Stageverslag LandGraphics

LgS

tag

ev

ersla

g N

ick

va

n d

en

Be

rg G

V3

E1

S eptemb er-februari 2013

Pagina 8:

Pagina 10:

Pagina 12:

Pagina 21:

Pagina 28:

Pagina 32:

Pagina 37:

Pagina 41:

Pagina 51:

Pagina 57:

Pagina 62:

Pagina 67:

Pagina 78:

Pagina 80/81:

Wat is LandGraphics?

Wie is Nick van den Berg?Wat zijn mijn verwachtingen?

Inleiding / PAP

Medewerkers LandGraphics & Keijser 18

Opdracht oefenen Illustrator

Beeldmateriaal Kappershandel

Sticker Zing en Akkoord

Advertentie abonnement Zing en Akkoord

Reclamecampagne Sweelinck College

Logo deurwaarders CW&P

Lunch / Losse opdrachten

Gitarist

Nawoord

BPV / Handtekeningen

inhoudsopgave

8

Landgraphics

9

LandGraphics

LandGraphics is een bureau voor grafische vormgeving en dtp, en is op opgericht door 2 man. Inmiddels is van een studio met twee ontwerpers uitgegroeid tot een bedrijf waar inmiddels met acht personen wordt gewerkt aan veel grafische uitin-gen.

Naast projecten als huis-stijlen (voor bijvoorbeeld scholen), folders voor het bedrijf zelf en af-

fiches worden er ook veel periodieke uitgaven geproduceerd. Denk hierbij aan de magazines Gitarist, Akkoord, Zing en Buma Stemra. Als bedrijf stelt LandGraphics zich op het standpunt dat de vorm altijd in dienst moet staan van de wensen van de klant of de eisen die het product stelt. Vormge-ving moet ten alle tijden gelijk staan aan de inhoud, boodschap en doel van het product, terwijl omge-

keerd de opdrachtgever en/of doelgroep zich altijd in de vormgeving moet kunnen herkennen.

Daarnaast is LandGraphics een uitgeverij, en werkt het samen met Keijser 18: ook een uitgever van diverse tijdschriften als Slagwerkkrant, Fret en Interface. De vormgevers van beide bedrijven zitten in één en dezelfde ruimte.

10

Ik ben Nick van den Berg, leerling aan het Mediacol-lege te Amsterdam. De eer-ste twee jaar zitten er voor mij op, en nu, in het derde jaar, loop ik twee keer 5 maanden stage. Mijn eerste stage is hier bij Land-Graphics in de Jordaan, Amsterdam. Op school gaat het prima, ondanks het feit dat ik nog wel eens in de knoop raak vanwege mijn slechte manier van (of gebrek aan) plannen. Indesign gaat me goed af, en zo ook Photoshop. Illustrator is, op Dream-weaver na, het programma dat ik het minst gebruik. Nick doet niet aan sport of iets dergelijks, maar tekent graag (af en toe) en zit vaak achter de pc.

wie is

nick?

11

Mijn verwachtingen

Voor het eerst stagelopen is natuurlijk even span-nend. Mijn verwachtin-gen lagen niet hoog, omdat ik niet wist wat me te wachten stond. Wel heb ik verschillende verhalen gehoord, en dat waren vooral positieve. Er werd veel gezegd dat je meer ervaring opdoet, en meer en veel sneller dingen zou leren.

Digitaal tekenen is sinds ik een tablet kocht eigenlijk voor mij de nieuwe stan-daard geworden. Alles is in principe hetzelfde als de standaard pen met papier, maar digitaal kun je net iets meer.

12

We zitten in het derde leerjaar: stage lopen! De eerste stage van het jaar is natuurlijk ook meteen de spannendste. Alles is totaal nieuw. je stapt in principe de schoolwereld uit, en in het leven van het ‘echte’ werken.Bij het lopen van stage hoort natuurljk ook het solliciteren. Juist omdat dit de eerste stageplek is weet je nog niet precies hoe alles in elkaar steekt, en dan is het eerste ge-sprek spannend. Ik ging toch vrij rustig naar de Ro-zenstraat, waar het pand zich bevindt. Hiervoor heb ik uiteraard stiekem even op Google Maps geke-ken om te kijken waar ik terecht kwam.Ik belde aan, en na te worden ontvangen door

inLeiding

13

(oei, hier laat mijn geheu-gen me even in de steek) werd me verteld dat ik even plaats kon nemen aan de lange tafel in de kantine. Gilles had ik inmiddels al gezien, maar liep even druk heen en weer. Ik had ondertussen wat te drinken gekregen. Na enkele minuten kwam Gilles terug en ging voor me zitten. Ik liet hem mijn portfolio zien, maar ik kon uit zijn woorden niet precies opmaken wat hij er precies van vond. Ook werd ik rondgeleid door het pand door de stagiair die er toentertijd werkte, en dat gaf me meteen een mooie eerste indruk. Ik kreeg te zien waar mijn toekomstige collega’s zitten (welke er op dat moment ook echt

waren) en ze vertelde me ook waar elke ruimte voor diende. Toen ik werd aangenomen was ik uiter-aard opgelucht, en kon ik me gaan voorbereiden op mijn eerste stagedag. De inleiding op het bureau was vrij relaxed. Ik ben de eerste dag maar begonnen met het invullen van mijn PAP, iets wat makkelijk lijkt maar dat zeker niet is. Na wat overleg waren Gilles en ik het er samen wel over eens en heb ik deze be-waard. De eerste pauze is natuurlijk ook even wen-nen, want je zit ineens met een man of 15 aan een lange tafel, die elkaar ook nog eens kennen, en jij bent daartussen de nieuweling. Toch loopt al-les hiervrij gemakkelijk, en

14

voel je je vrij snel ‘thuis’. Ook tijdens de werktijden is het niet stil: Vooral Nils, Cyril en Marjorie praten en lachen genoeg, en aangezien je met deze drie mensen in één ruimte zit, heb je in ieder geval altijd het idee dat je niet de enige bent. Wat ook meevalt is de gemiddelde leeftijd. Er zijn behoorlijk wat jonge mensen, en dat maakt het ook dat het de omgeving een pret-tige sfeer meegeeft, want praten over dingen waar je zelf ook verstand van hebt en die je zelf ook nog wel eens meemaakt, of ziet, of hoort, maakt alles een stuk leuker.Daarnaast had ik natuur-lijk het geluk dat ik met een medestagiair zou werken. Shauni zou dan

wel bij een ander bedrijf werken, maar omdat onze bedrijven samenwerken en in één gebouw zitten, is het toch wel een groot pluspunt. Alle grafische vormgevers zitten aan één zijde van het gebouw, dus iedereen om me heen doet aan opmaak- en vormgeeftaken. Zo is het ook altijd makkelijk om iets te vragen; iedereen zit dichtbij, en als iemand het niet weet, wordt er wel naar een ander geroepen.Je zit (omdat je ook met mensen uit een ander bedrijf in dezelfde ruimte zit) niet alleen vast aan je eigen collega’s. Vragen kan dus ook aan de me-dewerkers van het andere bedrijf, waar je evenzo-goed contact mee hebt.

16

persoonLijk

actie pLan

17Naam stagiair: Nick van den BergOpleiding: Grafisch Vormgeven (GV)Bedrijf: LandGraphicsPraktijkopleider: Gilles GraaflandStagedocent: Japke Dijkstra

A. Verplichte vakinhoudelijke werkprocessen

A 1.4 Ontwerpen• Ik beoordeel inhoud briefing/interpre-teer concept en kies geschikte (vormge-vings)elementen• Maak ontwerpen en verantwoord de gemaakte keuzes• Maak de presentatie en overleg indien nodig met de opdrachtgever, collega’s en derden• Werk volgens de gestelde kwaliteits- en productniveaus

A 2.1 Realisatie voorbereiden•Ik verzamel en inventariseer de beno-digde materialen en bestanden voor de realisatie• Beoordeel of ze technisch bruikbaar zijn en bewerk ze waar nodig

• Beoordeel elementen op geschiktheid en pas deze zonodig aan de specifieke media-uiting

A 2.3 Media-uiting maken• Ik maak en bewerk teksten beeld-elementen en stem vorm en inhoud op elkaar af• Pas gekozen (vormgevings)elementen toe en breng specificaties aan• Werk de structuur verder uit en plaats hierin de elementen• Pas waar nodig de juiste functionaliteit toe, test de werking en/of controleer de specificaties voor aanlevering• Lever het bestand aan volgens de technische vereisten

A 2.5 Database (bestandenarchief) beheren• Ik controleer bestanden en bestands-formaten voor archivering• Zorg ervoor dat aangeleverd basis-materiaal, tussen- en eindproducten worden opgeslagen conform geldende afspraken

18Tijdens de vakinhoudelijke werkpro-cessen• Houd ik rekening met weten regel-geving en respecteer rechten en regel toestemming voor gebruik• Maak ik gebruik van relevante soft-ware zoals Photoshop, Illustrator en Indesign• Leg ik mijn werk ter goedkeuring voor en voer zonodig correcties door• Overleg ik indien nodig met de op-drachtgever, collega’s en derden

Projecten waar ik aan ga werken en waarin ik vakinhoudelijke processen kan aantonen zijn:• Artikelen Gitarist en advertenties voor Zing en Akkoord• Logo voor een incassobureau• Cadeau-abonnement advertentie Zing/Akkoord• Reclamering Sweelinck College

B Verplichte persoonlijke werkprocessen

B 1.1 In deze stageperiode zijn mijn persoonlijke leerdoelen:1. Kennis vergroten in programma’s als Photoshop, Indesign en vooral Illustrator2. Het leren plannen van taken/prioritei-ten3. Opschrijven voor wie de opdracht gemaakt wordt en hoe je die boodschap het beste kunt overbrengen

B 1.2 1.3 1.5 In deze stageperiode ga ik (eventueel in overleg met de praktijkbegeleider) de hieronder genoemde leermethoden toepassen en de evaluatie hiervan komt in mijn stageverslag.1. Opdrachten voor het bedrijflosse opdrachten om jezelf te ontwikkelen2. Besprekingen binnen het bedrijf (met het team werkzaamheden bespreken, hoofdpunten doornemen, deadlines bespreken)3. Persoonlijke evaluatie (één keer in de 2 weken)

19B 2.1 2.3 In deze stageperiode wil ik mijn eigen (stage-)loopbaan sturen door:1. Regelmatig te reflecteren op mijn eigen kennis, vaardigheden en gedrag;2. Acties te ondernemen die daarbij nodig zijn

Deze acties ga ik ondernemen om regel-matig mijn eigen kwaliteiten en motie-ven te onderzoeken en passend werk te vinden om mijn doelen te bereiken:1. Oefenen in Illustrator2. Meer nadenken over relatie klant en maker

In deze stageperiode functioneer ik als (beginnend) werknemer in een arbeids-organisatie.

B 4.1 Ik gedraag mij als een (be-ginnend) werknemer bij het uitvoe-ren van het werk.• Ik houd mij aan algemeen aanvaarde en gebruikelijke regels in de branche en het individuele bedrijf• Ik geef hierbij blijk van zelfkennis• Stel mij coöperatief en flexibel op

B 4.2 Ik maak gebruik van (toe-passelijke) werknemersrechten• Ik neem kennis van normale werk-nemersrechten en -bescherming zoals vastgelegd in CAO’s en wetten• Onderzoek welke rechten, plichten en regels hierbij van toepassing zijn op sta-giairs en pas deze toe en maak hiervan gebruik

B 4.3 Ik stel mij collegiaal op• Ik werk coöperatief samen met col-lega’s• Stel mij pro-actief op aangaande het bieden van hulp en ondersteuning• Draag bij aan een positieve werksfeer• Houd - met in achtneming van de eigen verantwoordelijkheid - rekening met de bedrijfscultuur

21

Mede- werkers

22

Gilles GraaflandEigenaar/vormgever LandGraphics, tevens mijn praktijkopleider/grote baas

Marcel WillemsenMede-oprichter en vormgever voor Keijser 18

23

Nils JonkersVormgever LandGraphics (Gitarist)

Mirjam BerendseAdministratie, boek-houding en diverse andere taken

Mark van SchaickHoofdredacteur Gitarist, Interface en Slagwerkkrant Ollie Schmitz

Salesmanager

24

Vincent van der HorstDigitale media

LisbethVormgever Gitarist en diverse andere bladen.

MarjorieVormgever Gitarist, Zing, Akkoord en diverse andere bladen.

25

Sanne van den BergVormgever Gitarist en diverse andere bladen.

