1

INHOUD SPIDERAMA 2

MILLE MIGLIA 1992 In mei zijn een aantal leden van het ARSR naar Italië geweest.

De Mille Miglia staat bekend om z'n gezellige sfeer en de vele

mooie klassiekers. Patrick van Raffen doet verslag. 5

KOMMER EN KWEBBEL

Speedy ergert zich deze keer aan de mensen om hem heen die

menen zich met zijn restauratieproject te mogen bemoeïen.

Ergert u zich niet. Laat hem maar aanmodderen. 8

EEN VERLIEFDHEID DIE NIET OVERGING Een korte kroniek over de restauratie van een Giulia Spider.

Geen verhaal vol kommer en kwel maar een beschrijving

van wat er aan de auto is gedaan. De auteur doet verslag

vanaf de zijlijn.

HISTORISCHE RACES OP DE NÜRBURGRING Van 13 tot en met 16 augustus vinden er op de Nürburgring

voor de 20-ste keer Historische Races plaats. In SPIDERAMA een voorproefje voor wie mee gaat naar dit evenement.

...EN VERDER...

10

12

2 Van de Voorzitter, 3 Clubartikelen, 4 Eierrit, 16 Spiderman

Dit is het tweede nummer van Spiderama. De oplettende lezer zal het opgevallen zijn dat er in de typografie enkele veranderingen zijn

doorgevoerd. Naar wij hopen ten goede, want ons doel is en blijft om

een prettig leesbaar en goed ogend blad te maken voor onze leden.

Onze drang naar verbeteringen zal ook in de toekomst zeker zichtbaar zijn. Waarschijnljk een trekje dat iedere redactie heeft: nooit helemaal

tevreden en altijd uit op verbeteringen. Om enige tegemoetkoming in

de kosten te bewerkstelligen, hebben wij gelukkig ook al enkele adverteerders. Mocht u nog een potentiële adverteerder weten, meld

dit dan bij de redactie of het bestuur.

Ook nu geldt weer: veel leesplezier!

De redactie

COLOFON SPIDERAMA verschijnt

viermaal per jaar als officiëel orgaan van de vereniging

Alfa Romeo Spider Register.

Het wordt gratis toegezonden

aan de leden. Het lid-maatschap kost ƒ60,00

per kalenderjaar en kan op elk moment ingaan.

Beeindiging van het

lidmaatschap kan door

schriftelijke opzegging en wel uiterlijk 31 oktober van het

lopende jaar.

BESTUUR

Hans de Kok, voorzitter Petra Vriens, secretaris a.i.

Jose Groeneveld, penningmeester

Cobi Groen, evenementencommissaris

Jan Groen, vice-voorzitter a.i.

Rene Meulenkamp, lid

REDACTIE Klaas Gorter

René Meulenkamp

REDACTIE-SECRETARIAAT René Meulenkamp

Marktstraat 36

1411 EA Naarden

VORMGEVING & LAYOUT

Tobias Baanders

Aan dit nummer werkten

verder mee: Jose Groene-veld, Hans de Kok, Rony

Ordelmans en Patrick van

Raffen

ADVERTENTIES

f 50,00 per pagina, f 30,00 per halve pagina, f 20,00 per

vierde pagina, steeds per

nummer.

Voor informatie/lidmaatschap:

Alfa Romeo Spider Register p/a Delwijnsestraat 12,

5315 AV Kerkwijk tel.: 04184 - 29 41

Het overnemen van artikelen is alleen toegestaan na schriftelijke goedkeuring door de redactie.

2

SPIDERAMA 211992

Van de Voorzitter

u, driekwart jaar na de oprichting, wil ik

terugkijken op hoe het één en ander is

verlopen. Al met al is het vaarwater rond het Spider Register allesbehalve rustig geweest.

Met name de contacten met de beide grote Alfa-

clubs zijn niet helemaal bevredigend. Maar hierover wil ik niet schrijven in het clubblad. Laten

we het vooral gezellig houden.

Gelukkig zijn er veel mensen die enthousiast reageren en lid zijn geworden van het 'Alfa Romeo

Spider Register'. Op het moment van dit schrijven

telt de vereniging al ongeveer vijftig leden. Ik wil al deze leden bedanken voor hun vertrouwen in het

Spider Register. Ik vraag iedereen alert te zijn op

potentiële leden. Om van een goede toekomst verzekerd te zijn, hebben wij meer leden nodig. Ik

wil hierbij wel benadrukken dat wij zeker niet

moeten streven naar 'hoe meer leden, hoe beter'.

De sfeer en gezelligheid in de club zijn mijns inziens veel belangrijker.

Behalve aan nieuwe leden is er ook nog behoefte

aan bestuursleden. Ik wijs er nogmaals op dat wij nog een kleine club zijn, zodat een bestuurstaak

niet veel tijd kost.

