officieel orgaan van de Afdeling Parachutespringen Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart

Jaargang 8 - nummer 6 - 1 juli 1980

sportparachutistTWEEMAANDELIJKSE UITGAVE VAN DEKNVvL AFDELING PARACHUTESPRINGEN

Jaargang 8 - nummer 6 - 1 juli 1980

EindredactieKarst Sikkens

Voor copy, foto's en tekeningen zorgden o. a.deze maand:

Jan Sikking, Rob Klop, Bert Wijnands, Wim VelthHans Scherpenhuizen, Bram Lasschuijt Jr., HeinCannegieter, Hugo de Wijk, Marjan de Gier, RobMillenaar.

De met name onderschreven artikelen zijnvoor verantwoordelijkheid van de schrijversen behoeven niet altijd de mening van de re-daktie weer te geven.

Zonder schriftelijk toestemming van de redactiemag niets van de inhoud worden overgenomen.

Abonnement SPORTPARACHUTISTLEDEN VAN DE AFDELING PARACHUTE-SPRINGEN ONTVANGEN HET BLAD GRATIS.

Advertenties:Advertentietarieven op aanvraag.

Verschijningsdatum:1 jan., 1 mrt, 1 mei, 1 juli, 1 september en1 november.Druk: Van Deventer bv 's-Gravenzande

n

~==~$~~:'''~:===KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENIGINGvoor LUCHTVAARTAFDELING PARACHUTESPRINGENBestuur:W. A. VelthuizenE. T. H. WijnandsvakantP. SantegoedsH. CannegieterC.A. T. PellemsH. VerbeekH.A. Elias

- voorzitter- vice-voorzitter- secretaris- algemene zaken- voorlichting- sport en instruktie- algemene projekten- algemene projekten

Adres secretariaat:p/a KNVvL Jozef Israëlsplein 8,2596 AS 's-Gravenhage.

LidmaatschapAlle leden f 60, -- per jaar, na 1 juli f 33, --.Het inschrijfgeld voor leden bedraagt bij aan-melding f 5, --.

Aanmeldingen voor het lidmaatschapTe richten aan het afdelings-secretariaat(d. t. v. de clubsecretaris).

Uw copy voor de eerstvolgende uitgave gaarnevoor 15 juli a. s. inleveren bij:Sekretariaat Afdeling Parachutespringen KNVvLJozef Israelsplein 82596 AS Den Haag

2

1__i"_h_OU_d__

1. Een mooie foto gemaakt door Jan Sikking

2. Inhoud

3. Para-Varia

4. Afscheid

5. Zie ik ze vliegen?

6. Jumpsuits

7. Militaire interland-wedstrijden en nederlands zilverbij de kampioenschappen van Vlaanderen.

Centrum-chef Joe Morgan.

8. Springcentrum/Personalia

9 t/m 12. Reis naar de USA

13 tlm 15. Open huis bij PCI enFD-Internationale wedstrijden

16. Precisielandingen

18. Jubileum PCN

17. Guiness-book of records

19. Instrukteurs-examen + Te Koop

20. BNL

para

•varia

fai-sportlicentiesDe FAI-licenties kunt u ALLEEN op de volgende

wijze verkrijgen:a. tijdens de dag-uren afhalen bij de receptie van de

KNVvL. Jozef Israëlsplein 8 in Den Haag;b. door overmaking van f 7,50 op postrekening 179618

t. n. v. KNVvL - Den Haag.Op het strookje gelieve u te vermelden: "t. g. v. Afd.PARA betreft FAI-licentie PARA-1980".

cadettenparachutistenvereniging

M. i. v. heden is het bestuur als volgt samengesteld:

- voorzitter- secretaris- penningmeester- commissaris materieel- commissaris springen- adviseur- instructeur

Boom, M.Schmidt, P.Scherpenhuyzen, H.v. d. Ligt, H. en Abma, E.Tjon A Sam, M.Haverhoek, c.Lasschuyt, A.

sportparachutist

Foto: Rob KlopTraining

3

ten afscheidBeste sportvrienden en sportvriendinnen.

Eén juli negentienhonderdentachtig.

Een normale dag. Echter - voor uw afdelingssekre-taris toch wel een beetje vreemde dag. Na ca. veertienjaren met de parasport bezig te zijn geweest is er plotse-ling van die éne dag op die andere een groot verschil.Men gaat een dierbare sport verlaten!

Jammer? Persoonlijk ik denk van wel!

De laatste jaren is er een enorme ontwikkeling ge-weest in het sportparachutespringen. Toen ik in de afde-ling begon waren er ca. 400 leden en zes verenigingen.Nagenoeg geen enkele vereniging had een c1ubgebouw enzelfs het belangrijkste - HET VLIEGTUIG - ontbrak vaak.De zaken zijn nu omgedraaid - elke vereniging heeft bijnaalles (enige: helaas, slechte dropzones) .

Thans bestaat de afdeling uit veertien verenigingen,veel individuele leden - een totaal ledenbestand van3000 aktieve sportbeoefenaren. Geweldig!

Elk probleem, elke vraag heeft belangstelling nodig.Dit is van toepassing voor de topsporter - doch ook inbelangrijke mate voor de "fun-jumper".Meningen hieromtrent zijn verschillend.

Men moet juist die mogelijkheden vinden en totstand-brengen om "een ieder" zoveel mogelijk aan zijn of haarsport te kunnen laten deelnemen. Dit geeft in elke sporten op elk niveau weleens problemen. Om dit soort aan-gelegenheden op te lossen is er een klein team van erva-ren neutrale specialisten nodig om e. e. a. in de hand tekunnen houden.Dit is geen werk meer voor iemand die met een (over-belast) bestuur ook nog een normale dagtaak moet uit-voeren!

Mijn ideaal: een afdelingsbureau met een "fulltime"sekretaris, instrukteur en administratief medewerkerjster zal helaas om financieel-technische redenen nooituitvoerbaar kunnen worden gemaakt.

Wie mijn opvolger wordt is nog niet bekend. In de eerst-volgende editie van SPORTPARACHUTIST zult u hierom-trent nader worden geinformeerd. Het adres van de afde-ling is voorlopig nog: SEKRETARIAAT AFD. PARAjKNVvLJozef Israëlsplein 8, 2596 AS Den Haag.

Na mijn periode als hulpinstrukteurjinternationaalmilitair coördinator bij het militair Paracentrum Bricy jOrleans in Frankrijk (gedurende twee jaren), daarna alssekretarisjpenningmeester/hulpinstrukteur bij de ENPC(vier jaren) en nu acht jaren als sekretaris· enz. van deafdeling parachutespringen heb ik besloten om te stoppen.In elke goede organisatie zijn er problemen, mooie engoede dingen, arbeidsvreugde en verdriet.

Dankzij "u allen" heb ik deze funkties toch wel met ge-noegen mogen uitvoeren!

Een speciaal woord van dank wil ik geven aan de c1ub-sekretariaten. Deze mensen doen enorm veel werk enhebben daardoor veel steun gegeven aan mij, hun vereni-gingen en derhalve ook de afdeling.

4

Dank ook aan mijn bestuur. Kritiek is eenv.oudig tegeven - maar je moet maar eens voor een dergelijketaak staan om uit te voeren! Wim, Eert, Charles, Hein,Piet, Henk en Hans - hardstikke bedankt voor jullie steun.Het was vaak niet gemakkelijk om het een ieder naar dezin te maken, maar door jullie optimisme zijn veel-toe-standen op sportieve wijze opgelost.

Steun werd eveneens ontvangen van de staf van deKNVvL. Problemen van de eerste orde werden nogal eensopgevangen door de heer Kroes en zijn sekretaressemevrouw Donleben. De heren Schrier en Maas hielpenvaak met spoedtelefoongesprekken. Onze trouwe!' recep-tioniste Jennifer (en al haar voorgangsters) hielpen opsportieve wijze. De heer Koppens verzorgde de postterwijl de administrateur (de heer Ottevange r) met zijnstaf adviseerde en assisteerde bij financiële toestanden.De ledenadministratie onder leiding van mevrouw Hekwaren altijd bereid advies en steun te geven. Het sekreta-riaat van de afdeling modelbouw sprong vaak in bij aller-lei evenementen. En - mevrouw van der Linden - bedanktvoor uw geweldige koffie.

