SNP.NL nr2 kids&teens

3
Kenia Jambo bwana Florentine stapt zingend uit de bus. ‘Jambo, jambo bwana’. ‘James heeft ons een liedje geleerd.’ Ze kijkt er blij bij. ‘Kun je het nog een keer zingen?’vraag ik haar. Ja hoor, dat is geen probleem. Ik kan alleen de tekst niet zo goed onthouden en vind het knap dat James, een van de lokale chauffeurs, hen dat in zo’n korte tijd geleerd heeft. Florentine wil het wel voor me opschrijven. Maar nu niet. Ze sprint weg met de andere kinderen. Het is grappig om te zien hoe snel de kinderen hun omgeving gaan verkennen zodra we op een camping aankomen. Kamperen In het begin zijn we allemaal een beetje aan het prutsen met de tenten. Het zijn grote tenten en er zitten veel haakjes aan. Ook het frame moet op een bepaalde manier in elkaar gezet worden. Anne, onze reisleider, is er heel handig in. Elke keer is hij druk bezig iedereen te helpen. Zonder dat we het hebben afgesproken zetten we de tenten in een soort cirkel op. Dat gebeurt gewoon en geeft een prettig gevoel. We reizen in een groep en we zijn er voor elkaar als het nodig is of als we dat leuk vinden. On- dertussen hebben we toch allemaal voldoende ruimte voor onszelf. De campingplekken zijn prachtig. We staan midden in de natuur. Regelma- tig zie ik iemand genietend rondkijken. Voor de ene Peter is dat soms een sigaar roken. Voor de andere Peter is dat een vroege ochtendwandeling op zoek naar vogels. De kinderen hoor ik ’s ochtends vroeg in de tent gezellig tegen elkaar praten: ‘Deze vind ik mooi. Die heeft hele mooie kleuren. ‘Ja, deze ook!’ Ik weet dat ze het over de armbanden hebben die ze gisteren hebben gekocht. Jambo, Jambo Bwana Hallo meneer Habari gana Hoe gaat het? Mzuri sana Wageni mwakaribishwa Vreemdelingen jullie zijn welkom Kenya yeti hakuna matata In ons Kenia is geen probleem Kenya nchi nzuri Kenia is een mooi land Hakuna matata geen enkel probleem Nchi yenye amani Een vredig land Hakuna Matata geen enkel probleem Nchi ya maajabu Een geweldig land Hakuna Matata geen enkel probleem Watu wote Iedereen Hakuna matata geen enkel probleem Wakaribishwa is welkom Hakuna matata geen enkel probleem Hakuna matata Geen enkel probleem Hakuna matata mpaka mwisho tot aan het einde Energie Het is onvoorstelbaar hoeveel energie de kinderen hebben. Floris, nota bene de jongste, spant de kroon. Volgens mij heeft hij zoveel energie om- dat hij er zo goed mee omgaat. Het ene moment speelt hij buiten en rent hij in het rond. Het volgende moment zit hij in de bus rustig een boekje te lezen totdat het boekje uit zijn handen glijdt omdat hij in slaap valt. En dat terwijl we voorthobbelen door Kenia. Meestal rij ik in het eerste busje met voorin Daniel, de chauffeur, en Mike, de coördinator. Soms worden we ingehaald door het busje met Paul, de goedlachse chauffeur. Of door het busje met James, de verteller achter het stuur. Een andere bril Dezelfde James die Florentine en andere kinderen het liedje ‘Jambo Bwana’ heeft geleerd. En James leert hen nog veel meer. Later vertelt Peter bij het kampvuur dat zo een lange rit heel leuk wordt als James vertelt over Kenia. Annelies voegt daar meteen aan toe dat het net is alsof hij hen leert een andere bril op te zetten. ‘Zo zien we Kenia op aller- lei manieren.’ Haar kinderen vonden het heel spannend om naar Kenia te gaan, zelfs een beetje eng. ‘Maar het is niet te geloven hoe gemakkelijk ze zich aanpassen en hoe ze hier nu rondlopen.’ Dat is waar. Ze zijn altijd zo gewend als we weer op een nieuwe plek zijn. Soms zijn ze aan het voetballen, een andere keer zijn ze hutten aan het bouwen, of zitten juist heel rustig met z’n allen monopoly te spelen. Gamedrive Daniel, onze chauffeur, is altijd het beste op dreef als we op ‘gamedrive’ gaan. Het is niet te geloven wat we allemaal zien. Thomas weet soms niet waar hij allemaal foto’s van wil maken. Als we geen foto’s maken dan zijn we wel met een verrekijker aan het kijken of wijzen elkaar op alles wat we zien. Daniel roept regelmatig: ‘En? Hoeveel soorten dieren zien we nu tegelijkertijd?’ Ik doe een poging om er zoveel mogelijk op te schrijven maar het zijn er te veel. En eigenlijk wil ik helemaal niet schrij- ven. Ik wil ze natuurlijk zien! Als we rondkijken dan zien we niet alleen dieren maar ook een prachtig landschap met van die wolken die wel in de lucht geplakt lijken. Lunchpauze We houden pauzes op mooie plekken. Bij Lake Nakuru bijvoorbeeld. Het meer met al die amingo’s. Daar zijn we allemaal van onder de indruk. Als we dan weer in ons busje zitten, kijkt Thomas naar een prachtige roze amingoveer die Daniel heeft meegenomen. Daniel ziet hem kijken. Ik denk nog: goh, misschien heeft Daniel hem wel meegenomen voor één hakuna matata! Familiereis door Kenia Reizen is de kunst van het ontdekken. Welk continent leent zich bij uitstek voor een spannende ontdekkings- tocht? En waar droom je als kind al van? Juist, van Afrika. In augustus 2007 reist een kleine groep ouders en kinderen onder de bezielende leiding van SNP reisleider Anne twee weken door Kenia, het land van de Masai. Reporter Gitta van ’t Land reist mee, registreert, fotografeert en doet verslag. Tekst en fotograe: Gitta van ‘t Land Jambo, Jambo Bwana Kenia één grote dierentuin? Soms lijkt het er wel op…. 8 SNP.NL magazine nov 2007 SNP.NL magazine nov 2007 9