Welke auto's hebben 'wij'?

Ik heb een opdeling gemaakt naar zes categorieën en deze vergeleken met de ledenadministratie.

Soms is uit het jaartal het type niet geheel duidelijk

af te leiden. In die gevallen heb ik gegokt.

Giulia/Giulietta Spider 3

Duetto ('rondkontspider') 5

Spider 1300/1600 3

Spider 2000 Veloce (waarvan zeker 3 stuks USA)

18

Spider 'taartschep' 6

Spider 1991/1992 5

Twee leden hebben (nog) geen Spider. Opvallend

is het relatief grote aandeel 'nieuwe' Spiders.

Verdelen we de Spiders naar kleur dan zal voor de

hand liggen welke kleur het meeste voorkomt: rood 22 blauw 3

grijs 11 groen 1 wit 4 zwart 1

Het type 'taartschep' is een verzameling van

Spiders van 1983 tot en met 1990. Uitdrukkelijk

wil ik er bij zeggen dat deze benaming zeker niet

beledigend bedoeld is. (Bijna) iedereen weet bij

deze naam wat er bedoeld wordt. Wellicht hebben

leden andere goede omschrijvingen voor de

verschillende modellen. Schrijf even een briefje

naar de redactie!

Tot ziens op één van de evenementen.

Hans de Kok

N

Provincialeweg Zuid 13

4286 LJ Almkerk tel. 01834-1066

Carrosserie reconstructie Renovatie van klassieke automobielen

Verkoop van plaatwerk en

doorlopend aanbod van

geïmporteerde klassieke Alfa's.

3

SPIDERAMA 2 / 1992

C l u b a r t i k e l e n

Zoals in het vorige nummer toegezegd, volgt hier een opsomming van de eerste clubartikelen die wij

u tegen een aantrekkelijke prijs kunnen aanbieden.

Als eerste hebben wij sweaters laten vervaardigen

in de kleuren rood, wit en blauw, met in de linkerbovenhoek het clubembleem. (Bij de rode en

witte sweaters in het zwart, bij de blauwe sweaters

in het wit gedrukt.) Dan hebben wij paraplu's in de kleuren rood/wit bedrukt met het clubembleem in

het zwart. Als derde clubartikel is er de

verenigingssticker, die u hopelijk al op de Spider heeft zitten, maar die u altijd bij ons kunt

verkrijgen om uw andere autoes) mee te

verfraaien. Tot slot zijn er instructieboekjes voor

de 2000 Veloce, heel knap gemaakte kopieën van

een Duits origineel. Er zijn meerdere artikelen in

voorbereiding (waaronder t-shirts). Mocht u een

suggestie hebben voor een leuk en origineel

clubartikel, dan horen wij dit graag. De artikelen

zijn verkrijgbaar tijdens evenementen van onze

vereniging.

De prijzen zijn als volgt: sweater f 35,00

paraplu f 25,00

sticker f 1,00

instructieboekje 2000 Veloce f 17,50

Graag tot ziens op het volgende evenement.

José Groeneveld, penningmeester

4

SP1DERAMA 2 / 1992

De Eierrit

aandag 20 april, 2e Paasdag, was het

vroeg opstaan, want vandaag stond de Eierrit van het Spider Register op het

programma. De Spider mocht weer van stal, hij

stond al schoongewassen te wachten. Na snel

ontbeten te hebben, kwam de familie Groen ons ophalen met hun twee Spiders. Na een kop koffie

vertrokken wij en besloten, ondanks wat

regendruppels en donkere wolken, de kap omlaag te doen. Het bleek een goede keuze te zijn, want na

een kleine tien kilometer begon de zon te schijnen.

Het reisdoel was Gorinchem, waar de rit bij Alfa

Romeo-dealer Argo zou beginnen. Na onderweg veel bekijks gehad te hebben, reden wij een goed

uur later het terrein van Argo in Gorinchem op en

zagen dat er al één Spider aanwezig was, die van

Hans de Kok, die als echte voorzitter controleerde of de koffie al warm was. Tussen elf en twaalf uur

reed menig Spider het terrein op en kon iedereen

genieten van een kopje koffie in de showroom. Er meldden zich enige nieuwe leden, die ik bij deze

hartelijk welkom wil heten bij onze vereniging.

