HOOFDREDACTIENeal PetersenGeert Jan DarwinkelEINDREDACTIEKasper DijkSENIOR WRITERJules ZaneREDACTIELennart BeishuizenPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelRob van GamerenVincent Van GenechtenEva GerritsePieter HorstmanJustin KevenaarPaul KlompJasper LamanMarco PostJurian UbachsKlaas­Jan ter VeenJeroen VeenstraSeb VisserFrank WielaardJoeri ZwartsCOLUMNISTENMatthijs van den BeukelGijsbregt BrouwerJeroen ElshoffLeander SchaerlaeckensFOTOGRAFIEGetty ImagesPRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGNDarChicago Ltd.MET DANK AANIssuu, ScribusSportAmerika Magazineis een uitgave van PetersenMedia. Niets uit dezeuitgave mag op welke wijzedan ook worden gekopieerdzonder uitdrukkelijketoestemming van deuitgever. © PetersenMedia 2012­2013 ­ Allerechten voorbehouden.

Het was wellicht de grootste schok tot nu toe in alleberichtgevingen richting het WK voetbal in Brazilië. TeamUSA‐bondscoach Jürgen Klinsmann besloot Landon Donovanniet te selecteren in zijn keurkorps van 23 spelers. Ik schroker zelf ook behoorlijk van, want hij was voor mij eenzekerheid.Twitter en Facebook explodeerde. Zelf raakte ik in eeninteressante discussie verwikkeld met eindredacteur KasperDijk en voormalig Sport Amerika‐redacteur Saman Alzahawi.Zij begrepen de keuze namelijk wel van de Duitse trainer.Waar ik normaal gesproken vrij koppig ben in dit soortdiscussies, begreep ik de standpunten van beide mannen nuzeer zeker wel. Fysiek niet top, ‘over the hill’ en anderespelers die beter zijn.Na het WK kunnen we pas oordelen wie er gelijk heeftgekregen. Het zal voor de Amerikanen niet gemakkelijkworden in een poule met Ghana, Duitsland en Portugal. Voorde ontwikkeling van de voetbalcultuur en de competitie, deMLS draait op dit moment als een malle, zou het in iedergeval zeer welkom zijn als zij de groep overleven.Hoe het WK‐sprookje van de Verenigde Staten ook afloopt,één ding zullen we nooit vergeten. Donovan maakte in 2010het belangrijkste doelpunt uit de geschiedenis van hetAmerikaanse voetbal, door in de laatste seconden te scorentegen Algerije. Het leverde prachtige beelden op vanuitzinnige Amerikanen en tegenwoordig lopen er ook jongensrond met de naam Donovan.In het voorjaar van 2015 zullen er geen kinderen naar Landonvernoemd worden.Veel leesplezier,

Landon Donovan

Indianapolis Colts­eige­naar Jim Irsay heeft tweeaanklachten aan de broekvoor het rijden onder in­vloed. Afgelopen maart werd Irsayaangehouden en werden er in zijn bloedsporen van twee verschillende soortendrugs gevonden. Irsay kan maximaal 120dagen cel krijgen, maar omdat de Colts­eigenaar geen strafblad heeft, is de kanszeer groot dat een geldboete voldoende zalzijn. Wel is iedereen benieuwd naar demaatregelen die NFL­commissioner RogerGoodell neemt – volgens Redskins­spelerRyan Clark is Goodell hypocriet bezig enwas een speler allang geschorst geweest •Brandon Marshall verlengde zijncontract bij de Chicago Bears metdrie jaar. De 30­jarige receiver kwam in2012 van Miami naar Chicago en volgensMarshall heeft deze trade zijn leven gered:"Ik denk niet dat ik hier nu over eencontractverlenging had zitten praten als ikin Miami was gebleven. Daar had ik denkik niet zo veel succes gehad op het veld, deomgeving in Miami was niet goedvoor mij" • De Seattle Seahawkskozen in de zesde ronde van deNFL Draft offensive tackleGarrett Scott. Bij het ondergaanvan een medische keuringkwamen er echterhartproblemen aan hetlicht. Ondanks dat deSeahawks hem lieten gaan,besloot Seahawks­GM JohnSchneider de speler eencontract aan te bieden,zodat hij alsnog zijn salarisvoor aankomend seizoenkreeg (555.000 dollar)."Met deze hartkwaal kan hijgeen enkele vorm van sportbeoefenen. Het team blijftGarrett echter helpen in dekomende maanden bij devolgende stappen die hijneemt", aldus Schneider •

De LA Clippers zijn gewild. Nietalleen bij de fans, maar ook bijpotentieel nieuwe eigenaren. Hetziet er nu toch echt naar uit datDonald Sterling zijn Clippersmoet verkopen. En het zijn nietde minste namen die in de rij staan om eenbod te doen op het team. Oud­spelersGrant Hill en Yao Ming zijn misschienwel de meest serieuze kandidaten. ZowelHill, tegenwoordig werkzaam voor NBA­tv,als Yao Ming, de boomlange oud­centervan de Houston Rockets,trommelt advocaten op omeen bod voor te bereiden •Shane Battier isverkozen tot besteteamgenoot van hetafgelopen seizoen. Despeler van de Miami Heatlaat Al Jefferson van deCharlotte Bobcats/Hornets en DirkNowitzki van de Dallas Mavericks achterzich. Vorig jaar werd Battier nog tweedeachter Chauncey Billups. Battier kreeg deaward vanwege zijn leiderschap, zijnvoorbeeldfunctie en zijn bereidheid zichzelfweg te cijferen voor anderen • Met het oogop volgend seizoen is de grotestoelendans onder de coachesbegonnen. Mike D'Antoni van de LALakers liet een contractverlenging linksliggen, Steve Kerr wees de New YorkKnicks af en kiest voor de Golden StateWarriors en nu is MemphisGrizzlies­coach Dave Joergeronderwerp van gesprek. Van Joergerwordt verwacht dat hij na één seizoenalweer moet vertrekken. Dat wasvoor de Minnesota Timberwolvesreden genoeg om met hem te gaanpraten. De deal ketste echteralsnog af, waardoor Joergervoorlopig in Memphis blijft enMinnesota nog altijd zonderhoofdcoach zit •