Transcript of SNP.NL nr2 kids&teens

Kenia

Jambo bwanaFlorentine stapt zingend uit de bus. ‘Jambo, jambo bwana’. ‘James heeft ons een liedje geleerd.’ Ze kijkt er blij bij. ‘Kun je het nog een keer zingen?’vraag ik haar. Ja hoor, dat is geen probleem. Ik kan alleen de tekst niet zo goed onthouden en vind het knap dat James, een van de lokale chauffeurs, hen dat in zo’n korte tijd geleerd heeft. Florentine wil het wel voor me opschrijven. Maar nu niet. Ze sprint weg met de andere kinderen. Het is grappig om te zien hoe snel de kinderen hun omgeving gaan verkennen zodra we op een camping aankomen.

KamperenIn het begin zijn we allemaal een beetje aan het prutsen met de tenten. Het zijn grote tenten en er zitten veel haakjes aan. Ook het frame moet op een bepaalde manier in elkaar gezet worden. Anne, onze reisleider, is er heel handig in. Elke keer is hij druk bezig iedereen te helpen. Zonder dat we het hebben afgesproken zetten we de tenten in een soort cirkel op. Dat gebeurt gewoon en geeft een prettig gevoel. We reizen in een groep en we zijn er voor elkaar als het nodig is of als we dat leuk vinden. On-dertussen hebben we toch allemaal voldoende ruimte voor onszelf. De campingplekken zijn prachtig. We staan midden in de natuur. Regelma-tig zie ik iemand genietend rondkijken. Voor de ene Peter is dat soms een sigaar roken. Voor de andere Peter is dat een vroege ochtendwandeling op zoek naar vogels. De kinderen hoor ik ’s ochtends vroeg in de tent gezellig tegen elkaar praten: ‘Deze vind ik mooi. Die heeft hele mooie kleuren. ‘Ja, deze ook!’ Ik weet dat ze het over de armbanden hebben die ze gisteren hebben gekocht.

