STICHTING HOSPICE GROEP HAARLEM Stichting...

Aanvullende mantelzorg aan terminaal zieke mensen

Stichting Hospice Groep Haarlem e.o.

Deze nieuwsbrief is afkomstig van Stichting Hospice Groep Haarlem e.o. en bedoeld voor iedereen die te maken krijgt met mensen in hun laatste levensfase. U kunt op deze pagina’s lezen over ons ontstaan en over de zorg die wij bieden bij mensen thuis en in de twee hospices. Daarmee willen wij in bredere kring bekendheid geven aan wat wij kunnen betekenen voor stervende mensen en hun omgeving.

Al twintig jaar biedt Stichting Hospice Groep Haarlem e.o. aanvullende mantelzorg bij terminaal zieke mensen thuis. Deze zorg wordt geboden tussen 7.00 uur ’s morgens en 23.00 uur ’s avonds. Goed geschoolde vrijwilligers komen bij iemand thuis en ondersteunen niet alleen de zieke, maar ook de - vaak overbelaste - mantelzorgers (partners, kinderen, familie, buren, vrienden). De stichting werkt nauw samen met huisartsen, wijkverpleging en maatschappelijk werk. Als het thuis om welke reden dan ook niet meer gaat, kan de Stichting palliatieve terminale zorg bieden in één van de beide Bijna Thuis Huizen in Zuid-Kennemerland, te weten in de Gierstraat in Haarlem of aan de Heemsteedse Dreef in Heemstede. In beide huizen wordt 24 uur zorg verleend, niet alleen door vrijwilligers maar ook door professionele wijkverpleging en nachtzorg.

‘Dood gaan we allemaal. De manier waarop is belangrijk’ Edith Brugman (oud-vrijwilliger, 1996)

STICHTING HOSPICEGROEP HAARLEM


Inhoud• Interview met oprichter broeder Edmund• Leo Fijen: 'De cirkel was rond'• Schrijfster Lilian Blom over het sterven van haar man• Bijzondere gift: schilderijen voor de huizen• Bezoek ons benefietconcert op 19 maart!• Terugblik jubileumfeest• Hoe u ons kunt helpen

Het hospice in Haarlem

De tuin van het hospice in Haarlem

Nieuwsbrief-Lustrum-versie08.indd 1 25-02-2009 12:02:57

2

In januari 1989 werd de Hospice Groep Haarlem opgericht. Broeder Edmund Gijsbers, inmiddels de tachtig gepasseerd, was de stuwende kracht erachter.

Op de dag dat in Haarlem een groep gedreven vrijwilligers aan hun project begon, opende in Nieuwkoop het eerste Nederlandse hospice de deuren. Haarlem volgde in 1990 als nummer 2. Via een netwerk van vrijwilligers wilde men in een eigen pand leemtes in de zorg opvullen, zodat stervenden 24 uur per dag begeleid zouden worden. Die leemtes zijn er twintig jaar later nog steeds. Thuis sterven blijkt soms moeilijk of onmogelijk omdat er niet genoeg familieleden, vrienden of gezins-zorg beschikbaar zijn. Of domweg omdat het ontbreekt aan de ruimte en voorzieningen. In zulke gevallen biedt het hospice in Haarlem samen met de zustervestiging in Heemstede (geopend in 2004) uitkomst. Precies zoals broeder Edmund het zich eind jaren 80 al had voorgesteld.

De oprichter woont in de Gierstraat, nota bene boven het hospice. Edmund Gijsbers werd in 1927 geboren in het Brabantse Lithoijen, ten noorden van Oss. Op jonge leeftijd trad hij toe tot de Congregatie van de Broeders Penitenten. De leiding van het klooster onderkende zijn stimulerende en samenbindende kwaliteiten. Uiteindelijk belandde hij in Haarlem, waar hij onder meer pastoraal medewerker werd voor zieken en bejaarden van de Groenmarktkerk.

Waarom nam u het initiatief voor een hospice in Haarlem?“Ik bezocht in mijn pastoraal werk regelmatig stervende mensen, ouderen maar ook jongeren. Vaak lagen ze in ziekenhuizen. In een eigen kamertje of - met een scherm afgescheiden van anderen - op zaal. Dat moet niet wor-den opgevat als een verwijt aan de ziekenhuizen. Want zo ging het in die tijd, met de beste bedoelingen en goede zorg. Maar in een omgeving die voor veel stervenden ver afstond van de individuele geborgenheid in hun eigen huis. Ik vroeg mij samen met veel anderen af welke tus-senvorm je zou kunnen maken. Huisarts Pieter Sluis uit Nieuwkoop was toen al een stap verder.

