SONNY ROLLINS - Jazzism

12
#6 - 2020 • PRIJS 7,90 Jazzism Top 2020 • Metropole Orkest • Joost Lijbaart • Tigran Hamasyan • Immanuel Wilkins • Jamie Cullum • RED • De schaduwzijde van streamen • Artemis • TheColorGrey • Wasdaman • Night Dreamer • Tijs Klaassen • The Tibbs • Ben Webster • Margaux Vranken • Meraki • Baldych-Courtois-Telderman en nog veel meer ... De laatste jazzlegende SONNY ROLLINS SUGAR BLUE Geïnspireerd door Toots JARROD LAWSON De kwetsbaarheid van een optimist ACK VAN ROOYEN Bebop-pionier in Nederland MELODY GARDOT Orkestrale ode aan haar jazzroots

Transcript of SONNY ROLLINS - Jazzism

Page 1: SONNY ROLLINS - Jazzism

#6 - 2020 • PRIJS € 7,90

Jazzism Top 2020 • Metropole Orkest • Joost Lijbaart • Tigran Hamasyan • Immanuel Wilkins • Jamie Cullum • RED •De schaduwzijde van streamen • Artemis • TheColorGrey • Wasdaman • Night Dreamer • Tijs Klaassen • The Tibbs • Ben Webster • Margaux Vranken • Meraki • Baldych-Courtois-Telderman en nog veel meer ...

De laatste jazzlegende

SONNY ROLLINS

SUGAR BLUEGeïnspireerd door Toots

JARROD LAWSON De kwetsbaarheid van een optimist

ACK VAN ROOYENBebop-pionier in Nederland

MELODY GARDOT Orkestrale ode aan haar jazzroots

Page 2: SONNY ROLLINS - Jazzism

Accentuate The PositiveDe laatste Jazzism van 2020, het jaar dat

ongetwijfeld de boeken ingaat als het jaar dat alles anders was. Festivals en grote

concerten mochten niet doorgaan, maar in klein comité konden we toch een aantal mooie optredens bijwonen. Accentuate

The Positive, bekijk het van de zonnig kant: er is nog altijd zoveel moois.

Neem nu dit nummer met een overzicht van de beste albums van 2020 volgens het Jazzism-keurkorps. Verder zijn we trots dat

we jazzlegende Sonny Rollins hebben kunnen spreken over zijn Nederlandse tour

in 1967. Hij vertelt dat Nederland zijn favoriet was in Europa, omdat de mensen er meer soul hebben. Dat klinkt toch als

muziek in de oren?Het nieuwe album van Melody Gardot was aanleiding voor een gesprek. Ook zij liep

tegen de wereldwijde reisbeperkingen aan, maar wist het ten goede te keren met

behulp van technologie. Het resultaat is positief en biedt een sprankje hoop in

lastige tijden. Dat technologie niet voor alles een

oplossing is beschrijft Koen Graat in een verhelderend stuk over de schaduwzijde

van streamen. Stof tot nadenken.Laten we hoopvol zijn en genieten van muziek. Deze editie tipt je over nieuwe

muzikanten die het checken waard zijn en bekende namen die een hernieuwde

kennismaking verdienen.

Annie van der Velde, hoofdredacteur

Live!Conservatorium Talent Award 2020

Gitarist Gijs Idema van het Conservatorium van Amsterdam is de winnaar van de Conservatorium Talent Award 2020 (CTA). Ondanks de beperkende maatregelen kon CTA in de Bossche Verkadefabriek doorgaan en was het de hele dag te volgen via een livestream.Van de zes finalisten kreeg Gijs Idema de beste waardering. Voorzitter Aad van Nieuwkerk: “Het is muziek die aandacht afdwingt en die harmonisch ongelooflijk rijk is. Gijs doet wat hij mooi vindt en twijfelt niet aan zichzelf. Hij is muzikaal net zo speels als volwassen.”Idema, die ook een prijs voor beste compositie won, krijgt een geldbedrag van 5.000 euro ten behoeve van talentontwikkeling en mag tijdens Jazz in Duketown 2021 optreden, net als zangeres Marit van der Lei, die een eervolle vermelding kreeg.

