HOOFDREDACTIENeal PetersenEINDREDACTIEGeert Jan DarwinkelKasper DijkREDACTIESalman AlzahawiLennart BeishuizenBert Jan BrandsPieter BrouwersGeert Jan DarwinkelVincent Van GenechtenPaul KlompAizo LijcklamaIngmar MeijerMarco PostJoep SmeetsJurian UbachsJeroen VeenstraRichard van WelieFrank WielaardJules ZaneJan Willem ZeldenrustCOLUMNISTENJeroen ElshoffLeander SchaerlaeckensFOTOGRAFIEGetty ImagesPRODUCTION, ARTDIRECTION & DESIGNDarChicago Ltd.MET DANK AANIssuu Digital PublishingScribus DesktopPublishingSportAmerika TheMagazine is een uitgavevan Petersen Media. Nietsuit deze uitgave mag opwelke wijze dan ookworden gekopieerd zonderuitdrukkelijketoestemming van deuitgever. © PetersenMedia 2012 ­ Alle rechtenvoorbehouden.

Afgelopen donderdag, op mijn vlucht naar Barcelona, tikte ikvol overgave mijn column voor dit magazine. Vol trots schreefik over mijn ontmoeting met David Stern, de grote baas van deNBA, een week eerder in Milaan tijdensde NBA Europe Tour. Daarnaast wildeik van dit podium gebruik maken omalle nieuwe schrijvers, onder wie NFL­hotshot Saman Alzahawi, die vanafpagina 50 zijn debuut maakt, aan jullievoor te stellen.Die column heeft het magazine dus nietgehaald. De reden zal bij de meestenintussen bekend zijn. Gino vanMontfort, een van onze columnisten, isniet meer onder ons. Dit tragischebericht bereikte ons zondagmiddag,juist op het moment dat Gino normaalgesproken zijn wekelijkse column zoupubliceren op Sport Amerika.Gino was pas 23 jaar, maar had zijn sporen in de journalistiekreeds aardig verdiend. Samen met zijn vrienden Pieter Zwarten Thomas Boeschoten startte hij enkele jaren geleden devoetbalsite catenaccio.nl. Ontstaan vanuit een gezamenlijkepassie kozen de drie jonge mannen ervoor om het voetbal vaneen andere kant te belichten. Inmiddels is de site uitgegroeidtot een van de vooraanstaande voetbalsites in Nederland.#SportAm bleek zijn andere hartstocht. Een half jaar geledennam Gino contact met mij op en vertelde daarin vol vuur overdeze liefde. Na een kort gesprek waren wij het eens dat hij dezegeestdrift maar eens digitaal moest gaan delen met de rest vanNederland.Dat lukte, want vol overgave schreef hij in de voorbije maandenover diverse onderwerpen, waarin hij zijn gepassioneerde opinie,veelal met een vette knipoog, duidelijk naar voren liet komen.Zijn laatste column kreeg als titel Talent zat mee. Zo ga ikonze Gino ook altijd onthouden. Talent zat.

PS: Hoe hecht de #SportAm familie is, werd me zondagavondduidelijk. Via sms’jes, mailtjes, tweets en telefoontjes lietenlezers en fans hun medeleven blijken. Via deze weg wil ik hieriedereen voor bedanken.

2 BIG SCREENS & 17 LARGE TV'S!Happy Hour­ 1/2 Cocktail Hour 22:00 ­ 23:00 (all cocktail 1/2 price)

Kitchen open till 23:00 (burgers, wings, hotdogs ect.). With any Hamburger,Macho Nacho's or Chicken wings get a FREE bottle of Bud (1 per person).

De bijnaam van Pete Kozmanadat hij met een two­runsingle de St. Louis Cardinalsnaar de finale van deAmerican League leidde tenkoste van de WashingtonNationals: The Wizard of Koz• Yankee Stadium zat aande start van Game 5 metde Baltimore Oriolesslechts voor de helft vol.“Looks like a sellout to us”,zouden de eigenaren van deRed Sox gezegd hebben • Voorhet eerst in de historie van deMajor League gingen alle vierde divisieseries naar eenbeslissende vijfde wedstrijd •Het verrassende seizoenvoor de A’s zit erop.Mooiste moment? The BalfourRagefest • Justin Verlander enC.C. Sabathia gooiden allebeihun eerste complete game inde play­offs en niet op eenonbelangrijk moment: debeslissingswedstrijd. Het zijnniet voor niets aces • Deschorsing van MelkyCabrera zit erop, maar deSan Francisco Giants blijvenbij hun standpunt: ze stellenhem niet op in de play­offs.

Terry Francona, die deBoston Red Sox naar tweeWorld Series­titels leidde, kijktuit naar zijn nieuwe klus alsmanager van de ClevelandIndians. Het voelt voorFrancona een beetje alsthuiskomen; zijn vader, Tito,speelde zes seizoenen inCleveland en zelf was hij éénjaar in dienst als assistent vande front office.Francona zei dat hij emotioneelwerd toen hij zijn vader met het

nieuws informeerde. “Ik hebeen beetje moeten huilen. Ikwilde het niet, maar hetgebeurde gewoon. Dit is heelspeciaal voor me.”

Eind 2011 zag de wereld ervoor Francona een stuk somber­der uit. De Red Sox werkten eendramatische maand septemberaf en misten op de laatste speel­dag een ticket voor de play­offs.Francona kreeg de zak enbesloot om een jaar wat anderste doen. Zo was hij dit seizoente zien als analist bij ESPN.Francona tekende een contractvoor vier seizoenen en sprak alde wens uit om zelfs langer teblijven. “Ik wil niet een tijde­lijke manager zijn. Ik wil hierblijven en onderdeel zijn van deoplossing om deze organisatieer weer bovenop te helpen.”Cleveland eindigde hetreguliere seizoen met een 68­94 record en had vooral vanaf27 juli 2012 de negatievespiraal te pakken (18 zeges en45 nederlagen). “Het is leukom met spelers te werken,vooral met jonge spelers,”meent Francona.

Het seizoen van de TexasRangers verliep niet zoalsverwacht. De ploeg vanmanager Ron Washington gaf

met negen duels te gaan eenvoorsprong van vijfwedstrijden uit handen aan deOakland A’s en vervolgensgingen de Rangers in de WildCard Game onderuit tegen deBaltimore Orioles. Een hevigeoffseason wacht.Alles valt of staat voor deRangers met een mogelijkvertrek van Josh Hamilton. Declub heeft aan de All­Starduidelijk gemaakt dat hij demarkt mag gaan testen, voordatze hem een nieuwcontract voor­leggen. Dat houdtmeestal in dat despeler niet meerterugkeert. DeRangers zullendan 43 home­runs en 128RBIs moetenvervangen.Met eeneventueelvertrek vanHamilton ennog een aantalfree agentskomt erongeveer veertig miljoendollar vrij om uit te geven. Depositie van Hamilton kun jeonderverdelen aan eigentalenten Craig Gentry enLeonys Martin en met hetgeld kun je de startingrotation versterken metbijvoorbeeld Zack Greinke.En wat te denken van de 19­jarige Jurickson Profar? Hetsupertalent uit Nederland lijktklaar voor het grote werk endat zou betekenen dat IanKinsler of Elvis Andrusverhandeld gaat worden. Zoloopt het contract van Andrusin 2014 af. Kinsler naar hetrechtsveld en Nelson Cruztraden is ook nog een optie. •

Francona heeftzin in nieuwe klus

Weekly RoundUp

Texas wachthevig offseason

De eerste Wild Card Game in dehistorie van de Major League haaldevrijdag 5 oktober het nieuws, maarniet voor de juiste reden. In deachtste inning in de wedstrijd tussende St. Louis Cardinals en de AtlantaBraves werd het duel twintig minutenstilgelegd, omdat boze Braves­fanshet veld bezaaiden met flessen enbekers drank.Waarom gingen ze door het lint? Met een 6­3 voorsprong voor de Cards en één uit mettwee honken bezet kwam NederlanderAndrelton Simmons aan slag. De 23­jarigeshortstop van de Braves sloeg de bal hooghet linksveld in. Peter Kozma van de Cardsleek de bal te gaan vangen, maar stopte ophet allerlaatste moment, waardoor de bal opde grond viel. De fans gingen uit hun dak,slechts één uit en alle honken bezet.Daar dacht left­field umpire SamHolbrook anders over. Hij zag een infield­fly rule en daarmee werd Simmons vanheld opeens de tweede uit in de inning. Defrustratie van de fans was begrijpelijk, hetgooien van rotzooi op het veld echter niet.Was het achteraf nou een juiste beslissingof niet? In de regels staat in ieder geval dateen infield­fly rule gegeven mag worden,ook als de bal het outfield bereikt.Als je naar de afgelopen drie seizoenen kijkt,dan zijn er zes infield flies geweest die nietwerden gevangen, waarvan de verste 178feet was. De bal van Simmons was 225 feeten bleef meer dan zes seconden in de lucht.Genoeg tijd dus voor Matt Holiday omKozma weg te roepen en zelf de bal tevangen. Nu viel de bal tussen beidespelers in en had het moment meerweg van miscommunicatie.In de herhaling blijkt dat Holbrook vlakvoordat de bal de grond raakte zijnbeslissing nam. Zijn collega’s en de MLBsteunden hem na afloop, maar de beslissingwas natuurlijk veel te laat. Het probleem ligthem meer in de extra scheids­rechters die inde play­offs worden toegevoegd. Normaalbeslist de scheidsrechter op het derde honkover een infield­fly. Nu zet je scheidsrechtersin situaties die ze niet gewend zijn.

Infield­fly rule game

De Freak uit de bullpenTim Lincecum heeft een teleurstel­lend seizoen achter de rug. TheFreak won in zijn loopbaan twee CyYoung Awards, maar haalde ditseizoen dat niveau niet één keer voorde San Francisco Giants. Lincecum(28) voerde in de National League delijst met de meeste nederlagen enruns tegen aan. Zijn 5.18 ERA wasniet om over naar huis te schrijvenen bovendien had hij zijn snelheid envertrouwen verloren.Het kwam dan ook niet als een verrassingdat manager Bruce Bochy in de play­offsLincecum degradeerde naar de bullpen.Ryan Vogelsong en Barry Zito waren zijnnummer drie en vier starter. Lincecum wasniet blij, maar begreep de beslissing vanzijn manager. “Ik kan naar hem toelopenen vertellen dat ik moet starten, maaruiteindelijk maakt hij de beslissing. Hetenige wat ik kan doen, is mij goed voorbe­reiden zodat ik er klaar voor ben als hijmijn naam roept.”Dat gebeurde in Game 4 van de NLDStegen de Cincinnati Reds. De Giantshadden iemand nodig die devoorsprong vast konhouden. Lincecumgooide 4.1 inningsals reliever enhad eenbelangrijkaandeelin de8­3 overwinning.“Je zag het in zijngezicht,” zei catcherHector Sanchez. “Alsofhij zei: I got this guy. I'mgoing to finish this game.”Lincecum’s cijfers deden denkenaan de jaren voor het seizoen 2012:4.1 innings, twee honkslagen,één run, zes strikeoutsen 42 van zijn 55 pitcheswaren strikes. “Het waseen geweldig gevoel ommijn werk te kunnen doen,” zeihij na de wedstrijd.

Het optreden van The Freak uit debullpen had veel weg van een prestatie vaneen andere grootheid: Pedro Martinez. Inde beslissende vijfde wedstrijd van de 1999ALDS tussen de Boston Red Sox en deCleveland Indians kwam Martinez in devierde inning en een 8­8 tussenstand alsreliever in de wedstrijd. Martinez had lastvan blessures en vertrouwde puur op zijncurveball. Hij gooide zes shutout inningsmet acht strikeouts en leidde de Red Soxnaar de ALCS.

Je herkent misschien wel devolgende scene uit de komische film‘The Other Guys’. Agent Terry Hoitz(gespeeld door Mark Wahlberg)vraagt zich in een praatgroep voorpolitieagenten af waarom iedereenhem ‘The Yankee Clipper’ noemt.“Because you shot Derek Jeter,” reageerteen agent woedend. Wat volgt, is een flash­back waarin Wahlberg in de catacombenvan Yankee Stadium een man neerschietdie later Jeter blijkt te zijn. “You shouldhave shot A­Rod,” zegt een andere agent.Een heerlijke sneer naar Alex Rodriguez,maar als je erover nadenkt, zit er een kernvan waarheid in de grap. Jeter’s staat vandienst in de play­offs is bekend. Hij weetzijn spel in de maand oktober altijd naareen hoger niveau te tillen, terwijl Rodriguezsinds de play­offs van 2009 geen deuk meerin een pakje boter slaat. A­Rod slaat in deeerste drie wedstrijden van de serietegen de BaltimoreOrioles 1 uit 12

A­Rod: 'Tien jaargeleden had ikanders gereageerd'

met zeven strikeouts en 3 uit 30 met 13strikeouts als je naar de laatste twee play­offs kijkt.Zijn laatste postseason homerun dateertalweer van 31 oktober 2009. Dat hoort nietbij een speler die in zijn loopbaan meer dan600 homeruns heeft geslagen en dit jaar 29miljoen dollar op zijn bankrekening magbijschrijven. Het was dan ook een tekenendmoment in de negende inning van Game 4tegen de Orioles. A­Rod werd vervangendoor pinchhitter Raul Ibanez die met eenhomerun extra innings forceert en in detwaalfde inning de wedstrijd wint metopnieuw een homerun.A­Rod was zo blij als een kind en was deeerste om de hoofdrolspeler te feliciteren.“Hij zei ‘great job’. Rodriguez is eengeweldige teamgenoot en een geweldigespeler”, meent Ibanez. “Het gaat omwinnen. Het gaat om de Yankees.”Rodriguez zei na de wedstrijd dat hij tienjaar geleden heel anders op deze situatie zouhebben gereageerd. Dat siert hem als speleren wellicht is dit het jaar dat hij voor z'n ploegweer van waarde gaat zijn in de play­offs.

De beste pitcher in de MajorLeague? Dan kom je al snel uit bijJustin Verlander van de DetroitTigers. De schoorsteenmantel bijhuize Verlander staat vol met prijzen:Rookie of the Year, AL MVP, CyYoung en niet te vergeten vijf All­Star­nominaties en twee no­hitters.Er is echter één probleem: hij iszichzelf niet in de play­offs.Verlander ging de serie met de Oakland A’sin met een 3­3 postseason record en een5.57 ERA. Natuurlijk, afgelopen seizoenondervond hij veel hinder van het slechteweer en meerdere regenonderbrekingen,maar het zijn niet de cijfers die je bij eentopper zoals Verlander verwacht.De slechte herinneringen verdwenen nade eerste wedstrijd in de ALDS in één klap.Verlander deed wat er van top pitcherswordt verwacht; elf strikeouts, drie honk­

Verlander eindelijkeen ace in oktober

slagen en één run tegen in zeven inningstegen de Amazing A’s. “De sfeer, hetverwachtingspatroon, de adrenaline”,somde Verlander op. “Ik had het gevoel datik het nu beter een plaats kon geven.”Coco Crisp opende in de eerste inning descore met een homerun. Normaal zou datinvloed hebben gehad op Verlander, maardeze keer niet. “Hij is een andere pitcher inde slotfase van de wedstrijd”, aldus BrandonMoss van de A’s. “Hij gooit harder, zijn loca­tie is beter en de bal beweegt een stuk meerop zijn off­speed pitches. Hij wordt gewoonbeter.” Het was precies wat de Tigers vanhun sterspeler wilden zien in de belangrijkstemaand van het seizoen. Verlander deed daarin de vijfde en beslissende wedstrijd van deserie nog een schepje bovenop. Hij gooidezijn eerste complete game shutout in deplay­offs en brak het ALDS­record met 22strikeouts over de hele serie. Verlanderleidde hiermee zijn ploeg op heroïsche wijzenaar de finale van de American League.“Ik hield er rekening mee dat ik negeninnings zou moeten gooien,” zei Verlander.“Ik wilde er staan in de beslissendewedstrijd om mijn team te helpen.”