Ernst-Jan JonkmanEx-medewerker (redacteur) Keijser 18. Is halverwege de stageperiode aangenomen bij een ander bedrijf

Bouke BijlsmaEindredacteur Keijser 18

Co KoenenRedacteur Gitarist

26

(v.l.n.r.): Jean-louis Gayet, Erk Willemsen en Ronald WillemsenJean-louis is eigenaar/redacteur Interface, Erk (broer van Ronald en Marcel) is mede-eigenaar Keijser 18/uitgever van Interface, Gitarist en Slagwerkkrant, en Ronald (broer van Erk en Marcel) is ook mede-eigenaar van Keijser 18 en tevens salesmanager van Gitarist, Interface en Slagwerkkrant

Shauni HartlandMede-stagiair, werkzaam bij Keijser 18

27

Cyril KoopmeinersVormgever Keijser 18

(v.l.n.r.): Ernst-Jan, Dennis en Bouke in overleg (Keijser 18)

Dit zijn uiter-aard niet alle medewerkers van LandGraphics en Keijser 18, maar het zijn wel de mensen waarmee ik het meest mee te maken heb (gehad). Heel leuke mensen om mee samen te werken, en ik heb dan ook een zeer goede tijd met ze gehad. Mede dankzij mijn collega’s kom ik iedere dag graag naar mijn werk!

28

iLLustrator

29Mijn eerste opdracht was het maken van schetsen in illustrator. Schetsen van de letters van mijn naam. Dit omdat ik aan het begin van mijn stage gezegd heb dat Illustrator niet mijn favoriete programma is.

Illustrator is voor mij altijd het vak geweest waarin ik het minste kon, terwijl Photoshop en indesign me een stuk beter afgaan. Het was dus een beetje wennen (zeker na een aantal weken niets ge-daan te hebben) om weer in Illustrator te werken. De opdracht was zoals

gezegd het ontwerpen van de letters in mijn naam, oftwel in zekere zin mijn eigen “lettertype” ontwerpen.Dit is (of eigenlijk was) voor mij geen eenvou-dige opgave. Illustator is, zoals de meeste mensen op het MA wel weten, totaal anders dan bijvoor-

beeld Photoshop. Ik de opdracht gekregen de letters stuk voor stuk op te bouwen vanuit één en hetzelfde principe: begin met het denken vanuit een raster. Wanneer je een raster hebt is het gemakkelijker om letters dezelfde proporties te geven en kun je voor de

§§

30

31rest eigenlijk doen wat je wilt, zolang je maar binnen de grenzen blijft. Na een aantal ideeen op digitaal papier gezet te hebben, was het de bedoeling dat de letters meer op elkaar gingen lijken en moest ik ook meer mogelijkheden van Illustrator gaan gebruiken.

Rechthoeken gebruiken als poten en stokken, en cirkels als basis voor de rondingen. Met af en toe wat tips en commentaar kwam ik steeds verder, tot het moment waarop ik eigenlijk gek werd van de pennetjes en magneetjes. Hierna heb ik (ook in Illustrator) met andere

trucjes gewerkt: schadu-wen, 3D-effecten maken en het ‘versimpelen’ van het maken van letters door middel van de optie pathfinder. Met deze ken-nis kan ik voorlopig weer een tijdje voort.Een leerzame opdracht, zeker in mijn geval, maar zeker niet mijn favoriete.

Competenties:A 1.4, A 2.3, B 1.1, B 2.1, B 2.3, B 4.1, B 4.2, B 4.3

32

beeLd-

MateriaaL

kpprs

33Na de opdracht ben ik begonnen met een folder voor een kapperswinkel. In deze folder kwamen allerlei producten te staan die te maken hebben met knippen en scheren. Bestanden werden in een map aangeleverd, en het was aan mij om de afbeeldingen vrijstaand te maken. Dit ging in het begin niet goed genoeg, maar na mijn fouten hersteld te hebben ging alles prima. Voor mijn gevoel heb ik veel afbeeldingen vrijstaand gemaakt, en

telkens werden er nieuwe in de map geplaatst. Vaak werd er tegen me gezegd “houd je het nog vol, Nick?” of “nog steeds niet moe van die scharen en kammen?”, maar ik vond het totaal niet erg hiermee bezig te zijn. In de kammen en borstels ging de meeste tijd zitten; dit vanwege alle kammetjes.Het vrijstaand maken van de afbeeldingen ging steeds beter en sneller. Geen gepriegel met tover-stokjes of geworstel met kleurlagen, maar gewoon gebruik maken van het gummetje met een zachte

‘edge’. Eerst grof uitknip-pen, dan de uitgeknipte afbeelding plakken op een doorzichtige laag. Daarna kun je een felgekleurde laag maken en deze onder de vrijstaande afbeelding plaatsen, zodat je bij het gummen (verfijnen) van de afbeelding duidelijk kunt zien wat je aan het doen bent en of je wat vergeten bent. Na zo’n 70 afbeel-dingen was ik klaar en kon Marjorie verder met het maken van de folder. Mijn taak zat er, voor wat be-treft de kapperszaak, op.

Competenties:A 1.4, A 2.1, A 2.3, A 2.5, B 1.1, B 2.1, B 2.3, B 4.1, B 4.2, B 4.3

34

Vrijstaand maken. Hierin ben ik inmiddels een prof geworden. Allereerst zette ik uiteraard alle afbeel-dingen om in CMYK en 300 dpi. Daarna was het gummen geblazen: mas-kers en rasters heb ik niet nodig gehad, een gum-metje werkt prima. Voor ik ging gummen maakte ik eerst een kleurlaag aan die ik onder de originele laag legde, om zo te kun-nen zien wat je precies weggumt. Je kunt dan grote stukken vast weg-halen door het toverstafje te gebruiken, waarna je de rest met de hand doet. Precies werken werrkt het lekkerst met een gum

37

stickers

akkoord &

Zing

2

Rozenstraat 206 • 1016 PA Amsterdam • Netherlands

38Na het trainen in Illustra-tor werd me door Gilles gevraagd te werken aan een sticker voor zowel het magazine ‘Akkoord’ en die van ‘Zing’.

Het was in principe een vrij simpele opdracht: een witte sticker om op pak-ketjes te plakken, waarop de twee logo’s van de tijdschriften duidelijk op moesten komen te staan. Na heel wat verschillende versies gemaakt te heb-ben, bleek al snel dat ik te moeilijk dacht en het te mooi wilde maken. Het is tenslotte geen visite-kaartje, maar een simpele sticker waarop de logo’s zichtbaar moeten zijn en er de ruimte was om op te schrijven. Uiteindelijk is het dus een simpele stic-ker geworden met goed zichtbare logo’s.

Competenties:A 1.4, A 2.1, A 2.3, A 2.5, B 1.1, B 2.1, B 2.3, B 4.1, B 4.2, B 4.3

1

Rozenstraat 206 • 1016 PA Amsterdam



Rozenstraat 206

1016 PA Amsterdam



Rozenstraat 2061016 PA Amsterdam

Rozenstraat 2061016 PA Amsterdam


39

Opzetjes, opzetjes, opzetjes. Aan alle kanten de tekst geprobeerd neer te zetten; niet te groot, niet te klein. Wel moest ik opletten dat er ruimte overbleef om te schrijven. (2) is mijn uiteindelijke versie geworden

41

advertentie Zing & akkoord

1

1

42Gilles vroeg mij een advertentie te maken waarin je wordt verleidt een proefabonnement cadeau te doen. De ad-vertentie moest geplaatst kunnen worden in zowel het magazine Akkoord als dat van Zing. Deze twee bladen lijken heel erg op elkaar, en door het kijken naar advertenties in beide bladen kun je ook goed zien dat die heel erg overeenkomen. Zo wordt er in Akkoord reclame gemaakt voor Zing, en vice versa.

Ik ben begonnen met het schetsen van enkele ideeen. De opdracht was de advertentie te maken in een stijl van de komen-de feestdagen (Sinterklaas

en Kerstmis). Het moest duidelijk zijn dat het ging om een cadeau-abonne-ment, en zorgen dat je met zo min mogelijk tekst de juiste doelgroep aan-spreekt. Dat lijkt helaas makkelijker dan het is.Ik ben begonnen met het schetsen van advertenties met daarin woordgrapjes, waarvan ik dacht dat ze wel begrepen zouden worden zonder er te-veel over hoeven na te denken. Helaas hoorde ik van Gilles dat mijn teksten te vergezocht waren en dat er moeilijk een link te leggen was tussen het tijdschrift en de tekst-/beeldrelatie. Gilles vertelde me dat ik eerst op zoek moest gaan naar beeldmate-

2

2

43

Mijn eerste schetsen voor de advertentie. Te veel woordgrappen, en er is op het eerste gezicht niet te zien dat het om een advertentie

voor de magazines van Akkoord en Zing gaat. Zijn (1) en (2) wel op het juiste publiek gericht? Wat staat er eigenlijk in (3) en (4)?

1 44

riaal, en daar omheen tekst moest bouwen. Met nog eens de richtlijnen gehoord te hebben, ben ik gaan zoeken op een site met stockphoto’s, en heb ik boven gezocht in de stapels van cd’s met bruikbare afbeeldingen. Nadat ik uiteindelijk 2 afbeeldingen had waar-van ik dacht ze te kunnen gebruiken, ben ik aan de slag gegaan. Ik heb de afbeeldingen vrijstaand gemaakt en geplaatst in zowel een A6, A5 en A4 formaat bestand. Daarna heb ik met een aantal zinnen duidelijk gemaakt wat het doel van de reclame was; helaas zonder de mis-schien (te) ver gezochte

2

45woordgrappen.Ik heb de reclame aange-past aan de verschillende formaten, maar heb er uiteraard wel voor ge-zorgd dat er duidelijk een verband zat tussen deze drie. Als ik de eindresul-taten zie, weet ik ook meteen dat ze bij elkaar horen. Ook heb ik, nadat ik de advertenties voor Zing klaar had, de afbeel-dingen van de magazines van Zing verruild voor die van Akkoord, zodat er twee vrijwel identieke reclames lagen.Nadat we het eens waren over het resultaat, heb ik nog wat kleine dingen aangepast. Denk hierbij aan het sorteren van tekst naar voor- of achtergrond, het font veranderen en in grootte veranderen en het aanpassen van de tekst door de kleur en spatiering.

Boodschap moet veel duidelijker en groter: het is niet de bedoeling dat je moet zoeken naar wat de boodschap is. Ook de witruimte goed benutten. In principe is er plek genoeg voor de boodschap én de tekst

GA NAAR PAGINA 39 EN VUL DE BON IN! GA NAAR PAGINA 39 EN VUL DE BON IN!

47

Dit waren helaas geen goede ideeën. In principe was het idee wel goed, alleen zijn er belangrijke za-ken vergeten te vermelden.Waarom geen opvallender header?

1

2

GA NAAR PAGINA 39 EN VUL DE BON IN!

Geef een

abonnement

cadeau! Geef een abonnement cadeau!

KIJK ACHTER IN DIT MAGAZINE EN VUL DE BON IN!

Goed idee!


Geef een

abonnement

cadeau!


Goed idee!Geef een abonnement

cadeau!

48De (twee van de drie) uiteindelijke en gebruikte versies voor zowel Zing- als Akkoord Magazine. Na veel verschillende ontwer-pen en afbeeldingen te hebben gebruikt, hebben we één kerstman gebruikt en deze wat bewerkt met Photoshop. Daarna heb ik de rest afgemaakt en uiteindelijk zijn de advertenties (1) en (2) ook daadwerkelijk in het magazine gekomen

Competenties:A 1.4, A 2.1, A 2.3, A 2.5, B 1.1, B 1.3, B 1.5, B 2.1, B 2.3, B 4.1, B 4.2, B 4.3

51

recLaMe

sweeLinck

coLLege

52Een van de opdrach-ten was het maken van advertentiemateriaal voor een middelbare school in Amsterdam, het Sweelink College. Er moesten een hoop nieuwe dingen ge-maakt worde, waaronder posters, informaiefolders, en ander informatie die nodig is om mensen over-halen om zich bij deze school in te schrijven.

Het maken van de poster was in het begin best een probleem, omdat ik ver-keerd beeldmateriaal aan kwam zetten. Na overleg ben ik meer doelgericht gaan zoeken naar beeld, en daar zijn goed bruik-bare afbeeldingen uitge-komen.Met dit beeld ben ik begonnen de posters te ontwerpen. Beginnen vanuit het beeld, en daar

Open dagen:Zat 19 jan 2013 11.00 - 14.00Wo 9 feb 2013 11.00 - 14.00

Open lesmiddag:Wo 16 feb 2013 11.00 - 14.00

MAVO (VMBO-T) & HAVO KANSKLAS

Adres: Moreelsestraat 21 tel 020 572 11 50

[email protected]

53

de tekst bij plaatsen, was het advies. Dat heb ik ook gedaan. Ik heb veel verschillende ontwerpen gemaakt. Ik heb uit vele afbeeldingen ongeveer 7 beelden gekozen, en deze gebruikt voor mijn eerste paar posters. Veel beeldmateriaal was overigens te vinden op cd’s en tevens uit de vele stockfotoboeken die boven staan. Over elk on-

MAVO (VMBO-T) &HAVO KANSKLAS



Adres: Moreelsestraat 21 • tel 020 572 11 50 • [email protected] • www.sweelinckcollece.nl

KOM KIJKEN!

