SUSAN BOYLESUSAN BOYLE

Ik vond die Spaanse presentatie de moeite van het vertalen waard omdat ze ons een les leert in bescheidenheid

en mensenkennis.

SUSAN BOYLE is een treffend voorbeeld van iemand die onooglijk en lachwekkend overkomt maar een echt wonder

in zich verbergt.

In amper één uur werd deze “achterlijke vrouw van de buiten” een WERELDSTER.

Voor haar werd een lang gekoesterde droom eindelijk werkelijkheid. Nu leeft ze in een sprookje.

Het is haar van harte gegund…

Hebt u al gehoord van Susan Boyle?

Susan is een betoverende Schotse zangeres die faam verwierf door haar optreden op 11 april 2009 in de populaire Britse talentenjachtshow Britain’s

Got Talent.

Deze 47-jarige werkloze, ongehuwde vrouw bevestigde dat ze nog nooit werd gekust en dat ze

haar ganse leven vaak als achterlijk werd beschouwd. Zij zorgde voor haar oude moeder in de

stad Blackburn.

Op het moment dat ze het podium beklom om haar kans te wagen riep deze sympathieke dame van de buiten met haar bedeesde gebaren bij het publiek

gelach en tekenen van minachting op...

Verstoken van elk teken van schoonheid zei

Susan dat ze als Elaine Paige (een beroemde,

elegante zangeres) wilde zijn.

De sceptici klonk dit als belachelijk in de oren.

Ze droomde ervan een professionele zangeres te worden en voor een

groot publiek te kunnen zingen. Daartoe had ze nooit de kans gekregen.

die dag wilde ze “I dreamed a dream ” uit

de musical “Les misérables”

zingen.

Deze 47-jarige werkloze, ongehuwde vrouw bevestigde dat ze nog nooit werd gekust en dat ze

haar ganse leven vaak als achterlijk werd beschouwd. Zij zorgde voor haar oude moeder in de

stad Blackburn.

Op het moment dat ze het podium beklom om haar kans te wagen riep deze sympathieke dame van de buiten met haar bedeesde gebaren bij het publiek

gelach en tekenen van minachting op...

Niet op prijs gesteld door de jury en het ganse publiek overwon ze haar schaamte en het

misprijzen en begon ze te zingen.

De zaal viel achterover...

De volgende dag verspreidde YouTube het nieuws over het ontdekt talent , verstopt achter een

simpel en goedig gezicht. In enkele weken tijd hadden meer dan 100 miljoen mensen

de video van Susan Boyle op YouTube bekeken.

De eigenares van deze stem werd in één uur tijd een beroemdheid.

In mei 2009 kwam ze terug in het programma met het lied “Memory” uit de musical “Cats”. Opnieuw trilde het publiek door haar buitengewoon vokaal

vermogen.

Waarom kreeg dit verhaal zoveel aandacht?

Heel eenvoudig door het feit dat mensen een oordeel vellen over het voorkomen van iemand

zonder zijn inhoud te kennen. Toen Susan zei dat ze als Elaine Paige wilde zijn, barstte

iedereen in lachen uit. Spijtig genoeg zijn we zo: wij beoordelen onze naasten zonder medelijden.

Voor velen zat Susan “in de beurs” van Paige. Waarom zou een “lelijk” ogende vrouw goed

kunnen zingen? De mensen gaan meestal af op iemands voorkomen. Een mooie mens heeft meer kans om te worden geapprecieerd dan een lelijke.

Susans sympathie en vooral haar stem veroverden de wereld.

Was het een schok iemand met een dergelijk voorkomen zo goddelijk te horen

zingen?

Voor de meerderheid, JA. Maar zie wat er van kwam!

Wij beoordelen onze naasten op hun voorkomen zonder te weten wat ze ons te bieden hebben.

Wij lachen en miskennen een oertalent op basis van onze schoonheidsbegrippen. Zo begraven wij een droom in ruil voor maquillage en esthetiek.