Om half één was het startveld compleet. Het bestond uit een Giulia en een Giulietta Spider,

meerdere 1600- en 2000-modellen en enkele

gloednieuwe exemplaren uit 1992. Wij kregen de

routebeschrijving uitgereikt, waarbij het de bedoeling was dat er koppels werden gevormd van

twee auto's. De voorste auto moest de route

bepalen door middel van een kaart, de tweede auto moest foto's van de omgeving in de goede

volgorde plaatsen. Op de helft van de rit werd er

gewisseld en moest de

tweede auto dus vooraan gaan rijden om de route uit

te stippelen. Er ontstonden zo verrassende koppels en het bevorderde de onderlinge contacten tussen

de verenigingsleden. De rit begon gelijk lastig. Er

zijn veel deelnemers geweest die meerdere keren

opnieuw zijn gestart. Achteraf bleek dat er een klein foutje in de routebeschrijving stond, omdat er een

regeltje was weggevallen. Waarschijnlijk hebben we

veel geluk gehad, want ons koppel reed het begin in één keer goed. Vanaf Gorinchem werd koers gezet

richting Heukelum, en daarna via de Linge richting

Beesd. Het was nog steeds schitterend weer en dit maakte dat de prachtige omgeving

waardoor wij reden nog beter

uitkwam. Tussendoor werden nog

enkele lastige vragen beantwoord en werd via Buurmalsen koers gezet

richting het dorpje Buren, waar het de

bedoeling was dat tijdens een wandeling nog vragen zouden worden

beantwoord. De meeste deelnemers

hadden echter veel vertraging

opgelopen en er werd besloten om gezamenlijk richting eindpunt te

rijden, om toch nog op tijd binnen te

zijn. Zo ging de tocht via Zoelen, Ingen en Eck en Wiel richting

Amerongen, wat alleen bereikt kan worden via een

pontje. Na hier lang op gewacht te hebben (geen probleem als je met open dak lekker van de zon kunt

genieten) kwamen we na door Amerongen gereden

te zijn aan bij het Hotel-Restaurant in Leersum.

Zo'n honderd meter voor het eindpunt gaf de auto van één van onze leden het even op, maar na een

duwtje van enkele te hulp schietende Altisten was

voor dit lid ook de rit voorbij. Onder het genot van koffie, fris, wijn, kroketten en andere gezonde

happen en dranken werden de prijzen uitgereikt.

Het koppel waar ondergetekende deel van uit maakte, wist de tweede prijs in de wacht te slepen.

(Dit uit een totaal van twee goed ingeleverde

formulieren, een hele prestatie dus!) Na nog wat

gedronken en gegeten te hebben, reden we voldaan naar huis.

José Groeneveld

M

5

SPIDERAMA 2 / 1992

Mille Miglia 1992 VERSLAG ITALIEREIS

aterdagochtend vijf uur ging bij mij thuis de

wekker af. Met nog wat slaperige ogen

stond ik op. Eindelijk was het zover, vandaag zouden wij afreizen. Op zoek naar

onze 'roots'. Spaghetti, gelati, Gullit, Arese en

natuurlijk Alfa Romeo. Kortom: Italië, here we come! Eindhoven was het verzamelpunt,

waarvandaan wij met vier Spiders zouden

vertrekken richting Venlo. Het was die dag al

vroeg mooi weer, zodat wij gelijk open konden gaan rijden. Na een half uur kwamen wij bij de

grens aan en konden wij eindelijk het 'Hanja-

syndroom' van ons afzetten. Met een gangetje van bloed, zweet en tranen stond de tent, nou ja tent,

een tweepersoons 'onderkomen'. Gelukkig zou het

mij in Italië beter afgaan. Die avond gingen wij

vroeg naar bed omdat wij de volgende dag weer bijtijds wilden gaan rijden. Het laatste stuk naar

onze eindbestemming was weliswaar niet lang,

maar wel vermoeiend omdat wij in Italië binnendoor zouden rijden. De volgende dag zijn

wij zonder problemen naar onze camping aan het

Gardameer gereden, waar wij onze tent hebben

opgezet. Nadat alles was uitgepakt en opgezet, gingen de zwembroeken aan en werd er ter

afkoeling een frisse duik in het meer genomen. Het

zo'n 140 km reden wij vrolijk verder zonder

schichtig om ons heen te kijken of de AVD ergens

een verrassing had neergezet. Omdat de reis voorspoedig verliep, besloten wij

om in Zwitserland te overnachten, zodat wij de

volgende dag maar een klein stukje te rijden

hadden.

Tot zover verliep alles goed, totdat wij bij de camping aankwamen en de tent op moesten zetten.