TipOp de hoogte blijven van het

laatste Jazzism-nieuws? Schrijf je dan nu in voor de nieuwsbrief en ontvang maandelijks nieuwtjes,

albumrecensies en altijd een winactie met kans op

leuke prijzen!www.jazzism.nl/

nieuwsbrief

3

Page 3: SONNY ROLLINS - Jazzism

5

38

30

24

What’s up9 Meraki10 Immanuel Wilkins 13 TheColorGrey15 Wasdaman16 Night Dreamer18 RED20 The Tibbs

Interview24 Sonny Rollins30 Metropole Orkest34 Jarrod Lawson38 Melody Gardot50 Joost Lijbaart52 Tigran Hamasyan56 Ack van Rooyen88 Jamie Cullum92 Baldych - Courtois - Telderman94 Sugar Blue98 Artemis

Jaarlijst45 Jazzism Top 2020

Background60 De schaduwzijde van streamen

Profile102 Ben Webster

In elk nummer6 News8 Viewpoint: Co de Kloet12 Jazz in New York met Roos14 Dutch Jazz 514 Hotline met: Bert Vuijsje17 Pass On: Tijs Klaassen21 Big in Belgium: Margaux Vranken66 Mantels must haves68 Jazz Not Jazz 10 71 Album reviews85 Giovanca's Vinyl Choice86 Audio: Monitor101 Bebop Business106 Leve als Neve

Inhoud

56

94

Page 4: SONNY ROLLINS - Jazzism

Co de Kloet is muziekproducer, presentator van CoLive! en werkt bij het Conservatorium van Amsterdam. Op deze plek belicht hij de Nederlandse jazzwereld.

VIEWPOINT

8

Archie Shepp, Michael Brecker, Randy Brecker, Ronnie Cuber, Roland Kirk, Vinnie Colaiuta, George Duke, Jean-Luc Ponty, Pierre Boulez, Sting, Pink Floyd, John Lennon, Nicolas Slonimsky, Grace Slick en Yoko Ono. Het zijn zomaar een paar namen, maar: wat hebben ze met elkaar gemeen? Voor mensen die me een beetje kennen, is het een uitermate simpele vraag: ze hebben allemaal het podium gedeeld met Frank Zappa. Ik kan niet anders dan het dit keer over juist hém hebben in deze column. Op 21 december van dit jaar zou hij tachtig geworden zijn. Op 4 december van dit jaar is het 27 jaar geleden dat hij overleed. Een gigantisch oeuvre nalatend en nog steeds voor nieuwe generaties van grote invloed. Als het om zijn samenwerkingen gaat, had ik de keus uit een lijst van letterlijk

honderden namen. De reden dat ik nu deze selectie maakte, is dat ik veel te weinig de namen Boulez en Shepp in één adem genoemd hoor of lees. Of Sting en Slonimsky. In deze tijd van ogenschijnlijke technologische ontwikkeling, veelal leidend tot door elkaar heen kakelende social media-verslaafden en politici die 140 tekens achter elkaar zinnige taal uitslaan al moeilijk vinden, lijkt ook de formattering en muzikale rassenscheiding weer welig te tieren, onder andere binnen de media. Zappa is altijd voorvechter geweest van het totaal negeren van de begrippen hoge en lage cultuur. Een Varèsiaans stuk voor zeer groot symfonieorkest schrijven (bijvoorbeeld Mo & Herb’s Vacation), een countrynummertje (Harder Than Your Husband), een jazzclassic (Peaches En Regalia), hij deed

het met gelijke inzet en vakmanschap. Daarom hebben veel puristen een hekel aan hem. Daarom hebben veel muzikale genieën groot respect voor hem. Mijn advies is alleen die laatstgenoemde groep serieus te nemen en de eerste professionele hulp aan te raden. George Duke kon prachtig vertellen hoe hij in de tijd dat hij met Cannonball Adderley jazzmatig kon excelleren, hij bij Zappa simpele akkoordjes in triolen moest spelen en verklaarde dat “simpelweg niet te kunnen”. Franks antwoord: ‘Oh, you think it is beneath you!’ was voor George een cruciaal moment en opende de deur naar een nieuwe en inmiddels historische muzikale loopbaan. Zonder op FZ te lijken, zijn er nog steeds van dit soort bruggenbouwers: denk aan Brad Mehldau, Yuri Honing, Kurt Elling, Maria Schneider, Eric van der Westen, Robert Glasper, Reinier Baas, Martin Fondse. Ik kan er nog veel meer noemen. Laten we al die nieuwe en vrije muziek steunen en ervan genieten. Want Jazz is Not Dead, tegenwoordig ruikt het zelfs lekker.