Manager Dusty Baker reageerde nade uitschakeling van zijn ploeg in deplay­offs vaag over zijn toekomst inCincinnati. “Ik weet niet hoe mijncarrière hier verder gaat,” zei hij.“Maar ik ben absoluut nog niet klaarmet managen.” Als het aan general

manager Walt Jocketty ligt, is de 63­jarige Baker ook volgend seizoen demanager van de Reds.De play­offs moeten voor Baker een déjà vuzijn geweest. In 2002 had hij als managervan de San Francisco Giants een 3­2voorsprong in de World Series en ging zijnploeg in de zevende inning van Game 6 met5­0 aan de leiding. De wedstrijd ging echteralsnog verloren en de Anaheim Angelsveroverden het kampioenschap.Een seizoen later had Baker met deChicago Cubs een 3­1 voorsprong in deNLCS op de Florida Marlins. Maar de Cubsverloren de beroemde ‘Bartman Game’ en inde beslissende zevende wedstrijd liet Bakerzijn pitcher Kerry Wood te lang op de heuvelstaan, met als resultaat dat die vervolgenszeven runs om zijn oren kreeg.En nu zijn de Reds onder zijn leiding deeerste National League­ploeg in de historievan de MLB die een 2­0 voorsprong in dedivision series uit handen geeft.De kans wordt voor Baker steeds kleinerop het winnen van een World Series. Hijwordt er niet jonger op en hij moest aan heteinde van het reguliere seizoen zelfs evenkort worden opgenomen in het ziekenhuisvanwege een afwijkend hartritme en eenminiberoerte. Baker zelf maakt zich geenzorgen. “Ik wil doorgaan met managenomdat ik het gevoel heb dat ik mezelf nogsteeds kan verbeteren en omdat ik er nogplezier in heb.” •

Déjà vu voor Dusty

Scott Turow, auteur van PresumedInnocent, is een levenlang Cubs­fan. Netals zijn vader en grootvader ­ die z'n teambij leven nooit de World Series zag winnen ­trouwens. Logisch, want de laatste titeldateert al weer van 1908. De Turowsweten dus wat Cub­dom inhoudt. "Cubs­fan zijn", zegt de bestseller­auteur, "is alsiemand die al zes keer is gescheiden,maar toch in echte liefde blijft geloven."De reden van die lange drought? De Curseof Billy Goat, volgens velen. Uitgesprokentijdens de World Series van 1945, doorkroeghouder Billy Sianis, wiens geit werdverbannen van Wrigley Field. "De Cubszullen nooit meer winnen", sprak hijprofetisch. De Series van '45 gingenverloren (in seven, tegen de Tigers) en deNorth Siders streden sindsdien inderdaadnimmer meer om de hoogste eer.Natuurlijk waren ze wel 'ns dichtbij. In1969, met Ron Santo, Don Kessinger enErnie Banks in de gelederen, bijvoorbeeld.Het beste Cubs­team ooit, volgensmenigeen. Op 9 september, in SheaStadium, gaat het echter mis, als dedivisieleider Cubs met een voorsprongvan 2.5 games op bezoek gaan bij deMets, en een zwarte kat om Santo in deon­deck circle loopt. Chicago eindigt hetseizoen uiteindelijk met een achterstandvan acht wedstrijden op de Miracle Mets.1984 dan. De Cubs kenden eenheerlijk jaar, en eindigden het

reguliere seizoen met een indrukwek­kend record van 96­65: de eerste play­offs sinds 1945 waren een feit. In delineup, onder anderen: Cy Young winnaarRick Sutcliffe en MVP Ryne Sandberg ophet tweede honk. Op de bank: Managerof the Year Jim Frey. In de post seasonleed de missie echter al meteen schip­breuk tegen de San Diego Padres,ondanks een voorsprong van 2­0 na deeerste twee duels, en van 3­0 in de vijfdeen beslissende game (3­6).Het duurde negentien jaar eer de Cubsweer van zich lieten horen. En hoe. 't 2003seizoen werd afgesloten met een 88­74record, door een ploeg met daarin pitchersKerry Wood, Mark Prior en Carlos Zam­brano, en Alex Gonzalez, Sammy Sosa,Kenny Lofton en Moises Alou.In de NLDS maakte de Cubs vanaf aquitkorte metten met de Braves (5­1), enomdat in de AL de Red Sox de Athleticsmet dezelfde cijfers de baas waren, durfdemenigeen hardop te dromen van heteindigen van in ieder geval een drought.Chicago wist zich in de rol van Cinderella."2003 was een magisch jaar", aldus EricKarros, die voor het seizoen wasovergekomen van de Dodgers. "Ik zouwensen dat iedere honkballer een jaar zoumeemaken als het onze."De series tegen de Florida Marlins

verliepen crescendo. De Cubs namen een3­2 voorsprong mee naar Chicago, waarhet op een dinsdagavond in oktober daneindelijk zou gebeuren: de Chicago Cubswaren nog slechts een overwinningverwijderd van de World Series!*

Het is 14 oktober 2003. Wrigley Field iselectrifying. Vanavond gaat het gebeuren,veertigduizend fans geloven er heilig in.Ook de fan in Section 4, Row 8, Seat 113.Steve Bartman is een 26­jarigekantoorklerk uit Northbrook, IL. Hij iseen levenlang Cubs­fan, en is in z'n vrijetijd coach van een little league­team in desuburbs van Chicago. Om de zege en hetclinchen van de World Series te vieren,heeft hij met twee vrienden eenhotelkamer downtown geboekt. Het kanimmers wel 'ns laat worden vannacht.Cy Young­kandidaat Mark Prior staat dieavond op heuvel. Wat kan er eigenlijk nogfout gaan? Weinig, zo lijkt het. De Cubsnemen al in de eerste inning een 1­0 voor­sprong, die in de zesde inning nog 'ns wordtuitgebreid tot 2­0. Even krimpt WrigleyField ineen, als Bernie Mac tijdens deseven inning stretch 'Root, root, root forthe CHAMPS!' zingt. "Waarom doet­iedan nou?", denkt menigeen. Het lijkt loos

alarm, want in the bottom of the 7th lopende Cubs weg naar een comfortabele 7­0.Dan komt, in de achtste inning, met nogvijf outs te gaan, Luis Castillo aan slag."Again in the air, down the left fieldline. Alou leaping into the stands andcan't get it, and is lived with a fan",klinkt het uit de mond van ThomBrennaman op Fox.De fly ball van Castillo lijkt aanvankelijkduidelijk het publiek in te gaan, maar deverraderlijk wind blaast de bal bijna weerhet veld in. Bijna, want een tiental fanszien 'n buitenkansje schoon om een foulball mee naar huis te nemen en graaienomhoog. Steve Bartman zit echter in poleposition, raakt de bal, maar slaagt er nietin hem te vangen. Tot grote ergernis vanleft fielder Moises Alou, die tegen de muurwas opgeklauterd en meent een uitgele­zen kans te hebben gehad om Castillo uitte vangen. Met veel misbaar maakt deDominicaan z'n onvrede kenbaar.Alou's boosheid slaat over op menig fan,maar omdat Wrigley als enige stadion inde Majors niet over een jumbotronbeschikt, zijn de meesten nog onwetend.Maar omdat het Bartman­incident vanuitalle hoeken op tv wordt herhaald, en

familie en vrienden vele fans per GSM opde hoogte brengen, neemt het gemor metde minuut toe. Op Waveland Avenue, aande achterkant van het stadion, waar veleduizenden fans zonder kaartje de gamevolgen, staat bovendien een fan met eentv op z'n hoofd. En als vanaf Wavelandhet 'Asshole, asshole' richting Bartmanaanzwelt, klinkt het 'Asshole, asshole' alspoedig uit 40.000 kelen.En daar zit­ie dan, Steve Bartman,schaapachtig voor zich uit te kijken.Zwarte sweater, groene turtle neck, Cubs­petje, bril, koptelefoon. Kortom:prototype nerd. De haat neemt met deseconde grotere vormen aan. "We'regonna kill you!", krijgt hij te horen. Krijgtflesjes en andere troep naar z'n hoofdgeslingerd. Wordt met bier overgoten."Heb ik iets verkeerd gedaan?", vraagtBartman nog aan een fan in z'n buurt. Neehoor, schudt de mevrouw. Don't worryabout it. Maak je geen zorgen. Maar Cubs­security doet dat wel, en voor er een open­bare lynching plaats vindt, wordt hij naarde controlekamer van Wrigley geleid.De wedstrijd gaat ondertussen gewoonverder. Nou ja, gewoon... Prior geeft eenwalk en een single op, waardoor deMarlins 3­1 kunnen scoren. Nog steedsgee man overboord. Maar dan komtMiguel Cabrera aan slag. Miggy komt nietverder dan een ground ball richting Alex

Gonzalez, de o zo betrouwbare korte stoptijdens het reguliere seizoen. Een inningending double play ligt voor het oprapen,maar Gonzalez poedelt, en de honkenstromen vol.De wielen vallen compleet van de Cub'swagon. "Laten we die gozer beroemdmaken", zeggen de Marlins in de dugouttegen elkaar. En dankzij een double vanDerek Lee, een sac fly van Jeff Conine,een base clearing double van MikeMordecai en een single van JuanPierre kantelt de wedstrijd binnen 'nvloek en een zucht van 3­0 Cubs naar3­8 Marlins. Game over, Series over,beseft een ieder. Hoewel we sprekenvan Game 6, en er dus nog een duelis om alles goed te maken. Maar geenCub(s­fan) die daar nog in gelooft.*

De dagen (en wellicht maanden, zo nietjaren) die volgen moeten een ware hel zijngeweest voor Steve Bartman. De ChicagoSun­Times publiceert zijn naam, endoorgedraaide fans eisen gerechtigheid.Bartman moet onderduiken, en nietminder dan zes politiewagens parkerenvoor zijn huis in Northbrook om erger tevoorkomen. De (anonieme) man die degewraakte foul ball uiteindelijk opraapte,verkoopt het kleinood voor $100.000,waarna het een paar dagen later onderveel media­aandacht in Harry Caray's

restaurant tot ontploffing wordt gebracht.Bartman zelf komt met een verklaringwaarin hij zijn oprechte spijt betuigt. "Ikhad mijn ogen op de bal", laat hij weten,"Moises Alou heb ik nooit gezien."De vergeving bij het gros van de fansvolgt pas vele jaren later, hoewel de Cubszelf in een verklaring meteen laten wetenBartman niet verantwoordelijk te houden.Ook de spelers zelf proberen de zondebokuit de wind te houden. "We hebbenkansen genoeg gehad om ongeschondenuit die inning te komen", aldus MarkPrior. "We hebben die wedstrijd nietverloren door die play." En Moises Alou,jaren later: "Het wordt tijd dat weBartman vergeven and move on."Ook commissioner Bud Selig doet eenduit in het zakje. "Toen ik z'n verklaringlas, kreeg ik een brok in m'n keel. Wat hadik met die jongen te doen", bekende hij."Als er mensen zijn die de Bambino en deGoat de schuld willen geven vanmisfortuin in Boston en Chicago, prima.Maar de schuld in de schoenen schuivenvan Bartman, klopt gewoon niet."En Steve Bartman zelf? Die is in feitenog steeds de grote onbekende. Hij heeft,

ondanks talloze aanbiedingen voor boek­en filmdeals, nooit een stuiver willenverdienen aan zijn incident. Zelfs eenaanbod om op te treden in een SuperBowl­commercial, waar een bedrag vanzes cijfers tegenover stond, liet hij aanzijn neus voorbij gaan.In 2005, dus twee jaar na dato, wordtESPN­columnist Wayne Drehs eropuitgestuurd om een interview metBartman te maken. Na hem een dag tehebben gevolgd en gestalkt, krijgt ook hijnul op request. Hetzelfde geldt in 2011voor filmmaker Alex Gibney, die Bartmangraag had willen spreken voor CatchingHell. Die missie mislukte jammerlijk,maar het leverde in de serie 30for30 vanESPN wel een pracht van een documen­taire op ­ een absolute must see voor eensportfan. •

Oktober is de mooiste maand van het jaar. Postseason baseball, NFLen het begin van de NBA. Een kinderhand is snel gevuld, die van mijnog sneller. De TV draait overuren, mijn ogen worden met de dagkleiner en voor vrienden en familie ben ik nauwelijks nog bereikbaar.Het is wachten op de eerste verwijten. ‘We zien je zo weinig, is er ietsaan de hand? Gaat je huwelijk nog wel goed?’ Het hoort allemaal bijoktober.Met mijn huwelijk gaat het prima. Het enige discussiepunt deze dagenis het in slaap vallen van mijn vrouw na de zevende inning. Vrouwenhebben dat, ze kunnen nog zo geboeid en vol goede bedoelingen aaneen sportwedstrijd beginnen, ergens houdt het gewoon op. Het enemoment sta je samen in de huiskamer te juichen voor een Grand Slamvan Buster Posey, het andere moment sta je er ineens alleen voor. Ikheb het daar af en toe behoorlijk lastig mee, dat mag u best weten.Nog merkwaardiger is haar blik als ik zo rond vijf uur in de ochtendmijn vrouw wakker maak na weer een schitterend sportmoment. Dereacties lopen nogal uiteen. Afgelopen nacht, bij de walkoff homerunvan Ibanez, keek ze verschrikt. Ik noem die blik inmiddels deNightmare on Elm Street. Ik word immers aangekeken alsof ik meteen groot slagersmes boven haar hang. Verder hebben we de StoneyBaloney ­reactie. Mijn vrouw stelt dan vragen over wat er aan de handis om dat vervolgens de volgende ochtend totaal te zijn vergeten. Ennatuurlijk hebben we dan nog de Krijg de Pleuris. Dan moet ze omzeven uur naar haar werk. Deze komt het meeste voor. Zo onredelijk.Alsof ik er iets aan kan doen dat er op de aarde tijdsverschil is.Ik doe in deze maand ook de meest impulsieve dingen. Zo heb ik netop internet in al mijn enthousiasme over de prestaties van de SanFrancisco Giants allerlei fankleding besteld. Het een na het ander gooiik in mijn digitale winkelwagentje. Een SF Giants­trui, ­pet, ­string,­sokken, ­klok en als klap op de vuurpijl een gnoom met een Giants­muts op. Voor een slordige tweehonderd dollar komt er aan troep dezekant op. Vaak heb ik al snel na het afrekenen spijt. Voordat alles inNederland is, liggen de honkballers al ergens op een strand uit terusten of is zelfs de voorbereiding op het nieuwe seizoen al begonnen.Zit ik daar met mijn gnoom. Ik hoor het mijn vrouw al zeggen: ‘Wil deechte gnoom in Huize Elshoff opstaan?’.Het kan mij geen bal schelen. Ik geniet met volle teugen, leef ongezondmet veel slaaptekort en krijg rare blikken als ik vertel waarom ik eruit ziealsof ik onder mijn matras heb gelegen in plaats van erop. Dus laat ik hetnog een keer uit volle borst zeggen: Oktober Rules! En als je dat nietbegrijpt, schrap mij dan voor deze maand uit je Iphone, Facebook enTwitter. Zie je in november wel weer. Kunnen we kletsen overpepernoten en de kerstboom. Mijn Nightmare on Elm Street.