Reeds op 12-jarige leeftijd droomde Susan ervan een professionele zangeres te worden, maar ze

werd door niemand aanvaard. Het eerste lied dat ze koos voor de show kon niet passender zijn: I dreamed a dream – Ik had een droom. Een droom die onmogelijk leek voor een miskend

persoon werd in een oogwenk realiteit.

Betrouwbare bronnen die Susan kennen bevestigen dat ze een heerlijk mens is die de wereld zich altijd had ontzegd. De vrouwen die tegenwoordig succes hebben zijn mooi, dragen

gepaste kledij, zijn sensueel en uitdagend.

Susan Boyle heeft onze maatschappij veranderd.

De ‘Fiona’ van de internationale muziek heeft miljoenen harten veroverd en aan de meest

ongevoelige mensen tranen ontlokt, gewoon door zichzelf te zijn. Wars van stereotiepen en

kunstmatige schoonheid gebruikte ze haar natuurlijke schoonheid: haar STEM! Dat was haar

recept.

Hebben we onze les geleerd?

Hoeveel Susans leven er onder ons? Hoeveel mensen die we belachelijk vinden bezitten

onzichtbare rijkdommen?

Na de eerste auditie hebben de juryleden zich tegenover Susan verontschuldigd.

Amanda Holden zei kategorisch: “Ik ben gechoqueerd. Wij waren allemaal tegen u en erg arrogant. U hebt ons de beste les geleerd die we konden krijgen. Ik wil enkel zeggen dat het een

privilege was om u hier te mogen horen.”

Wij moeten de mensen achter hun ogen beginnen bekijken. Enkel zo kunnen we ze echt leren

kennen en lopen we geen risico de juwelen te verliezen die het leven ons te bieden heeft.

Dit verhaal moet ons een voorbeeld wezen. Een miskende vrouw wijzigde onze opvattingen door ons op een heel simpele manier haar talent te

tonen en onze vooroordelen van de baan te vegen.

De wereld heeft nu alle aandacht voor de onlangs ontdekte ster. Een laattijdige erkenning van

Susans talent.

Uit alle hoeken van de wereld komen uitnodigingen: van producers,

regisseurs, tot zelfs het Witte Huis.

Susan is er heel gelukkig om.

Zonder twijfel zal men zich inspannen om het imago van deze megaster te verbeteren. De Susan

die we voortaan zullen zien zingen zal ietwat attractiever zijn.

Maar dat heeft geen belang: wat we moesten leren hebben we geleerd.

De stijl van Susan kan u wel of niet bevallen, maar u kunt niet ontkennen dat ze aan het zo bekrompen

mensdom een morele en ethische les heeft gegeven.

We moeten de essentie van personen zien, de puurheid die iedereen in zich draagt, niet afgaan op schijn. We moeten ophouden morele barbaren

te zijn.

Susan vertegenwoordigt onze zwakheden. We hebben allemaal een beetje Susan in ons

binnenste.

We zijn angstig, wantrouwend, gecompliceerd.

Maar dat kunnen we overwinnen.

We kunnen tonen dat we bekwaam zijn.

Ondanks onze zwakheden zijn we iedereens gelijke.

We danken God dat hij ons dit via Susan Boyle heeft aangetoond.

Laten we hopen dat we niet in onze arrogantie hervallen.

De krant “The guardian” resumeerde in een diepzinnige zin het gevoel dat in de harten leefde bij het zien en horen van de met al haar puurheid

en eenvoud zingende Susan Boyle:

“Is Susan Boyle lelijk? Of zijn WIJ het?”

WIJ zijn lelijk, niet zij.

Kijk op YouTube en Google: Susan Boyle.

Ze zal u begeesteren.

Op de volgende dia kunt u desgewenst het lied

nogmaals beluisteren en de tekst meevolgen.