Jazz Leeft!

Page 5: SONNY ROLLINS - Jazzism

zich ben ik wel een happy persoon, maar in mijn kunst probeer ik altijd een serieuze laag toe te voegen.”

“Ik denk nooit: oh shit, ik leg mijn

ziel nu bloot”

Die serieuze laag is misschien wel het meest hoor- en voelbaar op het nummer Twice As Hard, dat gaat over obstakels die zwarte mensen ervaren in de samenleving. “Ik ben half wit en half zwart, en heb zelf meerdere racistische incidenten meegemaakt. Als artiest voelt het dan heel natuurlijk om daarover te schrijven. Het is een van de persoonlijkste songs op het nieuwe album. Ik heb nooit obstakels gevoeld om over mijn gevoelens te praten. Je leeft maar een keer, dus ik probeer in mijn muziek een boodschap over te brengen die het leven zo mooi mogelijk maakt. Ik denk nooit: oh shit, ik leg mijn ziel nu bloot, wat zullen mensen hiervan denken?”

Egbert Ulijn

TheColorGrey

Zeker geen grijze muisDe Belgische zanger, rapper en producer TheColorGrey had dit

voorjaar nog een heel ander beeld van hoe 2020 zou lopen. De

release van zijn nieuwe album Overcome en een grote tour waren

voortekenen van een succesvol jaar. Het album kwam uit, maar

daar heeft hij “nog niet alles uit kunnen halen”. Terwijl de

boodschap relevanter is dan ooit.

De muziek van TheColorGrey is te beschrijven als hiphop, maar daar doe je hem mee tekort. Op zijn albums speelt de zanger met invloeden uit de soul, pop, en jazz. “Mijn vader luisterde naar rock, mijn moeder naar Afrikaanse muziek en mijn broer naar hiphop. Ik heb al die verschillende dingen in mijn muziek gestopt omdat ze me inspireren.” Toch is hij niet zo bezig met genres. Vandaar de naam TheColorGrey.

Nu met bandHet nieuwste album Overcome vormt een belangrijke stap in zijn carrière. In plaats van in zijn eentje achter de knoppen nam hij dit album voor het eerst op met een volledige band. “Dat was een hele leuke en interessante ervaring. Ik tour al sinds 2018 met een liveband en wilde met dit nieuwe project mezelf opnieuw uitvinden. De bandleden zijn ook gewoon mijn vrienden, dus waarom zou ik ze dan niet betrekken bij mijn nieuwe album?”TheColorGrey ziet het artiest zijn als een voorrecht met een bepaalde verantwoordelijkheid en wil een spiegel van de maatschappij zijn. “Ik wil meer awareness brengen, zeker vandaag de dag. Met dingen als fake nieuws en social mediabubbels is het belangrijk om verschillende kanten van problemen te laten zien.” Melancholie is volgens de zanger een rode draad in zijn muziek. “Dat is iets dat bij mijn persoonlijkheid hoort, ik denk veel na over het leven. Op

Foto: Segraphy

13

WHAT’S UP

13

Page 6: SONNY ROLLINS - Jazzism

tijdje van mening dat het onjuist zou zijn met die gewoonte te stoppen ‘because it felt good and it put me in the place I wanted to be, mentally and physically’. In 1950 leidde die waangedachte in New York tot zijn arrestatie, hij deed wat klungelig mee aan een gewapende roofoverval, maar zelfs die gebeurtenis had eerst geen corrigerend effect. Na zijn vrijlating bestal hij zijn passanten, ouders en collega’s, hoewel hij toch enige scrupules kende. Mensen zoals Miles Davis en Thelonious Monk, tegen wie hij opzag, bleven van dit gedrag gevrijwaard.

“Ik stal wel, maaralleen van mensen dieniet konden spelen”

“Ik stal wel, maar alleen van mensen die niet konden spelen, jongens die ik als burgelijk beschouwde.” Eind 1954 maakte hij (na weer een poos in de gevangenis te hebben gezeten) zelf een eind aan dit verhaal: hij meldde zich aan

SonnyRollins

“Ik speel alleen nog saxofoon in mijn hoofd”

Hij is de laatste van de jazzlegenden. Sonny Rollins. Maar hij speelt niet meer, als slachtoffer van

een ernstige longkwaal. Is hij dan niet meer met muziek bezig? Zeker wel, maar alleen in zijn

hoofd. En hij beschouwt de wereld als boeddhist, met ironie en mededogen. Rollins is zeer

verheugd met het nieuwe album Rollins In Holland, de registratie van van een fameuze trip in mei

1967. “Wat de mensen in Holland voor mij zo speciaal maakt? Nou, ze hebben meer soul.”

