inloopspreekuren. Daar kan wel wat wachtijd aan vastzitten.”“Ik voel er niet zo veel voor om nog drie weken met mijn klacht door te lopen. U kunt niet eerder iets voor me betekenen?”“Helaas niet. Maar mag ik vragen, bent u de Hans Middenscheiding van kapsalon Piekfijn?”“Dat klopt inderdaad.”“Ik wilde graag nog even langskomen. Wassen, knippen, kleuren. Kan dat?”“Eens kijken; ja hoor, wassen kan volgende week dinsdag om 7:30 uur, knippen kan de 15e om 9:20 uur en kleuren kan dezelfde dag om 16:35 uur.”“Ja ik ga niet voor gek lopen met een half afgewerkt kapsel. Kan dat niet in één keer?”

“Ja, daar vraag je me wat….”

Lebby

“Nee, op zo korte termijjn kan ik niets voor u regelen.”

editie 01 2013 | Te Gast | 15

Page 13: Te Gast I - juni 2013

...wacht op zijn moeder die een ogentest moet doen. “Het was nieuwjaarsnacht. Ze was nog een beetje aan het opruimen toen ze ineens in elkaar zakte. Mijn vader is met haar naar het ziekenhuis ge-gaan. Pas toen ze een MRI hadden gemaakt bleek dat ze een herseninfarct op drie plaatsen had gehad. We zijn ons allemaal rot geschrokken.” Gelukkig is zijn moeder weer aan de beterende hand, maar ze is nog lang niet de oude. “Vandaag ben ik haar chauffeur, want ze mag nog geen auto rijden.” Mevrouw de Groen beaamt: “Mijn zicht is nog niet optimaal. Daarom valt het nu ook op dat de entree van het zieken-huis niet erg geschikt is voor mensen met een visuele beperking. Betere verlichting zou al een stuk helpen.”

Gijs de Groen...

...komt net bij de poli Ortho pedie vandaan. “Wekelijks kom ik daar voor het prothese- spreekuur. Na een hoop gedoe heb ik eindelijk een ‘sleeve’ gekregen die goed past bij mijn beenprothese. Ik liep er zo op weg!” Nu moet ze langzaam het gebruik van de prothese weer opbouwen. “Ik ben nogal eigenwijs, dus het wordt nog een uitdaging om rustig aan te doen.”

els Ven nik...

editie 01 2013 | Te Gast | 1716 | Te Gast | editie 01 2013

wat vindt u?

Page 14: Te Gast I - juni 2013

...is in het ziekenhuis voor zijn afspraak met de cardioloog. Hij zit in de hal te wachten tot zijn vrouw de auto heeft geparkeerd. “Vanwege hartklachten kom ik regelmatig op de poli Cardiologie,” vertelt hij. “Sowieso ben ik ‘vaste klant’ in het ziekenhuis. De afgelopen tijd ben ik al vier keer opgenomen geweest.” Over het algemeen is hij heel tevreden over het zieken-huis. “Alleen moet ik soms erg lang wachten tot ik aan de beurt ben. Dat is wel vervelend.”

Meneer kok...

18 | Te Gast | editie 01 2013

wat vindt u?

Page 15: Te Gast I - juni 2013

Vismarkt Den OeverBent u een visliefhebber? En kan de vis u niet vers genoeg zij n? Kom dan naar de ZeeVerse Vismarkt in Den Oever. Die wordt in principe iedere zaterdagochtend gehouden van 09:00 tot 12:00 uur. www.versevis.nl

Vismarkt Den Oever

KOKEN MET

CEESWanneer het knap weer is, pak ik mij n fi ets

uit de schuur en ga lekker toeren door de polders. Mij n vaste rondje gaat naar De Rij p

en via Schermerhorn en Ursem weer terug naar huis. Als ik dan over de dij kjes tussen

Grootschermer en Ursem fi ets, zie ik diverse bootjes met vissers. Een enkele keer is het

raak en hebben ze een lekkere snoekbaars aan de haak. Ik weet wel wat ik hier van kan

maken: een lekker fris en licht verteerbaar recept, eenvoudig te maken en snel klaar!

Vis & papilloteVoor twee personen

Ingrediënten• 2 visfi lets; verschillende soorten witvis zij n

mogelij k, zoals snoekbaars, tilapia of forel.• (verse) kruiden (hoeveelheid naar smaak);

rozemarij n (dille, oregano, tij m zij n ook mogelij k)

• peper (naar smaak)• een citroen • een tomaat • aluminiumfolie, twee stroken van

ongeveer 15 cm • oven

Bereiding• verwarm de over voor op 150 °C • snij d de tomaat in schij fj es• snij d de citroen in tweeën • beleg de fi lets met een paar schij fjes

tomaat• leg vervolgens de kruiden - naar smaak -

over de fi lets • strooi er een beetje peper overheen• rol de fi lets op• besprenkel de twee rolletjes met citroen-

sap (door te knij pen in de halve citroen)• leg de rolletjes vis in het midden van de

aluminiumstroken• vouw er pakketjes van• leg de pakketjes in een ovenschaal • laat ze 10 minuten in de oven garen• snij daarna de pakketjes open, maar laat

de vis in de folie zitten

Eet smakelij k!