Josh Beckett van de LosAngeles Dodgers gooide af­gelopen zondag de eersteno­hitter van het MLB­seizoen. In demet 6­0 gewonnen wedstrijd tegen dePhillies had hij 128 pitches nodig om deno­hitter te completeren. Voor de 34­jarigeBeckett was het de eerste uit zijn carrière –er zijn slechts vier werpers in de geschie­denis van de MLB die ouder waren tijdenshun eerste no­hitter. Beckett zelf wasverbaasd: "Ik was maar aan het wachtentotdat ze een hit zouden noteren, op ditpunt in je carrière verwacht je namelijkzoiets als dit niet meer. Ik heb namelijk hetgevoel dat mijn worpenarsenaal daar nietgoed genoeg meer voor is... dit is daaromheel speciaal voor mij" • Nog meer ellendevoor de Texas Rangers: Prince Fielderkomt dit seizoen niet meer in actievanwege een nekblessure. De positievan eerste honkman wordt nu ingenomendoor Mitch Moreland. Voor de Rangers ishet de zoveelste basisspeler die geblesseerdafhaakt dit seizoen, na onder meer Jurick­son Profar, Geovany Soto, DerekHolland en MartinPerez • MannyRamírez is terug, zijhet niet als speler alleen,maar als speler/assis­tent­coach van deIowa Cubs, het AAA­team van de ChicagoCubs. De kans datRamírez opgeroepengaat worden voor dehoofdmacht isvrijwel nihil, maarvolgens GM TheoEpstein kan Rami­rez bij in Iowa veel betekenen.Ramírez' eerste taak is onge­twijfeld het in aanvallendopzicht assisteren vantoptalent Javier Baez, die hetdit seizoen lastig heeft met eenslaggemiddelde van .203 •

Daniel Carcillo werd voortien wedstrijden geschorstnadat hij een linesmen in hetgezicht sloeg. De aanvaller vanNew York Rangers reageerde op delinesmen, die hem weg wilde houden vaneen vechtpartij tussen een speler van deRangers en één van de MontrealCanadiens. Carcillo gaat nogin beroep tegen de schorsing,maar het lijkt onwaar­schijnlijk dat Carcillostrafvermindering krijgt •Rusland werd na eenverloren Olympische Spelenin eigen land wel dewinnaar van het WKijshockey in Minsk. In de finale werdFinland met 5­2 opzij gezet. DanisZaporov (Metallurg Magnitogorsk) wasmet een goal en twee assists de grote manin de finale, waarin ook AlexanderOvechkin en Evgeni Malkin het net wistente vinden. Zweden won de bronzenmedaille, zij versloegen Tsjechië in dekleine finale met 3­0. Een teleurstellingvoor de 42­jarige NHL­vedette JaromirJagr, die na het toernooi aankondigde zijnlaatste duel voor land gespeeld te hebben •Jim Benning werd benoemd alsnieuwe General Managervan Vancouver Canucks •Tyler Johnson tekende een nieuwcontract bij Tampa Bay Lightning. Deaanvaller kende een sterkrookieseizoen en werd zelfs genomineerdvoor de Calder Trophy, voor beste rookievan dit seizoen. Johnson, die voor drieseizoenen tekende, noteerde 24doelpunten in 82 wedstrijden gedurendehet afgelopen seizoen • Jaroslav Halaktekende eveneens een nieuwcontract. De Slowaakse doelman, die inde afgelopen maanden liefst vierverschillende werkgevers in de NHLhad, tekende een vierjarig contract bijNew York Islanders •

De stralende zon aan een helderblauwehemel beloofde perfecte omstandighedenvoor de 2014 Indianapolis 500. Deomstandigheden waren zelfs zo goed dat derace in meer dan tien jaar niet zo ver kwamzonder gele vlag als deze editie, maar toende onvermijdelijke cautions eenmaalkwamen en het veld weer in elkaar schoofwerd de race een bloedstollend spektakel.“Er bestaat zoiets als gewoon dom of heelveel lef en ik denk dat we vandaag op degrens van die twee zaten, allebei,” zei RyanHunter­Reay na afloop van de race. DeAmerikaan had enkele minuten eerdertweevoudig winnaar Helio Castronevesafgetroefd in een puntje­van­je­stoelspannende finale. Het verschil tussen detwee was na vijfhonderd mijl amperzeshonderdste van een seconde.Op de finale in 1992 na het kleinsteverschil ooit in de Indy 500.

Niet iedereen was in deze Indy 500 echterslim. Polesitter Ed Carpenter was zoziedend over de actie van James Hinchcliffedat hij op televisie toegaf dat Hinchcliffe blijmocht zijn dat hij door een andere crash aleen hersenschudding had. “Het was eenactie voor amateurs,” siste Carpenter overHinchcliffe’s poging om met drie wagensbreed in te halen, die voor beiden in demuur eindigde.Hunter­Reay kon zich er niet druk overmaken. Hij was vooral dolblij dat na delaatste crash de raceleiding had beslotenom de wedstrijd stil te leggen, zodat zeracend en niet achter de pacecar over definish zouden komen. “Het was groen­groen­groen tot de finishlijn en daar houdik van,” jubelde de 2012 Indycar­kampioen.De grootste winnaar was echter het publiek.Zij zagen niet alleen een fantastische race,maar een good old American boy pakte deeerste Amerikaanse overwinning sinds SamHornish Jr. in 2006. •

TEKST JULES ZANE

Zeven zinderende games duurde de EasternConference Finals om uiteindelijk Miami totwinnaar te kronen. Vantevoren werd welverwacht dat Heat door zou gaan, maar dat hetzeven zware wedstrijden kostte, had eigenlijkniemand verwacht. Onder leiding van RoyHibbert en Paul George wist het een goedeindruk te maken, maar in Game 7 werd dedruk bij de Pacers te groot en wist Miami erogenschijnlijk gemakkelijk met de winst vandoor te gaan.De Pacers dachten van de verloren Heat­series in ieder geval een ding te hebbenopgestoken: de Miami Heat is te pakken,mits Indiana zelf in de Eastern ConferenceFinals over het thuisvoordeel beschikken.Vanaf de top werd dat dan ook meteen alsultieme doel gesteld voor het seizoen 2013­2014: alles moest wijken om in het reguliereseizoen het beste record in het oosten tekrijgen.

In oktober begon eindelijk het reguliereseizoen in de NBA. In de ‘pre­season’ werdendrie van de acht wedstrijden verloren. Vanafhet begin gingen de Pacers meteen goed vanstart en wisten een 9­0 run te maken. Tot enmet november werd er zelfs maar één keerverloren. Alleen de Chicago Bulls waren testerk voor de ploeg uit Indiana. Met een 11­1run was het de beste seizoenstart van defranchise.