Tekst: Coen de Jonge

Op 7 september van dit jaar werd hij negentig jaar. Zijn geboortedatum mag dan in veel

jazzgeschriften anders luiden, dit is toch de leeftijd die door de werkelijkheid wordt bevestigd. De oorzaak van die onduidelijkheid? Een puberleugentje in de jaren veertig, omdat hij toen te jong was om een werkvergunning te krijgen. Walter Theodore Rollins werd in Harlem, New York geboren. Zijn ouders waren immigranten uit St. Thomas – een onderdeel van de Maagdeneilanden. Om hem van zijn vader te onderscheiden, kreeg hij van zijn familie de bijnaam Sonny. Later ging men hem nog een andere bijnaam geven, Newk – omdat hij zou lijken op de beroemde honkbalspeler Newcombe. Overigens veranderde hij zelf de volgorde van zijn voornamen, maar dat had een heel andere reden: Sonny werd als jongeman stevig op de hielen gezeten door de narcoticapolitie, en op die manier kon hij toch aan papieren komen om in New York te werken. In zijn adolescentenjaren was hij niet braaf, deze Sonny. Ook hij liep een tijdje in het spoor dat de grote Charlie Parker had getrokken. Het pad waarlangs veel jonge jazzmusici gingen die dachten dat grootheid in de jazz via heroïnegebruik bereikt kon worden. Rollins was zelfs een

24

Page 7: SONNY ROLLINS - Jazzism

Foto: John Abbott

25

INTERVIEW

Page 8: SONNY ROLLINS - Jazzism

de poort van een behandelcentrum. Na zijn ontslag deed hij nog een half jaar zwaar lichamelijk werk, om

toen pas weer de stap naar het jazzmilieu te wagen.

De brug Mooi voor ons jazzliefhebbers, deze zelfoverwinning. Want daardoor kon zijn grootheid, die zich in de jongelingenjaren al had aangekondigd, eindelijk tot wasdom komen. Persoonlijk was Sonny Rollins daar overigens zeker niet van overtuigd. Hoewel hij tussen 1955 en 1959 een aantal glorieuze platen had gemaakt (zoals Tenor Madness, Way Out West, Newk’s Time en A Night At The Village Vanguard), nam hij in 1959 uit onzekerheid een

soort sabbatical die twee jaar zou duren. “Ik was zelf niet tevreden over mijn spel, ik voldeed niet

aan mijn eigen verwachtingen. Ik zag in dat ik meer moest studeren

en dat deed ik op de brug van Williamsburg. Dat

was een plek waar niemand mij kon horen. Het was een fantastische plaats om te oefenen. Ik

stond precies midden op de brug

en kon de boten met hun hoornsignalen

horen. Meestal was ik helemaal alleen. Niemand

bleef staan, ze liepen over de brug, deden wat ze

moesten doen en ik kon daar blijven staan en blazen, de hele

dag, de hele nacht.” Rollins kende zijn leven lang twijfel en

onzekerheid. Een voorbeeld: toen de eminente jazzauteur en componist Gunther Schuller ooit wat intellectuele opmerkingen over zijn spel had gemaakt, schrok Rollins zich een hoedje en durfde zijn instrument haast niet meer aan te raken. Wat zei Schuller dan over hem, naar aanleiding

van de plaat Saxophone Colossus? Als Rollins een solo speelt, bouwt hij die op met behulp van een paar simpele frases. Die vormen de basis voor variaties en uitwerkingen die een toenemend niveau van complexiteit bezitten. Schuller noemde dat thematic improvisation, een uitdrukking waarover Rollins zelf nooit eerder had nagedacht. De wijze woorden van Gunther Schuller hingen de saxofonist een tijdlang als een molensteen om de nek.Fo

to: J

ohn

Abbo

tt

26

Page 9: SONNY ROLLINS - Jazzism

Drummer Han Bennink en Ruud Jacobs op bas begeleiden Sonny Rollins in Arnhem (1967)

Toch vierde Rollins zijn rentree in 1962 toepasselijk met het indrukwekkende album The Bridge. De saxofonist was weer helemaal in beeld. Dat hield overigens niet in dat hij de neiging verloor om zich soms weer terug te willen trekken.