Oktoberfest

Het is nog maar twee jaar geleden datde Houston Texans het schoolvoorbeeldwaren van een team uit balans. De door deonnavolgbare wide receiver Andre John­son aangevoerde offense was de op één nabeste in de hele NFL en tweedejaarsrunning back Arian Foster leidde de NFLin rushing yards. Maar tegenover dieaanvallende weelde stond de tweedeslechtste defense in de league. Liefst 26punten per wedstrijd incasseerden deTexans en die kwamen voor een belangrijkdeel op het conto van een eindeloze reeksgemiste of mislukte tackles. De Texans­defensie bestond simpelweg niet.Wade PhillipsDe defensieve malaise leidde tot eenlang verwacht ‘eureka­moment’ in hetkantoor van general manager RickSmith: zonder defense geen succes.Smith handelde snel en effectief:Wade Phillips werd aangesteld alsdefensive coordinator, JJ Watt (zie kader)en linebacker Brooks Reed kwamen via dedraft en cornerback Johnathan Josephtekende als free agent. Het resul­teerde ineen unieke prestatieverbetering; van 29ein toegestane punten in 2010 naar 4e in2011, en de eerste play­offdeelname infranchise historie. Wie dacht dat dezeplotselinge ‘U­turn’ eenmalig was en dathet vertrek van defensieve steunpilarenMario Williams en DeMeco Ryans deTexans dit jaar weer terug bij af zoubrengen, kwam bedrogen uit. Houstonbeschikt dit seizoen over een zo mogelijknog indrukwekkendere defensie dan vorigjaar en het is Wade Phillips die alle eer enlof toekomt.Phillips laat zijn defensie excelleren doorhet scheme in dienst van het talent telaten werken, in plaats van andersom. Demanier waarop Phillips het unieke talentvan defensive end JJ Watt gebruikt in de3­4 opstelling van de Texans, is daar hetmooiste voorbeeld van. In het3­4 scheme is de defensiveend vooral een massieve,oersterke speler die de blockvan de offensive tackleabsorbeert en daarmeezijn linebackers een kans

geeft om een ‘play’ te maken. Maar JJWatt is juist snel, atletisch en gezegendmet bijzondere pass­rushing­talenten endus eigenlijk meer een 4­3 schemedefensive end. Van deze ogenschijnlijkezwakte maakt Phillips juist een sterkte,door Watt in zijn 3­4 scheme deverantwoordelijkheden van een 4­3defensive end te geven.Watt krijgt daardoor de kans om achterde quarterback aan te gaan of zijn anderespecialiteit te gebruiken: het neerslaan ofvan richting veranderen (verdedigen) vanpasses. Phillips kan zich die operationelevrijheid voor Watt permitteren omdat hijbeschikt over enkele zeer getalenteerde,jonge linebackers. Brooks Reed (ookgedraft in 2011), Brian Cushing (inmid­dels ‘out for the season’ met een kruis­bandblessure) en Connor Barwin zijndusdanig multifunctioneel dat zij nietalleen Watt kunnen ondersteunen maarook zelf het verschil kunnen maken. Daar­mee vormen zij een onmisbaar onderdeelvoor de beweeglijke, hyperactieve, opconstante druk gebaseerde speelstijl diede nieuwe stijl van de Houston­defensiekenmerkt. Het resultaat mag er zijn: de 9erun defense en de 4e pass defense makenvan Wade Phillips’ unit de op twee nabeste defensie in de NFL.

Voordat de Texans over het afgelopen jaartransformeerden in een defensief power­house, had Houston enkel de beschikkingover een explosieve aanvalsmachine. Diemachine heeft allesbehalve geleden on­der alle investeringen in de defense. Deoffense van de Texans leunt namelijkop een beproefd, ‘Super Bowl­tested’concept: de niet te stoppen zone­blocking run game die Gary Kubiakleerde toepassen in zijn tijd als offen­sive coördinator van de DenverBroncos, eind jaren negentig.

Zone­blocking ishet magische woord

Het unieke kenmerk van de zone­blocking running game is dat het systeemzowat van iedere ‘half­way decent’running back een superster kan maken,mits de running back in staat is de juiste‘reads’ te maken en beschikt over eengezonde dosis accelererend vermogen. De‘reads’ die de running back (Arian Fosterof Ben Tate in dit geval) maakt, zijnafhankelijk van de reactie van de defensevan de tegenstander op het zone­blocking­werk van de offensive linemen.In die interactie schuilt de eleganteeenvoud en genialiteit van de zone­blocking running game: het lokt dedefense als het ware in een val waaruitbijna niet te ontsnappen valt.In zone­blocking plays stappen deoffensive linemen niet vooruit (zoals intraditionele running plays, die de defensienaar achter proberen te duwen) maarjuist naar de zijkant (en soms zelfsachteruit) en proberen hun tegenstandervervolgens aan de binnenkant (van hetveld) vast te pinnen. Als dat niet lukt,wordt de tegenstander naar de buitenkantgedrukt. Afhankelijk van de geforceerdebeweging naar binnen of buiten van eerstde defensive end (eerste read) en daarnade defensive tackle (tweede read) kan derunning back beslissen om buitenom,tussen de end en de tackle door of langsde binnenkant van de tackle te gaan. Watde defense uiteindelijk ook probeert, derunning back heeft altijd het voordeel vanreactie op hun actie. Een goede runningback, en dat is zowel Foster als Tate, is bijzo’n luxe keuzemogelijkheid dodelijkeffectief.De running game van de Texans biedtgrote voordelen voor de passing gameonder leiding van quarterback MattSchaub. Schaub is geen grote naam infootballend Amerika maar dat maakt voor

Ooit een man van 134 kg en 1,98 m een muur omverzien lopen? Moet u toch eens inschakelen voor eenwedstrijd van de Houston Texans; Justin James (JJ)Watt is de naam en quarterbacks opvreten zijntrade. Watt, defensive end in Houston’s 3­4 defense,speelt pas twee jaar in de NFL maar heeft in die korteperiode zoveel indruk gemaakt dat hem de prijs voor‘Defensive Player of the Year’ al bijna niet meerkan ontgaan. De Houston Texans selecteerden Wattvorig jaar met de elfde draftkeuze om de nieuwedefensive coordinator Wade Phillips gereedschap te gevenom mee te werken. Bovendien kon Watt, zo was het plan, alstweede pass rusher naast sterspeler Mario Williams profiterenvan alle aandacht voor zijn door alle offensive lines in de Leaguegevreesde collega.In de praktijk kwam daar helemaal niets van terecht. Niet omdatWatt tegenviel, integendeel zelfs, maar juist omdat Williams al snellangdurig geblesseerd raakte en Watt zowat de pass rush van deHouston Texans in hoogsteigen persoon werd. Die rol vervulde hij metverve: hij noteerde in het reguliere seizoen 56 tackles, 5,5 sacks, tweefumble recoveries, vier verdedigde passes en een blocked fieldgoal. Inde play­offs tegen Cincinnati en Baltimore noteerde Watt nog eens 2.5sacks en de aller­eerste pick­six uit zijn carrière. Dit jaar beleeft Wattzijn definitieve doorbraak als niet te stoppen ‘force of nature’, met debeste sack rate in de NFL (8.5 in vijf wedstrijden) en acht verdedigdepasses. Met zijn unieke individuele pass rush moves en zijn vermogenook de ‘run’ effectief te stoppen is Watt inmiddels het onmisbarefundament geworden onder het 3­4 defensive scheme van coördinatorPhillips. Dat niemand het in Houston nogheeft over de vertrokken voormalig ‘captain ofthe defense’ inside linebacker DeMeco Ryansen Mario Williams, en de Texans front officegeen enkele moeite deed Williams tebehouden, is misschien wel het grootstecompliment aan het adres van JJ Watt.En dan te bedenken dat JJ Watt in plaats van NFLpass rusher extraordinaire, bijna pizzabezorger wasgeworden. In zijn eerste jaar na high school speeldeWatt tight end voor Central Michigan, waar hij achtpasses ving voor 77 yards. Gefrustreerd door de gangvan zaken verliet hij de school en werd pizzabezorger.Een ontmoeting met een teleurgestelde fan tijdens hetpizza bezorgen overtuigde Wattervan dat hij football wilde spelenen niet pizza’s wilde bezorgen.Watt transfereerde naarWisconsin en de rest isgeschiedenis. •

de Texans helemaal niet uit. Schaub isnamelijk een betrouwbare quarterbackdie weinig fouten maakt en constant ophoog niveau de juiste keuzes kan maken.Dat laatste is belangrijk in de Texans­offense omdat de dodelijke running gameallerlei mogelijkheden biedt voor playaction om de defensie op het verkeerdebeen te zetten. Schaub krijgt daarin devrijheid keuzes te maken, afhankelijk vande reactie van de defensie. Welke keuzehij uiteindelijk ook maakt, de lange passop wide receiver Andre Johnson is nooiteen slecht idee. Hoewel ook voor ‘AJ’ dejaren voorzichtig beginnen te tellen is hijnog altijd een absolute ‘difference­maker’in de Texans passing game. Samen mettight end Owen Daniels garandeert hij inelk geval dat de defensie van detegenstander zich nooit exclusief op derunning game van Houston kanconcentreren, op straffe van Johnson’szoveelste 80­yard touchdown.Talent en schemeDe Houston Texans zijn het mooistebewijs van de stelling dat talent alleenniet voldoende is om succesvol te zijn.Talent bestaat in de NFL in overvloedemaar succes des te minder. De manierwaarop talent wordt toegepast enontplooid, maakt uiteindelijk het verschil.

De vorm van de dag kan in de NFLimmers een seizoen maken of breken.

Dan is het wel zo fijn dat je kuntterugvallen op een beproefde methode enniet alleen hoeft te vertrouwen op degrilligheid van het aanwezige talent. Endat is uiteindelijk de unieke kwaliteit vande Texans: het laten excelleren van hetaanwezige talent binnen origineleaanvallende en defensieve schemes. •

Darrelle Revis komtdefinitief niet meer in actievoor de Jets dit seizoen. Decornerback werdafgelopen weekend op deinjured reserve gezet enzal deze weekgeopereerd wordenaan zijn knie • DeNFL heeft deschorsingen in hetbounty gate­schandaal opnieuwuitgeroepen. Er lijktechter nog geen eindete zijn aan hetgetouwtrek tussen despelers en commissionerRoger Goodell • De ‘nohuddle’ lijkt steedsbelangrijker te worden inde NFL. Tom Bradyschakelde met succes depass­rush van de DenverBroncos uit vorige weekzondag, omdat de BroncosD naar adem snakte •Ondanks dat Alex Smithtot nu toe de beste QB isvan dit seizoen, is het zijnbackup Colin Kaepernick dieontzettend veel actie ziet,vooral in goal line­situaties.Het lijkt wel alsof JimHarbaugh beter weet wat hijmet een flexibele backup aanmoet dan Rex Ryan in NewYork met Tim Tebow.

Na vijf wedstrijden is hetverrassend genoeg SanFrancisco 49ers­quarterbackAlex Smith die bovenaan staatmet de hoogste passer ratingmet 108.7. Achter hem staanAtlanta Falcons­spelverdelerMatt Ryan (106.1) en TomBrady van de New EnglandPatriots (102.8).

De MVP van vorig jaar, AaronRodgers van de Green BayPackers, vinden we pas terugop de achtste plaats met 96.9en pas op de dertiende plaatsstaat Drew Brees van degeplaagde New OrleansSaints met 90.7.Niet geheelverrassend staanMark Sanchez(New York Jets),Matt Cassel(Kansas CityChiefs) en BrandonWeeden (ClevelandBrowns) laatste.

In Kansas City zijn defans bepaald niet blij metde prestaties van hun team enzeker niet van quarterbackMatt Cassel.Dat werd afgelopen week welheel ondubbelzinnig duidelijkgemaakt toen het publiek zijnblessure, een hersenschudding,met gejuich begroette in dewedstrijd tegen de BaltimoreRavens.Offensive tackle van deChiefs, Eric Winston, had daargeen goed woord voorover: “Nog nooit,nog nooit, en ik hebhet nodige meege­maakt, heb ik mezo geschaamdom football tespelen dan opdat moment.Hij is misschienniet de bestequarterback, maarhij is wel een mens.”De fans werden welop hun wenken

bediend; vanwege de blessurestartte back­up QB BradyQuinn vorige week undercenter voor de Chiefs. Of defans daar nou zo blij meewaren...

De NFL maakte vorige weekbekend dat op 27 oktober2013 de Jacksonville Jaguarsin Londen de San Francisco49ers 'ontvangen'. Het is heteerste jaar van het vierjarigecontract dat de Jags hebbengetekend voor wedstrijden opWembley.