Sportoriëntatie

Muziek

Podiumkunsten

(Lucia Marthas)

KOM KIJKEN!

Adres: Moreelsestraat 21• tel 020 572 11 50 • [email protected] • www.sweelinckcollece.nl



Sportoriëntatie

Muziek

Podiumkunsten

(Lucia Marthas)

MAVO (VMBO-T) &

HAVO KANSKLAS

KOM KIJKEN!

- Podiumkunsten (Lucia Marthas)





- Muziek- Sportoriëntatie

54Enkele ontwerpen van de posters voor het Swee-linck College. Betere afbeeldingen die passen bij de leerlingen van nu (afbeeldingen nog steeds eigendom van SignBiblio.nl)



Open dagen:Zaterdag 19 jan 2013 11.00 - 14.00Woensdag 9 feb 2013 11.00 - 14.00

Open lesmiddag:Woensdag 16 feb 2013 11.00 - 14.00

Sportoriëntatie

Muziek

Podiumkunsten (Lucia Marthas)

MAVO (VMBO-T) &HAVO KANSKLAS

SportoriëntatieKOM KIJKEN!Muzie

k

Sportorië

ntatie

Podiumkunsten

(Lucia M

arthas)




MAVO (VMBO-T) & MAVO (VMBO-T) & HAVO KANSKLAS

KOM KIJKEN!






Sportoriëntatie - Muziek - Podiumkunsten (Lucia Marthas)

KOM KIJKEN!

55derwerp, elk gebied is er wel een boek beschikbaar, en daar staan dan weer de vele plaatjes in die je kunt gebruiken voor je advertentie. Toch staan er in veel van die archieven veel typisch ‘Amerikaanse’ plaatjes. Je zou denken dat een student een stu-dent is, maar tussen een Amerikaanse student en een Europese student is toch wel verschil te zien.

De versie die ik uiteinde-lijk het beste vond (1). Naar mijn mening staat alle nodige informatie duidelijk op de poster, en er zijn enthousiaste, jonge leerlingen te zien

1

57

Logo

deur-

waarders

cw&p

1

58Er moest een logo wor-den gemaakt voor CW&P, een deurwaardersbedrijf.De opdrachtgever kwam zelf met een idee. Het idee was om een boom-kikker te verwerken in het logo, omdat deze blijft plakken aan allerlei zaken. Onze taak (en dus ook die van mij) was het versimpelen van de aangeleverde kikker door middel van Illustrator.


2

59

Simplistisch overtrekken, maar niet zodanig dat je een exacte kopie hebt van de originele afbeel-ding - anders moeten er immers rechten betaald worden. Na dit grof te hebben gedaan kreeg ik eigenlijk al snel feedback: de kleurvlakken waren te aanwezig en alles moet simpeler. Ook mijn skills in Illustrator wer-

den hier weer getest, en helaas was dat nog lang niet goed genoeg. Toch moest ik wel door blijven werken in Illustrator, omdat er simpelweg geen andere oplossing is. De afbeelding moet namelijk gewoon overal bruikbaar zijn en desgewenst ver-groot of verkleind kun-nen worden. Een kikker op een enveloppe heeft

Schetsen, schetsen en nog eens schetsen. Stiekem was dat toch wel het leukste deel aan deze opdracht, vooral als je eenmaal een idee in je hoofd hebt. Nu kun je het aanpassen zoals je wilt.

3 60

tenslotte een ander for-maat dan een kikker op briefpapier of misschien zelfs een advertentie.De kikker werd in feite steeds meer gestript, van de kleurvlakken die we eerst hadden ble-ven uiteindelijk alleen nog lijnen over, die op

Na het tekenen probeer je het bedachte ontwerp te realiseren in Illustrator. Bij mij lukte het niet erg; in ieder geval niet zoals ik wilde. De Illustrator-versie werd heel anders dan de getekende.De laatste afbeelding (4) is mijn laatste gemaakt met Illustrator

4

61verschillende manieren werden geplaatst om de boomkikker een duide-lijk zichtbare houding te geven. Uiteindelijk bleek het lastiger dan gedacht, omdat Gilles noch ik tevreden was met de verschillende resultaten. Gilles heeft toen beslo-

ten dat ik het maar even moest laten liggen, en verder te werken aan de spreads voor Gitarist.Uiteindelijk is Gilles tot het besluit gekomen een afbeelding te kopen en deze zoveel moge-lijk aan te passen zodat het lijkt alsof de kikker

op een rechte lijn zit en zich vasthoud met zijn pootjes. Toch was de opdracht weer een goede training in Illustrator, en ook hierdoor heb ik weer meer geleerd.

62Ook doe ik eens in de zoveel tijd boodschap-pen voor Land Graphics. Aangezien ik niet alles zelf wil tillen vanwege de boterosie (want 2 zak-ken brood en een zak met beleg is best zwaar) loop ik elke maandag en woensdag met mijn mede-stagiair naar de brood- en belegwinkel. Het is een mooie onder-breking van de werk-zaamheden en het is na-tuurlijk altijd lekker om er even tussenuit te gaan en een frisse neus te halen. Het geld krijgen we mee van de receptie en al het eten staat al op bestel-ling bij de winels, zodat als wij aankomen, het eten meteen klaarstaat. Daarnaast ruim ik twee keer per week de tafel af met behulp van een van de medewerkers.

Een half uurtje lunchen, een half uurtje pauze. Hier is een groot aantal medewerkers aanwezig van LandGraphics, maar ook van Keijser 18 zijn er een hoop collega’s

63

Het lunchmoment is sowieso even de ‘ont-spantijd’ van zo’n beetje alle medewerkers. Als de interne telefoon gaat en er omgeroepen wordt, loopt iedereen naar de lange tafel waar het eten al klaarstaat. Iedereen heeft zo z’n vaste plek, merkte ik al vrij snel. In de eerste week was ik nog de enige stagiair, en ik vond al gauw een leeg plekje. Dan is het even een half uur eten en praten, en dat is toch wel een leuk gezicht, met (op drukke dagen) zo’n 20 man aan tafel.

Kerstmis en oudjaarsavond waren een feestje op zich. Een kerstboom, cadeaus en veel lekker eten: alles was aanwezig. Tegen het einde van de avond werd er een quiz gespeeld, een leuke afsluiting van de laatste stagedag van 2012

NEEM GRATIS PROEFNUMMER

MEE

laat je adres achter op de fl yer


MEE

laat je e-mailades achter


MEE

laat je adres achter op de fl yer

64

Naast mijn werk voor Gilles ben ik in de tijden dat ik even niets te doen had langsgegaan bij col-lega’s om te vragen of zij nog werk hadden dat ik voor ze zou kunnen doen. Zo kreeg ik bij Nils nog weleens een opdracht een spread te maken, of een aantal revisies te doen. Spreads maken is

altijd leuk, dus met dit soort oprachten kan ik altijd enthousiast aan de slag. Voor Marjorie kon ik nog wel eens afbeeldin-gen vrijstaand maken, en voor Sanne heb ik back-up dvd’s gesorteerd en voorzien van een hoesje aan voor en achterkant, zodat makkelijk te zien is welke dcd welke bestan-

den bevat. Hierna is me verteld waar ze neergezet worden.Ook ben ik naar het an-dere bedrijf geweest, dat in dezelfde ruimte zit, om te vragen of ik iets voor ze kon doen, maar het is natuurlijk wel de bedoe-ling dat je niet voor twee bedrijven gaat werken.

67

gitarist

68

sausje. Dit is niet altijd goed, maar bij het maken van spreads heb je toch wat meer vrijheid, zolang je je maar houdt aan de regels en ideeen van het blad waarvoor je werkt. Dan nog heb je een behoorlijke vrijheid. Ook kun je dingen doen waar-

Het meewerken aan ma-gazines was erg leuk, al dan niet het leukste wat ik op m’n stage te doen kreeg. Dit is zeker één van de dingen in het grafisch vormgeven die me het meest aanspreken, naast ontwerpen van huisstijlen en typografie.

Werken voor Gitarist ging me naar mijn eigen mening goed af. Gelukkig heb ik op het Mediacol-lege genoeg ervaring opgedaan met Indesign, waardoor alles een stuk makkelijker gaat. Toch gooi ik over alles wat ik doe graag mijn eigen

1 2

69

van je op het Mediacol-lege werd verteld dat het een zonde was. Kleur-vlakken, outlines, scha-duwen, bijna alles was mogelijk. In sommige ge-vallen ook noodzakelijk, en ik denk dat iedereen het met de keuzes eens zou zijn geweest.

Bij het opmaken van de verschillende spreads en pagina’s heb ik me zoals eerder gezegd gehouden aan bepaalde afspra-ken. Uiteraard is er al een stramien, en ook de alineastijlen staan al klaar. Logisch natuurlijk, daar je niet zomaar zelf aan

12 Gitarist januari 2013

INPUT

De fusionlegende zou niets willen veranderen aan zijn meest recente album – een meesterwerkje met dank aan PRS waarvan de opnames een ‘spirituele ervaring’ waren…

De opnames“Voor mij is er maar één manier en dat is live. Waar moet anders de interactie vandaan komen? Ik heb alleen op een paar momenten een baslijn gedubbeld of een paar akkoorden toegevoegd. Een live-opname is als een foto: je kunt er niets aan veranderen. In de studio is het meer een schilderij, waarop je nog kleuren kunt toevoegen. Ieder-een heeft zijn solo’s geïmproviseerd en daarbij waren er een paar lastige arrangementen. Maar ik doe dit al lang en deze muzikanten kunnen alles spelen wat je ze voorlegt. Voor mezelf ben ik een perfectionist, en zij vragen veel meer van zichzelf dan ik ooit zou doen. Als je samen improviseert, creëer je gemeen-schappelijke ervaringen die ik alleen maar als spiritueel kan omschrijven. Deze muzikanten voe-len elkaar zo goed aan dat er telepa-thische dingen beginnen te gebeu-ren. Dat kun je niet afdwingen, je kunt alleen zorgen dat je er klaar voor bent als het gebeurt.”

De gitaren“Ik heb een PRS gitaar gebruikt die ik van Paul (Reed Smith) heb gekre-gen. Hij noemt hem ‘de viool’. Het is een prachtige gitaar om te zien en hij

speelt ook geweldig. Er zitten Mc Carty elementen en een vibrato op, en Paul heeft er nog een Roland MIDI-element opgezet. De MIDI-gitaar die ik op het album gebruik is een Godin Freeway SA met een pro-totype van een draadloos MIDI-systeem. Die is ontworpen door een Hongaarse vriend van me en wordt op de markt gebracht door Fishman. Je kunt hem aansluiten op een Roland MIDI-element en het zendt een signaal naar een USB-stick in je laptop. De Freeway is heel goed, al kan ik niet goed overweg met gitaren met drie elementen: de mid-delste zit precies op de plek waar ik aansla. Daarom heeft Robert (Godin) een exemplaar met twee elementen voor me gemaakt.”

De geluiden“Je bent nooit klaar met je geluid. We blijven maar draaien tot er niets meer te draaien valt! Ik gebruik drie voor-versterkers. De Seymour Duncan SFX-03 Twin Tube Classic is behoor-lijk rauw, maar toch vloeiend. Ik speel natuurlijk graag over de Mesa/Boogie V-Twin, de Harley-Davidson onder de voorversterkers. Als je die opendraait, kan je haar behoorlijk in de war raken! En sinds kort gebruik ik voor opnames de Hermida Audio Zendrive 2, direct in de mengtafel.

Heel mooi. “Verder heb ik een kleine MXR Carbon Copy delay, een MXR Stereo Chorus – mooi voor cleane akkoorden – en een Line 6 Relay G30 digitale zender. Ik neem al jaren geen versterker meer mee.”

De mix“Mijn advies voor een goede mix is, naast het gebruik van koptelfoons, enige mate van scheiding. Al had ik zelf een monitor, want ik ben nog altijd een versterkerman en wil mijn gitaren horen – niet alleen over een koptelefoon. Op deze plaat heb ik twee totaal verschillende commen-taren gehad: iemand vond het ‘scherp en warm’ en iemand anders ‘scherp en dun, maar gevaarlijk’. Je kunt alleen voor het geluid in je hoofd gaan!”

Geleerde lessen“Sommige stukken waren erg lastig. Het is één ding om te schrijven wat je in je hoofd hoort, het is een ander ding om het te leren spelen. Ik heb vooral hard gewerkt aan Call And Answer, een uitwisseling met Gary

Husband op piano, om het precies goed te krijgen. Ik werk voortdu-rend aan mijn gitaarspel, en dat is ook nodig, maar ik zie het niet als werk. Ik kan gewoon niet van de gitaar afblijven. Voor het album heb ik gewerkt aan het spelen van trio-len over verschillende snaren. En ik wordt steeds beter in improviseren. Eerst zat ik mezelf wel eens in de weg en struikelde ik, maar dat gebeurt steeds minder.”