Beste vrienden - mede namens mijn echtgenote endochters Anki , Wilma en Gerda (die zo vaak medewerkingverleenden) wens ik u en de uwen veel succes, arbeids-vreugde en uiteraard (hoe kan het anders) veel plezier in

DE SPORT VAN DE EEUW .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. hét PARACHUTESPRINGEN

metvriendel ijkegroeten Karst

sportparachutist

"zie ik ze vliegen?"Of dichter bij de inhoud van dit verhaaltje: alstublieft,

hou ze vliegend. Dit gaat niet over een populair TROS-TV-programma, niet over de KLM of de vereniging vanduivenhouders, maar over jou, jij, u: de square-vliegers.

a. Dit is niet nieuw, maar kan niet vaak genoeg gezegdworden. Wanneer het turbulent weer is, of u vlak achterbomen of gebouwen moet en gaat landen, of wanneer hethard waait, vlieg dan nooit de laatste paar honderd voe-ten met "alles" op. Gebruik de brakes!De kansen dat uw square er de brui aan geeft en geheelof gedeeltelijk collapsed worden dan veel kleiner. Overi-gens gebruik dus wel brakes maar onder die omstandig-heden ook NOOIT 100% brakes.

b. Bij groepssprongen, demonstraties of na een relatief-sprong zie ik nog steeds mensen met squares griezeligdicht achter elkaar langs vliegen. Gebeurt dat lager ofzelfs op gelijke hoogte dan gaat het nog wel, maar wieiets hoger door de turbulent geworden lucht vliegt,vraagt om ernstige problemen. De gevolgen kunnen adem-benemend zijn.Ter illustratie een waar verhaal, wat plaats vond inWerdohl, West-Duitsland in 1978. Er werd op dat momentgroepsprecisie gesprongen en ik zat dicht bij de bak deconcurrentie te bekijken. Een lokaal Duits team hing inde lucht. De no. 1 hing op ca. 100 mtr hoogte, nO.2 hadweinig vertikale separatie. Omdat no. 1 naar de buiten-

kant van de windcone vloog dwong hij de volgende sprin-ger achter hem langs te vliegen. Ik herinner me nog goeddat ik het zag aankomen en gespannen toekeek.

In de turbulentie van zijn voorganger gekomen, collapstezijn square volledig. Dat begon bij de binnenste cellen enging door tot de square werkelijk volledig streamerde.Uiteraard name de daalsnelheid drastisch toe, het leekop een hernieuwde vrije val.Op ca. 20 mtr. hoogte opende square zich weer met eenklap, maar kreeg wel onmiddellijk een grote voorwaardsesnelheid. Waarschijnlijk daardoor landde de springertoch nog in de bak, maar wel met een daverende klap.De beschadiging viel eigenlijk nog wel mee, al was ergeen sprake van lopen tijdens de prijsuitreiking later opdie dag.

Overigens gebeurde dat alles zo snel dat nummer 1,keurig met 90%brakes, nog op ca. 80 mtr hoogte hingtoen zijn teammaat al op de grond lag.Dit bloedstollende verhaal liep door de combinatie vanjuist voldoende hoogte en een landing bij toeval in de baknog redelijk af.

LES: blijf ver van de turbulente lucht die een voor enonder u vliegende square veroorzaakt.

Bert Wijnands

René Drost (CPV)

sportparachutist

Foto: Hans Sche rpenhuizen

5

jumpsuitsQ~ ~-~,

doorbert wijnands

Nog wat toevoegingen aan de beschouwingen van Steve

Blietz over het belangrijkste attribuut voor de relatief-

werker.Er is een oorlog gaande, nl. "de War of the Wings".

Had Tolkien nog geleefd dan had hij er mogelijk een drie-

delig meesterwerk van gemaakt.

Had Dan Poynter nog aktief zelf gesprongen dan hadden

we van zijn hand over dit onderwerp een publikatie mogen

verwachten, nu moet u het helaas met Steve en mij doen.

Terug naar de "War of the Wings". De makers van

jumpsuits, maar eigenlijk hun klanten willen steeds

grotere jumpsuits. Waarom?

Wel om "er boven" te kunnen blijven. Dat gaat zo.

A en B kopen een nieuwe, en dus grotere jumpsuit.

C t/m Z krijgen een probleem als ze met A en B sprin-

gen. Dat probleem wordt niet aan A en B geweten, om-

dat "wie boven blijft, in kan komen" en wie eronder gaat

het voorwerp wordt van veel gelach en soms verwijt aan

de bar.

C t/m Z hebben daarop wel een antwoord, nl. het kopen

van zo mogelijk een nog grotere jumpsuit. Maar dan A

en B Dit sprookje gaat zo door, veel gelach

's avonds aan de bar, wat verprutste sprongen, en zeer

tevreden jumpsuits bouwers.

6

Hoewel u natuurlijk eigenlijk wel weet dat juist door -

toenemende snelheid meer controle ontstaat in de vrije

val is het vrijwel onmogelijk relatief te willen doen en u

toch aan de "War of the Wings" te onttrekken.

Er is echter een vrij vage hoop voor u. Serieuze

teams, die snelle figuren willen maken, hebben ook

ontdekt dat langzamer vallen veel nadelen heeft.

Stylespringers weten dit al heel lang .

Dus is er een sterke tendens binnen relatief teams alle

jumpsuits veel kleiner te maken. Ze bouwen zé dan ook

nog zo op elkaar aangepast dat een ieder in een relaxed

positie ongeveer even snel valt.

Dat op "elkaar" knippen is niet simpel. Craig Fronk

vertelde dat Mirror Image in de beginfase 28 (sic. l ) ver-

schillende jumpsuits nodig had alvorens ieder zich happy

voelde met elkaar in de lucht.

Overigens wordt er in een team helemaal niet gelachen

als iemand eronder ligt. Het is heel frusterend, want

zo komt er niets van een formatie terecht.

Een belangrijk extra voordeel van veel kleinere jumps-

suits zit hem in de geringere turbulentie rondom zo'n

mager uitgeruste springer. Kleinere jumpsuits produ-

ceren veel "cleanere" lucht. Daardoor kan er weer dich-

ter bij elkaar gevlogen worden.

Helpt dit verhaal u erg veel in de dagelijkse praktijk

van uw vrije val leven? Waarschijnlijk niet. Binnen het

niet-teamspringen bedreigt u voortdurend het eronder

vallen. En dan wordt er gelachen of heel soms

zelfs gescholden. Uw vertwijfelde opmerking over de

rest is verdacht en wordt u veelal niet in dank afgenomen.

Dit verhaal zou u wel kunnen helpen wanneer u serieuze

teamplannen heeft, of misschien zelfs al wel in een team zit.

Overigens vindt u dit verhaal terug in de Amerikaanse

"Parachutist" van februari of maart met daarin een buyers

guide voor o. a. jumpsuits.

Overigens is het niet zo gek dat springers meerdere

jumpsuits hebben afhankelijk van wat er van hen verwacht

wordt. Een serieuze boogie/center springer heeft er wel

3 of 4 bij zich! Ook dat is fijn voor de makers en verko-

pers van deze apparaten.

u komt toch ook naar den.k.p .. 1980!

sportparachutist

nederlands zilver bij eerstekamp.ioenschapvan vlaanderen

Op 3 en 4 mei werd in het Belgische Schaffen voor deeerste maal het "Kampioenschap der Vlaanderen" geor-ganiseerd. Negen landgenoten namen aan deze wedstrijddeel.Wind en regen speelden de organisatoren en uiteraardook de deelnemers parten.Met heel vroege sprongen (06.30 uur op zondag) kon hetminimum van twee sprongen worden gemaakt. Het welspringen van o. a. het Belgische militaire team, terwijler twee panelen verwijderd waren werd niet bestraft,de tien meter. Men liet de Code Sportiv prevalerenboven het wedstrijdreglement en het feit dat er geen rookvan contrasterende kleur was gegooid leverde drie teamseen re-jump op. Deze konden erg laat in de middag ge-maakt worden en toen waren de team-uitslagen bekend.

1. CE PARA (Hoex, van Biesen, Decoeyer, Boidin)2. DUTCH CONNECTION (Lasschuijt Jr., Nijhuis ,

Bogaards, Drost)3. SCHAFFEN PARACLUB (Hermans, Goorts, F.Boidin,

de Grauwe).

Een CPV-team (Scherpenhuizen, Tjon-a-sam, Boomen Schmidt) met voor 75% PC 's eindigde als twaalfde.

Individueel was het een spannende wedstrijd. Met vijfman op een gedeelde eerste plaats. Met een "jump-off"onder z. g. gusty omstandigheden werd de wedstrijd ver-volgd. Goorts haalde de bak niet en werd vijfde. Las-schuijt werd 2.23 meter weggezet en eindigde als vierde.Dirk Boidin, Hoex en van Biesen hadden een "carreau"-vanwege tijdgebrek werden zij ex-aequo als nr. 1 geklas-seerd.

sportparachutist

Overige resultaten:6e Drost

11e Boogards13e Nijhuis18e Testroote33e ex-aequo het CPV team

militaire interlandwedstrijden in schaffen(belgië)

Voor de achtste maal was de TROPHEE DU CENTREPARACHUTISME DE L'ARMEE BELGE bij de rodebaretten in Schaffen inzet voor de jaarlijkse interlandmilitaire wedstrijden. Twaalf landen t. w. Griekenland,Algerije, Marokko, West-Duitsland, Frankrijk,Oostenrijk, Denemarken, Italië, Spanje, Zwitserland,Nederland en het gastland België zouden fel gaan strij-den om de zo begeerde beker.

Het nederlandse team (voor het eerst sinds jaren) waseen krijgsmacht-mixture onder leiding van de CommandantPara-instruktie groep KCT, de eerste luitenant LouisTImme rmans . Het team bestond uitKapitein Bram Lasschuijt Jr. (KMA), Cadet VaandrigRené Drost (KMA), Sgt.1 Jos Wery (KCT) en de sergean-ten der Mariniers Gerard van de Voort en Dirk Burger.De wedstrijd had een uitstekende organisatie en een erghoog niveau qua prestaties.