Cees Neefj es is in 1981 als leerlingkok in het Westfriesgasthuis begonnen en nooit meer weggegaan. Hij gee� regelmatig

kookworkshops aan mensen met een bij zonder dieet.

editie 01 2013 | Te Gast | 19

CULINAIR

Page 16: Te Gast I - juni 2013

WESTFRIESGASTHUIS KLAAR VOOR TOEKOMST

“ IN DE NIEUW-BOUW KRIJGEN WE VOORAL VEEL EENPER-SOONSKAMERS” Op 13 maart ging op het middenterrein van het Westfriesgasthuis de eerste paal de grond in als start van fase 2 van de nieuwbouw. Fase 1 van de nieuwbouw, die nodig was na de fusie van het Sint Jansgasthuis en het Streekziekenhuis, is al in 2003 opgeleverd. Hugo Keuzenkamp, lid van de raad van bestuur, blikt in een gesprek met huisarts Arjen de Jager kort terug, maar vooral vooruit naar het West-Friese ziekenhuis van de toekomst.

20 | Te Gast | editie 01 2013 editie 01 2013 | Te Gast | 21

INTERVIEWHUGO KEUZENKAMP, LID RAAD VAN BESTUUR

Page 17: Te Gast I - juni 2013

Hugo, hoe zijn de plannen voor nieuwbouw ontstaan?“Na de fusie van beide ziekenhuizen had het Westfriesgasthuis het liefst meteen de volledige nieuwbouw gedaan. Maar het College Bouw, dat inmiddels is opgeheven, stak er destijds een stokje voor. Het gebouw van het Sint Jan was nog teveel waard. Na mijn komst in 2007 zijn we kritisch gaan kijken naar de bestaande nieuwbouw-plannen. Dit was nodig omdat de ziekenhuizen vanaf 2008 zelf de broek moesten ophouden en de gezondheidszorg aan het veranderen was, in de zin dat meer decentraal in de periferie gedaan moest worden. Na veel voorwerk tussen 2007 en 2013 zijn we nu eindelijk gestart.”

Wat levert de nieuwbouw op voor de West-Friese patiënten?“De patiënten verdwijnen uit de oudbouw. Zo verhuist Verloskunde naar een nieuw vrouw- en kindcentrum met speciale kraamsuites. Het wordt straks meer ontspannen bevallen. Dit zal de veiligheid ver-hogen, ofschoon de dossieroverdracht van de eerste naar de tweede lijn hiervoor de belangrijkste factor blij�. We zijn bij oplevering van de nieuwbouw het enige ziekenhuis in Noord-Holland boven het IJ met volledig moderne voorzieningen qua comfort en outillage. Daar-bij kun je denken aan de zichtbare kwaliteit van de digitalisering, de kamers - vooral veel eenpersoonskamers -,en de infrastructuur. En erg plezierig is dat we voor de toekomst flexibel zijn, omdat we door het verdwijnen van de oudbouw ruimte houden om te bouwen.”

In hoeverre is het Westfriesgasthuis toekomstbestendig?“Voor de banken voldoen we in ieder geval aan een belangrijk, door het RIVM geformuleerd criterium. We zijn een ‘gevoelig’ ziekenhuis, dat wil zeggen een noodzakelijk ziekenhuis. Want zou het er niet zijn, dan zouden te veel mensen meer dan drie kwartier moeten reizen. Met straks ongeveer 340 bedden, per saldo iets minder dan voor de nieuwbouw, zitten we iets onder de strenge norm van 360, ofwel 2 promille van het verzorgingsgebied met 180.000 inwoners. En dan te bedenken dat de vergrijzing in West-Friesland nog moet gaan pieken. Toch verwachten we voldoende capaciteit te hebben doordat de ligduur steeds korter wordt. Met de nieuwbouw anticiperen we dus al op doelmatiger werken. Dit bereiken we bijvoorbeeld door beter ont-

slagmanagement en nieuwe technologieën. Patiënten krijgen daarom soms te horen dat we geen hotel zijn en dat het thuis veiliger is dan in het ziekenhuis. We zullen ook goede afspraken moeten maken met de ketenpartners om te zorgen dat mensen niet onnodig naar het zie-kenhuis komen. En dat mensen snel uit het ziekenhuis weg kunnen. We hebben ook minder bedden nodig omdat de zorgconsumptie van de West-Friese patiënt 15% onder het landelijke gemiddelde ligt. Dit komt deels door de West-Friese cultuur. En deels doordat veel artsen in loondienst zijn in ons ziekenhuis. Ze krijgen minder prikkels voor het indiceren en declareren van onnodige verrichtingen.”

Nieuwbouw realiseren en tegelijk gekort worden door VWS. Hoe kijk je aan tegen deze spagaat?“We moeten inderdaad 6½ miljoen bezuinigen. De hel� is nodig voor de nieuwbouw, maar als we niet gebouwd hadden was het geld nodig geweest voor renovaties. De andere hel� is vanwege de overheids-kortingen. Toch geef ik VWS met de bezuinigingen groot gelijk. De kosten van de gezondheidszorg stijgen onhoudbaar, waardoor de maatschappelijke solidariteit verdwijnt. Daarbij is het zo, dat Neder-landers geen idee hebben dat ze gemiddeld wel tussen de 4000 en 5000 euro per jaar kwijt zijn aan gezondheidszorg. Dat komt vooral door de uitgaven aan de ‘zorg’-kant. We maken veel te veel mensen a¤ankelijk in verpleeg- en verzorgingshuizen en in de psychiatrie. De Nederlandse ziekenhuizen en huisartsen scoren internationaal kwalitatief goed en financieel, qua kosten, tot voor kort beter dan gemiddeld. Doordat de kosten van de ziekenhuizen snel gestegen zijn, scoren we nu slechter dan het gemiddelde. Dat is de reden dat de Nederlandse ziekenhuizen de tering naar de nering moeten zetten. Daarbij is het zo, dat de belangrijkste factor voor de groei van de zorg, niet de vergrijzing, maar de welvaart is. In economentaal: zorg is een luxe goed. Als je meer verdient, geef je meer geld uit aan zorg. Zorg die door de technologische ontwikkelingen mogelijk is gemaakt.”