Het isde achtste editie van de'International Series', waarbijelk jaar twee teams het tegenelkaar opnemen buiten deVerenigde Staten. In 2005 wasMexico Stad het decor van dewedstrijd en sinds 2007is het Wembley.Op 28 oktoberaanstaande nemen de St.Louis Rams het op tegen deNew England Patriots voorde editie van deInternational Series vandit seizoen. Diewedstrijd isuitverkocht. •

Weekly RoundUp

Alex Smithbeste passer

Cassel vanhet veld gejuicht

Jax tegen Ninersop Wembley

“In veel gevallen worden kickersvergeten,” grapte coach Mike Shanahanna afloop van de wedstrijd tussen deDenver Broncos en Jacksonville Jaguarsin 1998. Kicker Jason Elam had anderhalfuur eerder het fieldgoal­record van 63­yards geëvenaard, maar Shanahan gooidena de wedstrijd de game ball naar tightend Shannon Sharpe, voordat hij zichrealiseerde wat hij gedaan had.Ook Elam kreeg uiteindelijk een game ballvoor zijn prestatie, maar de anekdote zegtveel over het aanzien van kickers binnende NFL. Sinds 1998 is er echter veelveranderd. Nog altijd willen veel teamsdefensief spelen met hun running back alsspil van de aanval, en bij zo’n speelstijl iselk punt cruciaal. Met een kicker dieconsistent van vijftig yards de bal tussende palen kan werken, heeft een team dangoud in handen.Verhoogde drukHet succespercentage van fieldgoals ligtdit seizoen tot dusver ruim boven de negen­tig procent. Van die gedachte zoudenkickers in de jaren zestig waarschijnlijkflauw zijn gevallen. Ter vergelijking, in1967 was slechts 51 procent van de field­goals raak. Die statistische verbeteringheeft geleid tot hoge verwachtingen diekickers vaak achtervolgen. Teamszijn niet bang een nieuwekicker aan te trekken als heteven tegenzit, en ook fans

gaan in elke situatie uit van succes.“Er wordt tegenwoordig van jeverwacht dat je elke fieldgoal maakt,” zeiDetroit Lions­kicker Jason Hanson in eeninterview over de verwachtingen van fans.“Of het nu een 48­yarder of een 32­yarderbetreft. Als kicker denk je dan ‘wachteven, dit is echt heel anders’.”Dat kickers constant van grote afstanden defieldgoals weten te raken is te danken aaneen grotere focus op trainingen voor jongekickers. Kickers besteden steeds meer tijd inhet krachthonk, maar ook de betere gras­velden en overdekte stadions hebben bij­gedragen aan een imposante ontwikkelingvan de rol van kickers in de NFL.Legendarische kicksDe verbetering van kickers heeft geleid totlegendarische momenten waarin eenfieldgoal, vaak in de laatste seconden, deuitkomst van wedstrijden bepalen. Maarwat maakt een kick legendarisch? Ieder­een zal een andere definitie voor diekwalificatie handhaven, maar specialeomstandigheden spelen altijd een rol.Adam Vinatieri, die in 1995 voor deAmsterdam Admirals speelde en daarnatien seizoenen voor de New EnglandPatriots kickte, heeft ogenschijnlijk eenneusje voor zulke situaties.Vinatieri stuurde in 2001de wedstrijd tegen deOakland Raiders niet

1 – ADAM VINATIERIOp basis van totaal aantal punten komt Vinatieri niet in de buurt vanAndersen, maar als het gaat om ‘clutch kicking’, is Vinatieri ongeëve­naard. Als lid van de Patriots maakte hij de beslissende fieldgoals inSuper Bowls tegen de Panthers en Rams, maar hij zal vooralherinnerd worden door zijn twee fieldgoals in de ‘snowbowl’ tegende Oakland Raiders, de beste kicks in de geschiedenis van de NFL.2 – MORTEN ANDERSENSpeelde in 25 seizoenen voor de Saints, Falcons, Giants, Chiefs enVikings. Heeft een waslijst aan NFL­records, waaronder meestefieldgoals (565), fieldgoal attempts (709), gespeelde wedstrijden(382) en gescoorde punten (2.544).3 – GARY ANDERSONWist als eerste kicker een ‘perfect season’ op zijn naam te zettendoor in 1998 alle fieldgoals en extra points raak te schieten. Scoordeslechts 110 punten minder dan Morten Andersen in zijn carrière.4 – JOHN CARNEYSucces over een lange periode is één van de criteria voor de lijst, endat geldt zeker voor Carney. Hij kwam in 1988 in de NFL en slootzijn carrière in 2010 af als derde op de lijst van totaal gescoordepunten (2.062).5 – MATT STOVERMet 83,7% gemaakte fieldgoals is Stover de meest accurate kickermet meer dan 400 pogingen in de geschiedenis van de NFL. Hij staatvijfde op de lijst van meest gescoorde punten (2.004).6 – JASON ELAM. 7 – JAN STENERUD. 8 – JASON HANSON.9 – JOHN KASAY. 10 – GEORGE BLANDA.

Top 10 all­time Kickers

alleen met een fieldgoal naar overtime,maar maakte ook in overtime debeslissende drie punten. Een knappeprestatie voor elke kicker, maar die dagextra speciaal. Er lag namelijk een dik paksneeuw op het veld. Het zijn de elementendie voor extra drama zorgen waardoor wezulke kicks ons altijd blijven herinneren.“De sneeuw bleef maar komen en hetenige waar ik aan kon denken was dat ikniet mocht vallen,” zei Vinatieri later ineen interview. “Hoeveel stappen kan ikzetten? Is de ondergrond hard genoeg ommijn andere been er stevig in te planten?”Met een glimlach herinnert hij zich hetgevoel dat door zijn lijf ging. “Ik zag gelijkdat de bal recht was, maar kon door desneeuw de afstand niet inschatten.” Pastoen de scheidsrechters hun handen in delucht gooiden, kon Vinatieri opgeluchtademhalen.Door de overwinning mochten de Patriotsdoor naar de AFC Championship game, omuiteindelijk de St. Louis Rams in de SuperBowl te verslaan. In 2003 deed Vinatierihet nog eens over, dit keer niet in de sneeuwmaar op een bevroren veld met een gevoels­temperatuur van ­23 graden Celsius. Een46­yard fieldgoal in het vierde kwart gaf dePatriots opnieuw een play­offoverwinning,dit maal tegen de Tennessee Titans. VoorVinatieri betekende het de status van beste‘clutch’ kicker in de NFL.Missed kicksFocussen op de sportieve prestaties vankickers als Vinatieri gebeurt vaak genoeg,maar over de kickers zelf weet het publiekvaak weinig. Dit terwijl we genoeg verhalenkennen van andere NFL­spelers die in zwareomstandigheden opgroeiden of tijdens huncarrière moeilijke periodes meemaakten.Zo heeft David Akers, de 37­jarige kickervan de San Francisco 49ers, de laatstejaren op en buiten het veld het nodigebeleefd.Met de Philadelphia Eagles bereikteAkers in 2010 de play­offs, maar in dewildcard­ronde liep het gelijk mis. Tegende Green Bay Packers miste Akers in heteerste kwart een 41­yard fieldgoal, en inhet vierde kwart kreeg hij ook een 34­yarder niet tussen de palen. De Eagles

Kickers zijn in het afgelopendecennium steeds belangrijkergeworden binnen het tactische spelvan de NFL. Als gevolg hiervan zijnhun salarissen snel gegroeid.Sebastian Janikowski (Oakland) enPhil Dawson (Cleveland) wordenmet bijna vier miljoen dollar perseizoen het best betaald, ge­volgd door Matt Prater(Denver), Connor Barth(Tampa Bay) en Josh Sco­bee (Jacksonville), dieallen dit offseason eenvierjarig contractondertekenden.Langzamerhandwordt er ech­ter eennieuwetrend inge­zet. In tegen­stelling totteams die ervoor kiezenom hunkickerslang envoorveel

geld vast te leggen, besloten drieteams dit seizoen om een(undrafted) rookie kicker devoorkeur te geven over eenveteraan. Tot nu toe lijkt diebeslissing goed uit te pakken. GregZuerlein, John Tucker en BlairWalsh staan na week vijf in de topzes van kickers, en hun teamsbesparen een hoop geld met degoedkope rookies.GREG ZUERLEINZuerlein, de 24­jarige rookie van deSt. Louis Rams, liet in de eerste vijfweken van het seizoen eengeweldige indruk achter. ‘Greg theLeg’ kickte als eerste kicker in degeschiedenis twee fieldgoals vanmeer dan 58 yards in één wedstrijd.Zuerlein werd gekozen in de zesderonde van de draft en verdientslechts 2,26 miljoen dollar over vierseizoenen.JUSTIN TUCKERDe komst van Tucker betekende heteinde voor Billy Cundiff bij deBaltimore Ravens. Cundiff mistteeen cruciale fieldgoal in de AFCChampionship game vorig seizoen.Tucker speelde voor de Universityof Texas, maar werd niet gedraft.Hij zal de komende drie seizoenenslechts 1,44 miljoen dollarverdienen.

BLAIR WALSHOok Walsh werd gekozenin de zesde ronde van dedraft. Hij kende eenteleurstellend sei­zoen voor Georgia in2011, maar lijkt in2012 zijn draai tehebben gevon­den bij deMinnesotaVikings. Walshtekende in dezomer eenvierjarig contractvoor 2,2 miljoendollar.

Rise of the Rookies

verloren de wedstrijd, het publiek wasboos, en coach Andy Reid was duidelijk:“We kunnen allemaal tellen. Die puntenhadden ons de overwinning bezorgd.”Veel mensen speculeerden over deoorzaak van het falen. Pas twee wekenlater vertelde Akers aan de lokale krantdat artsen een dag voor de wedstrijd eentumor hadden gevonden op de linkereierstok van zijn zesjarige dochtertjeHalley. Hij had eerder dat jaar ook nogeens zo’n vier miljoen dollar verloren ineen ponzifraude, en was er zich goed vanbewust dat de play­offbonussen datverlies deels goed konden maken. Dieemotionele achtbaan werd de kicker opgameday echter te veel.Tot overmaat van ramp besloten deEagles na aanleiding van zijn slechtewedstrijd een nieuwe kicker te draften, enal snel zat Akers zonder werk. Gelukkigwerd hij met open armen ontvangen doorcoach Jim Harbaugh in San Francisco.Akers heeft een speciale band met defamilie Harbaugh. Zo bracht JonHarbaugh, destijds special teams­coach,

Akers in 1998 naar Philadelphia, en washet vader Jack Harbaugh die Akersrekruteerde toen hij coach was van WestKentucky.Het seizoen 2011 werd voor Akers eensportief hoogtepunt. Hij verbeterde hetNFL­record voor gemaakte fieldgoals(44), en zijn 49ers kwamen ver in de play­offs. Het vertrouwen van de Harbaughswerd hiermee opnieuw beloond.

*Kickers zijn cruciaal geworden in eenleague waarin elk punt het verschil kan zijntussen een overwinning en een nederlaag,en waarin elk team kans maakt om zondagsals winnaar van het veld te lopen. Na vijfweken hebben twaalf kickers nog altijd geenenkele fieldgoal gemist. Vier van hen hebbenal meer dan tien ballen tussen de palengeschopt. Voor hen is het ‘perfecte seizoen’nog altijd mogelijk, maar de kans dat ze dekomende twaalf weken een keer missen, isgroot. Kickers zijn tenslotte ook mensen. •­­Stats in dit verhaal tot afgelopen weekeinde­­

De Atlanta Falcons staan momenteelbovenaan in de NFC rankings. Het team heeftdit seizoen extreme groei getoond. Redengenoeg om het team eens onder de loep tenemen en te analyseren wat hen op dit momentzo goed maakt. Ik heb drie wed­strijdenbekeken. San Diego, Carolina en Washington.Hiervoor heb ik gebruik gemaakt van de All 22tape, het nieuwe fenomeen van de NFL beschik­baar gesteld voor fans. De tape, normaal alleenbeschikbaar voor coaches toont alle 22 spelerstegelijk en vertelt veel over de strategie diegebruikt wordt. Want de tape liegt nooit.OffenseLaten we beginnen met de offense die geleidtwordt door quarterback Matt Ryan. Het eerstedat opvalt is dat de nieuwe offensive coör­dinator Dirk Koetter een uitstekend begripheeft van zijn personeel en er alles aan doet omze in postie te brengen waar ze kunnen slagen.Het creëren van mismatches staat hoog in hetvaandel van de playcaller. Essen­tieel hierinzijn de twee geweldige receivers op het roster.Roddy White en Julio Jones. Het talent vanJones is niet van deze wereld. Zijn vermogenom catches te maken aan de zijlijn is geweldig.Hij heeft pogo sticks als benen en het vermogenom de voeten binnen de lijnen neer te krijgen isuitmuntend.Tight end Tony Gonzalez, bezig aan zijn 16eseizoen, speelt nog immer als een jonge god.Het is geweldig om te zien in hoeveelverschillende posities hij opgelijnd wordt ophet veld. Waar tight ends voorheen altijd aande offensive line vast geplakt stond met dehand op de grond, worden spelers als Gonzoin een flex positie gezet. Van de lijn af in eenreceiver stance. Gonzalez wordt in sommigesituaties zelfs als buitenste receiver gebruikt.Enorm slimme speler die altijd de vrije spotsweet te vinden in een defense en enorm slimis in het afschermen van de bal met zijn grotelijf. Zijn handen zijn van goud en hij is enormsterk met de bal in de handen en breektgeregeld tackles op weg naar first downs.Als #88 wordt gedekt door een linebacker ofsafety is het kinderspel voor de TE. Hij zalaltijd vrij komen. Bovendien is Koetter slimin het gebruiken van motions. Spelers te vra­gen voor de snap achter de line of scrimmagelangs te gaan en een ander plek in te nemen.

Hiermee geeft hij Ryan een extra hulpmiddelom de Defense voor de snap te lezen. Wantals er een verdediger met de receiver meeloopt, duidt dit op man coverage. Zo heeft detacktiek een groot aandeel in het succes vande 3e keuze in de 2008 draft.Het meest verbazende is echter het spel vanMatt Ryan, die een zeer explosieve groei heeftdoorgemaakt. De groei is vooral te merkenhoe hij in de pocket beweegt. Zie foto 1. Eenpocket is wanneer de offensive line, deblockers voor de QB, een mooi kommetjemaken om hun spelverdeler de tijd te geveneen openstaand doelwit te vinden. Ryan heeftgeleerd de pocket te manipuleren en op testappen alvorens de pass te gooien.Bovendien is hij accurater dan in voorgaandeseizoenen. Hij neemt de tijd om door zijnprogressie te gaan en kiest voor de veiligecheckdown als er niemand diep open vrij is.Hij neemt ook veel meer risico’s met de diepepass dan voorheen. Waar vorig seizoenniemand minder completions van minderdan 20 yards had is Ryan nu meester van dediepe bal. Met sprinters die hoog genoeg vande grond komen om mee te doen aan deOlympische hoogspring evenementen is hetde manier om defenses eerlijk te houden enze te dwingen mensen diep te houden.Bovendien is de scheme van de offensive linebeter geworden en krijgt Matty Ice nu meertijd. Want de OL in Atlanta is verre van debeste in de league. Ryan in de pocket is eenuitstekende passer. Al forceerde hij zondagtegen de Raiders een tikje teveel, ietswaar hij af en toe een handje van heeft.Maar ik was bovenal onder de indrukvan Ryan onder druk. Vaak genoegwist Matty Ice net voordat hijeen sack te verduren kreeg ophet laatste moment zijn check­down of een vrije receiver tevinden. En de X­factor in deoffense is duidelijk RoddyWhite. Want als de pass pro­gressie doorlopen is en depatronen zijn gelopen, is hetRoddy White die altijd slimgenoeg is om als outlet te fun­geren, als ware het een potje inde achtertuin. Het is puur opbasis van chemie dat de tweeelkaar kunnen vinden.