Zoals te verwachten was werd het stijlspringen eenfranse aangelegenheid. De fransen betten vier van deeerste vijf plaatsen in het eindklassement. De winnaarJean Berninen (zonder enige twijfel een grote kanshebbervoor de WK 80) "draaien" met een gemiddelde van 6.66sekonde de vier internationale series. Op dit onderdeelklasseerden onze landgenoten zich als volgt:

- Lasschuijt Jr. 34e- Drost 44e- Wery 54e- van de Voort 51e- Burger 57e

Vermeldenswaard is dat het tijdens het jurerenvideo-apparatuur werd gebruikt met o. a. als scheidsrech-ter de Aoo Klu Jan Testroote.

Voor groepsprecisiesprongen was het moeilijk weer.Na drie ronden (het minimum programma) telde hetscorebord nog slechts negen springers met uitsluitend"nul"-landingen waaronder Las schuijt en Drost. Het zaltoch nog een spannende wedstrijd worden. Echter - hetzou anders uitpakken. Een dodelijk ongeval van één vande in Frankrijk achtergebleven van het Nationale Teamdeed het franse team onmiddellijk naar huis terugkeren.Alleen Dermine bleef als vertegenwoordiger achter.De vierde ronde werd onder extreme weersomstandighedenversprongen. Hoogtewinden van meer dan 20 meter persekonde - die pas op enige tientallen meters boven degrond binnen de normen vielen bleken alleen voor deallersterksten bestand.

De klasseringen v. w. b.

23e Wery26e Drost32e Lasschuijt Jr.50e Burger54e van de Voort

ons land waren als volgt:

02.4902.8305.5555.8461. 61

In het landenklassement werd Nederland negende.Winnaar werd Duitsland. Opvallend was de rijzende stervan Marokko die 5e werd.

7

nationaalspringcentrumopteugedraaitop volle toeren

Het zeven-dagen-in-de-week geopende springcentrumop het vliegveld Teuge draait boven elke verwachting.Iedereen hield rekening met een zeer lange aanloopperio-de, maar al van de eerste week van april af aan, was erhet pittige druk. In april was er één week een opleiding:met vier mensen, maar de andere weken van april en meiwaren het er veel meer. Het hoogste aantal leerlingenin die weken was zestien.

Opvallend is dat het percentage van de dóórspringersvan die leerlingen veel hoger is dan van de old timeweekeind -ople idingen.

Ook kwamen geoefende springers door-de-weeks regel-matig een sprongetje maken, vooral na vier uur. Zo iser elke dag dat er gevlogen/gesprongen kon worden ookinderdaad gesprongen, van 1 april af aan. En dat hadecht niemand verwacht; nog niet de grootste optimist.Als het zo doorgaat stevent dit proefjaar op een doorslag-gevend succes af.

Als u dit leest is overigens ook de formele kant rond:de stichtingsakte is gepasseerd en de eerste evaluatiemet de clubs is ook al geweest.

RiggershopVermoedelijk is er ook een verandering in de "perso-

nele bezetting". Als alles is gelopen zoals gepland is ernu ook een riggershop-in-opbouw geopend op het centrum,niet alleen bedoeld voor de handel in materiaal, maar ookvoor het laten repareren en laten keuren van materiaal.Het geheel wordt gerund door- Ton Pohlmann, die even-tueel ook inzetbaar is voor de instructie.

Verder heeft hoofdinstructeur Jan de Poot tot nu toesteeds de beschikking gehad over hulpinstructeurs, dieeen weekje vrij namen om hem te helpen. Zij zagen huninspanningen beloond met een leuk aantal sprongetjes bijhet naspringen. En bij hoger werk.Jan: "Het liep meteen al zo goed, dat het zonder die hulp-instructeurs minder soepel gedraaid had!"

Norman IslanderDe voorzitter van de Stichting Ruud Crens, liet zich

ook niet onbetuigd. Hij "bracht" zijn splinternieuweIslander "in", de PH-PAR, op wel zeer acceptabelewijze. Bet acht-springers toestel zal overigens alleenrond speciale gebeurtenissen op Teuge staan: van 14 junitot en met de NKP en van 30 augustus tot 29 september,de maand waarin allerlei dingen op Teuge gebeuren, zo-als CRW-trainingen.

Verder staan "gewoon" de twee 182-ers tot ieders be-schikking!

Hein Cannegieter

te koop PIONEER LOPO-RESERVENieuw .Rood-wit-blauw .Tegen elk redelijk bod.

Paul Koudijs.Tel. : 02503 - 10408

8

geboren

4 april 1980JEROEN zoon vanED en BERNADETTE WISSINK (Flying Dutchmen)

6 april 1980IVETTE dochter vanRENS en JOKE DANKLOF (Para. afd. FLEVO)

6 april 1980ANNEMIEK GEORGINA dochter vanJAN en ALIE EDELER (Paracentrum NOORD)

21 april 1980LINDA dochter vanELLYen MIEL BOGAERT

gehuwd

18 april 1980HAN DE JONG&RION NOLLEN (Eerste Ned. Parachutisten Club)

12 mei 1980KEES JAN WEBER&MARJOLEIN VAN HEER(Eerste Ned. Parachutisten Club).

30 mei 1980BEN GERRITSEN&THEA VERSTAPPEN(Paracentrum TEXE L)

verloofd

30 april 1980LEO VERBOOM&ELISABETH DE VRIES(Eerste Ned. Parachutisten Club)

OUDERS, JONGGEHUWDEN, VERLOOFDENnamens ons allen van HARTE GEFELICITEERD.

