Stageverslag met daarin alles verwerkt.

Stageplan

Hoofdstuk 1: Adresgegevens.- het adres waar je tijdens de stage bereikbaar bent, inclusief telefoonnummers en het

Emailadres.

Ik loop stage bij BN de Stem. Mijn stage is verdeeld in 2 delen. De eerste 6 weken in Oosterhout, Henk van Ingen is daar mijn begeleider. h.vingen@bndestem.nl

06-53674170.

De laatste 6 weken loop ik stage in Breda en is Paul Verlinden mijn begeleider. P.verlinden@bndestem.nl 06-20420302.

Hieronder voeg ik de bevestigingsmail van Paul Verlinden toe:

Hoi Dave en Chris,Hierbij de indeling van jullie stageperiode bij BN/DeStem.Dave:Jij werkt drie dagen per week (ma t/m wo), drie maanden langZoals telefonisch besproken begin jij komende week, maandag 31 mei, op deredactie Oosterhout. Daar bijf je tot 11 juli. (Zes weken dus)Vanaf 12 juli tot 31 augustus zit je in Breda, opde nieuwsdienst, maar vandaaruit kun je ook ingezet worden op de sportredactie en de stadsredactie Breda.In Oosterhout is Henk van Ingen (chef Ohout) je begeleider. In Breda word je begeleid door mij en/of Gerlach Hochstenbach, omdat ik nog een paar weken op vakantie ga.Jullie beschikken, meen ik, beiden over een auto. Het is geen must om die te gebruiken, maar wel handig, zeker in de regio's Oosterhout en Roosendaal waar je ook vaker naar omliggende dorpen moet. De kilometers die jij rijdt voor het werk (niet woon-werk) kun je declareren tegen een normaal tarief (ik weet niet precies, iets van 20 a 25 cent per km).Veel succes met jullie stages en als er vragen zijn, hoor ik het graag,GroetPaul Verlinden06-20420302Gegevens:Dave WensHudsonstraat 6B4812 HC Breda06-20887825Beiden zijn deeltijdstudent aan de Fontys Hogeschool Journalistiek in Tilburg.- naam, adres en telefoonnummer van de perso(o)n(en) die in geval van nood bereikt

moet(en) worden.

Debby Vervest

Hudsonstraat 6b 4812HC Breda

06-10955019 076-8876132- de adresgegevens van de docentbegeleider, het emailadres, het telefoonnummer op

School.

Vera Spaans is mijn begeleidster. Verdere gegevens heb ik niet.

Hoofdstuk 2: Stagedoelstellingen.

de stageplaats

de stagiair zelf.

1. de doelstellingen van de stagebiedende organisatie;

Enkele voorbeelden:

de hoeveelheid werk voor de stagiair

de begeleiding van de stagiair

de werkomstandigheden

specifieke voorwaarden die de stageplaats stelt

de keuze voor een afwijkende stageperiodeIk heb vooraf een gesprek gehad met Paul Verlinden. Hierin is mij verteld dat BN de Stem mij een stageplaats aanbiedt waar de normale omgangsnormen en waarden worden verwacht. Ik zal de eerste zes weken in Oosterhout werken en begeleid worden door Henk van Ingen met een afsluitend gesprek waar Paul ook bij zal zijn. Daarna ga ik zes weken naar Breda waar Paul zelf mijn begeleider zal zijn. Ik ga op maandag, dinsdag en woensdag stage lopen waarbij de werktijden in theorie van 9 tot 6 zijn. Dit zijn geen vastgestelde tijden, als het later wordt moet het werk ook gewoon af. Mocht er werk op donderdag of vrijdag zijn dan wordt in overleg met mijn werk gekeken of er een dag kan worden gewisseld. Is er in het weekend werk dan sta ik daar ook voor open. Ik krijg een eigen account en word wegwijs gemaakt in het Hermes-systeem. Vanaf de eerste dag krijg ik gewoon opdrachten die ik moet uitvoeren. Als ik een eigen auto heb kan ik ook gelijk op pad worden gestuurd. Als de stukken zijn beoordeeld en aan de door BN de Stem gestelde eisen voldoen worden ze geplaatst. Vrije dagen zijn in principe niet mogelijk, alleen een verschuiving van werkdag wel. 2. de persoonlijke leerdoelen van de stagiair.

Enkele voorbeelden:

Werken aan de competenties waar je nog zwak in bent.

Werken aan producten waarmee je kunt oefenen en straks aantonen dat je de

betreffende competentie wel goed beheerst.

Maar ook (journalistieke) werkzaamheden die in de breedte bij een medium plaatsvinden.

Zoals:

Een dag met een fotograaf mee / meekijken met beeldredacteur

Eens kijken hoe infographics worden gemaakt

Inzicht krijgen in de samenwerking tussen redactie en advertentieafdeling etc.Mijn bedoeling is gewoon zoveel mogelijk te leren op mijn stage en alles wat voor mijn voeten komt aan te pakken. Alles wat ik kan leren is mooi meegenomen. Ik sta er op school best wel goed voor. In mijn 1e jaar heb ik maar 1 onvoldoende gehaald. Verwerken was onvoldoende en daar moet ik nog 1 interview voor inleveren. Daarna heb ik het gehaald, al mijn andere competenties waren voldoende. In mijn 2e jaar heb ik alleen de toets Nederlands nog niet op 40% gehaald. Ik heb moeite met de toetsvorm en om mijn Nederlands constant op een bepaald niveau te houden. Dit is voor mij ook een belangrijke doelstelling op stage. Continu, 24 uur per dag bij wijze van spreken, proberen mijn Nederlands niveau vast te houden. Want ik kan het wel, ik verslap alleen soms. (Zoals bij een stageplan als dit, dan wordt het te lang en maak ik makkelijk dt en interpunctie fouten.) Wel heb ik mijn verslag voor recht en mijn verslag voor vakreflectie onvoldoende en de internet opdracht nog niet gemaakt. Aangezien ik in de zomer stage loop kan ik pas in het 3e jaar mijn competentie examen voor de 2e maken. Voor ik op examen ga zorg ik dat ik alles voldoende aanlever. Mocht ik de toets Nederlands niet halen dan probeer ik de ervaring die ik tijdens mijn stage opdoe te gebruiken om de toets alsnog in het 3e jaar te halen. En ik probeer, net als vorig jaar, extra Nederlandse les te volgen voor de onderdelen waar ik zwak in ben. De werkwoorden en het D/T verhaal gaan nadat ik les heb gehad steeds beter. De interpunctie ook, met uitzondering van de kommas. Alleen bij verbanden en verwijzingen, en stijl blijf ik bij de toets moeite houden, terwijl dit bij mijn stukken eigenlijk meestal goed gaat. Mijn competentie-examen voor het 1e jaar probeer ik tijdens mijn stage te doen. Ik heb vooraf alles wat ik kon herkansen al gedaan, behalve 1 interview omdat ik toen in het ziekenhuis lag en daarna geheugenverlies had en zodoende niet achter een computer kon zitten.

Ondertussen heb ik mijn 1e week stage gehad en ben ik al 2 keer op pad geweest waarbij ik moest/mocht samenwerken met een fotograaf. Dinsdag stonden er al gelijk 2 stukjes van mij in de krant, ingeleverd zonder d/t- of interpunctiefouten! Jammer genoeg had ik wel Hooge Zwaluwe verkeerd geschreven (met maar 1 o). Woensdag jammer genoeg niets, de stukken die ik dinsdag heb geschreven waren voor de langere termijn en komen pas later in de krant. Donderdag komt er wel een stukje in de krant waar ik zelf heel tevreden over ben. De eindredactie heeft wel 2 wijzigingen aangebracht. 1 komma tussen 2 werkwoorden die ik niet had gezien, hier baal ik een beetje van, dit had ik moeten zien. En 1 komma op een plaats waar het volgens hun prettiger leest, maar het niet perse hoeft. Woensdag heb ik ook een stukje geschreven dat op maandag ik de krant komt, met mijn naam eronder. Daarnaast heb ik een aantal persberichten mogen verwerken tot paaltjes of kortjes. Deze worden in de krant geplaatst als er ergens opvulling nodig is. Zelf mocht ik ook gelijk bij alle vergaderingen zijn. Daarnaast werd er tussendoor ook met de opmaakafdeling gebeld en met de advertentieafdeling en mocht ik zelf online de fotografen bestellen.