Oordeel“Ik ben erg tevreden met dit album en met wat ik doe in het algemeen. Waarom zou ik het anders doen? Als je er niet van houdt, moet je geen muziek maken. Zodra je denkt: ik heb zin om een boot te kopen en de wereld rond te zeilen, moet je dat vooral doen. De track Guitar Love gaat daarover. Ik zal blijven spelen tot ik niet meer kan. En zodra ik geen muziek meer kan schrijven, stop ik met het maken van albums.”

Lees de recensie van ‘Now Here This’ inGitarist 261.

John McLaughlin Album: ‘Now Here This’ (2012) • Studio: Studio 26, Antibes, Frankrijk • Producer: John McLaughlin

Kp de plaat

John McLaughlin and the 4th Dimension

Vlnr: Gary Husband (piano), Ranjit Barot (drums), McLaughlin en Etienne M’Bappé (bas)

McLaughlins pedalenplank ging voor‘Now Here This’ rechtstreeks de tafel in

Bekijk McLaughlin & band in de studio met Echos From Then Complete op www.johnmclaughlin.com

Twintig jaar na het legendarische ‘Palomine’ maakt Bettie Serveert nog altijd ijzersterke indierockplaten. Gitarist Peter Visser vertelt over de opnamen in de Ardennen van nieuweling ‘Oh, Mayhem!’ en de goed kope tweedehands gitaar waarmee hij de plaat inspeelde. door Kevin Pasman

De opnames“We hebben alle muziek in vijf dagen opgenomen. Allemaal tegelijk ge speeld. Dat was natuurlijk het idee, maar je weet hoe het gaat: soms wil je wat opnieuw doen. En dat is een paar keer gebeurd, maar je hoort in de verte het oude spoor nog, zeker op de drummicrofoons. De zang is later opgenomen. “Normaal als je zo weinig tijd hebt zit je de laatste dag tot vier uur ’s nachts door te werken. Nu dach-ten we op de laatste dag, een vrij-dag: staat het er nu al op? Is het wel goed dan? We besloten: laten we het niet te veel opkuisen.”

De gitaren“Herman (Bunskoeke) is heel erg basic met zijn bas, dus die heeft alleen zijn Fender Precision gebruikt. Carol (van Dijk, zangeres-gitariste) is totaal Rickenbacker-fan. Ze speelt nu op een semi-akoestische 360. Ik was altijd SG-man, maar dacht: laat ik eens wat anders proberen. Een Stratocaster is helemaal niets voor mij: dat is niet underground, niet indie. Dat is Clapton en Knopfler. Supergoede muzikanten, maar ik vind het niet mooi.“Bij een tweedehandswinkel in

Amsterdam-Oost hing een Strato-caster van het merk Bird (1). Daar mankeerde van alles aan, maar hij voelde goed. Ik kocht hem en haalde thuis die elementjes eruit en die draadjes waren bijna nog dunner dan mijn haar. Maar ik sloot dat ding in de oefenruimte aan en vond het gewél-dig! Toen ben ik ‘m gaan opknappen. Ik doe altijd wel heel indie, maar ik ben natuurlijk gewoon een gitaar-freak eerste klas. Ik had daarom genoeg spullen liggen voor een twee-de gitaar, dus toen heb ik er nog een-tje gemaakt. Ik had alleen nog geen elementen en die Bird-elementen zaten al in die andere. Ik bestelde toen op een Engelse site voor € 12,69 drie merkloze Chinese elementen. Ze kwamen binnen, de elementkapjes doormidden, maar ik heb ze gefixt en het klinkt fantastisch. Ze zingen pre-cies op het goede moment rond, het is warm en heel agressief. Als je op het brugelement solo’s doet is het nóg venijniger en op het halselement nóg warmer. En van de brug naar de hals wordt de output steeds groter.”

De sound“Ik gebruik een Marshall JCM 900 Dual Reverb (2) over een Framus

kabinet. Dat zijn twee kanalen met elk een master en een reverb. Onze versterkerdokter Tos uit Amster-dam doet wonderen. Hij zegt dat bij een nieuwe versterker de stroom zo door de buizen gaat dat ze na vier maanden aan vervanging toe zijn. Hij beweert dat hij de stroom er zo doorheen laat gaan, dat ze weer vijftien jaar mee kun-nen. Hij is laatst met de Fender Bassman van Herman bezig geweest en die klinkt waanzinnig mooi. Heel warm, je hoort echt die buizen.”

De mix“Vooral Carol en ik bemoeien ons obsessief met de mix. Ik ben van de school van: wie het nummer geschreven heeft, heeft een idee hoe het moet klinken. Zo moet het ook worden. Als iemand er een hele andere visie op loslaat, kan dat goed werken, maar is het misschien niet meer de oorspronkelijke bedoeling. Het moet aan het con-cept voldoen van degene die het geschreven heeft, want die weet waar het over gaat. Ik ben heel erg van de details en Carol van het overzicht.”

Geleerde lessen“Waimes is het hoogste punt van de Ardennen. Dat is voor ons heel goed, want om het dorpje heen zijn weilanden en koeien en verder niets, wat natuurlijk ook betekent dat je helemaal naar Gent of Ant-werpen toe moet rijden als er iets kapot is. Bij de vorige plaat gingen meteen de eerste avond twee versterkers kapot en we hadden geen zekeringen bij ons. Nu waren we goed voorbereid. Heel veel zeke-r ingen, heel veel soldeertroep mee.”

Het oordeel“Qua teksten is de plaat veel direc-ter en brutaler dan alle vorige pla-ten. Andere mensen die het hoor-den zeiden dat het superzelfverze-kerd klinkt en extreem brutaal.”

‘Oh, Mayhem!’ verschijnt op 11 januari via Palomine Records/PIAS

Bettie ServeertAlbum: ‘Oh, Mayhem!’ (2013) • Studio: La Chapelle, Waimes, België • Producer: Bettie Serveert

Kp de plaat

2

1

Bekijk de video van de nieuwe single Had2Byou

Kev

in P

asm

an

14 Gitarist februari 2013

INPUT

Bekijk de video van

Eén van de vaste onder-delen van Gitarist: Input. Altijd hetzelfde stramien, maar dat klinkt eenvoudi-ger dan het is. De grootte van de tekst kan heel erg verschillen, en het aantal beeldmateriaal moet ook op de pagina passen. Op-maken is meer dan alleen kopieëren en plakken

Veel tekst, veel afbeel-dingen. Opgelost door aanpassen spatiëring

Veel minder tekst, ruimte genoeg om de afbeeldin-gen en tekst te plaatsen

De rugslag krijgt vorm in een golf van sweep-picking en wel zo dat deze verzameling dalende licks bijna helemaal gespeeld wordt met een lange opslag. De enige neerslagen vind je aan het einde van elke frase, waarbij ze helpen je plectrum als het ware klaar te zetten voor de volgende serie opslagen. Harmonisch/melodisch gezien hebben we hier te maken met Dmin7 (D F A C) en de bijbehorende dorische modus in de vorm van intervallen (kwarten), pentatoniek (1 �3 4 5 �7) en arpeggio’s uit de toonladder. Als dit soort licks je bevalt, luister dan eens naar de ware meester op dit terrein, de Australische fusionvirtuoos Frank Gambale.

9 Rugslag

>>

Oké, dit voorbeeld heeft niets te maken met de genoemde sport, alleen in naam. In dit voorbeeld gaat het namelijk om ritmische accuratesse en flexibiliteit: er wordt je gevraagd een ritmisch patroon steeds een zestiende op te schuiven. Dus maat 1 start keurig op het eerste tel terwijl de herhaling in de derde maat een zestiende naarachter is geschoven. Ik raad je aan met je rechterhand een constante beweging inzestienden vol te houden, ook al speel je niet elke zestiende. Zo raak je minder snel kwijt waar je zit in de maat. Dat betekent dus dat maat 1 begint met een neerslag en maat drie met een opslag. Harmonisch gezien gaan we vanaf C9 het alfabet af.

8 Ritmische gymnastiek

januari 2013 Gitarist 73

WORKSHOP TECHNIEK

Er is geen betere manier om een reus weer te geven die het gewicht van een gemiddelde gezinswagen boven zijn hoof tilt, dan met opdrukken. Net als bij gewichtheffen is het hier zaak om de snaar op te drukken naar een bepaalde toonhoogte. Als we daar zijn aangekomen, houden we even stil om daar-na verder omhoog te drukken. Daar blijven we ook even hangen om vervolgens de boel weer te laten zakken. De gevraagde intervallen wisselen nog al. Zo beginnen we met een hele en dan een halve toon. Daarna volgen een halve en dan een hele toon, en ten slotte hebben we nog twee hele tonen achter elkaar. Als we de cyclus hebben voltooid, gaan we naar een zwaardere gewichtsklasse door de lick een octaaf lager te spelen. Daarna herhalen we de hele gang van zaken nog eens een octaaf lager en eindigen op de zesde snaar. Zorg dat je goed opgewarmd bent voor je begint en laat de opdrukbeweging uit een draai van je onderarm komen en niet uit je vingers. Controleer ook of je zuiver opdrukt – in het begin doe je dat het best met een stemapparaat.

10 Gewichtheffen

>> 9 Rugslag (vervolg)


WORKSHOP TECHNIEK

>>

7 Snelwandelen

Snelwandelen betekent voor mij kwart-noten in een pittig tempo. Houd bij het spelen de motoriek van wandelen voor ogen: je tilt je voet pas op als de andere stevig op de grond staat. Doe dat ook met de kwartnoten in dit voorbeeld door elke noot te laten doorklinken tot de volgende klinkt. Technisch gezien sla je in dit voor-beeld aan met afwisselend je duim en je wijsvinger. Die strikte volgorde geldt ook bij de versieringsnoot hier en daar die je wandelaar af en toe bijna doet struikelen. Harmonisch gezien spelen we het volgen-de akkoordenschema: B �7, D �7, G �7, A �7.Daarna keren we terug naar B � met een combinatie van arpeggio’s, laddereigen noten en chromatische doorgangsnoten.

(strikt afwisselen)


70

de slag kunt gaan in een magazine dat als één ge-heel moet overkomen. Nu is het aan mezelf hoe ik de tekst wil verdelen, de afbeeldingen te plaatsen en -indien nodig- quotes te plaatsen.

Dit was eigenlijk heel leuk. Je kunt schuiven en passen wat je wilt, en zo originele ideeen plaatsen in een stramien dat wel al vaststaat. Daarna moet je uiteraard opletten of er niet stiekem kleine

foutjes ontstaan zijn: proberen de tekst zo te verdelen dat je geen last hebt van hoerenjongen en losse koppen boven-aan een pagina.Naast het maken van spreads heb ik nu ook al

De Workshop is ook een aantal spreads dat lastig op te maken is. Het aantal afbeeldingen scheelt

enorm, maar het is vooral de hoeveelheid tabletuur. Alles moet uiteraard pas-sen op de geselecteerde

pagina’s. Aan mij de taak om dit zo efficiënt moge-lijk te doen

MIJN GITAARWERELD

januari 2013 Gitarist 97

Op 14 januari wordt hij 46: Jeffrey Philip Wielandt, beter bekend als Zakk Wylde. Als broekie deed hij auditie bij Ozzy Osbourne en hij speelde van 1987 tot 2009 af en aan met het metal-icoon.Tegenwoordig is zijn eigen Black Label Society een succesvolle metalband. tekst Henry Yates foto Eleanor Jane

Zakk Wylde

Mijn ouders gaven me mijn eerste gitaar. Het was een stuk brandhout, een imitatie Les Paul. Maar zoals dat dan gaat: eerst de imitatie en vervolgens eentje waar Gibson op staat, een echte, zodat je eruit kunt zien als Jimmy Page. Ik leerde Smoke On The Water en Another One Bites The Dust op één snaar spelen. Tegen die tijd had ik verkering met de leukste meisjes van de school, dus dat je met een gitaar een popu-laire jongen wordt is beslist een feit.

In 1987 werkte ik bij een tankstation ergens in New Jersey en speelde ik met bandjes in lokale clubs. Via via kwam een cassette met mijn foto en mijn muziek bij Sharon Osbourne terecht. Grappig genoeg hoorde ik later van Ozzy dat mijn tape de enige was die hij oppakte uit alle dozen die binnen waren gekomen. Hij zag mijn foto, dacht: ach gut, kijk nou hoeveel die jon-gen van Randy Rhoads houdt, en legde hem weer weg. Maar daardoor gebeurde het dus wel dat Ozzy, toen ik op auditie mocht komen, tegen me zei: kennen wij elkaar niet? We speelden Suicide Solution, Bark At The Moon, spul dat ik al kende omdat ik groot fan was.