sportparachutist

PEKKlS PASSOVERPAK~Y .,'..~anö.~'~~~

~~~~

• RW SEMINARS-ALL LEVELS BY PAT WORKS. AL KRUEGER. JOE MORGAN & MORE

• SKYDANCING INSTRUCTION • SEQUENTIAL EVENTS • MEGA MADNESS

• DC-3'S. BEECHES. LOADSTAR.B·25 lW/BOMBAY DOOR)

• BUNKHOUSE (BRING YOUR OWNBAG & PILLOW)

• TENTS WELCOME• HOT SHOWERS. POOL• FOOD. BOMBSHELTER BAR

pe~~ls VALLe."p"'~"'CeNTeA2091 GCETZ AD. PE~~IS

• $5. REG. FEE FORSAT. NIGHT BEER. BAND

• FREE JUMP DRAWINGEVERY DC·3 LOAD

• EARLY BIRDS $5.50• DIRECTOR DICK GIARUSSO• MANIFEST BETTY GIARUSSO

Mgr 714·657·3904 ~Joe Morgan 657·8727 ~ f.F-1

PERRIS VALLEY "SOUTH CALIFORNIA CHAMPIONSHIPS"NATIONALS QUALIFICATIONS

MAY 24, 25, 26

MEMORIAL DAY WEEKEND

perris valleycalifornia · maart 1980

Wanneer begon de teamtraining voor de WK 1981eigenlijk?

Het achtmansteam begon daarmee .in Chateauroux tijdens de WK '79. Daar besloten we inprincipe door te gaan, omdat we niet echt tevreden wa-ren over ons optreden. Ondanks dat vonden we dat wetijdens de training veel plezier hadden gehad en aardigesprongen maakten.

Maar ..... wel moest het team open voor nieuwemensen. Jan v. Veen had al te kennen gegeven weerterug te willen en in brieven aan alle clubs en een oproepin de Sportparachutist leverde uiteindelijk één nieuwekandidaat op die zijn geluk wel wilde proberen.

Arnhem, oktober 1979

De feestelijke afsluiting van het seizoen 1978 '79,films, foto's, verhalen, een drankje en lekker chineeseten .. Daar werden de plannen voor 1980 en 1981 bespro-ken. Het voorstel was om in die bijna 2 jaar 3x naar deUSA te gaan. Door een gelukkige ingreep van Hans Kellerwerden het er in het definitieve plan "maar" twee. Tussendie periodes uiteraard gewoon training in Nederland,Maubeuge en de NKP's.

Perris, maart 1980

Omdat Perris "de" plaats is om te zijn. De combina-tie van een sympathiek management, Pat & Jan Works,Captain Hook met zijn 8-mansteam "Vis ions" en veleanderen hebben Perris in korte tijd van een typisch op-leidings centrum naar een top-centrum gebracht. Daar-door moest al snel een tweede DC-3 worden aangeschaft(gekocht van Elsinore, sic!).

sportparachutist

Overigens was Jan de Poot met zijn viermansteam onsal voorgegaan in januari, maar helaas hebben zij ver-zuimd ons daarvan middels een spannend verhaal in desportparachutist op de hoogte te brengen.We gingen niet alleen. Weinig toeristische vrouwen dit-maal, maar wel een twintigtal RW enthousiastelingen.Over hun ervaringen een verhaal van Hugo de Wijk eldersin dit blad.

Er was in het team een wens naar professionele bege-leiding. Het is best leuk selfmade te zijn, maar vaaktoch frustrerend te merken dat je dan dingen uitvindt dieelders 2 tOt3 jaar geleden al bedacht zijn. Bij profes-sionele begeleiding stond torenhoog op de verlanglijstCraig Fronk. Een geweldige springervaring opgedaano. a. in Jerry Bird's 10 man team, in 1975 het winnendeUS viermansteam voor de WK in Warendorf, 1976 en1977 het Seattle achtmans team Cleareye. Vervolgens in1979 de dominerende kracht achter het Mirror Image IIteam. Daarnaast heeft hij van de tweede helft 1977 enook in 1978 ervaring opgedaan met het trainen van andereteams, waaronder het Britse in 1977.

De basis voor zijn toezegging werd door Harry Jansenen mijzelf gelegd in Chateauroux na afloop van de WK.Door Harry verder vervolg in de resterende maandenvan 1979 en door mij afgesloten tijdens de CIP meetingin Parijs. Hij kwam dus.

Wat deed Craig nu?

In zijn manier van werken zijn twee uitgangspuntenterug te vinden.A. Het verschil tussen het beste en het slechtste teambestaat uit 100 kleine dingen. Door steeds iets te scha-ven aan die 100 dingen wordt het verschil tussen dietwee teams steeds kleiner.B. Een professioneel gedrag op de grond en in het vlieg-tuig is een noodzakelijke voorwaarde voor een professio-nele uitvoering in de lucht.Het eerste uitgangspunt heeft konsekwentles voor zijnmanier van werken. Namelijk, ga door en schaaf voort-durend. Streef naar perfektie. Doe dat op de grond, inde voorbereiding, in het denken en in de lucht.Desondanks, blijf praktisch, wedstrijden worden gewon-nen door het meest konstant presterende team.

Toegepast zijn er vier gebieden waar we met namegeleerd hebben, t. o. v. wat we al wisten. Ik besef datik door zo verslag te doen niet Craig's manier van wer-ken weergeef (er zijn 100 kleine dingen ..... ) maarduidelijk achteraf het resultaat analyseer.

1. Exit uit de DC-3.2. Timing in de lucht (en dus ook op de grond).3. Dirt-diven.4. Junpsuits/valsnelheid/stabiel vallen.

Deze opsomming nog eens doorlezend vermoed ik watvraagtekens. Vandaar een korte uitleg.

1. exit uit de de-aOnze exit vorig jaar in Pope Valley was een aanfluiting.

't Is wat overdreven te stellen dat de floaters al onder huncanopy hingen als de divers het vliegtuig verlieten, maarhet illustreert wel het probleem.Nu betekent sleutelen aan zo'n exit, weten wat je doet energ veel zweet. Uren op de grond de exit perfectioneren.Leren hoe je in het vliegtuig in elkaar schuift en buitenhet vliegtuig kunt "uitvouwen".De grips die in het vliegtuig genomen worden, lijkenhier en daar bloedstollend, gedraaide armen, hoofdendie klem zitten, kromme benen, etc. maar buiten dedeur wordt alles "natuurlijk".Zo'n exit training moet vrijwel dagelijks gedaan wordenom te voorkomen dat er kleine onvolkomenheden inslui-pen.Van de verschrikkelijke Pope Valley exit kwamen we

9

tot een exit met maximaal 15 meter verschil tussen defloaters en nummer laatst.Wie denkt dat zoiets zonder veel hard werken, zweet-druppels en pijn kan, die vergist zich deerlijk. Maar ...het loont wel de moeite, zeker bij een erg typisch enmoeilijk vliegtuig als de DC-3.

2. timing van het werk in de .IuchtDe timing als belangrijk facet begint bij de exit, "go"

is go voor het hele team, of bij het opbreken van de"vorige" formatie.De beste manier om het teken te geven is visueel. Eéniemand geeft het teken door te knikken en iedereen laatlos. Waar geen oogkontakt mogelijk is kan geholpenworden door te schudden, maar dat is duidelijk eenminder goede manier van werken. Waarom? Omdatschudden de formatie in beweging brengt en de synchro-nisatie moeilijk loopt. (Tijd kost).Er is nog een hele fraaie maar gewaagde manier van op-breken mogelijk. Dat is zoals dat in de US heet: "cosmic"Er is dan geen teken, maar iedereen voelt/weet tegelijkdat de formatie af is en laat dan los.

Na de goedgetimede break neemt iedereen heel snelen "snappy" zijn positie in voor de volgende formatie.Hoeken tussen lichamen, afstanden tussen mensen moe-ten precies op maat zijn. Een hoek van 900 is precies900. Afhankelijk van welke soort formatie gemaakt moetworden start dan iedereen tegelijk langzaam werkendnaar de volgende formatie. (A-formaties), bij B-forma-ties starten eerst de binnenste vier, en als dat uitgesta-biliseerd is de buitenste 4. Als alle acht tegelijk moetenstarten moet er een teken zijn, datzelfde geldt eigenlijkvoor de binnenste vier, buitenste vier bij "B" formaties.De "C" formaties zijn eigenlijk het lastigst omdat ernoch sprake is van een alle acht-tegelijk ("A"), noch vaneen binnenste vier, buitenste vier ("B") sprake is.Het naar binnen werken van de A en B formaties moetheel langzaam voor ieder in hetzelfde tempo plaatsvinden.NB;Voor viermanswerk geldt dat bijna alle formaties gemaaktkunnen/moeten worden als "A" formaties, wil er tenmin-ste sprake zijn van een goed 4 mans team.

3. dirt·divenIk dacht dat wij bijna alles van dirt-diven afwisten na

5 teamjaren .....Bij dirt-diven moet alles er uitzien als in de lucht en deafwikkeling moet zo perfektionistisch als mogelijk. Ieder-een staat met een horizontaal bovenlichaam (zoals je ookmoet vliegen). Iedereen valt over één kolom lucht dat

r

wil zeggen op één plaats. Dan staat ook iedereen op éénplaats op de grond. Na het innemen van een plaats wordtniet meer geschuiveld. Wanneer er hoeken zijn van 900

zoals bij de donut, dan zijn die op de grond perfekt.De break op de grond is als een plaatje, allemaal

kets gelijk. Heeft iemand een probleem omdat hij devolgende formatie even "kwijt" is dan moet het nogmaals,totdat het perfekt loopt.Het tempo moet zo dicht mogelijk liggen bij wat verwachtwordt in de lucht. Wordt de eerste formatie ongeveerna 15 sec. gemaakt, dan ook zo op de grond, de tweedena 25 sec. dan ook zo op de grond.Het dirt-diven zoals zo vaak vertoond wordt, met hetin razendsnel tempo doorlopen van een groot aantalfiguren is in de ogen van Craig, en inmiddels dus ookvan ons, een gruwel.