22MEI 2013

29OKTOBER 2013

Halverwege het seizoen doen de mannen uitIndiana het nog steeds geweldig en zetten hetbeste record aller tijden neer in degeschiedenis van de franchise. Ze noteren 33­7in het eerste seizoenshelft. Met dit recordstaan ze ook bovenaan in de NBA standings.Er werd toen al gesuggereerd dat de Pacerstopfavoriet waren voor de NBA Finals, maarniemand wist wat toen nog ging komen.

Pikante foto’s van Paul George komen eindmaart naar buiten. Hij dacht dat hij de foto’sstuurde naar een jonge vrouw, later bleek dathet een homoseksuele man te zijn. Het blijktdat de man die dit gedaan heeft het vakerprobeert bij supersterren. Paul Georgedaarentegen zegt dat hij het meisje kent die defoto’s heeft gelekt. Paul George blijftonverschillig: “Het maakt me niets uit. Alleswat naar buiten is gekomen is nep, het heeftgeen schade aan mij want ik weet dat het nietwaar is.”

Roy Hibbert zorgt eind maart nog even voorwat ophef in Indiana. De Pacers beleven eenslechte reeks met zes verliespartijen in achtwedstrijden en Hibbert klapt na de wedstrijdtegen de Wizards nog even uit de school doorzijn eigen spelers egoïstisch te noemen. Zijwaren de schuld dat de laatste wedstrijdenverloren gingen, aldus de center.

22 JANUARI 2014

24MAART 2014

28MAART 2014

Direct gaat het bergafwaarts met RoyHibbert en wordt hij als ‘grap’ op Amazongezet voor 143.000 dollar door ‘Larry Bird’zelf. Vervolgens blijft het kwakkelengeblazen: in de playoffs noteert hij inGames 4 en 5 tegen de Atlanta Hawks nulpunten. In Game 1 tegen de WashingtonWizards wist hij alleen één assist tenoteren. Zijn tegenvallende prestatiesworden soms afgewisseld met een piek: inGame 2 tegen de Wizards weet hij 28punten te maken en negen rebounds tepakken.

Na de uitspraken van Roy Hibbert wordter gezocht naar de “egoïst” in de groep enlijkt Lance Stephenson degene te zijn diezich aangesproken moet voelen. In dewedstrijd tegen de Spurs loopt het nogverder uit de hand – Stephenson en Hillkrijgen in de tweede helft woorden enmoeten door hun eigen spelers uit elkaargehaald worden. Na een flinke tijd vanonrust gaat de neerwaartse spiraal van dePacers nog verder naar beneden.

31MAART 2014

Drie weken later laat Stephenson weervan zich horen. De avond voor Game 2tegen de Atlanta Hawks brandt EvanTurner uit tegen Lance Stephenson enkomt er een opstootje op de training. Evenlater vertellen ze allebei aan de pers dat heteen klein opstootje was in een felle trainingen dat ze nu klaar zijn voor de playoffs. Hetkwaad lijkt gesust. Stephenson blijkt nogmaar eens toch het gezwel van de Pacers teworden, vooral het slechte gevoel na hetmissen van het All­Star team blijkt deoorzaak hiervan.

21APRIL 2014

De Indiana Pacers zullen zichzelf ookachter de oren krabben hoe ze het heiligverklaarde doel uiteindelijk ondanks alleshebben bereikt. Zoals het in het reguliereseizoen niet altijd even makkelijk ging, zoleek de ploeg in de eerste ronde tegen dezwakke Atlanta Hawks ook een aantalmalen op sterven na dood.Maar: eind goed, al goed. Toch? Vraagniet hoe, maar de Pacers staan dezerweken gewoon in de Eastern ConferenceFinals. Zoals gewenst. Met thuisvoordeel.En tegen de Miami Heat. •

MEI 2014

Indiana is defensief zeer sterk aanhet seizoen begonnen. In januariwerd er zelfs even gedacht aan hetbeste defensieve team ooit, maarna al het gedoe rondom de spelerswerd er niet meer samen gespeelden logischerwijs was het ookdefensief stukken minder.In de moeilijke periode van dePacers hebben ze nog wel watwedstrijden kunnen winnen, maardat kwam alleen maar doorindividuele klasse van spelers.Totaan Game 1 tegen Miami. Toenspeelde ze eindelijk weer als team,eigenlijk zoals het aan begin vanhet seizoen was, en wonnen zetegen alle verwachtingen in met107‐96. Frank Vogel zal veel aanteambuilding moeten doen omweer een echt ‘topteam’ bij elkaarte krijgen.Als je na gaat wat de IndianaPacers dit seizoen hebbenmeegemaakt is het bijzonder knapdat ze nu in de Conference Finalsstaan. Het is nu alleen nog hopendat ze het tegen Heat nogspannend kunnen maken.

Bij het lezen van Monsters van Rich Cohen valt één dingmeteen op. Dit is geen droog geschreven epistel overmisschien wel het beste American footballteam ooit. Het isniet geschreven door een buitenstaander. Dit boek isgeschreven door een fan, door iemand die emotioneelbetrokken is bij de franchise, de stad waarvoor ze uitkomenen vooral bij de spelers die onderdeel uitmaakten van hetlegendarische team dat de ChicagoBears in 1985 binnen de lijnenbrachten. Dit zorgt ervoor dat despelers en prestaties voor de lezer,ook als deze geen fan is van Bears,echt tot leven komen.Ondanks dat 1985 het meesticonische seizoen van de ChicagoBears was en het team de NFLdomineerde op een ongeëvenaardemanier, staat de schrijver ook stilbij de keerzijde van het succes. Hijstaat stil bij de wat er met de spelersis gebeurd lang na de successen envaak leefden ze niet ‘lang engelukkig’. Dat komt onder anderenaar voren in het interview metquarterback Jim McMahon. Alsgevolg van de vele hits die hij teverduren heeft gekregen, kampt hijmet geheugenverlies en anderelichamelijke ongemakken. Maar opde vraag of dat het allemaal waardwas antwoordt McMahon ondub­belzinnig; hij zou het zo weer doen.Veel aandacht is voor een speler die geen deel uitmaaktevan het kampioenschapsteam, Doug Plank. Hetrugnummer 46 van de in 1982 gestopte Plank is de redendat de speelwijze van de Bears­verdediging de naam “46defense” kreeg. Zijn manier van spelen zou uiteindelijk debelichaming worden van het team dat drie jaar later deSuper Bowl won.

