Strijdkreet - Issue 12

24
Magazine van het Leger des Heils Jaargang 126 nr. 12 TALIBANSTRIJDER ontvluchtte de waanzin VOOR VREDE MOET JE VECHTEN generaal buiten dienst Ted Meines LEGER DES HEILS ACTIEF IN JORDANIË noodteam helpt Syrische vluchtelingen STILLE NACHT vrede op aarde? Vrede op aarde?

description

Vrede op aarde? | Talibanstrijder ontvluchtte de waanzin Voor vrede moet je vechten | Leger des Heils actief voor Syrische vluchtelingen | Manga Messias | Stille nacht?

Transcript of Strijdkreet - Issue 12

Page 1: Strijdkreet - Issue 12

Magazine van het Leger des HeilsJaargang 126 nr. 12

TALIBANSTRIJDERontvluchtte de waanzin

VOOR VREDE MOET JE VECHTENgeneraal buiten dienst Ted Meines

LEGER DES HEILS ACTIEF IN JORDANIËnoodteam helpt Syrische vluchtelingen

STILLE NACHTvrede op aarde?

Vrede op aarde?

Page 2: Strijdkreet - Issue 12

redactieHoofdredacteur Majoor Robert Paul Fennema

EindredacteurMenno de Boer

Redactie | [email protected] SietsemaWillemijn de JongNathan SudmeierMarko Mellema

VormgevingNathan Sudmeier

TrafficArnoud van Roosmalen

CoverfotoNathan Sudmeier

reageren & abonnementenLEGER DES HEILST.A.V. REDACTIEPOSTBUS 3006, 1300 EH, ALMERERedactie | [email protected] | www.legerdesheils.nl

drukSenefelder Misset BVMercuriusstraat 357006 RK Doetinchem

strijdkreetMagazine van het leger des heilsStichter | William BoothInternationaal leider | Generaal André CoxLeider Nederland | Commissioner Hans van Vlietwww.legerdesheils.nl | [email protected]

© Leger des Heils 2013Het Leger des Heils is een internationale beweging en behoort tot de universele christelijke kerk. Zijn boodschap is gebaseerd op de Bijbel. Zijn dienstverlening wordt gestimuleerd door de liefde tot God. Zijn opdracht is het Evangelie van Jezus Christus te prediken en in Zijn naam menselijke nood te lenigen zonder enige vorm van discriminatie.

Magazine van het Leger des HeilsJaargang 126 nr. 12

TALIBANSTRIJDERontvluchtte de waanzin

VOOR VREDE MOET JE VECHTENgeneraal buiten dienst Ted Meines

LEGER DES HEILS ACTIEF IN JORDANIËnoodteam helpt Syrische vluchtelingen

STILLE NACHTvrede op aarde?

Vrede opaarde opaarde op ?aarde?aarde

nr. 12

Vrede op aarde?We zingen het zo gemakkelijk met

Kerst: vrede op aarde… en in de

mensen een welbehagen. Maar als we

om ons heen kijken, lijkt het meer op

oorlog op aarde. Is het dan maar een

beetje onzin om over vrede op aarde

te zingen? Of gaat het eigenlijk

ergens anders over?

Muhammad Khurram kreeg van zijn Taliban-commandant de opdracht een geboeide en geblinddoekte man dood te schieten. Vreemd genoeg was dat het begin van zijn weg met God.“De wereldproblematiek oplossen gaat dan misschien niet lukken, de wereld verbeteren kan wel,” zegt oorlogscorrspondent Arnold Karskens.“Op veel plaatsen zetten Jordaanse scholen hun deuren open voor de kinderen van de vluchtelingen,” weet Henk van Hattem, die namens het Leger des Heils de noodhulp aan Syrische vluchtelingen aan het opstarten is.“Mijn stelling is dat, als wij de vrede niet meer als optie hebben, ons bestaan zinloos is. Daarom moeten we er alles aan doen om die vrede te bereiken en in stand te houden,” aldus luitenant-generaal buiten dienst Ted Meines.

Zou ‘in het schemerlicht van de vroege morgen’ de vrede op aarde ooit het daglicht zien? Er is één mens geweest die echte vrede bezat. Hij werd ruim tweeduizend jaar geleden geboren in een stille nacht in een stal vlakbij het plaatsje Bethlehem. Zijn geboorte is de basis van ‘Stille Nacht’ en ‘Vrede op aarde’. Dat heeft verandering in de wereld gebracht. Voorgoed! Jezus zegt het later als volgt: “Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.”

Page 3: Strijdkreet - Issue 12

INHOUDVoor vrede moet je vechten 4

Leger helpt syrische vluchtelingen 6

Ik ben het licht van de wereld 9

Talibanstrijder ontvluchtte de waanzin 10

er komt geen vrede op aarde 14

stille nacht, vrede op aarde? 16

De geboorte van jezus 20

Online kerstpot 23

strijdkreet | 3

Page 4: Strijdkreet - Issue 12

Luitenant-generaal (b.d.) Ted Meines (Leeuwarderadeel, 1921) meldde zich in 1945 aan als oorlogsvrijwilliger om naar Indië te gaan. Hij volgde eerst een officiersopleiding en werd in 1949, aan het eind van de politionele acties, uitgezonden. In de jaren daarna verdiende hij zijn sporen als landmachtofficier en klom op tot de rang van luitenant-generaal. In 1976 werd Meines algemeen directeur van de Nederlandse Hartstichting. Eind jaren ’80 bracht hij in totaal 32 veteranenorganisaties (met samen ongeveer 160.000 leden) bij elkaar in de Stichting Veteranenplatform. Mede door zijn inzet kwam er vanuit de overheid een veteranenbeleid en later de veteranenwet. Tot op de dag van vandaag is Meines hét boegbeeld van de veteranen in Nederland. Door velen geliefd en gerespecteerd om zijn warmte en toegankelijkheid.