4. jumpsuits, valsnelheid, stabiel vallenOver jumpsuits staat elders al iets, met name team-

jumpsuits. Dat heeft wel alles te maken met de tweeandere begrippen.Er is maar één valsnelheid door de hele sprong heen.Die valsnelheid wordt door nummer één gezet en blijftzo. Hij wordt niet langzamer bij het opbouwen, hijwordt ook niet sneller na de break. Bij die bewuste val-snelheid moet iedereen een jumpsuit hebben waarmeehij op die valsnelheid in een comfortabele, natuurlijkehouding valt. '

Bovendien is het zo dat iedereen stabiel moet lerenvallen op één en dezelfde plaats. Voor iedere springeris er één kolom lucht, waarop hij alle bewegingenmoet uitvoeren. Kan iemand niet op één plaats vallen,en het is echt veel moeilijker dan het hier klinkt, danmoet er nog wat geleerd worden.

Ik hoop dat ik hiermee wat weergegeven heb vanwat we van Craig Fronk geleerd hebben. Het was opzich een korte periode, wij zijn er erg gelukkig mee,maar willen we echt het maximale profijt halen uit zijnlessen, dan moeten we het vermogen ontwikkelen zelftoe te passen wat we nu weten. Dat is moeilijker danmet Craig erbij, maar er is nu eenmaal geen keus.Wij zullen u ongetwijfeld nog wel op de hoogte houdenvan het verdere verloop. In alle opwinding over Craigvergat ik haast te vertellen dat het team inmiddels isuitgebreid met Karel Zee.

NB.Wij hebben voor onszelf een vrij uitgebreid boekwerkgemaakt met een overzicht van alle opmerkingen/adviezen die we in Perris van Cra ig gekregen hebben.

Namens het team 1980 Bert Wijnands.

10

Dé Dakota - en een vergaderend team.Foto Rob Klop

sportparachutist

buitenlandseervarlnqen

hugo de wijk

Het begon allemaal met een oproep in de Sportpara-chutist van 1 januari 1980 blz. 6. Onder de aankondiging:"Weer een relatief reis naar Amerika" werd de mogelijk-heid geboden om samen met "de harde kern", het Neder-landse achtmansteam, mee te gaan naar Amerika om daarin korte tijd veel te leren. En veel geleerd dat hebbenwe!

Alvorens definitief te besluiten mee te gaan ben ikmet een waslijst vragen naar het organisatorische opper-hoofd Piet Santegoeds gegaan om mij terdege te lateninformeren. Aangezien ik in gemeenschap van goederenben getrouwd, moest ter verdediging van de prijs, ietsover de kwaliteit van het te kopen produkt kunnen wordenverteld. Na mijn goedkeuring te hebben gehecht aanenkele voorwaarden, ging het licht op groen en kon metde voorbereidingen worden gestart. Visum, verzekering,tot het verloopstekkertje van je scheerapparaat toe.

En jawel hoor, nog een beetje geteisterd door enkelebacillen en met een doos penicillinepillen op zak vertrok-ken we op zondag 23 maart om 13.55 uur vanuit Brusselnaar New York. Vliegduur 7. 15 uur, 10 tot 11 km hoog,267 passagiers aan boord, opgepropt en aangestampt inde DC-8.

In New York overstappen op een binnenlandse vlucht.Weer 5 à 6 uur in de DC-8 en daar kwamen we middenin de nacht in L. A. aan. Ondanks het aangename feit,dat je na 13 uur vliegen weer eens je benen kon strekken,voelde je je toch duf en vervuild. Met een 12-persoons-busje en enkele personenauto's werd de reis voortgezetrichting Perris Valley. Onderweg hadden we nog tekampen met dichte mist, waardoor je je oriëntatiegevoelverloor en ik het idee kreeg alsof we met een droppingbezig waren.

Na ruim 2 uur rijden kwamen we op het centrum aan.Het was stikkedonker. Je wist niet wat voor of achterwas. Door de duisternis veel groter lijkend, stond voormijn neus een echte levensgrote en vooral slooprijpeDC-3.Later vernam ik: bouwjaar ± 1935.

We werden ingekwartierd in een bunkhouse. Er lagenreeds enkele mensen verspreid en met de kleren aan teslapen. Dit bunkhouse was een soort oude werkplaats,waar vroeger waarschijnlijk ook gereedschap en olie inwerd opgeslagen, opgetrokken uit wat golfplaten en ande-re afgedankte bouwmaterialen. Alles was in stijl gehou-den en het complete interieur was voorzien van een keu-rig laagje stof en zand.

De direktie van het centrum, vertelde Piet, wasenkele dagen aktief geweest om nog wat bedden en matras-sen aan te slepen om ons tehuis wat comfortabeler temaken.

Om eerlijk te zijn, op dat moment voelde ik mij nietbest, maar alles went. Amerikanen zijn praktische men-sen. Ze hadden in ons onderkomen een poes geplaatst,die volgens mij nauwelijks behoefde te worden bij gevoerd.

Na slechts enkele uren slaap, brak de dag reeds aan.Bijzonder nieuwsgierig gingen we op verkenning uit. Alsnel werd duidelijk dat het hier een groot en zeer com-

sportparachutist

pleet bedrijf betrof. Zeer modern ge?ouw waa~in.para- .shop, manifest, kantoor, een werke ltjk prachtig mstruktle-lokaal, riggerswerkplaats met naaimachines, pneumati-sche apparatuur voor het maken van ripcords etc. etc.Verder was er een soort friteskraamachtige militairetreinwagon waar je hamburgers etc, kon kopen. Je koner veel verschillende dingen krijgen, niet te duur en vanuitstekende kwaliteit.

Dat er ook een bar was behoeft nauwelijks betoog.Deze was opgetrokken uit wat planken en spullen die wa-ren overgebleven van het bunkhouse . Als het regende,lekte het dak op meerdere plaatsen. Toch was het 'tmeest knusse en sfeervolle plekje van het hele centrum,Na het springen kwamen velen er bij elkaar en er waseen warme huiselijke sfeer. Je voeten hoefde je bij hetbinnenkomen niet te vegen.

Om na het winterseizoen een beetje op gang te komen,heeft het team zich de eerste dag opgedeeld over de totalebezetting. Zo ontstonden er kleine groepjes onder des-kundige leiding. Op deze wijze hebn ik die dag drie spron-gen gemaakt, telkens van de DC-3 standaardhoogte12.500 ft. Elke jumprun gingen 2: 3 groepen springersde deur uit. Het spotten liet nog wel eens te wensen over;kwam daarbij nog dat de exits wat stagneerde en je ooknog in de laatste groep zat, dan kon je vrij zeker zijnvan een forse wandeling. Ik moet bekennen dat ik nietvan wandelen hou.Dit had tot gevolg dat je niet zo geconcentreerd sprong.Met een half oog zocht je tijdens het vliegen het veld open taxeerde de afstand. Zo heb ik een keer, nadat ikduidelijk onder een formatie was doorgevallen en nietmeer omhoog kon komen, 40 sec. in tracking naar hetveld gedoken. Met alle zeilen bij kon ik nog net het beginvan de runway halen.

Het is ook in Californië niet altijd goed weer. Detweede dag b. v. kon er niet of hoogstens een keer gespron-gen worden. Op dinsdag 26 maart klaarde de lucht weerop en al vroeg zat ik in de early bird load.Om de zaak 's morgens wat op gang te helpen, was deeerste vlucht voor de halve prijs.

Erg veel geluk hadden we overigens niet, want de mo-tor liep niet lekker. Er mankeerde kennelijk iets aan dekoeling. In ieder geval kregen we op 6000 ft het vriende-lijke doch dringende verzoek om zo snel mogelijk uit testappen. Het is achteraf overigens erg leuk om te zienhoe snel en vooral hoe gelijk 33 mensen hun helm kunnenopzetten. Wij Nederlanders staan naar zo'n circus weleen beetje raar te kijken. Tijdens onze aanwezigheid ishet herhaaldelijk voorgekomen dat er storing was en dekist met nog slechts een motor in gebruik, met of zon-der springers aan boord, onder applaus van het publiek,

Hugo de Wijk, Gerard Warburg en Peter Ruiters.

Foto: Rob Klop

11

min of meer netjes weer aan de grond werd gezet. Hetgetuigt een beetje van de geest en de wijze waarop dezespringbedrijven worden gerund, als je bedenkt, dat devliegers, behalve dat ze goed kunnen vliegen, ook uit-stekende monteurs zijn. Na een storing werd het ladder-tje onder de motor gezet en onze doe 't zelf pilootschroefde weer wat losgerammeide platen vast. Euvelverholpen en vliegen maar weer.

Naarmate de dagen verstreken werd het weer steedsbeter. Je moest zelfs uitkijken dat je niet flink verbrand-de. Ik stond op en ging naar bed met R. W. Tussen desprongen door kijken naar het eigen team en naar datvan anderen. Het Canadese 4-mansteam was er ook. Alsje dat ziet kun je beter gaan vissen. Geprogrammeerdballet in de lucht. Ik denk dat ze het bijna met de ogendicht kunnen doen. Kijken naar onze eigen 8-mantraining hield onder meer in, dat je floaters, die nogallang buiten de kist moesten hangen, een steuntje kongeven. Een groot gedeelte van de dag werd gebruikt voordirt diving en exit training."Men staat uren te schuifelenen rangeren voor de deur. Het viel voor Bert niet mee om8 kerels, die niet van elkaar houden, zo tegen elkaar aante persen, dat ze een beetje gelijktijdig naar buiten vlo-gen.