Jambo, Jambo Bwana Hallo meneer Habari gana Hoe gaat het? Mzuri sana Wageni mwakaribishwa Vreemdelingen jullie zijn welkomKenya yeti hakuna matata In ons Kenia is geen probleem

Kenya nchi nzuri Kenia is een mooi land Hakuna matata geen enkel probleem

Nchi yenye amani Een vredig landHakuna Matata geen enkel probleem

Nchi ya maajabu Een geweldig landHakuna Matata geen enkel probleem

Watu wote IedereenHakuna matata geen enkel probleemWakaribishwa is welkomHakuna matata geen enkel probleem

Hakuna matata Geen enkel probleemHakuna matata mpaka mwisho tot aan het einde

EnergieHet is onvoorstelbaar hoeveel energie de kinderen hebben. Floris, nota bene de jongste, spant de kroon. Volgens mij heeft hij zoveel energie om-dat hij er zo goed mee omgaat. Het ene moment speelt hij buiten en rent hij in het rond. Het volgende moment zit hij in de bus rustig een boekje te lezen totdat het boekje uit zijn handen glijdt omdat hij in slaap valt. En dat terwijl we voorthobbelen door Kenia. Meestal rij ik in het eerste busje met voorin Daniel, de chauffeur, en Mike, de coördinator. Soms worden we ingehaald door het busje met Paul, de goedlachse chauffeur. Of door het busje met James, de verteller achter het stuur.

Een andere brilDezelfde James die Florentine en andere kinderen het liedje ‘Jambo Bwana’ heeft geleerd. En James leert hen nog veel meer. Later vertelt Peter bij het kampvuur dat zo een lange rit heel leuk wordt als James vertelt over Kenia. Annelies voegt daar meteen aan toe dat het net is alsof hij hen leert een andere bril op te zetten. ‘Zo zien we Kenia op aller-lei manieren.’ Haar kinderen vonden het heel spannend om naar Kenia

te gaan, zelfs een beetje eng. ‘Maar het is niet te geloven hoe gemakkelijk ze zich aanpassen en hoe ze hier nu rondlopen.’ Dat is waar. Ze zijn altijd zo gewend als we weer op een nieuwe plek zijn. Soms zijn ze aan het

voetballen, een andere keer zijn ze hutten aan het bouwen, of zitten juist heel rustig met z’n allen monopoly te spelen.

GamedriveDaniel, onze chauffeur, is altijd het beste op dreef als we op ‘gamedrive’ gaan. Het is niet te geloven wat we allemaal zien. Thomas weet soms niet waar hij allemaal foto’s van wil maken. Als we geen foto’s maken dan zijn we wel met een verrekijker aan het kijken of wijzen elkaar op alles wat we zien. Daniel roept regelmatig: ‘En? Hoeveel soorten dieren zien we nu tegelijkertijd?’ Ik doe een poging om er zoveel mogelijk op te schrijven maar het zijn er te veel. En eigenlijk wil ik helemaal niet schrij-ven. Ik wil ze natuurlijk zien! Als we rondkijken dan zien we niet alleen dieren maar ook een prachtig landschap met van die wolken die wel in de lucht geplakt lijken.

LunchpauzeWe houden pauzes op mooie plekken. Bij Lake Nakuru bijvoorbeeld. Het meer met al die fl amingo’s. Daar zijn we allemaal van onder de indruk.

Als we dan weer in ons busje zitten, kijkt Thomas naar een prachtige roze fl amingoveer die Daniel heeft meegenomen. Daniel ziet hem kijken. Ik denk nog: goh, misschien heeft Daniel hem wel meegenomen voor één

hakuna matata!Familiereis door Kenia

Reizen is de kunst van het ontdekken. Welk continent leent zich bij uitstek voor een spannende ontdekkings-tocht? En waar droom je als kind al van? Juist, van Afrika. In augustus 2007 reist een kleine groep ouders en kinderen onder de bezielende leiding van SNP reisleider Anne twee weken door Kenia, het land van de Masai. Reporter Gitta van ’t Land reist mee, registreert, fotografeert en doet verslag.