De spread formatie (zie foto 2)Steeds populairder in de NFL wordt despread formatie waarbij 4 receivers op hetveld staan en de QB in de shotgun formatieongeveer 5­7 yards achter de line ofscrimmage. De defense wordt hiermeeuitgespreid en gedwongen met meerderedefensive backs op het veld te komen. Vaaknickle, 5 in plaats van 4 DB’s, of zelfs Dime,6 DB’s. Hiervoor geeft een team vaak eenlinebacker op of een defensive lineman. Ditomdat de defense de snelheid van White enJones en slot receiver Harry Douglas moetrespecteren. Gonzalez is de vierde man inde spread. Meer dan eens kiezen de Falconservoor vanuit deze formatie te gaan rennenomdat er nu minder grote jongens op hetveld staan die verseist zijn in het stoppenvan de run.De run is niet meer de spil van de offensezoals in het verleden. Running back MichaelTurner is nog steeds een meer dan verdien­stelijke runner maar hij ontbeert de explosiedie hem maakte tot 1 van de beste in deNFL. Het van richting veranderen is nogsteeds op een vrij hoog niveau. Vooral dejump cut, geleerd van zijn mentor in SanDiego en toekomstig Hall of FamerLaDainian Tomlinson, is een uitstekendwapen. Maar het acceleren is niet meer wathet was. Desondanks worden er met drawplays, het naar achter vallen als ware heteen pass en dan op het laatste moment debal afgeven en goede designed runspositieve yards gehaald door Turner. Zijnbackup Jacquizz Rodgers is echter een zeerenthousiasmerende speler. Enormexplosief, laag bij de grond en goed in depassing game. Hij komt daarom vaak in hetveld op derde down.De running game is echter dusdanigeffectief dat de playaction een veel gebruiktwapen is. Hierbij is er een fake naar de RBen wordt er toch gepasst. Doordat linebackersopstappen om hun gaten te vullen en defen­sive backs even twijfelen, hebben dereceivers net de extra seconde om zich vrijte lopen. Met speedsters als White, Jones enDouglas is dat dodelijk. Wat er vaak ookwordt gecreëerd zijn mismatches. Zo werdWhite tegen de Panthers vanuit zijn Z­receiver spot in motion gebracht en vondeen plek in de slot waardoor er drie

receivers aan de linkerzijde waren. Ditdwong de Panthers D om White teverdedigen met een linebacker Jon Beasonen safety Nakamura over top. Het waskinderspel voor de veel snellere White zichvrij te lopen en Ryan wist hem met eenprachtige pass in de endzone te vinden voor6. Een knap staaltje coaching (zie foto 4).Screen game (zie foto 3)De screen game is een veel gebruikt wapenin de scheme van Koetter. Bij een screenwordt de bal achter de line of scrimmagegegooid naar een receiver of running backen dat maakt het mogelijk voor de offensivelinemen om als ware het een run play upfield te blocken. Je creëert als het ware eenrunning play in een open ruimte. Er wordtdaarnaast optimaal gebruikt gemaakt vande klasse van Falcons spelers in de openspace. Zo zien we Jones, Douglas, JacquizzRodgers en Michael Turner eenvoudigyards binnen slepen.Het is echter niet altijd een succes, zobleek in de game tegen de Redskins. DeFalcons hadden een dubbele screenopgezet. Met Harry Douglas die naast Ryanals halfback geposteerd stond in de shotgunformatie en Julio Jones, de screenont­vanger, aan de linkerzijde met running backJason Snelling als blocker in de slot. Tightend Gonzalez en White aan de rechterkantwaren rechts gepositioneerd. Center en Leftguard renden op het moment van de snapupfield om aan de linkerzijde als blocker tefungeren en right guard en right tacklededen hetzelfde aan de rechterzijde. Ryankoos voor de snap al voor de rechterzijdeomdat daar 4 blockers waren ten opzichtevan 3 links (zie foto 5).Maar het lobje naar Harry Douglas die eenswing patroon liep werd onderschept doorOLB Ryan Kerrigan die wel raad wist methet kadootje en de bal schitterend binnentrok voor een interception en 6 punten.Het blijk maar weer eens hoe belangrijkhet is om rustig te lezen na de snap wanteen pass naar Jones had een first down enwellicht een touchdown betekent. Maarzo waren er ook genoeg goede screens.Zoals de screen pass naar MichaelTurner tegen Carolina die resul­teerde in een 60 yard touchdown.

Run formatieEr wordt gebruikt gemaakt van een combinatievan de zone en man blocking scheme. De tweetight end formatie is populair en vaak wordt erzelfs een 6e lineman gebruikt als extra blocker.Turner heeft ruimte nodig om zijn runs succesvolte laten zijn en de Falcons zetten hiervoor goedeblocks. Hoewel er vaak genoeg wordt gepasst uitdeze situatie. Zo werd de meest belangrijke playvan het nog prille jaar gegooid uit een runformatie. De Falcons bevonden zich met nog 59seconde te gaan op de eigen 1 yard lijn.Jones en White waren dicht tegen de lijnopgesteld aan de linkerzijde. Het is enorm gedurfdom vanuit je eigen endzone te passen in zo’nsituatie maar de Falcons hadden geen keuze. Dusbesloot de staf om 8 man “thuis” te houden alspass blockers voor Ryan en slechts Jones en Whitediep te sturen. Ryan vond White prachtig voor een59 yard bom op de Go route die schitterend werdgevangen. Veertig seconde later werd de winnendefield goal binnen getrapt. Maar het was nietmogelijk geweest zonder vernuftige playcalling.DefenseDe defense kent ook een nieuwe leider, MikeNolan. Nolan heeft mijn inziens een sterke schemegebouwd. De kracht van de verdediging ligt in hetdefensive backfield. Cornerback Assante Samuelkwam over van de Eagles en brengt een karre­vracht aan ervaring mee. Samuel is nog altijd eenvan de betere man cover corners in de NFL en hetlijkt erop dat Nolan meer discipline heeft gebrachtin zijn spel. Hij hapt minder snel op routes. DItresulteert in minder interceptions, maar tevens inminder grote pass plays voor de offense. Corner­back Dunta Robinson speelt erg verdienstelijk.Hij is vooral ijzersterk in de run defense waarhij goed downhill speelt en running backs geregeldtackelt. De scheme die veelal wordt gehanteerd iscover 2 man (zie foto 6). De 2 staat voor desafeties, Thomas Decoud en William Moore dieieder een helft van het veld diep verdedigen encoverage over de top geven. Samuel en Robinsonspelen off man. Dus vaak 10 yards van de lijn af endit voorkomt grote plays. Mocht een receiveronverhoopt zijn man passeren is daar vaak 1 vande safeties om rugdekking te geven. Beste man ismeer dan een Thomas Decoud die inmiddels 4interceptions op zijn naam heeft staan. Decoud isbovendien snel en wendbaar genoeg om tight endsen slot receivers man to man te dekken.

Toen de minder getalenteerdequarterback Matt Cassel twee wekengeleden het veld moest ruimen door eenblessure, besloot het gehele thuisstadionvan de Chiefs dit luidkeels te bejubelen. Hetnoopte teamgenoot EricWinston schande te sprekenvan de ridicule vertoning vande “fans”. Cassel is immers eenhard werkende atleet en goedteamgenoot die keihard werktom te slagen, aldus de righttackle. “Wij zijn atleten engeen gladiatoren”, benadrukteWinston.Fans vergeten vaak de immense druk waaratleten onder staan. De vele intensievetrainingen die zij doorgaan. De zware toldie de sport eist, die te meten is inlevensjaren. De opofferingen die gemaaktmoeten worden. Als u en ik op thanksgivingof kerst genieten van festiviteiten entraktaties, trakteren deze mannen elkaarergens op een koud veld op een pak slaag.En waag het niet te klagen of aan te gevenongelukkig te zijn bij je club. Want welkweldenkend mens mag zijn eigen gelukboven dat van zijn werkgever stellen?Niemand, toch? En een speler die eenmindere wedstrijd speelt? Die verdienthaatbrieven en doodsbedreigingen. Wantwie heeft er nou een mindere dag op hetwerk? U proeft het sarcasme, mag ik hopen.Wij fans doen er goed aan te onthoudendat atleten mensen zijn en het respectverdienen wat wij een ieder gunnen. Ook inslechte tijden. Vereren hoeft niet. Maarjuichen als iemand met pijn het veldverlaat, teamgenoten in het heetst van destrijd de rug moet toekeren en afscheidmoet nemen van het spel waar hij vanhoudt? Schan­da­lig. Hoe zou u het vindenals ik bij uw volgende bedrijfsongeval blijsta te klappen? Vraag me af of “niet leuk”de lading dekt.

Méér dan gladiatoren

De linebackers spelen voorzichtig. Erwordt niet vaak een blitz gecalled en alsdat gebeurt gaat er vaak slechts 1. Besteman is Sean Witherspoon die langzaammaar zeker de beste speler van de Dbegint te worden. #56 is enorm snelvoor een LB, heeft het vermogen omgenadeloze hits te verkopen en lijkt zichaltijd in de buurt van de bal te bevinden.De defensive lijn is de minste van degroep. De defensive ends, JohnAbraham en Ray Edwards, generenweing pass rush hoewel zij vaak containmoeten spelen. Beste man is #95Jonathan Babineaux. Hij brengt vaakpressie vanuit het midden en is vooraleen goede passrusher. Tegen de run isde gehele linie zwak. Te vaak worden zeuit hun gat geduwd en hebben hun ruggekeerd naar de play. Een absolute no­no voor de DL.Het motto van de D is duidelijk. Nietteveel risico’s. Niet te moeilijk spelen.Het is zelfs vrij basic te noemen. Erwordt af en toe zone gespeeld. Cover 2en 3 zien we het meest. Hoewel hetsoms wel leuk is om te zien hoedefensive linemen als Kroy Biermannineens diep worden gestuurd om depass te verdedigen. Dit levert absoluutverwarring op voor de spelverdeleresaan de overzijde. Maar de Falcons hou­den het redelijk simpel, zoals gezegd.Bend don’t break, is het motto enzorg dat je de wedstrijdclose genoeg houdt voorRyan en deoffense om depot tewinnen. •

De St. Louis Blues maaktenbekend dat hun president deorganisatie gaat verlaten.John Davidson had nog eendriejarig contract maar kiestvoor een vertrek nu de clubvan eigenaar is veranderd •Brett MacLean moet op23­jarige leeftijd al eenpunt zetten achter zijncarrière. De leftwinger vande Phoenix Coyotes wordt totdeze beslissing gedwongenvanwege hartproblemen •Het herstel van RyanKesler heeft meer tijdignodig dan vooraf werdverwacht. Na operaties aanzijn pols en schouder dezeoffseason lijkt het erop dat decenter van de VancouverCanucks pas in januari weerhelemaal fit zal zijn.

Op de dag dat het nieuweNHL­seizoen eigenlijk hadmoeten beginnen, uitte deDeputy Commissioner van deNHL, Bill Daly, zijnteleurstelling over de huidigelockout. “Ik had zekergehoopt en zelfs verwacht datde zaken er nu anders voorhadden gestaan. Mijnverwachting was dat weinmiddels wel tot eenovereenkomst warengekomen en dat er weergespeeld kon worden.”Daly kon het ook niet latenom nog een sneer uit tedelen aan het adres van despelersbond NHLPA:“Achteraf gezien hadden webeter eerder dan 29 juni

kunnenbeginnenmet degesprekken,maar deNHLPA vondhet toen nog nietnodig om met elkaar om detafel te gaan.” De NHL heeftinmiddels de eerste tweeweken van het reguliereseizoen geannuleerd envolgens Daly betekent ditdat beide partijen tot opheden gezamenlijk zo’n 250miljoen dollar aan opbreng­sten zijn misgelopen.

Vorige week werd bekend­gemaakt dat Hall of FamerBudd Lynch op 95­jarigeleeftijd is overleden. Lynchbehaalde deze eretitel nietvanwege zijn prestaties ophet ijs maar juist daarbuiten.Hij was namelijk jarenlang depublic address announcervoor de Detroit Red Wings envervulde tijdens zijn loop­baan ook nog andere functiesbij de club, waaronder play­by­play­verslaggever.“Budd Lynch maakte deeluit van de Detroit RedWings­familie en waseen legendarisch icoonvan onze samenleving,”aldus Mike Ilitch,eigenaar van de RedWings. “Elke fan van declub keek altijd uit naarhet horen van zijn stemop de radio of in de JoeLouis Arena. Deze rustigeen vriendelijke stem waskenmerkend voor wat vooreen persoon Budd was.

Hij had altijd een lach opzijn gezicht en eenopbeurend woordje klaarvoor iedereen die hijontmoette. We zullen dezedierbare vriend dan ookallemaal gaan missen.”

Even maakte hij nogkenbaar dat hij graag terugzou willen in de NHL, maarvanwege het uitblijven vanconcrete aanbieden, haktegoalie Dominik Hasek deknoop toch door: hij hangtzijn schaatsen definitief aande wilgen. De 47­jarigeHasek, die in het seizoen2010­2011 voor het laatst inactie kwam, bij SpartakMoskou in de KHL, vindthet jammer dat hij geenkans meer heeft gekregenom zich te bewijzen op hetallerhoogste niveau, maartoonde daar wel begrip voor.“Ik begrijp de beweegrede­nen, want ik ben al 47 en hebhet hele afgelopen seizoenniet gespeeld. Daarom heb ikook tegen de M’s gezegd datze me één maand de kansmoesten geven. Als ik het danniet waar kon maken, kondenze me nog altijd aan de kantzetten.” •

Weekly RoundUp

Teleurstelling alom

HoF'er BuddLynch overleden

Hasek alsnogmet pensioen

Het leven van een rookie is, zo wordtvaak gezegd, niet voor de poes. Ze wordenopgezadeld met het ene rotkarwei na hetandere: de zakken dragen van de sterren,eten en drinken gaan halen voor de restvan het team, na de training allesopruimen, verkleed rondlopen, dansjesdoen, enzovoort. Soms lijkt het wel alsofze de speelbal van de veteranen zijn. Wieechter zijn kunsten toont, zal snel oprespect kunnen rekenen. Daarnaastworden ze daardoor snel kandidaat voorhet winnen van de ROY. Bij SportAmerika zien we de volgende tien rookies,in volgorde, als de kandidaten bij uitstekom gekroond te worden tot beste rookievan het jaar:1. Anthony Davis PF/C (Hornets)Wat kan er nog meer verteld worden overdeze jongen? De amper 19­jarige Daviswerd als eerste geselecteerd door deHornets met slechts één doel: dit is de stervan de toekomst en hieromheen gaan weons team bouwen. Van een zwareverantwoordelijkheid gesproken…Maar de voortekens zijn positief. Davisbeschikt over een enorm atletisch lichaamdat hij uitermate goed weet te gebruiken.Vooral defensief blinkt hij uit. Hij heefteen geboren aanleg voor het blokken vanschoten, anticipeert degelijk op reboundsen is zowel één tegen één als met ‘helpdefence’ al vrij vergevorderd voor eenrookie. Bovendien komt hij net terug vaneen gouden trip met Team USA. Dieervaring is van onschatbare waarde.Offensief is het een ander verhaal. Davisscoort vooral door toedoen van anderen,post moves heeft hij nauwelijks. Maardaaraan kan gewerkt worden. Een anderminpunt is het totale gebrek aan ervaringbij de Hornets. Davis zal dus van de eerstewedstrijd de leidersrol op zich moetennoemen.2. Damian Lilliard PG/SG (Blazers)De 22­jarige combo­guard van WeberState werd ‘pas’ als zesde geselecteerd inde draft maar liet zich meteen gelden in deSummer League. Lilliard werd verkozentot co­MVP met gemiddeldes van 27punten, vier rebounds en vijf assists, enmet een schotpercentage van 44%.