Verwerken en concretiseren.

Dit houdt in dat je concreet de competenties benoemt. Aan de hand

daarvan maak je een sterkte/zwakte analyse.

Kiezen

Kiezen is een competentie die 9 van de 10 keer wel goed gaat, ik heb geen moeite om keuzes te maken en meestal zijn ze goed.

Plannen en Organiseren

Plannen en Organiseren is meestal een competentie waar ik erg goed in ben. Soms stel ik dingen alleen te makkelijk uit.

Verzamelen

Meestal heb ik geen moeite om mijn informatie bij elkaar te krijgen of om research te plegen, het verwerken van mijn informatie is soms wel een probleem.

Selecteren

Selecteren gaat bij mij eigenlijk hetzelfde als kiezen en ordenen. Ik maak keuzes en meestal zijn die goed, soms sla ik de plank echter volledig mis. Al vind ik persoonlijk dat je bij journalistiek niet echt van goed of fout kan spreken. Als je erover hebt nagedacht en het goed kan onderbouwen vind ik dat je het goed hebt gedaan. Als iemand anders je dan kan overtuigen dat zijn argumenten beter zijn had je het achteraf anders moeten doen. Ik vind het pas fout als je zomaar iets doet zonder er vooraf over na te denken.

Ordenen

Hier heb ik dezelfde mening over als bij kiezen en selecteren.

Verwerken

Dit is verreweg mijn zwakste competentie. Hier moet ik heel hard aan werken en ik moet op en tijdens mijn stage de volle 100% geconcentreerd zijn om hier geen fouten in te maken. Daarnaast moet ik Nederlandse les blijven volgen en het bij blijven houden. 7 jaar geen boeken inkijken en niks met Nederlands doen kan niet ongestraft voorbijgaan. Ik moet zorgen dat ik eerst weer op Havo niveau kom (dat zit ik denk ik ondertussen wel weer) en het dan doortrekken naar Hbo niveau en het liefst iets beter nog omdat Verwerken het allerbelangrijkste is voor een journalist, je kan nog zo goed in je hoofd hebben wat je wilt schrijven, als je het niet goed op kunt schrijven ben je nergens.

Evalueren

Ik heb een erg sterke eigen mening en dat kan soms bij het evalueren van producten tegen me werken. Ik kan goed evalueren maar mijn mening strijkt wel eens mensen tegen de haren.

Reflecteren op het vak

Ik kan best wel goed reflecteren op het vak, maar heb ook hierbij een heel erg sterke eigen mening. Ik ga niet zomaar af op boeken die door iemand zijn geschreven, dat zijn ook maar meningen. Alleen wel meningen van mensen die meestal al iets hebben bereikt in de journalistiek.

Werken in teamverbandIk ben iemand die makkelijk alleen werkt maar ook makkelijk in teamverband, ik ben niet voor niets 6 jaar militair geweest. Alleen heb ik soms moeite om met mensen samen te werken die ik echt niet mag of die een uitgesproken mening hebben die haaks op de mijne staat.Reflecteren op maatschappelijke verschijnselen en ontwikkelingen

Ik kan goed reflecteren op maatschappelijke verschijnselen en ontwikkelingen, al heb ik ook hier een sterke eigen mening.

Je kunt bij het maken van een goede sterkte/zwakte analyse de volgende vragen meenemen:

Welke capaciteiten wil ik verder ontwikkelen?

Ik wil eigenlijk alles wat ik kan leren, leren.

Aan welke zwakke punten wil ik gaan werken?

Ik wil vooral mijn Nederlands verbeteren en alle mogelijke manieren van schrijven beter onder de knie krijgen.

Hoe kan ik mijn sterke punten optimaal inzetten?

Ik ben iemand die zichzelf snel wil laten zien, van aanpakken weet en die je makkelijk snel alleen op pad kan sturen, dit wil ik laten zien zodat ze op een stageadres weten dat ze ook vertrouwen in me kunnen hebben en aan me kunnen geven.

Welke onderdelen van het medium hebben mijn bijzondere belangstelling?

Ik wil elk onderdeel met betrekking tot krant en tijdschrift goed onder de knie krijgen

Welke kennis wil ik verdiepen, welke vaardigheden verbreden, welke

beroepshouding versterken?

Ik wil mezelf ontwikkelen tot een goede allround journalist.

Welke onderdelen van het vak wil ik beter leren kennen?

Alle onderdelen die met schrijven te maken hebben.

Welke wensen heb ik ten aanzien van de opzet van de stage of de begeleiding

vanuit de opleiding?

Ik hoop dat ik begeleid word op het moment dat ik het nodig heb en dat ik los word gelaten als de situatie dat toestaat.

Welke rol kan/wil ik als stagiair(e) spelen?

Ik wil mezelf opwerken tot een schakel in het geheel waar opdrachten net zo makkelijk aan worden gegeven als aan de vaste journalisten.

Hoofdstuk 3: Begeleidingsaspecten: door wie, wanneer en hoe.

- Wie is je praktijkbegeleider en welke afspraken hebben jullie gemaakt over de

begeleiding.Paul Verlinden is mijn begeleider en de eerste 6 weken Henk van Ingen. De afspraken zijn hierboven beschreven, waarbij Paul aangaf geen stageplan of iets dergelijks nodig te hebben. Hij maakt zijn eigen beoordeling op basis van mijn functioneren.- Wie is je docentbegeleider en welke afspraken hebben jullie gemaakt over de begeleiding.Vera Spaans is mijn begeleider en we hebben nog geen afspraken gemaakt. Door een misverstand (ik kon niet op de portal van fontys komen omdat mijn internet eruit lag en mijn telefoon fontys niet ondersteunt.) heb ik mijn eerste week op stage al gehad en maak ik nu mijn stageverslag. Aanstaande dinsdag neemt Vera contact met mij op om het te bespreken. En ik moet het op donderdag (3-6) inleveren.

Hoofdstuk 4: Werkplan

Overzichtelijke omschrijving van de werkzaamheden en de mogelijke fasering erin.

Ik word gewoon meegenomen in het proces.

Een kopie van het stagecontract (de stageovereenkomst).

Ik wist niet dat ik een kopie moest inleveren dus hier ga ik zo snel mogelijk achteraan.

Je moet iets weten van de context waarin je terecht komt. Enkele voorbeelden:

Paul Verlinden heeft ons (Chris en mij) een complete uitdraai gegeven met de complete structuur van BN de Stem met achtergrond informatie en alles en daarnaast een rondleiding gegeven in Breda.