Ik had nog nooit gekampeerd en wist nog niet eens

hoe een haring er uit zag. Van het meenemen van

camping-attributen zoals bestek, borden, bekers enz. had ik nog nooit gehoord. Na een half uur

was bloedheet die dag. Maandag was het

onderdelendag. Al vroeg gingen wij op pad naar

sloperijen in de buurt. Dit had echter weinig succes want telkens was het antwoord: 'Nicht gucken

bitte' en af dropen we weer. Die avond stond er

een nieuw fenomeen op mij te wachten 'het

barbecuen'. Het begon allemaal heel aardig, tot het moment dat ik dat ook wel eens wilde proberen. U

raadt het al, het werd een puinhoop. Vlees

verbrand, vlees rauw, vlees op de grond, maar niet op het bord. Er was één schrale troost, het bier en

de wijn smaakten goed. Dinsdag reisden wij naar

Verona af. Wij besloten om het laatste stuk met de

z

6

SPIDERAMA 2 / 1992

trein te gaan en de auto's ergens veilig bij een

station neer te zetten. Wij kwamen bij een oud en

fraai ogend station aan. Wij vroegen aan de beide

spoorwegbeambten hoe laat de trein richting

Verona vertrok. Nadat ze de dienstregeling

bestudeerd hadden, zeiden ze dat de eerstvolgende

trein om half vijf zou komen en het was pas tien

uur! Dus toch maar met de auto naar Verona. Na daar

enige tijd rondgelopen te hebben en een bezoek aan

de plaatselijke Mac-Donalds gingen we weer op huis

aan. Wij zouden die avond (gelukkig maar) niet zelf

gaan koken. Wij hadden in het plaatsje Lazise een

leuk

restaurant gezien. Woensdag

zijn wij nog wat

autohandelaren afgegaan en

hebben wat rondgetoerd in

de omgeving. Bochtige

landwegen, heuvels, mooi

weer, open rijden en veel

tanken. Kortom, genieten

geblazen.

Die dag verliep perfect,

althans bijna, want 's avonds

kwam het barbecueverhaal

weer om de hoek kijken.

Maar ik bemoeide mij er niet

mee en ziedaar: het vlees

smaakte heerlijk. Donderdag

was het dan zover, de Mille Miglia zou vandaag van

start gaan. Al vroeg reden wij richting Brescia. Wij

besloten de auto's in de voorstad te parkeren en het

laatste stuk te lopen. Wij konden maar twee auto's

parkeren.

Gelukkig was er naast de weg een restaurant met

parkeerruimte voor de gasten. Wij vroegen in

steenkolen-Italiaans aan de ober aldaar of wij de

auto's hier mochten parkeren, omdat er nergens

anders plaats was en wij naar de Mille Miglia

wilden gaan kijken. Dit was eerst niet mogelijk,

maar na verloop van tijd vroeg de man wat voor

auto's wij reden en toen

éénmaal het woord Alfa viel,

was het geen probleem meer

en hadden wij de gehele dag

een bewaakte parkeerplaats.

Na op een terrasje te hebben

ontbeten, liepen wij naar het

plein waar de auto's

opgesteld stonden voor de

presentatie en de technische

keuring. Wat je daar allemaal

ziet is echt TE GEK,

werkelijk het mooiste van het

mooiste op autogebied stond

er. Bentley's, Ferrari's,

Maserati's, Bugatti's,

Alfa's, Lancia's,

Mercedessen enz. Maar niet alleen MM-auto's, ook

moderne kanjers reden er rond, zoals de F 40, ES

30, 308 GTS enz. Na de hele dag al dat schoons

(en niet alleen auto's) bewonderd te hebben,

gingen wij wat eten om

vervolgens de start af te wachten. De eerste auto's

vertrokken pas om half acht. Donkere wolken

trokken samen boven Brescia en het begon die

avond te regenen, met bakken uit de hemel. Zou de

Madonna dan toch willen dat de MM elk jaar met

7

SPIDERAMA 2 / 1992

regen verreden wordt? Na de start van de helft van

het veld besloten wij ook aan te sluiten bij de stoet.

Na nog even een oude Ferrari te hebben aangeduwd, reden wij weg

uit Brescia met de MM-

colonne mee. Groot licht

aan, knipperlichten aan, dakje naar beneden

(ondanks de regen) en

meerijden. Wat je dan meemaakt, is niet onder

woorden te brengen.

Duizenden mensen langs

de weg die zwaaien, juichen, ja zowat voor de

auto's springen van

vreugde. Kruispunten die door de politie worden

afgezet en diezelfde

agenten juichen even hard mee. Rode stoplichten en voorrangswegen kent men

niet en er wordt volop ingehaald op smalle

tweebaanswegen. Wij zijn de MM tot Verona

gevolgd en daarna weer terug richting camping gereden. Het was inmiddels al diep in de nacht.

Vrijdags stond een bezoek aan het Alfa Museum op

het programma. Wij reden vroeg weg want het was zo'n twee uur rijden naar Arese over de autostrada.

Voordat wij het museum binnengingen, moest er nog

wat geld gewisseld

worden. Omdat wij de auto's op een plek hadden

geparkeerd waar het niet mocht, bleef ik even zitten. En ja hoor, een paar minuten later kwam de

plaatselijke parkeerwachter al aanlopen. De man

keek een beetje naar de auto's en stapte vervolgens

op mij af.