De Blazers hebben geenenkele point guard op hunroster en dus zal Lilliard voor deleeuwen gegooid worden als de‘floor leader’. Gezien zijn talentenmoet hij die rol aankunnen. Lilliard isRussell Westbrook 2.0: score­firstguard, vrij groot, degelijke passer, goederebounder, agressief, atletisch… Boven­dien beschikt hij over een beter jump shotdan Westbrook. Lilliard mist wel watspeloverzicht en moet werken aan zijnpassing, beslissingen en balvastheid. Maarvoorlopig staat hem een knap eersteseizoen te wachten, mits de noodzakelijkeklik met LaMarcus Aldridge ontstaat.3. Bradley Beal SG (Wizards)De Wizards misten al enkele jaren eenscorer op de wing. Met Beal hebben ze diegevonden. Samen met point guard JohnWall zal Beal één van de meestgetalenteerde backcourts in de NBAvormen en de Wizards nieuw leven geven.Met enkel de inefficiënte JordanCrawford als concurrent moet Beal instaat zijn om vanaf het begin destartende shooting guard te zijn.Het probleem bij hem is echterdat hij te vaak voor een zwart­wit oplossing gaat: driven of eendriepunter. Bijna de helft van zijnschoten bij Florida waren driepunters,waardoor hij een deel van zijn talentals ‘slasher’ onbenut laat.4. Michael Kidd­GilchristSG/SF (Bobcats)Michael Jordan sloeg de bal al vaak misbij het maken van een draft­selectie maarmet Kidd­Gilchrist heeft hij een echtewinner in huis gehaald. Samen metKemba Walker beschikken de Bobcats nuover twee jonge spelers die niets anderswillen dan winnen.Verwacht van MKG niet meteen demeest opvallende statistieken. Daarvoor ishij vooral offensief nietgoed genoeg. Maar hijzal alles geven en datwedstrijd na wedstrijd.Hij zal zich defensiefweren als een leeuw enzijn team op sleeptouw

#23 vs #23: Bradley Beal (3) wordtgeklopt door Anthony Davis (1).

nemen wanneer dat nodig is, maar moetnog wel werken aan zijn jump shot. AlsMKG ook offensief zijn steentje kanbijdragen, ziet het er voor de Bobcats heelwat beter uit.5. Jeremy Lamb SG (Rockets)Als er één speler is die Beal kanovertreffen als beste wing, is het Lamb.Deze jongen weet hoe hij een basketbal inde korf moet krijgen. Tijdens de SummerLeague tekende hij voor gemiddeld 20punten en een schotpercentage van 47%.Verwacht wordt dat Lamb meteen eenimpact zal maken bij de Rockets. Diebeschikken misschien wel over KevinMartin, maar de veelzijdige Lamb zal zijnding kunnen doen vanaf de bank.Bovendien speelt hij onder begeleidingvan coach Kevin McHale. Lamb moet welwerken aan zijn defensieve kwaliteiten enzijn outside shot maar zijn kansen op eenmooi eerste seizoen zijn reëel.6. Jared Sullinger PF (Celtics)Hij kreeg enkele weken voor de draft eenrode vlag van dokters vanwege de staatvan zijn rug. Hij werd daarom pas als 21egeselecteerd, waar hij voorheen een‘projected top 5 pick’ was. En tochhebben de Celtics een kanjer in huisgehaald met Sullinger. Het team hadbehoefte aan lengte en rust voor KevinGarnett.Met Sullinger in huis kunnen zehieraan voldoen. Sullinger beschikt oververschillende post moves en kandefensief zijn mannetje staan. Bovendienzal hij veel leren van Garnett, wat eenniet te onderschatten invloed zal hebbenop zijn prestaties.7. Harrison Barnes SF(Warriors)De Warriors hadden een wing nodig envonden die in de persoon van Barnes. Devoormalige Tar Heel bulkt van het talenten zal bij het team van coach MarkJackson allicht alle kansen krijgen omzich te bewijzen. Het probleem bij Barnesis echter dat hij mentaal niet altijd in ordeis. Hij durft weleens een wedstrijd aan zichvoorbij te laten gaan. Daarnaast is hij eendefensief wrak. Maar met de nodigebegeleiding kan hieraan gewerkt worden.

Anthony Davis mag dan wel alseerste geselecteerd zijn, eengarantie op het winnen van de ROYAward is dat niet. Verre van zelfs.Van de zestig awards die er tot nutoe zijn uitgedeeld, waren erslechts negentien bestemd voor deeerste selectie datzelfde seizoen.Meer dan eens was het de tweedepick die met de eer ging lopen.Voorbeelden: Kevin Durant,Emeka Okafor, Bob McAdoo, EarlMonroe, Rick Barry en Bob Pettit.De meest recente ‘verrassing’ wasAmare Stoudemire. Die werd in2002 pas als negende geselecteerdmaar won wel, voor topselectieYao Ming en Caron Butler. Andereverrassingen waren Mark Jacksonin 1988, Ernie DiGregerio in 1973en de eerste in 1953, MonkMeineke. Maar de meestonverwachte ROY blijft WoodySauldsberry Jr. Die won de awardin 1958 na een seizoen vangemiddeld dertien punten, tienrebounds en een schotpercentagevan 36%. De center van de SanFrancisco Warriors was echter pasals 60e geselecteerd in een draftmet onder anderen Celtics­legendeSam Jones. De eerste pick in diedraft was ene Hot Rod Hundley…

Eerste niet altijdde beste...

Michael Kidd­Gilchrist (4) in duelmet Thomas Robinson (10).

Jabari ‘The Priest’ Parker. Mormoon, gelovigen leider van de basketbalkerk, de NBA.Andrew ‘Wiggly’ Wiggins. Dansend over hetparket is Wiggins door niets of niemand testoppen.Heerlijk die dagen dat je tijdenseen nietszeggend pre­seasonpotje het internet afstruint en alshet ware met een tijdmachine zoin de NBA van over vijf, zes jaarbelandt. Wiggins en Parker. Voorde meeste basketbal­liefhebberszijn dat nou geen namen die een belletje doenrinkelen. Logisch. Toch zullen zij over niet alte lange tijd de headlines gaan bepalen in deNBA­wereld. Parker is de beste (senior)highschool speler in het land. Wiggins voert delijst aan bij de derdejaars.Waar het NBA­seizoen nog moet beginnenen de rookies van de sterke draft van dit jaarhun eerste speelminuten nog moeten maken,is de strijd om de diensten van de spelers vande toekomst al losgebarsten. Eerder dezemaand werd bekend dat Parker zijn college­periode niet voor Kentucky Wildcats gaatuitkomen. Duke Blue Devils staan nog wel opzijn lijstje. Geen onverstandige keuze om zichte laten vormen door coach Krzyzewski.

Parker is volgens de kenners de bestebasketballer in highschool sinds niemandminder dan LeBron James. Waar hij alde nodige vergelijkingen aan zijnbroek heeft en langzaam in denationale spotlight komt, is Wigginsnog een onbeschreven blad. Volgensde planning gaat hij in de zomer van2014 naar college, een jaar later NBA.Dat blad blijft niet lang meer leeg.Nu is de MVP Race nog eenaangelegenheid tussen The King &Durantula. Maar sneller dan je denktgaat de strijd om de Maurice PodoloffTrophy tussen The Priest & Wiggly. •

MVP Race 2018: ThePriest vs. Wiggly

8. Austin Rivers SG/PG(Hornets)De Hornets mochten twee keer hungang gaan tijdens de draft enselecteerden ook combo­guard AustinRivers. Het team zit in point guard­nood en dus is de komst van Riverseen goede zaak. Op termijn moet hijde ‘floor leader’ worden en GreivisVasquez naar de bank sturen. Zijntransitie naar die positie zal tijdvragen maar Rivers is talentrijkgenoeg om dat aan te kunnen.

9. Meyers Leonard C (Blazers)De vorige center die als lotto­selectienaar Portland kwam, was Greg Oden.Daarmee is het niet zo goed afgelopen.Maar met Leonard zou het weleensheel wat beter kunnen gaan. Deboomlange center maakte vorigseizoen een enorme sprongvoorwaarts bij Illinois en heeftnauwelijks concurrentie bij de Blazers.Hij zal dus meteen zijn ding mogendoen: inside scoren, rebounden enshots blokken.10. Thomas Robinson PF/C(Kings)Er was lang sprake dat Robinsonal als tweede geselecteerd zouworden. Hij viel terug naar plaatsvier maar de Kings mogen daarmeeontzettend blij zijn. Met Robinson enDeMarcus Cousins beschikken ze overeen talentvol frontcourt. Robinson zalzich vooral concentreren op hetdefensieve werk en zal achter deschermen gaan werken aan zijnoffensieve talenten. •

Austin Rivers.

Voormalig All­Star enscoring champ Tracy McGradyspeelt het komende seizoen inChina. T­Mac ondertekendeeen contract van, naar verluidt,minstens één miljoen dollar bijde Qingdao DoubleStar Eagles.Die werden vorig jaar zevendevan de dertien teams in de CBA• Dwayne Wade krijgt zijneigen schoenlijn. De ster vande Heat gaat daarvoorsamenwerken met het Chinesesportmerk Li­Ning. Eerderspeelde Shaquille O’Neal metdat merk. Wade speelde deeerste zes jaar van zijn carrièremet schoenen van Converse,alvorens over te schakelen opJordan Brand • AndrewBynum voelt zich een stukbeter. De nieuwe aanwinst vande Philadelphia 76’ers kreegopnieuw last aan de knie enmoest minstens drie weken aande kant. Maar voorlopig ziet heter dus naar uit dat Bynum fitaan het seizoen zal beginnen •Kyle Lowry, point guardvan de Toronto Raptors, isout voor onbepaalde tijdvanwege een spierbles­sure. Lowry kwam over van deRockets, waar hij in onminleefde met de coach en hetmanagement. Veel geluk heeftzijn trip naar Canada dus nogniet opgeleverd.

In de loop van vorig seizoenstartte ex­Bull Scottie Pippeneen discussie over LeBronJames en Michael Jordan,waarbij hij vond dat James be­ter kon worden dan zijn vroe­gere teamgenoot. Recentelijkheropende voormalig MVPCharles Barkley dit debat.‘Chuck’ zei tijdens het program­ma Open Court het volgende:“Ik had nooit gedacht dat ik

ooit iemandzou verge­lijken metMichaelJordan.MaarLeBron,hij doet alles goed. Jordan deeddat ook maar James is groter,sterker en sneller.”De wereld stond op zijn kopen toen kwam Phil Jackson, ex­coach van Jordan, met devolgende stelling op deproppen: “Zes titels winnen iseen droom en hij (LeBron)heeft er nog geen tweegewonnen. Maar hij heeft hetjuiste gevoel te pakken, ooktijdens de Olympische Spelen.Daar was hij de leider van hetteam en degene die men nodighad ‘to make it happen’ in delaatste wedstrijden. Ik denk dathij gearriveerd is. Hij zit in dejuiste positie.” James heeft nogeen aantal jaren voor de boegen hem nu al zo hoog plaatsen,gaat toch wat te ver. Maar alsde Zen Master zelf zijn eigenwoorden gelooft, mogen wenog heel wat verwachten van‘The King’.

Na een jaar vol geruchtenkwam er deze zomer eindelijkeen einde aan het drama rondsupercenter Dwight Howard.Hij verliet dan toch de OrlandoMagic en dat voor de LALakers. Maar Howard kwamniet fit aan in Californië. Deman die al vier DefensivePlayer of the Year Awards op

zijn palmares heeft staan, lietaan het eind van het vorigeseizoen namelijk zijn rugopereren. Een datum voor zijnterugkeer werd aanvankelijkniet vastgesteld maar dat hijeen deel van het komendeseizoen zou missen, was haasteen zekerheid.Maar nu blijkt dat het herstelvlotter verloopt dan verwacht.Howard deed op training alvrijwel alles mee en mag nuook, zij het beperkt, deelnemenaan wedstrijdjes van vijf tegenvijf (scrimmages). Hij zal zijnlangverwachte debuut nog nietmeteen maken maar is welhoopvol dat hij minstens éénwedstrijd zal gespeeld hebbenvoor de seizoensopener tegende Dallas Mavericks op 30oktober. Howard moet er dekomende twee seizoenen alvastvan profiteren want het lijkterop dat Kobe Bryant ermeestopt in 2014. “Nog drie jaarerbij lijkt wel heel erg lang omop een ultiem hoog niveau teblijven qua training,voorbereiding en gezondheid,”aldus de 33­jarige supersteraan de media.White is bangHij mag dan pas door deHouston Rockets als zestiendezijn geselecteerd, Royce Whiteis misschien al meer in hetnieuws geweest dan topselectieAnthony Davis. De reden is datWhite sukkelt met een aantalmentale problemen. Zo heefthij last van een algemeneangststoornis, wat vaakgenetisch bepaald is. Ditbetekent dat hij zich constantzorgen maakt of zich angstigvoelt voor bepaalde zaken. Alsgevolg heeft hij vaak last vanstress en durft hij een aantaldingen gewoon niet. •

LBJ vs MJ: fel debat

Howard fit?