4 | strijdkreet

Page 5: Strijdkreet - Issue 12

VOOR VREDEMOET JE VECHTEN

Vrede op aarde. Het klinkt

wellicht als een cliché, of als

een wensdroom. Ver weg. Een

tikkeltje naïef misschien ook. Maar

niet voor Luitenant-generaal buiten

dienst Ted Meines (92). “Vrede moet

elke dag bevochten worden. Ze is niet

vanzelfsprekend. Laat ik het maar

zeggen zoals ik het als gereformeerde

jongen heb meegekregen van thuis en in

de kerk: ‘de mens is in zonde ontvangen

en geboren’. Dat klinkt misschien wat

hoogdravend, maar het is wel waar.”

“Wij mensen zijn niet in de eerste plaats uit op vrede. Daarvoor zijn we teveel bezig met het veiligstellen van onze eigen belangen. In het klein en in het groot. Op landelijk of op wereldniveau. Mijn stelling is, dat als wij de vrede niet meer als optie hebben, ons bestaan zinloos is. Daarom moeten we er alles aan doen om die vrede te bereiken en in stand te houden. Soms met de dood voor ogen.” Meines weet wat het is om de vijand recht in de ogen te kijken. In de Tweede Wereldoorlog hielp hij, met gevaar voor eigen leven, Joodse kinderen onder te duiken. Tijdens de Koude Oorlog was hij kwartiermaker voor de Koninklijke Landmacht en werd hij naar Duitsland gestuurd om met de Duitsers te onderhandelen over een plek voor een Nederlandse brigade. “Daar zit je dan. De oorlog lag nog veel te vers in het geheugen. Dan kun je je tanden wel laten zien, maar dat heeft geen zin. Je zult namelijk toch weer met elkaar verder moeten.”

“Een ander voorbeeld: in 1976 werd ik directeur van de Nederlandse Hartstichting en maakte ik een reis naar

Indonesië, naar Jakarta. Tijdens een diner zat ik naast Indonesische veteranen. Onze vroegere tegenstanders. Aan die tafel is weer iets van een vrede tussen Nederlandse en Indonesische veteranen ontstaan. Ondanks alles zul je verder moeten. Hoe moeilijk het soms ook is. Het is onze verantwoordelijkheid. Vrede moet een optie blijven.”

Het startpunt van vrede zit volgens Meines in intermenselijke relaties. In één-op-één contacten én in de wil om te vergeven. “Zelf ben ik dankbaar voor elke dag dat ik er nog mag zijn. Voor oudere mensen zoals ik, is de wetenschap dat er nog mensen zijn die op ons zitten te wachten, een levensinjectie. Dat houdt mij op de been. Dat ik nog van betekenis mag zijn voor andere mensen met de gaven en talenten die ik van God in bruikleen heb gekregen. In 1952 ontmoette ik dominee Martin Luther King. Hij zei tegen mij, ‘Be yourself, be good, and tell it.’ (Wees jezelf, wees goed en vertel het). Niet om jezelf op de borst te kloppen, maar om andere mensen te inspireren hetzelfde te doen. Daar begint vrede voor mij. En dan weet ik dat ik een mens ben. Dat ik fouten maak. Dat we allemaal fouten maken. En dan vraag ik mij af: durven wij, om die vrede te bereiken, ook naar boven te kijken met de woorden van het zesde couplet van het Wilhelmus? ‘Mijn schild ende betrouwen, zijt Gij, o God mijn Heer. Op U zo wil ik bouwen, verlaat mij nimmermeer’…”

“Misschien moeten we, wanneer we om ons heen kijken, erkennen dat we het allemaal niet alleen kunnen. Dat we God nodig hebben om vrede te bereiken. En voor vrede moet je vechten. Daar is energie voor nodig. Maar laten we dat nooit opgeven. Laten we blijven geloven in vrede. Op elk niveau. Laat vrede altijd een optie blijven.Met Gods hulp.”

Jurjen sietsema Jurjen sietsema

Luitenant-generaal buiten dienst Ted Meines:

strijdkreet | 5

Page 6: Strijdkreet - Issue 12

Leger helptSyrische vluchtelingen

jurjen sietsema Hollandse Hoogte | Henk van hattem

Vrede op aarde is wereldwijd

een lastig concept, maar zeker

in het Midden-Oosten worden

talloze mensen vrijwel iedere dag

geconfronteerd met de gevolgen van

strijd en conflict. Zo is Syrië sinds het

voorjaar van 2011 het toneel van een

grootschalige gewapende opstand tegen

de regering van Assad.

De opstand is uitgemond in een burgeroorlog die al meer dan 100.000 doden heeft geëist en meer dan 2 miljoen mensen het land heeft doen ontvluchten. Een internationaal noodteam van het Leger des Heils is sinds een aantal weken in Jordanië om hulpverlening aan Syrische vluchtelingen op te starten. Volgens de (Nederlandse) teamleider, majoor Henk van Hattem, is de schaal van het vluchtelingenprobleem enorm en zijn de omstandigheden schrijnend.