Hij hield in 1987 een lezing in het Elisabeth Gasthuis in Haarlem over hospicehuizen. Een geweldig verhaal. Ik heb kort daarna een afspraak met Pieter gemaakt en toen is de bal gaan rollen. We hebben tijdens veel gesprekken bij hem aan de keukentafel als het ware een landelijke terminale thuiszorg opgericht. Daar is ook het uitgangs-punt gekozen dat je een mens niet in eenzaamheid laat sterven. Pieter doelde allereerst op zijn dorpsgenoten in Nieuwkoop. En ik later op mijn stadsgenoten in Haarlem.”

U heeft nooit uitvoerend in het hospice gewerkt, maar bent altijd bestuurlijk buitengewoon actief geweest. Wat stond u voor ogen?“Het integreren van het stervensproces en de dood in het dagelijks leven. Allereerst door mensen in de laatste fase van hun leven zo lang mogelijk in hun eigen omgeving te laten blijven. Dat wilden we doen door met goed op te leiden vrijwilligers - al dan niet aansluitend op reguliere zorg door onder anderen huisartsen en wijkverpleegkun-digen - thuis ondersteuning te bieden. En als dat te moeilijk werd, zouden we in ons eigen hospice verder gaan. Dankzij giften, subsidies, schenkingen en donaties heeft onze stichting het pand Gierstraat 14 kunnen huren en verbouwen. Burgemeester Schmitz opende op 17 maart 1990 ons Haarlemse hospice. Dat was voor iedereen een geweldig moment.”

Oprichter Hospice Haarlem

‘Een mens mag je nooit in eenzaamheid laten sterven’

Broeder Edmund




3

Hoe reageerden uw buren, de winkeliers in de Gierstraat in hartje Haarlem?“Over het algemeen positief. Ik ben vaak bij ze langs geweest om uit te leggen dat het echt geen sterfhuis zou worden met voortdurend lijkwagens voor de deur. Welbeschouwd is het juist een lééfhuis waar mensen op een intensieve manier toeleven naar het einde. Er is altijd begrip en steun vanuit de buurt geweest en we zijn niet in de taboesfeer terecht gekomen. In de eerste jaren hebben we het trouwens rustig gehad. Het accent lag toen op het verzorgen van stervenden in hun eigen huis. Langzaamaan kwamen er ook meer gasten in de huizen. We kregen later ook betaalde beroepskrachten, die het huis samen met de vrijwilligers runnen.”

Is het hospice er voor iedereen?“Ja. We hebben nooit gelet op iemands ras, religieuze opvattingen of geaardheid. En over geld en geloof werd niet gesproken.”

U hebt het hospice bestuurlijk in 1997 vaarwel gezegd. Hoe kijkt u er op terug?“Het was een grote, gezamenlijke inspanning om het van de grond te krijgen. Tegenwoordig zijn er veel meer. Maar toen wij er in navolging van Nieuwkoop ook in Haarlem mee begonnen, was dat bijzonder en soms echt pioniers-werk. Ik heb het geweldig gevonden om met heel veel anderen zoiets van de grond te krijgen.”

Waar zou u zelf het liefst uw levenseinde beleven?Grote glimlach: “Ik denk toch in Brabant. Maar als het kan pas over een jaar of tien, misschien vijftien.”

Jaap Sluis(Dit is een verkorte versie van een artikel dat eerder gepubliceerd is in Haarlems Dagblad.)

Een korte geschiedenis 10 maart 1987 – oprichtingsvergadering.

8 december 1987 – oprichting Stichting Hospice Groep Haarlem e.o.

26 januari 1989 – de activiteiten van de vrijwilligers gaan officieel van start.

10 juli 1989 – start verbouwing Bijna Thuis Huis Gierstraat.

17 maart 1990 – officiële opening van het eerste Bijna Thuis Huis in Haarlem door de burgemeester van Haarlem, mevrouw E.M.A. Schmitz. Maar... in dat eerste jaar nemen we geen één gast op! Dat ligt vooral aan de onbekendheid en het taboe dat erop rust.

2 april 2004 – officiële opening van het Tweede Huis op de Heemsteedse Dreef door de burgemeester van Heemstede, mevrouw T. van der Stroom.

31 januari 2009 – de Stichting Hospice Groep Haarlem e.o. bestaat inmiddels twintig jaar.