Het is prachtig dat het Westfriesgasthuis na de nieuwbouw het eerste ziekenhuis boven het IJ is, dat volledig state of the art is. En het is mooi, zeker maatschappelijk gezien, dat gestreefd wordt naar doelmatigheid: met minder middelen meer produceren. Het is wel te hopen dat niet teveel patiënten, en in tweede instantie de thuiszorg en de huisartsen, hier de dupe van worden, in die zin dat patiënten te vroeg uit het ziekenhuis worden gebonjourd.

“ WE ZIJN EEN ‘GEVOELIG’ ZIEKENHUIS, DAT WIL ZEGGEN EEN NOODZAKELIJK ZIEKENHUIS. WANT ZOU HET ER NIET ZIJN, DAN ZOUDEN TEVEEL MENSEN MEER DAN DRIE KWARTIER MOETEN REIZEN.”

Opdrachtgever: WestfriesgasthuisAannemer: M.J. De Nijs en Zonen B.V.Architect/constructeur: de Jong Gortemaker AlgraBruto vloeroppervlak: 22.500 m²Bouwkosten: 40 miljoen euro Aantal palen: 407Totale lengte palen: 7.500 mAantal verdiepingen: 7Start bouw: Begin 2013Oplevering: Begin 2015

editie 01 2013 | Te Gast | 2322 | Te Gast | editie 01 2013

INTERVIEWHUGO KEUZENKAMP, LID RAAD VAN BESTUUR

Page 18: Te Gast I - juni 2013

Het zijn vaak kleine dingen. Soms grote. Maar iedereen hee wel iets om trots op te zijn in het Westfriesgasthuis. Dit keer legt fysiotherapeut Simone van Saane uit waar zij trots op is.

Blijven bewegen voorkomt complicaties

V oor iedereen is bewegen belangrijk. Maar voor de groep kwetsbare ouderen die in ons ziekenhuis wordt opgenomen, is dit helemaal

belangrijk. Daarnaast kun je bij oudere mensen preventief werken door meteen bij binnenkomst risico’s in kaart te brengen.

Simone van Saane vertelt: “In het landelijk VMS* is ‘Kwetsbare ouderen’ één van de thema’s waar elk ziekenhuis extra aandacht aan moet geven. In het Westfriesgasthuis heb ik dat samen met collega’s gedaan voor het onderdeel �sieke beperkingen en vallen. Dat hebben we onder meer gedaan door werkwijze en protocollen aan te passen.”

“Verpleegkundigen screenen nu bij de start van de opname de kwetsbare ouderen (patiënten van 70 jaar of ouder) meteen op aanwezige risico’s. Zo wordt onder andere gevraagd of mensen hulp nodig hebben bij het verplaatsen van het bed naar de stoel of bij het aankleden. Als twee van de zes vragen met ‘ja’ worden beantwoord, gee� het Elektronisch Patiëntendossier automatisch een opdracht aan de �siotherapie. De �siotherapeut wordt trouwens ook ingeschakeld als de oudere recentelijk is gevallen. Wanneer we een opdracht krijgen, starten we de screening en/of behandeling. Op deze manier voorkomen we onbedoelde �sieke achteruitgang door een ziekenhuisopname. En worden maatregelen genoemen om het risico op vallen te verminderen.”

Simone besluit: “Het is zo leuk werken met deze groep patiënten. Dat ik naast mijn dagelijks werk mocht helpen om structureel de zorg voor hen te verbeteren, is iets om trots op te zijn.”

* VMS = VeiligheidsManagementSysteem

editie 01 2013 | Te Gast | 2524 | Te Gast | editie 01 2013

MIJN TROTS

Page 19: Te Gast I - juni 2013

D e zon is noodza-kelijk voor ons. Zij stimuleert de vitamine D

productie en is goed voor de geest. Maar de zon kan ook door verbranding schade aanrichten. Geniet daarom van de zon, maar doe het wel verstandig! Te weinig zon kan schade aanbrengen aan het lichaam. Dit komt onder meer door een tekort aan vitamine D dat door gebrek aan zon ontstaat. Verstandig zonnen houdt in: niet overmatig zonnen en niet verbranden. Te veel zon zorgt voor een versnelde veroudering van de huid en verbranding kan de kans op huidkanker vergroten.

De Gouden Regels voor verstandig zonnen:

Geniet van de zon, maar voorkom overmatige blootstelling en verbranding.

Bescherm uw hoofd, oren, nek en ogen. Draag beschermende kleding als u niet

speciaal aan het zonnebaden bent.

Smeer uw onbedekte huid in met een anti-zonnebrandmiddel (met UVA- en UVB-

beschermingsfactor) om te voorkomen dat u verbrandt. Doe dit royaal en herhaal dit na twee uur, of vaker bij sterke transpiratie en ook na het zwemmen.

Laat uw huid geleidelijk wennen aan de zon. Houd rekening met uw huidtype.

Als u een huidaandoening heeft, vraag dan voor een verblijf in de zon zonadvies aan

uw behandelend arts. Bij sommige aandoeningen helpt UV-licht, bij andere brengt blootstelling juist extra schade toe.

Medicijngebruik kan de gevoeligheid voor zonnestraling vergroten. Lees altijd de bijsluiter. Het is beter om niet te zonnebaden tussen12.00 en 15.00 uur.