Journalistiek handelen Mijn stage begon in Oosterhout bij BN de Stem, alleen bleek alles vooraf toch niet zo goed afgesproken als ik had verwacht. Ze gingen er in Oosterhout vanuit dat ik al zes weken ervaring had opgedaan bij BN de Stem in Breda. Daarnaast was er nog geen account geregeld en begon alles dus zeer rommelig. Ik kreeg niet echt 1 vaste begeleider en degene die mij wegwijs moest maken met de computer bleek een digibeet! Daarnaast stuurden ze me gelijk op pad, omdat ze dachten dat ik al op de helft van mijn stage was. Dit ging gelukkig wel goed. Naarmate de dagen volgden kwam ik wel meer in een ritme, maar het ging niet echt lekker. Met sommige mensen klikte het totaal niet. Er was bijvoorbeeld een meisje dat voor de Luchtmachtdagen naar Gilze-Rijen mocht. Kwam ze terug met een compleet onzin verhaal. Ze ging met een vliegtuig mee dat helikopters kon bijtanken in de lucht en dat ook in Afghanistan had gedaan. Aangezien ik zes jaar militair ben geweest weet ik gewoon dat dit niet klopt. Er is maar n land waar ze in de lucht een helikopter hebben afgetankt en dat is Rusland. Alle andere landen hebben last van de wieken. Hoe wil jij die slang aan die helikopter krijgen? Maar het aanbrengen, had geen nut. Zij wist wel hoe het zat. En aangezien ik de tweede dag ook al een stukje voor haar had moeten maken wat helemaal fout ging, kwam dat natuurlijk nooit meer goed. Dat stukje moest een aankondiging zijn, maar die had ik nog nooit gemaakt! Ze liet me gewoon aanklooien, zonder te helpen, en aan het einde van de dag kwam er een sneer van: Je kan er helemaal niks van, ik doe het zelf wel. Help me dan! Maargoed, met haar heb ik de rest van mijn Oosterhoutse stage gewoon niet meer gesproken, achteraf een verkeerde keuze. Hoe klote ze ook doet, zij heeft de ervaring die ik op moet doen. Gedurende mijn stage kreeg ik wel steeds meer te doen, maar het bleef bij kleine rubrieken en het maken van kortjes. Ik hoopte steeds dat ze me iets groters zouden geven, maar dat kwam er niet. En als ik erom vroeg, was het al van iemand. Per regio afgebakend. Achteraf denk ik dat ze me gewoon niet met een groter stuk vertrouwden. Ik heb er in zes weken maar twee gemaakt. En toen ging het mis. Ik was aan de telefoon met een secretaresse voor een leuke rubriek, toen ik me niet kon inhouden. Die vrouw deed net of ik n of andere gek was die het bedrijf waar ze werkte in een kwaad daglicht wou stellen. En hoe vaak ik haar ook vertelde dat dit niet het geval was, ze wou niet luisteren. Daarop vroeg ik aan haar, haar baas te vragen om mij even terug te bellen. Een uur later belde ze terug dat het bedrijf geen interesse had. Maar ik had het gevoel dat ze haar baas helemaal niet had gesproken! Hierop besloot ik nog n keer terug te bellen, omdat het toch echt een leuk bedrijf was voor een leuke rubriek. Toen die vrouw mij heel onbeschoft te woord stond heb ik haar gezegd: Voor een simpele secretaresse ben je verdomde lastig, geef me nu gewoon je baas maar even. Niet slim natuurlijk, helemaal niet omdat ik uit naam van de Stem belde. En ook nog eens vanuit een ruimte waar meerdere werknemers van de Stem het konden horen. Gelukkig kreeg ik nu wel haar baas aan de lijn en kon ik met hem een afspraak maken voor het interview. Dat interview ging daarna gewoon goed en die man had ook nog eens begrip voor mijn uitbarsting. Zijn secretaresse had hem inderdaad niks gevraagd. Maar dan nog was het niet slim. Hierna was de sfeer op de redactie naar mij toe ineens anders. En Henk sprak mij er ook kort over aan. De rest van de periode heb ik wel mijn stukken kunnen maken, maar het werden niet echt grote. Die heb ik later in Breda wel een paar gemaakt. In de vierde week (dus voor mijn fout aan de telefoon) had Henk mij wel aangesproken. Hij verwachte meer van een 24-jarige ex-militair. Meer inbreng vooral. Achteraf denk ik dat ik toen om meer duidelijkheid had moeten vragen. Ik heb wel in die omgeving gewoond. Maar dan jaren geleden. Nieuws komt me daar niet aanwaaien, ze hadden me ook kunnen helpen zoals later in Breda wel gebeurde. Maargoed, na zes weken kreeg ik een gesprek met Henk van Ingen en Paul Verlinden en bleek ik een zware onvoldoende te krijgen voor mijn gedeelte in Oosterhout. Daarnaast stond ik op scherp en moest ik in Breda aantonen mijn stage wel voldoende te kunnen afsluiten. Het ging niet eens zozeer om mijn stukken, maar vooral om mijn houding. De exacte beoordeling van Oosterhout kreeg ik pas op mijn laatste dag in Breda te zien. Er blijkt heel erg veel aan dat ene telefoontje te zijn gehangen. Hier kom ik straks op terug.

En ding verbaasde mij wel heel erg. Op de vraag waarom ik niet echt feedback op mijn artikelen had gehad, antwoordde Henk: Als iets echt heel erg goed is, krijg je dat te horen. Als het heel erg slecht is ook. Maar alles wat daartussenin zit beoordeel ik niet. Dat is gewoon de middelmaat, net zoals het meeste van jou stukken.

Vreemd, ik dacht juist dat een stage daarvoor bedoeld was. Om beoordeeld te worden.

In Breda begon het gelijk heel anders, Paul zat veel dichter op me en ook anderen probeerden me waar nodig te helpen. Als ik een onderwerp aandroeg werd dat besproken en als ik meesprak over andere onderwerpen, dan kon het ook zijn dat ik die naar me kreeg toegeschoven, zoals een verhaal over aircos. De eerste paar dagen had ik echt het gevoel dat ik heel weinig deed. Mijn productie in Oosterhout lag veel hoger. Maar aan het einde van de week liet Paul toch horen wel tevreden te zijn en dat ik zo moest doorgaan. Daarnaast gaf hij een aantal nuttige TIPS AND TOOLS, zoals: rustiger praten aan de telefoon, niet te dwingend spreken en vooral niet te diep opgaan in een onderwerp. Vastbijten is goed, maar niet bij elk stuk en elk onderwerp. Deze tips schreef ik in mijn blok en las ik elke dag voordat ik begon. Naarmate de weken vorderden kwamen er steeds meer tips bij. En aan het einde van elke week kreeg ik te horen dat Paul wel tevreden was. Toen ging Paul op vakantie en ik was een beetje bang dat het nu fout zou gaan. Gerlach Horstenbach moest mij nu begeleiden en in mijn eerste vier weken had ik totaal geen hoogte van deze man kunnen krijgen. Hij deed alles af met een lachje, maar schreef toch heel serieuze stukken. Maar het ging eigenlijk heel goed. Het werkte heel prettig en ook Gerlach probeerde me met van alles te helpen. Hij zorgde er ook voor dat ik twee heel erg leuke interviews heb mogen doen die ik anders nooit had gemaakt. (Een Hati verhaal, wat ik heb toegevoegd, en een stuk met een stotteraar.) Daarnaast overlegde hij met de sportafdeling, waardoor ik ook daar een leuk interview voor mocht maken. (En sport is toch wat ik, naast onderzoeksjournalistiek, mooi vind.)

Van het stuk met de stotteraar leerde ik bovendien veel meer dan alleen het schrijfgedeelte. Omdat ik vrij snel praat was ik bang dezelfde fout te maken als in Oosterhout, met die secretaresse. Daarom besloot ik me vooraf niet alleen in te lezen in mijn directe onderwerp, maar ook in de persoon in zijn algemeen. Vooral ook hoe je met stotteraars om moet gaan. Ik denk dat dit ook heeft geholpen tijdens het interview. De man was heel erg open en belde me later ook op, ipv bijvoorbeeld te smse.

Naarmate de weken vorderden was ik wel soms bang dat ik alsnog een onvoldoende zou halen. Ik kwam bijvoorbeeld in een discussie met iemand op de redactie en was bang dat dit, net zoals in Oosterhout later bleek, gevolgen zou hebben voor de reacties op mijn persoon. Maar nadat ik even kort met deze man had gesproken, bleek dit totaal niet het geval te zijn. Hij wilde me gewoon dingen leren en discussies hoorden daarbij. Wel moest ik op mijn dwingende manier van spreken blijven letten, en leren dat niet elke discussie te winnen is, ook al heb je gelijk.

Toen Paul terugkwam van vakantie was het al bijna einde stage. Ik mocht nog wel n heel erg leuk stuk schrijven, waar ik later van Paul ook een compliment over kreeg. De ramadan. (Dat heb ik als derde stuk gekozen om helemaal uit te leggen.) Paul vond dat ik dat erg goed deed, omdat ik anders ben dan de meesten op de redactie. Hij noemde zichzelf meer upperclass en mij van de straat. En juist deze achtergrond kon mij bij dit soort stukjes helpen. Dat was een voorsprong die ik volgens hem moest leren gebruiken. Zonder het upperclass gedeelte te missen.