Enkele cijfers door de jaren heenOp 31 december 1989 bestond de stichting uit 29 vrijwilligers (inclusief vrijwilliger coördinatie en het bestuur), Op 31 december 2008 bestaat de stichting uit 82 vrijwilligers, plus twee fulltime coördinatoren, twee oproepcoördinatoren, een interieurverzorgster en een administratieve kracht.

In de buitenzorg werktenIn 1989 - 20 personen, in 1993 - 71 personen en in 2007 - 55 personen.

Zorg in de Bijna Thuis HuizenIn 1990 - geen gasten, in 1991 - 1 gast, in 1992 - 4 gasten, in 1993 - 11 gasten en in 2007 in de Gierstraat 26 gasten en De Dreef 37 gasten.


4

Leo Fijen is schrijver en presentator. Zijn moeder bracht de laatste periode van haar leven door in het Bijna Thuis Huis in Heemstede. Speciaal voor deze lustrumkrant schrijft Leo Fijen over zijn moeder en de ervaringen in het hospice.

Mijn moeder heeft altijd heimwee gehad naar de Ursulinen van Bergen. Dat zijn vrouwelijke religieuzen die in het onderwijs actief waren. Mijn moeder zat bij hen op de kostschool en droomde ervan om onder-wijzeres te worden. Haar broers konden goed leren en mochten aan de universiteit studeren. Zij hoefde geen wetenschappelijke opleiding, maar wilde wel graag wat met haar talenten doen. Ze was al jong een gedreven vrouw die maar al te graag op zoek ging naar nieuwe uitdagingen in haar leven. Maar haar vader besliste anders. Op haar 17de kwam er een telefoontje richting Bergen. ‘Beppie’, klonk het vanuit de boerderij bij Half-weg, ‘je moet thuiskomen, want moeder is ziek. Je moet het huishouden komen doen op de boerderij.’ Dat was het einde van haar droom. In zekere zin hield haar leven op bij haar 17de levensjaar. Ze moest poetsen en koken, wassen en schoonmaken. Ze moest voor dag en dauw op en organiseerde het huishouden. Maar het was niet wat ze droomde. Natuurlijk kwamen er ook goede jaren, ze huwde in 1952 mijn vader. Ze hadden het samen best goed. Ze baarde vier kinderen, werd oma van tien klein-kinderen en ze zorgde als een leeuwin voor haar kroost. Maar ze bleef treuren om die ene gemiste kans, ze was geen onderwijzeres geworden. Misschien reageerde ze extra bitter omdat ze steeds meer last kreeg van reuma en vaatvernauwing.In haar laatste weken werd ze veel liever en liet ze toe dat ik haar mocht strelen en kussen, ze werd aan-raakbaar. Maar zelfs toen bleef ze herhalen dat ze geen eerlijke kans van haar ouders had gehad. Tot op haar sterfbed in het hospice wilde ze het leven overdoen en verlangde ze naar de tijd bij de vrouwelijke religieuzen. Op zondag 20 november blies ze haar laatste adem uit in het hospice in Heemstede. Daar werken honderd vrijwilligers, onder wie twee religieuze. En wie had er die ochtend om zeven uur dienst? Toeval bestaat niet, zuster

Gon, een van die twee, meldde zich bij mijn moeder. Ze zag dat mijn moeder dicht bij de dood was en begon mijn moeder naar de hemel te bidden. Binnen een kwartier was het gebeurd. Het ging onwaarschijnlijk snel. Daar is maar één verklaring voor. Mijn moeder was weer terug in vertrouwde handen, alsof ze 17 jaar jong was. Ze kwam thuis, bij een vrouwelijke religieus. De cirkel van haar leven was rond. In het hospice kon ze sterven, op de adem van de gebeden van zuster Gon. Juist op dat moment hield het tien minuten op met regenen en brak de zon door. We hadden er geen oog voor, verblind door de tranen. Zuster Gon tikte me op mijn schouder. ‘Kijk naar de zon, je moeder is al in de hemel’, fluisterde ze. Ik moest lachen van ontroering door al mijn tranen heen en keek vol bewondering naar zuster Gon. Ze bad mijn moeder de hemel in en ze zag wat niemand toen wilde zien, de zon door de regen. Ze was een zegen van boven, een engel van een vrijwilliger. Ze was wat het hospice wil zijn, een thuis voor stervende mensen en hun naasten.