'Olanda?' vroeg de man vriendelijk en ik knikte.

Toen de man vroeg wat wij hier kwamen doen, zei

ik dat wij naar het Alfa Museum gingen. Na nog wat

halve zinnen, 'Goellit, Alfa en AC Milan' zei de

man mij gedag en liep vrolijk verder. Na een tijdje rond te hebben gelopen in het museum, vertrokken wij

weer richting het Gardameer. Wij hadden een leuke

weg terug uitgestippeld, door vele dorpjes, bergpassen en heuvels. Het was inmiddels weer hard gaan

regenen, zodat het behoorlijk oppassen was op de

gladde, smalle bergpassen. Maar na zo'n vijf uur

rijden kwamen wij allen weer veilig aan. De volgende dag zouden wij weer op huis

aan. Dat betekende vroeg op

om de tent af te breken en in te pakken. Na volgetankt te

hebben, vertrokken wij

richting Zwitserland en vervolgens naar de camping

in Duitsland om te

overnachten. De dag daarna

reden wij in één keer door naar Nederland, zonder

verdere problemen. Eenmaal

thuis aangekomen was het snel uitpakken en een warm

bad nemen om

bij te komen van een

vermoeiende maar fantastische vakantie.

Italië, tot volgend jaar!

Patrick van Raffen

SPIDERAMA 2 / 1992

Kommer en Kwebbel

oals u waarschijnlijk bekend uit de vorige Spiderama, ligt mijn Spider uit elkaar voor

restauratie. Hopelijk kan ik er tegen de tijd

dat u dit leest weer in rijden. Het komt u ongetwijfeld

bekend voor, als ik u vertel dat er meer tijd in gaat zitten dan aanvankelijk gedacht. Immers bij aankoop

van een restauratie-object is iedere nieuwbakken

eigenaar enthousiast en gaat aan de slag met overdreven optimisme. Al snel slaat die euforistische

stemming om en kan alleen je eigen eigenwijsheid

het hele project nog tot een goed einde brengen omdat 'Jan en alleman' zich ermee gaat bemoeien. De

'Jannen' en 'allemanmen' zijn onder te

verdelen in drie categorieën: 1 de

familie, 2 de pessimisten en 3 de kenners. Om met de familie te

beginnen: deze groep

moet je koesteren! Zij zijn het die

absoluut niet

begrijpen dat je

een dertien jaar

oud wrak voor (in hun ogen) te veel

geld koopt, dat

'ding' helemaal uit elkaar haalt en voor nog meer geld

weer in elkaar zet, om er vervolgens alleen zomers als het mooi weer is mee te rijden. Laat staan dat ze weten

wat een Spider is. Gelukkig kun je je nog aardig

verdedigen door te vertellen dat een Spider een

cabriolet is en dat deze auto's, eenmaal gerestaureerd, veel geld

waard zijn. Na die laatste

opmerking raken ze, gek

genoeg, eveneens geïnteresseerd. Later merk je dat je juist door deze categorie 'bemoeials'

gemotiveerd wordt om door te gaan. Het zijn met name

de familieleden die regelmatig en zonder scepsis

informeren naar de stand van zaken, waarna de 'restaurateur' een technisch verhaal afsteekt. De

geïnteresseerde doet, louter uit sociale betrokkenheid en

eigenbelang, alsof hij/zij begrijpt waarover je het hebt. Een logische reactie want niemand wordt graag

nagewezen met de gedachte: 'Zijn broer is niet

helemaal goed wijs. Hij koopt sloopauto's, knapt ze op

en zet ze in de schuur, erg hè. Ja. En hij kon zo goed leren!' Puur eigenbelang dus van het familielid om

zich goed te laten informeren, opdat hij/zij zich kan

verdedigen in de buurt.

En dan de pessimisten. Meestal van het type

Z

8

9

SPIDERAMA 2 / 1992

eigenaar van een Opel, een VW, een Lada of een

Japanner, die ooit via via hebben gehoord dat

Alfa's zo roesten. Jazeker! Ze roesten al in de

folder. De pessimisten doen er alles aan om je de restauratiemoed in de schoenen te laten zinken. Want

wat moet je nu met zo'n roestbak waar je maar

hooguit één week per jaar in kunt rijden en dan nog met de kap dicht.

Hier past maar één vorm van verdedigen. Begin

een ongelooflijk droevig verhaal over de fout die je

gemaakt hebt door zo'n oude Alfa te kopen. Dat je dacht dat het bij deze Alfa wel meeviel met de roest

en dat je er eigenlijk geen gat meer in ziet (dat ding

zit vol gaten!). Je geld is op maar je moet doorgaan met de restauratie omdat de auto in de huidige staat

niets meer waard is ……. Laat uw fantasie de vrije

loop.