Mijn stage werd afgesloten door een gesprek met Paul en Vera op de redactie in Breda. Ik vond het wel jammer dat Gerlach en Henk daar niet bij waren. In dit gesprek ging Paul eerst in op mijn weken in Breda. Hier gaf hij de positieve punten aan, maar vooral ook de negatieve. Of eigenlijk de punten voor verbetering. Ik moet op alle vlakken nog een grote sprong maken en me gedragen zoals ik in Breda heb gedaan. Schrijftechnisch gaat het op zichzelf goed, maar ik moet veel losser worden qua schrijven en schrijfstijl. Daarna kwam mijn beoordeling zelf aan bod. Hij kon me vanwege Oosterhout simpelweg geen zeven geven. Het werd dus een zes. Nouja, dat is overall tenminste een voldoende. Daarna vroeg hij of ik de beoordeling van Oosterhout al had gelezen. Uhm, nee. Niet eens gehad! Hij overhandigde hem aan mij en zei dat ik hem later kon lezen. Het eerste wat ik zag was het cijfer: tussen een vier en een vijf! Dan vind ik het inderdaad niet gek dat Paul daar geen zeven meer van kan maken. Daarna werd mijn stage afgesloten en daarna drukte Vera me op het hard alles goed in mijn stageverslag te zetten en niet in oude fouten te vervallen. Ondertussen werd ik heel erg boos. Omdat ik het verhaal van Oosterhout aan het lezen was. Nu snap ik pas waarom Paul en Vera er zon groot punt van maakten. Er stonden dingen in... nou, daar lusten de honden geen brood van. Niemand die ik had genterviewd zou ik opnieuw kunnen interviewen. Ik kon niet met mensen omgaan aan de telefoon en zou het beste kunnen stoppen met de opleiding. Had me dan geholpen L.L! Alles was opgehangen aan dat ene telefoontje! Niet slim zoals ik eerder al zei. Maargoed, op stage moet je toch leren. Nu heb ik er ook wel van geleerd hoor. En nog veel meer dan alleen rustig blijven aan de telefoon. Ik zat hier zelfs zo erg mee dat ik besloot een aantal mensen die ik in Oosterhout had genterviewd terug te bellen. En wat schetste mijn verbazing: 1 Henk had die mensen helemaal niet gesproken! En 2 iedereen, inclusief de man waarbij ik zo was uitgevallen tegen zijn secretaresse, zou opnieuw door mij genterviewd willen worden. Hoe kon hij dan deze conclusie in mijn eindbeoordeling zetten? Alleen maar omdat hij mij die ne zin aan de telefoon had horen zeggen en dat een hele beroering op de redactie had veroorzaakt? Ik besloot het te laten rusten. Ik was blij dat het in Breda goed was gegaan en weet nu voor de toekomst wat ik wel en niet moet doen. Daarnaast weet ik nu nog beter wat mijn sterke en zwakke punten zijn en kan ik daar in de toekomst mijn voordeel mee doen. Ook ben in erachter gekomen dat de krant mij minder trekt dan het tijdschrift. Daar kies ik dan ook voor in mijn derde jaar. Daarnaast ben ik erachter gekomen dat ik bijna alle schrijfvormen wel leuk vind, of dat nu een bijschriftje is, een rubriek of een groot interview. Zolang ik me maar kan interesseren voor het onderwerp (ik hoef het niet leuk te vinden, maar het moet wel interessant zijn of gemaakt kunnen worden) gaat het goed.

Bedrijfsreflectie

De Stem is een regionaal dagblad dat in Brabant wordt gemaakt en uitgebracht. Het heeft verschillende afdelingen, zoals in Oosterhout en Roosendaal. Die afdelingen maken hun eigen regiokatern. Daarnaast maken ze soms stukken voor de gehele krant. De Stem werkt ook samen met andere regionale bladen en gebruikt dus niet alleen zijn eigen stukken. In de krantentak gaat het economisch niet goed, al lijkt de Stem daar op het eerste oog weinig last van te hebben. Als je beter gaat kijken blijkt ook hier een bepaalde angst te heersen. Dit merk je onder andere door de grappige opmerkingen in de kantine. Nou dit jaar heb ik mijn bonus binnen, als ze volgend jaar de boete hebben betaald zien we weer wel. Daarnaast wordt de krant soms voor het karretje van bepaalde bedrijven gespannen. Bedrijven die in de krant adverteren worden in bepaalde gevallen, bewust of onbewust, voorgetrokken. Bij bepaalde rubrieken worden bijvoorbeeld bedrijven geportretteerd. Niet alle bedrijven die worden gekozen, hebben een journalistieke achtergrond bij hun keuze. Soms is een mailtje van de commercile afdeling voldoende. Daarnaast is er veel verschil tussen de verschillende regioredacties. Op de ene zijn ze heel erg met zelfreflectie bezig. Op de andere reflecteren ze alleen maar naar buiten toe en koketteren ze met hun eigen functioneren. Vreemd, volgens mij maakt iedereen fouten. 1 voorbeeld springt mij daarbij in het oog: Een man heeft al meerdere klachten bij de Stem gedeponeerd. Of dit nu terecht is of onterecht doet eigenlijk niet ter zake. De mail gaat rond binnen de Stem en mensen reageren daarop. Ach deze notoire zeikerd kennen we wel, laat hem alsjeblieft zijn krant opzeggen. Nee, elke betalende lezer is er n, je bent ze makkelijker kwijt dan dat er nieuwe bijkomen. Ach stuur die man een bloemetje, is hij ook weer blij. En ga zo maar door. Een paar dagen later belt de man op. Kan ik die en die spreken. Zeg hem maar dat deze notoire zeikerd zijn krant op wil zeggen.

Wat bleek nu, iemand had bij de mailing op reply to all geklikt en de man had de hele mailingwisseling binnengekregen, inclusief alle reacties. De reactie in Oosterhout: Blij dat we van hem afzijn. En ze gingen weer verder tot de orde van de dag. Ik vind dat dat niet kan. Als je kritisch op anderen bent moet je ook kritisch op jezelf zijn.

Al met al vind ik het er bij de Stem niet verkeerd aan toegaan. En probleem zouden ze echter wel op moeten lossen. En dat komt elke vergadering terug en er lijkt niks mee te gebeuren. Overdag worden er andere keuzes gemaakt dan savonds en er wordt niet goed genoeg gecommuniceerd. Bij het aanpassen van stukken worden er juist fouten ingeschreven ipv uitgehaald. En sommige koppen slaan helemaal niet meer op het artikel. Ik denk dan ook dat ze de werkroosters zouden moeten aanpassen. Als de krant pas om 24.00 uur op de rol gaat, moet net daarvoor het drukpunt liggen. Als mensen hun stukken dan om vijf uur inleveren en naar huis gaan zit er teveel tijd tussen. Daarnaast moet er in de praktijk meer direct worden gecommuniceerd ipv via mails die soms pas een dag later worden gelezen. Dan is de krant al doorgezet en kan het niet meer worden verandert. Dan kan er alleen achteraf over worden gesproken. En dat komt elke dag in elke vergadering naar voren. Ik had het niet zo bedoeld. Ik had het anders geschreven. Nu staan er taalfouten in mijn stuk. Hadden ze me niet even kunnen bellen, dan had ik het uitgelegd. Nu staat het er fout.

Bij mijzelf is het ook een paar keer gebeurd. Bij 1 verhaal werd ik er zelfs op aangesproken op straat. Daar baalde ik echt van. Ik had een mooi verhaal geschreven over Hati, de ramp gebeurde in Januari. Is mijn inleiding aangepast en is januari verandert in februari! Beetje slordig. Daarnaast werden zinsconstructies soms aangepast waardoor er d/t of interpunctie fouten in het stuk slopen. Vaak gebeurde dit bij korte rubrieken. Of bij het aanpassen en inkorten van grote stukken. Daarnaast vroeg ik me, en vraag ik me, soms af wie bepaalde keuzes maakt. Bijvoorbeeld mijn stuk over de ramadan. Dat heeft dagen in de outbox gestaan. Terwijl er juist op straat werd geklaagd dat er nog niks over de ramadan in de Stem had gestaan. Of een stuk over 1 of andere tandartsenpraktijk, dat werd groot gebracht terwijl het eigenlijk nietszeggend was en een ander veel leuker onderwerp werd klein gebracht. Later op een redactievergadering wordt er dan over gesproken, is iedereen het eens, maar gebeurt het de week erop gewoon weer. Misschien zouden ze naast een ochtendoverleg een avondoverleg moeten plannen.Beoordeling drie van mijn verhalen

Ik heb voor drie wat grotere verhalen gekozen. Als eerste heb ik mijn eerste grote stuk gekozen, over een wijk/straat in Raamsdonksveer. Omdat dit mijn eerste grote stuk was en omdat ik er heel veel van heb geleerd. Als tweede heb ik een stuk over Hati gekozen. Vooraf had ik hier totaal geen zin in. Maar het eindresultaat vind ik heel bevredigend. En als laatste heb ik ook het laatste artikel gekozen dat ik heb geschreven, over de ramadan. Eigenlijk om meerdere redenen, ik vind het een mooi stuk geworden en ik heb ook vier van de vijf fotos mogen maken.Om te beginnen met het verhaal over Sandoel. (Ik heb de verhalen hieronder toegevoegd, maar ook in een los bestand. Zodat ze kunnen worden vergroot.)