Er is ook genoeg aandacht voor de geschiedenis van hetAmerican Football en de NFL in het algemeen. Doormiddel van een korte biografie van het leven van GeorgeHalas krijgt de lezer een mooie kijk in de vroege jaren vanhet American Football en het ontstaan van de NFL. Halaswas de eigenaar, naamgever, coach en speler van deChicago Bears en stond zo aan de wieg van deprofessionele American Footballcompetitie.

Geen verhaal over de ’85 Bears is compleet zonderverhalen en anekdotes over de coach, ‘Iron’ Mike Ditka. Zokan je lezen hoe hij eens woedend een teammeetingbelegde omdat iemand van zijn douche gebruik hadgemaakt en tot overmaat van ramp zijn kam had gestolen.Ook beschrijft Cohen hoe Ditka als speler de positie vantight end ontwikkelde tot wat het vandaag de dag is.Al met al leest het boek voor liefhebbers van de sportheerlijk weg. Ook als je geen fan de Bears bent biedt hetboek genoeg vermaak door op een prettige wijze de lezermee te nemen in de geschiedenis van de sport en decompetitie en inzicht te geven in wat er om gaat in dehoofden van de spelers uit die tijd en wat er allemaal komtkijken bij het spelen in het beste team van een grote,historische franchise. Voor fans van de Bears is hetnatuurlijk nog mooier. Alle legendarische spelers en teamskomen aan bod tegen de achtergrond van de stad en deperiode waarin ze speelden. •

TEKST PIETER BROUWERS

‘Iron’ Mike Ditka belegde woedendeen teammeeting omdat iemandvan zijn douche gebruik hadgemaakt en zijn kam had gestolen

TITEL Monsters – The 1985 ChicagoBears and the Wild Heart of FootballAUTEUR Rich CohenBESTELLEN BOL.COM

In deze hoek van het magazine zijn we vooréén week even klaar met serieuze analysesover de draft. Godzijdank gebeuren ernamelijk ook nog andere dingenin de NFL. Zoals wat dan vraagtu? Nou, wat te denken van hetstripclubverhaal van free agentleft tackle Bryant McKinnie! Onzegrote vriendelijke reus slaagdeerin om binnen 20 maanden eenrekening van 375.000 heledollars bij elkaar te lapdancen.Om die vervolgens doodleuk niet te betalenaan King of Diamonds‐eigenaar CharlesYoung, vader van rapper Trick Daddy.Pa Daddy was daar niet van gediend endeed aangifte. McKinnie voelde kennelijkdusdanig nattigheid dat hij akkoord ging meteen schikking van 150.000 dollar, waarvaninmiddels rond de 37.000 is afbetaald. Nogeen kleine ton te gaan dus voor de 2 meterlange en 150 kg zware McKinnie, die toch alniet bekend stond om zijn talent voorfinancieel verantwoorde keuzes. Om overzijn terughoudendheid aan de eettafel nogmaar te zwijgen (het totale gebrek daaraankostte hem al eens een maandsalaris vanmeer dan een miljoen).Zo bezien is het bijna niet eens zoonvoorstelbaar dat McKinnie erin slaagdezo’n kolossale rekening op te bouwen metalleen lapdances. Bijna dan, want lapdanceskosten in de King of Diamonds iets meer dan30 dollar (van horen zeggen hoor), watneerkomt op grofweg 10.000 lapdances intotaal voor onze Bryant. Bij een minuut of vijfper keer genoot de voormalig beschermervan Joe Flacco’s blindside dus ongeveer800 uur lang van dansende tieten in zijngezicht. Probeer daar maar eens niet aan tedenken, de eerstvolgende keer dat McKinniewanhopig graait naar de borst van eenaansnellende pass rusher. ∙

Paul Klomp.

Lapdanceje?De Lakers zijn inmiddels serieus op zoeknaar een vervanger voor Mike D’Antoni.Nadat ze het slechtste seizoen ooit achterde rug hebben en de tijd om nog eenkampioenschap binnen te slepen voorKobe Bryant begint te dringen, kijktiedereen met een goud‐paars hart volverwachting uit naar de nieuwe coach.Bovenaan het lijstje staat nu ex‐guardByron Scott. De fans zullen blij zijn dat eriemand met een Lakers‐verleden in beeldis voor de job. Scott zelf had deze week z’neerste sollicitatiegesprek en doet geenenkele moeite om zijn enthousiasme overde potentiële nieuwe baan te verbergen. Hijis gretig om aan de slag te gaan.Misschien wel iets te gretig.Na afloop van het gesprekje op Kupchakskantoor vertelde Scott de pers dat het wathem betreft de ideale match is. “Ik ben deperfecte man voor deze baan”, aldus desollicitant zelf. Een beetje zelfvertrouwenmoet natuurlijk kunnen, maar toen liet Scottzich meeslepen door zijn enthousiasme:“Kobe moet wel zijn spel een beetjeveranderen”.Kobe Bryant verslikte zich waarschijnlijk ineen nacho toen hij dat hoorde. Het Lakersmanagement mag dan de nieuwe coachuitkiezen, Kobe Bryant heeft heus wel watin de melk te brokkelen. En of het dan slimis om nog voor je aan de slaggaat te zeggen dat de 36‐jarige ietwat eigenwijzeveteraan zijn spel moetveranderen, vraag ik me af. Degretigheid van Byron Scott lijktme oprecht, maar hij kansommige dingen misschienbeter nog even voor zichhouden. ∙

Eva Gerritse.