“Wij zijn kwartiermakers,” laat Henk van Hattem vanuit zijn kantoor in de Jordaanse hoofdstad Amman weten. “De echte hulp moet nog op gang komen. Op dit moment onderhandelen wij met plaatselijke leveranciers en kijken we of we op structurele basis contracten met hen kunnen sluiten voor de levering van hulpgoederen. We hebben net een eerste hulpproject rond waarbij we, dankzij een aantal plaatselijke leveranciers en een Jordaanse liefdadigheidsorganisatie, een eerste zending hulpgoederen konden verdelen. Dan moet je denken aan gaskachels, gasflessen, kleding en persoonlijke verzorgingsproducten.”

6 | strijdkreet

Page 7: Strijdkreet - Issue 12

strijdkreet | 7

Page 8: Strijdkreet - Issue 12

SCHRIJNENDHet noodteam van het Leger des Heils is net terug uit Maffraq, een provincie in het noorden van Jordanië, grenzend aan Syrië. “We hebben daar een vluchtelingenkamp bezocht waar op dit moment 130.000 mensen worden opgevangen in omstandigheden waar je je soms geen voorstelling van kunt maken. En dat is nog maar een relatief klein deel van de vluchtelingen. De rest (ruim 300.000) zit verspreid over heel Jordanië. In garages, in huizen en in ruimtes die je misschien net ‘hokken’ zou kunnen noemen. Ze zitten er vaak met grote gezinnen en betalen er de hoofdprijs voor. Eén van de gezinnen die we hebben ontmoet, woont met vier kinderen in een kale ruimte. Ze betalen er 100 Jordaanse Dinar (€103,20) per maand voor. Een enorm bedrag.”

MET Z’N VEERTIENEN IN EEN AFBRAAKPAND“In Al-Maffraq (de hoofdstad van de provincie Maffraq) ontmoetten we een familie die met z’n veertienen in een afbraakpand wonen. De gaten in de muren worden afgedekt met tapijten en gordijnen. Het toilet is met een gordijn afgescheiden van de woonruimte. Zo houden ze nog een beetje de schijn van waardigheid op terwijl de situatie natuurlijk mensonterend is. Het jongste lid van de familie, verloor beide ouders in het Syrische conflict. Hij moet eigenlijk naar school, maar daarvoor is geen mogelijkheid. Hij brengt nu zijn tijd noodgedwongen door bij zijn grootouders.”

TEKORTEN NEMEN TOE“De vluchtelingenstroom uit Syrië krijgt voor gastland Jordanië inmiddels een vervelend bij-effect,” zegt Henk. “Er ontstaat een steeds groter tekort aan voedsel, woonruimte maar ook aan bijvoorbeeld brandstof. Daardoor stijgen de prijzen steeds verder en komen niet alleen vluchtelingen, maar ook de Jordaniërs zelf in de problemen. Er zijn steeds meer gezinnen die het hoofd financieel bijna niet meer boven water kunnen houden.”

HOOP“Toch zijn er ook hoopvolle ontwikkelingen, Op veel plaatsen zetten Jordaanse scholen hun deuren open voor de kinderen van Syrische vluchtelingen. De cultuurverschillen tussen de beide landen zijn niet zo groot, het samenleven en het samen naar school gaan zal voor weinig problemen zorgen.”

VREDE BEGINT SOMS MET ‘ER ZIJN’Omdat meteorologen een strenge winter verwachten, zet het Leger, samen met de Lutheran World Federation (LWF) een winterproject op. Het Leger des Heils deelt het kantoor in Amman met deze samenwerkingspartner, die vanuit de Lutherse kerk noodhulp verleent en actief is in dertig landen. Naast financiële hulp aan het project, blijft het Leger des Heils de komende tijd ook fysiek volop actief in de vluchtelingenkampen van Jordanië. Vrede begint soms met het ‘er zijn’ voor mensen die slachtoffer zijn van strijd… “Wij gaan begin december plaatsmaken voor een nieuw, ‘vers’ team. Overal waar je komt zie je de ellende en de verhalen die wij van vluchtelingen horen over wat ze hebben gezien en meegemaakt, zijn verbijsterend. Het Leger blijft er zolang het nodig is en we er iets kunnen betekenen voor de mensen. Het is een grote operatie waarvan we de enorme omvang een beetje in beeld beginnen te krijgen en die niet zonder hulp van buiten kan. Daarom zijn we dankbaar voor alle middelen die we krijgen,” besluit Van Hattem.

8 | strijdkreet

Page 9: Strijdkreet - Issue 12

“Ik ben het licht van de wereld”

johannes 9:5

Het Kerstfeest wordt overal ter wereld op verschillende manieren gevierd. En toch vergeten we zo gemakkelijk de

echte betekenis van het feest dat de wereld heeft gevormd en veranderd. Mensen van allerlei nationaliteiten en culturen zijn in de loop der tijd getrokken tot Gods liefde in Jezus. Zijn komst naar deze aarde heeft de manier waarop we denken en doen op tal van terreinen veranderd. De profeet Jesaja voorspelde honderden jaren van tevoren al dat Jezus zou komen: “Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op zijn schouder en men noemt hem Wonderbare Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst.” (Bijbelboek Jesaja, hoofdstuk 9, vers 5).