Dit verhaal heb ik vanuit Oosterhout geschreven. Henk sprak mij na een week of vier aan: Dave, je hebt te weinig eigen inbreng. Hierop besloot ik een hoop mensen die ik vroeger kende, daar in de buurt, op te bellen. Hierop kwam een verhaal naar voren over de oudste straat van Raamsdonksveer. Dat ondertussen onder Geertruidenberg valt, de oudste stad van Noord-Brabant. Ik besloot een eigen invalshoek te kiezen. Want alleen een straat beschrijven leek me niet leuk. Toen kwam ik via via bij een familie die er geboren was, en er nu nog steeds woonde. Dit voorstel gaf ik door aan Henk, en hij keurde het goed. Laat maar zien. Ik maakte contact met drie broers uit de familie en kwam tot een afspraak. Het interview zelf ging heel erg rommelig. Nog nooit een groot interview hebben gedaan en dan gelijk drie mensen tegelijk was misschien toch iets teveel hooi op mijn vork. Helemaal omdat 1 van de drie broers doof was. Hij kwam steeds met andere, leuke, dingen. Terwijl ik met zijn broers nog over iets totaal anders bezig was. Maar daar heb ik wel veel van kunnen leren. Terug op de redactie, de volgende dag, ben ik begonnen met schrijven. En aan het einde van de dag was het af. Het werd op de redactie nagekeken en er werden fotos bij gezocht. Er werd eigenlijk bijna niks aan de inhoud verandert. Achteraf vind ik dat heel erg jammer. Nu ik meerdere interviews heb gedaan, ben ik er niet meer zo tevreden over. Het middenstuk is veel te traag en het gaat meer over die familie dan over Sandoel. Het rare was dat ik op dit interview wel heel erg veel reacties kreeg. Veelal positieve. Vooral van mensen die de familie de Ruijter kenden. Ik had die familie perfect neergezet. Alleen van mensen die die familie niet kenden kreeg ik wisselende reacties. Ze vonden het niet leuk om over een onbekende familie te lezen en waren benieuwder naar het oude en het nieuwe Sandoel. En de wijk die er nu bij is gekomen. Ja, daar moest ik ze gelijk in geven. Een goed leermoment voor de volgende keer. Al waren ze het daar op de redactie in Oosterhout niet mee eens. Zij vonden dat het juist goed was, omdat Sandoel in de regio heel erg bekend is en deze familie bij heel veel mensen ook bekend is en dus interessant. Het was ook geplaatst in de regio Oosterhout. Dus als ik het dan door mensen uit Eindhoven en Breda liet lezen kon ik deze reacties verwachten. Ook hier was ik het eigenlijk mee eens. Had ik onbewust toch heel doelgroep gericht geschreven. De volgende keer interview ik ze echter wel apart van elkaar. En daarna misschien even samen. Gelijk met drien vond ik geen succes.

Nu het verhaal over Hati.

Dit heb ik in Breda gemaakt. Gerlach kreeg een mail binnen en dacht dat het misschien wel een stuk voor mij was. Zelf dacht ik juist van niet. Ik heb totaal geen verstand van ontwikkelingshulp en dergelijke. Toch besloot ik het stuk aan te nemen. Hoe meer grote verhalen ik mocht maken, hoe liever. En dat ik er geen interesse in had, moest juist een uitdaging vormen. Ik maakte een afspraak met het bedrijf en ging op pad. Bij het bedrijf veranderde mijn mening eigenlijk met de minuut. Ik zou er bijna zelf gaan werken. Vooraf had ik mij natuurlijk wel in het onderwerp verdiept, maar daar waren ze echt heel erg open. Ik kreeg zelfs inzake in het financile gedeelte! En het gesprek ging van links naar rechts zonder dat ik er last van had bij het maken van aantekeningen. Terug op de redactie begon ik met schrijven. En toen kwam Gerlach ineens naar me toe. Hij wilde het eigenlijk gelijk voor morgen mee hebben. Of ik ook fotos bij dat bedrijf had meegenomen. Nou ja, gelukkig had ik dat. En mijn stuk was al bijna klaar. In overleg met de eindredactie en de beeldredactie vind ik dat er een heel erg leuk stuk uit voort is gekomen. Jammer genoeg kwam ik er de volgende dag achter dat de avondploeg mijn inleiding had ingekort. En januari in februari veranderd! Beetje jammer. Voor de rest vind ik het mijn beste verhaal. Ook omdat ik er vooraf zelf heel erg weinig over wist en je dat in het stuk niet kunt zien.

En als laatste het ramadan verhaal.

Ook dit stuk is in Breda gemaakt. En is uiteindelijk mijn laatste stuk geworden. Vooraf was dit niet de bedoeling maar dat leg ik zodirect wel uit.

De Stadsredactie kwam bij Paul aan met een idee over de ramadan. Er was nog geen aandacht aan besteed en de ramadan was toch al bijna halverwege. Een leuke foto op de voorpagina van het regiokatern en een bijschriftje zou wel leuk zijn. Ze hadden er ook al een idee bij. Een foto bij een bakker. Die mensen werken tussen eten, maar mogen er zelf niet van eten. Paul gaf het voorstel aan mij en ik ging op pad. Ik ging bij de bakkerij die ze hadden uitgekozen langs en maakte een kort praatje, daarnaast vroeg ik of er later een foto mocht worden gemaakt. Dit mocht. Terug op de redactie schreef ik mijn onderschrift en toen was het wachten op de foto. Net voor ik naar huis wou kwam hij binnen. En hij was slecht. Echt slecht. Paul kon er ook niet veel mee. Voor de voorpagina was hij niet goed genoeg. Nu zou hij ergens achterin terechtkomen. Als hij er al inkwam. Ik vroeg Paul te wachten. Ik vond hem zelf ook heel slecht, en hij paste niet bij mijn verhaal. Hoe kon die fotograaf nou twee jongens lachend op de foto zetten met een brood in de hand. Had hij nou helemaal geen inlevingsvermogen in de moslimcultuur? Ik ging naar huis en sprak er met was van mijn buitenlandse vrienden over. Daarna ging ik naar bed. De volgende dag ging ik gelijk naar Paul met een compleet ander idee. Ik was van mening dat ik het beter kon. Een mooiere tekst, en mooiere fotos. Paul overlegde met de Stadsredactie en die zeiden dat ik het mocht proberen. Als het niks was gooiden ze het weg en kwam de oude foto ergens achterin. Als het goed was gebruikten ze het als complete spread. Zoals mijn idee was. Ik ging op pad. Ik had het idee om verschillende moslims aan het woord te laten. Turken, Marokkanen, Afghanen en het liefst ook iets van Somalirs. De eerste drie lukte, de laatste niet. Daarnaast wilde ik verschillende soorten voedsel aan het bod laten komen, een halalsupermarkt, een dnercorner, een slager, een bakker, een groetenboer, en ga zo maar door. Het meeste lukte. (Ik had daarnaast een Turkse maat van me meegenomen, omdat hij meer buitenlandse winkels weet te vinden in Breda dan ik.) Daarna begon ik met schrijven. En selecteerde ik de door mij gemaakte fotos. Paul vond de fotos sowieso goed. Over mijn tekst twijfelde hij, ging ik niet te diep in op het onderwerp ramadan, ipv de oorspronkelijke insteek, het niet mogen eten tussen eten. Hij overlegde met de Stadsredactie en die vonden de tekst goed genoeg. Hij zou worden meegenomen. Woensdag of vrijdag. Maandag was mijn laatste dag en was hij nog niet meegenomen. De Stadsredactie verzekerde me dat het alsnog ging gebeuren, er waren alleen wat dingen tussendoor gekomen die perse op de twee moesten staan. En om het helemaal naar achteren te doen, vond hij zonde. Paul zou het stuk later naar me toesturen. En die woensdag werd het inderdaad geplaatst. Twee dingen vond ik wel minder prettig. Mijn kop sloeg nu niet meer op mijn hele artikel. Het kwam nu heel denigrerend over naar een aantal moslims, ik ben er ook over aangesproken door een paar Marokkaanse jongens. En het ergste... Mijn naam stond niet als fotobron genoemd. Dit vond ik niet echt fijn, ik was er juist zo trots op.