Pas extra op met zonnen als u jonger bent dan 18 jaar, omdat uw huid dan nog in ontwikkeling is. Houd baby’s en kinderen tot 1 jaar uit de directe zon.

Ga direct uit de zon en raadpleeg een arts als uw huid vreemd reageert met bijvoorbeeld uitslag, jeuk of erg snelle verbranding.

Henri Sentisis dermatoloog.Na zijn opleiding tot arts en dermatoloog in Nijmegen en

Leiden is Henri Sentis in juni 1987 gestart in het Westfriesgasthuis. Zijn specialisme is allergologie.

Judith Doodeman is huid- en oedeem therapeut.Zij is gespecialiseerd in de behande-

ling van diverse huidproblemen en heeft haar eigen praktijk in Berkhout. www.paraderma.nl

Simone Keijzer is schoon heids-specialiste.Zij is gespecialiseerd in schoonheids- behandelingen,

overbeharing en huidoneffen-heden. Simone heeft haar eigen salon in Zwaagdijk. www.schoonheidscentrum simone.nl

Daarnaast geven Judith en Simone schoonheids-be-handelingen aan patiënten met kanker in de salon van het zieken-huis. In deze rubriek geven zij tips over schoonheid en gezondheid.

Geniet van de zon, maar doe het wel verstandig!!

26 | Te Gast | editie 01 2013

veranTwoord zonnenbeauty

Page 20: Te Gast I - juni 2013

H et overkomt ieder-een wel eens: je bent iets aan het vertellen en plotseling kun je

niet meer op een bepaald woord komen. Of je zegt per ongeluk een ander woord dan je eigenlij k wilde zeggen…

Bekende verschij nselen, al hebben de meeste mensen er niet vaak last van. Dat is anders voor mensen met afasie, die gebruiken soms in elke zin een ander woord dan ze eigenlij k bedoelen, of ze moeten voort-durend naar woorden zoeken.

Wat is afasie?Jolanda Zondervan, revalida-tiearts: “Praten, begrij pen, het vinden van de juiste woorden, lezen en schrij ven. Dat valt al-lemaal onder taalgebruik. Wan-neer als gevolg van hersenletsel één of meer onderdelen van het taalgebruik niet goed functione-ren, noemen we dat afasie. De mate van afasie is onder andere a� ankelij k van de plaats en de ernst van het hersenletsel. Sommige mensen met afasie kunnen de taal goed begrij pen, maar hebben moeite met het vinden van de juiste woorden.

Anderen spreken juist wél veel, maar wat zij zeggen is voor de gesprekspartner niet, of lastig te begrij pen. In het Westfriesgast-huis zien wij jaarlij ks zo’n 60 tot 70 patiënten met afasie.”

� erapieLogopedistes helpen mensen met afasie om het taalgebruik zoveel mogelij k te verbeteren. Daarnaast geven zij adviezen om de communicatie met de omgeving zo goed mogelij k te laten verlopen. De therapie duurt gemiddeld een jaar en is behoorlij k intensief.

Wat kan je doen?Wil je kunnen communicerne met iemand die afasie hee� ? Dan hebben logopedistes Franka de Groot-van Bockxmeer en Suzanne Luca een paar praktische tips voor je:

TIP

S Zorg voor een rustige omgeving. Achtergrondgeluid leidt teveel af en maakt het moeilij k om elkaar goed te verstaan.

Maak oogcontact.Dan weet je zeker dat je echt contact met elkaar hebt en heb je steun aan de gezichts-uitdrukking/mimiek.

Houdt pen en papier bij de hand.Zodat de boodschap ook opgeschreven of uitgetekend kan worden.

Neem de tij d voor een ge-sprek en geef de tij d om te reageren.

Spreek langzaam en duidelij k, maar niet over dreven en hard.

Maak korte zinnen.Bij langere zinnen, kan je ge-sprekspartner sneller de draad kwij traken.

Ondersteun je boodschap met gebaren en aanwij zen.Dan kan je gespreksparter ook zien wat je bedoelt.

Praat over één ding tege-lij k. Wissel niet te snel van onderwerp.

Geef het aan wanneer je over een ander onderwerp gaat praten. Benoem dit

onderwerp van te voren. “Ik ga het nu over het weer hebben.”

Stel gesloten vragen.

Vraag of je gesprekspartner hee� begrepen wat je hebt gezegd.

Let goed op gezichtsuit-drukkingen, gebaren en op wat je gesprekspartner aanwij st.

Houdt er rekening mee dat communiceren minder goed lukt onder tij dsdruk, bij vermoeidheid, ziekte of sterke emotie.

Meer informatie? Kij k online!Omroep BNN hee� een televisie-afl evering ge-maakt over afasie. Je kan deze terugkij ken via hun website http://jezalhetmaar.bnn.nl/hebben. Voor meer informatie over afasie kun je ook kij ken op www.afasie.nl

Zoeken naar woorden

editie 01 2013 | Te Gast | 27

AFASIEJE ZAL ’T MAAR HEBBEN

Page 21: Te Gast I - juni 2013

... verloor de 30-jarige Soesma Akloe uit Hoorn haar kindje in de 26ste week van de zwangerschap. Toen ze opnieuw in verwachting was, kleurde deze verdrietige ervaring haar hele zwangerschap. Vooral omdat ze vanwege haar overgewicht zwangerschapssuiker had. Beide maken een zwanger-schap niet geheel risicoloos.

ZESJAAR GELEDEN...