Een bekend Kerstlied drukt zo prachtig het verlangen uit dat veel mensen nog steeds hebben: “Kom, o lang verwachte Jezus, geboren om uw volk te bevrijden…” (Song Book of The Salvation Army 79 v 1). De wereld zal nooit een een krachtiger Licht kennen dan het licht dat Jezus bracht. In het Evangelie van Johannes staat het als volgt: “Het ware licht dat ieder mens verlicht en naar de wereld kwam… de wereld heeft het niet herkend ...maar wie hem ontvingen en in zijn naam geloven, heeft Hij het voorrecht gegeven om kinderen van God te worden.” (Bijbelboek Johannes, hoofdstuk 9, vers 9 tot en met 13). Ondanks deze prachtige realiteit, leven nog steeds veel te veel mensen in duisternis en wanhoop. In lijden en angst, zonder de wil om verder te leven, omdat ze voor zichzelf geen

toekomst meer zien in deze wereld. Ze hebben elk gevoel voor richting en doel verloren, omdat ze weigeren hun leven op ‘het Licht’ te richten.De Bijbel presenteert Jezus als het Licht dat in deze wereld gekomen is, licht dat helderder schijnt dan we ons kunnen voorstellen. We zijn weliswaar omringd door flitsend licht, neon reclames, oplichtende billboards en andere verlokkende lichtbronnen, maar er is geen licht te vinden dat vergelijkbaar is met het licht van Jezus. Alleen dat licht kan ons de vreugdevolle kennis van een persoonlijke Redder schenken.De impact van de komst van Christus in deze wereld is nog altijd opvallend groot. Mensen ervaren verandering in hun leven omdat ze bevrijding, vrede en vergeving hebben gevonden. De boodschap van de engelen klinkt nog iedere dag krachtig na in onze harten en levens. Kerst is een prachtige gelegenheid voor ons om niet alleen getuigen, maar ook dragers van ‘het Licht’ te zijn. We moeten dankbaar zijn en Kerst vieren vanwege de ware betekenis ervan: “Hij kwam om ons een rijk leven te geven… Hij (het Licht) kwam om dood, twijfel en duisternis uit te bannen. Hij kwam om mensen te bevrijden.” (Song Book of The Salvation Army 274, refrein).

Ik hoop dat het ‘Licht van de wereld’ in jullie harten mag schijnen deze Kerst. En vervolgens via jullie in de harten van anderen, zodat er minder duisternis in de wereld zal zijn het komende jaar. Ik wens iedereen Gods rijke zegen als we samen Hem bedanken voor de geboorte van onze Redder.

Generaal Andre CoxInternationaal leider van het leger des Heils

strijdkreet | 9

Page 10: Strijdkreet - Issue 12

Menno de boer Wendy bos

Talibanstrijder ontvluchtte de waanzin:

“Ik strijd nu om anderen te redden”

Muhammad Khurram. Zijn

achternaam betekent: een blij

mens. En dat is hij ook, ondanks

tegenslagen en een leven van

krankzinnig geweld. Geboren in Pakistan, vlakbij

de hoofdstad Islamabad en opgegroeid in een

wereld waar ‘de waarheid’ bepaald wordt door

de loop van een geweer. Ooit kreeg hij van zijn

Taliban-commandant de opdracht een geboeide

en geblinddoekte man dood te schieten. Vreemd

genoeg was dat het begin van zijn weg met God.

“Waar ik ben opgegroeid, bepaalt de Taliban de waarheid. Deze extreem fanatieke moslims hebben altijd gelijk, een andere mening telt niet. En wie anders denkt, wordt hardhandig op andere gedachten gebracht… of vermoord. In de naam van Allah is alles geoorloofd.”

Het begint al op schoolMuhammads vader is een strenge moslim, die dertig jaar in Saoedi Arabië tussen extreem fanatieke moslims doorbracht. Alhoewel hij zelf niet actief was in de strijd van de Taliban om de sharia (de streng religieuze leer van plichten en regels) overal te laten gelden, ondersteunde Muhammads vader wel het gedachtegoed. En zowel thuis als op de madrassa – een religieuze school waar de islam wordt onderwezen – werden de extreme regels van het moslim fundamentalisme met de paplepel ingegoten. “Op school begint het proces van hersenspoeling,” zegt Muhammad. “De extremisten hebben enorme invloed op de scholen en gebruiken de lessen om kinderen te trainen. Ik heb meegemaakt dat kinderen van een jaar of acht in een afgesloten ruimte werden gezet met een heleboel

kuikentjes. Hun opdracht was om die kuikentjes dood te trappen. Uit naam van Allah. Zo begint de gewenning aan het nemen van een leven. Langzamerhand ga je zo steeds meer grenzen over.”

Rambo“Ik groeide dus op in een wereld van geweld en extreme opvattingen. Ik moet eerlijk bekennen dat het ‘heldendom’ me wel aansprak. Je loopt rond met een geweer en voelt je net Rambo. Voor een jonge man is dat best stoer. Maar ik had wel een hekel aan de opstelling van de leiders, die altijd gelijk hadden. Ik had daar altijd vragen bij. ‘Waarom heb jij gelijk en ik of iemand anders niet?’ dacht ik vaak. Ik stelde ook te veel vragen volgens de leiders. Dat hoorde niet. Je moest gewoon gehoorzamen.”