Beoordeling redactiestukIk heb een artikel over een oorlog in kappersland gekozen. Jammer genoeg kreeg ik niet het hele artikel gedigitaliseerd dus heb ik alleen het gedeelte dat op de website stond als bron toegevoegd. Op zich maakt dit voor de beoordeling en verwerking niets uit. Ik heb wel het hele artikel gelezen en besproken.

De totstandkoming van dit artikel zorgde ervoor dat ik dit artikel juist koos om te bespreken.

We zaten sochtends in overleg en het was komkommertijd. Heel veel onderwerpen kwamen, net zoals de voorgaande dagen, voorbij en werden net zo hard weer afgeschoten. Toen werd er een grapje gemaakt over iemands kapsel. En daarna kwam er een discussie op gang over al die goedkope kappers die tegenwoordig als rijpe appelen van de bomen vielen. Er werd gesproken over een groen monster waarop weer vele reacties loskwamen. Dit groene monster bleek niet groen maar oranje, en bleek Brainwash te heten. Een kappersketen die in vier jaar tijd van 0 naar over de 100 was gegaan. Annemieke van Dongen wierp zich op om er een verhaal over te schrijven. Achteraf had ik dit zelf misschien ook wel willen maken. Maar ze had al eerder over kappers geschreven en wist ook wel een mooie ingang. Het uiteindelijke resultaat vond ik heel mooi. Fris en fruitig geschreven, zonder de logische clichs die ik waarschijnlijk wel had gebruikt. Ik complimenteerde Annemieke en vroeg hoe ze het zo uitgebreid had kunnen maken. Ze bleek eerst rond te hebben gekeken en daarna met de eigenaar van de keten te hebben gesproken. Bij het opzetten van haar verhaal wou ze inderdaad het nieuwe en opvallende gelijk duidelijk stellen, ook met de foto. (Die foto vind ik minder goed gelukt, in verhouding tot het verhaal.) Het moest geen wervend verhaal worden, maar het moest wel heel duidelijk de positieve en negatieve punten van het bedrijf benadrukken, zonder een mening te geven. Ik vind dit goed gelukt, al vind ik het wel een beetje te positief. Naar aanleiding van dit artikel ben ik zelf bij de kapper geweest en het negatieve, het lange wachten, sprong er wel heel erg bovenuit. En na wat navraag bleek dit bij meerdere mensen een probleem. De lage prijs vergoedde echter veel. Daarnaast ga je ook een beetje naar de kapper om te babbelen, en ze werken bij brainwash dusdanig snel dat dat er een beetje bij inschiet. Dit komt bij het artikel niet naar voren. Zelf had ik er dus voor gekozen om het eerst te doen zoals Annemieke en daarna om zelf even bij de kapper langs te gaan voordat ik het stuk schreef. En dan natuurlijk bij een andere salon als waar ik het interview had gehouden. Maar al met al vond en vind ik het een mooi artikel, wat ik na de vergadering niet had verwacht.ZelfreflectieVoor ik op stage ging stond ik er best goed voor. Aan het einde van het eerste jaar was mijn beoordeling niet goed, ik had twee onvoldoendes en mijn P niet gehaald. Daarnaast vonden Theo en Annemarie dat ik bepaalde karaktereigenschappen heb die ik moet veranderen om in de journalistieke sector te kunnen slagen. Maar in mijn tweede jaar ging het juist super goed. Tot de laatste periode haalde ik geen enkele onvoldoende. GER sloot ik met een voldoende af, waarbij ik ook een heleboel goeds had gehaald en maar 1 of 2 onvoldoendes. Daarnaast haalde ik al mijn toetsen, behalve Nederlands. Daar scoorde ik iets van 38% ipv 40. Alleen in mijn laatste periode kreeg ik drie onvoldoendes terug, voor mijn verslagen van recht en vakreflectie en voor mijn toets van taal en microfoon. Eigenlijk niks om me zorgen over te maken. Als ik mijn stage zou halen kon ik de rest makkelijk rechtzetten voor mijn competentieexamen. Daarnaast ging mijn Nederlands dusdanig snel vooruit dat ik ook daar geen problemen verwachtte. Alleen mijn attitude kon soms een probleem worden. Ik besloot me extra rustig te houden. FOUT. Na vier weken werd ik juist daarop aangesproken, waarom ik me afzijdig hield bij vergaderingen, waarom ik me niet echt in discussies mengde en waarom ik geen dingen naar mezelf toetrok. Nou lekker dan dacht ik, hou ik me rustig is het nog niet goed. Daarnaast voelde ik me daar in Oosterhout al helemaal niet op mijn gemak, maar toch probeerde ik wat met deze kritiek te doen. Nou zoals hierboven beschreven ging dat dus helemaal fout. Daarnaast is er een heel erg groot verschil tussen de praktijk en de theorie op school. In de praktijk ben je veel vrijer dan op school. Niet alles is zo vast afgebakend. Je kan gewoon lekker schrijven. Ik vind dat school hier veel meer op moet letten en dat ook moet laten weten. Dat school de basis is, maar dat je daarbuiten heel vrij moet leren schrijven. Daarnaast lijkt de structuur in geen velden of wegen op de structuur die op school werd geschetst aan het einde van het eerste jaar bij het oefenen in redactieverband. Er heerst vriendjespolitiek met betrekking tot artikelen. En er worden fouten gemaakt die eigenlijk overbodig zijn, door de 24 uur structuur. Daarnaast is het heel anders schrijven, met of zonder druk. In ieder geval, voor mij gold dit heel erg. Hoorde ik op school tot de snelste schrijvers, op stage was is de eerste weken supertraag. Bang om fouten te maken, alles driedubbel controlerend. Het rare was ook dat ik op school heel erg veel last heb met fouten maken bij het verwerken en op stage juist niet. Kan ook door het systeem komen, met die kortere balkjes. Dat ik dan mijn zinnen korter kan lezen waardoor mijn concentratie niet wegvalt, zoals vaak bij een groot worddocument zoals dit.

Op stage heb ik uiteindelijk wel heel erg veel geleerd, misschien wel meer dan in twee jaar school. Mijn schrijven is echt met sprongen vooruit gesprongen. Als ik mijn eerste stuk pak dat ik ooit op school heb geschreven (over een kerstmarkt in Keulen) en vergelijk met mijn laatste stuk (over de ramadan) dan is dat echt een wezenlijk verschil. Ook als je mijn laatste schoolstukken met mijn stage vergelijk is dat een wereld van verschil. Daarnaast heb ik geleerd dat je, wat er ook gebeurt, rustig moet blijven. Face to face en aan de telefoon. En dat het nieuws vergaren soms veel moeilijker is dan het van buiten lijkt. En van de redenen voor mij om voor tijdschrift te kiezen. Ik denk dat ik daar qua artikelkeuzes beter in thuishoor. Voor de krant mis ik een beetje die nieuwsneus. Niet dat ik geen nieuws herken ofzo, maar ik loop er ook niet elke dag een keer of 5 tegenaan.

Hieronder ga ik even in op mijn competenties:

(In het blauw staan mijn antwoorden voordat ik op stage ging.)

Verwerken en concretiseren.

Dit houdt in dat je concreet de competenties benoemt. Aan de hand

daarvan maak je een sterkte/zwakte analyse.