“Ik weet dat ik me in die week in Holland enorm

heb vermaakt”

Meestal veranderde dat zijn speelstijl niet ingrijpend, hoewel East Broadway Run Down (1966) en Easy Living (1977) toch andere accenten lieten horen. In de decennia daarna groeide Rollins uit tot een soort ‘elder statesman of jazz’, die door zijn vrouw Lucille vakkundig naar grote concertzalen en festivals werd geloodst. Spelen in kleine clubs was er niet meer bij.

Legendarische tournee Maar nog wel in mei 1967, op zijn tournee door Nederland. Hij wil er graag aan herinnerd worden. Sonny Rollins is in een goed humeur, als we hem bellen in zijn huis in Woodstock. Dat humeur wordt er niet slechter op als de interviewer hem eerst feliciteert met zijn negentigste

verjaardag en daarna meldt wat de eerste plaat was die hij als tiener ooit kocht: de single Decision Part 1 & 2. “Ha, die kwam uit op Blue Note, in 1957! Dan ben jij dus ook niet zo jong meer...”De aanleiding voor het gesprek is niet zijn verjaardag, maar de release van een album vol live- en studio-opnamen uit mei 1967; Rollins In Holland: The 1967 Studio & Live Recordings. Een legendarische tournee die een week duurde, waarin de saxofonist optrad met bassist Ruud Jacobs en drummer Han Bennink. Een trip die hem voerde van Arnhem (de Academie voor Beeldende Kunsten) via Loosdrecht en Hilversum naar Utrecht. Het nieuwe album bevat opnamen van het mythische Arnhemse concert (volgens ooggetuige Hans Dulfer ‘een muzikale eruptie die nog nooit is vertoond en misschien ook nooit meer zal plaatsvinden’), stukken uit de Loosdrechtse Go-Go Club (waarvan enkele nooit eerder uitgebracht) en vier tracks die werden opgenomen in VARA Studio 5 te Hilversum, de laatste met bijzonder fraai geluid. Opnamen van een niveau dat je zo kunt plaatsen in het kastje met A+-albums. En die vol enthousiasme bijeen werden gebracht door Frank Jochemsen en Jan Brouwer van het Nederlands Jazz Archief.Rollins herinnert zich deze korte tournee nog goed. “Ik weet dat ik me in die week in Holland enorm heb vermaakt. Eigenlijk was dat mijn favoriete land in Europa. Ik ging er altijd heel graag naar toe. Er waren zoveel leuke

Foto: Toon Fey

27

Page 10: SONNY ROLLINS - Jazzism

38

Page 11: SONNY ROLLINS - Jazzism

Verloren tijdDe zangeres verblijft in Frankrijk als we elkaar via Zoom spreken. Ze kan er maar niet aan wennen dat haar leven zich nu bijna volledig afspeelt vanachter een scherm. “Ja, het is hele andere koek om op deze manier een plaat te lanceren”, verzucht Gardot. “Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar er is op de een of andere manier weinig rust. Het lijkt wel of iedereen twee keer zo hard moet werken sinds de lockdown van maart. En waarom? Het voelt alsof we verloren tijd proberen in te halen. Het is geen gemakkelijk proces. Het zou wellicht makkelijker zijn geweest als we hadden gewacht met de release. Er is immers nu zoveel onzekerheid in de cultuursector en tegelijkertijd is er online van alles gaande. Toch moest ik dit doen voor liefde en om verbonden te blijven met de buitenwereld. De songs krijgen misschien nu nog meer draagkracht vanwege alle actualiteiten.” Gardot ratelt verder, alsof haar leven ervan afhangt.

“Het is een beetjeeen jazzvariant op

‘We Are The World’”

“Alle communicatie met de buitenwereld verloopt online of per telefoon. Dat is gek voor mij. Ik heb de afgelopen zeven jaar niet eens een telefoon gehad”, zegt ze grinnikend. “Ik was nooit zo

Melody Gardot

Intieme duettenop afstand

Ze zat midden in de opnamen van haar zesde studioalbum, Sunset In The Blue,

toen de wereld op slot ging. Vocalist Melody Gardot koos ervoor om dit ambitieuze

project - een orkestrale ode aan haar jazzroots - door te zetten. Op afstand.