MIJ N VERHAAL

28 | Te Gast | editie 01 2013 editie 01 2013 | Te Gast | 29

Page 22: Te Gast I - juni 2013

anaf het moment dat ik wist dat ik in ver-wachting was, ging het als een mantra door

mij n hoofd: als het maar niet fout gaat, als het maar niet fout gaat. Ik wilde er alles voor doen.

Als dit kindje maar gezond en levend geboren zou worden. Toen zes jaar geleden mij n kindje in mij n

buik overleed, woonde ik in Suriname. Daar is nooit goed uitgezocht waarom de zwangerschap niet goed liep.

Misschien had ik toen ook wel suiker?

Vanwege die eerste late miskraam stond ik vanaf het begin meteen onder controle van het ziekenhuis. Daar was veel begrip voor mij n ongerustheid. Toen ik bij na vij f maanden zwanger was, werd mij n nachtmerrie toch werkelij kheid: ik verloor bloed. Ik schrok geweldig en was ervan overtuigd dat het weer mis zou gaan. Mij n gynaecoloog Derk Burks had gezegd dat ik altij d mocht bellen als ik ongerust werd. Dat deed ik meteen. Ik mocht gelukkig direct komen. Uit de echo bleek dat alles goed was. Vlak daarna gebeurde het opnieuw. Weer bloedverlies. Weer kon ik meteen terecht en werd ik, gelukkig, gerustgesteld. In het begin was ik dus volledig gefi xeerd op die eerste 26 weken. Maar toen deze voorbij waren, was ik nog niet gerust-gesteld. Want het kon daarna toch ook misgaan? Dat lees je vaak genoeg.

Al snel bleek dat ik ook zwangerschapssuiker had. Het was zaak om mij n levensstij l aan te passen. Ik was eigenlij k wel tot alles bereid, als het maar goed zou komen met mij n kindje. Ik kreeg een streng dieet. Allemaal light producten, zes lichte eetmomenten op een dag. Veel fruit, veel natuurlij ke suikers. Eerst vond ik het wel een gedoe. Maar goed, zoals ik zei, ik had er alles voor over om deze zwangerschap tot een goed einde te brengen. Na verloop van tij d merkte ik al dat het goed voor me was. Ik voelde me wat beter en zag tij dens het prikken dat mij n suikergehalte omlaag ging.

En dan is bewegen heel belangrij k. Laat ik je één ding over mezelf vertellen: ik heb dus echt geen discipline als het op bewegen aankomt. Ik werk overdag in Alkmaar als docent op een middelbare school. Ik reis met het openbaar vervoer. Als ik thuiskom ben ik doodop. Hele-maal toen ik zwanger was. Maar ja. Bewegen moest absoluut voor de gezondheid van mij n kindje. Van de gynaecoloog kreeg ik de tip om op zwangerschapsgym te gaan in het ziekenhuis. Ze bieden een gym speciaal voor aanstaande moeders met overgewicht.

Een gewone zwangerschapsgym had ik nooit gedurfd. Daar komen vast allemaal van die slanke dames die mij met mij n extra kilo’s aangapen. En dan moet je ook nog oefeningen doen waarvan ik niet zeker wist of ik die wel kon. Ik zei toch al dat ik geen sportheld was? Maar goed, mij n gynaecoloog zei dat ik dit echt moest proberen. Dus ik ging. Voor mij n baby.

Eerlij k gezegd was het de eerste keer al leuk. Met de drie andere vrou-wen was er wel een klik. Ook zij waren zwanger en hadden overge-wicht. Het was gewoon gezellig. Nel, de cursusleidster, was heel lief. We deden oefeningen die best goed te doen waren. Wat ik vooral leuk vond, was dat ze ook een goede voorbereiding gaven op de tij d na de bevalling. Dus ook veel arm en been versterking. Alle pij ntjes en klachten werden ook besproken. Het fij ne is dat Nel er best veel van weet en je gerust kan stellen. Eigenlij k ging ik er de tweede keer al met plezier er naar toe. Ik, met plezier naar gym. Grappig toch?

De cursus bestond niet alleen uit oefeningen met Nel. We kregen ook advies en tips van een � siotherapeut. Om te oefenen, maar ook om te ontspannen. En een lekkere kookworkshop die de huiskok van het ziekenhuis, Cees Nee� es, gaf. We mochten onze partners ook meene-men. We leerden van Cees hoe je met lichte en gezonde ingrediënten een heerlij ke maaltij d op tafel zet. We hebben gesmuld. En het was gezellig.

Vanwege de suiker zou de zwangerschap in de 38ste week worden ingeleid. Op die afgesproken dag braken ‘s morgens vroeg spontaan de vliezen. De inleiding was niet meer nodig. Nog steeds was ik bang dat het alsnog fout zou gaan. De bevalling duurde lang. Pas om 23.00 uur ‘s avonds begonnen de echte weeën. Uiteindelij k werd ons kindje de volgende dag om 12.05 uur geboren. Een meisje. Ayesha. Zo mooi. Ik kan je niet uitleggen hoe opgelucht ik was.

Nu ik terugkij k op deze periode ben ik blij . Ik heb een prachtige dochter gekregen. En goede zorg. Maar eigenlij k is er nog meer gebeurd. Tij dens de zwangerschap ben ik door het dieet en het bewe-gen op de cursus 13 kilo afgevallen. Ik deed het voor mij n dochtertje, maar heb er uiteindelij k zelf zoveel baat bij . Die diabetes is nu weg. Maar het dieet houd ik vol. En het bewegen ook, Nel hee� me echt de lol en het nut ervan laten inzien. Ik ga nu lekker elke dag wandelen met Ayesha. Voor haar. En voor mezelf.