Behalve het springen was er boven en in de buurt vanhet centrum zeer intensief luchtverkeer. Soms gewoonte gek. Gelijktijdig kon je door één brille glas waarnemen:meerdere hete luchtballonnen, een DC-3, een B-52bommenwerper op weg naar de basis daar in de buurt,een zweeftoestel, meerdere springers en nog een ondefi-nieerbaar zelfbouw toestand.

J a en toen kwam de grote doorbraak. Wij konden eenR. W. cursus gaan volgen, die werd gegeven door niemandminder dan Pat Works zelf. Daar heb ik niet iets maaralles aan gehad. De cursus was erg compleet: vanaf defilosofie van het springen tot relaxatietherapie toe. Hetmateriaal werd bekeken en ik kreeg het advies maargauw iets anders te kopen. Op uitnodiging van Pat Workszijn we nog naar L. A. geweest om bij hem thuis eenbarbecue-avond te houden.

Deze avond was bijzonder geslaagd. Een van de hoogte-punten vond ik zijn zwembad. Het bestond uit een redelijkgroot openluchtbad met er vlak naast, gescheiden ervan,een kleinere kuip waar je met zo'n 5 à 6 man nog goed inkon zitten. De temperatuur ervan kon je tot zéér warmopvoeren.Energie is relatief goedkoop in Amerika.

Nederlanders (en een Canadese) in de vreemde.

Foto: Rob Klop.

12

Twee gehandicapte zeer ervaren springers Jim Stratseren Larry Yohn.

Foto: Rob Klop

De volgende dagen heb ik niet volledig benut met sprin-gen maar ik ben met andere mensen naar Elsinore enPerris geweest om materiaal te bekijken. Het is erg in-teressant te zien hoe een en ander gemaakt wordt. Mededoordat we een leuke groepsdeal konden bewerkstelligen,heb ik spullen gekocht van Jim Handbury.

Op 4, 5 en 6 april zou een grote Easter Boogie wordengehouden. $ 5, -- inschrijfkosten, orkest en vrij bier.Het weer was uitstekend. Er waren 300 tot 400 springers.3 DC-3 kisten. Wat een drukte. Een dergelijk festijn isleuk om eens te hebben meegemaakt. Voor mij hoeft hetechter niet, want de veiligheid komt m. i. wel een beetjein het gedrang. In de kist had je soms hysterische toe-standen. Keiharde muziek boven het gebrul van de moto-ren uit. Dan nog een aantal krijsenden en schreeuwendeAmerikanen.

Er werd nog een 40-mans poging ondernomen, dieechter niet helemaal lukte. Zo'n separatie van 40 man,je weet niet wat je ziet. Maar ja, aan alles komt eeneind en zo ook aan de trip naar Californië.

Tot slot van verhaal, kan ik niet nalaten, nog iets tezeggen over de algemene menselijke relatie in Amerika,die mij bijzonder heeft getroffen. Waar je ook kwam, jewerd bediend alsof je de laatste klant was die de zaaknog kon redden. Men is vriendelijken tolerant. Ook ophet centrum wanneer je je opgaf voor een load. Ze gavenje het gevoel een echte, betalende klant te zijn. Behalvedat je aan alles merkt, dat het land erg groot is, vind ikdat de ruimte voor persoonlijk initiatief en eigen verant-woordelijkheid in belangrijk grotere mate aanwezig isdan b. v. in Nederland. Iedereen dus, die goed op zich-zelf kan passen, bovendien goed verzekerd is en in kortetijd over springen veel wil leren, moet er beslist eensgaan kijken.

sportparachutist

PARA CLUB ICARUSAANGESLOTEN BIJ DE KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENIGING VOOR LUCHTVAART

"open huis"Op 11 april 1980, bijna 1~ jaar nadat met de bouw

was begonnen, kon Paraclub Icarus het nieuwe onder-komen laten zien aan vrienden en genodigden. Een echteopening was het niet meer omdat door gebrek aan eenonderkomen als snel was besloten tot ingebruikname.

In die 1~ jaar is er een werkelijk ongelooflijke hoe-veelheid werk verzet. Gehuurde professionele mankrachtwas te duur, zodat niets anders over bleef dan dat de le-den zelf de handen uit de mouwen zouden steken. Menbleek tot de moeilijkste karweitjes in staat.Alleen het plaatsen van de stalen constructie werd uitbe-steed, alle overige werkzaamheden zoals het aanbrengenvan de fundering, het metselwerk, het leggen van beton-nen vloeren, de betegeling e. d. werden door de Icarus-.leden uitgevoerd.Vakanties werden opgeofferd om door te kunnen gaan metde bouwen er waren zelfs mensen die er bijna woondenzoveel waren ze bezig,Aanvankelijk leek het een bijna hopeloze opgave, maardoor het enthousiasme van een grote groep leden is hetwerk dan toch geklaard.

En wat er nu staat is een gebouw om trots op te zijn.De Pilatus Porter vindt er een onderkomen, verder iser een materiaallokaal, een instruktielokaal, een slaap-zaal, een pracht van een kantine, een donkere kamervoor het clubblad en er zijn douches. Uiteraard wildende leden dit gebouw graag laten zien en daarom werd op11 april 1980 "open huis" gehouden.

Naast de KNVvL en de andere paraclubs in Nederland,werden allerlei relaties uitgenodigd. Zeer velen gavengehoor aan de uitnodiging.De belangrijkste gast was Prins Bernhard die grote be-langstelling heeft voor het parachutespringen. ParaclubIcarus heeft reeds jaren een zeer goede band met de Prinso. a. door het feit dat steeds op zijn verjaardag door deleden een demonstratie wordt gesprongen in de paleis-tuin hetgeen de Prins bijzonder op prijs stelt.

Deze band zorgde dan ook voor een ontspannen en infor-meel bezoek van de Prins die werd begeleidt door zijnsekretaris en adjudant.Een aantal burgemeesters van de omliggende gemeentenwas eveneens aanwezig, vergezeld van wethouders enraadsleden.

De KNVvL werd vertegenwoordigd door de heer Vogely(hoofdbestuur) en de heren Pellens en Slkkeris (afdelings-bestuur). Verder waren er vele vertegenwoordigers vaninstanties als de Rijksluchtvaartdienst, VliegbasisSoesterberg, Dutch Mill, en de overige paraclubs ennatuurlijk niet te vergeten leden en oud-leden van Icarus.

De hangar was voor deze gelegenheid omgetoverd toteen sfeervolle zaal met tafels, stoelen en parasols, waarobers en serveersters keurig in het zwart hun drankjesaanboden. Overal stonden de lekkerste hapjes.

Om 4 uur begon het programma. Pim van Dooren-maaien en Marianne de Gier fungeerden als gastheer engastvrouw. Direkt na aankomst van de Prins en zijn ge-zelschap kwam een groot vliegtuig over met 36 springers,onder wie tien leden van het Nationale Team, die een10-man zouden formeren.

sportparachutist

Helaas het weer werd slechter. Charles Pellens wasspotter. Toch bleek 5000 ft. haalbaar. Als een niet afla-tende stroom kwamen de springers naar beneden. Deeerste was Joop van der Mark die met de Nederlandsevlag aan zijn been vlak voor de Prins landde. Hoeweldoor de te geringe hoogte geen 10-man meer kon wordengelegd, werd toch een behoorlijke ster geformeerd- toch echt - een prestatie.

Bij een "open huis" horen natuurlijk woorden van wel-kom, vriendelijkheden en cadeaus. Alles was er in ruimemate. Pim heette iedereen welkom. Prins Bernhard over-handigde Sjaak Gielen (inmiddels bevorderd tot erelid)een zilveren troffel als dank voor al zijn werk aan dehangar (in hem werden ook alle andere harde werkers be-dankt), de burgemeester van Hilversum sprak trotsewoorden over Paraclub Icarus en bleek zelfs van meningdat dit de enige club was op Vliegveld Hilversum. Nou ja,een vergissing is menselijk! De heer Vogely wensteIcarus veel sukses en overhandigde bloemen en namensde afdeling een prachtig cadeau.Prins Bernhard kreeg voor hem en zijn gevolg en op zijnverzoek voor zijn kleinzoons "sweaters" met het Icarus -vignet.Tot plezier van iedereen trokken de Prins en zijn adjudantde sweaters meteen aan!

Op dit moment gebeurde er iets dat beslist niet in hetprogramma stond vermeld: Ellen Bussemaker verzochtalle bestuursleden naar voren te komen, waarna ze tothun grote verbazing een fantastisch cadeau kregen aan-geboden. "Van de leden - met dank voor alle werkzaam-heden! ", zo luidde eenvoudigweg de speech: De bestuurs-leden waren er gewoon een beetje stil van. Geweldig!Maar meteen daarop moest men weer in aktie komen.de Prins en zijn adjudant zouden meevliegen in de Pilatusen vijf bestuursleden en Sjaak Gielen zouden springen.

Voor Marianne de Gier was het één grote verkleed-partij, de feest jurk moest pijlsnel worden verwisseldvoor de spijkerbroek, die na de sprong weer moestplaatsmaken voor de feest jurk!

De Prins kwam naast de vlieger te zitten. Er warenzelfs mensen die dachten dat hij zou gaan vliegen maardat bleek niet zo te zijn.De adjudant, die over de Icarus-eweate r zijn officiëlecolbert met gouden tressen aanhad, zat met een chuteom te kijken alsof hij bang was dat hij er ook uit moest.