Gretig

NAAM: Jonathan Douglas QuickGEBOREN: 21 januari 1986 in Milford,Connecticut, USABURGERLIJKE STAAT: Jonathan’svrouw Jaclyn is de zus van Minnesotaforward Matt Moulson’s vrouwAlicia. Jon en Jaclyn zijn de oudersvan dochter Madison en zoonCarter.POSITIE: GoalieBIJNAAM: Jon, Quicky,QuickerTEAM: Los Angeles KingsJUNIOR TEAM: Avon Old Farms(CT high school), UMass­AmherstDRAFT: 72ste pick overall in 2005DRAFT CLASS: 1. Sidney Crosby, 2.Bobby Ryan, 5. Carey Price, 11. AnzeKopitar, 21. Tuukka RaskCONTRACT: 58 miljoen dollar in tienjaar (2013­2023)TOTAAL VERDIEND: Circa 7 miljoendollar tussen 2007 en 2012ENDORSEMENTS: Dethrone RoyaltyInc. sportdrankSTERKE PUNTEN: Jonathan Quick iseen van de gezichten van dewederopstanding van USA Hockey. Hijwon bij de Kings de goaliestrijd vanJonathan Bernier en groeide al snel uit totde beste Amerikaanse goalie van dezegeneratie. Zijn Stanley Cup metde LA Kingswas historisch,omdat zijnteam alsachtste seedalle topploegenuit het Westenmoest verslaan endat op epische wijzedeed. Quick geeft zijnteam zelfvertrouwen, houdt’t hoofd bijna altijd koel enheeft een tijdloze techniek.ZWAKKE PUNTEN: Er isweinig als zwak te betitelen aan Jon

Quick, maar zijn rugblessure is een zorg.Na afloop van zijn titelseizoen onderginghij een operatie aan zijn rug, waarvan hijmoeizaam herstelde bij de AHL’sManchester Monarchs. Inmiddels gaat hetbeter en speelt hij de sterren van de hemelin de Western Conference Final, maar zijnzwakke rug is een zorg voor de toekomst.HALL OF FAME: Quick’s Stanley Cuprun en Conn Smythe Trophy zijnlegendarisch en een zilveren Olympischeplak in 2010 in Vancouver versterkt zijnzaak. Hij is pas 28 en heeft, als zijn rug hethoudt, zijn beste jaren nog voor zich. DeKings zijn een uitstekend team en alsQuicks stats stabiel blijven is hij absoluuteen Hall of Fame­optie als een van debeste Amerikaanse goalies ooit.OVER HEMZELF: “Ik weet zeker dat ’tluid gaat zijn, met heel veel emotie in diearena, dus we kijken er naar uit. Dit is desoort wedstrijd die je wil spelen, je wil hieronderdeel van uitmaken, dus het wordtonwijs gaaf.” – in alle rust over het treffenmet Rusland in Sotsji.“Als mijn team worstelt met scoren is datniet mijn excuus. Het heeft niets te makenmet mijn taak. Mijn baan is ’t stoppen vande puck en dat lukt me soms niet. Dan kijkik de wedstrijdtape terug en word ik weereen beetje beter voor de volgendewedstrijd.” – over zijnverantwoordelijkheid.SPORTAM OVER QUICK: Het is altijdlastig om een speler definitief elite tenoemen, maar weinig spelers in de NHLzijn beter op hun positie dan goalieJonathan Quick. Hij gebruikt zijngemiddelde bouw (1m85, 100kg) opbuitengewoon atletische wijze. Vaak rustig,met knappe reflexen en highlight reelsaves. Hij is de koning van de wonderlijkeredding, de stille leider van de Los AngelesKings en de trotse sluitpost van TeamUSA. Het maakt zijn toepasselijke naamslechts bijzaak.EINDCIJFER:9

Sport is overal in de Verenigde Staten, en vooral in de dichtbebouwde stedelijkeomgeving van New York kan elke volgende hoek een sneakerwinkel, stadion ofbasketbalveldje zijn. Toch kennen we New York vooral van de grote stadions vande wereldberoemde clubs. Yankee Stadium voorop, maar ook Citifield en zelfs dehallen waar basketbal en ijshockey gespeeld wordt zijn iconische plaatsen.Dat geldt voor Icahn stadium minder. De sportfreak kent het stadion wellicht vanhet wereldrecord op de 100 meter dat Usain Bolt er liep (die 9,72 uit 2008 voeltecht als "ancient history"). De gemiddelde liefhebber van Amerikaanse sporten zalhet stadion dat pas dateert uit 2005 veel minder zeggen. Dat is niet zo gek, moetik bekennen. Toch ligt het stadion op een van de meeste sportieve plekken van dewereld. Op, niet in, want Icahn stadium ligt op Randall's Island. Dit eiland middenin de East River kent bijna honderd sportvelden, in bijna elk denkbareAmerikaanse (en zelfs Europese) sport. Randall's Island is de beste plek om deAmerikaanse sportcultuur van dichtbij te ervaren. Je kan er met de bus heen, maarleuker is nog om de loopbrug vanaf Manhattan te nemen.Op het eiland word je ondergedompeld in sport. Football valt het meest op: van devariant waarbij niet getackeld mag worden voor de youngsters (eigenlijk een soorttikkertje) tot de semi‐professionele highschool teams in hun perfecte school outfits.Er zijn twintig tennisbanen, als onderdeel van de John McEnroe Academy. Je kanje golfvaardigheden perfectioneren op een gigantische driving range, maar leukerzijn de velden voor lacrosse, voetbal (ons voetbal, soccer dus), hockey (onshockey, field hockey dus), softbal en rugby. Het park kent ook een urban farm(volkstuintjes in een modern jasje) en twee moerasachtige natuurgebieden. Opeen zaterdag zie je vrijwilligers die de paden onderhouden, een festival, beurs ofgrote sportwedstrijd in het Icahn Stadium, TV‐opnames met uitzicht op Manhattanvoor Japanse zenders en veel bbq's. Naast natuurlijk de fietsers, hardlopers enskaters op de voor New York bijzonder gladde fietspaden.De oplettende lezer mist in de gigantische opsomming twee sporten. Basketbal iser niet op Randall's Island. En baseball verdient hier aparte aandacht. Nooit in mijnleven zag ik zo veel baseball bij elkaar als op de noordoostpunt van het eiland.Tientallen velden als taartpunten in elkaar geschoven, netten en pitches met derug tegen elkaar. Kinderteams in matchende outfits (meestal van school) krijgenles van coaches in gooien, slaan en vangen. Maar minstens even indrukwekkendzijn de vriendenteams op de velden aan de rand van het eiland. Het oudste teamdat ik zag moet een gemiddelde leeftijd van boven de zeventig hebben gehad. Dein klassieke baseball shirt gehulde buiken reiken makkelijk over de riem en broek.Ze overleggen minstens even veel als ze spelen, wat meestal gebeurt in hetSpaans. Deze mannen zijn stuk voor stuk mooiere iconen dan de grootste stadionsvan New York City. ∙