Weekly RoundUp

Het leek allemaal zo mooi. Na bijna eenjaar vol ellende maakte Anthony anderhalfseizoen geleden dan eindelijk de overgangnaar zijn geliefde New York Knicks. Opzoek naar een nieuwe uitdaging verliet hijDenver voor de spotlights in de Big Apple.Maar wat de Knicks, de fans en ‘Meloallemaal ook voor moois in gedachtenhadden, het bleek tot op heden een illusie.Iedereen zat te wachten op een CarmeloAnthony die de Knicks voor het eerst sindsde jaren negentig weer naar het beloofdeland van de Finals zou leiden. De realiteitwas echter dat Anthony nog steedsdezelfde speler was als in Denver.Individualistisch. En dat de veelbesprokensamenwerking met Amar’e Stoudemiretoch niet zo succesvol was als gehoopt,kwam ook niet echt als een verrassing.De in de NBA door vele spelersingehuurde individuele coach DavidThorpe liet de volgende analyse los opAnthony. “Hij is de beste echt scorendesmall forward ter wereld. Als je éénplay neemt, is hij de moeilijkste match­up voor een verdediger. Hij kan vervan buiten de driepuntslijn schieten,heeft een pull­up jumper, een ijzer­sterke dribbel­drive. Hij is super­explosief als hij naar de basket gaat.James is de betere allround speler,maar Anthony is de betere scorer.”De essentie van deze analyse zit hem inhet feit dat we het bij Anthony alleenhebben over scoren. En dat terwijliedereen weet dat defense minstens zobelangrijk is op de weg naar het win­nen van prijzen. James pakte ook aldrie MVP­awards, stond drie keer inde finale en won één ring. Anthonystaat, niet zo verwonderlijk, in al dezecategorieën nog op nul.Carmelo Anthony is het school­voorbeeld van een speler die bij langena zijn potentie niet heeft vervuld. Enhij zit al negen seizoenen lang in deontkenningsfase. Hij was tenslotte despeler die op highschool zelfsLeBron James versloeg. Hijwas de speler die SyracuseOrange de NCAA­titelbezorgde. Hij was de

grote ster, de grote leider. Hij moest enzou het doen. Maar in de NBA werkt hetnet even anders dan op highschool encollege. Waar de Cleveland Cavaliers nahet vertrek van James een vrije valmaakten richting de kelder van de NBA,zijn de Denver Nuggets ondanks descheiding met Carmelo nog steeds eenplay­offcontender.Waar James zowel aanvallend alsverdedigend een complete speler is, heeftCarmelo zich defensief nooit ontwikkeld– of nooit hoeven te ontwikkelen. Eeneendimensionale speler. Een plusoffensief, een minus defensief. Overallwas hij de afgelopen jaren op zijn best eenspeler die ongeveer op nul uitkomt.Typerend zijn de statistieken van zijnteams waarbij de spelers efficiënterworden en meer scoren met ‘Melo op debank, dan met hem in het veld. Kijk maarnaar Jeremy Lin afgelopen seizoen. MetAnthony geblesseerd op de bank speeldende Knicks het beste basketball van hetseizoen. Anthony kwam terug en deresultaten verslechterden, en uiteindelijkmoest coach Mike D’Antoni, en ook Lin,het veld ruimen.‘Melo 2.0Het vertrek van D’Antoni is echteressentieel in de ontwikkeling van ditKnicks­team. Of beter, de komst van devervanger, Mike Woodson. Woodson, diehet coachen onder andere leerde van Hallof Famer Larry Brown, was enkele jarenhoofdcoach bij de Hawks en leidde zijnteams elk jaar naar een beter resultaat,van dertien zeges in 2005 tot 53 zeges in2010. Hij maakte van de Hawks een vasteplay­offdeelnemer en dat moet hij nu inNew York ook voor elkaar zien te krijgen.Alleen zal hij daar geen jaren krijgen omaan een team te bouwen. Woodson heeftde verandering bij Anthony gezien enis een tevreden man. “Hij is in uitste­kende conditie en klaar om te

Carmelo Anthonymaakte in 2003onderdeel uit van éénvan de sterkste drafts inde NBA­geschiedenis.Hij werd na LeBronJames en Darko Milicicals derde gekozen. Nogvoor Chris Bosh enDwyane Wade. ‘Melo isechter de enige in de topvijf die nog zonder titelis (Milicic met de Pistonsin 2004, Wade met deHeat in 2006 en eentweede met James enBosh in 2011). Anthonyspeelde 646 duels, allenals starter, in hetreguliere seizoen enkwam daarin totgemiddeld 25 punten, 6rebounds en 3 assists.De forward is nietextreem effectief meteen schotpercentage van45,6 procent en 32,2procent van achter dedriepuntslijn. In achtvan zijn negen seizoenenin de NBA stranddeAnthony met zijn teamsin de eerste ronde vande play­offs. Slechtseenmaal reikte hijverder dan de eersteronde. Hij strandde inde play­offs in 2009 metde Nuggets in de finalevan de WesternConference, waarin delatere kampioen LosAngeles Lakers met 4­2een maatje te groot was.Hij speelde in totaal 54duels in het naseizoen,maar zijn teams wonnenslechts zestienwedstrijden. Gemiddeldscoort ‘Melo ook nietveel betere cijfers dan inhet reguliere seizoenmet 25 punten, 7,5rebounds en 3 assists.

beginnen. Hij kan niet wachten, dat ismooi om te zien.”Het probleem zit hem echter niet alleen inde mindset van Anthony. Met die mindsetlijkt het wel goed te zitten. Hij is zichbewust van het feit dat als hij ooit iets wilwinnen in de NBA, hij zijn speelstijl zalmoeten aanpassen. Dit zal echter nietzonder vallen of opstaan gaan en eenander obstakel is het samenspel metStoudemire. Toen Stoudemire afgelopenseizoen geblesseerd was, speelde Anthonyuitstekend. De small forward­positie zorgtervoor dat ‘Melo eigenlijk te ver weg vande basket komt. Aanvallend kan hij datmet zijn talent wel opvangen, maarverdedigend moet hij dan met te veeldingen rekening houden en dat kan, ofwil, hij niet.Met de afwezigheid van Stoudemire,kwam Anthony dieper te staan. Op de 4­positie komt hij dichter bij de basket,hoeft hij minder te bewegen en kan hijzijn lengte gebruiken om opponenten af testoppen. Nu heeft Woodson deze zomerde hulp ingeroepen van Hakeem ‘TheDream’ Olajuwon om het samenspeltussen Anthony en Stoudemire teverbeteren, maar dit seizoen zal blijken ofde twee gewoon tijd nodig hadden omelkaar te leren begrijpen, of dat ze gewoonecht niet samen kunnen spelen.OptimismeHet optimisme in New York ­endaarbuiten­ onder Knicks­fans lijktvoorbarig. De hosanna­stemming overeen derde NBA­titel, of zelfs een plaats inde Finals, kan beter nog even de ijskast in.Ja, Anthony heeft een ander jasjeaangetrokken, en ja, de toegevoegdeveteranen geven de Knicks extra,defensieve, ervaring, maar eenverandering in gedrag of karakter gaatnooit zonder weerstand. Dat geldt voorhet individu als ook voor het team. Na eenleerzame zomer in Londen is Anthony,

naar eigen zeggen, in de beste conditiesinds ooit en een paar kilo lichter, maarvol vertrouwen.“Ik moet gewoon vertrouwen hebben inmijn teamgenoten. Deze zomer was eeneye­opener. Natuurlijk speel je dan met debeste spelers ter wereld, maar zo moet hetbij de Knicks ook. Dat maakt alles eenstuk gemakkelijker.” Anthony heeft guardRaymond Felton al de sleutels gegevenvan de Knicks­aanval. “Het is zijn show.Hij verdeelt het spel, zodat iedereen op debeste posities staat. Dat is veel beter dandat ik een play probeer te maken voormezelf of een teamgenoot, dat ik alles doe.Ik laat dat graag aan Raymond over.”Mooie woorden van Anthony. Het klinktovertuigend. Een nederige houding kan je

ver brengen, zo bleek afgelopen seizoen bijde Miami Heat en LeBron James. DatAnthony geen ‘dertig of veertig punten’meer wil scoren en zijn teamgenoten meerwil betrekken bij het spel, is mooi maar deuitwerking op het veld moet nog blijken.Nog een seizoen uitgeschakeld worden in deeerste ronde van de play­offs zal voor eenhoop onrust zorgen in de Knicks­organisatie.De vraag is echter of ‘Melo, Woodson en deKnicks aan één seizoen genoeg hebbenom de juiste afstelling tevinden. Sterker nog, devraag is of die in NewYork met deze groepüberhaupt kanwordengevonden. •

NEW YORK – Als de bladeren buiten van de bomen vallen bloeit hethonkbal op de televisie op.De MLB Playoffs zorgen voor goede televisie. Maar toch erger ik meaan een aantal aspecten die de sport sloom maken. In deze snelletijden stel ik een sanering voor.Mijn suggesties om deze negentiende eeuwse sport te versnellen engeschikt voor de 21ste eeuw te maken:• Breng het aantal innings terug van 9 tot 6. De wedstrijden duren telang, de gedachte die tevens achter de hierop volgende veranderingenschuilgaat.• Er mag per wedstrijd nog maar één keer van werper gewisseld worden.• Vier wijd wordt drie wijd.• Drie foutballen met twee slag telt als derde strike en dus uit.• Per honkloper mag er nog maar één pickoff getracht worden.• De outfieldhekken moeten in alle richtingen minstens 400 feet van dethuisplaat staan. Homeruns zijn alleen live leuk; op televisie al lang nietmeer.• Als het in de zesde (en laatste) inning gelijk staat begint elke ploeg deinning met een loper op tweede honk.• Een successvolle knuckleball telt voor twee strikes. Dan wordt elkewerper knuckleballer. Leuk.• Slagmannen mogen zich niet meer bepantseren met knie­, enkel­ enelleboog­beschermers.• Slagmannen moeten van hun slaghandschoentjes afblijven.• Tussen pitches door mag men niet meer uit de batters box stappen.• Tekens zijn verboden. Ook voor catchers. Spannend! (Telepathie weltoegestaan.)• Eerste­ en derdehonk coaches ook d’ruit.• Pitchers hebben vijf seconden om te gooien.• Per wedstrijd mag de heuvel nog maar één keer bezocht worden, dooreen speler danwel coach.• Batboys hoeven ook niet meer. Spelers kunnen hun eigen knuppelsdragen en wegleggen. Scheidsrechters gaan hun eigen ballen halen –goede oefening.• Er wordt pas van bal gewisseld als de oude kwijt is.• De helmen en petten dienen schoon gehouden te worden. Spelers die nade wedstrijd echter met een maagdelijk uniform terug in de clubhouseverschijnen krijgen een boete.• Broeken zijn strak en eindigen net onder de knieën. Daaronder draagtmen stirrups.• Spelers mogen slechts eens in de drie innings aan hun tok frunniken.• Kauwgum, kauwtabak of zonnebloemzaadjes op straffe van dood.• Per wedstrijd mag nog één keer gespuugd worden.• Een gebroken knuppel dient gelijmd te worden. Zonde.Ik kijk uit naar uw hatemail.

Sanering

Philadelphia werd in 1682 gesticht doorWilliam Penn als hoofdstad voor zijnPennsylvania Colony. Amper een eeuwlater was het de meest invloedrijke stadvan Noord­Amerika en speelde het eencruciale rol in de stichting van deVerenigde Staten. Hier tekenden op 4 juli1776 de Founding Fathers de Declarationof Independence en elf jaar later, met deBritten eindelijk buiten de deur gewerkt,ook de vooruitstrevende AmerikaanseGrondwet.Geschiedenis loopt als een rode draaddoor de stad. Niet alleen door het belangvan Philadelphia als bakermat van deVerenigde Staten, maar ook als bakermatvoor de georganiseerde sport en als icoonvan het belang van hard werken enblijven dromen.

Zo werd in 1858 de Schuylkill Navyopgericht; een samenwerkingsverbandvan alle roeiclubs op de rivier deSchuylkill, die vanuit het westen vlaklangs downtown Philadelphia stroomt ennabij Sports Complex in de DelawareRiver uitmondt. De Schuylkill Navy wasde eerste georganiseerde sportcompetitievoor amateurs in Noord­Amerika enbracht vele internationale en Olympischesuccessen voort.Succes dat schuilgaat achter de naam­gevers van Kelly Drive. Hier ligt Boat­house Row, waar de roeiclubs vanPhiladelphia hun thuis hebben, pittoreskgelegen aan de rand van Fairmount Park.Kelly Drive is genoemd naar John Kelly,zoon van Jack en broer van Grace. VaderJack won Olympisch goud in 1920 en1924 als roeier en zoon John was ooitkortstondig voorzitter, hij overleed kortna zijn aanstelling, van het AmerikaanseOlympisch Comité en ze zijn het enige

vader­zoon­duo in US Olympic Hall ofFame. Ze waren grote weldoeners voor deroeisport in de stad, voerden lokalepolitiek en werden lokale helden. Het lijktonvoorstelbaar in onze tijd, maar roeienwas in de jaren van Jack de sport voorgokkers en zijn faam stond gelijk aan dievan tijdgenoot Babe Ruth.En dochter Grace? Zij won een Oscar in1954, trouwde met Rainier III vanMonaco en was moeder van de huidigeMonegaskische vorst Albert II, tot zij omhet leven kwam toen de remmen van haarRover P6 dienst weigerden in een Zuid­Franse haarspeldbocht.

*Boathouse Row schittert in het bijzon­der door de ligging in de schaduw van hetschitterende Museum of Art, waar eenbekende bokser op de majestueuze trap­pen zijn trainingen afwerkte. Ieder moment

van de dag staan er nog uitgeputte toeris­ten met twee vuisten in de lucht voor deingang van het museum. Zij zijn nietgekomen voor Picasso, Van Gogh ofWarhol, maar voor een standbeeld vanhet karakter dat de Philadelphia spiritmeer dan wie dan ook belichaamt:Rocky Balboa.WantmiljoenenstadPhiladelphia is eraangewend geraakt om teworden neergeslagenen weer op te krab­belen.Gepasseerd ten faveurevan New York City, toen noghet kleine broertje, om nade oprichting van deVerenigde Staten hetfinanciële centrum teworden en lamgeslagendoor de greep van de

maffia, die vanuit de Italian Market inSouth Philly met iedereen, desnoodsongewenst, zaken deed.En ook nu, nu de stad tot de meestgewelddadige plekken van Amerikabehoort en een bizarre balans probeert tevinden tussen de grandeur en rijkdomvan downtown en de suburbs, en dearmoede en wanhoop van alle wijken diedaar tussen liggen. Een balans die vaakslechts gevonden wordt op een plek waariedereen slechts één ding is: fan vanPhiladelphia.

*Gelegen aan de oever van de DelawareRiver en op steenworp afstand van deinternationale luchthaven vinden we deplek waar de big leagues op fenomenalewijze bij elkaar komen. Een parkeerplaatsdie reikt tot voorbij de horizon en binnenéén oogopslag drie moderne stadionswaar menig andere club jaloers op zalzijn. En ja, ze mogen dan wel drie lelijkenamen uit de bankensector hebben,maar het zijn thuisbases vanformaat.

Centraal gelegen op dit immense terreinis Citizens Bank Park. Het ballpark van dePhiladelphia Phillies opende zijn deurenin 2004 en verving het PhiladelphiaVeterans Stadium, dat voor zowel dePhillies als de Eagles veertig jaar langthuis was. De Phillies spelen al sindsmensenheugenis in Philly en zijn na hunoprichting in 1883 de langste continu indezelfde stad en onder dezelfde naamopererende sportclub van Amerika.Ooit hadden de National Leaguers vande Phillies een American League­rivaalbinnen de stadsgrenzen, maar twee clubsbleek te veel van het goede en na eenomzwerving via heartland Kansas eindig­den de Philadelphia Athletics uiteindelijkals de Oakland A’s in Californië. Evenlater dreigde voor de Phillies hetzelfdelot, want hun eigenaar Bob Carpenterwilde een nieuw stadion en overwoog datin New Jersey te bouwen.Niets van dat alles, dacht de gemeente­raad, en men begon de bouw van The Vet.De Eagles waren toen al meer dan eendecennium de langdurig en toch tijdelijkehuurder van het stadion van deUniversity of Pennsylvania, omdat zij nogveel eerder dan Carpenter het vervallenConnie Mack Stadium aan de noordzijdevan de stad niet meer aan konden zien.