“Ik moest dit doen voor liefde en om verbonden te blijven met de wereld.”

Tekst: Angelique van Os

Je zou het niet verwachten, maar in tijden van corona heeft Melody Gardot (1985) het drukker dan ooit. De

Amerikaanse met Franse roots maakt sinds begin van dit voorjaar lange en intensieve dagen. Wel is haar agenda totaal anders ingevuld dan voor de crisis. In 2018 sprak ik de singer-songwriter nog uitgebreid over haar album Live In Europe, waarmee ze terugblikte op tien jaar touren en driehonderd concerten. Gardot begon voortvarend aan haar nieuwe studioalbum, Sunset In The Blue. In januari vloog ze naar Los Angeles om voor de tweede keer in haar carrière te zingen in de legendarische Capitol Studios. Het was een warm en vertrouwd weerzien met producer Larry Klein (Norah Jones, Lizz Wright, Madeleine Peyroux, Herbie Hancock) en arrangeur Vince Mendoza (Metropole Orkest, Björk, Joni Mitchell, Pat Metheny) met wie ze in 2009 My One And Only Thrill heeft opgenomen. Tevens waren Al Schmitt (Quincy Jones, Steely Dan, Frank Sinatra) en Steve Genewick (Gregory Porter, Elton John, Diana Krall) verantwoordelijk voor de techniek en het mixen. Gardot had een dreamteam om zich heen verzameld en dan hebben we het nog niet eens gehad over de bezetting en diverse gastmusici. Krap twee maanden later ging de wereld op slot, terwijl het album nog lang niet af was. Daar begon de uitdaging, want hoe breng je een orkest samen dat niet op dezelfde plek in dezelfde ruimte mag zijn? Hoe zing je intieme duetten op afstand? Hoe breng je dit technisch bij elkaar tot een mooi geheel? En wat doet het met je als muzikant? Melody Gardot vertelt er uitgelaten over, evenals over het verbindende thema: liefde.

39

INTERVIEW

Page 12: SONNY ROLLINS - Jazzism

LEVE ALS NEVE

De Belgische pianist Jef Nevereist de hele wereld rond met zijn muziek. In iedere editie van Jazzism beschrijft hij een fragment uit zijn leven.

106

Ja, dat heeft u goed gelezen!

Ik tour deze dagen in de Vlaamse Culturele Centra met een covidproof soloconcert dat volledig op improvisatie berust is. Ik kom zonder enige voorbereiding het podium op en vraag aan het publiek wat hun dromen zijn, wat er op hun wishlist staat, of ze een goed verhaal hebben meegemaakt op een exotische reis, wat hun angsten of verlangens zijn... alles kan aan bod komen. En dat vertaal ik vervolgens, on the spot, in muziek op de piano.

Wat hierin heel erg opvalt, is dat de anders nogal gereserveerde Vlamingen,

heel open vertellen over vaak toch wel intieme onderwerpen. Ik kan het alleen maar verklaren dat we door deze pandemie die de hele wereld in haar ban houdt, net erg veel nood hebben om contact te hebben met elkaar. We missen elkaars verhalen, we willen emoties delen. Dingen die we vroeger enkel hadden gedeeld met onze meest intieme vrienden worden nu verteld aan een volledige zaal vol mensen die elkaar niet kennen.

We hebben tijdens deze concerten allen keihard gelachen, gehuild en geluisterd, kortom ons kwetsbaar durven opstellen, en dat werkt écht therapeutisch. Ik mag alleen daarom er niet aan denken dat

straks alles weer op slot gaat. De donkere dagen zijn in aantocht, en dat boezemt me angst in.

Ondertussen zit deze jongen ook al meer dan een week in quarantaine, aangezien mijn man positief heeft getest op dit vreselijke virus ondanks het nauwgezet navolgen van alle regeltjes.

Positief blijven is de boodschap, de moed niet laten zakken, al geef ook ik toe dat dit hoe langer hoe meer een zwaar werkwoord begint te worden.Misschien moet ik het maar van me af beginnen te schrijven in een nieuwe compositie, een symfonie of een concerto...

Jef Neve speelt met u! (en u met hem)