Hoe meer ellende, hoe beter en des te sneller is de pessimist vertrokken. Niemand is toch

geïnteresseerd in jouw ellende? Het ergste zijn de

kenners. Aaaaagh! Ik word gek van die betweters.

Raak je met zo iemand in gesprek, wees dan op je

hoede en treedt absoluut niet in detail over wat je allemaal aan de auto hebt gedaan. Dit volk begint

direct in te hakken op al het werk dat je, in hun ogen,

voor niets hebt verricht. 'Wat, heb je dat zo gedaan? Oooh wat zonde nou. Had me toch effe

gebeld! Nu kun je weer helemaal opnieuw

beginnen,' spreekt de kenner met enig medelijden

in zijn ogen. Waarna je een hele verhandeling krijgt over het hoe en waarom je het fout hebt

gedaan.

Waar was de kenner toen je ermee bezig was? Die zat thuis achter de buis met een zak chips en een

pilsje. En jij maar ploeteren! Conclusie: Ze

bedoelen het misschien wel goed, maar je hebt er zo weinig aan. Advies: Laat je niet

gek maken en ga gewoon je eigen gang.

10

SPIDERAMA 2 / 1992

Een verliefdheid die niet overging

ommige dingen in het leven laten je niet

meer los. Sommige mensen ook niet, maar

daar gaat dit stuk niet over. Zo zag ik al in

1988 op het Italië-weekend de Alfa Spider waar dit

artikel over gaat. In de stand van Jan Steutel uit

Almkerk. Van hem had ik toen nog nooit gehoord.

Kunt u nagaan wat een groentje ik was. Wie in het

Alfa-wereldje kent Jan

niet! Maar goed, bekijk

de eerste foto. Daar staat

'ie, in Rosmalen dus.

Volgens Jan (Steutel) was

het een Amerikaan die

keihard was, maar

waarvan de motor en de

versnellingsbak

gereviseerd moesten

worden. Ik zat er

voortreffelijk in, maar

helaas, de pecunia

ontbraken. Vanaf dat

moment bleef ik onrustig,

zo onrustig zelfs dat ik op

een gegeven moment een

Spider uit 1977 kocht bij

Jan. Een mooie donkerblauwe, waarmee mijn mederedactielid in

1990 naar de Nürburgring reed. Zo kwam ik dus

regelmatig in Almkerk en steeds stond daar die

ivoorkleurige Giulia Spider. Inmiddels niet meer te

koop, daar het Jans enige exemplaar was.

Tot in 1991 Jan plotseling

meerdere exemplaren had.

Uit de States. Toen mocht

hij wel weg. Ik ruilde

prompt mijn blauwe

Spider in en besprak met

Jan wat eraan moest

gebeuren. Of liever: Jan

vertelde precies wat eraan

zou gebeuren. En dat werd

keurig op schrift gesteld.

Body geheel kaal, zodat

zou blijken waar wat aan

moest gebeuren. Motor en

versnellingsbak reviseren,

evenals, indien

nodig, het stuurhuis.

Nieuwe banden, nieuwe

accu, nieuwe stoel- en

binnenbekleding, nieuwe kap en verder alles nieuw

wat nodig zou blijken en nog

nieuw te krijgen was. De bumpers zouden opnieuw

worden verchroomd en ga zo maar door. Nou, nou,

S

11

SPIDERAMA 2 / 1992

dacht ik, dat moet wel een hele mooie worden. En ik vond hem al zo mooi. Er zou ook een nieuwe

voorruit in komen, want daar zat een barst in.

Ik tekende dus vlot dat contract, want over de prijs waren we het binnen een

kwartier eens. Zeuren doen anderen wel,

nietwaar? Vanaf dat

moment regelmatig even wezen kijken daar aan de

dijk. Dat is soms wel even

slikken. De draagbalken

bleken niet zo hard als Jan had gedacht. Geen nood,

twee gloednieuwe balken

eronder en hoe! Het linkerachterspatbord voor

een deel doorgestoken

kaart. Geen nood, een nieuw stuk erin. En toen

wekenlang weg, naar de

spuiter. Maar na een

maand of twee, daar stond 'ie. Niet te geloven, zo mooi en zo strak. 'Nou Jan, nu

bouw je hem wel even snel op, hè?' Eerst de remmen,

de wielen, de motor, de bumpers, de koplampen, de bedrading (nieuw), de veren, de