Citizens Bank Park heeft de PhiladelphiaPhillies in ieder geval geen windeierengelegd. Niet dat de jaren in The Vet zoslecht waren, met een World Series­titelin 1980, NL pennants in ’83 en ’93 en dedivisietitel back­to­back­to­back van ’76tot ‘78, maar sinds de verhuizing naar‘The Bank’ in 2004 gaat het wel bijzondergoed met de The Fightin’ Phils.Oké, het seizoen 2012 was er na eenabominabele start eentje om snel tevergeten, maar er komt een nieuwemiljardendeal aan met mediapartnerComcast, bezoekersaantallen zijn stabielen na vijf achtereenvolgende NL East­titels van 2007 tot 2011 kun je ook nietalles hebben. En dan is er nog die titel uit2008, die na een kwart eeuw van angstvoor de Curse of Billy Penn sportfans uitPhiladelphia weer een heel stuk rustigerdeed slapen.

*Die winst in de 2008 World Series waspas de tweede titel in 126 jaar Philliesbaseball, maar hij mocht er zijn en gafhoop aan alle buren. Buren die langzaam­aan waren gaan geloven in die vreemdevloek van William Penn, diegebaseerd zou zijn op het feit

dat er midden jaren ’80 downtown voorhet eerst een kantoortoren was gebouwddie hoger was dan het beeld van destichter en beschermer van de stad.Naar mate de jaren vorderden nam hetgeloof toe en toen het Comcast Center in2007 de titel van hoogste gebouw inPhiladelphia overnam, verteldenbouwvakkers dat zij een klein beeldje vanWilliam Penn hadden neergezet op deallerhoogste balk van het gebouw. Andthe rest is history.Vóór 2008 waren de laatste winnaars vaneen grote titel de Philadelphia 76ersgeweest. Die NBA­franchise werd ooitopgericht als de Syracuse Nationals, maarverhuisde in 1963 van New York naarPennsylvania. De Sixers zijn dus nietgenoemd naar hun oprichtingsjaar, maarnaar het jaar 1776 en alle symboliek diedaarmee te maken heeft.Basketbal is een enorm grote sport inPhiladelphia, wantmaar liefst zesuniversiteiten in destad hebben eenDivision 1­basketbal­team en vrijwel

ieder jaar bereikt één of meer van dieteams March Madness, het eindtoernooivan het NCAA­basketbalkampioenschap.Loop je door Philly, dan zie je dus nietalleen Sixers­jerseys met legendarischenamen als Charles Barkley en AllenIverson, maar ook de shirts van Villanova,Penn, St. Joseph’s, Drexler, La Salleen Temple. Die laatstgenoemde speeltsinds dit jaar ook eindelijk weer foot­ball in de Big East en gebruikt LincolnFinancial Field als machtige speellocatie.Het zit de Sixers echter niet mee.Ondanks het feit dat ze twintig jaar inhanden zijn geweest van de schatrijke EdSnider (zie legendes) hebben ze in dieperiode alleen in 2001 echt meegedaanom de prijzen. Er gloort echter weer hoopvoor de Sixers, nu zij, ondanks de recenteverkoop aan een groep investeerders(waaronder rapper Will Smith), in detrade rond Orlando’s Dwight Howardonverwacht de all­star center AndrewBynum wisten te strikken. Hopelijk is dathet begin van een nieuw era voor de ooitzo roemruchte franchise.

*Roemrucht zijn ook de Flyers.Back­to­back Stanley Cup­winnaarsin 1974 en 1975 en daarmee deeerste kampioenen uit de NHL­expansie van 1967. Na ’75 zijnze in ’76, ’77, ’80, ’85, ’87, ’97 en2010 wederom finalist geweest,maar keer op keer trokken ze aanhet kortste eind. Toch zijn ze deafgelopen jaren wel smaakmakersin de NHL geweest. Fysiek spel,veel doelpunten en de organisatievan een geslaagde Winter Classictegen aartsrivaal New York brachtenaanhoudende waardering voor devaak met argusogen bekeken Flyers.NHL hockey kwam naar Philadelphiaomdat Ed Snider, toen bestuurslid bijde Eagles, in Boston had gezien hoepopulair de Bruins daar waren, zelfstoen ze laatste stonden. Snider’sadagium was vervolgens al vroeg hethalen van fysiek sterke spelers. Dat zaghij als de toekomst van de sport en die

insteek is 45 jaar later nog altijd nietveranderd.Waren het de Broad Street Bullies vanweleer die de legendarische center BobbyClarke beschermden en de leaguegenadeloos aanpakten, nu zijn hetmannen als Scott Hartnell en WayneSimmonds die furore maken als de badboys en beschermers van Claude Giroux,die tot de beste spelverdelers van ditmoment wordt gerekend.

*Over bad boys gesproken,daar hebben ze er in Phila­delphia nog wel een paar van.Michael Vick, om er maareens één te noemen. Ooitquarterback voor de AtlantaFalcons, maar gepakt alsleider van een illegaal circuit vanhondengevechten en met twee jaarcelstraf hard aangepakt. Veel mensendachten dat zijn NFL­carrière erop zat,maar Vick vocht zich als een pitbull terugen voert tegenwoordig met verve dePhiladelphia Eagles aan, die eveneenshun thuis hebben in het indrukwekkendeLincoln Financial Field.Dit jaar zijn de Eagles een outsider voorde titel. Weinig competities zijn zoonvoorspelbaar als de NFL, maar toch,het is een sterk en divers team met grotenamen als running back LeSean McCoyen defensive back Nnamdi Asomugha.Afgelopen jaar verklaarde Vince Young,toen back­up QB bij de Eagles, hen zelfstot ‘Dream Team’, maar de ploeg vielgenadeloos door de mand en kwam nieteens in de buurt van de playoffs.Het is een beetje een trend inPhiladelphia natuurlijk, maar ook deEagles kennen geen recente en eigenlijkook geen historische successen. Hetverhaal hapert bij deelname in deSuperbowls van de seizoenen 1980 en2004. Eerst werd er met 27­10 verlorenvan de Oakland Raiders,daarna met 24­21 van de NewEngland Patriots.

ALLEN IVERSON1996 1st overall draft pick,speelde vanaf dat jaar eendecennium voor de 76ersen werd later uitgeroependoor ESPN tot de op vier nabeste point guard allertijden. In 2001 was hij All­Star Game MVP en leiddehij zijn Sixers naarde NBA Finals, diemet 4­1 werdenverloren van deLakers.CHARLESBARKLEYVijfde pick overallin 1984, elf keerAll­Star, 1991 All­Star Game MVP envan 1984 tot 1992een trotse Sixer.Hij kwam een jaarna de laatsteSixers­titel aan inPhilly en maaktede hoop op eenvolgende nietwaar, maar TheRound Mound ofRebound werdwel een superster en is nueen geliefd tv­analist. Datspuugincident in 1991 is ‘mdaarom wel vergeven.BRIAN DAWKINSLid van de NFL’s 2000s All­Decade Team, negen keerPro­Bowls. Dawkins kwamuit Florida, via ClemsonUniversity bij de Eaglesterecht en domineerde alssafety de NFC East. Opkorte termijn zal zijn #20door de Eagles geretiredworden en zijn naamvereeuwigd op een banner.REGGIE WHITEHet is veelzeggend dat geenenkel retired number bij deEagles een quarterback isen dat vrijwel alle Eagles­legendes defensieve bees­ten waren. Beesten alsReggie White, die van 1985tot 1992 Eagle was en door

zijn bijzondere combinatievan snoeiharde tackles enintense expressie vanreligie (hij was voorgangerin een Evangelische kerk)de schitterende bijnaamMinister of Defenseverdiende.BOBBY CLARKEZonder twijfel debeste speler ooitvoor dePhiladelphiaFlyers. Eén van debeste centers allertijden in deijshockeysport enzijn hele loopbaanvan 1969 tot 1984een Flyer. Laterwas hij nog GM entegenwoordig ishij vicevoorzittervan de club. 358goals en 852assists in 1144games, medemogelijk gemaaktdoor ’t sloopwerkvan zijn BroadStreet Bullies.

BERNIE PARENTFlyers­goalie van 1965 tot1971 en van 1973 tot 1979.Hij won twee Stanley Cupsen keepte zijn team naarnog twee finales. Zijn 47overwinningen in regulierespeeltijd (er was geenovertime of shootouttijdens ’t reguliere seizoenin zijn jaren) tijdens hetkampioensjaar 1973­’74 istot op heden een NHL­record en zijn rugnummer1 was in 1979 deeerste ban­ner die deraftersvan ’ttoen­

malige Spectrum in werdgetakeld.ED SNIDERSchatrijke Philadelphiandie bij alle clubs aldecennialang een vinger inde pap heeft. Hij is eigenaarvan sportzender enmediabedrijf Comcast datde televisierechten van dePhillies heeft, eigenaar vanhet Wells Fargo Centerwaar de Sixers en Flyersspelen, en was bestuurslidbij de Eagles. Hij is tevenseigenaar van de Flyers zelfen had tot afgelopen jaarook de Sixers in zijnportefeuille. In 1986 kreeghij 610WIP in handen, eenFM­frequentie die heteerste all­sports talk­radiostation in de VS werd.JIM BUNNINGWerper van een no­no in1958, een immaculateinning in 1959 voor deTigers (9 pitches, 9 strikes,3 outs) en een perfecto voorde Phillies in 1964. BaseballHall of Famer sinds 1996,van 1987 tot 1999 in hetHuis van Afgevaardigdenen van 1999 tot 2011Republikeins Senator voorKentucky.COLE HAMELSMr. Hollywood wierp enwon Game 1 in de 2008World Series, was MVP vandie serie, is een van desuperstar pitchers in derotation van de Phillies.Zijn nieuwe contract van$166 miljoen voor dekomende zes jaar is ’t opéén na duurste contractooit door een pitchergetekend.

Dat wil overigens niet zeggen dat er geenlegendarische spelers voor de Eagles zijnuitgekomen of dat er een gebrek aangeschiedenis is, maar sinds de oprichtingin 1930 geen enkele titel is voor zo’ngrote club in zo’n grote stad wel heel ergmager. Wie weet wordt dit jaar allesanders.*Dat is misschien ook wel een mooie zinom Philadelphia te typeren. Die strijdtussen arm en rijk, kunst en industrie,hard werken en toch ontspannen, euforieen wanhoop, intense pieken enlangdurige dalen. Kleine jochies in SouthPhilly lopen dagelijks langs Broad Street,wetende dat in de verte de stadions staanen dat de weg daarnaartoe misschien viade basketbalscholen en altijd viatomeloze inzet loopt.

Inzet die ook wordt getoond door delegendarisch fanschares van de teams uitdeze stad. Niets is mooier dan voor henspelen, niets moeilijker dan tegen hen.Dat is bewonderenswaardig ensporadische incidenten hoeven niet teworden genegeerd, maar verdienen meerperspectief. Zouden jij en ik vanzoveel heartbreak ook nietparanoia worden?Philadelphia alssportstad blijfteen verhaalvan diepedalen enuitgeblevensuccessen,maar wieweet wordtdit jaar allesanders. •

Afgelopen weekend vlogen de Nationals uitde play­offs na een spannende Game 5 tegende Cardinals. Zonde natuurlijk, nadat de Natsbijna het hele seizoen boven aan de NationalLeague hadden gestaan. Je zou bijna zeggen:ze hadden beter verdiend.Iemand die het daar niet meeeens is, is Nats GM Mike Rizzo.Hij vond het zo lekker gaantijdens het seizoen dat hij dacht:waar hebben we StephenStrasburg in hemelsnaam nogvoor nodig? Daarom besloten deNats hun ace vervroegd opvakantie te laten gaan.Nu krijgen de Cardinals alle lof voor hungeweldige comeback in Game 5, nadat ze met6­0 achter waren gekomen. Maar eigenlijkhad het allemaal niet zo hoeven lopen. DeTigers wonnen hun Game 5 achter Verlander,de Yankees achter Sabathia en de Giantsachter Cain. Stuk voor stuk aces. DeNationals moesten het met 'soft ace' GioGonzalez doen terwijl daar gewoon Strasburghad kunnen staan.Een enorme fout, die iedereen in juni al aanzag komen. De Nationals hadden nog nooitboven .500 gespeeld en gooiden dat vorigeweek te grabbel door niet op volle kracht aante treden. Nu kunnen we wel zeggen dat ervoor de toekomst gekozen werd doorStrasburg rust te gunnen. Toekomst mijnneus. 'Flags fly forever.' En de eeuwigheidduurt nog lang.Een GM van een ander team maakte, anoniem,van zijn hart geen moordkuil in USA Today:“Ik hoop dat dàt team de komende 97 jaar deplay­offs niet meer haalt. Wat een schandevoor de sport.” Hij overdrijft natuurlijk, maarheeft wel een goed punt: de honkbalfans enzeker de Nationals­fans verdienden Strasburgin de play­offs te zien. Kapitaal op het veld,niet met een piña colada op het strand.

De Bears hadden een bye, en het geklaagvan mede­Bears­fans was de voorbije dagenniet van de lucht. Het zwarte gat leek bijmenig meatball al toe te slaan, want eenweekje geen Cutler & Co ­ hoe moesten zedat in godsnaam overleven?Ik heb het op deze plaats al vaker verteld,maar ik vind 't prima, zo'n bye. Sterker nog:ik vind het heerlijk. Ik weet niet hoe anderefanatics het doen, maar ik sterf duizenddoden als mijn favoriete ploeg aan 't ballenis. Ergernis, boosheid, onbegrip en geest­drift vechten altijd weer om voorrang, envan genieten is maar hoogst zelden sprake.Nee, geef mij maar een bye. Heerlijkrelaxed de RedZone channel en 's avondsSNF op. En wat was dat weer genieten,afgelopen zondag.Zo zag ik, zonder een spoortje van stress,hoe Russell Wilson Tom Brady even eenpoepie liet ruiken. Hoe RGIII middels tweerushing touchdowns op indrukwekkendewijze terugkwam van een hersenschudding.Hoe Tim Tebow en de Jets hun tegenstanderte kijk zetten middels een geinige fake punt.Hoe de Bills voor een verrassing zorgdendoor in Arizona in OT te winnen. En hoeMichael Pick z'n bijnaam weer wat stevigerin het vernis zette.En dat allemaal zonder dat erzaken door de kamer vlogenen/of krachttermen. Zoonliefkwam liefst drie keer buurtenof­ie de tv mocht, omdat ikkennelijk toch niet keek. Neejong, ophoepelen. Ga 'n vuurtjestoken in de tuin.En passent kwamen de Bears, zonder tespelen en door de nederlaag van de Vikings,alleen aan kop van de NFC North.Nee, geef mij elke week zo'n bye.

Bye Debacle Strasburg