Schiet hem maar doodHet leven als Talibanstrijder, waarin aanslagen aan de orde van de dag waren, sleepte zich voort. “In de strijd om altijd maar gelijk te hebben, vallen veel slachtoffers. Het meest onder de eigen bevolking. De meeste aanslagen worden gepleegd op moskeeën van gematigde moslims,” weet Muhammad. De vraag of er een god was die voorspoed, vrede en geluk voor mensen op het oog had, werd voor hem steeds belangrijker. “Ik begon te twijfelen of die god er wel was,” vertelt hij. “En die twijfel viel weg toen ik, na afronding van mijn training, iemand dood moest schieten. Het was een moslim journalist uit Pakistan, die geboeid en geblinddoekt voor me op zijn knieën zat. ‘Schiet hem dood’ was de eerste opdracht die ik van mijn commandant kreeg. Ik aarzelde en dacht: God waar bent u? Maar ik moest schieten. Weigeren was geen optie. Ik haalde de trekker over en…

10 | strijdkreet

Page 11: Strijdkreet - Issue 12

strijdkreet | 11

Page 12: Strijdkreet - Issue 12

Niks. ‘Het geweer doet het niet’ zei ik tegen de commandant. ‘Nog eens’ luidde het antwoord. Ik haalde opnieuw de trekker over, maar opnieuw weigerde het wapen. ‘Neem mijn wapen maar…’ Wonder boven wonder weigerde ook het wapen van de commandant. Toen besefte ik: God is er! De commandant keek hij mij aan en zei: ‘Er is iets vreemds met jou’. We zijn weggelopen en helaas is de gevangene later wel door iemand anders vermoord. Maar daar begon mijn weg met God.”

Naar NederlandNa jaren van uitzichtloos geweld, was Muhammad het zat. Hij kon er niet meer tegen: “Ik ben naar Nederland gevlucht en in mijn laatste gesprek met mijn moeder zei ik: ‘Mam, ik kom niet meer terug. Dat weet je hè?’Ze wist het. Dat was de laatste keer dat we elkaar zagen; nu zo’n zes jaar geleden. Geld had ik genoeg in die tijd. Ik had veel geld verdiend in Pakistan, dat op een rekening in Dubai stond. Daarmee kon ik een nieuwe start in Nederland maken. Ik had al snel een mooi appartement, een baan en een relatie. Op Oudejaarsavond 2010 keek ik uit over de stad vanuit mijn appartement en bad tot God: ‘Ik weet dat U er bent, maar ik wil zo graag een perfecte connectie met U’. Mijn gebed werd op een vreemde manier verhoord toen de politie in juli 2011 op de stoep stond met de mededeling dat ik illegaal in Nederland verbleef. Of ik maar mee wilde komen. Ik belandde in de gevangenis tussen de moordenaars en de verkrachters en was even helemaal de weg kwijt. Ik raakte alles kwijt; mijn woning, mijn vriendin en mijn werk. Ik had niets meer.”

Jezus in een droom“Drie maanden later zat ik op zondag te huilen in de stiltekamer van de gevangenis. Een rooms-katholieke priester kwam binnen, legde zijn hand op mijn schouder en zei: ‘Jongen, ook Jezus werd gestraft terwijl hij niets gedaan had. Het komt goed.’ Ik ging terug naar mijn cel en viel in slaap. Op een moment dat ik anders nooit slaap. En ik droomde. Ik was in een wat mistige ruimte waar een tafel met voedsel stond en mensen in lange gewaden rondliepen of muziek maakten. Links van mij stond een groepje mensen waarvan er twee naar mij toe kwamen. ‘Er is iemand die je roept’ zeiden ze. Ik liep naar het groepje toe en de groep week uiteen. In het midden

zat iemand. ‘Was dat Jezus?’ vroeg ik me af. De man keek me aan en lachte. Toen wist ik: Hij is het! ‘Daar ben je dan eindelijk’ zei Hij, zonder zijn mond te bewegen. Ik was de enige die het hoorde… ‘Wees niet bang. Je bent niet alleen’ verzekerde Jezus mij. En toen werd ik wakker.”

“Soup, soap, salvation,” grijnst Muhammad. “Ik wil nu actief zijn in een ander leger.”

Uit de gevangenis“De volgende dag werd ik geroepen, kreeg ik mijn mobiele telefoon terug en werd ik vrijgelaten. Eenmaal buiten de gevangenis belde ik direct mijn advocaat. Die was stomverbaasd. ‘Je hele dossier ligt hier, we hebben er nog niets aan gedaan. Hoe kun jij vrij zijn?’ was zijn reactie.” Muhammad was alles kwijt, maar vol vertrouwen. “Alles in je leven gebeurt met een reden. God zorgt voor de balans,” verzekert hij. Na een korte zwerftocht kwam hij terecht bij een van de korpsen van het Leger des Heils. “Soup, soap, salvation,” grijnst Muhammad. “Ik wil nu actief zijn in een ander leger. Een leger waar we strijden om anderen te redden. Natuurlijk ben ik soms nog boos als ik aan het verleden denk en aan de mensen die mij van alles hebben aangedaan, maar ik bid nu voor hen. Ik wil iedereen, moslims, hindoes, joden, atheïsten, enzovoort, vertellen van de genade van God. Die er ook voor hen is.”