Randall's Island

Het is een zinnetje dat we de laatste tijdsteeds vaker lezen: discomfort in thepitching elbow. De oplettende lezer krijgtdaarbij direct een naar gevoel in zijn buik.Het is vaak het begin van een lang enzwaar hersteltraject voor een werper. Eentraject dat hoort bij de Tommy John­operatie. We weten al langer dat hetbovenhands gooien bij honkbal een zeeronnatuurlijke beweging is, waarbij deelleboog veel stress ondervindt. Kijk maareens naar een foto van de arm van depitcher vlak voordat hij de bal loslaat ofnog beter: slow motion­beelden.Je ziet dat alle pezen en spieren rondom deelleboog een 'klap' krijgen bij elke worp dieeen pitcher maakt. Pitches als de curveballen de slider lijken op het eerste oogschadelijker, maar ook de 'gewone' fastballblijkt de laatste seizoenen problematisch(hierover later meer). Als de schade aan deelleboog zo ernstig is dat er niet meerpijnvrij gegooid kan worden, is er over hetalgemeen sprake van een verrekking van ofeen scheur in het ulnair collateraleligament (UCL). Bij een verrekking hooptmen vaak dat een pitcher met een aantalweken volledige rust snel kan herstellen,maar dat is helaas niet vaak het geval. Bijeen scheur en dus ook bij de meesteverrekkingen is een UCL­reconstructiede enige oplossing.Deze operatie kennen wij als deTommy John­operatie. Hierbij wordthet beschadigde ligament vervangendoor een pees uit een anderlichaamsdeel. Veelal wordt hierbijgekozen voor de hamstring of pols. Omdeze 'nieuwe pees' vast te zettenworden er gaatjes geboord in hetellebooggewricht waar de pees als hetware doorheen gewoven wordt. Naafloop van de operatie moet de spelerdus niet alleen zijn elleboog, maar ookzijn hamstring revalideren.

Waar de hamstring redelijk snel hersteldis, geldt voor pitchers dat zij na eenTommy John­operatie rekening moetenhouden met een revalidatieperiode vanzo’n twaalf tot achttien maanden. Met eenbeetje pech qua timing zou een pitcher erdus zo maar twee seizoenen door kwijtkunnen raken. Na zestien weken mogen degeopereerde spelers voor het eerst weerrustig een balletje gooien en gedurende derevalidatie wordt de afstand waarop zeovergooien en de snelheid en kracht heelerg voorzichtig opgebouwd tot het momentwaarop zij weer 100 procent fit zijn.Dat de elleboogreconstructie de TommyJohn­operatie wordt genoemd komtoverigens doordat de man die de operatie'ontdekte', dr. Frank Jobe, hem als eersteuitvoerde op toenmalig Los AngelesDodger Tommy John. De linkshandigewerper is het perfecte voorbeeld van hoeFrank Jobe met zijn operatiehonkbalgeschiedenis schreef. Voor zijnoperatie, op 31­jarige leeftijd, won TommyJohn 124 wedstrijden. Nadat hij vanwegezijn herstel het seizoen van 1975 mistekeerder hij terug om nog tot zijn 46ste tepitchen en pakte hij onderweg nog eens164 wins.

Historisch belangVoor de operatie van Tommy Johnmoesten pitchers met dezelfde blessure,een blessure die ook toen al regelmatigvoorkwam, hun loopbaan vroegtijdigbeëindigen. Zo werd de sport beroofd vaneen aantal grote talenten en misschien weltoekomstig Hall of Famers. Op hetmoment van de eerste operatie schatteTommy John in dat de kans dat John opzijn oude niveau terug zou keren rond de 1op 100. Tegenwoordig is de slagingskansvan de ingrijpende operatie 85 tot 92procent. Dat wil niet zeggen dat iedereendie de operatie ondergaat ook echtterugkomt op zijn oude niveau. Die 85 tot92 procent van de spelers die de operatieondergaan, keert terug in het professionelehonkbal. Daarvan bereikt weer 85% deMajor League.Het is dus niet zo dat je als werpergegarandeerd bent van een terugkeer, laatstaan dat je bij je terugkeer beter dan ooitzult presteren en harder dan ooit zultgooien. Die mythe doet de ronde en isontstaan doordat veel werpers die deoperatie ondergingen het gevoel haddendat zij harder gingen gooien dan voor hunoperatie. Dat gevoel kan welkloppen, maar is vaak niet vanlange duur. Tom Stuifbergen,werper van het Nederlands teamen voormalig prof in de organisatievan de Minnesota Twins, is eenvan de weinige Nederlandsepitchers die de Tommy John­operatie onderging.

Onlangs vertelde hij in deSportAm Show op AllSportsRadiodat het eerste wat hij aan zijn artsvroeg, was of hij inderdaad harderzou gooien als hij volledig hersteldwas. Het antwoord van de arts?“Het is niet zozeer harder gooien,maar je bent een jaar lang bezig

Patrick Corbin (Diamondbacks)David Hernandez (Diamondbacks)Brandon Beachy (Braves)Cory Gearrin (Braves)Kris Medlen (Braves)Bruce Rondon (Tigers)Luke Hochevar (Royals)Josá Fernández (Marlins)Miguel Sanó (Twins)Bobby Parnell (Mets)Ivan Nova (Yankees)A.J. Griffin (Athletics)Jarrod Parker (Athletics)Jameson Taillon (Pirates)Josh Johnson (Padres)Cory Luebke (Padres)Matt Moore (Rays)Pedro Figueroa (Rangers)Martin Perez (Rangers)Ook Andrew Cashner (San DiegoPadres) en Cliff Lee (PhiladelphiaPhillies) hebben pijn in de elleboog.En we weten waartoe dat vaak leidt.Voor Beachy, Luebke en Parker ishet al de tweede ingreep in hunloopbaan.

met herstellen en het sterker maken van jearm en alle spieren rondom de elleboog.Daardoor voelt je arm erg vers aan en krijgje het idee dat je harder gooit.”Wat ook het gevoel kan geven dat dewerper harder gooit dan voor de blessure ishet feit dat hij vlak voor de blessure al lastvan de elleboog had en daardoor al wat

snelheid verloor. Als de snelheid dan nahet lange en intensieve herstel weerterugkeert, voelt het voor de werper aanalsof hij harder gooit. Deze 'mythe' zorgt erechter wel voor dat veel overijverige oudersberichten naar artsen sturen met de vraagof hun gezonde zoon de operatie magondergaan zodat hij later harder kangooien en grotere kans maakt op eentoekomst in de Major League.Zo is de Tommy John­operatie van groothistorisch belang voor de sport, maar moetmen oppassen dat er niet doorgeslagenwordt en de operatie onnodig op gezondejongens toepast als ware het een soortplastisch chirurgische ingreep.Gigantische toenameMet de grotere slagingskans en de groei indata en kennis op het gebied vanelleboogblessures zou je denken dat depreventie van deze blessures en daarmeede noodzaak voor Tommy John­operatieszou verbeteren, maar niets lijkt helaasminder waar. Uit onderzoek blijkt dat ertussen 2000 en 2011 gemiddeld zestienoperaties per jaar plaatsvonden op MajorLeaguers. In 2012 steeg dat aantalgigantisch naar 36 (Brian Wilson, JoakimSoria, Neftali Feliz en Joel Zumaya warende eye­catchers) en dat is een belachelijkaantal als je weet dat er in totaal zo'n 124huidige Major Leaguers zijn geopereerd.