Ik vind het fijn om vader te zijn. Ik heb een dochter en een zoon in college, de een wil schrijfster worden, de ander arts. Mijn jongste is tien en heet Hendrix Halen Michael Rhoads Wylde. Die zal dus wel gaan mandenvlechten of zoiets... Geen van allen zijn ze trouwens echt in muziek geïnteresseerd. Dat zal ik wel voorgoed voor ze verpest hebben!

Ik heb oefenen nooit als iets saais gezien. Het is juist cool, je komt steeds op een hoger niveau, van de akkoorden van Back In Black naar de riff en dan naar de solo. Het is net als bankdrukken: je voelt jezelf sterker worden. Eindelijk, 150 kilo! Bovendien heeft mijn gitaarleraar me op het spoor gezet van gitaristen die ik anders nooit was gaan beluisteren: Frank Marino, Al Di Meola, John McLaughlin, Paco De Lucía, om er maar wat te noemen.

Sinds ik oud genoeg was om het zelf te kopen, heb ik elke avond van mijn leven bier gedronken. Ik dronk niet omdat ik ergens voor vluchtte of zo... Het was net als met Dimebag, die zei ook altijd dat hij dronk omdat hij lol had, niet omdat hij depressief was. Toen ik stopte, in 2009, voelde het alsof ik voorgoed afscheid nam van een oude vriend, maar de dokter had me heel duidelijk gemaakt dat de kroeg gesloten was.

Geef me een aan- en een uitknop. Daar-om doet de combinatie Marshall en Les Paul het nog steeds voor mij. Een Marshall is heel overzichtelijk, er kan weinig fout mee gaan; als je hem aan-zet klinkt hij of klinkt hij niet. Zo is het ook met Les Pauls. Ik heb er een paar met passieve elementen, maar ik gebruik nu voornamelijk de modellen met actieve EMG’s, voor het harde werk met een zwaar overstuurde sound.

1

71

Bij ‘Mijn Gitaarwereld’ (1)is er altijd één afbeelding, waarop de tekst geplaatst wordt. Aangezien de afbeelding natuurlijk ont-zettend belangrijk is, moet de tekst op de juiste plek neergezet worden. Soms is het even passen en meten, maar na wat geknutsel kom je er meestal wel uit

1 2

De harde feitenFavoriete gitaristen: Hank B. Marvin, Nokie EdwardsFavoriete spullen: Fender Strat, Welson, Ovation, Fender Twin ReverbKlinkt als: The Shadows, The VenturesLaatste plaat: ‘Celluloid’ (BMRD/Rough Trade)Meer info: www.bevelemboss.com

trompet na. Louis: “Het was laat, we hadden al veertien nummers opgenomen: ‘Oké, nog ééntje...’ Het was meteen ongelooflijk. Wat een energie, dat nummer!” Arabic is een van de niet-Westerse sferen op ‘Celluloid’. Louis: “Dat komt door de culturele invloeden van Amsterdam.”

ToevallighedenBij Hot In The House pakte Louis een staalsnarige Ovation, Jac een Spaanse gitaar met nylon snaren. Jac: “We zaten tegenover elkaar en speelden met een Mexicaanse grijns teggedeng – teggedeng, zo’n jachtig ritme. Louis speelt die Ovation super-strak.” Jac speelde verder veel Strat, en op een Wel-son: “Een Italiaanse sixties gitaar uit een accordeon-fabriek. Plastic, ja, en veel knoppen. Lekker korte mensuur, prima voor snelle nummers.” Hij gebruikte uiteraard veel delay en reverb.

Enkele toevalligheden: het telefoongesprek in Hot In The House, nadat Louis in de studio gebeld werd, en het laatste nummer In The Mirror, met gefloten melodie. Louis: “Jac zocht naar de melodie, begon iets te fluiten en ik dacht: hebbes! Bij andere nummers hoorde ik in mijn hoofd een trompet.”

Wat de nabije toekomst Bevel Emboss brengt, is afwachten. De band wordt nu vooral in de Ver-enigde Staten op diverse radiostations gedraaid. Terechte aandacht; wij zien Lowlands wel uit zijn dak gaan op dit instrumentale feestje... G

open waar The Shadows en The Ventures wonen, dan voegen je vingers vanzelf dingen toe.”

BommetjeHoe verzint een succesvolle drummer een gitaar-plaat? Louis: “Voor mij kwam een droom uit. Ik was eigenlijk altijd een gitarist die geen gitaar kon spelen – ja, slaggitaar. Anderen zongen bij de radio teksten mee, ik de gitaarsolo. Dit begon met losse teksten, maar ergens ontplofte er een bommetje: het waren instrumentals! Ik ging weer terug naar The Ventures en The Shadows, de uitvinders van het genre, fenomenaal. Als dat groot georkestreerd wordt, is het bijna klassiek.”

Instrumentale muziek heeft valkuilen. Louis: “Opdrukkers, schuivers, alles wordt uitver-groot. Met zang wordt alles gecamoufleerd. Als de solomelodie de kar moet trekken, moet het heel precies. Die druk lag bij Jac.”

Na het meest recente Van Dik Hout-album doken ze de studio in. Daar ging het snel. Jac wist wat Louis bedoelde: “Ik had aan een half woord genoeg. Louis praatte nog minuten door, maar ik zei: ja, het komt goed... Door onze druk-ke schema’s konden we twee keer repeteren, we hadden al veel thuis gedaan.” Het prijsnummer Arabic had bijvoorbeeld één take nodig, op de

Het is geen surf”, verzekert Louis de Wit. Bevel Emboss krijgt dat label vaak opgeplakt. Misschien logisch, met die prachtig waaierende gitaarin-strumentaaltjes. De drummer van Van Dik Hout liep al jaren

rond met dit idee: “Het was nu of nooit. Ik draaide vaak gitaarinstrumentals en wilde zelf zo’n bandje beginnen. Later zag ik Jac bij een ABBA-sessie, hij speelde dat loopje van Voulez-Vous zo mooi. Ik heb lang tegen hem aan gepraat. Hij knikte maar wat, maar het klikte blijkbaar.”

Jac Bico, de gitarist die (onder zeer veel meer) speelde bij Tambourine, Loïs Lane en Henny Vrienten, beaamt het. “Ik luisterde een kwartier en dacht: jaja, stuur nou gewoon maar wat...” Dat deed Louis: “De demo’s hadden Paul van Rijswijk op drums, ik speelde akoestische gitaar en zong de gitaarsolo’s.” Jac, lachend: “Het was een bak herrie: gitaar, drums, en daar doorheen na nanaw, nanananaw.”

Louis: “Alle solo’s zijn van hem. Jac maakt het een stuk interessanter. Hij benadert het als sologitarist en daar houdt mijn terrein op.”

Jac: “Vooral bij de ballads moest het heel precies, snelle nummers spelen wel lekker weg. De leadpartij moet staan als een huis. Dan is het leuk om een slidepartij te doen, of veel te vibreren. Ik houd van dat mieren-neuken.”

Louis: “Ik stond in de studio vaak te juichen bij zoiets onverwachts. Geweldig.”

Jac: “Je zoekt een manier waarop de melo-dieën op gitaar lekker liggen. Je doet het kastje

Wat begon als een ‘gewoon’ project met teksten, werd een prachtige instrumentale gitaarplaat: ‘Celluloid’, het debuut van Bevel Emboss. Met gitarist Jac Bico vertelt Van Dik Hout-drummer Louis de Wit over dit nevenproject.tekst Frank Laan foto's Mark van Schaick

FUZZBOX

trompet na. Louis: “Het was laat, we hadden al veertien nummers opgenomen: ‘Oké, nog

Wat begon als een ‘gewoon’

een prachtige instrumentale gitaarplaat: ‘Celluloid’, het debuut van Bevel Emboss. Met gitarist Jac Bico vertelt Van Dik Hout-drummer Louis de Wit over dit nevenproject.

FUZZBOX

al veertien nummers opgenomen: ‘Oké, nog ééntje...’ Het was meteen ongelooflijk. Wat een energie, dat nummer!” Westerse sferen op ‘Celluloid’. Louis: “Dat komt door de culturele invloeden van Amsterdam.”

trompet na. Louis: “Het was laat, we hadden al veertien nummers opgenomen: ‘Oké, nog Bevel Emboss

Precisiewerk

december 2012 Gitarist 21

“Zang camoufleert alles. Als de solomelodie de kar moet trekken, moet het

heel precies”

“

Louis de Wit

Jac Bico

FUZZBOX

december 2012 Gitarist 23

De harde feitenFavoriete gitaristen: Peter Green, Tony IommiFavoriete spullen: Gibson ES-330, Hagstrom Viking, Orange RockerverbKlinkt als: Black Sabbath, Soundgarden, FreeLaatste album: ‘Lights Out’ (Nuclear Blast/PIAS)Meer info: www.graveyardmusic.com

Wie ‘Lights Out’ van Graveyard hoort, kijkt waarschijnlijk even naar het jaartal in het boekje. Er staat 2012, maar de Zweden hebben een bijzonder authentiek seventies hardrockgeluid.door Kevin Pasman

FUZZBOX

maar de Zweden hebben een bijzonder authentiek seventies hardrockgeluid.

GraveyardD

e warme gitaarsound met een fuzzrandje, een krachtige stem met een bluesy soul en nummers die aan Black Sabbath en Free doen denken: Graveyard weet de jaren ‘70-sfeer goed te vangen Zanger en gitarist Joakim Nils-

son benadrukt dat de band niet alle eer verdient: “Het komt grotendeels uit de handen van onze producer (Don Alsterberg). Hij gebruikt een oude taperecorder en voor elke plaat die we opnemen heeft hij een andere mengtafel. Voor mijn werk soldeer ik, dus ik moet altijd de boel oplappen voordat we überhaupt kunnen beginnen met opnemen. Daarnaast gebruikt hij oude micro-foons en een oude buizenvoorversterker die in de Abbey Road studio gebruikt werd voor de zang. Voor de rest zijn het gewoon onze gitaren en versterkers.”

Galm“Voor solo’s gebruiken we af en toe een Pro Co RAT of een Tone Bender, maar het meeste komt gewoon uit de versterkers. We hebben een mooie DNS, die we vaak gebruiken, een kruising tussen een Vox AC30 en een Fender versterker. Hij heeft een mooie lange galm en een prachtige tremolo. Jonathan (Larocca-Ramm, collega-gitarist) nam hem altijd mee op tour, maar hij gaat vrij snel kapot, dus moesten we een alternatief zoeken. Ik speel over een Orange Rockerverb, die heb ik ook op het album gebruikt.

“Ongeveer de halve plaat hoor je mijn nieuwe Hagstrom Viking. Ik heb ook een hele mooie

Gibson ES-330, een hollowbody, maar de hals daarvan was gebroken en ik kon hem niet laten maken. Vroeger had ik een Hagstrom Swede, maar die is uit onze oefenruimte gestolen.

“Qua geluid laten we ons meestal leiden door wat er uit de versterkers komt. Soms spelen we op geleende apparatuur en dan klinken we toch nog als onszelf. Als het een goede versterker is, hoef je er niet al te veel mee te doen om het goed te laten klinken: als hij maar overstuurt wanneer je de snaren hard aanslaat. Je moet wel kunnen horen of je zacht of hard speelt.”

Dynamiek “Ik ben absoluut geen technische gitarist. Inte-gendeel zelfs: ik zou niet weten hoe je moet shredden. Het klinkt misschien heel pretenti-eus, maar ik probeer meer mijn hart te laten spelen dan mijn vingers. Daarom hou ik ook niet van oefenen. Ik denk dat Jonathan tech-nisch gezien iets beter is dan ik, maar hij zit ook geen toonladders te oefenen. Hij speelt beheer-ster. Als je hem met een andere gitarist moet vergelijken, is hij meer een Eric Clapton. Hij kan heel mooi langzaam naar noten toe spelen.

“Op het nieuwe album voel ik me meer een slaggitarist dan ooit tevoren. Jonathan doet de

meeste solo’s. Sommige zang op het album is erg moeilijk, dus dan kan ik weinig anders dan alleen de akkoorden meespelen. Volgens mij voelt Jonathan zich ook comfortabeler bij slag dan bij soleren. Op sommige stukken waar Jonathan en ik op de plaat hetzelfde spelen, stop ik live gewoon met spelen. Dit komt de dynamiek ten goede: er valt een gitaar weg en als hij er in het refrein weer bij komt wordt het extra krachtig. Het is een mooie oplossing voor als het lastig wordt, maar ik probeer zoveel mogelijk te spelen.