Tekst en fotografi e: Gitta van ‘t Land

Jambo, Jambo Bwana

Kenia één grote dierentuin? Soms lijkt het er wel op….

8 SNP.NL magazine nov 2007 SNP.NL magazine nov 2007 9

Kenia

Kenya nchi nzuri

van zijn kinderen. Daniel geeft hem echter aan Thomas. Die is helemaal gelukkig. Even later is Thomas druk bezig een verhaaltje te schrijven in zijn dagboekje en daar moet de veer dan bijgeplakt worden.

Soms klinkt er tijdens een lunchpauze opeens een kreet. ‘Papa, papa, kom eens kijken. Daar zit een klipdas’! Boas wil dat zijn vader Peter er een foto van maakt. En ik maak een dag later weer een foto van Boas met een kameleon. Dat is nog eens wat anders dan dieren in de dierentuin. Of moet je Kenia zien als een grote dierentuin? Soms lijkt het er wel op.

Het liedjeEen paar dagen later als ik het al bijna vergeten ben, krijg ik een briefje waar Florentine netjes met potlood het liedje opgeschreven heeft. ‘Kijk hier’: ze wijst naar het woord bwana ‘daar kun je dus ook bibi zingen´ legt ze uit. ‘En Kenya kun je vervangen door Uholanzi (Nederland)’.Ja, het zou mooi zijn als wij de vreemdelingen net zo zouden verwelkomen als ze ons verwelkomen in Kenia…

Habari ganaOveral waar we komen horen we ‘Jambo!’ Of ‘Habari gana’. En na een tijdje weten we dus dat we dan mzuri sana terug kunnen zeggen. Het klinkt melodieus. En het gaat ook mzuri sana met ons. Het is opvallend hoe vriendelijk je overal gedag wordt gezegd. Veel Kenianen spreken trouwens ook nog een woordje Engels. Natuurlijk willen ze graag dat we wat kopen in hun winkels. Een mooie doek of misschien een van de dieren uit hout gemaakt?

Nieuwe inrichtingKenia krijgt ons allemaal in de greep. Als we op een avond weer eens bij het kampvuur zitten vertelt Annelies ons dat Gijs zijn hele kamer opnieuw wil inrichten. Hij wil mooie maskers aan de muur. En natuur-lijk foto’s van wilde dieren. De Grote Vijf bijvoorbeeld: olifant, buffel, luipaard, neushoorn en leeuw. Ik zag het al helemaal voor me. Gijs zag er nog steeds zo prachtig uit. Net een echte krijger. Alle kinderen zagen er mooi uit met die beschilderingen die Patrick, een Samburu, op hun gezichten had gemaakt. Bij Gijs wilde het er alleen niet zo gemakkelijk meer af, dus daarom liep hij er nog steeds mee rond.

Verhalen bij het kampvuurIedereen die wel eens in Afrika is geweest, weet dat hyena’s een raar geluid maken. Een soort van lachen. Soms hoorden we dat typische ge-luid. 'Weten jullie waarom hyena's zo lachen?' vraagt Mike, de Keniaanse coördinator, ons. Nee, dat weten wij niet. ‘Het verhaal gaat’, zo vertelt hij, ‘dat de hyena's zo lachen vanwege een rondspringende gnoe. Heb je wel eens gezien hoe raar een gnoe doet als hij een vlieg in zijn oor heeft? Hij probeert van alles om daarvan af te komen. En de hyena ziet dan al dat die gnoe een lekker hapje gaat worden en lacht zich rot. En dat is dan het geluid dat je hoort.’ We lachen allemaal en ik verbeeld me dat ik de hyena’s in de verte hoor mee lachen.