- schokbrekers (nieuw),

de meters, de knoppen, de pedalen en in die

tussentijd de stoelen naar de bekleder. Op mijn

verzoek echt leer, aan kunstleer heb ik een broertje

dood. Dan de binnenbekleding en de kap. Maar ik vergeet iets moois: de eerste proefrit. Jan op een

paar oude lappen op de vloer, nog zonder stoelen

dus en zonder kap. Jan was zelf bloednieuwsgierig

of ie het nou wel deed. En ja hoor, hij liep. Moet je Jan zien zitten, prachtig toch! Daarna dus pas de

stoelen en de kap. Inmiddels is de Spider RDW-gekeurd en is er een kenteken bekend. Maar zoals zo vaak, er zit altijd íets tegen. Een paar kleine dingen,

zoals de bekleding van het dashboard, zijn nog niet

binnen. Ik moet dus nog even geduld hebben. Als u dit

leest, heb ik er waarschijnlijk zelf inmiddels in

gereden. En van genoten! Als u in zijn buurt bent, moet u zeker eens bij Jan gaan kijken. Grote kans dat

u er nog bekenden ziet. Mijn Spider is namelijk niet

de enige in ons register die bij Jan vandaan komt. En

er zullen er vast nog wel meer volgen.

Klaas Gorter

12

SPIDERAMA 2 / 1992

Historische Races op de Nürburgring

oor mij liggen foto's van dit jaarlijks terugkerende evenement in Duitsland. Bijna

zes jaar geleden was ik daar voor het eerst. Ik was toen van plan om na dit weekend door te rijden naar Oostenrijk, want ik dacht: 'Nürburgring, da's een heel eind Duitsland in. Dat ligt bij Nürnberg (!), dan ben ik mooi over de helft van de rit.' FOUT! De Nüburgring ligt eigenlijk heel dicht bij huis, op ongeveer vier uur rijden bij het plaatsje, u raadt het al, Nürburg. Dichtstbijzijnde plaats is Adenau aan de noordzijde van het Eifelgebergte, 39 km van Autobahn 61. Voor een preciezere beschijving verwijs ik u naar de bijgesloten mailing, want ik wil u wat meer vertellen over dit fantastische evenement.

doen vanuit het eigen land of het buitenland. De

camping is dan ook duidelijk verdeeld in 'kampen'

opdat de merken strikt gescheiden blijven. De sfeer

op de camping is er een die je zelden aantreft op

een camping, laat staan bij een sporteenement.

Overal heerst gezelligheid en bestaat veel

belangstelling voor de gezamenlijke hobby: de

auto. Een praatje maken met een lid van een ander

merk is dan ook geen probleem. De meeste

bezoekers arriveren op vrijdag. In een lange rij

stromen de liefhebbers tot diep in de nacht binnen

op zoek naar een plaatsje in 'hun' kamp. De echte

'freaks' zijn er al de week voor de races om ook bij

de trainingen aanwezig te zijn. Vrijdagnacht is het

opvallend stil op de camping. Iedereen heeft na

Europees

Uit heel Europa komen elk jaar rond half augustus

duizenden autoliefhebbers naar dit mekka van de

Historische Autosport. En niet alleen maar Alfa-

spiders (wel veel), maar alle mogelijke merken met

enige historie tref je daar aan. Om er enkele te

noemen: Matra, Jaguar, Bugatti, Porsche, Ferrari,

Larnborghini, Lotus, Austin Healy, Aston Martin,

Lancia - te veel om op te noemen. De meeste

bezoekers komen in clubverband naar de

plaatselijke camping, maar met name op zondag

zijn er velen die gewoon een dagje Nürburgring

kennisgemaakt te hebben met de medekampeerders

vroeg de tent opgezocht om zaterdagochtend fris

aan de dag te beginnen.

Historische zaterdag

Vroege voegels zitten om acht uur al klaar op de

tribune van het circuit, dat zich op loopafstand van

de camping bevindt. Dan gaat namelijk de eerste

race beginnen. De races gaan de hele dag door met

elk half uur een andere klasse aan de start, met om

ongeveer half zeven de laatste. Er wordt gereden in

verschillende FIA- en FISA-klassen en diverse

v

13

SPIDERAMA 2 / 1992

clubklassen. Alle deelnemende auto's opsommen

zou dit hele blad vullen. Enkele van de vele Alfa's

die om het hardst strijden voor de prijzen wil ik

hier toch wel noemen, zoals een 1900 CSS Touring

(1957), enkele Tubolare Zagato's (1963/64) en een

Sprint Speciale (1964) die het opnemen tegen de

Porsche 356 en Lotus Elan. Zo zie je er ook enkele

Monza's (1932) die hun rondjes draaien in goed

gezelschap van de Maserati 250 F, de ERA en de

Talbot Lago. Ook Scuderia del Portello is

aanwezig met enkele Alfa's van het type 1900 SS,

1900 CSS en (zes maal !) Giulia Sprint GTA 1600

(1965).