“Allebei mijn ouders zijn muzikanten, maar ik begon met spelen omdat een aantal vrienden van mij muziek wilde gaan maken. Na jaren in slechte punkrockbandjes wilde ik pas écht gitaar gaan spelen toen ik Black Sabbath voor het eerst hoorde. “We willen als een bluesband klinken. Toen Graveyard begon zei onze bassist Rikard (Edlund) dat we een kruising tussen Howlin’ Wolf en Slayer moesten zijn. Ik denk dat we nog steeds proberen zo te klinken.” G

“Als we op geleende apparatuur spelen klinken

we toch als onszelf”

Tussen Howlin’ Wolf en Slayer

Graveyard (met links Joakim Nilsson):

seventies geluid én look

23 GIT261 Graveyard.indd 23 08-11-12 16:31

72is dit makkelijk te doen, zodra je maar rekening houdt met het totaal-plaatje (dus let erop of er geen tekst wegvalt, of je zinnen nog uitkomen, geen hoerenjongen, niet teveel afbrekingen etc.). Het ging me vrij makkelijk af. Als er verbeteringen zijn die je niet begrijpt

of waar je misschien aan twijfelt, kun je intern Co bellen voor details. Meestal is dan binnen een paar woorden gezegd wat de bedoeling is. Na deze revisie worden de .idd bestanden opgeslagen en zijn ze klaar voor een laat-ste controle, die niet door mij word gedaan.

Fuzzbox heeft ook een vast stramien, en een aan-tal afbeeldingen waaruit je kunt kiezen. Vaak zijn de foto’s die geplaatst moe-ten worden al gemarkeerd door een redacteur, omdat deze vindt dat die foto het best bij de tekst past. Ook hier is het passen en meten: heb je veel tekst en afbeel-dingen (1), of kun heb je ruimte genoeg de afbeel-dingen te plaatsen (2)?

behoorlijk wat ervaring met het nakijken van spreads opgedaan. Er worden pdf-jes aange-leverd met hierin aan-gegeven wat de fouten zijn. Dit kunnen fouten in worden zijn, maar ook het weglaten van zinnen of het verplaatsen van stukken tekst. In principe

FRAMUS VINTAGE 5/150 STAR BASSPRIJS: € 1699,-LAND VAN HERKOMST: KoreaTYPE: shortscale passieve viersnarige hollowbodybasgitaar met één cutawayBODY: top en zijkanten van gelamineerd esdoorn,achterkant van gelamineerd gevlamd AAA esdoornHALS: mahonie, gelijmdTOETS: palissanderFRETS: 20, medium jumboMENSUUR: 30 inch (762 mm)HARDWARE: Framus Vintage mechanieken, palissander brug met Framus Vintage staartstuk, verchroomdELEKTRONICA: FramusVintage elementen enpassieve elektronica,regelaars voor volume, hoog en laag, vierstanden-ele-mentkeuzeschakelaarGEWICHT: ca. 2,9 kgKLEUREN: Black RoseREEKS: Vintage 5/131 Hollywood SC (€ 879,-) en DC (€ 939,-), Vintage 5/120 Billy Lorento (€ 1649,-)OPTIES: geenLINKSHANDIG: neeDISTRIBUTIE: Warwick, Markneukirchen,tel. 0049 37422 555 3110 WEBSITE: www.framus.de

advertentie

TESTRESULTATENFRAMUS VINTAGE 5/150 STAR BASS

Constructie

Bespeelbaarheid

Geluid

Prijs/kwaliteit

OORDEEL

■ WE VONDEN GOED Vintage uiterlijk en klank

■ WE VONDEN NIET GOED De bas maakt een

kwetsbare indruk

Voor de vintageliefheb-bers is deze Framus een lust voor het oog. Het is dat hij glimt van nieuwigheid, maar anders zou je geloven dat dit instrument in de jaren

‘60 al onder ons was. De cherryburst-achtige ‘Black Rose’ kleur van de vrij dunne (5 cm) esdoorn body wordt aan de randen afgezet met een dikke binding in gebroken wit, een kleur die terugkomt in de elementen en de knoppen op de zwevende spiegelslagplaat. De voor- en achterkant van de body zijn iets gewelfd en het gevlamde AAA esdoorn van de achterkant heeft een prachtige tekening. Langs de palissander toets zit eenzelfde binding als rond de body en in de toets liggen parelmoerkleurige positiestippen. Ook de brug is van palissanderhout en in het Framus Vintage staartstuk staat ‘Star Bass’ gegraveerd.

De elementen lijken net als de slag-plaat te zweven. Ze zijn omrand door uitstulpingen van de slagplaat en steu-nen aan elke zijkant op één schroef met een veer. Ter bescherming is er op de plek waar de onderkant van de schroef de body raakt een stukje wit schuimrub-ber aangebracht (net als onder de hou-ten brug), maar als je dit weghaalt lijkt het onvermijdelijk dat er krassen in de hoogglanslak gaan komen. Vooral bas-sisten die tijdens het spelen met hun duim op het element steunen zullen merken dat de elementen hier nogal beweeglijk zijn.

We vinden de merknaam terug op

de slagplaat en op de kop van de bas, boven een figuur dat doet denken aan de ‘split diamond’ op de kop van sommige Gibsons. De Star Bass heeft vier geslo-ten mechanieken met kleine, crèmekleu-rige gitaarknopjes. Bij sommige hollow-body’s kun je de slagplaat eraf halen, zodat je beide f-gaten in de body kunt zien, maar dat kan hier niet aangezien alle knoppen zich op dit stuk ijzer bevin-den. De bedrading en elektronica zijn netjes onder de slagplaat weggestopt, maar alles is logischerwijs wat minder beschermd dan wanneer het in de body zou zitten. Dit is overigens misschien wel de lichtste bas die ik ooit vastgehouden heb: hij weegt nog geen 3 kilo. De korte mensuur zal niet iedereen aanspreken en de eenvoudige, houten brug maakt de

intonatiemogelijkheden wat beperkt, maar dat zijn zaken die nu eenmaal bij het vintageconcept zijn inbegrepen.

Al met al maakt deze hollowbody een delicate indruk, waar hij echter niet minder mooi door wordt.

GeluidHet is duidelijk waar elke knop op de slagplaat voor dient. Op de regelaars voor volume, bas en treble staat respectievelijk een grote V, B en T en de vierstanden-schakelaar geeft 0 (uit), I (halselement), II (brugelement) en I+II (hals en brug samen) aan. De Framus Vintage doet zijn naam eer aan, want de klank valt niet anders te omschrijven dan ‘vintage’. De regelaars gaan van 1 tot 9 en vooral de basknop kan een enorm verschil in geluid veroorzaken. Zo kun je bijvoorbeeld een zompig, met laag doordrenkt, dof geluid uit de Framus halen of juist een hele scherpe, felle sound die gemakkelijk door de bandmix heen komt. Experimenteren met de elementkeuzeschakelaar levert eveneens zeer diverse geluiden op, die allemaal echter die levendige klankkwali-teiten van een hollowbody met zich mee-krijgen.

ConclusieEen zeer geslaagde heruitgave van Wymans legendarische 5/150. Niet alleen heeft hij verschillende vintage geluiden in huis, maar ook nog een prachtige uiterlijk. Wij zijn verkocht! G


RivalenWarwick Pro Series Star Bass

vanaf € 1729,-Duesenberg Starplayer Bass

€ 1718,-

Warwicks Star Bass heeft geen slagplaat en een knoppenconfiguratie zoals je op Les Pauls ziet. Hij heeft een standaard 34-inch mensuur en heeft verschil-lende fijne, bruikbare klan-ken in huis. We testten de Duesenberg in Gitarist 258. Deze hollowbody heeft een net iets langere mensuur dan de Framus en klinkt mooi gebalanceerd.

GG

Delicaat

Framus Vintage 5/150 Star Bass

Bill Wyman, Rolling Stones-bassist van het eerste uur, deed met de Framus Star Bass wat conculega Paul McCartney met de Höfner viool-bas deed: hij maakte het instrument wereldberoemd. Op de afgelopen NAMM introduceerde Framus de Vintage 5/150 Star Bass, een heruit-gave van dit geliefde hollowbodymodel. door Martine Sipma

vintagevintagevintagevintagevintagevintageFramus Vintage 5/150 Star Bass

vintageFramus Vintage 5/150 Star Bass



MARKBASS COMBO121 LITE ALAIN CARON SIGNATUREPRIJS: € 1513,-LAND VAN HERKOMST: ItaliëTYPE: bascombo metbi-amping VERMOGEN: 500-watt digitale eindtrap voor woofer, 100-watt analoge eindver-sterker voor tweeter (crossover op 3,5 kHz)LUIDSPREKERS: custom Markbass 12-inch woofer, 1,25-inch hoge-tonentweeterKANALEN: éénREGELAARS: gain, mute, laag, laagmidden, hoogmid-den, hoog, VLE, VPF, mastervolumeAANSLUITINGEN: frontpaneel: instrumentingang, mini-jack koptelefoonuitgang, mini-jack auxingang, voetschakelaar (mute en effect); achterpaneel: speakon-uitgang voor interne luidsprekers; preamp uit, tuner uit, send en return seriële effectloop; XLR DI met massaschakelaar, pre/post EQ en pre/post mastervolu-me-schakelaarAFMETINGEN: 60 x 39 x46,4 cm (hxbxd)GEWICHT: 18 kgDISTRIBUTIE: Wils Muziekimport, Roosendaal,tel. 0165-571414WEBSITE: www.wils.nl

66 Gitarist december 2012

RivalenGlockenklang The Passenger

€ 1575,-AER Sub 360 D

€ 2499,-

Andere bascombo’s met bi-amping zijn er niet, daar-om alleen ‘normale’ 1x12 combo’s als rivalen. Zowel de Glockenklang als de AER staat garant voor hoge kwaliteit. Beide hebben een 12-inch luidspreker, waarbij de Glockenklang 250 watt levert op 4 ohm en de zeer compacte AER 360 watt.

advertentie

Geen basversterkerproducent is zo actief en innovatief als Markbass. Nieuwe producten volgen elkaar in razend tempo op, regelmatig ontworpen in samenwerking mettopbassisten. Zoals Alain Caron, diemeedacht over de 121 Lite bascombo.door Martin Zand Scholten

Markbass Combo 121 Lite Alain Caron SignatureDe power van

bi-amping

TESTRESULTATENMARKBASS COMBO 121 LITE ALAIN CARON SIGNATURE

Constructie

Bespeelbaarheid

Geluid

Prijs/kwaliteit

OORDEEL

■ WE VONDEN GOED Power; licht van gewicht;

VLE- en VPF-filter

■ WE VONDEN NIET GOED Hoge prijs, maar die

zal in de winkel veel lager liggen

De Canadese fusion-virtuoos Alain Caron was nauw betrokken bij het ontwerpen van zijn signature. Caron werd ruim vijf jaar geleden benaderd door Mark-

bass’ opperhoofd Marco de Virgiliis met het aanbod om samen Carons ideale basversterker te bouwen. Dat leidde tot een aantal prototypen, waaronder een interessante combinatie van een voor-versterker in pedaalvorm met actieve baskasten, zoals te zien was op de website van Markbass. Dit ont-werp blijkt het toch niet gehaald te hebben, want het is zonder verdere uitleg weer uit het zicht verdwenen. In plaats daarvan is de 121 Lite combo

Voor de laagweergave viel de keuze op een custom Markbass neodynium luid-spreker, die zichtbaar een uitslag heeft en flink wat lage frequenties kan verwerken. Het hoog komt uit een 1,25-inch com-pression driver.

De combo heeft behoorlijk veel power maar is toch slechts achttien kilo zwaar en makkelijk vervoerbaar. Het ontwerp van de kast is smal, maar diep: de gemonteerde versterker reikt slechts tot halverwege de kast. Om de achterzijde van de versterker te bereiken (voor aan-sluiten van het stroomsnoer en een even-tuele DI-kabel) moet je een met klitten-band bevestigd plankje loshalen, waarna je in de kast kunt tasten.

LayoutHet ontwerp is relatief simpel. Het front-paneel omvat een enkele ingang met volumeregelaar en gain-LED, een mute-schakelaar met LED en vier draaiknoppen voor EQ (laag, laagmid, hoogmid en hoog), gevolgd door Markbass’ onvolpre-zen VLE (vintage loudspeaker emulation) en VPF (variable preshape filter) regelaar. De eerste filtert hoge frequenties uit het geluid zodat je een ‘ouderwetsere’

als het Alain Caron signaturemodel gelanceerd.