V“ NU IK TERUGKIJK OP

DEZE PERIODE BEN IK BLIJ. IK HEB EEN PRACHTIGE DOCHTER GEKREGEN.EN GOEDE ZORG.”

MIJ N VERHAAL

30 | Te Gast | editie 01 2013 editie 01 2013 | Te Gast | 31

Page 23: Te Gast I - juni 2013

Wout is acht jaar en woont in Andijk. Wout was nog maar vier toen er diabetes mellitus �pe I (suikerziekte) bij hem werd geconstateerd. Sinds die tijd komt hij vier keer per jaar op het diabetesspreekuur bij onder anderen de diabetesverpleegkundige Gerda Domsdorf-Haarsma.

Spuitknu el

editie 01 2013 | Te Gast | 3332 | Te Gast | editie 01 2013

IN BEHANDELINGDIABETES

Page 24: Te Gast I - juni 2013

Diabetes is een chronische stofwis-selingsziekte. Wout hee diabetes �pe I, wat in de volksmond ook wel jeugddiabetes heet. Bij

diabetes �pe I wordt er in het lichaam geen insuline meer gemaakt. Zonder insuline blij de glucose in het bloed, waardoor cellen zonder brandstof komen. Diabetes �pe I kan op dit moment alleen door het toedienen van insuline worden behandeld. De behandeling bestaat uit het toedienen van insuline met een insulinepen of een insulinepomp.

Ongeveer 110 kinderen en jongeren van 0 t/m 18 jaar zijn in het Westfriesgasthuis onder behandeling bij het diabetesteam Kind en Jeugd. Het team bestaat uit kinderartsen, diëtisten, kinderpsychologen en kinder-diabetesverpleegkundigen.

Als kleuter al prikkenWout’s diabetes is ineens ontstaan. “Ik was bij mijn oma en toen had ik heel veel dorst en moest ik heel vaak naar de wc,” vertelt hij. Gerda vult aan: “De huisarts hee toen je bloedglucosewaarde gemeten en je toen naar het ziekenhuis doorgestuurd. En dan komt er heel wat op je af: je moet leren prikken in je vinger om te meten hoeveel glucose er in het bloed zit. Maar je moet ook insuline leren spuiten. Op jonge leeijd prikken en spuiten de ouders meestal .” Maar Wout leerde als kleuter al zichzelf bloedglucose te prikken en insuline te spuiten: “Ik mocht bij mijn tante logeren en die durfde geen injectie te geven. Toen moest ik het wel zelf doen, anders kon ik daar niet logeren en dat wou ik zo graag.”

Metertje uitkiezenWout was niet zo ziek als sommige andere kinderen met een nieuwe diabetesdiagnose. Hij hoefde niet aan het infuus, maar kon gewoon meteen naar de kinderafdeling. Daar kreeg hij uitleg over de ziekte: hoe komt het, wat houdt het allemaal in, wat moet je doen? En hij mocht een ‘metertje’ uitkiezen voor thuis: een apparaatje dat zijn bloedglucose meet. Gerda trekt de kast open en laat een keur aan metertjes zien in alle soorten en maten.

Best een snoeperWout laat zijn insulinepomp zien. Aan de insulinepomp zit een slangetje en aan het einde een pleister met een klein slangetjes wat in zijn lichaam zit. Dit is een soort infuus dat dag en nacht kleine hoeveelheden insuline afgee en dat je kunt aanbrengen op je buik, bovenbil of je bovenbeen.Dankzij die insulinepomp hoe Wout minder rekening te houden met vaste tijden en hoeveelheden koolhydraten bij de tussendoortjes omdat hij dan extra insuline kan toedienen via de pomp. Dat komt goed uit, want Wout is best een snoeper.

Spuitknu�elWout hee de pomp vandaag op zijn bil zitten en om dat nou te laten zien? Maar hoe het werkt wil hij evengoed graag demonstre-ren. En daar haalt Gerda ‘Lenny de leeuw’ tevoorschijn: een knaloranje knu�el waarop de kinderen kunnen oefenen met het plaat-sen van de insulinepomp. En als Lenny bezet is, dan is er ook nog Glucky de gekke vogel als proe�onijn. “En thuis heb ik een beertje,” zegt Wout, “daar heb ik ook weleens een infuus in gedaan.” “Wij geven de kinderen meestal een spuitknu�el mee voor thuis. Soms kun je je er ook op afreageren,” legt Gerda uit. “Zo’n knu�el vliegt weleens door

de slaapkamer. Want het is soms ook niet leuk, hè, diabetes.” Dat is Wout met Gerda eens. “Wat ik helemaal niet leuk vind is als ik net lig te slapen als mijn alarm afgaat.” Dat alarm komt van de sensor die Wout ook draagt. Die zendt elke 5 minuten de bloed-glucose door naar zijn insulinepomp. Niet alle kinderen hebben een sensor; er zijn be-paalde voorwaarden aan verbonden vanuit de verzekering.

Oorzaak onbekendGerda vertelt: “Af en toe bezoek ik scholen, ongeveer vanaf groep 4 zodat de klasgenoot-jes leren wat diabetes is en hoe ze iemand

beter kunnen begrijpen. Dan kan ik vertellen wat die ziekte inhoudt. En hoe ze eventueel hulp kunnen bieden. Ik vraag dan ook: “hoe kan het dat het ene kind het wel hee en het andere niet?” Sommige kinderen zeggen: geen idee. Dat is eigenlijk het goede ant-woord. De oorzaak is onbekend, tenminste, bij dit �pe diabetes.” Wout hee diabetes �pe I, dat in de volksmond ook wel jeugd-diabetes heet.