Hoewel hij helicopterpiloot is en al 25 jaar vliegt, lijktspringen toch iets heel anders te zijn. Nadat de springersde kist hadden verlaten en er een kist-pass en een sterwaren gemaakt, volgde de vlieger de springers op devoet door zijn kist in een scherpe bocht te gooien omdaarmede de gasten zo veel mogelijk te laten zien.

Daarna volgden de programma-onderdelen elkaar insnel tempo op. De buren, de Gooise Zweefvliegclub,hadden ook aandeel in het programma: zij vulden de tijd,die de Pilatus nodig had om te klimmen, met een zweef-vliegdemonstratie. Ook leerlingen maakten static-linesprongen.

13

Behalve de aktiviteiten buiten was er ook binnen vanalles te zien. Er was een uitgebreide statie-show. Erhing een fotoreportage van de bouw die alle vorderingenliet zien en last but not least werden de bekende para-films als "Jump"; "Skydive " en "Mirror Image" gedraaid.

Ondanks de hoge bezoeker was de sfeer informeel enzeer gezellig. Wethouders Iieten zich uitgebreid voor-lichten over parachutespringen, burgemeesters vertel-den spontaan dat ze helemaal niet zo'n last hebben vanhet vliegtuiglawaai en de Prins en zijn gezelschap praat-ten enthousiast met allen die ze ontmoetten.

Zelfs de mensen van de veiligheidsdienst hadden hetnaar hun zin en wilden ook graag een Icarus-sweater.

Toen Henk Brink, de op Hilversum zeer bekendeballonvaarder, in de gaten kreeg dat er op het veld watspeciaals te doen was, liet hij meteen twee ballonnenkomen, die na verloop van tijd het luchtruim kozen, uit-gezwaaid door de aanwezigen.

De vele cadeaus, die spontaan werden gegeven, vaakvoorzien van inscripties, hebben inmiddels hun plaatsgevonden in het clubgebouw. Er was zelfs een paraclub,

die een schitterend zelfgemaakt schilderij van het gebouwaanbood.

De tijd verstreek voor de aanwezigen al pratend,drinkend, hapjes etend en kijkend naar het springen ennadat liefst twee maal een dringende oproep van Soestdijkwas ontvangen, vertrok het koninklijke gezelschap, nauitgebreid bedankt te hebben voor de prettige uren die zehadden doorgebracht. Hulde aan alle para' s, voor hunvoortreffelijke gedrag! Langzaamaan gingen ook de overigegenodigden naar huis.

Uiteraard zijn de leden van Icarus nog de verdereavond doorgegaan met feestvieren en ver in de kleine uur-tjes gingen velen naar huis.

Het was voor Iearus een dag om nooit te vergeten.Door de problemen over vermeende of terechte geluids-hinder, heeft men het omop Vliegveld Hilversum moeilijkom het hoofd boven water te houden.

Maar op deze dag bleek hoe zeer velen betrokken zijnbij het parachutespringen en dat dan ook niet willen mis-sen. Waarschijnlijk is dat het fijnste resultaat van diedag!

M. K. Anonimus~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~1~~ I~ en ~~ op •~ ttd .~~ ro er amse .~I kampioen- :~~ ,~~ h Ondanks dat 6 en 7 september nog ver weg is, is ~1

1' SC appen het goed te attenderen op deze enorme precisie wed- ",@),

~ strijd welke gehouden zal worden in het Kralingse@j' precisie Bos in Rotterdam vlakbij het vliegveld Zestienhoven. .~

I De internationale bak ligt er al en de FD-ers heb- ,~,~,~ springen ben hem met hun clubkampioenschappen, tijdens de ~~ I pinksterdagen, opengesprongen. ~

~ ~ ~~ ~~.'@ De organisatie berust bij de Flying Dutchmen en ~~ is moge lijk gemaakt door Het Vrije Volk en de ge- ~I 1980 meente Rotterdam in het kader ~~I~ - 'Rotterdam Thuishaven'. I, , ~ ~(W ~~ Enorme geldprijzen worden ter beschikking gesteld. ~@i Zeker is het nog niet, maar waarschijnlijk zal er ~.~ slechts door squares gesprongen mogen worden. ~

I - I. ' Het is nog ver weg, maar de aanmeldingen lopen ~!@,alaardigbinnen'ZOdat'indienuerbijWilt zijn, ~,I'?\'i,~ u zich nu reeds op moet geven. ~)~I' ~~' ~ ~, , ®)~ H~r~~~ ~~e~~~~~:;s:~r~~lie~Ja~a~~~:drecht, @)I tel. : 01806 - 5470. @i,~~, ~~ ~''I'@(W . ,, "@i@i@i@i@i@i@))@j@i®5j®5j@))j@3i@3i@))@jj@5)~\@))@))@i@))j@i@))j@i@j)@i@i@i@i@i@i@i@i@i@i@i@i@i~, ,~)~J.~J.;@,;@,~J.~!.;@,;@,.~ ..;@,.@);@,J2i";@...® ..;@.~,®;@..,®.,@,.;@.,.;@..,;@."@,,;@.,,;@..~J.~J.;@,~J.Ç®J.\~V~J.~J.~~J.Ç®J.~

14 sportparachutist

V.l. n. r. Joop v. d. Mark, Marianne de GierPim v. Doorenmaalen en de Prins

M. Hoogerneef, de Prins en de voorzitter van de KNVvLde heer Vogely.

Wat moet je daar nu nog over schrijven?V.l. n. r. Karst, Charles en Ton.

sportparachutist

"Gouden Sjaak" en de Prins

De prins, de burgemeester en de para's.

Luchtsporten in vele facetten.Alle foto's Jan Sikking

15

precisie-

landingen

Igor Tjorlo, U. S. S. R.

Onlangs verscheen in het Russische luchtvaart blad"Kr-Ilja Rodiny" een artikel van Igor Tjorlo de huidigewereldkampioen "allround". Doordat het werd overge-nomen in het Oost Duitse blad "Flieger Revue" verscheende informatie in een West Europese taal. Overigenskwam het artikel door toedoen van Doug Peackock, deBritse National Coach, in ons bezit.

Met de nationals en vele andere wedstrijden voor dedeur en een grote aanwas van squarespringers, leekhet me de moeite waard het verhaal van Igor samen-te-vatten.

Inleidende gedachten

Tot .voor enkele jaren was het juiste exitpunt op dewindlijn het belangrijkste element van de precisiesprong.De ram-air canopy heeft daar vooral de derde demensie"het dalen" bijgevoegd. Met name de mogelijkheid ombijna loodrecht op het dead-centre te zakken heeft metde square zijn intrede gedaan.

Snelheden

De ram -air canopy heeft ëen glijhoek van 2 à 3 op 1,terwijl de snelheid regelbaar is door meer of minder teremmen. In het algemeen werken we met 1,5 à 2 m/sec.Als er echter (bijna) geen wind staat wordt dit aanzien- .lijk moeilijker, omdat we dan met onze canopy tegen delimiet aan zitten. In dat geval kan een te stijle daalhoekniet zonder gevaar worden afgeremd. Onder die omstan-digheden is het verstandiger een werksnelheid van ±4 m/sec. aan te leren. Daar tussen in liggen allerleivariaties. Vroeger werd in het Oostblok altijd een set upop de 100 meter lijn gemaakt, echter bij verschillendewindsnelheden wijzigde de "set-up" hoogte.

16

Tegenwoordig wordt echter het set lip punt verschoven.Igor maakt dat duidelijk aan de hand van een paar bereke-keningen.

Het gebied vlak bij het set up punt noemt hij de"parkeer zone".

Grondwind

o mis1 - 3 mis3 - 5 mis5 - 7 mis

Canopy grondsnelheid

4 mis2 mis1 mis

o - ~ mis

Set-up afstand

100 m50 m25 m

a-lam

Bij dit tabelletje moeten we bedenken dat de daalsnel-heid zo'n 4 m/sec. bedraagt tijdens de aanval vanaf het"set-up" punt.De 100 meter bij 0 meter wind wordt dus in 25 secondenafgelegd. Dit geldt ook voor de tweede regel uit de tabelen voor de derde. Om in de laatste regel de tabel te la-ten kloppen, zou de canopy grondsnelheid dus 0,4 mismoeten zijn.Het is wel duidelijk dat hier heel consequent en berekendgesprongen wordt.

Iemand die een hekel aan rekenen heeft zal toch nogwel ontdekken dat er een vaste logica in zit, n.1. eenvaste daalsnelheid (remmen in vaste positie, geen side-slips enz.) zodat je vanaf het set-up punt 25 sec. onder-weg bent. In de tabel vermenigvuldig je de grondsnelheidvan .de canopy met 25 en je hebt de set-up afstand.

Als volgend houvast geef ik een uitleg van een approachbij 3 - 5 mlsec grondwind. Het set up punt ligt dus op25 meter van het d. c. Na de opening neem je tot 1000 ftde gelegenheid om windchecks te doen.De parkeerzone ligt binnen de 50 meter cirkel. Daar komje op zo'n 800 ft hoogte binnen vliegen waarna je achtjesgaat vliegen als je nog erg hoog zit om overtollige hoogtekwijt te raken.Het is moeilijk om toch steeds de wind te checken en elkmoment gereed te zijn om vanaf het set up punt recht ophet doel af te kunnen vliegen.Veel springers durven niet dicht genoeg bij het doel,doch vóór het set up point achtjes te gaan draaien omdatze hun canopy niet goed genoeg kennen. Durf je het echteraan en heb je het een paar keer gedaan, dan begin je degrote waarde van een variabel set up punt op een hoogtevan zo'n 100 m in te zien.

vrij samengevat door

wim velthuizen

sportparachutist

guinness bookof

records 1980

Iedereen zal wel eens van dit boek gehoord hebben. Er

komen de meest waanzinnige records in voor. Zo in de

geest van het opeten van een fiets tot het "wereldrecord"

kipplukken. Het boek staat boordevol met de meest ludieke

prestaties en gebeurtenissen. Maar we zullen ons hier be-

perken tot het parachutespringen.

Naast de vrijeval van 25.816 meter, waar ik al eerder een

artikel aan wijdde, vond ik ook Lt. (nu Lt. Kol.) 1.M.