121 LiteCarons voornaamste wens was om in plaats van het hele signaal door één eindversterker te laten gaan dit met een scheidingsfilter te splitsen en het laag en hoog apart uit te versterken, het zoge-noemde bi-amping. Zodoende is voor het laag in de Lite een 500-watt digitale eindtrap en voor het hoog een 100-watt analoge eindversterker gebruikt, elk met hun eigen vorm van limiting. Hierdoor blijft bij pieken in het hoog het laag overeind omdat daar dan de limiter niet in werking treedt en vice versa. Resul-taat: meer power en een stabieler geluid.

bas sound krijgt, terwijl de VPF met de slapfilter op andere versterkers vergele-ken kan worden: hij versterkt het laag rond 35 Hz en filtert het middengebied rond 380 Hz. Deze twee regelaars zijn het tonale ei van Columbus van Markbass en maken mijns inziens de overige EQ overbodig, zeker als je ook nog een actie-ve bas met toonregeling gebruikt. De vier-bands EQ is eigenlijk alleen nog bruik-baar voor aanpassing aan de speelruimte en een drukknopje om hem uit te schake-len was wat mij betreft welkom geweest. Het frontpaneel heeft verder nog een regelaar voor het mastervolume, een mini-jackaansluitingen voor een mp3-

speler, een koptelefoonuitgang en een jackaansluiting voor een voetschakelaar waarmee de effectloop en mute geacti-veerd kunnen worden.

Aan de achterzijde vinden we een DI-uit met schakelaars voor massa, pre/post EQ en pre/post mastervolume, een preamp- en tuner-uitgang, en een speakonaansluiting voor de luidsprekers. Géén aansluiting voor een extern kabinet, maar de speakon heeft dankzij de bi-amping twee signalen.

Gebruik en conclusie Al het voorgaande maakt duidelijk dat de Markbass 121 Lite een makkelijk te ver-voeren en bedienen combo is met ruime klankmogelijkheden en veel power. Dat laatste moet worden toegeschreven aan het bi-amping-ontwerp. Bij de bediening moet wel de kanttekening gemaakt worden dat de regelaars zo uniform op een rijtje zitten dat je goed moet onthouden welke welke is; de VLE- en VPF-knop hadden best iets gescheiden van de rest geplaatst mogen worden. Natuurlijk moet je van deze combo geen rock ’n’ donder-geluid verwachten: Alain Caron gebruikt er min-stens twee, in een stereoconfiguratie. G

73

Enkele spreads die ik heb gemaakt voor Gitarist. Beide een test, beide te-vens een ruimte voor een advertentie. De test van de gitaar en die van de versterker zijn in principe hetzelfde; de sfeer is al-leen totaal anders

74Revisies uitvoeren is het nakijken van spreads die gemaakt zijn voor een magazine. De spreads worden gemaakt, en klaargezet voor de redac-tie. Deze gaat de artikelen nakijken en stuurt een pdf met verbeteringen terug. Deze worden dan door de vormgevers toegepast. De

correcties zijn niet alleen grafische, maar slaan soms ook op de tekst die geschreven staat of de plaatsing ervan.

Hieronder een aantal voorbeelden van de revisie. Niet alleen schrijf-fouten worden verbeterd, maar ook de positie van

de tekst en afbeeldingen soms aangepast worden. Bij de eerste afbeelding is het een aantal woorden dat vervangen moet wor-den, bij het tweede is er een overbodige komma, en soms staat tekst te dicht op een afbeelding, zoals bij (3)

1 2 3

75

54 Gitarist november 2012 november 2012 Gitarist 55

TESTRESULTATENVAHLBRUCH SPACETIME

Constructie

Bespeelbaarheid

Geluid

Prijs/kwaliteit

OORDEEL

■ WE VONDEN GOED De extra tijdschakelaar

■ WE VONDEN NIET GOED Dark-stand niet erg

bruikbaar

VAHLBRUCH SAPPHIRE DRIVEPRIJS: € 254,-LAND VAN HERKOMST:DuitslandTYPE: overdrivepedaalREGELAARS: drive,character, tone, volume, drive+, volume+.SCHAKELAARS: effect aan/uit, drive aan/uit AANSLUITINGEN: ingang, uitgangVOEDING: 9-volts batterij of netadapter (niet mee- geleverd) DISTRIBUTIE: Haar Guitars, IJsselstein, tel. 030-6871232WEBSITE: www.haarguitars.nl

VAHLBRUCH SPACETIMEAls Sapphire Drive behalve:PRIJS: € 195,-TYPE: delayREGELAARS: time, repeats, mix-levelSCHAKELAARS: effect aan/uit, delay short/long/middle, repeats mellow/bright/dark

RivalenSapphire DriveCarl Martin DC Drive € 98,-Fulltone Fulldrive 2 € 239,-Diamond J Drive Mk 3

€ 272,-

De DC Drive is een goedkoop alternatief: een goed drive-pedaal met boostfunctie. De Fulldrive en J Drive hebben meer opties om het geluid af te stellen. Ze missen wel een extra driveregelaar op de boostfunctie, maar kunnen zich meten met de Sapphire Drive. Het is kwestie van smaak welk pedaal de voor-keur geniet.

TESTRESULTATENVAHLBRUCH SAPPHIRE DRIVE

Constructie

Bespeelbaarheid

Geluid

Prijs/kwaliteit

OORDEEL

■ WE VONDEN GOED Drive- én volumeregelaar op

boostfunctie

■ WE VONDEN NIET GOED Tweede drivecircuit niet

afzonderlijk in te schakelen. RivalenSpaceTimeElectro-Harmonix Memory Toy

€ 133,-Strymon Brigadier € 275,-

De Memory Toy is de uitge-klede versie van de legen-darische Memory Man: een klassiek analoog delaygeluid voor weinig geld. De Strymon is niet analoog, maar een digitale simulatie. Daardoor heb je wel meer mogelijk-heden, zoals taptempo, triolen en herhalingen van gepunteerde achtsten.

De effectpedalen van Vahlbruch worden door dr. Henning Vahlbruch in Duitsland met de hand gebouwd. We hebben hier dus te maken met een serie

boetiekpedalen en dat schept bepaalde verwachtingen. De lijn omvat alle effect-typen, van boosters tot modulatie-effec-ten. We kregen voor deze test een over-drive en een delaypedaal tot onze beschikking.

Sapphire DriveDe toepasselijk metallic blauwe be huizing van de Sapphire Drive ziet er robuust uit. Ook de potmeters en de twee voetschakelaars voelen solide aan. De regelaars voor drive, tone en volume spreken voor zich. Daarnaast is er een characterknop, die invloed heeft op het middengebied. Maar daarmee houden de regelmogelijkheden nog niet op, want het pedaal heeft een extra drivecircuit met aparte regelaars voor drive en volu-me. De twee voetschakelaars zijn om het effect aan of uit te zetten en het tweede drivecircuit te (de)activeren.

Het pedaal kan worden gevoed door een adapter of een batterij. Vervangen van de batterij gaat via het batterijvakje onder aan de zijkant. Dus geen gedoe met schroevendraaiers en je kunt er ook nog steeds bij als je het pedaal op een pedalboard gemonteerd hebt. Uiteraard is de Sapphire Drive true bypass.

GeluidHet algehele karakter van het pedaal is warm en vol: een romige drive die je ook van een klasse A-buizenversterker zou verwachten. De driveregelaar gaat van een milde crunch tot een volle distorti-on. De extra mogelijkheden maken van de Sapphire Drive een uiterst veelzijdig en bruikbaar effect. Dankzij de charac-ter- en toneregelaar is het bijna onmoge-lijk en slecht geluid uit het pedaal te krijgen. Je kunt veel nauwkeuriger de juiste balans vinden dan je enkel met een tonepot zou kunnen. Geef het geluid meer body door de characterknop verder open te draaien en haal de

scherpte die daardoor ontstaat weg met de toneregelaar. Of draai de character terug voor een meer scooped geluid en geef dit wat helderheid door de tonepot open te draaien. Daarnaast reageert het pedaal ook erg goed op het volume van je gitaar.

Het geheime wapen van de Sapphire Drive is het extra drivecircuit. Er zijn wel meer pedalen met een boostfunctie, maar een afzonderlijke drive- en volu-meregelaar kom je niet zo vaak tegen. De maximale hoeveelheid drive is pre-cies goed. Je krijgt een dikke romige leadsound, maar niet zo verzadigd dat de definitie verloren gaat. Je kunt er ook voor kiezen om de drive lager in te stel-len of zelfs helemaal dicht te draaien en alleen een volumeboost te gebruiken. Of juist het omgekeerde en alleen wat gain toe te voegen zonder het volume te boosten. Het is wel jammer dat de boost niet afzonderlijk te gebruiken is.

SpaceTimeDe SpaceTime is een analoog delay–pedaal. De time-, repeats- en mix-level-regelaar spreken voor zich. Twee mini-schakelaars geven je een paar handige extra mogelijkheden. Met de eerste schakelaar kan het bereik van de time-regelaar worden ingesteld op short, long en middle. Deze staan voor maximale delaytijden van respectievelijk 150, 660 en 330 ms. De tweede schakelaar laat je de klankkleur van de herhalingen wijzigen. Je hebt drie presets: bright, mellow en dark. Bright is de neutrale stand, mellow en dark zijn wat donkerder.

GeluidHet neutrale geluid van de SpaceTime in de long delay- en bright-stand is erg goed: een warme analoge delay met een lichte vervorming in de herhalingen, maar niet te donker. Goed voor bijvoor-beeld al die klassieke Pink Floyd- en U2-geluiden. Schakel je naar short dan heb je een heerlijke slapbackecho die geschikt is voor de meeste rockabilly- en countrylicks. Als de herhalingen te hel-der zijn naar jouw smaak, kun je die met de tweede schakelaar donkerder maken. Zelf vond ik de bright-stand het

beste klinken: de andere twee hadden een minder natuurlijke klank, te gefil-terd. In de dark-stand vielen de herha-lingen zelfs bijna weg.

Zoals het een echte analoge delay betaamt, gaat het signaal oscilleren zodra je de repeats-regelaar helemaal opendraait. Door met de timeregelaar en de twee schakelaars te spelen kun je verschillende spacey geluiden creëren.

Bij conventioneel gebruik heb je dankzij de tijdschakelaar als het ware drie presets tot je beschikking. Met de time-regelaar op twee uur en vier à vijf herhalingen had ik drie bruibare gelui-den tot mijn beschikking: slapback en een korte en lange delay. Een waarde-volle toevoeging die de SpaceTime onderscheidt van een standaard analoge delay.

ConclusieWe zijn aangenaam verrast door deze Vahlbruch pedalen. Beide zijn uiterst solide gebouwd en het allerbelangrijk-ste: de geluidskwaliteit is voortreffelijk. Daarnaast hebben ze een paar handige functies waarmee ze zich onderscheid-den van de meer standaard delay- en drivepedalen. Ze zijn niet goedkoop, maar ook niet heel duur als je kijkt naar de kwaliteit en het feit dat ze met de hand worden gemaakt. G

En weer is er een nieuw boetiekeffectmerk, ditmaal van Duitse makelij. We bekeken twee van hun juweeltjes. door Gertjan Smit

EdeleffectenEdeleffectenEdeleffectenEdeleffectenEdeleffectenEdeleffectenEdeleffectenEdeleffectenEdeleffectenEdeleffectenEdeleffectenEdeleffectenEdeleffectenEdeleffecten

Vahlbruch Sapphire Drive & SpaceTime

november 2012 Gitarist 63

SANDBERG ELECTRA VS4PRIJS: € 645,-LAND VAN HERKOMST: Korea/DuitslandTYPE: viersnarige actieve basgitaarBODY: lindehout (basswood)HALS: esdoorn, zespunts geschroefd TOETS: palissanderFRETS: 22 (incl. nulfret)MENSUUR: 34 inch(864 mm)GEWICHT: ca. 4 kiloHARDWARE: Sandberg brug en stemmechanieken, zwart ELEKTRONICA: Sandberg 2-bands actief circuit,passief schakelbaarELEMENT: Sandberg split-coil-humbucker AFWERKING: tobaccosunburst (zijdeglans)LINKSHANDIG: ja, geen meerprijsDISTRIBUTIE: Sandberg, Braunschweig (D), 0049 531 895223 WEBSITE: www.sandberg-guitars.de

TESTRESULTATENSANDBERG ELECTRA VS4

Constructie

Bespeelbaarheid

Geluid

Prijs/kwaliteit

OORDEEL

■ WE VONDEN GOED Passief schakelbaar; simpel en

mooi

■ WE VONDEN NIET GOED Geen passieve toonre-

geling; verzonken uitgang

Sandberg Electra VS4

veel geroemde Duitse kwaliteit gewaar-borgd.

OntwerpHoewel Sandberg een aantal buitenissi-ge en aparte instrumenten heeft gemaakt, zijn de grootste successen bereikt met de California serie. De instrumenten uit deze reeks zijn op de klassieke Fender modellen gebaseerd en hebben de begrippen ‘relic’ en ‘broken-in feel’ (het gevoel alsof het instrument al jaren bespeeld is) een nieuwe betekenis gegeven. Voor deze eerste budgetbas heeft Stonjek gekozen voor een Precision-type model, dat echter niet een simpele imitatie van het oermodel is. De bas is licht van gewicht en voelt onmiddellijk heel comfortabel en vertrouwd aan. Hij is lang niet zo kloek of plomp als een doorsnee Precision en doet meer denken aan een slanke Jazz met een iets bredere hals.