Kiezen

Kiezen is een competentie die 9 van de 10 keer wel goed gaat, ik heb geen moeite om keuzes te maken en meestal zijn ze goed.In de praktijk bleek ik ook wel duidelijke keuzes te kunnen maken, alleen soms sloeg ik de plank ook volkomen mis. Of was het geluk dat ik de juiste keuze maakte (zoals met dat Sandoel-verhaal) Ook maakte ik soms keuzes die goed waren, maar die ik niet mondelijk kon verdedigen. Meer op gevoel maakte ik dan de juiste keuzes. Niet slecht, maar als je gevoel ernaast zit ga je dan de mist in. Rationeel denken is ook belangrijk.Plannen en Organiseren

Plannen en Organiseren is meestal een competentie waar ik erg goed in ben. Soms stel ik dingen alleen te makkelijk uit.Ook hierbij bleek ik mezelf vooraf al goed te kennen. Plannen en organiseren ging goed. Zolang ik het ook maar deed. Als ik dingen op zijn beloop liet, kwam ik soms in de problemen. Door bijvoorbeeld een foto vergeten te bestellen. Of vergeten om een adres of naam gelijk op te schrijven, waardoor ik kunstgrepen uit moest halen om er alsnog achter te komen.Verzamelen

Meestal heb ik geen moeite om mijn informatie bij elkaar te krijgen of om research te plegen, het verwerken van mijn informatie is soms wel een probleem. Het verzamelen van informatie vormde geen probleem. Het verzamelen van nieuws wel. Ik kwam erachter dat een netwerk opbouwen heel erg belangrijk is. Daar moet ik echt heel erg hard aan gaan werken. Want hoe goed je ook informatie kunt verzamelen, als niemand het aan je geeft, heb je een probleem.Selecteren

Selecteren gaat bij mij eigenlijk hetzelfde als kiezen en ordenen. Ik maak keuzes en meestal zijn die goed, soms sla ik de plank echter volledig mis. Al vind ik persoonlijk dat je bij journalistiek niet echt van goed of fout kan spreken. Als je erover hebt nagedacht en het goed kan onderbouwen vind ik dat je het goed hebt gedaan. Als iemand anders je dan kan overtuigen dat zijn argumenten beter zijn had je het achteraf anders moeten doen. Ik vind het pas fout als je zomaar iets doet zonder er vooraf over na te denken.Qua selecteren is mijn mening niet veranderd. Als je bepaalde keuzes opzettelijk maakt, kan het bijna niet fout gaan. Het kan wel tot discussies lijden en iemand anders kan een beter plan hebben.Ordenen

Hier heb ik dezelfde mening over als bij kiezen en selecteren.Ordenen is eigenlijk een rare discipline voor mij. Ik doe dingen altijd expres en zet iets in een bepaalde volgorde met een reden. Alleen komt die reden er soms niet goed uit. Dan wil iemand eerst mijn volgorde aanpassen, maar als ik mijn idee erachter uitleg, blijkt het niet aan de volgorde te liggen maar aan de manier van schrijven.Verwerken

Dit is verreweg mijn zwakste competentie. Hier moet ik heel hard aan werken en ik moet op en tijdens mijn stage de volle 100% geconcentreerd zijn om hier geen fouten in te maken. Daarnaast moet ik Nederlandse les blijven volgen en het bij blijven houden. 7 jaar geen boeken inkijken en niks met Nederlands doen kan niet ongestraft voorbijgaan. Ik moet zorgen dat ik eerst weer op Havo niveau kom (dat zit ik denk ik ondertussen wel weer) en het dan doortrekken naar Hbo niveau en het liefst iets beter nog omdat Verwerken het allerbelangrijkste is voor een journalist, je kan nog zo goed in je hoofd hebben wat je wilt schrijven, als je het niet goed op kunt schrijven ben je nergens.Op stage heb ik niet echt last gehad van mijn achterstand op het gebied van verwerken. Wel zijn er nieuwe problemen naar voren gekomen. Zoals bijvoorbeeld de komma tussen twee persoonsvormen. Daar moet ik echt op letten. Ik heb sowieso moeite met de komma en met dubbele woorden. Het d/t verhaal, mijn grootste probleem op school, heeft eigenlijk niet tot problemen gezorgd. Al moet ik wel zeggen dat ik qua schrijven wel op safe heb gespeeld. Sommige dingen kan ik nog niet opschrijven zoals ik het graag zou willen. Daardoor lijk ik niet creatief genoeg. Alleen weet ik gelukkig zelf waar dat aan ligt en hoe ik daaraan moet werken. Ik volg elk jaar in de zomer en winter Nederlandse les en dat gaat steeds beter. Nu ben ik er alleen achter dat dat niet voldoende is (hier heb je hem weer, dat dubbele woord dat, moet daar nu wel of geen komma tussen?) Ik moet me ook gaan verdiepen in stijlboeken en andere vormen van Nederlands. Nu heb ik het boekje Nederlands voor juristen aangeschaft. Toch een heel andere discipline. En weet ik al wat ik als minor in mijn vierde jaar wil gaan doen, bedrijfsjournalistiek. Evalueren

Ik heb een erg sterke eigen mening en dat kan soms bij het evalueren van producten tegen me werken. Ik kan goed evalueren maar mijn mening strijkt wel eens mensen tegen de haren.Dit heeft me ook nu weer in de problemen gebracht, nouja, in Oosterhout dan. Daar werd het niet gewaardeerd. In Breda gelukkig wel.Reflecteren op het vak

Ik kan best wel goed reflecteren op het vak, maar heb ook hierbij een heel erg sterke eigen mening. Ik ga niet zomaar af op boeken die door iemand zijn geschreven, dat zijn ook maar meningen. Alleen wel meningen van mensen die meestal al iets hebben bereikt in de journalistiek.Mijn stage was wel een echte eyeopener. Ik heb mijn mening op een heleboel punten moeten aanpassen en geleerd dat er niet 1 waarheid bestaat.Werken in teamverband

Ik ben iemand die makkelijk alleen werkt maar ook makkelijk in teamverband, ik ben niet voor niets 6 jaar militair geweest. Alleen heb ik soms moeite om met mensen samen te werken die ik echt niet mag of die een uitgesproken mening hebben die haaks op de mijne staat.Zoals vooraf voorspeld heeft dit me in de problemen gebracht. In Oosterhout klikte het niet tussen mij en bepaalde mensen op de redactie en daar kon ik niet goed mee omgaan. Speelde mijn faalangst toch weer op, en dat camoufleer ik dan met een grote bek. Ik voelde me niet op mijn gemak en dan werk ik niet naar behoren. Daar moet ik echt me leren omgaan, want ik Breda heb ik laten zien dat ik het wel kan. Alleen eigenlijk ook weer niet, want daar was niemand waar ik me aan stoorde of die ik echt niet mocht. Ik moet toch echt met die innerlijke duivel leren leven.Reflecteren op maatschappelijke verschijnselen en ontwikkelingen

Ik kan goed reflecteren op maatschappelijke verschijnselen en ontwikkelingen, al heb ik ook hier een sterke eigen mening.Ik heb inderdaad een erg sterke eigen mening en moet daar beter mee leren omgaan.Je kunt bij het maken van een goede sterkte/zwakte analyse de volgende vragen meenemen:

Welke capaciteiten wil ik verder ontwikkelen?

Ik wil eigenlijk alles wat ik kan leren, leren.Ik heb wel het gevoel dat ik op heel veel punten beter ben gewordenAan welke zwakke punten wil ik gaan werken?

Ik wil vooral mijn Nederlands verbeteren en alle mogelijke manieren van schrijven beter onder de knie krijgen.Ook hier heb ik het gevoel dat dat veel beter is gelukt. Alleen heeft een ander zwak punt zich toch weer de kop opgestoken.Hoe kan ik mijn sterke punten optimaal inzetten?

Ik ben iemand die zichzelf snel wil laten zien, van aanpakken weet en die je makkelijk snel alleen op pad kan sturen, dit wil ik laten zien zodat ze op een stageadres weten dat ze ook vertrouwen in me kunnen hebben en aan me kunnen geven.Als ik vertrouwen krijg, zoals in Breda, dan gaat het goed. Krijg ik die niet, zoals in Oosterhout, dan heb je eigenlijk niks meer aan me.Welke onderdelen van het medium hebben mijn bijzondere belangstelling?

Ik wil elk onderdeel met betrekking tot krant en tijdschrift goed onder de knie krijgen.Ik heb ondertussen de keuze gemaakt voor tijdschrift.Welke kennis wil ik verdiepen, welke vaardigheden verbreden, welke

beroepshouding versterken?

Ik wil mezelf ontwikkelen tot een goede allround journalist.Ik denk dat ik op alle punten nog verbeteringen moet boeken wil ik als allround journalist aan de slag kunnen.Welke onderdelen van het vak wil ik beter leren kennen?

Alle onderdelen die met schrijven te maken hebben.Ja, ik ben er wel achter dat ik schrijven het leukst vind. Zelfs nietszeggende stukken.Welke wensen heb ik ten aanzien van de opzet van de stage of de begeleiding

vanuit de opleiding?

Ik hoop dat ik begeleid word op het moment dat ik het nodig heb en dat ik los word gelaten als de situatie dat toestaat.Dit is jammer genoeg maar half gelukt. In Oosterhout was de begeleiding slecht, en die heb ik juist zo hard nodig. In Breda ging dat weer veel beter, maar was de begeleiding ook vel beter.Welke rol kan/wil ik als stagiair(e) spelen?