Niet lekkerWat vinden ze van elkaar? Wout denkt even na. Hij vindt het leuk met Gerda. “Ze is wel vrolijk,” licht hij toe. Het genoegen blijkt

wederzijds. Gerda is best trots op Wout: “De adviezen die ik geef zijn niet altijd leuk voor hem. Toch pikt hij ze goed op.” Dan trekt Wout zich even terug. Hij voelt zich niet lek-ker en had op zijn metertje al 7,2 zien staan. “En die sensor loopt 20 minuten achter,” legt Gerda uit. “Dus als hij zich echt niet goed voelt, moet hij zichzelf toch in zijn vinger prikken om te checken: klopt het wel? En dan moet je wel schone handen hebben. Want je kunt je voorstellen: als je net een appeltje hebt gegeten, kan er altijd wat aan je vingers zitten waardoor je meetwaarde wordt beïn-vloed. En steeds dat handen wassen,vindt Wout ook best lastig.”

“ MIJN TANTE DURFDE GEEN INJECTIE TE GEVEN.”

34 | Te Gast | editie 01 2013 editie 01 2013 | Te Gast | 35

IN BEHANDELINGDIABETES

Page 25: Te Gast I - juni 2013

Stuur de oplossing naar [email protected] vermelding van ‘Wat is dit?’. Onder de goede inzendingen

verloten we twee toegangsbewijzen voor Cinema Oostereiland.

Weet u wat dit is?

36 | Te Gast | editie 01 2013 editie 01 2013 | Te Gast | 37

WAT IS DIT?

Page 26: Te Gast I - juni 2013

Huisartsen, verpleeg huizen, thuiszorg, andere ziekenhuizen…

Het Westfriesgasthuis werkt graag nauw met deze

zorgcollega’s samen om de best mogelij ke zorg te bieden. In deze rubriek een voorbeeld

van de samenwerking tussen cardiologen van het

Westfriesgasthuis en het AMC.

“Al sinds mensenheugenis,” � -peert cardioloog Charles Janus de historie van de samenwer-king met de cardiologen van

het AMC. “Omdat ik zelf opgeleid ben in het AMC was samenwerken vanaf mij n start hier, bij na 30 jaar geleden, heel vanzelfsprekend.”

Volgende dag geopereerd“Patiënten met hele ingewikkelde hartproble-men worden in het AMC verder behandeld. Daarnaast worden alle patiënten die gedot-terd moeten worden of die een hartoperatie nodig hebben, door ons doorgestuurd naar het AMC. Dat gebeurt dagelij ks. Het kandus makkelij k voorkomen dat wij patiënten’s middags zien en’s avonds meteen bespre-ken met de collega’s in het AMC. Waarna dezelfde patiënt de volgende dag al wordt geopereerd.”

Artsenopleiding“Los daarvan hebben we vrij regelmatig overleg met de cardiologen van het AMC over de behandeling van patiënten. We hebben een beeldverbinding met het AMC die het bij voorbeeld mogelij k maakt om hartfi lmpjes door te sturen. Dat maakt het overleggen ex-tra gemakkelij k. En verder zij n we nauw be-trokken bij het AMC, omdat we deel uitmaken van de opleiding voor nieuwe artsen. Wij zij n een opleidingsziekenhuis voor onder meer cardiologie. Dat betekent dat aankomende artsen (met een opleidingsplek van het AMC) ook hier door ons worden opgeleid.”

DotterbehandelingenEén van die artsen was Marij e Vis. Ooit was zij een arts in opleiding in het Westfriesgast-huis. Nu werkt zij als interventiecardioloog in het AMC en voert veel geplande en acute dotterbehandelingen uit voor patiënten die vanuit het Westfriesgasthuis worden doorge-stuurd. Marij e: “Mij n stage hartkatheterisatie heb ik in het Westfriesgasthuis gedaan. Daar ben ik enthousiast geraakt voor de interven-tiecardiologie (red: bij voorbeeld dotteren).”

Korte lij nenAl met al een nauwe samenwerkingsrelatie die volgens beide artsen naar volle tevredenheid verloopt. Janus: “We hebben eenzelfde denk-wij ze, kunnen goed kennis uitwisselen en hebben korte lij nen. Maar het belangrij kste is natuurlij k dat onze patiënten in het bij zonder bij onze samenwerking zij n gebaat.”

“We hebben een zelfde

denkwij ze, kunnen

goed kennis uitwisselen

en hebben korte lij nen.”

38 | Te Gast | editie 01 2013 editie 01 2013 | Te Gast | 39

SAMENCARDIOLOGIE

Page 27: Te Gast I - juni 2013

evrouw Jansen is door haar huisarts naar de Spoedeisende

Hulp verwezen vanwege haar pijnlijke voet. Een foto moet uitwijzen wat er aan de hand is. “En het is nog wel mijn ver-jaardag vandaag, de vij�igste om precies te zijn. Ik was vanmorgen thuis nog op de bovenverdieping bezig toen de deurbel ging. Ik vond het wat vroeg voor visite, maar -na aanhoudend gebel- ging ik toch maar snel naar beneden. In die haastige spoed kwam mijn voet verkeerd terecht. Uiteindelijk ben ik op mijn billen de trap afgegaan. Bleek het de bloemenbezorger die had aangebeld. Maar goed, ik hoop dat het meevalt en dat ik vanavond nog lekker uit eten kan.”

e 66-jarige Mrs Whitney uit Texas is met een hoofdwond

naar de Spoedeisende Hulp gebracht. Ze is met een paar vriendinnen op een riviercruise door Nederland. Hoofddoel van de vriendinnen was: “seeing tulips in real.” Vanmorgen was het dan zover: er stond een bezoek aan een echte tulpenboer op het programma. “Unfortunately I tripped over something and hit my head. �ere was blood everywhere. Poor tulips,” lacht de Amerikaanse. “I hope they stitch me up on time for the communi� diner in Hoorn.”