Door het lint

Die eerste dag heb ik zes jaar geleden niet

helemaal meer meegemaakt. Even na 15.00 uur

werd het me allemaal te veel. Hoewel ik een

fervent liefhebber ben van 'live' autosport en graag

verkeer in de lucht van verbrande olie, schroeiend

rubber en warmlopende remmen en geniet van het

gebrul van motoren. Ik dacht dat ik gek werd! Ik

moest even weg van het circuit. Gelukkig biedt de

omgeving van het circuit alle gelegenheid om even

op adem te komen. Binnen een paar kilometer

waan je je in de hooglanden van Zweden met veel

bos en mooi glooiende kronkelwegen. Zij het dat

ze hier Duits spreken natuurlijk.

Dolle avond De toegangskaarten voor het circuit zijn de gehele dag geldig, ongeacht hoe vaak je in- en uitloopt.

Dat biedt de mogelijkheid om, 's morgens, voordat

de winkels (om twee uur) sluiten, proviand in te

slaan voor de barbecue op zaterdagavond. Rond

zevenen heeft iedereen trek en worden de

barbecues aangestoken. De een is daarin wat

handiger dan de ander, maar als alles brandt, kan

het feest beginnen. Wie vroeg klaar is, heeft

waarschijnlijk rauw vlees gegeten en de laatste

heeft het laten verbranden. De gezelligheid is er

niet minder om. Tijdens de barbecue is het een

kakafonie van anekdotes en andere Alfa-verhalen.

Alfisti zijn een spraakzaam volkje want de

gesprekken gaan tot in de kleine uurtjes door.

Verzadigende zondag

Ook zondag vangt de eerste race al om acht uur

aan. Wie op de tribune blijft, wacht wederom een

marathonzitting. Dat klinkt saai maar is het beslist

niet, want ook nu wordt weer elk half uur een

nieuwe klasse gestart. Voor wie geen zitvlees heeft,

is het zeer interessant om ook een kijkje te nemen

in de pits en op de buitenterreinen waar een

levendige handel is in onderdelen, modellen en

boeken (dit kan ook op zaterdag natuurlijk al).

Mijn ervaring is dat op zondag ook de

parkeerplaatsen en de langs het circuit lopende

weg de moeite van het bekijken waard zijn. Je ziet

dan natuurlijk niet alleen maar Alfa's, maar wat is

daar tegen? Ik moet de eerste Alfist nog

15

SPIDERAMA 2 / 1992

tegenkomen die zijn neus ophaalt voor een

passerende Ferrari F 40, een Lamborghini Diablo

of een Countach, Jaguar E-type of Lotus Super

Seven. Wie op maandag weer moet werken, doet er

hoeft te vertrekken, is het een genot om te zien hoe

de camping leegloopt. Alsof er een tanker met

klassiekers gelost wordt. Uit alle hoeken en gaten

van het terrein komen auto's tevoorschijn die je

verstandig aan om zondagochtend reeds de auto te

pakken en rond drie uur te vertrekken. Jammer,

maar dat is beter dan in de file staan. Want één

ding is toch wel opvallend bij een evenement als

dit: tienduizenden mensen komen in dit weekend

bij elkaar zonder dat er ook maar iets ernstigs

gebeurd. Daar kunnen de HH voetbalsupporters

een voorbeeld aan nemen! Als je op maandag pas

een gratis concours d’élégance voorschotelen. De

zondagavond is meestal zeer rustig en geeft de

gelegenheid om alle opgedane indrukken te

verwerken. Vroeg naar bed en morgen rustig

inpakken met de gedachte: Volgend jaar ga ik

weer!

René Meulenkamp

16

SPIDERAMA 2 / 1992

De Linnen Kap

ost dat ding f 630,00 exclusief btw, zijn ze

duurder geworden? Ja, oh, maar ik mag

hem nog hebben voor f680,00 inclusief. Verkocht. Hoe zet je hem erop, gewoon plakken, oke - doe

maar mee. De kap eraf halen is geen probleem, met

uitzondering van die punten waar het linnen vastgepopt is in ijzer, dit moet je eruit boren, en

voor, bij de raamsluiting, is de constructie nog

weer anders, maar zonder de achterbuurman en de overbuurman lukt dit nog wel.

Wat er overblijft is een frame dat je het best eerst kunt laten zandstralen, dan in de primer en zwart

spuiten.

Daarna de kap bevestigen, eerst bij raam of eerst

bij de achterzitting, dit is niet helemaal bekend.

Wat belangrijk is, is dat de kap strak zit, en oh ja,

niet vergeten dat ijzerdraadje vast te maken. In ieder geval, de kap zit erop en niet eens slecht.

De achterbuurman heeft niet geholpen, de

overbuurman wel (hij rijdt een 33 QV 1.7) en heeft

besloten nooit een cabriolet te kopen. Volgend jaar ga ik een nieuw interieur bouwen, ook zelf.

K