In 2013 zakte het aantal weer naarnegentien, maar dit jaar zijn er ook al weernegentien operaties uitgevoerd en dataantal gaat ongetwijfeld nog flink stijgen.Nog zorgwekkender: Voor 1997 werd vanalle operaties (inclusief amateurs) slechtstwaalf procent uitgevoerd op werpersonder de achttien jaar. In 2005 was dat

percentage al gestegen naar 33 procent.Sindsdien zijn er geen nieuwe cijfersuitgekomen over de operaties op dezeontzettend jonge werpers, maar het mogeduidelijk zijn dat dit een ernstige trend is.Doordat er zoveel jonge pitchersgeopereerd worden, gebeurt het ook steedsvaker dat een werper meerdere malenonder het mes moet om een nieuwe pees inzijn elleboog te laten plaatsen. De kans dateen pitcher na een tweede operatieterugkeert op zijn oude niveau is slechtstwintig procent. Hoewel de Tommy John­operatie de geschiedenis van de sport dusheeft veranderd door pitchers een nieuwekans te geven, ligt het gevaar op de loer datpitchers een tweede operatie moetenondergaan en alsnog voor de sportverloren gaan. Dit jaar gingen CoryLuebke, Jarrod Parker en Brandon Beachyal voor de tweede keer onder het mes.Dr. James Andrews, de huidige specialistop het gebied van elleboogblessures en dedokter die de meeste Major Leaguersopereert, geeft aan dat het lijkt alsof hij elkjaar meer spelers moet opereren en hij zegtdat we daarom mogen spreken van eenepidemie. Wat is nu de oorzaak van dezeepidemie? Kenners wijzen twee redenenaan: 1. Pitchers zijn de afgelopen jaren veelharder gaan gooien, en 2. Er wordt vanafjonge leeftijd roofbouw gepleegd opwerpers.

De definitie van hard gooien is de laatstejaren veranderd. Waar het begin deze eeuw nogheel speciaal was als een pitcher 95 mijl per uurkon gooien, is dat tegenwoordig niet meeruniek. Vrijwel elke reliever die nu in dewedstrijd komt in de zevende of achtste inninggooit 95+ mijl per uur en we zijn zelfs gewendaan het feit dat er werpers zijn die hun fastballsmet meer dan 100 mijl per uur richting dethuisplaat slingeren.Dit is een spectaculaire ontwikkeling, waarkijkers van de sport ontzettend van kunnengenieten, maar het is ook een ontwikkelingwaar de ellebogen van de werpers tegenprotesteren. Hoewel de oorzaak­gevolg relatietussen hard gooien en de kans op een scheurtjein de UCL niet wetenschappelijk bewezen is,lijkt er wel een correlatie te zijn. Het klinkt ookwel logisch. Hoe harder je de bal gooit, hoeharder de klap op de elleboog en hoe meerpitchers die echt hard gooien, hoe groter hetaantal Tommy John­operaties.De tweede mogelijke reden is het feit dat ertegenwoordig van jongs af aan – veelal door deouders – wordt gekozen om kinderen zich telaten 'specialiseren' in één sport. Vroegerspeelden kinderen verschillende sporten inverschillende jaargetijden. De beslissing omvoor één sport te kiezen houd voor veelkinderen in dat ze het hele jaar doorhonkballen. Nu zal dat in Little League nog nietzo'n probleem zijn, maar vanaf het moment datde jonge spelertjes naar High School gaan,wordt de werkdruk een stuk groter. Terwijl deMajor League tussen oktober en maart volledigstil ligt, worden er door High Schools enColleges gewoon volledige seizoenen afgewerktgedurende het schooljaar.In de zomer ligt school stil, maar is hetnatuurlijk prachtig weer en welke honkballerwil in de zomer nu niet honkballen? Werpersvoegen zich bij hun zogenaamde SummerLeague teams en blijven hun armen belasten.Voeg daarbij dat veel jonge werpers inwedstrijden voor hun schoolteams vaak opschandalige wijze misbruikt worden door huncoaches (gigantische aantallen pitches perwedstrijd, te weinig rust tussen de wedstrijdendoor) en je hebt het recept voor roofbouw.

Op dat moment kunnen de jonge armendeze stress wel aan, maar we zien hetuiteindelijke effect ervan pas wanneer zijop professioneel niveau spelen en zwaargeblesseerd raken. Ten slotte is er nog dekoppigheid van de werpers, die niet toewillen geven aan pijn. Vooral jongewerpers, voor wie er nog veel op het spelstaat (promotie naar de MLB, een vasteplek in de rotatie, een nieuw contract, etc.),zijn soms te koppig om toe te geven dathun elleboog pijn doet. Ze willen door depijn heen gooien en verergeren op diemanier juist hun blessure. José Fernández,de Cubaanse revelatie van het afgelopenanderhalf seizoen, is een goed voorbeeldvan zo'n werper. De 2013 National LeagueRookie of the Year gaf na zijn operatie toedat hij al langer pijn had, maar dat hij ditniet wilde toegeven.Zo kan het dus gebeuren dat we steedsmeer jonge werpers op de blessurelijst zienbelanden met kwetsuren waarvoor zij eenTommy John­operatie moeten ondergaan,ondanks het feit dat Major Leagueorganisaties steeds voorzichtiger zijn metjonge werpers. Er worden strenge pitchcounts (maximaal aantal gegooide ballen)en inningslimieten gehanteerd en insommige gevallen extreme regelsopgesteld om te zorgen dat jonge werpersniet oververmoeid raken. De 'Joba Rules'van de Yankees voor toenmalige rookieJoba Chamberlain waren daar een goedvoorbeeld van. Chamberlain moest voorelke inning die hij gooide bijvoorbeeld eendag rust nemen (2 innings = 2 dagen rust).OplossingHoe voorzichtig je als organisatie ook bentmet de armen van jonge pitchers als zij inhun jeugd al veel gegooid hebben, is dekans op blessures nog altijd aanwezig.Volgens Dr. Glenn Fleisig van hetAmerican Sports Medicine Instituteverdriedubbelt de kans op een operatiewanneer een jonge (amateur)werper meerdan honderd innings in een seizoen gooit.En daarin lijkt ook meteen de oplossingvoor het probleem te liggen.