M

D

“ POOR TULIPS...”

“ EN HET IS NOG WEL MIJN VERJAARDAG VANDAAG!”

40 | Te Gast | editie 01 2013 editie 01 2013 | Te Gast | 41

VETTE PECH

Page 28: Te Gast I - juni 2013

ALGEMENE INFORMATIEHet Westfriesgasthuis in Hoorn is een algemeen ziekenhuis met een opname-capaciteit van 506 erkende bedden en ongeveer 258.000 polikliniekbezoeken per jaar. In de medische staf zijn 26 specialis-men vertegenwoordigd. Daarnaast hee� het Westfriesgasthuis twee buitenpoliklinieken, in Enkhuizen en Heerhugowaard. Deze locaties bieden poliklinische zorg dichtbij de patiënt in de regio.

AdressenHoorn (hoofdlocatie)  Postbus 600, 1620 AR Hoorn Maelsonstraat 3, 1624 NP Hoorn0229 – 257 257 Poli Enkhuizen Molenweg 9b, 1601 SR Enkhuizen0228- 312 3 45

Poli Heerhugowaard Middenwaard 45, 1703 SC Heerhugowaard 072 - 575 30 30

[email protected]

BezoektijdenAlgemene verpleegafdelingen

Dagelijks: 11.00 – 12.00 uur 15.30 – 17.00 uur 19.00 – 20.30 uur

Afwijkende bezoektijden Afdelingen: Cardiologie, Geriatrie, Nefrologie en MDL 15.30 – 17.00 uur 19.00 – 20.30 uur Afdeling Kind & Jeugd 10.00 - 12.00 uur 14.00 - 20.15 uur (Voor kinderen tot 11 jaar tot 19.00 uur)

Intensive care en Hartbewaking / CCU  11.00 - 12.00 uur 16.00 - 17.00 uur 19.30 - 20.30 uur (Maximaal 2 bezoekers per patiënt)

WFG & TWITTER

DOOR WFGVoor iedereen een dikke 10. bit.ly/r5IHvs Wat een mooi #compliment voor onze collega’s van de afdeling #Cardiologie

Wat hee� het ziekenhuis voor u betekend? j.mp/uwverhaal De 1e paal voor de nieuwbouw is meteen het startpunt voor uw verhaal #450

Onze kinderarts Arjen Verboom is vanmorgen geïnterviewd RT @NOSRadio1: Audio: Alcoholverbod voor jongeren onder de 18 nos.nl/l/481389

VOOR WFGVanuit persoonlijke hoek een groot compliment voor afdeling Gynaecologie van #Westfriesgasthuis. Beter had de opname van Yvonne niet gekund!

Opnieuw TRM training en videofeedback gegeven op de OK in het Westfriesgasthuis. De opleiding van de interne instructeurs is bijna afgerond

Net klaar in WFG nu onderweg naar school � wiskunde toetsje maken en dan lekker naar huis

42 | Te Gast | editie 01 2013

TWEETS

Page 29: Te Gast I - juni 2013

colu

mn Mag het een beetje

minder, dokter?

D at lijkt een eenvoudige vraag, maar in de praktijk is dat niet altijd zo. De dagen dat je in het ziekenhuis ligt zijn, vergeleken met de

tijd dat ik als huisarts begon, voor een aantal ingrepen sterk verkort. Een tachtigjarige staat nu na een heup-operatie weer snel op de been, terwijl deze vroeger het ziekenhuis vaak niet levend verliet. Anders is het gesteld met patiënten met kanker. Voor deze ziekte bestaan tegenwoordig zóveel onderzoeken en behan-delmogelijkheden. Dat maakt het voor de patiënt en zijn familie moeilijk om een keuze te maken.

Het valt niet mee om de vragen te formuleren die je aan de behandelend specialist wil stellen. Daarbij komt dat de meeste behandelingen, zoals chemo- therapie en radiotherapie, op korte of lange termijn ook ziekmakend zijn en chirurgie verminkend kan zijn. Daarom is het van belang om je te realiseren hoe het nu met je gezondheid staat en wat de kans is dat er na alle therapie nog zo’n zelfde situatie zal kunnen zijn.

Soms zou een patiënt dan ook willen vragen wat er gaat gebeuren als hij afwacht zonder behandeling. Velen vinden dat moeilijk. Als de arts nu juist zijn best heeft gedaan om van alles uit te zoeken waarmee jij kan worden geholpen. Het lijkt ondankbaar, en ieder-een wil toch beter worden? Maar ten koste waarvan? Ook is er niet altijd zoveel haast als het lijkt. Rustig nadenken samen met de behandelend arts, familie en huisarts leidt tot een weloverwogen besluit waardoor je de behandeling beter ondergaat.

Veel patiënten komen op het spreekuur met deze vra-gen en uw huisarts zal hier altijd gehoor aan geven. Vraag dan aan de assistente om een beetje meer, een dubbele afspraak.

Maarten van Bemmel, huisarts in De Goorn

“Er is niet altijjd zoveel haast als het lijjkt.”

editie 01 2013 | Te Gast | 43

Page 30: Te Gast I - juni 2013

Ons West-Friesland

Westfriese Omringdijkwww.westfrieseomringdijk.nl