KerstgroetOp de vraag of hij wellicht en kerstgroet heeft voor Nederland, zegt Muhammad: “Jullie hebben hier zoveel vrijheid. Besef dat je die van God hebt gekregen en ga er goed mee om. Geniet van de vrijheid die Christus geeft, zeker nu we vieren dat Hij in de wereld kwam. Een gezegend Kerstfeest!”

En wat is zijn kerstboodschap voor Pakistan? Na even nadenken besluit de ex-Taliban strijder met: “God heeft door de geschiedenis heen op veel verschillende manieren gesproken en tekens gegeven van Zijn bestaan. God wil contact met mensen. Wees dankbaar dat God ons leven en een vrije wil schenkt. Respecteer dat en besef dat jij niet God bent…”

12 | strijdkreet

Page 13: Strijdkreet - Issue 12

Weigeren was geen optie. Ik haalde de trekker over en...

strijdkreet | 13

Page 14: Strijdkreet - Issue 12

ER KOMT GEEN VREDE OP AARDE

Hij schuift regelmatig aan bij praatprogramma’s op radio en tv, schreef acht boeken, kreeg een mensenrechtenonderscheiding en is voorzitter

van de Stichting Onderzoek Oorlogsmisdaden. Arnold Karskens is al jaren de bekendste Nederlandse oorlogsverslaggever - “Ik noem mezelf liever vredes- journalist” - en verbleef daarvoor in ruim dertig conflictzones. Van Afghanistan tot Mali. Deze doorgewinterde ‘war correspondent’ gelooft niet in vrede op aarde… Dat blijkt uit zijn reactie op stellige uitspraken van anderen.

willemijn de jong hollandse hoogte

14 | strijdkreet

Page 15: Strijdkreet - Issue 12

Nicky van ’t Riet, Defensiewoordvoerder in de

Tweede Kamer zegt: ‘Nederland neemt deel aan

vredesmissies omdat het in de Grondwet staat.’

“In de artikelen die ik schrijf, zit altijd een waarschuwing tegen oorlog. Ook tegen de Tweede Kamer zei ik over de Nederlandse missies in Afghanistan ‘weet waar je aan begint’. Ik ben zelden een voorstander van het sturen van bewapende Nederlanders naar oorlogssituaties. Wij maken het daar in de regel niet beter op. Zo zitten de burgers in Syrië bijvoorbeeld niet te wachten op nog meer

soldaten die hen komen ‘bevrijden’, want dan zitten ze nog meer knel tussen het vuur van die twee partijen.

Ze willen vooral rust. Als de Verenigde Naties een missie starten om vrede af te dwingen, lukt dat in de praktijk niet. De VN kunnen wel ergens de

vrede handhaven. Kijk maar naar Sierra Leone en Liberia destijds. Maar in een oorlogsgebied

komt pas vrede als de mensen zelf vrede willen. Door de gewapende bemoeienis

van het Westen sterven er nog veel meer onschuldige burgers. Dat zijn ook de lessen uit Irak en Afghanistan.”

Theoloog Fernando Enns:

‘Zolang er wapens zijn, zullen

ze gebruikt worden’.

“Ja, dat ben ik met hem eens. Ik ben van mening dat je wapens

mag gebruiken om je eigen land te verdedigen als een vijand aanvalt, maar niet om zelf een ander land aan te vallen. Je moet weten: oorlog heeft vaak een reden.

Het is het gevolg van oneerlijkheid. Om oorlog

te voorkomen, moet je dus de oorzaak aanpakken. Bijvoorbeeld de corruptie in Mali, dat voedt namelijk extremisme. Mensen moeten leren praten in plaats van meteen naar machtsmiddelen als wapens te grijpen. In mijn werk zie ik dat strijd voortkomt uit een gebrek aan kennis. Mensen weten niet hoe ze op een geweldloze manier hun recht kunnen laten gelden. Ze weten vaak niet wat tolerantie is. Ze kennen het democratische systeem niet. En mensen met macht, proberen hun eigen zwakte

te verhullen door de schuld aan een ander te geven en grijpen daarbij naar de wapens.”

Psychologieprofessor Joshua Greene: “Groepen

mensen met verschillende moralen komen met

elkaar in aanraking en kunnen geen compromissen

sluiten. De oplossing voor de conflicten die

hieruit voortkomen, is het ontwikkelen van een

gezamenlijke, wereldwijde moraal.”

“Conflicten komen niet zozeer voort uit idealen of moraal. De oorlog in Afghanistan wordt veel meer aangewakkerd door geo-politieke motieven, het willen heersen over een gebied, en economische belangen zoals de schaarste van grondstoffen. Afghanistan is een strategische plek; mensen die macht willen, hebben veel voor zo’n gebied over. En vergis je niet, er wordt heel veel geld verdiend aan oorlog. Geld is een grotere drijfveer achter oorlog dan moraal. Die moraal wordt gebruikt om de strijd te verantwoorden tegenover het volk. Om haat te kunnen zaaien via de media. Om rebellen tot actie aan te zetten, ook al moeten ze mensen onthoofden zoals in Syrië. En ondertussen verdienen de wapenhandelaars bakken met geld. Wat kan hun die slachtoffers schelen. Daarom denk ik ook niet dat we vrede op aarde krijgen. Met het bijbrengen van kennis over democratie en het oplossen van corruptie kun je wel meer oorlog voorkomen, maar de aard van mensen zal nooit helemaal veranderen. Ik zie het als ‘survival of the fittest’: we willen het beste voor onszelf. We hebben een probleem met hebzucht. Dat is de oorzaak van veel wereldproblemen. Overbevissing, te veel CO2-uitstoot, uitbuiting. We vinden onze mooie auto, de zalm op ons bord en onze goedkope kleren belangrijker. Iedereen droomt van wereldvrede en dat is wel iets heel moois. Maar we zijn niet bereid daarvoor te geven of zelfs maar te delen.”