Leo Fijen

Wil je koffie? Over zorg bij mensen thuis

Lilian Blom was getrouwd met de Haarlemse schrijver Louis Ferron, die in 2005 aan kanker overleed. Over de laatste levensfase van Louis, maar ook over zijn jeugd en hun bijzondere liefde, schreef Lilian Blom het prachtige boek De tuinkamer. In de volgende passage beschrijft Lilian Blom dat er op een ochtend 'een vreemde vrouw aan tafel zit'.

Ik word met een schok wakker door een nachtmerrie. (....) In eerste instantie denk ik dat het gelukkig maar een droom was, maar dan realiseer ik me dat deze nachtmerrie een voortvloeisel is uit de andere nacht-merrie, die mij al weken in zijn greep houdt. Ik kijk op de wekker naast het bed, zie dat het al negen uur is en

Moeder komt thuis foto's van links naar rechts:Het hospice in de Gierstraat in Haarlem

Interieur van de gastenkamer in het hospice HeemstedeDe tuin in het hospice HeemstedeIn het hospice was de cirkel van het leven rond




5

ren in paniek mijn bed uit. Zou Louis nu alleen zijn en waarom heeft de nachtzuster toen ze wegging mij niet wakker gemaakt?

Ik doe de deur van de woonkamer open en zie een vreemde vrouw aan de tafel zitten. Ze stelt zich aan me voor en zegt dat ze een vrijwilliger is van de hospice en dat ze er vanmorgen om acht uur was en dat de nacht-zuster haar opdracht had gegeven mij nog even te laten slapen. ‘Zal ik koffie voor je maken,’ vraagt ze, ‘en wil je een boterham of zo?’ ‘Goh, wat een luxe,’ zeg ik dankbaar, ‘maar dan ga ik eerst even bij Louis kijken.’Louis ligt bleekjes voor zich uit te staren. De krant is van zijn bed gegleden en hij begroet mij narrig. ‘Waarom is er nu weer een andere zuster in huis? Ik kan al die namen en gezichten niet meer bijhouden en ze bemoeien zich met alles. Waarom kom je nu pas?’Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd. ‘Mopperkont,’ zeg ik, terwijl ik de krant van de grond opraap en naast hem neerleg. ‘Er zijn momenten waarop ook de partner van een zieke even tijd voor zichzelf nodig heeft, zoals slapen, en zeker als je de hele nacht ligt te wachten op de slaap die zich dan eindelijk eens aandient, dan maak je daar dankbaar gebruik van.’Hij grijnst een grauwe grijns. ‘Maar wat doet zo’n nieuwe zuster nu weer?’‘Dat is een vrouw van de hospice. Die er is om mij een beetje te ontlasten en zet op dit moment een kop kof-fie voor me. Ik ga nu even naar boven. Roep maar als je klaar bent met mopperen.’ Ik sta al met mijn hand op de deurknop als hij met een vileine grijns vraagt: ‘Is de hospice hetzelfde als dat “Bijna Thuis Huis”, je weet wel, in de Gierstraat of zo?’‘Ja, hoezo?’‘Nou, zeg dan maar tegen die zuster dat ik al een tijdje thuis ben.’Ik trek de deur, wat lacherig, achter me dicht. ‘Waarom drink je die koffie eigenlijk niet bij mij?’ hoor ik hem mij nog naroepen. ‘Ik moet even met die mevrouw praten en dan kom ik naar beneden. Oké?’‘Okidoki.’

‘Als je wilt, kun je nu boodschappen gaan doe of een wandeling maken,’ zegt de vrouw. ‘Ik let dan wel op Louis en kan als hij daar behoefte aan heeft de krant voorlezen.’‘Dat is heel lief van je,’ antwoord ik, ‘maar Louis laat zich door niemand wat voorlezen. Hij wil dat ik nu bij hem ga zitten met de koffie.’Ze staat op om naar het koffieapparaat te lopen en zegt, terwijl ze de verse koffie in een kopje schenkt: ‘Jíj moet straks door, Lilian, je redt het niet als je op alle wensen van hem ingaat, dan ga je er echt onderdoor. Ga hem maar zeggen dat je even een boodschap gaat doen en probeer het hem uit te leggen. Ik kom bij veel gezinnen waar een terminale patiënt ligt en zie de omstanders lijden, omdat de patiënten vaak veeleisend zijn en aan één stuk door mopperen.’‘Louis heeft altijd gemopperd,’ werp ik tegen, ‘en was bovendien veeleisend, dus dan had ik er al jaren geleden onderdoor moeten gaan.’Ze kijkt me vragend aan. ‘Ons huwelijk was heel goed hoor,’ stel ik haar gerust. ‘Beter dan menig huwelijk. Al hadden we vaak meningsverschillen, we hadden heel veel plezier samen, we maakten mooie stedentrips en hielden van dezelfde films, literatuur, muziek, nou ja, niet alle literatuur en muziek... we deelden dezelfde humor, ach een leuker en beter maatje... maar eh, ik realiseer me dat ik nu al in de verleden tijd zit te praten en hij is er nog, dus ga ik bij hem de koffie opdrinken. Neemt overigens niet weg dat ik heel blij ben dat je er bent en misschien is hij morgen zover dat hij je aanbod om de krant voor hem te lezen met liefde accepteert. Bij mijn man weet je dat maar nooit.’