Ik wil mezelf opwerken tot een schakel in het geheel waar opdrachten net zo makkelijk aan worden gegeven als aan de vaste journalisten.Dit is niet gelukt en hier baal ik een beetje van. Sommige jongens hebben een rol als correspondent aan hun stage overgehouden en ik niet. Daarnaast merk ik dat ik in drie maanden een grote sprong heb gemaakt, maar dat er nog zoveel rek inzit dat ik dat ook wel begrijp.

Ik heb al mijn stukken bewaard (met uitzondering van een aantal kortjes) en die gaan in een map om te bewaren en om mijn voortgang aan te kunnen tonen.

Hieronder een lijst met onderwerpen, en bij sommigen een mening.

-De rubriek Oud Nieuws op de stadsredactie in Oosterhout, die heb ik een keer of 5/6 gemaakt. Elke week moest er op maandag een in de krant staan. Aan de ene kant een leuke rubriek, aan de andere kant ook een moeilijke. Je moet echt spitten in het archief, en pas in de tweede of derde week kwam ik erachter dat ik er veel losser mee kon omgaan. Meer verbanden trekken met het heden, waardoor het interessanter werd.

- De rubriek Bedrijvig op de stadsredactie in Oosterhout, die heb ik ook een keer of 5/6 gemaakt en kwam elke week op donderdag in de krant. Dit vond ik n van de leukste rubrieken om te doen. Al leverde hij mij ook mijn grootste probleem op, met die secretaresse. Vooral een stuk over een boomhuttenbouwbedrijf vond ik heel erg leuk om te doen. Daar had ik graag een groter stuk van gemaakt. Vooral de fotos die hij liet zien vond ik helemaal geweldig. Zijn uitgewerkte toekomstplannen. Een rijdend speelpaleis van boomhutten, hoe kom je erop?

- De rubriek Terugkijken op de stadsredactie in Oosterhout, ook die heb ik een keer of 5/6 gemaakt. Deze rubriek vond ik niet leuk om te maken. Je had alleen telefonisch contact met de mensen en de structuur, vraag/antwoord, stond echt vast. Je kon er niks diepgaands van maken. En toen ik dat wel deed, werd het veranderd.

-In Breda was er een vergelijkbare rubriek als de Bedrijvig, Kennis van Zaken. Deze heb ik 1 keer mogen maken en daar heb ik een hele vieze smaak van in mijn mond aan overgehouden. Die man adverteerde zelf in de Stem, en omdat er vaak wat was fout gegaan, stuurde de commercile afdeling een mail naar de Stadsredactie. Met de vraag of zei niet iets met dit bedrijf konden doen. Zonder verdere uitleg. Bij het bedrijf aangekomen voelde ik me gelijk onder druk gezet, al liet ik dit natuurlijk niet merken. De man begon gelijk met het hele verhaal, dat hij inkomsten was misgelopen door de Stem en dat deze rubriek zijn bedrijf positief moest benvloeden. Daarnaast wilde hij niet zelf op de foto maar een werknemer die net een paar maanden in dienst was. En hij gaf de antwoorden, maar ze moesten uit de mond van de werknemer worden opgeschreven. En hij bepaalde wel wat ik opschreef, niet dus. Dat heb ik hem gelijk gezegd, daar ga ik niet mee akkoord. Uiteindelijk heb ik hem wel gewoon genterviewd, wat moest ik anders? Terug op de redactie ben ik die man gelijk gaan Goochelen, en wat bleek? Hij had meerdere bedrijven op dat ene adres geregistreerd staan, en was met problemen bij Mandemakers vertrokken. Daarnaast waren er her en der ook wel wat klachten te vinden, maarja die vind je over bijna elk bedrijf wel op internet. Ik besloot het door te geven aan de Stadsredactie. En het antwoord stond me eigenlijk niet zo heel erg aan. Maak het maar gewoon, en als je je naam er op deze manier niet aan wilt verbinden moet je die man zijn naam er maar gewoon inzetten. Zij zouden contact opnemen met de commercile afdeling, dat dit op deze manier niet de bedoeling was. Zelf had ik dit stuk gewoon niet geplaatst, voor hetzelfde geld blijkt die man over 5 of 10 jaar, zolang duurt het meestal, een oplichter en staat mijn naam boven een positief stuk.

-Daarna mocht ik een keer of 5 een heel erg leuke rubriek maken. Op bezoek in Breda. Over toeristen die op bezoek kwamen in Breda. Hier mocht ik heel erg creatief mee omgaan, er waren geen regels met betrekking tot stijl, intro en opmaak. Alleen het vinden van de juiste kandidaat was soms wel moeilijk. Een paar keer kwam er een heel erg leuk stuk uit, zoals over Geocatching, een andere keer viel het een beetje tegen.

-Dan de kortjes en kleinere artikelen: Een stuk over een Bierfiets, over een alcoholverbod in vvv-kantoren, over Theek5, een aantal aankondigingen, een opening over de Harley-dag in Breda, een stukje over de Coca-Colafabriek in Dongen, over wanbetalers bij apothekers (zelf aangedragen), over aircos, over ligas, over examenkandidaten, kangoeroewoningen en als laatste een iets groter stuk over inwijdingsrituelen bij defensie. Dat kwam niet in de krant maar, heel raar, wel op de website.

-Dan de middengrote artikelen en voorpaginas en dergelijke: Een stuk over het Brakkenfestival (voorpagina stad Breda), Beestenboel bij Sovak (ook voorpagina Breda), een stuk over een honden losloopgebied in Breda (eigen nieuws en voorpagina Breda), ieder kind een kunstenaar (voorpagina Oosterhout) en een stuk over een wielrenster annex schaatster (het artikel voor de sportredactie, wat ik heel erg leuk vond.)

-En als laatste de grotere artikelen: De drie eerder beschreven verhalen, Sandoel, Hati en de ramadan, Festival KOM in Oosterhout, een WK-verhaal in Oosterhout en als laatste een groot stuk over een herstellend stotteraar.

Beste en Slechtste stukIk wil eigenlijk niet over een beste en slechtste stuk spreken. Het verhaal met die drie broers was mijn eerste grote verhaal. Ik vind het niet slecht, maar had het nu anders gedaan. Het verhaal over de ramadan en Hati bevielen me het meest, maar ik kies daarbij toch voor Hati. Over de ramadan wist ik al heel erg veel waardoor het makkelijk was voor mij erover te schrijven. Over ontwikkelingshulp wist ik vrij weinig, in ieder geval niet diepgaand genoeg. Ik heb misschien wel een slechter kortje gemaakt dan het verhaal met die drie broers in Sandoel, maar om echt te beoordelen, pak ik liever een groter stuk.

Hierboven ben ik inhoudelijk bij het tot stand komen van drie berichten al verder ingegaan op de positieve en minder positieve punten van beide verhalen.

Beoordelingen

Mijn stage in Oosterhout geef ik een 5, de begeleiding was ronduit slecht en het zelfreflecterend vermogen dat op de redactie hing was ook laag. Aan de andere kant heb ik zelf ook veel fouten gemaakt in de omgang met mensen en had ik me ook op een andere manier kunnen laten horen. Vandaar een 5. In Breda geef ik een 7,5. De begeleiding was daar veel beter en de onderlinge communicatie overdag was ook goed. Alleen vond ik de vergaderingen soms rommelig en zou ik voor het einde van de dag nog even kort vergaderen. Daarnaast was de humor in Breda meer mijn stijl. En werk ik beter met een korte lijn van begeleiden ipv dat ze me gelijk in het diepe gooien. Overal geef ik een 6,5 aan de Stem in totaal als stageplaats. Mijn docentbegeleider geef ik een 7. In het begin was er veel miscommunicatie met Vera, maar nadat het fout was gelopen in Oosterhout heeft ze me wel heel erg goed geholpen om het in Breda beter te doen.

Nieuwe stagiaires zou ik aanraden heel erg goed te communiceren vanaf begin tot eind. En je kan gerust rustig beginnen, maar laat je niet compleet ondersneeuwen. En sla daarna ook weer niet door de andere kant op.BIJLAGEN: De drie door mij gemaakte stukken en het stuk dat ik heb beoordeeld. (waarbij het Sandoelverhaal en het Hativerhaal ook gelijk gelden als slechtste en beste verhaal.)