Einstein: ‘Wij kunnen problemen niet op hetzelfde

bewustzijnsniveau oplossen als waarop wij die

hebben gecreëerd.’

“De wereldproblematiek oplossen gaat je misschien niet lukken, de wereld verbeteren wel. Door vriendelijker en toleranter te zijn voor de mensen om je heen. Bereid zijn om te delen. Die ‘boodschap’ zie ik bij het Leger des Heils. Geen leger met wapens, maar een Leger van vrede. Door te luisteren en te delen. Ik denk dat daar meer toekomst in zit dan in een zogenaamde vredesmissie ver weg.”

strijdkreet | 15

Page 16: Strijdkreet - Issue 12

In het schemerlicht van de vroege

morgen, rillend door de mist,

ineens die schreeuw Een snik, een

uitbarsting van stemmen gezang, de

klank van Kerst. Was dit het moment

waar ik op had gewacht?

Het geweer in mijn hand voelde koud

en vreemd. Het wapen had geen plaats

in deze plotselinge viering. Duitse

kelen spraken welkomstwoorden

waar ik tot voor kort nog schoot

en vervloekte richting een vijand

zonder gezicht.

Even verderop, tussen ons in, grijpen

dode vingers in elkaar.

De dood kent geen grenzen en

heeft geen vijanden. Ik klim uit de

loopgraaf en proef de stilte van

het Niemandsland. ik stotter kleine

woordjes en grijp de uitgestoken

hand van een grote, grijs bemodderde

soldaat.

Ik schreeuw het uit en zing

De dood heeft geen vijanden

En ik ook niet meer…

STILLE NACHTVREDE OP AARDE?

menno de boer hollandse hoogte

16 | strijdkreet

Page 17: Strijdkreet - Issue 12

strijdkreet | 17

Page 18: Strijdkreet - Issue 12

K erstmis 1914. In de waanzin van een van de bloedigste oorlogen die de mensheid ooit gekend heeft, gebeurt een wonder. Er gloort een sprankje hoop. Tijdens de

overeengekomen wapenstilstand klinkt ineens het ‘Stille Nacht’ over het strijdperk. Tussen de Duitse en geallieerde loopgraven lag een strook modder, omgeploegd door granaatexplosies, bezaaid met landmijnen en prikkeldraad. Het Niemandsland. Het enige wat er nog groeide was de klaproos, de rode bloem die later symbool van de Eerste Wereldoorlog zou worden. Het leven in de loopgraven was een nachtmerrie. Modderige geulen, waarin je tot je knieën in de blubber zakte. Alles werd vochtig, smerig en het water drong door alles heen.En temidden van die ellende, ineens ‘Stille Nacht’. Als een soort verzekering dat alles wel goed komt. De soldaten verlaten voorzichtig de loopgraven en kijken nieuwsgierig door de ijzige mist naar ‘de andere kant’. En dan ineens staan ze tegenover elkaar – de vijanden. Een angstige handdruk tussen twee ‘dapperen’ is het eerste contact

en dan is het ijs gebroken. Er wordt gezongen, gepraat en zelfs een potje gevoetbald. Mensen die elkaar vinden in de waanzin van de strijd. Even rust, even vrede op aarde…

Na dit intermezzo barst de loopgravenstrijd echter weer in volle hevigheid los en wordt de oorlog naar een nog gruwelijker niveau van vernietiging getild. Stille nacht en vrede op aarde?

Wat is dat toch met ons mensen? Waarom moeten wij altijd strijden? Om geld, om macht, om levensruimte, om niks… Als we het even niet met elkaar eens zijn, slaan we elkaar soms zomaar de hersens in. Hebben duizenden jaren van ‘ontwikkeling’ ons dan niet geleerd hoe zinloos oorlog is? De mens kan zo ondoorgrondelijk en grillig zijn. Beweren dat de mens erop uit is om goed te doen en in vrede en harmonie met zijn medemensen te leven, stuit op onoverkomelijke historische bewijzen van het tegendeel.

Wat dan? Is de mens slecht? Of zijn het de – overigens meestal door de mens gecreëerde – omstandigheden die het slechtste in ons bovenhalen? Vaak kiezen we niet voor stilte en vrede. Eerder voor kilte en wreedheid. Wat mankeert er aan ons dat we de ware vrede niet kunnen vinden? Niet in onszelf en al helemaal niet in de ander.In de Bijbel, in het boek Romeinen, staat in hoofdstuk 3 een weinig bemoedigend beeld van de mens. En, als we om ons heen kijken in deze wereld, helaas maar al te herkenbaar: “Er is geen mens rechtvaardig, zelfs niet één, er is geen mens verstandig, er is geen mens die God zoekt. Ze hebben zich allemaal van God afgewend, heel de mensheid is verdorven. Er is geen mens die nog het goede doet, er is er zelfs niet één. Hun keel is een open graf, hun tong is bedrieglijk, achter hun lippen schuilt het gif van een adder, hun mond is vol vervloeking en venijn. Ze haasten zich om bloed te vergieten, brengen ellende en vernietiging. De weg van de vrede kennen ze niet…”

Heftig hoor. Niemand die het echt goed doet. En al zou je zoiets hebben van: ‘nou, dat valt in mijn leven wel mee’, dan herhaal ik het hier even in de taal van vandaag: de ander beschadigen, oneerlijk zijn, egoïsme, roddelen, liegen, bedriegen, schelden, vloeken, slaan, vechten, ruzie zoeken… Vrede? Hoop?