Uit: Lilian Blom, De tuinkamerUitgeverij De Bezige Bij


6

Wachtend op een vliegtuig naar Amsterdam kwam hospice-vrijwilliger Melie in gesprek met kunstenaar Ronald Boonacker. Al pratende kwamen ze op het hospice en Ronald raakte diep onder de indruk: al twintig jaar een organisatie die dag in dag uit zorg verleent aan zeer zieke mensen. Hij deed spontaan een prachtig aanbod: we mochten originele zeefdrukken van zijn schil-derijen uitzoeken, niet één, maar zoveel als we wilden, voor beide Bijna Thuis Huizen!

Terug in Nederland nodigde Melie Ronald uit om de twee huizen te komen bekijken. Nóg meer onder de indruk stelde hij voor dat Melie samen met coördina-tor Gabriëlle naar zijn atelier aan de Keizersgracht in Amsterdam zou komen. ‘Onze mond viel open. Schilde-rijen en zeefdrukken juichten ons toe, vele verschillende afbeeldingen, in groot en klein formaat en in heel diverse kleurstellingen. Na uitleg over zijn manier van werken en zijn materiaalkeuze mochten we gaan kiezen… Dat was niet makkelijk. Uiteindelijk kozen we voor vijf zeefdruk-ken van totaal verschillende orde. Daarbij letten we erop dat het werk rust uitstraalde, qua kleurstellingen goede paste in een van beide huizen en toegankelijk was voor de gasten. We voelden ons net twee kleine kinderen in een snoepwinkel! Verlegen, voorzichtig, verwend... Na tweeënhalf uur stonden we buiten en keken we elkaar aan; wat een bijzondere ochtend hadden we achter de rug en hoe genereus van Ronald!’Het twintigjarig jubileum van de stichting had geen mooier randje kunnen krijgen dan met deze gift van deze bijzondere kunstenaar.

We zijn Ronald Boonacker ongelooflijk dankbaar!

Bijzondere gift van kunstenaar Ronald Boonacker

Coördinator Gabriëlle Konings in het atelier van Ronald Boonacker.

'Als kinderen in een snoepwinkel.'

Toegangsprijs € 17,50 te bestellen via [email protected] telefonisch: 023-5294207

Benefietconcert

Orionis trio

Museum De Cruquius

donderdag 19 maart 20.15 uur

Programma

Franz SchubertPianotrio op. 99 in Bes majeur

Pauze

Ernst von DohnányiPianokwintet op. 1 in C mineur




7

Guus Hulst uit Heemstede had het voornemen een keer ‘iets’ te doen voor het hospice. Hij kwam in contact met het Trio Orionis (piano, viool en cello), dat graag eens wilde optreden in Heemstede. Zo ontstond het plan voor een benefietconcert ten behoeve van het hospice. Het semi-professionele klassieke trio formuleerde zelf een doel van het benefietconcert: de verzorging van bloemen voor de gasten en in de gemeenschappelijke ruimte. Daar-mee zou de ambiance voor de bewoners verder kunnen worden “verhuiselijkt”. Guus Hulst hoopt minimaal 1000 euro op te halen met het concert, dat zal plaatsvinden op een bijzondere locatie: het Museum De Cruquius. Zie voor verdere informatie de flyer hiernaast.