Chisov (U. S. S. R.), die zonder parachute uit een ernstig

beschadigde Ilyushin 4 viel op een besneeuwde helling en

dit overleefde.

Wel had hij een gebroken bekken en ernstige rugklachten.

Het Britse record staat wat dat betreft op naam van FIt.

Sgt. Nicelas Stephen Alkemade, die een brandende Lancaster

verliet op 18.000 ft en via een denneboom in een opgewaaide

sneeu~hoop' viel en zelfs geen botje brak, zonder parachute

wel te verstaan.

Dan is daar Kevin Seaman, die om in elke staat van de

U. S. A. een spring te maken uit een Cessna (piloot Charles

E. Merritt) 19.611 km vloog.

Verder schijnt het record van Herbert Leo Schmidt sinds

4 oktober 1970 nog steeds niet te zijn gebroken. Hij sprong

in Tulsa van de 604 m hoge KTUL-TV Mast en landde veilig

aan z 'n parachute.

De Rus Osipov heeft met meer dan 8000 sprongen het

grootste aantal op z 'n naam.W.V.

sportparachutist

vooroproep

iedereen

We zijn voornemens dit najaar voorstellen te doenom de REGELING VALSCHERMSPRINGEN aan te passen.Het is niet de bedoeling de hele zaak ove'rhoop te halen,maar wel om de huidige ontwikkelingen te volgen.

Het zal onvermijdelijk zijn dat het Basis VeiligheidsReglement mede aangepast wordt. Er mogen immersgeen verschillen tussen B. V. R. en R. V. S. bestaan.

Aangezien een dergelijke wijziging voor de R. L. D.(en de afdeling) nogal wat werk oplevert, is het te voor-zien dat we de komende vijf jaar (op z 'n minst) moetenkunnen springen onder de nieuwe voorstellen.

Iedereen die wijzigingen, aanvullingen, verbeteringenwil voorstellen wordt verzocht dit schriftelijk te doen bijWim Velthuizen, Koekoeksbloemlaan 44, 3742 EK Baarn.Bespreek eerst je voorstellen met zo veel mogelijk anderespringers om een zo degelijk mogelijk voorstel te doen.Inzendingen uiterlijk 31 augustus 1980.

17

PARACENTRUM NOORD

HOOGEVEEN

Op zaterdag 10 mei j.l. vierde het Para CentrumNoord op passende wijze het feit dat de club 10 jaar ge-leden werd opgericht. Gedurende deze tijd is er heel watgebeurd; de club maakte na af en toe wat ups en downseen redelijke groei door. Een historisch overzicht vande club zal ik hier niet geven. Ik zal volstaan met vastte stellen dat vooral de laatste paar jaar de club is ge-worden tot het gezellige centrum waar het goed springenis. Binnenkort wordt de duizendste leerling parachute-springen opgeleid, waarmee het aantal opleidingen opeen jaarlijks gemiddelde van 100 komt.

Evenals tijdens de geslaagde Paaswedstrijden, eerderdit jaar, waren de weergoden ons op 10 mei opnieuwgoed gezind. De paaswedstrijden overigens bestonden uitde onderdelen 2 mans RW en PAo De uitslag van het rela-tief (drie ronden) was:

1. G. Molenhuis en A. Broekman2. H. van Huizen en R. Schoemaker3. R. Tanger en R. Millenaar

15 pt12 pt

7 pt

Door het ontbreken van ieder zuchtje wind vielen dePA resultaten onverwacht matig uit. De uitslag na 5 ron-den:

1. G. Molenhuis2. A. Hartman3. R. Millenaar

05.46 m10.19 m19.24 m

Om nu terug te komen op het jubileum op 10 mei: Erwerden vier kleine wedstrijden georganiseerd te weteneen zgn. "Cross country" voor MC's, "Hit and run"voor C-9 koepels, PA voor PC's en style.Bij de cross-country was het de bedoeling dat een vier-mansteam op 10.000 ft een clear and pull maakte waar-bij het exitpunt zo vér mogelijk gekozen moest worden.Het team dat het verste exitpunt had gekozen zou winnaarworden. Voorwaarde was echter dat tenminste drie vande teamleden in de bak zouden landen om overschattingvan de eigen mogelijkheden te voorkomen. Wanneer min-der mensen in de bak zouden landen dan zou het teammet de meeste baklanders winnen. Hoewel slechts tweeteams deelnamen was dit onderdeel flink spannend, juistdoor de laatsgenoemde regel. Het eerste team had eenbescheiden exitpunt gekozen maar kreeg slechts tweemensen in de bak doordat wat CRW-pogingen onderweg te-veel van de aandacht opeiste. Met lede ogen moest ditteam toezien dat het tweede team een véél verder gele-gen exitpunt koos. Spoedig bleek echter dat dit exitpuntwel zo ongeveer het uiterste was dat mogelijk was aange-zien een van de leden er lang niet komen kon.De overige drie echter konden het wellicht nèt halen.Alle dr ie :kwamen gelijk bijde bak aan; hoogte om temanouvreren was er niet meer ,zodat er in de ontstaneverkeersdrukte maar één in de bak stond. Dit betekendedat het eerste team tóch won. Dit team bestond uit:

A. BroekmanH. HuisinghH. van HuizenR. Millenaar

18

Bij het onderdeel "Hit and run" werd de tijd gemetenvanaf landen tot het bereiken van het doel, waarbij eerstgefieldpackt moest worden. Na twee ronden was de uit-slag:

1. J. Bredenoord2. N. Veenerna3. A. Rogoz

totaal 6.328.10

10.31

Tijdens het onderdeel PA voor PC's was het leuk omweer eens zoveel ronde bollen in de lucht te zien. De uit-alg na twee ronden was:

1. H. van Huizen2. H. Huisingh3. P. Julsing

2.57 m3.96 m

14.83 m

Het was de eerste keer dat PCN een style wedstrijd(je)organiseerde. Voor veel deelnemers was dit een goedegelegenheid om eens aan de nodige brevetetsen te werken.Hoewel de style-prestaties van PCN-ers op bescheidenniveau is, was het toch een spannende strijd en een posi-tieve ervaring. Na twee versprongen ronden was de uit-slag (alleen de eerste vijf):

1. H. van Huizen 26.52. H. Huisingh 27.83. R. Millenaar 28.04. A. Hartman 30.05. A. Broekman 32.0

Toen 's avonds het vouwen van de chute 's gedaan was,werd de jubileumdag afgesloten met een feest met bar-becue en optreden van de PCN-houseband.Vanaf deze plaats dank aan de wedstrijdleiding en dedames die voor de inwendige mens hebben gezorgd enverder aan allen die de afsluiting van het tweede lustrumtot een geslaagd evenement hebben gemaakt.

R. P. Millenaar

Huisorkest PCN "The Donuts"

sportparachutis t

instrukteur-examens1980

Terwijl het vorige nummer van de Sportparachutist

van de pers rolde werden de uitslagen van het the6re-

tische deel van het instructeurs examen bekend. In het

algemeen wordt dit deel als het zwaarste ervaren omdat

er flink voor moet worden gestudeerd. Er zijn nog' een

vijftal kandidaten, die in juni herexamens doen, maar

de lijst van geslaagden op dit moment ziet er als volgt uit:

Althof , Collenteur, Dijkstra, Greven, Groothing,

Hartgers, Keizer, Lamboo, Meijer, v. d. Plas en

Scherpenhuizen. We feliciteren hen maar ook hun clubs

met deze resultaten en hopen dat ze in de komende jaren

een positief stempel op het parachutespringen in Neder-

land zullen kunnen drukken.

Zoals wij reeds eerder meedeelden zijn de prakti-

sche eisen wat bijgeschaafd. De T. C. heeft een taken-

lijst opgesteld die onlangs door alle hoofdinstructeurs

is goedgekeurd en die in de komende landelijke instruc-

teursvergadering naar alle waarschijnlijkheid zal wor-

den aangenomen. Het bijgaande examenlijstje geeft een

beeld van de eisen, waaraan de geslaagden van het

theoretische deel nog moeten voldoen om het fel begeerde

instructie brevet in handen te krïjgen.

EXAI\IENCOMMISSIE VOOR VALSCHERMSPRINGINSTRUCTEUR

Naam: ............................ Voornaam(-namen) .

Geboortedatum en -plnats

Woonplaats met postcode . adres' .

Was hulpinstructeur gedurende de periode:

onder vertegenwoordiging van: ...................... , nummer

Gemaakte nachtsprong- , gemaakte wate rspr-ong

Instr/Examenilor Nummer bevoegdPRAKTISCH EXA I\IEN DATUM Uitslag

1. Het geven van instructie f------/---f--------j---------,-j2. Het organiseren van het

springbedrijf ~----+__--~------+__---____I3. Het beoordelen van de

sprongen

4. Het behandelen van hetspringmateriaal

De voorzitter van de examencommissl e verklaart hierbij, dat aan alle eisen van het praktisch examenis voldaan,

Datum: . ........ Naam ... Handtekening: ......................••...

sportparachutist

te koop aangebodenPARAKIJKER 12 x 60 op statief (zgn flak kijker uit

WO II) - met twee grijsfilters en diafragma in zeergoede staat.

Statief is zelfbouw doch voldoet goed.

Vraagprijs f 2.000, --

R. KlopValenbe rg 182716 LN Zoetermeertel. 079 - 210611

19

ORMAN SLANDER

Heeft U een grote demonstratie? Wilt U trainen met Uw 8-mans ~~team? OrganiseertU wedstrijden? U kunt eerdaags gebruik maken van deze

U HOEFT NIET MEER NAAR HET BUITENIAND I WAN!'VANAF JUNI 1980 STAAT DEZE KISTTOT ow BESCHIKKING.

Inlichtingen en boekingen bij:Chris Brand I

Admiraal de Ruyterweg 296' I

1055 MS Amsterdam.Tel. 020-844280 (liefst tussen 18.00 en 19.30 uur)

20 sportparachutist