BavianenAlleen de bavianen daar hebben we het niet zo op. Die zijn razendsnel en proberen niet alleen ons eten af te pakken maar ook onze spullen. We

waren al bijna een keer de verrekijker kwijt. Wat moet zo’n baviaan nou met een verrekijker zou je denken? We zagen ook al een baviaan met een of ander kledingstuk in een boom zitten. Het moet niet gekker worden.

Op bezoekHet wordt niet gekker. Wel bijzonder. Vooral in het dorpje van de Masai waar we naar toe gaan. In het begin was het heel onwennig. Daar komen we dan aan met 3 busjes: 8 volwassenen en 8 kinderen. Geen grote groep. Maar toch? Is dat niet een beetje vreemd? Hoe zouden ze dat vinden? Even later lopen we er rond. Tino, een Masai die ook goed Engels spreekt, staat er lachend bij. Al snel voelt iedereen zich meer op het gemak. We mogen hutjes binnenlopen en zelfs Floris, de kleinste, moet oppassen voor zijn hoofd. Zo groot is het niet. De kinderen kijken er met verbazing naar. Maar even later is de verbazing weg. De Masai gaan dansen en springen. Carolien zegt dat het haar ontroert. De zang, de dans. En de kinderen: die doen gewoon mee. Boas doet een soort leeuwenkop op en ook Zeno, de oudste, springt mee. Ze springen hoger dan mijn camera kan registreren....

Na het dansen wordt er opeens gevoetbald. De kinderen hebben een voetbal meegenomen en even later doen de Masai ook mee. Op blote voeten. Na afl oop blijft de voetbal in het dorp. Maar eerst gaan we nog eventjes naar het schooltje van de Masai.

Schoolgebouwtje‘Brain at work’ staat er bij de deur. En ‘1 2 3 4’. Spannend dat we mogen komen kijken bij de school. Tenminste dat vinden wij, de volwassenen. De kinderen die mee zijn op deze reis vinden het wat minder. Voordat we er naar toe gingen hoorde ik Noortje zeggen: 'Jee, hebben we vakantie en dan gaan we naar een schóól.' Maar toch gaat ook Noortje voor de bijl en zie ik dat ze het maar wat leuk vindt. Het is immers niet zomaar een school.

LesEigenlijk hebben hier de kinderen ook vakantie. Echter, onze komst maakt dat ze toch opgetrommeld worden om net weer eventjes te doen alsof ze les hebben. En dat doen ze heel overtuigend. Je zou bijna denken dat de leraar net een sms-je binnen heeft gekregen: 'Nu beginnen'. Als we komen aanlopen horen we ze namelijk keihard de namen van de week opdreunen. In het Engels. Monday, Tuesday en dan hoor ik toch echt Wed-NES-day. En ik ben vast niet de enige die dat hoort. Maar dat mag de pret niet drukken.

SpannendOok de Masai- kinderen vinden het maar wat spannend. Bijna te span-nend. Een raam wordt opengehouden met een steen en net als wij binnen zijn, valt die grote steen naar binnen toe. Hij mist op een haar na een meisje dat heel verschrikt haar adem inhoudt. Dat krijg je er ook van als

Voorste rij: zittend (met camera) Ann, daarnaast Yvo, Thomas en Peter AertsMiddelste rij: staand Daniel (chauffeur Nature Trek Adventure Safaris), James (chauffeur NTAS) Florentine (met verrekijker), Gijs (wit shirt), Floris (jongste, krullenbos), Noortje met moeder Annelies (met petje), Paul (chauffeur NTAS), Peter, Carolien, EdwinAchterste rij: Zeno, reisleider Anne, Boas.

'Jee, hebben we vakantie en dan gaan we naar een schóól.’