Dankzij zijn operatie won leftyTommy John uiteindelijk 288wedstrijden in zijn loopbaan, eenaantal dat net niet goed genoegbleek voor een plaats in de Hallof Fame. John kwam uit vooronder andere de ClevelandIndians, Los Angeles Dodgersen New York Yankees, werdvier keer All‐Star en is op ditmoment de nummer zeven allertijden op de lijst met meestewins voor een linkshandigewerper.Na zijn operatie in 1974 mistehij het seizoen van 1975, maareen seizoen later onderschreefhij het belang en het succes vande operatie die later naar hemvernoemd zou worden door deNational League ComebackPlayer of the Year Award tewinnen.

Eerder dit jaar overleed Dr. FrankJobe, de geestelijk vader van deTommy John‐operatie. Dankzij zijningreep is Jobe één van de meestinvloedrijke personen in de historievan de sport. Op dit moment is hijnog geen lid van de Hall of Fame,maar dat is een eer die hij postuumalsnog verdient. Dat vindt ook TomStuifbergen, wiens loopbaan dankzijJobe hopelijk nog wat langer door‐gang vindt: “Ik vind dat ze in Coo‐perstown een plekje voor hemmoeten maken. Hij is tochiemand die ontzettendveel carrières heeftgered en de sportop belangrijkemanier heeftbeïnvloed.”

Voor Major League Baseball, de NCAA ende overkoepelende organisaties voor HighSchool honkbal ligt er een rol weggelegd om hunspelers en daarmee de toekomst van de sport tebeschermen. Langzaamaan worden er in steedsmeer jeugdcompetities al inningslimieten enpitch counts ingesteld. Bovendien zal de MLBervoor moeten zorgen dat de kennis, die er onte­genzeggenlijk is, over de techniek van werpersgedeeld wordt. Slechte techniek kan namelijkook voor veel problemen zorgen bij werpers.Om het probleem zoveel mogelijk in te perken,zouden de Major League­organisaties volgensvoormalig werper en huidig analist Dirk Hay­hurst niet meer zoveel aandacht moeten richtenop power pitchers en hun harde fastballs. Aandie harde fastballs zitten echter zo veel voorde­len dat de kans erg klein is dat er een verschui­ving van de focus op power pitching zal komen.Er ligt voor de opvolger van commissioner BudSelig een mooie rol weggelegd om met allestakeholders om tafel te gaan zitten en tebespreken hoe de armen van jonge werpersbeter beschermd kunnen worden. Hij zal zichmoeten ontdoen van de Tommy John­epidemie, die Major League Baseball op ditmoment teistert. •

Afgelopen zaterdag liep ik een groupievriendin van Johnny Manziel tegen het lijf.De blonde dertien in een dozijn Texaansecheerleader chick wist mij tevertellen dat Manziel maar watgraag bij de Dallas Cowboyshad gespeeld.En daar had Manziel pech. DeCowboys lieten Johnny Footballlopen en kozen voor offensivetackle Zack Martin van NotreDame en daarmee was de kans verkekendat de Texaan Johnny Manziel de kleurenvan de Cowboys aan kon trekken.Zes keuzes later waren het de ClevelandBrowns die Manziel draftten en er daarmeevoor zorgden dat Manziel niet de glitter englamour quarterback van de Cowboyswordt, maar de excentrieke spelverdelervan de nietszeggende Browns."Hij heeft het geaccepteerd," vertelde deblonde Amerikaanse mij. Hij moest evenwennen, maar gaat er gewoon voor. Ookmet de opdracht dat hij komend seizoenals tweede quarterback achter Brian Hoyerspeelt, kan hij leven. De ietwat beschonkenTexaanse dame had er iets meer moeitemee. "I'm sooooooo disappointed," zei zezeker drie keer tijdens ons gesprek. "I loveJohnny. I love him so much."Manziel krijgt de kans om de kleine,ongelukkige, Cleveland Browns naar eenkampioenschap te spelen. Johnny Football,de held van Texas, kan Cleveland gevenwaar de stad, in alle sporten, al zo langnaar verlangt: een titel.Mevrouw is teleurgesteld, maar ik ben blij.Elk jongensboek vertelt toch over een groteklim en geen gespreid bedje? ∙

Lennart Beishuizen.

DisappointedNa de afgelopen maanden weten we hetallemaal. Stemmen is belangrijk. Het is eenrecht dat je hebt, waar anderen jarenlangvoor gevochten hebben. Het is een rechtwaar je gebruik van moet maken. Daaromroep ik je bij deze op te stemmen…. Voor deMLB All‐Star selecties!Het is namelijk weer zover. De All‐Star Gamewordt halverwege de maand juli gespeeld entot 3 juli mogen wij, de fans, stemmen oponze favoriete spelers.Wij bepalen dan ookwelke spelers zich straks in juli All‐Starmogen noemen. Het is misschien een beetjegek om nu al te stemmen, want wie weetraakt er straks iemand geblesseerd of in eenzware slump en hoort hij dan helemaal nietmeer bij de beste spelers van zijn league.Dat maakt eigenlijk ook niet uit, want hoeweler tijdens de All‐Star Game het thuisvoordeelin de World Series op het spel staat, is hetmaar een oefenwedstrijd. Het is eenshowcase waarin niet per sé de bestespelers van dat seizoen, maar wel degrootste sterren uit de sport hun kunstenmoeten vertonen. Laat je daarom niet te veelbeïnvloeden door de statistieken die despelers dit jaar achter hun naam hebbenstaan, maar stem op iedere positie voor despeler waarvan jij het meeste kan genieten.Voor mij betekent dat bijvoorbeeld dat ik opDerek Jeter heb gestemd. Niet omdat ik vinddat hij nu de beste korte stop inde American League is, maaromdat ik vind dat hij het verdientnog een keer mee te spelen inde Midsummer Classic. Voor onsNederlanders betekent het datwe op onze landgenoten kunnenstemmen! Iedereen magmaximaal 35(!) keer stemmen.Stemmenmaar! ∙

Seb Visser.

Stemmen!