Er zijn ook op dit model een groot aantal Sandberg kenmerken aanwezig, zoals de uitstekende brug die in alle richtingen versteld kan worden, de uit één stuk bestaande snaargeleider op de kop, de immer door Stonjek gepromote nulfret en het totale aantal van 22 frets (op een Sandberg Jazz- of Precision-type kun je altijd iets hoger). Met een nulfret klinken de snaren los of gefret bespeeld globaal hetzelfde, is de snaaractie gelijkmatiger en vermijd je ergernissen met een slecht ingevijld topkammetje.

De zijdeglans gelakte tobacco sun-burst body is van lindehout en de esdoorn hals is stevig met zes schroe-

Simpel & veel geroemde Duitse kwaliteit gewaar-

goedven (eveneens een Sandberg kenmerk) aan de body bevestigd. De palissander toets heeft in Sandberg stijl geen positie - mar keringen tussen de frets, maar enkel kleine stippen aan de zijkant. De frets zijn goed afgewerkt. Helaas loopt de G-snaar van onze test-bas bij de dertiende (of veertiende als je de nulfret meetelt) fret aan. Het is zeker exemplarisch en snel te verhel-pen, maar doet wel een beetje afbreuk aan het hele Duitse controle-verhaal en is niet des Sandbergs.

De Electra is actief en het humbucker- splitelement wordt geregeld met draai-knoppen voor volume, laag en hoog, waarbij de laatste twee een klikje in de middenpositie hebben. Door de volume-pot uit te trekken kun je de bas passief schakelen. Het is een goede zaak dat steeds meer goedkopere actieve bassen passief geschakeld kunnen worden, maar het is wel jammer als er dan, zoals hier, geen passieve hoog-af toonregeling voorhanden is – het maakt een instru-ment zoveel flexibeler. Het circuit is à la de Precision alleen bereikbaar door de slagplaat te demonteren – er is met andere woorden geen apart circuit - plaatje aan de achterzijde. Wel is daar een batterijcompartiment te vinden, dus een batterij kan snel worden ver-vangen.

Een apart euvel trof ik aan bij de uit-gang van deze basgitaar. Die zit vanwe-ge de plaatsing van drie potmeters aan de zijkant van de body en is ietwat ver-zonken. Op zich geen punt, ware het niet dat ik nu mijn hoogwaardige, dure kabel met haakse pluggen niet kon

gebruiken. Er kan alleen een rechte plug worden ingestoken, die dan natuurlijk iets verzonken in de body zit.

GebruikHet instrument is zoals gezegd licht en comfortabel, maar aangezien Sandberg normale, forse stemmechanieken gebruikt is de bas topzwaar en wil de kop graag naar beneden duiken als je zittend speelt. Andere minpunten waar ik al op wees zijn de vervelend aanlopende F� op de G-snaar en het ont-breken van passieve toonregeling. Gelukkig staan hier een paar belangrijke plussen tegenover: het instrument voelt erg prettig aan, de lakafwerking en de broken-in feel geven het idee dat het instrument al een tijdje meegaat, en de klank is erg goed. Akoestisch laat de Electra een sterk en goed projecterend geluid horen, dat versterkt helder en diep is. De actieve toonregeling biedt veel flexibiliteit en brengt nauwelijks ruis voort. In klank doet deze budgetbas niet onder voor zijn duurdere familiele-den.

ConclusieGoed beschouwd is het enige echte euvel het eenvoudig te verhelpen sner-pende fretje: alle andere punten zijn de aard van het beestje. Sandberg biedt een goed klinkend en fijn aanvoelend instrument voor een adviesprijs van 645 euro. In de winkel zal de prijs ongetwijfeld onder de 600 euro komen te liggen en daarmee is de Electra VS4 een zeer goed alternatief voor de duur-dere Duitse bassen. Het wachten is stiekem al op een jazzbas. G

62 Gitarist november 2012

RivalenCort Arona4 € 579,-Sandberg California VS4

€ 1125,-Fender Standard Precision

€ 650,-

De door Holger Stonjek ont-worpen Cort Arona is een actieve bas met vierpunts geschroefde hals en 24 frets (plus nulfret) en door Sand-berg ontworpen elementen en hardware. De California VS4 is de volledig in Duits-land geproduceerde P-bas van Sandberg met dezelfde kenmerken, zoals een twee-bands EQ. De body is van mahonie met een topje van exotisch hout naar keuze. De Standard Precision is een van Fenders budgetbas-sen, die niet in de VS maar in Mexico geproduceerd worden en dus lager geprijsd zijn. Verder geheel stan-daard: passief en met twin-tig frets.

Sandberg Electra VS4

Voor gerenommeerde bouwers in Europa en Noord-Amerika is het, zeker in deze economisch barre tijden, interessant om naast hun normale series een budgetlijn te laten bouwen in landen waar de loon-kosten een stuk lager liggen. Zo ook voor Sandberg, dat de Electra VS4 bas in Korea laat maken. door Martin Zand Scholten

Een paar maanden terug bespraken we in Gitarist een serie in Indonesië gebouwde Cort bassen, ontworpen door Sandbergs Holger Ston-jek en voorzien van veel

Sandberg onderdelen. De prijs van deze Corts is een stuk lager dan die van de meeste Sandberg basgitaren, die door Stonjek en zijn team in het Duitse Braunschweig gebouwd worden. En die zijn gezien de geboden kwaliteit al rede-lijk geprijsd. Een voor de hand liggend vervolg op deze ontwikkeling was dan ook dat Sandberg zijn eigen activiteiten naar het Verre Oosten verlegde. Niet dat de productie in Duitsland nu gestaakt wordt – in tegendeel.

Om een Sandberg basgitaar voor een kleiner budget te kunnen bieden is de Electra VS4 ontworpen. De losse onder-delen worden in Korea geproduceerd en vervolgens naar Braunschweig verscheept alwaar ze in elkaar gezet en gecontroleerd worden. Hierdoor blijft de

Simpel &

Nog wat spreads die ik heb gemaakt. Ook dit zijn twee tests, met stan-daard aan de rechter- en linkerkant balken met specificaties en rivalen (andere opties in dezelfde prijsklasse). Afbeeldingen vrijstaand gemaakt, om-gezet in CMYK-kleuren en geplaatst. Daarnaast heb ik ze een kleine schaduw gegeven om ze ‘los’ te maken van het papier

EREGALERIJ

februari 2013 Gitarist 63

2011

Het George Harrison Custom Shop model komt uit

1961

De body van de Duo Jet krijgt twee cutaways

1958

Filter’Tron humbuckers vervangen de enkelspoels-elementen van DeArmond

1954

Gretsch komt met zijn rivaal van de Gibson Les Paul

Gretsch Duo Jet tijdlijn

Liverpool, zomer 1961. Tiener George Harrison klopt aan bij taxichauffeur Ivan Hayward. Harrison had gehoord dat Ivan een Gretsch 6128 Duo Jet (met

serienummer 21179) te koop had staan, die hij in 1957 had gekocht bij Manny’s Music Store in New York. Het is liefde op het eerste gezicht en George graait in de zak van zijn leren broek naar een bundeltje ineengefrommelde bankbil-jetten die hij met zijn band The Beatles bij elkaar verdiend heeft door in clubs in Hamburg te spelen. De vraagprijs is 90 pond, maar Geor-ge geeft Ivan 70 pond en een schuldbewijs voor de rest. Vervolgens vertrekt hij met zijn ‘eerste echte gitaar’ in zijn handen.De 6128 Duo Jet kwam uit in 1954 en was bedoeld als een directe rivaal van het Les Paul model dat Gibson twee jaar eerder had uitge-bracht. In tegenstelling tot de zware Gibson heeft de Duo Jet een mahonie body met klank-kamers en een gewelfde top van gelamineerd esdoorn, die zorgt voor een helderder, meer twangy geluid dan dat van de steviger klinken-de LP. De Duo Jets uit de periode ‘54 tot ‘57 hadden enkelspoelselementen van DeArmond. Beatle George en de legendarische Cliff Gallup, gitarist van Gene Vincent & His Blue Caps, waren er dol op. Luister maar eens naar de Duo Jet-sound en de ongelooflijke slagpartijen van Gallup op de klassieke Vincent-plaat Race With The Devil uit 1956. De gitaren van Cliff en George waren uitgerust met een Bigsby. Duo Jets die een fabriekstremolo hebben bestaan onder de naam 6128T. In 1963 ging George’ veelgebruikte Duo Jet uit ’57 met pensioen, kort na de opnames van het eerste Beatles-album ‘Please Please Me’. De klank van de Jet is duidelijk te horen op tracks als Twist And Shout en I Saw Her Standing There.In 1958 ging Gretsch over op Filter’Tron hum-buckers en in 1961 kreeg de Duo Jet twee cutaways. Tien jaar later werd het model uit productie genomen. Tegenwoordig kun je kiezen uit verschillende Japanse Jets en één heel bij-zonder Amerikaans model. Op de G6128T-GH George Harrison Custom Shop Tribute is elk krasje, elke roestplek en elke barst in de lak die George’ Jet heeft opgelopen in de Star-Club in Hamburg, The Cavern Club in Liverpool en in de Abbey Road studio’s precies nagemaakt. De prijs van deze gitaar is met bijna 18.000 euro veel hoger dan de prijs die George voor zijn originele Jet betaalde. En nee, Gretsch accepteert geen schuldbewijzen… G

De body van de Duo Jet krijgt twee cutaways

Wij zeggen driemaal yeah tegen de bijzondere gitaar die van Beatle George een legende maakte. door Ed Mitchell

Gretsch Duo JetGeorge Harrison maakte de Duo Jet een geliefd instrument

Gretsch komt met zijn rivaal van de Gibson Les Paul

76


Een sneak preview uit de niewste gitarist.

Het artikel waar ik zelf best trots op ben. Waar-om? Ik heb geen idee, maar ik moet zeggen dat deze Eregalerij één van de beste artikelen is die ik heb gemakt in mijn tijd bij LandGraphics. Er is uiter-aard nog veel meer werk dat ik heb gedaan, maar dat is teveel om allemaal in dit verslag te stoppen

78

nawoord

79Ik heb nu bijna 5 maanden achter de rug. Als ik zo terug kijk kan ik zeg-gen dat de tijd is gevlogen. Het was enorm wennen toen ik hier net begon. Ik moest uiteraard mijn draai vinden, en werken met een aantal (toen nog) vreemde mensen brengt natuurlijk wat spanning mee. Maar die spanning was al snel weg; gewoon kletsen tijdens je werk doet je goed! Ik voelde me al vrij snel om m’n plek. Een paar dagen na mijn aankomst kwam Shauni, de stagiair van Keijser 18, en al snel was het alsof we er al veel langer werkten. In het begin van mij stageperiode was het wennen aan het werk. De eerste opdracht die ik kreeg was een beetje stoeien met Illustrator om te zien wat je er allemaal mee kunt. Toen heb ik ook eigenlijk ook voor de eerste (en laat-ste) keer de wind van voren gekregen. Denken aan wat de klant wil, en niet wat je zelf graag ziet. Neem mee wat je gegeven is, en ga niet onnodig zelf met ideeën komen. Breed denken, alles wat je bedenkt moet je kunnen laten zien en onderbouwen.Toen kwam Gitarist: ik viel in het proces en draaide zonder problemen mee. Als

ik vragen had kon ik bij Nils of Marjo-rie terecht, en van mijn probleem met plannen was niets meer te zien. Als je eenmaal (voor het echt) bezig bent, is alles ‘vanzelfsprekend’.Ik heb pas halverwege de stageperiode aangegeven dat ik last heb van concen-tratieproblemen en wat sneller vermoeid ben, omdat ik vond dat ik mezelf groot moest en kon houden. Later heb ik dit probleem gewoon bij Gilles neergelegd en zijn we samen tot een beslissing gekomen.

Ik heb een te gekke tijd gehad bij LandGraphics. Gilles heb ik gezegd dat ik denk dat er niet zoveel stageplekken zullen zijn waarbij het team zo hecht is. Daarom wil ik iedereen bedanken: de mensen van Keijser 18, maar vooral die van LandGraphics voor de tijd die ik met ze heb mogen doorbrengen. Jullie hebben me (waarschijnlijk zonder het te merken) enorm geholpen met m’n studie. Onwijs bedankt!

80

bpv

81

Handtekening Gilles Graafland

Handtekening Japke Dijkstra

Handtekening Nick van den Berg

LgS

tag

ev

ersla

g N

ick

va

n d

en

Be

rg G

V3

E1

S eptemb er-februari 2013

Stageverslag LandGraphics

Documents

Transcript of Stageverslag LandGraphics