I dreamed a dreamI dreamed a dream

I dreamed a dream in time gone bywhen hopes were high and life worth living.I dreamed that love would never die.I dreamed that God would be forgiving.That I was young and unafraidwhen dreams were made and used and wasted.There was no ransom to be payed,no song unsung, no wine untasted.But the tigers come at nightwith their voices soft as thunder.As they tear your hope apart,as they turn your dreams to shame.And still I dreamed he'd come to meand we would live our lives together.But there are dreams that cannot beand there are storms we cannot weather.I had a dream my life would beso different from this hell I'm living.So different now from what it seemed,now life has killed the dreamI dreamed.

Ik had een droom

Ik had een droom in vervlogen tijdtoen er veel hoop was en het leven de moeite waard. Ik droomde dat de liefde nooit zou sterven.Ik droomde dat God vergevensgezind zou zijn.Dat ik jong was en onbevreesdtoen dromen werden gemaaktt, gebruikt en verspild.Er moest geen losgeld worden betaald,geen lied ongezongen blijven, geen wijn ongeproefd.Maar de tijgers komen ‘s nachtsmet hun stemmen zacht als donder.Zij scheuren jou hoop in stukken,Ze veranderen jouw dromen in schaamte.En ik droomde nog steeds dat hij naar mij zou komenen dat we onze levens samen zouden leven.Maar er zijn dromen die onmogelijk zijnen er zijn stormen die we niet kunnen beheersen.Ik had een droom dat mijn levenzo verschillend zou zijn van de hel waarin ik leef.Zo verschillend nu van wat het leek,nu het leven de droom die ik droomdeheeft gedood.

Dit is de tekst die u hebt gehoord. De volledige tekst ziet u op de laatste dia.

I dreamed a dreamI dreamed a dreamThere was a time when men were kind,when their voices were softand their words inviting.There was a time when love was blindand the world was a songAnd the song was exciting.There was a time ... then it all went wrongI dreamed a dream in time gone byWhen hopes were high and life worth living,I dreamed that love would never dieI dreamed that God would be forgiving.That I was young and unafraid,When dreams were made and used and wasted.There was no ransom to be payed,No song unsung, no wine untasted.But the tigers come at night,With their voices soft as thunder,As they tear your hope apartAs they turn your dreams to shameHe slept a summer by my side.He filled my days with endless wonder.He took my childhood in his stride.But he was gone when autumn came.And still I dreamed he'd come to meAnd we would live the years together,But there are dreams that cannot beAnd there are storms we cannot weather.I had a dream my life would beSo different from this hell I'm livingSo different now from what it seemednow life has killed the dreamI dreamed.

Ik had een droom Er was een tijd dat de mensen aardig waren,toen hun stemmen zacht warenen hun woorden uitnodigend.Er was een tijd dat de liefde blind wasen de wereld een lied was.En het lied was opwindend.Er was een tijd...toen ging alles mis.Ik had een droom in vervlogen tijdtoen er veel hoop was en het leven de moeite waard. Ik droomde dat de liefde nooit zou sterven.Ik droomde dat God vergevensgezind zou zijn.Dat ik jong was en onbevreesdtoen dromen werden gemaaktt, gebruikt en verspild.Er moest geen losgeld worden betaald,geen lied ongezongen blijven, geen wijn ongeproefd.Maar de tijgers komen ‘s nachtsmet hun stemmen zacht als donder.Zij scheuren jou hoop in stukken,Ze veranderen jouw dromen in schaamte.Hij sliep een zomer aan mijn zijde.Hij vulde mijn dagen met een eindeloos wonder.Hij nam mijn kindsheid in zijn pas.Maar hij was weg toen de herfst kwam.En ik droomde nog steeds dat hij naar mij zou komenen dat we onze levens samen zouden leven.Maar er zijn dromen die onmogelijk zijnen er zijn stormen die we niet kunnen beheersen.Ik had een droom dat mijn levenzo verschillend zou zijn van de hel waarin ik leef.Zo verschillend nu van wat het leek,nu het leven de droom die ik droomdeheeft gedood.