10 SNP.NL magazine nov 2007 SNP.NL magazine nov 2007 11

alle reizen op ww

w.snp.nl

Alle informatie over de in dit artikel be-schreven reis en andere reizen in Afrika voor ouders & kinderen vindt u op onze website. Zoek op de volgende reiscodes:

Groepsreizen• Kenia reiscode 140061 15-daagse fami-

liereis vanuit hotels en safaritenten• Zuid-Afrika & Swaziland reiscode

140023 15-daagse familiereis vanuit hotels en safaritenten

• Zuid-Afrika & Mozambique reiscode 140030 22- daagse familiereis vanuit hotels en safaritenten

• Kenia & Tanzania reiscode 140067 22-daagse familiereis vanuit hotels en safaritenten

Individuele Reizen• Botswana reiscode 299400 13-daagse

kampeersafari• Zuid-Afrika: Kwazulu & Natal reis-

code 288236 14-daagse rondreis met huurauto langs lodges en hotels

• Zuid-Afrika: de Kaap en tuinroute reiscode 288231 15-daagse rondreis met huurauto langs lodges en hotels

Avontuur op MaatHeeft u volop eigen ideeën en wilt u een offerte voor een maatwerkreis naar Kenia aanvragen, kijk dan op www.avontuuropmaat.nl

Kenia

Dag 1We vliegen met een rechtstreekse KLM-vlucht naar Nairobi waar we dezelfde avond nog aankomen. Teza-men met de SNP-reisleider reizen we af met de gereedstaande bus naar het Panafric Hotel, een comfortabel middenklasse hotel.

Dag 2Vanuit Nairobi rijden we met onze minibus richting Nanyuki. Onze tenten zetten we op bij de Mountain Rock Lodge aan de voet van Mount Kenya. In de middag gaan we op pad met een lokale gids naar de grotten van de Mau Mau.

Dag 3Na het ontbijt rijden we om het Aber-dares-berggebied naar de Nyahu-ruru watervallen. We gebruiken onze lunch op een prachtige plek met uitzicht op de waterval en overnach-ten bij Lake Nakuru.

Dag 4We bezoeken het Nationale Park Lake Nakuru. Bijna de gehele dag

Wat je er beslist zult aantreffen is de 'big fi ve': de olifant, buffel, luipaard, leeuw en de neushoorn. 's Avonds keren we weer terug naar ons kamp waar de kok ons weer een heerlijke maaltijd voorzet!

Dag 11 Na het ontbijt keren we terug naar de bewoonde wereld. In circa 5 uur rijden we naar Nairobi voor de lunch. De gehele middag kun je een kijkje nemen in deze metropool alvorens we 's avonds de nachttrein nemen naar de Indische Oceaan

Dag 12-14Na een vroeg ontbijtje komen we rond 8.30 uur aan op het treinstation van Mombasa. Aan de kust is het een stuk warmer en vochtiger. We verblijven in de gezellige Maweni cottages in Tiwi Beach. Elke cottage is ruim en heeft een eigen veranda. Heerlijk rustig bijkomen aan de Indische Oceaan!

Dag 15Terugvlucht naar Nederland

gaan we op zoek naar allerlei soorten dieren waaronder de dwergfl amingo. Aan het einde van de middag keren we weer terug naar onze kampeerplek even buiten het nationale park.

Dag 5-7In circa twee uur rijden we naar het zuiden naar Lake Naivasha. We kam-peren op het terrein van de Male Wari River Lodge in het Kigio reservaat. De komende dagen kunnen we zelf kiezen wat we gaat doen. Mountainbiken, lekker uitrusten of juist wandelen met een lokale gids. De kinderen kunnen zich hier laten beschilderen door een Samburu-gids. Ook maken we een boottocht naar Crescent Island, een prachtplek in het meer van Naivasha waar je vele vogels kunt waarnemen.

Dag 8-10Over hobbelig wegen rijden we naar het zuidwesten toe van Kenia. Onderweg komen we de Masai tegen: een nomadenvolk. In de Masai Mara maken we 'gamedrives' met onze safaribus om zoveel mogelijk wilde dieren te zien als maar mogelijk is.