Met de komst van Jezus geeft God ons vergeving en vrijheid

18 | strijdkreet

Page 19: Strijdkreet - Issue 12

Er is één mens geweest die wel echte vrede bezat. Hij werd ruim tweeduizend jaar geleden geboren in een stille nacht in een stal vlakbij het plaatsje Bethlehem. Zijn geboorte is de basis van ‘Stille Nacht’ en ‘Vrede op aarde’. Het heeft verandering in de wereld gebracht. Voorgoed. Jezus zegt het later als volgt: “Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.”( Bijbelboek Johannes hoofdstuk 14 vers 27)

“Hij heeft verandering in de wereld gebracht? Als ik om me heen kijk, is het nog altijd een zootje.” Een logische gedachte. Je kunt inderdaad zo moedeloos worden als je om je heen kijkt. Armoede, misbruik, moderne slavenhandel, oorlog, conflicten, fraude, bedrog, verrijking, machtswellust. De orde van de dag. Maar Jezus’ verandering is dan ook een andere. Een verandering die in je hart plaatsvindt, waardoor de wereld om je heen in een heel ander perspectief komt te staan. Met de komst van Jezus Christus naar deze aarde, geeft God ons vergeving, vrede, vrijheid en leven. Allemaal geschenken van God. Een heel bekende passage uit de Bijbel zegt: ‘Want God had de wereld (iedereen!) zo lief dat Hij zijn enige Zoon ervoor over had. Iedereen die in Hem gelooft gaat niet verloren, maar heeft eeuwig leven’ (bijbelboek Johannes, hoofdstuk 3 vers 16). Geloven draait om vertrouwen. Het is geen gokken. Het is je toevertrouwen aan de Persoon die speciaal voor jou naar deze aarde kwam. Als je dat doet, zal Zijn Heilige Geest je helpen je leven verder in te richten. En dan wordt de wereld heel anders. Dan komt er ruimte voor echte vrede. De zoektocht naar ware vrede kan beginnen met een gebed. God hoort je altijd als je bidt.

Je kunt dat natuurlijk in je eigen woorden doen, maar misschien kun je gebruikmaken van dit gebed:

‘Jezus, ik heb spijt van alle dingen die ik fout doe in mijn leven. Dank U dat U voor mij naar deze wereld kwam, zodat ik vergeving krijg en vrede kan vinden. Vrede met U, met mezelf en met de mensen om mij heen. Dank U dat U mij een nieuwe leven aanbiedt. Ik wil dat geschenk graag ontvangen. Alstublieft kom in mijn leven door uw Heilige Geest en blijf voortaan altijd bij mij. Dank U Jezus, Amen.’

strijdkreet | 19

Page 20: Strijdkreet - Issue 12

20 | strijdkreet

Page 21: Strijdkreet - Issue 12

strijdkreet | 21

Page 22: Strijdkreet - Issue 12

Me

t t

oe

ste

mm

ing

ov

er

ge

no

me

n u

it ‘M

an

ga

Me

ss

ias

’.

22 | strijdkreet

Page 23: Strijdkreet - Issue 12

De Kerstpot van het Leger des Heils is al jaren

een fenomeen. Ieder jaar, rond de kerstperiode,

staan er door heel Nederland Kerstpotten

waar mensen een donatie in kunnen doen die

ten goede komt van de meest kwetsbaren in

ons land. Ook dit jaar is die steun hard nodig.

Zeker in een tijd waarin, als gevolg van de

economische crisis, de armoede in Nederland

blijft stijgen.

Start je eigen online kerstpot!Onderdak, een kop soep en warme kleding

zijn nog steeds noodzakelijk om mensen

te helpen die het minder getroffen hebben.

Natuurlijk kunt u uw gift doneren bij een

van de talloze kerstpotten in het land, maar u

kunt ook zelf een actie starten op het internet.

Op www.kerstpot.nl kunt u namelijk ook een

digitale kerstpot aanmaken en zo de meest

kwetsbaren in Nederland helpen. Online

doneren kan natuurlijk ook!

De opbrengst van de kerstpot komt onder

meer ten goede aan kerstmaaltijden voor de

minima en kledingprojecten in de winter.

Maar ook gedurende de rest van het jaar

worden tal van maatschappelijke activiteiten

gefinancierd uit de opbrengst van de

kerstpotten. Zo kunnen we het warme gevoel

van Kerst voor een langere periode delen met

hen die het nodig hebben.

Ga naar kerstpot.nl en vraag je familie en

vrienden via facebook, mail of twitter om een

bijdrage.

www.kerstpot.nl

Kerstpot Leger des Heils hard nodig

Page 24: Strijdkreet - Issue 12

www.legerdesheils.nl doen wat we geloven

Uit de Bijbel: Johannes 3:16

Want zo lief heeft God de wereld gehad,

dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft,

opdat ieder die in Hem gelooft,

niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.