Jubileumfeest

Benefietconcert

Op 31 januari bestond Stichting Hospice Groep Haarlem e.o. officieel twintig jaar. Dit werd gevierd in de Orange-rie van de Hartekamp. Op deze manier werd iedereen die op enige wijze betrokken is geweest bij de organi-satie, eens feestelijk in het zonnetje gezet. De ruim 170 aanwezigen werden al bij de ingang feestelijk ingehaald: met een rode loper, een lied en een koningsmantel om de schouders. Elkaar opnieuw ontmoeten bracht veel plezier en de nodige herinneringen naar boven. Eenmaal in de grote zaal sprak de voorzitter van het bestuur, Ad van de Nes, een welkomstwoord en reikte de burgemeester van Heemstede, mevrouw Heeremans, het eerste exemplaar van het speciale jubileumboekje uit aan de langst werkzame vrijwilliger (al twintig jaar!). Tot slot sprak Gabriëlle Konings. Zij vertegenwoordigde de coördinatie en beschreef de omstandigheden waarin de vrijwilligers al die jaren al aanvullende mantelzorg ver-lenen aan mensen die terminaal ziek zijn. Daarna werden de aanwezigen getrakteerd op een workshop zingen (binnen een kwartier was de zaal vijfstemmig aan het zingen, jawel!) en een optreden van Jetty Mathurin. De aangeklede borrel na afloop liep enigszins uit… Al met al een zeer geslaagd jubileumfeest waar we met veel genoegen op terugkijken en die een belofte inhoudt: op naar de vijfentwintig jaar!


Hoe kunt u ons helpen?

Ik wil graag de stichting Hospice Groep Haarlem steunen.Noteert u mij daarom als vriend/donateur van Stichting Hospice Groep Haarlem.

❍ wilt u mij een acceptgirokaart sturen❍ ik zal zelf mijn donatie overmaken

Naam:

Mevr/Dhr:

Adres: Postcode:

Plaats:

Telefoon:

AdresStichting Hospice Groep Haarlem

Telefoon (023) 532 00 30 of (023) 547 76 17Beide nummers te bereiken onder kantoortijden. Na kantoortijden inspreken op het antwoordapparaat.U wordt zo snel mogelijk, ook ’s avonds en in het weekend, teruggebeld. Website www.hospicezk.nlE-mail [email protected] Bijna Thuis Huis HaarlemGierstraat 142011 GD HaarlemTel: (023) 532 99 17 ’t Tweede Huis HeemstedeHeemsteedse Dreef 2872101 KJ HeemstedeTel: (023) 547 41 99

ColofonUitgave ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan van Stichting Hospice Groep Haarlem e.o.

RedactieJolanda Dreijklufft, Gabriëlle Konings, Anja Roelofs, Annelot Storm

TekstenLeo Fijen, Lilian Blom, Jaap Sluis

FotografieJan Burgers

VormgevingAnnelot Storm www.stormenvorm.nl

DrukDamen Grafia, Haarlem

Spreekt het werk van de Stichting Hospice Groep Haarlem u aan? En bent u bereid ons werk te ondersteunen? U kunt ons op twee manieren helpen:• U kunt ons eenmalig een bedrag schenken. Alle giften, schenkingen en legaten zijn van harte welkom op bankrekening AbnAmro 56.01.99.996 t.n.v. Steunfonds Hospice Groep Haarlem.• U kunt zich opgeven als vriend/donateur van Stichting Hospice Groep Haarlem. U kunt uw donatie (minimaal € 25,- per jaar) overmaken op bankrekening AbnAmro 56.01.99.996 t.n.v. Steunfonds Hospice Groep Haarlem. Desgewenst sturen we u elk jaar in het voorjaar een acceptgiro kaart toe. Voor uw opgave kunt u gebruik maken van onderstaande antwoordkaart. Bij voorbaat hartelijk dank voor uw steun.

DE KOSTEN VAN DE STICHTINGDe stichting heeft de volgende kosten:• huur, vaste lasten en onderhoud van de Bijna Thuis Huizen• salarissen van de coördinatoren• opleiding van de vrijwilligers• reiskosten van de vrijwilligers• voedingskosten van de gasten in de huizen• kantoorbenodigdheden.

Ter bestrijding van deze kosten ontvangt de stichting een aantal vergoedingen. Zo vragen wij voor een verblijf in een Bijna Thuis Huis een wekelijkse ver-goeding. Van het zorgkantoor ontvangen wij een bijdrage in de salariskosten van de coördinatoren en de kosten van de vrijwilligers. Dit is echter niet voldoende om al onze kosten te dekken. Vandaar dat wij een beroep doen op vrijwillige bijdragen van particulieren en bedrijven.

Deze kaart kan ongefrankeerd worden verstuurd naarStichting Hospice Groep HaarlemAntwoordnummer 18752000 WC Haarlem


STICHTING HOSPICE GROEP HAARLEM Stichting...

Documents

Transcript of STICHTING HOSPICE GROEP HAARLEM Stichting...