Kenia - Op zoek naar rare vogels en wilde beesten 15-daagse familiereis met verblijf in hotels & safaritenten

the big fi veEen van de ‘highlights’ van deze familiereis naar Kenia is het zien van ‘grote beesten’: gnoes, zebra’s, antilopen, giraffes en natuurlijk ‘the big fi ve’.

jambo bwanahet halve dorp uitloopt om te komen kijken naar ons bezoek en naar het schooltje.

SnoepjesEn wat doen we verder daar? Nou, Florentine staat als een hele echte Juf bij het bord en samen met Yvo leren ze de kinderen in het Nederlands tellen. Ze roepen al net zo hard als de kinderen even daarvoor. Dan wor-den er snoepjes uitgedeeld. Naast me zie ik hoe een meisje een snoepje vol met zand van de zandgrond pakt en dat vrolijk in haar mond stopt. Na de snoepjes worden er ook nog pennen uitgedeeld.

Nog even terugOpeens lijkt er wel een signaal afgegaan te zijn. Iedereen sprint naar buiten. Ik zit nog een beetje verdwaasd in de schoolbanken en kijk het lokaal eens rond. Net zat het nog helemaal vol... Dan opeens komt een klein jongetje teruggerend. Hij schiet weer naar binnen en duikt onder zijn bank. Als ik buk zie ik waar hij voor teruggelopen is: zijn speer. Tja, die kun je niet missen als Masai. Zeker niet als je eigenlijk vakantie hebt.

Nadat er een ‘klassenfoto’ is gemaakt van alle kinderen bij elkaar, nemen we afscheid. We gaan terug naar de camping. Een aantal Masai-kinde-ren ‘liften’ met ons mee. Verdeeld over onze drie busjes. Hoe het komt weten we niet maar in ons busje zit een klein Masai -meisje helemaal alleen. Opeens kijkt ze met hele grote ogen rond. Daniel start de bus en we rijden weg. We voelen al dat het fout zal gaan en ja hoor: ze begint heel hard te huilen en roepen: “Maaaaaammaaaaa’. Ja wij begrijpen het. Misschien denkt ze wel dat we haar kidnappen. Uit Kenia, dat mooie land. En we voelen haar angst. Daniel, de chauffeur gaat harder rijden

zodat we er sneller zijn. Maar daardoor gaat zij harder huilen. Uitein-delijk stoppen wij. Tino, onze Masai-gids die ook Engels spreekt, neemt haar op zijn arm. Ze snikt nog zachtjes na. Samen met Tino mag ze in een ander busje mee.

Weer thuisNatuurlijk is ze weer goed thuisgekomen. Net als wij. Veilig geland. Nadat we helemaal van Masai Mara naar de kust gereisd zijn. Een hele lange reis. Maar wat was dat de moeite waard. Die prachtige Indische Oceaan waar we al het zand en vermoeienissen van ons af konden spoelen. Waar we dansten op het strand met The African Talking Drums en waar Thomas zo verbrandde dat hij de volgende dag verzuchtte: ‘Ik ga de hele dag niet naar buiten!.’ Maar natuurlijk was dat niet vol te houden.

Regen, kuilen en andere ellendeNu heb ik het niet gehad over de regen die er ook soms was en die we niet altijd verwacht hadden, waardoor we opeens onder een luifeltje op Crescent Island stonden te zingen en ‘hints’ deden. Ook heb ik het niet gehad over de kuilen in de weg waardoor je je soms wel erg goed moest vasthouden in de bus. En over Yvo die door mieren werd gebeten (au!) en Gijs die door een baviaan aan zijn broekspijp werd getrokken (help!). En dat Annelies en ik het wel koud hadden in de tent ’s nachts. Of over een lange en vermoeiende reis naar Tiwi Beach. Maar het is echt waar: je weet het wel maar het vervaagt een beetje. Wat wel blijft hangen zijn de prachtige kampvuuravonden, de zonsop-gang, de geluiden van hyena’s in de verte of soms toch wat dichterbijHet vrolijke ‘Jambo, bwana’! Echt: Kenya nchi nzuri. Ik hoop er gauw weer te komen!

12 SNP.NL magazine nov 2007 SNP.NL magazine nov 2007 13